ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 53
Η υλοποιηση της πρωτης μορφης που εμφανιστηκε απο το πουθενα θα επρεπε κατω απο φυσιολογικες συνθηκες να εχει πανικοβαλλει τον ξενο μα αυτος που φανηκε να ενοχλειται στην πραγματικοτητα ηταν η Σουμπ Νιγκουραθ. Κι αν για την ιδια το θεαμα δεν ηταν καινουργιο η εντυπωσιακο ο ξενος ενοιωσε την καρδια του να χτυπαει πολυ πιο γρηγορα απο το κανονικο.
Το γιγαντιο σωμα ηταν καλυμμενο με μεγαλα ασημενια λεπια, τα χερια ειχαν μεν ανθρωπινη μορφη μα ενωνονταν μεταξυ τους με μεμβρανες οπως κι αυτα των ποδιων. Το κεφαλι, σε σχημα δελφινιου, ειχε ενα και μοναδικο ματι τεραστιου μεγεθους. Το πλεον επιβλητικο ομως πανω του ηταν η φωνη του, οταν μιλησε, που ηταν πιο βαθια και απο καμπανα που ακουγεται σε αποσταση. Απευθυνθηκε στην θεα, αγνοωντας τελειως τον ξενο, σαν να μην υπηρχε.
-'Αδελφη μου, τι σκοπευες να κανεις εδω αν δεν ερχομασταν' ?
-'Δαγων, πρεπει να με ακουσεις. Αυτο το θνητο υποκειμενο...'
Μια αλλη πελωρια σκια καλυψε ολον τον τοπο.
===========================
-'Ο Γιγκ, ο Ουροβορος Οφις !' ξεστομισε αθελα του ο ξενος βλεποντας την δευτερη μορφη να υλοποιειται μροστα του σ' ενα τεραστιο φιδι που εμοιαζε να μην εχει τελειωμο. Οπισθοχωρησε και καλυφθηκε πισω απο μια κολωνα. Αυτο δεν το περιμενε. Οταν εκανε εκκληση σε οποιονδηποτε αλλο 'ενοικο' του κυβου δεν περιμενε οτι θα εμφανιζοταν μπροστα του ο Δαγων με τον Γιγκ. Το θετικο ηταν οτι και οι δυο ασχολουνταν με την αδελφη τους, την Σουμπ Νιγκουραθ, και οχι με τον ιδιο. Θεωρησε σοφο να μην ανακατευτει στην διενεξη αναμεσα σε τρεις απο τους Μεγαλους Παλιους αλλα να παρακολουθησει διακριτικα την εξελιξη.
-'Αδελφη μου, ξερεις πολυ καλα πως ο θνητος εχει μια αποστολη να εκτελεσει κι εσυ προσπαθεις να τον εξοντωσεις ? Εχεις ιδεα τι θα συμβει αν παθει κατι ? Θα ξυπνησεις εσυ τον Μεγα Κθουλου απο τον αιωνιο υπνο του για να του πεις τι εκανες ?'
Ενα αποκοσμο ουρλιαχτο βγηκε απο το στομα της θεας-κατσικας στο ακουσμα του ονοματος του Μεγα Κθουλου και ως δια μαγειας εξαφανιστηκε στο πηχτο σκοταδι.
==============================
Ο Κοναλλ ηταν σπουδαιος μαχητης μα ο καπετανιος Γκουχαν δεν ηταν ευκολος αντιπαλος. Το ρεπερτοριο του, πλην ολων των αλλων, εβριθε απο ενα σωρο μικρα, βρωμικα κολπα που ομως πολλες φορες του ειχαν σωσει τη ζωη και τον ειχαν αναδειξει νικητη. Ενα κλασσικο απ' αυτα που χρησιμοποιησε και στον Κοναλλ ηταν το να κλωτσησει λασπη στα ματια του αντιπαλου του τυφλωνοντας τον προσωρινα. Μην μπορωντας ν' αμυνθει ο τελευταιος απλα οπισθοχωρουσε στο πουθενα. Ο Γκουχαν τον πλησιασε και σηκωσε το σπαθι του για το τελικο χτυπημα.
Η λεπιδα συναντησε το ξιφος της Καραν που ειχε σπευσει για βοηθεια βλεποντας την δεινη θεση που βρισκοταν ο Κοναλλ. Ετσι εξαγορασε με τιμημα την ιδια της τη ζωη μερικα πολυτιμα δευτερολεπτα στον αντρα που αγαπουσε για να επανακαμψει, η ιδια ομως, μενοντας ακαλυπτη απεναντι στην Γκορμλα που ειχε πλησιασει αθορυβα, δεχτηκε το χτυπημα της στο ηλιακο πλεγμα και γονατισε. Το δευτερο χτυπημα την αποτελειωσε. Εκλεισε τα ματια της εχοντας σαν τελευταια εικονα τον Κοναλλ που παρακολουθουσε ανημπορος να κανει οτιδηποτε.
=================================
Ηταν τοση η μανια του Κοναλλ οταν επιτεθηκε στον Γκουχαν που ο τελευταιος προσπαθωντας ν' αποφυγει την λυσσαλεα του επιθεση υποχωρουσε ατακτα με αποτελεσμα να σκονταψει πανω σ' ενα επιγειο κλαδι. Βρεθηκε πεσμενος ανασκελα, αοπλος, να παρακολουθει τον μαινομενο Κοναλλ να πεφτει πανω του. Το σπαθι τον διαπερασε τοσο δυνατα που οχι μονο καρφωθηκε στο χωμα αλλα οσο και να προσπαθησε ο Κοναλλ του ηταν αδυνατο να το τραβηξει πισω.
Αρπαξε το σπαθι καποιου νεκρου και ορμησε να βοηθησει τον Μπολγκ που παλευε με τον Ραντραμ, το μονο ζευγαρι που εμοιαζε να μην υπερισχυει καποιος μεχρι στιγμης.
Το ιδιο θα εκανε και η Γκορμλα αλλα ειδε ξαφνικα μπροστα της τον Φινταν. Ολο της το μισος για την ανηψια του την Ιερνη ηρθε αποτομα στην επιφανεια και σε λιγοτερο χρονο απ' οτι και η ιδια πιστευε ειχε τραυματισει θανασιμα τον αντιπαλο της αφηνοντας τον να ξεψυχαει στο εδαφος. Μ΄ενα επιφωνημα ικανοποιησης σκουπισε το ξιφος της στα ρουχα του Φινταν κι εσπευσε στο πλευρο του Ραντραμ που ειχε περιελθει σε δεινη θεση.
=================================
Με την εξαφνη αποχωρηση της Σουμπ Νιγκουραθ η Κλοντα, μαζι με τις τρεις υπηρετριες της θεας, την Εντα, την Ντερμπνταλ και την Μπρονα εκαναν μια κινηση για να χωθουν μεσα στον ναο για να προστατευτουν αλλα δεν προλαβαν. Η ουρα του Γιγκ σαρωσε τα παντα σχεδον διαμελιζοντας τες και σκορπωντας τα ματωμενα κομματια τους παντου. Βλεποντας τι ειχε συμβει στις πιστες θεραπαινιδες της θεας οι υπολοιποι που πριν καμποση ωρα απολαμβαναν το ξεφρενο, βλασφημο οργιο προς τιμην της Σουμπ Νιγκουραθ, δοκιμασαν να τρεξουν για να σωθουν. Ομως δεν υπηρχε τροπος να γλυτωσουν απο τον ερπετομορφο θεο Γκιγκ.
Εχοντας την ιδια μοιρα με τις ιερειες διολου δεν τους απασχολησε το γεγονος πως αμεσως μετα ο Γιγκ επιδοθηκε στο φαγωμα των κομματιασμενων σαρκων τους αδιαφορωντας για το αν τα θυματα του ηταν πιστοι υπηκοοι της αδελφης του.
Με την ολοκληρωση του γευματος στραφηκε και παλι κοντα στον Δαγωνα που ειχε τωρα πλησιασει σε αποσταση αναπνοης εναν πραγματικα φοβισμενο ξενο.
===============================
-'Ηταν η πρωτη και τελευταια φορα που κανεις επικληση μεσω του κυβου σε καποιον απο μας' ειπε με την χαωδη, καμπανιστη του φωνη ο Δαγων κοιτωντας τον αγριεμενα.
Μολονοτι εκεινη τη στιγμη η προσοχη του θα επρεπε να ειναι παντελως εστιασμενη στο τι του ελεγε ο ιδιος ο θανατος, μια αχρηστη και σε εντελως λαθος χρονο απαντηση ηρθε αποτομα στην επιφανεια του μυαλου του δινοντας εξηγηση στην απορια που ειχε σχηματιστει ακουσια στη σκεψη του, γιατι αραγε ο Γιγκ δεν ειχε μιλησει καθολου απο την στιγμη που ειχε εμφανιστει.
Ο Γιγκ δεν μιλουσε ποτε παρα μονο εδινε εντολες νοητικα που ολοι επρεπε να υπακουσουν αν ηθελαν να ζησουν. Τωρα μπορουσε να ξαναγυρισει στον Δαγωνα.
-'Φροντισε να ολοκληρωσεις το εργο σου διχως αλλες καθυστερησεις' ειπε ο Μεγαλος Παλιος. 'Μην ξεχνας πως γι αυτο σου δοθηκε ο κυβος'.
Εξαφανιστηκαν με τον ιδιο τροπο που ειχε χαθει και η Σουμπ Νιγκουραθ. Το μονο που εμεινε πισω ηταν μια νοητικη απειλη τοσο φρικιαστικα ανελεητη που παγωσε η καρδια του.
Μπορει ο Γιγκ να μην μιλαγε, ηξερε ομως πως να γινεται απολυτα σαφης.
=================================
Η Γκορμλα βοηθησε τον Ραντραμ να ισορροπησει την κατασταση εις βαρος του αλλα δεν φανταζοταν ποτε το πως. Σταθηκε διπλα του με τα ματια να πετανε φλογες ετοιμη για ολα. Για ολα εκτος απο αυτο που συνεβη. Ενα δυνατο χτυπημα του Μπολγκ τον εριξε σχεδον στα γονατα ανημπορο να κανει οτιδηποτε απλα περιμενοντας το τελικο χτυπημα. Την ωρα που κατεβαινε το ξιφος για το τελικο χτυπημα η Γκορμλα μπηκε αναμεσα στο κρυο μεταλλο και τον γονυπετη πολεμιστη.
Η λεπιδα χωθηκε αβιαστα κατω απο το στηθος της γυναικας και την αφησε ετοιμοθανατη στα χερια του Ραντραμ. Γυρισε με δυσκολια και τον κοιταξε ενω τα ματια της αρχισαν να κλεινουν.
-'Εγω...το ξερεις πως...δεν ηθελα να...'.
Εσβησε στην αγκαλια του με το χερι της ακομα σφιγμενο στο δικο του.
-'Κι εγω σ' αγαπω' της ψιθυρισε κι εκλεισε τα ματια του βαστωντας την ασφυκτικα πανω του. Της χαιδεψε τα μαλλια και την φιλησε απαλα στα χειλη αφηνοντας ενα ματωμενο αποτυπωμα. Μετα σηκωσε τα ματια του ν' αντικρυσει το δημιο του.
Το κεφαλι του αποκολληθηκε απο το σωμα του και κυλησε πολλα μετρα πιο περα.
============================
Γρατζουνιες, αμυχες, επιφανειακα τραυματα και πληγες, αυτος ηταν ο απολογισμος μεχρι στιγμης της μονομαχιας αναμεσα στην Ιερνη και την Φιεννα. Μολονοτι ι Ιερνη ηταν πιο ζωντανη η Φιεννα εξακολουθουσε να παραμενει επικινδυνος αντιπαλος.
Η στιγμη που η Ιερνη σαστισε εντελως ηταν οταν η Φιεννα πεταξε κατω το σπαθι της.
-'Παραδιδομαι' ειπε. 'Δεν εχει νοημα νοημα να συνεχισω μια μαχη που ειναι ηδη χαμενη'.
Η Ιερνη ενοιωσε τους αλλους να πλησιαζουν απο πισω της.
-'Ολα ηταν λαθος' συνεχισε η Φιεννα, 'ενα μεγαλο λαθος'.
Η Ιερνη γυρισε και κοιταξε τα βλοσυρα προσωπα των συντροφων της και εκανε να κινηθει προς το μερος τους. Ηταν καποιο εσωτερικο καμπανακι αυτο που ηχησε προειδοποιωντας την πως ηταν σε κινδυνο. Διχως να βλεπει εκανε στο πλαι μα οχι τοσο γρηγορα για να μην δεχτει το σπαθι της Φιεννα ψηλα στον ωμο. Γυρισε αστραπιαια και με ολη της την δυναμη εμπηξε το λεπιδι στην καρδια της Φιεννα. Μετα γονατισε.
-'Δεν ειναι τιποτα' εκανε καθησυχαστικα ο Μπολγκ βοηθωντας την να σηκωθει.
==========================
Τους πηρε λιγα λεπτα μεχρι να φτασουν στον ναο. Απολυτη ερημια επικρατουσε, η μονη μορφη ζωης ηταν ενας καταπονημενος κι εξουθενομενος ξενος που ακουμπουσε πανω σε μια φλεγομενη στηλη. Τον πλησιασαν ενω παραλληλα ηλεγχαν εξονυχιστικα το μερος.
-'Ολα τελειωσαν' ειπε ο ξενος απευθυνομενος στον Μπολγκ. 'Δεν εχετε τιποτα να φοβαστε απο δω και περα, τα παντα θα επανελθουν σε ομαλη κατασταση σταδιακα. Η λατρεια της Σουμπ Νιγκουραθ θα σβησει, σαν ενας κακος εφιαλτης που τελειωνει με το πρωτο φως της αυγης, η αρχη εγινε σημερα, εδω. Παραλληλα, τελειωσε και η αναγκαιοτητα της παρουσιας μου εδω. Μπορει' συνεχισε κοιτωντας εντονα τον Κοναλλ 'να μην ολοκληρωθηκε ενας συγκεκριμενος σκοπος μα συνετελεσθη κατι πολυ μεγαλυτερο, κατι πιο σημαντικο'.
-'Καλη τυχη σε οτι κι αν εχεις να κανεις στη συνεχεια' ειπε ο Μπολγκ. 'Σ' ευχαριστουμε για την πολυτιμη βοηθεια. Αν δεν ησουνα εσυ δεν ξερω πως θα ημασταν τωρα'.
Ο ξενος κουνησε ελαφρα το κεφαλι, σαν να συναινουσε σε οτι ειχε ακουσει και σαν ν' αποχαιρετουσε ταυτοχρονα.
===========================
Ολα οσα ειχε σκεφτει η Ιερνη για να πει δεν εφτασαν ποτε στο στομα της για να γινουν λεξεις.
Ακολουθησε αμιλητη τον Μπολγκ διχως να δει ποτε την βαρια χειραψια που ανταλλαξε ο ξενος με τον Κοναλλ πισω της. Κοντοσταθηκε εχοντας την αισθηση πως με την ακρη του ματιου της ειχε πιασει μια κινηση. Της φανηκε πως ειχε δει μεσα στα δεντρα ενα γερο ντυμενο μ' ενα λεπτο χιτωνα και ενα μπαστουνι στα χερια. Κοιταξε καλυτερα μα δεν υπηρχε απολυτως κανενας.
Σκεφτηκε να το πει στους αλλους μ' αλλαξε γνωμη αμεσως. Αφησε τον Κοναλλ να την προσπερασει και κοιταξε μια τελευταια φορα πισω, εκει που ειχαν αφησει τον ξενο.
Δεν υπηρχε κανενας εκει.
Αφησε το αλογο να διαλεξει πορεια βυθισμενος στις σκεψεις του. Ακομα δεν ειχε συνειδητοποιησει πως ειχε βρεθει απεναντι σε τρεις Μεγαλους Παλιους και ζουσε ακομα.
Θυμηθηκε τα λογια του Δαγωνα κι ενας αναστεναγμος ξεφυγε απο τα χειλη του.
Ειχε μολις αφησει ενα κομματι του γριφου ανεκμεταλλευτο επιτρεποντας στον Κοναλλ να ζησει. Επρεπε να κερδισει τον χαμενο χρονο και να ξεκινησει και παλι την αναζητηση του.
Επετρεψε στο σκοταδι να τον καταπιει ενω μια στιγμιαια λαμψη φωτισε τα ματια του.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 53
Η υλοποιηση της πρωτης μορφης που εμφανιστηκε απο το πουθενα θα επρεπε κατω απο φυσιολογικες συνθηκες να εχει πανικοβαλλει τον ξενο μα αυτος που φανηκε να ενοχλειται στην πραγματικοτητα ηταν η Σουμπ Νιγκουραθ. Κι αν για την ιδια το θεαμα δεν ηταν καινουργιο η εντυπωσιακο ο ξενος ενοιωσε την καρδια του να χτυπαει πολυ πιο γρηγορα απο το κανονικο.
Το γιγαντιο σωμα ηταν καλυμμενο με μεγαλα ασημενια λεπια, τα χερια ειχαν μεν ανθρωπινη μορφη μα ενωνονταν μεταξυ τους με μεμβρανες οπως κι αυτα των ποδιων. Το κεφαλι, σε σχημα δελφινιου, ειχε ενα και μοναδικο ματι τεραστιου μεγεθους. Το πλεον επιβλητικο ομως πανω του ηταν η φωνη του, οταν μιλησε, που ηταν πιο βαθια και απο καμπανα που ακουγεται σε αποσταση. Απευθυνθηκε στην θεα, αγνοωντας τελειως τον ξενο, σαν να μην υπηρχε.
-'Αδελφη μου, τι σκοπευες να κανεις εδω αν δεν ερχομασταν' ?
-'Δαγων, πρεπει να με ακουσεις. Αυτο το θνητο υποκειμενο...'
Μια αλλη πελωρια σκια καλυψε ολον τον τοπο.
===========================
-'Ο Γιγκ, ο Ουροβορος Οφις !' ξεστομισε αθελα του ο ξενος βλεποντας την δευτερη μορφη να υλοποιειται μροστα του σ' ενα τεραστιο φιδι που εμοιαζε να μην εχει τελειωμο. Οπισθοχωρησε και καλυφθηκε πισω απο μια κολωνα. Αυτο δεν το περιμενε. Οταν εκανε εκκληση σε οποιονδηποτε αλλο 'ενοικο' του κυβου δεν περιμενε οτι θα εμφανιζοταν μπροστα του ο Δαγων με τον Γιγκ. Το θετικο ηταν οτι και οι δυο ασχολουνταν με την αδελφη τους, την Σουμπ Νιγκουραθ, και οχι με τον ιδιο. Θεωρησε σοφο να μην ανακατευτει στην διενεξη αναμεσα σε τρεις απο τους Μεγαλους Παλιους αλλα να παρακολουθησει διακριτικα την εξελιξη.
-'Αδελφη μου, ξερεις πολυ καλα πως ο θνητος εχει μια αποστολη να εκτελεσει κι εσυ προσπαθεις να τον εξοντωσεις ? Εχεις ιδεα τι θα συμβει αν παθει κατι ? Θα ξυπνησεις εσυ τον Μεγα Κθουλου απο τον αιωνιο υπνο του για να του πεις τι εκανες ?'
Ενα αποκοσμο ουρλιαχτο βγηκε απο το στομα της θεας-κατσικας στο ακουσμα του ονοματος του Μεγα Κθουλου και ως δια μαγειας εξαφανιστηκε στο πηχτο σκοταδι.
==============================
Ο Κοναλλ ηταν σπουδαιος μαχητης μα ο καπετανιος Γκουχαν δεν ηταν ευκολος αντιπαλος. Το ρεπερτοριο του, πλην ολων των αλλων, εβριθε απο ενα σωρο μικρα, βρωμικα κολπα που ομως πολλες φορες του ειχαν σωσει τη ζωη και τον ειχαν αναδειξει νικητη. Ενα κλασσικο απ' αυτα που χρησιμοποιησε και στον Κοναλλ ηταν το να κλωτσησει λασπη στα ματια του αντιπαλου του τυφλωνοντας τον προσωρινα. Μην μπορωντας ν' αμυνθει ο τελευταιος απλα οπισθοχωρουσε στο πουθενα. Ο Γκουχαν τον πλησιασε και σηκωσε το σπαθι του για το τελικο χτυπημα.
Η λεπιδα συναντησε το ξιφος της Καραν που ειχε σπευσει για βοηθεια βλεποντας την δεινη θεση που βρισκοταν ο Κοναλλ. Ετσι εξαγορασε με τιμημα την ιδια της τη ζωη μερικα πολυτιμα δευτερολεπτα στον αντρα που αγαπουσε για να επανακαμψει, η ιδια ομως, μενοντας ακαλυπτη απεναντι στην Γκορμλα που ειχε πλησιασει αθορυβα, δεχτηκε το χτυπημα της στο ηλιακο πλεγμα και γονατισε. Το δευτερο χτυπημα την αποτελειωσε. Εκλεισε τα ματια της εχοντας σαν τελευταια εικονα τον Κοναλλ που παρακολουθουσε ανημπορος να κανει οτιδηποτε.
=================================
Ηταν τοση η μανια του Κοναλλ οταν επιτεθηκε στον Γκουχαν που ο τελευταιος προσπαθωντας ν' αποφυγει την λυσσαλεα του επιθεση υποχωρουσε ατακτα με αποτελεσμα να σκονταψει πανω σ' ενα επιγειο κλαδι. Βρεθηκε πεσμενος ανασκελα, αοπλος, να παρακολουθει τον μαινομενο Κοναλλ να πεφτει πανω του. Το σπαθι τον διαπερασε τοσο δυνατα που οχι μονο καρφωθηκε στο χωμα αλλα οσο και να προσπαθησε ο Κοναλλ του ηταν αδυνατο να το τραβηξει πισω.
Αρπαξε το σπαθι καποιου νεκρου και ορμησε να βοηθησει τον Μπολγκ που παλευε με τον Ραντραμ, το μονο ζευγαρι που εμοιαζε να μην υπερισχυει καποιος μεχρι στιγμης.
Το ιδιο θα εκανε και η Γκορμλα αλλα ειδε ξαφνικα μπροστα της τον Φινταν. Ολο της το μισος για την ανηψια του την Ιερνη ηρθε αποτομα στην επιφανεια και σε λιγοτερο χρονο απ' οτι και η ιδια πιστευε ειχε τραυματισει θανασιμα τον αντιπαλο της αφηνοντας τον να ξεψυχαει στο εδαφος. Μ΄ενα επιφωνημα ικανοποιησης σκουπισε το ξιφος της στα ρουχα του Φινταν κι εσπευσε στο πλευρο του Ραντραμ που ειχε περιελθει σε δεινη θεση.
=================================
Με την εξαφνη αποχωρηση της Σουμπ Νιγκουραθ η Κλοντα, μαζι με τις τρεις υπηρετριες της θεας, την Εντα, την Ντερμπνταλ και την Μπρονα εκαναν μια κινηση για να χωθουν μεσα στον ναο για να προστατευτουν αλλα δεν προλαβαν. Η ουρα του Γιγκ σαρωσε τα παντα σχεδον διαμελιζοντας τες και σκορπωντας τα ματωμενα κομματια τους παντου. Βλεποντας τι ειχε συμβει στις πιστες θεραπαινιδες της θεας οι υπολοιποι που πριν καμποση ωρα απολαμβαναν το ξεφρενο, βλασφημο οργιο προς τιμην της Σουμπ Νιγκουραθ, δοκιμασαν να τρεξουν για να σωθουν. Ομως δεν υπηρχε τροπος να γλυτωσουν απο τον ερπετομορφο θεο Γκιγκ.
Εχοντας την ιδια μοιρα με τις ιερειες διολου δεν τους απασχολησε το γεγονος πως αμεσως μετα ο Γιγκ επιδοθηκε στο φαγωμα των κομματιασμενων σαρκων τους αδιαφορωντας για το αν τα θυματα του ηταν πιστοι υπηκοοι της αδελφης του.
Με την ολοκληρωση του γευματος στραφηκε και παλι κοντα στον Δαγωνα που ειχε τωρα πλησιασει σε αποσταση αναπνοης εναν πραγματικα φοβισμενο ξενο.
===============================
-'Ηταν η πρωτη και τελευταια φορα που κανεις επικληση μεσω του κυβου σε καποιον απο μας' ειπε με την χαωδη, καμπανιστη του φωνη ο Δαγων κοιτωντας τον αγριεμενα.
Μολονοτι εκεινη τη στιγμη η προσοχη του θα επρεπε να ειναι παντελως εστιασμενη στο τι του ελεγε ο ιδιος ο θανατος, μια αχρηστη και σε εντελως λαθος χρονο απαντηση ηρθε αποτομα στην επιφανεια του μυαλου του δινοντας εξηγηση στην απορια που ειχε σχηματιστει ακουσια στη σκεψη του, γιατι αραγε ο Γιγκ δεν ειχε μιλησει καθολου απο την στιγμη που ειχε εμφανιστει.
Ο Γιγκ δεν μιλουσε ποτε παρα μονο εδινε εντολες νοητικα που ολοι επρεπε να υπακουσουν αν ηθελαν να ζησουν. Τωρα μπορουσε να ξαναγυρισει στον Δαγωνα.
-'Φροντισε να ολοκληρωσεις το εργο σου διχως αλλες καθυστερησεις' ειπε ο Μεγαλος Παλιος. 'Μην ξεχνας πως γι αυτο σου δοθηκε ο κυβος'.
Εξαφανιστηκαν με τον ιδιο τροπο που ειχε χαθει και η Σουμπ Νιγκουραθ. Το μονο που εμεινε πισω ηταν μια νοητικη απειλη τοσο φρικιαστικα ανελεητη που παγωσε η καρδια του.
Μπορει ο Γιγκ να μην μιλαγε, ηξερε ομως πως να γινεται απολυτα σαφης.
=================================
Η Γκορμλα βοηθησε τον Ραντραμ να ισορροπησει την κατασταση εις βαρος του αλλα δεν φανταζοταν ποτε το πως. Σταθηκε διπλα του με τα ματια να πετανε φλογες ετοιμη για ολα. Για ολα εκτος απο αυτο που συνεβη. Ενα δυνατο χτυπημα του Μπολγκ τον εριξε σχεδον στα γονατα ανημπορο να κανει οτιδηποτε απλα περιμενοντας το τελικο χτυπημα. Την ωρα που κατεβαινε το ξιφος για το τελικο χτυπημα η Γκορμλα μπηκε αναμεσα στο κρυο μεταλλο και τον γονυπετη πολεμιστη.
Η λεπιδα χωθηκε αβιαστα κατω απο το στηθος της γυναικας και την αφησε ετοιμοθανατη στα χερια του Ραντραμ. Γυρισε με δυσκολια και τον κοιταξε ενω τα ματια της αρχισαν να κλεινουν.
-'Εγω...το ξερεις πως...δεν ηθελα να...'.
Εσβησε στην αγκαλια του με το χερι της ακομα σφιγμενο στο δικο του.
-'Κι εγω σ' αγαπω' της ψιθυρισε κι εκλεισε τα ματια του βαστωντας την ασφυκτικα πανω του. Της χαιδεψε τα μαλλια και την φιλησε απαλα στα χειλη αφηνοντας ενα ματωμενο αποτυπωμα. Μετα σηκωσε τα ματια του ν' αντικρυσει το δημιο του.
Το κεφαλι του αποκολληθηκε απο το σωμα του και κυλησε πολλα μετρα πιο περα.
============================
Γρατζουνιες, αμυχες, επιφανειακα τραυματα και πληγες, αυτος ηταν ο απολογισμος μεχρι στιγμης της μονομαχιας αναμεσα στην Ιερνη και την Φιεννα. Μολονοτι ι Ιερνη ηταν πιο ζωντανη η Φιεννα εξακολουθουσε να παραμενει επικινδυνος αντιπαλος.
Η στιγμη που η Ιερνη σαστισε εντελως ηταν οταν η Φιεννα πεταξε κατω το σπαθι της.
-'Παραδιδομαι' ειπε. 'Δεν εχει νοημα νοημα να συνεχισω μια μαχη που ειναι ηδη χαμενη'.
Η Ιερνη ενοιωσε τους αλλους να πλησιαζουν απο πισω της.
-'Ολα ηταν λαθος' συνεχισε η Φιεννα, 'ενα μεγαλο λαθος'.
Η Ιερνη γυρισε και κοιταξε τα βλοσυρα προσωπα των συντροφων της και εκανε να κινηθει προς το μερος τους. Ηταν καποιο εσωτερικο καμπανακι αυτο που ηχησε προειδοποιωντας την πως ηταν σε κινδυνο. Διχως να βλεπει εκανε στο πλαι μα οχι τοσο γρηγορα για να μην δεχτει το σπαθι της Φιεννα ψηλα στον ωμο. Γυρισε αστραπιαια και με ολη της την δυναμη εμπηξε το λεπιδι στην καρδια της Φιεννα. Μετα γονατισε.
-'Δεν ειναι τιποτα' εκανε καθησυχαστικα ο Μπολγκ βοηθωντας την να σηκωθει.
==========================
Τους πηρε λιγα λεπτα μεχρι να φτασουν στον ναο. Απολυτη ερημια επικρατουσε, η μονη μορφη ζωης ηταν ενας καταπονημενος κι εξουθενομενος ξενος που ακουμπουσε πανω σε μια φλεγομενη στηλη. Τον πλησιασαν ενω παραλληλα ηλεγχαν εξονυχιστικα το μερος.
-'Ολα τελειωσαν' ειπε ο ξενος απευθυνομενος στον Μπολγκ. 'Δεν εχετε τιποτα να φοβαστε απο δω και περα, τα παντα θα επανελθουν σε ομαλη κατασταση σταδιακα. Η λατρεια της Σουμπ Νιγκουραθ θα σβησει, σαν ενας κακος εφιαλτης που τελειωνει με το πρωτο φως της αυγης, η αρχη εγινε σημερα, εδω. Παραλληλα, τελειωσε και η αναγκαιοτητα της παρουσιας μου εδω. Μπορει' συνεχισε κοιτωντας εντονα τον Κοναλλ 'να μην ολοκληρωθηκε ενας συγκεκριμενος σκοπος μα συνετελεσθη κατι πολυ μεγαλυτερο, κατι πιο σημαντικο'.
-'Καλη τυχη σε οτι κι αν εχεις να κανεις στη συνεχεια' ειπε ο Μπολγκ. 'Σ' ευχαριστουμε για την πολυτιμη βοηθεια. Αν δεν ησουνα εσυ δεν ξερω πως θα ημασταν τωρα'.
Ο ξενος κουνησε ελαφρα το κεφαλι, σαν να συναινουσε σε οτι ειχε ακουσει και σαν ν' αποχαιρετουσε ταυτοχρονα.
===========================
Ολα οσα ειχε σκεφτει η Ιερνη για να πει δεν εφτασαν ποτε στο στομα της για να γινουν λεξεις.
Ακολουθησε αμιλητη τον Μπολγκ διχως να δει ποτε την βαρια χειραψια που ανταλλαξε ο ξενος με τον Κοναλλ πισω της. Κοντοσταθηκε εχοντας την αισθηση πως με την ακρη του ματιου της ειχε πιασει μια κινηση. Της φανηκε πως ειχε δει μεσα στα δεντρα ενα γερο ντυμενο μ' ενα λεπτο χιτωνα και ενα μπαστουνι στα χερια. Κοιταξε καλυτερα μα δεν υπηρχε απολυτως κανενας.
Σκεφτηκε να το πει στους αλλους μ' αλλαξε γνωμη αμεσως. Αφησε τον Κοναλλ να την προσπερασει και κοιταξε μια τελευταια φορα πισω, εκει που ειχαν αφησει τον ξενο.
Δεν υπηρχε κανενας εκει.
Αφησε το αλογο να διαλεξει πορεια βυθισμενος στις σκεψεις του. Ακομα δεν ειχε συνειδητοποιησει πως ειχε βρεθει απεναντι σε τρεις Μεγαλους Παλιους και ζουσε ακομα.
Θυμηθηκε τα λογια του Δαγωνα κι ενας αναστεναγμος ξεφυγε απο τα χειλη του.
Ειχε μολις αφησει ενα κομματι του γριφου ανεκμεταλλευτο επιτρεποντας στον Κοναλλ να ζησει. Επρεπε να κερδισει τον χαμενο χρονο και να ξεκινησει και παλι την αναζητηση του.
Επετρεψε στο σκοταδι να τον καταπιει ενω μια στιγμιαια λαμψη φωτισε τα ματια του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου