ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18
Εγειρε προς τα πισω και ξαπλωσε στο κρεββατι του με τα χερια του να υποβασταζουν το κεφαλι του. Μολονοτι αλλη μια μερα ειχε περασει διχως ουσιαστικο αποτελεσμα υπηρχε κατι το νεο στο οποιο μπορουσε να στηριχτει. Η συμφωνια που ειχε κανει με τον Αμυντα δεν ηταν και οτι το καλυτερο μα ηταν το μονο που ειχε καταφερει μεχρι στιγμης. Στο δεδομενο χρονικο σημειο, οσο κι αν δεν του αρεσε που το παραδεχοταν, ο στρατηγος του Δαρειου εμοιαζε να ειναι φαινομενικα η μοναδικη του διεξοδος. Η επομενη μερα θα ηταν ιδιαζοντως κρισιμη και αποφασισε να εκμεταλλευτει τις ωρες που ειχε μπροστα του για εναν καλο υπνο που θα του επετρεπε ν' ανακτησει τις δυναμεις του. Ηταν ετοιμος να σβησει και το τελευταιο κερι που φωτιζε την τεντα του οταν ακουσε το θορυβο. Η ελλειψη του ξιφους και των στιλεττων του δεν τον καθιστουσε αυτοματα και αοπλο και αν ο νυχτερινος επισκεπτης του πιστευε πως θα βρισκοταν απεναντι σε καποιον ανημπορο εκανε μεγιστο λαθος που θα το διαπιστωνε συντομα.
Την ωρα που απαλλασε το χωρο απο την τελευταια πηγη φωτισμου του η ψηλη, λεπτη φιγουρα εμπαινε στην τεντα, αιφνιδιασμενη απο το βαθυ σκοταδι που επικρατουσε. Σταθηκε για λιγο στην εισοδο αμφιταλαντευομενη προς τα που να κινηθει ενω ταυτοχρονα εδινε χρονο στα ματια της για να προσαρμοστουν στην απολυτη μαυριλα που υπηρχε. Η φλογα του κεριου αναψε αποτομα αριστερα της ενω μια φωνη της ψιθυριζε ταυτοχρονα στα δεξια.
----------------------------
-'Φροντισε να μην σου γινουν συνηθεια τετοιου ειδους επισκεψεις πριγκιπισσα γιατι μπορει καποτε, καποια απ' αυτες, να μην σου βγει σε καλο'.
Η Ρωξανη εριξε την κουκουλα που καλυπτε τα χαρακτηριστικα της και απευθυνθηκε προς τον ξενο που βαδιζε ηδη προς την απεναντι πλευρα της τεντας.
-'Επειδη σε καποιους εχει γινει συνηθεια να τρομοκρατουν τους επισκεπτες τους, δεν σημαινει οτι ολοι θα φτασουμε σε αυτο το επιπεδο' ειπε με φωνη ελαφρα ταραγμενη.
-'Σε τι οφειλω την επισκεψη' ? εκανε ο ξενος κατω απο μια υποψια χαμογελου ενω παραλληλα ξαπλωνε στο κρεββατι του. 'Εχουμε καποια εκκρεμοτητα απο την τελευταια φορα' ?
-'Εχω να σου κανω μια προταση, μια προταση που καποιος τοσο εξυπνος σαν κι εσενα θα βρει πολυ συμφερουσα' ειπε η κοπελα.
-'Σ' ακουω' απαντησε ο ξενος διχως να κινηθει σπιθαμη.
-'Σου ζητω να βοηθησεις τον πατερα μου στην μαχη που θα δωσει. Ισως δεν το ξερεις μα ο Δαρειος ειναι παρα πολυ πλουσιος. Αν ενταχθεις στο στρατο του και η εκβαση της μαχης ειναι θετικη θα σε γεμισει πλουτη, πλουτη που ουτε στα πιο τρελλα σου ονειρα δεν εχεις δει'.
-'Ποσο χρυσαφι πιστευεις οτι χρειαζομαι' ? ρωτησε μ' ενα τονο ειρωνειας στη φωνη ο ξενος.
-'Θα εχεις τοσο χρυσαφι που δεν θα σε φτανει μια ζωη να το ξοδεψεις' απαντησε η Ρωξανη.
Ειδε το συννεφο που περασε εξαφνα μπροστα απο τα ματια του ξενου για μια στιγμη και δαγκωθηκε. Αναρωτηθηκε αν ειχε κανει αθελα της καποια γκαφα μα οσο και να το σκεφτοταν δεν μπορουσε να βρει τι ειχε πει λαθος και του ειχε αλλαξει την διαθεση.
------------------------------
-'Φανταζομαι οτι θα εχεις και κατι εναλλακτικο να προσφερεις σε περιπτωση που το πολυτιμο χρυσαφι του πατερα σου δεν θα μ' ενδιαφερε. Η αυτη ειναι η μοναδικη προταση που εχεις' ?
Η Ρωξανη σαστισε προς στιγμη μην περιμενοντας τετοια απαντηση. Το μυαλο της δουλευε πυρετωδως μα ειχε ξεμεινει εντελως απο λογια.
-'Μετα χαρας να βοηθησω τον πατερα σου μα οπως εχεις σωστα ηδη καταλαβει θελω και γω κατι. Και πιστεψε με, το χρυσαφι ειναι αυτο που δεν χρειαζομαι'.
Ξαφνικα ολα απεκτησαν νοημα, ξαφνικα ολα εγιναν ξεκαθαρα. Θα ηθελε να συνεβαινε διαφορετικα διχως να εμπλεκονται στη μεση ανταποδοτικες χαρες. Ειχε φανταστει οτι η προσφορα σε χρυσαφι θα εκλεινε απλα, ευκολα και γρηγορα τη συμφωνια μα με αυτον τον ανθρωπο τελικα τιποτα δεν ηταν οπως φαινοταν. Πηρε μια βαθια ανασα, μισοκλεισε τα ματια σαν να μην ηθελε να βλεπει και με το δεξι της χερι ελυσε την αριστερη πορπη στον ωμο της που συγκρατουσε το μεταξωτο, σχεδον διαφανο πεπλο που την εντυνε. Εκανε το ιδιο στην αντιστοιχη δεξια και το υπεροχο υφασμα επεσε απαλα στο εδαφος, σχηματιζοντας μια στρογγυλη κουλουρα γυρω απο τα λεπτα, εξαισια ποδια της. Με μια ταυτοχρονη κινηση και των δυο χεριων προσπαθησε να καλυψει την γυμνια της, στο στηθος και αναμεσα στα ποδια της, ενω ταυτοχρονα χαμηλωσε το κεφαλι προς το εδαφος.
Ο ξενος σηκωθηκε απο το κρεββατι του και βαδισε αργα προς το μερος της.
----------------------------------
-'Αναρωτιεμαι αν ειναι αυτοσχεδιασμος της στιγμης η κατι που το ειχες μελετησεις πιο πριν' ειπε ψιθυριστα στο αυτι της ο ξενος που ειχε εν τω μεταξυ σταθει πισω της. 'Να ξερεις παντως πως το βρισκω πολυ πιο δελεαστικο απο το χρυσαφι που ετοιμαζοσουνα να μου χαρισεις πριν. Φοβαμαι ομως' συνεχισε ενω το χερι του χαιδευε απαλα την καμπυλη του ωμου της μεταδιδοντας της απανωτα ριγη ευχαριστησης 'πως αυτο που γυρευω απο σενα δεν ειναι αυτο που τοσο προθυμα εισαι ετοιμη να μου παραχωρησεις'.
Η Ρωξανη ενοιωσε μια ταυτοχρονη ανακουφιση και απογοητευση μαζι, και τα δυο συναισθηματα ομως ειχαν σαν αφετηρια τους την σταση του ξενου. Ενα τριτο συναισθημα, η ντροπη, λογω του οτι τοση ωρα βρισκοταν εκτεθειμενη στα ματια καποιου που μολις την ειχε απορριψει, εκανε δειλα την εμφανιση του, διεκδικωντας με τον τροπο της μεριδιο στους καλπαζοντες και ανησυχητικα αυξανομενους παλμους της καρδιας της.
-'Τι θελεις λοιπον' ? μουρμουρισε σχεδον ξεψυχισμενα, μαρμαρωμενη ακομα στο ιδιο σημειο.
-'Αφου η συζητηση αλλαζει αντικειμενο' ειπε ο ξενος ενω την ιδια στιγμη εσκυβε στα ποδια της και σηκωνοντας το φουστανι απο το εδαφος το εφερε ξανα πανω στο κορμι της και γυρω απο τους ωμους της 'νομιζω οτι θα ηταν σωστο να γινει και με διαφορετικες συνθηκες' ολοκληρωσε την φραση του ενω με μια ταχυδακτυλουργικη κινηση κουμπωνε στους ωμους της κοπελας τις πορπες που θα συγκρατουσαν το φορεμα στο σωμα της.
----------------------------------
Αν η κουβεντα με τον Αρσαμη τον ειχε απλως αναστατωσει, αυτα που του μετεφεραν οι δυο αλλοι στρατηγοι του, ο Ρεομιθρης και ο Ατιζυης σχετικα με την αντιδραση της μαντισσας Αμφιψειας οταν της ζητησαν λεπτομερειες για τον ξενο, εριξαν τον Δαρειο σε ακομα μεγαλυτερους και πιο βαθεις προβληματισμους. Κι ενω προσπαθουσε να βρει την ακρη σ' αυτην την παραδοξη και μυστηρια κατασταση, η προταση που του εθεσε ο ετερος αξιωματικος του, ο Αμυντας, ενιωσε οτι περιεπλεκε ακομα περισσοτερο το ολο ζητημα. Ομως δεν μπορουσε ν' αρνηθει πως υπηρχε ενα λογικο υποβαθρο στην σκεψη του Αμυντα που ενδεχομενως να μπορουσε να ξεδιαλυνει καπως αυτο το μπερδεμενο κουβαρι. Μετα απο αρκετη σκεψη αποφασισε να υιοθετησει το σκεπτικο του Αμυντα. Ομως δεν θα μπορουσε ποτε να περιμενει αυτο που του ζητησε η Ρωξανη, η ιδια του η κορη, σχετικα με τον ξενο. Αν και στην αρχη αρνηθηκε κατηγορηματικα να της κανει το χατηρι, για μια ακομα φορα, οπως γινοταν παντοτε, υποχωρησε και ενεδωσε. Αντιλαμβανομενος πως πλεον το θεμα ειχε ξεφυγει απο τα στενα στρατιωτικα πλαισια και εξελισσοταν σε μια θεαματικη παρασταση ενος καλοπληρωμενου και ακρως επαγγελματικου θιασου, επελεξε ν' αφησει για τον εαυτο του την σκηνοθεσια της παραστασης που εμελλε να λαβει συντομα χωρα. Δινοντας κοφτες και σαφεις οδηγιες προς τους υποτακτικους του, τους ενημερωσε για το τι θα συνεβαινε ακριβως την επομενη μερα. Ηταν δε απολυτα σαφης τονιζοντας πως ηθελε ολα να ειναι ετοιμα μεχρι τις δωδεκα το μεσημερι.
------------------------------
Δεν του εκανε καμια απολυτως εντυπωση οταν του ειπαν να ετοιμαστει γιατι σε λιγο θα βρισκοταν ενωπιον του Δαρειου, τουναντιον το περιμενε. Αυτο σημαινε πως το σχεδιο του ειχε ηδη μπει σ' εφαρμογη, πως τα πιονια στη σκακιερα ειχαν ξεκινησει τις κινησεις τους.
Ολα απο δω και περα ηταν καθαρα θεμα σωστης διαχειρισης και οσο γνωριζε πως αυτο εξαρτιοταν αποκλειστικα απ' αυτον ηξερε πως δεν γινοταν ν' αποτυχει.
Συνοδευομενος απο μια ντουζινα στρατιωτες, διακριτικα και οχι πιεστικα οπως τις προηγουμενες φορες, στερουμενος του ξιφους, των στιλεττων του και του κυβου ξεκινησε για την συναντηση με τον Δαρειο. Συντομα καταλαβε πως δεν πηγαιναν στην βασιλικη σκηνη μα σε καποιο αλλο αγνωστο σημειο. Ουτε αυτο το γεγονος τον ξενισε, αντιθετα καταλαβε πως η ξεκαθαριση που θα γινοταν ηθελε ο Περσης ηγεμονας να συμβει μακρια απο τα κουτσομπολιστικα αυτια και ματια του υπολοιπου στρατευματος.
Η τεντα που σταματησαν μπροστα ηταν φρεσκοκατασκευασμενη, σαν καποιοι να δουλευαν ολη νυχτα για να την ετοιμασουν. Μα ο Δαρειος δεν ειχε ελλειψη σε χερια, αυτο το ειχε διαπιστωσει προ πολλου. Οταν μπηκε μεσα το πρωτο που εκανε ηταν ν' αποτυπωσει στο μυαλο του το αμφιθεατρικο στησιμο που απλωνοταν μπροστα στα ματια του. Απεναντι του ακριβως, καθισμενοι πανω σε ξυλινες, κλιμακουμενες κατασκευες ηταν οι στρατηγοι του και αλλοι αξιωματικοι με τον Δαρειο στην κορυφη πανω ψηλα ενω στα δεξια του, ενα επιπεδο χαμηλοτερα βρισκονταν η οικογενεια του ενω στ' αριστερα του οι ορντιναντσες και οι λακεδες του. Προχωρησε και σταθηκε ακριβως στην μεση του κυκλου στην τεντα.
----------------------------
-'Πρεπει να ομολογησω οτι παραμονες μιας τοσο κρισιμης μαχης με τα στρατευματα του Αλεξανδρου το μονο που θα επρεπε να μ' ενδιεφερει θα ηταν πως η τελικη της εκβαση θα ηταν θετικη για μενα. Ομως δεν μπορω να παραγνωρισω πως η παρουσια σου εδω εχει μονοπωλησει το ενδιαφερον οχι μονο το δικο μου μα και αλλων σημαντικων ανθρωπων. Επιθυμω λοιπον να δωσω ενα τελος οσον αφορα τους σκοπους και τις προθεσεις σου αυτην τη στιγμη. Θα σε ρωτησω καποια πραγματα και περιμενω απο σενα να μου απαντησεις ειλικρινα. Δεχεσαι' ?
Ο ξενος αφησε να περασουν λιγα δευτερολεπτα απο τον λογο του Δαρειου και με καθαρη, ζωντανη φωνη απαντησε 'Φυσικα'.
Με τη σειρα του ο Περσης βασιλιας αφησε το χρονο να κυλησει πριν αρχισει.
-'Ενεργεις σαν κατασκοπος εκ μερους του Αλεξανδρου' ?
-'Οχι' απαντησε ξερα ο ξενος.
-'Επιβουλευεσαι την θεση μου σαν βασιλια και ηγεμονα' ?
-'Οχι' επανελαβε παντα με ζωηρη φωνη ο ξενος.
-'Εχεις προθεση να βλαψεις καποιον δικο μου' ?
Για τριτη συνεχομενη φορα η απαντηση ηταν η ιδια.
-'Ωραια' εκανε ο Δαρειος. 'Τι θελεις λοιπον' ?
-'Νομιζα οτι αυτο στο εχουν ηδη πει' εκανε ο ξενος κοιτωντας τον Αμυντα.
-------------------------
-'Τι σε κανει να πιστευεις οτι χρειαζομαι την βοηθεια σου για ν' αντιμετωπισω τους Μακεδονες' ? ρωτησε ο Δαρειος.
-'Φοβαμαι πως το μοναδικο σχεδιο που μπορει να εγγυηθει την νικη σου υποστηριζεται απο ενα μονο ατομο ενω ολα τ' αλλα που ακους θα σε βαλουν σε μπελαδες' ειπε ο ξενος.
-'Πιστευεις λοιπον και συ πως πρεπει να περιμενω μεχρι να ερθει ο Αλεξανδρος να με βρει σε χωρο μεγαλο και οχι να τον ακολουθησω εγω εκει που αυτος θελει να με παρασυρει' ? εκανε ο Δαρειος ενω ταυτοχρονα κατεπνιγε με το υψωμενο χερι του καποια μουρμουρητα δυσφοριας προερχομενα απο τους υπολοιπους στρατηγους του πλην του χαμογελαστου Αμυντα.
-'Ακριβως' συμφωνησε ο ξενος. 'Αν θελεις τη νικη ακολουθησε το σχεδιο του Αμυντα'.
-'Και γιατι θα επρεπε να εμπιστευτω την γνωμη σου' ? ρωτησε ο Δαρειος.
-'Εχω παρει μερος σε χιλιαδες μαχες, εχω παραταξει στρατους σε μαχες περισσοτερους απ' οσους φανταζεσαι και στεκομαι εδω, μπροστα σου ζωντανος. Νομιζω πως αυτο τα λεει ολα'.
-'Αυτο σημαινει πως εισαι και αριστος πολεμιστης, ικανος για πραγματα που αλλοι δεν μπορουν να πραξουν. Ειναι ετσι' ?
-'Φυσικα' απαντησε με αναιδεια ο ξενος. 'Κανεις εδω μεσα δεν μπορει να κανει οτι εγω'.
-'Πες μου λοιπον κατι που μπορεις να κανεις εσυ και οι αλλοι αδυνατουν' εκανε ο Δαρειος.
-'Πως θα σου φαινοταν να εβλεπες αυτους εκει λιποθυμους μπροστα στα ποδια σου' ? ειπε ο ξενος δειχνοντας με το δαχτυλο την προσωπικη φρουρα του Δαρειου.
-------------------------------
Το γελιο του βασιλια ηταν τοσο πηγαιο και αυθορμητο, κρατησε τοσο πολυ ωστε να του φερει σχεδον δακρια στα ματια μα ηταν και σαν να εδωσε το εναυσμα και στους υπολοιπους να ξεπερασουν την αμηχανια τους αντιδρωντας με τον ιδιο τροπο. Οταν ξαναγινε ησυχια ο Δαρειος μιλησε με την φωνη του τρεμουλιαστη ακομα απο το γελιο που τον ειχε συνταραξει.
-'Στα σοβαρα λες πως μπορεις να κερδισεις σε μαχη τους τρεις αξιωματικους της προσωπικης μου φρουρας' ? ειπε κοιτωντας με απορια τον ξενο.
-'Οχι' απαντησε ο ξενος. -'Εννοουσα ολη την προσωπικη σου φρουρα'.
Μολονοτι κλειστη η τεντα δεν μπορεσε να κρατησει μακρια ενα κυμα παγωμενου, απροσκλητου αερα που εξαφνα πλημμυρισε το χωρο και χωθηκε μεσα στα ρουχα των παρευρισκομενων φτανοντας μεχρι τα κοκκαλα τους. Ο ιδιος ο Δαρειος τον ενοιωσε τοσο εντονα που ενστικτωδως σηκωθηκε απο την καρεκλα του.
-'Ολη την προσωπικη μου φρουρα' ? επανελαβε σαν να μην ειχε ακουσει καλα.
-'Ακριβως' εκανε ο ξενος μ'ενα σαρδονιο χαμογελο. 'Ολο αυτο το τσουρμο που βρισκεται μπροστα σου για την προστασια σου'.
-'Και πως νομιζεις οτι μπορεις να κανεις κατι τετοιο' ? ρωτησε ο Δαρειος.
-'Ευκολα' ηρθε αμεσα η απαντηση. 'Θα χρειαστω δυο πραγματα μονο, τιποτ' αλλο'.
-'Και ποια ειναι αυτα' ?
-'Το ενα το ξερεις ηδη' ειπε ο ξενος καρφωνοντας το βλεμμα του στην Ρωξανη που προσπαθησε αδεξια να κρυφτει πισω απο μια αλλη κοπελα. 'Το αλλο θα το μαθεις σε λιγο'.
--------------------------------
-'Ναι, ξερω τι εννοεις' ειπε ο Δαρειος που μετα το αρχικο σοκ που ειχε υποστει ειχε καθισει και παλι στον αυτοσχεδιο θρονο του. 'Αν και αγνοοω τις συνεπειες που μπορει να εχει κατι τετοιο, το υποσχεθηκα και θα κρατησω το λογο μου'.
Με μια ταχυτητα που κοροιδευε το ματι ο κυβος βρεθηκε στα χερια του ηγεμονα και για λιγο ζεστανε την παλαμη του. Μετα τον πεταξε με απιστευτη ακριβεια οσο και δυναμη για να προσγειωθει λιγα εκατοστα απο τα ποδια του ξενου. 'Δικος σου' προσθεσε.
Ο ξενος εσκυψε και τον μαζεψε. Η επαφη του με το αντικειμενο του επανεφερε αποτομα δυναμεις χαμενες και μια διαυγεια νου που του ειχε λειψει τις τελευταιες μερες. Με μια απαλη κινηση τον εχωσε στον κορφο του ενω ενιωσε πως και το ιδιο το αντικειμενο φανηκε να επανενεργοποιειται μολις βρεθηκε και παλι στην κατοχη του ιδιοκτητη του.
-'Ποιο ειναι το αλλο που χρειαζεσαι' ? ρωτησε ο Δαρειος με μια αποχρωση δυσαρεσκειας στην φωνη λογω της απωλειας του κυβου ασχετα με το αν του ειχε φανει χρησιμος η οχι.
Αντι απαντησεως ο ξενος αρχισε να βηματιζει προς τους συγγενεις του Δαρειου διχως η πορεια του ν' ανακοπει απ' οποιονδηποτε. Εφτασε μπροστα στην Ρωξανη την στιγμη που περισσοτερο ενστικτωδως παρα λογικα κινουμενοι οι υπολοιποι απομακρυνθηκαν.
Απλωσε το χερι του επιτακτικα μπροστα στην κοπελα δειχνοντας την βενταλια που κρατουσε στο δεξι της χερι. Αυτη διστακτικα, μην νοιωθοντας σιγουρη πως αυτο της ζητουσε ο ξενος, του την εδωσε σχεδον με τρεμαμενα χερια ενω αυθορμητα εκανε ενα βημα πισω. Ο ξενος την πηρε, την ζυγισε, φανηκε ικανοποιημενος με το αποτελεσμα, της χαμογελασε αναγκαζοντας την ν' ανταποδωσει ενω ενα κοκκινο χρωμα απλωθηκε στα μαγουλα της. Διχως αλλη κουβεντα ο ξενος επεστρεψε στη θεση του και απευθυνθηκε στο Δαρειο.
-'Εγω ειμαι ετοιμος' ειπε. 'Αυτοι ειναι' ?
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18
Εγειρε προς τα πισω και ξαπλωσε στο κρεββατι του με τα χερια του να υποβασταζουν το κεφαλι του. Μολονοτι αλλη μια μερα ειχε περασει διχως ουσιαστικο αποτελεσμα υπηρχε κατι το νεο στο οποιο μπορουσε να στηριχτει. Η συμφωνια που ειχε κανει με τον Αμυντα δεν ηταν και οτι το καλυτερο μα ηταν το μονο που ειχε καταφερει μεχρι στιγμης. Στο δεδομενο χρονικο σημειο, οσο κι αν δεν του αρεσε που το παραδεχοταν, ο στρατηγος του Δαρειου εμοιαζε να ειναι φαινομενικα η μοναδικη του διεξοδος. Η επομενη μερα θα ηταν ιδιαζοντως κρισιμη και αποφασισε να εκμεταλλευτει τις ωρες που ειχε μπροστα του για εναν καλο υπνο που θα του επετρεπε ν' ανακτησει τις δυναμεις του. Ηταν ετοιμος να σβησει και το τελευταιο κερι που φωτιζε την τεντα του οταν ακουσε το θορυβο. Η ελλειψη του ξιφους και των στιλεττων του δεν τον καθιστουσε αυτοματα και αοπλο και αν ο νυχτερινος επισκεπτης του πιστευε πως θα βρισκοταν απεναντι σε καποιον ανημπορο εκανε μεγιστο λαθος που θα το διαπιστωνε συντομα.
Την ωρα που απαλλασε το χωρο απο την τελευταια πηγη φωτισμου του η ψηλη, λεπτη φιγουρα εμπαινε στην τεντα, αιφνιδιασμενη απο το βαθυ σκοταδι που επικρατουσε. Σταθηκε για λιγο στην εισοδο αμφιταλαντευομενη προς τα που να κινηθει ενω ταυτοχρονα εδινε χρονο στα ματια της για να προσαρμοστουν στην απολυτη μαυριλα που υπηρχε. Η φλογα του κεριου αναψε αποτομα αριστερα της ενω μια φωνη της ψιθυριζε ταυτοχρονα στα δεξια.
----------------------------
-'Φροντισε να μην σου γινουν συνηθεια τετοιου ειδους επισκεψεις πριγκιπισσα γιατι μπορει καποτε, καποια απ' αυτες, να μην σου βγει σε καλο'.
Η Ρωξανη εριξε την κουκουλα που καλυπτε τα χαρακτηριστικα της και απευθυνθηκε προς τον ξενο που βαδιζε ηδη προς την απεναντι πλευρα της τεντας.
-'Επειδη σε καποιους εχει γινει συνηθεια να τρομοκρατουν τους επισκεπτες τους, δεν σημαινει οτι ολοι θα φτασουμε σε αυτο το επιπεδο' ειπε με φωνη ελαφρα ταραγμενη.
-'Σε τι οφειλω την επισκεψη' ? εκανε ο ξενος κατω απο μια υποψια χαμογελου ενω παραλληλα ξαπλωνε στο κρεββατι του. 'Εχουμε καποια εκκρεμοτητα απο την τελευταια φορα' ?
-'Εχω να σου κανω μια προταση, μια προταση που καποιος τοσο εξυπνος σαν κι εσενα θα βρει πολυ συμφερουσα' ειπε η κοπελα.
-'Σ' ακουω' απαντησε ο ξενος διχως να κινηθει σπιθαμη.
-'Σου ζητω να βοηθησεις τον πατερα μου στην μαχη που θα δωσει. Ισως δεν το ξερεις μα ο Δαρειος ειναι παρα πολυ πλουσιος. Αν ενταχθεις στο στρατο του και η εκβαση της μαχης ειναι θετικη θα σε γεμισει πλουτη, πλουτη που ουτε στα πιο τρελλα σου ονειρα δεν εχεις δει'.
-'Ποσο χρυσαφι πιστευεις οτι χρειαζομαι' ? ρωτησε μ' ενα τονο ειρωνειας στη φωνη ο ξενος.
-'Θα εχεις τοσο χρυσαφι που δεν θα σε φτανει μια ζωη να το ξοδεψεις' απαντησε η Ρωξανη.
Ειδε το συννεφο που περασε εξαφνα μπροστα απο τα ματια του ξενου για μια στιγμη και δαγκωθηκε. Αναρωτηθηκε αν ειχε κανει αθελα της καποια γκαφα μα οσο και να το σκεφτοταν δεν μπορουσε να βρει τι ειχε πει λαθος και του ειχε αλλαξει την διαθεση.
------------------------------
-'Φανταζομαι οτι θα εχεις και κατι εναλλακτικο να προσφερεις σε περιπτωση που το πολυτιμο χρυσαφι του πατερα σου δεν θα μ' ενδιαφερε. Η αυτη ειναι η μοναδικη προταση που εχεις' ?
Η Ρωξανη σαστισε προς στιγμη μην περιμενοντας τετοια απαντηση. Το μυαλο της δουλευε πυρετωδως μα ειχε ξεμεινει εντελως απο λογια.
-'Μετα χαρας να βοηθησω τον πατερα σου μα οπως εχεις σωστα ηδη καταλαβει θελω και γω κατι. Και πιστεψε με, το χρυσαφι ειναι αυτο που δεν χρειαζομαι'.
Ξαφνικα ολα απεκτησαν νοημα, ξαφνικα ολα εγιναν ξεκαθαρα. Θα ηθελε να συνεβαινε διαφορετικα διχως να εμπλεκονται στη μεση ανταποδοτικες χαρες. Ειχε φανταστει οτι η προσφορα σε χρυσαφι θα εκλεινε απλα, ευκολα και γρηγορα τη συμφωνια μα με αυτον τον ανθρωπο τελικα τιποτα δεν ηταν οπως φαινοταν. Πηρε μια βαθια ανασα, μισοκλεισε τα ματια σαν να μην ηθελε να βλεπει και με το δεξι της χερι ελυσε την αριστερη πορπη στον ωμο της που συγκρατουσε το μεταξωτο, σχεδον διαφανο πεπλο που την εντυνε. Εκανε το ιδιο στην αντιστοιχη δεξια και το υπεροχο υφασμα επεσε απαλα στο εδαφος, σχηματιζοντας μια στρογγυλη κουλουρα γυρω απο τα λεπτα, εξαισια ποδια της. Με μια ταυτοχρονη κινηση και των δυο χεριων προσπαθησε να καλυψει την γυμνια της, στο στηθος και αναμεσα στα ποδια της, ενω ταυτοχρονα χαμηλωσε το κεφαλι προς το εδαφος.
Ο ξενος σηκωθηκε απο το κρεββατι του και βαδισε αργα προς το μερος της.
----------------------------------
-'Αναρωτιεμαι αν ειναι αυτοσχεδιασμος της στιγμης η κατι που το ειχες μελετησεις πιο πριν' ειπε ψιθυριστα στο αυτι της ο ξενος που ειχε εν τω μεταξυ σταθει πισω της. 'Να ξερεις παντως πως το βρισκω πολυ πιο δελεαστικο απο το χρυσαφι που ετοιμαζοσουνα να μου χαρισεις πριν. Φοβαμαι ομως' συνεχισε ενω το χερι του χαιδευε απαλα την καμπυλη του ωμου της μεταδιδοντας της απανωτα ριγη ευχαριστησης 'πως αυτο που γυρευω απο σενα δεν ειναι αυτο που τοσο προθυμα εισαι ετοιμη να μου παραχωρησεις'.
Η Ρωξανη ενοιωσε μια ταυτοχρονη ανακουφιση και απογοητευση μαζι, και τα δυο συναισθηματα ομως ειχαν σαν αφετηρια τους την σταση του ξενου. Ενα τριτο συναισθημα, η ντροπη, λογω του οτι τοση ωρα βρισκοταν εκτεθειμενη στα ματια καποιου που μολις την ειχε απορριψει, εκανε δειλα την εμφανιση του, διεκδικωντας με τον τροπο της μεριδιο στους καλπαζοντες και ανησυχητικα αυξανομενους παλμους της καρδιας της.
-'Τι θελεις λοιπον' ? μουρμουρισε σχεδον ξεψυχισμενα, μαρμαρωμενη ακομα στο ιδιο σημειο.
-'Αφου η συζητηση αλλαζει αντικειμενο' ειπε ο ξενος ενω την ιδια στιγμη εσκυβε στα ποδια της και σηκωνοντας το φουστανι απο το εδαφος το εφερε ξανα πανω στο κορμι της και γυρω απο τους ωμους της 'νομιζω οτι θα ηταν σωστο να γινει και με διαφορετικες συνθηκες' ολοκληρωσε την φραση του ενω με μια ταχυδακτυλουργικη κινηση κουμπωνε στους ωμους της κοπελας τις πορπες που θα συγκρατουσαν το φορεμα στο σωμα της.
----------------------------------
Αν η κουβεντα με τον Αρσαμη τον ειχε απλως αναστατωσει, αυτα που του μετεφεραν οι δυο αλλοι στρατηγοι του, ο Ρεομιθρης και ο Ατιζυης σχετικα με την αντιδραση της μαντισσας Αμφιψειας οταν της ζητησαν λεπτομερειες για τον ξενο, εριξαν τον Δαρειο σε ακομα μεγαλυτερους και πιο βαθεις προβληματισμους. Κι ενω προσπαθουσε να βρει την ακρη σ' αυτην την παραδοξη και μυστηρια κατασταση, η προταση που του εθεσε ο ετερος αξιωματικος του, ο Αμυντας, ενιωσε οτι περιεπλεκε ακομα περισσοτερο το ολο ζητημα. Ομως δεν μπορουσε ν' αρνηθει πως υπηρχε ενα λογικο υποβαθρο στην σκεψη του Αμυντα που ενδεχομενως να μπορουσε να ξεδιαλυνει καπως αυτο το μπερδεμενο κουβαρι. Μετα απο αρκετη σκεψη αποφασισε να υιοθετησει το σκεπτικο του Αμυντα. Ομως δεν θα μπορουσε ποτε να περιμενει αυτο που του ζητησε η Ρωξανη, η ιδια του η κορη, σχετικα με τον ξενο. Αν και στην αρχη αρνηθηκε κατηγορηματικα να της κανει το χατηρι, για μια ακομα φορα, οπως γινοταν παντοτε, υποχωρησε και ενεδωσε. Αντιλαμβανομενος πως πλεον το θεμα ειχε ξεφυγει απο τα στενα στρατιωτικα πλαισια και εξελισσοταν σε μια θεαματικη παρασταση ενος καλοπληρωμενου και ακρως επαγγελματικου θιασου, επελεξε ν' αφησει για τον εαυτο του την σκηνοθεσια της παραστασης που εμελλε να λαβει συντομα χωρα. Δινοντας κοφτες και σαφεις οδηγιες προς τους υποτακτικους του, τους ενημερωσε για το τι θα συνεβαινε ακριβως την επομενη μερα. Ηταν δε απολυτα σαφης τονιζοντας πως ηθελε ολα να ειναι ετοιμα μεχρι τις δωδεκα το μεσημερι.
------------------------------
Δεν του εκανε καμια απολυτως εντυπωση οταν του ειπαν να ετοιμαστει γιατι σε λιγο θα βρισκοταν ενωπιον του Δαρειου, τουναντιον το περιμενε. Αυτο σημαινε πως το σχεδιο του ειχε ηδη μπει σ' εφαρμογη, πως τα πιονια στη σκακιερα ειχαν ξεκινησει τις κινησεις τους.
Ολα απο δω και περα ηταν καθαρα θεμα σωστης διαχειρισης και οσο γνωριζε πως αυτο εξαρτιοταν αποκλειστικα απ' αυτον ηξερε πως δεν γινοταν ν' αποτυχει.
Συνοδευομενος απο μια ντουζινα στρατιωτες, διακριτικα και οχι πιεστικα οπως τις προηγουμενες φορες, στερουμενος του ξιφους, των στιλεττων του και του κυβου ξεκινησε για την συναντηση με τον Δαρειο. Συντομα καταλαβε πως δεν πηγαιναν στην βασιλικη σκηνη μα σε καποιο αλλο αγνωστο σημειο. Ουτε αυτο το γεγονος τον ξενισε, αντιθετα καταλαβε πως η ξεκαθαριση που θα γινοταν ηθελε ο Περσης ηγεμονας να συμβει μακρια απο τα κουτσομπολιστικα αυτια και ματια του υπολοιπου στρατευματος.
Η τεντα που σταματησαν μπροστα ηταν φρεσκοκατασκευασμενη, σαν καποιοι να δουλευαν ολη νυχτα για να την ετοιμασουν. Μα ο Δαρειος δεν ειχε ελλειψη σε χερια, αυτο το ειχε διαπιστωσει προ πολλου. Οταν μπηκε μεσα το πρωτο που εκανε ηταν ν' αποτυπωσει στο μυαλο του το αμφιθεατρικο στησιμο που απλωνοταν μπροστα στα ματια του. Απεναντι του ακριβως, καθισμενοι πανω σε ξυλινες, κλιμακουμενες κατασκευες ηταν οι στρατηγοι του και αλλοι αξιωματικοι με τον Δαρειο στην κορυφη πανω ψηλα ενω στα δεξια του, ενα επιπεδο χαμηλοτερα βρισκονταν η οικογενεια του ενω στ' αριστερα του οι ορντιναντσες και οι λακεδες του. Προχωρησε και σταθηκε ακριβως στην μεση του κυκλου στην τεντα.
----------------------------
-'Πρεπει να ομολογησω οτι παραμονες μιας τοσο κρισιμης μαχης με τα στρατευματα του Αλεξανδρου το μονο που θα επρεπε να μ' ενδιεφερει θα ηταν πως η τελικη της εκβαση θα ηταν θετικη για μενα. Ομως δεν μπορω να παραγνωρισω πως η παρουσια σου εδω εχει μονοπωλησει το ενδιαφερον οχι μονο το δικο μου μα και αλλων σημαντικων ανθρωπων. Επιθυμω λοιπον να δωσω ενα τελος οσον αφορα τους σκοπους και τις προθεσεις σου αυτην τη στιγμη. Θα σε ρωτησω καποια πραγματα και περιμενω απο σενα να μου απαντησεις ειλικρινα. Δεχεσαι' ?
Ο ξενος αφησε να περασουν λιγα δευτερολεπτα απο τον λογο του Δαρειου και με καθαρη, ζωντανη φωνη απαντησε 'Φυσικα'.
Με τη σειρα του ο Περσης βασιλιας αφησε το χρονο να κυλησει πριν αρχισει.
-'Ενεργεις σαν κατασκοπος εκ μερους του Αλεξανδρου' ?
-'Οχι' απαντησε ξερα ο ξενος.
-'Επιβουλευεσαι την θεση μου σαν βασιλια και ηγεμονα' ?
-'Οχι' επανελαβε παντα με ζωηρη φωνη ο ξενος.
-'Εχεις προθεση να βλαψεις καποιον δικο μου' ?
Για τριτη συνεχομενη φορα η απαντηση ηταν η ιδια.
-'Ωραια' εκανε ο Δαρειος. 'Τι θελεις λοιπον' ?
-'Νομιζα οτι αυτο στο εχουν ηδη πει' εκανε ο ξενος κοιτωντας τον Αμυντα.
-------------------------
-'Τι σε κανει να πιστευεις οτι χρειαζομαι την βοηθεια σου για ν' αντιμετωπισω τους Μακεδονες' ? ρωτησε ο Δαρειος.
-'Φοβαμαι πως το μοναδικο σχεδιο που μπορει να εγγυηθει την νικη σου υποστηριζεται απο ενα μονο ατομο ενω ολα τ' αλλα που ακους θα σε βαλουν σε μπελαδες' ειπε ο ξενος.
-'Πιστευεις λοιπον και συ πως πρεπει να περιμενω μεχρι να ερθει ο Αλεξανδρος να με βρει σε χωρο μεγαλο και οχι να τον ακολουθησω εγω εκει που αυτος θελει να με παρασυρει' ? εκανε ο Δαρειος ενω ταυτοχρονα κατεπνιγε με το υψωμενο χερι του καποια μουρμουρητα δυσφοριας προερχομενα απο τους υπολοιπους στρατηγους του πλην του χαμογελαστου Αμυντα.
-'Ακριβως' συμφωνησε ο ξενος. 'Αν θελεις τη νικη ακολουθησε το σχεδιο του Αμυντα'.
-'Και γιατι θα επρεπε να εμπιστευτω την γνωμη σου' ? ρωτησε ο Δαρειος.
-'Εχω παρει μερος σε χιλιαδες μαχες, εχω παραταξει στρατους σε μαχες περισσοτερους απ' οσους φανταζεσαι και στεκομαι εδω, μπροστα σου ζωντανος. Νομιζω πως αυτο τα λεει ολα'.
-'Αυτο σημαινει πως εισαι και αριστος πολεμιστης, ικανος για πραγματα που αλλοι δεν μπορουν να πραξουν. Ειναι ετσι' ?
-'Φυσικα' απαντησε με αναιδεια ο ξενος. 'Κανεις εδω μεσα δεν μπορει να κανει οτι εγω'.
-'Πες μου λοιπον κατι που μπορεις να κανεις εσυ και οι αλλοι αδυνατουν' εκανε ο Δαρειος.
-'Πως θα σου φαινοταν να εβλεπες αυτους εκει λιποθυμους μπροστα στα ποδια σου' ? ειπε ο ξενος δειχνοντας με το δαχτυλο την προσωπικη φρουρα του Δαρειου.
-------------------------------
Το γελιο του βασιλια ηταν τοσο πηγαιο και αυθορμητο, κρατησε τοσο πολυ ωστε να του φερει σχεδον δακρια στα ματια μα ηταν και σαν να εδωσε το εναυσμα και στους υπολοιπους να ξεπερασουν την αμηχανια τους αντιδρωντας με τον ιδιο τροπο. Οταν ξαναγινε ησυχια ο Δαρειος μιλησε με την φωνη του τρεμουλιαστη ακομα απο το γελιο που τον ειχε συνταραξει.
-'Στα σοβαρα λες πως μπορεις να κερδισεις σε μαχη τους τρεις αξιωματικους της προσωπικης μου φρουρας' ? ειπε κοιτωντας με απορια τον ξενο.
-'Οχι' απαντησε ο ξενος. -'Εννοουσα ολη την προσωπικη σου φρουρα'.
Μολονοτι κλειστη η τεντα δεν μπορεσε να κρατησει μακρια ενα κυμα παγωμενου, απροσκλητου αερα που εξαφνα πλημμυρισε το χωρο και χωθηκε μεσα στα ρουχα των παρευρισκομενων φτανοντας μεχρι τα κοκκαλα τους. Ο ιδιος ο Δαρειος τον ενοιωσε τοσο εντονα που ενστικτωδως σηκωθηκε απο την καρεκλα του.
-'Ολη την προσωπικη μου φρουρα' ? επανελαβε σαν να μην ειχε ακουσει καλα.
-'Ακριβως' εκανε ο ξενος μ'ενα σαρδονιο χαμογελο. 'Ολο αυτο το τσουρμο που βρισκεται μπροστα σου για την προστασια σου'.
-'Και πως νομιζεις οτι μπορεις να κανεις κατι τετοιο' ? ρωτησε ο Δαρειος.
-'Ευκολα' ηρθε αμεσα η απαντηση. 'Θα χρειαστω δυο πραγματα μονο, τιποτ' αλλο'.
-'Και ποια ειναι αυτα' ?
-'Το ενα το ξερεις ηδη' ειπε ο ξενος καρφωνοντας το βλεμμα του στην Ρωξανη που προσπαθησε αδεξια να κρυφτει πισω απο μια αλλη κοπελα. 'Το αλλο θα το μαθεις σε λιγο'.
--------------------------------
-'Ναι, ξερω τι εννοεις' ειπε ο Δαρειος που μετα το αρχικο σοκ που ειχε υποστει ειχε καθισει και παλι στον αυτοσχεδιο θρονο του. 'Αν και αγνοοω τις συνεπειες που μπορει να εχει κατι τετοιο, το υποσχεθηκα και θα κρατησω το λογο μου'.
Με μια ταχυτητα που κοροιδευε το ματι ο κυβος βρεθηκε στα χερια του ηγεμονα και για λιγο ζεστανε την παλαμη του. Μετα τον πεταξε με απιστευτη ακριβεια οσο και δυναμη για να προσγειωθει λιγα εκατοστα απο τα ποδια του ξενου. 'Δικος σου' προσθεσε.
Ο ξενος εσκυψε και τον μαζεψε. Η επαφη του με το αντικειμενο του επανεφερε αποτομα δυναμεις χαμενες και μια διαυγεια νου που του ειχε λειψει τις τελευταιες μερες. Με μια απαλη κινηση τον εχωσε στον κορφο του ενω ενιωσε πως και το ιδιο το αντικειμενο φανηκε να επανενεργοποιειται μολις βρεθηκε και παλι στην κατοχη του ιδιοκτητη του.
-'Ποιο ειναι το αλλο που χρειαζεσαι' ? ρωτησε ο Δαρειος με μια αποχρωση δυσαρεσκειας στην φωνη λογω της απωλειας του κυβου ασχετα με το αν του ειχε φανει χρησιμος η οχι.
Αντι απαντησεως ο ξενος αρχισε να βηματιζει προς τους συγγενεις του Δαρειου διχως η πορεια του ν' ανακοπει απ' οποιονδηποτε. Εφτασε μπροστα στην Ρωξανη την στιγμη που περισσοτερο ενστικτωδως παρα λογικα κινουμενοι οι υπολοιποι απομακρυνθηκαν.
Απλωσε το χερι του επιτακτικα μπροστα στην κοπελα δειχνοντας την βενταλια που κρατουσε στο δεξι της χερι. Αυτη διστακτικα, μην νοιωθοντας σιγουρη πως αυτο της ζητουσε ο ξενος, του την εδωσε σχεδον με τρεμαμενα χερια ενω αυθορμητα εκανε ενα βημα πισω. Ο ξενος την πηρε, την ζυγισε, φανηκε ικανοποιημενος με το αποτελεσμα, της χαμογελασε αναγκαζοντας την ν' ανταποδωσει ενω ενα κοκκινο χρωμα απλωθηκε στα μαγουλα της. Διχως αλλη κουβεντα ο ξενος επεστρεψε στη θεση του και απευθυνθηκε στο Δαρειο.
-'Εγω ειμαι ετοιμος' ειπε. 'Αυτοι ειναι' ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου