ΙΔΑΝΙΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

-'Λοιπον κυριοι τι νεα μου εχετε' ?

Οι δυο λευκοντυμενοι αντρες πλησιασαν στο γραφειο του κι αφησαν επανω εναν φακελο γεματο χαρτια. Τον ξεφυλλισε λιγο και μετα σηκωσε τα ματια του να τους κοιταξει.

-'Δηλαδη πετυχε' ?

-'Ακριβως' εκανε ο ενας απο τους δυο αντρες. 'Απολυτη επιτυχια'.

-'Καταλαβαινετε τι σημαινει αυτο' ? ρωτησε. 'Αυτο αλλαζει τα παντα'.

-'Αυτο πιστευουμε κι εμεις' ειπε ο αλλος αντρας.

-'Τα χρηματα της αμοιβης σας θα μπουν στους λογαριασμους σας οπως ακριβως ειχαμε συμφωνησει. Απο σημερα κυριοι ειστε πολυεκατομμυριουχοι. Πως αισθανεστε γι αυτο' ?

Οι δυο αντρες κοιταξαν ο ενας τον αλλον και χαμογελασαν. 

-'Τελεια' ειπε ο ενας. 'Αυτος ηταν κι ο σκοπος εξ αλλου'.

-'Κυριοι, χαρηκα πολυ για την συνεργασια' τους ειπε και τους εσφιξε τα χερια.

          ================================

Ξυπνησε απο εναν υπεροχο υπνο πανω στο πολυτελεστερο κρεβατι που ειχε ποτε κοιμηθει. Σαν να το ηξερε, η πορτα χτυπησε διακριτικα και μια μελαχροινη καλλονη σπρωχνοντας το καροτσακι με το πλουσιο πρωινο του μπηκε στο δωματιο. Ρωτησε αν χρειαζοταν κατι αλλο και παιρνοντας αρνητικη απαντηση του χαμογελασε και βγηκε αερινα απο το δωματιο.

Ενα τεραστιο, πλατυ χαμογελο εμφανιστηκε στο προσωπο του αρνουμενο πεισματικα να σβησει. Ολα αυτα θα επρεπε κανονικα να τα ζουσε μονο σε ονειρο μα συνεβαιναν στην πραγματικοτητα. Απολαυσε το πληρεστερο πρωινο που του ειχε προσφερθει ποτε και μπηκε για ενα γρηγορο ντους. Οπου και να εστρεφε το βλεμμα του ολο το δωματιο απεπνεε μια απιστευτη πολυτελεια. Κατω απο αλλες συνθηκες δεν θα μπορουσε να υποστηριξει οικονομικα ουτε ενα βραδυ διαμονης σ' εκεινο το εξωπραγματικο ξενοδοχειο μα ηταν απο τους τυχερους. Τελικα οσο και να μην φαινοταν υπηρχε ακομα ανθρωπια σ' εκεινον τον κοσμο κι αυτος την βιωνε.

          ====================================

Διεσχιζε το εντυπωσιακο λομπι του ξενοδοχειου δεχομενος ευχες για μια υπεροχη μερα απο καθε μελος του προσωπικου που συναντουσε και βαδισε προς την παραλια. Εκει τον περιμενε ο δικος του, προσωπικος χωρος οπου μπορουσε να περασει οσο χρονο επιθυμουσε. Ενα ανακλιντρο, σχεδιασμενο στα προτυπα των αρχαιων ρωμαικων πνιγμενο μεσα σε μια πλουσια βλαστηση, ενα πληρες μπαρ με ποτα απ' ολο τον κοσμο, ενα ξυλινο τραπεζι φορτωμενο ενα σωρο περιοδικα και η προσωπικη του ντουζιερα για οταν θα εβγαινε απο εκεινη την μαγευτικη και πλανευτρα θαλασσα που του εκλεινε το ματι προσκαλωντας τον στην δροσερη αγκαλια της.

Οταν θα ειχε χορτασει πια ηξερε πως οι επιλογες που ακολουθουσαν ηταν περαν του δεοντος ικανοποιητικες. Σπα, τζακουζι, μασαζ, γυμναστηριο, αθλητικη δραστηριοτητα κι ενα σωρο αλλα πραγματα που ειχε στο προγραμμα του εκεινο το μοναδικο ξενοδοχειο. Και φυσικα, επειδη οτιδηποτε απ' αυτα θα του επετεινε την ορεξη που θα ειχε φροντισει η θαλασσα ν' ανοιξει, θ' ακολουθουσε το λουκουλειο μεσημβρινο του γευμα.

                ===================================

Ο χρονος που θα μεσολαβουσε μεχρι να σουρουπωνε οπου και θα κατεβαινε στο κουκλιστικο μπαρ του ξενοδοχειου για ενα κοκτειλ ηταν χρονος που μπορουσε να ξοδεψει κατα το δοκουν. 

Μετα, ενα ελαφρυ γευμα μεσα απο τις παμπολλες επιλογες που του εδινε το μενου και υστερα ατελειωτη διασκεδαση σε μια απο τις αρτια οργανωμενες βραδιες που φροντιζε να υπαρχουν  επι καθημερινης βασης το ξενοδοχειο. Τα βραδυα εκλειναν την ωρα που ο ιδιος αποφασιζε πως ηθελε να επιστρεψει στο δωματιο του για εναν ακομα ποιοτικο, χαλαρωτικο υπνο.

Αυτο ηταν σε γενικες γραμμες το πλαισιο στο οποιο επρεπε να συνηθισει να κινειται για τις επομενες δεκαπεντε μερες που ηταν και η προβλεπομενη διαμονη του. Βεβαια υπηρχαν τοσες πολλες εναλλακτικες δυνατοτητες που μπορουσε ν' απολαυσει που το μονο πραγμα που δεν τον ανησυχουσε ηταν μηπως και τα βαριοταν ολα αυτα νωριτερα απο το δεκαπενθημερο.

Απολαμβανε ενα δροσιστικο κοκτειλ κι αναπολουσε τις συνθηκες και τα γεγονοτα που ειχαν συμβει για να βρισκεται τωρα εκει, σ' εναν επιγειο παραδεισο.

                 =====================================

Αστεγος ηταν, εμενε κυριολεκτικα στον δρομο και ζουσε με την ελεημοσυνη του εκαστοτε περαστικου και με τα γευματα που προσφερε ενας οικος συνδρομης αστεγων. Οταν τον πλησιασαν εκεινοι οι δυο αντρες και τους ακουσε ηταν πεποισμενος πως ηταν καποια φαρσα η στην χειροτερη των περιπτωσεων απατη. Απο ενα σημειο και μετα ομως οι επιφυλαξεις αρχισαν να υποχωρουν και σκεψεις οπως 'αυτη η κοινωνια κατι μου χρωσταει και μου το ανταποδιδει ετσι' βρηκαν προσφορο εδαφος για να ριζωσουν και ν' αποκτησουν υποσταση.

Ειχε επιλεγει τυχαια, μαζι με καποιους αλλους ευρισκομενους σε παραμοια με την δικη του κατασταση, για μια διαφημιστικη προωθηση καποιας εταιρειας που ουτε τ' ονομα της δεν ειχε ακουσει. Ολοι οι επιλεγεντες θα πηγαιναν σε δεκαπενθημερες καλοκαιρινες διακοπες με ολα τα εξοδα πληρωμενα οπου θα μπορουσαν να περασουν σαν πραγματικοι προυχοντες. Η εταιρεια θα χρησιμοποιουσε το συγκεκριμενο γεγονος στην διαφημιστικη της τουριστικη καμπανια που επιθυμουσε να ειναι ενδεδυμενη κι ενα μανδυα ανθρωπιας. 

                 ===============================

Η αληθεια ηταν πως με τον τροπο που του ειχαν θεσει τα πραγματα δεν ειχε τιποτα να χασει. Χειροτερα απο την θεση που ηταν ηδη δεν θα γινοταν να βρεθει, οποτε απαντησε καταφατικα.

Οι δυο αντρες του εξηγησαν πως θα επρεπε να κανει καποια εμβολια δεδομενου πως εκει που θα τον εστελναν για διακοπες ηταν υποχρεωτικο να υπαρχουν ιατρικες εξετασεις που ν' αποδεικνυαν πως ειχαν κανει ολα τα προβλεπομενα εμβολια. Ακολουθησε προθυμα τους δυο αντρες σ' ενα ταχυφαγειο οπου οση ωρα εκεινος απολαμβανε το δωρεαν γευμα που του ειχαν προσφερει του παραθεταν ολες τις απαραιτητες λεπτομερειες που απαιτουνταν για να πραγματοποιηθει οτι του ειχαν πει. Μολις τελειωσαν απο το ταχυφαγειο τον πηραν με δικο τους αυτοκινητο στα εργαστηρια της εταιρειας που χρηματοδοτουσε την καμπανια για τους απαραιτητους εμβολιασμους. Ακομα και τιποτα απ' ολα αυτα να μην υλοποιοταν παλι κερδισμενος εβγαινε αφου ενα τετοιο γευμα που ειχε μολις απολαυσει ηταν εντελως εξω απο τις δυνατοτητες του. Ισως τελικα η ζωη ειχε αποφασισει να του χαμογελασει εστω και λιγο.

           ====================================

Οτι του ειχαν υποσχεθει εγινε πραγματικοτητα. Να που βρισκοταν σ' ενα υπερπολυτελες ξενοδοχειο οπου θα περναγε δεκαπεντε μερες σαν να ηταν καποιος μεγιστανας κι οχι ενας αλητης του δρομου, με τα παντα πληρωμενα. Παρηγγειλε ενα δευτερο κοκτειλ και κοιταξε τριγυρω του. Ολα θα τελειωναν καποια στιγμη, θα ξαναγυρναγε εκει που ηταν, το ηξερε αυτο, μα ολο αυτο γνωριζε πως θα του εδινε μια ωθηση, μια νοτα αισιοδοξιας για ν' ανταπεξελθει στις αθλιες συνθηκες που τον ανεμεναν. Ειδε μια πανεμορφη καστανομαλλα, δροσερη σαν την υγρασια του πρωινου τριανταφυλλου, να τον κοιταει επιμονα απο την αλλη μερια του μπαρ και να του χαμογελαει. Εδιωξε ολες τις σκεψεις που τον ειχαν κατακλυσει. Αυτη τη στιγμη το μονο που ειχε σημασια ταν πως η ομορφια εκεινη τον προσκαλουσε με το βλεμμα να της κανει παρεα και ηταν αποφασισμενος να μην χασει μια τετοια ευκαιρια. Θα ειχε αφθονο χρονο ν' αναπολησει στιγμες σαν κι αυτην οταν βρισκοταν ξανα πισω στον δρομο μα πρωτα επρεπε να τις δημιουργησει αν ηθελε να υπαρχει κατι για ν' αναπολει.

                         ================================ 

-'Νομιζω πως εχουμε καλυψει τα παντα' ειπε ο ενας αντρας στον αλλο. 'Υπαρχει κατι που να εχουμε ξεχασει' ? ρωτησε ενω παραλληλα κοιτουσε καποια χαρτια που κρατουσε.

-'Και να υπαρχει δεν ξερω αν ειναι κατι που θα εκανε καποια μεγαλη διαφορα' απαντησε ο αλλος. 'Ισως να διναμε μια μικρη παραταση πεντε ημερων '? ρωτησε.

-'Δεν ειναι κακη ιδεα' απαντησε ο πρωτος. 'Παντα υπαρχει ενα αισθημα απογοητευσης οταν κατι τοσο υπεροχο πλησιαζει στο τελος του' προσθεσε.

-'Αν πετυχει αυτο καναμε την τυχη μας' ειπε ο αλλος. 

-'Γιατι να μην πετυχει' ? ηρθε η απαντηση. 'Υπαρχουν ολες οι προυποθεσεις για το αποτελεσμα που αναμενουμε, δεν βλεπω τι μπορει να παει στραβα'.

-'Καταλαβαινεις ποσα προβληματα θα λυθουν αν υιοθετηθει σε μεγαλυτερη κλιμακα. 'Με την πατεντα κατοχυρωμενη θα γινουμε δισεκατομμυριουχοι'.

-'Θα γινουμε φιλε μου, το πιστευω ακραδαντα'.

                  ===============================

Οι ευχαριστιες του δεν ειχαν τελειωμο. Τους χρωστουσε ολοκληρωτικα εκεινη την υπεροχη εμπειρια που τελικα διηρκεσε σχεδον τρεις εβδομαδες. Ακομα κι οταν τον πηγαν πισω απο εκει που τον ειχαν αρχικα μαζεψει δεν σταματουσε να τους ευχαριστει για το δωρο που του ειχαν προσφερει. Οταν οι δυο αντρες επεστρεψαν στο εργαστηριο τους ανοιξαν ενα μπουκαλι ακριβο κρασι να το γιορτασουν. Τα ειχαν καταφερει, ειχαν πετυχει.

Η συσκευη, που θα τους εκανε πλουσιους, ηταν πολυ απλη στην λειτουργια της. Την συνεδεαν με τον εγκεφαλο καποιου και το μονο που ειχαν να κανουν μετα ηταν να δημιουργησουν εικονικες πραγματικοτητες που ομως το υποκειμενο οχι μονο ενοιωθε αλλα ζουσε στην κυριολεξια. Ο αστεγος δεν ειχε φυγει ποτε απο το εργαστηρι τους. Με προσχημα τις εξετασεις τον ναρκωσαν, συνεδεσαν την συσκευη στον εγκεφαλο του και τον εστειλαν σε υπερπολυτελεις διακοπες διχως καν να σηκωθει απο το κρεβατι που ηταν ξαπλωμενος. Το πιο εντυπωσιακο ηταν πως αυτες οι εικοσαημερες διακοπες ειχαν διαρκεσει στην πραγματικοτητα δεκα λεπτα. 

                  ===============================

Ο ανθρωπος που τους ειχε χρηματοδοτησει ηταν διεθυντης μια τεραστιας πολυεθνικης που αναζητουσε τροπο να λυσει ενα μεγαλο προβλημα. Οχι μονο να μην επαιρναν αδεια οι υπαλληλοι του και να μην την πληρωνονταν αλλα να νοιωθουν κι ευγνωμονες που ειχαν κανει διακοπες με τα παντα πληρωμενα απο την εταιρεια. Τα πολλαπλα οφελη απο κατι τετοιο ηταν τεραστιου μεγεθους με πρωτο και καλυτερο το οικονομικο. Με τις εικονικες διακοπες η εταιρεια θα δουλευε πια 365 μερες τον χρονο ενω παραλληλα ολοι θα δουλευαν και με το παραπανω φοβουμενοι μην απολυθουν κι απωλεσουν τετοια σημαντικα προνομια. 

Πιεσε το κουμπι της ενδοσυννενοησης και μιλησε στην γραμματεα του.

-'Ενημερωσε ολους τους αρμοδιους πως οι υπαλληλοι της εταιρειας θα εχουν δωρεαν διακοπες διαρκειας εικοσι ημερων, δωρο της εταιρειας, και πως μεσα σε μια βδομαδα πρεπει ολοι να κανουν τ' απαιτουμενα εμβολια για να εχουν αυτες τις διακοπες' ειπε κι εκλεισε την συσκευη.

Εγειρε πισω στην πολυθρονα του, χαμογελασε κι αναψε ενα πουρο.

                                                     


                                                                     ΤΕΛΟΣ