ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΔΩΡΟ

-'Πως μπορω να βοηθησω' ? ρωτησε ο γερακος διχως να βγει πισω απο τον παγκο του.
-'Μια ματια θελω να ριξω, για καποιο δωρο' απαντησε αοριστα ο πελατης που μολις ειχε μπει στο καταστημα. 'Εχω περασει αρκετες φορες απο δω και ομολογω πως πρωτη φορα βλεπω το μαγαζι αυτο' συμπληρωσε κοιτωντας τον ιδιοκτητη.
-'Λογικο μου φαινεται' απαντησε ο γερακος 'αφου το μαγαζι λειτουργει μονο καθε παραμονη Χριστουγεννων. Τις αλλες μερες του χρονου το κραταω κλειστο' ειπε μ' ενα χαμογελο.
Ο επισκεπτης τον κοιταξε με απορια μα δεν εκανε κανενα σχολιο.
-'Τα χρηματα που βγαζω καθε παραμονη μου αρκουν να περασω ολο τον υπολοιπο χρονο' συνεχισε ο γερακος. 'Μα πειτε μου, για σας ειναι το δωρο που ψαχνετε η...' ?
-'Οχι, οχι για μενα' απαντησε μ' ενα αναστεναγμο να βγαινει απο τα φυλλοκαρδια του ο πελατης. 'Μα ουσιαστικα δεν εχει νοημα ετσι κι αλλιως' ολοκληρωσε τη φραση του.
-'Αν δεν γινομαι αδιακριτος θα ηθελα ν' ακουσω τι σας βασανιζει' ειπε ο γερος.
                       =========================
-'Βλεπετε ειναι αυτη η κοπελα' ξεκινησε ο πελατης την αφηγηση σαν να περιμενε πως και πως την παραινεση του συνομιλητη του. 'Ειμαι τρελα ερωτευμενος μαζι της εδω και καιρο αλλα δυστυχως δεν μου δινει σημασια. Εχω δοκιμασει τα παντα για να καμψω την αντισταση της, καθε φορα νοιωθω πως πλησιαζω στο να τα καταφερω μα παντα κατι την τελευταια στιγμη στραβωνει και ουσιαστικα δεν εχω κανει ουτε ενα βημα προοδου. Σκεφτηκα λοιπον, γιορτινες μερες ειναι, μ' ενα εξυπνο και πρωτοτυπο δωρο συν και το κλιμα το εορταστικο ισως κατι να καταφερνα μα νομιζω πως αδικα πασχιζω. Φοβαμαι πως θ' αποτυχω αλλη μια φορα'.
Ο γερακος φαινοταν ν' ακουει πολυ προσεκτικα την ιστορια του νεαρου, γιατι νεαρος ηταν, οχι πανω απο τριαντα, και να εχει πεσει σε περισυλλογη.
-'Ισως εχω αυτο που χρειαζεστε' ειπε με μια λαμψη στα ματια. 'Αλλα ειναι κατι που θα πρεπει να το σκεφτειτε καλα πριν το αποτολμησετε' προσθεσε.
-'Πειτε μου λοιπον, για τι πραγμα μιλατε' ? ρωτησε με φωνη τυλιγμενη στην εξαψη ο νεαρος.
                    =============================
-'Δεν ξερω βεβαια αν πιστευεις σε τετοια πραγματα η εισαι απ' αυτους που τα κοροιδευουν αλλα ας ειναι, εγω θα σου το προτεινω' ειπε και κι εσκυψε πισω απο τον παγκο του. Οταν σηκωθηκε αφησε επανω του ενα μικρο αντικειμενο και το εσπρωξε προς την μερια του νεαρου.
-'Αυτο ειναι ενα γνησιο φιλτρο αγαπης' ειπε με στομφο. 'Οποιος το πιει ερωτευεται παραφορα αυτον που του το εδωσε για μια ζωη. Ειναι τοσο μεγαλος ο ερωτας που νοιωθει που δεν ζει πια παρα μονο γι αυτο το ατομο. Ολη του η ζωη, ολη του η υπαρξη περιστρεφεται πια γυρω απο τον ανθρωπο που θα εχει αγαπησει. Αυτος ειναι το πρωτο και τελευταιο μελημα του, το Α και το Ω καθε σκεψης, καθε αισθηματος, καθε πραξης. Καταλαβαινω την δυσπιστια σου ως προς το αν το φιλτρο ειναι αποτελεσματικο μα μπορω να σε διαβεβαιωσω πως ουτε εσυ ο ιδιος δεν θα πιστευεις τις δυνατοτητες του. Και δεν εισαι φυσικα ο πρωτος που του εχω πουλησει κατι τετοιο. Μα ακομα κανεις δεν ηρθε ποτε να μου πει πως δεν λειτουργησε'.
