Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

 

                                                          ΚΕΦΑΛΑΙΟ 65

Η εκπληξη ηταν αμφιδρομη, το μεγεθος ομως οχι. Ηταν ξεκαθαρο πως ο Γκριντλοκ ειχε πεσει κυριολεκτικα απ' τα συννεφα, η Γκαλορ απο την αλλη μερια εμοιαζε καπως πιο προετοιμασμενη γι αυτην τη συναντηση.

-'Εχει περασει πολυς καιρος' εκανε η Γκαλορ ενω παραλληλα κοιταζε τον χωρο. 'Καταλαβαινω πως δεν το περιμενες, ελπιζω να μην ενοχλω' συμπληρωσε ενω ο Γκριντλοκ ακομα προσπαθουσε να συνελθει. 'Επι τη ευκαρια, το εχεις φτιαξει πολυ ωραια εδω μεσα' προσθεσε.

Το βλεμμα του Γκριντλοκ ανεβοκατεβαινε πανω στην μορφη της, ακομα δεν ειχε πει κουβεντα.

-'Ισως εκανα λαθος, ισως δεν επρεπε να'...εκανε η Γκαλορ αλλα ο Γκριντλοκ την διεκοψε.

-'Αν καποιος μου ελεγε πως σημερα το πρωι εσυ θα ησουν το πρωτο ατομο που θα εβλεπα θα τον περνουσα η για μεθυσμενο η για τρελο' εκανε. 'Και για να πω την αληθεια, ακομα δεν εχω κατασταλαξει στο τι απο τα δυο θα ηταν. Εχεις δικιο, εχει περασει πολυς καιρος και η αληθεια ειναι' ειπε ενω εδειχνε το μπαρ του 'πως το εχω φτιαξει ωραιο ετουτο εδω'. 

             =======================================

Το αρχικο μουδιασμα υποχωρησε σταδιακα και ο Γκριντλοκ εβγαλε ακομα ενα ποτηρι στον παγκο, μια κινηση που αποσκοπουσε περισσοτερο στο ν' ανασυνταξει τις σκεψεις του.

-'Ειναι πολυ νωρις για μενα' εκανε η Γκαλορ μ' ενα χαμογελο. 

Ο Γκριντλοκ κουνησε το κεφαλι του και γεμισε το δικο του. Το ηπιε μονορουφι, το ξαναγεμισε και προσπαθησε να δωσει εναν ψυχρο, ουδετερο τονο στην φωνη του καθως μιλησε.

-'Να φανταστω πως δεν βρεθηκες τυχαια εδω' ειπε με μικρη δοση επιτυχιας 'που σημαινει πως κατι θελεις. Πως μπορω να σε βοηθησω' ? ενω η αυτοπεποιθηση του διαρκως αυξανοταν.

-'Ετσι ειναι οπως τα λες' εκανε η Γκαλορ. 'Αναρωτιεμαι αν μπορουσαμε να κουβεντιασουμε για λιγο διχως να μας ενοχλησει κανεις' προσθεσε ενω το βλεμμα της παρεμεινε σταθερα πανω του.

-'Κανενα προβλημα' ειπε ο Γκριντλοκ. 'Απλα η ωρα ειναι η χειροτερη. Σε λιγο ανοιγω και οπως καταλαβαινεις δεν θα εχω καθολου χρονο. Δεν ξερω'...

Σταματησε μην γνωριζοντας πως να ολοκληρωσει την φραση του.

             =======================================

-'Απολυτως κατανοητο' εκανε η Γκαλορ. 'Η αληθεια ειναι πως δεν ειμαι μονη μου. Επισης εχω κλεισει δωματιο πριν ερθω εδω, χρειαζομαστε λιγες στιγμες ξεκουρασης και οι δυο. Μπορω να ερθω την ωρα που κλεινεις να τα πουμε με την ησυχια μας, αν αυτο βεβαια σε βολευει'.

-'Μια χαρα μου ακουγεται' ειπε ο Γκριντλοκ διχως να κανει κανεναν υπαινιγμο για το ποιος ηταν μαζι με την Γκαλορ. 'Θα σε περιμενω το βραδυ' προσθεσε οσο πιο αχρωμα μπορουσε.

-'Το βραδυ λοιπον' εκανε η Γκαλορ και κινησε για την πορτα. Ενα βημα πριν την διαβει και την κλεισει πισω της σταματησε και γυρισε προς τον Γκριντλοκ. 'Σ' ευχαριστω' ειπε κι εφυγε.

Ο τελευταιος κυριολεκτικα σωριαστηκε σε μια καρεκλα παιρνοντας μαζι και το μπουκαλι. Αδειασε το ελαχιστο υπολοιπο μονομιας και αφησε την καψα του υγρου ν' απλωθει παντου μεσα του. Ξεχασμενα, ξεθωριασμενα συναισθηματα βγηκαν εξαφνα στην επιφανεια απειλωντας να τον πνιξουν κι αυτο τον τρομαξε. Ενοιωθε κατακερματισμενος και ηταν απολυτη αναγκη να μαζεψει τα κοματια του. Προσεφυγε στην κοντινοτερη βοηθεια ανοιγοντας αλλο ενα μπουκαλι.

                  ==================================

Ηταν μια παραδοξη μερα. Ο χρονος νωχελικος, κυριολεκτικα σερνοταν. Ο Γκριντλοκ κατεβαλλε φιλοτιμες προσπαθειες ν' ανταπεξελθει, οχι παντα με επιτυχια. Η μορφη της Γκαλορ ηταν παντου, δεν τον αφηνε να συγκεντρωθει. Τοσα πολλα λαθη στις παραγγελιες, τοσα πολλα λαθη στις εισπραξεις ουτε και ο ιδιος δεν θυμοταν ποτε ειχε κανει τελευταια φορα. Η εμφανιση της Ρισανι προσωρινα εφερε αποτελεσματα αφου το πεδιο της συζητησης ηταν διαφορετικο αλλα και η ιδια η Διαστικτη καταλαβαινε πως το μυαλο του Γκριντλοκ ταξιδευε αλλου. Ηταν λιγο πριν κλεισει οταν διαπιστωσε πως ο Γκριντλοκ κοιτουσε συχνα προς ενα τραπεζι στο βαθος οπου καθοταν μια γυναικα μονη της. Δεν ρωτησε τιποτε, δεν εμαθε κατι. Του ψιθυρισε κατι που αμφεβαλλε και η ιδια αν το ειχε καταλαβει. Ηταν μια παραδοξη μερα, αυτο ηταν το μονο σιγουρο. 

Η Διαστικτη ηταν η τελευταια που αποχωρησε αφηνοντας τον Γκριντλοκ μονο του με την αγνωστη γυναικα. Ο τελευταιος εκλεισε αρον αρον, κλειδωσε και στραφηκε προς την Γκαλορ.

-'Ελα μαζι μου' ειπε 'παμε καπου ησυχα να μιλησουμε' προσθεσε.

                ===================================

Περασαν πισω απο το μπαρ κι εφτασαν σε μια πορτα που πισω της ακριβως ξεκινουσε μια σκαλα. Στο τελος της ο Γκριντλοκ ανοιξε μια αλλη πορτα και μπηκαν στο σπιτι του, ακριβως πανω απο το μπαρ. Για λιγο η Γκαλορ αφεθηκε να χαζεψει την διακοσμηση.

-'Μια χαρα σε βρισκω' ειπε στο τελος. 'Δικο σου μπαρ, ωραιο σπιτι, ονομα που μετραει απ' οτι καταλαβα σ' αυτο το μερος. Δεν τα πηγες κι ασχημα τελικα'.

Ο Γκριντλοκ προσπερασε τα σχολια κι αλλαξε θεμα συζητησης.

-'Πως κι απο δω ? Δεν περιμενα ποτε να σε δω στον Γκαβαρντα'.

-'Ειναι μεγαλη ιστορια' ειπε η Γκαλορ 'δεν ξερω απο που ν' αρχισω'.

-'Απ' την αρχη, χρονος υπαρχει' απαντησε ο Γκριντλοκ.

-'Θα το πιω εκεινο το ποτο τωρα' ειπε η Γκαλορ 'αν δεν εχεις αντιρρηση'.

Ο Γκριντλοκ της γεμισε ενα ποτηρι κι εκατσε αναπαυτικα. Δεν ηξερε τι θ' ακουγε αλλα ειχε προετοιμαστει καταλληλα για οτιδηποτε ηταν αυτο.

            ========================================

-'Καταλαβα' εκανε ο Γκριντλοκ οταν η Γκαλορ τελειωσε την αφηγηση της. 'Και τι σκοπευεις να κανεις απο δω και μπρος ? Εχεις κατι συγκεκριμενο στο μυαλο σου' ?

Ακουσε και παλι τις προθεσεις της Κηρας ενω παραλληλα συνεχιζε να γεμιζει τα ποτηρια τους.

-'Δεν εχω καταλαβει ακομα εγω σε τι μπορω να βοηθησω' σχολιασε στο τελος.

Η Κηρα του ανελυσε το σκεπτικο της και ο Γκριντλοκ ακουγε προσεκτικα.

-'Για χαρη των παλιων καιρων' εκανε στο τελος.

-'Δεν ειπες 'καλων' ομως' ειπε η Γκαλορ. 'Υπηρξαν και καλοι καιροι, ετσι δεν ειναι' ?

-'Καλων, κακων, δεν βλεπω τι σημασια εχει πια αυτο. Ολα αυτα βρισκονται πολυ πισω πια'.

-'Σωστα' εκανε με μια χροια απογοητευσης η Γκαλορ.

-'Συνεβησαν πολλα απο τοτε, προχωρησαμε, εσυ μαλιστα εκανες προοδο' προσθεσε δειχνοντας με το χερι ολογυρα. 'Και δεν αναφερομαι καν στην Διαστικτη, αυτο κι αν ειναι προοδος και αναβαθμιση' συμπληρωσε.

Ο Γκριντλοκ την κοιταξε απορημενος προσπαθωντας ν' αποκρυπτογραφησει τα λογια της.

                ==================================

-'Στασου λιγο να δω αν εχω καταλαβει σωστα' ενω ενας τονος εκκολαπτομενου θυμου αρχιζε να χρωματιζει την φωνη του. 'Εξαφανιζεσαι ενα πρωι πριν χρονια διχως καμια εξηγηση, διχως την παραμικρη δικαιολογια μετα απο τοσο καιρο που ημασταν μαζι, αδιαφορεις για το τι αφηνεις πισω σου, χανεσαι απο προσωπου γης και ενα αλλο ωραιο πρωινο εμφανιζεσαι μπροστα μου σαν τις ιερειες - μαγισσες του Ουνερ και σαν να μην συμβαινει τιποτα ζητας την βοηθεια μου κι εχεις κι αποψη για μενα και την Ρισανι. Δεν ξερω πως ακριβως το λετε αυτο στα μερη που γυρνουσες τοσο καιρο αλλα εδω, στον Γκαβαρντα, εγω το λεω απλα θρασος'.

-'Με συγχωρεις' εκανε η Γκαλορ αντιλαμβανομενη το επερχομενο ξεσπασμα του Γκριντλοκ. 'Δεν ηθελα ν' αφησω καποιο υπονοουμενο για σενα και την Διαστικτη. Δεν με αφορα τι κανεις, ειναι δικος σου λογαριασμος, απλα λεω πως απο την εποχη που ησουνα με μια ψευτρα και υποκριτρια οπως εγω, το να εισαι τωρα με μια Διαστικτη σαφως και ειναι προοδος'.

Ο Γκριντλοκ γεμισε ξανα τα ποτηρια τους και την κοιταξε.

              ======================================

-'Σ' ακουω εδω και τοση ωρα' ειπε ο Γκριντλοκ 'και για να ειμαι ειλικρινης περιμενα πως θ' ακουγα καποια στιγμη ενα συγγνωμη, μια απολογια, οτι λυπασαι για την συμπεριφορα σου τοτε. Αλλα μαλλον εχω βαλει τον πηχυ των προσδοκιων μου ψηλα, ετσι δεν ειναι' ?

-'Γινεσαι αδικος Γκρι' ειπε η Κηρα με μια μελαγχολια στην φωνη.

Ο Γκριντλοκ ενοιωσε να του κοβεται η ανασα. Γκρι τον ελεγε χαιδευτικα οταν ακομα ζουσαν εναν ερωτα που ο ιδιος πιστευε πως θα κρατουσε για παντα. Ακομα και ο τονος της φωνης της ηταν ιδιος, οπως τοτε, λες και δεν ειχε μεσολαβησει τιποτα τοσα χρονια μετα.

-'Φαινεται πως τελικα η προοδος μου δεν ειναι και τοσο μεγαλη' ειπε χαμογελωντας πικρα.

Η Κηρα πεταχτηκε ορθια, τον πλησιασε με γοργο βημα, τον εσπρωξε να κολλησει πανω στον τοιχο και βυθισε τα ματια της στα δικα του. Ο Γκριντλοκ αιφνιδιαστηκε, δεν το περιμενε.

-'Ενταξει Γκρι, δικαιουσαι μια εξηγηση, αυτο το αναγνωριζω. Να ξερεις μονο πως αν μπορουσα να γυρισω τον χρονο πισω παλι το ιδιο θα εκανα'.

                =====================================

-'Δεν υπηρξα ποτε επιθεωρητρια Χωροταξικου περιβαλλοντος. Οταν γνωριστηκαμε ημουνα μελος μιας συμμοριας που εκανε ληστειες και οτι αλλες παρανομιες φανταζεσαι. Δεν ηθελα να ξερεις, φοβομουνα πως θα σ' εχανα, επρεπε να σου λεω ψεμματα κι αυτο με σκοτωνε. Ηθελα να σου πω την αληθεια αλλα το ανεβαλλα, περιμενα παντα την καταλληλη στιγμη και ποτε καμια δεν εμοιαζε καταλληλη. Καποια στιγμη μια δουλεια που καναμε στραβωσε, αποκαλυφθηκαν οι ταυτοτητες μας και ο ανθρωπος που ειχαμε κλεψει εβγαλε συμβολαιο για τα κεφαλια μας. Οχι μονο για τα δικα μας αλλα και για ολους τους κοντινους μας ανθρωπους. Εσυ ησουνα οτι ειχα και δεν ειχα. Επρεπε να εξαφανιστω κι επρεπε να το μαθαιναν ολοι. Ετσι θα στρεφονταν μακρια απο σενα κυνηγωντας εμενα σε αλλα σημεια. Δεν μπορουσα να σου πω κατι, αν ηξερες ισως μ' εψαχνες και μαζι μ' εμενα θα κινδυνευες κι εσυ. Ηταν μια αποφαση που επρεπε να παρω μεσα σε λιγα λεπτα, δεν ειχα χρονο να ψαξω για εναλλακτικες, δεν ειχα χρονο να σπαταλησω. Εκανα αυτο που επρεπε κι αν χρειαζοταν παλι το ιδιο θα εκανα, μονο εσυ μ' ενδιεφερες'.

              ======================================

Ο Γκριντλοκ προσπαθουσε να επεξεργαστει οτι ειχε ακουσει. Η Κηρα συνεχισε.

-'Τελικα σε καλο σου βγηκαν ολα αυτα' ειπε. 'Κοιτα τι εχεις καταφερει απο τοτε που εξαφανιστηκα. Διολου ασχημα. Το ξερεις πως ειναι ελαχιστοι αυτοι που εχουν παει με μια Διαστικτη ? Εγω προσωπικα ξερω μονο δυο-τρεις και να που σε βρισκω εδω με μια τετοια. Πολυ καλυτερα απο μια ψευτρα και υποκριτρια οπως εγω, ετσι δεν ειναι' ?

-'Αυτη η ιστορια με την Ρισανι'...προσπαθησε να πει ο Γκριντλοκ αλλα δεν τα καταφερε. Αιφνιδιαστηκε αλλη μια φορα καθως η Κηρα εγειρε μπροστα και τον φιλησε. Ηταν ενα φιλι γεματο παθος, θυμο, νοσταλγια και τρυφεροτητα. Ηταν ενα φιλι που του ξυπνησε συναισθηματα που ηταν θαμμενα χρονια ολοκληρα, δεν ηξερε καν πως υπηρχαν ακομα.

-'Αν ακουσω αλλη μια φορα τ' ονομα της Γκρι, πιστεψε με, θα θυμωσω πολυ' ειπε ψιθυριστα στο αυτι του ενω παραλληλα το χερι της βρεθηκε αναμεσα στα ποδια του σφιγγοντας τον.

Δεν τον αφησε καν να μιλησει, τον τραβηξε παλι πανω της και συνεχισε να τον φιλαει.