ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39

Ενοιωθε τον κυβο να ζωντανευει με καθε βημα που τον εφερνε πιο κοντα στον φυλακισμενο, με μια λαχταρα που διαρκως αυξανοταν, σαν τον διψασμενο και κουρασμενο ταξιδιωτη στην ερημο που ηξερε πως συντομα θα εφτανε σε καποια πηγη κι ανυπομονουσε να πιει. Ο ιδιος συμμεριζοταν αυτην την εξαψη μεχρι ενα σημειο. Μια μικρη, θολη σκεψη, διστακτικα στην αρχη μα ολοενα και πιο εντονη οσο περνουσε η ωρα του φωναζε για κατι που ειχε συνειδητοποιησει μολις εκεινη τη στιγμη. Ο ανθρωπος απο τον οποιο ετοιμαζοταν ν' αποσπασει το μυστικο που κρυβοταν  στο κεφαλι του σκοτωνοντας τον ηταν, απ' οσα ειχε μαθει αλλα κι απο την λιτη κουβεντα μαζι του, καποιος που δεν ειχε κανει ουτε μια κακη πραξη στη ζωη του. Εντελως διαφορετικη περιπτωση απο τον Πτολεμαιο, τον σωματοφυλακα του Αλεξανδρου, ενος γεννημενου πολεμιστη, αλλα οπως φαινοταν οι δυο αντρες θα ειχαν, δικαιως η μη, το ιδιο τελος.

Κοντοσταθηκε στην αρχη του διαδρομου και κοιταξε στο βαθος, εκει που ηταν το κελλι του Ιωαννη. Ενοιωσε τα χερια του ιδρωμενα και τα σκουπισε πανω στα ρουχα του.  

                                    ========================

Σταθηκε ακινητος μπροστα στο κελλι κοιταζοντας τον βαπτιστη που καθοταν οκλαδον στο πατωμα, με το κεφαλι ακουμπισμενο στο στερνο ενω μουρμουριζε χαμηλοφωνα κατι που εμοιαζε σαν προσευχη. Σταματησε αποτομα οταν αντιληφθηκε τον ξενο και σηκωθηκε αργα. Ισως κατι στο βλεμμα του, στον τροπο που τον ατενιζε, ενδεχομενως απο καποια κινηση που τον προδωσε, ο βαπτιστης καταλαβε. Το γεγονος καθολου δεν φανηκε να τον πτοει.

-'Αν δεν σε πειραζει' ειπε απευθυνομενος στον ξενο 'κι αν εχω λιγο χρονο θα ηθελα να τελειωσω την προσευχη μου' ειπε με χαμηλη μα σταθερη, χωρις τρεμουλο, φωνη.

-'Φυσικα' απαντησε αμηχανα ο ξενος. 'Αν θελεις ν' απομακρυνθω εγω'....

Ο βαπτιστης τον διεκοψε με μια κινηση που υποδηλωνε πως δεν ηταν αναγκαιο. Του γυρισε την πλατη και φανηκε να συνεχιζει τα μουρμουρητα που ειχε ξεκινησει πριν τον διακοψει ο ξενος.

Περασαν καμποσα δευτερολεπτα πριν σταματησει και γυρισει προς τον ξενο.

-'Ειμαι ετοιμος' ειπε και δεν υπηρχε ο παραμικρος φοβος σ' εκεινη τη φωνη.  

                                      ========================

Γι' αλλη μια φορα ο χρονος φανηκε να παγωνει. Τα παντα εμοιαζαν ακινητοποιημενα εκτος απο τον ιδιο. Το ιδιο συναισθημα που ειχε νοιωσει με τον Πτολεμαιο επανεμφανιστηκε αλλα δεν προλαβε να κλεισει τα ματια του πριν το εκτυφλωτικο ασπρο φως που ξεπηδησε απο τον κυβο καλυψει τα παντα. Αυτη τη φορα ηταν ακομα πιο εντονο, πιο δυνατο, πιο ζωντανο.

Προσωπα απο το παρελθον του, του απωτερου αλλα και του πιο προσφατου, περασαν ξανα αστραπιαια απο μπροστα του μολις τα ανοιξε παλι αλλα οπως και την πρωτη φορα δεν μπορεσε να τα διακρινει καθαρα. Η δεσμη στην οποια μετατραπηκε ξανα το φως του κυβου ηταν ελαφρα πιο πλατια απο την αρχικη και ξανα χυμηξε μεσα στον εγκεφαλο του κανοντας τον να ουρλιαξει απο πονο. Επεσε στα γονατα αδυνατωντας να αντεξει τον ανυποφορο πονο. Η διογκωση που ενοιωθε στον εγκεφαλο του ηταν τετοια που πιστεψε πως το κρανιο του θα γινοταν κομματια.

Ο πονος εξαφανιστηκε και παλι διχως προειδοποιηση δινοντας τελος στο μαρτυριο του, παρ' ολα αυτα ενοιωθε πως ακομα διεργασιες συνεβαιναν μεσα στο κεφαλι του κι αυτο τον ειχε εξαντλησει. Σηκωθηκε τρεμοντας κι ακουμπησε στον τοιχο πισω του.   

                                  ========================

Με τις δυναμεις του να εχουν επιστρεψει για τα καλα σηκωσε το ακεφαλο πτωμα του βαπτιστη και το αποθεσε απαλα στο υποτυπωδες κρεβατι που υπηρχε στο κελλι. Το σκεπασε με μια αθλια, κουρελιασμενη κουβερτα μεχρι πανω και σταθηκε μερικα δευτερολεπτα απεναντι του.

Μαζεψε το κομμενο κεφαλι που ειχε κυλησει μετα το συντριπτικο χτυπημα που ειχε δεχτει και το καθαρισε απο τις σκονες. Το κρατησε με τα δυο χερια και για λιγο σταθηκε να το κοιταει.

Τα ματια, ανοιγμενα ακομα διαπλατα, ειχαν αποτυπωσει το τελευταιο συναισθημα που βιωσαν ποτε μα φαινοταν ξεκαθαρα πως αυτο δεν ηταν φοβος , απλα απορια.

Με μια κινηση σφαλισε τα βλεφαρα και χρησιμοποιωντας ενα κιουπι με νερο που βρισκοταν στο κελλι το επλυνε απο τα αιματα που ειχαν αρχισει να παγωνουν πανω του.

Οταν τελειωσε οτι ειχε να κανει το αποθεσε και αυτο πανω στο κρεβατι, διπλα στο κορμι που ειχε εμφανισει τα πρωτα σημαδια νεκρικης ακαμψιας. Πριν βγει απο το κελλι σταθηκε αλλη μια φορα και κοιταξε πισω. Μετα γυρισε αποτομα και απομακρυνθηκε. 
                                    ===========================
Προσπερασε τον εξωτερικο φρουρο των κελλιων και βαδισε με γοργο βημα προς την αιθουσα του συμποσιου. Το γλεντι πρεπει να βρισκοταν στο αποκορυφωμα του αν εκρινε απο την φασαρια που επικρατουσε. Ανοιξε πολυ λιγο την πορτα και εστιασε στην Ηρωδιαδα. Προφανως και η ιδια, αδιαφορη για το οτι συντελουνταν μεσα στο χωρο, ειχε μονιμα το βλεμμα της προς την πορτα αναμενοντας ποτε θ' ανοιγε για να δει τον ξενο και τα μαντατα που θα εφερνε.
Δευτερολεπτα κρατησε η οπτικη τους επαφη, δεν χρειαζοταν περισσοτερο. Ειχε καταλαβει πως ολα ειχαν παει βαση του σχεδιου. Ο ρολος του ξενου ειχε τελειωσει, απο δω και περα αναλαμβανε η ιδια. Το μονο που ειχε να κανει ηταν να περιμενει να τελειωσει η Σαλωμη το χορο της και ηδη πλησιαζε προς την ολοκληρωση του.
Φευγοντας ο ξενος εδωσε εντολη στον σκοπο να ειδοποιησει τον Ορατιο να βρισκεται μαζι με την Λαελια στο δωματιο του το συντομοτερο δυνατον. Ο ιδιος δεν χρειαζοταν παραπανω απο ελαχιστα λεπτα για να μαζεψει τα λιγοστα του υπαρχοντα.  
                                ===========================
-'Δεν υπαρχει χρονος για χασιμο' ηταν η πρωτη του κουβεντα μολις το ζευγαρι μπηκε στο δωματιο του. 'Ελπιζω να ειστε ετοιμοι για αναχωρηση'.
-'Που χαθηκες εσυ' ? ρωτησε ο Ορατιος. 'Δεν σε ειδα σχεδον καθολου ολο το βραδυ'.
-'Επρεπε να οργανωσω την αποχωρηση μας' απαντησε βιαστικα και σχεδον καθολου πειστικα ο ξενος ενω ταυτοχρονα κοιταξε εντονα την Λαελια που χαμηλωσε το βλεμμα.
-'Υπαρχει κατι που δεν ξερω' ? εκανε απορημενος ο Ορατιος.
-'Σου ειπα δεν υπαρχει χρονος για χασιμο' επανελαβε ο ξενος. 'Σε λιγο θα ειναι κατω ο φιλος σου μαζι με δικη του συνοδεια για να σας συνοδεψει με ασφαλεια μακρια απο την πολη. Απο κει και περα ειστε οι δυο σας' κι εκανε μια κινηση δειχνοντας και τους δυο 'με την φρουρα της Λαελια. Με λιγη προσοχη θα φτασετε πισω χωρις κανενα προβλημα'.
-'Δεν θα ερθεις μαζι' ? ρωτησε ο Ορατιος. 'Ειχα την εντυπωση πως....'
-'Ο δρομος μου ειναι τελειως διαφορετικος απο τον δικο σας' απαντησε ο ξενος. 'Μα χρονοτριβουμε με την κουβεντα, επρεπε ηδη να ειμαστε κατω'. 
                                =======================
Ο Ορατιος ηθελε να ρωτησει ενα σωρο πραγματα μα η πιεση του χρονου ηταν αμειλικτη. Σε λιγα μονο λεπτα και οι τρεις τους βρισκονταν εξω απο το παλατι. Ο Κασσιος με τους αντρες του, συν την φρουρα της κοπελας ηταν ηδη εκει. Ο ξενος συνομιλησε για λιγο μαζι του, τον ευχαριστησε για την πολυτιμη βοηθεια του και τον αποχαιρετησε. Στραφηκε προς την Λαελια, την φιλησε απαλα στο μαγουλο, της ψιθυρισε στο αυτι ενα 'να τον προσεχεις' και γυρισε προς τον Ορατιο που ακομα εβριθε αποριων.
-'Ηταν τιμη μου που σε γνωρισα και νοιωθω υπερηφανος που τοσα χρονια ησουνα φιλος μου' ειπε. 'Δεν προκειται ποτε να σε ξεχασω και θα σ' εχω παντα στην καρδια μου' συμπληρωσε.
-'Και γω το ιδιο φιλε μου' εκανε συγκινημενος ο Ορατιος. 'Αν και θα ηθελα πολυ να ερχοσουνα μαζι μας, καταλαβαινω πως οι Θεοι εχουν αλλα σχεδια για σενα. Να εισαι παντα καλα κι αν ποτε σε βγαλει ο δρομος σου προς τα μερη μας θα χαρω πολυ να σε ξαναδω'.
Οι δυο αντρες εσφιξαν παρατεταμενα τα χερια εχοντας και οι δυο την ιδια ακριβως αισθηση, πως δεν θα συναντιοντουσαν ποτε ξανα.  
                                   =========================
Ειχε αφησει πισω του την Ιερουσαλημ και καλπαζε προς τα κει που καποια στιγμη θα τον οδηγουσε στην Καρχηδονα. Το μυαλο του στριφογυριζε ακομα στην στιγμη του αποχαιρετισμου με τον Ορατιο. Ηξερε πως επρεπε να τ' αφησει ολα πισω και να συνεχισει το δρομο του. Ειχε αποκτησει το δευτερο κομματι του αινιγματος σκοτωνοντας τον Ιωαννη μα ειχε ακομα πολυ διαδρομη να διανυσει. Αφηρημενος, καλπαζοντας κατω απο τα τελευταια απομειναρια της νυχτας που προσπαθουσε να κρατηθει με νυχια και με δοντια απεναντι στο επερχομενο φως της ημερας, δεν αντιληφθηκε την παρουσια του αναβατη στο βαθος παρα μονο την τελευταια στιγμη. Σταματησε αποτομα προσπαθωντας να διακρινει απο την σιλουετα του το ποιος ηταν.
Ενοιωσε ενα τσιμπημα ανησυχιας οταν διαπιστωσε πως ειχε απεναντι του τον Γαιο Σεντιο Σατουρνινο. Ο τελευταιος πλησιασε σε αποσταση δεκα περιπου μετρων και σταματησε.
-'Να που συναντιομαστε επιτελους' ειπε ενω ταυτοχρονα τραβουσε το σπαθι του. 'Μονο που για σενα θα ειναι η πρωτη και η τελευταια φορα. Κι αυτο ειναι κατι που θα το φροντισω προσωπικα' συνεχισε.
                                      ==========================
Ηξερε πως οσες αποριες κουβαλαγε μαζι του δεν θα ειχαν ποτε απαντηση μα συνειδητοποιουσε πως πλεον δεν ηταν αυτο το ουσιαστικο. Το μονο που επρεπε να τον νοιαζει απο δω και περα ηταν η Λαελια. Εριξε μια κλεφτη ματια στην αμαξα μεσα στην οποια ηταν η κοπελα. Δεν ειχε ιδεα για το πως θα εξελισσοταν αυτη η ιστορια μα μετα απο παρα πολυ καιρο ενοιωθε πως ηταν διατεθειμενος να το μαθει. Τελικα με τον τροπο που ειχαν συμβει ολα αυτα τα γεγονοτα σε καλο του εβγαιναν και βαθια μεσα του ενα κυμα ικανοποιησης κι ευφοριας τον πλημμυριζε.
Καλπασε διπλα στον Κασσιο που βρισκοταν με τους αντρες του οπισθοφυλακη ελεγχοντας τα νωτα τους και ανοιξε συζητηση. Στην ερωτηση του ως προς τις μελλοντικες του κινησεις ο Κασσιος απαντησε πως επιτελους ειχε βρεθει ακρη για να μπορεσει να ξαναγυρισει στην αγαπημενη του Ρωμη μετα απο τοσο καιρο. Ο Ορατιος προλαβε να ρωτησει με ποιον τροπο θα καταφερνε κατι τετοιο μα δεν ακουσε την απαντηση ποτε. Το χτυπημα στο κεφαλι του ηταν τοσο δυνατο που επεσε αναισθητος απο το αλογο. 
                                     ===========================
-'Αν εισαι τοσο σιγουρος πως θα τα καταφερεις δεν εχεις παρα να δοκιμασεις' απαντησε αταραχος ο ξενος. 'Ξερω πως εσυ κρυβεσαι πισω απο την επιθεση στον Ορατιο Φλαβιο Βρουτο μα οπως δεν σου βγηκε τοτε, πιστεψε με, δεν θα σου βγει ουτε τωρα'.
-'Ναι, ειναι αληθεια πως ηταν μια ατυχη στιγμη τοτε μα παντα υπαρχει μια δευτερη ευκαιρια να εκμεταλλευτει καποιος, αρκει να μπορει να την δημιουργησει' ειπε χαμογελωντας ο Γαιος με εναν τονο ειρωνιας στη φωνη του. 'Μια ευκαιρια μαλιστα που τωρα ειναι εν εξελιξει και, πιστεψε με, αυτη την φορα δεν θα παει χαμενη'.
-'Τι εννοεις' ? ρωτησε ο ξενος ενω ενα κακο προαισθημα φωλιαζε μεσα του.
-'Πως αυτη τη στιγμη που μιλαμε ο Ορατιος Φλαβιος Βρουτος ειναι νεκρος, οπως του αξιζει μετα απ' οσα εχει κανει, και συ θ' ακολουθησεις την μοιρα του αμεσως τωρα. Και εγω θα ειμαι αυτος που θα περηφανευεται πως με το κουφαρι σου ταισα τα τσακαλια της περιοχης'.
-'Κοπιασε τοτε γιατι αυτο που ξερω στα σιγουρα ειναι πως τα τσακαλια σημερα δεν θα μεινουν νηστικα' ειπε ο ξενος και εβγαλε το σπαθι του απο το θηκαρι του.

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 38


Τελεια. Ηταν η λεξη που μπορουσε να περιγραψει καταλληλοτερα απο καθε αλλη τον τροπο με τον οποιο ξεδιπλωνοταν σταδιακα το σχεδιο του. Η Ηρωδιαδα επνεε τα μενεα κατα του Ιωαννη, ο Ηρωδης χρειαζοταν μια μικρη ωθηση για να λαβει δραστικοτερα μετρα απο μια απλη φυλακιση και το βασικοτερο ολων ηταν πως η Σαλωμη, αυτη που θα πυροδοτουσε ουσιαστικα το ντομινο των εξελιξεων, ειχε γινει ευκολο θυμα στα χερια του.
Μια λεπτη γραμμη ηταν αυτη που χωριζε την αγαπη απο το μισος. Το μονο που χρειαζοταν να κανει ηταν να την εξαναγκασει να δει την σκοτεινη πλευρα αυτης της καταστασης.
Ειχε πονταρει σε ολα της τα μειονεκτηματα, φθονο, περηφανια, αισθηση ανωτεροτητας, ακομα και στην υποτιθεμενη ανεπαρκη φυσικη της ομορφια και ειχε δικαιωθει.
Ο βαπτιστης ποτε δεν θα υπεκυπτε στις λαγνες ορεξεις της, ουτε θα σταματουσε να διατυμπανιζει προς ολες τις κατευθυνσεις και να καυτηριαζει τον τροπο ζωης των ενοικων του παλατιου στο οποιο ηταν φυλακισμενος. Ειχε υπογραψει την θανατικη του καταδικη, απλα δεν το γνωριζε ακομα.  
                          ==========================
Βρηκε ευκαιρια να κανει μια σοβαρη κουβεντα με τον Ορατιο. Η αληθεια ηταν πως δεν ακουσε κατι που να μην ηξερε, ειδικα στο θεμα της Λαελια. Τον επεισε πως η περαιτερω παραμονη και των δυο τους στην Ιερουσαλημ μονο κινδυνους εγκυμονουσε και πως επρεπε το συντομοτερο δυνατον να φυγουν, κατι που ο Ορατιος ειχε ηδη σχεδιασει μαζι με την κορη του επαρχου.
Θα επεστρεφαν στην γενετειρα της κοπελας οπου θα φροντιζαν επιμελως να κρυψουν την ταυτοτητα του καταζητουμενου και με την βοηθεια του πατερα της θα ξεκινουσαν μια κοινη ζωη. Αμεσως μετα την ληξη της γιορτης που θα διοργανωνε ο Ηρωδης, με το πρωτο φως επρεπε να εξαφανιστουν. Ο Ορατιος συμφωνησε διχως να γνωριζει τιποτα για την παρουσια του Γαιου Σεντιου Σατουρνινου αφου ο ξενος ειχε επιλεξει να μην κανει καμια αναφορα πανω σ' αυτο το θεμα. Οταν θ' αντιλαμβανοταν ο ανθρωπος του Αυτοκρατορα τι ειχε συμβει, ο ιδιος και ο Ορατιος θα βρισκοταν μακρια απο καθε κινδυνο. Αυτος που ειχε χαρει περισσοτερο απ' ολους ηταν φυσικα η Λαελια που δεν εβλεπε την ωρα να σηκωθουν μαζι με τον αγαπημενο της να φυγουν απο κεινο το μερος. 
                           ========================
Ειχε φροντισει και ο ιδιος να μην βγαινει εξω σχεδον καθολου και στο προσωπο της Παλμυρας, μιας απο τις υπηρετριες της Ηρωδιαδας ειχε βρει την λυση για την επικοινωνια με το μοναδικο ατομο που ειχε πλεον λογο να βρισκεται σε επαφη. Οποτε χρειαζοταν να συννενοηθει για κατι με τον Κασσιο Λιβιο Μαρκελλο, τον αρχηγο της φρουρας του Πιλατου το εκανε μεσω της Παλμυρας. Ετσι ειχε ενημερωσει τον παλιο φιλο του Ορατιου για τις μελλοντικες κινησεις του εκατονταρχου και ο Κασσιος ειχε προσφερθει οχι μονο να βοηθησει οπως μπορουσε αλλα να συνοδευσει μεχρι καποια αποσταση ασφαλειας τους δυο εραστες και την φρουρα τους μαζι με δικους του, εμπιστους ανθρωπους, ωστε ν' απομακρυνθουν μ' ασφαλεια απο την Ιερουσαλημ.
Στην απορια του Κασσιου γιατι δεν πηγαινε μαζι τους απηντησε προς σκοπευε ενδεχομενως να μεταβει στην Καρχηδονα οπου θα επισκεπτοταν εναν παλιο φιλο.
Εχοντας ησυχο το κεφαλι του σχετικα με το θεμα του Ορατιου επικεντρωθηκε και παλι στο φλεγον ζητημα που ακουγε στο ονομα Ιωαννης ο βαπτιστης.
                          =======================
Ηταν η ματαιοδοξια του Ηρωδη, αυτη η ακορεστη διψα που τον κατετρωγε για ολοενα και πιο μεγαλειωδεις φιεστες, για ολο και πιο πλουσια σε θεαμα συμποσια, αυτη που ουσιαστικα εδωσε το εναυσμα για την επιτευξη του σχεδιου του ξενου. Θελοντας να εντυπωσιασει ακομα πιο πολυ τους καλεσμενους του, τους εταξε πως θα ειχαν την ευκαρια ν' απολαυσουν την Σαλωμη σ' ενα μοναδικο χορο, εναν χορο που θα θυμοντουσαν για ολη τους τη ζωη.
Οταν διαπιστωσε πως η κοπελα αρνιοταν πεισματικα να ικανοποιησει το θελημα του, ξεκινησε με απειλες παντος ειδους για να καταληξει στο τελος στα παρακαλια. Υποσχεθηκε οτι περνουσε προχειρο απο το μυαλο του μα ειχε την αισθηση πως προσεκρουε σε βραχο. 
Στραφηκε προς το μοναδικο ατομο που θα μπορουσε να επηρεασει την Σαλωμη υπερ του, την Ηρωδιαδα. Της εξηγησε πως ηταν διατεθειμενος για ολα, αρκει η Σαλωμη να χορευε και να μην γινοταν περιγελως των καλεσμενων. Εφησυχασε οταν η απαντηση ηταν πως θα εκανε οτι ηταν ανθρωπινως δυνατον για να την πεισει, διχως ποτε να φανταστει πως η γυναικα του θα προσεφευγε καπου αλλου για συμβουλες.
                         ========================
Δεν δυσκολευτηκε να πεισει την Σαλωμη απο την στιγμη που η τελευταια ακουσε το σχεδιο της Ηρωδιαδας, ενα σχεδιο που ειχε εκπονηθει απο τον ξενο. Η προθεση της Ηρωδιαδας να ξεφορτωθει τον ενοχλητικο ενοικο του κελλιου οσο το δυνατον γρηγοροτερα, σε συνδυασμο με την μοναδικη ευκαιρια που δινοταν στην Σαλωμη να τιμωρησει με τον χειροτερο τροπο τον αναιδη και περηφανο Ιωαννη αλλα και να σιγουρευτει πως δεν θα μπορουσε πια καμια αλλη να τον διεκδικησει ειχαν ξετυλιξει την ακρη του νηματος με γοργους ρυθμους.
Ο Ηρωδης, μπροστα στο φασμα της γελοιοποιησης εναντι τοσο σημαντικων ανθρωπων δεχτηκε ανευ ορων την προταση της Σαλωμης. Ναι, θα χορευε για τους καλεσμενους του, θα χορευε μαλιστα οπως ποτε πριν στην ζωη της, αλλα οτι και να ζητουσε μετα απο τον Ηρωδη αυτος θα το ικανοποιουσε. Η δεσμευση αυτη δε, θα γινοταν ενωπιων ολων των παρευρισκομενων πριν ξεκινησει τον χορο, ωστε να μην υπαρχει τροπος να υπαναχωρησει ο Ηρωδης. Μην εχοντας αλλη επιλογη ο Ηρωδης Αντυπας συμφωνησε σε οτι του ειχε ζητηθει.
                          =========================
Η ιδιοτητα του ξενου σαν απεσταλμενος του Αυτοκρατορα ηταν αυτο που επεισε την Ηρωδιαδα πως η εκτελεση του βαπτιστη δεν θα ειχε απολυτως κανενα αντικτυπο πανω τους απο την επισημη Ρωμαικη εξουσια. Για να διαλυσει μαλιστα καθε αμφιβολια προχωρησε ακομα πιο περα. Την ενημερωσε πως ο ιδιος θα φροντιζε να φερει σε περας την εκτελεση και πως ο βαπτιστης θα επεφτε απο το ιδιο του το χερι. Ετσι, ακομα και αν υπηρχε μια απειροελαχιστη πιθανοτητα καποιος επιτροπος η επαρχος να ηθελε ν' αναμοχλευσει το ζητημα, θα βρισκοταν μπροστα σε αδιεξοδο καθως ο δημιος θα ηταν Ρωμαιος και μαλιστα ενας απο τους πλεον επιφανεις και πολυ κοντα στον Αυτοκρατορα εμπιστος του.
Η αγνοια της Ηρωδιαδας για το τι ειχε συμβει στη Ρωμη καθως και ο αγνωστος ρολος του νεοφερμενου Γαιου Σατουρνινου ηταν αυτα τα στοιχεια που την εκαναν να δεχτει αμεσως την προταση του ξενου. Η Σαλωμη ηταν παντελως αδιαφορη στο ποιος θα εφερνε σε περας την εκτελεση, της εφτανε να ξερει πως ο ανθρωπος που επανειλλημενα την ειχε αρνηθει συντομα θα στερουνταν για παντα το φως του ηλιου σαν τιμωρια.  
                       ===========================
Οταν εφτασε το κρισιμο βραδυ τα παντα ειχαν δρομολογηθει στην εντελεια μεχρι την τελευταια λεπτομερεια. Ο ξενος ειχε ενημερωσει εγκαιρα τον οικοδεσποτη για την προθεση αποχωρησης που ειχαν μαζι με τον Ορατιο, δινοντας του ταυτοχρονα την εντυπωση πως ειχε εξασφαλισει εκ μερους του μια πολυ θετικη αναφορα στα ανωτερα κλιμακια της Ρωμης σχετικα με τον ρολο που ηδη διεδραματιζε ο Ηρωδης στην περιοχη, κανοντας επιπλεον νυξη και για πιθανες μελλοντικες αρμοδιοτητες που θα μπορουσε ν' αναλαβει. Ηταν κατι που πολυ ικανοποιησε τον Ηρωδη που εθεσε σαν μοναδικο σκοπο του να μεινει το τελευταιο τους βραδυ στην Ιερουσαλημ πραγματικα αξεχαστο. Το γεγονος πως ο ξενος επεμενε στο να παραμεινει κρυφο απ' ολους και κυριως απο τον επαρχο Τιβεριο Ποντιο Πιλατο το γεγονος της αποχωρησης τους, μολονοτι αρχικα τον παραξενεψε καπως, στο τελος αποδεχτηκε την προφαση που του ειχε αναφερει ο ξενος και συμφωνησε αμεσα. Εξ' αλλου, το τελευταιο πραγμα που ηθελε ηταν τωρα στο τελος να δυσαρεστησει τους απεσταλμενους της Ρωμης, κατι που ενδεχομενως να ειχε αρνητικο αντικτυπο στον ιδιο.
                       ===========================
Μεσω της Παλμυρας ειχε φροντισει να ειδοποιηθει η προσωπικη φρουρα της Λαελια πως με το πρωτο φως της αυγης θ' αναχωρουσαν, συνεπως επρεπε να βρισκονται στο παλατι του Ηρωδη ετοιμοι. Παλι μεσω της υπηρετριας ειχε λαβει την οριστικη διαβεβαιωση του Κασσιου πως μαζι με εμπιστους, δικους του αντρες θα ηταν εκει τα ξημερωματα για να τους συνοδευσουν μεχρι ενα σημειο ασφαλειας. Η ιδια παρακληση που ειχε ζητησει απο τον Ηρωδη εγινε και στον παλιο φιλο του Ορατιου, ο οποιος δεν μπηκε καν στον κοπο να ρωτησει το γιατι και ετσι εξασφαλισε πως δεν υπηρχε τροπος ο επαρχος να γνωριζει τις κινησεις τους. Δεν ηταν σιγουρος αν ο ιδιος βρισκοταν πισω απο την επιθεση στον Ορατιο μα δεν ειχε την πολυτελεια να το αφησει στην τυχη. Ετσι, ουσιαστικα αυτο που εμενε μονο ηταν να τελειωσει το ζητημα με τον βαπτιστη και ν' αποκτησει το δευτερο μερος του αινιγματος οπως απαιτουσε ο κυβος. Ο Ορατιος ποτε δεν θα μαθαινε τιποτα γι αυτο, δεν χρειαζοταν αλλωστε δεδομενου πως ο βετερανος εκατονταρχος πλεον ειχε προασανατολιστει σε εντελως διαφορετικο μονοπατι.
                          =======================
Η φιεστα ειχε αρχισει απο ωρα μα λιγη σημασια εδινε οπως και οι υπολοιποι καλεσμενοι ουσιαστικα για τον ιδιο λογο, μα με εντελως διαφορετικες προθεσεις. Ο Ηρωδης ειχε φροντισει ο χορος της Σαλωμης να γινει στο τελος, κλεινοντας ετσι την βραδια, με αποτελεσμα οι μεν συνδαιτημονες ν' ανυπομονουν αναμενοντας το μεγαλο γεγονος θελοντας ν' απολαυσουν το εξαισιο θεαμα που θα τους προσφεροταν ενω για τον ιδιο ηταν η εναρξη υλοποιησης του σχεδιου του. Οταν καποια στιγμη εφτασε η στιγμη της ανακοινωσης για την εναρξη του χορου, εν μεσω τυμπανοκρουσιων και ενος λογιδριου που ο Ηρωδης θεωρησε απαραιτητο να βγαλει ο ιδιος επελεξε ν' αποσυρθει. Ειχε μιλησει με την Ηρωδιαδα για τον τροπο με τον οποιο θα ενημερωνοταν οσο αφορουσε την εκτελεση του βαπτιστη και το μονο που ειχε να κανει ηταν απλα να περιμενει εξω απο την αιθουσα του συμποσιου μεχρι να ερχοταν εκεινη η στιγμη.
Το μονο που τον απασχολουσε ηταν να πηγαιναν ολα οπως ειχε προβλεψει και να μην συνεβαινε κατι κατα την διαρκεια της απουσιας του που θ' αλλαζε δραματικα τα γεγονοτα. 
                             ====================
Κανεις δεν τον καταλαβε οταν σηκωθηκε και βγηκε απο την αιθουσα ακριβως την στιγμη που η Σαλωμη εκανε την εμφανιση της και ζητησε τον λογο ενωπιων ολων. Εξω απο την μεγαλη σαλα του ηταν αδυνατον να σταθει σ' ενα σημειο, πραγμα που τον ειχε οδηγησει στο να βηματιζει νευρικα πανω κατω ενω οι φωνες, τα γελια και τα χειροκροτηματα εφταναν ξεκαθαρα στ' αυτια του. Ειχε την αισθηση πως ο χρονος κυλουσε βασανιστικα αργα κι οσο περνουσε η ωρα οι σκεψεις ανησυχιας πολλαπλασιαζονταν ταχιστα. 
Η εμφανιση ενος φρουρου καμποση ωρα αργοτερα ηταν αυτη που εδιωξε μονομιας ολες τις αρνητικες σκεψεις. Ακουσε με προσοχη αυτα που του ειχε να του πει και του ζητησε να μεταφερει στην Ηρωδιαδα πως ολα θα γινονταν οπως ειχαν προγραμματισει.
Πηρε μια βαθια ανασα ενω ο φρουρος εφευγε προσπαθωντας να κρατησει τους εντονους παλμους της καρδια του σε χαμηλα επιπεδα. Με γρηγορο βημα ξεκινησε την καταβαση προς τα μπουντρουμια του Ηρωδη, εκει που ηταν φυλακισμενος ο Ιωαννης. 

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 37


Την παρακολουθουσε ενω κατεβαινε αργα και προσεκτικα την μεγαλη σκοτεινη ελικοειδη πετρινη σκαλα που οδηγουσε στα μπουντρουμια του παλατιου του Ηρωδη. Ενας δαυλος που κρατουσε στο αριστερο της χερι ηταν το μονο μεσο που φωτιζε το διαβα της, ομως ακομα κι αυτος αδυνατουσε να προσφερει μια ασφαλη καθοδο δεδομενου του περιορισμενου χωρου που μπορουσε να καλυψει. Το μακρυ καφε της φορεμα σερνοταν πισω της, με την ακρη του να βρισκεται δυο με τρια σκαλοπατια πισω ενω μια κουκουλα την προστατευε απο το ν' αποκαλυφθουν τα χαρακτηριστικα της σε οσους δεν το επιθυμουσε.
Ομως ο ξενος ηξερε πολυ καλα ποια ηταν, που πηγαινε και ποιος ηταν ο λογος. Ετσι απλα ειχε περιοριστει στο να την παρακολουθει διακριτικα φροντιζοντας να μην γινει αντιληπτος.
Οση ωρα διαρκουσε αυτη η καθοδος περασαν απο το μυαλο του τα γεγονοτα των τελευταιων ημερων κι αυτο δεν μπορεσε παρα να του αφησει ενα σαρδονιο χαμογελο στα χειλη.
                             ======================
Ακομα και να ειχε ζητησει ολα αυτα που συνεβησαν παλι τοσο τελεια δεν θα εξελισσονταν τα πραγματα. Κατ' αρχας ειχε πεισει τον Ορατιο ν' αποφυγει τις εξοδους απο το παλατι του Ηρωδη φοβουμενος μια επαναληπτικη επιθεση. Αλλο που δεν ηθελε ο βετερανος εκατονταρχος. Περνουσε ολη του την μερα με την Λαελια και καθολου δυσαρεστημενος δεν φαινοταν μ' αυτο. Ετσι ειχε λιγοστεψει κατα μια τις εννοιες του. Τον συμπαθουσε τον Ορατιο. Του αρεσε που τον εβλεπε να ειναι σε τοσο καλη διαθεση και συν τοις αλλοις δεν τον ειχε στα ποδια του οσο χρονικο διαστημα χρειαζοταν για να οργανωσει το θεμα με τον βαπτιστη διχως να γινει αντιληπτος. Η Λαελια απο την αλλη φαινοταν ν' αρκειται στον Ορατιο ενω για καποιον αγνωστο - και αδιαφορο για τον ιδιο τον ξενο λογο - εμοιαζε να τον αποφευγει.
Ολα αυτα του ειχαν δωσει την ανεση να εκτελεσει μεθοδικα, σαν την αραχνη που περιμενει στωικα την τροφη της να πεσει στον ιστο της, το σχεδιο που ειχε πονησει.
Ενα σχεδιο που ειχε σαν επομενο στοχο την Ηρωδιαδα.
                            ======================      
Εκμεταλλευτηκε την προθεση της ν' ανοιχτει απεναντι του προσπαθωντας ν' αποσπασει πληροφοριες για τον πραγματικο λογο της παρουσιας και των δυο τους εκει και και κατορθωσε να εκμαιευσει αυτος στοιχεια που θα του ηταν χρησιμα. Εμαθε πως ετρεφε μια απιστευτη αντιπαθεια για τον βαπτιστη ο οποιος δεν σταματουσε να στηλιτευει τον τροπο ζωης της. Ομως δεν τολμουσε να προχωρησει σε καποιες κινησεις αντιδρασης φοβουμενη οτι κατι τετοιο ισως να διαταρασσε τις ισορροπιες που ηθελε η Ρωμαικη αρχη στην περιοχη. Ετσι, οταν ο ξενος την καθησυχασε πως δεν θα συνεβαινε κατι το τρομερο απο την πλευρα της Ρωμης αν τον συλλαμβαναν και τον κρατουσαν για λιγο χρονικο διαστημα φυλακισμενο της εδωσε την αφορμη ν' αρχισει να πιεζει τον Ηρωδη να λαβει μετρα.
Υποκυπτοντας τελικα στις πιεσεις ο Ηρωδης Αντυπας φροντισε με συνοπτικες διαδικασιες να φυλακιστει ο Ιωαννης, εχοντας παντα στις προθεσεις του μια αμεση απελευθερωση οταν σταματουσε να φερεται τοσο εχθρικα απεναντι στην οικογενεια του.
                            =======================
Η συλληψη και η φυλακιση του Ιωαννη δεν φανηκε να δυσαρεστει ενα ακομα ατομο που εμοιαζε να το απασχολει η τυχη του βαπτιστη. Η Σαλωμη, αν και αρχικα ειδε την κινηση αυτη αρνητικα, στο τελος μεταπειστηκε απο την Ηρωδιαδα που με την σειρα της ειχε χρησιμοποιησει επιχειρηματα που της ειχε δωσει ο ξενος. Η αισθηση πως αν και θα ηταν περιορισμενος σ' ενα σκοτεινο κελλι θα βρισκοταν ομως μια ανασα απο την ιδια υπερισχυσε καθως προσπαθουσε να θεσει σ' εφαρμογη τα δικα της σχεδια που ειχαν επικεντρο τον Ιωαννη.
Ο ξενος ηταν πια σιγουρος πως η κορη του Ηρωδη, με καποιο ανεξηγητο τροπο, ειχε γοητευτει τοσο απο τον βαπτιστη που πλεον αυτη η ελξη που ενοιωθε μετατρεποταν σταδιακα σε εθισμο που αδυνατουσε να χαλιναγωγησει. Αυτο ηταν το κομβικο σημειο πανω στο οποιο ο ξενος ειχε ουσιασικα στηριξει ολο του το σχεδιο. Το μονο που ειχε να κανει ηταν να εκμεταλλευτει καταλληλα το αρρωστημενο παθος της Σαλωμης προς οφελος του. Και αυτο ηταν κατι που μπορουσε να πετυχει με μια σχετικα ανεση.
                          =====================
Η παντελης ελλειψη αντιδρασης απο την μερια του Ρωμαιου επιτροπου, του Τιβεριου Ποντιου Πιλατου, τον υποψιασε πως αυτη η αδιαφορια σχετικα με την συλληψη του βαπτιστη εκρυβε κατι στο βαθος και χαρη στον Κασσιο Λιβιο Μαρκελλο εμαθε σχετικα με την παρουσια του Γαιου Σεντιου Σατουρνινου. Μολονοτι δεν ειχε σχεσεις μαζι του απο την εποχη που βρισκοταν στην Ρωμη το ονομα δεν του ηταν αγνωστο. Ηταν το προσωπο πισω απο την επιλυση πολυπλοκων και λεπτων καταστασεων που στην ουσια αφορουσαν τον Τιβεριο Ιουλιο Καισαρα Αυγουστο και δεν επρεπε να φτασουν μεχρι την Συγκλητο. Ηταν πανευκολο να συνδεσει την παρουσια του Σατουρνινου με την επιθεση που ειχε υποστει ο Ορατιος. Ενα ακομα κομματι του μυστηριου ειχε λυθει μα προτιμησε να μην κανει αναφορα στον Ορατιο φοβουμενος μια εκτος σχεδιων αντιδραση απο τον οξυθυμο εκατονταρχο. Τελικα αυτος ο Κασσιος Λιβιος Μαρκελλος ειχε αποδειχτει πολυτιμος συμμαχος και ηταν πραγματι κριμα που με τον τροπο που ειχαν εξελιχθει τα πραγματα και την αδυναμια επιστροφης του ιδιου αλλα και του Ορατιου στην Ρωμη δεν μπορουσαν να τον παρουν μαζι τους. 
                          ======================
Μεχρι τη δεδομενη στιγμη το σχεδιο ειχε λειτουργησει με απολυτη ακριβεια. Ομως τα δυσκολα φαινοταν να ειναι απο δω και περα. Με ποιον τροπο θα καταφερνε να παρει τη ζωη του βαπτιστη αποκτωντας το μυστικο που εν αγνοια εκρυβε στο κεφαλι του και παραλληλα να μην φανει πως αυτος ειχε οδηγησει τα πραγματα εκει ?
Ειχε και γι αυτο την λυση. Το μονο που χρειαζοταν ηταν μια ωθηση εκει που ηταν απαραιτητο και ολα τα υπολοιπα θα ερχονταν απο μονα τους. Αυτος ηταν και ο λογος που ενα βραδυ ακομα παρακολουθουσε την Σαλωμη που επισκεπτοταν κρυφα απ' ολους τον φυλακισμενο.
Περιμενε στωικα να φτασει η κοπελα στο καταλληλο σημειο και με μια μικρη βοηθεια θα ειχε το αποτελεσμα που αναζητουσε. Την εβλεπε καθημερινα να βρισκεται σε ολοενα και χειροτερη ψυχολογικη κατασταση, προφανως προσκρουωντας στην σταθερη και απαρεγκλιτη σταση του Ιωαννη. Ενοιωθε πως το σημερινο βραδυ ηταν το σωστο για να κανει την κινηση του. Αρκει το αποτελεσμα που θα εισεπραττε η απογοητευμενη Σαλωμη να ηταν το ιδιο.
                         =====================
Αυτο που διευκολυνε ακομα περισσοτερο την εκτελεση του σχεδιου του ηταν πως ο βαπτιστης, ακομα και τωρα που βρισκοταν φυλακισμενος, δεν ειχε σταματησει να εξαπολυει μυδρους κατα της Ηρωδιαδας και του αντρα της, παντα στοχευοντας στην εκλυτη, ασωτη και ακολαστη ζωη που εκαναν. Δεν ηταν μαλιστα λιγες οι φορες που οι φωνες του και οι προτροπες για μετανοια και συμμορφωση που αφορουσαν το ζευγος περνουσαν τους φρουρους και ακουγονταν σε σημεια μεσα στο παλατι. Το γεγονος αυτο εξοργιζε ακομα πιο πολυ την Ηρωδιαδα που ειχε αρχισει να σκεφτεται πως η μεταφορα του Ιωαννη απο τον Ιορδανη ποταμο στο κελλι ισως τελικα να μην ηταν και οτι πιο σωφρων ειχε διαπραξει. Ειχε πεσει στην αντιληψη του ξενου αυτη της η δυσφορια και κατα καποιο τροπο αυτο τον πιεζε χρονικα σε σχεση με τις επομενες κινησεις του. Ειχε καταληξει στο γεγονος πως οτι ηταν να γινει επρεπε να συμβει στην μεγαλη γιορτη που θα διοργανωνε ο Ηρωδης σε τρεις μερες διαφορετικα ισως να εχανε την ευκαιρια.
                          =======================
Σταματησε αποτομα και εγινε ενα με τις σκιες σε μια κογχη καθως ειδε την Σαλωμη να κοιταει εξονυχιστικα γυρω της προσπαθωντας να σιγουρεψει πως δεν την ειχε ακολουθησει καποιος.
Οταν ξεμυτισε την ειδε να πλησιαζει στο κελλι που ηταν ο κρατουμενος. Συνεχισε να μενει κρυμμενος και εκανε απολυτη ησυχια για ν' ακουσει τον διαλογο. Ενοιωσε ενα κυμα ικανοποιησης να τον πλημμυριζει καθως απο την κουβεντα που ακουγε διαπιστωνε πως ολα πηγαιναν οπως τα ειχε σχεδιασει. Εμεινε λαθρακουστης μεχρι την στιγμη που ο τονος της συζητησης ανεβηκε, εκτραχυνθηκε και δυσαρεστησε ακομα μια φορα την Σαλωμη.
Με γοργα βηματα απομακρυνθηκε και προσπαθησε να εντοπισει το καταλληλο σημειο για να περιμενει την κοπελα. Αν χειριζοταν σωστα την κατασταση τοτε θα ειχε αρχισει η αντιστροφη μετρηση για την υλοποιηση του σχεδιου του. 
Ηξερε πως ενοιωθε απεναντι του. Ηταν ενα κραμα αντιπαθειας, φοβου και περιφρονησης. Ομως ειχε στα υπερ του δυο μεγαλα πλεονεκτηματα, τον αιφνιδιασμο και την ικανοτητα να οδηγει τετοια κοριτσοπουλα εκει που ο ιδιος επιθυμουσε.
                         =========================
Χτυπησε με τετοια δυναμη την πορτα πισω της που ο ηχος θα ειχε ακουστει σε καθε σημειο του παλατιου. Τυφλωμενη απο την οργη και τον θυμο της σωριαστηκε εξουθενωμενη στο κρεββατι της διχως ν' αντιληφθει την ξενη παρουσια στο δωματιο της.
-'Προσωπικα πιστευω πως αυτο δεν ειναι κατι που θα επρεπε να σε απογοητευσει' ακουσε μια φωνη πισω της. 'Καποια στιγμη θα βρεις εναν αλλο' συνεχισε η ιδια φωνη.
Γυρισε αποτομα και τον ειδε. Ηθελε να ρωτησει πως ειχε βρεθει στο δωματιο της, με ποιο δικαιωμα ανακατευοταν στη ζωη της και αλλα πολλα και παραξενευτηκε οταν ακουσε τον εαυτο της ν' απανταει εντελως διαφορετικα, σχεδον μ' εναν απολογητικο τονο.
-'Δεν καταλαβαινω γιατι' ειπε. 'Αυτη η επιμονη του, η αρνηση του'......
-'Κοιτα' την διεκοψε εντεχνα 'θα μπορουσα να σου πω πως ειναι ταγμενος σε κατι αλλο, πως τον εχει πληρως απορροφησει η οποια αποστολη νομιζει πως εχει η οτι οι ζωες σας δεν κινουνται σε παραλληλους δρομους. Μα ολα αυτα θα ηταν ενα ψεμα και τιποτα περισσοτερο'. 
                            ====================
-'Τι θελεις να πεις' ? ρωτησε καχυποπτα η κοπελα.
-'Αντρας ειμαι, κατι καταλαβαινω. Ειναι φανερο πως υπαρχει καποια αλλη, ισως οχι τοσο ομορφη η πλουσια οπως εσυ αλλα αυτη τον συγκινει. Του εισαι αδιαφορη. Θα περιμενει να βγει και θα παει να την βρει. Μην σε στεναχωρει πως εχασες απο καποια υποδεεστερη. Δεξου απλα πως δεν θα τον εχεις ποτε γιατι αγαπαει μια αλλη'.
-'Υπαρχει αλλη' ? ρωτησε ενω ενα ελαφρυ τρεμουλο θυμου χρωματισε την φωνη της.
-'Μα φυσικα' απαντησε ο ξενος. 'Για ποιον αλλο λογο πιστευεις οτι σε απορριπτει ? Οτι και να κανεις δεν προκειται να γινει δικος σου'.
Η φωνη της Σαλωμης του θυμισε αμονι που δουλευε ασταματητα πανω στο μεταλλο.
-'Αν δεν τον εχω εγω τοτε δεν θα τον αποκτησει καμια αλλη' ειπε.
-'Δεν σε καταλαβαινω' προσποιηθηκε τον ανηξερο ο ξενος. 'Πως μπορει να γινει κατι τετοιο' ?
-'Προτιμω να τον δω νεκρο μπροστα στα ποδια μου παρα να ξερω πως θα ειναι με αλλη' απαντησε η Σαλωμη διχως να δει την λαμψη ικανοποιησης που γεμισε τα ματια του ξενου.  

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                     ΚΕΦΑΛΑΙΟ 36


Αφησε τον Ορατιο να ξεκουραστει στο δωματιο του αφου ειχε προηγουμενως σιγουρευτει πως η Λαελια δεν ειχε ακομα επιστρεψει. Βγηκε στο βορεινο μπαλκονι του δικου του δωματιου προσπαθωντας να συμμαζεψει τις σκεψεις του και να ιεραρχησει τις μελλοντικες του κινησεις.
Ο ανθρωπος που εψαχνε εναγωνιωδως μεσω του κυβου ειχε βρεθει. Ηταν αυτος που εξαπελυε μυδρους κατα του Ηρωδη και της γυναικας του για την ακολαστη ζωη που εκαναν και εν αγνοια του ειχε γινει το προσωπο πανω στο οποιο ειχε αποκτησει εμμονη η κορη τους η Σαλωμη.
Μολονοτι ο ιδιος δεν διεκρινε καποια απειλη στον βαπτιστη η στον φερομενο ως προφητη Ιησου αυτο δεν σημαινε αυτοματα πως με το ιδιο ματι θα το αντιμετωπιζαν οι τοπικες αρχες, και για την ακριβεια ο καινουριος επιτροπος, ο Τιβεριος Ποντιος Πιλατος. Αν τους θεωρουσαν κινδυνο για την ασφαλεια της Αυτοκρατοριας μπορει ξαφνικα να τους εχανε μεσα απο τα χερια του και τοτε ποτε δεν θ' αποκτουσε αυτο που ηθελε. Ηταν κι αυτη η δολοφονικη επιθεση εναντιον του Ορατιου που καλλιστα μπορουσε να συνδεθει με τον ιδιο. Συν τοις αλλοις, ειχε τους αναπαντεχους ερωτες του εκατονταρχου με την Λαελια που περιεπλεκε ακομα περισσοτερο την κατασταση. Επρεπε να βρει ενα σχεδιο δρασης μα τελικα το σχεδιο βρηκε αυτον.  
                         =======================
-'Αποτυχια, μια τεραστια αποτυχια' ειπε ο αντρας βηματιζοντας πανω-κατω εκνευρισμενος. 'Και το χειροτερο ειναι πως τωρα ειναι προειδοποιημενοι' συνεχισε με οργισμενη φωνη.
-'Ηρεμησε Γαιε Σεντιε' προσπαθησε να τον εξευμενισει ο Πιλατος. 'Θα εχουμε κι αλλη ευκαιρια και αυτη τη φορα δεν θα παει χαμενη'.
Ο Γαιος Σεντιος Σατουρνινος γυρισε και τον κοιταξε λες και ειχε απεναντι του ενα παραφρονα.
-'Εισαι εντελως ηλιθιος' ? ρωτησε και η φωνη του σχεδον δονησε ολο το δωματιο. 'Οι δικοι σου δεν τα καταφεραν με αριθμητικο πλεονεκτημα και με τον αιφνιδιασμο υπερ τους. Τι σε κανει να πιστευεις πως θ' ανταπεξελθουν τωρα που οι αλλοι ειναι υποψιασμενοι ? Μα τον Ιανο Πιλατε, δεν εχεις ιδεα για το ποσο δυσκολη ειναι η θεση σου. Τι θα μεταφερω στον Αυτοκρατορα' ? 
-'Υπαρχει ακομα ενα χαρτι να παιξουμε' ειπε ο Πιλατος 'κι αυτο ειναι σιγουρα κατι που δεν θα το περιμενουν. Το μονο που χρειαζομαστε ειναι μερικες μερες απραξιας και μετα.....'
-'Τι ακριβως εχεις στο μυαλο σου' ? ρωτησε ο Γαιος, λιγο πιο ηρεμα αυτη τη φορα.
-'Ακουσε με προσεκτικα' απαντησε ο Πιλατος μ' ενα σαρδονιο χαμογελο. 
                         =========================
Ειδε την Λαελια απο το μπαλκονι να επιστρεφει με αγνωστη συνοδεια και αμεσως κινησε για να κατεβει. Σχεδον στη μεση του διαδρομου επεσε κυριολεκτικα πανω στη Σαλωμη.
Το βλεμμα που του εριξε ηταν κατι ενδιαμεσο σε απεχθεια, αποστροφη και συγκρατημενο φοβο.
-'Να φανταστω πως ειμαι ο μαναδικος που ξερει για τις σταθερες και απαρεγκλιτες βολτες σου' ? της πεταξε χωρις περιστροφες. 'Η δεν ειναι μυστικο κι απλα προστεθηκα κι εγω στους ηδη υπαρχοντες γνωστες' ?
-'Εισαι τρελος' ηταν η απαντηση. 'Δεν εχω ιδεα για τι πραγμα μιλας'.
Ενα μικρο, πνιχτο γελακι εκ μερους του ξενου ακουστηκε πιο απειλητικο απ' οτιδηποτε.
-'Κοιτα, δεν θελω να μαθει κανενας τιποτα' ειπε ανασκευαζοντας αμεσα την προηγουμενη τοποθετηση της. 'Ειμαι διατεθειμενη να κανω τα παντα για να μην μαθευτει τιποτα' συμπληρωσε ενω ενας ποταμος λαγνων υποσχεσεων ξεχυθηκε απο τα ματια της.
-'Τα παντα' επανελαβε ο ξενος σαν να ηθελε να σιγουρεψει οτι μολις ειχε ακουσει. 'Το κραταω αυτο' ειπε και παρατωντας συξυλη την Σαλωμη απομακρυνθηκε απο κοντα της. 
                        =========================
Την προλαβε την στιγμη που κατεβαινε απο το αλογο. Πλησιασε κοιτωντας εξονυχιστικα την ρωμαικη της συνοδεια αντιλαμβανομενος πως δεν ηταν αυτη που της ειχε παραχωρησει ο πατερας της. Η κοπελα τον ειδε να ερχεται κατα πανω της κι εκανε ενα βημα πισω.
-'Ανεβα στο δωματιο σου και περιμενε με εκει' ειπε με τονο που δεν σηκωνε αντιρρηση. 'Ποιοι ειστε εσεις' ? ρωτησε απευθυνομενος στους αντρες της συνοδειας της μην περιμενοντας να δει αν η Λαελια ειχε υπακουσει στην εντολη του.
-'Κασσιος Λιβιος Μαρκελλος' απαντησε ο επικεφαλης 'αρχηγος της φρουρας του Ρωμαιου επιτροπου Τιβεριου Ποντιου Πιλατου, στις διαταγες σας'.
-'Πως βρεθηκατε μαζι με την κοπελα' ? ρωτησε μ' ενα τονο καχυποψιας. 'Που βρισκεται η προσωπικη της φρουρα' ?
Ο Κασσιος του εξηγησε συνοπτικα τι ειχε συμβει και μονο οταν ο ξενος εμαθε πως ηταν παλιοι φιλοι με τον Ορατιο ησυχασε. Τους ευχαριστησε για την προστασια που ειχαν προσφερει στην Λαελια και την στιγμη που απομακρυνονταν ο ξενος επιασε απο το χερι τον Κασσιο.
-'Που μπορω να σε βρω αν σε χρειαστω' ? ρωτησε.
-'Στειλτε καποιον στον διοικητηριο και γω θα ερθω αμεσως' ηταν η απαντηση. 
                           ======================
Βρηκε την Λαελια οντως να τον περιμενει στο δωματιο της. Την σταματησε με μια κινηση του χεριου την στιγμη που ηταν ετοιμη να πει κατι κι ερευνησε σχολαστικα το δωματιο. Οταν σιγουρευτηκε πως ηταν οι δυο τους στραφηκε πως το μερος της.
-'Εισαι ο πιο αντιπαθης ανθρωπος που εχω συναντησει ποτε μου' αρχισε. 'Με ποιο δικαιωμα'...
-'Ο Ορατιος ειναι στο δωματιο του και ξεκουραζεται' απαντησε ο ξενος αδιαφορωντας για τον πομπωδη προλογο που ειχε ξεκινησει η Λαελια. 'Θα σου ελεγα να πας σε λιγο, να τον αφησεις να κοιμηθει λιγο. Ηταν πολυ τυχερος που δεν επαθε τιποτα στην επιθεση' συμπληρωσε.
Ειδε τα γουρλωμενα ματια της κοπελας να τον κοιτανε εκπληκτα και της εξηγησε τι ειχε συμβει. Η Λαελια σωριαστηκε σε μια καρεκλα μην μπορωντας να πιστεψει τι ειχε γινει.
-'Οπως καταλαβαινεις αν δεν μπορεσουν να κανουν κακο σε μας θα στραφουν σε σενα' ειπε ο ξενος. 'Νομιζω πως ηρθε η ωρα να φυγεις για το σπιτι σου'.
-'Δεν παω πουθενα' ηρθε η απαντηση μ' ενα στιβαρο τονο. 'Δεν αφηνω τον Ορατιο, ειδικα τωρα, προσπαθησε να το καταλαβεις'.
                            ===================== 
Την αφησε μονη της αφου διαπιστωσε γρηγορα πως η κουβεντα μαζι της ηταν αδιεξοδη. Θα εκανε αυτο που ηθελε, πραγμα που σημαινε οτι τα πραγματα παρεμεναν πολυπλοκα. Ομως αυτο που προειχε ηταν ο βαπτιστης και πως θα μπορουσε να φερει σε περας τον σκοπο του.
Μπηκε στο δωματιο του κι αντικρυσε ενα ζευγαρι σταχτοπρασινα ματια να τον κοιταζουν εντονα. Για λιγο βυθιστηκε μεσα τους και μετα αφησε το βλεμμα του να περιπλανηθει.
Το προσωπο που διακοσμουσαν αυτα τα ματια ηταν σαν κι εκεινα τα μοναδικα τεχνουργηματα απο την Απω Ανατολη, τοσο τελεια και φινετσατα, καμωμενα απο αλαβαστρο. Ενας χειμαρρος απο εβενινα, στιλπνα, ζωντανα λες μαλλια πλαισιωναν αυτο το σμιλεμενο απο τεχνιτη προσωπο.
Συνεχισε την περιπλανηση του ενω ενοιωσε την ανασα του να γινεται βαρια κι ασθμαινουσα.
Η καμπυλη του λαιμου, σαν τις τοξωτες γεφυρες που συνεπαιρνουν το βλεμμα του οδοιπορου, οδηγουσε σ' ενα τελειο, καταλευκο στηθος, τοσο υπεροχα λειο και καθαρο που ορκο θα επαιρνε πως ουτε ματια δεν το ειχε αγγιξει η χαιδεψει ποτε. Προχωρησε πιο χαμηλα.
                          ===================
Η καλοφτιαγμενη κι επιπεδη κοιλια τον οδηγησε να παγωσει το βλεμμα του αναμεσα στα προκλητικα μισανοιχτα ποδια και να ξεχαστει εκει για λιγο. Ολοκληρωσε την περιπλανηση του με τα δυο μακρια, υπεροχα ποδια που ουτε ενα σημαδακι η η παραμικρη ατελεια δεν μπορουσε να βρεθει πανω τους. Ανεβασε γοργα τα ματια του παλι απο κει που ειχε αρχισει.
Η φωνη του βγηκε περιεργα, ισως να εφταιγε το στομα του που ειχε ξεραθει.
-'Απ' οτι αντιλαμβανομαι οταν ελεγες 'τα παντα' κυριολεκτουσες. Ομολογω πως δεν περιμενα πως 'τα παντα' θα συμπεριελαμβαναν και κατι τετοιο'.
-'Ειμαστε συμφωνοι λοιπον' ? ρωτησε η Σαλωμη.
Τα λογια του βαπτιστη ηρθαν βιαστικα στο μυαλο του. Με μια αποτομη κινηση εσκυψε και μαζεψε το φορεμα της απο το πατωμα και το πεταξε στην κοπελα που ηταν ξαπλωμενη στο κρεβατι. Η Σαλωμη διστασε, βουτηγμενη στην αμηχανια, μα ντυθηκε οσο πιο γρηγορα μπορουσε και ετρεξε προς την εξοδο.
-'Ναι, ειμαστε συμφωνοι' ειπε ο ξενος την στιγμη που η Σαλωμη εβγαινε απο το δωματιο.   
                        =======================
Ο Ηρωδης ακουγε μια μακροσκελεστατη εκθεση ενος μηχανικου σχετικα με την ανακατασκευη ενος κτισματος δημοσιων λουτρων οταν με την ακρη του ματιου του ειδε την γυναικα του να του κανει νοημα να τελειωνει την συζητηση πιο γρηγορα. Εκοψε τον μηχανικο λεγοντας του πως μπορουσαν τα υπολοιπα να τα δουν μετα και της εγνεψε να ερθει κοντα.
-'Φανταζομαι να ειναι κατι σοβαρο' ειπε. 'Αφησα στη μεση το θεμα των λουτρων και'....
-'Σου λεει κατι το ονομα Γαιος Σεντιος Σατουρνινος' ? τον εκοψε η Ηρωδιαδα.
-'Οχι, θα επρεπε' ? ρωτησε απορημενος.
-'Ναι, κανονικα ναι. Ειναι ενας απο τους εμπιστους του Αυτοκρατορα, ανθρωπος για διεκπεραιωση δυσκολων αποστολων, αν καταλαβαινεις τι εννοω'.
-'Καταλαβαινω αλλα τι σχεση εχει αυτο με μας' ?
-'Βρισκεται στην πολη εδω και μερικες μερες' ειπε η Ηρωδιαδα. 'Προσπαθησε να μην γινει αντιληπτη η παρουσια του απο κανεναν αλλα απο δικους μου ανθρωπους εμαθα πως φιλοξενειται απο τον Ποντιο Πιλατο'.
                         ======================
-'Αυτο ειναι πολυ περιεργο' απαντησε ο Ηρωδης. 'Για ποιο λογο κρυβεται' ?
-'Προσπαθω να μαθω αλλα δεν θα ειναι ευκολο. Πιστευω πως εχει να κανει με τους δυο επισκεπτες μας. Κατι παιζεται πισω απο την πλατη μας, κατι μεγαλο και φοβαμαι πως οι εξελιξεις θα μας προσπερασουν. Κοιτα να εισαι πιο συγκρατημενος κι επιφυλακτικος. Δυσκολα θα ξεκαθαρισει ποιον μπορουμε να εμπιστευομαστε και ποιος ειναι αυτος που θα μας ηταν χρησιμος σχετικα με την εικονα που εχει η Ρωμη για μας'.
Ο Ηρωδης κουνησε καταφατικα το κεφαλι του κι αγγιξε με το χερι του το πηγουνι του.
-'Με ανησυχει λιγο η συμπεριφορα της κορης σου' ειπε την στιγμη που η Ηρωδιαδα ετοιμαζοταν να φυγει. 'Δεν βοηθαει καθολου στην προσπαθεια που κανουμε. Τωρα τελευταια ειναι παγερα αδιαφορη στο οτιδηποτε συμβαινει μεσα σ' αυτο το σπιτι. Μηπως θα επρεπε'....
Η Ηρωδιαδα τον διεκοψε κανοντας μια κινηση με το χερι της.
-'Ασε την Σαλωμη σε μενα' ειπε. 'Εσυ προσπαθησε μηπως εκμαιευσεις κατι απ' αυτους τους δυο που θα μας βοηθησει. Τα υπολοιπα ειναι δικη μου δουλεια'. 
                      =========================
Ο Ορατιος ανοιξε τα ματια του μετα απο ενα πολυωρο, βαθυ υπνο και προσπαθησε να προσανατολιστει μεσα στο ημιφως του δωματιου του. Τον πονουσαν επιλεκτικα σημεια του κορμιου του απο την μαχη με τους μισθοφορους και αυτο ηταν ενα σημαδι πως ειχε αρχισει να γερναει. Αν δεν ειχε εμφανιστει ο ξενος τωρα θα ηταν αλλο ενα πτωμα σ' ενα σκονισμενο δρομακι αυτης της αθλιας πολης. Δεν ειχε ποτε την επιθυμια να ζησει για παντα, ηξερε και ειχε συμβιβαστει με την ιδεα του θανατου μετα απο τοσους πολεμους που ειχε βιωσει. Υπηρξε μαλιστα εποχη που θεωρουσε τιμη του ν' αφησει την τελευταια του ανασα σ' ενα ενδοξο πεδιο μαχης. Ομως τωρα, εδω, αυτη τη δεδομενη στιγμη, το μονο που ζητουσε ηταν να καταφερνε να ζησει οσο πιο πολυ μπορουσε. Η παρουσια της Λαελια του ειχε αλλαξει μονομιας καθε προηγουμενο σκεπτικο, του ειχε διαφοροποιησει εναν ολοκληρο τροπο αντιμετωπισης και φιλοσοφιας με τον οποιο πορευοταν χρονια τωρα. 
Σηκωθηκε δυσκολα απο το κρεβατι του, ντυθηκε κι ετρεξε να την βρει.