STELLA HERETI
ΤΙ ΑΛΛΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ?
Εσκυψε προσεκτικα και κοιταξε κατω στην αβυσσο. Τα ματια του προσπαθησαν να διαπερασουν το πυκνο σκοταδι μα ηταν αδυνατον. Ενοιωσε να ζαλιζεται κι εκανε ενα βημα πισω ενω για πρωτη φορα η αμφιβολια εκανε θριαμβευτικα την εμφανιση της.
Το βημα πισω τον γλυτωσε απο το χτυπημα. Το αντικειμενο περασε διπλα απο το κεφαλι του, χτυπησε στον τοιχο απεναντι του κι επεσε στο εδαφος. Ορμησε σαν τρελλος και το αρπαξε στα χερια του. Το λιγοστο φως της δαδας δεν του ελεγε ψεμματα. Του ηρθε να ουρλιαξει απο χαρα μα συγκρατηθηκε. Ηταν το μεγαλυτερο κομματι χρυσαφι που ειχε δει ποτε στη ζωη του. Για την ακριβεια δεν ειχε δει σχεδον κανενα σ' αυτο το μεγεθος μα ειχε ενα προαισθημα πως απο δω και περα θα εβλεπε πολυ συχνοτερα. Πλησιασε το κομματι χαρτι με το οποιο ηταν τυλιγμενο το χρυσαφι στη δαδα και με την βοηθεια του φωτος διαβασε.
-'Παρα πολυ νοστιμο. Πληρωμη εγινε. Τι αλλες γευσεις ειπαμε οτι εχουμε' ?
Το χαμογελο στο προσωπο του επισκιασε κι αυτο το χτικιαρικο, αναιμικο φως της δαδας. Το μονο που χρειαζοταν απο δω και περα ηταν απλα να προσεχει.
-----------------------------------
Ηξερε πως ηταν μερος της δουλειας της μα αυτο δεν σημαινε πως της αρεσε κιολας. Αντικειμενικα, ολα εξαρτωνταν απο το μερος. Και δυστυχως στην πλειοψηφια τους αυτα τα μερη ηταν συνηθως ξεχασμενα απο Θεο κι ανθρωπους, σε αγονες, ερημες περιοχες, μακρια απο τον πολιτισμο, οποιον πολιτισμο τελος παντων μπορουσαν να εχουν αυτες οι λησμονημενες κωμοπολεις. Συν ολα τ' αλλα, λες κι ηταν μια σατανικη συμπτωση για να της τεντωνουν τα νευρα ακομα περισσοτερο, οι κατοικοι αυτων των κωμοπολεων ηταν φτιαγμενοι θαρρεις απο την ιδια κοψια, βγαλμενοι λες απο το ιδιο καλουπι.
Καθε τι ξενο, καινουριο, που δεν ταιριαζε στη σταθερη και αναλλοιωτη δομη τη πολης αντιμετωπιζοταν με σκεπτικισμο, δυσπιστια ενιοτε κι εχθροτητα, συγκαλυμμενη μεν μα τοσο εμφανης που μονο στην πινακιδα καλωσορισματος δεν ηταν αναρτημενη.
Μια τετοια κωμοπολη ηταν ο προορισμος της. Ειχε στριψει λαθος και ειχε χαθει ηδη δυο τρεις φορες και οσο καθυστερουσε να φτασει τοσο μεγαλωνε ο εκνευρισμος της.
Την στιγμη που η απογοητευση την κυριευε πια ολη, ειδε την πινακιδα με τ' ονομα της πολης αμεσως μετα την δεξια στροφη που πηρε με τ' αμαξι της.
-------------------------------------
Δεν αργησε να τακτοποιηθει στο ξενοδοχειο, αν κι ο αργοστροφος υπαλληλος χρειαστηκε περισσοτερο χρονο απο το κανονικο για να βρει την κρατηση της. Μονο αφου αναφερθηκε τ' ονομα του δημαρχου τα πραγματα μπηκαν σε μια γρηγορη ροη.
Ρωτησε που ηταν το γραφειο του δημαρχου κι ενοιωσε πως πηρε οδηγιες για τουριστικα αξιοθεατα στο Τοκυο. Δεν υπηρχε λογος να παρει το αμαξι της μαζι, το δημαρχιακο μεγαρο ηταν πολυ κοντα στο ξενοδοχειο, ετσι αποφασισε να περπατησει δινοντας λαβη στους εκεινη την ωρα περαστικους κατοικους να σταματησουν και να σχολιασουν απροκαλυπτα.
Δεν μπορουσε φυσικα ν' ακουσει τι ελεγαν μα δεν χρειαζοταν. Κεφαλια στραμμενα προς αυτην, χερια να δειχνουν προς το μερος της αδιακριτα, τι αλλο χρειαζοταν για να καταλαβει πως η πολη ειχε βρει για τις επομενες μερες θεμα συζητησης ?
Ακομα και ο κλητηρας την ρωτησε επανειλημμενα τ' ονομα της πανω απο δυο φορες, κοιτωντας την απο την κορυφη εως τα νυχια, μεχρι να της πιστοποιησει πως ο δημαρχος ηταν στο γραφειο του και την περιμενε. Ελπιζοντας πως ο μεγαλος ογκος προβληματων ειχε πια περασει μπηκε στο γραφειο του δημαρχου.
-------------------------------
-'Καταλαβαινεις πως το παλιο χρυσορυχειο δεν εξυπηρετει εδω και παρα πολλα χρονια την πολη μας σε κατι' ειπε ο δημαρχος αναβοντας ενα πουρο βρωμοκοπωντας το γραφειο του. 'Ετσι κι αλλιως δεν παει κανενας πια εκει, εκτος απο νεαρους που νομιζουν πως δοκιμαζουν το ποσο αφοβοι ειναι η ζευγαρακια που...καταλαβαινεις' ειπε κομπιαζοντας.
-'Φυσικα' απαντησε 'και καταλαβαινω. Αμα δοκιμασεις να πας σε ξενοδοχειο θα εχει βρει δουλεια η πολη για τον επομενο μηνα' προσθεσε ειρωνικα. Το χρυσορυχειο τελικα φαινεται να διευκολυνει τις ζωες καποιων εδω'.
-'Θα σε συμβουλευα ν' αποφευγες καποιο τετοιο σχολιο μπροστα στον Μπρετ' ειπε ο δημαρχος.
-'Α, ναι, ξεχασα τον Μπρετ' ειπε σαρκαστικα. 'Ο κ. Μπρετ, ο περηφανος ιδιοκτητης του θρυλικου αυτου χρυσορυχειου. Και που ειπαμε πως μπορω να τον συναντησω' ?
-'Για τωρα δεν εχω την παραμικρη ιδεα, μπορει να ειναι οπουδηποτε. Ομως σιγουρα μπορεις να τον βρεις το βραδυ στου Ματ για μια μπυρα. Παντα περναει μια βολτα απο του Ματ πριν παει σπιτι του. Εκει μπορεις να του μιλησεις για οτι θελεις'.
------------------------------------
Ηταν ο μονος που δεν στραφηκε να την κοιταξει οταν μπηκε στου Ματ. Ρωτησε ποιος ηταν ο Μπρετ και αφου της εδειξαν προχωρησε αποφασιστικα προς το μερος του κι εκατσε στην καρεκλα απεναντι του. Αυτο που περιμενε, ενα βλαχο με καρω πουκαμισο, φθαρμενο τζιν παντελονι, μποτες και ταμπακο στο στομα δεν ηταν αυτο που συναντησε.
Το ντυσιμο του ηταν απλο μα ωραιο, το χαμογελο του μολις του συστηθηκε πλατυ και καθαριο και η χειραψια του γερη και σταθερη.
-'Επιθεωρητρια ορυχειων' εκανε μονολογωντας. 'Ακουγεται συναρπαστικη δουλεια'.
-'Δεν ειναι παντα δυστυχως' του απαντησε πινοντας μια γουλια απο την παγωμενη μπυρα που της ειχε παραγγειλει 'και τις πιο πολλες φορες ειναι μαλλον βαρετη και ανουσια'.
-'Ελπιζω να μην βρεις και το δικο μου ορυχειο βαρετο κι ανουσιο' ειπε κοιτωντας την βαθια στα ματια. Περιμενε να ενοχληθει απ' αυτο του το βλεμμα μα δεν εγινε κατι τετοιο.
-'Δεν μπορω να το ξερω αυτο' απαντησε. 'Αν εχει την προσωπικοτητα του ιδιοκτητη του αποκλειεται' ειπε χωρις να καταλαβει καν πως το ξεστομισε.
-----------------------------------
Τι ηταν αυτο ? Πως της ξεφυγε ετσι ? Εβαλε τα γελια και σωριαστηκε στο κρεβατι της. Δεν της ειχε πει κατι για το σχολιο της αλλα γενικα το βραδυ ειχε κυλησει σε πολυ καλο κλιμα. Δεν την αφησε να πληρωσει τιποτα και εκανε οτι περνουσε απο το χερι του για να περασει καλα.
Γδυθηκε σταδιακα κατα την διαδρομη στο μπανιο του δωματιου και αφεθηκε στο ευεργετικο χαδι του καυτου νερου πανω της. Ακουμπησε το κεφαλι της στο πλακακι και χαμογελασε παλι. Η συντομη μα περιεκτικη κολασμενη σκεψη του να τον εβρισκε στα σεντονια της μολις εβγαινε απο το μπανιο αναψε το φυτιλι κι εξαφανιστηκε οσο αποτομα ειχε εμφανιστει.
Ξαπλωσε στο κρεβατι της κι αναψε ενα τσιγαρο ενω μ' ενα αυστηρο βλεμμα επιθεωρουσε το περιγραμμα του κορμιου της. Ειχε παραμελησει τελευταια τον εαυτο της μα αυτο δεν ειχε καποιο σοβαρο αντικτυπο μεχρι στιγμης. Κοιταξε το καντραν του ψηφιακου ρολογιου διπλα στο κομοδινο. Ηταν αργα και το πρωι θα συναντιοταν με τον Μπρετ στο παλιο χρυσορυχειο.
Αφησε περιθωριο ενος λεπτου κανοντας απολυτη ησυχια για ν' ακουσει τυχον χτυπημα στην πορτα του δωματιου της. Μετα εσβησε το φως κι αποκοιμηθηκε.
-----------------------------------------
Αν η καλη μερα απο το πρωι φαινεται τουτη εδω θα ηταν δυσκολη σιγουρα. Χαθηκε δυο φορες μεχρι να φτασει στο ορυχειο και η αποτομη μπορα που ξεσπασε δεν βοηθησε καθολου την κατασταση. Τα πρωτευουσιανικα, πανακριβα παπουτσια της οχι μονο δεν την ξελασπωσαν αλλα αποδειχθηκαν παντελως ακαταλληλα για την περισταση. Αν δεν ηταν ο Μπρετ να βοηθησει η μερα της απλα θα πηγαινε χαμενη. Αφου προχωρησαν μεχρι εκει που μπορουσαν σταματησαν μπροστα στο καινουριο χασμα που ειχε κανει την εμφανιση του εδω και δυο βδομαδες. Αυτος ηταν και ο λογος που βρισκοταν εκει. Ο μικρος τοπικος σεισμος ειχε αποκαλυψει μια φυσικη συνεχεια στο χρυσορυχειο, μια συνεχεια που μεταφραζοταν σ' ενα τεραστιο χασμα που κανεις δεν μπορουσε ουτε καν να υποψιαστει το βαθος του. Εκεινη επρεπε να κανει τις εκτιμησεις της, να ενημερωσει τον νομιμο ιδιοκτητη, στην συγκεκριμενη περιπτωση τον Μπρετ, για το τι θα επρεπε να γινει, να συνταξει τα χαρτια με τα καινουρια δεδομενα και να τα στειλει στο Τμημα Ερευνας Ανενεργων Ορυχειων. Ολα αυτα θα επρεπε να περιμενουν λιγο μιας και το αμαξι της αρνιοταν πεισματικα να παρει μπροστα.
------------------------------------
Ευτυχως το τζιπ του Μπρετ δεν αντιμετωπιζε τετοιες δυσκολιες. Δεχτηκε μετα χαρας την προσκληση του να φανε μαζι σπιτι του. Ετσι θα μπορουσαν να κουβεντιασουν και το θεμα του ορυχειου, δεδομενου πως δεν γνωριζε τι ακριβως ειχε ο Μπρετ στο μυαλο του.
Βρεθηκαν να κανουν σεξ σε καθε σημειο του σπιτιου, σε καθε πιθανη κι αναρμοστη σταση. Το τρεμουλο στα ποδια της εξακολουθουσε να υπαρχει μα ηξερε πως τουλαχιστον δεν ηταν απ' την πεινα αφου ο Μπρετ ειχε μαγειρεψει πολλα και υπεροχα πραγματα για χαρη της.
Η πολυποθητη συζητηση ξεκινησε με πολλα σκαμπανεβασματα και αφθονες διακοπες καθως χωμενη μεσα στην αγκαλια του δυσκολευονταν και οι δυο να ολοκληρωσουν μια τοσο βαρετη κουβεντα. Λιγο πριν βρεθουν παλι στο σταδιο της επαναληψης κι εμπεδωσης μ' ενα αχαλινωτο σεξ θυμοταν πως του ειχε πει οτι για να ειναι κατοχυρωμενος θα επρεπε να κλεισει την εισοδο μεχρι να ξεκιναγε η εξερευνηση του καινουριου τμηματος για να ειναι σιγουρος πως δεν θα συνεβαινε καποιο ατυχημα που θα χρεωνοταν στον ιδιο.
Ορκιστηκε στην προσκοπικη του τιμη πως θα εκανε οτι του ελεγε.
-----------------------------------
Το τελευταιο πραγμα που χρειαζοταν ηταν αυτη η ηλιθια, υπεροπτρια πρωτευουσιανα. Το λαθος βεβαια ηταν του δημαρχου που τσακιστηκε να ενημερωσει το ΤΕΑΟ για το θεμα με το ορυχειο του. Απο κει και περα δεν μπορουσε να το κρατησει μυστικο αφου ενα ζευγαρακι που ειχε βρεθει εκει για ευνοητους λογους ειχε ειδοποιησει τους παντες πως ενα νεο τμημα ειχε εμφανιστει στο ορυχειο. Και τωρα ηταν αναγκασμενος να πηγαινει με τα νερα αυτης της ανοητης που πιστευε πως ενα κομψο ρουχο κι ενα καινουριο αυτοκινητο μπορουσε να της εξαγορασει ακομα και την παρατεταμενη της αποχη απο το σεξ.
Το ζητημα βεβαια ηταν να μην παρει κανεις χαμπαρι τι ακριβως ειχε συμβει γιατι αν συνεβαινε κατι τετοιο θα ηταν η απολυτη καταστροφη. Ετσι κι αλλιως ηταν τοσο απιστευτο που και ο ιδιος ακομα δεν το ειχε χωνεψει. Μονο αφου το γεγονος ειχε επαναληφθει καμποσες φορες ειχε πια πειστει πως οτι ζουσε ηταν αληθεια. Και ειχε ενα προαισθημα πως η επιθεωρητρια θα τον βοηθουσε πολυ περισσοτερο απ' οτι φανταζοταν κι η ιδια.
----------------------------------
Η πρωτη φυσικη, αντανακλαστικη κινηση που ειχε κανει μολις ειχε διαπιστωσει την υπαρξη του τεραστιου κενου στο ορυχειο του ηταν να κλωτσησει μια πετρα κατω για να διαπιστωσει το βαθος του. Ειχε γυρισει να φυγει, μην ακουγοντας κατι, οταν η πετρα περασε πανω απο το κεφαλι του και προσγειωθηκε στα ποδια του. Το χαρτι με το οποιο ηταν τυλιγμενη εγραφε.
-'Γευση απαισια. Πληρωμη δεν εσωκλειεται. Τι αλλες γευσεις ειπαμε οτι εχουμε' ?
Μολις υποχωρησε η αρχικη σαστισμαρα εβγαλε ενα κομματι σοκολατα απο την τσεπη του και το πεταξε. Δευτερολεπτα μετα, ενα κομματι χρυσαφι στο μεγεθος νυχιου, τυλιγμενο μ' ενα χαρτι, εμαφανιστηκε απο το μαυρο χαος. Η φραση στο χαρτι ελεγε.
-'Πολυ νοστιμο. Πληρωμη εγινε. Τι αλλες γευσεις ειπαμε οτι εχουμε' ?
Δεν τον ενδιεφερε να μαθει τι ηταν αυτο που ειχε ξεκινησει να ταιζει. Το μονο που τον ενοιαζε ηταν πως τον πληρωνε με ατοφιο χρυσαφι. Οσο πιο νοστιμο κατι, τοσο μεγαλυτερο και το χρυσαφι που του εστελνε. Ετσι, ενω κρατουσε σφιχτα στην αγκαλια του την επιθεωρητρια και την φιλουσε, διαπιστωσε πως δεν ειχε κανενα ενδοιασμο ως προς το τι θα εκανε.
Με το αριστερο του χερι απαλα περασμενο στη μεση της της εδειξε κατι κι αυτη εσκυψε ελαφρα για να δει. Υστερα την εσπρωξε με δυναμη.
ΤΕΛΟΣ
ΤΙ ΑΛΛΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ?
Εσκυψε προσεκτικα και κοιταξε κατω στην αβυσσο. Τα ματια του προσπαθησαν να διαπερασουν το πυκνο σκοταδι μα ηταν αδυνατον. Ενοιωσε να ζαλιζεται κι εκανε ενα βημα πισω ενω για πρωτη φορα η αμφιβολια εκανε θριαμβευτικα την εμφανιση της.
Το βημα πισω τον γλυτωσε απο το χτυπημα. Το αντικειμενο περασε διπλα απο το κεφαλι του, χτυπησε στον τοιχο απεναντι του κι επεσε στο εδαφος. Ορμησε σαν τρελλος και το αρπαξε στα χερια του. Το λιγοστο φως της δαδας δεν του ελεγε ψεμματα. Του ηρθε να ουρλιαξει απο χαρα μα συγκρατηθηκε. Ηταν το μεγαλυτερο κομματι χρυσαφι που ειχε δει ποτε στη ζωη του. Για την ακριβεια δεν ειχε δει σχεδον κανενα σ' αυτο το μεγεθος μα ειχε ενα προαισθημα πως απο δω και περα θα εβλεπε πολυ συχνοτερα. Πλησιασε το κομματι χαρτι με το οποιο ηταν τυλιγμενο το χρυσαφι στη δαδα και με την βοηθεια του φωτος διαβασε.
-'Παρα πολυ νοστιμο. Πληρωμη εγινε. Τι αλλες γευσεις ειπαμε οτι εχουμε' ?
Το χαμογελο στο προσωπο του επισκιασε κι αυτο το χτικιαρικο, αναιμικο φως της δαδας. Το μονο που χρειαζοταν απο δω και περα ηταν απλα να προσεχει.
-----------------------------------
Ηξερε πως ηταν μερος της δουλειας της μα αυτο δεν σημαινε πως της αρεσε κιολας. Αντικειμενικα, ολα εξαρτωνταν απο το μερος. Και δυστυχως στην πλειοψηφια τους αυτα τα μερη ηταν συνηθως ξεχασμενα απο Θεο κι ανθρωπους, σε αγονες, ερημες περιοχες, μακρια απο τον πολιτισμο, οποιον πολιτισμο τελος παντων μπορουσαν να εχουν αυτες οι λησμονημενες κωμοπολεις. Συν ολα τ' αλλα, λες κι ηταν μια σατανικη συμπτωση για να της τεντωνουν τα νευρα ακομα περισσοτερο, οι κατοικοι αυτων των κωμοπολεων ηταν φτιαγμενοι θαρρεις απο την ιδια κοψια, βγαλμενοι λες απο το ιδιο καλουπι.
Καθε τι ξενο, καινουριο, που δεν ταιριαζε στη σταθερη και αναλλοιωτη δομη τη πολης αντιμετωπιζοταν με σκεπτικισμο, δυσπιστια ενιοτε κι εχθροτητα, συγκαλυμμενη μεν μα τοσο εμφανης που μονο στην πινακιδα καλωσορισματος δεν ηταν αναρτημενη.
Μια τετοια κωμοπολη ηταν ο προορισμος της. Ειχε στριψει λαθος και ειχε χαθει ηδη δυο τρεις φορες και οσο καθυστερουσε να φτασει τοσο μεγαλωνε ο εκνευρισμος της.
Την στιγμη που η απογοητευση την κυριευε πια ολη, ειδε την πινακιδα με τ' ονομα της πολης αμεσως μετα την δεξια στροφη που πηρε με τ' αμαξι της.
-------------------------------------
Δεν αργησε να τακτοποιηθει στο ξενοδοχειο, αν κι ο αργοστροφος υπαλληλος χρειαστηκε περισσοτερο χρονο απο το κανονικο για να βρει την κρατηση της. Μονο αφου αναφερθηκε τ' ονομα του δημαρχου τα πραγματα μπηκαν σε μια γρηγορη ροη.
Ρωτησε που ηταν το γραφειο του δημαρχου κι ενοιωσε πως πηρε οδηγιες για τουριστικα αξιοθεατα στο Τοκυο. Δεν υπηρχε λογος να παρει το αμαξι της μαζι, το δημαρχιακο μεγαρο ηταν πολυ κοντα στο ξενοδοχειο, ετσι αποφασισε να περπατησει δινοντας λαβη στους εκεινη την ωρα περαστικους κατοικους να σταματησουν και να σχολιασουν απροκαλυπτα.
Δεν μπορουσε φυσικα ν' ακουσει τι ελεγαν μα δεν χρειαζοταν. Κεφαλια στραμμενα προς αυτην, χερια να δειχνουν προς το μερος της αδιακριτα, τι αλλο χρειαζοταν για να καταλαβει πως η πολη ειχε βρει για τις επομενες μερες θεμα συζητησης ?
Ακομα και ο κλητηρας την ρωτησε επανειλημμενα τ' ονομα της πανω απο δυο φορες, κοιτωντας την απο την κορυφη εως τα νυχια, μεχρι να της πιστοποιησει πως ο δημαρχος ηταν στο γραφειο του και την περιμενε. Ελπιζοντας πως ο μεγαλος ογκος προβληματων ειχε πια περασει μπηκε στο γραφειο του δημαρχου.
-------------------------------
-'Καταλαβαινεις πως το παλιο χρυσορυχειο δεν εξυπηρετει εδω και παρα πολλα χρονια την πολη μας σε κατι' ειπε ο δημαρχος αναβοντας ενα πουρο βρωμοκοπωντας το γραφειο του. 'Ετσι κι αλλιως δεν παει κανενας πια εκει, εκτος απο νεαρους που νομιζουν πως δοκιμαζουν το ποσο αφοβοι ειναι η ζευγαρακια που...καταλαβαινεις' ειπε κομπιαζοντας.
-'Φυσικα' απαντησε 'και καταλαβαινω. Αμα δοκιμασεις να πας σε ξενοδοχειο θα εχει βρει δουλεια η πολη για τον επομενο μηνα' προσθεσε ειρωνικα. Το χρυσορυχειο τελικα φαινεται να διευκολυνει τις ζωες καποιων εδω'.
-'Θα σε συμβουλευα ν' αποφευγες καποιο τετοιο σχολιο μπροστα στον Μπρετ' ειπε ο δημαρχος.
-'Α, ναι, ξεχασα τον Μπρετ' ειπε σαρκαστικα. 'Ο κ. Μπρετ, ο περηφανος ιδιοκτητης του θρυλικου αυτου χρυσορυχειου. Και που ειπαμε πως μπορω να τον συναντησω' ?
-'Για τωρα δεν εχω την παραμικρη ιδεα, μπορει να ειναι οπουδηποτε. Ομως σιγουρα μπορεις να τον βρεις το βραδυ στου Ματ για μια μπυρα. Παντα περναει μια βολτα απο του Ματ πριν παει σπιτι του. Εκει μπορεις να του μιλησεις για οτι θελεις'.
------------------------------------
Ηταν ο μονος που δεν στραφηκε να την κοιταξει οταν μπηκε στου Ματ. Ρωτησε ποιος ηταν ο Μπρετ και αφου της εδειξαν προχωρησε αποφασιστικα προς το μερος του κι εκατσε στην καρεκλα απεναντι του. Αυτο που περιμενε, ενα βλαχο με καρω πουκαμισο, φθαρμενο τζιν παντελονι, μποτες και ταμπακο στο στομα δεν ηταν αυτο που συναντησε.
Το ντυσιμο του ηταν απλο μα ωραιο, το χαμογελο του μολις του συστηθηκε πλατυ και καθαριο και η χειραψια του γερη και σταθερη.
-'Επιθεωρητρια ορυχειων' εκανε μονολογωντας. 'Ακουγεται συναρπαστικη δουλεια'.
-'Δεν ειναι παντα δυστυχως' του απαντησε πινοντας μια γουλια απο την παγωμενη μπυρα που της ειχε παραγγειλει 'και τις πιο πολλες φορες ειναι μαλλον βαρετη και ανουσια'.
-'Ελπιζω να μην βρεις και το δικο μου ορυχειο βαρετο κι ανουσιο' ειπε κοιτωντας την βαθια στα ματια. Περιμενε να ενοχληθει απ' αυτο του το βλεμμα μα δεν εγινε κατι τετοιο.
-'Δεν μπορω να το ξερω αυτο' απαντησε. 'Αν εχει την προσωπικοτητα του ιδιοκτητη του αποκλειεται' ειπε χωρις να καταλαβει καν πως το ξεστομισε.
-----------------------------------
Τι ηταν αυτο ? Πως της ξεφυγε ετσι ? Εβαλε τα γελια και σωριαστηκε στο κρεβατι της. Δεν της ειχε πει κατι για το σχολιο της αλλα γενικα το βραδυ ειχε κυλησει σε πολυ καλο κλιμα. Δεν την αφησε να πληρωσει τιποτα και εκανε οτι περνουσε απο το χερι του για να περασει καλα.
Γδυθηκε σταδιακα κατα την διαδρομη στο μπανιο του δωματιου και αφεθηκε στο ευεργετικο χαδι του καυτου νερου πανω της. Ακουμπησε το κεφαλι της στο πλακακι και χαμογελασε παλι. Η συντομη μα περιεκτικη κολασμενη σκεψη του να τον εβρισκε στα σεντονια της μολις εβγαινε απο το μπανιο αναψε το φυτιλι κι εξαφανιστηκε οσο αποτομα ειχε εμφανιστει.
Ξαπλωσε στο κρεβατι της κι αναψε ενα τσιγαρο ενω μ' ενα αυστηρο βλεμμα επιθεωρουσε το περιγραμμα του κορμιου της. Ειχε παραμελησει τελευταια τον εαυτο της μα αυτο δεν ειχε καποιο σοβαρο αντικτυπο μεχρι στιγμης. Κοιταξε το καντραν του ψηφιακου ρολογιου διπλα στο κομοδινο. Ηταν αργα και το πρωι θα συναντιοταν με τον Μπρετ στο παλιο χρυσορυχειο.
Αφησε περιθωριο ενος λεπτου κανοντας απολυτη ησυχια για ν' ακουσει τυχον χτυπημα στην πορτα του δωματιου της. Μετα εσβησε το φως κι αποκοιμηθηκε.
-----------------------------------------
Αν η καλη μερα απο το πρωι φαινεται τουτη εδω θα ηταν δυσκολη σιγουρα. Χαθηκε δυο φορες μεχρι να φτασει στο ορυχειο και η αποτομη μπορα που ξεσπασε δεν βοηθησε καθολου την κατασταση. Τα πρωτευουσιανικα, πανακριβα παπουτσια της οχι μονο δεν την ξελασπωσαν αλλα αποδειχθηκαν παντελως ακαταλληλα για την περισταση. Αν δεν ηταν ο Μπρετ να βοηθησει η μερα της απλα θα πηγαινε χαμενη. Αφου προχωρησαν μεχρι εκει που μπορουσαν σταματησαν μπροστα στο καινουριο χασμα που ειχε κανει την εμφανιση του εδω και δυο βδομαδες. Αυτος ηταν και ο λογος που βρισκοταν εκει. Ο μικρος τοπικος σεισμος ειχε αποκαλυψει μια φυσικη συνεχεια στο χρυσορυχειο, μια συνεχεια που μεταφραζοταν σ' ενα τεραστιο χασμα που κανεις δεν μπορουσε ουτε καν να υποψιαστει το βαθος του. Εκεινη επρεπε να κανει τις εκτιμησεις της, να ενημερωσει τον νομιμο ιδιοκτητη, στην συγκεκριμενη περιπτωση τον Μπρετ, για το τι θα επρεπε να γινει, να συνταξει τα χαρτια με τα καινουρια δεδομενα και να τα στειλει στο Τμημα Ερευνας Ανενεργων Ορυχειων. Ολα αυτα θα επρεπε να περιμενουν λιγο μιας και το αμαξι της αρνιοταν πεισματικα να παρει μπροστα.
------------------------------------
Ευτυχως το τζιπ του Μπρετ δεν αντιμετωπιζε τετοιες δυσκολιες. Δεχτηκε μετα χαρας την προσκληση του να φανε μαζι σπιτι του. Ετσι θα μπορουσαν να κουβεντιασουν και το θεμα του ορυχειου, δεδομενου πως δεν γνωριζε τι ακριβως ειχε ο Μπρετ στο μυαλο του.
Βρεθηκαν να κανουν σεξ σε καθε σημειο του σπιτιου, σε καθε πιθανη κι αναρμοστη σταση. Το τρεμουλο στα ποδια της εξακολουθουσε να υπαρχει μα ηξερε πως τουλαχιστον δεν ηταν απ' την πεινα αφου ο Μπρετ ειχε μαγειρεψει πολλα και υπεροχα πραγματα για χαρη της.
Η πολυποθητη συζητηση ξεκινησε με πολλα σκαμπανεβασματα και αφθονες διακοπες καθως χωμενη μεσα στην αγκαλια του δυσκολευονταν και οι δυο να ολοκληρωσουν μια τοσο βαρετη κουβεντα. Λιγο πριν βρεθουν παλι στο σταδιο της επαναληψης κι εμπεδωσης μ' ενα αχαλινωτο σεξ θυμοταν πως του ειχε πει οτι για να ειναι κατοχυρωμενος θα επρεπε να κλεισει την εισοδο μεχρι να ξεκιναγε η εξερευνηση του καινουριου τμηματος για να ειναι σιγουρος πως δεν θα συνεβαινε καποιο ατυχημα που θα χρεωνοταν στον ιδιο.
Ορκιστηκε στην προσκοπικη του τιμη πως θα εκανε οτι του ελεγε.
-----------------------------------
Το τελευταιο πραγμα που χρειαζοταν ηταν αυτη η ηλιθια, υπεροπτρια πρωτευουσιανα. Το λαθος βεβαια ηταν του δημαρχου που τσακιστηκε να ενημερωσει το ΤΕΑΟ για το θεμα με το ορυχειο του. Απο κει και περα δεν μπορουσε να το κρατησει μυστικο αφου ενα ζευγαρακι που ειχε βρεθει εκει για ευνοητους λογους ειχε ειδοποιησει τους παντες πως ενα νεο τμημα ειχε εμφανιστει στο ορυχειο. Και τωρα ηταν αναγκασμενος να πηγαινει με τα νερα αυτης της ανοητης που πιστευε πως ενα κομψο ρουχο κι ενα καινουριο αυτοκινητο μπορουσε να της εξαγορασει ακομα και την παρατεταμενη της αποχη απο το σεξ.
Το ζητημα βεβαια ηταν να μην παρει κανεις χαμπαρι τι ακριβως ειχε συμβει γιατι αν συνεβαινε κατι τετοιο θα ηταν η απολυτη καταστροφη. Ετσι κι αλλιως ηταν τοσο απιστευτο που και ο ιδιος ακομα δεν το ειχε χωνεψει. Μονο αφου το γεγονος ειχε επαναληφθει καμποσες φορες ειχε πια πειστει πως οτι ζουσε ηταν αληθεια. Και ειχε ενα προαισθημα πως η επιθεωρητρια θα τον βοηθουσε πολυ περισσοτερο απ' οτι φανταζοταν κι η ιδια.
----------------------------------
Η πρωτη φυσικη, αντανακλαστικη κινηση που ειχε κανει μολις ειχε διαπιστωσει την υπαρξη του τεραστιου κενου στο ορυχειο του ηταν να κλωτσησει μια πετρα κατω για να διαπιστωσει το βαθος του. Ειχε γυρισει να φυγει, μην ακουγοντας κατι, οταν η πετρα περασε πανω απο το κεφαλι του και προσγειωθηκε στα ποδια του. Το χαρτι με το οποιο ηταν τυλιγμενη εγραφε.
-'Γευση απαισια. Πληρωμη δεν εσωκλειεται. Τι αλλες γευσεις ειπαμε οτι εχουμε' ?
Μολις υποχωρησε η αρχικη σαστισμαρα εβγαλε ενα κομματι σοκολατα απο την τσεπη του και το πεταξε. Δευτερολεπτα μετα, ενα κομματι χρυσαφι στο μεγεθος νυχιου, τυλιγμενο μ' ενα χαρτι, εμαφανιστηκε απο το μαυρο χαος. Η φραση στο χαρτι ελεγε.
-'Πολυ νοστιμο. Πληρωμη εγινε. Τι αλλες γευσεις ειπαμε οτι εχουμε' ?
Δεν τον ενδιεφερε να μαθει τι ηταν αυτο που ειχε ξεκινησει να ταιζει. Το μονο που τον ενοιαζε ηταν πως τον πληρωνε με ατοφιο χρυσαφι. Οσο πιο νοστιμο κατι, τοσο μεγαλυτερο και το χρυσαφι που του εστελνε. Ετσι, ενω κρατουσε σφιχτα στην αγκαλια του την επιθεωρητρια και την φιλουσε, διαπιστωσε πως δεν ειχε κανενα ενδοιασμο ως προς το τι θα εκανε.
Με το αριστερο του χερι απαλα περασμενο στη μεση της της εδειξε κατι κι αυτη εσκυψε ελαφρα για να δει. Υστερα την εσπρωξε με δυναμη.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου