ΜΑΡΙΑ ΠΑΞΙΝΟΥ
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΚΟΥΚΛΕΣ
Ειχε πλεον καταντησει ρουτινα. Δεν ηταν η πρωτη που αναλαμβανε, για την ακριβεια απο τοτε που του ειχαν αναθεσει την συγκεκριμενη δουλεια αυτη πρεπει να ηταν η δεκατη πεμπτη η καπου εκει περιπου. Η διαδικασια που ακολουθουσε ηταν δεδομενη και σχεδον καθολου χρονοβορα. Σε μια ωρα θα ειχε τελειωσει απο εκει και θα προχωρουσε στην επομενη. Ομως, οπως και σε καθε προηγουμενη φορα, ετσι και τωρα δεν μπορεσε ν' αντισταθει στον πειρασμο να την περιεργαστει. Ηταν τελεια, απ' οποια οπτικη γωνια και να την εβλεπες. Τα χαρακτηριστικα, οι λεπτομερειες, ολα προσεγμενα σε τετοιο βαθμο που αγγιζε το απολυτο.
Σχεδον στενοχωριοταν, λυποταν, μα δεν ηταν αυτη η δικη του δουλεια. Αλλοι επαιρναν τις αποφασεις, αυτος ηταν απλα υπευθυνος για την σωστη και υποδειγματικη εκτελεση τους.
Ακουμπησε την μεταλλικη θηκη που κρατουσε πανω σ' ενα τραπεζι κι εβγαλε απο μεσα οτι χρειαζοταν. Τ' αποθεσε σχεδον μ' ευλαβεια στην επιφανεια του τραπεζιου, εριξε μια ακομα ματια στην τελειοτητα απεναντι του και ξεκινησε.
==============================
-'Εξουσιοδοτημενος αντιπροσωπος C-475' ειπε. 'Εκκινηση προγραμματισμενου ελεγχου συμφωνα με την ισχυουσα διαταξη BL85ED' συμπληρωσε κι εστρεψε το βλεμμα του στην μικροσκοπικη ψηφιακη οθονη που κρατουσε στα χερια του. Μολις αναβε το πρασινο φωτακι, πραγμα που σημαινε πως η απαιτηση του ειχε εγκριθει, θα μπορουσε να ξεκινησει.
Δευτερολεπτα μετα το φωτακι εκανε την εμφανιση του δινοντας του ετσι την εξουσιοδοτηση να προχωρησει. Με μηχανικες κινησεις ξεκινησε τον ελεγχο. Το ειχε κανει τοσες φορες που ακομα και να του εδεναν τα ματια παλι θα τα καταφερνε χωρις το παραμικρο λαθος.
Το χρονοβορο κομματι της εργασιας ηταν η παρακολουθηση. Εκει επρεπε να μελετησει τα παντα για την περιπτωση που κατι δεν ηταν συμβατο με την προγραμματισμενη λειτουργια.
Συνεδεσε ενα αλλο μηχανημα σε μια οθονη και πατησε μερικα πληκτρα. Εκατσε αναπαυτικα σε μια καρεκλα εχοντας τα ματια του καρφωμενα στην οθονη. Τυπικο ηταν, δεν περιμενε εκπληξεις μα ηταν κατι το αναποφευκτο.
=================================
Το πρωτο πραγμα που επρεπε να κανει ηταν να συνειδητοποιησει ακριβως το σημειο που θα βρισκοταν απο δω και περα. Το καταστημα ηταν απο τα μεγαλυτερα που υπηρχαν στον πιο πολυσυχναστο δρομο της πολης. Αυτο ηταν καλο. Σημαινε πως εκατονταδες κοσμος θα περναγε απο κει και θα εστρεφε το βλεμμα του πανω της. Αυτη, με την σειρα της, επρεπε οχι μονο να τους κρατησει καθηλωμενους αλλα και να τους 'πεισει' να μπουν μεσα. Ολα αυτα για να μπορουσαν να υλοποιηθουν απαιτουσαν την υπαρξη συγκεκριμενων προυποθεσεων και αυτες τις προυποθεσεις ηλεγχε αν υπηρχαν και σε ποιο βαθμο.
Ο χωρος στον οποιο θα βρισκοταν ηταν αρκετα μεγαλος δινοντας της την δυνατοτητα να μπορει να κινειται κατα το δοκουν και να πειραματιζεται αναζητωντας την καλυτερη δυνατη προβολη.
Φυσικα σημαντικο ρολο θα επαιζε και η υπαρξη παρομοιων, ανταγωνιστικων καταστηματων παραπλευρως αυτου που ηδη βρισκοταν καθως κι εκεινων στην απεναντι μερια του δρομου.
Η αληθεια ηταν πως ειχε πολλη δουλεια για να κανει αν ηθελε ενα τελειο αποτελεσμα.
=========================
Ενα απο τα σημαντικοτερα ζητηματα ηταν η εξωτερικη εμφανιση. Ευτυχως το μεγαλο, πανοραμικο τζαμι της βιτρινας μπορουσε να της δωσει μια πληρη εικονα για το πως ηταν.
Τα μαλλια της, μακρια, ισα και καταξανθα ειχαν το χρωμα του σταχιου και χαρη στον αδιορατο εξαερισμο της βιτρινας η κινηση τους θυμιζε εκεινη του σταχιου που το ελαφρυ, ανοιξιατικο αερακι εξαναγκαζε σε πανεμορφους, ομοιοειδεις κυματισμους. Το χρωμα των ματιων της ηταν στο μεταιχμιο του λαμπερου σμαραγδιου με τα καθαριο, απαλο μπλε ενος καλοκαιρινου ουρανου. Το προσωπο της, εκπληκτικα αψεγαδιαστο, εκανε και την πιο φινα και υπεροχη πορσελανη να ωχρια μπροστα της. Ο κορμος, σε τελειες αναλογιες που θα εκανε και το πιο ωραιο μοντελο να ζηλεψει ξεδιαντροπα, κατεληγε σε δυο ποδια σκαλισμενα λες σε μαρμαρο που εκοβαν την ανασα σε οποιον ειχε την τυχη να τα ατενισει. Ηταν πραγματι χαρμα ιδεσθαι, οτι πιο τελειο μπορουσε καποιος να δει συμφωνα με τα ισχυοντα δεδομενα κι αυτο ηταν κατι που την εκανε να νοιωθει ακομη πιο σιγουρη για την επιτευξη του στοχου της.
================================
Μ' ενα απο τα βασικοτερα θεματα λυμενο τωρα επρεπε να χαρτογραφησει το τετραγωνο στο οποιο και η ιδια βρισκοταν. Ανταγωνισμος υπηρχε μα οχι τοσο ισχυρος που να την εκανε να νοιωθει εστω αβολα. Ολα ηταν στο δικο της χερι, δεν ηταν η πρωτη φορα που το εκανε αυτο.
Διαμορφωσε το εσωτερικο της βιτρινας με τετοιο τροπο που κανενα βλεμμα περαστικου να ηταν αδιαφορο. Εξηγησε πως επρεπε να αντικατασταθει ο υπαρχον φωτισμος που καθολου δεν κολακευε το εσωτερικο με αλλον και προτεινε μια σειρα υποδειξεων που κατα την γνωμη της θ' ανεβαζε κατακορυφα την ηδη υπαρχουσα επισκεψιμοτητα. Οτι εισηγηθηκε εγινε απολυτως δεκτο, τωρα το μονο που εμενε ηταν ν' αποδειξει πως ηταν σωστη.
Βεβαια υπηρχε ακομα ενα σημαντικο θεμα, τα προιοντα που θα λανσαρε. Οτι βελτιωτικες κινησεις και να εκανε αν το προιον δεν ηταν εφαμιλλο των προσδοκιων της τιποτα δεν θα γινοταν. Ευτυχως για την ιδια, οι απαιτησεις των ιδιοκτητων του καταστηματος ηταν τοσο ψηλα τοποθετημενες που αυτο δεν φανταζε καν για προβλημα.
====================================
Δεν υπηρχε ρουχο που να μην ηταν τελειο πανω της. Ακομη και οι μετριοτητες η κατι το συνηθισμενο αποκτουσε μια αλλη λαμψη, μια αλλη προσωπικοτητα καθως τυλιγε το κορμι της.
Αυτοσχεδιαζε δημιουργωντας νεους σχεδιασμους, πειραματιζοταν με την εκκεντρικοτητα εφευρισκοντας συνεχως καινουργιους τροπους να τραβηξει τα βλεμματα. Απολαμβανε απεριοριστα να παρακολουθει τις αντιδρασεις οσων σταματουσαν μπροστα στην βιτρινα κι εκθαμβοι παρακολουθουσαν την μοναδικη επιδειξη που χορογραφουσε καθε φορα ξεχνωντας οτι αλλο ειχαν να κανουν παραμενοντας προσκολλημενοι στο τζαμι της βιτρινας.
Ενοιωθε η απολυτη κυριαρχος του καταστηματος, αυτη απο την οποια ολα αρχιζαν και ολα κατεληγαν. Γνωριζε πως οι ιδιοκτητες ειχαν πληρωσει ενα απιστευτο ποσον για να την εχουν εκει κι αυτη με την σειρα της επρεπε να δικαιολογησει αυτο το εξωφρενικο ποσο.
Οπως αποδειχθηκε τελικα επροκειτο για μια συνεργασια που ειχε αποφερει οφελη και στα δυο μερη με τον τροπο που ο καθενας αποζητουσε για να ειναι ικανοποιημενος.
===================================
Δεν χρειστηκε να της πει καποιος κατι, το ειχε διαπιστωσει απο μονη της βλεποντας την σταδιακη μειωση του ενδιαφεροντος του κοσμου απο την αυξανομενη ελλειψη επισκεψιμοτητας. Σιγουρα θα υπηρχε καποια εξηγηση μα καμια τετοια δεν ηταν ορατη εκεινη τη στιγμη. Το μονο σιγουρο ηταν πως ο συνωστισμος που δημιουργουνταν στην βιτρινα του απεναντι καταστηματος ηταν ανευ προηγουμενου. Επρεπε ν' ανακαλυψει τι συνεβαινε.
Οι ψιθυροι που εφτασαν και σ' αυτην απο το εσωτερικο του καταστηματος παραηταν πανομοιοτυποι κι επιμονοι για να ηταν πλασματικοι μα η ιδια δεν ειχε ιδεα για τι επροκειτο.
Ολογραμμα. Οι απεναντι ειχαν τοποθετησει ολογραμμα στην βιτρινα τους. Και τι ηταν αυτο το ολογραμμα ? Και γιατι τοσος συνωστισμος και πανικος ? Το χειροτερο δε ηταν πως δεν μπορουσε να παει η ιδια να δει αφου επρεπε να βρισκεται 24 ωρες το 24ωρο στην βιτρινα της.
Οι επομενοι ψιθυροι ηταν ακομη χειροτεροι. Καταλαβε πως πλεον αφορουσαν την ιδια, το μελλον της, την ιδια της την υπαρξη μα και παλι δεν μπορουσε να κανει απολυτως τιποτα.
===================================
Ολα εγιναν ξεκαθαρα οταν ειδε εκεινο το μικρο βαν να παρκαρει εξω απο το καταστημα. Διχως να της εχει πει καποιος κατι ηξερε πως ηταν γι αυτην. Λιγα δευτερολεπτα μετα επιβεβαιωθηκε βλεποντας τους να συνομιλουν με τους ιδιοκτητες και να δειχνουν προς το μερος της. Δεν ειχε επιλογη, στωικα περιμενε την εξελιξη των γεγονοτων.
Το τελευταιο πραγμα που θυμοταν ηταν καποιες διαδικασιες ρουτινας πανω της εκ μερους των επιβατων του μικρου φορτηγου και μετα απολυτως τιποτα. Οταν ανοιξε τα ματια της ξανασυνειδητοποιησε πως βρισκοταν σε καποιο εργαστηριο της εταιρειας που ανηκε. Ηταν ολομοναχη μεσα σ' εκεινο, το ημιφωτισμενο, ψυχρο δωματιο αναμενοντας το αγνωστο. Η στιλπνη επιφανεια του μοναδικου τραπεζιου που υπηρχε μεσα στο εργαστηριο δεν ηταν ακριβως καθρεφτης μα ακομα μπορουσε ν' αναγνωρισει τον εαυτο της μεσα στην γυαλαδα της επιφανεια του. Το θεαμα εξακολουθουσε να ειναι θεσπεσιο κι ας ελειπαν ολα εκεινα τα φανταχτερα ρουχα που ειχε οσο βρισκοταν στην βιτρινα του μαγαζιου.
===============================
Σηκωθηκε απο την καρεκλα του κι εσβησε την οθονη. Οτι ειχε παρακολουθησει απο την καρτα μνημης ηταν απολυτως φυσιολογικο, δεν συνετρεχε λογος να επεμβει σε καποιο κομματι. Ολα σταματουσαν μετα την εισοδο του και μεχρι του σημειου που ειχε προχωρησει σε ολικη απενεργοποιηση. Η δουλεια του εκει ουσιαστικα ειχε τελειωσει, θα ειχε μια αναφορα να συνταξει και να προωθησει στους αρμοδιους πανω απ' αυτον σχετικα με οτι ειχε βρει και μετα θα προχωρουσε στην επομενη. Εριξε μια ματια στο ρολοι του, ειχε ακομα λιγο χρονο να ξοδεψει αφου καμια επιπλοκη δεν ειχε παρουσιαστει και ολα ειχαν τελειωσει ομαλα μεσα στο χρονοδιαγραμμα. Γυρισε και την κοιταξε. Δεν ηταν η πρωτη που εβλεπε μα καθε φορα επιανε τον εαυτο του να στεκεται και να θαυμαζει. Τουτη δω δε ειδικα ηταν ισως η πιο τελεια απ' ολες οσες ειχε δει. Τοσο υπεροχα κατασκευασμενη που καποιος που δεν γνωριζε θα την περνουσε για πραγματικο ανθρωπο και οχι για ενα κορυφαιο ανδροειδες που ειχε κατασκευαστει με τις υψηλοτερες προδιαγραφες σε καποιο εργαστηριο.
================================
Γιατι αυτο ηταν και τιποτα περισσοτερο. Ενα εξελιγμενο τεχνολογικα ανδροειδες που ειχε αντικαταστησει με το περασμα του χρονου τις παραδοσιακες κουκλες στις βιτρινες των καταστηματων. Ομως η τεχνολογια ποτε δεν εφησυχαζει, ποτε δεν σταματαει. Το μελλον στο συγκεκριμενο τομεα ηταν πλεον τα ολογραμματα. Πολυ πιο οικονομικα, με πολλες περισσοτερες δυνατοτητες, πολυ πιο εντυπωσιακα και αποδοτικα. Απο τοτε που εμφανιστηκαν τα πρωτα ολοι αντικαταστουσαν τα ανδροειδη τους με ολογραμματα. Αυτος απενεργοποιουσε τα ανδροειδη που στιβαζονταν πια σε αχανεστατους αποθηκευτικους χωρους, αχρηστα στον οποιονδηποτε.
Γυρισε και κοιταξε την τελεια, απενεργοποιημενη ομορφια απεναντι του. Κουνησε το κεφαλι και αρχισε να μαζευει τα εργαλεια και τα μηχανηματα του βαζοντας τα και παλι μεσα στην μεταλλικη τους θηκη. Η δουλεια του εδω ειχε τελειωσει, τωρα θα πηγαινε στην επομενη.
Εριξε αλλη μια ματια στο ρολοι του, διαπιστωσε πως ηταν εντος χρονοδιαγραμματος, εκλεισε τα φωτα, ανοιξε την πορτα και βγηκε εξω απο το εργαστηριο κλεινοντας πισω του.
ΤΕΛΟΣ
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΚΟΥΚΛΕΣ
Ειχε πλεον καταντησει ρουτινα. Δεν ηταν η πρωτη που αναλαμβανε, για την ακριβεια απο τοτε που του ειχαν αναθεσει την συγκεκριμενη δουλεια αυτη πρεπει να ηταν η δεκατη πεμπτη η καπου εκει περιπου. Η διαδικασια που ακολουθουσε ηταν δεδομενη και σχεδον καθολου χρονοβορα. Σε μια ωρα θα ειχε τελειωσει απο εκει και θα προχωρουσε στην επομενη. Ομως, οπως και σε καθε προηγουμενη φορα, ετσι και τωρα δεν μπορεσε ν' αντισταθει στον πειρασμο να την περιεργαστει. Ηταν τελεια, απ' οποια οπτικη γωνια και να την εβλεπες. Τα χαρακτηριστικα, οι λεπτομερειες, ολα προσεγμενα σε τετοιο βαθμο που αγγιζε το απολυτο.
Σχεδον στενοχωριοταν, λυποταν, μα δεν ηταν αυτη η δικη του δουλεια. Αλλοι επαιρναν τις αποφασεις, αυτος ηταν απλα υπευθυνος για την σωστη και υποδειγματικη εκτελεση τους.
Ακουμπησε την μεταλλικη θηκη που κρατουσε πανω σ' ενα τραπεζι κι εβγαλε απο μεσα οτι χρειαζοταν. Τ' αποθεσε σχεδον μ' ευλαβεια στην επιφανεια του τραπεζιου, εριξε μια ακομα ματια στην τελειοτητα απεναντι του και ξεκινησε.
==============================
-'Εξουσιοδοτημενος αντιπροσωπος C-475' ειπε. 'Εκκινηση προγραμματισμενου ελεγχου συμφωνα με την ισχυουσα διαταξη BL85ED' συμπληρωσε κι εστρεψε το βλεμμα του στην μικροσκοπικη ψηφιακη οθονη που κρατουσε στα χερια του. Μολις αναβε το πρασινο φωτακι, πραγμα που σημαινε πως η απαιτηση του ειχε εγκριθει, θα μπορουσε να ξεκινησει.
Δευτερολεπτα μετα το φωτακι εκανε την εμφανιση του δινοντας του ετσι την εξουσιοδοτηση να προχωρησει. Με μηχανικες κινησεις ξεκινησε τον ελεγχο. Το ειχε κανει τοσες φορες που ακομα και να του εδεναν τα ματια παλι θα τα καταφερνε χωρις το παραμικρο λαθος.
Το χρονοβορο κομματι της εργασιας ηταν η παρακολουθηση. Εκει επρεπε να μελετησει τα παντα για την περιπτωση που κατι δεν ηταν συμβατο με την προγραμματισμενη λειτουργια.
Συνεδεσε ενα αλλο μηχανημα σε μια οθονη και πατησε μερικα πληκτρα. Εκατσε αναπαυτικα σε μια καρεκλα εχοντας τα ματια του καρφωμενα στην οθονη. Τυπικο ηταν, δεν περιμενε εκπληξεις μα ηταν κατι το αναποφευκτο.
=================================
Το πρωτο πραγμα που επρεπε να κανει ηταν να συνειδητοποιησει ακριβως το σημειο που θα βρισκοταν απο δω και περα. Το καταστημα ηταν απο τα μεγαλυτερα που υπηρχαν στον πιο πολυσυχναστο δρομο της πολης. Αυτο ηταν καλο. Σημαινε πως εκατονταδες κοσμος θα περναγε απο κει και θα εστρεφε το βλεμμα του πανω της. Αυτη, με την σειρα της, επρεπε οχι μονο να τους κρατησει καθηλωμενους αλλα και να τους 'πεισει' να μπουν μεσα. Ολα αυτα για να μπορουσαν να υλοποιηθουν απαιτουσαν την υπαρξη συγκεκριμενων προυποθεσεων και αυτες τις προυποθεσεις ηλεγχε αν υπηρχαν και σε ποιο βαθμο.
Ο χωρος στον οποιο θα βρισκοταν ηταν αρκετα μεγαλος δινοντας της την δυνατοτητα να μπορει να κινειται κατα το δοκουν και να πειραματιζεται αναζητωντας την καλυτερη δυνατη προβολη.
Φυσικα σημαντικο ρολο θα επαιζε και η υπαρξη παρομοιων, ανταγωνιστικων καταστηματων παραπλευρως αυτου που ηδη βρισκοταν καθως κι εκεινων στην απεναντι μερια του δρομου.
Η αληθεια ηταν πως ειχε πολλη δουλεια για να κανει αν ηθελε ενα τελειο αποτελεσμα.
=========================
Ενα απο τα σημαντικοτερα ζητηματα ηταν η εξωτερικη εμφανιση. Ευτυχως το μεγαλο, πανοραμικο τζαμι της βιτρινας μπορουσε να της δωσει μια πληρη εικονα για το πως ηταν.
Τα μαλλια της, μακρια, ισα και καταξανθα ειχαν το χρωμα του σταχιου και χαρη στον αδιορατο εξαερισμο της βιτρινας η κινηση τους θυμιζε εκεινη του σταχιου που το ελαφρυ, ανοιξιατικο αερακι εξαναγκαζε σε πανεμορφους, ομοιοειδεις κυματισμους. Το χρωμα των ματιων της ηταν στο μεταιχμιο του λαμπερου σμαραγδιου με τα καθαριο, απαλο μπλε ενος καλοκαιρινου ουρανου. Το προσωπο της, εκπληκτικα αψεγαδιαστο, εκανε και την πιο φινα και υπεροχη πορσελανη να ωχρια μπροστα της. Ο κορμος, σε τελειες αναλογιες που θα εκανε και το πιο ωραιο μοντελο να ζηλεψει ξεδιαντροπα, κατεληγε σε δυο ποδια σκαλισμενα λες σε μαρμαρο που εκοβαν την ανασα σε οποιον ειχε την τυχη να τα ατενισει. Ηταν πραγματι χαρμα ιδεσθαι, οτι πιο τελειο μπορουσε καποιος να δει συμφωνα με τα ισχυοντα δεδομενα κι αυτο ηταν κατι που την εκανε να νοιωθει ακομη πιο σιγουρη για την επιτευξη του στοχου της.
================================
Μ' ενα απο τα βασικοτερα θεματα λυμενο τωρα επρεπε να χαρτογραφησει το τετραγωνο στο οποιο και η ιδια βρισκοταν. Ανταγωνισμος υπηρχε μα οχι τοσο ισχυρος που να την εκανε να νοιωθει εστω αβολα. Ολα ηταν στο δικο της χερι, δεν ηταν η πρωτη φορα που το εκανε αυτο.
Διαμορφωσε το εσωτερικο της βιτρινας με τετοιο τροπο που κανενα βλεμμα περαστικου να ηταν αδιαφορο. Εξηγησε πως επρεπε να αντικατασταθει ο υπαρχον φωτισμος που καθολου δεν κολακευε το εσωτερικο με αλλον και προτεινε μια σειρα υποδειξεων που κατα την γνωμη της θ' ανεβαζε κατακορυφα την ηδη υπαρχουσα επισκεψιμοτητα. Οτι εισηγηθηκε εγινε απολυτως δεκτο, τωρα το μονο που εμενε ηταν ν' αποδειξει πως ηταν σωστη.
Βεβαια υπηρχε ακομα ενα σημαντικο θεμα, τα προιοντα που θα λανσαρε. Οτι βελτιωτικες κινησεις και να εκανε αν το προιον δεν ηταν εφαμιλλο των προσδοκιων της τιποτα δεν θα γινοταν. Ευτυχως για την ιδια, οι απαιτησεις των ιδιοκτητων του καταστηματος ηταν τοσο ψηλα τοποθετημενες που αυτο δεν φανταζε καν για προβλημα.
====================================
Δεν υπηρχε ρουχο που να μην ηταν τελειο πανω της. Ακομη και οι μετριοτητες η κατι το συνηθισμενο αποκτουσε μια αλλη λαμψη, μια αλλη προσωπικοτητα καθως τυλιγε το κορμι της.
Αυτοσχεδιαζε δημιουργωντας νεους σχεδιασμους, πειραματιζοταν με την εκκεντρικοτητα εφευρισκοντας συνεχως καινουργιους τροπους να τραβηξει τα βλεμματα. Απολαμβανε απεριοριστα να παρακολουθει τις αντιδρασεις οσων σταματουσαν μπροστα στην βιτρινα κι εκθαμβοι παρακολουθουσαν την μοναδικη επιδειξη που χορογραφουσε καθε φορα ξεχνωντας οτι αλλο ειχαν να κανουν παραμενοντας προσκολλημενοι στο τζαμι της βιτρινας.
Ενοιωθε η απολυτη κυριαρχος του καταστηματος, αυτη απο την οποια ολα αρχιζαν και ολα κατεληγαν. Γνωριζε πως οι ιδιοκτητες ειχαν πληρωσει ενα απιστευτο ποσον για να την εχουν εκει κι αυτη με την σειρα της επρεπε να δικαιολογησει αυτο το εξωφρενικο ποσο.
Οπως αποδειχθηκε τελικα επροκειτο για μια συνεργασια που ειχε αποφερει οφελη και στα δυο μερη με τον τροπο που ο καθενας αποζητουσε για να ειναι ικανοποιημενος.
===================================
Δεν χρειστηκε να της πει καποιος κατι, το ειχε διαπιστωσει απο μονη της βλεποντας την σταδιακη μειωση του ενδιαφεροντος του κοσμου απο την αυξανομενη ελλειψη επισκεψιμοτητας. Σιγουρα θα υπηρχε καποια εξηγηση μα καμια τετοια δεν ηταν ορατη εκεινη τη στιγμη. Το μονο σιγουρο ηταν πως ο συνωστισμος που δημιουργουνταν στην βιτρινα του απεναντι καταστηματος ηταν ανευ προηγουμενου. Επρεπε ν' ανακαλυψει τι συνεβαινε.
Οι ψιθυροι που εφτασαν και σ' αυτην απο το εσωτερικο του καταστηματος παραηταν πανομοιοτυποι κι επιμονοι για να ηταν πλασματικοι μα η ιδια δεν ειχε ιδεα για τι επροκειτο.
Ολογραμμα. Οι απεναντι ειχαν τοποθετησει ολογραμμα στην βιτρινα τους. Και τι ηταν αυτο το ολογραμμα ? Και γιατι τοσος συνωστισμος και πανικος ? Το χειροτερο δε ηταν πως δεν μπορουσε να παει η ιδια να δει αφου επρεπε να βρισκεται 24 ωρες το 24ωρο στην βιτρινα της.
Οι επομενοι ψιθυροι ηταν ακομη χειροτεροι. Καταλαβε πως πλεον αφορουσαν την ιδια, το μελλον της, την ιδια της την υπαρξη μα και παλι δεν μπορουσε να κανει απολυτως τιποτα.
===================================
Ολα εγιναν ξεκαθαρα οταν ειδε εκεινο το μικρο βαν να παρκαρει εξω απο το καταστημα. Διχως να της εχει πει καποιος κατι ηξερε πως ηταν γι αυτην. Λιγα δευτερολεπτα μετα επιβεβαιωθηκε βλεποντας τους να συνομιλουν με τους ιδιοκτητες και να δειχνουν προς το μερος της. Δεν ειχε επιλογη, στωικα περιμενε την εξελιξη των γεγονοτων.
Το τελευταιο πραγμα που θυμοταν ηταν καποιες διαδικασιες ρουτινας πανω της εκ μερους των επιβατων του μικρου φορτηγου και μετα απολυτως τιποτα. Οταν ανοιξε τα ματια της ξανασυνειδητοποιησε πως βρισκοταν σε καποιο εργαστηριο της εταιρειας που ανηκε. Ηταν ολομοναχη μεσα σ' εκεινο, το ημιφωτισμενο, ψυχρο δωματιο αναμενοντας το αγνωστο. Η στιλπνη επιφανεια του μοναδικου τραπεζιου που υπηρχε μεσα στο εργαστηριο δεν ηταν ακριβως καθρεφτης μα ακομα μπορουσε ν' αναγνωρισει τον εαυτο της μεσα στην γυαλαδα της επιφανεια του. Το θεαμα εξακολουθουσε να ειναι θεσπεσιο κι ας ελειπαν ολα εκεινα τα φανταχτερα ρουχα που ειχε οσο βρισκοταν στην βιτρινα του μαγαζιου.
===============================
Σηκωθηκε απο την καρεκλα του κι εσβησε την οθονη. Οτι ειχε παρακολουθησει απο την καρτα μνημης ηταν απολυτως φυσιολογικο, δεν συνετρεχε λογος να επεμβει σε καποιο κομματι. Ολα σταματουσαν μετα την εισοδο του και μεχρι του σημειου που ειχε προχωρησει σε ολικη απενεργοποιηση. Η δουλεια του εκει ουσιαστικα ειχε τελειωσει, θα ειχε μια αναφορα να συνταξει και να προωθησει στους αρμοδιους πανω απ' αυτον σχετικα με οτι ειχε βρει και μετα θα προχωρουσε στην επομενη. Εριξε μια ματια στο ρολοι του, ειχε ακομα λιγο χρονο να ξοδεψει αφου καμια επιπλοκη δεν ειχε παρουσιαστει και ολα ειχαν τελειωσει ομαλα μεσα στο χρονοδιαγραμμα. Γυρισε και την κοιταξε. Δεν ηταν η πρωτη που εβλεπε μα καθε φορα επιανε τον εαυτο του να στεκεται και να θαυμαζει. Τουτη δω δε ειδικα ηταν ισως η πιο τελεια απ' ολες οσες ειχε δει. Τοσο υπεροχα κατασκευασμενη που καποιος που δεν γνωριζε θα την περνουσε για πραγματικο ανθρωπο και οχι για ενα κορυφαιο ανδροειδες που ειχε κατασκευαστει με τις υψηλοτερες προδιαγραφες σε καποιο εργαστηριο.
================================
Γιατι αυτο ηταν και τιποτα περισσοτερο. Ενα εξελιγμενο τεχνολογικα ανδροειδες που ειχε αντικαταστησει με το περασμα του χρονου τις παραδοσιακες κουκλες στις βιτρινες των καταστηματων. Ομως η τεχνολογια ποτε δεν εφησυχαζει, ποτε δεν σταματαει. Το μελλον στο συγκεκριμενο τομεα ηταν πλεον τα ολογραμματα. Πολυ πιο οικονομικα, με πολλες περισσοτερες δυνατοτητες, πολυ πιο εντυπωσιακα και αποδοτικα. Απο τοτε που εμφανιστηκαν τα πρωτα ολοι αντικαταστουσαν τα ανδροειδη τους με ολογραμματα. Αυτος απενεργοποιουσε τα ανδροειδη που στιβαζονταν πια σε αχανεστατους αποθηκευτικους χωρους, αχρηστα στον οποιονδηποτε.
Γυρισε και κοιταξε την τελεια, απενεργοποιημενη ομορφια απεναντι του. Κουνησε το κεφαλι και αρχισε να μαζευει τα εργαλεια και τα μηχανηματα του βαζοντας τα και παλι μεσα στην μεταλλικη τους θηκη. Η δουλεια του εδω ειχε τελειωσει, τωρα θα πηγαινε στην επομενη.
Εριξε αλλη μια ματια στο ρολοι του, διαπιστωσε πως ηταν εντος χρονοδιαγραμματος, εκλεισε τα φωτα, ανοιξε την πορτα και βγηκε εξω απο το εργαστηριο κλεινοντας πισω του.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου