ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 37
Την παρακολουθουσε ενω κατεβαινε αργα και προσεκτικα την μεγαλη σκοτεινη ελικοειδη πετρινη σκαλα που οδηγουσε στα μπουντρουμια του παλατιου του Ηρωδη. Ενας δαυλος που κρατουσε στο αριστερο της χερι ηταν το μονο μεσο που φωτιζε το διαβα της, ομως ακομα κι αυτος αδυνατουσε να προσφερει μια ασφαλη καθοδο δεδομενου του περιορισμενου χωρου που μπορουσε να καλυψει. Το μακρυ καφε της φορεμα σερνοταν πισω της, με την ακρη του να βρισκεται δυο με τρια σκαλοπατια πισω ενω μια κουκουλα την προστατευε απο το ν' αποκαλυφθουν τα χαρακτηριστικα της σε οσους δεν το επιθυμουσε.
Ομως ο ξενος ηξερε πολυ καλα ποια ηταν, που πηγαινε και ποιος ηταν ο λογος. Ετσι απλα ειχε περιοριστει στο να την παρακολουθει διακριτικα φροντιζοντας να μην γινει αντιληπτος.
Οση ωρα διαρκουσε αυτη η καθοδος περασαν απο το μυαλο του τα γεγονοτα των τελευταιων ημερων κι αυτο δεν μπορεσε παρα να του αφησει ενα σαρδονιο χαμογελο στα χειλη.
======================
Ακομα και να ειχε ζητησει ολα αυτα που συνεβησαν παλι τοσο τελεια δεν θα εξελισσονταν τα πραγματα. Κατ' αρχας ειχε πεισει τον Ορατιο ν' αποφυγει τις εξοδους απο το παλατι του Ηρωδη φοβουμενος μια επαναληπτικη επιθεση. Αλλο που δεν ηθελε ο βετερανος εκατονταρχος. Περνουσε ολη του την μερα με την Λαελια και καθολου δυσαρεστημενος δεν φαινοταν μ' αυτο. Ετσι ειχε λιγοστεψει κατα μια τις εννοιες του. Τον συμπαθουσε τον Ορατιο. Του αρεσε που τον εβλεπε να ειναι σε τοσο καλη διαθεση και συν τοις αλλοις δεν τον ειχε στα ποδια του οσο χρονικο διαστημα χρειαζοταν για να οργανωσει το θεμα με τον βαπτιστη διχως να γινει αντιληπτος. Η Λαελια απο την αλλη φαινοταν ν' αρκειται στον Ορατιο ενω για καποιον αγνωστο - και αδιαφορο για τον ιδιο τον ξενο λογο - εμοιαζε να τον αποφευγει.
Ολα αυτα του ειχαν δωσει την ανεση να εκτελεσει μεθοδικα, σαν την αραχνη που περιμενει στωικα την τροφη της να πεσει στον ιστο της, το σχεδιο που ειχε πονησει.
Ενα σχεδιο που ειχε σαν επομενο στοχο την Ηρωδιαδα.
======================
Εκμεταλλευτηκε την προθεση της ν' ανοιχτει απεναντι του προσπαθωντας ν' αποσπασει πληροφοριες για τον πραγματικο λογο της παρουσιας και των δυο τους εκει και και κατορθωσε να εκμαιευσει αυτος στοιχεια που θα του ηταν χρησιμα. Εμαθε πως ετρεφε μια απιστευτη αντιπαθεια για τον βαπτιστη ο οποιος δεν σταματουσε να στηλιτευει τον τροπο ζωης της. Ομως δεν τολμουσε να προχωρησει σε καποιες κινησεις αντιδρασης φοβουμενη οτι κατι τετοιο ισως να διαταρασσε τις ισορροπιες που ηθελε η Ρωμαικη αρχη στην περιοχη. Ετσι, οταν ο ξενος την καθησυχασε πως δεν θα συνεβαινε κατι το τρομερο απο την πλευρα της Ρωμης αν τον συλλαμβαναν και τον κρατουσαν για λιγο χρονικο διαστημα φυλακισμενο της εδωσε την αφορμη ν' αρχισει να πιεζει τον Ηρωδη να λαβει μετρα.
Υποκυπτοντας τελικα στις πιεσεις ο Ηρωδης Αντυπας φροντισε με συνοπτικες διαδικασιες να φυλακιστει ο Ιωαννης, εχοντας παντα στις προθεσεις του μια αμεση απελευθερωση οταν σταματουσε να φερεται τοσο εχθρικα απεναντι στην οικογενεια του.
=======================
Η συλληψη και η φυλακιση του Ιωαννη δεν φανηκε να δυσαρεστει ενα ακομα ατομο που εμοιαζε να το απασχολει η τυχη του βαπτιστη. Η Σαλωμη, αν και αρχικα ειδε την κινηση αυτη αρνητικα, στο τελος μεταπειστηκε απο την Ηρωδιαδα που με την σειρα της ειχε χρησιμοποιησει επιχειρηματα που της ειχε δωσει ο ξενος. Η αισθηση πως αν και θα ηταν περιορισμενος σ' ενα σκοτεινο κελλι θα βρισκοταν ομως μια ανασα απο την ιδια υπερισχυσε καθως προσπαθουσε να θεσει σ' εφαρμογη τα δικα της σχεδια που ειχαν επικεντρο τον Ιωαννη.
Ο ξενος ηταν πια σιγουρος πως η κορη του Ηρωδη, με καποιο ανεξηγητο τροπο, ειχε γοητευτει τοσο απο τον βαπτιστη που πλεον αυτη η ελξη που ενοιωθε μετατρεποταν σταδιακα σε εθισμο που αδυνατουσε να χαλιναγωγησει. Αυτο ηταν το κομβικο σημειο πανω στο οποιο ο ξενος ειχε ουσιασικα στηριξει ολο του το σχεδιο. Το μονο που ειχε να κανει ηταν να εκμεταλλευτει καταλληλα το αρρωστημενο παθος της Σαλωμης προς οφελος του. Και αυτο ηταν κατι που μπορουσε να πετυχει με μια σχετικα ανεση.
=====================
Η παντελης ελλειψη αντιδρασης απο την μερια του Ρωμαιου επιτροπου, του Τιβεριου Ποντιου Πιλατου, τον υποψιασε πως αυτη η αδιαφορια σχετικα με την συλληψη του βαπτιστη εκρυβε κατι στο βαθος και χαρη στον Κασσιο Λιβιο Μαρκελλο εμαθε σχετικα με την παρουσια του Γαιου Σεντιου Σατουρνινου. Μολονοτι δεν ειχε σχεσεις μαζι του απο την εποχη που βρισκοταν στην Ρωμη το ονομα δεν του ηταν αγνωστο. Ηταν το προσωπο πισω απο την επιλυση πολυπλοκων και λεπτων καταστασεων που στην ουσια αφορουσαν τον Τιβεριο Ιουλιο Καισαρα Αυγουστο και δεν επρεπε να φτασουν μεχρι την Συγκλητο. Ηταν πανευκολο να συνδεσει την παρουσια του Σατουρνινου με την επιθεση που ειχε υποστει ο Ορατιος. Ενα ακομα κομματι του μυστηριου ειχε λυθει μα προτιμησε να μην κανει αναφορα στον Ορατιο φοβουμενος μια εκτος σχεδιων αντιδραση απο τον οξυθυμο εκατονταρχο. Τελικα αυτος ο Κασσιος Λιβιος Μαρκελλος ειχε αποδειχτει πολυτιμος συμμαχος και ηταν πραγματι κριμα που με τον τροπο που ειχαν εξελιχθει τα πραγματα και την αδυναμια επιστροφης του ιδιου αλλα και του Ορατιου στην Ρωμη δεν μπορουσαν να τον παρουν μαζι τους.
======================
Μεχρι τη δεδομενη στιγμη το σχεδιο ειχε λειτουργησει με απολυτη ακριβεια. Ομως τα δυσκολα φαινοταν να ειναι απο δω και περα. Με ποιον τροπο θα καταφερνε να παρει τη ζωη του βαπτιστη αποκτωντας το μυστικο που εν αγνοια εκρυβε στο κεφαλι του και παραλληλα να μην φανει πως αυτος ειχε οδηγησει τα πραγματα εκει ?
Ειχε και γι αυτο την λυση. Το μονο που χρειαζοταν ηταν μια ωθηση εκει που ηταν απαραιτητο και ολα τα υπολοιπα θα ερχονταν απο μονα τους. Αυτος ηταν και ο λογος που ενα βραδυ ακομα παρακολουθουσε την Σαλωμη που επισκεπτοταν κρυφα απ' ολους τον φυλακισμενο.
Περιμενε στωικα να φτασει η κοπελα στο καταλληλο σημειο και με μια μικρη βοηθεια θα ειχε το αποτελεσμα που αναζητουσε. Την εβλεπε καθημερινα να βρισκεται σε ολοενα και χειροτερη ψυχολογικη κατασταση, προφανως προσκρουωντας στην σταθερη και απαρεγκλιτη σταση του Ιωαννη. Ενοιωθε πως το σημερινο βραδυ ηταν το σωστο για να κανει την κινηση του. Αρκει το αποτελεσμα που θα εισεπραττε η απογοητευμενη Σαλωμη να ηταν το ιδιο.
=====================
Αυτο που διευκολυνε ακομα περισσοτερο την εκτελεση του σχεδιου του ηταν πως ο βαπτιστης, ακομα και τωρα που βρισκοταν φυλακισμενος, δεν ειχε σταματησει να εξαπολυει μυδρους κατα της Ηρωδιαδας και του αντρα της, παντα στοχευοντας στην εκλυτη, ασωτη και ακολαστη ζωη που εκαναν. Δεν ηταν μαλιστα λιγες οι φορες που οι φωνες του και οι προτροπες για μετανοια και συμμορφωση που αφορουσαν το ζευγος περνουσαν τους φρουρους και ακουγονταν σε σημεια μεσα στο παλατι. Το γεγονος αυτο εξοργιζε ακομα πιο πολυ την Ηρωδιαδα που ειχε αρχισει να σκεφτεται πως η μεταφορα του Ιωαννη απο τον Ιορδανη ποταμο στο κελλι ισως τελικα να μην ηταν και οτι πιο σωφρων ειχε διαπραξει. Ειχε πεσει στην αντιληψη του ξενου αυτη της η δυσφορια και κατα καποιο τροπο αυτο τον πιεζε χρονικα σε σχεση με τις επομενες κινησεις του. Ειχε καταληξει στο γεγονος πως οτι ηταν να γινει επρεπε να συμβει στην μεγαλη γιορτη που θα διοργανωνε ο Ηρωδης σε τρεις μερες διαφορετικα ισως να εχανε την ευκαιρια.
=======================
Σταματησε αποτομα και εγινε ενα με τις σκιες σε μια κογχη καθως ειδε την Σαλωμη να κοιταει εξονυχιστικα γυρω της προσπαθωντας να σιγουρεψει πως δεν την ειχε ακολουθησει καποιος.
Οταν ξεμυτισε την ειδε να πλησιαζει στο κελλι που ηταν ο κρατουμενος. Συνεχισε να μενει κρυμμενος και εκανε απολυτη ησυχια για ν' ακουσει τον διαλογο. Ενοιωσε ενα κυμα ικανοποιησης να τον πλημμυριζει καθως απο την κουβεντα που ακουγε διαπιστωνε πως ολα πηγαιναν οπως τα ειχε σχεδιασει. Εμεινε λαθρακουστης μεχρι την στιγμη που ο τονος της συζητησης ανεβηκε, εκτραχυνθηκε και δυσαρεστησε ακομα μια φορα την Σαλωμη.
Με γοργα βηματα απομακρυνθηκε και προσπαθησε να εντοπισει το καταλληλο σημειο για να περιμενει την κοπελα. Αν χειριζοταν σωστα την κατασταση τοτε θα ειχε αρχισει η αντιστροφη μετρηση για την υλοποιηση του σχεδιου του.
Ηξερε πως ενοιωθε απεναντι του. Ηταν ενα κραμα αντιπαθειας, φοβου και περιφρονησης. Ομως ειχε στα υπερ του δυο μεγαλα πλεονεκτηματα, τον αιφνιδιασμο και την ικανοτητα να οδηγει τετοια κοριτσοπουλα εκει που ο ιδιος επιθυμουσε.
=========================
Χτυπησε με τετοια δυναμη την πορτα πισω της που ο ηχος θα ειχε ακουστει σε καθε σημειο του παλατιου. Τυφλωμενη απο την οργη και τον θυμο της σωριαστηκε εξουθενωμενη στο κρεββατι της διχως ν' αντιληφθει την ξενη παρουσια στο δωματιο της.
-'Προσωπικα πιστευω πως αυτο δεν ειναι κατι που θα επρεπε να σε απογοητευσει' ακουσε μια φωνη πισω της. 'Καποια στιγμη θα βρεις εναν αλλο' συνεχισε η ιδια φωνη.
Γυρισε αποτομα και τον ειδε. Ηθελε να ρωτησει πως ειχε βρεθει στο δωματιο της, με ποιο δικαιωμα ανακατευοταν στη ζωη της και αλλα πολλα και παραξενευτηκε οταν ακουσε τον εαυτο της ν' απανταει εντελως διαφορετικα, σχεδον μ' εναν απολογητικο τονο.
-'Δεν καταλαβαινω γιατι' ειπε. 'Αυτη η επιμονη του, η αρνηση του'......
-'Κοιτα' την διεκοψε εντεχνα 'θα μπορουσα να σου πω πως ειναι ταγμενος σε κατι αλλο, πως τον εχει πληρως απορροφησει η οποια αποστολη νομιζει πως εχει η οτι οι ζωες σας δεν κινουνται σε παραλληλους δρομους. Μα ολα αυτα θα ηταν ενα ψεμα και τιποτα περισσοτερο'.
====================
-'Τι θελεις να πεις' ? ρωτησε καχυποπτα η κοπελα.
-'Αντρας ειμαι, κατι καταλαβαινω. Ειναι φανερο πως υπαρχει καποια αλλη, ισως οχι τοσο ομορφη η πλουσια οπως εσυ αλλα αυτη τον συγκινει. Του εισαι αδιαφορη. Θα περιμενει να βγει και θα παει να την βρει. Μην σε στεναχωρει πως εχασες απο καποια υποδεεστερη. Δεξου απλα πως δεν θα τον εχεις ποτε γιατι αγαπαει μια αλλη'.
-'Υπαρχει αλλη' ? ρωτησε ενω ενα ελαφρυ τρεμουλο θυμου χρωματισε την φωνη της.
-'Μα φυσικα' απαντησε ο ξενος. 'Για ποιον αλλο λογο πιστευεις οτι σε απορριπτει ? Οτι και να κανεις δεν προκειται να γινει δικος σου'.
Η φωνη της Σαλωμης του θυμισε αμονι που δουλευε ασταματητα πανω στο μεταλλο.
-'Αν δεν τον εχω εγω τοτε δεν θα τον αποκτησει καμια αλλη' ειπε.
-'Δεν σε καταλαβαινω' προσποιηθηκε τον ανηξερο ο ξενος. 'Πως μπορει να γινει κατι τετοιο' ?
-'Προτιμω να τον δω νεκρο μπροστα στα ποδια μου παρα να ξερω πως θα ειναι με αλλη' απαντησε η Σαλωμη διχως να δει την λαμψη ικανοποιησης που γεμισε τα ματια του ξενου.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 37
Την παρακολουθουσε ενω κατεβαινε αργα και προσεκτικα την μεγαλη σκοτεινη ελικοειδη πετρινη σκαλα που οδηγουσε στα μπουντρουμια του παλατιου του Ηρωδη. Ενας δαυλος που κρατουσε στο αριστερο της χερι ηταν το μονο μεσο που φωτιζε το διαβα της, ομως ακομα κι αυτος αδυνατουσε να προσφερει μια ασφαλη καθοδο δεδομενου του περιορισμενου χωρου που μπορουσε να καλυψει. Το μακρυ καφε της φορεμα σερνοταν πισω της, με την ακρη του να βρισκεται δυο με τρια σκαλοπατια πισω ενω μια κουκουλα την προστατευε απο το ν' αποκαλυφθουν τα χαρακτηριστικα της σε οσους δεν το επιθυμουσε.
Ομως ο ξενος ηξερε πολυ καλα ποια ηταν, που πηγαινε και ποιος ηταν ο λογος. Ετσι απλα ειχε περιοριστει στο να την παρακολουθει διακριτικα φροντιζοντας να μην γινει αντιληπτος.
Οση ωρα διαρκουσε αυτη η καθοδος περασαν απο το μυαλο του τα γεγονοτα των τελευταιων ημερων κι αυτο δεν μπορεσε παρα να του αφησει ενα σαρδονιο χαμογελο στα χειλη.
======================
Ακομα και να ειχε ζητησει ολα αυτα που συνεβησαν παλι τοσο τελεια δεν θα εξελισσονταν τα πραγματα. Κατ' αρχας ειχε πεισει τον Ορατιο ν' αποφυγει τις εξοδους απο το παλατι του Ηρωδη φοβουμενος μια επαναληπτικη επιθεση. Αλλο που δεν ηθελε ο βετερανος εκατονταρχος. Περνουσε ολη του την μερα με την Λαελια και καθολου δυσαρεστημενος δεν φαινοταν μ' αυτο. Ετσι ειχε λιγοστεψει κατα μια τις εννοιες του. Τον συμπαθουσε τον Ορατιο. Του αρεσε που τον εβλεπε να ειναι σε τοσο καλη διαθεση και συν τοις αλλοις δεν τον ειχε στα ποδια του οσο χρονικο διαστημα χρειαζοταν για να οργανωσει το θεμα με τον βαπτιστη διχως να γινει αντιληπτος. Η Λαελια απο την αλλη φαινοταν ν' αρκειται στον Ορατιο ενω για καποιον αγνωστο - και αδιαφορο για τον ιδιο τον ξενο λογο - εμοιαζε να τον αποφευγει.
Ολα αυτα του ειχαν δωσει την ανεση να εκτελεσει μεθοδικα, σαν την αραχνη που περιμενει στωικα την τροφη της να πεσει στον ιστο της, το σχεδιο που ειχε πονησει.
Ενα σχεδιο που ειχε σαν επομενο στοχο την Ηρωδιαδα.
======================
Εκμεταλλευτηκε την προθεση της ν' ανοιχτει απεναντι του προσπαθωντας ν' αποσπασει πληροφοριες για τον πραγματικο λογο της παρουσιας και των δυο τους εκει και και κατορθωσε να εκμαιευσει αυτος στοιχεια που θα του ηταν χρησιμα. Εμαθε πως ετρεφε μια απιστευτη αντιπαθεια για τον βαπτιστη ο οποιος δεν σταματουσε να στηλιτευει τον τροπο ζωης της. Ομως δεν τολμουσε να προχωρησει σε καποιες κινησεις αντιδρασης φοβουμενη οτι κατι τετοιο ισως να διαταρασσε τις ισορροπιες που ηθελε η Ρωμαικη αρχη στην περιοχη. Ετσι, οταν ο ξενος την καθησυχασε πως δεν θα συνεβαινε κατι το τρομερο απο την πλευρα της Ρωμης αν τον συλλαμβαναν και τον κρατουσαν για λιγο χρονικο διαστημα φυλακισμενο της εδωσε την αφορμη ν' αρχισει να πιεζει τον Ηρωδη να λαβει μετρα.
Υποκυπτοντας τελικα στις πιεσεις ο Ηρωδης Αντυπας φροντισε με συνοπτικες διαδικασιες να φυλακιστει ο Ιωαννης, εχοντας παντα στις προθεσεις του μια αμεση απελευθερωση οταν σταματουσε να φερεται τοσο εχθρικα απεναντι στην οικογενεια του.
=======================
Η συλληψη και η φυλακιση του Ιωαννη δεν φανηκε να δυσαρεστει ενα ακομα ατομο που εμοιαζε να το απασχολει η τυχη του βαπτιστη. Η Σαλωμη, αν και αρχικα ειδε την κινηση αυτη αρνητικα, στο τελος μεταπειστηκε απο την Ηρωδιαδα που με την σειρα της ειχε χρησιμοποιησει επιχειρηματα που της ειχε δωσει ο ξενος. Η αισθηση πως αν και θα ηταν περιορισμενος σ' ενα σκοτεινο κελλι θα βρισκοταν ομως μια ανασα απο την ιδια υπερισχυσε καθως προσπαθουσε να θεσει σ' εφαρμογη τα δικα της σχεδια που ειχαν επικεντρο τον Ιωαννη.
Ο ξενος ηταν πια σιγουρος πως η κορη του Ηρωδη, με καποιο ανεξηγητο τροπο, ειχε γοητευτει τοσο απο τον βαπτιστη που πλεον αυτη η ελξη που ενοιωθε μετατρεποταν σταδιακα σε εθισμο που αδυνατουσε να χαλιναγωγησει. Αυτο ηταν το κομβικο σημειο πανω στο οποιο ο ξενος ειχε ουσιασικα στηριξει ολο του το σχεδιο. Το μονο που ειχε να κανει ηταν να εκμεταλλευτει καταλληλα το αρρωστημενο παθος της Σαλωμης προς οφελος του. Και αυτο ηταν κατι που μπορουσε να πετυχει με μια σχετικα ανεση.
=====================
Η παντελης ελλειψη αντιδρασης απο την μερια του Ρωμαιου επιτροπου, του Τιβεριου Ποντιου Πιλατου, τον υποψιασε πως αυτη η αδιαφορια σχετικα με την συλληψη του βαπτιστη εκρυβε κατι στο βαθος και χαρη στον Κασσιο Λιβιο Μαρκελλο εμαθε σχετικα με την παρουσια του Γαιου Σεντιου Σατουρνινου. Μολονοτι δεν ειχε σχεσεις μαζι του απο την εποχη που βρισκοταν στην Ρωμη το ονομα δεν του ηταν αγνωστο. Ηταν το προσωπο πισω απο την επιλυση πολυπλοκων και λεπτων καταστασεων που στην ουσια αφορουσαν τον Τιβεριο Ιουλιο Καισαρα Αυγουστο και δεν επρεπε να φτασουν μεχρι την Συγκλητο. Ηταν πανευκολο να συνδεσει την παρουσια του Σατουρνινου με την επιθεση που ειχε υποστει ο Ορατιος. Ενα ακομα κομματι του μυστηριου ειχε λυθει μα προτιμησε να μην κανει αναφορα στον Ορατιο φοβουμενος μια εκτος σχεδιων αντιδραση απο τον οξυθυμο εκατονταρχο. Τελικα αυτος ο Κασσιος Λιβιος Μαρκελλος ειχε αποδειχτει πολυτιμος συμμαχος και ηταν πραγματι κριμα που με τον τροπο που ειχαν εξελιχθει τα πραγματα και την αδυναμια επιστροφης του ιδιου αλλα και του Ορατιου στην Ρωμη δεν μπορουσαν να τον παρουν μαζι τους.
======================
Μεχρι τη δεδομενη στιγμη το σχεδιο ειχε λειτουργησει με απολυτη ακριβεια. Ομως τα δυσκολα φαινοταν να ειναι απο δω και περα. Με ποιον τροπο θα καταφερνε να παρει τη ζωη του βαπτιστη αποκτωντας το μυστικο που εν αγνοια εκρυβε στο κεφαλι του και παραλληλα να μην φανει πως αυτος ειχε οδηγησει τα πραγματα εκει ?
Ειχε και γι αυτο την λυση. Το μονο που χρειαζοταν ηταν μια ωθηση εκει που ηταν απαραιτητο και ολα τα υπολοιπα θα ερχονταν απο μονα τους. Αυτος ηταν και ο λογος που ενα βραδυ ακομα παρακολουθουσε την Σαλωμη που επισκεπτοταν κρυφα απ' ολους τον φυλακισμενο.
Περιμενε στωικα να φτασει η κοπελα στο καταλληλο σημειο και με μια μικρη βοηθεια θα ειχε το αποτελεσμα που αναζητουσε. Την εβλεπε καθημερινα να βρισκεται σε ολοενα και χειροτερη ψυχολογικη κατασταση, προφανως προσκρουωντας στην σταθερη και απαρεγκλιτη σταση του Ιωαννη. Ενοιωθε πως το σημερινο βραδυ ηταν το σωστο για να κανει την κινηση του. Αρκει το αποτελεσμα που θα εισεπραττε η απογοητευμενη Σαλωμη να ηταν το ιδιο.
=====================
Αυτο που διευκολυνε ακομα περισσοτερο την εκτελεση του σχεδιου του ηταν πως ο βαπτιστης, ακομα και τωρα που βρισκοταν φυλακισμενος, δεν ειχε σταματησει να εξαπολυει μυδρους κατα της Ηρωδιαδας και του αντρα της, παντα στοχευοντας στην εκλυτη, ασωτη και ακολαστη ζωη που εκαναν. Δεν ηταν μαλιστα λιγες οι φορες που οι φωνες του και οι προτροπες για μετανοια και συμμορφωση που αφορουσαν το ζευγος περνουσαν τους φρουρους και ακουγονταν σε σημεια μεσα στο παλατι. Το γεγονος αυτο εξοργιζε ακομα πιο πολυ την Ηρωδιαδα που ειχε αρχισει να σκεφτεται πως η μεταφορα του Ιωαννη απο τον Ιορδανη ποταμο στο κελλι ισως τελικα να μην ηταν και οτι πιο σωφρων ειχε διαπραξει. Ειχε πεσει στην αντιληψη του ξενου αυτη της η δυσφορια και κατα καποιο τροπο αυτο τον πιεζε χρονικα σε σχεση με τις επομενες κινησεις του. Ειχε καταληξει στο γεγονος πως οτι ηταν να γινει επρεπε να συμβει στην μεγαλη γιορτη που θα διοργανωνε ο Ηρωδης σε τρεις μερες διαφορετικα ισως να εχανε την ευκαιρια.
=======================
Σταματησε αποτομα και εγινε ενα με τις σκιες σε μια κογχη καθως ειδε την Σαλωμη να κοιταει εξονυχιστικα γυρω της προσπαθωντας να σιγουρεψει πως δεν την ειχε ακολουθησει καποιος.
Οταν ξεμυτισε την ειδε να πλησιαζει στο κελλι που ηταν ο κρατουμενος. Συνεχισε να μενει κρυμμενος και εκανε απολυτη ησυχια για ν' ακουσει τον διαλογο. Ενοιωσε ενα κυμα ικανοποιησης να τον πλημμυριζει καθως απο την κουβεντα που ακουγε διαπιστωνε πως ολα πηγαιναν οπως τα ειχε σχεδιασει. Εμεινε λαθρακουστης μεχρι την στιγμη που ο τονος της συζητησης ανεβηκε, εκτραχυνθηκε και δυσαρεστησε ακομα μια φορα την Σαλωμη.
Με γοργα βηματα απομακρυνθηκε και προσπαθησε να εντοπισει το καταλληλο σημειο για να περιμενει την κοπελα. Αν χειριζοταν σωστα την κατασταση τοτε θα ειχε αρχισει η αντιστροφη μετρηση για την υλοποιηση του σχεδιου του.
Ηξερε πως ενοιωθε απεναντι του. Ηταν ενα κραμα αντιπαθειας, φοβου και περιφρονησης. Ομως ειχε στα υπερ του δυο μεγαλα πλεονεκτηματα, τον αιφνιδιασμο και την ικανοτητα να οδηγει τετοια κοριτσοπουλα εκει που ο ιδιος επιθυμουσε.
=========================
Χτυπησε με τετοια δυναμη την πορτα πισω της που ο ηχος θα ειχε ακουστει σε καθε σημειο του παλατιου. Τυφλωμενη απο την οργη και τον θυμο της σωριαστηκε εξουθενωμενη στο κρεββατι της διχως ν' αντιληφθει την ξενη παρουσια στο δωματιο της.
-'Προσωπικα πιστευω πως αυτο δεν ειναι κατι που θα επρεπε να σε απογοητευσει' ακουσε μια φωνη πισω της. 'Καποια στιγμη θα βρεις εναν αλλο' συνεχισε η ιδια φωνη.
Γυρισε αποτομα και τον ειδε. Ηθελε να ρωτησει πως ειχε βρεθει στο δωματιο της, με ποιο δικαιωμα ανακατευοταν στη ζωη της και αλλα πολλα και παραξενευτηκε οταν ακουσε τον εαυτο της ν' απανταει εντελως διαφορετικα, σχεδον μ' εναν απολογητικο τονο.
-'Δεν καταλαβαινω γιατι' ειπε. 'Αυτη η επιμονη του, η αρνηση του'......
-'Κοιτα' την διεκοψε εντεχνα 'θα μπορουσα να σου πω πως ειναι ταγμενος σε κατι αλλο, πως τον εχει πληρως απορροφησει η οποια αποστολη νομιζει πως εχει η οτι οι ζωες σας δεν κινουνται σε παραλληλους δρομους. Μα ολα αυτα θα ηταν ενα ψεμα και τιποτα περισσοτερο'.
====================
-'Τι θελεις να πεις' ? ρωτησε καχυποπτα η κοπελα.
-'Αντρας ειμαι, κατι καταλαβαινω. Ειναι φανερο πως υπαρχει καποια αλλη, ισως οχι τοσο ομορφη η πλουσια οπως εσυ αλλα αυτη τον συγκινει. Του εισαι αδιαφορη. Θα περιμενει να βγει και θα παει να την βρει. Μην σε στεναχωρει πως εχασες απο καποια υποδεεστερη. Δεξου απλα πως δεν θα τον εχεις ποτε γιατι αγαπαει μια αλλη'.
-'Υπαρχει αλλη' ? ρωτησε ενω ενα ελαφρυ τρεμουλο θυμου χρωματισε την φωνη της.
-'Μα φυσικα' απαντησε ο ξενος. 'Για ποιον αλλο λογο πιστευεις οτι σε απορριπτει ? Οτι και να κανεις δεν προκειται να γινει δικος σου'.
Η φωνη της Σαλωμης του θυμισε αμονι που δουλευε ασταματητα πανω στο μεταλλο.
-'Αν δεν τον εχω εγω τοτε δεν θα τον αποκτησει καμια αλλη' ειπε.
-'Δεν σε καταλαβαινω' προσποιηθηκε τον ανηξερο ο ξενος. 'Πως μπορει να γινει κατι τετοιο' ?
-'Προτιμω να τον δω νεκρο μπροστα στα ποδια μου παρα να ξερω πως θα ειναι με αλλη' απαντησε η Σαλωμη διχως να δει την λαμψη ικανοποιησης που γεμισε τα ματια του ξενου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου