Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                               ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23

 Ειχαν περασει καποιες ωρες απο την στιγμη που η Luna ειχε φυγει αφηνοντας τον. Στην αρχη η αισθηση πως θα εμενε μονος τον ειχε ελαφρα επηρεασει, γι αυτο αλλωστε σκεφτηκε να παει πισω της να της αλλαξει γνωμη, οσο ομως κυλουσε ο χρονος αντιλαμβανοταν πως η απουσια της δεν ηταν τοσο σημαντικη. Αλλωστε οπως της ειχε αναφερει, οτι χρειαζοταν το ειχε εκει, δεν εβρισκε λογο να τρεχει στο αγνωστο και να ριψοκινδυνευει. Απολαμβανε ενα απ'τα πουρα που ειχε παρει απο ενα κοντινο καπνοπωλειο συνοδεια ενος Woodford Reserve που ειχε βρει στην καβα του ξενοδοχειου καθισμενος στο μεγαλο μπαλκονι που διεθετε η προεδρικη σουιτα. Καθε τρεις και λιγο εριχνε μια ματια κατω του αλλα η εικονα ερημωσης παρεμενε σταθερη και αναλλοιωτη. Ο δυνατος αερας που ειχε σηκωθει πριν ωρες ειχε ξηλωσει το διαφημιστικο πανω που ειχε αναρτηθει στο συνεδριακο κεντρο οπου θα μιλουσε το πρωην αφεντικο του. Χαμογελασε. Ποιος ξερει που βρισκοταν ο γερουσιαστης και ολοι οι υπολοιποι, ειχαν χαθει απαντες αλλα αυτος ηταν εκει, μαρτυρας του πιο ανεξηγητου γεγονοτος στην ανθρωπινη ιστορια.

      =============================================

Ηταν ξεκαθαρο πως οτι ειχε συμβει δεν εκανε διακρισεις. Χρωματα, θρησκειες, φυλες, πλουσιοι, φτωχοι, ασημαντοι η σημαντικοι εμοιαζαν να μοιραζονται την ιδια μοιρα. Αυτο συνεπαγοταν πως ακομα και ατομα υψηλου κυρους, στην κορυφη της αλυσιδας διακυβερνησης, να ειχαν απλα εξαφανιστει απο προσωπου γης διχως τ' αξιωματα τους να εχουν αποτελεσει λογος σωτηριας.

Το δυσκολοτερο θα ηταν για καποιον ν' αποδεχτει πως αυτη θα ηταν η κατασταση απο δω και μπρος, καποιοι λιγοι εναπομειναντες που κανεις δεν γνωριζε το γιατι δεν ειχαν ακολουθησει τους υπολοιπους, και οι οποιοι θα επρεπε σχετικα συντομα να εμπεδωσουν και να συμβαδισουν με την ιδεα πως αυτος θα ηταν πια ο κοσμος. Ολες αυτες οι βαρυγδουπες σκεψεις περνουσαν απο το μυαλο του, ανακατευονταν με τον αρωματικο καπνο του πουρου και την γλυκια ζαλη που προσεφερε το ουισκι απο το Kentucky κι ετσι εμοιαζαν να χανουν λιγο την σοβαροτητα τους.

Ο θορυβος που ακουστηκε πισω του εμοιαζε σαν ηχος πορτας που ανοιγει αλλα αυτο ηταν μαλλον αδυνατον αφου ηταν ολομοναχος σε ολοκληρο το ξενοδοχειακο συγκροτημα. Γυρισε να δει.

    =============================================

Ο ψηλος αντρας που μολις ειχε μπει στο δωματιο σταθηκε ακριβως στην μεση ενω οι υπολοιποι εξι που ακολουθησαν αναπτυχθηκαν πισω του σε σχημα βενταλιας. Στο ενα του χερι κρατουσε ενα μπαστουνι του γκολφ ενω στο αλλο επαιζε με δυο λευκα αντιστοιχα μπαλακια.

-'Woodford Reserve' ειπε και σφυριξε εντυπωσιασμενος. 'Αυτα τα ξενοδοχεια εχουν τα καλυτερα τελικα παιδια, τι λετε' προσθεσε απευθυνομενος στους αλλους. 'Μπορω' ? συνεχισε κοιτωντας τον Robert και διχως να περιμενει απαντηση γεμισε ενα ποτηρι πινοντας το μονορουφι.

-'Μονος σου εισαι εδω' ? ρωτησε ενω σκουπιζε το στομα του με την αναστροφη του χεριου του.

-'Ποιοι ειστε εσεις ? Τι θελετε ? Πως βρεθηκατε εδω' ? ρωτησε ο Robert αγχωμενος.

-'Σε πειραζει ν' αρχισω απο το τελος' ? εκανε ο αντρας που χαζευε την διαρρυθμιση του δωματιου. 'Οχι φυσικα, γιατι να σε πειραζει αλλωστε' ? προσθεσε χαμογελωντας.

Εσκυψε στο δαπεδο προσπαθωντας να βρει μια σωστη θεση για να τοποθετησει ενα μπαλακι. Αφου την εντοπισε στο τελος αρχισε να περναει σαν εκκρεμες το μπαστουνι απο πανω του.

     ============================================

-'Σε ειδαμε που λες' αρχισε 'στον δρομο που μπηκες στο καπνοπωλειο και ειπαμε να μην σ' ενοχλησουμε, ασ τον λεμε να δουμε τι θα κανει. Μετα σε παρακολουθησαμε που μπηκες στο ξενοδοχειο και με δεδομενη την ερημια που επικρατει ημασταν σιγουροι πως θα σε βρισκαμε στο καλυτερο δωματιο, κατι που εγινε. Αυτο δεν ειναι το καλυτερο δωματιο εδω περα' ?

Ο Robert κουνησε καταφατικα το κεφαλι του ενω ψηγματα φοβου εκαναν δειλα την πρωτη τους εμφανιση. Η ελαφρια ζαλαδα απο το ουισκι ειχε παει περιπατο εδω και ωρα.

-'Στην πραγματικοτητα ψαχνουμε κατι αλλα κι εσυ μας κανεις' συνεχισε ο αντρας. 'Για διαφορετικους λογους αλλα κι εσυ μας κανεις' ειπε και χτυπησε επιτελους απαλα το μπαλακι με το μπαστουνι. Σταθηκε πανω απο το νεο σημειο κι επανελαβε οτι εκανε και προηγουμενως.

-'Μενει να σου απαντηθει το πρωτο σου ερωτημα' ειπε σηκωνοντας μετα απο ωρα τα ματια του κοιτωντας τον Robert. 'Οπως βλεπεις δεν εχουμε κατι να κρυψουμε, συνεπως δεν θα κρυψουμε ουτε κι αυτο, ετσι κυριοι' ? απευθυνθηκε στους υπολοιπους που ενευσαν συγκαταβατικα.

      ============================================

-'Απο δω ο Frank James' αρχισε δειχνοντας εναν εναν τους αντρες στο δωματιο με το μπαστουνι 'ο Cole Younger, ο Jim Younger, ο Bob Younger, ο Ed Miller και ο Clell Miller. Η αφεντομουτσουναρα μου απο δω ειμαι ο Jesse James' ολοκληρωνοντας την παρουσια ολων.

-'Ειναι καποιο αστειο ολο αυτο' ? ρωτησε ο Robert με τον φοβο να εχει πολλαπλασιαστει.

-'Αστειο ? Γιατι ? Πως σου ηρθε αυτο ? εκανε ο αντρας συνοφρυωμενος.

-'Ολοι αυτοι που λες ηταν παρανομοι στην Αγρια Δυση, ολοι τους ξερουν, ειναι ιστορικα προσωπα, δεν μπορει να ειναι αυτα τα πραγματικα σας ονοματα' ειπε ο Robert. 

Ο αντρας εμοιαζε σαν να σκεφτεται λιγο ολα οσα ειχε πει ο Robert. Μετα ξαφνικα ξεσπασε σε γελια που τα ακολουθησαν τα γελια των υπολοιπων σαν να ειχαν ακουσει οτι πιο αστειο ποτε.

-'Εχεις δικιο, εχεις δικιο' εκανε μολις κοπασαν τα γελια. 'Ασε με να σου εξηγησω' προσθεσε.

-'Δεν εχω κατι μαζι σας' εκανε ο Robert 'παρτε οτι θελετε, εγω δεν θα'...

-'Οπως σου ειπα' εκανε σοβαρα ο αντρας 'ασε με να σου εξηγησω'. 

      ============================================

-'Υπαρχει μια ταινια, αρχες δεκαετιας του '80, του Walter Hill αν δεν κανω λαθος, που λεγοταν The Long Riders που ειχε σαν θεμα της την συμπραξη των αδελφων James με τ' αδελφια Younger και Miller την εποχη που διεπρατταν τις γνωστες ληστειες τραπεζων μετα τον Εμφυλιο. Προσωπικα για μενα την θεωρω ως την πλεον αντιπροσωπευτικη του ειδους της, με πιστη αποδοση των γεγονοτων, εξαιρετικες ερμηνειες και καταπληκτικη μουσικη υποκρουση και παραμενει μεχρι και σημερα αδυναμια μου. Η αληθεια ειναι πως κι εγω και τα παιδια σαφως ειχαμε ονοματα, ονοματα σαν κι αυτα που εσυ θεωρεις φυσιολογικα αλλα αυτο ηταν πριν συμβουν ολα αυτα που εχουν γινει. Ετσι, συμφωνησαμε ολοι μας ν' αφησουμε τα παλια μας ονοματα πισω, να περασουν στην λησμονια μαζι με οτι αλλο γνωριζαμε και υπηρχε μεχρι στιγμης και να τ' αντικαταστησουμε με αλλα που πιστευαμε πως θα ταιριαζανε καλυτερα στους νεους καιρους που διανυουμε. Και μιας και ολοι μας δεν ειμαστε αυτο που θα περιεγραφες σαν 'καλα παιδια' αλλα εχουμε τις αμαρτιες μας, καταληξαμε να υιοθετησουμε τα ονοματα εκεινων των παρανομων'.

     =============================================

-'Δεν καταλαβαινω τιποτα, τι μου λες ? Την ταινια που ανεφερες ουτε που την εχω ξανακουσει, ουτε που καταλαβαινω γιατι επιλεξατε να χρησιμοποιησετε αυτα τα ονοματα και δεν καταλαβαινω που θελεις να φτασεις με ολα αυτα που μου λες, ειλικρινα' εκανε ο Robert.

Η γκριματσα στο προσωπο του Jesse ειχε σαφη στοιχεια απογοητευσης.

-'Πολλη αμορφωσια' εκανε 'αλλα τι να κανεις ? Μιλαμε για μια απο τις πλεον κλασσικες ταινιες γουεστερν αλλα εσυ δεν την εχεις δει, συνεπως καταλαβαινω απολυτα την αδυναμια σου ν' αντιληφθεις και να παρακολουθησεις το σκεπτικο μας. Δεν βαριεσαι' προσθεσε.

Ο Robert τον κοιταξε καλα καλα προσπαθωντας ν' αποσαφηνισει αν ηταν απλα θεοπαλαβος η τον παριστανε με τρομακτικη επιτυχια και μετα κοιταξε και τους αλλους που εμοιαζαν διακοσμητικα στοιχεια. Το ενστικτο του του ελεγε πως ειχε μπλεξει, απλα δεν του ελεγε το ποσο σοβαρα.

-'Με λενε Robert Danlon και πριν απ' ολα αυτα ημουν γενικος υπευθυνος της προεκλογικης καμπανιας του γερουσιαστη Foster. Μπορειτε να μου πειτε τι θελετε απο μενα' ? 

    ==============================================

-'Κυβερνητικος ε' ? εκανε ο Jesse προσποιουμενος τον εντυπωσιασμενο. 'Φανταζομαι τωρα που εχεις μεινει διχως αντικειμενο θα τα εχεις κομματακι χαμενα, ετσι δεν ειναι' ?

-'Δεν ξερω τι λετε εσεις' αντεδρασε ο Robert 'μα η ηγεσια αυτης της χωρας ποτε δεν θα'...

-'Ωπα, ωπα Robert' απαντησε ο Jesse 'μας μπερδεψες με το κοινο που παραμυθιαζες τοσο καιρο, δεν χρειαζεται να κοπτεσαι τοσο πολυ να μας πεισεις για κατι που ξερεις πως δεν θα συμβει. Καλο θα ηταν να σταματησεις αυτο το τροπαρι γιατι δεν μιλας σε βλαχαδερα που μετρανε μεχρι το δεκα αγκομαχωντας, μιλας σε καποιους που ξερουν ακριβως τι εχει συμβει και το σημαντικοτερο απ' ολα, τι προκειται να συμβει. Ημουνα αρκετα ξεκαθαρος, τι λες' ?

-'Εγω δεν...κοιτα...πως γινεται να'...

-'Κυριοι' απευθυνθηκε στους υπολοιπους ο Jesse 'αντιμετωπιζουμε σοβαρο προβλημα πιστης. Εδω εχουμε  εναν ανθρωπο της εξουσιας που αμφισβητει τα λογια μας. Και ειναι τοσο σιγουρος γιατι πιστευει ακραδαντα πως ατομα σαν κι εμας δεν γνωριζουμε τιποτα. Δεν ειναι κριμα' ?

      ============================================

-'Δεν ηθελα σε καμια περιπτωση ν' αμφισβητ'....

-'Δωσε λιγη προσοχη λοιπον, οχι εσυ Robert Danlon με ολα αυτα τα φουμαρα που ξεφουρνιζεις αλλα εσυ, αποικε της Αυτονομιας Nagza που κρυβεσαι αναμεσα στους γηινους. Αυτους μπορει να τους ξεγελασες κι ευκολα μαλιστα αλλα βλεπεις κι εμεις ειμαστε απο την Αυτονομια Tege, συνεπως κοψε τις βλακειες και καθησε κατω να σου πουμε τι θα γινει απο δω και μπρος'.

Ο Robert κοιτουσε με τα ματια γουρλωμενα. Το τελευταιο πραγμα που περιμενε ηταν να μπουκαρουν επτα τυποι μεσα στο δωματιο του που γνωριζαν την πραγματικη του ταυτοτητα.

-'Πως τα ξερετε ολα αυτα' ? ρωτησε. 'Πως με αναγνωρισατε' ?

-'Περιμενε μισο λεπτο' εκανε σοβαρα ο Jesse 'αυτο εδω ειναι ενα κρισιμο χτυπημα' ειπε και ταυτοχρονα με το μπαστουνι εστελνε το μπαλακι εξω απο την βεραντα κατω στον δρομο.

-'Θα το μαζεψουμε φευγοντας' ειπε και στρογγυλοκαθισε σε μια πολυθρονα. 'Φιλε μου Robert, ετοιμασε τα πραγματα σου, φευγουμε. Θα σου εξηγησω στο δρομο και θα καταλαβεις'.