ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 58

Το σχεδιο ειχε ηδη αρχισει να καταστρωνεται στο μυαλο του πριν ακομα η αμαξα φτασει στα προαστια της Μαδριτης. Ενα σχεδιο εξαναγκαστικο, ενα σχεδιο διχως εναλλακτικο τροπο αντιμετωπισης του προβληματος αλλα σχεδιο αναγκης δεδομενου πως τα περιθωρια ηταν απο μηδαμινα εως ανυπαρκτα. Κατ' αρχας επρεπε να πεισει τον εαυτο του πως δεν υπηρχε απολυτως κανενας τροπος για ν' αντιστρεψει τα γεγονοτα που διεδραματιζονταν στην Ναπολη. Αν ηταν ακομα ζωντανη, πραγμα εξαιρετικα απιθανο, η αρνηση του ν' αναλαβει την δουλεια που του ειχε ζητηθει θα δρομολογουσε εξελιξεις που δεν μπορουσε ν' αποτρεψει. Ενοιωσε μια στιγμιαια λυπη για την διαφαινομενη τυχη της αλλα συντομα εστρεψε την προσοχη του στα οσα επροκειτο να συμβουν αμεσα με αποδεκτη τον ιδιο. Το να επιστρεψει στην Ναπολη ηταν σαν να πηγαινε γυρευοντας, το να παραμεινει στην Μαδριτη ηταν επιεικως προκλητικο με τασεις αυτοκτονικες, αρα επρεπε να εξαφανιστει το συντομοτερο δυνατον προς αγνωστη κατευθυνση.

Δεν ειχε ουτε δευτερολεπτο για χασιμο, ο χρονος τον πιεζε ασφυκτικα απο παντου.

                              ===========================

Το δωματιο στο Γκουερρα ηταν πληρωμενο, τα υπαρχοντα του ελαχιστα ετσι αυτο που απεμενε ηταν να βρει αμαξα που θα ηταν διατεθειμενη να τον μεταφερει μακρια απο την Μαδριτη. Στο ξενοδοχειο ειχαν να του υποδειξουν καποιους που θα μπορουσαν να τον εξυπηρετησουν επειτα απο το σχετικο ερωτημα του και επιδοθηκε σ' ενα αγωνα με τον χρονο για να συντομευσει την διαδικασια. Το πλουσιο πουγκι του εκαμψε τις οποιες αντιστασεις του πρωτου που ρωτησε και συντομα βρισκοταν να ταξιδευει οσο πιο γρηγορα γινοταν για το Παρισι. Το χερι του μηχανικα πηγαινε καθε λιγο στο στηθος του που ειχε φυλαγμενο τον κυβο περιμενοντας ματαια μια αντιδραση του. Η αισθηση πως ο κυβος ηταν αχρηστος τον εκανε να νοιωθει μια ανασφαλεια που ματαια προσπαθουσε ν' αποβαλλει. Αναρωτηθηκε αν θα παρεμενε σ' αυτην την κατασταση για πολυ και διαπιστωσε πως διχως αυτον δεν μπορουσε να συνεχισει την αποστολη του, μια αποστολη που η αληθεια ηταν πως ειχε παραμελησει αρκετο καιρο τωρα.

Ο πυροβολισμος του διεκοψε βιαια τις σκεψεις.

                            ===========================

Καταλαβε απο την αναρχη διαδρομη της αμαξας και την σταδιακη ελαττωση της ταχυτητας πως δεν υπηρχε αμαξας για να την κατευθυνει. Ειχε πεσει σ' ενεδρα, ο οδηγος ηταν νεκρος, καποιος η καποιοι περιμεναν υπομονετικα να βγει απο την αμαξα και ο κυβος ενα αχρηστο αντικειμενο στον κορφο του. -'Οτι χρειαζομουνα' μουρμουρισε μεσα απ' τα δοντια του.

Ανοιξε αποτομα την πορτα της αμαξας και πηδηξε εξω κυλωντας στο εδαφος. Ενοιωσε ενα καψιμο ψηλα στο δεξι ποδι αλλα δεν ειχε την πολυτελεια να σταματησει να δει ποσο σοβαρο ηταν. Σηκωθηκε και τρεχοντας μ' ελιγμους προσπαθησε να φτασει σε μια κοντινη συσταδα θαμνων. Τα καταφερε ενω τριγυρω του οι σφαιρες θυμωμενες που δεν ειχαν πετυχει το στοχο τους χανονταν στο βαθος απρακτες. Εριξε μια ματια πισω απο τους θαμνους και καταλαβε πως ειχε παγιδευτει. Μπροστα του υπηρχε ενα τσουρμο δολοφονων και πισω του ενας γκρεμος που του ηταν αδυνατον να κατεβει. Ενας πυροβολισμος που τον πετυχε στο στηθος διεκοψε την ροη σκεψης του ως προς το αν θα κινουνταν αριστερα η δεξια. 

                       ========================

Λιγο η δυναμη προσκρουσης της σφαιρας πανω του, λιγο ο αιφνιδιασμος του χτυπηματος τον εξαναγκασαν να βηματισει προς τα πισω μεχρι που καποια στιγμη το ενα του ποδι βρεθηκε στο κενο. Εχασε την ισορροπια του και ουσιαστηκα αφεθηκε σε μια ελευθερη πτωση στον γκρεμο.

Χτυπησε με δυναμη πανω σε καποιες ριζες που ειχαν φυτρωσει στα πλαγια αλλα αποδειχτηκαν ανεπαρκεις ν' ανακοψουν την πτωση του. Συνεχισε την καθοδικη του πορεια για μερικα ακομα δευτερολεπτα μεχρι που προσγειωθηκε με δυναμη πανω στο πλατωμα στο τελος του γκρεμου.

Εμεινε για λιγο ακινητος και με τρομο διαπιστωσε πως δεν μπορουσε να κινηθει. Το χειροτερο ηταν πως ο πονος αυξανοταν και πλεον με δυσκολια κρατουσε ανοικτα τα ματια του.

Η σκια που επεσε πανω του του εκρυψε τον ηλιο κι εστρεψε το κεφαλι του να δει ποιος ηταν.

-'Εσυ' ! ψελλισε 'εσυ εδω' ?

Η φιγουρα που εστεκε απο πανω του εκανε μια κινηση σαν να του ελεγε να μην σπαταλαει τις δυναμεις του προσπαθωντας να μιλησει και τον πλησιασε.

-'Δεν εχει νοημα ν' αντιστεκεσαι' του ειπε. -'Θα πεθανεις' συμπληρωσε.

                          =========================

-'Τι εκανε λεει ? Μα ειναι εντελως ανοητοι' ? ξεσπασε χτυπωντας δυνατα το χερι του στο τραπεζι ο ηγουμενος Ιησουιτης. 'Οι οδηγιες ηταν ξεκαθαρες ! Δεν αρκει να τον σκοτωσουν, πρεπει να φερουν εδω πισω το πτωμα του για να ταφει. Πρεπει να ειμαστε απολυτα σιγουροι πως η δουλεια εχει γινει σωστα, δεν μπορεις να ριψοκινδυνεψεις μ' ενα τετοιο ατομο'.

Ο αγγελιαφορος που ειχε φερει την ειδηση εστεκε σε μια γωνια σαν την βρεγμενη γατα μην ξεροντας τι να κανει φοβουμενος να πει οτιδηποτε για να μην ξεσπασει πανω του ο μαινομενος ιερωμενος. Τον ειδε να κλωτσαει με μανια ενα τραπεζακι και μαζευτηκε ακομα περισσοτερο.

-'Τσακισου πηγαινε πεστους να μην τολμησουν να επιστρεψουν διχως το πτωμα γιατι θα τους χωσω σε μια τρυπα τοσο βαθια που δεν θα ξαναδουν το φως του ηλιου ποτε' ειπε αγριεμενα στον αποσβολωμενο μοναχο που εξακολουθουσε να στεκει αλαλος. Ο τελευταιος εκανε μια υποκλιση κι εξαφανιστηκε μεσα στο ανοιγοκλεισμα του ματιου.

-'Το καλο που σας θελω' μουρμουρισε ο Ιησουιτης κοιτωντας το απειρο.

                      ===========================

-'Τι κακογουστο αστειο ειναι αυτο' ? ψελλισε ο ξενος ενω συνεχιζε να κειτεται στο εδαφος. 'Νομιζα πως αυτο δεν μπορει να συμβει' συνεχισε ενω ενοιωθε τις δυναμεις του να τον εγκαταλειπουν αργα μα σταθερα. 'Κι ολα αυτα που πρεπει να γινουν' ?

-'Οσο ευκολο ειναι να σου εξηγησω αλλο τοσο δυσκολο ειναι να καταλαβεις' απαντησε η φιγουρα που εξακολουθουσε να βρισκεται απο πανω του στηριγμενη σ' ενα μπαστουνι. 'Εδω και παρα πολυ καιρο ακολουθεις μια τακτικη που καθολου δεν αρμοζει στην αποστολη που εχεις αναλαβει. Δεν λεω πως δεν εχεις κανει προοδους αλλα εχεις φτασει αρκετα κοντα στην ολοκληρωση της και αντι να εντεινεις τις προσπαθειες σου τι κανεις ? Χαζολογας ασχολουμενος μ' εντελως ασχετα πραγματα, αφηνεις τον κυβο να μαζευει σκονη σ' ενα συρταρι, γινεσαι απροσεκτος μενοντας πολυ καιρο σ' ενα μερος ενω ξερεις πως το οτι δεν γερνας αργα η γρηγορα θα γινει αντιληπτο απο καποιους και ουσιαστικα βρισκεσαι σε μια κατασταση νωχελικοτητας και πληρους αδιαφοριας. Κανω καποιο λαθος μεχρι εδω' ?

                    ===========================

-'Δεν καταλαβαινω τιποτα' ειπε ξεψυχα ο ξενος.

-'Σου δοθηκε κατι που ποτε κανεις που περπατησε σ' αυτη τη γη δεν ειχε, χρονος, απλετος χρονος για να ολοκληρωσεις μια αποστολη. Καταλαβαινω πως μετα απο τοσες χιλιαδες χρονια ουτε καν η εννοια χρονος δεν μπορει να σε αγγιξει μα αυτο δυστυχως λειτουργησε εις βαρος σου. Υπαρχουν γεγονοτα πολυ μεγαλυτερα απ' οτι μπορεις να φανταστεις που αυτη τη στιγμη βρισκονται σε σταδια ζυμωσης και καποια στιγμη μπορει να βρεις μπροστα σου. Ομως πρεπει να επαναπροσδιορισεις την αντιληψη που εχεις για τον χρονο ζωντας μια κατασταση που απο πρακτικη αποψη θα ειναι ακριβως  ιδια με το οτι εκανες μεχρι στιγμης, δηλαδη τιποτα. Δυστυχως ουτε εγω ουτε κανενας αλλος δεν μπορει να σε βοηθησει δεδομενου πως η αποφαση που εχει παρθει για την τυχη σου ειναι αμετακλητη. Στο χερι σου ειναι να συνειδητοποιησεις τι εχεις κανει λαθος και να το διορθωσεις πριν υπαρξουν κοσμογονικες συνεπειες που θα εχουν τετοιο αντικτυπο που δεν μπορεις καν να φανταστεις'.

                        ==========================

-'Δεν μπορεις να με αφησεις ετσι εδω' ειπε ο ξενος ενω δοκιμαζε αλλη μια φορα να κινηθει, αποτυχημενη κι αυτη. 'Πρεπει να κανεις κατι'.

Η σιωπη που γεμισε τον τοπο του πιστοποιησε αυτο που ηξερε ηδη αλλα αρνιοταν να παραδεχτει πριν ακομα το ακουσει αλλη μια φορα απο το στομα του συνομιλητη του.

-'Μακαρι να μπορουσα μα δυστυχως οπως σου ειπα κανεις δεν μπορει να κανει τιποτα. 'Πρεπει να φυγω τωρα, δεν θα επρεπε να βρισκομαι εδω εξ' αρχης' προσθεσε.

Ο ξενος ενοιωσε την σκια να φευγει απο πανω του και οι τελευταιες ακτινες του αποχωρησαντος ηλιου τον χαιδεψαν ξανα. Ακουσε θορυβο αριστερα του μα δεν προλαβε να γυρισει. Η ομοβροντια ηταν σχεδον ταυτοχρονη και απο τοσο κοντινη αποσταση δεν θα μπορουσε να ειναι κατι αλλο απο απολυτα επιτυχημενη.

Ενα τσουρμο αντρες εσκυψαν πανω απο το ακινητο σωμα και για λιγο διαβουλευτηκαν ως προς την μεταφορα του. Λιγα λεπτα αργοτερα ειχαν φυγει κουβαλωντας μαζι το μακαβριο φορτιο τους.

                    ========================

-'Που τον εχετε' ? ρωτησε ο Ιησουιτης κι ενας στεναγμος ανακουφισης βγηκε απο το στομα του.

Ακολουθησε τον μοναχο που του ειχε φερει την ειδηση και μπηκε σ' ενα δωματιο που το μονο που υπηρχε ηταν ενα τεραστιο ξυλινο τραπεζι. Πλησιασε και κοιταξε για λιγο το σωμα που ηταν ακουμπισμενο, ακινητο.

-'Η ταφη δεν θα γινει στο νεκροταφειο αλλα εδω, στο υπογειο του μοναστηριου, σε ειδικο διαμορφωμενο σημειο. Για ολα τ' αλλα θ' ακολουθησετε πιστα τις οδηγιες που σας εχουν δοθει. Οταν ολοκληρωθει η ταφη περιμενω πληρη, αναλυτικη αναφορα' συμπληρωσε και βγηκε γοργα απο το δωματιο. Επρεπε να προχωρησει σ' αυτες τις κινησεις ακομα κι αν αυτα που ειχε διαβασει στα χαρτια που ειχαν ερθει απο την Ναπολη ηταν τα μισα μονο σωστα. Οι οδηγιες που ειχε λαβει ηταν ξεκαθαρες σε περιπτωση που αρνιοταν ν' αναλαβει την αποστολη κι αυτος ηταν ο τελευταιος που θα τις επεκρινε η θα τις αμφισβητουσε.Κλειστηκε στη βιβλιοθηκη και περιμενε. Μια ωρα αργοτερα ενημερωθηκε πως ολα ειχαν γινει οπως ειχε διαταξει.

                      ============================

Ηταν περιεργες οι σκεψεις που περνουσαν απο το μυαλο του λιγο πριν περασει στην ανυπαρξια. Ηξερε πως βαση οποιουδηποτε ανθρωπινου, θνητου νομου ηταν νεκρος μα μονο ετσι δεν ενοιωθε. Ηταν αυτη η κουραση που του ειχε ποτισει μεχρι το τελευταιο κυτταρο του που τον αναγκαζε να θελει να κλεισει τα ματια του και ν' αφεθει. Δεν μπορουσε να τον νοιωσει μα ηξερε πως ο κυβος ηταν πανω του, ετοιμος κι αυτος ν' ακολουθησει τη δικη του μοιρα. Σταματησε ν' αντιστεκεται και αφησε το σκοταδι να γινει ενα μαζι του.

Πισω, στην βαση του γκρεμου, αρκετα πιο περα, μια φιγουρα στηριγμενη σ' ενα μπαστουνι ατενιζε τον οριζοντα στο βαθος. Φαινοταν συνεπαρμενη απο το παιγνιδισμα των σκιων με τα τελευταια απομειναρια απο το φως του ηλιου που εδυε και παρεμεινε ετσι μεχρι την ολοκληρωτικη εμφανιση της ψυχρης νυχτας. Εριξε μια τελευταια ματια προς την κατευθυνση που επρεπε να βρισκεται το μοναστηρι οπου ηταν θαμμενος ο ξενος κι εσκυψε για λιγο το κεφαλι. Μ' ενα χτυπημα του μπαστουνιου ο γερος απο την ερημο Ινζεμ εξαφανιστηκε μεσα στα μαυρα πεπλα της νυχτας σαν να μην ειχε υπαρξει ποτε.