ΜΑΡΙΑ ΠΑΞΙΝΟΥ










                                        ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΚΟΥΚΛΕΣ


                                                              








Ειχε πλεον καταντησει ρουτινα. Δεν ηταν η πρωτη που αναλαμβανε, για την ακριβεια απο τοτε που του ειχαν αναθεσει την συγκεκριμενη δουλεια αυτη πρεπει να ηταν η δεκατη πεμπτη η καπου εκει περιπου. Η διαδικασια που ακολουθουσε ηταν δεδομενη και σχεδον καθολου χρονοβορα. Σε μια ωρα θα ειχε τελειωσει απο εκει και θα προχωρουσε στην επομενη. Ομως, οπως και σε καθε προηγουμενη φορα, ετσι και τωρα δεν μπορεσε ν' αντισταθει στον πειρασμο να την περιεργαστει. Ηταν τελεια, απ' οποια οπτικη γωνια και να την εβλεπες. Τα χαρακτηριστικα, οι λεπτομερειες, ολα προσεγμενα σε τετοιο βαθμο που αγγιζε το απολυτο. 
Σχεδον στενοχωριοταν, λυποταν, μα δεν ηταν αυτη η δικη του δουλεια. Αλλοι επαιρναν τις αποφασεις, αυτος ηταν απλα υπευθυνος για την σωστη και υποδειγματικη εκτελεση τους.
Ακουμπησε την μεταλλικη θηκη που κρατουσε πανω σ' ενα τραπεζι κι εβγαλε απο μεσα οτι χρειαζοταν. Τ' αποθεσε σχεδον μ' ευλαβεια στην επιφανεια του τραπεζιου, εριξε μια ακομα ματια στην τελειοτητα απεναντι του και ξεκινησε.
                         ==============================
-'Εξουσιοδοτημενος αντιπροσωπος C-475' ειπε. 'Εκκινηση προγραμματισμενου ελεγχου συμφωνα με την ισχυουσα διαταξη BL85ED' συμπληρωσε κι εστρεψε το βλεμμα του στην μικροσκοπικη ψηφιακη οθονη που κρατουσε στα χερια του. Μολις αναβε το πρασινο φωτακι, πραγμα που σημαινε πως η απαιτηση του ειχε εγκριθει, θα μπορουσε να ξεκινησει.
Δευτερολεπτα μετα το φωτακι εκανε την εμφανιση του δινοντας του ετσι την εξουσιοδοτηση να προχωρησει. Με μηχανικες κινησεις ξεκινησε τον ελεγχο. Το ειχε κανει τοσες φορες που ακομα και να του εδεναν τα ματια παλι θα τα καταφερνε χωρις το παραμικρο λαθος. 
Το χρονοβορο κομματι της εργασιας ηταν η παρακολουθηση. Εκει επρεπε να μελετησει τα παντα για την περιπτωση που κατι δεν ηταν συμβατο με την προγραμματισμενη λειτουργια.
Συνεδεσε ενα αλλο μηχανημα σε μια οθονη και πατησε μερικα πληκτρα. Εκατσε αναπαυτικα σε μια καρεκλα εχοντας τα ματια του καρφωμενα στην οθονη. Τυπικο ηταν, δεν περιμενε εκπληξεις μα ηταν κατι το αναποφευκτο.
                 =================================
Το πρωτο πραγμα που επρεπε να κανει ηταν να συνειδητοποιησει ακριβως το σημειο που θα βρισκοταν απο δω και περα. Το καταστημα ηταν απο τα μεγαλυτερα που υπηρχαν στον πιο πολυσυχναστο δρομο της πολης. Αυτο ηταν καλο. Σημαινε πως εκατονταδες κοσμος θα περναγε απο κει και θα εστρεφε το βλεμμα του πανω της. Αυτη, με την σειρα της, επρεπε οχι μονο να τους κρατησει καθηλωμενους αλλα και να τους 'πεισει' να μπουν μεσα. Ολα αυτα για να μπορουσαν να υλοποιηθουν απαιτουσαν την υπαρξη συγκεκριμενων προυποθεσεων και αυτες τις προυποθεσεις ηλεγχε αν υπηρχαν και σε ποιο βαθμο.
Ο χωρος στον οποιο θα βρισκοταν ηταν αρκετα μεγαλος δινοντας της την δυνατοτητα να μπορει να κινειται κατα το δοκουν και να πειραματιζεται αναζητωντας την καλυτερη δυνατη προβολη. 
Φυσικα σημαντικο ρολο θα επαιζε και η υπαρξη παρομοιων, ανταγωνιστικων καταστηματων παραπλευρως αυτου που ηδη βρισκοταν καθως κι εκεινων στην απεναντι μερια του δρομου.
Η αληθεια ηταν πως ειχε πολλη δουλεια για να κανει αν ηθελε ενα τελειο αποτελεσμα.   
                      =========================
Ενα απο τα σημαντικοτερα ζητηματα ηταν η εξωτερικη εμφανιση. Ευτυχως το μεγαλο, πανοραμικο τζαμι της βιτρινας μπορουσε να της δωσει μια πληρη εικονα για το πως ηταν.
Τα μαλλια της, μακρια, ισα και καταξανθα ειχαν το χρωμα του σταχιου και χαρη στον αδιορατο εξαερισμο της βιτρινας η κινηση τους θυμιζε εκεινη του σταχιου που το ελαφρυ, ανοιξιατικο αερακι εξαναγκαζε σε πανεμορφους, ομοιοειδεις κυματισμους. Το χρωμα των ματιων της ηταν στο μεταιχμιο του λαμπερου σμαραγδιου με τα καθαριο, απαλο μπλε ενος καλοκαιρινου ουρανου. Το προσωπο της, εκπληκτικα αψεγαδιαστο, εκανε και την πιο φινα και υπεροχη πορσελανη να ωχρια μπροστα της. Ο κορμος, σε τελειες αναλογιες που θα εκανε και το πιο ωραιο μοντελο να ζηλεψει ξεδιαντροπα, κατεληγε σε δυο ποδια σκαλισμενα λες σε μαρμαρο που εκοβαν την ανασα σε οποιον ειχε την τυχη να τα ατενισει. Ηταν πραγματι χαρμα ιδεσθαι, οτι πιο τελειο μπορουσε καποιος να δει συμφωνα με τα ισχυοντα δεδομενα κι αυτο ηταν κατι που την εκανε να νοιωθει ακομη πιο σιγουρη για την επιτευξη του στοχου της. 
                  ================================
Μ' ενα απο τα βασικοτερα θεματα λυμενο τωρα επρεπε να χαρτογραφησει το τετραγωνο στο οποιο και η ιδια βρισκοταν. Ανταγωνισμος υπηρχε μα οχι τοσο ισχυρος που να την εκανε να νοιωθει εστω αβολα. Ολα ηταν στο δικο της χερι, δεν ηταν η πρωτη φορα που το εκανε αυτο.
Διαμορφωσε το εσωτερικο της βιτρινας με τετοιο τροπο που κανενα βλεμμα περαστικου να ηταν αδιαφορο. Εξηγησε πως επρεπε να αντικατασταθει ο υπαρχον φωτισμος που καθολου δεν κολακευε το εσωτερικο με αλλον και προτεινε μια σειρα υποδειξεων που κατα την γνωμη της θ' ανεβαζε κατακορυφα την ηδη υπαρχουσα επισκεψιμοτητα. Οτι εισηγηθηκε εγινε απολυτως δεκτο, τωρα το μονο που εμενε ηταν ν' αποδειξει πως ηταν σωστη.
Βεβαια υπηρχε ακομα ενα σημαντικο θεμα, τα προιοντα που θα λανσαρε. Οτι βελτιωτικες κινησεις και να εκανε αν το προιον δεν ηταν εφαμιλλο των προσδοκιων της τιποτα δεν θα γινοταν. Ευτυχως για την ιδια, οι απαιτησεις των ιδιοκτητων του καταστηματος ηταν τοσο ψηλα τοποθετημενες που αυτο δεν φανταζε καν για προβλημα.
                     ====================================
Δεν υπηρχε ρουχο που να μην ηταν τελειο πανω της. Ακομη και οι μετριοτητες η κατι το συνηθισμενο αποκτουσε μια αλλη λαμψη, μια αλλη προσωπικοτητα καθως τυλιγε το κορμι της.
Αυτοσχεδιαζε δημιουργωντας νεους σχεδιασμους, πειραματιζοταν με την εκκεντρικοτητα εφευρισκοντας συνεχως καινουργιους τροπους να τραβηξει τα βλεμματα. Απολαμβανε απεριοριστα να παρακολουθει τις αντιδρασεις οσων σταματουσαν μπροστα στην βιτρινα κι εκθαμβοι παρακολουθουσαν την μοναδικη επιδειξη που χορογραφουσε καθε φορα ξεχνωντας οτι αλλο ειχαν να κανουν παραμενοντας προσκολλημενοι στο τζαμι της βιτρινας.
Ενοιωθε η απολυτη κυριαρχος του καταστηματος, αυτη απο την οποια ολα αρχιζαν και ολα κατεληγαν. Γνωριζε πως οι ιδιοκτητες ειχαν πληρωσει ενα απιστευτο ποσον για να την εχουν εκει κι αυτη με την σειρα της επρεπε να δικαιολογησει αυτο το εξωφρενικο ποσο.
Οπως αποδειχθηκε τελικα επροκειτο για μια συνεργασια που ειχε αποφερει οφελη και στα δυο μερη με τον τροπο που ο καθενας αποζητουσε για να ειναι ικανοποιημενος.
                  ===================================
Δεν χρειστηκε να της πει καποιος κατι, το ειχε διαπιστωσει απο μονη της βλεποντας την σταδιακη μειωση του ενδιαφεροντος του κοσμου απο την αυξανομενη ελλειψη επισκεψιμοτητας. Σιγουρα θα υπηρχε καποια εξηγηση μα καμια τετοια δεν ηταν ορατη εκεινη τη στιγμη. Το μονο σιγουρο ηταν πως ο συνωστισμος που δημιουργουνταν στην βιτρινα του απεναντι καταστηματος ηταν ανευ προηγουμενου. Επρεπε ν' ανακαλυψει τι συνεβαινε.

Οι ψιθυροι που εφτασαν και σ' αυτην απο το εσωτερικο του καταστηματος παραηταν πανομοιοτυποι κι επιμονοι για να ηταν πλασματικοι μα η ιδια δεν ειχε ιδεα για τι επροκειτο.
Ολογραμμα. Οι απεναντι ειχαν τοποθετησει ολογραμμα στην βιτρινα τους. Και τι ηταν αυτο το ολογραμμα ? Και γιατι τοσος συνωστισμος και πανικος ? Το χειροτερο δε ηταν πως δεν μπορουσε να παει η ιδια να δει αφου επρεπε να βρισκεται 24 ωρες το 24ωρο στην βιτρινα της.
Οι επομενοι ψιθυροι ηταν ακομη χειροτεροι. Καταλαβε πως πλεον αφορουσαν την ιδια, το μελλον της, την ιδια της την υπαρξη μα και παλι δεν μπορουσε να κανει απολυτως τιποτα.
                ===================================
Ολα εγιναν ξεκαθαρα οταν ειδε εκεινο το μικρο βαν να παρκαρει εξω απο το καταστημα. Διχως να της εχει πει καποιος κατι ηξερε πως ηταν γι αυτην. Λιγα δευτερολεπτα μετα επιβεβαιωθηκε βλεποντας τους να συνομιλουν με τους ιδιοκτητες και να δειχνουν προς το μερος της. Δεν ειχε επιλογη, στωικα περιμενε την εξελιξη των γεγονοτων.
Το τελευταιο πραγμα που θυμοταν ηταν καποιες διαδικασιες ρουτινας πανω της εκ μερους των επιβατων του μικρου φορτηγου και μετα απολυτως τιποτα. Οταν ανοιξε τα ματια της ξανασυνειδητοποιησε πως βρισκοταν σε καποιο εργαστηριο της εταιρειας που ανηκε. Ηταν ολομοναχη μεσα σ' εκεινο, το ημιφωτισμενο, ψυχρο δωματιο αναμενοντας το αγνωστο. Η στιλπνη επιφανεια του μοναδικου τραπεζιου που υπηρχε μεσα στο εργαστηριο δεν ηταν ακριβως καθρεφτης μα ακομα μπορουσε ν' αναγνωρισει τον εαυτο της μεσα στην γυαλαδα της επιφανεια του. Το θεαμα εξακολουθουσε να ειναι θεσπεσιο κι ας ελειπαν ολα εκεινα τα φανταχτερα ρουχα που ειχε οσο βρισκοταν στην βιτρινα του μαγαζιου. 
                       ===============================
Σηκωθηκε απο την καρεκλα του κι εσβησε την οθονη. Οτι ειχε παρακολουθησει απο την καρτα μνημης ηταν απολυτως φυσιολογικο, δεν συνετρεχε λογος να επεμβει σε καποιο κομματι. Ολα σταματουσαν μετα την εισοδο του και μεχρι του σημειου που ειχε προχωρησει σε ολικη απενεργοποιηση. Η δουλεια του εκει ουσιαστικα ειχε τελειωσει, θα ειχε μια αναφορα να συνταξει και να προωθησει στους αρμοδιους πανω απ' αυτον σχετικα με οτι ειχε βρει και μετα θα προχωρουσε στην επομενη. Εριξε μια ματια στο ρολοι του, ειχε ακομα λιγο χρονο να ξοδεψει αφου καμια επιπλοκη δεν ειχε παρουσιαστει και ολα ειχαν τελειωσει ομαλα μεσα στο χρονοδιαγραμμα. Γυρισε και την κοιταξε. Δεν ηταν η πρωτη που εβλεπε μα καθε φορα επιανε τον εαυτο του να στεκεται και να θαυμαζει. Τουτη δω δε ειδικα ηταν ισως η πιο τελεια απ' ολες οσες ειχε δει. Τοσο υπεροχα κατασκευασμενη που καποιος που δεν γνωριζε θα την περνουσε για πραγματικο ανθρωπο και οχι για ενα κορυφαιο ανδροειδες που ειχε κατασκευαστει με τις υψηλοτερες προδιαγραφες σε καποιο εργαστηριο. 
                           ================================
Γιατι αυτο ηταν και τιποτα περισσοτερο. Ενα εξελιγμενο τεχνολογικα ανδροειδες που ειχε αντικαταστησει με το περασμα του χρονου τις παραδοσιακες κουκλες στις βιτρινες των καταστηματων. Ομως η τεχνολογια ποτε δεν εφησυχαζει, ποτε δεν σταματαει. Το μελλον στο συγκεκριμενο τομεα ηταν πλεον τα ολογραμματα. Πολυ πιο οικονομικα, με πολλες περισσοτερες δυνατοτητες, πολυ πιο εντυπωσιακα και αποδοτικα. Απο τοτε που εμφανιστηκαν τα πρωτα ολοι αντικαταστουσαν τα ανδροειδη τους με ολογραμματα. Αυτος απενεργοποιουσε τα ανδροειδη που στιβαζονταν πια σε αχανεστατους αποθηκευτικους χωρους, αχρηστα στον οποιονδηποτε.
Γυρισε και κοιταξε την τελεια, απενεργοποιημενη ομορφια απεναντι του. Κουνησε το κεφαλι και αρχισε να μαζευει τα εργαλεια και τα μηχανηματα του βαζοντας τα και παλι μεσα στην μεταλλικη τους θηκη. Η δουλεια του εδω ειχε τελειωσει, τωρα θα πηγαινε στην επομενη.
Εριξε αλλη μια ματια στο ρολοι του, διαπιστωσε πως ηταν εντος χρονοδιαγραμματος, εκλεισε τα φωτα, ανοιξε την πορτα και βγηκε εξω απο το εργαστηριο κλεινοντας πισω του.








                                                                  ΤΕΛΟΣ

                               Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ











                                                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15









Ελαχιστα λεπτα χρειαστηκαν απο την στιγμη που προσεδαφιστηκαν στον Ρεγκ για να περικυκλωθουν απο τα Τζαντα. Την μια στιγμη επικρατουσε απολυτη ερημια τριγυρω τους και την αλλη ο τοπος εβριθε απο αιμοδιψη κι εφιαλτικα Τζαντα. Μπορει οι αφηγησεις που κατα καιρους ειχαν ακουσει γι αυτα τα πλασματα να προκαλουσαν ενα ανεπαισθητο ριγος φοβου μα το να τα εβλεπες απο κοντα ηταν πραγματικος πανικος. Εμοιαζαν με τεραστια σκουληκια που κινουνταν με εκπληκτικες ταχυτητες πανω στο τραχυ και πετρωδες εδαφος του Ρεγκ διχως ιδιαιτερη δυσκολια. Το κυλινδρικο τους κορμι ηταν καλυμμενο με σκληρες φολιδες, ενα ειδος πανοπλιας, που ουσιαστικα τα καθιστουσαν ατρωτα στην οποια επιθεση θα μπορουσαν ποτε να δεχτουν. Κι αυτο γιατι ουσιαστικα τα Τζαντα δεν ειχαν εχθρους αφου αυτα βρισκονταν στην κορυφη της τροφικης αλυσιδας του Ρεγκ. Ο μονος τροπος να εβλεπε καποιος ενα Τζαντα νεκρο θα ηταν εκεινο το Τζαντα που ειχε χασει μονομαχια απο ενα του ειδους του αφου οι μαχες αναμεσα τους ηταν συχνες και πολλακις θανασιμες.
                   ==================================
Δυσκολα μπορουσε καποιος να διακρινει τα χαρακτηριστικα του κεφαλιου ενος Τζαντα αφου ολα τα ζωτικα του οργανα ηταν κι αυτα καλυμμενα με εκεινες τις αδιαπεραστες απ' οτιδηποτε φολιδες. Το ανατριχιαστικοτερο ολων ηταν ο τροπος με τον οποιον παλευαν και τρεφονταν.
Οι φολιδες που υπηρχαν κατα μηκος και των δυο πλευρων του σωματος τους ανοιγαν κατα το δοκουν αποκαλυπτοντας ετσι δυο παραλληλες σειρες απο υπερμεγεθη, κοφτερα δοντια που χαρη σε συγκεκριμενες συσπασεις των μυων πανω στους οποιους βρισκονταν μπορουσαν να επεκταθουν μεχρι και δεκα μετρα δημιουργωντας ετσι δυο αχανεστατα στοματα που αφου αρπαζαν την τροφη τους την ξεσκιζαν και την καταπιναν. Η εικονα και μονο αυτη ενος Τζαντα ετοιμου να επιτεθει ηταν ικανη να παγωσει το αιμα στις φλεβες του οποιοδηποτε, ποσο δε μαλλον να βρει το κουραγιο και τις δυναμεις ν' αντισταθει σ' αυτον τον ερποντα εφιαλτη.
Αυτο ακριβως το θεαμα ηταν που αντικρυσαν ο Πικτορ, η Χαρυανα και η Ντρελια που μολις ειχαν προσγειωθει στο πλανητη Ρεγκ.
                 ====================================
Κατω απο αλλες συνθηκες θα ειχαν και οι τρεις κατασπαραχθει απο τα Τζαντα μα στο αντικρυσμα του σφραγιδολιθου του Μετγκον υπαναχωρησαν. Ειχαν ολοι τις αμφιβολιες τους για το αν ο σφαγιδολιθος θα επαιζε τελικα τον ρολο που τους ειχε διαβεβαιωσει ο Μετγκον μα βλεποντας τ' αποκρουστικα εκεινα οντα να σεβονται τους κουβαλητες του και να μην τους πειραζουν ηταν κατι που τονωσε την αυτοπεποιθηση τους. Υπηρετουσαν τον επομενο, αδιαφιλονικητο κυριαρχο του συμπαντος που ακομα και τα Τζαντα υποτασσονταν.
Γρηγορα δημιουργηθηκαν δυο παραλληλες σειρες απο Τζαντα με τους τρεις τους στη μεση και ξεκινησε μια πορεια που θα τους εφερνε απεναντι στον αντικειμενικο τους στοχο, τις Επτα Κηρες. Μολονοτι τους κατειχε μια αδιορατη αμφιβολια ως προς την επιτυχη εκβαση της αποστολης τους, μετα απο οσα ειχαν δει και βιωσει δεν ειχαν λογο ν' αμφισβητησουν πως η αναφορα του ονοματος και μονο του Μετγκον θα ηταν αρκετη τουλαχιστον για ν' ακουσουν.
Αυτοι ηταν μονο οι κομιστες, τιποτα δεν ηταν στο δικο τους χερι. 
                        ===============================
Βρισκονταν λιγες δεκαδες μετρα απο ενα βουνο που το πλαι του ηταν γεματο σκαμενες τρυπες οταν εμφανιστηκε αποτομα μπροστα τους κοβοντας τους τον δρομο. Δεν ηταν δυσκολο να καταλαβουν πως ηταν μια απο τις Επτα Κηρες, προφανως αυτη που θα της ειχε ανατεθει να φυλαει τον χωρο. Δεν υπηρχε κατι το φανταχτερο η ιδιαιτερο επανω της, ομως το γεγονος πως τα Τζαντα απομακρυνθηκαν με την ελευση της σημαινε πολλα. Για λιγη ωρα τους κοιταξε εξονυχιστικα πριν μιλησει με μια βαθια, βραχνη φωνη.
-'Πως περασατε απο τα Τζαντα' ? ρωτησε.
Διχως να πει κουβεντα ο Πικτορ ετεινε τον σφαγιδολιθο του Μετγκον προς το μερος της. Αφου τον επεξεργαστηκε του τον επεστρεψε.
-'Δεν ξερω τι ειναι αυτο, ομως αφου σας εφερε μεχρι εδω σιγουρα κατι σημαινει' ειπε. 'Τι ζητατε' ? προσθεσε διχως να παρει στιγμη το βλεμμα της απο πανω τους.
-'Θελουμε να δουμε την Γκαλορ' ειπε η Ντρελια.
                      ===================================
-'Το οτι καταφερατε να φτασετε μεχρι εδω ζωντανοι δεν σημαινει απαραιτητα πως μπορειτε να ζητησετε ακροαση απο την Γκαλορ' ειπε η γυναικα που τους εφραζε το δρομο. 'Ειμαι η Ναννινγκ, μπορειτε να πειτε σε μενα τι θελετε' προσθεσε.
-'Λυπαμαι μα οι εντολες του αφεντη μας ηταν σαφεις και ξεκαθαρες. Οτι εχουμε να πουμε πρεπει να λεχθει μπροστα στην Γκαλορ ' ειπε η Χαρυανα.
Η Ναννινγκ σταθηκε λιγο και τους κοιταξε προσπαθωντας ν' αποφασισει τι επρεπε να κανει.
-'Ποιος ειναι ο αφεντης σας' ? ρωτησε στο τελος.
-'Κι αυτο ειναι κατι που θ' αποκαλυψουμε οταν βρεθουμε μπροστα στην Γκαλορ' ειπε η Ντρελια.
Η Ναννινγκ ζυγισε για λιγο την κατασταση πριν αποφανθει.
-'Ενταξει λοιπον. Αφου θελετε να δειτε την Γκαλορ θα την δειτε. Αφηστε οτι οπλο εχετε πανω σας εδω κι ακολουθηστε με. Ελπιζω για το καλο σας να εχετε κατι σημαντικο να πειτε, κανεις δεν ενοχλει την Γκαλορ χωρις σοβαρο λογο' ειπε και ξεκινησε να βαδιζει προς τις σπηλιες.
                      ==================================
Περιμεναν υπομονετικα εξω απο το πελωριο στομιο μιας σπηλιας καμποση ωρα, ενα στομιο που μεσα του ειχε χαθει η Κηρα που τους ειχε υποδεχθει, η Ναννινγκ. Ηταν η ιδια που καμποση ωρα αργοτερα επενεμφανιστηκε κανοντας τους νοημα να την ακολουθησουν.
Μολονοτι δεν ειχαν δει ουτε καν μια υποψια αλλης παρουσιας οση ωρα βρισκονταν εκει, ειχαν και οι τρεις τους την ιδια αισθηση, πως καμποσα ζευγαρια ματια παρακολουθουσαν αθεατα καθε τους κινηση. Ο βηματισμος τους τελικα τους εφερε σ' ενα τεραστιο θολο μεσα στην σπηλια οπου στο βαθος, σ' ενα υψος σχεδον τριων μετρων απο την επιφανεια του εδαφους, δεσποζε ενας θρονος η κατι παραπλησιο που φιλοξενουσε στους κολπους του μια καλλονη απιστευτης, αγριας ομορφιας. Πεντε σκιες ξεκολλησαν απο τα πλαινα της σπηλιας και τοποθετηθηκαν αμφιθεατρικα γυρω απο τον θρονο και την ενοικο του. Η Ναννινγκ πηρε την θεση της αναμεσα τους ενω η καλλονη εκανε ενα νευμα με το χερι της προσταζοντας τους να πλησιασουν κι αλλο. Ο Πικτορ, η Ντρελια και η Χαρυανα υπακουσαν.
                      ================================
-'Ειμαι η Γκαλορ. Ζητησατε να με δειτε. Ποιοι ειστε κι εκ μερους ποιου ερχεστε'? ρωτησε.
Ο Πικτορ εκανε ενα βημα μπροστα και χαμηλωσε ελαφρα το κεφαλι του.
-'Ειμαι ο Πικτορ' ειπε 'κι αυτη ειναι η Ντρελια και η Χαρυανα' προσθεσε. 'Ερχομαστε να σε δουμε εκ μερους του αφεντη μας, το ενος και μοναδικου, του ανυπερβλητου Μετγκον'.
Η στιγμιαια σιωπη που επεσε στον θολο διακοπηκε αποτομα απο το βαθυ, κελαριστο γελιο της Γκαλορ που ειχε σαν συνεπεια ν' ακολουθηθει και απο τις υπολοιπες. 
-'Του Μετγκον' ? ρωτησε αφου σταματησε να γελαει. 'Μα τις δινες του Ζαμπρ, αυτο ειναι οτι πιο αστειο εχω ακουσει ποτε στην ζωη μου. Του Μετγκον' ?
Η αντιδραση της σαστισε για λιγο τον Πικτορ που εχασε προσωρινα την μιλια του.
-'Ο Μετγκον ειναι ενας μυθος' ειπε μια απο τις Κηρες 'ενας μυθος που υπηρξε πριν εκατονταδες χρονια. Θελεις να πιστεψουμε πως ειναι πραγματικος' ?
Ο Πικτορ εξακολουθουσε να τα εχει χαμενα.
                        =============================
-'Οπως τα ειπε η Βερμια' εκανε μια αλλη. 'Δεν υπαρχει Μετγκον'.
-'Βερμια, Ταμελ' εκανε με προστακτικο υφος η Γκαλορ θελοντας να επιβληθει. 'Οποια και να ρωτησεις απο μας εδω το ιδιο πραγμα θ' ακουσεις' ειπε στρεφομενη στον Πικτορ. 'Δεν ξερω τι παιγνιδι παιζετε αλλα καλα θα κανεις να πεις την αληθεια' προσθεσε.
-'Παρτους τα κεφαλια Γκαλορ' ειπε μια αλλη 'ετσι θα μαθουν'.
-'Ηρεμησε Μεριτα. Προς τα κει οδευουν ολοταχως' απαντησε η Γκαλορ.
-'Μπορω ν' αποδειξω αυτα που λεω' ειπε τελικα ο Πικτορ. 'Δες αυτο εδω' συμπληρωσε και ταυτοχρονα ετεινε τον σφραγιδολιθο προς το μερος των Επτα Κηρων.
-'Τι ειναι αυτο' ? ρωτησε μια απο τις Κηρες.
-'Ο σφραγιδολιθος του Μετγκον Χεφει' προλαβε η Ναννινγκ. 'Χαρη σ' αυτον δεν τους κομματιασαν τα Τζαντα κι εφτασαν μεχρι εδω'.
-'Αυτο δεν σημαινει τιποτα' πεταχτηκε μια αλλη. 'Μπορει καλλιστα να'.... 
                      ============================
-'Περιμενε Σενζεν' την διεκοψε η Γκαλορ. 'Αυτος ειναι οντως ο σφραγιδολιθος του Μετγκον'.
-'Δεν αποδεικνυει κατι αυτο' ειπε η Ταμελ. 'Επειδη εχουν τον σφραγιδολιθο του Μετγκον δεν σημαινει απαραιτητα πως ο Μετγκον ζει'.
-'Σωστα' προσθεσε η Βερμια. 'Μπορει καπου να τον βρηκαν απλα'.
-'Η να τον εκλεψαν απο καποιον' εδωσε αλλη μια πιθανη εκδοχη η Μεριτα.
-'Σταματηστε ολες τωρα' διεταξε κοφτα η Γκαλορ. 'Εσεις' ειπε απευθυνομενη και στους τρεις τους 'αποδειξτε πως οτι λετε ειναι αληθεια γιατι δεν θα φυγετε ζωντανοι απο τον Ρεγκ'.
Ο Πικτορ εκανε μια κινηση για να βγαλει κατι απο την εσωτερικη μερια του ρουχου του κι αυτο πυροδοτησε εναν εκνευρισμο και μια ανησυχια αναμεσα στις Κηρες.
-'Ο αφεντης μου εδωσε αυτο εδω' ειπε αφηνοντας στο εδαφος ενα μικρο μεταλλικο κουτακι. 'Οταν θα βρισκομασταν ενωπιον σου' προσθεσε κοιτωντας την Γκαλορ 'θα το ενεργοποιουσα για να σου μιλησει ο ιδιος' συμπληρωσε και ταυτοχρονα πατησε ενα κουμπι.
                      =================================
Ενα γαλαζωπο, σε φυσικο μεγεθος ολογραμμα του Μετγκον εμφανιστηκε εξαφνα μπροστα τους δημιουργωντας ενα μικρο σουσουρο απο τους ψιθυρους που ανταλλαζαν οι Επτα Κηρες.
Το ολογραμμα εριξε μια ματια τριγυρω και αρχισε να μιλαει.
-'Βλεπω πως οι πιστοι υπηρετες μου τα καταφεραν μια χαρα' ειπε απευθυνομενος στον Πικτορ, την Ντρελια και την Χαρυανα. 'Θ' ανταμοιφθειτε γι αυτο' προσθεσε.
-'Χεφει, Ναννινγκ, Σενζεν, Μεριτα, Βερμια, Ταμελ και φυσικα Γκαλορ' ειπε χαμογελωντας. 'Χαιρομαι πραγματικα που σας βλεπω και μαλιστα ετσι ακριβως οπως σας θυμαμαι αν κι εχουν περασει πολλα χρονια απο τοτε που ολοι εμεις σημαιναμε κατι. Φανταζομαι πως δεν περιμενατε ποτε πως θα βρισκομαστε ετσι, κατω απο τετοιες συνθηκες μα τελικα, οπως φαινεται, τιποτα δεν ειναι ανεφικτο. Βρισκομαι ενωπιον σας γιατι εχω να σας κανω μια προταση, μια προταση συνεργασιας που θ' αποφερει οφελη για ολους μας. Ειναι δικη σας επιλογη αν θα την αποδεχθειτε η θα την απορριψετε με οποιες συνεπειες μπορουν να υπαρξουν'.





   

                            Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ










                                                      ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14









-'Μιλησε στο πληρωμα σου Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' προετρεψε ο Ορκοφυλακας 'δικαιουνται να γνωριζουν τι εχει συμβει και τι θα γινει απο εδω και περα'.
Ο Ελ τον κοιταξε αμηχανα και κουνησε το κεφαλι του.
-'Ναι, πρεπει να τους εξηγησω' ειπε. 'Το τι θα πιστεψουν ειναι μια αλλη ιστορια'.
-'Θα περιμενω εδω' ειπε ο Ορκοφυλακας. 'Κανε αυτο που πρεπει να γινει'.
Ο Ελλερυ ξεκινησε να βαδιζει προς το Γιζγκαρνοφ μα το μυαλο του προσπαθουσε ακομα να επεξεργαστει ολα οσα ειχε ακουσει. Λιγες μερες πριν ηταν απλα ενας πετυχημενος, ανεμελος λαθρεμπορος μεταχειρισμενου ηλιακου φωτος και τωρα...Αδυνατουσε να εμπεδωσει την τροπη που ειχαν παρει τα γεγονοτα ενω το βαρος της ευθυνης σχετικα με την κρισιμοτητα τους ενοιωθε πως τον συνεθλιβαν. Για πρωτη φορα το ενδεχομενο ν' αντιμετωπιζε ολομοναχος ολα οσα επρεπε να γινουν τον τρομαζε. Μα απο την αλλη δεν μπορουσε να υποχρεωσει το πληρωμα του να λαβει μερος σε κατι που ο αποκλειστικος υπευθυνος ηταν ο ιδιος.
                    =================================
Ειχε περασει καμποση ωρα απο την στιγμη που ειχε τελειωσει την αφηγηση του και κανενας απο το πληρωμα του Γιζγκαρνοφ δεν ειχε βγαλει αχνα. Ο ενας κοιτουσε τον αλλο σε μια προσπαθεια να συνειδητοποιησουν πως ολα οσα ειχαν ακουσει συνεβαιναν πραγματικα και ολοι μαζι κοιτουσαν τον Ελλερυ με την δυσπιστια στο βλεμμα τους.
-'Δεν ξερω τι να πω' ξεφυσηξε ο Γκραφ 'δεν ξερω τι να πιστεψω' προσθεσε.
-'Ελ, καταλαβαινεις τι μας ειπες μολις τωρα' ? εκανε ο Κουλσακ. 'Αυτα τα πραγματα...θελω να πω...αυτα τα πραγματα...δηλαδη'...
-'...Απλα δεν γινονται Ελ, απλα δεν γινονται' συμπληρωσε ο Μερανγκ.
-'Καταλαβαινω πως αισθανεστε' ειπε ο Ελ. 'Ετσι ακριβως ενοιωσα και γω οταν μου τα εξιστορησαν μα δυστυχως ειναι αληθεια περα για περα'.
-'Αληθεια η μη αυτα τα δεδομενα ειναι τελειως εξω απο μας Ελ' παρενεβληθη η Βεγκατριξ. 'Ειναι πολυ πιο πανω απο μας, το καταλαβαινεις' ?
                ===============================
Ο Ελ εγνεψε καταφατικα σαν να δηλωνε πως καταλαβαινε.
-'Κοιτα Ελ' ειπε ο Τιλ 'ξερεις πως εχουμε περασει ολοι μαζι παρεα πολλα παραδοξα κι εν μερει απιστευτα μα τουτο εδω'...
-'Ελα στην θεση μας' τοποθετηθηκε ο Ριγκελ. 'Φαντασου να ερχοταν καποιος και να σου αραδιαζε ολα αυτα που μας ειπες. Ποια θα ηταν η πρωτη σου αντιδραση' ?
Ο Ελ δεν προλαβε ν' απαντησει, το εκανε για λογαριασμο του ο Νεκαρ.
-'Πλανητες που φυλασσονται ορκοι, ενας φυλακας που σουλατσαρει στο συμπαν οπως εμεις στο Γιζγκαρνοφ μ' ενα μπαστουνι που τον παει οπου θελει'...
-'...Πλασματα που παιζουν τον ρολο του Θεου και θελουν να εξοντωσουν ιδιοκτητες ορκων και  καποιον που κι αυτος ειναι σχεδον ημιθεος'...προσθεσε ο Γκραφ.
-'...Και που η μοναδικη του βλεψη ειναι πως θα καταστρεψει το υπαρχον συμπαν και θα το αντικαταστησει μ' ενα δικο του'...ολοκληρωσε ο Κουλσακ.
                     =================================
-'Καταλαβαινω' ειπε ο Ελ 'καταλαβαινω ποσο ανηκουστα κι απιστευτα ακουγονται ολα αυτα, μα αυτο δεν αλλαζει το γεγονος πως ειναι αληθεια. Αυτο που εχει σημασια για σας ειναι πως δεν ειστε υποχρεωμενοι να συμμετασχετε σ' αυτο, ουσιαστικα αφορα μονο εμενα σαν κυβερνητη του Γιζγκαρνοφ και μοναδικου υπευθυνου για ολη αυτην την κατασταση' προσθεσε. 'Οτι και να επιλεξετε να κανετε εμενα με βρισκει συμφωνο απο τωρα'.
Μια αμηχανη βουβαμαρα πλημμυρισε το εσωτερικο του Γιζγκαρνοφ καθως κανεις απο το πληρωμα δεν φαινοταν διατεθειμενος να παρει το λογο. Ο Ελ μπορουσε ν' αντιληφθει τον διαχυτο εκνευρισμο που ειχε καταλαβει το πληρωμα του μα δεν μπορουσε να κανει κατι γι αυτο.
Η φωνη που εσπασε την σιωπη που ειχε βαρυνει εξοντωντικα την ατμοσφαιρα ηταν του Νεκαρ.
-'Δεν ξερω για τους υπολοιπους' ειπε και με μια κινηση σαρωσε τους αλλους 'αλλα οσον αφορα εμενα και τον Μερανγκ τα πραγματα ειναι απλα και ξεκαθαρα'.
Ολοι στραφηκαν προς το μερος τους.
                 ================================
-'Αυτη η δουλεια θα ηταν η τελευταια μας' ειπε παιρνοντας τον λογο  Μερανγκ. 'Θα παιρναμε το μερτικο μας κι εχοντας καποια χρηματα στην ακρη θ' αποσυρομασταν οριστικα. Βγαλαμε χρηματα, δεν λεω, αλλα για ποσο καιρο ακομα θα μπορουσαμε να συνεχισουμε πριν συνεβαινε κατι μοιραιο ? Ερχεται μια στιγμη που πρεπει να τα παρατας εγκαιρως'.
-'Το σχεδιο ηταν ν' αποσυρθουμε στον Ζιγκετ, εκει που υπαρχουν οι ωραιοτερες γυναικες του γαλαξια. Οικονομικα, ειχαμε να πληρωσουμε την συνδρομη για την παραμονη εκει και να περασουμε ενα μεγαλο χρονικο διαστημα διχως εγνοιες και σκοτουρες' συνεχισε ο Νεκαρ. 
-'Δυστυχως αυτα που περιμεναμε απ' αυτην τη δουλεια εξανεμιστηκαν αλλα με την τροπη που εχουν παρει τα γεγονοτα δεν νομιζω καποιος απ' ολους εδω θα ασχοληθει ξανα. Λυπαμαι Ελ' ειπε ο Μερανγκ 'αλλα εμεις σταματαμε εδω' ολοκληρωσε. 
-'Σου χρωσταμε πολλα, το ξερουμε' πηρε τον λογο ο Νεκαρ 'αλλα κι εμεις αυτο που μας αντιστοιχουσε το πραξαμε. Δεν πρεπει να εχεις παραπονο απο μας' εκλεισε τον λογο του.
             ==================================
-'Καταλαβαινω' εκανε ο Ελλερυ 'καταλαβαινω απολυτα. Η συνδρομη σας ολον αυτον τον καιρο ηταν κατι περισσοτερη απο πολυτιμη. Να πω την αληθεια ζηλευω λιγο. Στον Ζιγκετ ? Αναμεσα σε τοσες πανεμορφες γυναικες ? Κανονικα θα επρεπε να παρετε και μενα, πως θα τα βγαλετε περα' ? συμπληρωσε μ' ενα καθαριο, πηγαιο γελιο να βγαινει αυθορμητα απο τα χειλη του.
-'Εισαι ευπροσδεκτος οποτε θες Ελ' απαντησε ο Μερανγκ 'εσυ και οποιος αλλος θελει'.
-'Μπορω να ερθω κι εγω' ? παρενεβη ο Ριγκελ.
Πριν προλαβει ν' απαντησει καποιος πεταχτηκε η Βεγκατριξ.
-'Δεν θα προλαβεις να φτασεις' ειπε 'τουλαχιστον οχι ζωντανος ματια μου'.
Ολοι ξεσπασαν σ' ενα γελιο που φανηκε να χαλαρωνει λιγο την ενταση στην ατμοσφαιρα.
-'Δεν σε ειχα για τοσο ριψοκινδυνο Ριγκελ' εκανε ο Ελλερυ.
-'Για να πουμε την αληθεια δεν ειμαι Ελ' απαντησε ο Ριγκελ ενω ενα πικρο χαμογελο σχηματιζοταν στο προσωπο του.
                  ==============================
-'Αυτο που θελει να πει ο Ριγκ ειναι πως κι εμεις ειχαμε σχεδια μετα το τελος αυτης της δουλειας' ειπε η Βεγκατριξ κανοντας ενα βημα μπροστα. 'Ολοι παιζαμε την ζωη μας κορωνα γραμματα μ' αυτο το λαθρεμποριο, το ξερετε, κι οσο πιο πολυ πιεζεις την τυχη σου τοσο μεγαλυτερες ειναι οι πιθανοτητες καποια στιγμη να σου γυρισει την πλατη. Ειχαμε αποφασισει ν' αποσυρθουμε, να ζησουμε κι εμεις οτι μας αναλογει και να δουμε που θα μας εβγαζε. Δεν εχω ζησει ποτε αυτο που λενε σπιτι η οικογενεια Ελ, το ξερεις. Κι αφου η μοιρα μου δεθηκε μ' αυτον' δειχνοντας τον Ριγκελ που ταυτοχρονα εκτελουσε μια θεατρικη υποκλιση 'τουλαχιστον εχω το δικαιωμα στην ευκαιρια οσο αυτη υπαρχει ακομα'.
Ολοι ηξεραν για τον Ριγκελ και την Βεγκατριξ μα δεν ηταν κατι που τους αφορουσε η τους επηρεαζε στην δουλεια τους. Απο την αλλη ουτε εκεινοι ειχαν δωσει ποτε τετοιο δικαιωμα με αποτελεσμα η συνυπαρξη ολων να ειναι απλη, συγκροτημενη και λειτουργικη. Ομως εδω, τωρα, ετουτη τη στιγμη, ολα εμοιαζαν ν' αλλαζουν δραστικα.
                ===================================
-'Να φανταστω πως εσεις δεν προγραμματιζετε να πατε στον Ζιγκετ ε' ? εκανε ο Ελλερυ και για μια φορα ακομα τρανταχτα γελια αντηχησαν στον χωρο.
-'Στον Σογκιλ, εκει θα παμε' ειπε ο Ριγκελ οταν σταματησε να γελαει.
-'Μοιαζει λογικο' απαντησε ο Ελλερυ. 'Ποια ειναι τα δικα σου σχεδια Τιλ' ? ρωτησε.
-'Ειλικρινα δεν ξερω ακομα' ειπε ο Τιλ. 'Ισως επισκεφτω την αδελφη μου με τον γαμπρο μου στον Ρουγκαν, ισως παω καπου για ξεκουραση, ισως ψαξω γι αλλη δουλεια. Η αληθεια ειναι πως δεν το ειχα σκεφτει καθολου, δεν συνετρεχαν λογοι μα τωρα...καταλαβαινεις'.
-'Απολυτα φιλε μου απολυτα' απαντησε ο Ελλερυ χτυπωντας τον φιλικα στην πλατη. 'Ελπιζω να εχεις κατι στην ακρη μετα απο τοσες δουλειες που καναμε παρεα'.
-'Ναι, υπαρχει αποθεματικο και μαλιστα αρκετο' απαντησε ο Τιλ.
-'Να και καποιος που δεν σπαταλησε ολα του τα χρηματα σε γυναικες και ποτα οπως μερικοι αλλοι' ειπε ο Ελλερυ και ξανα ενα πιο μουδιασμενο γελιο ακουστηκε απ' ολους.
                ================================
-'Κουλσακ, η σειρα σου' απευθυνθηκε ο Ελλερυ. 'Τι προτιθεσαι να κανεις απο δω και περα' ?
-'Τιποτα απ' ολα οσα ακουσα μεχρι στιγμης' απαντησε ο Κουλσακ ενω το βλεμμα του εστιαζε στον Ελλερυ. 'Για την ακριβεια, ολη αυτη η ιστορια που μας παρεθεσες ακουγεται εξαιρετικα δελεαστικη για καποιον που το μονο πραγμα που ξερει να κανει καλα ειναι το λαθρεμποριο. Αν δεν εχεις λοιπον αντιρρηση ελεγα να ερθω μαζι σου. Εξ' αλλου πιστευω πως θα χρειαστεις οση βοηθεια μπορεις να εχεις εστω κι αν αυτη προερχεται απο μενα'.
-'Κουλσακ πραγματικα εκτιμω την προσφορα σου αλλα η κατασταση...'
-'Ναι, καταλαβαινω Ελ' τον διεκοψε ο Κουλσακ 'δεν ειναι σαν ολα τα υπολοιπα που εχουμε αντιμετωπισει, ειναι επικινδυνα και κανεις δεν μπορει να εγγυηθει πως θα βγουμε ζωντανοι. Αλλα απο την στιγμη που δεν εχω και κατι αλλο να κανω ολο αυτο μου μοιαζει ακρως δελεαστικο. Οποτε δεν εχει νοημα να προσπαθησεις να μου αλλαξεις γνωμη. Απλα αποδεξου πως σε ολο αυτο θα ειμαστε δυο' ολοκληρωσε ο Κουλσακ.
                   =================================
-'Τρεις Κουλσακ, τρεις'.
Ολοι στραφηκαν προς τον Γκραφ που μολις ειχε μιλησει.
-'Δεν εχετε καμια πιθανοτητα να τα καταφερετε αν δεν υπαρχει καποιος να σας προσεχει. Κι αυτος ο καποιος θα ειμαι εγω'.
-'Γκραφ, οχι...' δοκιμασε να παρεμβληθει ο Ελλερυ αλλα ο Γκραφ δεν τον αφησε.
-'Μην προσπαθεις ν' αλλαξεις μια κατασταλαγμενη αποψη Ελ' τον διεκοψε 'απλα αποδεξου το, θα ειναι ευκολοτερο για ολους μας'.
-'Μαλλον εμεις θα πρεπει να προσεχουμε εσενα Γκραφ' ειπε ο Κουλσακ χαμογελωντας.
-'Αυτο μενει να το δουμε Κουλσακ' απαντησε ο Γκραφ. 'Λοιπον, πως κινουμαστε απο δω και μπρος Ελ ? Υπαρχει καποιο σχεδιο η τωρα θα το δημιουργησουμε' ?
Ολοι γυρισαν προς το μερος του Ελλερυ Βαν Ντερ Εις που εμοιαζε αιφνιδιασμενος απο την απροοπτη εξελιξη των γεγονοτων. 

                            Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ









                          
                          ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13



                                                                     





-'Κρουξ ! Τι νεα μου εχεις' ? ρωτησε ο Ρεντεν.
Το αμμοπροσωπο πανω στην οθονη παρεμεινε σιωπηλο για λιγα δευτερολεπτα.
-'Εχεις την συμφωνια που θελεις Ρεντεν' ειπε μετα απο λιγο. 'Θ' αναλαβουμε την δουλεια οπως το ζητησες. Φροντισε να κρατησεις τον δικο σου λογο'.
-'Δεν εχεις λογο ν' αμφισβητεις κατι τετοιο Κρουξ' απαντησε ο Ρεντεν. 'Η συμφωνια ειναι συμφωνια κι εγω θα τηρησω το δικο μου μερος. Υπαρχει μονο ενας ορος που πρεπει να ξερεις και διχως αυτον δεν μπορει να υπαρξει συμφωνια' προσθεσε.
-'Σ' ακουω Ρεντεν, τι αλλο θελεις' ?
-'Ενας δικος μου ανθρωπος θα ερθει μαζι σας που θα πιστοποιησει πως οτι συμφωνησαμε θα τηρηθει και δεν θα υπαρξουν αλλαγες της τελευταιας στιγμης. Δεν χρειαζεται να σου πω πως θα δινει αμεση αναφορα σε μενα, πραγμα που σημαινει πως απαγορευεται να του συμβει οτιδηποτε. Σε διαφορετικη περιπτωση η συμφωνια μας ακυρωνεται αυτοματα'.
                    ============================
-'Δεν εχω την πολυτελεια να κανω την νταντα σε κανεναν Ρεντεν' ηρθε η απαντηση. 'Να σου θυμισω πως δεν προκειται για σχολικη εκδρομη και πως τα παντα μπορουν να συμβουν. Δεν εχω κανεναν για ν' ασχολειται με την ασφαλεια του δικου σου'.
'-Μην σε απασχολει αυτο Κρουξ' ειπε ο Ρεντεν. 'Ειναι ικανος να φροντισει τον εαυτο του, δεν χρειαζεται ν' απασχολησεις κανεναν απο τους δικους σου. Λοιπον, τι θα γινει' ?
Γι ακομα μια φορα υπηρξε σιωπη. Το προσωπο στην οθονη μιλησε ξανα.
-'Αμα ειναι ετσι Ρεντεν δεν υπαρχει θεμα. Ποιος ειναι αυτος που θα στειλεις και ποσο γρηγορα μπορει ο δικος σου να ειναι στον Αγκελ ? ρωτησε ο Κρουξ.
-'Λεγεται Ζοργκ και θα φροντισω να ειναι εκει το συντομοτερο δυνατον' ειπε ο Ρεντεν. 'Λοιπον, πως σκεφτεσαι να κινηθεις για τον εντοπισμο του Βαν Ντερ Εις' ?
-'Αυτο ειναι δικο μου θεμα Ρεντεν' απαντησε ο Κρουξ. 'Εσυ φροντισε να ειναι εδω αυτος ο Ζοργκ εγκαιρα' προσθεσε και ταυτοχρονα τερματισε την συνομιλια.  

                    ==========================
Ο Ρεντεν ακουμπησε το πηγουνι του στο χερι του και νοερα επεξεργαστηκε το σχεδιο που ειχε καταστρωσει. Οσο περισσοτερο το σκεφτοταν και το ανελυε τοσο πιο ικανοποιημενος ενοιωθε. Δεν εβρισκε καποιο ψεγαδι, ενοιωθε πως ειχε καλυψει καθε πιθανη εκδοχη. Η παρουσια του Ζοργκ φυσικα διαφορετικο σκοπο θα εξυπηρετουσε απ' αυτον που ειχε αναφερει στον Κρουξ. Οταν το κεφαλαιο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις εκλεινε τοτε θα επρεπε να κλεισει και το κεφαλαιο Κρουξ. Δεν ειχε καμια διαθεση η ορεξη να τηρησει την συμφωνια μαζι του. Χαρη στο Ζοργκ θα ηξερε ανα πασα στιγμη που βρισκονταν, ετσι θα μπορουσε αμεσα να στειλει την φρουρα ασφαλειας της O.A.A που θα φροντιζε το προβλημα που ακουγε στ' ονομα Κρουξ και συνεργατες. Μ' αυτον τον τροπο, ακοπα κι ευκολα, θα ελυνε δυο προβληματα ταυτοχρονα. Αν αυτο δεν ηταν ενα τελειο σχεδιο, τοτε ποιο ηταν ? Χαμογελασε, στραφηκε στο συστημα ενδοεπικοινωνιας που υπηρχε πανω στο γραφειο του και πιεσε το κουμπι.
-'Ιζα, ενημερωσε τον Ζοργκ πως τον περιμενω αμεσα εδω' ειπε.
                ==================================
-'Λοιπον, τι εγινε ? Ολα ενταξει' ?
Ο Κρουξ γυρισε και κοιταξε τον Φορνακ.
-'Ναι, η συμφωνια μας ισχυει' απαντησε. 'Απλα προστεθηκε κατι της τελευταιας στιγμης'.
-'Δηλαδη' ? εκανε απορημενος ο Καγιαο.
-'Θα μας στειλει εναν δικο του, καποιον Ζοργκ, που θα ειναι μαζι μας σε ολη την διαρκεια της αναζητησης και της συλληψης του Βαν Ντερ Εις'.
-'Δεν μ'αρεσει αυτο' ειπε η Ζαγκιτα. 'Για ποιο λογο θα εχουμε εναν ανθρωπο του Ρεντεν στα ποδια μας συνεχως' ?
-'Θελει να ειναι ενημερος για την εξελιξη' απαντησε ο Κρουξ. 'Ουτε εμενα μ' αρεσει'.
-'Σε κανεναν δεν αρεσει Κρουξ' ειπε ο Μπελεμ. 'Γιατι δεν του ειπες απλα οχι' ?
-'Δεν υπαρχει συμφωνια χωρις την παρουσια αυτου του Ζοργκ' απαντησε ο Κρουξ. 'Και ξερεις καλα ποσο την χρειαζομαστε αυτην συμφωνια Μπελεμ'.
             ==================================
-'Εμενα δεν μ' αρεσει τιποτα' ειπε ο Ντρισμπειν. 'Ουτε η συμφωνια με τον Ρεντεν, ουτε η παρουσια αυτου του Ζοργκ. Νοιωθω πως υπαρχει καποια παγιδα εδω'.
-'Το ιδιο κι εγω' ειπε ο Μινκαρ. 'Παραειναι ολα βολικα κι ευκολα για να ειναι πραγματικα'.
-'Ουτε εμενα μ' αρεσει' εκανε ο Κρουξ 'αλλα οτι παγιδα και να εχει στησει ο Ρεντεν ολοι μαζι μπορουμε να τα καταφερουμε. Εξ' αλλου μην ξεχνατε πως ψηφισαμε για την τελικη αποφαση και η πλειοψηφια αποφασισε ν' αποδεχτουμε την προταση του Ρεντεν' συμπληρωσε.
-'Εχει δικιο ο Κρουξ' ειπε η Τζαρχαντ. 'Το μονο που μπορουμε να κανουμε απο δω και μπρος ειναι να προσεχουμε. Η αφηρημαδα κοστιζει και μπορει να κοστισει ζωες'.
-'Οποτε τι κανουμε απο δω και περα' ? ρωτησε ο Καγιαο.
-'Κατ' αρχας θα περιμενουμε να ερθει ο Ζοργκ' απαντησε ο Κρουξ. 'Δεν μπορουμε να παμε πουθενα αν πρωτα δεν ερθει εδω. Μεχρι εκεινη τη στιγμη πρεπει να καταστρωσουμε σχεδιο για το πως θα κινηθουμε. Οτι ιδεες εχετε θα ηθελα να τις ακουσω'.
             ===================================
-'Δεν νομιζω πως θα ειναι ευκολο να τους εντοπισουμε' ειπε ο Ντρισμπειν. 
-'Η αληθεια ειναι πως ο Ελ δεν συνηθιζει να διατυμπανιζει για το που βρισκεται' συμπληρωσε μ' ενα χαμογελο ο Μπελεμ 'αμφιβαλλω αν εχει αλλαξει τις συνηθειες του'.
-'Ο πρωτος κανονας επιβιωσης' προσθεσε η Ζαγκιτα 'για καθε παρανομο'.
-'Οποτε τι κανουμε' ? ρωτησε απορημενα ο Μινκαρ.
-'Καποιος τροπος θα υπαρχει να μπορεσουμε να τον ξετρυπωσουμε' ειπε ο Φορνακ.
-'Το Γιζγκαρνοφ δεν ειναι αστροπλοιο που περναει απαρατηρητο' ειπε ο Καγιαο. 'Καποιος, καπου, θα το εχει δει τωρα προσφατα'.
-'Εσυ τι λες Κρουξ' ? ρωτησε ο Μπελεμ. 'Απο που ν' αρχισουμε' ?
Ολοι στραφηκαν προς τον Κρουξ περιμενοντας την ιδεα που κανεις τους δεν ειχε.
-'Μονο σ' ενα μερος μπορουμε να παρουμε πληροφοριες' ειπε ο Κρουξ. 'Στον διαστημικο σταθμο Γκαβαρντα πιστευω πως θα μαθουμε σχετικα με τον Βαν Ντερ Εις' προσθεσε.
                   ===============================
-'Εχει δικιο ο Κρουξ' εκανε με μια λαμψη στα ματια ο Μινκαρ. 'Ολοι, αργα η γρηγορα περνανε απο τον Γκαβαρντα, επομενως καποιος θα ξερει να μας πει ποτε βρεθηκε εκει τελευταια φορα ο Ελλερυ. Η ιδεα σου ειναι καταπληκτικη Κρουξ'.
-'Συμφωνω απολυτα' εκανε ο Φορνακ. 'Ο Γκαβαρντα ειναι η λυση στο προβλημα μας'.
-'Ε, τοτε τι καθομαστε' ? εκανε ανυπομονα ο Ντρισμπειν.
-'Δεν γινεται να παμε ολοι στον Γκαβαρντα' παρενεβληθη ο Κρουξ 'θα δωσουμε στοχο και θα κινησουμε υποψιες, κι αυτο ειναι κατι που θελουμε ν' αποφυγουμε. Δυο απο σας, ο Καγιαο και ο Ντρισμπειν, θα φυγουν αμεσα για τον Γκαβαρντα ενω οι υπολοιποι θα περιμενουμε τον Ζοργκ. Μολις μας ενημερωσετε για οτι πληροφοριες αποκτησετε βλεπουμε πως θα κινηθουμε'.
-'Τοτε να μην χανουμε χρονο' ειπε η Ζαγκιτα 'οσο πιο γρηγορα τοσο το καλυτερο'.
-'Και μ' αυτον τον Ζοργκ τι θα κανουμε' ? ρωτησε η Τζαρχαντ.
-'Αυτο ειναι κατι που θα συζητησουμε τωρα αμεσως' απαντησε ο Κρουξ.
                          ===================================
-'Καθισε Ζοργκ' ειπε ο Ρεντεν προτρεποντας τον αντρα που στεκοταν απεναντι του να καθισει. 'Εχω μια δουλεια για σενα αλλα θελω να ξερω αν μπορεις να τα καταφερεις'.
Ο Ζοργκ εγνεψε καταφατικα με μια κινηση του κεφαλιου του.
-'Θελω να φυγεις το συντομοτερο δυνατον για τον Αγκερ' αρχισε ο Ρεντεν. 'Εκει θα συναντησεις μια ομαδα μισθοφορων με αρχηγο καποιον Κρουξ. Αυτη η ομαδα εχει αναλαβει να εντοπισει και να συλλαβει η να εξοντωσει, οτι αποδειχτει ευκολοτερο, τον Ελλερυ Βαν Ντερ Εις και το πληρωμα του. Το πως θα τα καταφερουν ειναι δικο τους θεμα, εσυ δεν θα εχεις καμια αναμειξη. Η δικη σου δουλεια θα ειναι να παρακολουθεις αν ολα γινονται με γνωμονα το συμφερον της εταιριας και ν' αναφερεις, σε μενα και μονο σε μενα, για οτιδηποτε συμβαινει. Γινομαι κατανοητος μεχρι στιγμης' ? ρωτησε κοιτωντας τον Ζοργκ στα ματια.
-'Βεβαιως κυριε' απαντησε ο Ζοργκ.
-'Παρα πολυ καλα' εκανε ανακουφισμενος ο Ρεντεν και συνεχισε.
                      ==============================
-'Οταν ο Κρουξ και η ομαδα του ξεμπερδεψει με τον Βαν Ντερ Εις θα ερθεις αμεσα σε επαφη μαζι μου δινοντας μου ολα τα στοιχεια για την τοποθεσια που θα βρισκεται ο Κρουξ. Θα φροντισεις να κερδισεις καμποσο χρονο καθυστερωντας του την επαφη μαζι μου μεχρι να προλαβω να στειλω την φρουρα ασφαλειας. Μολις εμφανιστει η φρουρα, που δεον να σημειωθει θα βρισκεται υπο τας διαταγας σου, θελω να κλεισει αμεσα το κεφαλαιο Κρουξ. Φανταζομαι καταλαβαινεις για τι πραγμα μιλαω'.
Ο Ρεντεν εκανε μια παυση για να δει τις αντιδρασεις του Ζοργκ.
-'Καταλαβαινω απολυτα κυριε' απαντησε με σταθερη φωνη ο Ζοργκ.
-'Τοτε δεν νομιζω πως υπαρχει κατι αλλο να πουμε' ειπε ο Ρεντεν. 'Σε προειδοποιω πως δεν θ' ανεχτω κανενα λαθος χειρισμο η αποτυχια'.
-'Μπορειτε να μεινετε ησυχος κυριε' ειπε ο Ζοργκ ενω ταυτοχρονα σηκωνοταν.
-'Πηγαινε, δεν σε χρειαζομαι κατι αλλο προς το παρον' εκανε ο Ρεντεν. 
                 ================================
Μονος, στην σιωπη του γραφειου του, ο Ρεντεν ειχε την ευκαρια για μια ανασκοπηση ολου του σχεδιου που τοσο προσεκτικα ειχε ετοιμασει. Αν ολα πηγαιναν οπως τα ειχε σχεδιασει τα οφελη θα ηταν πολλαπλα. Κατ' αρχας θα ξεφορτωνοταν μια και καλη τον Βαν Ντερ Εις και ολα τα προβληματα που δημιουργουσε στην O.A.A, δευτερον θα εκλεινε μια και καλη τους λογαριασμους του με τον Κρουξ και τους λοιπους μισθοφορους και τριτον και σημαντικοτερο, θα μπορουσε πλεον να επικεντρωθει στον βασικο σκοπο που τον κατετρωγε τοσο καιρο. Την αποκαθηλωση του Λειτον και την αποπομπη του απο την O.A.A. αφηνοντας ετσι αυτον τον μοναδικο επικεφαλης. Ομως αυτο το τελευταιο ειχε πολυ διαδρομη ακομα μπροστα του κι ακομα δεν ειχε μπει σ' εφαρμογη το πρωτο μερος αυτου του τελεια οργανωμενου σχεδιου.
Σηκωθηκε  με αργες κινησεις και πηγε προς το μπαρακι που υπηρχε στην μια πλευρα του γραφειου του. Γεμισε ενα ποτηρι μ' ενα πορτοκαλοπρασινο υγρο, το εφερε στα χειλη του και το ηπιε μονορουφι ενω μια λαμψη φωτισε τα ματια του.