ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΟΡΔΟΛΗΣ

                                    ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ

-'Καλημερα. Πως κι απο δω ? Ολα καλα ?  Υπαρχει μηπως καποιο προβλημα' ? ρωτησε ενω ενα απροσδιοριστο αισθημα ανησυχιας εκανε αποτομα την εμφανιση του.

Ο επισκεπτης τον κοιταξε μα ουτε ψιθυρος δεν ξεφυγε απο τα χειλη του.

-'Αν ψαχνετε κατι αλλο πολυ ευχαριστως να βοηθησω αν μπορω' συνεχισε τον μονολογο του ενω παραλληλα προσπαθουσε να σταθμισει τις προθεσεις του.

Η σιωπη εκ μερους του επισκεπτη παρεμεινε εκκωφαντικη.

-'Τελος παντων, αν θελετε να ριξετε μια ματια με την ησυχια σας. Κι αν χρειαστειτε κατι μου το λετε. Η αληθεια ειναι πως πολυς κοσμος χανεται εδω μεσα' προσθεσε.

Ο αμιλητος επισκεπτης εσυρε αργα το βημα του προς τον μεγαλο παγκο που τους χωριζε, σταθηκε απεναντι του και τον κοιταξε εντονα και παρατεταμενα. Το βλεμμα του τον εκανε να νοιωσει ελαφρα αμηχανα και καπως αβολα μα δεν βρηκε κατι καταλληλο να πει.

-'Ηρθα για δουλεια' ακουσε για πρωτη φορα τον επισκεπτη να μιλαει. 

                                =============================

Απολαμβανε τον καφε του συνοδεια ηχητικων ακουσματων ενος αγνωστου σχετικα ψυχεδελικου συγκροτηματος οταν ανοιξε η πορτα του μαγαζιου. Ο οποιος ηλιος προλαβε να τρυπωσει μεσα τον τυφλωσε προσωρινα και απεκτησε εικονα του πελατη αφου αυτος ειχε ηδη μετρησει καποια βηματα προς το μερος του. Τον αφησε να φτασει μπροστα στον παγκο του.

-'Καλημερα. Πως μπορω να βοηθησω' ? ρωτησε.

Ο πελατης εριξε μια γρηγορη ματια στο εσωτερικο και στραφηκε προς το μερος του.

-'Μπορω να ριξω μια ματια στους δισκους σας' ? ρωτησε με μια αχνη, ξεψυχισμενη φωνη.

-'Φυσικα, φυσικα. Να σας πως μονο πως'...

-'Δεν θα χρειαστω βοηθεια προς το παρον' τον διεκοψε ο πελατης 'ευχαριστω πολυ'.

-'Οπως θελετε' απαντησε ανασηκωνοντας εκαφρα τους ωμους του.

Ο Εβαν Ντερι τον παρακολουθησε ν' απομακρυνεται αργα απο τον παγκο του προς την πρωτη σειρα ραφιων με δισκους κι εξυσε απορημενος το πηγουνι του.

                          ==================================

Αν η μερα ξεκινουσε με τετοια δεδομενα ηταν σχεδον σιγουρος πως για το υπολοιπο θα ειχε ενα βουνο ν' ανεβει. Τετοιους παραδοξους πελατες ειχε παντα μα συνηθως αφου η μερα ειχε προχωρησει καπως. Ηταν απολυτα φυσιολογικο για ενα καταστημα που πουλουσε σπανια και δυσευρετα βινυλια να ειναι πολος ελξης εκκεντρικων πελατων κι αυτο ηταν κατι που το ειχε συνηθισει με τον καιρο αλλα εδω, ο τροπος με τον οποιο αρχιζε την μερα του, του πιστοποιουσε πως και η υπολοιπη μερα ετσι θα κυλουσε η κι ακομα χειροτερα. Βεβαια ο συγκεκριμενος πελατης εφερε πανω του σημαδια πως η πνευματικη του ισορροπια ηταν ελαφρως ασταθης.

Πως αλλιως μπορουσε να εξηγηθει το γεγονος πως η ωρα ηταν μολις δεκα, ηταν κατακαλοκαιρο με την θερμοκρασια ν' ανεβαινει ραγδαια εξω κι αυτος ηταν ντυμενος λες και περιμενε απο στιγμη σε στιγμη ενα χειμωνιατικο ξεσπασμα ?

Φορουσε ενα βαρυ μαλλινο παλτο, ενισχυμενο κασκολ, καπελο βυθισμενο σχεδον μεχρι τα ματια, μποτες χιονιου και στο δεξι χερι κρατουσε ομπρελα.

                                 ==============================

Τακτοποιουσε καποιους δισκους εχοντας γυρισμενη την πλατη στον παραξενο πελατη οταν τον ενοιωσε πισω του, στον παγκο του και γυρισε.

-'The Sound Manual. Το 1964 κυκλοφορησαν ενα 45'' μονοι τους σε επτα αντιτυπα με ενα κομματι στην καθε πλευρα, Instruction I και Instruction II. Το θελω' ειπε με μια ανασα.

-'Sound Manual' ? εκανε απορημενος ο Εβαν. 'Τ' ονομα δεν μου λεει κατι, μηπως'....

-'Εχεις ενα αντιτυπο εδω και το θελω' εκανε μ' επιτακτικη φωνη ο αλλοκοτος πελατης.

-'Κοιταξτε', εκανε λιγο εκνευρισμενος ο Εβαν 'ξερω πολυ καλα τι εχω και τι δεν'....

-'Σου ειπα το θελω' σχεδον ουρλιαξε ο πελατης χτυπωντας την ομπρελα του στο πατωμα σε μια προσπαθεια να προσθεσει εμφαση στα λεγομενα του. 'Δωστο μου τωρα'.

-'Λοιπον, επειδη το θεμα εχει αρχισει και ξεφευγει κι εγω'...

-'Εκατο χιλιαδες δολλαρια' τον διεκοψε ο πελατης. 'Δικα σου, αρκει να μου το δωσεις'.

Μια αγνωστη δικλειδα ασφαλειας φρεναρε τον Εβαν την στιγμη που ηταν ετοιμος να τον πεταξει εξω.

                               ==============================

-'Για εκατο χιλιαδες σου πουλαω το μαγαζι ολακερο' εκανε ο Εβαν. 'Μα δεν μπορω να σου δωσω κατι που δεν εχω, καταλαβαινεις' ?

-'Κι ομως, πρεπει να υπαρχει εδω μεσα' ειπε με φωνη που ειχε ενδεδυθει την απελπισια ο πελατης. 'Ο Μπομπ θα ηξερε, ειμαι σιγουρος'.

-'Περιμενε' εκανε ο Εβαν. 'Οταν λες Μπομπ εννοεις τον Μπομπ Σιβερ, τον παλιο ιδιοκτητη του μαγαζιου ? Μα αυτος μου εχει πουλησει το μαγαζι εδω και 25 χρονια' προσθεσε.

-'Αυτος θα ειναι, δεν μπορει να ειναι αλλος' ειπε ο πελατης και η ελπιδα επανεμφανιστηκε στην φωνη και τα ματια του. 'Που ειναι ο Μπομπ τωρα' ?

-'Ακου. Εχω να μιλησω με τον Μπομπ απο τοτε που αγορασα το μαγαζι. Αυτο που μπορω να κανω ειναι να προσπαθησω να επικοινωνησω μαζι του και να μαθω αν ξερει κατι γι αυτους τους Sound Manual. Γιατι δεν μου αφηνεις ενα τηλεφωνο και'...

-'Θα περασω αυριο. Εκατο χιλιαδες, βρες το' ειπε ο πελατης και βγηκε απο το καταστημα.

                    ===============================

Ολο το βραδυ απο το σπιτι του προσπαθουσε να εντοπισει τα ιχνη του Μπομπ Σιβερ μονο και μονο για να καταληξει στο συμπερασμα πως το συμπαν δεν ηθελε ν' αποκτησει αυτα τα εκατο χιλιαρικα. Το τελευταιο τηλεφωνημα εβαλε ταφοπλακα στις ελπιδες του, παρομοια ταφοπλακα μ' αυτην κατω απο την οποια βρισκοταν ο Μπομπ εδω κι επτα χρονια. Ακομα και το εξαιρετικο ιρλανδεζικο που επινε ενοιωθε πως δεν κατεβαινε οπως τις αλλες φορες. Η επιμονη του αφυσικου εκεινου πελατη τον ειχε προβληματισει. Κι αν εκεινο το καταραμενο 45'' υπηρχε καπου μεσα στο μαγαζι κι αυτος απλα δεν το γνωριζε ? Αν βρισκοταν...

Πεταχτηκε ορθιος τοσο αποτομα που το ιρλανδεζικο εφυγε απο τα χερια του και κυλησε στο πατωμα. Πως το ειχε πει ο Μπομπ την ημερα που τον ειχε δει τελευταια φορα ?

-'Αυτες τις 4 κουτες μην τις πεταξεις. Εχουν πραγματα μεσα που δεν σου ειναι χρησιμα και δεν θα χρειαστει ποτε να τις ανοιξεις. Εκτος κι αν καποια στιγμη απομεινουν η τελευταια σου ελπιδα να βρεις κατι που δεν θα υπαρχει πουθενα αλλου'.

                          ====================================

Οση ωρα οδηγουσε σαν τον τρελο για το μαγαζι σκεφτοταν αυτα που του ειχε πει ο Μπομπ. Η ελπιδα ειχε θεριεψει μεσα του πως αυτο που εψαχνε θα βρισκοταν μεσα σε μια απο τις κουτες του Μπομπ. Μια ωρα αργοτερα ενοιωθε ευτυχισμενος και πληρως δικαιωμενος.

Το 45'' ηταν σε αψογη κατασταση, αθικτο λες και μολις ειχε κυκλοφορησει. Οσες προσπαθειες και να ειχε κανει για να εντοπισει κατι για τους Sound Manual ειχαν πεσει στο κενο. Καμια αναφορα, ουτε λεξη πουθενα, λες και δεν ειχαν υπαρξει ποτε. Ομως αυτος κρατουσε στα χερια του την αποδειξη υπαρξης τους, μια αποδειξη που κοστιζε, ουτε λιγο ουτε πολυ, εκατο χιλιαδες.

Προς στιγμην ειχε αναρωτηθει για τα αλλα εξι αντιτυπα μα συντομα καταλαβε πως δεν ειχε νοημα. Το ενα που χρειαζοταν το ειχε ηδη, ισως εβρισκε χρονο στον τροπικο παραδεισο που σκοπευε ν' αποσυρθει να κανει μια ερευνα για τα υπολοιπα. Αρκει ολα αυτα που του ειχε πει ο παλαβος εκεινος να ισχυαν και οντως να πληρωνε το ποσο που ειχε υποσχεθει. Μα αυτο ηταν κατι που θα το διαπιστωνε την επομενη μερα. 

                                 =============================

Ολα εγιναν οπως επρεπε να γινουν. Ο πελατης ειχε ερθει πρωι πρωι και η εκφραση στο προσωπο του μολις ειδε και κρατησε στα χερια του το 45'' ηταν κατι που ο Εβαν ηξερε πως θα του εμενε χαραγμενο για παντα. Τα εκατο χιλιαδες δολλαρια που εβγαλε απο μια εσωτερικη τσεπη του παλτου του ηταν γνησιοτατα, οπως διαπιστωσε ο Εβαν. Αμεσως με το που εφυγε ο Εβαν πηρε τα χρηματα, εκλεισε το μαγαζι και επεστρεψε σπιτι του. Καταχωνιασε τα λεφτα σ' ενα ασφαλες σημειο κι αποφασισε ν' ασχοληθει στο υπολοιπο της μερας με την αγγελια πωλησης που θα εβαζε για το μαγαζι. Θα του ελειπε, ηταν αληθεια, μα πιο πολυ του ειχε λειψει ο τροπος ζωης που θα μπορουσε να εχει εφ' εξης χαρη σ' εκεινο το τεραστιο χρηματικο ποσο.

Την επομενη που πηγε στο μαγαζι κολλησε απ' εξω την αγγελια πωλησης και μετα αρκεστηκε στο ν' απολαυσει τον καφε του που για πρωτη φορα ενοιωθε πως ειχε αλλη γευση.

Ειδε την πορτα ν' ανοιγει και χαμογελασε. Τελικα η αγγελια ειχε δουλεψει. Διαψευστηκε. Ο ανθρωπος που ερχοταν με αργο βημα προς το μερος του ηταν ο εκκεντρικος εκεινος πελατης.

                           ================================

-'Δουλεια ? Τι δουλεια' ? ρωτησε χαμογελαστος ο Εβαν.

Διχως να πει κουβεντα ο πελατης εβγαλε απο μια εσωτερικη τσεπη ενα περιεργο μεταλλικο αντικειμενο με απαστραπτουσα επιφανεια και καποια ψηφιακα νουμερα σε διαφορα σημεια του. Πατησε καποια κουμπια αλλοιωνοντας τους αριθμους και μετα στραφηκε στον Εβαν.

-'Ηχητικος διαμελιστης' ειπε με την ξεθωριασμενη φωνη του.

-'Ηχητικος τι' ? εκανε απορημενος ο Εβαν. 'Δεν καταλαβαινω'.

Ο πελατης παρεμεινε σιωπηλος διχως να σταματησει να κοιταζει εντονα τον Εβαν.

-'Τι ακριβως θελετε' ? ρωτησε ο Εβαν ενω ενα τρεμουλο δεσποσε στη φωνη του.

-'Απλα να μεινεις ακινητος' απαντησε ο πελατης ενω ταυτοχρονα εστρεφε το μεταλλικο αντικειμενο πανω στον Εβαν. 'Αυτο θελω, τιποτα αλλο'.

Ο Εβαν δεν προλαβε ν' αντιδρασει. Ο πελατης πατησε ενα κουμπι πανω στο παραξενο μεταλλικο αντικειμενο, ενα φωτακι αναψε κι εσβησε αμεσα.

                                ============================

Ουτε μεγεθυντικος φακος δεν θα μπορουσε ν' αποκαλυψει τα μορια του Εβαν μετα το χτυπημα του ηχητικου διαμελιστη. Ο πελατης εριξε μια ματια τριγυρω και βγηκε απο το μαγαζι παιρνοντας μαζι του και την φρεσκοανηρτημενη αγγελια πωλησης. Η μια πλευρα του 45'', Instruction I ειχε ολοκληρωθει με τον θανατο του Εβαν. Σειρα ειχε τωρα η δευτερη πλευρα που αφορουσε οδηγιες για την επιθεση που θα εξαπελυαν οι Ζ'χλινγκ για την κατακτηση της Γης, μια επιθεση σε επτα διαφορετικα μετωπα πανω στον πλανητη. Οι Sound Manual, απο τους πρωτους Ζ'χλινγκ που ειχαν βρεθει στη Γη γι ανιχνευση, ειχαν αφησει σαφεις οδηγιες για το πως επρεπε να πραγματοποιηθει η επιθεση για να εχει επιτυχια αιφνιδιαζοντας τα ελεεινα εκεινα οντα που κατοικουσαν τον πλανητη. Την ιδια στιγμη, σε εξι αλλα σημεια του πλανητη, εξι αλλοι Ζ'χλινγκ με τα αλλα εξι υπαρχοντα αντιτυπα του 45'', ετοιμαζονταν να εκτελεσουν τις ιδιες οδηγιες που υπηρχαν στην δευτερη πλευρα για να ξεκινησει η επιθεση.

Σε 48 ωρες απο εκεινη τη στιγμη ο πλανητης θα ηταν δικος τους.

                                                                ΤΕΛΟΣ

                             Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ










                                                   ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17









Οι επιλογες του πληρωματος του Γιζγκαρνοφ δεν προξενησαν καμια εκπληξη η απορια στον Ορκοφυλακα. Απλοι λαθρεμποροι, με τα σχεδια τους για την ζωη, ηταν αναμενομενο που η πλειοψηφια τους ειχε αποστασιοποιηθει μολις τους γνωστοποιηθηκαν ολα εκεινα τ' απιστευτα που ειχαν ακουσει. Στα συν βεβαια συγκαταλεγοταν η παραμονη των δυο εξ' αυτων, κατι που μερικως διευκολυνε το επιχειρησιακο πλανο που επρεπε να εκπονησει ο Ορκοφυλακας.
Υπηρχαν πραγματα που τους ειχαν αποσιωποιηθει προς το παρον, ομως θα μαθαιναν τα παντα σταδιακα και με το περασμα του χρονου. Ο ιδιος θα ενοιωθε πιο ανετα αν δεν ειχε τους τρεις θνητους αναμεσα στα ποδια του, κατι που τον υποχρεωνε να μεριμνα παραλληλα για την ασφαλεια τους μα οι εντολες που ειχαν δοθει απο τις Τεσσερις Απολυτες ηταν συγκεκριμενες και δεν χωρουσαν αμφισβητηση. Με τον Ελλερυ Βαν Ντερ Εις, τα δυο μελη του πληρωματος του και τον ιδιο δεν ειχαν καμια τυχη απεναντι στο Μετγκον. Θα χρειαζοντουσαν βοηθεια, μια βοηθεια που ηξερε που επρεπε να την αναζητησει. 
                     ==============================
Προς το παρον επρεπε να μεριμνησει για τα μελη του Γιζγκαρνοφ που δεν θα συνεδραμαν στην αποστολη τους. Χαρη στο σκηπτρο του, αφου τους συγκεντρωσε σ' ενα μικρο, στενο κυκλο, τους μετεφερε με ασφαλεια στον διαστημικο σταθμο Γκαβαρντα. Ενα χτυπημα στο εδαφος ηταν αρκετο για να παραχθει μια δεσμη φωτος που τους ελουσε και σε μηδενικο χρονο η Βεγκατριξ, ο Ριγκελ, ο Μερανγκ, ο Τιλ και ο Νεκαρ ειχαν εξαφανιστει απο μπρος τους. 
Με ορμητηριο τον Γκαβαρντα ο καθε ενας τους θα μπορουσε ανετα να δρομολογησει τις διαδικασιες που ειχε κατα νου, γρηγορα και το κυριοτερο μ' ασφαλεια.
Σταθηκε απεναντι στους τρεις αντρες που προσπαθουσαν ακομα να συνειδητοποιησουν ποσο απλα κι ευκολα οι συντροφοι τους ειχαν μεταφερθει απο ενα σημειο του αγνωστου συμπαντος στον Γκαβαρντα σε διαστημα οχι μεγαλυτερου του ανογοκλεισιματος του ματιου.
Το σχεδιο δρασης υπηρχε ηδη στο μυαλο του με καθε λεπτομερεια, το ζητημα ηταν αν οι τρεις αντρες θα καταφερναν ν' ανταποκριθουν. Θα το μαθαινε συντομα. 
                             =============================
-'Πριν ξεκινησω να σας εξηγω ποιες θα ειναι οι κινησεις μας απο εδω και περα' ειπε ο Ορκοφυλακας 'θελω να σας διαβεβαιωσω πως οι συντροφοι σας ειναι απολυτα ασφαλεις στον Γκαβαρντα κι ελευθεροι να επιλεξουν οτι επιθυμουν'.
-'Η αληθεια ειναι πως τους ζηλευω λιγο' εκανε ο Γκραφ.
-'Μονο εσυ' ? παρατηρησε ο Κουλσακ. 'Και μονο οι περιγραφες τους για το τι σκοπευουν να κανουν ειναι αρκετες για να ζηλεψεις'.
-'Ακομα και τωρα δεν ειναι αργα και για τους δυο σας' ειπε ο Ορκοφυλακας. 'Αν εχετε αλλαξει γνωμη το πιο ευκολο πραγμα ειναι να βρεθειτε και σεις εκει, αρκει να το πειτε'.
Ο Κουλσακ με τον Γκραφ κοιταχτηκαν για λιγο διχως να πουν κουβεντα. 
-'Πες μας τι γινεται απο δω και μπρος' εκανε τελικα ο Γκραφ, 'και πες τα απλα και καθαρα για να τα κατανοησουμε και μεις. Μπορει για καποιον σαν κι εσενα αυτα να ειναι παιγνιδακι αλλα για μας μοιαζει οροσειρα του Φιντιλ' προσθεσε.
                   ==================================
-'Ωραια' εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Ελλερυ' ?
Ο Ελ εκανε μια κινηση σαν να του ελεγε πως μπορουσε να ξεκινησει.
-'Οπως γνωριζετε' αρχισε ο Ορκοφυλακας ' αυτη τη στιγμη υπαρχουν εξι διαφυγοντες ορκοι, εξι ορκοι που δραπετευσαν πρακτικα εξ' αιτιας σας. Οι πεντε απ' αυτους δεν αποτελουν καποιον σημαντικο κινδυνο, ο εκτος ομως ειναι ουσιαστικα η μεγαλη προκληση. Παρ' ολα αυτα, και οι πεντε αλλοι ορκοι πρεπει ν' αντιμετωπιστουν αναλογως. Τα ονοματα τους, Κραμπ, Μιουζχορ, Τρανγκνα, Μεκνες και Μιντελτ μπορει αυτη τη στιγμη να μην σας λενε τιποτα, ομως πρεπει να καταλαβετε πως εφ' εξης η μοιρα σας ειναι αμεσα συνδεδεμενη μαζι τους'.
-'Tι εννοεις' ? ρωτησε ο Κουλσακ.
-'Πως ειναι πια δικη σας ευθυνη ν' αποκαταστησετε την ισοροπια που διαταραξατε' απαντησε ο Ορκοφυλακας. 'Κι αυτο θα γινει με το να τους βρειτε και να λυσετε το προβλημα. Κι ο μονος τροπος για να λυθει το ζητημα ειναι πως και οι πεντε πρεπει να πεθανουν'.  
                            ===============================
-'Για να γινει λοιπον αυτο που ειπες προυποθετει απαραιτητα πρωτα να τους βρουμε, σωστα' ? απορησε ο Γκραφ. 'Και πως θα συμβει αυτο ? Μπορει να ειναι οπουδηποτε'.
-'Κανενας απ' αυτους τους πεντε δεν διαθετει τις ικανοτητες και τις δυναμεις του Μετγκον, πραγμα που σημαινει πως ο εντοπισμος τους θα ειναι ευκολος. Για τον Μετγκον τα πραγματα θα ειναι πολυ πιο δυσκολα, θ' απαιτηθει διαφορετικος τροπος. Το καιριο και βασικο ερωτημα εξακολουθει να παραμενει ενα. Μπορειτε να τα καταφερετε' ?
Για λιγο δεν μιλησε κανεις. Μετα πηρε τον λογο ο Ελλερυ.
-'Κοιτα, εμεις λαθρεμποροι ειμαστε, οχι επαγγελματιες φονιαδες. Δεν λεω, εχουμε αντιμετωπισει καταστασεις που απαιτουσαν καιριες αποφασεις, αποφασεις που ειχαν να κανουν με το η εμεις η εκεινοι. Και για να βλεπεις εμας εδω καταλαβαινεις ποιοι τα καταφεραν στο τελος. Αυτο που ζητας ομως ειναι εντελως διαφορετικο, μιλας για εν ψυχρω δολοφονια, κατι στο οποιο καθολου δεν ειμαστε μαθημενοι και συνηθισμενοι'. 
                          =================================
-'Καταλαβαινω απολυτα τους ενδοιασμους σας μα στην προκειμενη περιπτωση αυτος ειναι ο μονος τροπος. Απαξ κι ενας ορκος δραπετευσει μια φορα δεν μπορει να φυλακιστει ξανα. Η μοναδικη λυση για να μην πραγματοποιηθει ειναι ο φυσικος τερματισμος απο την ζωη αυτου που τον πραγματοποιησε. Δεν ειναι κανονες που δημιουργησα εγω. Τους βρηκα κι απλως τους ακολουθω. Η επιλογη ειναι δικη σας'.
-'Ας δεχτουμε πως μεχρις εδω συμφωνουμε με οσα μας λες' ειπε ο Κουλσακ. 'Υπαρχει καποιο ετοιμο σχεδιο ν' ακολουθησουμε η θ' αυτοσχεδιασουμε' ?
-'Δυστυχως δεν υπαρχουν πολλες εναλλακτικες οδοι' απαντησε ο Ορκοφυλακας. 'Ναι, υπαρχει σχεδιο που θα σας το εξηγησω και βαση αυτου θα κινηθουμε'.
-'Θα μας ενημερωσεις και για το σχεδιο Β σε περιπτωση που το πρωτο ναυαγησει' ? ρωτησε ο Γκραφ κοιτωντας απορημενα τους υπολοιπους.
Ο Ορκοφυλακας κουνησε αργα το κεφαλι του και πηρε μια βαθια ανασα. 
                          ==============================
-'Δεν υπαρχει σχεδιο Β' ειπε. 'Αν αποτυχει το σχεδιο Α κανεις απο μας δεν θα ειναι ζωντανος για να ενεργοποιησει το εναλλακτικο σχεδιο. Εχουμε μια και μονη ευκαιρια'.
Κανεις απο τους τρεις συνομιλητες του Ορκοφυλακα δεν καταφερε να κρυψει μια γκριματσα απογοητευσης που εμφανιστηκε ταυτοχρονα στα προσωπα τους.
-'Τοτε ας μην χανουμε χρονο' ειπε ο Ελλερυ. 'Πες μας τι κανουμε'.
-'Οπως σας ειπα το να εντοπιστουν οι πεντε στοχοι ειναι κατι το ευκολο' αρχισε ο Ορκοφυλακας. 'Μ' αυτο εδω' συνεχισε δειχνοντας το σκηπτρο του 'μπορω να ξερω το ακριβες σημειο που βρισκεται ο καθενας τους. Αυτες τις πληροφοριες θα τις μεταφερω στον εγκεφαλο του σκαφους σας και τα υπολοιπα ειναι πανευκολα. Το μονο που εχετε να κανετε ειναι ν' ακολουθησετε το εκπεμπομενο σημα μεχρι να σας οδηγησει στον τελικο σας προορισμο. Το πως θα χειριστειτε την κατασταση απο κει και περα ειναι κατι που θα εχετε τον χρονο να το επεξεργαστειτε κατα την διαρκεια της διαδρομης'.
                            ===================================
-'Τοτε τι καθομαστε' ? εκανε ο Γκραφ. 'Φυγαμε Ελ'.
-'Μισο λεπτο' εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Η υποθεση των πεντε στοχων αφορα μονο εσας τους δυο' ειπε κι εδειξε τον Γκραφ και τον Κουλσακ. 'Εσεις θα φυγετε με το Γιζγκαρνοφ να τους βρειτε. Εγω με τον Βαν Ντερ Εις εχουμε αλλη δουλεια να κανουμε' συμπληρωσε.
-'Δηλαδη' ? ρωτησε απορημενος ο Ελλερυ.
-'Εμεις πρεπει να εντοπισουμε και να εξοντωσουμε τον Μετγκον' ειπε ο Ορκοφυλακας 'κατι που θα ειναι εξαιρετικα δυσκολο και με αγνωστη εκβαση'.
-'Εμεις οι δυο θα τα βαλουμε με καποιον που βρισκεται στο μεταιχμιο να μεταβληθει σε Θεο' ? εκανε ο Ελλερυ και τα ματια του γουρλωσαν. 
-'Οχι' απαντησε ο Ορκοφυλακας 'οχι μονο εμεις οι δυο. 'Μπορει να εχουμε το σκηπτρο αλλα αυτο μονο του δεν φτανει για ν' αντιμετωπισουμε καποιον σαν τον Μετγκον'.
-'Τοτε' ?
                           =============================
-'Νουσακ, Ρισανι, Ντεμιθ, Νιλατ, Ουρσιντ, Γεζοθ, Λασερτα και Αζεμουρ' ειπε ο Ορκοφυλακας. 'Με την βοηθεια αυτων εχουμε ελπιδες'.
-'Ποιοι ειναι αυτοι' ? ρωτησε ο Κουλσακ.
-'Υπαρχουν οντα διασπαρτα στους γαλαξιες που εχουν σαν μοναδικο σκοπο τους την προστασια και την φυλαξη του συμπαντος απο περιπτωσεις σαν κι αυτη του Μετγκον. Μ' αυτους τους 8 η πλαστιγγα για νικη κι επικρατηση μπορει να γειρει υπερ μας'.
-'Εισαι σιγουρος πως θα τους πεισεις ολους αυτους να μας βοηθησουν' ? ρωτησε ο Γκραφ.
-'Οχι εγω' απαντησε ο φυλακας. 'Αυτο ειναι κατι που θα το κανει ο Ελλερυ'.
-'Στασου λιγο' παρενεβη ο Ελλερυ. ' Αν εχω καταλαβει καλα ο Γκραφ και ο Κουλσακ θα ριχτουν στο κατοπι των πεντε, πως τους ειπες, κι εγω θα πρεπει να στρατολογησω 8 αγνωστους που θα μας βοηθησουν να εξοντωσουμε τον Μετγκον. Κι αν υποθεσουμε πως αρνουνται να μας βοηθησουν τοτε τι γινεται' ? 
                         ==============================
-'Μαζι θα ειμαστε Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' απαντησε ο Ορκοφυλακας. 'Αν συμβει κατι τετοιο θα το αντιμετωπισουμε εκεινη τη στιγμη. Ομως δεν χρειαζεται να ξερουν ποιος ακριβως ειμαι. Για ολους αυτους δεν θα ειμαι τιποτα περισσοτερο απο ενας απλος συνοδοιπορος σου. Η ταυτοτητα μου θα τους αποκαλυφθει την καταλληλη χρονικη στιγμη, οχι νωριτερα, καταλαβες' ?
Ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις δεν ειχε καταλαβει τιποτα, ομως κουνησε καταφατικα το κεφαλι του.
-'Ποτε ξεκιναμε' ? ρωτησε ο Γκραφ.
-'Αυτη τη στιγμη' απαντησε ο φυλακας 'δεν υπαρχει χρονος για σπαταλη' προσθεσε.
Ο Ελ χτυπησε τους δυο αντρες στην πλατη κι αυτοι ανταπεδωσαν.
-'Οταν τελειωσει ολο αυτο θα κανουμε ενα τρικουβερτο γλεντι' τους ειπε.
-'Φυσικα Ελ, επιβαλλεται' απαντησε ο Κουλσακ και ξεκινησε να βαδιζει προς το Γιζγκαρνοφ ακολουθουμενος απο τον Γκραφ. Βαθια μεσα τους ειχαν ολοι το ιδιο προαισθημα, πως αυτη ηταν η τελευταια φορα που βρισκονταν ολοι μαζι. 

                         KONSTANTINA KONTOPANOU










                                                        ΑΔΙΕΞΟΔΟ









Βγηκε εξω απο το σπιτι σαν τρελλη και σταματησε για μια στιγμη εκει που γκαζον εγλειφε το πρωτο σκαλι. Η βροχη οχι μονο δεν ειχε κοπασει αλλα συνεχιζε με μανια να μαστιγωνει τα παντα. Ελαχιστα δευτερολεπτα αρκουσαν και ειχε ηδη βραχει μεχρι το κοκκαλο. Κοιταξε το ρολοι στον δεξι της καρπο διωχνοντας τις σταγονες πανω απο το τζαμακι. Λιγα λεπτα, αυτο επρεπε μονο να κανει. Να μεινει εξω απο το σπιτι για λιγα λεπτα να δει τι θα συνεβαινε. Ετρεξε ξυπολητη οπως ηταν να καλυφθει κατω απο την τεραστια βελανιδια που υπηρχε στην ακρη του κηπου της. Εκει θα περιμενε για οσο χρειαζοταν ελπιζοντας πως θα διαψευστει, πως ηταν απλα θυμα μιας απιστευτης, σατανικης συμπτωσης. Της ηταν αδυνατον να πιστεψει πως ολα αυτα συνεβαιναν στην ιδια, πως αυτη ειχε τον κεντρικο ρολο σ' αυτον τον νυχτερινο εφιαλτη.
Προφυλαγμενη κατω απο το δεντρο δεχοταν λιγοτερο ογκο νερου πια μα το κρυο ειχε αρχισει να γινεται πιο εντονο. Ετρεμε μα δεν υπηρχε περιπτωση να ξαναμπαινε σπιτι της αν δεν περνουσε ο απαιτουμενος χρονος. Εριξε παλι μια απελπισμενη ματια στο ρολοι της.
                    ===============================
Κοιταξε το μεγαλο ρολοι στον τοιχο του σαλονιου. Ειχε ακομα μιση σχεδον ωρα καιρο και στο μυαλο της αυτα που ειχε προγραμματισμενα να κανει χωρουσαν ανετα μεσα σ' αυτο το ημιωρο.
Η τεραστια σπεσιαλ πιτσα ηταν ακουμπισμενη πανω στο τραπεζακι μπροστα της, ενα αναψυκτικο του λιτρου βρισκοταν λιγο πιο περα, τα τσιγαρα της με το τασακι στην βορειοδυτικη γωνια του τραπεζιου κι ακριβως απεναντι η τηλεοραση στο καναλι που την ενδιεφερε μετεδιδε ειδησεις. Για την ταινια που περιμενε να ξεκινησει μετα το περας των ειδησεων και ειχε προετοιμασει ολα αυτα ειχε ακουσει τα καλυτερα και ηταν και στο υφος που λατρευε. Post Apocalypse Cyber Punk Sci Fi. Τουλαχιστον ετσι την χαρακτηριζε το περιοδικο με το προγραμμα της τηλεορασης, αρα εξ' ορισμου ηξερε πως ηταν κατι που θα της αρεσε.
Πρωτα θα εκανε ενα ντους να ξεπλυνει την κουραση της ημερας και μετα θα στρωνοταν στον αναπαυτικο καναπε της για να παρακολουθησει το φιλμ. Παραλληλα ο φουρνος μικροκυματων θα φροντιζε για την δημιουργια ποπ κορν, απαραιτητου στοιχειου καθε ταινιας.
                           ================================
Ανοιξε την ενταση της τηλεορασης και πηγε στο μπανιο να ελεγξει την θερμοκρασια του νερου. Ηταν απλα ιδανικο. Επεστρεψε στο σαλονι κι αρχισε να γδυνεται ριχνοντας κλεφτες ματιες στο παραθυρο οπου απ' εξω λυσσομανουσε η βροχη. Τι νυχτα ηταν κι αυτη.
-'....τουριστικου λεωφορειου στην Μπογκοτα. Σε αλλες ειδησεις το πτωμα νεαρης γυναικας βρεθηκε σημερα το πρωι στο σαλονι του σπιτιου της, στην οδο Φειτ, αριθμος 1124. Η εγκληματικη ενεργεια εχει αποκλειστει και το πιθανοτερο ειναι πως επαθε οξεια τροφικη δηλητηριαση απο αλλοιωμενα αλλαντικα που υπηρχαν στην πιτσα που ειχε παραγγειλει. Οι υπευθυνοι της πιτσαριας Joe's Pizza αρνουνται τα παντα και ολοι περιμενουν το τελικο πορισμα του ιατροδικαστη. Συνεχιζοντας τις ειδησεις μας δυο νεαροι αποπειραθηκαν'.....
Δεν ειχε οπτικη επαφη με την συσκευη αλλα ειχε απομεινει κοκκαλωμενη την ωρα που προσπαθουσε να βγαλει το πουλοβερ που ειχε σφηνωσει στο κεφαλι της. Οταν τελικα τα καταφερε εμεινε να κοιταει αποσβολωμενη την συσκευη. 
                       ==================================
Οδος Φειτ, αριθμος 1124 ειχε πει ? Αυτο ηταν αδυνατον, επρεπε να εχει παρακουσει. Πως μπορουσε να συμβαινει κατι τετοιο ? Στην οδο Φειτ 1124 εμενε η ιδια. Προφανως θα υπηρχε κι αλλος δρομος στην πολη με το ιδιο ονομα και κατ' επεκταση με τον ιδιο αριθμο. Γελασε με την χαζομαρα και την αφελεια της και το χαμογελο παγωσε στα χειλη της. Τα γραμματα πανω στην πιτσα της, Joe's Pizza, μεγαλωναν επικινδυνα μεχρι που εγιναν τεραστια. Ενταξει, μπορει να ειχε ακουσει λαθος οδο η νουμερο, ομως για τ' ονομα της πιτσαριας ηταν σιγουρη. Κατι παρανοικο συνεβαινε εδω μα δεν ειχε απολυτως καμια εξηγηση. Μηχανικα, διχως να σκεφτει, πηρε την πιτσα και την πεταξε στα σκουπιδια. Μηχανικα και παλι εκλεισε την τηλεοραση και μετα απο μερικα λεπτα την ανοιξε παλι. Οι ειδησεις συνεχιζοταν απροσκοπτα με τον παρουσιαστη να κανει οτι ηταν ανθρωπινως δυνατον να τις κανει πιο ελκυστικες. Ξαφνικα ενοιωσε το στομα της να κολλαει και γεμισε ενα ποτηρι νερο που ηπιε μονορουφι. Ηταν κατι που την εκανε να νοιωσει καλυτερα, εστω και προσωρινα.
                  ====================================
-'....τουριστικου λεωφορειου στην Μπογκοτα. Σε αλλες ειδησεις το πτωμα νεαρης γυναικας βρεθηκε σημερα το πρωι στο μπανιο του σπιτιου της, στην οδο Φειτ, αριθμος 1124. Συμφωνα με τις πρωτες ενδειξεις η ατυχη γυναικα μπηκε να κανει μπανιο και καποια ηλεκτρικη συσκευη, πιθανον το σεσουαρ για τα μαλλια, επεσε μεσα με αποτελεσμα να βρει τραγικο θανατο απο ηλεκτροπληξια. Συνεχιζοντας τις ειδησεις μας δυο νεαροι αποπειραθηκαν'.....
Αυτην τη φορα τα ειχε ακουσει ολα, δυνατα και καθαρα. Την οδο, το νουμερο, τα παντα. Με φοβισμενο βημα, σχεδον τρεμοντας, αναψε το φως στο μπανιο και το περιεργαστηκε απο την πορτα. Μια ταση λιποθυμιας την κατεκλυσε αποτομα και στηριχθηκε την τελευταια στιγμη στο κουφωμα της πορτας για να μην πεσει κατω. Το σεσουαρ της βρισκοταν το μισο και πλεον εξω απο το γυαλινο ραφι του ετοιμο να πεσει μεσα στην μπανιερα. Με μια αποτομη κινηση ορμησε μεσα, το αρπαξε και το κλειδωσε στο ντουλαπι του μπανιου. Μετα ετρεξε πισω στο σαλονι, εκλεισε την τηλεοραση για λιγα λεπτα και την ξανανοιξε.
                   =================================
Της ηταν αδυνατον να θυμηθει αν οι ειδησεις ξεκινουσαν και παλι απο το σημειο που τις ειχε παρακολουθησει την πρωτη φορα. Ειχε κατσει στον καναπε, ειχε ανοιξει την ενταση της συσκευης και παρακολουθουσε με γουρλωμενα ματια αδυνατωντας να πιστεψει οτι συνεβαινε.
-'....τουριστικου λεωφορειου στην Μπογκοτα. Σε αλλες ειδησεις το πτωμα νεαρης γυναικας βρεθηκε σημερα το πρωι, μεσα σε μια λιμνη αιματος, στην κρεβατοκαμαρα του σπιτιου της, στην οδο Φειτ, αριθμος 1124. Οι πρωτες εκτιμησεις της αστυνομιας κανουν λογο για ληστεια που κατεληξε σε φονο αφου η ατυχη γυναικα προφανως ξυπνησε την ωρα που οι διαρρηκτες ηταν μεσα στο σπιτι της. Ενδεχεται οι ληστες να μπηκαν απο την ξεκλειδωτη πορτα της κουζινας μιας και δεν βρεθηκαν ιχνη παραβιασης ενω φαινεται πως ουτε ο συναγερμος λειτουργησε. Συνεχιζοντας τις ειδησεις μας δυο νεαροι αποπειραθηκαν'.....
Πεταχτηκε πανω αλλοφρονη προς την πορτα της κουζινας. Ηταν ξεκλειδωτη. Μετα κοιταξε τον συναγερμο. Ειχε ξεχασει να τον ενεργοποιησει. Εβαλε τα κλαματα κι εκλεισε την τηλεοραση.
                          =============================
Οταν καταλαγιασε απο τους λυγμους σκεφτηκε να μην ανοιξει παλι την τηλεοραση. Ειχε μεινει να κοιταει μια το χειριστηριο και μια την συσκευη. Δεν ηξερε αν θα αντεχε ν' ακουσει τι αλλο θα της συνεβαινε. Μια κουραση ηρθε απο το πουθενα και της στραγγιξε και την τελευταια ψυχολογικη ικμαδα που διεθετε. Την ανοιξε και παλι. Ο ιδιος παρουσιαστης, αταραχος, ατσαλακωτος, συνεχιζε να λεει τα νεα αδιαφορωντας για την κατασταση της.
-'....τουριστικου λεωφορειου στην Μπογκοτα. Σε αλλες ειδησεις το απανθρακωμενο πτωμα νεαρης γυναικας βρεθηκε σημερα το πρωι, στο σαλονι του σπιτιου της, στην οδο Φειτ, αριθμος 1124. Συμφωνα με ασφαλεις πληροφοριες του επικεφαλης πυραγου η φωτια προκληθηκε απο βραχυκυκλωμα μαλλον απο αναμμενη τηλεοραση κι επεκταθηκε πολυ γρηγορα. Παρ' ολα αυτα μυστηριο παραμενει γιατι ενω υπηρχε χρονος η γυναικα δεν προλαβε να βγει απο το σπιτι εγκαιρα. Συνεχιζοντας τις ειδησεις μας δυο νεαροι αποπειραθηκαν'.....
Αν ο πανικος ειχε προσωπο τοτε αυτο ηταν το δικος της.
                    ================================
Οτι και να ηταν αυτο που συγκρατουσε σε συνοχη τις σκεψεις της ειχε απλα παψει να λειτουργει. Αυτο που ζουσε ηταν πραγματικα εφιαλτικο. Η τηλεοραση που την προειδοποιουσε για το τι θα της συνεβαινε τωρα ειχε μετατραπει σε φονικο εργαλειο. Επρεπε να την κλεισει για να εξαλειψει την πιθανοτητα πυρκαγιας αλλα φοβοταν να μεινει και μεσα στο σπιτι. Επρεπε να βγει εξω και μετα απο λιγο να επεστρεφε και να δοκιμαζε να δει αν η τηλεοραση θα λειτουργουσε η το σεναριο του βραχυκυκλωματος θα επιβεβαιωνοταν. Τα ειχε χασει τελειως, ενοιωθε πως το μυαλο της κατακερματισμενο βυθιζοταν σε μια πηχτη, μαυρη αβυσσο με ολο και μεγαλυτερη ταχυτητα. Ξεχασε να ριξει κατι πανω της λογω της βροχης, ξεχασε να φορεσει παπουτσια κι αντι να κλεισει την τηλεοραση την εβαλε κατα λαθος σε κατασταση προσωρινης απενεργοποιησης. Εριξε μια ματια τριγυρω σαν να τα εβλεπε ολα για τελευταια φορα. Μετα ορμησε εξω επαναλαμβανοντας διαρκως στον εαυτο της πως σε λιγα λεπτα επρεπε να επιστρεψει για να δει σε τι κατασταση ηταν η τηλεοραση.
                      =============================
Ετρεμε πια ολοκληρη απο το κρυο και την βροχη μα τα ματια της ηταν καθηλωμενα στο σπιτι της. Οποιος τυχαιος περαστικος και να περναγε θα του ηταν αδυνατον καν να υποψιαστει αυτο που της συνεβαινε. Για ολους ολα εμοιαζαν φυσιολογικα, μονο η ιδια ηξερε τι περνουσε.
Δυο λεπτα ακομα. Αναθαρρησε. Ισως αυτο καποια στιγμη να σταματαγε. Για ποσο θα μπορουσε δηλαδη να συνεχιστει ? Στην σκεψη και μονο πως ολο αυτο μπορει να διαιωνιζοταν ριγησε. Γιατι σ' αυτην ? Τι ειχε κανει ? Μια ταινια ηθελε να δει, για ποιο λογο ειχε μπλεξει σε ολο αυτο ? Χιλιαδες τα ερωτηματικα που περνουσαν απο την σκεψη της μα απαντηση δεν ειχε καμια. Ηταν αυτη η μοιρα της ? Κι αν ναι πως μπορουσε να την αλλαξει ? Η δεν μπορουσε και οτι και να εκανε αυτο που επρεπε να συμβει θα γινοταν ? Γιατι ? Γιατι ? Γιατι ?
Το ρολοι της την πληροφορησε πως σε ενα λεπτο θα μπορουσε να επιστρεψει στο σπιτι. Ολα εμοιαζαν φυσιολογικα, ισως να ειχαν περασει. Πηρε μια βαθια ανασα, οπλιστηκε με θαρρος που αντλησε αγνωστο απο που κι ετοιμαστηκε να γυρισει πισω.
                        ==============================
Με τη παρελευση του χρονου απενεργοποιησης η τηλεοραση επεστρεψε στην ζωη. Ο παρουσιαστης, πιστος στην θεση του, εξακολουθουσε να παρουσιαζει τις ειδησεις.
-'....τουριστικου λεωφορειου στην Μπογκοτα. Σε αλλες ειδησεις ενα πραγματι απιστευτο περιστατικο ελαβε χωρα στην οδο Φειτ 1124. Νεαρη γυναικα, για αγνωστους μεχρι στιγμης λογους, βγηκε απο το σπιτι της εν μεσω καταιγιδας αναζητωντας καταφυγιο κατω απο δενδρο στην αυλη του σπιτιου της. Ο μοναδικος κεραυνος που επεσε κατα την διαρκεια της καταιγιδας στην περιοχη χτυπησε το δενδρο κι επληξε την ατυχη γυναικα που βρισκοταν απο κατω του βρισκοντας ακαριαιο θανατο. Το τοπικο αστυνομικο τμημα ενεργει προκαταρκτικη εξεταση με σκοπο ν' αποκαλυφθει ο λογος για τον οποιο η γυναικα βρεθηκε κατω απο το δενδρο μα κατα τα φαινομενα αυτο θεωρειται εντελως απιθανο. Δεον να σημειωθει πως η εξοδος της γυναικας απο το σπιτι πρεπει να ηταν ολιγολεπτος αφου τα φωτα στο σπιτι ηταν αναμμενα οπως και η τηλεοραση. Συνεχιζοντας τις ειδησεις μας δυο νεαροι αποπειραθηκαν'.....













                                                             ΤΕΛΟΣ



  

                               Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ











                                                    ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16









Ενοιωσε την ανασα του να πλανιεται αναμεσα στο τελος της καμπυλης του λαιμου της μεχρι το υψος του ωμου της κι αυτο της εφερε μια αναστατωση κι ενα ριγος που προσπαθησε να διαχειριστει κλεινοντας τα ματια της κι αφηνοντας τον εαυτο της ελευθερο. Μολονοτι γνωριζε τι θα συνεβαινε αμεσως μετα δεν μπορεσε να συγκρατησει ενα μικρο επιφωνημα ηδονης που προδιδε την κατασταση στην οποια σταδιακα βουλιαζε ολο και περισσοτερο. Η γλωσσα του αρχισε ν' αφηνει μικρα, υγρα, καυτα μονοπατακια σ' ολο το μηκος της γυμνης περιοχης και ασυναισθητα προσπαθησε να κολλησει ακομα περισσοτερο το γυμνο κορμι της πανω του. Εγειρε το κεφαλι της αριστερα σε μια προσπαθεια ν' αυξησει το εμβαδον της σαρκας πανω στο οποιο κινειτο η γλωσσα του κι αυτος το εκμεταλλευτηκε πληρως. Το επικεντρο τωρα ηταν ο λοβος του αυτιου της που ειχε χαθει μεσα στο στομα του επιτρεποντας στα χειλη και την γλωσσα του να παιζουν μαζι του. Σταδιακα η πραγματικοτητα αρχιζε να χανει τις ιδιοτητες της και μια αλλη, ονειρικη κατασταση επαιρνε ραγδαια σαρκα και οστα.
                     =================================
Την γυρισε απαλα προς το μερος του κι εψαξε τα χειλη της. Ηταν ενα φιλι που παλινδρομουσε ακανονιστα αναμεσα στην αργη ηδυπαθεια και στην επιθετικοτητα κι αυτο την ερεθιζε ακομα περισσοτερο. Την ξαπλωσε στο κρεβατι που υπηρχε εμπρος τους, παντα κολλημενος επανω της διχως στιγμη ν' αποτραβηχτει απο την σαρκα της. Αρχισε να κατεβαινει προς τα κατω κρατωντας τα χερια της ακινητοποιημενα, αριστερα και δεξια της, πανω στο κρεβατι.
Ενα μικρο βογγητο της ξεφυγε οταν τον ενοιωσε να εχει φτασει στο στηθος της ενω παραλληλα η ασυναισθητη κινηση του κορμου της προς τα πανω δημιουργησε μια μικρη καμπυλη αναμεσα στην πλατη της και το κρεβατι. Διχως να καταλαβει πως, το δεξι της χερι απελευθερωθηκε, μηχανικα πηγε στο πισω μερος του κεφαλιου του και πιανοντας τον απο τα μαλλια τον εξαναγκασε να βυθιστει ακομα πιο πολυ μεσα στο στηθος της. Το εναλλακτικο παιγνιδισμα απο το ενα στηθος στο αλλο την εσπρωξε ακομα πιο βαθια σε μια γλυκια, θολη αποχαυνωση αποκοβοντας την κι αλλο απο την πραγματικοτητα. 
                  =================================
Η στιγμη που κυριολεκτικα βρεθηκε σ' εναν αλλο κοσμο, ενα κοσμο που την μια ενοιωθε πως κολυμπουσε σε μια καυτη, γαληνια θαλασσα και την αλλη πως αιωρουνταν μετεωρη σε μια καλοκαιρινη νυχτια, ηταν οταν τον ενοιωσε να βρισκεται αναμεσα στα ποδια της. Ποσο ηταν εκει ? Ενα λεπτο ? Δεκα ? Ωρες ? Ηταν αδυνατον πια να εχει αισθηση του χρονου η οποιας αλλης διαστασης. Ηταν αδυνατον να καταλαβει ποσες φορες ειχε τελειωσει, τιποτα δεν ειχε πλεον νοημα η ουσια. Τον ενοιωσε εξαφνα να σκαρφαλωνει πανω της και πριν προλαβει να επεξεργαστει οτιδηποτε καταλαβε πως ηταν μεσα της. Ουτε γνωριζε ουτε την ενδιεφερε πως μπορουσε κατι τετοιο να την μεταφερει κυριολεκτικα σε αλλους κοσμους. Μεσα στην δινη του ερωτικου παροξυσμου που την ειχε κυριευσει καταλαβε καποια στιγμη πως ειχε βρεθει απο πανω του. Το πως και ποτε της διεφευγαν τελειως. Απλα ειχε συμβει. 
Ενα τρεμουλο διετρεχε ολο το της το σωμα, μια αδυναμια ενοιωθε να την πλημμυριζει μα της ηταν αδυνατον να σταματησει να κινειται πανω του. 
                     ==============================
Προσπαθωντας να κρατησει την ισορροπια της χρησιμοποιουσε σαν μοχλο τα χερια της και κατ' επεκταση τα νυχια της μπηγοντας τα με δυναμη στο στερνο του. Την στιγμη που εσκυβε να τον φιλησει ηταν το χρονικο εκεινο σημειο που ο εραστης της εκμεταλλευτηκε για να την σπρωξει απαλα απο πανω του στο πλαι. Προσπαθωντας να οριοθετησει το χωρο τριγυρω της τον εχασε προς στιγμη. Πριν προλαβει καν να σχηματιστει σκεψη στο μυαλο της τον ενοιωσε ακριβως πισω της. Η στιγμιαια αναπαυλα ειχε παρει τελος, ειχε αρχισει παλι να την ταξιδευει σε ονειρικους τοπους. Ενοιωθε τα χερια του να την καθοδηγουν και του ειχε αφησει τον πληρη ελεγχο. Το κεφαλι της, παντελως στραγγισμενο απο δυναμη κι ενεργεια επεσε πανω στο μαξιλαρι κι αφεθηκε ολοκληρωτικα. Σαν να διεθετε ιδιοτητες των μαγων Βαρτατ τον ειδε ξαφνικα μπροστα της διχως να μπορει να συνειδητοποιησει ποτε ειχε επιτευχθει το γεγονος. 
Κολλησε τα χειλη της στο στηθος του και χρησιμοποιωντας την γλωσσα της αρχισε να κατεβαινει χαμηλα μεχρι που σταματησε αναμεσα στα ποδια του.  
                     =============================
Καθε ικμαδα στο σωμα της την ειχε εγκαταλειψει προ πολλου. Απο την μια ηθελε οσο τιποτα αλλο μια μικρη παυση, να βρει ξανα την ανασα της, απο την αλλη δεν ηθελε να σταματησει ολο αυτο για κανενα λογο. Εντελως παραδομενη, νοιωθωντας το κορμι της ευκαμπτο οσο κι ενας βωλος Πιλθεκ, καταλαβε πως ηταν και παλι ξαπλωμενη ανασκελα κι εκεινος ηταν απο πανω της. Τα νυχια της οργωσαν την πλατη του αφηνοντας μικρες, κοκκινες, παραλληλες γραμμες και τον τραβηξαν πανω της. Την στιγμη που τελειωνε μουρμουρισε κατι ακαταληπτο ενω ταυτοχρονα τα πνευμονια της απαιτουσαν μια ικανοποιητικη ποσοτητα αερα για να συνεχισουν να δουλευουν. Το οτι ανοιξε τα ματια της ηταν ενα πραγματικο κατορθωμα μα δεν μπορουσε να το εκτιμησει εκεινη τη στιγμη. Αυτο που ειδε την επανεφερε αποτομα στην πραγματικοτητα.Ποτε ειχε σηκωθει ? Ποτε ειχε προλαβει να ντυθει ? Ποτε ειχε φτασει κιολας στην πορτα ? Ανασηκωθηκε λιγο μολονοτι εξακολουθησε να παραμενει ξαπλωμενη.
-'Γιατι ντυθηκες αγαπη μου' ? ρωτησε. 'Που πας' ?
                                ================================
-'Ξερεις οτι πρεπει να φυγω' ηρθε η απαντηση 'στο ειχα πει'.   
Προσπαθησε να ψελλισει κατι μα ουτε αχνα δεν βγηκε απο το στομα της. Εμεινε να τον κοιταζει που ανοιξε την πορτα και να την κλεινει πισω του. Ο ηχος ηταν τοσο δυνατος που πεταχτηκε πανω. Η φωνη ηταν γνωριμη μα οχι αυτη που ηξερε.
-'Μεριτα τι κανεις ? Εχουμε μαζευτει ολες και σε περιμενουμε'.
-'Σε δυο λεπτα θα ειμαι εκει Βερμια' απαντησε μηχανικα.
-'Μην αργησεις, ξερεις ποσο σημαντικη ειναι η σημερινη συναντηση'.
-'Το ξερω' απαντησε η Μεριτα. 'Σου ειπα, σε δυο λεπτα θα ειμαι εκει'.
Ακουσε τα βηματα της Βερμια ν' απομακρυνονται κι ανακαθισε στο κρεβατι. Ηταν λουσμενη στον ιδρωτα, οι σταλες εμοιαζαν σαν μικρα διαμαντακια που στολιζαν την γυμνη της επιδερμιδα. Πηρε μια βαθια ανασα κι εβαλε το κεφαλι της αναμεσα στα χερια της. Αυτο το ονειρο ηταν τοσο ζωντανο που ειχε ακομα επιδρασεις πανω της.
                          =============================
Οτι ειχε δει δεν ηταν αποκυημα της φαντασιας της. Ολα αυτα τα ειχε ζησει, εντονα και ζωντανα οσο τιποτα αλλο, μ' αυτον τον συγκεκριμενο αντρα. Απο τοτε που ειχε φυγει ειχαν περασει τρια ολοκληρα χρονια. Δεν τον ειχε δει ποτε στον υπνο της, σχεδον δεν τον ειχε σκεφτει καθολου απο τοτε που ειχε κανει τις επιλογες του. Ηταν σιγουρη πως ποτε ξανα δεν θα την απασχολουσε μα το ονειρο αυτο ειχε διαψευσει τα παντα. Οση ωρα ντυνοταν οι σκεψεις της τυραννουσαν το μυαλο. Γιατι ειχε δει αυτο το ονειρο ? Γιατι τωρα ? Τι σημαινε ? Οσο και να πασχιζε δεν μπορουσε να βρει απαντηση. Ηταν καλα ? Του ειχε συμβει κατι ? Γιατι ειχε γυρισει απροσκλητος ξανα στην σκεψη της και την αναστατωνε ? Ηξερε πως επρεπε να διαγραψει αυτο το ονειρο, εφιαλτη καλυτερα, μα οσο και να προσπαθουσε δεν τα καταφερνε. Ενα αισθημα ανησυχιας τρυπωσε υπουλα κι απροειδοποιητα στο μυαλο της εχοντας επεκτατικες διαθεσεις.
Σιγουρα δεν ηταν συμπτωματικο ολο αυτο, σιγουρα δεν ηταν τυχαιο. 
Γιατι ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις ειχε επιστρεψει στα ονειρα της ?
                     ================================
-'Εισαι καλα Μεριτα' ? ρωτησε η Γκαλορ. 'Φαινεσαι καπως'.
-'Ασχημος υπνος Γκαλορ, τιποτα περισσοτερο' απαντησε η Μεριτα.
-'Εισαι λιγο σκεπτικη η κανω λαθος' ? παρατηρησε η Χεφει.
-'Λογικο δεν ειναι' ? πεταχτηκε η Ναννινγκ. 'Σημερα ειναι η μεγαλη αποφαση'.
-'Λοιπον, εσυ τι πιστευεις οτι πρεπει να κανουμε Μεριτα' ? ρωτησε η Ταμελ.
-'Εσεις εχετε αποφασισει' ? εκανε η Μεριτα.
-'Η Χεφει, η Ναννινγκ και η Σενζεν πιστευουν πως πρεπει ν' αρνηθουμε την προταση του Μετγκον' εκανε η Γκαλορ. 'Η Βερμια και η Ταμελ το αντιθετο. Η δικη σου ψηφος ισως αποδειχθει καθοριστικη και να μην χρειαστει να παρω εγω την τελευταια αποφαση'.
Η Μεριτα εριξε μια ματια στις υπολοιπες που περιμεναν εναγωνιως την επιλογη της.
-'Σημερα πρεπει ν' απαντησουμε στους απεσταλμενους του Μετγκον' ? ρωτησε.
-'Ναι, σημερα' απαντησε η Σενζεν. 'Αυτο περιμενουν για να φυγουν'.
                          ============================
Το φαντασμα της μορφης του Ελλερυ εμφανιστηκε μπροστα της, καπου εκει στο βαθος, ακουμπισμενος σ' ενα βραχο μ' εκεινο το αναιδες αλλα και γοητευτικο του χαμογελο κοιταζοντας την στα ματια σαν να περιμενε κι εκεινος την αποφαση της. Εδιωξε το πλασμα της φαντασιας της μαζευοντας ολο της το κουραγιο αλλα οχι πριν εκεινος της κλεισει περιπαικτικα το ματι. Κουνησε το κεφαλι της προσπαθωντας να επανελθει στην πραγματικοτητα και στραφηκε στην Γκαλορ.
-'Φοβαμαι πως η αποφαση θα ειναι τελικα δικη σου της ειπε' ενω ταυτοχρονα ενα μουρμουρητο σηκωνοταν στον αερα. 'Πιστευω πως πρεπει να δεχτουμε την προταση του Μετγκον'.
Οι αντεγκλησεις ξεκινησαν αμεσως μετα που ολοκληρωσε την φραση της μα μολονοτι δεχοταν προσωπικες παρατηρησεις απ' αυτες που ειχαν ψηφισει αρνητικα το δικο της μυαλο στοιχειωσε παλι με τον Ελλερυ. Δεν ειχε σκεφτει καθολου τι θα ελεγε, ουτε καν ειχε καθισει να το αναλυσει. Η απαντηση της ηταν μαλλον προιον ενστικτου, σαν να της την υπαγορευε αυτο το ονειρο που ειχε δει και η σκεψη του Ελλερυ που ειχε πια επιστρεψει για τα καλα. 
                  ==================================
Η θετικη ψηφος της Γκαλορ για την συμμαχια με τον Μετγκον, οι αιτιολογησεις της πως αν πραγματι ο Μετγκον ειχε επιστρεψει ηταν καλυτερα να βρισκονται με το μερος του παρα απεναντι του δεν την αγγιξαν σχεδον καθολου. Οσο περισσοτερο το σκεφτοταν τοσο πιο πολυ πιστευε πως δεν μπορουσε να ειναι συμπτωση που ειχε δει στον υπνο της τον Ελλερυ την στιγμη της αφιξης των απεσταλμενων του παλαι ποτε υποψηφιου Θεου. Ηταν σιγουρη πως με καποιον τροπο αυτα τα δυο συνδεονταν μεταξυ τους μα δεν ηξερε πως. Η αισθηση πως μπορει να ξαναβλεπε μετα απο τοσο καιρο ξανα τον Ελλερυ της αφησε αναμικτα συναισθηματα. 
Ηταν ο αντρας που ειχε αγαπησει οσο τιποτα αλλο στη ζωη της, ηταν επισης  αυτος που ειχε μισησει με ολη της την καρδια οταν την αφησε κι εφυγε. Δεν ηξερε αν τον αντικρυζε αν θα επεφτε στην αγκαλια του η θα του βυθιζε το μαχαιρι της στην καρδια. Με καποιον ομως μυστηριωδη τροπο, οσο περνουσε η ωρα κι οσο περισσοτερο το σκεφτοταν, σιγουρευοταν πως ηταν ζητημα χρονου να ξαναβρεθει με τον Ελλερυ Βαν Ντερ Εις.