Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

 

                                                                ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29

-'Καταλαβες τωρα τι ακριβως γινεται' ?

-'Μου μοιαζεις απιστευτο, εντελως εξωπραγματικο. Εισαι σιγουρος για ολα αυτα' ?

Ο Jesse James ξεσπασε σε τρανταχτα γελια.

-'Robert, Robert, γιατι να σου πω ψεμματα ? Τι εχω να κερδισω' ?

-'Μα αντιλαμβανεσαι πως ακουγονται ολα αυτα ? Εκκενωση του πλανητη απο τους ανθρωπους και μετεγκατασταση μιας αλλης φυλης, δημιουργια τεχνητης απωλειας μνημης για να μπορεσουν καποιες ομαδες να τους συγκεντωσουν σαν κοπαδι απο προβατα, επαναπατρισμος οσων ανηκουν στις Αυτονομιες, ολα αυτα ακουγονται το λιγοτερο εξωφρενικα. Κι εμεις, κι εμεις γιατι δεν επιστρεφουμε πισω παρα περιφερομαστε εδω εξω ? Μονος σου ειπες πως τις δουλειες τις εχουν αναλαβει αρμοδιοι, γιατι ριψοκινδυνευουμε με τ' απομειναρια αυτου του πλανητη' ?

Ο Jesse εβαλε ξανα τα γελια μεχρι που δακρυα εμφανιστηκαν στα ματια του.

-'Αυτη ειναι πραγματικα η πιο χοντροκομμενη περιληψη που θα μπορουσα ποτε ν' ακουσω' ειπε.

         ===========================================

-'Φανταστηκα' συνεχισε μολις σταματησε τα γελια 'πως θα ηθελες μια τελευταια περιπετεια πανω στη Γη πριν επιστρεψουμε σπιτια μας. Εμεις εχουμε αναλαβει συγκεκριμενη δουλεια, εσυ δεν εισαι υποχρεωμενος να ερθεις μαζι μας. Αμα θελεις μπορουμε να σε αφησουμε σ' ενα Σημειο Περισυλλογης οπου θα σου κανονισουν την επιστροφη στην πατριδα αλλα κατι μου λεει, παρολο που δεν εισαι τιποτα αλλο απο ενας λαπας χαρτογιακας, πως θα σ' ενδιεφερε μια τετοια περιπετεια. Πες μου πως κανω λαθος και σ' αφηνουμε στο πρωτο Σημειο'.

Ο Robert Danlon εμεινε για λιγο σιωπηλος προφανως ζυγιζοντας τα υπερ και τα κατα.

-'Οπως σου ειπα' ειπε καποια στιγμη 'ημουνα μαζι με αλλους τρεις εκει που με βρηκατε. Και οι τρεις ειχαν αποψη για μενα, με ειρωνευτηκαν, μου φερθηκαν σαν σκουπιδι, μαλιστα η κοπελα που ειχε μεινει πισω εφυγε προσβαλλοντας με ασχημα. Πολυ θα ηθελα να τους ξαναβρισκα και να τους ελεγα την αποψη μου γι αυτους με τον δικο μου τροπο' κατεληξε με μια λαμψη στα ματια.

-'Robert αγορι μου, γιατι δεν το λες απο την αρχη' ? ειπε ο Jesse μ' ενα χαμογελο.

             =========================================

-'Οπως σου εξηγησα πλεον πανω στην επιφανεια αυτου του πλανητη εχουν απομεινει τρεις κατηγοριες. Αυτοι που προκειται να μεταφερθουν με την απωλεια μνημης, εμεις που ανηκουμε στις Αυτονομιες αλλα καταλαβαινεις πως δεν ειμαστε και πολλοι και τελος γηινοι που δεν εχουν επηρεαστει και συνεχιζουν την ασκοπη και ανουσια ζωη τους ακομα πιστευοντας πως καποια στιγμη τα πραγματα θα επανελθουν σε προτερα δεδομενα. Κοιτα τωρα εδω' εκανε και παραλληλα εδειχνε στον Robert μια μικρη, σε μεγεθος μικροτερο παλαμης μαυρη συσκευη, με μια φωτιζομενη οθονη επανω. Ο Robert την κοιταξε παραξενεμενος.

-'Βλεπεις αυτες τις κουκιδες' ? ρωτησε ο James. 'Θα προσεξες πως εχουν διαφορετικα χρωματα. Μπλε, κοκκινο και πρασινο που αυτη τη στιγμη δεν εχουμε. Οι μπλε κουκιδες αποτυπωνουν τους γηινους που δεν εχουν επηρεαστει, οι κοκκινες οσοι ανηκουν στις Αυτονομιες'.

-'Και οι πρασινες' ?

-'Αυτη ειναι η δουλεια που εχουμε αναλαβει, εχει διαδρομη ακομα'.

           ==========================================

-'Πως ομως τους αναγνωριζει η συσκευη' ? ρωτησε απορημενος ο Robert.

-'Διαβαζει το DNA, τοσο απλα. Οι γηινοι εχουν ενα συγκεκριμενο DNA, εμεις απο τις Αυτονομιες διαφορετικο. Συνοψιζω. Κοκκινες κουκιδες δικοι μας, μπλε κουκιδες αδιαφοροι γηινοι. Για πες μου τωρα, τι βλεπεις πανω στην οθονη, να δω αν καταλαβες' ?

Ο Robert εκυψε πανω απο την οθονη και την μελετησε για λιγο.

-'Γηινοι εδω, δυο δικοι μας εκει περα' ειπε δειχνοντας με το δαχτυλο.

-'Ξεφτερι μου εγινες' εκανε ο Jesse. 'Ακριβως. Τους δικους μας θα τους αναλαβουν ειδικες ομαδες, δεν χρειαζεται να κανουμε κατι εμεις. Δουλεια μας ειναι οι μπλε κουκιδες και η πρασινη αν εμφανιστει καποια στιγμη. Ειδες ποσο απλο ειναι'?

-'Ειπες πως η συσκευη διαβαζει DNA ετσι ? ρωτησε ο Robert. 'Τι αλλο DNA μπορει να υπαρχει εκτος απ' αυτα τα δυο ? Τι σοι DNA ειναι η πρασινη κουκιδα' ?

-'Καποιος που το DNA του ειναι μισο γηινο και μισο παντελως αγνωστο στους παντες'.   

            =========================================

-'Αυτο ειναι εντυπωσιακο. Αναρωτιεμαι πως'...

-'Robert αρκετα' τον διεκοψε ο Jesse. 'Οταν ερθει εκεινη η ωρα που θα τον βρουμε θα πουμε και τις λεπτομερειες. Προς το παρον ας μεινουμε σε οτι εχουμε. Τι εχουμε μεχρι στιγμης Robert ? Τι βλεπεις πανω στην οθονη ? Προς τα που πιστευεις οτι πρεπει να κινηθουμε' ?

-'Νομιζω πως πρεπει να'...

-'Δεν θελω να μου κουραζεσαι' εκανε ο Jesse. 'Πες μου, διαπιστωνεις κατι περιεργο εδω' ?

-'Ναι, οντως' ηρθε η απαντηση βλεποντας την οθονη. 'Εδω υπαρχουν'...

-'Τι περιμενουμε λοιπον ? τον διεκοψε τριτη φορα ο Jesse. 'Σελλωστε τ' αλογα και φυγαμε'.

Μπηκαν ολοι παλι μεσα στα δυο οχηματα και ο Robert εκατσε και παλι στην πισω θεση του αμαξιου που βρισκοταν ο Jesse. Αυτη η ιστορια με τις συνεχεις διακοπες, το γενικοτερο υφος του αρχηγου εκεινης της ομαδας καθως η μερικη απαξιωση του απεναντι στο προσωπο του τον ειχαν εκνευρισει αρκετα αλλα ειχε αποφασισει να μην το δειξει ακομα.

           ==========================================

-'Προπονητρια ποδοσφαιρου' εκανε ο Horace. 'Να κατι που δεν ακους συχνα' προσθεσε.

-'Πολυ θα το ηθελα αλλα ο μπαμπας...Ετσι κι αλλιως δεν εχει πια νοημα, οπως ειναι τωρα τα πραγματα στα νεα δεδομενα δεν νομιζω πως χωρουν ονειρα. Ουτε για μενα ουτε για κανεναν'.

-'Αυτο πιστευεις Silea ? Δεν θα επιστρεψουμε ποτε στην παλια πραγματικοτητα' ?

-'Φοβαμαι πως οχι δικαστα Sheldon. Νομιζω πως ζουμε την διαγραφη της πραγματικοτητας οπως την ξερουμε και ανησυχω πολυ γι αυτην που θα την αντικαταστησει' απαντησε η κοπελα.

-'Ας ειμαστε αισιοδοξοι' ειπε ο Mark. 'Ποτε δεν ξερεις'.

Βρισκονταν ολοι στο καθιστικο του σπιτιου παιρνοντας τον καφε τους μετα το πραγματικα εξαιρετικο γευμα που ειχε ετοιμασει η Linda. Η Silea ειχε νοιωσει αμεσως μια συμπαθεια γι αυτους τους ανθρωπους. Διατηρουσαν ακομα ενα κεφι και μια αισιοδοξια κι ας μην ειχαν πουθενα να τα στηριξουν. Ειχαν χασει πολλους γνωστους τους ανθρωπους, συγγενεις, φιλους, πρακτικα σχεδον ολοκληρη την κωμοπολη του Stoneville, αλλα ηλπιζαν. 

         ===========================================

Ηλπιζαν πως ολα αυτα ηταν κατι το προσωρινο, πως καποια στιγμη, οσο εξαφνα εμφανιστηκε το φαινομενο το ιδιο ξαφνικα θα χανοταν. Με ποιο δικαιωμα τους ποτιζε την απαισιοδοξια της ?

Αποφασισε να ελαφρυνει την συζητηση καταπιανομενη με πιο ανωδυνα θεματα.

-'Δικαστης λοιπον. Και τι υποθεσεις δικαζατε, αν επιτρεπετε' ? ρωτησε.

Ο Horace Sheldon χαμογελασε και αναψε την πιπα του με τον καπνο να διαχεεται στο δωματιο.

-'Σε μια τετοια πολη σαν και τουτη ? Τιποτα το συγκλονιστικο, τιποτα το σοβαρο. Ενα παρανομο παρκαρισμα, αν το πταισμα εφτανε ποτε στην αιθουσα μου, ενας σκυλος που κατουρησε στο γκαζον του γειτονα, μερικοι πιτσιρικαδες που το αιμα τους που εβραζε συναγωνιζοταν τα ντεσιμπελ της μουσικης που ακουγαν στο αυτοκινητο την ωρα της κοινης ησυχιας. Αντε και καποιος που τα ειχε πιει λιγο παραπανω η ενας διαπληκτισμος στο τοπικο μπαρ αναμεσα σε θαμωνες που υποστηριζαν διαφορετικες ομαδες ποδοσφαιρου. Σαραντα χρονια δικαστης η μοιρα μου δεν μου επιφυλλασε κατι που ν' αξιζε να μπει πρωτοσελιδο σ' εφημεριδα'.

           ==========================================

-'Και συ' ? ρωτησε τον Mark, τον γαμπρο του δικαστη. 'Ιατρικες περιποιησεις αναλογου βαθμου' ?

-'Ε, ναι, τιποτα το εξεζητημενο. Υπηρξαν καποια περιστατικα που εχρηζαν μεταφορας στην μεγαλη πολη αλλα στην πλειοψηφια τους τ' αλλα ηταν ασημαντα. Ενας πιτσιρικας που επεσε απο το ποδηλατο και χρειαζοταν δυο ραμματα, ενα στραμπουληγμενο ποδι απο την προπονηση της τοπικης ομαδας, μερικες γαζες για ενα γδαρσιμο, αντε κι ενας ναρθηκας για ενα σπασμενο χερι.

Υπηρχε μια ελλειψη ποικιλιας αλλα το σημαντικοτερο ηταν πως υπηρχε ελλειψη σοβαρων περιστατικων και για μενα αυτο ηταν και το πιο σημαντικο' ειπε ο Mark.

-'Την ζαλισατε την κοπελα με τα κατορθωματα σας' παρενεβη η Linda. 'Βρηκατε ευκαιρια να εξιστορειτε τ' ανδραγαθηματα σας, της κανατε το κεφαλι καζανι. Να σου φερω κατι ακομα' ? ρωτησε την Silea με την τελευταια να κουναει αρνητικα το κεφαλι της.

-'Τοτε θα βαλω λιγο μουσικη' ειπε η Linda. 'Ξερεις πιανουμε εδω εναν σταθμο με καποιον που βαζει μουσικη. Ειναι λιγο περιεργα τα γουστα του αλλα μ' αρεσει οπως τα λεει. Τι λες' ?

          ==========================================

Η Silea συμφωνησε αμεσως και η Linda ανοιξε το ραδιοφωνο.

-'...που περνανε απο το μυαλο σας. Ο καθενας σας κουβαλαει και μια θεωρια, καλη, κακη, παρανοικη, συνομωσιολογικη, εξωφρενικη, χαοτικη η οτιδηποτε αλλο. Μερικοι απο σας πιστευουν πως ηρθε η Δευτερα Παρουσια, αλλοι πως ακομα και οι πληγες του Φαραω αναβαθμιστηκαν. Τι φανταζεστε ? Πως ο Gruesome Al δεν εχει την δικη του ? Αφου ομως δεν εχουμε μια αμφιδρομη σχεση, εσεις μ' ακουτε αλλα εγω οχι, πιστευω πως δεν ειναι σωστο να καταθεσω την δικη μου. Το ιδιο να κανετε και σεις. Μεχρι ν' αποδειχτει ποτε τι συμβαινει ολοι εχουμε δικιο, οτι και να υποστηριζουμε. Κρατηστε οτι εχετε, το γεγονος δηλαδη πως εμεις ακομα για αγνωστο λογο εξακολουθουμε και υπαρχουμε. Ειναι καλυτερο αυτο ? Μηπως επρεπε να εχουμε κουνησει μαντηλι οπως και οι αλλοι ? Το χασατε ? Σας ζαλισα ? Ξερω τι λετε απο μεσα σας, τελειωνε την φλυαρια Gruesome Al και βαλε μουσικη να ξεχαστουμε λιγο, δεν μας χρειαζονται οι αμπελοφιλοσοφιες σου. Ενταξει λοιπον, αφου ετσι το θελετε'.

          =========================================

-'Θ' ακουσουμε ενα τραγουδι απο τους Nomads, ενα συγκροτημα απο την Σουηδια, φανταζομαι πως και η Σουηδια τα ιδια χαλια με μας ειναι και το συγκροτημα να εχει κι αυτο εξαφανιστει οπως οι αλλοι αλλα εχουν αφησει την παρακαταθηκη τους. Fire And Brimstone λοιπον, εξαιρετικα αφιερωμενο σε οσους η θεωρια τους ταυτιζεται με τον τιτλο του κομματιου. Κι αμεσως μετα τους Σουηδους Nomads ερχεται η σειρα'...

Το χερι του Mark ηταν που ειχε διακοψει τοσο βαναυσα την παρλα του Gruesome Al ενω παραλληλα ειχε φερει το δαχτυλο του στο στομα για να γινει απολυτη ησυχια. Για μερικα δευτερολεπτα ολοι απορησαν, μετα ακουστηκε καθαρα ο αχνος ηχος απο μια μηχανη αυτοκινητου σε καποια αποσταση. Πεταχτηκαν ολοι επανω κοιτωντας ο ενας τον αλλο. Ο δικαστης εκανε καποια νοηματα στον Mark και την Linda και μετα εγνεψε στην Silea ν' ακολουθησει.

Ο Mark εριξε μια γρηγορη ματια εξω απο το παραθυρο κι εδειξε με το χερι του τον αριθμο 'δυο'.

Σε χρονο μηδεν και οι τεσσερεις ειχαν εγκαταλειψει το καθιστικο του σπιτιου.