DIMITRIS KALAITZOGLOU
ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΑΠΟΚΤΗΜΑ
Αγανακτησε μετα απο τοση ωρα που χτυπουσε το κουδουνι διχως καμια ανταποκριση. Αποκλειοταν να κοιμοταν ακομα, αποκλειοταν να ελειπε απο το σπιτι. Τοσους μηνες το προγραμμα ηταν σταθερο κι απαρεγκλιτο. Καθε Τεταρτη πρωι πηγαινε και καθαριζε το σπιτι, πληρωνοταν αμεσα κι εφευγε μεχρι να επεστρεφε την επομενη φορα. Σημερα ομως δεν μπορουσε να καταλαβει τι συνεβαινε και ο ιδιοκτητης δεν απαντουσε.
Αναγκαστηκε να προσφυγει στον θυρωρο που της ανοιξε με τα δικα του κλειδια δεδομενου πως μετα απο τοσο καιρο οχι μονο την γνωριζε αλλα ηξερε και τι ακριβως ερχοταν για να κανει.
Το σπιτι ηταν οπως το συναντουσε καθε Τεταρτη πρωι. Αδεια μπουκαλια μπυρας παρατεταγμενα στο τραπεζακι, σταχτοδοχεια γεματα μεχρι πανω με αποτσιγαρα, ρουχα πεταμενα τριγυρω, το μπασο ακουμπισμενο σε μια γωνια, ενα πιατο με υπολειμματα φαγητου ακουμπισμενο στο νεροχυτη. Το μονο πραγμα που φαινοταν ζωντανο ηταν το στερεοφωνικο με καποια απο τα λαμπακια του αναμμενα κι ενα εγχρωμο βινυλιο πανω στο πικ απ να στριφογυριζει ξανα και ξανα χωρις νοημα.
Σηκωσε τους ωμους της και αρχισε να συμμαζευει σιγα σιγα.
============================
Η γνωση πως μονο εκατο κοπιες υπηρχαν ολες κι ολες παγκοσμιως και σημερα ηταν η μεγαλη μερα που μια απο αυτες θα γινοταν δικη του τον ερεθιζε αφανταστα.Μηνες ολοκληρους παλευε γι αυτην τη στιγμη και υπηρξαν φορες που του ερχοταν να τα παρατησει απελπισμενος πως δεν θα γινοταν τιποτα στο τελος μα τελικα η αποκοσμη επιμονη κι υπομονη που ειχε επιδειξει θα δικαιωνοταν σημερα. Κοιταξε παλι το ρολοι αναρωτουμενος αν ο ταχυδρομος ειχε καθυστερησει.Οπως πηγαινε η δουλεια θ' αργουσε στην προβα μα δεν το σκεφτοταν καν να σηκωθει και να φυγει. Απλα τα παιδια θα εκαναν λιγη περισσοτερη υπομονη, εξ' αλλου το γνωριζαν πως το σημερινο πρωινο ηταν πολυ σημαντικο γι αυτον.
Αναψε ενα τσιγαρο προσπαθωντας να χαλαρωσει την ενταση που τον πλημμυριζε και πηρε μια παγωμενη μπυρα απο το ψυγειο. Ηταν μαθημενος στις πρωινες καταχρησεις που οχι μονο δεν τον ενοχλουσαν αλλα του προσθεταν ορεξη και κεφι.
Μα που στο διαολο ηταν αυτος ο ταχυδρομος ?
====================
Τιναχτηκε πανω λες και τον ειχε χτυπησει ηλεκτρικο ρευμα. Σε λιγοτερο απο δεκα λεπτα βρισκοταν καθισμενος στον καναπε του και με τρεμαμενα χερια προσπαθουσε με την μεγαλυτερη δυνατη ευλαβεια ν' ανοιξει τον προσεκτικα σφραγισμενο κι ερμητικα κλειστο φακελο που κρατουσε φυλακισμενο το αντικειμενο του ποθου του.
Ακουμπησε το βινυλιο στο γυαλινο τραπεζακι μπροστα του και ξοδεψε τα επομενα πεντε λεπτα να τον χαζευει μην τολμωντας ουτε να τον αγγιξει.
Ηταν οπως ακριβως τον ειχε δει στις διαφορες φωτογραφιες που κυκλοφορουσαν στο διαδικτυο. Με μια σταθερη λαβη τον γυρισε να δει το οπισθοφυλλο. Κι εκει ολα ηταν οπως ακριβως τα περιμενε. Μα η μεγαλη του αγωνια ηταν για το βινυλιο αυτο καθ' αυτο.
Σκουπισε τις παλαμες του στην ακρη του παντελονιου του προσπαθωντας να ξεφορτωθει την αποτομη υγρασια που ειχε κανει την εμφανιση της.
Με αργες κινησεις εβγαλε τον δισκο και τον εγδυσε απο το εσωφυλλο του.
============================
Το Prison For Souls ηταν ο μοναδικος δισκος που ειχαν κυκλοφορησει ποτε οι First Stone Sinners. Η κοπη του δισκου συνοψιζοταν αρχικα σε εκατο picture disc αντιτυπα και λιγο αργοτερα αλλα χιλια στην κανονικη εκδοση μαυρου βινυλιου. Δεν ηταν πως οι FSS ηταν καποια σημαντικη μπαντα ουτε το Prison For Souls ηταν καποιος δισκος οροσημο στην μουσικη. Για την ακριβεια οι χιλιες κοπιες απλου βινυλιου που ειχαν εκδοθει ηταν τοσο λιγες γιατι η μπαντα ηταν βραχυβια, δεν ειχε αντεξει στον χρονο και δεν συγκεντρωσαν ποτε το ενδιαφερον του κοσμου. Ομως τα αντιτυπα του εγχρωμου βινυλιου ηταν κατι τελειως διαφορετικο.
Η απεικονιση στις δυο μεριες του δισκου ηταν που εκανε τοσο σημαντικες, σπανιες και δυσευρετες αυτες τις εκατο κοπιες. Οχι πως υπηρχαν πολυ που γνωριζαν την λεπτομερεια που ουσιαστικα εκανε την διαφορα. Ουτε ο ιδιος δεν θα την ηξερε αν καποιος γνωστος του, αρρωστος συλλεκτης, δεν του ειχε μιλησει γι αυτο σε ανυποπτο χρονο. Η μοιρα ομως τα εφερε ετσι που επεσε πανω σε μια απ' αυτες τις κοπιες.
==============================
Ηταν κατι σαν μια αποδοση δικαιοσυνης αυτο το συναισθημα που τον πλημμυριζε και τον εκανε να νοιωθει αγρια ικανοποιημενος που παρεμεινε σταθερος στην αποψη του παρα τις πιεσεις που ειχε δεχτει. Και ειχε δεχτει πιεσεις και οχι λιγες απο την Πεννυ.
-'Ποτε θα παμε και μεις μια Κυριακη καπου' ? του ελεγε συνεχως μ' ενα μονιμο παραπονο.
-'Καθε φορα το ιδιο πραγμα. Μια Κυριακη σου ζηταω, ειναι τοσο πολυ πια να μου κανεις το χατηρι ? Τρως ολη σου την μερα γυρνωντας ολα τα δισκαδικα για να βρεις κατι ν' αγορασεις. Κι οταν ξεμπερδευεις ειναι πια νυχτα και εισαι παντα κουρασμενος. Δεν βαρεθηκες ? Στο λεω να το ξερεις, δεν μπορω να το ανεχτω αυτο αλλο. Μην με αναγκασεις να διαλεξω, το ξερεις πως δεν θελω αλλα εχω φτασει στα ορια μου'.
Αχαριστη. Αυτο ηταν, αχαριστη. Δεν της ειχε αρνηθει ποτε χρονο, δεν την παραμελουσε ποτε. Το μονο που ειχε ζητησει απο την αρχη ηταν αυτο. Να εχει δικο του το κυριακατικο πρωινο να κανει αυτο που ηθελε. Τοσα πολλα ζητουσε πια ?
============================
Ηταν κατι που ειχε γινει αρχικα δεκτο. Ομως τι μενει για παντα ιδιο στο μυαλο της γυναικας ? Ετσι κι αλλιως η διαδρομη και ο τροπος σκεψης της ειναι παντα απροβλεπτος. Του εδινε την εντυπωση, απο ενα σημειο και μετα, πως ηθελε παση θυσια, με νυχια και με δοντια, να κατεδαφισει και το τελευταιο του προσωπικο οχυρο, το κυριακατικο πρωινο. Οχι γιατι ειχε την αισθηση της παραμελησης τις αλλες μερες αλλα γιατι ενοιωθε πως η Κυριακη της εβγαζε την γλωσσα κοροιδευοντας την για την αδυναμια της να του επιβληθει.
Ενα τετοιο κυριακατικο σαφαρι ομως ηταν που τον εφερε απεναντι στο Prison For Souls.
Δεν εμοιαζε καθολου με δισκαδικο εκεινη η τρυπα που ειχε βρει το βινυλιο. Για την ακριβεια θα το προσπερνουσε αδιαφορα αν δεν προσεχε στιγμιαια καποιον στο βαθος να κρατα ενα δισκο στα χερια του και να τον περιεργαζεται. Μπηκε μεσα απο περιεργεια και αρχισε να ψαχνει.
Σταματησε οταν ειδε το δισκο των FSS. Του ηρθε αμεσως στο μυαλο οτι του ειχε πει ο γνωστος του. Ανοιξε αδημονωντας το δισκο και ειδε το μαυρο βινυλιο.
=============================
Ισως ηταν το επιφωνημα απογοητευσης, ισως κατι στις κινησεις του που εστειλαν διπλα του ενα ψαρομαλλη ηλικιωμενο να τον ρωτησει τι ακριβως συνεβαινε. Του ειπε.
Τον ειδε για λιγο διστακτικο κι επιφυλακτικο διχως να βγαλει λεξη. Ηταν ετοιμος να παρει την απογοητευση του και να φυγει οταν ο γερακος τον φωναξε πισω.
Μετα απο λιγα λεπτα ειχε φυγει απο το μαγαζι νοιωθωντας πως εχει φτερα στα ποδια του.
Ο γερος θα κανονιζε να του βρει μια απο τις εκατο picture disc κοπιες. Αφησε οσα χρηματα του ειχε ζητησει, την διευθυνση του κι ενα τηλεφωνο. Ο δισκος θα του ερχοταν με το ταχυδρομειο και ο γερος θα τον ενημερωνε για την ακριβη ημερομηνια παραδοσης τηλεφωνικα. Το μονο που ειχε να κανει ηταν τρεις βδομαδες υπομονη και να βρισκοταν σπιτι του την ημερα που επρεπε.
Δεν του περασε καθολου απο το μυαλο πως ο γερος μπορει να τον κοροιδευε. Ειχε μια απολυτη σιγουρια πως ολα θα γινονταν οπως του ειχε πει που ενοιωθε ηδη περηφανος ιδιοκτητης μιας απο αυτες τις ελαχιστες κοπιες που υπηρχαν. Ας ερχοταν τωρα η Πεννυ να του πει κατι για τις Κυριακες που χαραμιζε στα δισκοπωλεια.
========================
Για λιγα λεπτα ειχε μεινει να χαζευει το βινυλιο, γυρνωντας το ποτε απο τη μια μερια και ποτε απο την αλλη. Αυτο που εκανε σπανιο τον συγκεκριμενο δισκο ηταν αυτο ακριβως, η απεικονιση στις δυο του πλευρες. Η φημη ηθελε η απεικονιση αυτη να ειναι στηριγμενη πανω στο σκιτσο ενος παλαβου Βρεττανου σκιτσογραφου για τον οποιον ειχαν ακουστει ψιθυροι ανεπιβεβαιωτοι πως ειχε σχεσεις με μαυρες μαγειες, μαγγανειες κι αλλες παραθρησκευτικες δραστηριοτητες. Ειχε χαθει απο προσωπου γης μιαν ωραια πρωια πριν πολλα χρονια και κανεις δεν ξανακουσε ποτε τιποτα γι αυτον ουτε τον ξαναειδε. Επισημα εξακολουθουσε να παραμενει αγνοουμενος μιας και το πτωμα του δεν ειχε βρεθει ποτε αλλα σχεδον κανενας δεν πιστευε πως υπηρχε περιπτωση να επανεμφανιζοταν. Ετσι με μολις εκατο αντιγραφα ολα κι ολα να υπαρχουν ο δισκος των FSS ειχε γινει στοχος συλλεκτων που πληρωναν αδρα για ν' αποκτησουν μια κοπια. Χαμογελασε. Αν καποιος πριν καιρο του ελεγε πως θα ειχε αυτο το δισκο στα χερια του θα τον περνουσε για τρελλο. Ομως ηταν εδω, μπροστα του.
=============================
Η προβα !! Θα τον σκοτωναν οι αλλοι αν αργουσε κι αλλο. Ντυθηκε σαν τον αλλοφρονα, αρπαξε το μπασο και ετρεξε προς το αμαξι του. Κουνησε το κεφαλι του εκνευρισμενος. Μπασιστας ! Τι δουλεια ειχε αυτος με το μπασο ? Κιθαριστας ηταν αλλα επαιζε μπασο λογω των συνθηκων. Ηξερε πως καποια στιγμη θα ξαναπιανε την κιθαρα στα χερια του αλλα προς το παρον αυτη η στιγμη δεν φαινοταν κοντινη. Εριξε μια ματια στο ρολοι του αυτοκινητου.
Μετα την προβα ειχε ραντεβου με την Πεννυ. Θα πηγαιναν για φαγητο κι υστερα για καποια ψωνια που ηθελε η κοπελα. Αναρωτηθηκε τι ωρα θα ξεμπερδευε για να γυρισει σπιτι και ν' ακουσει το δισκο.
Η προβα πηγε χαλια, ηταν αδυνατον να συγκεντρωθει και με την Πεννυ τσακωθηκε γιατι ηθελε μετα τα ψωνια να πανε στα εγκαινια μιας εκθεσης ζωγραφικης. Την παρατησε συξυλη και γυρισε οσο πιο γρηγορα μπορουσε σπιτι. Αναψε ενα τσιγαρο, εβαλε ενα ουισκι, τοποθετησε τον δισκο στο πλατω του πικ απ και εκατσε στην πολυθρονα για να τον απολαυσει.
========================
Το πρωτο πραγμα που τον ενοχλησε μολις καταλαβε πως η προσωρινη σκοτοδινη που τον ειχε κυριευσει ειχε φυγει ηταν η ταγγη μυρωδια του ξεραμενου αιματος. Αμεσως μετα ενοιωσε λες και ηταν καταπλακωμενος απο κατι και δεν ειχε οξυγονο ν' αναπνευσει. Τριγυρω του υπηρχε ενα παχυ σκοταδι με λιγες χαραμαδες φωτος. Ξεκινησε την διαδικασια απεγκλωβισμου προσπαθωντας να πλησιασει το φως οσο μπορουσε περισσοτερο. Με φρικη αντιληφθηκε πως προσπαθουσε να ξεφορτωθει ενα σωρο πτωματα κατακρεουργημενα, πτωματα που αλλα δεν ειχαν χερια, ποδια η κεφαλια. Παραλληλα προσπαθουσε να συνειδητοποιησει που βρισκοταν. Σιγουρα αυτο δεν ηταν το σαλονι του. Με πολυ κοπο καταφερε να φτασει στην κορυφη αυτων των ατακτως ερριμενων πτωματων και ξαφνικα του κοπηκε η ανασα.
Σαν σε θολο τοπιο απο πανω του εβλεπε αχνα το σαλονι του, τα πραγματα του και διαπιστωσε πως γυριζε σε μια κυκλικη τροχια σαν να βρισκοταν ο ιδιος πανω στο πικ απ.
Τοτε προσεξε την υπηρετρια που ερχοταν και του καθαριζε το σπιτι. Αρχισε να ουρλιαζει με ολη του την δυναμη και κατορθωσε να τραβηξει την προσοχη. Οχι της υπηρετριας αλλα μιας τεραστιας μαυρης σκιας που αργα τον πλησιαζε απο τα δεξια του. Οταν διαπιστωσε για το τι επροκειτο δοκιμασε να ουρλιαξει ξανα απο τρομο. Το στομα του παρεμεινε ανοιχτο και στα ματια του ειχε αποτυπωθει μια φρικη που δεν γνωριζε υφη η υποσταση οση ωρα το κομμενο κεφαλι του ταξιδευε στον αερα πριν πεσει πανω στο σωρο απο τα πτωματα που υπηρχαν ολογυρα.
ΤΕΛΟΣ
ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΑΠΟΚΤΗΜΑ
Αγανακτησε μετα απο τοση ωρα που χτυπουσε το κουδουνι διχως καμια ανταποκριση. Αποκλειοταν να κοιμοταν ακομα, αποκλειοταν να ελειπε απο το σπιτι. Τοσους μηνες το προγραμμα ηταν σταθερο κι απαρεγκλιτο. Καθε Τεταρτη πρωι πηγαινε και καθαριζε το σπιτι, πληρωνοταν αμεσα κι εφευγε μεχρι να επεστρεφε την επομενη φορα. Σημερα ομως δεν μπορουσε να καταλαβει τι συνεβαινε και ο ιδιοκτητης δεν απαντουσε.
Αναγκαστηκε να προσφυγει στον θυρωρο που της ανοιξε με τα δικα του κλειδια δεδομενου πως μετα απο τοσο καιρο οχι μονο την γνωριζε αλλα ηξερε και τι ακριβως ερχοταν για να κανει.
Το σπιτι ηταν οπως το συναντουσε καθε Τεταρτη πρωι. Αδεια μπουκαλια μπυρας παρατεταγμενα στο τραπεζακι, σταχτοδοχεια γεματα μεχρι πανω με αποτσιγαρα, ρουχα πεταμενα τριγυρω, το μπασο ακουμπισμενο σε μια γωνια, ενα πιατο με υπολειμματα φαγητου ακουμπισμενο στο νεροχυτη. Το μονο πραγμα που φαινοταν ζωντανο ηταν το στερεοφωνικο με καποια απο τα λαμπακια του αναμμενα κι ενα εγχρωμο βινυλιο πανω στο πικ απ να στριφογυριζει ξανα και ξανα χωρις νοημα.
Σηκωσε τους ωμους της και αρχισε να συμμαζευει σιγα σιγα.
============================
Η γνωση πως μονο εκατο κοπιες υπηρχαν ολες κι ολες παγκοσμιως και σημερα ηταν η μεγαλη μερα που μια απο αυτες θα γινοταν δικη του τον ερεθιζε αφανταστα.Μηνες ολοκληρους παλευε γι αυτην τη στιγμη και υπηρξαν φορες που του ερχοταν να τα παρατησει απελπισμενος πως δεν θα γινοταν τιποτα στο τελος μα τελικα η αποκοσμη επιμονη κι υπομονη που ειχε επιδειξει θα δικαιωνοταν σημερα. Κοιταξε παλι το ρολοι αναρωτουμενος αν ο ταχυδρομος ειχε καθυστερησει.Οπως πηγαινε η δουλεια θ' αργουσε στην προβα μα δεν το σκεφτοταν καν να σηκωθει και να φυγει. Απλα τα παιδια θα εκαναν λιγη περισσοτερη υπομονη, εξ' αλλου το γνωριζαν πως το σημερινο πρωινο ηταν πολυ σημαντικο γι αυτον.
Αναψε ενα τσιγαρο προσπαθωντας να χαλαρωσει την ενταση που τον πλημμυριζε και πηρε μια παγωμενη μπυρα απο το ψυγειο. Ηταν μαθημενος στις πρωινες καταχρησεις που οχι μονο δεν τον ενοχλουσαν αλλα του προσθεταν ορεξη και κεφι.
Μα που στο διαολο ηταν αυτος ο ταχυδρομος ?
====================
Τιναχτηκε πανω λες και τον ειχε χτυπησει ηλεκτρικο ρευμα. Σε λιγοτερο απο δεκα λεπτα βρισκοταν καθισμενος στον καναπε του και με τρεμαμενα χερια προσπαθουσε με την μεγαλυτερη δυνατη ευλαβεια ν' ανοιξει τον προσεκτικα σφραγισμενο κι ερμητικα κλειστο φακελο που κρατουσε φυλακισμενο το αντικειμενο του ποθου του.
Ακουμπησε το βινυλιο στο γυαλινο τραπεζακι μπροστα του και ξοδεψε τα επομενα πεντε λεπτα να τον χαζευει μην τολμωντας ουτε να τον αγγιξει.
Ηταν οπως ακριβως τον ειχε δει στις διαφορες φωτογραφιες που κυκλοφορουσαν στο διαδικτυο. Με μια σταθερη λαβη τον γυρισε να δει το οπισθοφυλλο. Κι εκει ολα ηταν οπως ακριβως τα περιμενε. Μα η μεγαλη του αγωνια ηταν για το βινυλιο αυτο καθ' αυτο.
Σκουπισε τις παλαμες του στην ακρη του παντελονιου του προσπαθωντας να ξεφορτωθει την αποτομη υγρασια που ειχε κανει την εμφανιση της.
Με αργες κινησεις εβγαλε τον δισκο και τον εγδυσε απο το εσωφυλλο του.
============================
Το Prison For Souls ηταν ο μοναδικος δισκος που ειχαν κυκλοφορησει ποτε οι First Stone Sinners. Η κοπη του δισκου συνοψιζοταν αρχικα σε εκατο picture disc αντιτυπα και λιγο αργοτερα αλλα χιλια στην κανονικη εκδοση μαυρου βινυλιου. Δεν ηταν πως οι FSS ηταν καποια σημαντικη μπαντα ουτε το Prison For Souls ηταν καποιος δισκος οροσημο στην μουσικη. Για την ακριβεια οι χιλιες κοπιες απλου βινυλιου που ειχαν εκδοθει ηταν τοσο λιγες γιατι η μπαντα ηταν βραχυβια, δεν ειχε αντεξει στον χρονο και δεν συγκεντρωσαν ποτε το ενδιαφερον του κοσμου. Ομως τα αντιτυπα του εγχρωμου βινυλιου ηταν κατι τελειως διαφορετικο.
Η απεικονιση στις δυο μεριες του δισκου ηταν που εκανε τοσο σημαντικες, σπανιες και δυσευρετες αυτες τις εκατο κοπιες. Οχι πως υπηρχαν πολυ που γνωριζαν την λεπτομερεια που ουσιαστικα εκανε την διαφορα. Ουτε ο ιδιος δεν θα την ηξερε αν καποιος γνωστος του, αρρωστος συλλεκτης, δεν του ειχε μιλησει γι αυτο σε ανυποπτο χρονο. Η μοιρα ομως τα εφερε ετσι που επεσε πανω σε μια απ' αυτες τις κοπιες.
==============================
Ηταν κατι σαν μια αποδοση δικαιοσυνης αυτο το συναισθημα που τον πλημμυριζε και τον εκανε να νοιωθει αγρια ικανοποιημενος που παρεμεινε σταθερος στην αποψη του παρα τις πιεσεις που ειχε δεχτει. Και ειχε δεχτει πιεσεις και οχι λιγες απο την Πεννυ.
-'Ποτε θα παμε και μεις μια Κυριακη καπου' ? του ελεγε συνεχως μ' ενα μονιμο παραπονο.
-'Καθε φορα το ιδιο πραγμα. Μια Κυριακη σου ζηταω, ειναι τοσο πολυ πια να μου κανεις το χατηρι ? Τρως ολη σου την μερα γυρνωντας ολα τα δισκαδικα για να βρεις κατι ν' αγορασεις. Κι οταν ξεμπερδευεις ειναι πια νυχτα και εισαι παντα κουρασμενος. Δεν βαρεθηκες ? Στο λεω να το ξερεις, δεν μπορω να το ανεχτω αυτο αλλο. Μην με αναγκασεις να διαλεξω, το ξερεις πως δεν θελω αλλα εχω φτασει στα ορια μου'.
Αχαριστη. Αυτο ηταν, αχαριστη. Δεν της ειχε αρνηθει ποτε χρονο, δεν την παραμελουσε ποτε. Το μονο που ειχε ζητησει απο την αρχη ηταν αυτο. Να εχει δικο του το κυριακατικο πρωινο να κανει αυτο που ηθελε. Τοσα πολλα ζητουσε πια ?
============================
Ηταν κατι που ειχε γινει αρχικα δεκτο. Ομως τι μενει για παντα ιδιο στο μυαλο της γυναικας ? Ετσι κι αλλιως η διαδρομη και ο τροπος σκεψης της ειναι παντα απροβλεπτος. Του εδινε την εντυπωση, απο ενα σημειο και μετα, πως ηθελε παση θυσια, με νυχια και με δοντια, να κατεδαφισει και το τελευταιο του προσωπικο οχυρο, το κυριακατικο πρωινο. Οχι γιατι ειχε την αισθηση της παραμελησης τις αλλες μερες αλλα γιατι ενοιωθε πως η Κυριακη της εβγαζε την γλωσσα κοροιδευοντας την για την αδυναμια της να του επιβληθει.
Ενα τετοιο κυριακατικο σαφαρι ομως ηταν που τον εφερε απεναντι στο Prison For Souls.
Δεν εμοιαζε καθολου με δισκαδικο εκεινη η τρυπα που ειχε βρει το βινυλιο. Για την ακριβεια θα το προσπερνουσε αδιαφορα αν δεν προσεχε στιγμιαια καποιον στο βαθος να κρατα ενα δισκο στα χερια του και να τον περιεργαζεται. Μπηκε μεσα απο περιεργεια και αρχισε να ψαχνει.
Σταματησε οταν ειδε το δισκο των FSS. Του ηρθε αμεσως στο μυαλο οτι του ειχε πει ο γνωστος του. Ανοιξε αδημονωντας το δισκο και ειδε το μαυρο βινυλιο.
=============================
Ισως ηταν το επιφωνημα απογοητευσης, ισως κατι στις κινησεις του που εστειλαν διπλα του ενα ψαρομαλλη ηλικιωμενο να τον ρωτησει τι ακριβως συνεβαινε. Του ειπε.
Τον ειδε για λιγο διστακτικο κι επιφυλακτικο διχως να βγαλει λεξη. Ηταν ετοιμος να παρει την απογοητευση του και να φυγει οταν ο γερακος τον φωναξε πισω.
Μετα απο λιγα λεπτα ειχε φυγει απο το μαγαζι νοιωθωντας πως εχει φτερα στα ποδια του.
Ο γερος θα κανονιζε να του βρει μια απο τις εκατο picture disc κοπιες. Αφησε οσα χρηματα του ειχε ζητησει, την διευθυνση του κι ενα τηλεφωνο. Ο δισκος θα του ερχοταν με το ταχυδρομειο και ο γερος θα τον ενημερωνε για την ακριβη ημερομηνια παραδοσης τηλεφωνικα. Το μονο που ειχε να κανει ηταν τρεις βδομαδες υπομονη και να βρισκοταν σπιτι του την ημερα που επρεπε.
Δεν του περασε καθολου απο το μυαλο πως ο γερος μπορει να τον κοροιδευε. Ειχε μια απολυτη σιγουρια πως ολα θα γινονταν οπως του ειχε πει που ενοιωθε ηδη περηφανος ιδιοκτητης μιας απο αυτες τις ελαχιστες κοπιες που υπηρχαν. Ας ερχοταν τωρα η Πεννυ να του πει κατι για τις Κυριακες που χαραμιζε στα δισκοπωλεια.
========================
Για λιγα λεπτα ειχε μεινει να χαζευει το βινυλιο, γυρνωντας το ποτε απο τη μια μερια και ποτε απο την αλλη. Αυτο που εκανε σπανιο τον συγκεκριμενο δισκο ηταν αυτο ακριβως, η απεικονιση στις δυο του πλευρες. Η φημη ηθελε η απεικονιση αυτη να ειναι στηριγμενη πανω στο σκιτσο ενος παλαβου Βρεττανου σκιτσογραφου για τον οποιον ειχαν ακουστει ψιθυροι ανεπιβεβαιωτοι πως ειχε σχεσεις με μαυρες μαγειες, μαγγανειες κι αλλες παραθρησκευτικες δραστηριοτητες. Ειχε χαθει απο προσωπου γης μιαν ωραια πρωια πριν πολλα χρονια και κανεις δεν ξανακουσε ποτε τιποτα γι αυτον ουτε τον ξαναειδε. Επισημα εξακολουθουσε να παραμενει αγνοουμενος μιας και το πτωμα του δεν ειχε βρεθει ποτε αλλα σχεδον κανενας δεν πιστευε πως υπηρχε περιπτωση να επανεμφανιζοταν. Ετσι με μολις εκατο αντιγραφα ολα κι ολα να υπαρχουν ο δισκος των FSS ειχε γινει στοχος συλλεκτων που πληρωναν αδρα για ν' αποκτησουν μια κοπια. Χαμογελασε. Αν καποιος πριν καιρο του ελεγε πως θα ειχε αυτο το δισκο στα χερια του θα τον περνουσε για τρελλο. Ομως ηταν εδω, μπροστα του.
=============================
Η προβα !! Θα τον σκοτωναν οι αλλοι αν αργουσε κι αλλο. Ντυθηκε σαν τον αλλοφρονα, αρπαξε το μπασο και ετρεξε προς το αμαξι του. Κουνησε το κεφαλι του εκνευρισμενος. Μπασιστας ! Τι δουλεια ειχε αυτος με το μπασο ? Κιθαριστας ηταν αλλα επαιζε μπασο λογω των συνθηκων. Ηξερε πως καποια στιγμη θα ξαναπιανε την κιθαρα στα χερια του αλλα προς το παρον αυτη η στιγμη δεν φαινοταν κοντινη. Εριξε μια ματια στο ρολοι του αυτοκινητου.
Μετα την προβα ειχε ραντεβου με την Πεννυ. Θα πηγαιναν για φαγητο κι υστερα για καποια ψωνια που ηθελε η κοπελα. Αναρωτηθηκε τι ωρα θα ξεμπερδευε για να γυρισει σπιτι και ν' ακουσει το δισκο.
Η προβα πηγε χαλια, ηταν αδυνατον να συγκεντρωθει και με την Πεννυ τσακωθηκε γιατι ηθελε μετα τα ψωνια να πανε στα εγκαινια μιας εκθεσης ζωγραφικης. Την παρατησε συξυλη και γυρισε οσο πιο γρηγορα μπορουσε σπιτι. Αναψε ενα τσιγαρο, εβαλε ενα ουισκι, τοποθετησε τον δισκο στο πλατω του πικ απ και εκατσε στην πολυθρονα για να τον απολαυσει.
========================
Το πρωτο πραγμα που τον ενοχλησε μολις καταλαβε πως η προσωρινη σκοτοδινη που τον ειχε κυριευσει ειχε φυγει ηταν η ταγγη μυρωδια του ξεραμενου αιματος. Αμεσως μετα ενοιωσε λες και ηταν καταπλακωμενος απο κατι και δεν ειχε οξυγονο ν' αναπνευσει. Τριγυρω του υπηρχε ενα παχυ σκοταδι με λιγες χαραμαδες φωτος. Ξεκινησε την διαδικασια απεγκλωβισμου προσπαθωντας να πλησιασει το φως οσο μπορουσε περισσοτερο. Με φρικη αντιληφθηκε πως προσπαθουσε να ξεφορτωθει ενα σωρο πτωματα κατακρεουργημενα, πτωματα που αλλα δεν ειχαν χερια, ποδια η κεφαλια. Παραλληλα προσπαθουσε να συνειδητοποιησει που βρισκοταν. Σιγουρα αυτο δεν ηταν το σαλονι του. Με πολυ κοπο καταφερε να φτασει στην κορυφη αυτων των ατακτως ερριμενων πτωματων και ξαφνικα του κοπηκε η ανασα.
Σαν σε θολο τοπιο απο πανω του εβλεπε αχνα το σαλονι του, τα πραγματα του και διαπιστωσε πως γυριζε σε μια κυκλικη τροχια σαν να βρισκοταν ο ιδιος πανω στο πικ απ.
Τοτε προσεξε την υπηρετρια που ερχοταν και του καθαριζε το σπιτι. Αρχισε να ουρλιαζει με ολη του την δυναμη και κατορθωσε να τραβηξει την προσοχη. Οχι της υπηρετριας αλλα μιας τεραστιας μαυρης σκιας που αργα τον πλησιαζε απο τα δεξια του. Οταν διαπιστωσε για το τι επροκειτο δοκιμασε να ουρλιαξει ξανα απο τρομο. Το στομα του παρεμεινε ανοιχτο και στα ματια του ειχε αποτυπωθει μια φρικη που δεν γνωριζε υφη η υποσταση οση ωρα το κομμενο κεφαλι του ταξιδευε στον αερα πριν πεσει πανω στο σωρο απο τα πτωματα που υπηρχαν ολογυρα.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου