Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                          ΚΕΦΑΛΑΙΟ 57

 

-'Εισαι σιγουρη πως αυτος ο δρομος βγαζει στο φραγμα Poulsen' ? ρωτησε η Gardenia καθως συνεχιζε να οδηγει σ' εκεινη την στενη λωριδα ασφαλτου 'μηπως εχουμε χαθει' ?

-'Ναι, ξερω πως μοιαζει καπως αλλα τον ξερω τον δρομο, μην ανησυχεις' απαντησε η Santabia.

-'Το οτι βρισκεσαι εδω μαζι μας μ' ανησυχει ετσι κι αλλιως' αντιγυρισε ξερα η Gardenia.

Ο Ryan παρεμενε σιωπηλος με τις σκεψεις να διαδεχονται η μια την αλλη. Οσα του ειχε εκμυστηρευτει το προηγουμενο βραδυ η λοχιας τον ειχαν προβληματισει εντονα. Σε λιγες ωρες θα εφταναν στο σημειο που ειχε αναφερθει η Santabia και μεχρι τοτε επρεπε να εχει παρει τις αποφασεις του. Η θα συνεχιζε απροσκοπτα προς το φραγμα η θα παρατουσε την Gardenia και μαζι με την Ines θα πηγαιναν εκει που ηταν κρυμμενος ο χρυσος. Ηταν τοσο απορροφημενος που αργησε να καταλαβει πως η Gardenia του απηυθυνε τον λογο εδω και λιγη ωρα.

-'Εισαι εδω, μαζι μας ? Που ταξιδευεις' ?

-'Ναι, φυσικα, απλα σκεφτομουνα κατι'.

          ========================================

Η Gardenia επιασε τον εαυτο της να συνειδητοποιει πως εκτος της Santabia, στα λεγομενα της οποιας καμια εμπιστοσυνη δεν ειχε, ειχε πια αμφιβολιες και για τον Ryan. Τυχοδιωκτης ηταν, οπουρτουνιστης, καιροσκοπος, οπου φυσουσε το συμφερον του εκει πηγαινε. Επρεπε να εχει τα ματια της ανοιχτα, ενοιωθε αβολα και με τους δυο αλλα δεν μπορουσε να κανει κατι γι αυτο.

-'Ποσο θελουμε ακομα' ? ρωτησε η Gardenia.

-'Εχουμε ακομα' απαντησε η Santabia 'συνεχισε οπως πας'.

Η Gardenia μουρμουρισε κατι μεσα απο τα δοντια της αλλα υπακουσε. Εριξε μια κλεφτη ματια στον καθρεφτη στο πισω καθισμα οπου καθονταν ο Ryan με την δεμενη πισθαγκωνα λοχια. Ειχε το οπλο του αναμεσα στα ποδια του, εμοιαζε αρκετα χαλαρος αλλα κατι τον απασχολουσε. 

-'Οπου μπορεις να σταματησεις δεξια καποια στιγμη...' εκανε ο Ryan.

-'Οπου θελεις σταματαω' απαντησε η Gardenia 'μονοι μας ειμαστε ετσι κι αλλιως. Τι εγινε' ?

-'Ελεγα να ξαλαφρωνα λιγο αν δεν υπαρχει προβλημα'.

           ========================================

Διχως κανενα σχολιο η Gardenia σταματησε δεξια κι εσβησε την μηχανη του οχηματος.

-'Μην φυγετε χωρις εμενα' εκανε χαριτολογωντας ο Ryan ενω κατεβαινε κι εξαφανιζοταν πισω απο μια πλουσια συσταδα θαμνων. 

-'Εχω την αισθηση πως δεν μ' εμπιστευεσαι' εκανε η Santabia.

-'Ακριβεστατη η αισθηση σου' απαντησε η Gardenia. 

-'Προσπαθω μονο να βοηθησω'.

-'Αυτο με ανησυχει περισσοτερο απ' ολα, το οτι προσπαθεις να βοηθησεις'.

-'Τι μπορω να κανω για να σου δειξω πως κανεις λαθος' ?

-'Σαν αρχη να παραμεινεις εκει που εισαι. Στην συνεχεια να δουμε αν μας οδηγεις στο φραγμα'.

-'Φοβαμαι πως δεν θα μπορεσω να κανω τιποτα απο τα δυο' απαντησε η λοχιας.

-'Τι εννοεις' ? εκανε η Gardenia νοιωθωντας να την ζωνουν τα φιδια.

-'Πως καπου εδω αλλαζουν ολα εις βαρος σου' απαντησε ψυχρα η Santabia.

       ========================================

Η Gardenia στραφηκε προς το μερος της και ειδε μια σκοτεινη καννη οπλου να την σημαδευει. Αν εξακολουθουσε και ηταν δεσμια αυτο ηταν κατι που ποτε δεν θα συνεβαινε, ομως ηταν λυτη.

-'Πως διαβολο'...εκανε απορημενη.

-'Συνηθως οι απαντησεις σε τετοια θεματα ειναι παντα πιο απλες απ' οτι νομιζουμε' ακουστηκε η φωνη του Ryan που επεστρεφε απο τους θαμνους. 

-'Ενταξει, τωρα καταλαβα' εκανε η Gardenia οργισμενη και στραφηκε προς την Santabia.

-'Τι ακριβως του εταξες και τον καταφερες' ?

-'Κατι στο οποιο κανεις δεν αντιστεκεται. Κρατα τα χερια σου ψηλα' απαντησε η Ines.

Η Gardenia υπακουσε και γυρισε προς τον Ryan.

-'Καθαρμα, μπασταρδε, ελεεινο καθικι' αρχισε να τον στολιζει 'το ηξερα πως ησουνα ενα σιχαμα και δεν επρεπε να σ' εμπιστευτω. Φιδι κολοβο, θα το πληρωσεις αυτο'.

Ο Ryan εβαλε τα γελια μολις η Gardenia σταματησε το υβρεολογιο της.

        ==========================================

-'Ολα αυτα ειναι τιτλοι σπουδων, να το ξερεις' εκανε 'αλλα υπαρχουν κι αλλα πτυχια στο μανικι μου που ουτε καν τα φανταζεσαι' προσθεσε και στραφηκε προς την Santabia.

-'Πετα μου τις χειροπεδες να την δεσω και μετα παμε να φυγουμε απο δω'.

-'Ξερεις' εκανε η Santabia μ' ενα περιεργο χαμογελο 'οση ωρα εσυ ξαλαφρωνες συνεβησαν πραγματα που αγνοεις κι εχουν αλλαξει καπως ολο τον σχεδιασμο' συμπληρωσε και η καννη τωρα βρεθηκε να κοιταει απειλητικα τον Ryan. 'Δεν πιστευω να μου κρατας κακια'.

-'Διορθωσε με οπου κανω λαθος' απαντησε ο Ryan με μια αποκοσμη ηρεμια που ξενιζε 'αλλα θα μας παρεις το οχημα, τα οπλα μας και ολα τα εφοδια και θα πας για τον χρυσο μονη σου, ετσι ?

-'Ποιο χρυσο ? Τι λες' ? απορησε η Gardenia αλλα ο Ryan της εκανε νοημα να σταματησει.

-'Οπως ακριβως τα λες' εκανε με το ιδιο χαμογελο η λοχιας 'με μια μικρη διαφορα. Δεν θελω ν' ανησυχω πως υπαρχει καποιος πισω μου που μπορει να το παρει ολο αυτο προσωπικα και ν' αποφασισει να με ακολουθησει. Για σας το τερμα της διαδρομης ειναι εδω' ειπε και πυροβολησε.

       ========================================== 

Συνεχισε να πυροβολει, ο μυλος να γυριζει αλλα καμια σφαιρα δεν εβγαινε απο το αδειο οπλο. Ταυτοχρονα ο Ryan ειχε απλωσει το χερι του προς την Gardenia ζητωντας της το Sig Sauer P 365 το οποιο η τελευταια μηχανικα, αναυδη ακομα απο τις εξελιξεις, του εδωσε. Τωρα η καννη του γεματου οπλου κοιταξε απειλητικα την Santabia που ειχε παραλυσει.

-'Ειναι αυτα τα μικρα τεστ που σου δινουν την δυνατοτητα να διαπιστωσεις αν καποιος εννοει αυτα που λεει η εχει κατι αλλο στο μυαλο του' ειπε ανεκφραστα. 'Φυσικα κι επρεπε να σε λυσω οπως ακριβως το συμφωνησαμε, φυσικα κι επρεπε ν' αφησω το οπλο μου στο καθισμα ενω πηγα για κατουρημα αφου πρωτα το ειχα αδειασει διχως να με παρεις χαμπαρι, φυσικα κι επρεπε να δω την συμπεριφορα σου μπροστα στον πειρασμο που σ' εβαλα. Και τον ειδα, αυτη ειναι η αληθεια. Καταλαβαινω πως εδω προκειται για συνθηκες που κανεις δεν εμπιστευεται κανεναν αλλα απ' αυτο μεχρι του να μας ξεφορτωθεις μ' αυτον τον τροπο εχει αποσταση. Δεν μ' αρεσει να κλεβω ατακες αλλων αλλα στην περιπτωση αυτη, το τερμα της διαδρομης για σενα ειναι εδω'.

        ==========================================

-'Οχι, στασου, περιμενε, εκανα λαθος, συγγνωμη, εγω δεν '...

Ο πυροβολισμος αναστατωσε καποια πουλια που φωλιαζαν στα δεντρα περιξ αναγκαζοντας τα να πεταξουν τρομαγμενα προς καθε κατευθυνση αλλα αυτο ηταν κατι που πια δεν αφορουσε την Ines Santabia. Το μικρο σημαδι στο κεντρο του μετωπου της πηρε ενα αλικο χρωμα και μια λεπτη γραμμη αιματος ξεκινησε απο κει κυλωντας προς τα κατω. Σαν κεραυνοβολημενη η λοχιας επεσε διχως αχνα προς τα πισω κι εμεινε ακινητη πανω στο εδαφος. Ο Ryan την πλησιασε, εριξε μια ματια, βεβαιωθηκε πως ηταν νεκρη, εσκυψε και πηρε το αδειο του οπλο και μετα προχωρησε προς την αφωνη Gardenia και της επεστρεψε το Sig Sauer της.

-'Ελαφρυ, ακριβες, αξιοπιστο' σχολιασε κι αναψε τσιγαρο ακουμπωντας στο τζιπ.

-'Αυτη η ιστορια με τον χρυσο...' εκανε να πει η Gardenia μα ο Ryan την διεκοψε.

-'Χθες το βραδυ που εσυ κοιμοσουνα. Ομολογω πως μου περασε απο το μυαλο να υποκυψω στον πειρασμο, δεν σου τυχαινουν καθε μερα τετοια, αλλα επρεπε να σιγουρευτω'.

         =========================================

-'Τι θα κανατε μ' εμενα' ? ρωτησε ο Gardenia απειλητικα.

-'Θα σε παραταγαμε εδω, τιποτα περισσοτερο, οτι ακριβως θα εκανα κι εγω με την λοχια μολις φταναμε στο σημειο που βρισκοταν ο χρυσος. Εγκαταλειψεις, αυτο μονο'.

-'Αρα θα την εριχνες κι αυτην, θα κρατουσες το χρυσο μονο για σενα' ειπε.

-'Εξυπακουεται' απαντησε εντελως φυσικα ο Ryan 'δεν τα μοιραζεσαι αυτα τα πραγματα'.

-'Και για να δεις τις πραγματικες της προθεσεις την ελυσες, αφησες επιτηδες το αδειο σου οπλο στο καθισμα και χαλαρος περιμενες να δεις τι θα γινοταν ε' ? εκανε οργισμενη.

-'Μαντης εισαι' ? απαντησε ο Ryan απροετοιμαστος γι αυτο που ερχοταν. Το χαστουκι της Gardenia του πεταξε το τσιγαρο απο το στομα και του ταρακουνησε το κεφαλι.

-'Εν τω μεταξυ εγω δεν ξερω τιποτα και πιστευω πως εχω πεθανει βλεποντας την να με σημαδευει  ενω εσυ κανεις την πλακα σου και το διασκεδαζεις. Την περιπτωση να με ειχες προειδοποιησεις την ειχες σκεφτει καθολου η μηπως θα σου χαλαγε την απολαυση' ?

         ==========================================

-'Η αληθεια ειναι πως ηθελα ολα να κυλησουν φυσιολογικα, ακομα και οι βρισιες που με στολισες. Συν τοις αλλοις αν σου ειχα πει κατι θα σημαινε πως σου εχω εμπιστοσυνη' συνεχισε ενω με το ενα χερι ετριβε το σημειο του χαστουκιου και με το αλλο προσπαθουσε ν' αναψει αλλο τσιγαρο. 'Στο ειπα, εκτος απο τους τιτλους σπουδων που μου προσαψες εχω κι αλλα πτυχια'.

-'Δως μου κι εμενα ενα' ειπε και ο Ryan της πεταξε το πακετο. Η Gardenia το αναψε και πηγε κι εκατσε στο καθισμα του οδηγου ενω τα δαχτυλα της επαιζαν ταμπουρλο πανω στο τιμονι.

-'Τι κανουμε τωρα ? ρωτησε.

-'Αυτο που ειχαμε σχεδιασει εξ αρχης, συνεχιζουμε για το φραγμα'.

-'Και ο χρυσος' ? Παραιτηθηκες ετσι ευκολα απο την αποκτηση του' ?

-'Δεν θα ηθελα να εισαι στην θεση της Santabia αμα πηγαιναμε για το χρυσαφι'.

-'Ενω για το φραγμα' ?

-'Θα εχω ακομα παρεα, ακομα κι αν αυτη η παρεα μοιραζει εντυπωσιακα χαστουκια' ειπε ο Ryan.

      ===========================================

Ηταν διαφορετικα τωρα που καθοταν στο καθισμα του συνοδηγου. Ειχε βαλει τα γυαλια ηλιου και της ηταν αδυνατον να δει την εκφραση του αλλα με κλεφτες ματιες προσεξε πως εμοιαζε να εχει και παλι βυθιστει σε σκεψεις. Δεν ειχε αντιδρασει στο χαστουκι που του ειχε δωσει κι αναρωτιοταν. Της το φυλαγε ? Το ειχε απλα προσπερασει ? Δεν ειχε ιδεα, αυτος ο ανθρωπος ηταν αινιγμα , τοσο απροβλεπτος που δεν μπορουσες να ξερεις τις αντιδρασεις του ανα πασα στιγμη. Ενοιωθε μια ασφαλεια μαζι του αλλα το ποσοστο εμπιστοσυνης που του ειχε ειχε αυξηθει ανεπαισθητα, σχεδον αμελητεα. Αποφασισε πως ηταν ακομα νωρις για να κρινει το οτιδηποτε.

Ειχε τσαγανο, αυτο της το αναγνωριζε. Το χαστουκι που του ειχε δωσει ηταν μια υγιης αντιδραση, δεν ειχε προβλημα μ' αυτο αλλα μια γυναικα με τετοιο ταπεραμεντο μπορουσε να εξελιχθει παντελως απροβλεπτα με οτι συνεπειες ειχε κατι τετοιο. Επιπλεον επρεπε ν' αποφασισει αν θα πηγαινε με τα νερα της η θα εκανε τα δικα του σχεδια οταν εκρινε αυτος πως ηταν η στιγμη.

Αποφασισε πως ηταν νωρις ακομα για να κρινει το οτιδηποτε.