ANGELO TOMBRAS
ΤΕΛΙΚΑ ΚΙ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΜΕΤΡΑΕΙ
Εσκυψε προσεκτικα εξω απο το παραθυρο προσπαθωντας να δει οκτω οροφους κατω. Το βαρυ αντικειμενο περασε εκατοστα απο μπροστα του και συνεχισε ανεμποδιστα την κατακορυφη πτωση του αυξανοντας σταδιακα ταχυτητα. Παρεμεινε να παρακολουθει μεχρι την στιγμη της καταληξης και μετα εβαλε παλι μεσα το κεφαλι του. Εκλεισε το παραθυρο κι πηγε προς τον μεγαλο, ολοσωμο καθρεφτη που καταλαμβανε ενα σημειο του σαλονιου. Σταθηκε απεναντι χαζευοντας το ειδωλο που ειχε απεναντι του. Εκανε μια γκριματσα ικανοποιησης απο το θεαμα που αντικρυζε.
-'Διολου ασχημα' σκεφτηκε. 'Διολου ασχημα'.
Εστρωσε τα μαλλια του, τακτοποιησε τα ρουχα του, πηρε τα κλειδια του διαμερισματος και βγηκε απο την πορτα. Το ασανσερ τον εφερε στο ισογειο σε λιγα λεπτα μονο. Βγηκε απο την εξωπορτα αγνοωντας το ηδη συγκεντρωμενο πληθος στο πεζοδρομιο που διαρκως αυξαινε.
Διχως να διστασει στιγμη ξεκινησε να βαδιζει με σταθερο βημα νοτιοανατολικα. Δεν ειχε λογο να βιαστει. Ηξερε ακριβως που θα ηταν η μελαχροινη και ειχε αφθονο χρονο στη διαθεση του.
-----------------------------------
Τραβηξε την τελευταια γραμμη στο σκιτσο και πεταξε το μολυβι μ' ενα στεναγμο ανακουφισης. Δεν ηταν οτι ακριβως ειχε στο μυαλο του μα ετσι οπως ειχαν ερθει τα πραγματα οι επιλογες του ειχαν συρρικνωθει απελπιστικα. Αλλες ηταν οι φιλοδοξιες του οταν αποφασισε ν' ασχοληθει επαγγελματικα με την σκιτσογραφια. Ειχε πιασει πολλες φορες τον εαυτο του να τον σκεφτεται κουφαιο, διασημο κι επιτυχημενο μα απειχε πολυ απ' αυτο. Εδω και τρια χρονια ειχε τελματωσει - προσωρινα παντα - στο να σκιτσαρει ανουσια και φτηνα κομικ για να εξασφαλισει τα προς το ζειν. Δυστυχως οι λογαριασμοι δεν ειχαν την δικη του υπομονη για καταξιωξη, εστω και αργοπορημενη. Ηταν εκει, εκνευριστικα παροντες καθε πρωτη του μηνα αναμενοντας την εξοφληση τους. Βαθια μεσα του γνωριζε πως καποια στιγμη τα πραγματα θ' αλλαζαν προς το καλυτερο αλλα ο χρονος κυλουσε και ολα παρεμεναν στασιμα.
Αναψε ενα τσιγαρο και γεμισε ενα νεροποτηρο ουισκι.
-'Δεν βαριεσαι' ειπε μεγαλοφωνα πινοντας μια γενναια γουλια απο το ποτο. 'Καποια στιγμη θα κληρωσει και για μενα'.
-'Τι θα ελεγες για τωρα' ? ακουσε μια λεπτη φωνη να τον ρωταει.
-----------------------------------
Ευτυχως που το τσιγαρο πεφτοντας συναντησε κρυο πλακακι και δεν υπηρξε περαιτερω ζημια. Το ποτηρι με το ουισκι ομως, εκτος απο τον θορυβο, θρυμματιστηκε σε δεκαδες κομματια που σκορπισαν αναρχα σε καθε κατευθυνση στο σαλονι. Κοιταξε με γουρλωμενα ματια ολογυρα προσπαθωντας να εντοπισει την προελευση της φωνης. Εχοντας απολυτη συναισθηση της μοναξιας του μεσα στο σπιτι, αυτο που ειχε συμβει ηταν επιεικως παρανοικο.
Τα πραγματα χειροτερεψαν αμεσα οταν η φωνη ξανακουστηκε, δινοντας μαλιστα στιγμα τοποθεσιας.
-'Εδω, στο τραπεζακι' ειπε.
Πλησιασε αργα εχοντας τις αισθησεις του σ' επιφυλακη. Κοιταξε προσεκτικα.
Πανω στο τραπεζακι υπηρχε ενα τασακι, ενα μπρελοκ με κλειδια αυτοκινητου και μια φωτογραφια του απο αρχαιες εποχες. Ηταν ετοιμος ν' απομακρυνθει οταν η φωνη επανεκαμψε.
-'Εδω, στη φωτογραφια' ειπε.
Πλησιασε πιο κοντα και κοιταξε. Διαπιστωσε ενα ανεπαισθητο τρεμουλιασμα να εχει κυριευσει την φωτογραφια απ' ακρο σ' ακρο.
-'Μη φοβασαι' ειπε η φωτογραφια. 'Το μυαλο σου ειναι μια χαρα'.
------------------------------
-'Τι εισαι' ? ρωτησε με μιαν αποχρωση πανικου στη φωνη του.
-'Καθησε απεναντι και θα σου τα εξηγησω ολα' ειπε η φωτογραφια. -'Να ξερεις πως δεν εχεις τιποτα να φοβασαι. Μονο μην περασεις μπροστα απο τον καναπε γιατι θα πατησεις γυαλι'.
Την ωρα που η φωτογραφια τελειωνε την φραση της πατουσε το γυαλι. Μια βρισια βγηκε απ' το στομα του ενω ταυτοχρονα εφερνε το χερι του στην πατουσα του. Εκατσε στον καναπε και με προσεχτικες κινησεις εβγαλε το γυαλι απο το ποδι του.
-'Τι στο διαολο εισαι' ? ρωτησε αγριεμενα. 'Και πως ηξερες πως θα πατουσα γυαλι' ?
-'Κατ' αρχας ηρεμησε' ειπε η φωτογραφια. -'Θα τα μαθεις ολα, απλα προσπαθησε να εχεις ανοιχτο μυαλο σε οτι θ' ακουσεις'.
-'Πρεπει να μου εχει στριψει, δεν εξηγειται αλλιως' μονολογησε ριχνοντας μια κλεφτη ματια στο μπουκαλι με το ουισκι.
-'Δεν εισαι μεθυσμενος' ακουσε την φωνη και παλι, μονο που αυτη τη φορα τον τρομαξε. Δεν ερχοταν απο την φωτογραφια πια αλλα....Αδυνατον, ειχε χασει τα λογικα του, δεν μπορουσε...
-'Ακουσε με προσεκτικα και θα καταλαβεις' ειπε το μπουκαλι με το ουισκι.
----------------------------------
-'Εχεις ηδη υποψιαστει οτι δεν ειμαι μερος αυτου του πλανητη και η υποψια σου ειναι σωστη. Προερχομαι απο ενα αστρο που ανηκει σ' εναν γαλαξια δισεκατομμυρια ετη φωτος απο δω.
Πριν χιλιαδες δικα σας χρονια εξαναγκαστηκαμε να εγκαταλειψουμε τον πλανητη μας γιατι πλεον δεν μπορουσαμε να ζησουμε εκει πια. Μην εχοντας σαφεις προσανατολισμους για το που να παμε ακολουθησαμε ολοι διαφορετικες πορειες με το σκεπτικο αν καποιοι απο μας εβρισκαν ενα αλλο τοπο που θα μπορουσαμε να επιβιωσουμε να ειδοποιουσε και τους υπολοιπους.
Δυστυχως η αναζητηση μας πηρε πολυ περισσοτερο απ' οτι περιμεναμε. Το δικο μας σκαφος εφτασε καποια στιγμη στο ηλιακο σας συστημα και αναποφευκτα καταληξαμε στον πλανητη σας. Ανελπιστα, οι συνθηκες που επικρατουσαν εδω ηταν ιδανικες για μας αλλα υπηρχε ενα μικρο προβλημα. Ο πλανητης ηταν ηδη κατοικημενος απο σας. Επιλεξαμε να μην γνωστοποιησουμε την υπαρξη μας αμεσως μα να περιμενουμε. Εν τω μεταξυ στειλαμε σημα και στους υπολοιπους πως ειχαμε βρει τον καταλληλο τοπο για παραμονη αλλα ακομα και τωρα δεν γνωριζουμε αν εχουν λαβει το σημα μας'.
-----------------------------------
-'Θελεις να πεις πως ειστε παραπανω απο ενας' ? ρωτησε με γουρλωμενα ματια.
-'Μην με διακοπτεις. Θα διαπιστωσεις πως ολες σου οι αποριες θ' απαντηθουν' ειπε το μπουκαλι και συνεχισε.
-'Το καλο στην ολη υποθεση ηταν πως δεν χρειαζοταν να εμφανιστουμε στους ανθρωπους. Βλεπεις μια απο τις ιδιοτητες που διαθετουμε ειναι να μπορουμε να παρουμε οποιαδηποτε μορφη ανοργανης υλης η νεκρης οργανικης. Ετσι συνεχισαμε να συνυπαρχουμε μαζι σας διχως ποτε κανεις να μας αντιληφθει. Και ετσι θα συνεχιζαμε αν τα πραγματα δεν επαιρναν αλλη τροπη, μια τροπη καθολου ευνοικη για μας'.
-'Θες να πεις πως υπαρχετε εδω και....Μα ποσοι εισαστε ? Πως ειστε στην πραγματικοτητα ? Τι θελετε απο μας ? Πως'........
-'Κανε λιγη υπομονη, θα τα μαθεις ολα' ειπε το μπουκαλι.
-'Δηλαδη μπορεις να παρεις οποια μορφη θελεις' ρωτησε δυσπιστα.
-'Αυτο ακριβως σου λεω τοση ωρα' ειπε το μαξιλαρακι του καναπε διπλα του κανοντας τον ν' αναπηδησει. -'Θα με αφησεις τωρα να συνεχισω η θα με διακοπτεις συνεχεια' ?
Κουνησε αμηχανα το κεφαλι προς τα κατω εχοντας καρφωμενα τα ματια του στο μαξιλαρακι.
-------------------------------------
-'Οπως ελεγα λοιπον τοσο καιρο δεν ειχαμε λογο ν' αποκαλυφθουμε. Ομως, συγκεκριμενα και απαραιτητα στοιχεια στην ατμοσφαιρα για να επιβιωσουμε εχουν αρχισει ν' αλλοιωνονται επικινδυνα λογω των ραγδαιων κλιματικων αλλαγων του πλανητη. Ετσι, δεν εχει νοημα να παραμενουμε στην αφανεια αφου ειναι μαθηματικα βεβαιο πως αν συνεχιστει αυτη η κατασταση σε μερικα χρονια και αυτος ο τοπος θα ειναι θανατηφορος για μας'.
-'Ναι, αλλα'....εκανε να πει μα η φωνη τον διεκοψε παλι.
-'Σηκωσε το τηλεφωνο για να μην μας διακοψουν' ειπε.
Κοιταξε απορημενα το μαξιλαρακι. Τηλεφωνο ? Ποιο τηλεφωνο ?.
Εκεινη τη στιγμη ακουστηκε ο ηχος της συσκευης.
-'Οχι, δεν ειναι η μελαχροινη που σε παρατησε πριν μηνες' ειπε η φωνη. 'Απο καποιο περιοδικο για μια ετησια συνδρομη'.
Πιστευε πως τα ματια του ειχαν γουρλωσει στον μεγιστο βαθμο μα οταν σηκωσε το ακουστικο και οντως ακουσε απο την αλλη μερια πως τον ηθελαν για συνδρομη περιοδικου τα ενοιωσε να μεγαλωνουν ακομα περισσοτερο. Ψιθυρισε κατι και κατεβασε το ακουστικο.
------------------------------------
-'Το ζητουμενο για μας' συνεχισε απροσκοπτα η φωνη πριν προλαβει ν' αρχισει να διατυπωνει ερωτησεις και αποριες 'ηταν με ποιον τροπο θ' αποκαλυπτομασταν χωρις να δημιουργησουμε πανικο και την αισθηση πως ειμαστε εισβολεις. Θελουμε απλα να συνυπαρχουμε μαζι σας και μαλιστα μπορουμε να σας βοηθησουμε σε παρα πολλους τομεις. Ετσι αποφασισαμε να το κανουμε σταδιακα και με την βοηθεια καποιων απο σας. Αυτη τη στιγμη που μιλαμε χιλιαδες αλλοι σαν εμενα μιλουν με ανθρωπους που μπορουν και θελουν να μας βοηθησουν να παρουσιαστουμε στους ανθρωπους οπως ακριβως το θελουμε. Ειρηνικα και φιλικα'.
-'Μα πως θα μπορουσα εγω ποτε να σας βοηθουσα' ? ρωτησε. 'Με ποιον τροπο' ?
-'Μ' αυτον' ειπε το βιβλιο με τα σκιτσα του ενω οι σελιδες του ανοιγοκλειναν με ταχυτητα.
-'Θα σου πω πως θα σχεδιασεις την ιστορια, που θα πας για να δημοσιοποιηθει κι ετσι εκατομμυρια κοσμος θα ξερει ηδη αυτο που προκειται να συμβει. Λοιπον, τι λες' ?
-'Εκατομμυρια' ? εκανε χαμογελωντας πικρα. 'Εδω νομιζω πως κανεις καποιο λαθος'.
-'Αυτο αστο σε μενα' ειπε το βιβλιο. 'Ειμαστε συμφωνοι λοιπον. Τωρα μπορεις να ρωτησεις οτι θελεις κι εγω θα σου λυσω καθε απορια σου'.
---------------------------------
Οι επομενοι τρεις μηνες κυλησαν καταιγιστικα σε εξελιξεις. Η ιστορια που σκιτσαρε, παντα κατω απο την επιβλεψη του εξωγηινου εκανε πραγματικο παταγο, με αποτελεσμα να εκτοξευτουν τα οικονομικα του αλλα και να κανει απροσμενα ονομα στο χωρο, φτανοντας στο σημειο να θεωρειται η νεα, μεγαλη, καυτη πεννα στο συμπαν της σκιτσογραφιας.
Εκμεταλλευομενος τη δυνατοτητα του εξωγηινου να προβλεπει το μελλον, μολονοτι οχι παντα και οχι σε μεγαλο βαθος, απεφυγε σκοπελους και αξιοποιησε ευκαιριες που ουτε καν φανταζοταν. Η σχεση του με την ουσιαστικα αορατη φιγουρα του επισκεπτη του ηταν στο καλυτερο δυνατο σημειο, μιας και ο ιδιος ηταν πληρως ευχαριστημενος απο την δουλεια του καλλιτεχνη. Το μονο μελανο σημειο εξακολουθουσε να παραμενει η απουσια της μοιραιας μελαχροινης μα ειχε αρχισει πια η αναμνηση της να ξεθωριαζει επικινδυνα.
Μετα απο καιρο ειχε βρει ισοροπια ψυχικη που του εβγαινε πια αυθορμητα και βιωνε πια την σημαντικοτερη και ουσιαστικοτερη χρονικη περιοδο της ζωης του.
Σε εξι μηνες ηταν προγραμματισμενη και η επισημη αποκαλυψη των εξωγηινων στην ανθρωπινη φυλη μα ηταν σιγουρος πως η υποδοχη που θα τους επιφυλασσοταν θα ηταν το λιγοτερο θερμη. Ολα πια πηγαιναν απο το καλο στο καλυτερο.
--------------------------------
Ειχε παραγγειλει κινεζικο μονο γι αυτον δεδομενου πως η εξωγηινη μορφη δεν χρειαζοταν τροφη κανενος ειδους. Η μερα ηταν φορτωμενη και συν τοις αλλοις η γεροντοκορη που εμενε δυο οροφους πανω του ειχε παραγγειλει πιανο, ενα πιανο που εκεινη τη στιγμη βρισκοταν στην διαδικασια ανελκυσμου του με γερανο. Ειχαν αστειευτει με το γεγονος δεδομενου πως κατι αλλο χρειαζοταν η γεροντοκορη και οχι πιανο. Αλλα και η αυριανη μερα ειχε φορτο με πολλες δουλειες που επρεπε να ερθουν σε περας. Θα ετρωγε, θα εκανε ενα μπανιο και μετα υπνο.
Εσπρωξε περα το αδειο πιατο και ξεφυσηξε. Αναψε ενα τσιγαρο και βολευτηκε στον καναπε.
-'Ε, ξεχασιαρη' ακουσε τη φωνη να λεει 'ειναι γρουσουζια να μην διαβασεις τι λεει το κουλουρακι της τυχης, δεν το ξερεις' ?
-'Ελα τωρα που πιστευεις σ' αυτες τις σαχλαμαρες' απαντησε γελωντας.
-'Πιστευω και πολυ μαλιστα' αποκριθηκε η φωνη 'αφου εγω ειμαι το κουλουρακι'.
Κοιταξε πιο προσεκτικα και ξεσπασε σε γελια διαπιστωνοντας πως ηταν το κουλουρακι που του μιλουσε. -'Αμα το θετεις ετσι' ειπε και το διαβασε. Παγωσε.
Εριξε μια ματια στην πορτα και αμεσως μετα στο κουλουρακι. Μεσα σε κλασμα δευτερολεπτου ειχε πεταχτει πανω και ορμησε με κατευθυνση την εξωπορτα.
-'Στασου' φωναξε το κουλουρακι μα ειτε δεν το ακουσε η δεν του εδωσε σημασια γιατι εξαφανιστηκε τρεχοντας. -'Δεν διαβασες την πισω μερια' συμπληρωσε ξεψυχισμενα.
Βρεθηκε στο παραθυρο κοιτωντας προς τα κατω ενω μουρμουριζε οσα ηταν γραμμενα στις δυο οψεις του χαρτιου.
-'Ενα λεπτο πριν, εξω απο την πορτα σου, σταθηκε η μελαχροινη μα δεν βρηκε το κουραγιο να χτυπησει κι εφυγε' εγραφε η μπροστινη μερια. 'Προσεχε μονο οταν φτασεις κατω να μην σταθεις διολου μα ν' απομακρυνθεις αμεσως απο το πεζοδρομιο' εγραφε στο πισω μερος.
ΤΕΛΟΣ
ΤΕΛΙΚΑ ΚΙ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΜΕΤΡΑΕΙ
Εσκυψε προσεκτικα εξω απο το παραθυρο προσπαθωντας να δει οκτω οροφους κατω. Το βαρυ αντικειμενο περασε εκατοστα απο μπροστα του και συνεχισε ανεμποδιστα την κατακορυφη πτωση του αυξανοντας σταδιακα ταχυτητα. Παρεμεινε να παρακολουθει μεχρι την στιγμη της καταληξης και μετα εβαλε παλι μεσα το κεφαλι του. Εκλεισε το παραθυρο κι πηγε προς τον μεγαλο, ολοσωμο καθρεφτη που καταλαμβανε ενα σημειο του σαλονιου. Σταθηκε απεναντι χαζευοντας το ειδωλο που ειχε απεναντι του. Εκανε μια γκριματσα ικανοποιησης απο το θεαμα που αντικρυζε.
-'Διολου ασχημα' σκεφτηκε. 'Διολου ασχημα'.
Εστρωσε τα μαλλια του, τακτοποιησε τα ρουχα του, πηρε τα κλειδια του διαμερισματος και βγηκε απο την πορτα. Το ασανσερ τον εφερε στο ισογειο σε λιγα λεπτα μονο. Βγηκε απο την εξωπορτα αγνοωντας το ηδη συγκεντρωμενο πληθος στο πεζοδρομιο που διαρκως αυξαινε.
Διχως να διστασει στιγμη ξεκινησε να βαδιζει με σταθερο βημα νοτιοανατολικα. Δεν ειχε λογο να βιαστει. Ηξερε ακριβως που θα ηταν η μελαχροινη και ειχε αφθονο χρονο στη διαθεση του.
-----------------------------------
Τραβηξε την τελευταια γραμμη στο σκιτσο και πεταξε το μολυβι μ' ενα στεναγμο ανακουφισης. Δεν ηταν οτι ακριβως ειχε στο μυαλο του μα ετσι οπως ειχαν ερθει τα πραγματα οι επιλογες του ειχαν συρρικνωθει απελπιστικα. Αλλες ηταν οι φιλοδοξιες του οταν αποφασισε ν' ασχοληθει επαγγελματικα με την σκιτσογραφια. Ειχε πιασει πολλες φορες τον εαυτο του να τον σκεφτεται κουφαιο, διασημο κι επιτυχημενο μα απειχε πολυ απ' αυτο. Εδω και τρια χρονια ειχε τελματωσει - προσωρινα παντα - στο να σκιτσαρει ανουσια και φτηνα κομικ για να εξασφαλισει τα προς το ζειν. Δυστυχως οι λογαριασμοι δεν ειχαν την δικη του υπομονη για καταξιωξη, εστω και αργοπορημενη. Ηταν εκει, εκνευριστικα παροντες καθε πρωτη του μηνα αναμενοντας την εξοφληση τους. Βαθια μεσα του γνωριζε πως καποια στιγμη τα πραγματα θ' αλλαζαν προς το καλυτερο αλλα ο χρονος κυλουσε και ολα παρεμεναν στασιμα.
Αναψε ενα τσιγαρο και γεμισε ενα νεροποτηρο ουισκι.
-'Δεν βαριεσαι' ειπε μεγαλοφωνα πινοντας μια γενναια γουλια απο το ποτο. 'Καποια στιγμη θα κληρωσει και για μενα'.
-'Τι θα ελεγες για τωρα' ? ακουσε μια λεπτη φωνη να τον ρωταει.
-----------------------------------
Ευτυχως που το τσιγαρο πεφτοντας συναντησε κρυο πλακακι και δεν υπηρξε περαιτερω ζημια. Το ποτηρι με το ουισκι ομως, εκτος απο τον θορυβο, θρυμματιστηκε σε δεκαδες κομματια που σκορπισαν αναρχα σε καθε κατευθυνση στο σαλονι. Κοιταξε με γουρλωμενα ματια ολογυρα προσπαθωντας να εντοπισει την προελευση της φωνης. Εχοντας απολυτη συναισθηση της μοναξιας του μεσα στο σπιτι, αυτο που ειχε συμβει ηταν επιεικως παρανοικο.
Τα πραγματα χειροτερεψαν αμεσα οταν η φωνη ξανακουστηκε, δινοντας μαλιστα στιγμα τοποθεσιας.
-'Εδω, στο τραπεζακι' ειπε.
Πλησιασε αργα εχοντας τις αισθησεις του σ' επιφυλακη. Κοιταξε προσεκτικα.
Πανω στο τραπεζακι υπηρχε ενα τασακι, ενα μπρελοκ με κλειδια αυτοκινητου και μια φωτογραφια του απο αρχαιες εποχες. Ηταν ετοιμος ν' απομακρυνθει οταν η φωνη επανεκαμψε.
-'Εδω, στη φωτογραφια' ειπε.
Πλησιασε πιο κοντα και κοιταξε. Διαπιστωσε ενα ανεπαισθητο τρεμουλιασμα να εχει κυριευσει την φωτογραφια απ' ακρο σ' ακρο.
-'Μη φοβασαι' ειπε η φωτογραφια. 'Το μυαλο σου ειναι μια χαρα'.
------------------------------
-'Τι εισαι' ? ρωτησε με μιαν αποχρωση πανικου στη φωνη του.
-'Καθησε απεναντι και θα σου τα εξηγησω ολα' ειπε η φωτογραφια. -'Να ξερεις πως δεν εχεις τιποτα να φοβασαι. Μονο μην περασεις μπροστα απο τον καναπε γιατι θα πατησεις γυαλι'.
Την ωρα που η φωτογραφια τελειωνε την φραση της πατουσε το γυαλι. Μια βρισια βγηκε απ' το στομα του ενω ταυτοχρονα εφερνε το χερι του στην πατουσα του. Εκατσε στον καναπε και με προσεχτικες κινησεις εβγαλε το γυαλι απο το ποδι του.
-'Τι στο διαολο εισαι' ? ρωτησε αγριεμενα. 'Και πως ηξερες πως θα πατουσα γυαλι' ?
-'Κατ' αρχας ηρεμησε' ειπε η φωτογραφια. -'Θα τα μαθεις ολα, απλα προσπαθησε να εχεις ανοιχτο μυαλο σε οτι θ' ακουσεις'.
-'Πρεπει να μου εχει στριψει, δεν εξηγειται αλλιως' μονολογησε ριχνοντας μια κλεφτη ματια στο μπουκαλι με το ουισκι.
-'Δεν εισαι μεθυσμενος' ακουσε την φωνη και παλι, μονο που αυτη τη φορα τον τρομαξε. Δεν ερχοταν απο την φωτογραφια πια αλλα....Αδυνατον, ειχε χασει τα λογικα του, δεν μπορουσε...
-'Ακουσε με προσεκτικα και θα καταλαβεις' ειπε το μπουκαλι με το ουισκι.
----------------------------------
-'Εχεις ηδη υποψιαστει οτι δεν ειμαι μερος αυτου του πλανητη και η υποψια σου ειναι σωστη. Προερχομαι απο ενα αστρο που ανηκει σ' εναν γαλαξια δισεκατομμυρια ετη φωτος απο δω.
Πριν χιλιαδες δικα σας χρονια εξαναγκαστηκαμε να εγκαταλειψουμε τον πλανητη μας γιατι πλεον δεν μπορουσαμε να ζησουμε εκει πια. Μην εχοντας σαφεις προσανατολισμους για το που να παμε ακολουθησαμε ολοι διαφορετικες πορειες με το σκεπτικο αν καποιοι απο μας εβρισκαν ενα αλλο τοπο που θα μπορουσαμε να επιβιωσουμε να ειδοποιουσε και τους υπολοιπους.
Δυστυχως η αναζητηση μας πηρε πολυ περισσοτερο απ' οτι περιμεναμε. Το δικο μας σκαφος εφτασε καποια στιγμη στο ηλιακο σας συστημα και αναποφευκτα καταληξαμε στον πλανητη σας. Ανελπιστα, οι συνθηκες που επικρατουσαν εδω ηταν ιδανικες για μας αλλα υπηρχε ενα μικρο προβλημα. Ο πλανητης ηταν ηδη κατοικημενος απο σας. Επιλεξαμε να μην γνωστοποιησουμε την υπαρξη μας αμεσως μα να περιμενουμε. Εν τω μεταξυ στειλαμε σημα και στους υπολοιπους πως ειχαμε βρει τον καταλληλο τοπο για παραμονη αλλα ακομα και τωρα δεν γνωριζουμε αν εχουν λαβει το σημα μας'.
-----------------------------------
-'Θελεις να πεις πως ειστε παραπανω απο ενας' ? ρωτησε με γουρλωμενα ματια.
-'Μην με διακοπτεις. Θα διαπιστωσεις πως ολες σου οι αποριες θ' απαντηθουν' ειπε το μπουκαλι και συνεχισε.
-'Το καλο στην ολη υποθεση ηταν πως δεν χρειαζοταν να εμφανιστουμε στους ανθρωπους. Βλεπεις μια απο τις ιδιοτητες που διαθετουμε ειναι να μπορουμε να παρουμε οποιαδηποτε μορφη ανοργανης υλης η νεκρης οργανικης. Ετσι συνεχισαμε να συνυπαρχουμε μαζι σας διχως ποτε κανεις να μας αντιληφθει. Και ετσι θα συνεχιζαμε αν τα πραγματα δεν επαιρναν αλλη τροπη, μια τροπη καθολου ευνοικη για μας'.
-'Θες να πεις πως υπαρχετε εδω και....Μα ποσοι εισαστε ? Πως ειστε στην πραγματικοτητα ? Τι θελετε απο μας ? Πως'........
-'Κανε λιγη υπομονη, θα τα μαθεις ολα' ειπε το μπουκαλι.
-'Δηλαδη μπορεις να παρεις οποια μορφη θελεις' ρωτησε δυσπιστα.
-'Αυτο ακριβως σου λεω τοση ωρα' ειπε το μαξιλαρακι του καναπε διπλα του κανοντας τον ν' αναπηδησει. -'Θα με αφησεις τωρα να συνεχισω η θα με διακοπτεις συνεχεια' ?
Κουνησε αμηχανα το κεφαλι προς τα κατω εχοντας καρφωμενα τα ματια του στο μαξιλαρακι.
-------------------------------------
-'Οπως ελεγα λοιπον τοσο καιρο δεν ειχαμε λογο ν' αποκαλυφθουμε. Ομως, συγκεκριμενα και απαραιτητα στοιχεια στην ατμοσφαιρα για να επιβιωσουμε εχουν αρχισει ν' αλλοιωνονται επικινδυνα λογω των ραγδαιων κλιματικων αλλαγων του πλανητη. Ετσι, δεν εχει νοημα να παραμενουμε στην αφανεια αφου ειναι μαθηματικα βεβαιο πως αν συνεχιστει αυτη η κατασταση σε μερικα χρονια και αυτος ο τοπος θα ειναι θανατηφορος για μας'.
-'Ναι, αλλα'....εκανε να πει μα η φωνη τον διεκοψε παλι.
-'Σηκωσε το τηλεφωνο για να μην μας διακοψουν' ειπε.
Κοιταξε απορημενα το μαξιλαρακι. Τηλεφωνο ? Ποιο τηλεφωνο ?.
Εκεινη τη στιγμη ακουστηκε ο ηχος της συσκευης.
-'Οχι, δεν ειναι η μελαχροινη που σε παρατησε πριν μηνες' ειπε η φωνη. 'Απο καποιο περιοδικο για μια ετησια συνδρομη'.
Πιστευε πως τα ματια του ειχαν γουρλωσει στον μεγιστο βαθμο μα οταν σηκωσε το ακουστικο και οντως ακουσε απο την αλλη μερια πως τον ηθελαν για συνδρομη περιοδικου τα ενοιωσε να μεγαλωνουν ακομα περισσοτερο. Ψιθυρισε κατι και κατεβασε το ακουστικο.
------------------------------------
-'Το ζητουμενο για μας' συνεχισε απροσκοπτα η φωνη πριν προλαβει ν' αρχισει να διατυπωνει ερωτησεις και αποριες 'ηταν με ποιον τροπο θ' αποκαλυπτομασταν χωρις να δημιουργησουμε πανικο και την αισθηση πως ειμαστε εισβολεις. Θελουμε απλα να συνυπαρχουμε μαζι σας και μαλιστα μπορουμε να σας βοηθησουμε σε παρα πολλους τομεις. Ετσι αποφασισαμε να το κανουμε σταδιακα και με την βοηθεια καποιων απο σας. Αυτη τη στιγμη που μιλαμε χιλιαδες αλλοι σαν εμενα μιλουν με ανθρωπους που μπορουν και θελουν να μας βοηθησουν να παρουσιαστουμε στους ανθρωπους οπως ακριβως το θελουμε. Ειρηνικα και φιλικα'.
-'Μα πως θα μπορουσα εγω ποτε να σας βοηθουσα' ? ρωτησε. 'Με ποιον τροπο' ?
-'Μ' αυτον' ειπε το βιβλιο με τα σκιτσα του ενω οι σελιδες του ανοιγοκλειναν με ταχυτητα.
-'Θα σου πω πως θα σχεδιασεις την ιστορια, που θα πας για να δημοσιοποιηθει κι ετσι εκατομμυρια κοσμος θα ξερει ηδη αυτο που προκειται να συμβει. Λοιπον, τι λες' ?
-'Εκατομμυρια' ? εκανε χαμογελωντας πικρα. 'Εδω νομιζω πως κανεις καποιο λαθος'.
-'Αυτο αστο σε μενα' ειπε το βιβλιο. 'Ειμαστε συμφωνοι λοιπον. Τωρα μπορεις να ρωτησεις οτι θελεις κι εγω θα σου λυσω καθε απορια σου'.
---------------------------------
Οι επομενοι τρεις μηνες κυλησαν καταιγιστικα σε εξελιξεις. Η ιστορια που σκιτσαρε, παντα κατω απο την επιβλεψη του εξωγηινου εκανε πραγματικο παταγο, με αποτελεσμα να εκτοξευτουν τα οικονομικα του αλλα και να κανει απροσμενα ονομα στο χωρο, φτανοντας στο σημειο να θεωρειται η νεα, μεγαλη, καυτη πεννα στο συμπαν της σκιτσογραφιας.
Εκμεταλλευομενος τη δυνατοτητα του εξωγηινου να προβλεπει το μελλον, μολονοτι οχι παντα και οχι σε μεγαλο βαθος, απεφυγε σκοπελους και αξιοποιησε ευκαιριες που ουτε καν φανταζοταν. Η σχεση του με την ουσιαστικα αορατη φιγουρα του επισκεπτη του ηταν στο καλυτερο δυνατο σημειο, μιας και ο ιδιος ηταν πληρως ευχαριστημενος απο την δουλεια του καλλιτεχνη. Το μονο μελανο σημειο εξακολουθουσε να παραμενει η απουσια της μοιραιας μελαχροινης μα ειχε αρχισει πια η αναμνηση της να ξεθωριαζει επικινδυνα.
Μετα απο καιρο ειχε βρει ισοροπια ψυχικη που του εβγαινε πια αυθορμητα και βιωνε πια την σημαντικοτερη και ουσιαστικοτερη χρονικη περιοδο της ζωης του.
Σε εξι μηνες ηταν προγραμματισμενη και η επισημη αποκαλυψη των εξωγηινων στην ανθρωπινη φυλη μα ηταν σιγουρος πως η υποδοχη που θα τους επιφυλασσοταν θα ηταν το λιγοτερο θερμη. Ολα πια πηγαιναν απο το καλο στο καλυτερο.
--------------------------------
Ειχε παραγγειλει κινεζικο μονο γι αυτον δεδομενου πως η εξωγηινη μορφη δεν χρειαζοταν τροφη κανενος ειδους. Η μερα ηταν φορτωμενη και συν τοις αλλοις η γεροντοκορη που εμενε δυο οροφους πανω του ειχε παραγγειλει πιανο, ενα πιανο που εκεινη τη στιγμη βρισκοταν στην διαδικασια ανελκυσμου του με γερανο. Ειχαν αστειευτει με το γεγονος δεδομενου πως κατι αλλο χρειαζοταν η γεροντοκορη και οχι πιανο. Αλλα και η αυριανη μερα ειχε φορτο με πολλες δουλειες που επρεπε να ερθουν σε περας. Θα ετρωγε, θα εκανε ενα μπανιο και μετα υπνο.
Εσπρωξε περα το αδειο πιατο και ξεφυσηξε. Αναψε ενα τσιγαρο και βολευτηκε στον καναπε.
-'Ε, ξεχασιαρη' ακουσε τη φωνη να λεει 'ειναι γρουσουζια να μην διαβασεις τι λεει το κουλουρακι της τυχης, δεν το ξερεις' ?
-'Ελα τωρα που πιστευεις σ' αυτες τις σαχλαμαρες' απαντησε γελωντας.
-'Πιστευω και πολυ μαλιστα' αποκριθηκε η φωνη 'αφου εγω ειμαι το κουλουρακι'.
Κοιταξε πιο προσεκτικα και ξεσπασε σε γελια διαπιστωνοντας πως ηταν το κουλουρακι που του μιλουσε. -'Αμα το θετεις ετσι' ειπε και το διαβασε. Παγωσε.
Εριξε μια ματια στην πορτα και αμεσως μετα στο κουλουρακι. Μεσα σε κλασμα δευτερολεπτου ειχε πεταχτει πανω και ορμησε με κατευθυνση την εξωπορτα.
-'Στασου' φωναξε το κουλουρακι μα ειτε δεν το ακουσε η δεν του εδωσε σημασια γιατι εξαφανιστηκε τρεχοντας. -'Δεν διαβασες την πισω μερια' συμπληρωσε ξεψυχισμενα.
Βρεθηκε στο παραθυρο κοιτωντας προς τα κατω ενω μουρμουριζε οσα ηταν γραμμενα στις δυο οψεις του χαρτιου.
-'Ενα λεπτο πριν, εξω απο την πορτα σου, σταθηκε η μελαχροινη μα δεν βρηκε το κουραγιο να χτυπησει κι εφυγε' εγραφε η μπροστινη μερια. 'Προσεχε μονο οταν φτασεις κατω να μην σταθεις διολου μα ν' απομακρυνθεις αμεσως απο το πεζοδρομιο' εγραφε στο πισω μερος.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου