Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                                ΚΕΦΑΛΑΙΟ 51

-'Τι ειναι αυτο το τοσο επειγον' ? ρωτησε φανερα εκνευρισμενος.

-'Δεν γνωριζω κυριε, δεν θελησε να μου αποκαλυψει τον λογο της επισκεψης του'.

Ο Stakko Xhaki εφερε το χερι του στο πηγουνι και για λιγο βυθιστηκε στις σκεψεις του.

-'Καλως' εκανε καποια στιγμη 'φερτον μεσα στο γραφειο μου' προσταξε.

Το αναβαθμισμενο ανδροειδες δεν εφερε καμια αντιρρηση, εκανε μια βαθια υποκλιση και αποχωρησε για να εκτελεσει την εντολη του κυριου του οπως οριζε το πρωτοκολλο του.

Το χταποδομορφο πλασμα που εισεβαλλε φουριοζικο στο γραφειο του δεν του ηταν αγνωστο, απλα ειχε επιλεξει μια πολυ κακη χρονικη στιγμη για να τον επισκεφτει.

-'Λοιπον ? Ελπιζω πραγματι να ειναι κατι επειγον και να μην μου σπαταλησεις τον χρονο που δεν διαθετω' ειπε ο Stakko Xhaki με εντονο υφος.

Το χταποδομορφο πλασμα δεν ειπε κουβεντα, απο μια πτυχη του αποκρουστικου του σωματος εβγαλε κατι που εμοιαζε με φακελο και με μια κινηση τον εδωσε στον Stakko.

                   =====================================

O Stakko αναγνωσε την επιστολη που υπηρχε μεσα στον φακελο και ο προβληματισμος του εγινε ξεκαθαρα πιο εντονος. Διπλωσε το χαρτι και στραφηκε προς τον κομιστη.

-'Δεν εχει νοημα να περιμενεις καποια απαντηση' ειπε. 'Θα συννενοηθω εγω με τον αφεντη σου' προσθεσε ενω παραλληλα εδειχνε την πορτα εξοδου στο ακατανομαστο εκεινο πλασμα. Μετα εκατσε στο γραφειο του κι επελεξε μια αποκλειστικη, ιδιωτικη γραμμη επικοινωνιας για την οποια ηταν σιγουρος πως δεν υπηρχε τροπος να υποκλαπει απο καμια κακοβουλη προθεση.

Το προσωπο της φιγουρας που εμφανιστηκε στην ολογραμμικη συνδεση ειχε ξεκαθαρα σημαδια ανησυχιας πανω του διχως να προσπαθει καν να τ' αποκρυψει.

-'Ποτε εγινε αυτο' ? ρωτησε ο Stakko ανεμιζοντας την επιστολη.

-'Δεν ειναι καν δυο μερες' απαντησε η μορφη.

-'Πως το εμαθες' ?

-'Ξεχνας πως εχω στην υπηρεσια μου πολλους και σχεδον παντου' ?

                  ===================================

-'Ειναι εξακριβωμενο' ? ρωτησε ο Stakko κοιτωντας παλι το χειρογραφο.

-'Δεν θα επικοινωνουσα ετσι μαζι σου αν δεν το ειχα πρωτα διασταυρωσει' ειπε η μορφη. 'Με ειχαν ενημερωσει απο χθες αλλα πρωτα επρεπε να βεβαιωθω οτι οντως ισχυει'.

-'Αυτο μπερδευει πολυ τα πραγματα' εκανε ο Stakko συνοφρυωμενος.

-'Δεν ξερω αν τα μπερδευει αλλα σιγουρα δεν τ' απλοποιει κιολας'.

-'Πες μου λιγο πως εφτασε αυτη η πληροφορια στα χερια σου' επεμεινε ο Stakko Xhaki.

-'Ξερεις το διαστημοδρομιο Jadda, ετσι δεν ειναι' ? ρωτησε και ο Stakko εγνεψε καταφατικα. 'Εκει οι περισσοτεροι που εργαζονται βρισκονται στην δουλεψη μου οπως ξερεις. Ελεγχουν αφιξεις, αναχωρησεις, οτι εχει σχεση με το διαστημοδρομιο εκτος απο τις ιδιωτικες που δεν ειναι υποχρεωμενες να υποβαλλουν σχεδιο πτησης, απλα πληρωνουν ενα αδρο ποσο για να χρησιμοποιουν το Jadda. Εκει υπηρχε ενα τετοιο σκαφος, ιδιωτικο που ανεμενε αναχωρηση διχως κανεις να γνωριζει τον προορισμο του. Καλως μεχρι εδω' ?

                 ====================================

-'Δεν καταλαβαινω που το πας' εκανε αδημονωντας ο Stakko.

-'Περιμενε, εδω αρχιζει το καλο' απαντησε η μορφη ενω παραλληλα εκανε μια αποτυχημενη αποπειρα να χαμογελασει 'θα καταλαβεις τι εννοω. Ενας απο τους ανθρωπους μου λοιπον προσεξε ενα Noovik να βρισκεται κοντα στο σκαφος. Ξερεις οτι τα Noovik ειναι δυσευρετα και κοστιζουν πολυ, ετσι παρακολουθησε να δει που ανηκε. Λιγο μετα ειδε το Noovik να πλησιαζει καποια αγνωστη μορφη, στην αρχη να συζητανε κατι και μετα να ερχονται σε διαμαχη. Ξερεις τα Noovik, σχεδον η λεξη ηττα δεν υπαρχει στον προγραμματισμο τους, ομως αυτος ο αγνωστος εβγαλε το Noovik με συνοπτικες διαδικασιες εκτος μαχης. Μαντεψε τωρα ποιος σταματησε την διαμαχη. Αυτος ακριβως που αναφερεται στην επιστολη. Ο ανθρωπος μου ρωτησε, απειλησε λιγο κι εμαθε τις υπολοιπες λεπτομερειες που διαβασες. Πες μου τωρα πως ολα αυτα ειναι απλες συμπτωσεις και οτι δεν σχετιζονται μεταξυ τους' ολοκληρωσε την αφηγηση του το περιεργο εκεινο πλασμα.

-'Οχι, δεν μπορει να ειναι συμπτωση' εκανε ο Stakko Xhaki φανερα εκνευρισμενος.

               ======================================

-'Αυτο ακριβως λεω κι εγω' εκανε ενθουσιασμενη η μορφη 'αποκλειεται να ειναι συμπτωση. Ομως για ποιο λογο συναντηθηκαν αυτοι οι δυο ? Τι σχεδιαζουνε' ?

-'Αυτο ειναι κατι που πρεπει να το μαθω και μαλιστα αμεσα' εκανε ο Stakko 'εσυ κοιτα μηπως μαθεις κατι περισσοτερο που θα μπορουσε να μας βοηθησει, ενταξει' ?

-'Δεν χρειαζοταν καν να το πεις αυτο' απαντησε ο συνομιλητης του. 'Με θελεις κατι αλλο' ?

-'Οχι, οχι, προς το παρον οχι' ειπε ο Stakko και διεκοψε την συνδεση. Βυθιστηκε κυριολεκτικα ακομα πιο βαθια στην καρεκλα του ενω στα χερια συνεχιζε να κραταει την επιστολη. Εδω ξεκαθαρα τα πραγματα επαιρναν μια τροπη που δεν του αρεσε καθολου. Ειχε ενα σωρο ερωτηματα αλλα καμια απαντηση κι αυτο τον εκανε να αισθανεται ανησυχος.

Τι δουλεια ειχε ο Μανδυας, το πλασμα που δουλευε για τον In-Adu με τον Bana Kersis ? Αυτη ηταν μια συναντηση που αν δεν ειχε οργανωσει ο ιδιος ο In-Adu ειχε σιγουρα γνωση. Τι εψαχναν και γιατι ? Που το εψαχναν ? Τι αφορουσε ? Μηπως ο στοχος ηταν ο Stakko Xhaki ?

                 ====================================

Παρηγγειλε αλλο ενα απο εκεινο το πορτοκαλι υγρο που ο ιδιοκτητης εκεινου του καπηλειου ονομαζε μπυρα και πεταξε ενα νομισμα στο τραπεζι μολις το εβαλε μπροστα της. Δεν ηταν και στις καλυτερες μερες της αλλα τουλαχιστον ειχε καμποσα χρηματα να σπαταλησει. Η μεταφορα εκεινων των δυο φυγοδικων σε μερος που ειχαν ζητησει ειχε ανταμοιφθει αδρα κι οσο κι αν το γεγονος της ηταν το λιγοτερο αδιαφορο δεν μπορουσε να ειναι εξισου αδιαφορη για την αμοιβη.

Ηπιε την μπυρα μονορουφι μεχρι την μεση και πηρε μια βαθια ανασα.

-'Ειδατε που ειχα δικιο' ? ακουστηκε μια φωνη, πισω της απο το βαθος. 'Τι ειναι πιο ενδιαφερον απο μια ωραια γκομενα μαγκες' ?

-'Μια ωραια γκομενα με χρηματα' εκαναν δυο αλλες φωνες ταυτοχρονα ενω ακουστηκαν και τρανταχτα γελια μετα την τοποθετηση που ειχαν κανει. 'Αν ειχες δικιο λεει'.

-'Τι λετε, θα μας κερασει και μας ενα ποτο η ματσωμενη' ? ακουστηκε μια απο τις φωνες.

-'Αμα της το ζητησουμε ευγενικα γιατι οχι' ? ηρθε η απαντηση ενω τα γελια επανεληφθησαν. 

             =======================================

-'Δεν ξερω τι θα κανετε εσεις' ειπε η αρχικη φωνη 'αλλα εγω θα ηθελα ενα κερασμα απο εκεινα τα δυο απιστευτα 'μπαλκονια'. Σιγουρα σε μεθανε καλυτερα απο καθε μπυρα' προσθεσε.

Η αποπειρα του ιδιοκτητη να κατευνασει τα πνευματα πριν ξεσπασει καυγας στεφθηκε με απολυτη αποτυχια αφου μ' ενα σπρωξιμο βρεθηκε στην αλλη μερια του καταγωγιου.

Τωρα η φωνη ακουγοταν ακριβως πανω απο τον ωμο της αλλα δεν ειχε καν μπει στον κοπο να κοιταξει. Με μια κινηση αποτελειωσε την υπολοιπη μπυρα της και κοιταξε κλεφτα τριγυρω.

Εκτος απο την ιδια και τους υποψηφιους εραστες αλλες τρεις παρεες υπηρχαν εκεινη την στιγμη μεσα στον χωρο. Μια τριαδα που φωνασκουσε μεν αλλα ξεκαθαρα δεν ασχολιονταν μαζι της, δυο τυποι που βρισκονταν στην απεναντι μερια κι επιναν ησυχα τα ποτα τους και σ' ενα αλλο τραπεζι μια τετραδα που προσπαθουσε να μοιρασει καποια πραγματα που υπηρχαν στο τραπεζι τους. Με μια πρωτη αναγνωση ηταν σιγουρη πως κανεις απ' ολους αυτους δεν θα εμπλεκε σε επεικειμενο καυγα, πραγμα που σημαινε πως ηταν αυτη απεναντι στην προκλητικοτητα εκεινων των τριων.

            =====================================

-'Η μαμα σας το ξερει πως ειστε εξω τετοια ωρα και οχι σπιτι να πινετε το γαλατακι σας' ? ειπε. 'Προλαβαινετε ακομα να φυγετε πριν σας κατεβασει τα παντελονια να σας τις βρεξει' προσθεσε.

Ο ηχος μιας καρεκλας που ταξιδεψε γοργα για τον απεναντι τοιχο και στραπατσαριστηκε διεκοψε καθε αλλη ομιλια και ολοι ξαφνικα εστρεψαν τα ματια τους προς το σημειο της διενεξης.

-'Η τελευταια βρωμα που μου μιλησε ετσι' ακουστηκε η φωνη απο πανω της 'εχει ακομα χαραγμενα τ' αρχικα μου στα οπισθια της' συμπληρωσε οργισμενα.

-'Νομιζω το πιο καταλληλο σημειο να βρισκεται καποιος σαν κι εσενα' ηρθε η απαντηση ενω ο αντρας ειχε σηκωσει το χερι του για να την χτυπησει. Το χερι του βρηκε στο τραπεζι αφου η γυναικα ειχε με μια ταχυτατη κινηση μετακινηθει στο πλαι. Το δικο της χερι ομως βρηκε στοχο και μαλιστα για τα καλα. Το χτυπημα που του επεφερε στην μυτη την τσακισε και τα ακουσια δακρυα απο τα ματια του αναμειχθηκαν με το αιμα που κυλουσε. Το δεξι της ποδι τον βρηκε με δυναμη στο στηθος στελνοντας να προσγειωθει μερικα τραπεζια πιο περα αναισθητο.

                ======================================

Οι αλλοι δυο διστασαν προς στιγμην, ομως τελικα επιτεθηκαν με τα ιδια αποτελεσματα. Οι γροθιες της επεφταν η μια πισω απο την αλλη ενω η ιδια δεν ειχε δεχτει ουτε ενα χτυπημα. Ο αγκωνας της προξενησε εξαρθρωση κατω γναθου στον εναν και την στιγμη που διπλωνοταν απο τον πονο το γονατο της τον εβρισκε γεματα στο κεφαλι ριχνοντας τον αναισθητο. Ο τελευταιος εβγαλε λεπιδα μα το χτυπημα του δολοφονησε τον αερα. Μια καλοζυγισμενη κλωτσια τον βρηκε στο ηλιακο πλεγμα στερωντας του προσωρινα την ανασα ενω παραλληλα μ' ενα βαρυ, σιδερενιο κιουπι τον εριχνε κι αυτον αναισθητο. Τακτοποιησε τα ρουχα της και τα μαλλια της και πηγε μεχρι το μπαρ. Εριξε ενα νομισμα και ζητησε απο εκεινη την περιεργη μπυρα. Ο ιδιοκτητης την κοιταξε στραβομουτσουνιασμενος για τις ζημιες που ειχαν γινει αλλα την σερβιρε.

-'Αυτη ειναι κερασμενη' ακουστηκε μια φωνη διπλα της κι αντεδρασε ενστικτωδως. Το χτυπημα που προοριζε για τον ιδιοκτητη της φωνης δεν βρηκε ποτε στοχο, σαν ο κατοχος να ειχε μαγικα μετακινηθει εν ριπη οφθαλμου. Κοντοσταθηκε και τον κοιταξε απορημενη.

                 =====================================

-'Δεν επιθυμω να ερθω σε αντιπαραθεση μαζι σου' ειπε το ον που εμοιαζε να ειναι ολο καλυμμενο απο εναν μανδυα κρυβοντας σχεδον ολα τα χαρακτηριστικα του. 'Το κερασμα που ανεφερα πριν να κανω εχει σχεση με μια προσκληση' προσθεσε παντα με την ιδια φωνη.

-'Τι προσκληση ειναι αυτη' ? ρωτησε η γυναικα.

-'Θα ηθελα να σε προσκαλεσω στο τραπεζι μας' ειπε το ον ενω εδειχνε ενα τραπεζι που καθοταν αλλος ενας. 'Ο κυριος που βλεπεις εχει να σου κανει μια προταση'.

Ηταν το ενστοκτο της που της ειπε πως απο περιεργεια και μονο επρεπε ν' ακολουθησει το ον. Εκατσε στο τραπεζι κι εστιασε στον καλοντυμενο τυπο που καθοταν εκει.

-'Εισαι η Rugana Vexalo' ? ρωτησε ο αντρας.

-'Ποιος θελει να μαθει' ? αντιγυρισε η γυναικα.

-'Λεγομαι Bana Kersis κι αυτος εδω ειναι ο Μανδυας' εκανε ο αντρας. 'Αν εισαι η Rugana Vexalo εχω μια ενδιαφερουσα προταση να σου κανω' προσθεσε 'μια προταση για πολλα χρηματα'.  

 

  

 

 

        Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                                 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 50

-'Θα χρησιμοποιησουμε τον αυτοκινητοδρομο για να φτασουμε στο φραγμα' ?

Ο Ryan γυρισε και κοιταξε την Ines Santabia απορημενος.

-'Αυτοκινητο εχουμε, οχι ελικοπτερο για να πεταξουμε' ειπε.

-'Δεν εννοουσα κατι τετοιο' απαντησε η Ines. 

-'Ε, δεν μας λες τοτε τι εννοουσες' ? ρωτησε η Gardenia.

-'Ο αυτοκινητοδρομος ειναι ο πιο γρηγορος τροπος για να φτασουμε στο φραγμα Poulsen, αυτο ειναι γνωστο. Το θεμα ειναι αν ειναι και ο ασφαλεστερος' προσθεσε η λοχιας.

Ο Ryan ακουμπησε το χερι του στον ωμο της Gardenia που οδηγουσε σαν να της ελεγε να σταματησει καπου. Μετα στραφηκε στην δεμενη Ines κι αναψε τσιγαρο.

-'Ασφαλης η οχι δεν εχουμε αλλες επιλογες' εκανε. 'Εχεις κατι να προτεινεις' ?

-'Αν δεν ειχα δεν θα το ανεφερα καν' ειπε η Santabia. 

-'Για πες λοιπον, τι αλλο μπορουμε να κανουμε' ? ρωτησε απορημενη η Gardenia.

                  =====================================

-'Μην με ρωτησεις γιατι, δεν την εμπιστευομαι αυτη τη σκυλα' ειπε η Gardenia.

Ο Ryan εριξε μια ματια στην αιχμαλωτη λοχια και γυρισε προς την Gardenia. Ειχαν απομακρυνθει απο το τζιπ θελοντας να κουβεντιασουν οτι ειχαν μολις ακουσει διχως ν' ακουει η Ines. Η Gardenia ηταν ξεκαθαρα εναντιον, ο Ryan ακομα το επεξεργαζοταν.

-'Ουτε εγω' της ειπε 'αλλα αν λεει αληθεια ισως θα επρεπε να το δοκιμασουμε'.

-'Κατ' αρχας θα κανουμε πολυ περισσοτερο για να φτασουμε' επεμεινε η Gardenia 'και κατα δευτερο κανεις δεν μας εξασφαλιζει πως και παλι δεν θα συναντησουμε προβληματα απο την διαδρομη που μας ειπε. Εγω λεω να μεινουμε στο πλανο οπως το εχουμε εκπονησει'.

-'Ενταξει, ειναι καμποσες ωρες παραπανω σιγουρα' εκανε ο Ryan 'αλλα εδω πρεπει να δουμε την γενικοτερη εικονα. Και ξερεις ποια ειναι αυτη ε' ?

-'Για βοηθα λιγο την κατασταση' ειπε εκνευρισμενη η Gardenia. 'Ειμαι λιγο χαζη και δεν τα πιανω οπως εσυ. Τι δεν βλεπω στην μεγαλη αυτη εικονα' ?

                     ===================================

-'Δεν υπαρχει λογος να εκνευριζεσαι' απαντησε ο Ryan πιανοντας την απο τον ωμο. 'Το ζητουμενο εδω ειναι να φτασουμε στο φραγμα να διορθωσουμε τη ζημια. Συνεχιζοντας στον αυτοκινητοδρομο θα παμε πιο γρηγορα αλλα οι πιθανοτητες να συμβει κατι και να μην τα καταφερουμε ειναι πολλες περισσοτερες. Απο την αλλη με την διαδρομη που μας ειπε θα κανουμε πιο πολυ αλλα ειναι σχεδον σιγουρο πως θα φτασουμε για να κανουμε την δουλεια μας. Η εικονα εδω ειναι απλη. Με ποιον τροπο θα εξασφαλισουμε πως θα επιτυχουμε αυτο που θελουμε. Προτιμω ν' αργησω να παω καπου αλλα να παω παρα να ριψοκινδυνεψω για να φτασω γρηγοροτερα. Ομως αν επιμενεις προχωραμε οπως εχουμε' ολοκληρωσε το σκεπτικο του.

Η Gardenia κοιτουσε μια τον Ryan, μια την Santabia και μια τον αυτοκινητοδρομο. Ηταν ολοφανερο πως σταθμιζε ολες τις πιθανοτητες που ειχαν απλωθει μπροστα της.

-'Ενταξει' εκανε στο τελος 'παμε απο κει που λεει αλλα' προσθεσε κοιτωντας με νοημα 'αν καταλαβω πως μας στηνει παγιδα η οτι ειπε ειναι παραμυθια θα την εκτελεσω επι τοπου'.

                      ===================================

-'Για πες λοιπον, απο που παμε' ? ρωτησε η Gardenia ακομα οντως επιφυλακτικη.

-'Δυο χιλιομετρα πιο πανω θα κανουμε δεξια σ' ενα δρομο. Ειναι χωματοδρομος αλλα μονο στην αρχη, μετα γινεται ασφαλτος και τηρουμενων των αναλογιων σε καλη κατασταση. Στο τελος αυτου του δρομου θα σας πω πως θα συνεχισουμε' εκανε η Ines.

-'Και για να εχουμε καλο ρωτημα' ειπε ο Ryan 'που την ξερεις εσυ αυτην τη διαδρομη' ?

Η Ines Santabia γελασε και κουνησε το κεφαλι της.

-'Οταν εισαι συνεχεια εξω σε περιπολια μαθαινεις πραγματα που ποτε δεν φανταζεσαι πως θα σου χρησιμευσουν. Ετσι κι αυτος ο δρομος. Το να μαθεις απο που περναει και μεχρι που φτανει ειναι εξισου απλο, ρωτας καποιον που ξερει και στα λεει ολα, με ανακριση η χωρις'.

Το αιμα ανεβηκε στο κεφαλι της Gardenia μα δεν ειπε η εκανε το παραμικρο.

-'Εισαι του δογματος 'δεν θελει κοπο, θελει τροπο' λοιπον' σχολιασε ο Ryan.

-'Μες στο μυαλο μου εισαι' απαντησε η Ines ενω τα νευρα της Gardenia ειχαν τεντωθει κι αλλο.

                   ===================================

Για λιγη ωρα κανεις δεν μιλησε. Η Gardenia συνεχισε να οδηγει ενω στο πισω καθισμα του τζιπ ο Ryan παρακολουθουσε ολες τις κινησεις της Ines. Μπορει να της ειχε φορεσει χειροπεδες αλλα δεν ξεχνουσε πως ηταν στρατιωτικος, ποιος ξερει τι ικανοτητες ειχε αναπτυξει στο στρατευμα.

Ο δρομος που ειχαν παρει ηταν σχετικα στενος, ανετος για ενα οχημα αλλα συζητησιμο για δυο αν καποιος ερχοταν απο την απεναντι κατευθυνση. Μεχρι στιγμης δεν ειχαν δει τιποτα, προφανως ηταν το μοναδικο οχημα που κινειτο στην περιοχη, κατι που προσωρινα επιβεβαιωνε τους ισχυρισμους της Santabia πως η διαδρομη ηταν ασφαλεστερη. Αριστερα και δεξια το δασος εμοιαζε σαν να προσπαθουσε να καταπιει εκεινη την στενη και παραταιρη λουριδα ασφαλτου ενω σε πολλα σημεια οι κορυφες των δεντρων ειχαν σχηματισει αψιδες που εκρυβαν το φως του ηλιου κατω απο τις οποιες περνουσαν με ολο και μεγαλυτερη συχνοτητα. Φωτισμος δεν υπηρχε πουθενα και με τον ηλιο στο βαθος να σκεφτεται σοβαρα πως ειχε ερθει η ωρα του να παει να ξεκουραστει συντομα θα βρισκονταν εγκλωβισμενοι μεσα σ' ενα απεραντο, πυκνο σκοταδι.

                  =====================================

Τα διδυμα φωτα του τζιπ ηταν οι μοναδικοι τους συμμαχοι απεναντι σ' εκεινο το ερεβος που ολο και γιγαντωνοταν αλλα ακομα κι αυτα δεν θα μπορουσαν να τους βοηθησουν εγκαιρα αν καποιο ζωντανο επελεγε λαθος στιγμη να διανυσει το δρομο η αν μια στροφη ηταν λιγο πιο κλειστη κι επικινδυνη απ' οτι θα περιμεναν. Πλεον θ' ακροβατουσαν συντομα σε τεντωμενο σχοινι κι αυτο ηταν η αφορμη για να δωσει εντολη ο Ryan να σταματησουν στα δεξια του δρομου.

-'Νομιζω πως πρεπει να βρουμε ενα σημειο να διανυκτερευσουμε' ειπε 'συνεχιζοντας τζογαρουμε καποιο ατυχημα και να βρεθουμε ανημποροι στην μεση του πουθενα'.

Στην ακρη του στοματος της Gardenia εφτασε η φραση 'οταν τα ελεγα εγω δεν ηθελες να παμε απο τον αυτοκινητοδρομο, λουσου τα τωρα' μα δεν την ξεστομισε ποτε.

-'Δεν βλεπω τιποτα σ' αυτο το διαολοσκοταδο' προτιμησε να πει 'που να σταματησουμε' ?

-'Παμε σιγα σιγα' ειπε ο Ryan 'και στο πρωτο ξεφωτο που θα βρουμε σταματαμε'.

Το πρωτο ξεφωτο που βρηκαν ηταν γυρω στα πεντακοσια μετρα πιο κατω. 

                   ====================================

-'Αυτη κι αν ειναι ειρωνια' εκανε η Gardenia καθως προσπαθουσε ν' απλωσει μια κουβερτα. 'Εμεις θα κοιμηθουμε στο χωμα και η αφεντια της με την ανεση της στο τζιπακι'.

-'Τι θες να κανω' ? ρωτησε ο Ryan. 'Βλεπεις καπου να μπορω να την δεσω με τις χειροπεδες ? Μονο το τιμονι του τζιπ υπαρχει αν δεν θελουμε να μας την κανει'.

Η Gardenia μουρμουρισε κατι που ο Ryan δεν καταλαβε.

-'Παιρνεις την πρωτη σκοπια' ειπε στο τελος 'και με ξυπνας για να παρω την δευτερη, ενταξει' ?

Ο Ryan κουνησε καταφατικα το κεφαλι και πηγε να κατσει σε μια μεγαλη πετρα πιο περα, ενα σημειο οπου μπορουσε να βλεπει καθαρα το τζιπ και την αιχμαλωτη. Η Ines εμοιαζε σαν να ειχε πεσει κιολας για υπνο και συντομα διαπιστωσε πως και η Gardenia κοιμοταν κι αυτη.

Αναψε τσιγαρο κι αναρωτηθηκε πως ειχε φτασει σ' αυτο το σημειο και τι πραγματικα ηθελε. Η αισθηση του να ειναι μερος μιας ομαδας τον απωθουσε μα δεν εβλεπε τι αλλες επιλογες ειχε.

Ο απαλος ηχος μια στρακας δυο δαχτυλων του εστρεψε αποτομα την προσοχη προς το τζιπακι.

                   ====================================

Ειδε την λοχια να του κανει νοημα να πλησιασει και το εκανε οσο πιο αθορυβα μπορουσε.

-'Δωσε μου ενα τσιγαρο' του ειπε χαμηλοφωνα 'ακουσε με και διορθωσε με οπου κανω λαθος. Απο την στιγμη που σε ειδα καταλαβα πως δεν εχεις καμια σχεση με τους υπολοιπους. Δεν ξερω ποιες συγκυριες σ' εφεραν να πορευεσαι μαζι τους μα νοιωθω πως εχεις αλλα πραγματα στο μυαλο σου, ιδεες και αποψεις που μαλλον δεν συμβαδιζουν μ' αυτες των αλλων'.

Σταματησε για λιγο και ο Ryan της εκανε νοημα να συνεχισει.

-'Ξερω πως εχεις αντιληψη για το τι ακριβως συμβαινει και ειμαι απολυτως σιγουρη πως σου εχει περασει απο μυαλο η πιθανοτητα ολα αυτα να φτιαξουν αποτομα και να επανελθουμε στην προτερη κατασταση μας. Δεν ειναι σιγουρο αλλα δεν μπορεις να το αποκλεισεις'.

Ο Ryan δεν ειπε κουβεντα και η Santabia πηρε θαρρος για να συνεχισει.

-'Το ιδιο πραγμα περναει συνεχως κι απο το δικο μου μυαλο. Αν εξαφνα ολα επιστρεψουν στην πραγματικοτητα οπως την ξεραμε τι θα ημουνα ? Μια απλη λοχιας του στρατου, ενα τιποτα'.

              ======================================

-'Δεν ξερω τι ησουνα εσυ αλλα αναποφευκτα θα επεστρεφες σ' αυτο. Κατι μου λεει πως θα ηθελες κατι παραπανω απ' το να γυρισεις απλα στην παλια σου ζωη, σωστα' ?

-'Καταληγει καπου ολο αυτο' ? ρωτησε εξισου χαμηλοφωνα ο Ryan.

-'Ο δρομος που ακολουθουμε οντως οδηγει στο φραγμα Paulsen, αν ειναι αυτο που επιδιωκεις. Ο ιδιος δρομος οδηγει και καπου αλλου, καπου που τωρα φανταζει αχρηστο αλλα σε περιπτωση που ολα γινονταν οπως και πριν θα ηταν το μονοπατι για τον μεγαλυτερο θησαυρο που φανταζεσαι'.

-'Για ποιον θησαυρο μιλας' ? εκανε ο Ryan.

-'Αν ο χρυσος θεωρειται ακομα θησαυρος, τοτε μιλαω για απιστευτες ποσοτητες χρυσου'.

-'Παρε ακομα ενα τσιγαρο' εκανε ο Ryan 'μου μοιαζεις πως σου χρειαζεται'.

Η Santabia το αναψε με λαχταρα και ετοιμαστηκε να συνεχισει τον μονολογο της.

-'Πως ξερω οτι ολα αυτα δεν ειναι απλα φουμαρα' ? εκανε ο Ryan.

-'Ασε με να τελειωσω και θα καταλαβεις' απαντησε η Ines που διεκρινε ηδη το ενδιαφερον του.

              =======================================

-'Οταν ξεκινησαν ολα αυτα η κυβερνηση φοβηθηκε επιθεση απο το αντιπαλο δεος' ειπε κλεινοντας του το ματι 'ετσι εδωσε εντολη στον στρατο να μεταφερει ολα τ' αποθεματα χρυσου απο το Fort Knox σε αλλο, μυστικο μερος δεδομενου πως το σημειο ηταν γνωστο στους παντες. Η παλια μου διμοιρια σε συνεργασια με αλλες μυστικες υπηρεσιες αναλαβαμε την μεταφορα του και ετσι οπως εχουν εξελιχθει τα πραγματα ισως ειμαι η μοναδικη που ξερω που βρισκεται. Θα περασουμε σχετικα κοντα απο εκεινο το σημειο καποια στιγμη αυριο την ωρα που νυχτωνει'. 

-'Τι ακριβως εχεις στο μυαλο σου' ? ρωτησε ο Ryan.

-'Ειναι πολυ απλο' αντετεινε η Ines. 'Ξεφορτωνομαστε την τυπισσα και παμε για τον χρυσο. Ουτε φραγματα, ουτε τιποτα. Κανεις δεν θα φανταστει που παμε, μονο οι δυο μας θα ξερουμε'.

-'Οταν λες 'ξεφορτωνομαστε' τι εννοεις' ?

-'Την παραταμε, απλα το σκαμε, δεν χρειαζεται να την σκοτωσουμε'.

-'Τωρα χρειαζομαι εγω τσιγαρο' εκανε ο Ryan φανερα προβληματισμενος. 

   

 

 

         Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                              ΚΕΦΑΛΑΙΟ 49

-'Ειναι η πρωτη φορα που σε βλεπω να γυριζεις απρακτος' ειπε φανερα απογοητευμενος.

Ο Zerok Zee κοιταξε τον Apollyon αλλα δεν εβγαλε αχνα.

-'Αυτο σημαινει δυο πραγματα' συνεχισε ο Apollyon 'η εχεις χασει τις ικανοτητες σου η ισως για πρωτη φορα συναντησες καποιον ανωτερο απο σενα. Τι πιστευεις οτι ειναι απο τα δυο' ?

-'Υπαρχει και μια τριτη εκδοχη' εκανε ο Zerok Zee 'ισως καποιος κουβαλαει μαζι του περισσοτερη τυχη απ' οτι ηταν αναμενομενο. Ομως η τυχη δεν ειναι ανεξαντλητη' προσθεσε.

Ολοι οι παρευρισκομενοι εμειναν ακινητοι, παγωμενοι. Ο μονος που μπορουσε να διαφοροποιηθει σε σχεση με τον Apollyon ηταν οντως ο Zerok αλλα εδω ισως κι εκεινος να το ειχε παρακανει. Το πλατυ χαμογελο που απλωθηκε στο προσωπο του Apollyon ηταν μια ανακουφιση για ολους.

-'Ναι', ειπε 'υπαρχει και αυτη η τριτη εκδοχη που να με παρει και να σηκωσει. Κι αυτην ακριβως την εκδοχη ειναι που θελω να καθησουμε για να επεξεργαστουμε διαβολε. Zerok, Argomma' προσθεσε κανοντας τους νοημα 'περαστε στο γραφειο μου, εχουμε πολλα να συζητησουμε'.

                ========================================

Ενημερωσε τα δυο πρωτοπαλληκαρα του για οσα ειχε κατορθωσει να μαθει ο Bubba απο την ανακριση στην οποια ειχε υποβαλλει την Luna, εκατσε πισω απο το γραφειο του με τα χερια σταυρωμενα κι εκανε νοημα στον Zerok να μιλησει. Η Argomma εστεκε λιγο παραμερα.

-'Δεν ειδα πουθενα ουτε αγρια ζωα ουτε κανεναν με την περιγραφη αυτου του κηρυκα' εκανε ο Zerok ενω παραλληλα κοιτουσε την Argomma για να πιστοποιησει τα λεγομενα του. 'Δεν ξερω απο που τα φανταστηκε ολα αυτα αλλα δεν βρεθηκε τιποτα απ' ολα αυτα εκει περα' προσθεσε.

Ο Apollyon εριξε μια κλεφτη ματια στην Argomma που κουνησε καταφατικα το κεφαλι της.

-'Το οτι εσεις δεν ειδατε τιποτα δεν σημαινει πως δεν υπηρχε κατι εκει' κατεληξε ο Apollyon. 'Ο Bubba πιστευει πως δεν ειχε λογο να καταφυγει σε τοσο χονδροειδη κι απιθανα ψεμματα'.

-'Ο Bubba ειναι ανοητος' εκανε ο Zerok 'πιστευει τα παντα σαν τον βλακα'.

-'Δεν ειναι ο Bubba το θεμα μας' ειπε επικριτικα ο Apollyon 'αλλα αν μπορουμε να διαπιστωσουμε αν ολα οσα μας ειπε εκεινη η γυναικα ευσταθουν η οχι'.

                 =======================================

-'Αν ηταν ζωντανη θα μαθαινα την αληθεια' εκανε ο Zerok.

-'Ομως δεν ειναι' απαντησε ο Apollyon 'και κανεις μας δεν γνωριζει εδω την τεχνη της αναστασης, συνεπως τι προτεινεις να κανουμε' ?

-'Προσωπικα πιστευω πως ειναι κατι που αξιζει να ερευνησουμε' διεκοψε η Argomma βλεποντας τα πραγματα να εχουν παρει ενα περιεργο μονοπατι. 'Ο τυπος μας διεφυγε μια φορα, δεν θα τα καταφερει δευτερη. Τον εντοπιζουμε, τον ανακρινουμε, μαθαινουμε οτι χρειαζομαστε και μετα τον φροντιζουμε καταλληλα. Εξαλλου ευθυνεται για την απωλεια δυο δικων μας' συμπληρωσε.

-'Αυτο μαλιστα' εκανε ενθουσιασμενος ο Apollyon ενω παραλληλα σηκωνοταν απο την καρεκλα του 'αυτο μαλιστα. Σοβαρη, δομημενη προταση, με αρχη, μεση και τελος. Αλλα για πες μου, με ποιον τροπο μπορουμε να τον βρουμε οταν δεν ξερουμε καν προς τα που εχει παει' ?

-'Ειπες πως η γυναικα αποκαλυψε πως ειχαν σκοπο να πανε σε καποιο Κεντρο Ελεγχου Λοιμωδων Νοσηματων, σχετικα κοντα σε μια πολη, το Claymore, σωστα' ? ρωτησε η Argomma.

                  ======================================

O Apollyon χειροκροτησε ενω τα ματια του φωτιστηκαν.

-'Αυτο ειναι το κοριτσι μου' ειπε θριαμβευτικα. 'Το γυναικειο μυαλο που δινει απαντησεις και λυσεις εκει που τα δικα μας αποτυγχανουν Zerok' προσθεσε κοιτωντας τον υπαρχηγο του.

-'Μπορει να ειναι κατι αυτο, μπορει και οχι' εκανε ο τελευταιος. 'Το Claymore ειναι πολυ μακρια απο δω' προσθεσε 'ισως απλα να ειναι χασιμο χρονου και τιποτα περισσοτερο'.

-'Αυτο ακριβως θα διαπιστωσετε εσεις οι δυο' συνεχισε ενθουσιασμενος ο Apollyon. 'Φτιαξτε μια ομαδα με οποιους θελετε και πηγαινετε να το μαθετε'. 

Ο Ζεροκ και η Argomma εκαναν να βγουν απο το γραφειο μα ο Apollyon τους σταματησε.

-'Argomma πηγαινε και ξεκινησε τις ετοιμασιες, Zerok, εσυ μεινε λιγο'.

Ολα εγιναν οπως τα ειχε προσταξει ο Apollyon και δευτερολεπτα μετα εμειναν οι δυο τους.

-'Να σκεφτεσαι πως αυτο δεν το κανεις για σενα Zerok' του ειπε 'αλλα για μενα, καταλαβες ? Θα σου πω τι ακομα θελω να κανεις για μενα διχως να ξερει η Argomma, ενταξει' ?

                     ====================================

-'Zerok, δεν ηθελα να γινει ετσι οπως εγινε, εγω'...

Ο Zerok την σταματησε με μια κινηση του χεριου του.

-'Ειμαστε ενταξει' ειπε 'εκανες αυτο που πιστευες σωστο, δεν τρεχει τιποτα. Απλα νομιζω πως ειναι εντελως σπαταλη χρονου. Θα παμε να ελεγξουμε τις ασυναρτησιες μιας αγνωστης και ξερεις καλα πως ολα αυτα ειναι αποκυηματα της φαντασιας της. Ξερεις επισης πως δεν θα βρουμε κανεναν εκει που θα παμε κι αυτο ειναι που μ' εκνευριζει περισσοτερο απ' ολα'.

-'Τωρα οτι εγινε εγινε' ψιθυρισε η Argomma. 'Συγγνωμη που σ' εμπλεξα σε ολο αυτο και'...

Αλλη μια φορα ο Zerok την διεκοψε διχως σημαδια εκνευρισμου η θυμου.

-'Το'πες μονη σου, οτι εγινε, εγινε. Παμε να ετοιμαστουμε, ειναι μεγαλη η διαδρομη' προσθεσε.

Τον ειδε να ξεμακραινει και ενστικτωδως το αισθημα της αποκαλυψης κοντεψε να την προδωσει. Την τελευταια στιγμη η λογικη την συγκρατησε και αποφασισε πως οτι ειχε δει εκει περα με τα ιδια της τα ματια ηταν κατι που θα κρατουσε μονο γι εκεινην. 

                  ======================================

-'Τον εχω ακουσει ξανα αυτον' εκανε η Silea μ' ενα μειδιαμα. 'Οπως ακριβως το ειπες' απευθυνθηκε στον Martin 'μυστηριος τυπος, δυσκολα θεματα αλλα εχει το κατι τις του'.

-'Μην φανταστεις, ειναι ο μονος που εκπεμπει πια' ειπε ο Martin. 'Βλεπεις στην δουλεια μου δυο παρεες εχεις για δυο διαφορετικες περιπτωσεις. Οταν εισαι στα πανω σου μιλας με τους υπολοιπους συναδελφους, κανεις αστεια, χαβαλεδιαζεις, θα κουτσομπολεψεις και λιγο, αν καταλαβες τι εννοω' κλεινοντας της πονηρα το ματι 'αν ομως εισαι καπως, δεν θελεις και πολλα παρε δωσε ρε αδελφε η ορεξη για να μιλησεις στρεφεσαι στο ραδιο. Ειναι κι αυτη η πολιτικη της εταιρειας, απαγορευεται αυστηρως και δια ροπαλου να μαζεψεις οποιονδηποτε απο τον δρομο, συνεπως περιοριζεσαι σ' αυτα τα δυο. Και υπηρχαν σταθμοι, να πεις δεν υπηρχαν, αλλα με ολα αυτα που εχουν γινει χαθηκαν ολοι. Μονο αυτος ο Gruesome Al εχει απομεινει'.

-'Κι αυτην τη πολιτικη που λες την κρατας ακομα' ? εκανε ο Alan. Ο Martin τον κοιταξε.

-'Στην καμπινα μου δεν καθεστε και οι δυο σας' ? ρωτησε με νοημα. 

                      ================================ 

-'Τι επαγγελεσαι ρε λεβεντη, αν επιτρεπεται κιολας δηλαδη' ? ρωτησε ο Martin.

Ο Alan εμεινε λιγο σιωπηλος αναρωτουμενος αν επρεπε να κανει αναφορα στην καβα, στον ξαδελφο του στην Παραγουαη η στο strip club. Οταν τα ειχε αναφερει σε κεινη τη Luna η αληθεια ηταν πως τον ειχε κοιταξει καπως κι αποφασισε να μην αφησει να επαναληφθει το ιδιο.

-'Εννοεις πριν απ' ολα αυτα' ? 

-'Ε, ναι, δεν νομιζω κανεις να κανει τωρα πια οτι εκανε παλια'.

-'Δουλευα πωλητης σε μαντρα μεταχειρισμενων αυτοκινητων' ειπε ο Alan εξασφαλιζοντας πως κανεις απο τους δυο δεν θα τον κοιταγε περιεργα. 'Παλιες, καλες μερες' προσθεσε.

Ο Martin εβαλε τα γελια προκαλωντας την απορια της Silea.

-'Μην βλεπεις που γελαω, δεν γελαω μαζι σου' εκανε ο φορτηγατζης 'απλα βλεποντας ολα αυτα τα παρατημενα αυτοκινητα αριστερα και δεξια νομιζω πως θα εκανες χρυσες δουλειες εχοντας την μεγαλυτερη μαντρα του κοσμου. Απο την αλλη βεβαια'...ειπε αφηνοντας την φραση μετεωρη.

                =======================================

-'Απο την αλλη' ? ρωτησε η Silea.

-'Τι να την κανεις την μεγαλυτερη μαντρα αν δεν υπαρχουν πελατες' ?   

 Ο τροπος που το ειπε ηταν αρκετα χιουμοριστικος για να τους κανει να βαλουν ολοι τα γελια.

-'Εσυ ομορφια' ? ρωτησε ο Martin. 'Απο την κοψια σου σε διαβαζω για διανοουμενη, οχι' ?

-'Μπα' εκανε η Silea 'θα με κοροιδεψετε αν σας πω'.

-'Στον λογο μας' ειπε με υφος ο Alan δεσμευοντας και τον Martin.

-'Ηθελα να γινω προπονητρια γυναικειου ποδοσφαιρου αλλα ο μπαμπας ουτε να το ακουσει. Σπουδασα την Νομικη για λιγο για να του κανω το χατηρι αλλα κατεληξα να κραταω τα βιβλια του στην πιτσαρια που ειχε. Δεν ξερω πως θα κατεληγε ολο αυτο' προσθεσε.

-'Ο πιο τυχερος μπαμπας ηταν ο δικος σου' εκανε ο Martin κουνωντας το κεφαλι.

-'Γιατι το λες αυτο' ? απορησε ο Alan.

 Και η ιδια η Silea εμοιαζε να κρεμεται απο την απαντηση του.

                  ===================================

-'Δεν υπαρχει πατερας που να μην χανει τον κοσμο οταν το κοριτσακι του φευγει απο κοντα του, για οποιοδηποτε λογο. Ο δικος σου σε ειχε παντα μαζι του, μπροστα του, ζωντανη, οχι μονο στην καρδια του η στην σκεψη του. Τυχερος ανθρωπος σου λεω, πραγματικα τυχερος'.

Ειχαν καταλαβει και οι δυο πως καποια πληγη ανοιχτη κουβαλουσε ο Martin, το ενοιωθαν στην πικρα που ειχε χρωματισει την φωνη του αλλα δεν ηθελαν να τον κανουν να ειναι αβολα. Η Silea ηταν αυτη που αλλαξε την κουβεντα προσπαθωντας να απαλυνει λιγο την ατμοσφαιρα.

-'Και γιατι δεν ακουμε τον Gruesome Al ? Ολο και κατι ενδιαφερον θα παιζει'.

-'Ναι, δεν ακουγοταν ασχημος' σιγονταρησε ο Alan.

-'Δεν εχει νοημα' απαντησε ο Martin εχοντας παντα τα ματια του προσηλωμενα στο δρομο. 'Σε κανα πενταλεπτο περιπου θα μπουμε στο τουνελ Crockett και ειναι κοντα στα επταμιση χιλιομετρα μηκος, συνεπως θα χασουμε το σημα του Gruesome Al. Θα τον πιασουμε αμεσως μετα, μολις βγουμε απο το τουνελ, ενταξει' ? προσθεσε με τον Alan και την Silea να συμφωνουν. 

              ======================================

Σε ολη την διαδρομη του τουνελ μετρησαν δωδεκα ακινητοποιημενα οχηματα στις πιο ανορθοδοξες θεσεις πραγμα που σημαινε πως το βαρυ οχημα επρεπε να μανουβραρει αναμεσα τους. Η επιδεξιοτητα του Martin ηταν αυτη που δεν το εκανε καν ζητημα. Τα φωτα της νταλικας σαρωναν τα παντα και το απολυτο σκοταδι που επικρατουσε δεν αποτελουσε εμποδιο στην κινηση τους. Η αληθεια ηταν πως ο Alan με την Silea ενοιωθαν καπως, ανυπομονωντας να βγουν ξανα εξω στο φως. Το μικρο φως που συνεχως μεγαλωνε στο βαθος ηταν ενθαρρυντικο σημαδι.

Βγηκαν εξω απο το τουνελ μα κανεις τους δεν μπορουσε καν να φανταστει αυτο που εγινε.

Δεν ηταν ακριβως βραχος, περισσοτερο με υπερμεγεθες αγκωναρι εμοιαζε αλλα ηταν τοσο ξαφνικο και αποτομο που κανενας τους δεν προλαβε να το συνειδητοποιησει. Επεσε ακριβως μπροστα τους, στο παρμπριζ αιφνιαδιαζοντας τον Martin που εκανε εναν τυφλο καθυστερημενο ελιγμο με αποτελεσμα να ριξει το φορτηγο πανω στην πλευρα του βουνου στ' αριστερα τους. 

Το βαρυ οχημα ακινητοποιηθηκε ενω μια μικρη φλογα εκανε την εμφανιση της στην μηχανη.     

         Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

 

                                                             ΚΕΦΑΛΑΙΟ 48

Απο τις μηδενικες αντιδρασεις των υπολοιπων το πρωι καταλαβε πως ο Brett ειχε κρατησει για τον εαυτο του το χθεσινοβραδινο επεισοδιο. Τα βλεμματα τους συναντηθηκαν μερικες φορες μα δεν εμοιαζε να υπαρχει η παραμικρη αλλαγη στο υφος του Brett, σαν να μην ειχε συμβει ποτε τιποτα. Οι προετοιμασιες ηταν πυρετωδεις, ειχαν να γινουν πολλα σε λιγο χρονο και το κυριοτερο επρεπε να γινουν σωστα. Οι μονοι που ειχαν ξεκαθαρα πιο χαλαρους ρυθμους ηταν ο Noff και η Jasmine που θα εμεναν πισω, ολοι οι αλλοι βρισκονταν σε μια συνεχη κινηση.

-'Μην ξεχνατε' εκανε η Tristessa στον Ryan που ειχε αποτραβηξει παραμερα 'ελεγχετε την κατασταση του φραγματος και βλεπετε αν και πως μπορειτε να επιδιορθωσετε την βλαβη. Για κανενα λογο μην ριψοκινδυνευσετε, αυτο που εχει σημασια ειναι να παραμεινουμε ολοι ζωντανοι'.

Ο Ryan κουνουσε καταφατικα το κεφαλι του, σημαδι πως ακουγε οτι του ελεγε η Tristessa και συμφωνουσε, κατι για το οποιο η τελευταια διατηρουσε ακομα καποιες αμφιβολιες.

-'Προσεχε την αυτην' ειπε στο τελος 'δεν της εχω καμια εμπιστοσυνη' προσθεσε.

                   ====================================

Η Gardenia ηταν εκεινη που ειχε φροντισει να παραμενει η Santabia δεμενη καθως μεχρι και την αφιξη τους στο φραγμα δεν σκοπευαν να την εχουν να περιφερεται ελευθερη. Παραδοξως η λοχιας εμοιαζε να εχει κεφια, πραγμα που η Gardenia δυσκολευοταν να εξηγησει.

-'Ελπιζω να ειναι τα πραγματα οπως τα λες και να μην κανουμε ολο τον κοπο αδικα' της ειπε.

-'Δεν εχω λογο να πω ψεματα' απαντησε η Ines. 'Αρκει και σεις να κρατησετε τον λογο σας'.

-'Η συμφωνια που εκανες ισχυει αλλα ειναι μονο γι αυτο το κομματι' ειπε η Gardenia. 'Αν δοκιμασεις οτιδηποτε περιεργο θα διαπιστωσεις πως η συμφωνια σου θα παει περιπατο'.

-'Μην ανησυχεις γι αυτο' χαμογελασε η Ines και η Gardenia ανησυχησε ακομα περισσοτερο.

-'Θ' αναλαβεις το πρωτο κομματι της διαδρομης' ? ρωτησε ο Ryan πετωντας της τα κλειδια του αυτοκινητου. 'Μολις κουραστεις αναλαμβανω εγω' προσθεσε και η Gardenia συνηγορησε. Η αληθεια ηταν πως ενοιωθε αρκετα αβολα, και με τον Ryan που δεν ενοιωθε οτι μπορουσε να εμπιστευτει τελειως αλλα και με την ανεξηγητη ηρεμια της Ines Santabia.

                 =====================================

-'Ξερω πως μπορεις να προστατευσεις τον εαυτο σου' της ειπε η Jasmine 'αλλα σε παρακαλω προσεχε. Εχω ενα ασχημο προαισθημα' συμπληρωσε με μια ελαφρα αγωνια στην φωνη.

-'Ολα θα πανε καλα αδελφουλα, μην ανησυχεις' την καθησυχασε η Gardenia 'οπως ειπες και συ ξερω να προφυλασσω τον εαυτο μου. Και συ τα ματια σου ανοιχτα, αυτος ο Noff δεν μου γεμιζει το ματι απο την πρωτη στιγμη που τον συναντησαμε. Το νοιωθω πως κατι κρυβει'.

Η Jasmine την πηρε αγκαλια σε μια προσπαθεια να την κανει να νοιωσει καλυτερα.

-'Τι μπορω να παθω ? Εμεις θα μεινουμε εδω ετσι κι αλλιως. Και' προσθεσε παραπονιαρικα 'μην τον κρινεις αδικα, ειναι λιγο μυστηριωδης μα δεν ειναι κακος ανθρωπος, πιστεψε με'.

Η Gardenia της χαιδεψε το μαγουλο ενω στο προσωπο της ειχε απλωθει κατι σαν χαμογελο.

-'Αν ανησυχεις για την Jasmine σου υποσχομαι πως θα την προσεχω' ακουστηκε η φωνη του Noff. 'Δεν θ' αφησω να της συμβει το παραμικρο, εχεις τον λογο μου' προσθεσε σαν να το εννοουσε.

Η Gardenia κουνησε το κεφαλι κι απομακρυνθηκε διχως να πει τιποτα.

                  ====================================

-'Το ξερεις πως αυτο που κανουμε ειναι περα για περα λαθος' σχολιασε η Maureen.

Η Tristessa γυρισε και την κοιταξε παραξενεμενη.

-'Στις περισσοτερες ταινιες που μια ομαδα διαιρειται σε μικροτερα τμηματα αυτο συνηθως εχει ασχημο τελος' συνεχισε απτοητη η Maureen. 'Στερνη μου γνωση να σ' ειχα πρωτα που λενε αλλα οταν εχει συμβει η ζημια ειναι πια πολυ αργα για να διορθωθει'.

-'Αφου το πιστευεις αυτο γιατι δεν το ειπες οταν καταστρωναμε το σχεδιο μαζι με τους αλλους' ?

-'Πιστευω πως οι περισσοτεροι θα γελουσανε με κατι τετοιο'.

-'Και παλι, τι σε κανει να πιστευεις πως κι εγω τωρα δεν θα γελασω' ?

-'Παραεισαι εξυπνη για κατι τετοιο' αποκριθηκε η Maureen. 'Εξαλλου, εσυ ανησυχεις ετσι κι αλλιως για ολους τους αλλους, ισως τωρα επικεντρωθεις σε μας'.

-'Υπηρξε καποια ταινια που στο τελος να εζησαν ολοι παρα την διαιρεση που λες' ?

-'Ναι, αρκετες αλλα δεν μου αρεσε καμια απ' αυτες, φαινοταν εντονα πως ηταν ψευτικο'.

                ====================================  

Λιγη ωρα αργοτερα το καθε τμημα ειχε παρει το δρομο του. Ολοι τους ειχαν πληρως εφοδιαστει με πυρομαχικα, γενικο οπλισμο, τροφη και νερο για αρκετες μερες, φωτοβολιδες, ασυρματους και καθε τι αλλο που ενδεχομενως να φαινοταν χρησιμο. Ο Noff με την Jasmine που ειχαν μεινει πισω θα βοηθουσαν τους παλαι ποτε αιχμαλωτους του Berkowitz και της ομαδας του ν' αποχωρησουν προς τις κατευθυνσεις που ειχαν επιλεξει. Ο πρωτος συνομιλουσε με τον επικεφαλης αυτων που θα εφευγαν ενω η δευτερη, λιγο πιο περα αποχαιρετουσε τον Tommy που ειχε τελικα αποδεχτει πως ηταν πιο φρονιμο να εφευγε παρα να παρεμενε εκει. Δεν ηταν πολλοι, εννεα ατομα συνολικα που για καποιο χρονικο διαστημα θα παρεμεναν ολοι μαζι και μετα θα χωριζονταν κι αυτοι σε τρεις ομαδες με διαφορετικες κατευθυνσεις. Η πορτα της βασης εκλεισε πισω, οι Noff και Jasmine διπλοελεγξαν την κλειδαρια και μετα κατευθυνθηκαν προς τον αντισυνταγματαρχη και τους υπολοιπους στρατιωτες που εξακολουθουσαν να βρισκονται κλειδωμενοι στα κελλια τους. Ο Noff στου Berkowitz και η Jasmine σ' εκεινο που βρισκοταν η Melissa Kusevski. 

                  =====================================

-'Φαινεσαι εξυπνος ανθρωπος' εκανε ο Berkowitz 'πιστευω πως θα μπορουσαμε να τα βρουμε οι δυο μας και να καταληγαμε σε καποια συμφωνια'.

-'Εκτος απο εξυπνος διαθετω και μαντικες ικανοτητες' απαντησε ειρωνικα ο Noff. 'Στασου να δεις, μην μου πεις, μαντευω τι συμφωνια θα ηθελες να κανουμε. Να ξεχασω κατα λαθος ανοιχτο το κελλι σου οπως και των υπολοιπων και να δραπετευσετε. Επεσα κοντα' ? προσθεσε.

Ο αντισυνταγματαρχης κουνησε με την αντιστοιχη ειρωνια το κεφαλι του.

-'Κοιτα, δεν ξερω τι κανετε με τον ασυρματο αλλα ειχαμε σταθερη επικοινωνια με αλλες δυο βασεις μακρια απο δω. Αν δεν εχουν ακουσει απο μας για καποιο καιρο υπαρχει ενδεχομενο να στειλουν καποιους να ελεγξουν και τοτε τα πραγματα θα δυσκολεψουν πολυ'.

-'Ας ερθει οποιος θελει, θα δουμε τι κανουμε εκεινη τη στιγμη' ειπε ο Noff. 'Μπορει να μην υπαρχει νομος για να κριθειτε αλλα τις αποφασεις τις παιρνουμε ολοι μαζι, συνεπως η μοιρα η δικια σου και των υπολοιπων, επαφιεται αποκλειστικα και μονο σε οτι πουμε εμεις, καταλαβες' ?

             =======================================

-'Με συγχωρεις που σε χτυπησα στην διαρκεια της ανακρισης' εκανε απολογητικα η Kusevski 'αλλα οπως καταλαβαινεις εκτελουσα εντολες ανωτερου, δεν ειχα αλλη επιλογη'.

-'Εγω τα θυμαμαι λιγο διαφορετικα' ανταπαντησε η Jasmine. 'Ειμαι απολυτως βεβαια πως κανεις δεν σε διεταξες να με χτυπησεις, πηρες μονη σου την πρωτοβουλια για να εντυπωσιασεις τον διοικητη σου. Νομιζω πως σ' επεπληξε κιολας, διορθωσε με αν κανω λαθος'.

-'Τετοιες καταστασεις συμβαινουν, δεν ειχα κατι το προσωπικο μαζι σου' ειπε η Kusevski σε αποπειρα να μπαλωσει τα πραγματα. 'Ποσο καιρο θα μας κρατατε ακομα εδω μεσα' ?

-'Αυτο δεν το ξερω, δεν ειναι κατι που θ' αποφασισω μονη μου'.

-'Ακου, ξερω την βαση, μπορω να βοηθησω να'...

-'Μην σπαταλας αδικα το σαλιο σου' την εκοψε η Jasmine 'δεν μπορω να κανω κατι'.

-'Αν μας συμβει το οτιδηποτε το κριμα θα ειναι στο λαιμο σας' ειπε η Kusevski.

-'Οσο ειστε ησυχοι τιποτα δεν προκειται να σας συμβει' εκανε η Jasmine κι αποχωρησε.

              ======================================

Το διαστημοδρομιο Jadda ηταν οπως ακριβως το θυμοταν. Πολυσυχναστο και πολυβουο, απο τις πυλες εφευγαν κι ερχονταν συνεχως αστροπλοια και σκαφη ενω πλασματα απο καθε γωνια του γαλαξια συνωστιζονταν αναζητωντας ειτε μια αναχωρηση η την εξοδο μετα απο μια αφιξη. Η πυλη στην οποια κατευθυνοταν ο Μανδυας, μια λεπτομερεια της τελευταιας στιγμης που του ειχε δωσει ο In-Adu, ηταν απολυτα προσωπικη και σχεδον ερημη. Οποιος και να ηταν αυτος που τον περιμενε σιγουρα ηταν καποιο σημαινων προσωπο. Υπηρχε μονο ενα σκαφος που εμοιαζε ανα πασα στιγμη ετοιμο ν' απογειωθει και βαδιζε ολοταχως προς τα κει. Ειχαν απομεινει λιγες δεκαδες μετρα μεχρι το αστροπλοιο οταν ενα θηριωδες Noovik του εκανε νοημα να σταματησει κι ερχοταν προς το μερος του. Δεν ειχε δει καν απο που ειχε ξεπροβαλλει.

-'Για το σκαφος του Bana Kersis' ? ρωτησε και ο Μανδυας κουνησε καταφατικα το κεφαλι.

-'Πρεπει να σε ψαξω πριν επιβιβαστεις, ειναι κανονας' ειπε ενω πλησιαζε.

-'Μην κανεις το λαθος να με ακουμπησεις' απαντησε ο Μανδυας παιρνοντας αμυντικη σταση.

                =====================================

Το Noovik εκανε το λαθος και τον αγγιξε. Ο Μανδυας τον απωθησε αλλα με εκπληξη διαπιστωσε πως το Noovik δεν ειχε μετακινηθει ουτε εκατοστο. Ξαναδοκιμασε με το ιδιο αποτελεσμα.

Τα μηχανικα χερια του Noovik τον αγγιξαν παλι προσπαθωντας να τον ψαξουν οπως ειχε πει. Το χτυπημα αυτη τη φορα στα μεταλλικα πλευρα του Noovik οχι μονο το εκανε να οπισθοχωρησει αλλα να διπλωθει στα δυο. Σαν να ηταν κατι αδιαφορο το Noovik επιτεθηκε παλι. Τα εξι χερια του κατορθωσαν να ακινητοποιησουν τα δυο του Μανδυα και την στιγμη που πραγματοποιουσαν τον σωματικο ελεγχο η κλωτσια που δεχτηκε στο καλυμμα της πλακετας κινησης το εξαναγκασε να τον απελευθερωσει. Τα δυο χερια του Μανδυα ηρθαν απο αριστερα και δεξια με τρομακτικη δυναμη και ταχυτητα και χτυπησαν το Noovik στις δυο πλευρες του κεφαλιου. Ο αγκωνας του επεσε με δυναμη πανω στο σκυμμενο κεφαλι του ανδροειδους και το εριξε στα γονατα.

-'Αν το αχρηστεψεις εσυ η το αφεντικο σου θα μου πληρωσετε ενα σωρο χρηματα που δεν εχετε' ακουστηκε μια φωνη και ο Μανδυας στραφηκε προς τα κει. 'Bana Kersis' προσθεσε.

                 ====================================

-'Ξερεις, δεν υπαρχουν πολλοι που να τα βγαζουν περα μ' ενα Noovik' ειπε ο Bana οταν ειχαν επιβιβαστει στο σκαφος. 'Τωρα καταλαβαινω γιατι εισαι τοσο χρησιμος στον In-Adu'.

-'Κανω οτι μπορω' απαντησε ο Μανδυας. 'Που παμε' ?

-'Στον Hemilus Prime, τον ξερεις' ?

-'Ναι, τον εχω ακουστα. Τι θα κανουμε εκει' ?

-'Κοιτα, ειναι λιγο λεπτο το ζητημα μα γι αυτο χρειαζομαι την βοηθεια σου. Πρεπει να πεισουμε καποιο ατομο να κανει μια δουλεια για μενα και το αφεντικο σου'.

-'Και για να εισαι εξασφαλισμενος χρειαζεσαι υποστηριξη. Τι ειχε το Noovik' ?

-'Α, ανδροειδη, ειναι μονο για συγκεκριμενες δουλειες. Εσυ εισαι αλλο επιπεδο' προσθεσε ο Bana.

-'Και ποιο ειναι αυτο το ατομο που αναζητεις στον Hemilus Prime' ?

-'Καποια που ακουει στο ονομα Rugana 'Psychosa' Vexalo' ειπε ο Bana και ο Μανδυας γυρισε σαν το φιδι και τον κοιταξε λες και ηταν φαντασμα. 'Γιατι, την ξερεις' ? ρωτησε. 

 

   

 

 

        Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ 

                                                           ΚΕΦΑΛΑΙΟ 47

Ο ανεμος ηταν τοσο απαλος που οπως περνουσε μεσα απο τα μαλλια της εμοιαζε σαν το χαδι τρυφερου εραστη που μετεφραζε με πραξεις τα πιο μυχια συναισθηματα του. Ο ηλιος ειχε κανει την εμφανιση του πριν ελαχιστη ωρα βαφοντας προσεκτικα και ομοιομορφα το τοπιο μ' ενα χρυσαφι χρωμα. Το τοπιο, αληθεια, τι υπεροχο που ηταν. Μπροστα στα ματια της ξεδιπλωνοταν ενα απειρου καλλους λιβαδι γεματο μαργαριτες καθε σχηματος και μεγεθους. Ο ιδιος αερα που περνουσε μεσα απο τα μαλλια της χαιδευε τις κορυφογραμμες των πανεμορφων λουλουδιων κανοντας τα να βρισκονται σε μια ανεπαισθητη, ομοιομορφη κινηση σαν ενα μπαλετο τελεια συγχρονισμενο που εκτελουσε μια χορευτικη πιρουετα. Τα ρουθουνια δεν χορταιναν να ρουφουν απληστα ολες τις ευωδιες που ειχαν πλημμυρισει εκεινο το σαγηνευτικο μερος. Δεν ακουγοταν τιποτα, υπηρχε μια απολυτη σιωπη λες και ο ηχος δεν ειχε ακομα εφευρεθει αλλα αυτο δεν την ενοχλουσε καθολου, ισα ισα που σκορπιζε ενα κυμα γαληνης, ευεξιας και ποιοτικης ηρεμιας σε καθε κυτταρο του κορμιου της. Χωρις καν να εχει κοιταξει ηξερε πως ηταν ολομοναχη εκει.

               ======================================

Απολαμβανε καθε εκατοστο εκεινου του θεσπεσιου θεαματος μεσα απο την PSO-1M2 διοπτρα της που ηταν προσαρμοσμενη πανω στο SVD Dragunov οπλο της. Η αληθεια ηταν πως απορουσε και η ιδια γιατι ειχε μαζι της οπλο σ' ενα τοσο ειρηνικο και ακακο μερος αλλα καθε φορα που αναρωτιοταν κατεληγε στο ιδιο συμπερασμα. Το οτι δεν θυμοταν το γιατι δεν σημαινε πως το οπλο δεν ηταν απαραιτητο. Συνεχιζε να σαρωνει οπτικα οτι απλωνοταν μπροστα της οταν σταματησε αποτομα. Εστιασε σ' ενα συγκεκριμενο σημειο και μια γκριματσα αποριας χαραχτηκε στο προσωπο της. Μεσω της PSO-1M2 εφερε το σημειο οσο πιο κοντα μπορουσε. Ετουτη εδω η μαργαριτα ηταν διαφορετικη απο τις υπολοιπες. Μεγαλυτερη σε υψος, μεγαλυτερη σε μεγεθος και σαν να ενοιωσε πως καποιος ειχε στραμμενο το βλεμμα του πανω της ανοιξε τα ματια της.

Αποτραβηξε το βλεμμα της απο την διοπτρα αναρωτουμενη αν ειχε δει καλα η το μυαλο της της επαιζε παιγνιδια. Εσκυψε και παλι να δει. Δεν υπηρχαν μονο ματια. Στην επιφανεια εκεινης της μαργαριτας υπηρχαν και ολα τα υπολοιπα που συνεθεταν ενα ανθρωπινο κεφαλι. 

                ======================================

Το αρχικο σοκ μεγεθυνθηκε παρα την θεληση της οταν συνειδητοποιησε πως αναγνωριζε τα χαρακτηριστικα εκεινου του κεφαλιου. Ηταν αδυνατον αλλα ηταν ο Vadim αυτος που την κοιταγε. Ο Vadim. Σκονισμενες, ξεθωριασμενες μνημες ξεπηδησαν απο τις φυλακες του μυαλου της και εμφανιστηκαν μπροστα της με ολη τους την μεγαλοπρεπεια. Ο Vadim. Ηταν απιστευτο μα η καταχωνιασμενη φιγουρα του ηταν εκει, πιο ζωντανη απο ποτε. Ξαφνικα, η το οπλο ειχε αποκτησει υπερβολικο βαρος για να μπορει να το κρατησει η τα χερια της ειχαν απωλεσει καθε ικμαδα δυναμης με αποτελεσμα απλα να κυλησει κατω. Ο Vadim. Η ιστορια που με τοσο κοπο ειχε κατορθωσει να θαψει ειχε νεκραναστηθει και περνουσε μπροστα απο τα ματια της.

Η δουλεια που ειχε αναλαβει στο Nairobi, Kenya ηταν απο τις πιο δυσκολες αλλα και τις πλεον προσοδοφορες. Ενας διπλωματικος ακολουθος στην Ρωσικη πρεσβεια, στην πραγματικοτητα υψηλοβαθμος πρακτορας της FSB, ειχε τιμη για το κεφαλι του τοσο υψηλη που δυσκολα θ' αρνιοταν καποιος την δουλεια, οσο ζορικη και να ηταν, ποσο μαλλον αυτη.

             ========================================

Οπως παντα ειχε ξοδεψει καμποσο χρονο για να μαθει ολες τις λεπτομερειες που αφορουσαν τον στοχο ουτως ωστε να μπορουσε να εκπονησει το ασφαλεστερο σχεδιο. Το ποσο που πληρωνοταν για το κεφαλι του διπλασιαζοταν αν η εκτελεση λαμβανε χωρα μεσα στην ιδια την πρεσβεια και απο την στιγμη που ειχε προσανατολιστει σ' αυτο, το σχεδιο επρεπε να ειναι τελειο. 

Χρειαστηκαν λιγες μερες για να βρει τον Δουρειο Ιππο που θα την εβαζε στην πρεσβεια. Το ονομα του ηταν Vadim Novikov και δουλευε σε καποιο κατωτερο ποστο στο τμημα αρχειοθετησης πληροφοριων. Ομως ειχε καρτα προσβασης στο κτιριο πραγμα που σημαινε πως θα μπορουσε να μπει μεσα, κατι που η ιδια θεωρουσε ηδη μιση δουλεια. Εστιασε στον τροπο επαφης με τον Vadim και η αληθεια ηταν πως δεν θα μπορουσε να βρει καταλληλοτερο γι αυτην την αποστολη. Ειχε μαθει ολες τις συνηθειες του, ετσι το μονο που ειχε να κανει ηταν να παει σ' ενα jazz club οπου ο Vadim εδινε ανελλιπως το παρον καθε Τεταρτη βραδυ. Τα υπολοιπα ηταν σχετικα ευκολα δεδομενου πως το προφιλ του ηταν απο τα πλεον ευκολα διαχειρισιμα.

               =======================================

Τις επομενες τρεις μερες εκαναν συνεχως παρεα και στο μονο πραγμα που και οι δυο ηταν ανειλικρινεις ηταν η εργασια τους. Ηταν το εξωτερικο σουλουπι του, μ' εκεινα τα γυαλακια και το μαλλι κουρεμενο σχεδον παιδικα, ηταν το τρακ του που μια τοσο ομορφη γυναικα επιζητουσε την παρεα του, η αφελεια του στο φλερτ που της ειχαν δημιουργησει μετα απο πολυ καιρο συναισθηματα, δεν το ηξερε, αυτο που γνωριζε ομως ηταν πως απολαμβανε την παρεα του οσο τιποτα αλλο. Το βραδυ που ειχε προγραμματισει για να εκτελεσει την δουλεια τον ειχε καλεσει στο ξενοδοχειο της. Του ειπε πως επρεπε να φυγει με το χαραμα για μια δουλεια στο Macao και οταν ειδε τα συννεφα ν' απλωνονται στο προσωπο του πεταξε αλλο ενα ψεμμα, πως θα επεστρεφε μετα απο 3 με 4 μερες. Εκεινο το βραδυ κοιμηθηκαν μαζι για πρωτη και τελευταια φορα. Ακομα και να ξεχνουσε ολα τ' αλλα η φραση που της ειπε λιγο πριν αποκοιμηθει χαραχτηκε με πυρωμενο, ανεξιτηλο σιδερο στη σκεψη της. Της φαινοταν πως την ακουγε και τωρα.

-'Αν αρχισω να μισω καθε τι που σε παιρνει μακρια δεν θα μου μεινει τιποτα για ν' αγαπησω'.

           =========================================

Ολα πηγαν οπως τα ειχε σχεδιασει. Μπηκε με την καρτα στην πρεσβεια, εντοπισε τον στοχο της που δεν καταλαβε ποτε τι συνεβη και αμεσως μετα πηρε ταξι για το Jomo Kenyatta International Airport. Μιση ωρα μετα ηταν στον αερα με προορισμο την Jakarta αφηνοντας πισω τον Vadim αποκοιμισμενο μεσα σε πελαγη ευτυχιας. Εξι μηνες αργοτερα, ενω βρισκοταν στα προθυρα μιας αλλης δουλειας, εμαθε εντελως συμπτωματικα πως τρεις υπαλληλοι της ρωσικης πρεσβειας στο Nairobi ειχαν μεταφερθει σε απορρητες φυλακες στην Ρωσικη Απω Ανατολη. Μ' ενα μικρο χρηματικο αντιτιμο πιστοποιησε πως ενας απο τους τρεις ηταν και ο Vadim. Αναζητησε εναν παλιο φιλο με διασυνδεσεις για να μαθει σε ποια φυλακη ηταν ο Vadim και ειχε αρχισει ηδη να σκεφτεται πως θα μπορουσε να τον βγαλει απο κει μεσα ξεροντας πως τα χρηματα ανοιγαν καθε πορτα οσο δυσκολη και σκληρη κι αν ηταν. Ηταν στο χρονικο σημειο που ξεκινουσε τις διαδικασιες οταν ο ιδιος φιλος της μετεφερε την πληροφορια. Θα της κοστιζε πολυ λιγοτερο για ν' αποκτουσε το πτωμα του Vadim αφου ειχε χασει τη ζωη του ενα μηνα μετα την μεταφορα του.

         =========================================

Σηκωσε το Snayperskaya Vintovka Dragunova και κοιταξε παλι μεσα απο την διοπτρα. Το προσωπο απλωμενο πανω στην υπερμεγεθη μαργαριτα που την κοιτουσε δεν ηταν πια ο Vadim αλλα ο στοχος της στην πρεσβεια. Ειχε εκεινο το ειρωνικο υφος με το σαρκαστικο χαμογελο σαν να υποδηλωνε πως ειχε πετυχει στην δουλεια αλλα ειχε αποτυχει σε ολα τ' αλλα. 

Οπλισε και πηρε τον χρονο της για να πυροβολησει. Το κεφαλι της μαργαριτας δεν διαλυθηκε σαν η σφαιρα να μην την ειχε πετυχει καθολου, ομως ενα κατακοκκινο υγρο, πηχτο σαν αιμα, καλυψε γρηγορα την επιφανεια της και συνεχισε να εξαπλωνεται και στις υπολοιπες που βρισκονταν στο λιβαδι. Λιγα δευτερολεπτα ηταν αρκετα για ν' αντικρυσει ενα αποκρουστικο θεαμα, βαμμενο στο αιμα που καλυπτε τα παντα. Το ειδε να φτανει μπροστα της, σχεδον να την αγγιζει ενω παραλληλα την περικυκλωνε. Η σταθμη συνεχως ανεβαινε κι αυτη ηταν ανημπορη να κανει το οτιδηποτε. 

Σαν ενα αγριεμενο κυμα της θαλασσας το αιμα αιωρηθηκε ελαχιστα μπροστα στα ματια της και μετα με μια ξαφνικη κινηση χυμηξε πανω της προσπαθωντας να την καλυψει. Ουρλιαξε. 

            =======================================

Πεταχτηκε πανω λουσμενη στον ιδρωτα προσπαθωντας απεγνωσμενα να παρει βαθιες ανασες λες και καποιος ειχε αφαιρεσει το οξυγονο απο το δωματιο. Τα μαλλια της κολλαγαν πανω της, ο ιδρωτας κυλουσε αναμεσα στο στηθος της παγωνοντας τις περιοχες απ' οπου περνουσε. Τα ματια της ειχαν μεγεθυνθει επικινδυνα καθως προσπαθουσε να δει μεσα στο σκοταδι. Το μυαλο της εκανε φιλοτιμες προσπαθεις να την πεισει πως τιποτα απ' ολα αυτα δεν ηταν αληθεια, ειχε μονο ζησει εντονα εναν ασχημο εφιαλτη. Διχως να το πολυσκεφτει αρπαξε ενα ξεχασμενο μπουκαλι ουισκι που υπηρχε διπλα στο κομοδινο της και ρουφηξε απληστα το καυτο υγρο. Πνιγηκε, εβηξε, τα ματια της κοκκινησαν και δακρυσαν αλλα ειχε πια συνελθει. Αναψε ενα φως και περπατησε μεχρι τον καθρεφτη απεναντι. Τρομαξε και η ιδια μ' αυτο που ειδε. Αναψε τσιγαρο με τρεμαμενα χερια και η νικοτινη ανελαβε δουλεια. Η ανασα της ειχε επιστρεψει σε κανονικα επιπεδα, τα ματια της στο φυσικο τους μεγεθος, ο ιδρωτας ειχε σταματησει ν' αναπαραγεται. Μονο τ' ακρα της ηταν ακομα ευθραστα, δεν τους ειχε απολυτη εμπιστοσυνη. Το χτυπημα στην πορτα την τρομαξε.

         =========================================

-'Ολα καλα ? Σε ακουσα που φωναξες' αναγνωρισε την φωνη του Brett.

-'Μια χαρα ειμαι, δεν ηταν τιποτα' απαντησε με την φωνη της να περναει απο διακυμανσεις.

-'Ενταξει, απλα ανησυχησα' ειπε η φωνη εξω απο την πορτα.

-'Ειδα εναν εφιαλτη, περασε τωρα, τελος'.

-'Οκ, αν χρειαστεις κατι μην διστασεις' επεμεινε η φωνη.

-'Ειμαι ενταξει Brett. Θα τα πουμε το πρωι'.

-'Εγινε, καλο υπνο' απαντησε ο Brett και απομακρυνθηκε. Βγηκε εξω απο το κτιριο και αναψε τσιγαρο. Το τελευταιο πραγμα που περιμενε ποτε ηταν ν' ακουσει την Tristessa να ουρλιαζει ετσι. Οτι και να ειχε δει πρεπει να ηταν απιστευτα τρομακτικο αλλα απο την αλλη αυτη δεν ειναι η δουλεια καθε αξιοπρεπους εφιαλτη ? Να σε τρομαζει, να σε πανικοβαλλει σε τετοιο βαθμο που να ουρλιαζεις απο τρομο. Αναρωτηθηκε τι σοι εφιαλτης ηταν αυτος που τυραννουσε την Tristessa.

Εσβησε το τσιγαρο και κουνησε το κεφαλι του. Οχι, στην πραγματικοτητα δεν ηθελε να ξερει.

       =========================================

Ξαπλωσε πισω στο κρεβατι αφου εσβησε τα φωτα. Καταλαβαινε πως δεν ειχε υπνο απο εκεινο το σημειο και μετα αλλα δεν προβληματιστηκε καθολου. Ειχε χρονια να δει κατι παραπλησιο και μαλιστα σε σχεση με τον Vadim. Πιστευε πως ολα αυτα τα χρονια το υποσυνειδητο της ειχε φυλακισει καλα καθε τι που σχετιζοταν μαζι του μα τωρα ηξερε πως αυτο ηταν αδυνατον. Αναρωτηθηκε γιατι τωρα, γιατι αυτη τη στιγμη αλλα ηξερε πως δεν ειχε απαντηση. Ηταν σημαδιακο ? Κατι της ελεγε κατι κι αυτη επρεπε ν' ακουσει. Πηρε βαθια ανασα. Ο Vadim ηταν το μοναδικο λαθος που αναγνωριζε στον εαυτο της, το μονο μελανο σημειο που ακομα την πληγωνε και την ενοχλουσε σαν αγκαθι στα πλευρα. Δεν επρεπε να ειχε φυγει, δεν επρεπε να τον ειχε εγκαταλειψει, ομως το εκανε κι αυτο δεν μπορουσε να το αλλαξει. Επιασε τον εαυτο της να σκεφτεται μηπως ετοιμαζοταν να διαπραξει ακομα ενα λαθος, ιδιου βεληνεκους μ' αυτο του Vadim κι αυτος ο εφιαλτης ηταν απλα μια προειδοποιηση. Σκεφτηκε ξανα αυτο που της ειχε πει.

-'Αν αρχισω να μισω καθε τι που σε παιρνει μακρια δεν θα μου μεινει τιποτα για ν' αγαπησω'.