ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 36
Αφησε τον Ορατιο να ξεκουραστει στο δωματιο του αφου ειχε προηγουμενως σιγουρευτει πως η Λαελια δεν ειχε ακομα επιστρεψει. Βγηκε στο βορεινο μπαλκονι του δικου του δωματιου προσπαθωντας να συμμαζεψει τις σκεψεις του και να ιεραρχησει τις μελλοντικες του κινησεις.
Ο ανθρωπος που εψαχνε εναγωνιωδως μεσω του κυβου ειχε βρεθει. Ηταν αυτος που εξαπελυε μυδρους κατα του Ηρωδη και της γυναικας του για την ακολαστη ζωη που εκαναν και εν αγνοια του ειχε γινει το προσωπο πανω στο οποιο ειχε αποκτησει εμμονη η κορη τους η Σαλωμη.
Μολονοτι ο ιδιος δεν διεκρινε καποια απειλη στον βαπτιστη η στον φερομενο ως προφητη Ιησου αυτο δεν σημαινε αυτοματα πως με το ιδιο ματι θα το αντιμετωπιζαν οι τοπικες αρχες, και για την ακριβεια ο καινουριος επιτροπος, ο Τιβεριος Ποντιος Πιλατος. Αν τους θεωρουσαν κινδυνο για την ασφαλεια της Αυτοκρατοριας μπορει ξαφνικα να τους εχανε μεσα απο τα χερια του και τοτε ποτε δεν θ' αποκτουσε αυτο που ηθελε. Ηταν κι αυτη η δολοφονικη επιθεση εναντιον του Ορατιου που καλλιστα μπορουσε να συνδεθει με τον ιδιο. Συν τοις αλλοις, ειχε τους αναπαντεχους ερωτες του εκατονταρχου με την Λαελια που περιεπλεκε ακομα περισσοτερο την κατασταση. Επρεπε να βρει ενα σχεδιο δρασης μα τελικα το σχεδιο βρηκε αυτον.
=======================
-'Αποτυχια, μια τεραστια αποτυχια' ειπε ο αντρας βηματιζοντας πανω-κατω εκνευρισμενος. 'Και το χειροτερο ειναι πως τωρα ειναι προειδοποιημενοι' συνεχισε με οργισμενη φωνη.
-'Ηρεμησε Γαιε Σεντιε' προσπαθησε να τον εξευμενισει ο Πιλατος. 'Θα εχουμε κι αλλη ευκαιρια και αυτη τη φορα δεν θα παει χαμενη'.
Ο Γαιος Σεντιος Σατουρνινος γυρισε και τον κοιταξε λες και ειχε απεναντι του ενα παραφρονα.
-'Εισαι εντελως ηλιθιος' ? ρωτησε και η φωνη του σχεδον δονησε ολο το δωματιο. 'Οι δικοι σου δεν τα καταφεραν με αριθμητικο πλεονεκτημα και με τον αιφνιδιασμο υπερ τους. Τι σε κανει να πιστευεις πως θ' ανταπεξελθουν τωρα που οι αλλοι ειναι υποψιασμενοι ? Μα τον Ιανο Πιλατε, δεν εχεις ιδεα για το ποσο δυσκολη ειναι η θεση σου. Τι θα μεταφερω στον Αυτοκρατορα' ?
-'Υπαρχει ακομα ενα χαρτι να παιξουμε' ειπε ο Πιλατος 'κι αυτο ειναι σιγουρα κατι που δεν θα το περιμενουν. Το μονο που χρειαζομαστε ειναι μερικες μερες απραξιας και μετα.....'
-'Τι ακριβως εχεις στο μυαλο σου' ? ρωτησε ο Γαιος, λιγο πιο ηρεμα αυτη τη φορα.
-'Ακουσε με προσεκτικα' απαντησε ο Πιλατος μ' ενα σαρδονιο χαμογελο.
=========================
Ειδε την Λαελια απο το μπαλκονι να επιστρεφει με αγνωστη συνοδεια και αμεσως κινησε για να κατεβει. Σχεδον στη μεση του διαδρομου επεσε κυριολεκτικα πανω στη Σαλωμη.
Το βλεμμα που του εριξε ηταν κατι ενδιαμεσο σε απεχθεια, αποστροφη και συγκρατημενο φοβο.
-'Να φανταστω πως ειμαι ο μαναδικος που ξερει για τις σταθερες και απαρεγκλιτες βολτες σου' ? της πεταξε χωρις περιστροφες. 'Η δεν ειναι μυστικο κι απλα προστεθηκα κι εγω στους ηδη υπαρχοντες γνωστες' ?
-'Εισαι τρελος' ηταν η απαντηση. 'Δεν εχω ιδεα για τι πραγμα μιλας'.
Ενα μικρο, πνιχτο γελακι εκ μερους του ξενου ακουστηκε πιο απειλητικο απ' οτιδηποτε.
-'Κοιτα, δεν θελω να μαθει κανενας τιποτα' ειπε ανασκευαζοντας αμεσα την προηγουμενη τοποθετηση της. 'Ειμαι διατεθειμενη να κανω τα παντα για να μην μαθευτει τιποτα' συμπληρωσε ενω ενας ποταμος λαγνων υποσχεσεων ξεχυθηκε απο τα ματια της.
-'Τα παντα' επανελαβε ο ξενος σαν να ηθελε να σιγουρεψει οτι μολις ειχε ακουσει. 'Το κραταω αυτο' ειπε και παρατωντας συξυλη την Σαλωμη απομακρυνθηκε απο κοντα της.
=========================
Την προλαβε την στιγμη που κατεβαινε απο το αλογο. Πλησιασε κοιτωντας εξονυχιστικα την ρωμαικη της συνοδεια αντιλαμβανομενος πως δεν ηταν αυτη που της ειχε παραχωρησει ο πατερας της. Η κοπελα τον ειδε να ερχεται κατα πανω της κι εκανε ενα βημα πισω.
-'Ανεβα στο δωματιο σου και περιμενε με εκει' ειπε με τονο που δεν σηκωνε αντιρρηση. 'Ποιοι ειστε εσεις' ? ρωτησε απευθυνομενος στους αντρες της συνοδειας της μην περιμενοντας να δει αν η Λαελια ειχε υπακουσει στην εντολη του.
-'Κασσιος Λιβιος Μαρκελλος' απαντησε ο επικεφαλης 'αρχηγος της φρουρας του Ρωμαιου επιτροπου Τιβεριου Ποντιου Πιλατου, στις διαταγες σας'.
-'Πως βρεθηκατε μαζι με την κοπελα' ? ρωτησε μ' ενα τονο καχυποψιας. 'Που βρισκεται η προσωπικη της φρουρα' ?
Ο Κασσιος του εξηγησε συνοπτικα τι ειχε συμβει και μονο οταν ο ξενος εμαθε πως ηταν παλιοι φιλοι με τον Ορατιο ησυχασε. Τους ευχαριστησε για την προστασια που ειχαν προσφερει στην Λαελια και την στιγμη που απομακρυνονταν ο ξενος επιασε απο το χερι τον Κασσιο.
-'Που μπορω να σε βρω αν σε χρειαστω' ? ρωτησε.
-'Στειλτε καποιον στον διοικητηριο και γω θα ερθω αμεσως' ηταν η απαντηση.
======================
Βρηκε την Λαελια οντως να τον περιμενει στο δωματιο της. Την σταματησε με μια κινηση του χεριου την στιγμη που ηταν ετοιμη να πει κατι κι ερευνησε σχολαστικα το δωματιο. Οταν σιγουρευτηκε πως ηταν οι δυο τους στραφηκε πως το μερος της.
-'Εισαι ο πιο αντιπαθης ανθρωπος που εχω συναντησει ποτε μου' αρχισε. 'Με ποιο δικαιωμα'...
-'Ο Ορατιος ειναι στο δωματιο του και ξεκουραζεται' απαντησε ο ξενος αδιαφορωντας για τον πομπωδη προλογο που ειχε ξεκινησει η Λαελια. 'Θα σου ελεγα να πας σε λιγο, να τον αφησεις να κοιμηθει λιγο. Ηταν πολυ τυχερος που δεν επαθε τιποτα στην επιθεση' συμπληρωσε.
Ειδε τα γουρλωμενα ματια της κοπελας να τον κοιτανε εκπληκτα και της εξηγησε τι ειχε συμβει. Η Λαελια σωριαστηκε σε μια καρεκλα μην μπορωντας να πιστεψει τι ειχε γινει.
-'Οπως καταλαβαινεις αν δεν μπορεσουν να κανουν κακο σε μας θα στραφουν σε σενα' ειπε ο ξενος. 'Νομιζω πως ηρθε η ωρα να φυγεις για το σπιτι σου'.
-'Δεν παω πουθενα' ηρθε η απαντηση μ' ενα στιβαρο τονο. 'Δεν αφηνω τον Ορατιο, ειδικα τωρα, προσπαθησε να το καταλαβεις'.
=====================
Την αφησε μονη της αφου διαπιστωσε γρηγορα πως η κουβεντα μαζι της ηταν αδιεξοδη. Θα εκανε αυτο που ηθελε, πραγμα που σημαινε οτι τα πραγματα παρεμεναν πολυπλοκα. Ομως αυτο που προειχε ηταν ο βαπτιστης και πως θα μπορουσε να φερει σε περας τον σκοπο του.
Μπηκε στο δωματιο του κι αντικρυσε ενα ζευγαρι σταχτοπρασινα ματια να τον κοιταζουν εντονα. Για λιγο βυθιστηκε μεσα τους και μετα αφησε το βλεμμα του να περιπλανηθει.
Το προσωπο που διακοσμουσαν αυτα τα ματια ηταν σαν κι εκεινα τα μοναδικα τεχνουργηματα απο την Απω Ανατολη, τοσο τελεια και φινετσατα, καμωμενα απο αλαβαστρο. Ενας χειμαρρος απο εβενινα, στιλπνα, ζωντανα λες μαλλια πλαισιωναν αυτο το σμιλεμενο απο τεχνιτη προσωπο.
Συνεχισε την περιπλανηση του ενω ενοιωσε την ανασα του να γινεται βαρια κι ασθμαινουσα.
Η καμπυλη του λαιμου, σαν τις τοξωτες γεφυρες που συνεπαιρνουν το βλεμμα του οδοιπορου, οδηγουσε σ' ενα τελειο, καταλευκο στηθος, τοσο υπεροχα λειο και καθαρο που ορκο θα επαιρνε πως ουτε ματια δεν το ειχε αγγιξει η χαιδεψει ποτε. Προχωρησε πιο χαμηλα.
===================
Η καλοφτιαγμενη κι επιπεδη κοιλια τον οδηγησε να παγωσει το βλεμμα του αναμεσα στα προκλητικα μισανοιχτα ποδια και να ξεχαστει εκει για λιγο. Ολοκληρωσε την περιπλανηση του με τα δυο μακρια, υπεροχα ποδια που ουτε ενα σημαδακι η η παραμικρη ατελεια δεν μπορουσε να βρεθει πανω τους. Ανεβασε γοργα τα ματια του παλι απο κει που ειχε αρχισει.
Η φωνη του βγηκε περιεργα, ισως να εφταιγε το στομα του που ειχε ξεραθει.
-'Απ' οτι αντιλαμβανομαι οταν ελεγες 'τα παντα' κυριολεκτουσες. Ομολογω πως δεν περιμενα πως 'τα παντα' θα συμπεριελαμβαναν και κατι τετοιο'.
-'Ειμαστε συμφωνοι λοιπον' ? ρωτησε η Σαλωμη.
Τα λογια του βαπτιστη ηρθαν βιαστικα στο μυαλο του. Με μια αποτομη κινηση εσκυψε και μαζεψε το φορεμα της απο το πατωμα και το πεταξε στην κοπελα που ηταν ξαπλωμενη στο κρεβατι. Η Σαλωμη διστασε, βουτηγμενη στην αμηχανια, μα ντυθηκε οσο πιο γρηγορα μπορουσε και ετρεξε προς την εξοδο.
-'Ναι, ειμαστε συμφωνοι' ειπε ο ξενος την στιγμη που η Σαλωμη εβγαινε απο το δωματιο.
=======================
Ο Ηρωδης ακουγε μια μακροσκελεστατη εκθεση ενος μηχανικου σχετικα με την ανακατασκευη ενος κτισματος δημοσιων λουτρων οταν με την ακρη του ματιου του ειδε την γυναικα του να του κανει νοημα να τελειωνει την συζητηση πιο γρηγορα. Εκοψε τον μηχανικο λεγοντας του πως μπορουσαν τα υπολοιπα να τα δουν μετα και της εγνεψε να ερθει κοντα.
-'Φανταζομαι να ειναι κατι σοβαρο' ειπε. 'Αφησα στη μεση το θεμα των λουτρων και'....
-'Σου λεει κατι το ονομα Γαιος Σεντιος Σατουρνινος' ? τον εκοψε η Ηρωδιαδα.
-'Οχι, θα επρεπε' ? ρωτησε απορημενος.
-'Ναι, κανονικα ναι. Ειναι ενας απο τους εμπιστους του Αυτοκρατορα, ανθρωπος για διεκπεραιωση δυσκολων αποστολων, αν καταλαβαινεις τι εννοω'.
-'Καταλαβαινω αλλα τι σχεση εχει αυτο με μας' ?
-'Βρισκεται στην πολη εδω και μερικες μερες' ειπε η Ηρωδιαδα. 'Προσπαθησε να μην γινει αντιληπτη η παρουσια του απο κανεναν αλλα απο δικους μου ανθρωπους εμαθα πως φιλοξενειται απο τον Ποντιο Πιλατο'.
======================
-'Αυτο ειναι πολυ περιεργο' απαντησε ο Ηρωδης. 'Για ποιο λογο κρυβεται' ?
-'Προσπαθω να μαθω αλλα δεν θα ειναι ευκολο. Πιστευω πως εχει να κανει με τους δυο επισκεπτες μας. Κατι παιζεται πισω απο την πλατη μας, κατι μεγαλο και φοβαμαι πως οι εξελιξεις θα μας προσπερασουν. Κοιτα να εισαι πιο συγκρατημενος κι επιφυλακτικος. Δυσκολα θα ξεκαθαρισει ποιον μπορουμε να εμπιστευομαστε και ποιος ειναι αυτος που θα μας ηταν χρησιμος σχετικα με την εικονα που εχει η Ρωμη για μας'.
Ο Ηρωδης κουνησε καταφατικα το κεφαλι του κι αγγιξε με το χερι του το πηγουνι του.
-'Με ανησυχει λιγο η συμπεριφορα της κορης σου' ειπε την στιγμη που η Ηρωδιαδα ετοιμαζοταν να φυγει. 'Δεν βοηθαει καθολου στην προσπαθεια που κανουμε. Τωρα τελευταια ειναι παγερα αδιαφορη στο οτιδηποτε συμβαινει μεσα σ' αυτο το σπιτι. Μηπως θα επρεπε'....
Η Ηρωδιαδα τον διεκοψε κανοντας μια κινηση με το χερι της.
-'Ασε την Σαλωμη σε μενα' ειπε. 'Εσυ προσπαθησε μηπως εκμαιευσεις κατι απ' αυτους τους δυο που θα μας βοηθησει. Τα υπολοιπα ειναι δικη μου δουλεια'.
=========================
Ο Ορατιος ανοιξε τα ματια του μετα απο ενα πολυωρο, βαθυ υπνο και προσπαθησε να προσανατολιστει μεσα στο ημιφως του δωματιου του. Τον πονουσαν επιλεκτικα σημεια του κορμιου του απο την μαχη με τους μισθοφορους και αυτο ηταν ενα σημαδι πως ειχε αρχισει να γερναει. Αν δεν ειχε εμφανιστει ο ξενος τωρα θα ηταν αλλο ενα πτωμα σ' ενα σκονισμενο δρομακι αυτης της αθλιας πολης. Δεν ειχε ποτε την επιθυμια να ζησει για παντα, ηξερε και ειχε συμβιβαστει με την ιδεα του θανατου μετα απο τοσους πολεμους που ειχε βιωσει. Υπηρξε μαλιστα εποχη που θεωρουσε τιμη του ν' αφησει την τελευταια του ανασα σ' ενα ενδοξο πεδιο μαχης. Ομως τωρα, εδω, αυτη τη δεδομενη στιγμη, το μονο που ζητουσε ηταν να καταφερνε να ζησει οσο πιο πολυ μπορουσε. Η παρουσια της Λαελια του ειχε αλλαξει μονομιας καθε προηγουμενο σκεπτικο, του ειχε διαφοροποιησει εναν ολοκληρο τροπο αντιμετωπισης και φιλοσοφιας με τον οποιο πορευοταν χρονια τωρα.
Σηκωθηκε δυσκολα απο το κρεβατι του, ντυθηκε κι ετρεξε να την βρει.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 36
Αφησε τον Ορατιο να ξεκουραστει στο δωματιο του αφου ειχε προηγουμενως σιγουρευτει πως η Λαελια δεν ειχε ακομα επιστρεψει. Βγηκε στο βορεινο μπαλκονι του δικου του δωματιου προσπαθωντας να συμμαζεψει τις σκεψεις του και να ιεραρχησει τις μελλοντικες του κινησεις.
Ο ανθρωπος που εψαχνε εναγωνιωδως μεσω του κυβου ειχε βρεθει. Ηταν αυτος που εξαπελυε μυδρους κατα του Ηρωδη και της γυναικας του για την ακολαστη ζωη που εκαναν και εν αγνοια του ειχε γινει το προσωπο πανω στο οποιο ειχε αποκτησει εμμονη η κορη τους η Σαλωμη.
Μολονοτι ο ιδιος δεν διεκρινε καποια απειλη στον βαπτιστη η στον φερομενο ως προφητη Ιησου αυτο δεν σημαινε αυτοματα πως με το ιδιο ματι θα το αντιμετωπιζαν οι τοπικες αρχες, και για την ακριβεια ο καινουριος επιτροπος, ο Τιβεριος Ποντιος Πιλατος. Αν τους θεωρουσαν κινδυνο για την ασφαλεια της Αυτοκρατοριας μπορει ξαφνικα να τους εχανε μεσα απο τα χερια του και τοτε ποτε δεν θ' αποκτουσε αυτο που ηθελε. Ηταν κι αυτη η δολοφονικη επιθεση εναντιον του Ορατιου που καλλιστα μπορουσε να συνδεθει με τον ιδιο. Συν τοις αλλοις, ειχε τους αναπαντεχους ερωτες του εκατονταρχου με την Λαελια που περιεπλεκε ακομα περισσοτερο την κατασταση. Επρεπε να βρει ενα σχεδιο δρασης μα τελικα το σχεδιο βρηκε αυτον.
=======================
-'Αποτυχια, μια τεραστια αποτυχια' ειπε ο αντρας βηματιζοντας πανω-κατω εκνευρισμενος. 'Και το χειροτερο ειναι πως τωρα ειναι προειδοποιημενοι' συνεχισε με οργισμενη φωνη.
-'Ηρεμησε Γαιε Σεντιε' προσπαθησε να τον εξευμενισει ο Πιλατος. 'Θα εχουμε κι αλλη ευκαιρια και αυτη τη φορα δεν θα παει χαμενη'.
Ο Γαιος Σεντιος Σατουρνινος γυρισε και τον κοιταξε λες και ειχε απεναντι του ενα παραφρονα.
-'Εισαι εντελως ηλιθιος' ? ρωτησε και η φωνη του σχεδον δονησε ολο το δωματιο. 'Οι δικοι σου δεν τα καταφεραν με αριθμητικο πλεονεκτημα και με τον αιφνιδιασμο υπερ τους. Τι σε κανει να πιστευεις πως θ' ανταπεξελθουν τωρα που οι αλλοι ειναι υποψιασμενοι ? Μα τον Ιανο Πιλατε, δεν εχεις ιδεα για το ποσο δυσκολη ειναι η θεση σου. Τι θα μεταφερω στον Αυτοκρατορα' ?
-'Υπαρχει ακομα ενα χαρτι να παιξουμε' ειπε ο Πιλατος 'κι αυτο ειναι σιγουρα κατι που δεν θα το περιμενουν. Το μονο που χρειαζομαστε ειναι μερικες μερες απραξιας και μετα.....'
-'Τι ακριβως εχεις στο μυαλο σου' ? ρωτησε ο Γαιος, λιγο πιο ηρεμα αυτη τη φορα.
-'Ακουσε με προσεκτικα' απαντησε ο Πιλατος μ' ενα σαρδονιο χαμογελο.
=========================
Ειδε την Λαελια απο το μπαλκονι να επιστρεφει με αγνωστη συνοδεια και αμεσως κινησε για να κατεβει. Σχεδον στη μεση του διαδρομου επεσε κυριολεκτικα πανω στη Σαλωμη.
Το βλεμμα που του εριξε ηταν κατι ενδιαμεσο σε απεχθεια, αποστροφη και συγκρατημενο φοβο.
-'Να φανταστω πως ειμαι ο μαναδικος που ξερει για τις σταθερες και απαρεγκλιτες βολτες σου' ? της πεταξε χωρις περιστροφες. 'Η δεν ειναι μυστικο κι απλα προστεθηκα κι εγω στους ηδη υπαρχοντες γνωστες' ?
-'Εισαι τρελος' ηταν η απαντηση. 'Δεν εχω ιδεα για τι πραγμα μιλας'.
Ενα μικρο, πνιχτο γελακι εκ μερους του ξενου ακουστηκε πιο απειλητικο απ' οτιδηποτε.
-'Κοιτα, δεν θελω να μαθει κανενας τιποτα' ειπε ανασκευαζοντας αμεσα την προηγουμενη τοποθετηση της. 'Ειμαι διατεθειμενη να κανω τα παντα για να μην μαθευτει τιποτα' συμπληρωσε ενω ενας ποταμος λαγνων υποσχεσεων ξεχυθηκε απο τα ματια της.
-'Τα παντα' επανελαβε ο ξενος σαν να ηθελε να σιγουρεψει οτι μολις ειχε ακουσει. 'Το κραταω αυτο' ειπε και παρατωντας συξυλη την Σαλωμη απομακρυνθηκε απο κοντα της.
=========================
Την προλαβε την στιγμη που κατεβαινε απο το αλογο. Πλησιασε κοιτωντας εξονυχιστικα την ρωμαικη της συνοδεια αντιλαμβανομενος πως δεν ηταν αυτη που της ειχε παραχωρησει ο πατερας της. Η κοπελα τον ειδε να ερχεται κατα πανω της κι εκανε ενα βημα πισω.
-'Ανεβα στο δωματιο σου και περιμενε με εκει' ειπε με τονο που δεν σηκωνε αντιρρηση. 'Ποιοι ειστε εσεις' ? ρωτησε απευθυνομενος στους αντρες της συνοδειας της μην περιμενοντας να δει αν η Λαελια ειχε υπακουσει στην εντολη του.
-'Κασσιος Λιβιος Μαρκελλος' απαντησε ο επικεφαλης 'αρχηγος της φρουρας του Ρωμαιου επιτροπου Τιβεριου Ποντιου Πιλατου, στις διαταγες σας'.
-'Πως βρεθηκατε μαζι με την κοπελα' ? ρωτησε μ' ενα τονο καχυποψιας. 'Που βρισκεται η προσωπικη της φρουρα' ?
Ο Κασσιος του εξηγησε συνοπτικα τι ειχε συμβει και μονο οταν ο ξενος εμαθε πως ηταν παλιοι φιλοι με τον Ορατιο ησυχασε. Τους ευχαριστησε για την προστασια που ειχαν προσφερει στην Λαελια και την στιγμη που απομακρυνονταν ο ξενος επιασε απο το χερι τον Κασσιο.
-'Που μπορω να σε βρω αν σε χρειαστω' ? ρωτησε.
-'Στειλτε καποιον στον διοικητηριο και γω θα ερθω αμεσως' ηταν η απαντηση.
======================
Βρηκε την Λαελια οντως να τον περιμενει στο δωματιο της. Την σταματησε με μια κινηση του χεριου την στιγμη που ηταν ετοιμη να πει κατι κι ερευνησε σχολαστικα το δωματιο. Οταν σιγουρευτηκε πως ηταν οι δυο τους στραφηκε πως το μερος της.
-'Εισαι ο πιο αντιπαθης ανθρωπος που εχω συναντησει ποτε μου' αρχισε. 'Με ποιο δικαιωμα'...
-'Ο Ορατιος ειναι στο δωματιο του και ξεκουραζεται' απαντησε ο ξενος αδιαφορωντας για τον πομπωδη προλογο που ειχε ξεκινησει η Λαελια. 'Θα σου ελεγα να πας σε λιγο, να τον αφησεις να κοιμηθει λιγο. Ηταν πολυ τυχερος που δεν επαθε τιποτα στην επιθεση' συμπληρωσε.
Ειδε τα γουρλωμενα ματια της κοπελας να τον κοιτανε εκπληκτα και της εξηγησε τι ειχε συμβει. Η Λαελια σωριαστηκε σε μια καρεκλα μην μπορωντας να πιστεψει τι ειχε γινει.
-'Οπως καταλαβαινεις αν δεν μπορεσουν να κανουν κακο σε μας θα στραφουν σε σενα' ειπε ο ξενος. 'Νομιζω πως ηρθε η ωρα να φυγεις για το σπιτι σου'.
-'Δεν παω πουθενα' ηρθε η απαντηση μ' ενα στιβαρο τονο. 'Δεν αφηνω τον Ορατιο, ειδικα τωρα, προσπαθησε να το καταλαβεις'.
=====================
Την αφησε μονη της αφου διαπιστωσε γρηγορα πως η κουβεντα μαζι της ηταν αδιεξοδη. Θα εκανε αυτο που ηθελε, πραγμα που σημαινε οτι τα πραγματα παρεμεναν πολυπλοκα. Ομως αυτο που προειχε ηταν ο βαπτιστης και πως θα μπορουσε να φερει σε περας τον σκοπο του.
Μπηκε στο δωματιο του κι αντικρυσε ενα ζευγαρι σταχτοπρασινα ματια να τον κοιταζουν εντονα. Για λιγο βυθιστηκε μεσα τους και μετα αφησε το βλεμμα του να περιπλανηθει.
Το προσωπο που διακοσμουσαν αυτα τα ματια ηταν σαν κι εκεινα τα μοναδικα τεχνουργηματα απο την Απω Ανατολη, τοσο τελεια και φινετσατα, καμωμενα απο αλαβαστρο. Ενας χειμαρρος απο εβενινα, στιλπνα, ζωντανα λες μαλλια πλαισιωναν αυτο το σμιλεμενο απο τεχνιτη προσωπο.
Συνεχισε την περιπλανηση του ενω ενοιωσε την ανασα του να γινεται βαρια κι ασθμαινουσα.
Η καμπυλη του λαιμου, σαν τις τοξωτες γεφυρες που συνεπαιρνουν το βλεμμα του οδοιπορου, οδηγουσε σ' ενα τελειο, καταλευκο στηθος, τοσο υπεροχα λειο και καθαρο που ορκο θα επαιρνε πως ουτε ματια δεν το ειχε αγγιξει η χαιδεψει ποτε. Προχωρησε πιο χαμηλα.
===================
Η καλοφτιαγμενη κι επιπεδη κοιλια τον οδηγησε να παγωσει το βλεμμα του αναμεσα στα προκλητικα μισανοιχτα ποδια και να ξεχαστει εκει για λιγο. Ολοκληρωσε την περιπλανηση του με τα δυο μακρια, υπεροχα ποδια που ουτε ενα σημαδακι η η παραμικρη ατελεια δεν μπορουσε να βρεθει πανω τους. Ανεβασε γοργα τα ματια του παλι απο κει που ειχε αρχισει.
Η φωνη του βγηκε περιεργα, ισως να εφταιγε το στομα του που ειχε ξεραθει.
-'Απ' οτι αντιλαμβανομαι οταν ελεγες 'τα παντα' κυριολεκτουσες. Ομολογω πως δεν περιμενα πως 'τα παντα' θα συμπεριελαμβαναν και κατι τετοιο'.
-'Ειμαστε συμφωνοι λοιπον' ? ρωτησε η Σαλωμη.
Τα λογια του βαπτιστη ηρθαν βιαστικα στο μυαλο του. Με μια αποτομη κινηση εσκυψε και μαζεψε το φορεμα της απο το πατωμα και το πεταξε στην κοπελα που ηταν ξαπλωμενη στο κρεβατι. Η Σαλωμη διστασε, βουτηγμενη στην αμηχανια, μα ντυθηκε οσο πιο γρηγορα μπορουσε και ετρεξε προς την εξοδο.
-'Ναι, ειμαστε συμφωνοι' ειπε ο ξενος την στιγμη που η Σαλωμη εβγαινε απο το δωματιο.
=======================
Ο Ηρωδης ακουγε μια μακροσκελεστατη εκθεση ενος μηχανικου σχετικα με την ανακατασκευη ενος κτισματος δημοσιων λουτρων οταν με την ακρη του ματιου του ειδε την γυναικα του να του κανει νοημα να τελειωνει την συζητηση πιο γρηγορα. Εκοψε τον μηχανικο λεγοντας του πως μπορουσαν τα υπολοιπα να τα δουν μετα και της εγνεψε να ερθει κοντα.
-'Φανταζομαι να ειναι κατι σοβαρο' ειπε. 'Αφησα στη μεση το θεμα των λουτρων και'....
-'Σου λεει κατι το ονομα Γαιος Σεντιος Σατουρνινος' ? τον εκοψε η Ηρωδιαδα.
-'Οχι, θα επρεπε' ? ρωτησε απορημενος.
-'Ναι, κανονικα ναι. Ειναι ενας απο τους εμπιστους του Αυτοκρατορα, ανθρωπος για διεκπεραιωση δυσκολων αποστολων, αν καταλαβαινεις τι εννοω'.
-'Καταλαβαινω αλλα τι σχεση εχει αυτο με μας' ?
-'Βρισκεται στην πολη εδω και μερικες μερες' ειπε η Ηρωδιαδα. 'Προσπαθησε να μην γινει αντιληπτη η παρουσια του απο κανεναν αλλα απο δικους μου ανθρωπους εμαθα πως φιλοξενειται απο τον Ποντιο Πιλατο'.
======================
-'Αυτο ειναι πολυ περιεργο' απαντησε ο Ηρωδης. 'Για ποιο λογο κρυβεται' ?
-'Προσπαθω να μαθω αλλα δεν θα ειναι ευκολο. Πιστευω πως εχει να κανει με τους δυο επισκεπτες μας. Κατι παιζεται πισω απο την πλατη μας, κατι μεγαλο και φοβαμαι πως οι εξελιξεις θα μας προσπερασουν. Κοιτα να εισαι πιο συγκρατημενος κι επιφυλακτικος. Δυσκολα θα ξεκαθαρισει ποιον μπορουμε να εμπιστευομαστε και ποιος ειναι αυτος που θα μας ηταν χρησιμος σχετικα με την εικονα που εχει η Ρωμη για μας'.
Ο Ηρωδης κουνησε καταφατικα το κεφαλι του κι αγγιξε με το χερι του το πηγουνι του.
-'Με ανησυχει λιγο η συμπεριφορα της κορης σου' ειπε την στιγμη που η Ηρωδιαδα ετοιμαζοταν να φυγει. 'Δεν βοηθαει καθολου στην προσπαθεια που κανουμε. Τωρα τελευταια ειναι παγερα αδιαφορη στο οτιδηποτε συμβαινει μεσα σ' αυτο το σπιτι. Μηπως θα επρεπε'....
Η Ηρωδιαδα τον διεκοψε κανοντας μια κινηση με το χερι της.
-'Ασε την Σαλωμη σε μενα' ειπε. 'Εσυ προσπαθησε μηπως εκμαιευσεις κατι απ' αυτους τους δυο που θα μας βοηθησει. Τα υπολοιπα ειναι δικη μου δουλεια'.
=========================
Ο Ορατιος ανοιξε τα ματια του μετα απο ενα πολυωρο, βαθυ υπνο και προσπαθησε να προσανατολιστει μεσα στο ημιφως του δωματιου του. Τον πονουσαν επιλεκτικα σημεια του κορμιου του απο την μαχη με τους μισθοφορους και αυτο ηταν ενα σημαδι πως ειχε αρχισει να γερναει. Αν δεν ειχε εμφανιστει ο ξενος τωρα θα ηταν αλλο ενα πτωμα σ' ενα σκονισμενο δρομακι αυτης της αθλιας πολης. Δεν ειχε ποτε την επιθυμια να ζησει για παντα, ηξερε και ειχε συμβιβαστει με την ιδεα του θανατου μετα απο τοσους πολεμους που ειχε βιωσει. Υπηρξε μαλιστα εποχη που θεωρουσε τιμη του ν' αφησει την τελευταια του ανασα σ' ενα ενδοξο πεδιο μαχης. Ομως τωρα, εδω, αυτη τη δεδομενη στιγμη, το μονο που ζητουσε ηταν να καταφερνε να ζησει οσο πιο πολυ μπορουσε. Η παρουσια της Λαελια του ειχε αλλαξει μονομιας καθε προηγουμενο σκεπτικο, του ειχε διαφοροποιησει εναν ολοκληρο τροπο αντιμετωπισης και φιλοσοφιας με τον οποιο πορευοταν χρονια τωρα.
Σηκωθηκε δυσκολα απο το κρεβατι του, ντυθηκε κι ετρεξε να την βρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου