ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ




                     
                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 101








Ειχε ξημερωσει, οτι και να σημαινε αυτο σ' εκεινη την απομακρυσμενη γωνια της γης. Το φως του ηλιου αντιμετωπιζε προβληματα που δεν του επετρεπαν να ριξει απλετο το φως του πανω στην παγωμενη γη παρα μονο οριακα να υπαρχει μια ικανοποιητικη δυνατοτητα ορατοτητας.
Ο γερος με την μορφη του Μιλλερ ειχε φυγει διχως καν να κοιταξει πισω του. Ειχε απομεινει μονος με τις σκεψεις του που ειχαν γινει αφορητα βασανιστικες. Οτι και να ηταν αυτο που περιμενε σιγουρα κατι τετοιο ουτε η φαντασια του δεν μπορουσε να προβλεψει. Προσπαθησε να φερει στο μυαλο του μια υποτιθεμενη σκηνη οπου η γυναικα της ζωης του, ασχετα σε ποιο συμπαν ανηκε και ζουσε, θα επεφτε νεκρη απο το χερι του και ολο του το ειναι αρνηθηκε να του επιτρεψει να την δει ολοκληρη. Πως θα το εκανε αυτο ? Αδυνατουσε να το επεξεργαστει καν σαν ιδεα, πως θα μπορουσε ποτε να διαπραξει κατι τετοιο στην πραγματικοτητα ?
Ξαφνικα το φορτιο που ενοιωθε στους ωμους του εγινε ασηκωτο κι ενοιωσε να λυγιζει. Χρειαστηκε καμποση ωρα μεχρι να ξαναβρει τα πατηματα του.
                       =============================
Ηταν αδυνατον να επιστρεψει στο ξενοδοχειο. Ξεροντας πως ο Κερτ θα ηταν εκει και θα τον ρωτουσε αντιλαμβανοταν πως δεν ηταν ετοιμος ακομα. Αναζητησε κατι ουδετερο ν' απασχολησει τον εγκεφαλο του και μια σπλαχνικη ιδεα προσφερθηκε να βοηθησει. Το συνεργειο θα ειχε ανοιξει, θα πηγαινε μεχρι εκει να δει την εξελιξη στο θεμα του αυτοκινητου. Για μια τοσο μικρη διαδρομη οι φορες που βρεθηκε στο αντιθετο ρευμα και οι περιπτωσεις που επιασε τον εαυτο του να ζει κυριολεκτικα σε αλλον κοσμο ηταν περισσοτερες απο το επιτρεπτο. Καταφερε να φτασει στο συνεργειο διχως το παραμικρο προβλημα. Παρκαρε ακριβως μπροστα και κατεβηκε. Ο παγωμενος πρωινος αερας εκανε οτι μπορουσε να φυσηξει λιγη ζωντανια πανω του και σε καποιο βαθμο σχεδον τα καταφερε. Μπηκε στο γκαραζ μα πλην των ασθενων μηχανοκινητων οχηματων δεν ειδε πουθενα καμια ανθρωπινη παρουσια. Την στιγμη που ηταν ετοιμος να κανει μεταβολη εκανε την εμφανιση της η Λεσλι Προγιας κρατωντας μια κουπα με καποιο αχνιστο υγρο, καφε το πιθανοτερο.
                        ==========================
Η κοπελα τον ειδε αποτομα μπροστα της, τρομαξε κι αναπηδησε λιγο μα ηταν αρκετο για μια μικρη ποσοτητα καυτου καφε να υπερπηδησει την κουπα και να την καψει στο χερι. Η Λεσλι τον στολισε με μια σειρα απο κοσμητικα επιθετα μην παραλειποντας να κανει το ιδιο και στην τυχη της. Μετα γυρισε απορημενη προς το μερος του.
-'Με συγχωρεις' ειπε 'αλλα με τρομαξες. Δεν περιμενα κανεναν τοσο πρωι, ποσο μαλλον εσενα. Αν ηρθες για το αυτοκινητο σου ειπα και χθες πως σημερα θα το κοιτουσα. Μαλιστα αυτο ετοιμαζομουνα να κανω τωρα αλλα μου εκοψες την χολη'.
-'Εχεις δικιο, ζητω συγγνωμη' ειπε ο ξενος 'δεν το εκανα επιτηδες. Ειδα την πορτα ανοιχτη και το φως αναμμενο και φανταστηκα'....
-'Ενταξει, δεν εγινε κατι φοβερο' απαντησε χαμογελωντας η κοπελα ενω η επηρρεια απο το καψιμο εξασθενουσε οσο περνουσε η ωρα. 'Θελεις να περιμενεις η προτιμας να επιστρεψεις αργοτερα ? Βλεπεις δεν ξερω ποση ωρα θα μου παρει'.
                  ================================
Το τελευταιο πραγμα που ηθελε ηταν να περιπλανιεται ασκοπα απο δω κι απο κει ετσι η απαντηση του εκτος απο καταφατικη ηταν κι απολυτα στιβαρη και συμπαγης.
-'Αν δεν ενοχλω προτιμω να περιμενω'.
Η κοπελα κουνησε τους ωμους σαν να ελεγε πως δεν ειχε προβλημα.
-'Να σου βαλω ενα φλυτζανι καφε οσο θα περιμενεις' ? ρωτησε. 'Μεταξυ μας μοιαζεις να τον εχεις αναγκη, σαν να εισαι ξενυχτισμενος ολο το βραδυ'. 
Ο ξενος κουνησε καταφατικα το κεφαλι ενω αναρωτηθηκε ποσο χαλια μπορουσε να εδειχνε.
Σ' ελαχιστο χρονο η Λεσλι ειχε επιστρεψει με μια κουπα ζεστο καφε.
Τον ειδε να καθεται σε μια καρεκλα, σαν να ηταν εντελως χαμενος και προσπαθησε ν' ανοιξει εστω μια υποτυπωδη κουβεντα. 
-'Ησουνα χθες στην συναυλια' ? ρωτησε. 'Ηταν πραγματικα καταπληκτικη. Τελικα η Αμπερ ειναι μεγαλο ταλεντο, κριμα που παει χαραμι εδω'.
                  ============================
Την ειδε να προσαρμοζει κατι σαν φορητο υπολογιστη στο ταμπλω του αυτοκινητου και καταλαβε την προθεση της να του πιασει κουβεντα. Ανταποκριθηκε.
-'Επρεπε να φυγω πριν ξεκινησει' απαντησε.
-'Εχασες' εκανε η κοπελα διχως ν' αποτραβηξει το βλεμμα της απο τον υπολογιστη. 'Αξιζε τον κοπο και με το παραπανω. Νομιζω πως ειδα τον φιλο σου μεσα' συμπληρωσε.
-'Ναι, ο Κερτ πρεπει να ηταν εκει' απαντησε 'δεν τα χανει κατι τετοια'.
-'Φανταζομαι πως ειχες κατι σημαντικοτερο να κανεις' ξεκινησε να λεει η Λεσλι μα με το που ειδε το υφος του να σκοτεινιαζει αποτομα βιαστηκε να συνεχισει. 'Αλλα δεν ειναι δικη μου δουλεια αυτο, δικη μου δουλεια ειναι ετουτο που κανω τωρα'.
Απο την ανακριση του Κερτ αυτο το προτιμουσε. Ψευτοχαμογελασε.
-'Πως κι εμπλεξες μ' αυτην τη δουλεια' ? ρωτησε αλλαζοντας κουβεντα.
-'Ειναι μια μεγαλη ιστορια και το προβλημα εδω πολυ μικρο' απαντησε η κοπελα.
                  ================================
-'Οπως το περιμενα' ειπε κλεινοντας ταυτοχρονα και τον υπολογιστη της. 'Δεν υπαρχει βλαβη, το φωτακι στο καντραν αναψε λογω των πολυ χαμηλων καιρικων συνθηκων. Ειναι κατι που συμβαινει συχνα, τιποτα για ν' ανησυχεις' συμπληρωσε.
-'Δηλαδη μπορω να το παρω και τωρα' ? ρωτησε ο ξενος.
-'Φυσικα' απαντησε η Λεσλι.
-'Τι σου χρωσταω' ? εκανε ο ξενος ενω ταυτοχρονα το χερι του πηγαινε στην τσεπη του.
-'Αστειευεσαι' ? εκανε η κοπελα. 'Τιποτα, δεν χρωστας τιποτα'.
Καταλαβε πως δεν ειχε νοημα ν' αντιπαρατεθει στα λεγομενα της.
-'Σ' ευχαριστω πολυ' ειπε ενω εμπαινε στο αμαξι. 'Με το'... εκανε μα η κοπελα τον προλαβε.
-'Θα τους ενημερωσω εγω να ερθουν να το παρουν' ειπε. 'Καλη σου μερα'.
Εριξε μια κλεφτη ματια στον καθρεφτη οπως απομακρυνοταν και την ειδε να στεκεται με τα χερια στην μεση να τον παρακολουθει. Ξαφνικα ζηλεψε τα οποια της προβληματα.
                   ================================
Καποιες παραμελημενες οργανικες λειτουργιες για τις οποιες ειχε παντελως αδιαφορησει αναγκαστηκαν να κανουν πιο επιτακτικη την παρουσια τους εγειροντας ετσι ζητηματα. Δεν θα κερδιζε κατι με το να ζοριζει το στομαχι του ξεχνωντας να του διαθεσει τ' απαραιτητα, ετσι κατευθυνθηκε στο εστιατοριο που ειχαν φαει την προηγουμενη φορα με τον Κερτ. 
Αφου τελειωσε ενα πραγματικα πλουσιο πρωινο καταλαγιαζοντας ετσι τις εντονες διαμαρτυριες της κοιλιας του ηττηθηκε για δευτερη φορα σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα στην αντιπαραθεση που ειχε με την ιδιοκτητρια, την Κολιν Γουαιλντερ, σχετικα με την πληρωμη του λογαριασμου. Αδυνατουσε να εξηγησει γιατι συνεβαινε κατι τετοιο, σιγουρα υπηρχε καποιος βασιμος λογος πισω απ' αυτην την επιμονη μα δεν ηταν σε θεση τωρα να το ανακαλυψει. Ο γερος ηταν σαφης. Τα χρονικα του περιθωρια ηταν κατι περισσοτερο απο στενα. Ειχε μονο το αυριο και το μεθαυριο μπροστα του να εκμεταλλευτει αν τελικα επελεγε να προχωρησει συμφωνα με τις επιταγες των Μεγαλων Παλιων η αν θα υπαναχωρουσε.
                    ================================
Η Λεισι Ντε Παλμα κουνησε αρνητικα το κεφαλι της αφου ειχε διαβασει ξανα και ξανα το φαξ του FBI. Οχι, τετοιο αμαξι δεν ειχε πεσει στην αντιληψη της. Διαβεβαιωσε τον Γκρειαμ πως θα ειχε τα ματια της ανοιχτα απο δω και περα κι αναρωτηθηκε αν ηταν ιδεα της οτι ο σεριφης εμοιαζε ακρως προβληματισμενος. Το Φορτ Σεβερν ηταν μια απο τις πλεον ησυχες πολεις, το τελευταιο που χρειαζονταν ηταν κατι τετοιο. Εβαλε μπροστα το δανεικο απο την Λεσλι αυτοκινητο και ξεκινησε με κατευθυνση για το γκαραζ της. Ηλπιζε πως το περιπολικο της θα ηταν ετοιμο, δεν αισθανοταν καθολου ανετα μεσα σ' αυτο. Το βλεμμα της επιασε στιγμιαια την φιγουρα του ενος απο τους δυο νεοφερμενους καθως διεσχιζε καθετα το δρομο. Δεν συμμεριζοταν απολυτα τις αποψεις της δημαρχου σχετικα με την παρουσια τους εκει. Το μικροβιο του αστυνομικου μεσα της δεν την αφηνε να εφησυχασει τελειως. Συνειδητοποιησε εξαφνα πως σαν κατι να ειχε αλλαξει στην επικρατουσα κατασταση του Φορτ Σεβερν και δεν δυσκολευτηκε να το συνδεσει με την παρουσια των δυο ξενων.
                     =============================
Ακομα κι αν καποιο αμυδρο συναισθημα προκαλεσθηκε να βγει στην επιφανεια μετα το ακουσμα των νεων που μετεφερε ο Ρειμοντ Γου στ' αδελφια του στην περιπτωση του Ντεξτερ Γου αυτο δεν εγινε καν αντιληπτο εν αντιθεσει με τον Σπενσερ που φανηκε κατενθουσιασμενος. 
Τους ειχαν βρει. Μπορει να ειχαν αναγκαστει να τους ακολουθησουν παμπολλα μιλια μακρια μα λιγο η τυχη, λιγο το ενστικτο τους ειχε οδηγησει σωστα. Ηταν ωρα να καταστρωσουν το σχεδιο της εξοντωσης τους. Παραδοξως το πλανο που υιοθετηθηκε ηταν αυτο του Σπενσερ μιας και η δικη του προταση φανηκε πιο σιγουρη και ολοκληρωμενη. Ο Ντεξτερ αδημονουσε. Θα επρεπε να περιμενουν μεχρι ν' αρχισει να σκοτεινιαζει κι αυτο τον εκνευριζε. Οση ωρα ο Ρειμοντ ασχολουνταν με τα του οπλοστασιου ο Σπενσερ ειχε αρχισει να φορτωνει σιγα σιγα τα πραγματα στο φορτηγακι του ατυχου αγροτη. Εριξε ενα σακιδιο ακομα μεσα και κοντοσταθηκε για ν' απολαυσει το επερχομενο τελος του τσιγαρου που ειχε στο στομα του. Το τελειωσε και δινοντας του μια καμπυλη το πεταξε μακρια.
                      ==========================
Η καφτρα του τσιγαρου περασε μεσα απο τον γερο που αδιαφορησε για την υπαρξη της. Ειχε την προσοχη του στραμμενη στον ενα απο τους φονιαδες Γου, τον Σπενσερ που τωρα ηλεγχε το αυτοκινητο. Ηξερε πως κατω απο αλλες συνθηκες τ' αδελφια Γου θα ηταν πρωινη γυμναστικη για τον ξενο μα στην κατασταση που ηταν αυτος και με την παρανοικη φυση που διεκρινε τα τρια αδελφια οι ισοροπιες ενδεχομενως να μεταβαλλονταν. Οπως και να ειχε δεν θ' ανακατευοταν, δεν ηταν στην αρμοδιοτητα του να βοηθησει τον ξενο. Δεν το ειχε πραξει ποτε, δεν θα το επραττε ουτε τωρα. Αναρωτηθηκε αν θα περναγε αυτην τη τελικη δοκιμασια ενω παραλληλα θα ειχε διχως να το γνωριζει στο κατοπιν του και τους ψυχρους αυτους φονιαδες.
Ειδε τον Σπενσερ να στρεφεται προς την αγροικια και να μπαινει μεσα. Δεν υπηρχε λογος παραμονης πλεον εκει. Το γεγονος πως δεν μπορουσαν να τον δουν δεν ελεγε τιποτα. 
Ο χρονος που περνουσε διπλα του διχως να τον αγγιζει του ψιθυρισε κατι στο αυτι και ο γερος συνοφρυωθηκε. Η αντιστροφη μετρηση συνεχιζοταν αδυσωπητη.   

 ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ






                      ΚΕΦΑΛΑΙΟ 100









Πισω στο δωματιο του ξενοδοχειου ο Κερτ Κοπολα εκανε μια τελευταια αποπειρα να οργανωσει τις σκεψεις του και να επαναφερει στην μνημη του ολα οσα ειχε να κανει το επομενο πρωινο, δηλαδη σε τρεις ωρες απο τωρα. Η συγκαταβαση που ειχε αποσπασει απο τον Σαιμον Κρονενμπεργκ στην προταση του τον ειχε οδηγησει στο να κλεισει επαγγελματικο ραντεβου με την Αμπερ Λουκας στο εστιατοριο της Κολιν Γουαιλντερ σχετικα με το μελλον της κοπελας, δυο ωρες μετα ειχε νεο ραντεβου που του ειχε αποσπασει αυτη τη φορα η Σιντυ Σπιλμπεργκ για κατι προσωπικο της, ενω αμεσως μετα η Σερυλ Λαντις, η δημαρχος, τον περιμενε στο γραφειο της για θεματα που σιγουρα, οπως υποστηριζε η ιδια, τον ενδιεφεραν. Οταν καποια στιγμη τελειωνε απ' ολα αυτα θα επρεπε να περασει και απο το συνεργειο της Λεσλι Προγιας για να δει την εξελιξη που υπηρχε στο προβλημα του αυτοκινητου τους. Και σαν να μην εφταναν ολα αυτα ειχε και το ζητημα για το οποιο βρισκονταν εκει εξ' αρχης μαζι με τον αινιγματικο φιλο του. Αληθεια, που στο διαβολο ειχε εξαφανιστει αυτος ? 
                =================================
Το πρωτο πραγμα που εκανε με το που επεστρεψε στο ξενοδοχειο ηταν να ψαξει να τον βρει μα ποτε μεχρι τωρα δεν ειχε καταχωρηθει περιπτωση να βρεθει καποιος σ' ενα μερος που δεν ηταν. Ισως θα επρεπε ν' ανησυχησει μα παραδοξως κανενα καμπανακι συναγερμου δεν ειχε ενεργοποιηθει. Ξαπλωσε στο κρεβατι προσπαθωντας να εκμεταλλευτει τον λιγοστο χρονο που απεμενε για να κοιμηθει γνωριζοντας πως ετσι οπως τα ειχε κανονισει η επομενη μερα θα ηταν αρκουντως φορτωμενη. Το αλκοολ βοηθησε τα μαλλα στο να βαρυνουν τα βλεφαρα του και η τελευταια σκεψη που περασε απο το μυαλο του πριν αποκοιμηθει του αφησε ενα μυστηριο χαμογελο στα χειλη. Ειχε τεσσερα συνεχομενα ραντεβου σε μερικες ωρες με τεσσερεις γυναικες και ολως περιεργως ηταν ολα καθαρα για επαγγελματικο λογο. Αποπειραθηκε να θυμηθει ποτε του ειχε συμβει ξανα κατι τετοιο μα λιγο η κουραση, λιγο το αλκοολ, λιγο η περιπτωση να μην ειχε προηγουμενο κατι τετοιο ετσι κι αλλιως τον βυθισε ακομα πιο γρηγορα σ' εναν ευεργετικο υπνο.
Μα δεν ξεκουραζοταν ολοι στο Φορτ Σεβερν οπως ο Κερτ Κοπολα. 
                 ==============================
Ο Γκρειαμ Χιλ πηρε το φαξ, αναψε το φως του γραφειου του στο σκοτεινο κι ερημο αστυνομικο τμημα κι αρχισε να διαβαζει. Οταν τελειωσε την αναγνωση τα φρυδια του βρισκονταν σε απασταση αναπνοης απο το να συναντηθουν στο προσωπο του. Η αναφορα του FBI, και συγκεκριμενα των πρακτορων Βαλερι Εντουαρντς και Λωρενς Ραιμι, ηταν περιεκτικη και σαφης. Το ευτυχημα για τον Γκρειαμ ηταν πως αμαξι μ' αυτην την περιγραφη που ανεφερε το φαξ δεν ειχε εμφανιστει στο Φορτ Σεβερν και η λογικη ελεγε πως αφου δεν ειχε εμφανιστει μεχρι τωρα δεν θα εμφανιζοταν ποτε. Ουτε και ο ιδιος δεν καταλαβε ποτε το μυαλο του αρχισε να κανει συνειρμους αναμεσα στο φαξ που μολις ειχε διαβασει και την εμφανιση των δυο νεοφερμενων. Οσο σιγουρος ηταν πως το χαρτι δεν αναφεροταν σ' αυτους αλλο τοσο ηταν σιγουρος πως καποια σχεση υπηρχε μεταξυ τους. Αυτο βεβαια εμενε να το αποδειξει χειροπιαστα μα επιασε τον εαυτο του να μην ξερει απο που ν' αρχισει. Αφησε το φαξ στο γραφειο του, εσβησε το φως και βγηκε απο το τμημα. 
                    =============================
Αυτο που εκανε εντυπωση στον Νταρυλ Σκοτ δεν ηταν ενα μεμονωμενο γεγονος. Γυρνουσε σπιτι του, στην ακρη της πολης, μετα την εξαιρετικη συναυλια που ειχε παρακολουθησει για να ξεκουραστει και να ειναι φρεσκος για την επομενη μερα οταν με την ακρη του ματιου του ειδε κατι πραγματικα περιεργο. Ο γερο - Μπαζ τετοια ωρα στην πολη ? Αυτο κι αν ηταν αφυσικο.
Ο Μπαζ σιχαινοταν την πολη, κατεβαινε μια φορα το μηνα για ν' αγορασει τις προμηθειες του και μετα επεστρεφε στην απομονωση του, στο σπιτι του που ηταν αρκετα μακρια απο το Φορτ Σεβερν. Ποτε κανεις δεν τον ειχε δει να σουλατσαρει νυχτιατικα, μονο μερα εμφανιζοταν κι εξαιρετικα αραια. Τι εκανε λοιπον τετοιαν ωρα στους δρομους της πολης ?
Εριξε αλλη μια ματια για να σιγουρευτει πως ηταν το φορτηγακι του γερο - Μπαζ κι οταν πιστοποιησε το γεγονος χαιρετησε απο μακρια. Μπορει ο γερος να ηταν περιεργος μα δεν ειχε κατι να μοιρασει με τους υπολοιπους κατοικους. Ετσι οταν ο χαιρετισμος του συναντησε απαθεια κι αδιαφορια παραξενευτηκε ακομα περισσοτερο. 
                    ============================
Βαδισε προς το φορτηγακι μα εκεινο εξαφνα ανεπτυξε ταχυτητα κι απομακρυνθηκε. Δεν ειχε προλαβει να δει ποιος ηταν πισω απο το τιμονι αλλα δεν υπηρχε και λογος να υποψιαστει πως δεν θα ηταν ο γερο - Μπαζ. Η κουραση και το προχωρημενο της ωρας του επεβαλλαν να προσπερασει προσωρινα το γεγονος και συνεχισε τον δρομο του καταχωνιαζοντας το γεγονος σ' ενα μικρο, κενο σημειο στο πισω μερος του μυαλου του.
Ο Ρειμοντ Γου εριξε μια ματια στον καθρεφτη του και ειδε τον περαστικο που μολις τον ειχε χαιρετισει ν' απομακρυνεται. Πηρε μια βαθια ανασα κι ελεγξε ξανα. Ο Ντεξ και οι ιδεες του.
Γυροφερνε τους λιγοστους δρομους της πολης ψαχνοντας για το αυτοκινητο και τους επιβατες του που ειχαν κανει την ζημια στον Τζορντι. Σε λιγο θα ξημερωνε κι ολοι θα μπορουσαν να δουν πως αυτος που οδηγουσε το φορτηγακι δεν ηταν ο νομιμος ιδιοκτητης του αλλα καποιος αλλος.
Εστριψε κι ακολουθησε την διαδρομη που τον εβγαζε εξω απο την πολη. Θ' ανεφερε πως δεν ειχε δει τιποτα και σε μια τοσο μικρη πολη ηταν αδυνατον ενα τετοιο αμαξι να κρυβοταν με τροπο που καποιος που το αναζητουσε δεν θα μπορουσε να το βρει. 
                    ============================
Η ψυχραιμια κι η εμπειρια του δεν του επετρεψαν να προδοθει απο ενα αποτομο φρεναρισμα μα αφησε να αμαξι να κυλησει αρκετα μετρα προς τα κατω πριν το ακινητοποιησει εντελως και βγει εξω. Δεν υπηρχε περιπτωση να ειχει κανει λαθος μα επρεπε να το πιστοποιησει. Κινουμενος με συμμαχο το πυκνο ακομα σκοταδι επεστρεψε με τα ποδια πισω. Η πορτα του συνεργειου ηταν ακομα ανοιχτη κι ενα απαλο φως ηταν αρκετο για να του σιγουρεψει την αρχικη του εντυπωση. Το βλεμμα του επαιζε αναμεσα στο αυτοκινητο που εψαχνε και ηταν παρκαρισμενο μεσα στο συνεργειο και την μορφονια που μολις ειχε μπει μεσα. Εγλειψε τα χειλη του απο ικανοποιηση, μια ικανοποιηση στην οποια συγχεονταν η επιτυχια της αποστολης του και τα θελγητρα της ιδιοκτητριας. Παρεμεινε λιγα δευτερολεπτα ακομα μεχρι που η πορτα του συνεργειου εκλεισε καταπινοντας πισω της και τα δυο αντικειμενα που ειχαν τραβηξει την προσοχη του. -'Ολα κι ολα' σκεφτηκε καθως επαιρνε τον δρομο που οδηγουσε στην αγροικια.
'Η μικρη ειναι για μενα' κι ενα σαρδονιο χαμογελο εξαπλωθηκε στο προσωπο του. 
                 ==============================
-'Ολα ηταν προμελετημενα, οδηγηθηκα σε μια παγιδα απο την οποια δεν μπορω να ξεφυγω' μονολογησε ο ξενος 'μα θελω να ξερω πως διεδραματιστηκαν ολα. Εχω ακομα αποριες, οχι πια για το γιατι μα για το πως. Οσο μικρο κι ασημαντο κι αν φανταζει θελω να γνωριζω'.
-'Ηταν πιο ευκολο απ' οτι φανταζεσαι' απαντησε ο γερος. 'Το μονο που χρειαστηκε ηταν ν' αναρωτηθεις γι αυτην την αγορα. Απο την στιγμη που συνεβη αυτο ηταν δεδομενο πως ψαχνοντας θα εφτανες σε μενα. Ετσι κι εγινε'.
-'Αυτο που δεν κατακαβαινω ειναι για ποιο λογο επρεπε να προβεις σε μια τοσο περιττη αγορα, διχως λογο κι αιτια. Ειμαι σιγουρος πως μπορουσες να βρεις εναν πιο ευκολο και λιγοτερο δαπανηρο τροπο για να με φερεις εδω'.
Ο γερος τον κοιταξε για λιγο αμιλητος.
-'Καταλαβαινω γιατι σκεφτεσαι ετσι' ειπε 'μα πιστεψε με, υπαρχουν ακομα πραγματα που δεν γνωριζεις κι ετσι δικαιολογειται αυτη σου η αντιληψη'. 
              ===============================
-'Δεν θα σου εξηγησω τις λεπτομερειες που απαιτουνται για να επικοινωνησεις με πλασματα απο μια αλλη διασταση. Ομως απαιτειται λεπτος χειρισμος τοσο στο θεμα της αποκαλυψης οσο και στο θεμα της διαχειρισης. Μολονοτι αυτη η Αιναρ και αυτος ο Φεχαρ βρισκονται σε αλλο συμπαν υπαρχει καποιος αορατος συνδετικος κρικος μεταξυ σας, ακαθοριστος κι ασαφης, μα υπαρκτος. Ετσι οταν εκανα μνεια στην προσωπικη σου αναφορα, διχως να ειμαι ξεκαθαρος οσον αφορα τα προσωπα, και οι δυο εντυπωσιαστηκαν πραγματικα σαν να ενοιωθαν αυτην την ιστορια οικεια. Τοτε βρηκα αφορμη να μιλησω για εναν εκδοτικο οικο που τα βιβλια του στηριζονταν σε μεγαλο βαθμο στην σχεδον μυθικη σου παρουσια. Γοητευτηκαν και μου ζητησαν να τους βρω οσα περισσοτερα μπορουσα. Ηταν η ευκαιρια που ζητουσα. Τα υπολοιπα τα ξερεις. Τερενς Μιλλερ για τους κατοικους της εδω διαστασης, μια φιγουρα απο ενα αλλο τεμνομενο συμπαν για την Αιναρ και τον Φεχαρ. Αν γνωριζες την λειτουργια των τεμνομενων συμπαντων οι αποριες σου θα ηταν πολυ λιγοτερες'.
                     ==============================
-'Τι πρεπει να γινει απο δω και περα' ? ρωτησε ο ξενος με την κουραση να βαραινει τη φωνη του. 'Πως πρεπει να κινηθω' ?
Ο γερος εμοιαζε να πεφτει σε περισυλλογη, σαν να προσπαθουσε να σταθμισει τα λεγομενα του.
-'Δεν χρειαζεται να σου πω πως δεν πρεπει καν να υποψιαστουν ποιος εισαι. Εχω ηδη πληροφορησει και τους δυο τους πως θα τους φερω σ' επαφη με καποιον που γνωριζει πολυ καλα το θεμα που πρεσβευουν τα βιβλια του οικου σου και ξερουν ηδη πως δεν θ' ανηκεις στην δικη τους διασταση αλλα σ' αυτην απο την οποια προερχομαι κι εγω. Απο κει και μετα εισαι μονος σου, ξερεις τι πρεπει να γινει, ολα επαφιονται σε σενα'.
-'Με τον Φεχαρ' ? εκανε ο ξενος. 'Τι πρεπει να κανω με τον Φεχαρ' ?
-'Ο στοχος σου ειναι η Αιναρ' ειπε ψυχρα ο γερος. 'Η τυχη του Φεχαρ δεν μας απασχολει, η επιβιωση η ο θανατος του δεν δημιουργει καμια διαφοροποιηση. Φροντισε ομως να μην υποψιαστει τι προκειται να κανεις, θα τον βρεις αντιμετωπο'.
                    =============================
-'Ειπες κατι για τον χρονο' εκανε ο ξενος. 'Πρεπει να ξερω κατι' ?
-'Ειναι το τελευταιο που χρειαζεται να γνωριζεις αλλα ισως και το πιο σημαντικο. Το συμπαν της Αιναρ και του Φεχαρ θα παραμεινει τεμνομενο με το δικο μας για 48 ακομα ωρες. Αυτο ειναι το χρονικο σου οριο για να εκπληρωσεις την αποστολη σου. Αν δεν το εχεις πραξει μεχρι τοτε, αν χασεις την προθεσμια, τοτε εχεις αποτυχει με οποιες συνεπειες εχει αυτο. Εγω δεν χρειαζεται να επανεμφανιστω, ο ρολος μου τελειωσε εδω. Ο κυβος θα σε βοηθησει να περασεις στην διασταση τους αρκει να εισαι εδω, σ' αυτο το σημειο, την ωρα που συναντηθηκαμε εμεις σημερα. Θυμησου, εχεις μονο δυο ευκαιριες να μπεις στον κοσμο τους και να σκοτωσεις την Αιναρ. Αν τις χασεις οι συνεπειες θα ειναι ανυπολογιστες για ολους. Αν υπαρχει κατι που θελεις να ρωτησεις η να πεις αυτη ειναι η ωρα, τωρα'.
Ο ξενος τον κοιταξε αμιλητος μα στο βλεμμα του υπηρχε κατι το αποκοσμο. Μετα ψιθυρισε.
-'Νοιωθεις τοσο ασφαλης οσο δειχνεις' ?

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ






                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 99









-'Θεοι ειναι αυτοι λοιπον που δυσαρεστημενοι μαζι μου επελεξαν αυτον τον τροπο να με δυναστευσουν για καποια ασεβεια ? Γιατι θνητο δεν ξερω ουτε να φανταστω μπορω που θα τολμουσε ποτε και να σκεφτει μοναχα, ποσο μαλλον να υλοποιησει αυτο που τα ματια μου μολις ειδαν. Δεν ηταν λιγες οι φορες που αντιθετα με την θεληση μου σε αναρμοστες και απρεπεις πραξεις οδηγηθηκα, δεν ηταν σπανιες οι περιπτωσεις που υπεκυψα σε προσταγες που ολο μου το ειναι επαναστατησε για ν' αποφυγω. Κι ομως ακομα και τωρα, που το τελος προ των πυλων βρισκεται, ασπλαχνη, θαρρεις πετρινη καρδια, μου επιφυλασσει μοιρα που τον χειροτερο εφιαλτη μου γλυκο ονειρο καλοκαιρινου μεσημεριου κανει να μοιαζει. Και συ, αγγελιαφορος απροσωπων μορφων, σε παγιδα που γνωριζες καλα με οδηγησες αδιαφορωντας για ολα, υπακουοντας προθυμα στις προσταγες αυτων που η συμπονοια και ευσπλαχνια φανταζουν κουφιες λεξεις διχως νοημα και ουσια. Μα οχι, αυτην την φορα οχι, κανεις και τιποτα δεν θα μ' αναγκασει εναντια στην θεληση μου να πραξω το αδιανοητο'.
                     ============================
Με φωνη σπασμενη σε χιλια κομματια, ματια θολα και με το βαρος της συνειδητοποιησης οσων επρεπε να διαπραχθουν να τον συνθλιβει στραφηκε προς την μερια του Τερενς Μιλλερ. Ισως κατω απο αλλες συνθηκες να ειχε ηδη υποψιαστει τι ακριβως συνεβαινε μα η δινη στην οποια ειχε απορροφηθει η σκεψη του δεν του αφησε κανενα περιθωριο. Ετσι η εκπληξη του αντικρυζοντας την πραγματικη μορφη του συνομιλητη του ηταν κατι περισσοτερο απο γνησια.
Ο γερος απο την ερημο Ινζεμ στεκοταν εκει, μια φιγουρα αναλλοιωτη στο χρονο, η μονη που τον συντροφευε απο τοτε που ειχε κανει εκεινη την συμφωνια χιλιαδες χρονια πριν.
Εστεκε εκει, στηριγμενος πανω στο μπαστουνι του, κοιτωντας τον μ' ενα υφος που παραπαιε αναμεσα σε χιλιαδες συναισθηματα διχως να εχει αρθρωσει λεξη. Εμοιαζε οπλισμενος με απειρη υπομονη, αφηνοντας τον ξενο να ξεσπασει με τον τροπο που θα του αλαφρυνε τον πονο.
Ο τελευταιος κουνησε το κεφαλι του ενω η πικρα, η απελπισια, η οργη και ο θυμος αυλακωναν τα χαρακτηριστικα του προσωπου του αλλοιωνοντας τα. 
                         =============================
-'Δεν υπηρξαν αθωοι που το αιμα τους ποτισε την απληστη αυτη γη αδικα ? Δεν υπηρξαν φιλοι και συνοδοιποροι που σε μοιρα χειροτερη απο τον θανατο αφεθηκαν γιατι ο σκοπος, με μαυρες φτερουγες δεν επετρεψε την εφικτη αλλαγη στο πεπρωμενο τους ? Δεν υπηρξαν στιγμες που κομματια της ανθρωπιας μου εμειναν πισω, χαμενα και ξεχασμενα στον στροβιλο του χρονου, γιατι οι επιλογες ηταν ανυπαρκτες ? Πραξεις αμετρητες ανομολογητες, που ριζωσαν στη σκεψη μου αρνουμενες να ξεθωριασουν η να χαθουν και που το τελος τους πουθενα δεν φαινοταν, ηταν η διαδρομη μου προσπαθωντας το δικο μου μερος της συμφωνιας να κρατησω. Μα ακομα και τωρα φαινεται πως η διψα τους ακορεστη ειναι. Ομως, με οποια ψηγματα θελησης και αντιστασης ακομα μπορω να εχω σου λεω πως οχι, τυφλη υπακοη απο μενα δεν θα εχουν. Την ολοκληρωση της συμφωνιας αν θελουν να εχουν αλλο τροπο ας βρουν, διαφορετικη σκεψη να υιοθετησουν γιατι αυτο που ζητανε απο μενα ας μην αναμενουν να πραξω. Και συ την γνωμη μου αδικα να ξερεις θα πασχισεις ν' αλλαξεις'.
                           ============================
Επελεξε να μην τον διακοψει, να μην επεμβει σε κανενα σημειο του ξεσπασματος και του αυθορμητου μονολογου του. Αν υπηρχαν ακομα μεσα του ψηγματα ανθρωπινης υποστασης ισως να λυγιζε, ισως να καταλαβαινε τι ηταν αυτο που του ζητουσαν να διαπραξει, μπορει ακομα και να συμπαθουσε η και να ενστερνιζοταν την εκρηκτικη του αντιδραση. Ομως ο γερος απο την ερημο Ινζεμ μονο ανθρωπος δεν ηταν γι αυτο και ολα οσα ειχε ακουσει του ηταν παντελως ακατανοητα. Οτι και να ηταν αυτο που του υπεδειξε να παραμεινει σιωπηλος καθ' ολη την διαρκεια του ξεσπασματος δεν μπορουσε να επικρατησει περισσοτερο των λιγων λεπτων.
Χτυπησε το μπαστουνι του στο εδαφος μια φορα μα αυτη η μια φορα ηταν αρκετη. Βρεθηκαν και οι δυο πισω στο σημειο που ηταν παρκαρισμενο το αυτοκινητο του ξενου, λιγο πριν τον φραχτη που η διαβαση του ειχε αλλαξει τα παντα σε μηδεν χρονο. Δεν ηταν ο γερος πια αυτος που εστεκε μπροστα του μα ο Τερενς Μιλλερ, ο ανθρωπος που για χαρη του ειχε μπει σ' αυτην την διαδικασια αναζητησης. Ηταν η σειρα του τωρα να παρει τον λογο.
                ================================
-'Δεν κατανοοω μα αποδεχομαι' ειπε. 'Μα μην σ' αυτην την αποδοχη στηριζεις τις ελπιδες σου για οποιαδηποτε διαφοροποιηση. Τις εξηγησεις που εγω οφειλω θα σου δωσω μα να σου υπαγορευσω τις επομενες κινησεις σου ακομα κι εγω δεν μπορω. Μονος σου θα επιλεξεις, μονος σου θ' αποφασισεις, μονος σου θα υποστεις και θα φερεις τις συνεπειες των οποιων πραξεων σου. Μα αυτο σου ζητω μονο, να μ' ακουσεις πρωτα οσο αποκρουστικο και βδελυρο κι αν φανταζει αυτο σε καθε σημειο του μυαλου σου και μετα να πραξεις'.
Μεσα του ηξερε πως ουτε εξηγησεις ηθελε ουτε ν' ακουσει οτιδηποτε σχετικα με το ζητημα. Ομως μια μικρη χαραμαδα χτικιασμενου φωτος μεσα στο μαυρο σκοταδι και την απελπισια που τον τυλιγε προσπαθουσε να του πει πως ισως σ' αυτα που θ' ακουγε να εβρισκε σπερματα λογικης, υπολειμματα ανθρωπιας, ακομα και κατι που μ' ενα μαγικο τροπο θα στερουσε απο την φρικαλεοτητα που μολις ειχε βιωσει τις απυθμενες διαστασεις μιας τετοιας προοπτικης.
Κουνησε οριακα το κεφαλι καταφατικα και οπλιστηκε με οσο κουραγιο μπορεσε να μαζεψει.
                ==================================
-'Οτι ειδες, οτι βιωσες πριν λιγο' αρχισε ο Μιλλερ 'δεν ειναι πραγματικοτητα. Οχι με τον τροπο που το αντιλαμβανεται ενας απλος θνητος, οχι με τον τροπο που επελεξες εσυ να το ερμηνευσεις. Υπαρχουν καταστασεις και γεγονοτα περα απο την περιορισμενη και ατελη αντιληψη του ανθρωπινου ειδους που δεν μπορουν ουτε στην πλεον καλπαζουσα φαντασιας τους να βρουν προσφορο εδαφος, ν' απλωσουν ριζες και να μεγαλωσουν. Εσυ βρισκεσαι ακριβως στο μεταιχμιο, αναμεσα στην ατελεσφορη και γελοια ανθρωπινη υποσταση και στο επομενο, αχανεστατο βημα που οδηγει εξω απο τα ορια και σταδιακα στην μεταμορφωση σου σε υβριδικη θεοτητα. Το που θα επιλεξεις να παραμεινεις δεν μπορει να ειναι κατι αλλο απο μια προσωπικη επιλογη μα για να επιτευχθει αυτο πρεπει να σου παραθεσω ολα οσα πρεπει να γνωριζεις και που θα κρινουν την τελικη σου αποφαση. Το μονο που απαιτειται απο σενα ειναι να εγκαταλειψεις, οσο αυτο ειναι δυνατον, τον συμβατικο τροπο σκεψης σου και να εισαι ανοιχτος ακομα και σε πραγματα που το ειναι σου θ' αρνηθει ν' αφομοιωσει'. 
                  =================================
-'Θα εχεις καταλαβει οτι το μερος στο οποιο βρεθηκαμε δεν ανηκει σ' αυτον τον περιορισμενο κοσμο και κατ' επεκταση κι αυτοι που ειδες επισης δεν ανηκουν σ' αυτον τον κοσμο. Γνωριζεις την θεωρια που εχουν αναπτυξει οι θνητοι στην προσπαθεια τους να εξηγησουν φαινομενα και γεγονοτα που ο ανεπαρκης εγκεφαλος τους αδυνατει να δωσει ερμηνεια, αυτη των παραλληλων συμπαντων. Φυσικα ειναι παντελως λανθασμενη. Δεν υπαρχουν παραλληλα συμπαντα, η σκεψη απο μονη της ειναι αρκετη για να βαλεις τα γελια. Εχουν ομως δικιο σε κατι. Υπαρχουν αλλα συμπαντα, ειναι απολυτα φυσιολογικο μα δεν ειναι παραλληλα αλλα τεμνομενα. Δεν εχει απολυτως κανενα νοημα να προσπαθησω να σου εξηγησω πως ακριβως συμβαινει αυτο, ποτε η και το γιατι, δεν ειναι αυτο το ζητουμενο. Αυτο που πρεπει να ξερεις ειναι τι ακριβως συμβαινει οταν δυο συμπαντα τεμνονται γιατι αυτο ακριβως συμβαινει κι εδω, αν και νομιζω πως κατι θα εχεις υποψιαστει μετα απ' ολα οσα εχουν συμβει. Οσο για το πως μπορει καποιος να βρεθει στο κοματι ενος αλλου συμπαντος ειμαι σιγουρος πως αντιλαμβανεσαι πως κατι τετοιο απαιτει δυνατοτητες και ιδιοτητες περαν του απλου αντιληπτου'. 
                    ================================
-'Η Αιναρ και ο Φεχαρ που ειδες ανηκουν σε μια αλλη κοσμικη διασταση, σ' ενα αλλο συμπαν οπου τα γεγονοτα και οι καταστασεις εχουν ακολουθησει εναν εντελως αλλο δρομο. Σ' αυτο συμπαν η Αιναρ και ο Φεχαρ ειναι ζευγαρι σε μια εντελως διαφορετικη εποχη απ' αυτην που εσυ τους ξερεις και ειναι ενταγμενοι. Ακομα και οι σκεψεις, οι αποψεις, οι επιθυμιες και οι δυνατοτητες τους ειναι παντελως διαφορετικες απ' αυτες που εχεις εσυ καταχωρημενα στο μυαλο σου. Γιατι εσυ δεν υπαρχεις καπου εκει ? Καπου υπαρχεις, απλα δεν αποτελεις μερος της πραγματικοτητας στην οποια βρισκονται η Αιναρ και ο Φεχαρ. Με δυο λογια, σ' αυτο το συμπαν του οποιου εγινες μολις αυτοπτης μαρτυρας οι συνθηκες και τα δεδομενα βρηκαν ωριμο εδαφος για τα δυο αυτα αγαπητα σου προσωπα να βρισκονται μαζι. Καταλαβαινω πως ισως αντι να σου λυνω αποριες να δημιουργω καινουργιες μα σ' εσενα επαφιεται ν' αντιληφθεις το συντομοτερο δυνατον τι ακριβως απαιτειται για να πραξεις. Κι οσο κι αν φαινεται πως σου ζητειται το ακατορθωτο θα διαπιστωσεις πως τα πραγματα δεν ειναι ακριβως ετσι'. 
                ===============================
-'Θα θυμασαι βεβαια πως την στιγμη που παραλαμβανες τον κυβο οι Μεγαλοι Παλιοι ειχαν υποσχεθει πως μ' αυτον τον τροπο θα πετυχαινες στην εκπληρωση της υποσχεσης που ειχες δωσει στον πατερα της Αιναρ, παραλληλα ομως αυτο που σου ειχε ζητηθει σαν ανταλλαγμα ηταν μετα την ολοκληρωση της αποστολης σου απλα να σου γνωστοποιουνταν μια αλλη εναλλακτικη προταση την οποια σε καμια περιπτωση δεν θα ησουν υποχρεωμενος ν' ακολουθησεις η να υιοθετησεις. Για να μπορουσες ομως ν' αποδειξεις πως θα ησουν ικανος να φερεις σε περας την προταση των Μεγαλων Παλιων, αν την επελεγες, θα επρεπε να δοκιμαστεις μ' εναν τετοιο τροπο που δεν θ' αφηνε περιθωρια αμφισβητησης για τις ικανοτητες σου. Ο λογος, που η τελευταια σου αποστολη κρυβει ακριβως αυτην την σημαντικοτατη για σενα ιδιατεροτητα, εχει να κανει μ' αυτην την δεσμευση απεναντι στους Μεγαλους Παλιους. Η Αιναρ, αυτη για την οποια τα κανεις ολα, πρεπει να πεθανει απο το ιδιο σου το χερι αν θελεις ν' αποκτησεις το τελευταιο κοματι του γριφου που θα σου επιτρεψει να ειστε για παντα μαζι'.  
                    ==============================
-'Βεβαια δεν ειναι η πραγματικη Αιναρ αυτη που πρεπει να πεσει απο το χερι σου μα η Αιναρ μιας αλλης διαστασης που ουδεμια επιροη η σχεση εχει να κανει με οτι συμβαινει στο δικο μας συμπαν. Αν κατορθωσεις να φτασεις στο υψιστο σημειο, δηλαδη να ξεπερασεις τις αναστολες σου απεναντι στο πιο λατρεμενο σου προσωπο, τοτε θα εχεις καταφερεις τα παντα εις διπλουν.
Θα μπορεις να βρεθεις μαζι με την δικη σου Αιναρ πισω στο χρονο μαζι για παντα και παραλληλα αν επιλεξεις διαφορετικα θα εχεις αποδειξει πως εισαι ικανος να σηκωσεις στην πλατη σου τ' απιστευτα προνομια αλλα και τις υποχρεωσεις που μπορουν να σου παρασχεθουν απο τους Μεγαλους Παλιους. Οπως και να ειναι δεν εχεις δικαιωμα σε εναλλακτικη προταση. Η ολοκληρωνεις την αποστολη σου η σταματας εδω με οτι αυτο συνεπαγεται. Και ξερεις καλα πως οταν εκανες την συμφωνια δεν υπηρχε τροπος υπαναχωρησης. Η αποφαση ειναι δικη σου.
Μα οτι και να επιλεξεις φροντισε να γινει συντομα. Αυτη τη φορα ο χρονος δεν ειναι συμμαχος, δεν ειναι μαζι σου. Αυτην την φορα ο χρονος ειναι ο μεγαλυτερος εχθρος σου'.