-'Και ποσο κανει ενα τετοιο φιλτρο' ? ρωτησε με τρεμαμενη φωνη ο νεαρος.
                   ===========================
Τα ματια του νεαρου γουρλωσαν οταν ακουσε το εξευτελιστικο ποσο που κοστιζε ενα τοσο σημαντικο σκευασμα. Κοιταξε με δυσπιστια το γερο.
-'Τιποτα' ψελλισε 'δεν κοστιζει τιποτα. Θα παρω πεντε' ειπε και το χερι του ετρεξε στην τσεπη του ψαχνοντας για κερματα. Ο γερος τον κοιταξε εντονα και μιλησε.
-'Ακου' του ειπε 'θα κανουμε μια συμφωνια. Εγω' συνεχισε κοιταζοντας το ρολοι αντικα που κρεμοταν στον απεναντι τοιχο 'σε ενα τεταρτο κλεινω. Κι απ' οτι βλεπω εδω' συνεχισε ριχνοντας μια ματια σ' ενα παλιο, σκονισμενο βιβλιο μπροστα του 'ενας μονο δεν εχει ερθει ακομα. Μα θα ερθει, ειμαι σιγουρος γι αυτο' ειπε κι ενα σαρδονιο χαμογελο απλωθηκε στο προσωπο του.
-'Αν μετα απ' αυτα που θ' ακουσεις εξακολουθεις να θελεις αυτο το φιλτρο θα σου το δωσω δωρεαν. Αν παρεμπιπτοντως εχεις αλλαξει γνωμη, θεωρησε τον λογο για τον οποιο θ' αλλαξεις γνωμη σαν ενα προσωπικο δωρο απο μενα για σενα λογω των ημερων και λογω του οτι σε συμπαθησα. Λοιπον, μπορεις να περιμενεις λιγο' ?
-'Μπορω' απαντησε ο νεαρος διχως να καταλαβαινει τιποτα.
                 ==============================
Ηταν ακριβως η στιγμη που η σκεψη πως δεν θα ερχοταν κανενας αλλος εκεινο το βραδυ περνουσε φευγαλεα απο το μυαλο του οταν η πορτα ανοιξε και ενας σχεδον στα ορια του πανικου νεαρος χυμηξε μεσα. Η αισθηση πως ειχε προλαβει οριακα ηταν εκδηλη στο προσωπο του ενω τα ματια του γυαλιζαν στην κυριολεξια.
-'Σε προλαβα' ειπε με μιση ανασα. 'Ειχα φοβηθει πως θα ερχομουν και θα ειχες κλεισει. Σου ορκιζομαι σε οτι εχω πιο ιερο πως δεν θα το αντεχα, θα τρελαινομουν, αν ειχες κλεισει'.
-'Τι μπορω να κανω για σενα' ? ρωτησε ψυχραιμα ο γερος.
-'Δεν με θυμασαι' απαντησε ο νεαρος. 'Λογικο, εχει περασει ακριβως ενας χρονος'.
-'Δεν ειπα πως δεν σε θυμαμαι' αποκριθηκε ο γερακος. 'Απλα ρωτησα πως μπορω να σε βοηθησω, αν υπαρχει τροπος'.
-'Πρεπει να υπαρχει τροπος' ψελλισε ο νεαρος ενω ο πανικος θριαμβευτικα εκανε την εμφανιση του και στρογγυλοκαθησε στον θρονο του. 'Αλλοιμονο αν δεν υπαρχει τροπος' προσθεσε.
-'Γιατι δεν μου λες απο την αρχη τι συμβαινει' ? ρωτησε ο ιδιοκτητης ενω ταυτοχρονα πηγαινε στην πορτα και την κλειδωνε. 
                    ===========================
-'Ειχα ερθει περυσι οπως θυμασαι, τετοια βραδια, παραμονη Χριστουγεννων, και ειχα αγορασει ενα φιαλιδιο απο το φιλτρο αγαπης που μου ειχες πουλησει. Ομολογω πως δεν σε ειχα αρχικα πιστεψει μα ολα οσα συνεβησαν μετα με διεψευσαν πανηγυρικα. Την επομενη μερα, ανημερα των Χριστουγεννων, ειχα βγει μαζι με την κοπελα που πολιορκουσα για δειπνο. Εκει, καποια στιγμη που βρηκα την ευκαιρια, αδειασα το φιλτρο στο κρασι της, διχως οπως ειπα να εχω εμπιστοσυνη στο οτι θα λειτουργουσε'.
-'Λειτουργησε' ? ρωτησε με εκδηλη αγωνια ο αλλος νεαρος που παρακολουθουσε μεχρι εκεινη τη στιγμη αμιλητος. Ο αφηγητης γυρισε, τον κοιταξε κι εκανε ενα καταφατικο νευμα.
-'Ναι, λειτουργησε' ειπε ξεψυχα 'λειτουργησε τοσο απολυτα, τοσο εξαιρετικα που ποτε μου δεν ειχα καν ονειρευτει'.
Ενα πλατυ χαμογελο που ξεκινησε να παιρνει μορφη στο προσωπο του αλλου πελατη συρρικνωθηκε αποτομα οταν ο νεαρος εξακολουθησε την αφηγηση του.
                         =====================
-'Αυτο ηταν, το φιλτρο λειτουργησε. Γιναμε ζευγαρι το ιδιο βραδυ κιολας και τα παντα, απο εκει που ηταν καταθλιπτικα κι ανουσια, εγιναν μαγικα, ονειρεμενα, τελεια. Μεσα σε λιγες μερες ειχαμε αποφασισει να μεινουμε μαζι και συντομα υλοποιησαμε την μετακομιση. Ηξερα ποσο τρελλα ερωτευμενος ημουνα μαζι της και να πω την αληθεια δεν περιμενα ποτε πως θα ειχα καν την ιδια ανταποκριση. Ομως αυτο που βιωνα ηταν περα απο καθε προσδοκια, καθε ονειρο.
Οχι μονο φαινοταν κι αυτη να με αγαπαει αλλα στην κυριολεξια με λατρευε. Ειμασταν ολοι μερα μαζι διχως να μπορει να ξεκολλησει ο ενας απο την αγκαλια του αλλου, σαν να μην υπηρχε τιποτα αλλο ικανο ν' αποσπασει την προσοχη μας απο εμας τους δυο και μονο. Καναμε ερωτα συνεχως, σταματαγαμε μονο για παρουμε μια ανασα και μετα συνεχιζαμε και παλι. 
 Ετσι περνουσαν οι μηνες και περιμενα πως καποια στιγμη ολο αυτο το εκρηκτικο παθος, η ακορεστη ερωτικη πεινα θα παρουσιαζε μια λεπτη, φυσιολογικη καμψη. Μην με παρεξηγεις, ουτε ειχα χορτασει ουτε ειχα βαρεθει, το αντιθετο μαλιστα, απλα περιμενα πως τα πραγματα θα εξελισσονταν πιο ηρεμα, πιο βατα, πιο καθημερινα. Διαψευστηκα'.  
                         ========================
-'Τα πραγματα ειχαν αρχισει πλεον να παιρνουν μια τροπη που δεν την περιμενα. Καθε πρωι ο καφες μου, ζεστος η κρυος με περιμενε ετοιμος μαζι μ' ενα πλουσιο πρωινο. Αν για καποιο λογο δεν το ετρωγα ολο, το φως της ζωης μου μαραζωνε νομιζοντας πως δεν μου αρεσε. Μολις γυρναγα απο το γραφειο ολα ηταν ετοιμα στην εντελεια. Μου εφερνε τις παντοφλες μου, μου σερβιριζε το μεσημεριανο, μου ικανοποιουσε καθε επιθυμια πριν ακομα αυτη υλοποιηθει στο μυαλο μου. Μου εκανε μασαζ οταν ενοιωθα κουρασμενος, παρακολουθουσε μαζι μου ποδοσφαιρικους αγωνες και μαλιστα με μεγαλυτερο παθος απο μενα και καθε βραδυ ηταν ετοιμη για καθε μαραθωνιακη ερωτικη προκληση. Ο καιρος περνουσε και τα πραγματα δεν παρουσιαζαν υφεση, το αντιθετο μαλιστα. Τωρα πια απλα, καθημερινα, προσωπικα μου πραγματα ηθελε να τα κανει εκεινη. Να μου βουρτσιζει τα δοντια, να μου διαβαζει την εφημεριδα, να μου κραταει το τηλεφωνο οταν μιλουσα για να μην κουραζομαι κι ενα σωρο αλλα. Η κατασταση χειροτερευε αφου πια ζηλευε συναδελφους στην δουλεια, τις γειτονισσες, την ιδια της την σκια, αλλα μολις πηγαινα να πω κατι εβαζε τα κλαματα κι ελεγε πως δεν την αγαπουσα'. 
                          =========================
-'Εχει περασει ενας χρονος απο τοτε και η ζωη μου εχει γινει πια μαρτυριο. Νοιωθω πως ακομα και η ανασα μου φιλτραρεται απ' αυτην. Δεν αντεχω αλλο. Δοκιμασα πολλες φορες να της πω να σταματησουμε αλλα τιποτα. Ζω πια εναν εφιαλτη. Εγω, που ζουσα μονο για να ειμαι μαζι της, τωρα ειμαι διατεθειμενος να κανω τα παντα για να σταματησει να με αγαπαει πια. Γι αυτο σου λεω, πρεπει να με βοηθησεις γιατι κοντευω να χασω το μυαλο μου'.
Σταματησε με τα ματια καρφωμενα στον γερακο σαν να ηταν η τελευταια του ελπιδα στη γη. Ο τελευταιος εσκυψε πισω απο τον παγκο του, εβγαλε ενα μικρο μπουκαλακι και ειπε.
-'Ριξε αυτο στον καφε η στο κρασι της. Μολις το πιει ο ερωτας της για σενα θα της περασει αμεσως. Ετσι θα ξαναβρεις την ηρεμια σου'.
Ο νεαρος κοντεψε να φτασει στο ταβανι απο την χαρα του. Εβγαλε μερικα κερματα και τ' αφησε στον παγκο. Ο γερος τα κοιταξε και μιλησε.
-'Φοβαμαι πως ετουτο εδω κοστιζει κατι περισσοτερο' και ειπε ενα νουμερο. Ο νεαρος χλωμιασε ενω ο αλλος πελατης ενοιωσε τα ματια του να γουρλωνουν.
                       =========================
-'Μα το πρωτο μπουκαλακι...Εξ' αλλου δεν εχω τοσα χρηματα...'
-'Δεχομαι επιταγες' ειπε ακαμπτα ο γερος. 
Ο νεαρος εβγαλε ενα καρνε επιταγων, συμπληρωσε ενα νουμερο με πολλα μηδενικα, την εκοψε και την εδωσε στο γερο παιρνοντας παραλληλα και το φιαλιδιο.
-'Σ' ευχαριστω' του ειπε ' σ' ευχαριστω πολυ'. Ο γερος ξεκλειδωσε την πορτα και τον αφησε να φυγει μεσα σε μια ανειπωτη χαρα. Μετα στραφηκε προς τον αναυδο πελατη του.
-'Λοιπον, που ειχαμε μεινει' ρωτησε. 'Α, σκεφτοσουν ν' αγορασεις αυτο εδω ειπε' βαστωντας στο χερι του το φιλτρο της αγαπης.
-'Ξερεις' μουρμουρισε ο νεαρος 'νομιζω πως αλλαξα γνωμη και δεν θα το χρειαστω' ειπε.
Ο γερακος χαμογελασε και κουνησε το κεφαλι του.
-'Σ' ευχαριστω' ειπε ο νεαρος και βαδισε προς την πορτα. 'Σ' ευχαριστω για το δωρο' και βγηκε.
Ο γερος εσβησε τα φωτα και αρχισε να κλεινει. Το πιο πιθανο ηταν οτι του χρονου τετοια μερα ο ιδιος νεαρος θα ηταν παλι εκει ετοιμος να μπει στον πειρασμο ν' αγορασει το φιλτρο. Μα θα επρεπε να περιμενει ακομα εναν ολοκληρο χρονο για να δει τι θα συνεβαινε.
Πηρε ενα φιλτρο αγαπης, το εβαλε στην τσεπη του, βγηκε απο το μαγαζι και επετρεψε στα σκοτεινα πεπλα της να τον εξαφανισουν, οπως ακριβως εξαφανιζοταν το μαγαζι πισω του.



                                                                 ΤΕΛΟΣ 

        ΜΙΑ ΔΥΣΜΕΝΗΣ ΑΝΑΘΕΣΗ


-'Αυτη ειναι η λιστα με τις αναθεσεις' ?
-'Ναι, πως σου φαινεται' ?
Ο πρωτος συνομιλητης εριξε μια ματια στην φασματογραφικη εικονα που αιωρουνταν αναμεσα στο δαπεδο και το ταβανι. Αφησε να περασουν λιγα δευτερολεπτα πριν μιλησει.
-'Ενταξει, τ' αναμενομενα' ειπε. 'Για στασου' προσθεσε και εστιασε σ' ενα σημειο της οθονης.
-'Δεν το πιστευω' εκανε με μια δοση γνησιας εκπληξης στη φωνη. 'Ανεθεσαν στην Ρινντακκ'....
-'Ακριβως' απαντησε ο αλλος. 'Αυτο ηταν κατι που δεν το περιμενε κανεις' συμπληρωσε.
-'Μαλλον εκνευρισε καποιον απο τους ψηλα' ηρθε η απαντηση. 'Το ξερει' ?
-'Ναι, την ενημερωσα μολις μου γνωστοποιηθηκε'.
-'Και πως αντεδρασε' ? εκανε ο αλλος με την περιεργεια να ξεχειλιζει απο πανω του.
-'Δεν ξερει ακομα τιποτα για το τι συμβαινει. Νομιζει πως ολα ειναι ενταξει. Φανταζομαι πως πηγαινει τωρα στο τμημα για να ενημερωθει'.
Κοιταχτηκαν μ' ενα υφος συμπονιας για την ατυχη Ρινντακκ.
-'Δεν θα ηθελα να ειμαι στην θεση της για τιποτα στο συμπαν' ψιθυρισε ο δευτερος συνομιλητης.
                       ===========================
Εφτασε μπροστα στο αρμοδιο τμημα και δοκιμασε ν' ανοιξει την πορτα. Ηταν κλειδωμενη. Αναρωτηθηκε τι να συμβαινει και πηγε στο διπλανο τμημα που φαινοταν να εχει ζωη.
-'Συγγνωμη' ειπε στον πρωτο που συναντησε 'το διπλα τμημα γιατι ειναι κλειδωμενο' ?
-'Και τι θα επρεπε να ειναι αφου δεν λειτουργει' ? ηρθε φυσιολογικη η απαντηση.
-'Τι θα πει δεν λειτουργει' ? ειπε η Ρινντακκ. 'Αφου εχω αναλαβει'....
Σταματησε βλεποντας την εκφραση αυτου που ρωτησε.
-'Σου εδωσαν το...' εκανε ο αλλος σαν να μην το πιστευε. -'Περιμενε λιγο να ειδοποιησω καποιον' προσθεσε και απομακρυνθηκε οσο πιο γρηγορα μπορουσε. Επεστρεψε σε λιγα λεπτα.
-'Σε δυο λεπτα ερχεται καποιος ν' ανοιξει' ειπε. 'Μπορεις να περιμενεις εκει'.
Εφυγε χωρις να πει καν ενα ευχαριστω ενω ενοιωσε ενα ασχημο προαισθημα να την τυλιγει σταδιακα υπουλα και αθορυβα. Οσο και να προσπαθουσε να βγαλει ακρη το μυαλο της δεν πηγαινε πουθενα. Ειδε στο βαθος καποιον να ερχεται και πηρε βαθια ανασα.
                        =========================
-'Το τελευταιο πραγμα που περιμενα ηταν να μου ζητησουν ν' ανοιξω αυτο εδω το τμημα' ειπε αυτος που την εμπασε μεσα και ανοιξε τα φωτα. 'Τι μπορω να κανω για σενα' ? συμπληρωσε.
Η Ρινντακκ εριξε μια ματια στο εσωτερικο και η εικονα της εγκαταλειψης και της απαξιωσης της εφερε μια απογοητευση που εκφραστηκε με μια αχαρη κινηση.
-'Δεν καταλαβαινω' μουρμουρισε ατονα. 'Μου ανεθεσαν αυτο εδω το τμημα και'...
-'Δεν ξερεις τιποτα λοιπον' ? ρωτησε ο αλλος δημιουργωντας της περισσοτερη συγχυση. 
-'Τι θα επρεπε να ξερω δηλαδη' ? και η φωνη της μολις κι εβγαινε.
-'Καθησε' της ειπε ο αλλος μ' ενα τονο συμπαραστασης. -'Θα στα εξηγησω ολα. Θα πιεις κατι' ? προσθεσε κραδαινοντας ενα μπουκαλι αλκοολ που ειχε με καποιο μαγικο τροπο εμφανισει απο το πουθενα. 'Μονο καλο μπορει να σου κανει τωρα αυτο' ολοκληρωσε τη φραση του.
Γεμισε δυο ποτηρια μετα το καταφατικο κουνημα του κεφαλιου της Ρινντακκ, της εδωσε το ενα, βυθιστηκε σε μια πολυθρονα, ηπιε μια γενναια γουλια και ξεκινησε να μιλαει.
                                  ==============================
-'Οπως ξερεις εμεις οι Μορντοκ ειμαστε υπευθυνοι για την οργανωση, εκτελεση και την διεξαγωγη ολων των εκδηλωσεων που αντιστοιχει στην εποπτεια μας στο συμπαν. Σχεδον ολα τα μεγαλα γεγονοτα που λαμβανουν χωρα σε οσους πλανητες ειναι στην αρμοδιοτητα μας και που οι κατοικοι τους αδυνατουν να εκπληρωσουν στο ακεραιο φροντιζουμε εμεις, παντα αθεατοι, να το κανουμε. Αυτη τη χρονικη περιοδο ειναι μια απο τις μεγαλυτερες εκδηλωσεις στον Ζερκον, τα Χριστουγεννα, που εορταζονται σχεδον απο το συνολο του πλανητη. Βεβαια η εκδηλωση αυτη δεν ειναι δικη τους. Οι Ζερκον ειναι απο τους πλεον ταξιδεμενους λαους στο συμπαν, παντα επαιρναν ηθη κι εθιμα απο αλλους πολιτισμους, τους εφερναν στα μετρα τους με αποτελεσμα ολο σχεδον το ετος τους να ειναι πλημμυρισμενο απο τετοια φαντασμαγορικα γεγονοτα. Σου θυμιζω εδω πως την εννοια των Χριστουγεννων την εχουν ξεσηκωσει απο τον πλανητη Γη αλλα ελαχιστα εχουν αλλαξει ως προς την τελεση και το εθιμοτυπικο τους.
Ευλογα θ' αναρωτηθεις λοιπον που ακριβως εμπλεκομαστε εμεις' ειπε και συνεχισε απτοητος διχως να περιμενει απαντηση αδειαζοντας ταυτοχρονα το ποτηρι του. 
                     ============================
-'Εμεις λοιπον προμηθευουμε αυτα που οι Ζερκον δεν μπορουν εκ των πραγματων να εχουν. Εναν πραγματικο Αγιο Βασιλη, με πραγματικο ελκηθρο και ταρανδους, ξωτικα, καλλικαντζαρους, νεραιδες και φυσικα την διανομη των δωρων μεσα σε μια νυχτα σε ολα τα παιδια που εχουν ζητησει κατι χαρη στην εξελιγμενη τεχνολογια μας. Αυτο θα επρεπε να συμβει και φετος και αυτο το τμημα που βλεπεις ερημο θα εσφυζε απο ζωη. Ομως αυτο που δεν ειχε υπολογισει κανεις ηταν η εισβολη'.
Προλαβαινοντας την απορια στα ματια της Ρινντακκ κι εχοντας παρει φορα συνεχισε.
-'Μεσα σε εξι μηνες ολα ειχαν τελειωσει. Οι εξωγηινοι εισβολεις ισοπεδωσαν τα παντα και ξεκληρησαν τους Ζερκον αφηνοντας μερικες σκορπιες χουφτες ζωντανους τους οποιους κι αυτους κυνηγανε να εξοντωσουν. Κατω απο τετοιες συνθηκες φετος το μονο πραγμα που δεν θα κανουν οι Ζερκον ειναι Χριστουγεννα για λογους που μαλλον καταλαβαινεις, οποτε και αυτο το τμημα δεν ειχε λογο υπαρξης. Διπλοκλειδωθηκε και πεταξαν τα κλειδια σε μενα. Καταλαβαινεις τωρα την απορια μου οταν ζητησες ν' ανοιξει αυτο το τμημα'.
                  ===============================
Η Ρινντακκ κουνησε καταφατικα το κεφαλι της, αφησε το ποτηρι της διχως να εχει πιει σταγονα και σηκωθηκε απο την καρεκλα της. 
-'Που μπορω να σε βρω αν σε χρειαστω' ? ειπε και βαδισε προς την εξοδο.
Ενα μικρο αντικειμενο διεσχισε τον αερα και προσγειωθηκε στο χερι της.
-'Απλα πατα αυτο' της ειπε. Η Ρινντακκ βγηκε απο την αιθουσα και ξαναμπηκε σχεδον αμεσως.
-'Ευχαριστω για ολα' ειπε αψυχα και ξαναβγηκε.
-'Δεν κανει τιποτα' απαντησε ο κλειδοκρατορας μιλωντας στο κενο.
Λιγα λεπτα αργοτερα βηματιζε πανω κατω στο γραφειο της προσπαθωντας να βαλει σε μια ταξη τις σκεψεις της. Το ειχε παρει το μηνυμα. Πληρωνε το μεγαλοπρεπεστατο οχι που ειχε πεταξει καταμουτρα στον επικεφαλης διευθυντη συντονισμου. Σε δυο μηνες ηταν η αξιολογηση στην οποια αυτη θα ειχε να δειξει το απολυτο τιποτα οποτε θα παρεμενε στασιμη για αλλα πεντε ντρεσεκ. Εξαιρετικη εξελιξη καριερας σκεφτηκε μ' ενα πικρο χαμογελο.
                             ==============================
Το μικρο ρυπαρο με λασπες και σκονη πιτσιρικι συνεχισε να κυνηγαει το ιπταμενο θαυμα που προπορευοταν μπροστα του. Δεν ειχε δει εδω και καιρο πεταλουδα και ειχε μαγευτει απο τις απαλες, αερινες κινησεις της. Συνειδητοποιησε οτι ειχε απομακρυνθει πολυ απο την σπηλια των γονιων του μονο οταν σταματησε αποτομα για να σκεφτει που μπορει να ειχε χαθει η πεταλουδα.
Το σκοταδι ερχοταν σιγα σιγα αδιαφορωντας αν αυτος ο ερχομος δημιουργουσε εναν αυξανομενο φοβο στην ψυχουλα του. Κοιταξε προς τα πισω προσπαθωντας να θυμηθει πως ειχε ερθει και ενα εσωτερικο φουσκωμα του εφερε δακρυα στα ματια.
Στεκοταν ασαλευτο μην μπορωντας να κανει καμια κινηση οταν ενοιωσε την μαυρη σκια αριστερα στο πλαι του. Γυρισε αργα και οι κορες των ματιων διεσταλησαν.
Το πλασμα απεναντι του το πλησιασε και ετεινε ενα κουτι προς το μερος του.
-'Απο τον Αγιο Βασιλη' του ειπε με ηρεμη φωνη. 'Δεν μπορουσε να το φερει ο ιδιος και το εδωσε σε μενα, στην βοηθο του. Παρτο, ειναι δικο σου'.
Το πιτσιρικι το πηρε με τρεμαμενο χερι και αρχισε να σκιζει το περιτυλιγμα. Οταν απογυμνωσε το δωρο του σηκωσε τα ματια εκει που στεκοταν το πλασμα μα εκει δεν υπηρχε κανεις πια. 
                   ==============================
Το ασημι, απαστραπτον ρομποτ εκτος απο τις αλλες ιδιοτητες του ειχε την ικανοτητα ν' απλωσει ενα τεραστιο χαμογελο στο προσωπο του μικρου. Τα χερια του δεν σταματουσαν να πασπατευουν το παιγνιδι πατωντας τα κουμπια που διεθετε εχοντας ξεχασει εντελως πως δεν θυμοταν τον δρομο επιστροφης. Τα ματια του φωτισαν οταν ενα συγκεκριμενο κουμπι αρχισε να παραγει ηχους οπως ενα πραγματικο ρομποτ. Το εσφιξε στην αγκαλια του σαν να ηταν οτι πιο πολυτιμο ειχε. Ο ιδιος ο Αγιος Βασιλης ειχε στειλει την βοηθο του να του δωσει αυτο που ειχε ζητησει για τα Χριστουγεννα. Ενιωσε μια παρορμηση ν' αρχισει να φωναζει και να γελαει, να πει σε ολους οτι Αγιος Βασιλης υπηρχε, μολις ειχε παρει το δωρο του οταν ενοιωσε ξανα την παρουσια. Στραφηκε χαρουμενο προς την μερια της παρουσιας μα κοκκαλωσε.
Το πλασμα απεναντι του ηταν εντελως διαφορετικο απ' αυτο που του ειχε δωσει το δωρο.
Ειχε μαλλια καστανα, ισια, ματια πρασινομελια, ενα υπεροχο, καταλευκο χαμογελο, φιλντισενια επιδερμιδα και ολοκαθαρα, πανεμορφα ρουχα. 
                =============================
-'Αυτο μου το εφερε δωρο η βοηθος του Αγιου Βασιλη' ειπε τεινοντας το ρομποτ προς το μερος της. 'Εισαι και συ βοηθος του' ? ρωτησε με απορια.
Αντι απαντησεως το πλασμα εβγαλε κατι απο την τσεπη του.
-'Δικο μου ειναι κι αυτο' ? εκανε χαρουμενο το πιτσιρικι. -'Πειραζει να το παρω κι ας μην το εχω ζητησει' ? ειπε με μια ανειπωτη χαρα.
-'Δικο σου ειναι, μπορεις να το παρεις' ηρθε η απαντηση.
-'Σ ευχαριστω πολυ' εκανε ο μικρος. 'Εγω'....
Η δυναμη με την οποια χτυπησε το λειζερ ηταν τοσο μεγαλη που δεν αφησε την παραμικρη πιθανοτητα επιβιωσης.
 Ο τοπος γεμισε κομματια απο το διαμελισμενο σωμα με ματωμενες σαρκες, ιστους και κοκκαλα να βρισκονται διασπαρτα σκορπισμενα πανω στο χωμα που ρουφουσε απληστα το πολυτιμο για την ζωη υγρο. Ηταν τοση η ενταση του χτυπηματος και τοσο εξαφνη που το ρομποτ γλιστρησε απο τα χερια του μικρου και βρεθηκε κι αυτο καμποσα μετρα μακρια, συνεχιζοντας να παραγει ηχους κι αδιαφορωντας πληρως για το αν το στιλπνο περιβλημα του ειχε πλεον λερωθει με σταγονες αιματος.
                       ==========================
Η Ρινντακκ γεμισε το ποτηρι της με αλκοολ και θρονιαστηκε στην πολυθρονα του γραφειου της.
Ηξερε πως ο εορτασμος των Χριστουγεννων στον Ζερκον ηταν ισως η τελευταια αποστολη που της ειχε ανατεθει. Ηξερε πως δεν μπορουσε ν' ανταπεξελθει λογω συνθηκων μα ομως κατι μπορουσε να κανει, πιοτερο για την ψυχη και την συνειδηση της. Ηταν αποφασισμενη να κανει εστω κι εναν Ζερκον να νοιωσει την μαγεια των γιορτων και τα ειχε καταφερει αν εκρινε απο το βλεμμα του μικρου οταν του ειχε δωσει το ρομποτ, το δωρο του. Ενα ρομποτ, μικρομετρικα ρυθμισμενο να προφυλασει και να υπερασπιζεται τον ιδιοκτητη του απο τις επιθεσεις των εισβολεων, εκπεμποντας θανατηφορες δεσμες λειζερ. Αυτο το βλεμμα και το χαμογελο του αξιζε περισσοτερο απ' ολες τις προαγωγες που θα εχανε. 
Επιασε τον εαυτο της να χαμογελαει κι απορησε και η ιδια. Ενα πρωτογνωρο συναισθημα ικανοποιησης την ειχε πλημμυρισει και το μονο που ηθελε ηταν να διαρκεσει οσο το δυνατον περισσοτερο.
Εφερε την φασματογραφικη οθονη μπροστα της ζητωντας στοιχεια για τον Ζερκον.
Το ματι της σταματησε εκει που γινοταν η αναφορα για την εισβολη των εξωγηινων. Ασυναισθητα το δαχτυλο της ακουμπησε εκει που αναβοσβηνε το ονομα των εισβολεων και μεγαλωσε την εικονα για να διαβασει πιο καθαρα τ' ονομα τους.
-'Ανθρωποι' ψιθυρισε και κουνησε απογοητευμενη το κεφαλι της. 


                                                                     ΤΕΛΟΣ