Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ 

                                                             ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9

Το τρανταγμα ηταν τοσο δυνατο που εκσφενδονιστηκε κυριολεκτικα απο το καθισμα του πανω στο μεταλλικο διαχωριστικο. Ενστικτωδως εβαλε τα χερια στο κεφαλι του για να το προστατεψει κι αυτο τον εσωσε. Παρ' ολα αυτα η συγκρουση ηταν τοσο σφοδρη που εχασε τις αισθησεις του.

Ανοιξε τα ματια του προσπαθωντας να καταλαβει τι ειχε γινει. Σηκωθηκε με δυσκολια και τοτε προσεξε πως η πισω πορτα ασφαλειας ηταν ορθανοιχτη. Δεν υπηρχε κανενας αλλος μεσα μαζι του, προφανως οι υπολοιποι ειχαν συνελθει νωριτερα και ειχαν βγει εξω. Εκανε το ιδιο.

Το αστυνομικο οχημα μεταφορας κρατουμενων ειχε κυριολεκτικα στραπατσαριστει. Το αυτοκινητο που τους ειχε χτυπησει τους ειχε βγαλει εκτος πορειας με συνεπεια το οχημα να πεσει με δυναμη πανω στο συντριβανι της κεντρικης πλατειας, λιγα μολις μετρα απο την εισοδο του δικαστικου μεγαρου. Εκατσε στην ακρη του συντριβανιου προσπαθωντας να συνελθει. Με μια προχειρη ματια διαπιστωσε πως ηταν μονος του. Δεν υπηρχε ψυχη τριγυρω. Κατω απο αλλες συνθηκες το μερος επρεπε να ειναι πλημμυρισμενο απο κοσμο. Κατω απο αλλες συνθηκες.

             =========================================

Πιεζε την τυχη του, το ηξερε αλλα αντι ν' απομακρυνθει οσο πιο γρηγορα μπορουσε τα ποδια του τον εφεραν μεσα στο δικαστικο μεγαρο. Η ιδια εικονα μ' εξω επικρατουσε κι εκει. Ολα ηταν ετοιμα στην θεση τους για την δικη που θα ξεκιναγε αλλα το μεγαρο ηταν αδειο απο ανθρωπους.

Βγηκε εξω κι εκατσε στα σκαλια. Τι στο διαβολο συνεβαινε? Που ειχαν παει ολοι ?

Επεστρεψε στο αστυνομικο οχημα κι ανοιξε μετα δυσκολιας την μισοδιαλυμενη πορτα του οδηγου. Εριξε μια γρηγορη ματια στην καμπινα και βρηκε αυτο που εψαχνε. Ενα υπηρεσιακο 38αρι ηταν, οχι κατι που θα προτιμουσε αν ειχε επιλογη αλλα αυτη τη στιγμη ηταν πραγματικα δωρο. Το ηλεγξε, σιγουρευτηκε πως ηταν γεματο και το εβαλε στην εσωτερικη τσεπη του σακακιου του. Ασφυκτιουσε μεσα σ' αυτα τα ρουχα αλλα δεν μπορουσε να κανει αλλιως, οι οδηγιες των συνηγορων του ηταν σαφεις και τις ειχε ακολουθησει κατα γραμμα.

-'Η εξωτερικη εμφανιση ειναι το παν. Μ' ενα ωραιο κουστουμι δημιουργουμε την ψευδαισθηση ενος σοβαρου κι ευηποληπτου πολιτη, κατι που προσεχουν πρωτο απ' ολα οι ενορκοι'.

                    ======================================

Χαμογελασε. Σοβαρου κι ευηποληπτου. Τον ειχαν πει πολλα πραγματα στην ζωη του αλλα κατι τετοιο ηταν η πρωτη φορα. Περπατησε στον κεντρικο δρομο για καμποση ωρα κοιτωντας παντα γυρω για ενδειξεις ζωης. Εφτασε σ' ενα εμπορικο κεντρο και μπηκε μεσα. Χρησιμοποιωντας τις κυλιομενες σκαλες ανεβηκε μερικους οροφους και μπηκε στ' αδεια απο κοσμο καταστηματα ενδυσης. Μιση ωρα μετα ηταν ενας αλλος ανθρωπος αφηνοντας πισω του το κοστουμι του δικαστηριου. Βγηκε απο το εμπορικο και σκεφτηκε την επομενη κινηση του. Ειχε ενα σωρο αποριες και καμια απαντηση και τουτο το γεγονος του προκαλουσε μια συνεχομενη συγχυση.

Τα βηματα του τον εφεραν αθελα του μπροστα σ' ενα μεγαλης πολυτελειας ξενοδοχειο. Διχως να το σκεφτει δευτερη φορα μπηκε μεσα, περασε απο το μπαρ, πηρε ενα ποτηρι κι ενα μπουκαλι Kilbeggan και με το ασανσερ εφτασε στην προεδρικη σουιτα. Τωρα μαλιστα.

Γεμισε το ποτηρι και ξαπλωσε στο υπερδιπλο κρεβατι. Την χρειαζοταν μια τετοιας ποιοτητας ξεκουραση μετα απ' αυτο που του ειχε συμβει, το κορμι του πονουσε ακομα.

                  ======================================

Λιγη ωρα μετα στεκοταν στο φαρδυ μπαλκονι απολαμβανοντας το ουισκι του που ειχε ακουμπησει στο περβαζι. Μια γρηγορη ματια που ειχε ριξει στο δωματιο του ειχε αποκαλυψει που υπηρχαν τσιγαρα για τους ενοικους και μην βρισκοντας την αγαπημενη του μαρκα ειχε παρει ενα πακετο αφιλτρα Lucky Strike. Αναψε ενα και ατενισε την πολη απο ψηλα βυθισμενος σε σκεψεις.

Ο Ryan Tozo βρισκοταν χιλιαδες μιλια μακρια απο την πατριδα του, το Darwin της Αυστραλιας, αλλα δεν ενοιωθε απολυτως καμια νοσταλγια γι αυτην. Η αποφαση του να μετακομισει τοσο μακρια για καλυτερα ειχε αποδωσει μ' εναν τροπο που και ο ιδιος δεν μπορουσε να φανταστει.

Ειχε μπει σε μια συμμορια που διακινουσε ναρκωτικα για τον Leonardo Carducci, εναν μεγαλονονο που ηταν το αφεντικο σ' ενα σημαντικο κομματι της Δυτικης Ακτης. Ισως και να μην καταφερνε ποτε κατι περισσοτερο αλλα η μοιρα ειχε διαφορετικα σχεδια γι αυτον.

Το σχεδιο ηταν να συναντηθει το μονοπατι του με αυτο του Francisco Martzolli ο οποιος ηταν ο αγαπημενος βαφτισιμιος του Leonardo. Αυτη η συναντηση αλλαξε τα παντα. 

              ========================================

Ηταν ενα βροχερο βραδυ Νοεμβρη που ετυχε να περνα εξω απο ενα εστιατοριο στο οποιο μολις ειχε γευματισει ο Francisco κι εβγαινε για να μπει με τους σωματοφυλακες του στη λιμουζινα για να φυγουν. Το μεγαλο μαυρο τζιπακι με τα φυμε τζαμια ειχε σταματησει ακριβως απ' εξω απο το εστιατοριο και τα παραθυρα του ξερνουσαν σφαιρες εναντιον του Francisco. Με τον ενα σωματοφυλακα νεκρο ο βαφτισιμιος του νονου μαλλον την ειχε ασχημα μα σ' εκεινο το σημειο, ετσι, χωρις λογο, παρενεβη ο Ryan. Πυροβολουσε αδιακριτως κατα του τζιπ ενω παραλληλα εδωσε χρονο στον Francisco να μπει στην λιμουζινα και να καλυφθει. Οι ενοπλοι καταλαβαν πως δεν ειχαν τυχη, ανεπτυξαν ταχυτητα κι εξαφανιστηκαν μεσα στην καταρρακτωδη βροχη. Αυτο ηταν. Ο Francisco χρωστουσε τη ζωη του στον Ryan, τον συστησε στον Leonardo κι αυτος απο ευγνωμοσυνη τον προσελαβε στο δικο του προσωπικο. Στην αρχη αναλαμβανε μικροδουλειες μα ηταν τοσο αποτελεσματικος που ο νονος καταλαβε πως ειχε στα χερια του χρυσωρυχειο. Η αναβαθμιση του Ryan Tozo ηταν απλα θεμα χρονου κι ο τελευταιος ειχε αρκετο αποθεμα.

                ========================================

Συντομα εγινε ενας απο τη τριαδα που υπηρχε κατω απο τον Leonardo, μια τριαδα που περιελαμβανε τον ιδιο, τον Francisco και τον Gianfranco Eorinci, ανηψιο του νονου. Τωρα ηταν υπευθυνος για την διακινηση ναρκωτικων σε πολυ μεγαλυτερη κλιμακα, για παρανομα στοιχηματα, για λαδωματα σε πολιτικους, εκβιασμους, ξυλοφορτωσεις, απειλες και οταν οι περιστασεις εκριναν απαραιτητο για την 'εξαφανιση' οποιων δημιουργουσαν προβλημα στην ευρρυθμη λειτουργια της οργανωσης. Το σπιτι που ειχε ηταν μια μονοκατοικια σε ελιτ περιοχη, το αμαξι που οδηγουσε ηταν πανακριβο, ειχε τις καλυτερες πορνες στην διαθεση του οποτε ηθελε και ο τραπεζικος του λογαριαμος κουβαλουσε πολλα μηδενικα στο τελος. Ηταν εποχη ευμαριας, καταξιωσης και σταθερης ανοδου σε ολα τα στρωματα, το ονειρο πλεον ηταν πραγματικοτητα.

Ολα αλλαξαν απο εκεινο το βραδυ στην μαρινα σκαφων στην προβλητα 24. Απο την αρχη δεν ειχε καλο προαισθημα μα οι δουλειες δεν γινονταν βασισμενες στα προαισθηματα. Το ποσο που επρεπε να εισπραχθει ηταν γυρω στις 100,000 αλλα ο οφειλετης δεν εμοιαζε προθυμος να συνεργαστει.

               =======================================

Αντιθετα φαινοταν πως τα ειχε βρει σε ολα με το FBI που ειχε φροντισει ν' αποκλεισει ολη την μαρινα διακριτικα. Ο Ryan μαζι με αλλους δυο ειχαν παει στην προβλητα για να βρουν την κορη του οφειλετη αφου το τελεσιγραφο τους, απλο μεν σαφες δε, δεν ειχε εισακουστει.

-'Αν μεχρι τα μεσανυχτα δεν πληρωσεις η κορη σου θα παθει ατυχημα'. Αυτο ηταν το τελεσιγραφο και η ωρα που ο Ryan και οι αλλοι δυο ειχαν παει στο σκαφος ηταν 12:01. 

Τους συνελαβαν ακριβως την ωρα που εμπαιναν στο σκαφος. Ο δικηγορος ηταν απολυτος, τους περιμεναν ισοβια εκτος αν συνεργαζοταν οποτε ολη η διαδικασια θ' αλλαζε. Ο Ryan δεν ειχε βγαλει λεξη απο την στιγμη που τον ειχαν συλλαβει, οπως και οι αλλοι, ειχε χαμογελασει μονο μια φορα, οταν του μετεφεραν μεσα στην φυλακη την πληροφορια πως η κορη του οφειλετη δεν περπατουσε πια αναμεσα στους ζωντανους. Οι προσπαθειες των ομοσπονδιακων να καταθεσει εις βαρος του Leonardo ειχαν πεσει στο κενο, ετσι ορισαν την δικη του Ryan και των αλλων οσο πιο συντομα μπορουσαν μηπως κι αυτο τους αναγκαζε να επανεξετασουν τις επιλογες τους.

              ======================================

Ηταν η πρωτη μερα της δικης, οι δικηγοροι που ειχε βαλει η οργανωση τους ειχαν τρελανει στις συμβουλες και ο ιδιος ο Ryan προσπαθουσε να παραμεινει ψυχραιμος. Η μεταγωγη τους απο τις ομοσπονδιακες φυλακες στο δικαστικο μεγαρο δεν ολοκληρωθηκε ποτε. Ειχε βγει αλωβητος απο την συγκρουση αλλα αυτα που διαπιστωνε τον ειχαν προβληματισει πολυ. Πως γινοταν μια πολη να ειχε ερημωσει ετσι ξαφνικα ? Τι ειχε συμβει οση ωρα ηταν αναισθητος μεσα στο οχημα ?

Κοιταξε κατω τους ερημους δρομους. Η μονη κινηση που υπηρχε ηταν τα σκουπιδια που ο ανεμος πηγαινε περα δωθε , ολα τ' αλλα ηταν ενα ακινητο, εκνευριστικα σταθερο πλαισιο.

Ειχε δοκιμασει ν' ανοιξει την τηλεοραση του δωματιου μα το μονο που εβλεπε ηταν παρασιτα. Τα τηλεφωνα ηταν νεκρα, τροπος επικοινωνιας με τον εξω κοσμο δεν υπηρχε. Απο την αλλη βεβαια ποιον να επαιρνε ? Ακομα κι αν τα καταφερνε θα υπηρχε καποιος να του απαντησει ?

Αδειασε το Kilbeggan αλλη μια φορα στο ποτηρι κι αναψε ενα Lucky Strike. 

-'Μα που στον κορακα εχουν παει ολοι' ? αναρωτηθηκε φωναχτα. 

               ========================================

Πεταχτηκε αποτομα ορθιος και το χερι του εψαξε το οπλο που ειχε παρει. Ειχε αποκοιμηθει διχως να το καταλαβει κι αυτος ηταν ενας γεματος υπνος, διαρκειας τουλαχιστον τριων ωρων. Σηκωθηκε νοιωθωντας καλυτερα μα το στομαχι του ειχε αρχισει να διαμαρτυρεται καθως ηταν νηστικος απο το πρωινο που ειχαν σερβιρει στις φυλακες. Δεν ειχε να περιμενει καποιον να του φερει φαγητο στην πολυτελεστατη σουιτα του, επρεπε να το βρει μονος του. Βγηκε και παλι στο μπαλκονι και κοιταξε κατω αν υπηρχε καποιο μερος που μπορουσε να βρει να φαει. Απεναντι ακριβως ηταν ενα συνεδριακο κεντρο μ' ενα τεραστιο πανω που πληροφορουσε τον κοσμο οτι καποιος μεγαλοσχημονας κυβερνητικος πολιτικος θα μιλουσε εκει αποψε. 

-'Καλη τυχη φιλε, αν βρεις κοινο να το παραμυθιασεις εμενα γραψε μου' μουρμουρισε ο Ryan κι εκανε να φυγει οταν σταματησε αποτομα. Κοιταξε ξανα στο συνεδριακο κεντρο προσεκτικα.

Ισως ειχε κανει λαθος, ισως τα ματια του τον ειχαν ξεγελασει, ισως το φως του επαιζε παιγνιδια.

-'Ειμαι σιγουρος πως ειδα μια φευγαλεα κινηση στο παραθυρο' ειπε στον εαυτο του.