ELENA PANTELAKI 


        ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ ΜΟΥ


Ο καμπανιστος ηχος της εισοδου τον ενημερωσε πως καποιος ειχε μπει μεσα. Σηκωσε βαριεστημενα το κεφαλι του για να δει και για μερικα δευτερολεπτα ξεχαστηκε. Οχι οτι απο καιρο σε καιρο δεν ειχε εμφανισιμες πελατισσες, καθε αλλο, μα ετουτη εδω ηταν πραγματι εντυπωσιακη. Το μονο μετριο πανω της ηταν το υψος της. Ολα τα υπολοιπα ηταν χαρμα ιδεσθαι. Η κοντη φουστα αφηνε ν' αποκαλυφθουν δυο υπεροχα χυτα ποδια ενω το στενο μπλουζακι τονιζε το πλουσιο μπουστο. Το μακρυ, κοκκινο μαλλι της ξεκουραζοταν ανεμελα στους ωμους και τις αρχες της πλατης ενω η εκφραση αποριας που σχηματιστηκε στιγμιαια στο προσωπο της, βλεποντας το εσωτερικο του καταστηματος, του επετρεψε να σιγουρεψει την αισθηση πως το χαμογελο της θα ηταν επιεικως εξαισιο. 
Ομως εδω και καιρο ολα αυτα τον αφηναν αδιαφορο. Τα χρονια ειχαν βαρυνει πανω του πια και καθε μορφονια που εμπαινε στο μαγαζι του δεν ηταν τιποτα περισσοτερο απο μια υποψηφια πελατισσα, που αναλογα με τις περιστασεις και το τι ζητουσε, θ' ανοιγε το ισχνο η πλουσιο πορτοφολι της. Και ηταν σχεδον βεβαιος πως αυτο το πορτοφολι ηταν απ' τα πλουσια.
Ξεπροβαλλε πισω απο ενα παγκο φορτωμενο αντικειμενα και εσπευσε να εξυπηρετησει.
                                                   -------------------------------
Το παρατσουκλι 'Evileyes' της το ειχανε κολλησει οι υφισταμενοι της στο 'Lust', το περιοδικο μοδας στο οποιο ηταν υπευθυνη εκδοσης. Κι αυτο γιατι τα τεραστια, σταχτοπρασινα ματια της επαιρναν μια εκφραση διαβολικοτητας καθε φορα που εκανε παρατηρησεις για παραλειψεις η λαθη. Εκει που τα πραγματα γινονταν ακομα χειροτερα ηταν οταν, μετα απο επαναλαμβανομενα ατοπηματα, εφτανε στο σημειο ν' απολυσει καποιον. Οι μισοι μεσα απο το περιοδικο θα ορκιζονταν πως ειχαν δει μια αποκοσμη λαμψη να στολιζει τα κατα τ'αλλα σαγηνευτικα ματια της. Το ηξερε και η ιδια πως την φωναζαν 'Evileyes' μα αυτο οχι μονο δεν την ενοχλουσε μα της αρεσε κιολας. Εξ' αλλου, κανεις ποτε δεν θα ειχε το κουραγιο να της το πει κατα προσωπο, ηταν ολοι τοσο δειλοι κι ανθρωπακια, που μονο πισω απο την πλατη της τολμουσαν να το αναφερουν.
Ο μονος που δεν το ειχε χρησιμοποιησει ποτε ηταν αυτος ο καινουριος, ο βοηθος γραφιστα, που τον γλυκοκοιταζαν ολες μα εκεινος ηταν απολυτα προσηλωμενος στη δουλεια του.
Ειχε κατι πανω του που την τραβαγε, κατι απροσδιοριστο, και για μια γυναικα σαν κι αυτη, που οι αντρες ηταν περιστασιακα εξαρτηματα διασκεδασης, ηταν κατι που παραξενευε και την ιδια.
                                                   ----------------------------------
Η αληθεια ηταν πως ειχε οτι θα επιθυμουσε ποτε μια γυναικα καρριερας. Σοβαρη, υπευθυνη και υψηλα αμειβομενη εργασια, τεραστιο σπιτι, πολυτελες αυτοκινητο, μεγαλο κυκλο σημαντικων ανθρωπων και για οσους την συναντουσαν για πρωτη φορα σιγουρα ενα καλο συμβολαιο με τον διαβολο, ανταξιο του Dorian Gray. Δεν ηταν πια στην πρωτη της νιοτη μα δεν ειχε τιποτα να ζηλεψει απο μια πιτσιρικα. Τουναντιον, ολες αυτες οι μικρες κουκλιτσες, ειχαν σιγουρα θεμα για ν' αναρωτιουνται αν θα ηταν ακομα τοσο ομορφες οταν εφταναν στα χρονια της.
Ηταν αρχες του Ιουνη και οπως καθε χρονο το ιδιο προβλημα και βασανο εβγαινε και παλι στην επιφανεια. Τα χρηματα και οι γνωριμιες της δεν ηταν αρκετα για να το λυσουν. Κατεφευγε σε πρωτοποριακες μεθοδους, συχνα πανακριβες, ειχε δοκιμασει οτι υπηρχε στην αγορα, μα το αποτελεσμα παρεμενε παντα το ιδιο. Δεν ειχε ποτε τ' αποτελεσματα που ηθελε.
Ηταν σχεδον πεπεισμενη πως τα ιδια θα συνεβαιναν και φετος οταν η γραμματεας της επιμελητριας υλης της μιλησε για ενα μαγαζι, μακρια απ' το κεντρο και εξω απο τα δικα της δεδομενα. Ο ιδιοκτητης ειχε λυσεις σε καθε προβλημα, μια ξαδελφη της ειχε κανει λογο για 'μαγικα' πραγματα, δεν εχανε κατι να προσπαθουσε εκει.
Αποφασισε να το επισκεφτει εχοντας στο πισω μερος του μυαλου της πως οι τιμες του ηταν περαν του δεοντος αστρονομικες. Ηταν κατι που δεν την απασχολουσε καθολου.
                                               -------------------------------
-'Πως μπορω να βοηθησω' ? ρωτησε ευγενικα ο γερος.
-'Μια φιλη μου μιλησε για το μερος εδω' απαντησε ενω παραλληλα με το χερι εδειχνε το εσωτερικο του καταστηματος. 'Αναρωτιεμαι αν μπορειτε να με βοηθησετε σε κατι'.
-'Πειτε μου τι σας απασχολει' εκανε ο γερος.
Ακουσε προσεκτικα ολα οσα του ειπε και για λιγο σταθηκε σιωπηλος. Διχως να πει κουβεντα χαθηκε για λιγο πισω απο ενα παραβαν και επεστρεψε βαστωντας ενα μπουκαλακι στα χερια του πνιγμενο στη σκονη. Το φυσηξε αρχικα για να την διωξει και μετα το σκουπισε οσο καλυτερα μπορουσε με τα χερια του.
'Πιστευω πως ζητας κατι τετοιο' ειπε και της εδωσε το μπουκαλακι.
Το πηρε στα χερια της και το κοιταξε δυσπιστα.
-'Δεν γραφει τιποτα επανω' ειπε. 'Εισαι σιγουρος' ? ρωτησε.
-'Δεν θα το αγορασεις για να εχεις κατι να διαβαζεις' απαντησε μελισταλαχτα ο γερος.
-'Και ποσο κοστιζει' ? ρωτησε λιγο ενοχλημενη απο την απαντηση του γερου.
Κοντεψε να παθει ακουγοντας την τιμη.
-'Με τοσα χρηματα αγοραζω καινουριο αυτοκινητο' εκανε.
-'Λιγο πιο κατω εχει μια αντιπροσωπεια' εκανε ειρωνικα ο γερος. 'Καλη τυχη' προσθεσε και πηγε να παρει πισω το μπουκαλακι.
Το κρατησε σφιχτα στα χερια της. -'Ενταξει' ειπε νικημενη. -'Πες μου τι πρεπει να κανω'. 
                                           ----------------------------
Πρεπει να ειχε τρελλαθει, δεν υπηρχε αλλη εξηγηση. Ειχε μολις δωσει ενα σωρο λεφτα για κατι το αγνωστο, χωρις να ξερει αν θα ειχε αποτελεσμα και το χειροτερο ηταν οι οροι που ειχε βαλει αυτος ο αντιπαθεστατος γερος. Τρεις ηταν ολοι κι ολοι, μα ο ενας πιο παρανοικος απ' τον αλλο.
Να μην μιλησει ποτε σε κανεναν γι αυτο, να μην χρησιμοποιησει για κανεναν λογο πανω απο πεντε σταγονες και αμεσως μετα να το πεταγε στη φωτια να καει. Τι την ειχε πιασει ?
Ενοιωθε εξαπατημενη απο ενα τσαρλατανο που εκμεταλλευτηκε την αδυναμια της για να της αποσπασει ενα αξιοσεβαστο χρηματικο ποσο και ειχε την αισθηση πως ενα σαρδονιο χαμογελο ειχε στολισει την ρυτιδιασμενη φατσα του την ωρα που εφευγε.
Το καλο που του ηθελε ηταν να εχει αποτελεσματα αυτο που της ειχε μοσχοπουλησει διαφορετικα οι δικηγοροι της θα φροντιζαν να εξαφανισουν τον ιδιο και την τρωγλη του μεσα μια μερα. Δεν θα επετρεπε σε κανενα, ποσο μαλλον σ' ενα ανοικονομητο γερο να παιξει μαζι της.
Πρωτα ομως επρεπε να διαπιστωσει αν το σκευασμα που μολις ειχε αποκτησει ανταποκρινοταν σε οτι της ειχε πει ο γερος. Ανυπομονουσε να γυρισει σπιτι της για να το διαπιστωσει. Ενοιωθε μια εξαψη να εξαπλωνεται γοργα σ' ολο της το σωμα και μια αδημονια να την κυριευει καθως το πανακριβο αυτοκινητο της την εφερνε ολο και πιο κοντα στην κατοικια της.
                                             ---------------------------------
Η πισινα της ηταν κατασκευασμενη σε τετοιο σημειο που ηταν αδυνατον στον οποιονδηποτε να εχει οπτικη επαφη μαζι της. Οχι πως υπηρχε και καποιος τριγυρω για να κανει τον ηδονοβλεψια δεδομενου πως η μονοκατοικια της ηταν χτισμενη στην πλαγια του λοφου και το κοντινοτερο σπιτι κοντα στο δικο της ηταν τουλαχιστον τριακοσια μετρα μακρια.
Πεταξε την πετσετα που κρατουσε στην διπλανη ξαπλωστρα απο εκεινη που ειχε κατσει και κοιταξε το μπουκαλακι. Ηταν η στιγμη της αληθειας κι ενοιωθε περιεργα.
Ηταν γυμνη, δεν χρησιμοποιουσε σχεδον ποτε μαγιω κι ας ειχε ενα ντουλαπι γεματα απο δαυτα. 
Ανοιξε με ανυπομονα χερια το μπουκαλακι και αφησε μια σταγονα να πεσει στο δαχτυλο της. Μετα την ακουμπησε ακριβως στο σημειο που ξεκιναγε το στηθος της. Εκλεισε τα ματια και ξαπλωσε πισω αφηνοντας τον ηλιο να την χαιδευει παντου. Ο γερος της ειχε πει πως χρειαζοταν συγκεκριμενος χρονος και ηξερε πως δεν μπορουσε να κανει τιποτα αλλο απ' το να περιμενει.
Λιγο ο ηλιος, λιγο το απαλο αερακι που δροσιζε καθε εκατοστο του κορμιου της πρεπει να την αποκοιμισαν γιατι ξυπνησε αρκετα αργοτερα. Πεταχτηκε σαν ελατηριο επανω. Αν ειχε γινει κατι μπορουσε να το μαθει αμεσα, ο χρονος που απαιτουσαν οι οδηγιες του γερου ειχε συμπληρωθει.
Ετρεξε στον μεγαλο καθρεφτη της κρεββατοκαμαρας της.
                                                   ---------------------------------
Ενοιωσε να της εχει κοπει η ανασα. Ο καθρεφτης δεν ελεγε ψεμματα μα το κυριοτερο ηταν πως ο γερος ειχε πει την αληθεια. Ηταν αρχες Ιουνη, ηταν μολις το τριτο της μπανιο μα αυτο που εβλεπε στον καθρεφτη ηταν απιστευτο.
Το σωμα της ειχε αποκτησει ενα ξεκαθαρα σκουρο χρωμα τελειας ομοιομορφιας. Ενα χρωμα που συνηθως ειχε οταν τελειωνε το καλοκαιρι και μετα απο ατελειωτες ωρες εκθεσης στον ηλιο και υστερα απο αφθονη καταναλωση αντηλιακων. Δεν το χωρουσε το μυαλο της πως ηταν δυνατον μια απλη σταγονα να ειχε τετοια αποτελεσματα, ειδικα δε σε περιοχες οπως το στηθος η οι γλουτοι που παντα κραταγαν ενα λευκο χρωμα και δημιουργουσαν μια αντιαισθητικη αντιθεση σε σχεση με το υπολοιπο σωμα της. Ηταν εξωπραγματικο αυτο που εβλεπε. Κοιταζε το σωμα της και δεν χορταινε το θεαμα. Η ψυχολογια της ειχε ανεβει στα υψη κι ενα λαμπερο χαμογελο απλωθηκε στο προσωπο της. Πως το ειχε πει ο γερος ? Την ιδια ωρα, την ιδια μερα, την επομενη βδομαδα επρεπε να βαλει την δευτερη σταγονα. Ηταν το μοναδικο πραγμα που δεν υπηρχε περιπτωση να ξεχασει. Αυτο το καλοκαιρι το ενοιωθε πως η επιθυμια της θα γινοταν πραγματικοτητα. Ολα ηταν τοσο τελεια, τοσο υπεροχα, τι θα μπορουσε να παει στραβα ?
                                                ------------------------------
Τιποτα δεν πηγε στραβα, το αντιθετο μαλιστα. Η καλη της διαθεση ηταν εμφανης στη δουλεια της, δημιουργωντας απορια κι εκπληξη στους συνεργατες της που αναρωτιονταν τι ειχε συμβει, το περιοδικο ειχε κλεισει δυο σημαντικες δουλειες που προσπαθουσε εδω και καιρο και το σημαντικοτερο απ' ολα ειχε σχεδον παραμερισει τις αναστολες της σε σχεση με τον ομορφο βοηθο γραφιστα. Δεν θα περιμενε να της ζητησει να βγουνε, δεν θα το εκανε ποτε, οποτε επρεπε ν' αναλαβει αυτη πρωτοβουλια. Βρηκε προφαση καποιο θεμα του περιοδικου και βρεθηκαν στο πρωτο απο μια σειρα που ακολουθησαν επαγγελματικων δειπνων. Καταλαβαινε πως αν και ηταν μικροτερος της του αρεσε μα η θεση της στο περιοδικο δεν τον αφηνε να εκφραστει οπως ηθελε. Εκανε οτι περνουσε απο το χερι της για να του δειξει πως ηθελε περισσοτερα πραγματα απο μια επαγγελματικη σχεση απ' αυτον κι απ' τη στιγμη που ο νεαρος το εμπεδωσε μπηκε στη ζωη της. Περνουσαν υπεροχα μαζι, ενοιωθε ερωτευμενη, ολα της φαινονταν τελεια κι αναρωτιοταν αν ζουσε πριν να συμβουν ολα αυτα. Στο μονο θεμα που τον ειχε αφησει σε αγνοια ηταν οι μαγικες σταγονες. Αυτο ηταν κατι που δεν θα μπορουσε να μοιραστει μαζι του, ηταν ενας απο τους ορους του γερου. 
                                            ------------------------------
Αν η πρωτη σταγονα ειχε δημιουργησει απιστευτα αποτελεσματα, το θεαμα οταν εβαλε και την τελευταια ηταν απλα ονειρικο. Δεν χορταινε να βρισκεται συνεχεια μπροστα στον καθρεφτη της ο οποιος δεν της χαλαγε χατηρι και καθε φορα αυτο που της εδειχνε ηταν ολο και πιο ομορφο. Ολο της το σωμα ειχε ενα φανταστικο σκουρο χρωμα, κατι που καμια δεν θα μπορουσε να καταφερει ασχετως τι θα δοκιμαζε. Το σημαντικοτερο ηταν η δεσμευση του γερου, πως το χρωμα αυτο δεν θα υποχωρουσε μεχρι το επομενο καλοκαιρι, να ηταν αληθεια. Και γιατι να μην ηταν ? Οτι ειχε πει ειχε γινει. Τον ειχε χρυσοπληρωσει μα αξιζε τον κοπο. Τωρα ομως ειχε ερθει η ωρα να πεταξει το σχεδον γεματο μπουκαλι στη φωτια και να το καψει. Οσες φορες και να δοκιμασε να το κανει δεν μπορεσε. Μα ηταν εντελως ανοητο. Το μπουκαλι ηταν γεματο. Θα επρεπε δηλαδη του χρονου να ξαναπληρωσει ενα καινουριο για πεντε σταγονες ? Καλλιστα θα μπορουσε να το κρατησει μεχρι του χρονου, που θα το μαθαινε ο γερος?
Δεν ηταν θεμα οικονομικο, ηταν καθαρα ζητημα πρακτικης σκεψης. Επισης τι θα συνεβαινε αν εβαζε μια ακομα σταγονα ? Ισως ο γερος δεν της τα ειχε πει ολα. Ισως αν εβαζε λιγο ακομα το ηδη τελειο μαυρισμα της να γινοταν ακομα πιο τελειο. Ναι, αυτο ηταν. Τον ειχε δει πως την κοιταζε και η αδιαφορια της τον ειχε πειραξει. Ηταν σιγουρη πως το εκανε επιτηδες μα δεν ηταν αφελης να τον πιστεψει. Αυτο το μπουκαλακι ηταν δικο της και θα το χρησιμοποιουσε οπως ηθελε.
                                                      --------------------------
Ο γερος γυρισε τον διακοπτη κι ενα χαμηλο κιτρινο φως ελουσε το εσωτερικο του μαγαζιου. Ξεκινησε μηχανικα να κανει καποιες δουλειες μα η σκεψη του ετρεχε στην εντυπωσιακη μορφονια που ειχε αγορασει το μπουκαλακι για το μαυρισμα του δερματος. Κατι στο στυλ, το υφος της ηταν που τον προετρεπε να πιστευει πως δεν θα σταματουσε στις πεντε σταγονες που της ειχε πει. Ηταν απο κεινες τις ασκοπα δυναμικες γυναικες που παντα ηθελαν να περναει το δικο τους. Ειχε την απολυτη βεβαιοτητα οτι θα παρεβαινε καποιον απο τους κανονες η δεν θ' ακολουθουσε πιστα τις οδηγιες του. Θυμηθηκε με ποση περισπουδαστη αλαζονεια του ειχε μιλησει, ετοιμη ανα πασα στιγμη να τον αμφισβητησει.
Δεν ειχε κοροιδεψει ποτε πελατισσα, αλλωστε ολες ηταν προθυμες να πληρωσουν το συνηθως υπερογκο αντιτιμο που ζητουσε. Και ποτε μεχρι στιγμης δεν ειχε συμβει τιποτα κακο. Το ιδιο ηλπιζε και για την συγκεκριμενη μα ολες οι ενδειξεις οδηγουσαν αλλου.
                                                 ------------------------------------
Φυσικα και δεν μπορουσε να της πει οτι το υγρο μεσα στο μπουκαλι ηταν ενας παναρχαιος ζωντανος οργανισμος, που η γη δεν ηταν το σπιτι του, και που μολις ερχοταν σ' επαφη με το ανθρωπινο δερμα του εδινε ενα σκουρο χρωμα που κρατουσε ενα ολοκληρο χρονο. Φυσικα και δεν μπορουσε να της πει πως μια μονο επιπλεον σταγονα δημιουργουσε ενα μη αναστρεψιμο εθισμο στο δερμα, ενα εθισμο που περνουσε μονο με μια ακομα σταγονα. Το αποτελεσμα ηταν καποια στιγμη ολος ο ζωντανος αυτος οργανισμος να ποτισει τοσο πολυ το δερμα καποιου που πλεον εισχωρουσε ακομα βαθυτερα, επηρεαζοντας ιστους, κυτταρα, αιμα και βαθμιαια ολα τα εσωτερικα οργανα. Αναποφευκτα αυτη η συμβιωση απεβαινε μοιραια για τον ληπτη, ο οποιος σταδιακα θα εβλεπε την επιδερμιδα του ναι μεν να συνεχιζει να μαυριζει μα επισης να ξεραινεται, να συρρικνωνεται και στο τελος να σχιζεται ευκολα κι απλα οπως ενα κομματι χαρτι ενω πολυ συντομα η καρδια και οι πνευμονες θα επαυαν να λειτουργουν με αποκορυφωμα την νεκρωση του εγκεφαλου. Μεχρι το οριο των πεντε σταγονων οχι μονο δεν ηταν βλαβερος μα παρειχε ολες αυτες τις ιδιοτητες που ο γερος ειχε αναλυτικα εκθεσει σ' εκεινη την πανεμορφη γυναικα. Εκεινη την πανεμορφη γυναικα που ο γερος ηταν σιγουρος πως δεν θα επεστρεφε του χρονου για να του ζητησει καινουργιο μπουκαλακι.
Ανασηκωσε τους ωμους την στιγμη ακριβως που ο καμπανιστος ηχος της εισοδου του γνωστοποιουσε πως καποιος πελατης ειχε μολις μπει μεσα στο καταστημα.
-'Πως μπορω να βοηθησω' ? ρωτησε ευγενικα τον ψηλο κυριο με την καπαρντινα.


                                                                ΤΕΛΟΣ

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ


                            ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25


Δυο μερες τωρα προσπαθουσε να παει ενα βημα πιο περα απο την φραση 'Πρεπει να παω για μια υποθεση ρουτινας, κατα παρακληση του Τιβεριου, στην Ιουδαια' και ηταν αδυνατον.
Σε παρομοιες προηγουμενες περιπτωσεις η φραση αυτη ηταν υπεραρκετη για την Πρισιλλα που η μονη παρατηρηση που συνηθως εκανε ηταν 'Να προσεχεις'. Οχι αυτη τη φορα.
Καταλαβαινε πως περιμενε να της πει και τα υπολοιπα, κι ας μην γνωριζε αν και ποια ενδεχομενως μπορει να ηταν αυτα. Ομως το εβλεπε καθαρα στα ματια, στις κινησεις της, ακομα και σε ψηγματα της συμπεριφορας της, πως ηταν διατεθειμενη να περιμενει υπομονετικα ποτε θα της αποκαλυπτε την συνεχεια αυτης της φρασης γιατι το ενοιωθε πως υπηρχε κατι ακομα.
Ισως ηταν γυναικεια προαισθηση, ισως κατι στις δικες του κινησεις τον προδιδε πως τα πραγματα ηταν τελειως διαφορετικα στην συγκεκριμενη κατασταση, οτι και να ηταν ομως εξακολουθουσε δυο μερες τωρα να μην μπορει ν' αρθρωσει ουτε μια κουβεντα περισσοτερη.
Και ηξερε πως δεν θα τον ρωταγε, απλα περιμενε ποτε θα της μιλουσε.   
                                               ------------------------------
Οι εφιαλτες ειχαν σταματησει απο την στιγμη που ειχε παρει την αποφαση για την αποστολη στην Ιουδαια. Ειχε καταλαβει πως ηταν αμεσα συνδεδεμενοι με τον κυβο, πως αυτο το μοναδικο αντικειμενο που εκατονταδες χρονια τωρα ειχε στην κατοχη του ηταν υπευθυνο για οτι εβλεπε τις τελευταιες μερες. Ειχε ακομα σχεδον εξακριβωμενες υποψιες για το ποια ηταν τα παραδοξα πλασματα που κοσμουσαν αυτους τους εφιαλτες μα δεν ηταν αυτο προτεραιοτητα του πλεον. Οπως και να ειχε εξακολουθουσε να μην απολαμβανει τον υπνο του. Ενοιωθε διπλα του την Πρισιλλα να κανει αγωνα να κοιμηθει και να τα καταφερνει παντα, αφου το αγχος, η αγωνια και η περισση ψυχολογικη φορτιση την λυγιζαν στο τελος, εκει κοντα στα τελειωματα της νυχτας ενω εκεινος, μαθημενος να προσποιειται, της χαιδευε απαλα τα μαλλια και μετα εβρισκε παλι καταφυγιο στον εξωστη παλευοντας με τις σκεψεις του. Τοσο απορροφημενος που κανενα απο τα δυο βραδυα δεν αντεληφθη την Βελεντα, που αγωνιωντας για την υγεια του, εξακολουθουσε να τον παρακολουθει μεχρι το πρωτο πρωινο φως.
                                                 ----------------------------------
Η λυτρωση ηρθε αναπαντεχα το τριτο βραδυ με την μορφη του Ορατιου. Ειχε χασει τον ξενο δυο ολοκληρες μερες και αποφασισε να τον επισκεφθει σπιτι του να δει τι συνεβαινε.
Το πρωτο προσωπο που επεσε πανω του, περνωντας το κατωφλι της επαυλης, ηταν η πιστη υπηρετρια. 
-'Καλησπερα Βελεντα. Μονη σου εισαι' ? ρωτησε ενω παραλληλα κοιταζε αριστερα και δεξια,
-'Εδω ειναι και οι δυο αρχοντα μου' απαντησε. 'Στασου να τους φωναξω'.
Εκανε να κινηθει προς το εσωτερικο, μετανοιωσε και γυρισε προς τον Ορατιο.
-'Κατι δεν παει καλα αρχοντα μου' ειπε με σκυμμενο κεφαλι. 
-'Τι θελεις να πεις' ? απορησε ο Ορατιος.
-'Απο τοτε που ο αφεντης ανακοινωσε πως φευγει κατι εχει αλλαξει. Το νοιωθω στην ατμοσφαιρα, το καταλαβαινω. Δεν ειναι οπως ηταν παλια. Μην τον αφησεις να φυγει κυριε μου, δεν εχω καλο προαισθημα'.
-'Μα τι λες τωρα' ? εκανε ο Ορατιος. 'Ουτε η πρωτη φορα ειναι που ο αφεντης σου φευγει γι αποστολη ουτε η τελευταια. Στο μυαλο σου ειναι ολα, τα φανταζεσαι καημενη Βελεντα. Πηγαινε τωρα φωναξε τους και κοιτα να ηρεμησεις'.
Η υπηρετρια υπακουσε διχως αλλη κουβεντα, ομως βαθια μεσα της ηξερε πως ειχε δικιο.
                                             ------------------------------------
Δεν αργησε να καταλαβει πως δεν ηταν ολα στην φαντασια της σκλαβας. Οντως υπηρχε κατι περιεργο στην ατμοσφαιρα, μα η παρουσια του το εκανε ακομα πιο αοριστο κι αδιευκρινιστο. Απορησε με την επιμονη του ξενου να βγουν εξω. Συνηθως αυτος ηταν που τον παρακαλουσε ωρες ολοκληρες για μια βραδινη εξοδο και τις περισσοτερες φορες εισεπραττε μερικα μεγαλοπρεπεστατα 'οχι'. Σημερα ομως ηταν αλλιως. Μια ωρα αργοτερα βρισκονταν καβαλα στ' αλογα τους με κατευθυνση την Ρωμη. Προσεξε ακομα και τον τροπο που ιππευε το αλογο. Ενω συνηθως ακολουθουσε ενα χλιαρο καλπασμο, εξαναγκαζοντας τον Ορατιο ν' ακολουθει υποχρεωτικα παθητικα, τωρα ζοριζε το αλογο λες και ειχε βαλθει να κανει την διαδρομη πιο γρηγορα απο ποτε.
Εφτασαν εξω απο τον προορισμο τους, παρεδωσαν τ' αλογα τους σ' εναν αμουστακο νεαρο ιπποκομο και μπηκαν μεσα.
Η 'Απολαυση' ηταν ενα τριωροφο κτισμα πολλαπλων επιλογων και ιδιοτητων. Στον κατω οροφο, επωνυμοι και σπουδαιοι Ρωμαιοι απολαμβαναν το βραδυ τους σχηματιζοντας μικρες παρεες γυρω απο μεγαλα τραπεζια συζητωντας το καθε τι σ' ενα ειδικα διαμορφωμενο χωρο η βυθιζονταν σε πισινες γεματες ιαματικα νερα οπου, συνοδεια ενος ποτηριου κρασιου, χαλαρωναν απο την ενταση της ημερας. Ο πρωτος οροφος ηταν ενας τεραστιος χωρος, γεματος ανακλιντρα, οπου σκλαβες, ποικιλλης ρατσας, σερβιραν εξωτικα εδεσματα η πλουσιοπαροχα δειπνα σε υψηλοβαθμους αξιωματουχους. Τελος, στον τριτο οροφο, γηραλεοι συγκλητικοι και μονοκοματοι, αγροικοι στρατιωτικοι γλενταγαν τα καλλη νεαρων κοριτσιων και αγοριων, παραδομενοι σε νυχτες βουτηγμενες στην ηδονη και την ακρατη ακολασια. 
                                                 ---------------------------------
Ενα ακομα στοιχειο που απεδεικνυε το ποση ισχυ διεθετε στη Ρωμη τοτε ο ξενος, ηταν και το γεγονος οτι υπηρχε μια πισινα αποκλειστικα γι' αυτον στην 'Απολαυση'. Εκει, σ' αυτην την πισινα, μ' εναν αμφορεα γεματο κρασι και δυο ποτηρια, μπηκαν οι δυο αντρες.
-'Εχω μια χαρη να σου ζητησω' ειπε ο Ορατιος προσπαθωντας να ξεκινησει μια ανωδυνη, αναλαφρη κουβεντα. 'Ειχα μια κουβεντα τις προαλλες με την Ιουλια, ξερεις, και μου ζητησε να μεσολαβησω σε περιπτωση που ο.....'
-'....Δρουσος ηθελε να ερθει μαζι μου να μην δεχτω' ολοκληρωσε την φραση ο ξενος.
-'Μα πως γινεται να ξερεις τι ηθελα να πω' ? εκανε γελωντας ο Ορατιος.
-'Μην ανησυχεις' εκανε ο ξενος διχως να δωσει καποια ερμηνεια στην απορια του Ορατιου. -'Εχω ηδη μιλησει μαζι του και τον επεισα πως θα ηταν λαθος να ερθει μαζι μου. Η Ιουλια μπορει να κοιμαται ησυχη' συνεχισε.
-'Θα σε πειραζε να το εκμεταλλευομουνα αυτο......'
-'.....Σαν προσωπικη επιτυχια' ? συμπληρωσε ο ξενος. -'Οχι, καθολου'.
-'Μα τους Θεους, αμφιβαλλω αν εχει υπαρξει ποτε καποιος αλλος σαν κι εσενα' ειπε.
-'Ενας σιγουρα πριν απο μενα' απαντησε ο ξενος συνοφρυωμενος.
                                           ---------------------------------
-'Ενταξει' εκανε ο Ορατιος προσπαθωντας να αιφνιδιασει τον ξενο μπαινοντας στην καρδια της συζητησης. -'Τι συμβαινει με την Πρισιλλα ? Γιατι, μη μου πεις ψεμματα, κατι συμβαινει'.
-'Ειναι απλα αναστατωμενη που φευγω, αυτο ειναι' απαντησε οσο πιο πειστικα μπορουσε.
-'Σας ξερω πολυ καιρο τωρα για να δεχτω οτι μονο αυτο ειναι. Και στο παρελθον εχεις φυγει και για μεγαλο χρονικο διαστημα, ομως δεν ......'
Σταματησε αποτομα βλεποντας το βλεμμα του ξενου να σαρωνει την αιθουσα. Ακολουθησε την ματια του μα δεν ειδε κατι το αξιοπεριεργο.
-'Τι ειναι' ? ρωτησε χαμηλοφωνα. 
-'Δεν ξερω αν το προσεξες αλλα μειναμε μονοι. Ολοι οι αλλοι εχουν φυγει'.
Ο Ορατιος πιστοποιησε του λογου το αληθες με μια γρηγορη ματια. Κοιταξε τον ξενο σαν να περιμενε να δωσει μια λυση.
-'Τα ρουχα και τα οπλα μας ειναι στους φοριαμους' ειπε ο τελευταιος. 'Καλυτερα να παμε να τα παρουμε. Κατι δεν μου αρεσει καθολου εδω'.
Βγηκαν οσο πιο γρηγορα μπορουσαν και δοκιμασαν να πανε προς την εξοδο οταν ενας μεγαλοσωμος, ογκωδης αντρας εμφανιστηκε εκει.
Ο Ορατιος γυρισε και τον κοιταξε. -'Τσιρακι του Λευκιου Αιλιου' ειπε στον ξενο.
                                             -----------------------------
Λιγα δευτερολεπτα μετα, επτα συνολικα ακομα αντρες ειχαν μπει μεσα. Ο ξενος αναγνωρισε ενα - δυο Σκυθες, ισως και δυο Παρθους, για τους αλλους δεν ειχε σαφη εικονα. Το πιο εντυπωσιακο ηταν πως ολοι τους ηταν σκλαβοι, παρ' ολα αυτα με καποιο τροπο ειχαν μπει σε κτιριο που η εισοδος επιτρεποταν αυστηρα μονο σε Ρωμαιους πολιτες. 
Αυτο ομως ηταν το λιγοτερο που τον απασχολουσε εκεινη την στιγμη. Επτα οπλισμενοι σαν αστακοι αντρες εστεκαν αναμεσα σ' αυτους και τον οπλισμο τους και απ' οτι φαινοταν οι προθεσεις τους δεν ηταν και οι καλυτερες.
Ο τελευταιος που μπηκε ηταν ενας γιγαντοσωμος μαυρος που εμοιαζε να ειναι αρχηγος τους. Στο δεξι του χερι κρατουσε τα ρουχα τους ενω στο αριστερο τα οπλα τους. Περπατησε αργα προς το μερος τους και τα πεταξε μπροστα στα ποδια τους διχως να πει κουβεντα. Τους επετρεψαν να ντυθουν και τοτε ο ξενος απευθυνθηκε στον αρχηγο τους.
-'Αμφιβαλλω αν ευγενης θα εκανε ποτε μια τετοια κινηση, ποσο μαλλον σκλαβος. Οσον μας αφορα, αν φυγετε τωρα δεν θα δοθει καμια συνεχεια. Δεν ειναι κατι που το κανω συχνα, αλλα εχετε την ευχερεια να γλυτωσετε την ζωη σας'.
-'Κανεις απο μας δεν ειναι ζωντανος' του απαντησε ο μεγαλοσωμος αντρας.
                                           ----------------------------------
-'Δεν εχεις ζωη οταν εισαι σκλαβος' συνεχισε. -'Κανεις δεν νοιαζεται για σενα, εισαι χειροτερα κι απο ζωο. Κι οταν ξερεις οτι αυτο δεν προκειται ν' αλλαξει ποτε, αρπαζεις οποια ευκαιρια σου δοθει, οσο επικινδυνη και να ειναι. Βλεπεις, αν σας σκοτωσουμε αποψε ολα θ' αλλαξουν για μας. Τα κεφαλια σας ειναι το κλειδι για εναν καινουριο κοσμο κι επειδη τετοιες ευκαιριες ερχονται μονο μια φορα στη ζωη θα το εκμεταλλευτουμε. Ακομα κι ετσι ομως, πριν καταντησουμε σκλαβοι ημασταν ανθρωποι με αρχες και τις κραταμε ακομα και τωρα. Δεν σκοτωσαμε ποτε κανεναν ανημπορο η αμαχο, μονο πολεμιστες πανω στην μαχη  οταν κινδυνευε η ζωη μας. Γι αυτο, ασχετα αν το τελικο αποτελεσμα ειναι προδεδικασμενο, τουλαχιστον θα πεθανετε υπερασπιζομενοι τους εαυτους σας'.
-'Απο τα λογια σου καταλαβαινει καποιος οτι πραγματι καποτε ησουνα ελευθερος. Σεβομαι το δικαιωμα σου να διεκδικησεις την ελευθερια σου, εστω κι ετσι. Να ξερεις ομως πως ακομα κι αν πετυχετε, δεν θα σας αφησουν ζωντανους σαν μαρτυρες'.
-'Αυτο ειναι κατι που θα μας απασχολησει μετα' απαντησε ξερα ο αντρας.
-'Τοτε ας γινει αυτο που θελετε. Οσο κι αν με λυπει, για καποιους το πεπρωμενο εχει γραφτει σε πολυ σκοτεινα μονοπατια'.
                                                   ---------------------------------------
Ειχαν βγει ο καθενας απο τις φαρδιες πλευρες της πισινας και πριν προλαβουν να κινηθουν ειχαν εγκλωβιστει απο τρεις αντρες εκαστος με μονη διεξοδο το νερο πισω τους.
Ο εμπιστος του Λευκιου ειχε εξαφανιστει. Πιο γρηγορα απο το ανοιγοκλεισμα του ματιου, ο ξενος λυγισε τα ποδια του και μ' ενα επιτοπιο αλμα πηδηξε προς τα πισω, διεσχισε με μια πληρη περιστροφη του σωματος την πισινα απο κατω του και προσγειωθηκε στην μερια του Ορατιου. Αφησε το σωμα του να κυλησει μπροστα και βρεθηκε μπροστα σ' εναν απ' τους αντρες που ειχαν εγκλωβισει τον συμπολεμιστη του.
Το ξιφος του καρφωθηκε ακριβως αναμεσα στην ενωση του λαιμου με το σωμα του θυματος δημιουργωντας εναν περηφανο κοκκινο πιδακα αιματος που εφτασε μεχρι την πισινα. 
Διχως να σταματησει να κυλαει βρεθηκε αποτομα ορθιος με τα στιλεττα στα χερια του. Τιναξε το αριστερο του χερι με δυναμη μπηγοντας το κοφτερο μεταλλο κατω απο το αυτι του δευτερου αντρα που επεσε αποσβολωμενος στο πατωμα. Διχως ν' ασχοληθει με τον τριτο, προχωρησε μπροστα για ν' αντιμετωπισει τους αλλους τρεις που ειχε αφησει συξυλους στη μερια του μετα το θεαματικο κολπο που μολις ειχε εφαρμοσει.
Απεκρουσε ενα δυνατο μα ακινδυνο χτυπημα, εσκυψε για ν' αποφυγει την πλαγια επιθεση του δευτερου και με μια αστραπιαια κινηση περασε μπροστα απο το κορμι του τριτου με το λεπιδι του να οργωνει το στηθος του απο την μια μερια στην αλλη.  
                                                   ----------------------------------
Εριξε μια ματια στον Ορατιο την στιγμη ακριβως που μ' ενα συντριπτικο χτυπημα διαιρουσε το κεφαλι του τριτου αντρα που ειχε αφησει πισω. Βαδισε προς τον αρχηγο που παρακολουθουσε διχως να εχει επεμβει αφηνοντας τους αλλους δυο στη φροντιδα του μαινομενου Ορατιου.
Σταθηκαν για λιγο ο ενας απεναντι στον αλλο προσπαθωντας ο καθενας απο την μερια του να ψυχολογησει τον αντιπαλο του. Ο σκλαβος πεταξε αποτομα ενα διχτυ που κρατουσε στο ενα χερι προσπαθωντας να τον παγιδευσει αλλα απετυχε. Τοτε επιτεθηκε με το ξιφος του.
Ο ξενος απεκρουσε ευκολα και ανταπεδωσε. Ο σκλαβος βρεθηκε στα γονατα απο την δυναμη του χτυπηματος. Δοκιμασε να σηκωθει και να επιτεθει μα ηταν πολυ αργος.
Ο ξενος, με μια ευελικτη κινηση περασε απο κατω του και του καρφωσε το στιλεττο στην πλατη στο υψος της καρδιας. Ο σκλαβος σωριαστηκε κατω. 
Ο ξενος εσκυψε απο πανω του την ωρα που κατεφθανε ο Ορατιος εχοντας αφησει νεκρους στο πατωμα τους αλλους δυο. 
-'Ποιος το οργανωσε αυτο' ? ρωτησε.
-'Μην αφησεις να μας φανε τα ορνια' ειπε ο ετοιμοθανατος πιανοντας του το χερι, ενω το αιμα κυλαγε απο την ακρη του στοματος του βαφοντας το πατωμα.
-'Το υποσχομαι' απαντησε ο ξενος.
Μια λαμψη γαληνης και ανακουφισης περασε απο τα ματια του ετοιμοθανατου.
-'Ο Λευκιος Αιλιος Σηιανος' προφερε τις τελευταιες του λεξεις ο σκλαβος πριν κλεισει για παντα τα ματια του. 

                  KOSTAS STARMAN B


      Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ



Απο τη στιγμη που ανακοινωθηκε η εκτακτη συνευλευση δεν περασαν ουτε δεκα λεπτα μεχρι να συγκεντρωθουν ολοι στην παλια σοφιτα. Ηταν ενα καλεσμα που κανεις δεν μπορουσε ν' αδιαφορησει, ειδικα οταν η φημη που κυκλοφορουσε ηταν οτι επροκειτο για κατι σημαντικο.
Τα γνωστα πηγαδακια ειχαν ηδη σχηματιστει δημιουργωντας εναν ατυπο κυκλο και ολοι ανεμεναν την ελευση του Σοφου που ειχε αποφασισει την συγκεντρωση.
Ηταν ολοι εκει. Οι Bowie's, με ντυσιμο και βαψιμο που παρεπεμπαν στον David απο την αρχη της καρριερας του, οι PiFl's, με τις εμμονες τους στους Pink Floyd και τους υπολοιπους της δεδομενης σκηνης, οι Punk's, παντα διαιρεμενοι στους λατρεις της βρεττανικης και αμερικανικης Punk, οι Garager's, που καλυπταν ενα συνολικο φασμα σχεδον μισου αιωνα, οι Waver's, οι Electro's κι ενα σωρο αλλες μικρες ομαδες αυτοπροσδιοριζομενες βαση των μουσικων τους αδυναμιων. 
Οι κουβεντες και οι ψιθυροι σταματησαν αποτομα με την εμφανιση του Σοφου που με αργο μα σταθερο βημα σταθηκε στη μεση του κυκλου και αρχισε να μιλαει.
                                             --------------------------------
Ο Kostas Starman B, ενα παρατσουκλι που του ειχε μεινει απο τοτε που ηταν ενεργο μελος της μουσικης κοινοτητας, ειχε αποσυρθει εδω και χρονια στην μονοκατοικια του στο Musicville και ακολουθουσε ενα συγκεκριμενο μοτιβο ζωης. Καθε μερα εκανε μια αποσταση δυο σχεδον ωρων μεχρι το πανεπιστημιο του Knowledge με το αυτοκινητο οπου διδασκε ιστορια της μουσικης.
Οι γνωσεις του ηταν κατι που δυσκολα μπορουσε καποιος να υποστηριξει οτι σταματουσαν καπου. Ειχαν αποκτηθει μετα απο χρονια σε ραδιοφωνο, τηλεοραση, περιοδικα, ειχαν γινει κτημα του υστερα απο το ξοδεμα μιας ολοκληρης περιουσιας σε βινυλια, ειχαν ενσωματωθει στο dna του εξ' αιτιας της μιας και μοναδικης του αγαπης, της μουσικης.
Ακομα και τωρα, συνεχιζε ν' αποκτα καθε τι που τον ενδιεφερε, ειτε παραγγελνοντας τα μεσω διαδικτυου ειτε σκορπωντας ολα του τα χρηματα τις σπανιες φορες που βρισκοταν σε καποιο δισκοπωλειο. Παντα ομως μονο σε βινυλια. Αρνιοταν πεισματικα να εντρυφησει στην τεχνολογια του cd η αλλων ψηφιακων φορμων παραμενοντας πιστος στην μοναδικη ερωμενη του.
                                            ----------------------------------
-'Γνωριζετε καλα ολοι σας' αρχισε ο Σοφος 'πως εδω και δεκα χρονια εχουμε εγκλωβιστει σ' αυτον τον πλανητη διχως να υπαρχει αυτη τη στιγμη δυνατοτητα να επιστρεψουμε σπιτι μας. Μεσα στην ατυχια μας ειχαμε το προνομιο να βρεθουμε εδω, σ' αυτο το σπιτι, που για καλη τυχη ολων μας κατοικειται απο το Δασκαλο. Δεν χρειαζεται να σας υπενθυμισω οτι χαρη σ' αυτον μαθαμε αυτο που δεν βρισκεται οχι μονο στον δικο μας πλανητη αλλα και σ' ολοκληρο το συμπαν, τη μουσικη. Θα ηξερε ποτε κανενας απο μας τον Bowie, τον Lydon, τους Joy Division και ολο αυτο το μουσικο φασμα που γνωρισαμε εδω ? Θα ειχαμε ποτε την δυνατοτητα να αντιληφθουμε πραγματα, γεγονοτα και καταστασεις αν ο Δασκαλος δεν ειχε ολη αυτη τη συλλογη που αχορταγα ακουμε τοσα χρονια ? Καταλαβαινετε πως, ακομα κι αν ο ιδιος αγνοει την υπαρξη μας, ειναι κρισιμο και σημαντικο να τον βοηθησουμε οπως εχουμε κανει κατ' επαναληψη στο παρελθον διχως να μας αντιληφθει, ιδιως τωρα που μοιαζει ν' αντιμετωπιζει την υπερτατη δυσκολια και που διχως εμας δεν θα τα καταφερει'.
Για λιγο φωνες, ιαχες και συνθηματα του στυλ 'Ζητω ο Δασκαλος', 'Τα παντα για τον Δασκαλο', 'Δεν θα εγκαταλειψουμε τον Δασκαλο' κυριαρχισαν στην σοφιτα, ομως ολοι σταματησαν αποτομα μ' ενα νευμα του Σοφου.
-'Ειναι ωρα να σας εξηγησω για ποιο λογο ζητησα σημερα να συγκεντρωθουμε εδω'.
                                           -----------------------------------
Αν καποιος πιστευε πως το σπιτι του Kostas Starman B ηταν το κλασσικο, τυπικο σπιτι ενος εργενη καθηγητη μουσικης επεφτε εξω. Η μονοκατοικια που εμενε ηταν διοροφη, με μια σοφιτα που ποτε δεν επισκεπτοταν κι ενα μεγαλο υπογειο, που κι αυτο ειχε να τον δει πολυ καιρο. Απο καιρο σε καιρο ακουγε ηχους απο την σοφιτα, κροτους περιεργους, συρσιματα και αλλα παραδοξα μα ηξερε πως η περιοχη εβριθε απο ιπταμενους σκιουρους και ρακουν. Δεν τον ενοχλουσαν και δεν τους ενοχλουσε. Εξ' αλλου, δεν υπηρχε τιποτα πια στη σοφιτα που να τον ενδιεφερε ενω και στο υπογειο δεν υπηρχε κατι που να τον βαλει στο πειρασμο να το επισκεφτει. Ολη του η ζωη ηταν στο μεγαλο σαλονι, την βιβλιοθηκη και το γραφειο του. Γυρω - γυρω στους τοιχους βρισκονταν οι κοποι μιας ζωης. Ολα τα βινυλια του ηταν χωροταξικα τοποθετημενα με τετοιο τροπο που εβρισκε οτι ηθελε σε δευτερολεπτα.
Ειχε δημιουργησει τις κατηγοριες που ηθελε κι ολα ηταν απολυτα ταξινομημενα αλφαβητικα και ανα δεκαετια. Για την δε κατασταση τους ουτε λογος να γινοταν. Σχεδον αφθαρτα αφου τα πικ απ που χρισιμοποιουσε ηταν τα καλυτερα της αγορας ενω η προσοχη που επειδυκνυε στην φροντιδα και τον καθαρισμο τους ηταν απαραμιλλη.
Ομως εδω και μερικες μερες αντιμετωπιζε ενα σημαντικοτατο προβλημα και ευκολη, ορατη λυση δεν φαινοταν να υπαρχει. 
                                         -----------------------------------
-'Ο Δασκαλος εχει μεγαλο προβλημα και αν δεν βοηθησουμε εμεις δεν θα μπορεσει να τα καταφερει' ειπε ο Σοφος. -'Πριν συνεχισω λοιπον πρεπει να ξερω αν ειμαστε ολοι διατεθειμενοι να προσφερουμε ενα χερι βοηθειας'.
Η σοφιτα γεμισε με αλλαλαγμους και φωνες παλι που εδειχναν πως ολοι ηταν συμφωνοι.
-'Πες μας Σοφε' πεταχτηκε ενας Waver, -'πες μας τι πρεπει να κανουμε'.
-'Ξερετε ολοι την συλλογη που εχει ο Δασκαλος' συνεχισε ο Σοφος μετα την μαζικη ομοφωνια. -'Την εχουμε δει ολοι μας παμπολλες φορες, εχουμε καθαρισει βινυλια χωρις να το ξερει ο Δασκαλος, εχουμε επιδιορθωσει μικροατελειες που συναντησαμε χωρις να γινουμε αντιληπτοι. Αυτη λοιπον η τεραστια συλλογη, απο την οποια μαθαμε μουσικη πρεπει να μετατραπει σε συντομο χρονικο διαστημα σε cd'.
Για λιγο επεσε μια σιωπη καθως ο ενας κοιταζε τον αλλον προσπαθωντας να καταλαβουν τι εννοουσε ο Σοφος. Ο τελευταιος τους προλαβε πριν αρχισουν οι ερωτησεις.
-'Curtis, ελα εδω να μας πεις ολα οσα ξερεις' ειπε.
Παραχωρησε την θεση του στο κεντρο του κυκλου στο πλασμα που ακουγε στ' ονομα Curtis. 
                                            ----------------------------------
Αυτο που του ζητουσαν απο το πανεπιστημιο μπορει να ειχε μια λογικη για ολον τον υπολοιπο κοσμο μα οχι για τον Starman. Ποιος ο λογος ν' αλλαζε κατι που ειχε λειτουργησει τοσο καιρο ? Τα μαθηματα πηγαιναν μια χαρα, τα πικ απ του πανεπιστημιου ηταν αρτια και τον ιδιο δεν τον ενοχλουσε να κουβαλαει βινυλια απο το σπιτι του για το μαθημα.
-'Ναι, καλα ολα αυτα' του ειχαν πει 'μα τα παιδια ζουσαν πια σ' εναν ψηφιακο αιωνα. Ηταν πολυ δυσκολο πια διατηρουν πικ απ στο σπιτι για να διαβαζουν τα μαθηματα τους ενω θα ηταν τρομερη διευκολυνση αν τα ειχαν σε καποιο cd η φλασακι, δεδομενου πως ολα ειχαν pc σπιτι τους. Εξ' αλλου δεν ηταν κατι τοσο το τρομακτικο να μετατρεψει την βινυλιοθηκη του σε cd και το μαθημα να γινει ακομα πιο ευκολο για τους μαθητες'.
Το εβρισκε οχι απλα παραλογο μα και πρακτικα αδυνατον. Χρειαζοταν μηνες συνεχους δουλειας για να κανει κατι τετοιο μα ο κυριωτερος λογος ηταν αλλος. Μισουσε αυτα τα μικρα, πλαστικα, ιριδιαζοντα δισκακια. Παντα του θυμιζαν σουβερ για ποτο παρα μεσο διαθεσης μουσικης. Ο κοσμος ειχε μαθει στα μικρα μεγεθη, στα βολικα και τα βινυλια φανταζαν σαν μια ξεχασμενη μορφη μουσικης που εξυπηρετουσαν δεινοσαυρους σαν και τον ιδιο. Κανεις δεν εδινε ιδιατερη σημασια στον αν ο ηχος ηταν αθλιος. Ο κοσμος ειχε περασει σε μια καινουρια φαση, αυτην της ιδιοκτησιας, ασχετα με το γεγονος πως δεν μπορουσε να εκτιμησει οτι κατειχε.
                                              --------------------------------
-'Αυτο ειναι το cd' εκανε ο Curtis ενω ταυτοχρονα απο ενα μηχανημα, οχι μεγαλυτερο απο ενα γηινο ρολοι, μια δεσμη φωτος σταθεροποιηθηκε στον απεναντι τοιχο και η εικονα ενος cd γεμισε το σημειο. -'Ο Δασκαλος πρεπει να μετατρεψει τα βινυλια του σε τετοια μικρα πραγματακια διαφορετικα θα εχει προβλημα με την εργασια του στο πανεπιστημιο'.
-'Αν δημιουργηθει θεμα με την δουλεια του μπορει να τον διωξουν' πεταχτηκε ενας Electro.
-'Αν τον διωξουν τοτε δεν θα εχει χρηματα πια' συμπληρωσε ενας Garager.
-'Καλυτερα' ειπε κοφτα ενας Punk. -'Δεν θα χρειαζεται να δουλευει 9 - 5 που υποστηριζουν οι Pistols' ειπε.
-'Παψε βλακα' τον εκοψε ενας Grunger. 'Εχεις μεινει 30 χρονια πισω'.
Ηταν ετοιμοι να ερθουν στα χερια οταν η φωνη του Σοφου ακουστηκε πανω απ' ολους.
-'Σταματηστε ολοι σας' ειπε δυνατα. 'Δεν καταλαβαινετε πως αν χασει την δουλεια του και μεινει διχως χρηματα δεν θα μπορει ν' αγορασει τιποτα πια ? Τι καινουριο θ' ακουσουμε μετα ? Οι γνωσεις μας θα σταματησουν σ' αυτο το σημειο και δεν θα μαθουμε τιποτα αλλο πια'.
Βομβα να ειχε πεσει αναμεσα τους δεν θα παγωναν τοσο πολυ.
-'Εχει δικιο ο Σοφος' ειπε ενας ProgRock. -'Πρεπει να βοηθησουμε γιατι μονος του αποκλειεται να τα καταφερει.
-'Υπαρχει καποιο σχεδιο' ? ρωτησε ενας BrittPop. 
-'Ναι, εχω καποιο σχεδιο' απαντησε ο Σοφος. -'Ακουστε'. 
                                   ------------------------------------------
Εβαλε ενα ποτο ακομα και ατενισε τα ηρεμα νερα της λιμνης Οριεντ. Δεν πηγαινε συχνα στο εξοχικο του, για την ακριβεια ειχε να ερθει χρονια. Δεν συνεβαινε ποτε κατι στη ζωη του που ν' απαιτουσε αλλαγη περιβαλλοντος, αυτη ηταν μια εκτακτη κατασταση. Σαν αρχη ηθελε να περασει ενα χαλαρο και ηρεμο σαββατοκυριακο και απο Δευτερα θα εβλεπε πως θα χειριζοταν το θεμα. Αν γνωριζε βεβαια το τι συνεβαινε σπιτι του ισως να μην ηταν τοσο ηρεμος και χαλαρος, μα αυτο ηταν κατι που λαμβανε χωρα πολλα μιλια μακρια και ο ιδιος ειχε πληρη αγνοια.
-'Καθε ομαδα θ' αναλαβει την μετατροπη των βινυλιων σε cd αναλογα με τα μουσικα γουστα της' ειπε ο Σοφος. -Θυμηθειτε πως εχουμε ενα σαββατοκυριακο μονο μπροστα μας για να προλαβουμε, οποτε φροντιστε να κινηθειτε γρηγορα'.
-'Μα δεν θα καταλαβει πως καποιοι θα εχουν κανει ολη αυτη τη δουλεια' ? απορησε ενας Gother. -'Μ' αυτο ειναι σαν ν' αποκαλυπτομαστε' συμπληρωσε.
-'Εχεις δικιο' ειπε ο Σοφος. 'Μα αυτο θα γινοταν αργα η γρηγορα, οποτε ειναι προτιμοτερο τωρα που θα μας χρωσταει ολη αυτη τη χαρη. Θυμαστε' συνεχισε απευθυνομενος στο συγκεντρωμενο πληθος 'πως ακριβως ειναι το cd. Θελω μεθοδικοτητα, οργανωση και το κυριωτερο, οχι τσακωμους και φασαριες αναμεσα σας. Ειμαστε συμφωνοι' ?
Μια ακομα φορα το πληθος ξεσπασε σ' επευφημιες και μεσα σε λιγα λεπτα η σοφιτα ειχε ερημωσει αφηνοντας μονο τον Σοφο με τις σκεψεις του.
                                            ---------------------------------
Η μετατροπη των βινυλιων σε cd αποδειχτηκε τελικα πως χρειαζοταν συνεχη εργασια νυχθημερον, χωρις ασκοπα διαλειμματα και πληρη απουσια υπνου. Ολοι ομως ενοιωθαν δικαιωμενοι αφου ειχε μολις χαραξει το πρωι της Δευτερας και ειχαν τελειωσει.
Ηταν απο τις λιγες φορες που οι ομαδες αντι να τσακωνονται μουσικα μεταξυ τους μοιραζαν συγχαρητηρια εκατερωθεν για την σωστη δουλεια που ειχε γινει. Τωρα το μονο ειχαν να κανουν ηταν να περιμενουν να δουν τις αντιδρασεις του Δασκαλου.
-'Μολις παρκαρε απ' εξω' ειδοποιησε ενας PiFl.
-'Κατεβα κατω, διχως να σε παρει χαμπαρι, και ελα να μας πεις αντιδρασεις' ειπε ο Σοφος.
Τα λεπτα που περασαν φανηκαν αιωνες μεχρι την επιστροφη ενος αναστατωμενου PiFl.
-'Κατι δεν παει καλα' ειπε ασθμαινοντας. 'Εχει πεσει σε μια πολυθρονα και μοιαζει σαν να μην μπορει ν' αναπνευσει. Δεν τα βλεπω καλα τα πραγματα' συμπληρωσε.
-'Παμε κατω να δουμε' ειπε ο Σοφος. 'Το τελευταιο που ενδιαφερει πια ειναι το αν θ' αποκαλυφθουμε' προσθεσε. 
Λιγο μετα ηταν ολοι κατω στο σαλονι. Δειλα και συγκρατημενα εκαναν την εμφανιση τους μπροστα στον Δασκαλο. Ο PiFl ειχε δικιο. Δεν εμοιαζε να ειναι καλα. Το δεξι του χερι ηταν ακουμπισμενο στο σημειο της καρδιας, το χρωμα του ειχε αλλοιωθει ενω φαινοταν πως ανεπνεε με τρομακτικη δυσκολια. Πλησιασαν κι αλλο αμηχανοι, μην ξεροντας τι να κανουν.
                                       -----------------------------------
Αν υπηρχαν καποιες ελπιδες να επιβιωσει του αρχικου σοκ, το δευτερο που επακολουθησε του εδωσε την χαριστικη βολη. Ειναι παραξενες οι σκεψεις καποιου που πεθαινει, σκεψεις που ποτε δεν θα μοιραστει με κανενα.
Η καρδια του δεν αντεξε το θεαμα που αντικρυσε μολις μπηκε στο σαλονι. Οταν συνειδητοποιησε πως οτι εβλεπε ηταν αληθεια ενοιωσε το θανατηφορο τσιμπημα και σωριαστηκε στην καρεκλα. Ολα του τα βινυλια, μηδενος εξαιρουμενου, ειχαν κοπει με χειρουργικη ακριβεια στο μεγεθος ενος cd. Υπηρχαν τριγυρω χιλιαδες τετοιοι κομμενοι δισκοι, βαμμενοι στα ιριδιζοντα χρωματα του πλαστικου cd. Η δισκοθηκη του, που με τοσο κοπο ειχε μαζεψει μεσα απο το περας δεκαετιων ηταν ολη αχρηστη. Το μυαλο του αδυνατουσε να συνειδητοποιησει τι ειχε συμβει οταν τα ειδε ξαφνικα μπροστα του.
Ηταν ενα πληθος απο δαυτα, οχι πανω απο 10 εκατοστα υψος το καθενα, με μικρες διαφανες φτερουγες στο υψος των ωμων, μεμβρανες στα δαχτυλα των χεριων και των ποδιων και εντυπωσιακα, κατακιτρινα ματια. Τον κοιτουσαν ολα περιεργα μα ενοιωθε πως δεν υπηρχε εχθρα σ'αυτο το βλεμμα, παρα μονο απορια και συμπαθεια.
Την ωρα που εκλεινε τα ματια του για παντα προλαβε να διαβασει κατι που ενα απ' αυτα ειχε γραψει με μαρκαδορο στο στηθος του. -'With a little help from my friends'.
Ενα χαμογελο γεννηθηκε και πεθανε πανω στο προσωπο του καθως εγειρε δεξια στο πλαι και εμεινε ακινητος.

                                                 ΤΕΛΟΣ.     

   ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ


                          ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24


-'Μηπως ειδες τον Ορατιο Φλαβιο Βρουτο' ? ρωτησε τον πρωτο φρουρο που συναντησε βγαινοντας απο την αιθουσα που συνομιλουσε με τον Τιβεριο.
-'Ητανε πριν λιγο εδω' απαντησε ο στρατιωτης 'μα δεν ξερω που βρισκεται τωρα.
-'Πες του οτι πρεπει να παω στο λιμανι. Θα βρεθουμε το βραδυ στο γνωστο μερος' ειπε και στραφηκε προς την εξοδο διχως να περιμενει απαντηση. Σε δυο λεπτα βρισκοταν πανω στο αλογο του ετοιμος γι αναχωρηση. Η φωνη τον αναγκασε να τραβηξει αποτομα τα γκεμια. Σηκωσε το κεφαλι και ειδε στον εξωστη τον Ορατιο πλαισιωμενο, αριστερα και δεξια, απο δυο υπεροχα θηλυκα που ειχαν κυριολεκτικα γαντζωθει πανω του λες και θα τους εφευγε.
-'Πας μετα στο λιμανι' του ειπε. 'Ελεγα να διασκεδασουμε λιγο τωρα που εχουμε την ευκαιρια' συμπληρωσε χαμογελωντας ενω ταυτοχρονα του εκλεινε το ματι.
-'Θα ενημερωσω την Μαξιμιλιανα αμα την δω οτι εισαι απασχολημενος' του ανταπαντησε.
-'Για ονομα των Θεων' εκανε εντρομος ο Ορατιος. 'Δεν θα εκανες κατι τετοιο, ε' ?
-'Φυσικα οχι' ειπε ο ξενος ενω ενα χαμογελο ειχε απλωθει τωρα στο δικο του προσωπο. 'Δεσποινιδες μου' συνεχισε απευθυνομενος στις δυο νεαρες καλλονες 'ειμαι σιγουρος πως τον αφηνω στα καλυτερα χερια. Πιστευω να τον προσεξετε. Εμεις θα τα πουμε το βραδυ'.
Οι κοπελες εγνεψαν καταφατικα ενω συνεχιζαν να πασπατευουν τον Ορατιο και τον τραβηξαν προς το εσωτερικο ενω ο τελευταιος ειχε κυριολεκτικα αφεθει στα χερια τους.
                                            ---------------------------------- 
Ο καπετανιος του ειπε πως ειχε καραβι σε πεντε μερες για Σελευκεια. Αφου διευθετησε ολες τις λεπτομερειες πηρε το δρομο του γυρισμου. Λιγα χιλιομετρα εξω απο την Ρωμη, αμεσως μετα την γεφυρα του Πομπηιου, ασυναισθητα εστριψε δεξια και κατεβηκε παραλληλα προς την κοιτη του ποταμου. Ξεπεζεψε καμποσα μετρα πιο περα και εκατσε κατω απο την παχια σκια ενος δεντρου. Ειχαν γινει πολλα ξαφνικα μα αυτο που τον απασχολουσε ηταν αυτα που θα συνεβαιναν. Ο κυβος ειχε ξυπνησει. Του ειχε δωσει να καταλαβει οτι στην Ιουδαια βρισκοταν το δευτερο κομματι απο το μυστικο που προσπαθουσε να κανει δικο του. Ειχαν περασει χρονια πολλα απο τοτε που ειχε ξεκινησει, χρονια που αρκουσαν να στερεψουν θαλασσες, να μετατρεψουν ψηλα βουνα σε χαμηλους λοφισκους, αυτοκρατοριες ολοκληρες να εμφανιστουν και να χαθουν στον ψιθυρο του αγερα. Ομως η Αιναρ δεν ειχε ξεχαστει, δεν ειχε ξεθωριασει. Ηταν παντα εκει, το τσιμπημα που ενοιωθε στην καρδια, ο κομπος στον λαιμο, η θλιψη που θεριευε συχνα στα ματια του. Δεν υπηρχε περιπτωση να μην πηγαινε, το ηξερε. Οπως ηξερε πως δεν θα επεστρεφε ποτε πισω. Κι αυτο ηταν κατι που ηθελε να χειριστει σωστα, απεναντι στην Πρισιλλα Βαλεριανα. Επιασε τον εαυτο του να νοιωθει απολογητικα μετα απο παρα πολυ καιρο και αναρωτηθηκε πως θα το εκανε. Ασυναισθητα το χερι του ακουμπησε τον κυβο.
Σηκωθηκε αποτομα και καβαλικεψε το αλογο του. Για ολα υπηρχε μια σωστη στιγμη. Το μονο που χρειαζοταν ηταν να την βρει και να την εκμεταλλευτει.
                                               ----------------------------------
Ο Ορατιος προσπαθουσε απεγνωσμενα να παρει ανασα μα ενοιωθε σαν καποιος να ειχε εντεχνα αφαιρεσει σταδιακα το οξυγονο απο το δωματιο που ηταν δυσκολευοντας την προσπαθεια του. Οι δυο νεαρες δεν τον ειχαν αφησει στιγμη να χαλαρωσει. Ηταν ενα συμπλεγμα τριων ανθρωπων πανω στο κρεβατι που συνεχως αλλαζαν θεση αναλογα με τις περιστασεις. Η μια, η καστανη ηταν χωμενη καμποση ωρα αναμεσα στα ποδια του οσο η αλλη τον ειχε κυριολεκτικα καβαλησει καθισμενη στο προσωπο του. Ο Ορατιος ενοιωθε σαν τον απεγνωσμενο κολυμβητη που αγκομαχουσε να βγει στην επιφανεια για λιγο αερα μα πριν προλαβει να τον χορτασει βρισκοταν και παλι κατω απο το νερο. Ηταν πραγματικη η αισθηση της υγρασιας στο στομα του και δεν φαινοταν να υποχωρει με το περασμα της ωρας. Με μια απεγνωσμενη κινηση εσπρωξε την μελαχροινη απο πανω του ενω την ακουσε παραλληλα να μουρμουραει για την διακοπη στο καλυτερο σημειο. Με μια αποφασιστικη κινηση στερησε προσωρινα απο την καστανη το παιγνιδι της και  με καποιο μαγικο τροπο βρεθηκε απο πισω της. Ηταν ωρα ν' αναλαβει πρωτοβουλια γιατι αν συνεχιζε να ειναι ερμαιο στα χερια αυτων των ακορεστων υπαρξεων στο τελος δεν θα του απεμενε ιχνος δυναμης. Προσπαθησε να χαμηλωσει το ρυθμο και τα καταφερε. 
Η στιγμη που πλησιαζε το τελος ερχοταν ολο και πιο γοργα, με ολο και μεγαλυτερη ενταση και αυτο εγινε αντιληπτο και απο τις δυο κοπελες. Λιγα δευτερολεπτα μετα ηταν και οι τρεις ενα κουβαρι πανω στο κρεβατι, με τα θηλυκα να γουργουριζουν σαν τις γατες και τον Ορατιο ν' αναρωτιεται αν θα επιβιωνε απο μια επαναληψη. 
                                                -----------------------------------
Αναγνωρισε το αλογο με το που το ειδε. Εριξε μια ματια τριγυρω για τον αναβατη του μα δεν ηταν πουθενα. Η Πρισιλλα βγηκε στο κατωφλι και σκιασε τα ματια της με το χερι της.
-'Εχει ερθει εδω και λιγη ωρα και σε περιμενει. Μα πως δεν βρεθηκατε ? Αφου ερχοσαστε απο το ιδιο μερος' ! αναρωτηθηκε.
-'Θα σου εξηγησω μετα' της ειπε. 'Πες του να ερθει εξω'.
Με το που βγηκε ο Δρουσος, πριν προλαβει να πει κατι, ο ξενος τον εκοψε και του εκανε νοημα να τον ακολουθησει παραμερα. Αφου απομακρυνθηκαν καμποσο απο το σπιτι ο ξενος τον αφησε να μιλησει.
--'Θελω να ερθω μαζι σου δασκαλε' του ειπε χωρις περιστροφες 'εκει που θα πας'.
-'Φοβαμαι οτι αυτο που μου ζητας ειναι αδυνατον να γινει' απαντησε ο ξενος.
-'Οτι ξερω το εχω μαθει απο σενα' ειπε ο γιος του αυτοκρατορα. 'Πες μου ειλικρινα οτι δεν ειμαι ετοιμος και θα το δεχτω'.
-'Επειδη ακριβως εισαι ετοιμος δεν μπορεις να ερθεις μαζι μου' ειπε ο ξενος συνοφρυωμενος.
-'Μα γιατι' ? ξεσπασε απελπισμενος ο νεαρος.
-'Νομιζεις πως ολα αυτα που σου εχω μαθει ειναι για να τα χρησιμοποιησεις σε κατι τετοιο ? Πιστευεις πως οτι εχεις διδαχθει μεχρι στιγμης ειχαν απωτερο σκοπο την εφαρμογη τους σε καταστασεις σαν κι αυτη που ενεσκηψε ? Κανεις λαθος, λαθος μεγα και θα σου το αποδειξω αμεσως, αρκει να εχεις την θεληση να με καταλαβεις'.
Ο νεαρος κουνησε καταφατικα το κεφαλι.
                                            --------------------------------
Ο Αυρηλιος Διοκλητιανος κονταθηκε και κοιταξε ολογυρα αλλη μια φορα. Σιγουρευτηκε οτι ηταν εντελως μονος και μπηκε βιαστικα στο δωματιο. Ο χαμηλος φωτισμος δεν του επετρεψε αμεσα να εξοικειωθει με τον χωρο αλλα δεν χρειαζοταν ετσι κι αλλιως. Ο ανθρωπος που γυρευε ηταν εκει, καθισμενος σε μια καρεκλα με την πλατη προς το μερος του.
-'Δεν καταλαβαινω το λογο αυτης της μυστικοτητας Λευκιε' ειπε. 'Αν με θελεις κατι μπορουσες να μου το πεις οπουδηποτε' προσθεσε. 
-'Θα αντιληφθεις το γιατι συντομα Αυρηλιε' απαντησε ο πραιτωριανος. 'Καθισε'.
Ο συγκλητικος υπακουσε και ο Λευκιος Αιλιος Σηιανος ξεκινησε το λογο του.
-'Απο τοτε που ο Τιβεριος εγκατεστησε μονιμα πανω απο τα κεφαλια μας αυτον το ξενο, καταραμενη να ειναι η ωρα, θα εχεις καταλαβει πως πλεον ο λογος του ειναι πανω απο τους δικους μας. Το διανοοεισαι ? Ενας ξενος, που δεν γνωριζουμε ουτε τ' ονομα του, μα τον Κουιρινο, μετραει περισσοτερο απο ενα συγκλητικο κι ενα πραιτωριανο. Κι αν δεχτω οτι μεχρι τωρα δεν εχει ενεργη αναμιξη στα πολιτικα δρωμενα φοβαμαι οτι αυτη η ιστορια με την Ιουδαια θ' αλλαξει εντελως το σκηνικο'.
-'Τι εννοεις' ? εκανε απορημενα ο Αυρηλιος.
-'Ειναι απλο. Οτι μεταφερει και εισηγηθει στο Τιβεριο αυτο και θα γινει. Και δεν μπορουμε να εξασφαλιστουμε πως οτι πει θα ειναι και η αληθεια. Με δυο λογια, εχει μια πρωτης ταξεως ευκαιρια να κραταει δεσμιο τον Τιβεριο και κατ' επεκταση ολους εμας τους υπολοιπους'.
Για λιγο ο συγκλητικος επεσε σε βαθια σκεψη προσπαθωντας να συνειδητοποιησει το μεγεθος των λεγομενων του Λευκιου. Μετα γυρισε προς το μερος του.
-'Τι προτεινεις να γινει' ? ειπε. 
                                         -------------------------------------
Η Μαξιμιλιανα Πομπονια αδειασε μονορουφι αλλο ενα ποτηρι κρασι και σωριαστηκε σ' ενα ανακλιντρο. Ηταν σχεδον μεθυσμενη απο ωρα αλλα αυτο δεν ηταν κατι που την ενοχλουσε η την πειραζε. Εδω και καποιο χρονικο διαστημα ηταν μονιμα σε μια τετοια κατασταση μα πλεον οχι μονο την ειχε συνηθισει μα την αποζητουσε κιολας. Ειχε να δει τον Ορατιο κοντα δεκα μερες μετα τον τελευταιο ομηρικο καυγα αναμεσα τους. Το κακο ηταν πως δεν μπορουσε να του αποδωσει καμια ευθυνη. Ηταν μαζι κατι περισσοτερο απο εξι μηνες μα η σχεση ηταν τοσο αοριστη κι ελευθερη που κακως η ιδια την θεωρουσε σχεση εξ' αρχης. Κι αυτος ηταν κι ο λογος του καυγα. Ο Ορατιος τηρουσε ευλαβικα οτι ειχαν συμφωνησει, το να βρισκονται μαζι οποτε υπηρχε χρονος κι ορεξη απο την πλευρα και των δυο, η ιδια ηταν που μεσα απο τα λεγομενα της αφησε να εννοηθει οτι ζητουσε κατι περισσοτερο, κατι πιο ουσιαστικο. Αυτο που ειχε καταφερει ηταν να τον κρατησει μακρια της ηδη ενα δεκαημερο και τιποτα δεν προμηνυε οτι δεν θα υπηρχε και συνεχεια. Για την ακριβεια, οι πιθανοτητες να μην τον εβλεπε συντομα ειχαν αυξηθει δραματικα.
Σηκωθηκε με δυσκολια και τρεκλιζοντας ξαναγεμισε το ποτηρι με κρασι. Εριξε μια ματια εξω απο το παραθυρο και πιστοποιησε ακομα μια φορα την ερημια που εζωνε το σπιτι καθως το σουρουπο εκανε αισθητη την παρουσια του.
Ηταν τοσο περιεργα ολα. Στην αρχη ηταν απλα ικανοποιημενη που τον ειχε, ομως ηξερε πως δεν ειχε την αποκλειστικοτητα του. Το ιδιο κατ' αντιστοιχια συνεβαινε κι απ' την μερια του.
Η Μαξιμιλιανα ηθελε αρκετα πιο πολλα, ομως το μονο που μπορουσε να εχει την δεδομενη στιγμη ηταν κρασι σε αφθονη ποσοτητα.  
                                            ----------------------------------
Ο Τιβεριος Ιουλιος Καισαρας Αυγουστος διαβασε για πολλοστη φορα το γραμμα του Λευκιου Ουιτελλιου διχως καποια καινουρια γνωση να προστεθει σε οτι ηδη γνωριζε. Το μονο που καταφερνε ηταν να πειθεται ολο και περισσοτερο για την αποφαση που ειχε παρει.
Μια αποφαση διολου ευκολη μα οπως εξελισσονταν τα γεγονοτα ακρως απαραιτητη. Ειχε αντιληφθει εδω και καιρο πως οι ισορροπιες σε σχεση με τον ξενο ειχαν αλλαξει δραματικα.
Ο Δρουσος, ο γιος του, τον ειχε σχεδον θεοποιησει, υπακουε παντα τυφλα σε οτι του ελεγε, κατι που δεν συνεβαινε παντα με τον ιδιο. Η Ιουλια, η γυναικα του, του ειχε τετοια εμπιστοσυνη που δεν ηταν λιγες οι φορες που του εκμυστηρευονταν θεματα απολυτα προσωπικα.
Μ' εξαιρεση τον Λευκιο Αιλιο Σηιανο ολοι οι υψηλοβαθμοι στρατιωτικοι, καθως κι ενα μεγαλο μερος των συγκλητικων, σεβονταν κι ακουγαν την γνωμη του. 
Αν και δεν ειχε δωσει ποτε αφορμη για να υποψιαστει καποιος οτι ενδεχομενως καποτε θα ζητουσε κατι περισσοτερο, ο Τιβεριος ηξερε πως οσο μεγαλυτερη δυναμη κι ισχυ συγκεντρωνε ο ξενος, τοσο περισσοτερο αυξανοταν η πιθανοτητα να τον υποσκελισει. 
Η υποθεση της Ιουδαιας ηταν οτι επρεπε. Το σχεδιο στο μυαλο του ειχε ηδη καταστρωθει, το μονο που απεμενε ηταν η εκκινηση της εφαρμογης του.
Χρειαζοταν λιγοτερο απο μια ωρα για να γραψει το καταλληλο γραμμα, τρεις μερες οδικως για να φτασει στον προορισμο του και ισως αλλες δυο μερες για να ορανωθουν οι λεπτομερεις εκει.
Ο ξενος δεν θα ειχε φτασει ακομα στη Αντιοχεια.
                                      ----------------------------------
-'Εισαι ο μοναχογιος του Τιβεριου' ειπε ο ξενος 'και ξερεις πως καποια στιγμη, οταν ο πατερας σου αποσυρθει θ' αναλαβεις εσυ. Για να μπορεσεις ν' ανταποκριθεις στα καθηκοντα σου, για να μπορεσεις να εξαλειψεις καθε πιθανοτητα αμφισβητησης απ' οποιονδηποτε πρεπει ν' αποκτησεις τα καταλληλα εφοδια. Κι αυτα ειναι στην βαση τους πνευματικες και ηγετικες ικανοτητες παραλληλα με σωστη σωματικη διαπαιδαγωγηση. Αν νομιζεις οτι εχεις την πολυτελεια να σπαταλας οτι γνωριζεις σε ασκοπα ζητηματα, ενδεχομενως να θεσεις την ιδια σου τη ζωη σε κινδυνο για κατι που μπορει να λυθει απο αλλον, γελιεσαι.
Ξερεις οτι τα πραγματα ειναι πολυ ρευστα ηδη, γνωριζεις οτι πολλοι ειναι αυτοι που θα σε αμφισβητησουν. Γι αυτο πρεπει να μεινεις εδω, ενα στιβαρο χερι σε βοηθεια του πατερα σου και παραλληλα ν' αποστομωσεις οσους διατεινονται πως δεν εχεις τα προσοντα για να ηγηθεις μια μερα της αυτοκρατοριας. Αν ερθεις μαζι μου, αποδυναμωνεις τον πατερα σου και τον ιδιο σου τον εαυτο. Αυτο ειναι που πραγματικα θελεις' ?
Ο νεαρος τον ακουγε αμιλητος. Κουνησε το κεφαλι του σαν να ηθελε να πει 'δεν τα ειχα σκεφτει ολα αυτα' και συνεχισε ν' ακουει τον μεντορα του.
-'Να εισαι σιγουρος πως θα σου δοθει η ευκαιρια ν' αποδειξεις ποιος πραγματικα εισαι. Απλα δεν ειναι τωρα η στιγμη. Πηγαινε πισω και να θυμασαι οσα σου ειπα'.
-'Δεν θα σε απογοητευσω' ειπε ο Δρουσος και αφου χαιρετησε βαδισε προς το αλογο του.
Ο ξενος τον παρακολουθησε μεχρι που χαθηκε απο τα ματια του.
'Μακαρι να ειναι τοσο ευκολα κι απλα τα πραγματα και με την Πρισιλλα' σκεφτηκε.