ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19
Η προσωπικη φρουρα του Δαρειου δεν αποτελουνταν απο συνηθισμενους πολεμιστες. Και οι δωδεκα ηταν σκληροτραχηλοι μαχητες, αρτια εκπαιδευμενοι απο τους τρεις επικεφαλης αξιωματικους, με μοναδικη τους μεριμνα την προστασια του Περση βασιλια με οποιοδηποτε κοστος, ακομα και με την ιδια τους την ζωη. Απολαμβαναν υψηλα προνομια και καθε φορα που καποιος εχανε τη ζωη του τον αντικαθιστουσε αμεσως ενας αλλος. Βρισκονταν παντα στον περιγυρο του μοναρχη, αλλοτε διακριτικα αλλοτε οχι αναλογα τις περιστασεις, φροντιζοντας παντοτε για την ασφαλεια του. Ηταν ενας μικρος στρατος, επιφορτισμενος με αυτο το μοναδικο καθηκον και αφοσιωμενος πληρως σ' αυτο το καθηκον.
Υπακουοντας στο νευμα του Δαρειου αποθεσαν τα οπλα τους στο εδαφος και κινηθηκαν προς το μερος του ξενου. Το νευμα ηταν σαφες, οχι σκοτωμος ουτε τραυματισμος του αναιδη, ενα απλο ξυλοκοπημα μονο. Οι τρεις επικεφαλης παρεμειναν ακλονητοι στις θεσεις τους, σιγουροι πως η παρουσια τους δεν ηταν απαραιτητη. Οι αντρες τους ηταν υπεραρκετοι.
-------------------------------
Οι τρεις πρωτοι εκαναν το λαθος να επιτεθουν αυτονομα, υπερεκτιμωντας τις δυνατοτητες τους και εχοντας, λανθασμενα οπως αποδειχτηκε, υπερβολικη εμπιστοσυνη στις δεξιοτητες τους.
Κοιτονταν και οι τρεις κατω στο εδαφος ημιλιποθυμοι μετα τα επαγγελματικα χτυπηματα που ειχαν δεχτει ενω ο ξενος απο πανω τους συνεχισε να χαμογελαει. Οι επομενοι δυο δοκιμασαν μια συνδυαστικη επιθεση απο αριστερα και δεξια μα δεν ειχαν καλυτερη τυχη. Μπορει σε αλλες περιπτωσεις η ταχυτητα και η δυναμη τους να εχαν αποδειχθει ωφελιμες μα εδω μονο κακο τους εκαναν. Αποφευγοντας ευκολα το διπλο χτυπημα ο ξενος βρηκε ταυτοχρονα τον εκ δεξιων επιτιθεμενο στο υψος του στερνου με το γονατο ενω παραλληλα η βαση της βενταλιας προσγειωνοταν με ορμη αναμεσα στα ματια του αριστερου. Ο δευτερος σωριαστηκε σαν δενδρο που το χτυπα κεραυνος ενω ο πρωτος παρεμεινε ορθιος για λιγο κανοντας απεγνωσμενες προσπαθειες ν' αναπνευσει. Ενα δευτερο χτυπημα στο ιδιο σημειο απο τον ξενο με το εσωτερικο μερος της παλαμης τον απαλλαξε απο την ματαιη προσπαθεια του και τον γκρεμισε κατω μαζι με τους αλλους. Οι εναπομειναντες, αντιλαμβανομενοι το δυσκολο της υποθεσης, επελεξαν καινουρια στρατηγικη, πιο συγκροτημενη και μεθοδικη αυτη τη φορα.
------------------------------
Σχηματισαν εναν κυκλο γυρω απο τον ξενο και αρχισαν υπομονετικα να ψαχνουν καποιο αδυνατο σημειο στην αμυνα του. Περασαν μερικα δευτερολεπτα πριν δοκιμασουν μια επιθεση που ηταν οφθαλμοφανεστατο οτι ειχαν επαναλαβει αρκετες φορες στο παρελθον.
Ο πρωτος που βρεθηκε σε ακτινα βολης απο τον ξενο δεχτηκε ενα συντριπτικο χτυπημα στο σαγονι και τον ακολουθησε αμεσως μετα ο επομενος που ενοιωσε για τα καλα τον αγκωνα του ξενου αναμεσα στην ινιακη και βρεγματικη χωρα. Αυτος που βρεθηκε σε θεωρητικα πλεονεκτικη θεση, πισω και πλαγια απο τον ξενο, πιστεψε πως ειχε ευκολο εργο αντιμετωπιζοντας ουσιαστικα την πλατη του αντιπαλου του. Δεν προλαβε να εκμεταλλευτει την θεση του. Το αριστερο ποδι του ξενου, με μια κινηση αστραπη που θυμισε φιδι την στιγμη της επιθεσης, τον βρηκε σχεδον στη βαση του λαιμου του και τον πεταξε τρια μετρα μακρια. Οσοι στεκονταν ακομα ορθιοι παγωσαν προσωρινα, κοιτωντας μια τους πεσμενους συμπολεμιστες τους, μια τον απαθη και ατσαλακωτο ξενο και μια τον Δαρειο που ειχε κρυψει το κεφαλι αναμεσα στα χερια του βλεποντας την τροπη που ειχαν παρει τα πραγματα.
Μια αγνωστη, αορατη δυναμη προφανως τους εμφυσησε καποιος δοσεις θαρρους που ειχε σαν αποτελεσμα να ορμησουν ολοι μαζι πανω στον αντιπαλο τους.
----------------------------
Ο πρωτος που σημαδευε με θαυμαστη ακριβεια το προσωπο του ξενου βρεθηκε ξαφνικα μπροστα σε μια τεραστια ανοιγμενη βενταλια που του εκοψε την ορμη. Μεχρι να οργανωσει την σκεψη του μια γροθια ξεπροβαλλε αποτομα πισω απο την βενταλια και το χτυπημα τον αφησε αναισθητο. Ο επερχομενος επιτιθεμενος ενοιωσε την δυναμη και ολο το πλατος της βαριας και ατοφιας βενταλιας πρωτα στα πλευρα και την στιγμη που διπλωνοταν μπροστα απο τον πονο μια αρτια εκτελεσμενη κλωτσια τον σωριασε στο εδαφος. Ο τριτος, εκμεταλλευομενος το γεγονος οτι η προσοχη του ξενου ηταν στραμμενη αλλου βρηκε μοναδικη ευκαιρια να περασει τα χερια του πισω απο το σβερκο του και να δοκιμασει μια λαβη που σε αλλες συνθηκες θα του εδινε και την νικη. Εδω, το μονο που καταφερε ηταν εξαφνα να βρεθει να πεταει πανω απο το σωμα του αντιπαλου του και να προσγειωνεται με δυναμη στο τεταρτο και τελευταιο απο την φρουρα του Δαρειου. Και οι δυο βρεθηκαν σφαδαζοντας απο τον πονο κατω μην εχοντας την δυναμη να σηκωθουν και να συνεχισουν τη μαχη.
Ο ξενος εριξε μια ματια στους πεσμενους στρατιωτες. Καποιοι ειχαν μισοσηκωθει με το αιμα να βαφει τα προσωπα και τα ρουχα τους μα κανεις δεν φαινοταν διατεθειμενος να δοκιμασει μια καινουρια επιθεση. Απο την απογνωση τους εβγαλε η φωνη του Δαρειου.
----------------------------------
-'Νομιζω πως δεν υπαρχει κατι αλλο ν' αποδειξεις' ειπε απευθυνομενος στον ξενο. 'Αν δεν το εβλεπα με τα ματια μου δεν θα το πιστευα' συνεχισε. 'Πες μου τι θες για να πολεμησεις στο πλαι μου και θα το εχεις'.
-'Το μονο που θελω ειναι να μου δωσεις τον απολυτο ελεγχο των Ελληνων μισθοφορων, παντα σε συνεργασια με τον Αμυντα του Αντιοχου' ειπε ο ξενος δειχνοντας παραλληλα με την βενταλια που ακομα κρατουσε στα χερια του τον στρατηγο του Δαρειου που γουρλωσε τα ματια ακουγοντας την απαιτηση του ξενου.
-'Την εχεις' απαντησε ο Δαρειος. 'Μαζι με τον Αμυντα θα ηγηθειτε του συγκεκριμενου τμηματος. Και με καποιον σαν εσενα δεν υπαρχει λογος να παιξω το παιγνιδι του Αλεξανδρου' συμπληρωσε ενω ταυτοχρονα εσφιξε τις γροθιες του και προσθεσε.
-'Αυτον τον αυθαδη και θρασυ Μακεδονα ηρθε η ωρα να τον κυνηγησω και να τον εξαλειψω απο προσωπου γης. Θα πνιξω αυτον και τους κουρεληδες του στο ιδιο τους το αιμα'.
Ο ξενος ειδε με την ακρη του ματιου του τον Αμυντα να ερχεται γοργα προς το μερος του και με την σειρα του κινηθηκε αντιθετα, προς το σημειο που ηταν ακομα η Ρωξανη και οι υπολοιπες θεραπαινιδες της. Σταθηκε μπροστα της, υποκλιθηκε αερινα και της προσφερε πισω την βενταλια που του ειχε παραχωρησει. Κοιταχτηκαν για δευτερολεπτα εντονα λεγοντας πολλα περισσοτερα απ' οσα θα μιλαγαν για ωρες ολοκληρες.
--------------------------------
Το χερι του Αμυντα τον αρπαξε αποτομα απο τον αγκωνα και τον τραβηξε μακρια. Συγκρατησε την ψυχραιμια του και για την κινηση αλλα και για τα λογια που ακουσε αμεσως μετα.
-'Εισαι τρελλος ? Τι κανεις ? Δεν ηταν αυτη η συμφωνια μας. Ανοητε, κανεις του κεφαλιου σου και θα την πληρωσουμε ολοι' ειπε ο στρατηγος τρεμοντας απο θυμο.
Με την σειρα του ο ξενος τον τραβηξε ακομα πιο περα και σχεδον εχωσε το προσωπο του στα μουτρα του Αμυντα και με απειλητικη μα μειλιχια φωνη του απαντησε.
-'Ο καθενας κοιταει τον εαυτο του. Θεωρησε τυχερο λοιπον τον δικο σου εαυτο γιατι για λιγο θα συμπορευτουμε σ' αυτη τη μαχη. Καλο θα ηταν να αποκομισεις οσο το δυνατον περισσοτερα γιατι εγω δεν θα ειμαι μαζι σας μεχρι το τελος. Και να ευχαριστεις τους Θεους που προσκυνας που επελεξα να σε κρατησω στη θεση σου γιατι η μοιρα σου θα μπορουσε να ειναι πολυ χειροτερη. Και μην διανοηθεις να μου μιλησεις η να φερθεις ετσι ξανα γιατι η υπομονη μου εξαντλειται τοσο γρηγορα οσο και το νερο το καλοκαιρι στην ερημο'.
Ο Αντυπας συνειδητοποιησε πως οι ισοροπιες ειχαν αλλαξει. Μουρμουρισε κατι μεσα απο τα δοντια του και απομακρυνθηκε διχως να πει κουβεντα.
---------------------------------
Οι φρουροι εξω απο τη σκηνη του ειχαν εξαφανιστει. Τωρα πια ηταν επισημα αξιωματουχος του στρατου του Δαρειου και ολοι ειχαν κατι να πουν σχετικα με το πως ειχε επιτευχθει αυτο. Παραλληλα με τις πυρετωδεις προετοιμασιας του στρατευματος που ειχαν αμεσα διαταχθει απο τον Δαρειο τα κατορθωματα του ηταν το μοναδικο θεμα συζητησης απ' ολους. Ειδικα ο τροπος με τον οποιο ειχε βγαλει εκτος μαχης την προσωπικη φρουρα του βασιλια με μια βενταλια αρχιζε ν' αποκτα μυθικες διαστασεις αφου ο καθενας που διηγιοταν το συμβαν προσθετε και κατι με αποτελεσμα η αληθεια σταδιακα να ξεθωριαζει και το ολο συμβαν να ακουμπα πλεον το επιπεδο του θρυλου. Ομως αυτα λιγο τον ενοιαζαν. Αυτο που ειχε σημασια ηταν να παραμεινει σταθερος στο σχεδιο του ο Αλεξανδρος. Αν τον ειχε ψυχολογησει σωστα τα πραγματα θα εξελισσονταν οπως ακριβως τα ηθελε. Αν ομως αλλαζε κατι ολα θα γινονταν ματαια. Επρεπε να επεξεργαστει καποιο εναλλακτικο σχεδιο και αυτο απαιτουσε ηρεμια και απολυτη συγκεντρωση. Κοιταξε το ξιφος και τα στιλετα του που του ειχαν επιστραφει. Ολα πια ηταν στη διαθεση του, ενοιωθε πως ολα θα κυλουσαν οπως ακριβως τα ειχε σχεδιασει.
-----------------------------
Η πανεμορφη κοπελα που μπηκε απροσκλητη στη σκηνη του δεν του ηταν αγνωστη. Την ειχε δει να στεκεται διπλα στη Ρωξανη αλλα δεν ηξερε τ' ονομα της. -'Βαρσινη' του ειπε με τετοιο τροπο σαν ν' απολογουνταν για κατι κακο. Του μιλησε γρηγορα και βιαστικα κοιτωντας συνεχως πανω απο τους ωμους της. Ο ξενος την ακουσε με προσοχη και φροντισε να της διευκολυνει την εξοδο ελεγχοντας ο ιδιος αν υπηρχε καποιο αδιακριτο ματι εξω απο την σκηνη του. Αφου εφυγε η κοπελα οργανωσε μεθοδικα τις προτεραιοτητες του. Σε δυο ωρες επρεπε να βρισκεται στην αιθουσα πολεμικου συμβουλιου του Δαρειου για τον τελικο σχεδιασμο της επερχομενης μαχης. Αυτο του εδινε την δυνατοτητα για ενα καλο γευμα που το ειχε αναγκη οπως και για ενα ελαφρυ υπνο που και αυτον χρειαζοταν εν οψη των μελλοντικων δυσκολιων.
Ηταν στην ωρα του εκει που ο Περσης ηγεμονας με τους στρατηγους του θα καθοριζαν τις τελευταιες λεπτομερειες. Φροντισε να μην οξυνει περαιτερω τα πνευματα, αφηνοντας πρωτοβουλια στους υπολοιπους και μιλωντας μονο οταν ο ιδιος ο Δαρειος του ζητουσε την γνωμη του. Το τελευταιο που χρειαζοταν ηταν ν' ανοιξει μετωπο και με τους υπολοιπους, γι αυτο και ηταν πολυ προσεκτικος και διακριτικος.
------------------------------
Περιμενε οτι το συμβουλιο θα κρατουσε περισσοτερο μα εκανε λαθος. Ο Δαρειος ειχε παρει τις αποφασεις του και με μικρες διορθωσεις απο τους επιτελαρχες του σε λιγοτερο απο μια ωρα το σχεδιο μαχης ειχε στηθει. Παρ' ολα αυτα το σκοταδι ειχε πεσει ηδη και ενας παγωμενος αερας σαρωνε τα παντα στο περασμα του. Τυλιχτηκε στην καπα του και προσπαθησε να προσανατολιστει με βαση τις οδηγιες που ειχε. Δεν δυσκολευτηκε. Ανοιξε την εισοδο της τεντας και δεν μπορεσε αλλη μια φορα να μην θαμπωθει απο την πολυτελεια και την χλιδη που επικρατουσε. Η Ρωξανη ηταν ξαπλωμενη σ' ενα ανακλιντρο πινοντας καποιον αγνωστο χυμο μεσα απο μια τεραστια μισοκομμενη καρυδα. Μολις τον ειδε πεταχτηκε επανω.
-'Κοιτα εγω....Αυτο που εκανες....Θελω να πω.....'
-'Δεν χρειαζεται να πεις τιποτα' εκανε ο ξενος. -'Τηρησες το μερος της συμφωνιας σου και εγω το δικο μου. Πιστευω οτι θα κερδισουμε και οι δυο απ' αυτο'. Κινησε για να φυγει.
-'Στασου' του φωναξε η κοπελα και αυτος γυρισε και την κοιταξε. -'Μεινε' συμπληρωσε 'εκτος κι αν....'. Δεν προλαβε να ολοκληρωσει τη φραση της αφου ο ξενος με μια μαγικη κινηση την ειχε ηδη στην αγκαλια του και την φιλαγε.
-----------------------
Τα χειλη της ειχαν την γευση κερασιου, σαν κι εκεινα που εκοβε και δοκιμαζε στους κηπους της Βαβυλωνας. Η επιδερμιδα της στην καμπυλη του λαιμου ηταν τοσο απαλη και λεια που του θυμιζε τα μεταξωτα ρουχα που με απεραντη υπομονη εραβαν στην Κινα. Το στηθος της, που ποτε εξαφανιζοταν κατω απο τα χερια του και ποτε χανοταν μεσα στο στομα του, ειχαν πιο τελειες καμπυλες κι απο τα χρυσοποικιλτα αγαλματα που με τοση τεχνη και λεπτομερεια κατασκευαζαν τεχνιτες μοναχοι στους ναους τους. Μα αυτο που τον συνεπηρε και τον κρατησε αιχμαλωτο ηταν οταν βρεθηκε αναμεσα στα ποδια της. Στο μυαλο ηρθαν μνημες απο παραδοξα και αγνωστα υγρα που κατα καιρους ειχε δοκιμασει στην Ινδια προκαλωντας του μια ζαλη κι εξαψη πρωτοφανη, μεσα σε χωρους που γλυκα, ηδονικα κι αιθερια αρωματα αναμειγνυονταν και γινονταν ενα φτανοντας μεχρι τα βαθη των πλεον αποκρυφων αισθησεων του.
Βρεθηκε απο πανω της και μπηκε αργα μεσα της. Η ανασα της εγινε πιο κοφτη, μικρα επαναλαμβανομενα βογγητα της ξεφευγαν, εκλεισε τα ματια της και εμπηξε τα νυχια της στο μπρατσο του. Ειχαν μολις μεταφερθει και οι δυο σ' ενα τελειως διαφορετικο κοσμο απ' αυτον που βρισκονταν μεχρι εκεινη τη στιγμη.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19
Η προσωπικη φρουρα του Δαρειου δεν αποτελουνταν απο συνηθισμενους πολεμιστες. Και οι δωδεκα ηταν σκληροτραχηλοι μαχητες, αρτια εκπαιδευμενοι απο τους τρεις επικεφαλης αξιωματικους, με μοναδικη τους μεριμνα την προστασια του Περση βασιλια με οποιοδηποτε κοστος, ακομα και με την ιδια τους την ζωη. Απολαμβαναν υψηλα προνομια και καθε φορα που καποιος εχανε τη ζωη του τον αντικαθιστουσε αμεσως ενας αλλος. Βρισκονταν παντα στον περιγυρο του μοναρχη, αλλοτε διακριτικα αλλοτε οχι αναλογα τις περιστασεις, φροντιζοντας παντοτε για την ασφαλεια του. Ηταν ενας μικρος στρατος, επιφορτισμενος με αυτο το μοναδικο καθηκον και αφοσιωμενος πληρως σ' αυτο το καθηκον.
Υπακουοντας στο νευμα του Δαρειου αποθεσαν τα οπλα τους στο εδαφος και κινηθηκαν προς το μερος του ξενου. Το νευμα ηταν σαφες, οχι σκοτωμος ουτε τραυματισμος του αναιδη, ενα απλο ξυλοκοπημα μονο. Οι τρεις επικεφαλης παρεμειναν ακλονητοι στις θεσεις τους, σιγουροι πως η παρουσια τους δεν ηταν απαραιτητη. Οι αντρες τους ηταν υπεραρκετοι.
-------------------------------
Οι τρεις πρωτοι εκαναν το λαθος να επιτεθουν αυτονομα, υπερεκτιμωντας τις δυνατοτητες τους και εχοντας, λανθασμενα οπως αποδειχτηκε, υπερβολικη εμπιστοσυνη στις δεξιοτητες τους.
Κοιτονταν και οι τρεις κατω στο εδαφος ημιλιποθυμοι μετα τα επαγγελματικα χτυπηματα που ειχαν δεχτει ενω ο ξενος απο πανω τους συνεχισε να χαμογελαει. Οι επομενοι δυο δοκιμασαν μια συνδυαστικη επιθεση απο αριστερα και δεξια μα δεν ειχαν καλυτερη τυχη. Μπορει σε αλλες περιπτωσεις η ταχυτητα και η δυναμη τους να εχαν αποδειχθει ωφελιμες μα εδω μονο κακο τους εκαναν. Αποφευγοντας ευκολα το διπλο χτυπημα ο ξενος βρηκε ταυτοχρονα τον εκ δεξιων επιτιθεμενο στο υψος του στερνου με το γονατο ενω παραλληλα η βαση της βενταλιας προσγειωνοταν με ορμη αναμεσα στα ματια του αριστερου. Ο δευτερος σωριαστηκε σαν δενδρο που το χτυπα κεραυνος ενω ο πρωτος παρεμεινε ορθιος για λιγο κανοντας απεγνωσμενες προσπαθειες ν' αναπνευσει. Ενα δευτερο χτυπημα στο ιδιο σημειο απο τον ξενο με το εσωτερικο μερος της παλαμης τον απαλλαξε απο την ματαιη προσπαθεια του και τον γκρεμισε κατω μαζι με τους αλλους. Οι εναπομειναντες, αντιλαμβανομενοι το δυσκολο της υποθεσης, επελεξαν καινουρια στρατηγικη, πιο συγκροτημενη και μεθοδικη αυτη τη φορα.
------------------------------
Σχηματισαν εναν κυκλο γυρω απο τον ξενο και αρχισαν υπομονετικα να ψαχνουν καποιο αδυνατο σημειο στην αμυνα του. Περασαν μερικα δευτερολεπτα πριν δοκιμασουν μια επιθεση που ηταν οφθαλμοφανεστατο οτι ειχαν επαναλαβει αρκετες φορες στο παρελθον.
Ο πρωτος που βρεθηκε σε ακτινα βολης απο τον ξενο δεχτηκε ενα συντριπτικο χτυπημα στο σαγονι και τον ακολουθησε αμεσως μετα ο επομενος που ενοιωσε για τα καλα τον αγκωνα του ξενου αναμεσα στην ινιακη και βρεγματικη χωρα. Αυτος που βρεθηκε σε θεωρητικα πλεονεκτικη θεση, πισω και πλαγια απο τον ξενο, πιστεψε πως ειχε ευκολο εργο αντιμετωπιζοντας ουσιαστικα την πλατη του αντιπαλου του. Δεν προλαβε να εκμεταλλευτει την θεση του. Το αριστερο ποδι του ξενου, με μια κινηση αστραπη που θυμισε φιδι την στιγμη της επιθεσης, τον βρηκε σχεδον στη βαση του λαιμου του και τον πεταξε τρια μετρα μακρια. Οσοι στεκονταν ακομα ορθιοι παγωσαν προσωρινα, κοιτωντας μια τους πεσμενους συμπολεμιστες τους, μια τον απαθη και ατσαλακωτο ξενο και μια τον Δαρειο που ειχε κρυψει το κεφαλι αναμεσα στα χερια του βλεποντας την τροπη που ειχαν παρει τα πραγματα.
Μια αγνωστη, αορατη δυναμη προφανως τους εμφυσησε καποιος δοσεις θαρρους που ειχε σαν αποτελεσμα να ορμησουν ολοι μαζι πανω στον αντιπαλο τους.
----------------------------
Ο πρωτος που σημαδευε με θαυμαστη ακριβεια το προσωπο του ξενου βρεθηκε ξαφνικα μπροστα σε μια τεραστια ανοιγμενη βενταλια που του εκοψε την ορμη. Μεχρι να οργανωσει την σκεψη του μια γροθια ξεπροβαλλε αποτομα πισω απο την βενταλια και το χτυπημα τον αφησε αναισθητο. Ο επερχομενος επιτιθεμενος ενοιωσε την δυναμη και ολο το πλατος της βαριας και ατοφιας βενταλιας πρωτα στα πλευρα και την στιγμη που διπλωνοταν μπροστα απο τον πονο μια αρτια εκτελεσμενη κλωτσια τον σωριασε στο εδαφος. Ο τριτος, εκμεταλλευομενος το γεγονος οτι η προσοχη του ξενου ηταν στραμμενη αλλου βρηκε μοναδικη ευκαιρια να περασει τα χερια του πισω απο το σβερκο του και να δοκιμασει μια λαβη που σε αλλες συνθηκες θα του εδινε και την νικη. Εδω, το μονο που καταφερε ηταν εξαφνα να βρεθει να πεταει πανω απο το σωμα του αντιπαλου του και να προσγειωνεται με δυναμη στο τεταρτο και τελευταιο απο την φρουρα του Δαρειου. Και οι δυο βρεθηκαν σφαδαζοντας απο τον πονο κατω μην εχοντας την δυναμη να σηκωθουν και να συνεχισουν τη μαχη.
Ο ξενος εριξε μια ματια στους πεσμενους στρατιωτες. Καποιοι ειχαν μισοσηκωθει με το αιμα να βαφει τα προσωπα και τα ρουχα τους μα κανεις δεν φαινοταν διατεθειμενος να δοκιμασει μια καινουρια επιθεση. Απο την απογνωση τους εβγαλε η φωνη του Δαρειου.
----------------------------------
-'Νομιζω πως δεν υπαρχει κατι αλλο ν' αποδειξεις' ειπε απευθυνομενος στον ξενο. 'Αν δεν το εβλεπα με τα ματια μου δεν θα το πιστευα' συνεχισε. 'Πες μου τι θες για να πολεμησεις στο πλαι μου και θα το εχεις'.
-'Το μονο που θελω ειναι να μου δωσεις τον απολυτο ελεγχο των Ελληνων μισθοφορων, παντα σε συνεργασια με τον Αμυντα του Αντιοχου' ειπε ο ξενος δειχνοντας παραλληλα με την βενταλια που ακομα κρατουσε στα χερια του τον στρατηγο του Δαρειου που γουρλωσε τα ματια ακουγοντας την απαιτηση του ξενου.
-'Την εχεις' απαντησε ο Δαρειος. 'Μαζι με τον Αμυντα θα ηγηθειτε του συγκεκριμενου τμηματος. Και με καποιον σαν εσενα δεν υπαρχει λογος να παιξω το παιγνιδι του Αλεξανδρου' συμπληρωσε ενω ταυτοχρονα εσφιξε τις γροθιες του και προσθεσε.
-'Αυτον τον αυθαδη και θρασυ Μακεδονα ηρθε η ωρα να τον κυνηγησω και να τον εξαλειψω απο προσωπου γης. Θα πνιξω αυτον και τους κουρεληδες του στο ιδιο τους το αιμα'.
Ο ξενος ειδε με την ακρη του ματιου του τον Αμυντα να ερχεται γοργα προς το μερος του και με την σειρα του κινηθηκε αντιθετα, προς το σημειο που ηταν ακομα η Ρωξανη και οι υπολοιπες θεραπαινιδες της. Σταθηκε μπροστα της, υποκλιθηκε αερινα και της προσφερε πισω την βενταλια που του ειχε παραχωρησει. Κοιταχτηκαν για δευτερολεπτα εντονα λεγοντας πολλα περισσοτερα απ' οσα θα μιλαγαν για ωρες ολοκληρες.
--------------------------------
Το χερι του Αμυντα τον αρπαξε αποτομα απο τον αγκωνα και τον τραβηξε μακρια. Συγκρατησε την ψυχραιμια του και για την κινηση αλλα και για τα λογια που ακουσε αμεσως μετα.
-'Εισαι τρελλος ? Τι κανεις ? Δεν ηταν αυτη η συμφωνια μας. Ανοητε, κανεις του κεφαλιου σου και θα την πληρωσουμε ολοι' ειπε ο στρατηγος τρεμοντας απο θυμο.
Με την σειρα του ο ξενος τον τραβηξε ακομα πιο περα και σχεδον εχωσε το προσωπο του στα μουτρα του Αμυντα και με απειλητικη μα μειλιχια φωνη του απαντησε.
-'Ο καθενας κοιταει τον εαυτο του. Θεωρησε τυχερο λοιπον τον δικο σου εαυτο γιατι για λιγο θα συμπορευτουμε σ' αυτη τη μαχη. Καλο θα ηταν να αποκομισεις οσο το δυνατον περισσοτερα γιατι εγω δεν θα ειμαι μαζι σας μεχρι το τελος. Και να ευχαριστεις τους Θεους που προσκυνας που επελεξα να σε κρατησω στη θεση σου γιατι η μοιρα σου θα μπορουσε να ειναι πολυ χειροτερη. Και μην διανοηθεις να μου μιλησεις η να φερθεις ετσι ξανα γιατι η υπομονη μου εξαντλειται τοσο γρηγορα οσο και το νερο το καλοκαιρι στην ερημο'.
Ο Αντυπας συνειδητοποιησε πως οι ισοροπιες ειχαν αλλαξει. Μουρμουρισε κατι μεσα απο τα δοντια του και απομακρυνθηκε διχως να πει κουβεντα.
---------------------------------
Οι φρουροι εξω απο τη σκηνη του ειχαν εξαφανιστει. Τωρα πια ηταν επισημα αξιωματουχος του στρατου του Δαρειου και ολοι ειχαν κατι να πουν σχετικα με το πως ειχε επιτευχθει αυτο. Παραλληλα με τις πυρετωδεις προετοιμασιας του στρατευματος που ειχαν αμεσα διαταχθει απο τον Δαρειο τα κατορθωματα του ηταν το μοναδικο θεμα συζητησης απ' ολους. Ειδικα ο τροπος με τον οποιο ειχε βγαλει εκτος μαχης την προσωπικη φρουρα του βασιλια με μια βενταλια αρχιζε ν' αποκτα μυθικες διαστασεις αφου ο καθενας που διηγιοταν το συμβαν προσθετε και κατι με αποτελεσμα η αληθεια σταδιακα να ξεθωριαζει και το ολο συμβαν να ακουμπα πλεον το επιπεδο του θρυλου. Ομως αυτα λιγο τον ενοιαζαν. Αυτο που ειχε σημασια ηταν να παραμεινει σταθερος στο σχεδιο του ο Αλεξανδρος. Αν τον ειχε ψυχολογησει σωστα τα πραγματα θα εξελισσονταν οπως ακριβως τα ηθελε. Αν ομως αλλαζε κατι ολα θα γινονταν ματαια. Επρεπε να επεξεργαστει καποιο εναλλακτικο σχεδιο και αυτο απαιτουσε ηρεμια και απολυτη συγκεντρωση. Κοιταξε το ξιφος και τα στιλετα του που του ειχαν επιστραφει. Ολα πια ηταν στη διαθεση του, ενοιωθε πως ολα θα κυλουσαν οπως ακριβως τα ειχε σχεδιασει.
-----------------------------
Η πανεμορφη κοπελα που μπηκε απροσκλητη στη σκηνη του δεν του ηταν αγνωστη. Την ειχε δει να στεκεται διπλα στη Ρωξανη αλλα δεν ηξερε τ' ονομα της. -'Βαρσινη' του ειπε με τετοιο τροπο σαν ν' απολογουνταν για κατι κακο. Του μιλησε γρηγορα και βιαστικα κοιτωντας συνεχως πανω απο τους ωμους της. Ο ξενος την ακουσε με προσοχη και φροντισε να της διευκολυνει την εξοδο ελεγχοντας ο ιδιος αν υπηρχε καποιο αδιακριτο ματι εξω απο την σκηνη του. Αφου εφυγε η κοπελα οργανωσε μεθοδικα τις προτεραιοτητες του. Σε δυο ωρες επρεπε να βρισκεται στην αιθουσα πολεμικου συμβουλιου του Δαρειου για τον τελικο σχεδιασμο της επερχομενης μαχης. Αυτο του εδινε την δυνατοτητα για ενα καλο γευμα που το ειχε αναγκη οπως και για ενα ελαφρυ υπνο που και αυτον χρειαζοταν εν οψη των μελλοντικων δυσκολιων.
Ηταν στην ωρα του εκει που ο Περσης ηγεμονας με τους στρατηγους του θα καθοριζαν τις τελευταιες λεπτομερειες. Φροντισε να μην οξυνει περαιτερω τα πνευματα, αφηνοντας πρωτοβουλια στους υπολοιπους και μιλωντας μονο οταν ο ιδιος ο Δαρειος του ζητουσε την γνωμη του. Το τελευταιο που χρειαζοταν ηταν ν' ανοιξει μετωπο και με τους υπολοιπους, γι αυτο και ηταν πολυ προσεκτικος και διακριτικος.
------------------------------
Περιμενε οτι το συμβουλιο θα κρατουσε περισσοτερο μα εκανε λαθος. Ο Δαρειος ειχε παρει τις αποφασεις του και με μικρες διορθωσεις απο τους επιτελαρχες του σε λιγοτερο απο μια ωρα το σχεδιο μαχης ειχε στηθει. Παρ' ολα αυτα το σκοταδι ειχε πεσει ηδη και ενας παγωμενος αερας σαρωνε τα παντα στο περασμα του. Τυλιχτηκε στην καπα του και προσπαθησε να προσανατολιστει με βαση τις οδηγιες που ειχε. Δεν δυσκολευτηκε. Ανοιξε την εισοδο της τεντας και δεν μπορεσε αλλη μια φορα να μην θαμπωθει απο την πολυτελεια και την χλιδη που επικρατουσε. Η Ρωξανη ηταν ξαπλωμενη σ' ενα ανακλιντρο πινοντας καποιον αγνωστο χυμο μεσα απο μια τεραστια μισοκομμενη καρυδα. Μολις τον ειδε πεταχτηκε επανω.
-'Κοιτα εγω....Αυτο που εκανες....Θελω να πω.....'
-'Δεν χρειαζεται να πεις τιποτα' εκανε ο ξενος. -'Τηρησες το μερος της συμφωνιας σου και εγω το δικο μου. Πιστευω οτι θα κερδισουμε και οι δυο απ' αυτο'. Κινησε για να φυγει.
-'Στασου' του φωναξε η κοπελα και αυτος γυρισε και την κοιταξε. -'Μεινε' συμπληρωσε 'εκτος κι αν....'. Δεν προλαβε να ολοκληρωσει τη φραση της αφου ο ξενος με μια μαγικη κινηση την ειχε ηδη στην αγκαλια του και την φιλαγε.
-----------------------
Τα χειλη της ειχαν την γευση κερασιου, σαν κι εκεινα που εκοβε και δοκιμαζε στους κηπους της Βαβυλωνας. Η επιδερμιδα της στην καμπυλη του λαιμου ηταν τοσο απαλη και λεια που του θυμιζε τα μεταξωτα ρουχα που με απεραντη υπομονη εραβαν στην Κινα. Το στηθος της, που ποτε εξαφανιζοταν κατω απο τα χερια του και ποτε χανοταν μεσα στο στομα του, ειχαν πιο τελειες καμπυλες κι απο τα χρυσοποικιλτα αγαλματα που με τοση τεχνη και λεπτομερεια κατασκευαζαν τεχνιτες μοναχοι στους ναους τους. Μα αυτο που τον συνεπηρε και τον κρατησε αιχμαλωτο ηταν οταν βρεθηκε αναμεσα στα ποδια της. Στο μυαλο ηρθαν μνημες απο παραδοξα και αγνωστα υγρα που κατα καιρους ειχε δοκιμασει στην Ινδια προκαλωντας του μια ζαλη κι εξαψη πρωτοφανη, μεσα σε χωρους που γλυκα, ηδονικα κι αιθερια αρωματα αναμειγνυονταν και γινονταν ενα φτανοντας μεχρι τα βαθη των πλεον αποκρυφων αισθησεων του.
Βρεθηκε απο πανω της και μπηκε αργα μεσα της. Η ανασα της εγινε πιο κοφτη, μικρα επαναλαμβανομενα βογγητα της ξεφευγαν, εκλεισε τα ματια της και εμπηξε τα νυχια της στο μπρατσο του. Ειχαν μολις μεταφερθει και οι δυο σ' ενα τελειως διαφορετικο κοσμο απ' αυτον που βρισκονταν μεχρι εκεινη τη στιγμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου