ΕΛΕΝΗ ΣΚ.

ΜΙΑ ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ

Εβριζε ακομα οταν μπηκε στο σουπερ μαρκετ και κατευθυνθηκε προς την καβα. Απορουσε πως επετρεπαν σ' αυτους τους ανθρωπους να οδηγουν και μαλιστα με τετοιο επικινδυνο φορτιο. Αν τ' αντανακλαστικα της ηταν λιγο πιο αργα τωρα θα βρισκοταν κατω απο τις ροδες του. Ηταν τυχερη που ζουσε και το ηξερε. Διχως να σταματησει να μουρμουραει μεσα απο τα δοντια της αρπαξε δυο εξαπακα μπυρες και προχωρησε προς το ταμειο. Ακουσε το σουσουρο που επικρατουσε και αναστεναξε. Μα ακομα και στην ουρα επρεπε να τσακωνονται ?

Κοκκαλωσε βλεποντας τους τρεις μασκοφορους. Ο ενας ειχε το οπλο του κολλημενο στον κροταφο του ταμια, ο αλλος προσεχε οποιον προσπαθουσε να εισελθει στο καταστημα και ο τελευταιος προσεχε τους ελαχιστους πελατες που υπηρχαν ηδη μεσα. 

Αυτος ο τελευταιος ηταν που πανικοβληθηκε οταν την ειδε να κανει μια αποτομη κινηση. Εσκεμμενα η οχι, το οπλο εκπυρσοκροτησε. Ειδε την στιγμιαια λαμψη απο την καννη του οπλου και προλαβε ν' ανοιγοκλεισει τα ματια της καθως ανεμενε το μοιραιο.

Κλασματα του δευτερολεπτου μετα βρεθηκε σωριασμενη καταχαμα.  

                                               ==========================

Ενοιωσε ενα σουβλερο πονο στον αγκωνα της και προς στιγμην φοβηθηκε οτι τον ειχε σπασει. Εριξε μια ματια τριγυρω και της κοπηκε η ανασα. Βρισκοταν ξαπλωμενη πανω σε κατι που εμοιαζε με αμμο αλλα οι κοκκοι εφερναν περισσοτερο στην υφη σαν γρανιτενιος ζελες. Δοκιμασε να σηκωθει υπο την επηρρεια του σοκ και εκεινη ακριβως την στιγμη δεχτηκε το δευτερο και πιο ισχυρο. Στην θεα του πλασματος απο τον πανικο της εκανε ενα αδεξιο βημα προς τα πισω και σωριαστηκε φαρδια πλατια παλι στο παραξενο εδαφος. 

Ο πονος στον αγκωνα της επιδεινωθηκε ενω το κεφαλι της εβρισκε πανω σε κατι σκληρο και στερεο. Τα ματια της θολωσαν και προλαβε να δει φευγαλεα το πλασμα να κινειται προς το μερος της. Δοκιμασε να ουρλιαξει μα δεν ειχε καθολου δυναμη μεσα της. Ενστικτωδως σηκωσε το χερι της σε μια προσπαθεια να προφυλαχτει απο την επιθεση που ηταν σιγουρη πως ετοιμαζε η αγνωστη μορφη. Δεν εμαθε ποτε αν υπηρξε καποιο αποτελεσμα γιατι η σπλαχνικη κατασταση λιποθυμιας την κατελαβε και την αναισθητοποιησε. 

                                            ==========================

Ανοιξε τα ματια της και το πρωτο πραγμα που εκανε ηταν να προσπαθησει να καταλαβει που βρισκοταν. Ενοιωσε το κορμι της γυμνο κατω απο το απαλο κοκκινο φως που εξεπεμπε ενα ενεργειακο πεδιο που σχεδον την καλυπτε ολοκληρη. Ο πονος στον αγκωνα, που πλεον δεν υπηρχε, εκεινη η απαισια μορφη που ειχε αντικρυσει, η παραξενη αμμος που ειχε ξυπνησει αρχικα δεν υπηρχαν πουθενα. Ανασηκωθηκε απο κατι που εμοιαζε με κρεββατι μα στην ουσια ηταν απλως καποιο υλικο που επαιρνε το σχημα του κορμιου της κι εψαξε για τα ρουχα της. Τα βρηκε λιγο πιο περα κι ενοιωσε πολυ καλυτερα ντυμενη. Βρισκοταν στην διαδικασια εξερευνησης του δωματιου, αν μπορουσε αυτο που εμοιαζε πιοτερο με κυκλικο θαλαμο να ειναι δωματιο οταν ενοιωσε την παρουσια πισω της. Το αρχικο συναισθημα που ειχε αισθανθει επεστρεψε αλλα οχι τοσο εντονο. Εκανε ενα βημα προς τα πισω και συνεχιζε να κοιταει το ον.

Φαινοταν κατασκευασμενο απο το ιδιο υλικο πανω στο οποιο ειχε ξυπνησει, μονο ο χρωματισμος αλλαζε οπως και το σχημα η η μορφη του. Μια ζελεδοειδης προεκταση, κατι σαν χερι, της εκανε νοημα ν' ακολουθησει και υπακουσε διστακτικα.

                                                ==========================

Βρεθηκε συντομα σε κατι που εμοιαζε με τεραστια αιθουσα μολονοτι δεν ειχε ακριβη ορια αρχης και τελους. Αριστερα και δεξια, σε παραταξη, στεκονταν ενα σωρο απ' αυτα τ' απιστευτα οντα ενω στο βαθος, σαν καθισμενο πανω σε κατι αμορφο, ηταν ενα ακομα ον.

Η ζελεοειδης προεκταση της εκανε νοημα να σταματησει και για λιγο μια αμηχανη σιωπη ειχε πεσει στην αιθουσα. Το ον στο βαθος την εσπασε.

-'Μην φοβασαι' ειπε με μια φωνη γεματη τριξιματα, σαν κι αυτα που ακουγονται αν τριψεις σιγα και υπομονετικα μια φρυγανια. 'Κανεις εδω δεν προκειται να σου κανει κακο. Εισαι φιλοξενουμενη μας για οσο καιρο θα χρειαστει και θα ικανοποιησουμε ολες τις αναγκες σου'.

-'Ικανοποιηστε μου πρωτα αυτο' απαντησε η γυναικα ενω ταυτοχρονα εκανε δυο βηματα μπρος.

-'Ποιοι ειστε ? Που βρισκομαι ? Τι θελετε απο μενα ? Πως βρεθηκα εδω' ?

Για λιγο δεν μιλησε κανεις. Μετα το ον με την φωνη της θρυμματισμενης φρυγανιας μιλησε.

-'Εχεις απολυτο δικιο σε οτι ρωτας. Θα σου εξηγησω τα παντα' ειπε και αρχισε να μιλαει.

                                                =========================

-'Θα εχεις καταλαβει βεβαια πως δεν βρισκεσαι πια στον πλανητη σου. Ο πλανητης που εισαι αυτη τη στιγμη λεγεται Ζντακου και εμεις ειμαστε οι κατοικοι του, οι Βπλιγκ. Ειμαστε δισεκατομμυρια ετη φωτος, οπως τα ονομαζετε εσεις, μακρια απο την πατριδα σου, τη Γη. Ο λαος μου, εδω και αμετρητα χντεμρ, δικα σας χρονια, ζει ειρηνικα στον Ζντακου διχως να εχει δημιουργησει ποτε προβλημα σε κανεναν. Ομως εδω και παρα πολυ καιρο αντιμετωπιζουμε προβλημα με τους Κεολλ, κατοικους ενος μακρινου πλανητη, του Πολμπλ. Η επεκτατικη πολιτικη που ακολουθουν τους οδηγησε μεχρι εμας και παρα την θεληση μας μπλεξαμε σε διαμαχη μαζι τους. Ο μοναδικος τροπος για να επιβιωσουμε ηταν ν' αντισταθουμε και αυτο δεν ηταν καθολου δυσκολο δεδομενου οτι τεχνολογικα ειμαστε παρα πολυ μπροστα απο τους Κεολλ. Δυστυχως για μας αυτο ηταν κατι που το αντιληφθηκαν και οι ιδιοι και πριν αρκετο καιρο προχωρησαν σ' ενα σαμποταζ που πραγματικα μας αφησε ανυπερασπιστους'.

-'Τι εννοεις σαμποταζ' ρωτησε η γυναικα που φανηκε να δειχνει πια ενδιαφερον για την ιστορια.

-'Θα σου πω και θα καταλαβεις για ποιο λογο βρισκεσαι εδω, στον Ζντακου'.

                                                ==========================

-'Οπως ελεγα πριν απο αρκετο καιρο μια ομαδα διαστημοπλοιων των Κεολλ προσγειωθηκε στον πλανητη μας διχως να γινουν αντιληπτοι απο κανεναν. Αυτο που ηθελαν ηταν να σαμποταρουν τα ανυπερασπιστα κι αφυλακτα διαστημοπλοια μας ουτως ωστε να μην συναντησουν αντισταση οταν επιτεθουν'.

-'Θες να πεις οτι ειχατε τα διαστημοπλοια αφυλαχτα ενω βρισκοσασταν σε εμπολεμη περιοδο' ? ρωτησε η γυναικα απορωντας για την αφελεια των Βπλιγκ.

-'Ο λαος μου δεν εχει πολεμησει απο τοτε που το συμπαν αναγεννηθηκε για πεντακοσιοστη φορα' εκανε η φωνη με το τριξιμο. 'Τα διαστημοπλοια μας ηταν στην ουσια εξερευνητικα, απλα μετατρεπονταν σε πολεμικα με ελαχιστες μετατροπες, κατι που δεν μας χρειαστηκε ποτε.

Η ουσια ειναι πως οι Κεολλ κατορθωσαν αυτο που ηθελαν. Αυτη τη στιγμη ουτε ενα απο τα διαστημοπλοια μας δεν μπορει να λειτουργησει'.

-'Κι απο μενα τι θελετε' ? ρωτησε η γυναικα. 'Να κερδισω μονη μου αυτον τον πολεμο' ?

-'Αυτο ακριβως σου ζηταμε' ειπε η φωνη. 'Και ξερουμε πως μπορεις να το κανεις'. 
                                            =========================
-'Ειστε τρελλοι ολοι σας' απαντησε η γυναικα. 'Κι ακομα δεν απαντησατε σε ολες τις ερωτησεις που σας εκανα'.
-'Η τηλεμεταφορα ειναι κατι το αστειο για μας, οσο ακατορθωτο και δυσκολο φαινεται σε σας. Σε τραβηξαμε εδω και μαλιστα σε μια στιγμη πολυ κρισιμη για σενα. Αν δεν κανω λαθος αν ειχαμε αργησει εστω κι ενα δευτερολεπτο τωρα δεν θα ησουν ζωντανη' ειπε η φωνη.
Αμεσως η σκηνη στο σουπερ μαρκετ περασε αστραπιαια απο το μυαλο της. Ειχε ενα δικιο σ' αυτο που υποστηριζε. Λιγο ακομα και θα ηταν νεκρη απο τη σφαιρα του ληστη. Μπορει να ενοιωθε πως βρισκοταν σ' ενα τρελλοκομειο, αυτο ομως δεν αλλαζε το γεγονος πως ζουσε ακομα. Ισως τους το χρωστουσε να τους ακουσει μεχρι τελους.
-'Δεν βλεπω με ποιο τροπο θα μπορουσα εγω ποτε να σας βοηθησω σ' εναν τετοιο πολεμο. Μια απλη σχεδιαστρια πολεμικων σκαφων ειμαι, ουτε μαχητης, ουτε στρατηγικες γνωσεις εχω. Σε τι θα μπορουσα να σας φανω χρησιμη' ? ρωτησε με εκδηλη την απορια στη φωνη της.
-'Μπορει να σου φαινεται απιστευτο αλλα εισαι ακριβως αυτη που χρειαζομαστε' ειπε σχεδον με παθος η φωνη. Ασε με να σου εξηγησω και θα καταλαβεις'.
                                             ===========================
-'Αυτη τη στιγμη οι Κεολλ πιστευουν οτι με μια μικρας εμβελειας εισβολη θα μας νικησουν αφου θεωρητικα δεν εχουμε κανενα τροπο αμυνας. Ετσι τους περιμενουμε απο στιγμη σε στιγμη να κανουν την κινηση τους. Ομως δεν ειμαστε τελειως ανυπερασπιστοι απεναντι τους'.
Με μια κινηση της ζελεδοειδους προεκτασης εμφανισε στο χωρο ενα ολογραμμα.
-'Το γνωριζεις αυτο' ? ρωτησε.
-'Να με παρει ο διαολος' μουρμουρισε μεσα απο τα δοντια της. -'Ενα ΒΟΤΖ 312. Θελεις να πεις οτι το εχετε καπου εδω ολοκληρωμενο' ? ρωτησε.
-'Εχουμε ενα σωρο απο δαυτα στα μουσεια μας' απαντησε το ον. 'Το θεμα ειναι πως επειδη ειναι τοσο παλια κανεις δεν γνωριζει ακριβως την λειτουργια τους και τον χειρισμο τους. Γι αυτο σε χρειαζομαστε. Δουλεψες στον σχεδιασμο και την κατασκευη τους, θελουμε να μας μαθεις την χρηση τους. Οι Κεολλ δεν περιμενουν οτι θα εχουμε κατι ν' αντισταθουμε, θα μας επιτεθουν αλαζονικα με μικρη δυναμη και αν καταφερουμε και τους αναχαιτισουμε θα το σκεφτουν πολυ να ξαναδοκιμασουν. Εξ' αλλου μεχρι τοτε θα εχουμε κατασκευασει καινουρια διαστημοπλοια και θα ειμαστε πανετοιμοι. Λοιπον ? Θα μας βοηθησεις' ? 
                                                             =========================
Επι δυο ολοκληρους μηνες δεν εκανε κατι αλλο απο το να τους δειχνει τις λειτουργιες του ΒΟΤΖ 312. Τους εξηγησε τον χειρισμο του, το οπλοστασιο του, ολες του τις δυνατοτητες. Δεν ειχαν και λιγα απο δαυτα, ετσι σε λιγοτερο απο 60 μερες ειχε εκπαιδευσει ενα μικρο στρατο πανω σε μια τεχνολογια που τους ηταν παντελως ξενη. Σχεδον στεναχωρηθηκε οταν το ον της ζητησε να συναντηθουν ξανα. Ηθελε να την ευχαριστησει για ολα οσα ειχε κανει γι αυτους, οτι ποτε δεν θα την ξεχναγαν και οτι ηλπιζαν να κερδισουν τον πολεμο χαρη σ' αυτην. Αυτο που της εκανε μεγαλυτερη εντυπωση ηταν η τελευταια του φραση πριν την εναρξη διαδικασιας για την επιστροφη της και ξαφνικα ενοιωσε απεραντη ευγνωμοσυνη γι αυτον τον αγνωστο λαο.
-'Κανονικα πρεπει να σ' επιστρεψω ακριβως στο χρονικο σημειο απ' οπου σε πηραμε. Καταλαβαινω ομως πως αυτο θα ηταν μοιραιο για σενα αφου την δεδομενη στιγμη απειχες κλασματα του δευτερολεπτου απο το θανατο. Ετσι θα σε ρωτησω αν θελεις να σε παω πισω χρονικα πριν το συμβαν η μετα, κατι που για την τεχνολογια μας ειναι εφικτο'.
Δεν σκεφτηκε σχεδον καθολου οταν εδωσε την απαντηση της. Ηξερε τι επρεπε να γινει. 
                                                   ========================
Φυσικα πιο πριν. Ακομα και να πηγαινε πιο μπροστα στο χρονο παλι μεσα στο σουπερ μαρκετ θα ηταν. Ακομα κι αν δεν εμφανιζοταν αποτομα απεναντι στον ληστη που την ειχε πυροβολησει παλι δεν μπορουσε να ειναι σιγουρη για την εξελιξη. Ποιος της ελεγε οτι μεσα σ' ενα παροξυσμο δεν σκοτωναν ολους τους πελατες για να εξαφανισουν τους μαρτυρες ? Οχι, ηταν ακρως ριψοκινδυνο κατι τετοιο. Μονο πισω ηταν σιγουρη. Το μονο που ειχε να κανει ηταν να μην μπει ποτε μεσα στο σουπερ μαρκετ. Τοσο απλα. Σταθηκε για μια στιγμη να σταθμισει την τελικη της αποφαση και χαμογελασε αχνα σκεπτομενη ποσο σωστα το ειχε χειριστει.
Ακουσε το στριγγλισμα απο το φρεναρισμα πισω της και γυρισε να δει. Ο οδηγος του βυτιοφορου στην προσπαθεια του να την αποφυγει εκοψε αποτομα το τιμονι αριστερα. Το βαρυ οχημα εκανε μερικα μετρα και μετα ντεραπαρισε. Συρθηκε στο δρομο, τον διεσχισε καθετα και επεσε με ολο το βαρος και την δυναμη του σ' ενα αλλο παρκαρισμενο φορτηγο.
Ειχε μεινει παγωμενη να παρακολουθει την τρελλη πορεια του βυτιοφορου μ' ενα μυαλο αδειο απο σκεψεις. Τα ματια της ανοιγοκλεισαν επανειλημμενα την στιγμη της θηριωδους εκρηξης.
Ενοιωσε στην αρχη ενα ωστικο κυμα να την χτυπαει, μετα μια απαλη, γλυκια ζεστη να την τυλιγει και υστερα εξαερωθηκε μεσα σε μια κολαση φωτιας.

                                                       ΤΕΛΟΣ