ANDREAS TOJO

             ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ  ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

                       

Ουτε που θυμοταν ποσα χρονια ειχε ν' ανεβει σ' εκεινη την σοφιτα. Δεν ειχε λογο αλλωστε, ποτε δεν ειχε χρειαστει κατι απο κει αλλα και να υπηρχε κατι χρησιμο το πιο πιθανο ηταν πως δεν θυμοταν καν αν βρισκοταν εκει. Ομως η αποθηκη πια ειχε ξεχειλισει απο αντικειμενα, οχι πρωτης γραμμης, που επρεπε ν' απομακρυνθουν για να παρουν την θεση τους νεα αποκτηματα.

Κοντολογις αυτο σημαινε πως επρεπε ν' ανεβει στην σοφιτα να κανει χωρο, ν' ανεβασει οσα δεν χρειαζοταν πια στην αποθηκη  και μετα να τοποθετησει ολες τις αγορες στην νεα τους θεση.

Ειχε υπολογισει πως ολη η διαδικασια θα του επαιρνε δυο με τρεις μερες και δεν μπορουσε πια να το αναβαλλει συνεχως. Μια αποφαση ηταν που συνεχως καθυστερουσε γιατι απλα δυσκολευοταν να τοποθετησει τον εαυτο του στην γραμμη εκκινησης.

Τα ψεμματα ομως ειχαν τελειωσει, την επομενη μερα, πρωι πρωι, ξεκινουσε. Βοηθεια δεν ειχε να περιμενει απο κανεναν, ολα θα περνουσαν απο το δικο του χερι. Το βραδυ επεσε νωρις για υπνο, ειχε πρωινο εγερτηριο μολις φωτιζε ο ηλιος. 

                     ===========================

Το κτημα του Ντεστερ Ακγκιστον βρισκοταν μονο 40 μιλια απο την κοντινοτερη μεγαλη πολη, το Ακουρειρι αλλα οποιος εκανε αυτη την διαδρομη δεν θα συναντουσε περισσοτερες απο 25 αγροικιες. Πολλοι ηταν εκεινοι που ειχαν αποφασισει να μετακομισουν στην πολη, ετσι η πλειοψηφια των κτηματων ειχε εγκαταλειφθει αφηνοντας μονο καποιους αθεραπευτα ρομαντικους να παραμενουν ακομα. Ο Ντεστερ μπορουσε να θεωρει τον εαυτο του λιγο πιο τυχερο απο αλλους που ηταν στην ιδια θεση μ' αυτον αφου στα 5 μιλια υπηρχε το αγροκτημα του Ματς Ογκαστον, οποτε ειχε λογο να πραγματοποιει και να δεχεται επισκεψεις και να μιλαει με καποιον. Εργενης εκ πεποιθησεως, ειχε πια φτασει στο σημειο ν' απολαμβανει τις μικρες χαρες της ζωης, την ησυχια και την ηρεμια της φυσης που τον περιεβαλλε, ενα καλο κρασι με τον Ματς και να φροντιζει το κτημα του. Υπηρχαν ανθρωποι που θα σκοτωναν για κατι τετοιο, αυτος το ειχε απλοχερα. Τελειωσε το πρωινο του που το συνοδεψε με δυο κουπες καφε, ζωστηκε μερικα εργαλεια και ανεβηκε απο την εσωτερικη σκαλα στην ξεχασμενη σοφιτα. 

                    =================================  

Μολονοτι δεν θυμοταν καν ποτε ηταν η τελευταια φορα που ειχε ανεβει εκει πανω, η σοφιτα, αν εξαιρουσε κανεις την αφθονη σκονη που πασπαλιζε σχεδον τα παντα, ηταν μια χαρα. Τα παντα τακτοποιημενα, σωστα στοιβαγμενα, διχως κανενα σχεδον ιχνος ακαταστασιας. Στο μυαλο του ο Ντεστερ ειχε ηδη σχεδιασει τις ανακαταταξεις που θα επεφερε για να ανεβαζε ολα τα πραγματα που ηθελε. Η μεθοδικοτητα του τον βοηθησε να ολοκληρωσει, περαν του προβλεπομενου, ολες τις εργασιες που επρεπε. Το ματι του προσεξε ενα μεγαλο, σιδερενιο μπαουλο, στην γωνια να μην ειναι σωστα κλεισμενο, με αποτελεσμα οτι ηταν απανω απο αυτο να εχει μια ελαφρα κλιση προς τα δεξια. Κατεβασε τα αντικειμενα και ανοιξε το μπαουλο να δει τι ηταν αυτο που δεν του επετρεπε να κλεισει σωστα. Η γρηγορη ματια που εριξε στο εσωτερικο του του αποκαλυψε κατι που ειχε παντελως ξεχασει οτι υπηρχε καν. Το εβγαλε, εκλεισε το μπαουλο κι εριξε μια τελευταια ματια. Χωρος ειχε δημιουργηθει, τωρα επρεπε ν' ανεβασει οτι ειχε στοιβαξει στο χωρο κατω απο την σοφιτα. Μα πρωτα ηθελε να επεξεργαστει αυτο που ειχε βρει στο μπαουλο. 

                ====================================

Με λιγο ξεσκονισμα το ραδιοφωνο εμοιαζε σχεδον καινουργιο. Η ξυλινη επενδυση του ηταν σε αριστη κατασταση, τα κουμπια σταθερα ενω το μεγαλο τζαμακι που καλυπτε τις συχνοτητες δεν ειχε ουτε μια γρατζουνια. Προσπαθησε να θυμηθει ποτε το ειχε παροπλισει κι ανεβασει στην σοφιτα μα ηταν αδυνατον. Μα ηταν λοιπον τοσο παλιο ? Ηξερε πως τετοια ραδιοφωνα ειχαν καταργηθει εδω και δεκαετιες μα δεν θυμοταν ουτε ποτε και πως το ειχε αποκτησει.

Προσπαθωντας να ελεγξει αν ειχε μπαταριες η οχι πιεσε κατα λαθος το κουμπι λειτουργιας.

Δυο παραδοξα συνεβησαν ταυτοχρονα. Μπαταριες δεν ειχε μα λειτουργουσε αψογα. Αρχισε ν' αλλαζει αργα σταθμους μα ξαφνικα σαν το ραδιοφωνο να ειχε ζωη αρχισε να επιλεγει μονο του τους σταθμους. Οπισθοχωρησε λιγο προσπαθωντας να εχει μια πιο γενικη εικονα μα δεν αλλαξε κατι. Το ραδιοφωνο λειτουργουσε διχως μπαταριες η ρευμα κι εμοιαζε να επιλεγει μονο του τον σταθμο που ηθελε να παιξει. Δοκιμασε να το λειτουργησει χειροκινητα. Το ραδιο του το επετρεπε, ομως σε οποιον σταθμο και να το εβαζε, αυτο πηγαινε μονο του σ' εναν συγκεκριμενο.

              ===================================

Ηταν ραδιοφωνο παγκοσμιου εμβελειας, πηγαινοντας απο σταθμο σε σταθμο ακουγε μουσικη, σχολια σε αγνωστες γλωσσες, καποιοι δε εκπεμπαν παρασιτα. Βιεννη, Κοπεγχαγη, Μιλανο, Κωνσταντινουπολη, Μοσχα, Καρατσι, οποιος σταθμος ηταν ενεργος εξεπεμπε σε απολυτη καθαροτητα, κατι που του προξενησε εντυπωση. Αν καποιος δεν ηξερε πως ηταν για τοσο πολυ ξεχασμενο σ' ενα μπαουλο σε μια σοφιτα θα πιστευε ευκολα πως ηταν ολοκαινουργιο. Ξεχασε προς στιγμην πως επρεπε ν' ανεβασει ενα σωρο νεα αντικειμενα στην σοφιτα, εβαλε ενα διπλο Knappogue Castle κι αρισε να μελεταει το ραδιοφωνο διεξοδικα προσπαθωντας ν' αντλησει πληροφοριες.

-'Χμμ' εκανε αφου το ειχε ψαξει ολοκληρο 'δεν θα επρεπε να εχεις μια φιρμα εσυ επανω σου και που εχεις κατασκευαστει' ? προσθεσε ενω συνεχιζε να το ψαχουλευει. 'Αγνωστου κατασκευαστη και χωρας προελευσης πρωτη μου φορα συνανταω. Για να δουμε μηπως κρυβεις κατι πισω απο το καπακι σου' συμπληρωσε ενω ταυτοχρονα με απαλες κινησεις προσπαθησε ν' αφαιρεσει το προστατευτικο καπακι στο πισω μερος. Οταν τα καταφερε συναντησε μια ακομα εκπληξη.

                  ================================= 

Εκει που επρεπε να υπαρχουν λαμπες, λυχνιες, καλωδια και οτι αλλο ηταν απαραιτητο για την λειτουργια ενος ραδιοφωνου δεν υπηρχε τιποτα. Κενο. Αυτο τωρα ηταν λιγο τρομαχτικο, σαφως κατι δεν πηγαινε καλα εδω αλλα δεν ηξερε πως ν' αντιδρασει. Οση ωρα το μυαλο του δουλευε προσπαθωντας να βρει απαντησεις σε αναπαντητες ερωτησεις το ραδιοφωνο πηγε παλι στο σταθμο που επελεγε. Μια ψυχρη, μεταλλικη φωνη εμοιαζε ν' απαγγελει κατι η να διαβαζει κι αυτο του τραβηξε την προσοχη. Οταν η φωνη ολοκληρωσε το λογιδριο της ξεκινησε απο την αρχη να επαναλαμβανει τα ιδια. Οσο ανησυχητικο κι αν ηταν αυτο σιγουρα δεν ηταν τοσο ανησυχητικο οσο οταν ο Ντεστερ καταλαβε τι ελεγε. Τα πρωτα σημαδια πανικου και τρομου εκαναν την εμφανιση τους και μεσα σε λιγα λεπτα ο Ντεστερ ειχε γινει ασπρος σαν το πανι λες και το αιμα του ειχε αποτομα αλλαξει χρωμα. Ορμησε στο τηλεφωνο διχως να παρει τα ματια του απο το ραδιο ενω η φωνη εξακολουθουσε να επαναλαμβανει τις ιδιες φρασεις. Ηταν μαλλον ο τονος της φωνης του που επεισε τον Ματς πως επρεπε να σπευσει αμεσα στην αγροικια του φιλου του.

                     ==============================

-'Λοιπον' ? ειπε με παλλομενη απο φοβο φωνη ο Ντεστερ. 'Τι εχεις να πεις ? Τ' ακουσες και μονος σου, δεν ειμαι τρελος Ματς ! Πρεπει να ειδοποιησουμε τις αρχες, την αστυνομια, καποιον'...

-'Στασου λιγο Ντεστ, να παρουμε τα πραγματα απο την αρχη' απαντησε με ψυχραιμη φωνη ο Ματς. 'Μου λες πως ανακαλυψες αυτο το ραδιοφωνο στην σοφιτα, δεν θυμασαι απο ποτε ειναι εκει, ποτε το απεκτησες, αν στο εδωσε καποιος η το πηρες μονος σου, αποφασισες να το βαλεις να δουλεψει κι ακουσες αυτα τα απιστευτα, σωστα μεχρις εδω' ? εκανε.

-'Ακριβως, αυτο σου λεω τοση ωρα. Ασε με να παρω τηλεφωνο την αστυνομια'...

-'Το ραδιοφωνο ειναι κενο' τον εκοψε ο Ματς 'λειτουργει χωρις ρευμα η μπαταριες και παιζει εναν σταθμο συγκεκριμενο που φαινεται πως του αρεσει, σωστο κι αυτο' ? ρωτησε.

Ο Ντεστερ κουνησε καταφατικα το κεφαλι ενω απορουσε με την ψυχραμια του Ματς.

-'Και με φωναξες εδω για να σου λυσω αυτο το μυστηριο ενω εχεις παραβλεψει το μεγαλυτερο μυστηριο απ' ολα που ειναι ακριβως μπροστα στα ματια σου' ? ειπε με εντονη φωνη. 

                 ==================================

Ο Ντεστερ τον κοιταξε απορημενος μην μπορωντας να καταλαβει τι εννοουσε ο Ματς.

-'Μα τ' ακουσες μονος σου' ψελλισε 'δεν τα εβγαλα απο το μυαλο μου και'....

-'Φυσικα και δεν εβγαλες απο το μυαλο σου οτι επικειται εισβολη εξωγηινων στην Γη' εκανε ο Ματς. 'Τα ακουσα κι εγω αυτα που λες, αυτο το ραδιο εχει μια απιστευτη πιστοτητα ηχου. Αλλα δεν ειναι αυτο το μειζον ζητημα, οτι εξωγηινοι θα επιτεθουν στην Γη με σκοπο να την καταστρεψουν οπως υποστηριζει η φωνη. Το προβλημα ξερεις, βρισκεται αλλου'.

Ο Ντεστερ τον κοιταξε λες και ο Ματς ειχε χασει τα λογικα του.

-'Το εχεις χασει τελειως' ? κατορθωσε να μουρμουρισει. 'Μετα απ' ολα αυτα που ακουσες, και διαβολε απορω με την ψυχραιμια σου, καθομαστε και κουβεντιαζουμε ακομα ? 'Πρεπει τωρα να ενημερωσουμε γι αυτο που θα συμβει Ματς Ογκαστον' σχεδον ουρλιαξε.

Ο τελευταιος τον κοιταξε με συγκαταβαση, σχεδον με συμπαθεια.  

                   ================================

-'Μπορεις να μου πεις σε παρακαλω σε ποια γλωσσα μιλαει αυτη η αγνωστη φωνη' ? ειπε ηρεμα.

-'Γλωσσα' ? 'Μα τι λες τωρα, πως σου ηρθε κατι τετοιο, τι'...

Η αποτομη συνειδητοποιηση σχεδον τον κεραυνοβολησε, κοντεψε να σωριαστει στο πατωμα.

-'Ειναι λογικο να μην αναρωτηθηκες κατι τετοιο αφου η μητρικη σου γλωσσα ειναι τα Γκρουμπ' ειπε ο Ματς 'γι αυτο και καταλαβες αμεσως τι ακουγες. Η αληθεια ειναι πως η εισβολη εχει γινει εδω και μισο αιωνα σχεδον και ηταν απολυτα πετυχημενη. Εγω ειμαι μια πολυ κοντινη αποδειξη' προσθεσε δειχνοντας τον εαυτο του. 'Σαν κι εμενα υπαρχουν δισεκατομμυρια αλλοι, με γηινες μορφες αντικαθιστωντας τα εμετικα αυτα οντα που λυμαινονταν τον πλανητη, τους ανθρωπους.

Εσυ βρισκοσουν εδω για να συντονισεις καποια θεματα της εισβολης μας μα ξαφνικα χασαμε επαφη μαζι σου. Ξεραμε πως για αγνωστο λογο δεν ακουγες πια τις οδηγιες μας αλλα ευτυχως αυτο δεν επηρεασε το τελικο αποτελεσμα. Μεχρι και σημερα κανεις δεν ηξερε που βρισκεσαι, αν ζουσες, αν πεθανες. Εγω το ανακαλυψα μολις τωρα' προσθεσε ο Ματς.

                  ================================ 

-'Και τωρα τι' ? ψελλισε με μια αψυχη φωνη ο Ματς ενω κοιτουσε με απλανες βλεμμα.

-'Λυπαμαι Ντεστ' εκανε ο Ματς ενω εβγαζε ενα παραξενο, ασημενιο οπλο απο την τσεπη του. 'Εδω και δεκαετιες εχεις χασει επαφη με τους Γκρουμπ, δεν ξερω τι συνεβη αλλα οταν αλλαξες σε γηινο εχασες την ικανοτητα να θυμασαι την πραγματικη σου υποσταση. Δυστυχως εισαι πια γηινος, με ολες τις αρνητικες συνεπειες. Δεν μπορουμε να σε αφησουμε ζωντανο, ας ησουνα καποτε δικος μας, τωρα θα εισαι μια μονιμη πηγη κινδυνου ν' αποκαλυφθουμε κι αυτο καταλαβαινεις πως δεν γινεται να συμβει' συμπληρωσε σηκωνοντας το οπλο του.

-'Ματς στασου' ουρλιαξε ο Ντεστερ. 'Ειμαστε φιλοι, δεν μπορεις να το κανεις αυτο, ειμαστε ιδιοι, σε παρακαλω. Σου ορκιζομαι πως δεν προκειται ποτε ν' αποκαλυψω κατι, πιστεψε με Ματς'. 

-'Πραγματικα λυπαμαι Ντεστ' ειπε το Γκρουμπ. 'Αν δεν ειμαι εγω θα ειναι καποιος αλλος'.

Η βολη απο το οπλο στην κυριολεξια εξαερωσε τον Ντεστερ μην αφηνονοντας το παραμικρο ιχνος υπαρξης του. Το Γκρουμπ πηρε το ραδιοφωνο και με αργα βηματα βγηκε απο το σπιτι.

 

                                                                  ΤΕΛΟΣ