ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 57
-'Αν και αντιλαμβανομαι την αναγκη που σας υποχρεωνει να προβειτε σε τετοια μετρα, διχως να με αφορα το κατα ποσο νομιμα η ηθικα ειναι, δεν καταλαβαινω γιατι επιθυμειτε να το διεκπεραιωσει καποιος τελειως αγνωστος σε σας κι ερχομενος μαλιστα απο τοσο μακρια. Με δυο λογια δηλαδη, αφου μιλαμε χωρις περιστροφες, γιατι αυτη η προταση σε μενα΄? ρωτησε ο ξενος κοιτωντας τον συνομιλητη του.
-'Καταλαβαινω την ευλογη απορια σας' απαντησε ο Ιησουιτης ' μα πιστεψτε με, δεν υπαρχει πιο καταλληλο προσωπο απο σας'.
Προσεξε το συνοφρυωμενο υφος του ξενου κι εσπευσε να συνεχισει.
-'Αντιλαμβανεστε φυσικα πως δουλειες τετοιου ειδους απαιτουν ενα ιδιαιτερα λεπτο χειρισμο ως προς την οργανωση, εκτελεση και φυσικα εξασφαλιση πως θα παραμεινουν μυστικες μεσα σ' ενα ηδη προκαθορισμενο, μικρο κυκλο εμπλεκομενων. Κι απ' αυτα που βλεπω εδω' προσθεσε ριχνοντας μια ματια σε καποια εγγραφα στην ακρη του γραφειου του 'ξερω πως η καλυτερη δυνατη επιλογη εγινε στο προσωπο σας'.
=================================
-'Αυτο το διαπιστωσατε απο αυτα τα χαρτια' ? ρωτησε με μια υποψια χαμογελου ο ξενος.
Ο μοναχος πηρε μπροστα του καποια απ' τα χαρτια, τα κοιταξε για λιγο και αφου σηκωθηκε κρατωντας μερικα στα χερια του ηρθε στην μπροστινη πλευρα του γραφειου.
-'Βιεννη, Γκρατς, Λουγκανο, Παλερμο, Βαρεζε, Ναπολη' ειπε κοιτωντας τον στα ματια 'κι αυτα ειναι μονο καποια απο τα σημεια που αναφερω. Φανταζομαι πως κατι θα σας λενε'.
Ο ξενος παρεμεινε αμιλητος προπαθωντας να μαντεψει την κατευθυνση της συζητησης.
-'Νομιζω πως δεν χρειαζεται να μπω σε λεπτομερειες για το τι περιστατικα εχουν συμβει στις πολεις που προανεφερα εκτος κι αν η μνημη σας εχει αδυνατισει' ειπε κοροιδευτικα.
Ο ξενος εκανε ενα νοημα με το χερι πως μπορει να συνεχισει.
-'Ολες τις εργασιες που αναλαβατε, και οχι μονο εκει, τις φερατε σε περας με τον πλεον επαγγελματικο τροπο, τοσο αψογα που κανεις δεν αντιληφθηκε το παραμικρο'.
-'Απ' οτι βλεπω καποιος το καταλαβε' απαντησε ο ξενος.
================================
-'Αγαπητε μου, ξερω πως η εικονα που βγαζει προς τα εξω η Εκκλησια ειναι σχεδον συνωνυμη της ανυπαρξιας αλλα ειναι ο μοναδικος τροπος για να μπορει να παρακολουθει και να ελεγχει καταστασεις και γεγονοτα και να επεμβαινει μονο οταν παρισταται αναγκη. Στην δικη σου περιπτωση, ολοι οσοι εγκατελειψαν αυτον τον κοσμο με την βοηθεια σου, ουτε φιλοι της Εκκλησιας ηταν ουτε ειχαν κατι να προσφερουν. Ποιος ο λογος ν' αναμιχθει η Εκκλησια σε κατι που δεν την αφορουσε αλλα και προβλημα δεν δημιουργουσε ? Εξ' αλλου ανθρωποι των δικων σου ικανοτητων μπορουν καποια στιγμη να φανουν απαραιτητοι, οπως τωρα που μιλαμε' ολοκληρωσε τον μονολογο του ο μοναχος μ' ενα θριαμβευτικο τονο στη φωνη.
-'Αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι απο που αντλειτε τη σιγουρια σας πως θ' αναλαβω την υποθεση σας' ρωτησε ο ξενος. 'Αν ξερετε πραγματι τοσα πολλα τοτε θα γνωριζετε πως εχω αρνηθει αρκετες φορες ν' αναλαβω κατι αν εγω ο ιδιος δεν το επιθυμω. Πως προεξοφλειτε οτι η απαντηση μου θα ειναι θετικη' ?
===========================
-'Ξερω πως το σημαντικο χρηματικο ποσο που προσφερουμε δεν ειναι σιγουρος παραγοντας για να πεισθειτε ν' αναλαβετε αυτο που θελουμε, ομως υπαρχουν καποιες ενδιαφερουσες λεπτομερειες σ' αυτα εδω τα χαρτια που μας κανουν να πιστευουμε πως τελικα θα ενδιαφερθειτε' απαντησε ο Ιησουιτης δινοντας του μερικα απο τα εγγραφα που κρατουσε.
-'Τα τελευταια χρονια εχετε αναπτυξει ενα περιεργο δεσμο, κατι το μαλλον αφυσικο για καποιον σαν εσας, με μια νεαρη δεσποινιδα, αυτο που καποιος απλοικος θα ονομαζε χαλαρων ηθων. Χαρη σε σας αυτη η δεσποινιδα σταματησε καθε δραστηριοτητα της που αντιλαμβανεστε αντιτιθεται στις επιταγες της Εκκλησιας κι εκτοτε συντηρειται με τα χρηματα και την υποστηριξη σας. Δεδομενου πως ουδεποτε σκεφτηκατε να εκμεταλλευτειτε αυτην την κατασταση οδηγει καποιον στο συμπερασμα πως νοιωσατε απλα την αναγκη να κανετε μια καλη πραξη εναντι των αμετρητων αμαρτιων που εχετε διαπραξει. Το ερωτημα ειναι ποσο πραγματικα σας ενδιαφερει η τυχη και το μελλον αυτης της δεσποινιδας'.
============================
-'Μην ανησυχειτε' προλαβε την αποτομη κινηση του ξενου 'η νεαρη κυρια χαιρει ακρας υγειας, απλα βρισκεται υπο την επιβλεψη της μητερας Εκκλησιας. Κατω απο αλλες συνθηκες οπως καταλαβαινετε τα πραγματα θα ηταν αρκετα δυσαρεστα για την ιδια δεδομενου πως οι κανονες της Εκκλησιας ειναι απολυτοι σχετικα με τον τροπο που καποιος διαγει τον βιο του, ομως ακομα και η Εκκλησια συγχωρει και ξεχναει οταν καποιος εχει πραγματικα μετανοησει. Εδω βεβαιως δεν υπαρχει ζητημα μετανοιας, παρ' ολα αυτα απο την δικη σας επιλογη εξαρταται αποκλειστικα και μονο το τι θα συμβει στην προστατευομενη σας'.
Εκανε μια παυση προσπαθωντας να μαντεψει τις προθεσεις του ξενου. Τα ματια του ειχαν παρει ενα σκοτεινο, αποκοσμο βλεμμα και το μυαλο του ετρεχε καπου αλλου. Επελεξε να μην ωθησει τα πραγματα περαιτερω και να του αφησει λιγο χρονο για να σκεφτει.
-'Εμενα θα με συγχωρησετε για λιγο' ειπε χαμογελωντας 'βλεπετε οι δουλειες δεν τελειωνουν ποτε. Θα επιστρεψω σε λιγα λεπτα. Αν χρειαστειτε οτιδηποτε τραβηξτε απλα αυτο το κορδονι εκει' συνεχισε και με γρηγορο βημα βγηκε απο την βιβλιοθηκη.
==============================
Κανονικα αυτο που θα επρεπε να κανει ηταν να ψαξει να βρει τροπο να μην υποκυψει στον στυγνο εκβιασμο του Ιησουιτη μα παραδοξως αυτο ηταν το τελευταιο πραγμα που τον ενδιεφερε. Η συμπεριφορα του κυβου ηταν το λιγοτερο ανεξηγητη για να μην ελεγε περιεργη.
Οταν ειχε λαβει το γραμμα στη Ναπολη που τον προσκαλουσε στη Μαδριτη ο κυβος ειχε δωσει σημαδια ζωης κι αυτος ηταν και ο λογος που ειχε αποφασισει τελικα ν' αποδεχτει την προσκληση. Η αληθεια ηταν πως ειχε περασει παρα πολυς καιρος διχως να ενδιαφερθει για την συνεχιση και ολοκληρωση της αποστολης του. Μαλιστα ειχε καταχωνιασει τον κυβο σε καποιο συρταρι λησμονωντας την υπαρξη του γι αρκετο καιρο. Βεβαια η επαναδραστηριοποιηση του κυβου του αλλαζε αρδην τον τροπο ζωης που ειχε επιλεξει μα ηδη ειχε παρελθει τοσος καιρος απραξιας που του ηταν αδυνατον να τον αγνοησει. Το μεγαλο ζητημα ηταν πως απο την στιγμη που πατησε το ποδι του στην Μαδριτη ο κυβος εμοιαζε να εχει απενεργοποιηθει αφηνοντας τον στο απολυτο σκοταδι σχετικα με τις επομενες κινησεις του.
=============================
Σχετικα με το εκβιαστικο διλημμα που μολις του ειχε τεθει τα πραγματα ηταν πολυ πιο ευκολα. Οι Ιησουιτες σαν ταγμα δεν αναμειγνυονταν ποτε σε τετοιου ειδους υποθεσεις αρα μαλλον λειτουργουσαν σαν μεσαζοντες. Ποιανου ομως ? Της Εκκλησιας του Βατικανου ? Της Ιερας Εξετασης ? Ποιος θα κερδιζε με την εξοντωση αυτου του τοσο σημαντικου προσωπου ? Και ποια θα ηταν η δικη του, προσωπικη τυχη αν αναλαμβανε αυτο το εγχειρημα ? Ποιος τον διαβεβαιωνε οτι δεν θα προσπαθουσαν να σκοτωσουν και τον ιδιο προκειμενου να εξαφανισουν καθε συνδετικο κρικο σχετικα με την δολοφονια ? Η χαλαρωση στην οποια ειχε περιελθει εδω και καιρο δυστυχως τον ειχε αποκοιμησει με αποτελεσμα αυτοι που τον παρακολουθουσαν να εχουν αρκετα στοιχεια στα χερια τους για να μπορουν ετσι ευκολα και απροσχηματιστα να τον εκβιαζουν. Ηταν ξεκαθαρο πως επρεπε να κερδισει χρονο με οποιονδηποτε τροπο για να μπορεσει να οργανωσει την αντιδραση του. Αν ξυπναγε απο την ληθη στην οποια ειχε περιελθει και ο κυβος θα ηταν μεγαλη βοηθεια.
===========================
-'Σας ζητω συγγνωμη που σας αφησα μονο τοση ωρα' διεκοψε την ροη των σκεψεων του η φωνη του μοναχου που ειχε επανελθει αποτομα κι αθορυβα στην βιβλιοθηκη 'μα βλεπετε υπαρχουν τοσα πραγματα που πρεπει να γινουν και δυστυχως σχεδον ολα περνανε απο μενα. Λοιπον, τι λεγαμε πριν φυγω' ? ρωτησε μ' ενα ειρωνικο χαμογελο να στολιζει το προσωπο του.
-'Συζητουσαμε το ποσο αναγκη εχει ο ενας τον αλλο' απαντησε εξισου ειρωνικα ο ξενος. 'Βεβαια εσεις για λογαριασμο σας ξερετε πολυ καλα ποσο πολυ με χρειαζεστε. Εγω παλι απο την αλλη δεν ειμαι τοσο σιγουρος. Καταλαβαινετε πως μια τετοια αποφαση' προλαβαινοντας το οργισμενο υφος που σχηματιζοταν στη φατσα του μοναχου 'απαιτει μια σκεψη πιο ενδελεχη, πιο αναλυτικη, κατι που δεν μπορω να κανω εδω, αμεσα. Θα εχετε την απαντηση σας σε 24 ωρες απο τωρα, νομιζω πως ειναι κατι το εφικτο. Προς το παρον θα ηθελα να επιστρεψω στο ξενοδοχειο μου, αν αυτο ειναι ευκολο'.
-'Θα φωναξω την αμαξα' ειπε με παγερο τονο στη φωνη ο μοναχος.
========================
-'Τι θελετε να πραξουμε Αγιε Ηγουμενε' ? ρωτησε ο μαναχος που ειχε συνοδεψει τον ξενο μεχρι την αμαξα και ειχε επανελθει στη βιβλιοθηκη για οδηγιες.
Ο υψηλοβαθμος Ιησουιτης παρεμενε αμιλητος, βηματιζοντας νευρικα πανω κατω ενω το προσωπο του χαρακωνοταν απο τις εντονες, πολλαπλες σκεψεις που διετρεχαν τη σκεψη του.
-'Ειμαι σχεδον βεβαιος πως θ' αρνηθει' ειπε πιοτερο μονολογωντας παρα απαντωντας την ερωτηση του μοναχου. 'Καποιος αλλος στη θεση του θα ειχε δεχτει αμεσως, ομως οχι αυτος. Προσπαθει να κερδισει χρονο για να δει πως μπορει ν' αποφυγει ολο αυτο. Οχι, παραειναι απροβλεπτος για να στηριχτει καποιος πανω του. Το κακο ειναι πως τωρα ξερει πολλα και αυτο μπορει ν' αποβει μοιραιο για μας. Οι φιλοι μας στη Ναπολη εκαναν λαθος, τον υποτιμησαν πιστευοντας πως ειναι μια απλη, συνηθισμενη περιπτωση. Ο ανθρωπος αυτος ειναι αγκαθι στα πλευρα μας πια, οσο υφισταται μονο ζημια μπορει να μας κανει. Σκοτωστε τον' ολοκληρωσε απευθυνομενος στον μοναχο που υποκλιθηκε ταπεινα και βγηκε απο την αιθουσα.
============================
Ο αμαξας ηταν ο ιδιος που τον ειχε φερει στο μοναστηρι κι εχοντας λαβει οδηγιες απο τον μοναχο που τον ειχε συνοδεψει μεχρι εκει πηρε ξανα τον δρομο του γυρισμου. Ο ξενος εκατσε οσο πιο αναπαυτικα μπορουσε και το χερι του πηγε αυθορμητα στον κυβο που αναπαυοταν στον κορφο του. Ακομα και τωρα κανενα σημαδι ζωης, πραγμα που σημαινε πως οτι εκανε θα το εκανε μονος του, διχως καμμια αλλη βοηθεια. Χαμογελασε σκεφτομενος τον αναβρασμο που ειχε δημιουργησει και αφησει πισω του και προσπαθησε να μαντεψει τις επομενες κινησεις των Ιησουιτων. Ευκολο ηταν. Απο την στιγμη που δεν ειχε δωσει ξεκαθαρη θετικη απαντηση δεν ειχαν πολλες επιλογες. Επρεπε να τον βγαλουν απο την μεση, θα ηταν ανοησια εκ μερους τους να ριψοκινδυνεψουν σε αγνωστα σε αυτους νερα. Δεν μπορουσε να ξερει το ποτε ακριβως μα ηταν σιγουρος πως πολυ συντομα η ζωη του θα διετρεχε κινδυνο. Διχως την βοηθεια του κυβου βαδιζε στα τυφλα μα δεν ειχε αλλα περιθωρια. Ειχε μονο τον εαυτο του για να στηριχτει και μετα απο πολυ καιρο το αισθημα της αμφιβολιας τον επισκεφτηκε απροειδοποιητα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 57
-'Αν και αντιλαμβανομαι την αναγκη που σας υποχρεωνει να προβειτε σε τετοια μετρα, διχως να με αφορα το κατα ποσο νομιμα η ηθικα ειναι, δεν καταλαβαινω γιατι επιθυμειτε να το διεκπεραιωσει καποιος τελειως αγνωστος σε σας κι ερχομενος μαλιστα απο τοσο μακρια. Με δυο λογια δηλαδη, αφου μιλαμε χωρις περιστροφες, γιατι αυτη η προταση σε μενα΄? ρωτησε ο ξενος κοιτωντας τον συνομιλητη του.
-'Καταλαβαινω την ευλογη απορια σας' απαντησε ο Ιησουιτης ' μα πιστεψτε με, δεν υπαρχει πιο καταλληλο προσωπο απο σας'.
Προσεξε το συνοφρυωμενο υφος του ξενου κι εσπευσε να συνεχισει.
-'Αντιλαμβανεστε φυσικα πως δουλειες τετοιου ειδους απαιτουν ενα ιδιαιτερα λεπτο χειρισμο ως προς την οργανωση, εκτελεση και φυσικα εξασφαλιση πως θα παραμεινουν μυστικες μεσα σ' ενα ηδη προκαθορισμενο, μικρο κυκλο εμπλεκομενων. Κι απ' αυτα που βλεπω εδω' προσθεσε ριχνοντας μια ματια σε καποια εγγραφα στην ακρη του γραφειου του 'ξερω πως η καλυτερη δυνατη επιλογη εγινε στο προσωπο σας'.
=================================
-'Αυτο το διαπιστωσατε απο αυτα τα χαρτια' ? ρωτησε με μια υποψια χαμογελου ο ξενος.
Ο μοναχος πηρε μπροστα του καποια απ' τα χαρτια, τα κοιταξε για λιγο και αφου σηκωθηκε κρατωντας μερικα στα χερια του ηρθε στην μπροστινη πλευρα του γραφειου.
-'Βιεννη, Γκρατς, Λουγκανο, Παλερμο, Βαρεζε, Ναπολη' ειπε κοιτωντας τον στα ματια 'κι αυτα ειναι μονο καποια απο τα σημεια που αναφερω. Φανταζομαι πως κατι θα σας λενε'.
Ο ξενος παρεμεινε αμιλητος προπαθωντας να μαντεψει την κατευθυνση της συζητησης.
-'Νομιζω πως δεν χρειαζεται να μπω σε λεπτομερειες για το τι περιστατικα εχουν συμβει στις πολεις που προανεφερα εκτος κι αν η μνημη σας εχει αδυνατισει' ειπε κοροιδευτικα.
Ο ξενος εκανε ενα νοημα με το χερι πως μπορει να συνεχισει.
-'Ολες τις εργασιες που αναλαβατε, και οχι μονο εκει, τις φερατε σε περας με τον πλεον επαγγελματικο τροπο, τοσο αψογα που κανεις δεν αντιληφθηκε το παραμικρο'.
-'Απ' οτι βλεπω καποιος το καταλαβε' απαντησε ο ξενος.
================================
-'Αγαπητε μου, ξερω πως η εικονα που βγαζει προς τα εξω η Εκκλησια ειναι σχεδον συνωνυμη της ανυπαρξιας αλλα ειναι ο μοναδικος τροπος για να μπορει να παρακολουθει και να ελεγχει καταστασεις και γεγονοτα και να επεμβαινει μονο οταν παρισταται αναγκη. Στην δικη σου περιπτωση, ολοι οσοι εγκατελειψαν αυτον τον κοσμο με την βοηθεια σου, ουτε φιλοι της Εκκλησιας ηταν ουτε ειχαν κατι να προσφερουν. Ποιος ο λογος ν' αναμιχθει η Εκκλησια σε κατι που δεν την αφορουσε αλλα και προβλημα δεν δημιουργουσε ? Εξ' αλλου ανθρωποι των δικων σου ικανοτητων μπορουν καποια στιγμη να φανουν απαραιτητοι, οπως τωρα που μιλαμε' ολοκληρωσε τον μονολογο του ο μοναχος μ' ενα θριαμβευτικο τονο στη φωνη.
-'Αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι απο που αντλειτε τη σιγουρια σας πως θ' αναλαβω την υποθεση σας' ρωτησε ο ξενος. 'Αν ξερετε πραγματι τοσα πολλα τοτε θα γνωριζετε πως εχω αρνηθει αρκετες φορες ν' αναλαβω κατι αν εγω ο ιδιος δεν το επιθυμω. Πως προεξοφλειτε οτι η απαντηση μου θα ειναι θετικη' ?
===========================
-'Ξερω πως το σημαντικο χρηματικο ποσο που προσφερουμε δεν ειναι σιγουρος παραγοντας για να πεισθειτε ν' αναλαβετε αυτο που θελουμε, ομως υπαρχουν καποιες ενδιαφερουσες λεπτομερειες σ' αυτα εδω τα χαρτια που μας κανουν να πιστευουμε πως τελικα θα ενδιαφερθειτε' απαντησε ο Ιησουιτης δινοντας του μερικα απο τα εγγραφα που κρατουσε.
-'Τα τελευταια χρονια εχετε αναπτυξει ενα περιεργο δεσμο, κατι το μαλλον αφυσικο για καποιον σαν εσας, με μια νεαρη δεσποινιδα, αυτο που καποιος απλοικος θα ονομαζε χαλαρων ηθων. Χαρη σε σας αυτη η δεσποινιδα σταματησε καθε δραστηριοτητα της που αντιλαμβανεστε αντιτιθεται στις επιταγες της Εκκλησιας κι εκτοτε συντηρειται με τα χρηματα και την υποστηριξη σας. Δεδομενου πως ουδεποτε σκεφτηκατε να εκμεταλλευτειτε αυτην την κατασταση οδηγει καποιον στο συμπερασμα πως νοιωσατε απλα την αναγκη να κανετε μια καλη πραξη εναντι των αμετρητων αμαρτιων που εχετε διαπραξει. Το ερωτημα ειναι ποσο πραγματικα σας ενδιαφερει η τυχη και το μελλον αυτης της δεσποινιδας'.
============================
-'Μην ανησυχειτε' προλαβε την αποτομη κινηση του ξενου 'η νεαρη κυρια χαιρει ακρας υγειας, απλα βρισκεται υπο την επιβλεψη της μητερας Εκκλησιας. Κατω απο αλλες συνθηκες οπως καταλαβαινετε τα πραγματα θα ηταν αρκετα δυσαρεστα για την ιδια δεδομενου πως οι κανονες της Εκκλησιας ειναι απολυτοι σχετικα με τον τροπο που καποιος διαγει τον βιο του, ομως ακομα και η Εκκλησια συγχωρει και ξεχναει οταν καποιος εχει πραγματικα μετανοησει. Εδω βεβαιως δεν υπαρχει ζητημα μετανοιας, παρ' ολα αυτα απο την δικη σας επιλογη εξαρταται αποκλειστικα και μονο το τι θα συμβει στην προστατευομενη σας'.
Εκανε μια παυση προσπαθωντας να μαντεψει τις προθεσεις του ξενου. Τα ματια του ειχαν παρει ενα σκοτεινο, αποκοσμο βλεμμα και το μυαλο του ετρεχε καπου αλλου. Επελεξε να μην ωθησει τα πραγματα περαιτερω και να του αφησει λιγο χρονο για να σκεφτει.
-'Εμενα θα με συγχωρησετε για λιγο' ειπε χαμογελωντας 'βλεπετε οι δουλειες δεν τελειωνουν ποτε. Θα επιστρεψω σε λιγα λεπτα. Αν χρειαστειτε οτιδηποτε τραβηξτε απλα αυτο το κορδονι εκει' συνεχισε και με γρηγορο βημα βγηκε απο την βιβλιοθηκη.
==============================
Κανονικα αυτο που θα επρεπε να κανει ηταν να ψαξει να βρει τροπο να μην υποκυψει στον στυγνο εκβιασμο του Ιησουιτη μα παραδοξως αυτο ηταν το τελευταιο πραγμα που τον ενδιεφερε. Η συμπεριφορα του κυβου ηταν το λιγοτερο ανεξηγητη για να μην ελεγε περιεργη.
Οταν ειχε λαβει το γραμμα στη Ναπολη που τον προσκαλουσε στη Μαδριτη ο κυβος ειχε δωσει σημαδια ζωης κι αυτος ηταν και ο λογος που ειχε αποφασισει τελικα ν' αποδεχτει την προσκληση. Η αληθεια ηταν πως ειχε περασει παρα πολυς καιρος διχως να ενδιαφερθει για την συνεχιση και ολοκληρωση της αποστολης του. Μαλιστα ειχε καταχωνιασει τον κυβο σε καποιο συρταρι λησμονωντας την υπαρξη του γι αρκετο καιρο. Βεβαια η επαναδραστηριοποιηση του κυβου του αλλαζε αρδην τον τροπο ζωης που ειχε επιλεξει μα ηδη ειχε παρελθει τοσος καιρος απραξιας που του ηταν αδυνατον να τον αγνοησει. Το μεγαλο ζητημα ηταν πως απο την στιγμη που πατησε το ποδι του στην Μαδριτη ο κυβος εμοιαζε να εχει απενεργοποιηθει αφηνοντας τον στο απολυτο σκοταδι σχετικα με τις επομενες κινησεις του.
=============================
Σχετικα με το εκβιαστικο διλημμα που μολις του ειχε τεθει τα πραγματα ηταν πολυ πιο ευκολα. Οι Ιησουιτες σαν ταγμα δεν αναμειγνυονταν ποτε σε τετοιου ειδους υποθεσεις αρα μαλλον λειτουργουσαν σαν μεσαζοντες. Ποιανου ομως ? Της Εκκλησιας του Βατικανου ? Της Ιερας Εξετασης ? Ποιος θα κερδιζε με την εξοντωση αυτου του τοσο σημαντικου προσωπου ? Και ποια θα ηταν η δικη του, προσωπικη τυχη αν αναλαμβανε αυτο το εγχειρημα ? Ποιος τον διαβεβαιωνε οτι δεν θα προσπαθουσαν να σκοτωσουν και τον ιδιο προκειμενου να εξαφανισουν καθε συνδετικο κρικο σχετικα με την δολοφονια ? Η χαλαρωση στην οποια ειχε περιελθει εδω και καιρο δυστυχως τον ειχε αποκοιμησει με αποτελεσμα αυτοι που τον παρακολουθουσαν να εχουν αρκετα στοιχεια στα χερια τους για να μπορουν ετσι ευκολα και απροσχηματιστα να τον εκβιαζουν. Ηταν ξεκαθαρο πως επρεπε να κερδισει χρονο με οποιονδηποτε τροπο για να μπορεσει να οργανωσει την αντιδραση του. Αν ξυπναγε απο την ληθη στην οποια ειχε περιελθει και ο κυβος θα ηταν μεγαλη βοηθεια.
===========================
-'Σας ζητω συγγνωμη που σας αφησα μονο τοση ωρα' διεκοψε την ροη των σκεψεων του η φωνη του μοναχου που ειχε επανελθει αποτομα κι αθορυβα στην βιβλιοθηκη 'μα βλεπετε υπαρχουν τοσα πραγματα που πρεπει να γινουν και δυστυχως σχεδον ολα περνανε απο μενα. Λοιπον, τι λεγαμε πριν φυγω' ? ρωτησε μ' ενα ειρωνικο χαμογελο να στολιζει το προσωπο του.
-'Συζητουσαμε το ποσο αναγκη εχει ο ενας τον αλλο' απαντησε εξισου ειρωνικα ο ξενος. 'Βεβαια εσεις για λογαριασμο σας ξερετε πολυ καλα ποσο πολυ με χρειαζεστε. Εγω παλι απο την αλλη δεν ειμαι τοσο σιγουρος. Καταλαβαινετε πως μια τετοια αποφαση' προλαβαινοντας το οργισμενο υφος που σχηματιζοταν στη φατσα του μοναχου 'απαιτει μια σκεψη πιο ενδελεχη, πιο αναλυτικη, κατι που δεν μπορω να κανω εδω, αμεσα. Θα εχετε την απαντηση σας σε 24 ωρες απο τωρα, νομιζω πως ειναι κατι το εφικτο. Προς το παρον θα ηθελα να επιστρεψω στο ξενοδοχειο μου, αν αυτο ειναι ευκολο'.
-'Θα φωναξω την αμαξα' ειπε με παγερο τονο στη φωνη ο μοναχος.
========================
-'Τι θελετε να πραξουμε Αγιε Ηγουμενε' ? ρωτησε ο μαναχος που ειχε συνοδεψει τον ξενο μεχρι την αμαξα και ειχε επανελθει στη βιβλιοθηκη για οδηγιες.
Ο υψηλοβαθμος Ιησουιτης παρεμενε αμιλητος, βηματιζοντας νευρικα πανω κατω ενω το προσωπο του χαρακωνοταν απο τις εντονες, πολλαπλες σκεψεις που διετρεχαν τη σκεψη του.
-'Ειμαι σχεδον βεβαιος πως θ' αρνηθει' ειπε πιοτερο μονολογωντας παρα απαντωντας την ερωτηση του μοναχου. 'Καποιος αλλος στη θεση του θα ειχε δεχτει αμεσως, ομως οχι αυτος. Προσπαθει να κερδισει χρονο για να δει πως μπορει ν' αποφυγει ολο αυτο. Οχι, παραειναι απροβλεπτος για να στηριχτει καποιος πανω του. Το κακο ειναι πως τωρα ξερει πολλα και αυτο μπορει ν' αποβει μοιραιο για μας. Οι φιλοι μας στη Ναπολη εκαναν λαθος, τον υποτιμησαν πιστευοντας πως ειναι μια απλη, συνηθισμενη περιπτωση. Ο ανθρωπος αυτος ειναι αγκαθι στα πλευρα μας πια, οσο υφισταται μονο ζημια μπορει να μας κανει. Σκοτωστε τον' ολοκληρωσε απευθυνομενος στον μοναχο που υποκλιθηκε ταπεινα και βγηκε απο την αιθουσα.
============================
Ο αμαξας ηταν ο ιδιος που τον ειχε φερει στο μοναστηρι κι εχοντας λαβει οδηγιες απο τον μοναχο που τον ειχε συνοδεψει μεχρι εκει πηρε ξανα τον δρομο του γυρισμου. Ο ξενος εκατσε οσο πιο αναπαυτικα μπορουσε και το χερι του πηγε αυθορμητα στον κυβο που αναπαυοταν στον κορφο του. Ακομα και τωρα κανενα σημαδι ζωης, πραγμα που σημαινε πως οτι εκανε θα το εκανε μονος του, διχως καμμια αλλη βοηθεια. Χαμογελασε σκεφτομενος τον αναβρασμο που ειχε δημιουργησει και αφησει πισω του και προσπαθησε να μαντεψει τις επομενες κινησεις των Ιησουιτων. Ευκολο ηταν. Απο την στιγμη που δεν ειχε δωσει ξεκαθαρη θετικη απαντηση δεν ειχαν πολλες επιλογες. Επρεπε να τον βγαλουν απο την μεση, θα ηταν ανοησια εκ μερους τους να ριψοκινδυνεψουν σε αγνωστα σε αυτους νερα. Δεν μπορουσε να ξερει το ποτε ακριβως μα ηταν σιγουρος πως πολυ συντομα η ζωη του θα διετρεχε κινδυνο. Διχως την βοηθεια του κυβου βαδιζε στα τυφλα μα δεν ειχε αλλα περιθωρια. Ειχε μονο τον εαυτο του για να στηριχτει και μετα απο πολυ καιρο το αισθημα της αμφιβολιας τον επισκεφτηκε απροειδοποιητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου