ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΩΔΗΣ

       ΟΝΟΜΑΤΑ, ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ, ΤΗΛΕΦΩΝΑ

Οσο και να εβριζε δεν αλλαζε τιποτα. Το χαρτακι ειχε εξαφανιστει. Ειχε ψαξει ολο το σπιτι, τα ρουχα που φορουσε διεξοδικα αλλα το χαρτακι πουθενα. Αυτο που τον εκνευριζε περισσοτερο ηταν πως ενω ολα ειχαν ξεκινησει μια χαρα, ειχαν εξελιχθει σχεδον τελεια, ολα μηδενιστηκαν αποτομα εξ' αιτιας εκεινου του καταραμενου χαρτιου. Του χαρτιου που πανω του ηταν γραμμενο το τηλεφωνο εκεινης της υπεροχης ξανθιας που ειχε γνωρισει στο μπαρ πριν δυο βραδια. Για ευνοητους λογους δεν ηθελε να επικοινωνησει αμεσως, επιλεξε ν' αφησει να περασει μια μερα και τωρα που εψαχνε να το βρει δεν υπηρχε πουθενα. Συνεχιζε να καταριεται την τυχη του ενω παραλληλα εξακολουθουσε να ψαχνει σε μερη που ηδη ειχε ψαξει ενα σωρο φορες. Σωριαστηκε σε μια καρεκλα βυθισμενος στην απελπισια. Σκεψεις ετρεχαν χιλιαδες στο μυαλο του μα καμια δεν του εκανε. Τωρα ? Πως θα ξαναβρισκε την ονειρωδη ξανθια ? Τετοια ευκαιρια και να γλυστρησει μεσα απο τα χερια του...

Θελησε να μοιραστει τον πονο του με τον Ρικ, τον φιλο του που ηξερε ηδη για την ξανθια. Προετοιμαστηκε για αγρια ειρωνια και αφθονο δουλεμα και πηρε τηλεφωνο.

                   ===================================

-'Ρε συ Μπραιαν, ενα πραγμα επρεπε να διαφυλαξεις σαν κορη οφθαλμου και πηγες και το εχασες ? Τι βλακεια ανεκδιηγητη ειναι αυτη που σε δερνει ? Μυαλο κουκουτσι δηλαδη' ?

Ο Μπραιαν Χολτ τον ακουγε επι σχεδον 3 λεπτα να τον στολιζει μα η υπομονη του εξαντληθηκε.

-'Εχεις να μου πεις καμια ιδεα για το τι κανω η απλα θα ξοδεψεις ολο το βραδυ διασκεδαζοντας' ?

-'Τι να σου πω δηλαδη ? Πηγαινε στο μπαρακι καθε βραδυ μηπως και ξαναρθει. Αλλα μεταξυ μας και να ξαναρθει θα σου σερβιρει μια χυλοπιτα τζαμπο να εχεις να πορευεσαι' ειπε ο Ρικ και ξεσπασε ξανα στα γελια. 'Τηλεφωνο δεν εχεις, ονομα δεν ξερεις, που πας ρε κακομοιρη ετσι'...

-'Για στασου λιγο' εκανε σκεπτικος ο Μπραιαν. 'Οντως τηλεφωνο δεν εχω αλλα νομιζω θυμαμαι τ' ονομα της. Καρολ...Μιντοου, Λιντλοου, κατι τετοιο, δεν θυμαμαι ακριβως. Αλλα γιατι'...

-'Αμα εχεις ολο το ονομα μπορει να το σωσεις' ειπε απο την αλλη γραμμη ο Ρικ. 'Αλλα πρεπει να εισαι σιγουρος γιατι θα κανεις ξανα μια τρυπα στο νερο' προσθεσε.

-'Και σε τι θα μπορουσε να με βοηθησει το ονομα δηλαδη' ? απορησε ο Μπραιαν.  

                =====================================

Τα επομενα 10 λεπτα προσπαθουσε να θυμηθει το ονομα της εκθαμβωτικης ξανθιας. Μια φορα το ειπε κι εκεινη την σκηνη εφερνε ξανα και ξανα στο μυαλο του. Καταλαβε πως οσο ηταν σ' ενταση δεν θα θυμοταν τιποτα, χαλαρωσε, εβαλε λιγη μουσικη κι ενα διπλο ιρλανδεζικο Midleton κι ανταμοιφθηκε. Κιντλοου, επιτελους το θυμηθηκε, Καρολ Κιντλοου. Μια κραυγη αγριας χαρας βγηκε απο το λαρυγγι του. Το πρωτο βημα ειχε επιτευχθει, τωρα το επομενο. Πως το ειχε πει ο Ρικ ? 'Αν ξερεις το πληρες ονομα η μονη σου ελπιδα ειναι ο τηλεφωνικος καταλογος. Αν εχει σταθερο τηλεφωνο θα ειναι σιγουρα καταχωρημενη. Απο το κινητο θα περιμενει κληση, απο το σταθερο θα της ερθει αλλα σημασια εχει να γινει η δουλεια, σωστα' ?

Ξεχασε ολα οσα του ειχε σουρει, αν η ιδεα του Ρικ λειτουργουσε θα του χρωστουσε μεγαλη χαρη.

Πως ειχε πει και το αλλο ? 'Δυο τετραγωνα απο το σπιτι σου εχει εναν ξεχασμενο τηλεφωνικο θαλαμο. Λογικα θα υπαρχει και καποιος καταλογος. Αρκει να θυμηθεις τ' ονομα'.

-'Το θυμηθηκα Ρικ, που να σε παρει ο διαβολος, το θυμηθηκα' ειπε φωναχτα ο Μπραιαν.

                ===================================

Την ωρα που βγηκε απο την πολυκατοικια του ξεσπασε η βροχη, αποτομη και με μεγαλη ενταση.

-'Κι αλλα εμποδια μεγαλε' ? ειπε κοιτωντας ψηλα στον ουρανο. 'Σαν να μου φαινεται πως δεν θελεις να την βρω. Αλλα αμα ειναι ετσι, τοτε γιατι την εστειλες στο δρομο μου ? αναρωτηθηκε.

Οταν εφτασε στον θαλαμο ειχε μαζεψει αρκετη βροχη αλλα δεν τον απασχολουσε καθολου. Αραγε θα υπηρχε καταλογος η θα...Νατος, εκει ηταν, τον εβλεπε. Σηκωσε παλι ψηλα το βλεμμα.

-'Αμαρτια τοση βροχη για το τιποτα ετσι ? Μην μου το χαλασεις τωρα' συμπληρωσε.

Δεν του το χαλασε καθολου. Ο καταλογος ηταν ατοφιος και με αδημονουντα χερια εψαξε για το ονομα που τον εκαιγε. Το υφος του σκυθρωπιασε λιγο μολις ειδε τις σελιδες. 

-'Μια σελιδα ? Αληθεια τωρα, μια σελιδα' ? εκανε φωναχτα και κοιταξε και παλι ψηλα. 'Δεν θα στο κανω το χατηρι, και 21 να ηταν δεν θα σου κανω το χατηρι' προσθεσε.

Κοιταξε ενοχα αριστερα και δεξια. Ηταν ολομοναχος. Διχως δισταγμο εσκισε τη σελιδα με τα ονοματα που τον ενδιεφεραν, την εβαλε στην τσεπη κι απομακρυνθηκε κυριολεκτικα σαν κλεφτης.

                      ===============================

Περιορισε την λιστα των ονοματων στο 1/3 προσπερνωντας ταχυδρομικους κωδικες στην αλλη πλευρα της πολης και κρατωντας απ' οσα ειχαν απομεινει μονο τα γυναικεια ονοματα. Πηρε μια βαθια ανασα, προετοιμασε το τι θα ελεγε και πηρε το ακουστικο στο χερι. 

Παταγωδης αποτυχια. Οσα τηλεφωνα πηρε ηταν εντελως ασχετα, τα μονα τρια που δεν απαντησαν ειχαν τηλεφωνητη με αντρικη φωνη οποτε...Τοσος κοπος για το τιποτα.

Εβαλε αλλο ενα Midleton και σωριαστηκε σε μια καρεκλα. Δεν ειχε νοημα ν' ασχολειται πλεον, η υποθεση ηταν χαμενη. Εριξε μια ματια στην σελιδα του καταλογου, με τις σημειωσεις και τις διαγραφες λες και θ' ανακαλυπτε κατι που του ειχε ξεφυγει. Ανοιξε το παραθυρο και παρακολουθησε την βροχη που επεφτε ακαταπαυστα. Εκανε την σελιδα σε σχημα πυραυλου και την πεταξε. Προλαβε να μεινει λιγο στον αερα, μετα το νερο της βροχης την υποχρεωσε σε αποτομη πτωση ενω παραλληλα την μουσκευε. Την χαζεψε μεχρι που χαθηκε απο τα ματια του, γυρισε στο δωματιο και πηγε προς την κρεββατοκαμαρα. Χρειαζοταν υπνο αυτη τη στιγμη. 

                 =====================================

Ο πρωινος καφες τον ειχε τονωσει και η χθεσινοβραδινη απογοητευση του ειχε καπως μετριαστει. Ανοιξε την τηλεοραση κι επεσε επανω σε εκτακτο δελτιο ειδησεων. Ηταν ετοιμος ν' αλλαξει καναλι μα μια φραση του ρεπορτερ τον καθηλωσε. Ανοιξε την φωνη κι εστιασε στην οθονη.

-'....τα μεχρι στιγμης στοιχεια.Ο επικεφαλης της αστυνομιας ανεφερε πως κατι τετοιο δεν εχει ξανασυμβει και πως δυσκολευονται να βρουν μια λογικη εξηγηση. Για οσους δεν μας παρακολουθησαν απο την αρχη να θυμισω πως 44 ατομα πεθαναν χθες το βραδυ με πολυ συγκεκριμενους τροπους. Καποιοι απο πτωσεις αεροπλανων, καποιοι απο πτωσεις απο υψηλα σημεια και τελος καποιοι αλλοι απο πνιγμο. Το μονο που εχει ανακαλυψει η αστυνομια ειναι πως τα επιθετα ολων μοιαζουν απιστευτα μεταξυ τους και θα μπορουσαν καλλιστα να βρισκονται στην ιδια σελιδα ενος τηλεφωνικου καταλογου. Οι πρωτες ενδειξεις οδηγουν στην εκδοχη ατυχηματων μα κανεις ακομα δεν ξερει με σιγουρια. Να σας δειξουμε την λιστα με τα ονοματα οσως πεθαναν χθες σ' αυτα τα μυστηριωδη ατυχηματα ενω παραλληλα εχουμε δηλωσεις'...  

                         ===============================

Ο Μπραιαν ειχε σταματησει ν' ακουει τον ρεπορτερ, τα ματια του ειχαν κολλησει στην λιστα με τα ονοματα οπως εμφανιζοταν στην τηλεοραση. Χρειαστηκαν μερικα δευτερολεπτα για να συνειδητοποιησει τι συνεβαινε και πεταχτηκε επανω εντρομος. Ορμησε στο τηλεφωνο.

-'Τι μου λες τωρα' ? εκανε ο Ρικ. 'Ολοι οσοι υπηρχαν στην σελιδα που εσχισες χθες απο τον καταλογο ειναι νεκροι ? Για στασου ρε συ Μπραιαν'...

-'Καταλαβαινεις τι σου λεω' ? ουρλιαξε ο Μπραιαν. 'Οχι μονο ειναι νεκροι αλλα και πως πεθαναν ? Με τον ιδιο τροπο που πεθανα κι εγω χθες την σελιδα. Την εκανα αεροπλανακι, την πεταξα απο το παραθυρο κ' εγινε μουσκεμα απο την βροχη. Ποση συμπτωση υπαρχει σ' αυτο ? Ολα τα ονοματα πεθαναν συμφωνα με τον τροπο που καταστραφηκε η σελιδα'.

-'Καταλαβαινεις τι μου λες' ? εκανε ο Ρικ με σπασμενη φωνη. 'Διαβολε, καταλαβαινεις' ?

-'Εσυ καταλαβαινεις τους συσχετισμους η οχι' ? ανταπαντησε ο Μπραιαν.

Για μερικα δευτερολεπτα μια βουβαμαρα κατελαβε την τηλεφωνικη συνδιαλεξη την δυο αντρων. 

                       ================================

Ειχε πια βραδιασει και ο Ρικ με τον Μπραιαν προσπαθουσαν ακομα να καταλαβουν τι ειχε συμβει. Ο Ρικ ειχε παει απο το σπιτι του Μπραιαν αλλα οσο πιο πολυ το κουβεντιαζαν τοσο επεφταν πανω σε αδιεξοδο. Στο μονο πραγμα που συμφωνησαν ηταν πως επρεπε να παρουν στα χερια τους εκεινο τον καταλογο και να κοιταζαν μηπως ανακαλυπταν κατι που θα ξεδιαλυνε το μυστηριο. 

Η βροχη συνεχιζοταν για δευτερη μερα, σημερα ομως ειχε βγαλει και αερα και η θερμοκρασια ειχε πεσει αισθητα. Ο Μπραιαν πηρε το παλτο του και μια ομπρελα κι ετοιμαστηκε να παει στον τηλεφωνικο θαλαμο. Ο Ρικ τον κοιταξε με βλεμμα απογνωσης.

-'Τι διαβολο συμβαινει Ρικ' ? μουρμουρισε ο Μπραιαν και βγηκε απο το διαμερισμα.

-'Που να με παρει και να με σηκωσει αν εχω ιδεα' ψιθυρισε ο Ρικ στην κλειστη πια πορτα.

Δεκα λεπτα μετα ακουσε το κλειδι ν' ανοιγει την πορτα και ειδε τον Μπραιαν να μπαινει μεσα.

-'Λοιπον ? ρωτησε. 'Ενταξει, τον βρηκες ? Που ειναι' ?

-'Ο καταλογος δεν ειναι πια στον θαλαμο' ειπε ξεψυχισμενα ο Μπραιαν.

                        ============================

-'Αργησες αποψε, ολα καλα ? Ελα, κατσε διπλα στη φωτια, εχει βγαλει κρυο'.

-'Επρεπε να κανω καμποσες στασεις' απαντησε ο αντρας 'αλλα πιστευω αξιζε τον κοπο.Δειτε'.

Εξι, επτα φιγουρες που στεκονταν γυρω απο την αυτοσχεδια φωτια μεσα σ' ενα βαρελι εσκυψαν πανω απο το καροτσι του σουπερ μαρκετ που εσερνε μαζι του ο νεοφερμενος.

-'Γοπες απο τσιγαρα' αρχισε να λεει, 'τρεις κονσερβες σχεδον αθικτες, πεντε μισες σοκολατες, ενας σκουφος πεταμενος, αυτα τα παπουτσια που εχουν λιγο τρυπησει απο κατω, δυο γαντια, δεξια και τα δυο, τ' αριστερα δεν τα βρηκα πουθενα, μισο μπουκαλι οινοπνευμα κι αυτο εδω για να κρατησει λιγο παραπανω αποψε η φωτια' ολοκληρωσε την παρουσιαση του.

-'Για αστεγοι τελικα δεν περναμε κι ασχημα' ειπε ενας απ' αυτους.

-'Αστεγοι, ζητιανοι, κατακαθια της κοινωνιας' συμπληρωσε ενας τριτος ενω ολοι ξεσπουσαν σε γελια. 'Αλλα αποψε θα την περασουμε βασιλιαδες'.

-'Βασιλιαδες της πολης' προσθεσε αυτος που ειχε μιλησει αρχικα.

                    ==================================

Η ωρα ειχε προχωρησει, το κρυο ειχε γινει ακομα πιο εντονο αλλα οι αστεγοι που ειχαν βρει καταφυγιο σε μια ξεχασμενη γεφυρα, 10 μολις τετραγωνα απο το σπιτι του Μπραιαν ειχαν πια συνηθισει. Το μονο τους πια μελημα ηταν να κρατησουν ζωντανη τη φωτια μεχρι το πρωι.

Αυτος που ειχε ερθει τελευταιος πηρε τον τηλεφωνικο καταλογο στα χερια του.

-'Αμαρτια ηταν να βρισκεται καπου που κανεις δεν τον χρειαζεται' ειπε φυλλομετρωντας τον. 'Για μας ομως εδω ειναι οτι πρεπει. Λοιπον, εχετε καποια προτιμηση απο που ν' αρχισω ? Μεση, τελος, αρχη ? Δεν μπορουμε να τον ριξουμε μεσα μονομιας, θα μας μπουκωσει την φωτια' προσθεσε.

-'Η πρωην γυναικα μου λεγοταν Χολιστερ' ειπε ενας απο τους αστεγους 'και ολοι ξερετε πως και γιατι με παρατησε για καποιον αλλο. Θα μου αρεσε να επεφτε πρωτη στην φωτια'.

Ο αντρας με τον καταλογο βρηκε την σελιδα με τα ονοματα που ξεκινουσαν απο 'Χολ', την εσκισε προσεκτικα και την εδωσε σ' εκεινον που η γυναικα του λεγοταν Χολιστερ.

-'Η γυναικα σου κι ολοι αυτοι εδω θα μας κρατησουν ζεστους αποψε' ειπε.

                                                                   ΤΕΛΟΣ  

 

  

                                                      ANDREAS TOJO

             ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ  ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

                       

Ουτε που θυμοταν ποσα χρονια ειχε ν' ανεβει σ' εκεινη την σοφιτα. Δεν ειχε λογο αλλωστε, ποτε δεν ειχε χρειαστει κατι απο κει αλλα και να υπηρχε κατι χρησιμο το πιο πιθανο ηταν πως δεν θυμοταν καν αν βρισκοταν εκει. Ομως η αποθηκη πια ειχε ξεχειλισει απο αντικειμενα, οχι πρωτης γραμμης, που επρεπε ν' απομακρυνθουν για να παρουν την θεση τους νεα αποκτηματα.

Κοντολογις αυτο σημαινε πως επρεπε ν' ανεβει στην σοφιτα να κανει χωρο, ν' ανεβασει οσα δεν χρειαζοταν πια στην αποθηκη  και μετα να τοποθετησει ολες τις αγορες στην νεα τους θεση.

Ειχε υπολογισει πως ολη η διαδικασια θα του επαιρνε δυο με τρεις μερες και δεν μπορουσε πια να το αναβαλλει συνεχως. Μια αποφαση ηταν που συνεχως καθυστερουσε γιατι απλα δυσκολευοταν να τοποθετησει τον εαυτο του στην γραμμη εκκινησης.

Τα ψεμματα ομως ειχαν τελειωσει, την επομενη μερα, πρωι πρωι, ξεκινουσε. Βοηθεια δεν ειχε να περιμενει απο κανεναν, ολα θα περνουσαν απο το δικο του χερι. Το βραδυ επεσε νωρις για υπνο, ειχε πρωινο εγερτηριο μολις φωτιζε ο ηλιος. 

                     ===========================

Το κτημα του Ντεστερ Ακγκιστον βρισκοταν μονο 40 μιλια απο την κοντινοτερη μεγαλη πολη, το Ακουρειρι αλλα οποιος εκανε αυτη την διαδρομη δεν θα συναντουσε περισσοτερες απο 25 αγροικιες. Πολλοι ηταν εκεινοι που ειχαν αποφασισει να μετακομισουν στην πολη, ετσι η πλειοψηφια των κτηματων ειχε εγκαταλειφθει αφηνοντας μονο καποιους αθεραπευτα ρομαντικους να παραμενουν ακομα. Ο Ντεστερ μπορουσε να θεωρει τον εαυτο του λιγο πιο τυχερο απο αλλους που ηταν στην ιδια θεση μ' αυτον αφου στα 5 μιλια υπηρχε το αγροκτημα του Ματς Ογκαστον, οποτε ειχε λογο να πραγματοποιει και να δεχεται επισκεψεις και να μιλαει με καποιον. Εργενης εκ πεποιθησεως, ειχε πια φτασει στο σημειο ν' απολαμβανει τις μικρες χαρες της ζωης, την ησυχια και την ηρεμια της φυσης που τον περιεβαλλε, ενα καλο κρασι με τον Ματς και να φροντιζει το κτημα του. Υπηρχαν ανθρωποι που θα σκοτωναν για κατι τετοιο, αυτος το ειχε απλοχερα. Τελειωσε το πρωινο του που το συνοδεψε με δυο κουπες καφε, ζωστηκε μερικα εργαλεια και ανεβηκε απο την εσωτερικη σκαλα στην ξεχασμενη σοφιτα. 

                    =================================  

Μολονοτι δεν θυμοταν καν ποτε ηταν η τελευταια φορα που ειχε ανεβει εκει πανω, η σοφιτα, αν εξαιρουσε κανεις την αφθονη σκονη που πασπαλιζε σχεδον τα παντα, ηταν μια χαρα. Τα παντα τακτοποιημενα, σωστα στοιβαγμενα, διχως κανενα σχεδον ιχνος ακαταστασιας. Στο μυαλο του ο Ντεστερ ειχε ηδη σχεδιασει τις ανακαταταξεις που θα επεφερε για να ανεβαζε ολα τα πραγματα που ηθελε. Η μεθοδικοτητα του τον βοηθησε να ολοκληρωσει, περαν του προβλεπομενου, ολες τις εργασιες που επρεπε. Το ματι του προσεξε ενα μεγαλο, σιδερενιο μπαουλο, στην γωνια να μην ειναι σωστα κλεισμενο, με αποτελεσμα οτι ηταν απανω απο αυτο να εχει μια ελαφρα κλιση προς τα δεξια. Κατεβασε τα αντικειμενα και ανοιξε το μπαουλο να δει τι ηταν αυτο που δεν του επετρεπε να κλεισει σωστα. Η γρηγορη ματια που εριξε στο εσωτερικο του του αποκαλυψε κατι που ειχε παντελως ξεχασει οτι υπηρχε καν. Το εβγαλε, εκλεισε το μπαουλο κι εριξε μια τελευταια ματια. Χωρος ειχε δημιουργηθει, τωρα επρεπε ν' ανεβασει οτι ειχε στοιβαξει στο χωρο κατω απο την σοφιτα. Μα πρωτα ηθελε να επεξεργαστει αυτο που ειχε βρει στο μπαουλο. 

                ====================================

Με λιγο ξεσκονισμα το ραδιοφωνο εμοιαζε σχεδον καινουργιο. Η ξυλινη επενδυση του ηταν σε αριστη κατασταση, τα κουμπια σταθερα ενω το μεγαλο τζαμακι που καλυπτε τις συχνοτητες δεν ειχε ουτε μια γρατζουνια. Προσπαθησε να θυμηθει ποτε το ειχε παροπλισει κι ανεβασει στην σοφιτα μα ηταν αδυνατον. Μα ηταν λοιπον τοσο παλιο ? Ηξερε πως τετοια ραδιοφωνα ειχαν καταργηθει εδω και δεκαετιες μα δεν θυμοταν ουτε ποτε και πως το ειχε αποκτησει.

Προσπαθωντας να ελεγξει αν ειχε μπαταριες η οχι πιεσε κατα λαθος το κουμπι λειτουργιας.

Δυο παραδοξα συνεβησαν ταυτοχρονα. Μπαταριες δεν ειχε μα λειτουργουσε αψογα. Αρχισε ν' αλλαζει αργα σταθμους μα ξαφνικα σαν το ραδιοφωνο να ειχε ζωη αρχισε να επιλεγει μονο του τους σταθμους. Οπισθοχωρησε λιγο προσπαθωντας να εχει μια πιο γενικη εικονα μα δεν αλλαξε κατι. Το ραδιοφωνο λειτουργουσε διχως μπαταριες η ρευμα κι εμοιαζε να επιλεγει μονο του τον σταθμο που ηθελε να παιξει. Δοκιμασε να το λειτουργησει χειροκινητα. Το ραδιο του το επετρεπε, ομως σε οποιον σταθμο και να το εβαζε, αυτο πηγαινε μονο του σ' εναν συγκεκριμενο.

              ===================================

Ηταν ραδιοφωνο παγκοσμιου εμβελειας, πηγαινοντας απο σταθμο σε σταθμο ακουγε μουσικη, σχολια σε αγνωστες γλωσσες, καποιοι δε εκπεμπαν παρασιτα. Βιεννη, Κοπεγχαγη, Μιλανο, Κωνσταντινουπολη, Μοσχα, Καρατσι, οποιος σταθμος ηταν ενεργος εξεπεμπε σε απολυτη καθαροτητα, κατι που του προξενησε εντυπωση. Αν καποιος δεν ηξερε πως ηταν για τοσο πολυ ξεχασμενο σ' ενα μπαουλο σε μια σοφιτα θα πιστευε ευκολα πως ηταν ολοκαινουργιο. Ξεχασε προς στιγμην πως επρεπε ν' ανεβασει ενα σωρο νεα αντικειμενα στην σοφιτα, εβαλε ενα διπλο Knappogue Castle κι αρισε να μελεταει το ραδιοφωνο διεξοδικα προσπαθωντας ν' αντλησει πληροφοριες.

-'Χμμ' εκανε αφου το ειχε ψαξει ολοκληρο 'δεν θα επρεπε να εχεις μια φιρμα εσυ επανω σου και που εχεις κατασκευαστει' ? προσθεσε ενω συνεχιζε να το ψαχουλευει. 'Αγνωστου κατασκευαστη και χωρας προελευσης πρωτη μου φορα συνανταω. Για να δουμε μηπως κρυβεις κατι πισω απο το καπακι σου' συμπληρωσε ενω ταυτοχρονα με απαλες κινησεις προσπαθησε ν' αφαιρεσει το προστατευτικο καπακι στο πισω μερος. Οταν τα καταφερε συναντησε μια ακομα εκπληξη.

                  ================================= 

Εκει που επρεπε να υπαρχουν λαμπες, λυχνιες, καλωδια και οτι αλλο ηταν απαραιτητο για την λειτουργια ενος ραδιοφωνου δεν υπηρχε τιποτα. Κενο. Αυτο τωρα ηταν λιγο τρομαχτικο, σαφως κατι δεν πηγαινε καλα εδω αλλα δεν ηξερε πως ν' αντιδρασει. Οση ωρα το μυαλο του δουλευε προσπαθωντας να βρει απαντησεις σε αναπαντητες ερωτησεις το ραδιοφωνο πηγε παλι στο σταθμο που επελεγε. Μια ψυχρη, μεταλλικη φωνη εμοιαζε ν' απαγγελει κατι η να διαβαζει κι αυτο του τραβηξε την προσοχη. Οταν η φωνη ολοκληρωσε το λογιδριο της ξεκινησε απο την αρχη να επαναλαμβανει τα ιδια. Οσο ανησυχητικο κι αν ηταν αυτο σιγουρα δεν ηταν τοσο ανησυχητικο οσο οταν ο Ντεστερ καταλαβε τι ελεγε. Τα πρωτα σημαδια πανικου και τρομου εκαναν την εμφανιση τους και μεσα σε λιγα λεπτα ο Ντεστερ ειχε γινει ασπρος σαν το πανι λες και το αιμα του ειχε αποτομα αλλαξει χρωμα. Ορμησε στο τηλεφωνο διχως να παρει τα ματια του απο το ραδιο ενω η φωνη εξακολουθουσε να επαναλαμβανει τις ιδιες φρασεις. Ηταν μαλλον ο τονος της φωνης του που επεισε τον Ματς πως επρεπε να σπευσει αμεσα στην αγροικια του φιλου του.

                     ==============================

-'Λοιπον' ? ειπε με παλλομενη απο φοβο φωνη ο Ντεστερ. 'Τι εχεις να πεις ? Τ' ακουσες και μονος σου, δεν ειμαι τρελος Ματς ! Πρεπει να ειδοποιησουμε τις αρχες, την αστυνομια, καποιον'...

-'Στασου λιγο Ντεστ, να παρουμε τα πραγματα απο την αρχη' απαντησε με ψυχραιμη φωνη ο Ματς. 'Μου λες πως ανακαλυψες αυτο το ραδιοφωνο στην σοφιτα, δεν θυμασαι απο ποτε ειναι εκει, ποτε το απεκτησες, αν στο εδωσε καποιος η το πηρες μονος σου, αποφασισες να το βαλεις να δουλεψει κι ακουσες αυτα τα απιστευτα, σωστα μεχρις εδω' ? εκανε.

-'Ακριβως, αυτο σου λεω τοση ωρα. Ασε με να παρω τηλεφωνο την αστυνομια'...

-'Το ραδιοφωνο ειναι κενο' τον εκοψε ο Ματς 'λειτουργει χωρις ρευμα η μπαταριες και παιζει εναν σταθμο συγκεκριμενο που φαινεται πως του αρεσει, σωστο κι αυτο' ? ρωτησε.

Ο Ντεστερ κουνησε καταφατικα το κεφαλι ενω απορουσε με την ψυχραμια του Ματς.

-'Και με φωναξες εδω για να σου λυσω αυτο το μυστηριο ενω εχεις παραβλεψει το μεγαλυτερο μυστηριο απ' ολα που ειναι ακριβως μπροστα στα ματια σου' ? ειπε με εντονη φωνη. 

                 ==================================

Ο Ντεστερ τον κοιταξε απορημενος μην μπορωντας να καταλαβει τι εννοουσε ο Ματς.

-'Μα τ' ακουσες μονος σου' ψελλισε 'δεν τα εβγαλα απο το μυαλο μου και'....

-'Φυσικα και δεν εβγαλες απο το μυαλο σου οτι επικειται εισβολη εξωγηινων στην Γη' εκανε ο Ματς. 'Τα ακουσα κι εγω αυτα που λες, αυτο το ραδιο εχει μια απιστευτη πιστοτητα ηχου. Αλλα δεν ειναι αυτο το μειζον ζητημα, οτι εξωγηινοι θα επιτεθουν στην Γη με σκοπο να την καταστρεψουν οπως υποστηριζει η φωνη. Το προβλημα ξερεις, βρισκεται αλλου'.

Ο Ντεστερ τον κοιταξε λες και ο Ματς ειχε χασει τα λογικα του.

-'Το εχεις χασει τελειως' ? κατορθωσε να μουρμουρισει. 'Μετα απ' ολα αυτα που ακουσες, και διαβολε απορω με την ψυχραιμια σου, καθομαστε και κουβεντιαζουμε ακομα ? 'Πρεπει τωρα να ενημερωσουμε γι αυτο που θα συμβει Ματς Ογκαστον' σχεδον ουρλιαξε.

Ο τελευταιος τον κοιταξε με συγκαταβαση, σχεδον με συμπαθεια.  

                   ================================

-'Μπορεις να μου πεις σε παρακαλω σε ποια γλωσσα μιλαει αυτη η αγνωστη φωνη' ? ειπε ηρεμα.

-'Γλωσσα' ? 'Μα τι λες τωρα, πως σου ηρθε κατι τετοιο, τι'...

Η αποτομη συνειδητοποιηση σχεδον τον κεραυνοβολησε, κοντεψε να σωριαστει στο πατωμα.

-'Ειναι λογικο να μην αναρωτηθηκες κατι τετοιο αφου η μητρικη σου γλωσσα ειναι τα Γκρουμπ' ειπε ο Ματς 'γι αυτο και καταλαβες αμεσως τι ακουγες. Η αληθεια ειναι πως η εισβολη εχει γινει εδω και μισο αιωνα σχεδον και ηταν απολυτα πετυχημενη. Εγω ειμαι μια πολυ κοντινη αποδειξη' προσθεσε δειχνοντας τον εαυτο του. 'Σαν κι εμενα υπαρχουν δισεκατομμυρια αλλοι, με γηινες μορφες αντικαθιστωντας τα εμετικα αυτα οντα που λυμαινονταν τον πλανητη, τους ανθρωπους.

Εσυ βρισκοσουν εδω για να συντονισεις καποια θεματα της εισβολης μας μα ξαφνικα χασαμε επαφη μαζι σου. Ξεραμε πως για αγνωστο λογο δεν ακουγες πια τις οδηγιες μας αλλα ευτυχως αυτο δεν επηρεασε το τελικο αποτελεσμα. Μεχρι και σημερα κανεις δεν ηξερε που βρισκεσαι, αν ζουσες, αν πεθανες. Εγω το ανακαλυψα μολις τωρα' προσθεσε ο Ματς.

                  ================================ 

-'Και τωρα τι' ? ψελλισε με μια αψυχη φωνη ο Ματς ενω κοιτουσε με απλανες βλεμμα.

-'Λυπαμαι Ντεστ' εκανε ο Ματς ενω εβγαζε ενα παραξενο, ασημενιο οπλο απο την τσεπη του. 'Εδω και δεκαετιες εχεις χασει επαφη με τους Γκρουμπ, δεν ξερω τι συνεβη αλλα οταν αλλαξες σε γηινο εχασες την ικανοτητα να θυμασαι την πραγματικη σου υποσταση. Δυστυχως εισαι πια γηινος, με ολες τις αρνητικες συνεπειες. Δεν μπορουμε να σε αφησουμε ζωντανο, ας ησουνα καποτε δικος μας, τωρα θα εισαι μια μονιμη πηγη κινδυνου ν' αποκαλυφθουμε κι αυτο καταλαβαινεις πως δεν γινεται να συμβει' συμπληρωσε σηκωνοντας το οπλο του.

-'Ματς στασου' ουρλιαξε ο Ντεστερ. 'Ειμαστε φιλοι, δεν μπορεις να το κανεις αυτο, ειμαστε ιδιοι, σε παρακαλω. Σου ορκιζομαι πως δεν προκειται ποτε ν' αποκαλυψω κατι, πιστεψε με Ματς'. 

-'Πραγματικα λυπαμαι Ντεστ' ειπε το Γκρουμπ. 'Αν δεν ειμαι εγω θα ειναι καποιος αλλος'.

Η βολη απο το οπλο στην κυριολεξια εξαερωσε τον Ντεστερ μην αφηνονοντας το παραμικρο ιχνος υπαρξης του. Το Γκρουμπ πηρε το ραδιοφωνο και με αργα βηματα βγηκε απο το σπιτι.

 

                                                                  ΤΕΛΟΣ