ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 51
Οπισθοχωρησε μερικα βηματα αθελα του μην μπορωντας ν' αποτραβηξει το βλεμμα του απ' αυτο που υλοποιουνταν μπροστα του. Ηξερε πως το πραγματικο της προσωπο ηταν τοσο κτηνωδες κι απεχθες που κανεις δεν θ' αντεχε το θεαμα της, γι αυτο και ειχε επιλεξει να εμφανιστει με τον τροπο που συνηθως την απεικονιζαν στ' αγαλματα της, με το προσωπο της αιγας. Πανω απο το μαλλιαρο κεφαλι της ξεπροβαλλαν τεσσερα κερατα ενω το μισανοιχτο στομα της αποκαλυπτε αγρια δοντια σαν κι αυτα ενος λυκου. Τα μπρατσα και τα χερια της ηταν γυναικεια αλλα στα ποδια ειχε χηλες κατσικας. Ηταν γυμνη, οπως εκανε παντα, και πανω στο στηθος της υπηρχαν αναριθμητοι μαστοι που τους χρειαζοταν για να θηλαζει τ' αμετρητα παιδια της μα αυτο που απωθουσε και προσεβαλλε οσους αντιτιθονταν στην υπαρξη και την λατρεια της ηταν η εκτεθειμενη και χαιουσα οψη των γεννητικων της οργανων. Οσοι την λατρευαν πιστευαν πως απ' αυτην την σιχαμενη μητρα εβγαιναν ολα τα εφιαλτικα πλασματα που στοιχειωναν καθε θνητη υπαρξη αυτου του κοσμου.
===================================
Μιλησε με φωνη που εμοιαζε σαν συμπλεγμα ερπετων που συριζουν ολα μαζι.
-'Εσυ' ειπε 'δεν υπακουσες στις προσταγες μου' αναγκαζοντας τον ξενο να κανει πισω μερικα βηματα ακομα και ασυναισθητα το χερι του να πηγαινει εκει που ειχε κρυμμενο τον κυβο.
-'Ενα κομματι αυτου που κουβαλας ειμαι κι εγω' συνεχισε με την αηδιαστικη της φωνη. 'Σ' εφερα εδω για ενα συγκεκριμενο λογο και συ με παρακους' ουρλιαξε με τετοια ενταση που μια μποχα βρωμερου αερα σχεδον σηκωσε τον ξενο απο το εδαφος σωριαζοντας τον μερικα μετρα πιο κατω. 'Κανε αυτο που πρεπει να κανεις' συνεχισε 'αλλιως'.....
-'Αλλιως τι' ? απαντησε ο ξενος προσπαθωντας να σταθει στα ποδια του. 'Θα με σκοτωσεις ? Δεν μπορεις. Οχι πριν ολοκληρωσω αυτο που πρεπει να κανω. Κι αυτο θα γινει με τον τροπο που εγω θελω, καταλαβες' ?
Ενοιωσε το χτυπημα απο μια αορατη δυναμη τοσο εντονο στο κεφαλι του που προς στιγμη φοβηθηκε πως θα ξεκολλουσε. Προς το παρον ηταν παλι ξαπλωμενος στο εδαφος.
============================
-'Ο Κοναλλ ειναι το κλειδι' ειπε αφου συρθηκε κι ακουμπησε σε μια απο τις φλεγομενες κολωνες. 'Ολα αρχιζουν και τελειωνουν μ' αυτον' προσθεσε σκουπιζοντας με το αριστερο του χερι ενα αυλακι αιματος στο δεξι μερος του σαγονιου του.
-'Το Μιουνεμον ηταν το μονο χωριο που αντιστεκοταν στην υποταγη και την λατρεια σου. Μπορουσες ευκολα να το ισοπεδωσεις συνθεμελα μα υπηρχε ο κινδυνος να σκοτωθει καποιος που δεν θα επρεπε, ο Κοναλλ. Βλεπεις, κουβαλαει ενα κομματι απο το γριφο που πρεπει να λυσω και αν οι υπολοιποι 'ενοικοι' αυτου του κυβου' ειπε ενω ταυτοχρονα χτυπαγε ελαφρα τον αριστερο του κορφο 'μαθαιναν πως πεθανε για να ικανοποιησεις εσυ τις διεστραμμενες σου ορεξεις θα ειχες προβλημα. Χρειαζοσουνα μια αλλη λυση για να μεινουν ολοι ικανοποιημενοι.
Κι αυτη η λυση ημουνα εγω. Μ' εφερες εδω για να σκοτωσω τον Κοναλλ κι ετσι εσυ μετα θα μπορουσες ν' αποκτησεις με φωτια και ατσαλι το Μιουνεμον. Απ' οποια αποψη και να το δεις ολοι κερδισμενοι θα βγαιναμε, ετσι δεν ειναι' ?
=================================
-'Αυτο που δεν υπολογισες ειναι πως δεν κανει ο κυβος η εσυ κουμαντο εδω' προσθεσε μ' ενα πικρο χαμογελο. 'Παρελειψες το γεγονος πως μετα απο τοσο καιρο που πασχιζω να ολοκληρωσω την αποστολη μου εχω πλεον την ικανοτητα και την θεληση να επιλεγω μονος μου πως θα προχωρησω. Ακομα κι αν αυτο σημαινει πως εσκεμμενα θα επιλεξω να μην αφομοιωσω καποιον στοχο και απλα να ψαξω για καποιον αλλο'.
Σταματησε περιμενοντας την αντιδραση της Σουμπ Νιγκουραθ.
-'Δεν εχεις καταλαβει ποιον παρακουσες, σιχαμερε θνητε' ηρθε η απαντηση. 'Ναι, δεν μπορω να σ' εξοντωσω για ευνοητους λογους μα εχω απειρους τροπους να τιμωρησω την αναιδεια σου. Τροπους που θα φτασεις σε σημειο να παρακαλας για το γλυκο και παρηγορο χαδι του θανατου. Γιατι κανεις ποτε δεν τολμησε να μ' αψηφησει και οσοι το σκεφτηκαν τιμωρηθηκαν οπως επρεπε. Αν αυτη ειναι η επιλογη σου τοτε εγω, η Σουμπ Νιγκουραθ, θα σου μαθω τι σημαινει ν' αγνοεις την βουληση αυτης που υπηρχε πριν την ελευση του χρονου'.
==================================
Οσο καλα προετοιμασμενος και να ηταν για το τι θα συνεβαινε, γι αυτο που ξετυλιχτηκε μπροστα στα ματια του δεν ηταν. Μαυρα, αποκρουστικα πλασματα, πανομοιοτυπα με την θεα, αρχισαν κατα ορδες να ξεχυνονται μεσα απο τ' ανοιχτα της ποδια και να κατευθυνονται αργα προς το μερος του. Τα νυχια τους, κοφτερα και βρωμικα συναγωνιζονταν σε αηδια τα κιτρινισμενα, σιχαμερα δοντια τους ενω τα κερατα πανω απο τα κεφαλια ηταν το ιδανικο πλαισιο για να συμπληρωθει η ανιερη εικονα τους.
Παντα ακουμπισμενος στην στηλη τραβηξε το ξιφος του ετοιμος ν' αμυνθει. Ηταν τοσα πολλα που τον κυριευσε η απελπισια. Περνουσαν αναμεσα απο τα ζευγαρια που ακομα ικανοποιουσαν τις ανομες σαρκικες ορεξεις τους με καθε κτηνωδη και διαστροφικο τροπο ουρλιαζοντας σταθερα τ' ονομα της θεας με αποκορυφωμα καθε φορα που καποιο αρσενικο τελειωνε μεσα στο θηλυκο που τον καβαλικευε εχοντας σταθερο στοχο τον ιδιο.
Δεν περιμενε να ερθουν αυτα. Ορμησε αναμεσα τους χτυπωντας αλυπητα αριστερα και δεξια.
================================
-'Μπολγκ, το ξερεις πως σου εχουμε εμπιστοσυνη μα δεν νομιζεις πως ειναι ωρα να μας πεις που παμε και γιατι' ? ρωτησε η Ιερνη.
-'Εχει δικιο η Ιερνη' ειπε ο Φινταν. 'Μας τρεχεις τοσην ωρα στο αγνωστο'.
Βρισκονταν λιγοτερο απο ενα μιλι απο τον ναο μα και ο ιδιος ο Μπολγκ ηξερε πως επρεπε να τους εξηγησει. Στο κατω κατω δεν ηταν υποχρεωμενοι να τον ακολουθησουν. Εριξε μια ματια σε οσους ειχαν ερθει μαζι του. Ο Κοναλλ, ο Φεργκαλ και η Καραν ειχαν την ιδια απορια στα ματια τους και ο Μπολγκ αποφασισε να τους μιλησει.
Συντομα και περιεκτικα τους ανεφερε την κουβεντα που ειχε κανει με τον ξενο καθως επισης και για την συμφωνια στην οποια ειχαν καταληξει.
-'Ετσι εχουν τα πραγματα' κατεληξε. 'Αν καποιος επιλεξει να γυρισει πισω τον καταλαβαινω'.
-'Εγω ειμαι μαζι σου' ειπε η Ιερνη αποφασιστικα. 'Δεν ξερω για τους αλλους'.
Αλλος αργα, αλλος γρηγορα ολοι εγνεψαν καταφατικα το κεφαλι τους.
==============================
Δεν ειχαν τελειωμο. Ειχε την αισθηση πως οσα και να εσφαζε ο αριθμος τους δεν μειωνοταν καθολου. Δεν ηθελαν να τον βλαψουν. Απο τις κινησεις τους καταλαβαινε πως απλα ηθελαν να τον πανε στην Σουμπ Νιγκουραθ με καθε τροπο, κατι που οπως εξελισσονταν τα πραγματα θα συνεβαινε καποια στιγμη γιατι πλεον η κουραση ειχε αρχισει να εξαπλωνεται σ' ολο του το κορμι. Οι εμπλεκομενοι στο τελετουργικο οργιο ειχαν πλεον ολοκληρωσει το εργο τους και οι μεν αντρες παρακολουθουσαν αμιλητοι ενω οι γυναικες χαιδευονταν αναμεσα στα ποδια κι εξακολουθουσαν να υμνουν το εξαμβλωμα που ακουγε στ' ονομα Σουμπ Νιγκουραθ.
Με οση δυναμη ειχε εσπρωξε μια κολωνα προς το μερος των πλασματων και ενοιωσε μια ικανοποιηση να τον πλημμυριζει καθως καποια απ' αυτα αρπαξαν φωτια και την μετεδωσαν αμεσα και στα υπολοιπα. Ενοιωσε μια παρουσια διπλα του και σηκωσε το ξιφος για να χτυπησει μα σταματησε την κινηση του την τελευταια στιγμη.
-'Φεχαρ, πιστε μου Φεχαρ, τι κανεις εσυ εδω' ?
====================================
-'Αφεντη μου τι κανεις' ? τον ρωτησε ο παλιος του φιλος και υπηρετης.
-'Τι εννοεις' ? ρωτησε σαστισμενος απο την παρουσια του.
-'Αφεντη μου, τα ξεχασες ολα λοιπον? Ξεχασες τι πρεπει να κανεις και γιατι ? Μονο αυτος ο τροπος υπαρχει για να κερδισεις την Αιναρ και συ δισταζεις και υπαναχωρεις ? Οσο πιο γρηγορα τελειωσεις την αναζητηση σου τοσο πιο γρηγορα θα εχεις την καρδια της γυναικας που αγαπας. Μην δισταζεις, κανε αυτο που πρεπει και ασε τα πεισματα'.
Τον κοιταξε σαν να μην καταλαβαινε τι του ελεγε μα δεν προλαβε να μιλησει. Ενοιωσε ενα λεπτο κορμι να τον αγκαλιαζει απο πισω και δυο μεταξενια χερια γυρω απο το λαιμο του.
-'Αγαπη μου, εγω ειμαι, η Αιναρ. Για μενα τα κανεις ολα αυτα, για μενα επελεξες ν' ακολουθησεις αυτο το μονοπατι. Γιατι σταματας τωρα ? Δεν μ' αγαπας ? Δεν με θελεις να γινω δικη σου ? Σκοτωσε τον Κοναλλ, παρε αλλο ενα κομματι του γριφου κι ελα ακομα ενα βημα πιο κοντα στην αγκαλια μου'.
==============================
Κουνησε εντονα το κεφαλι του προσπαθωντας να καθαρισει την θολη απο τον ιδρωτα κι αιμα οραση του. Κοιταξε καλα τις δυο φυσιογνωμιες που στεκονταν απεναντι του. Ηταν ο Φεχαρ και η Αιναρ, δεν υπηρχε αμφιβολια γι αυτο μα δεν μπορει να ηταν αληθινοι. Σαν να μαντεψαν τη σκεψη του του μιλησαν μπερδευοντας τον ακομα πιο πολυ.
-'Αφεντη μου εμεις ειμαστε' ειπε 'και σε θερμοπαρακαλαμε ν' αλλαξεις γνωμη. Καθε στιγμη που χανεται ειναι πολυτιμη, καθε λεπτο που περναει απομακρυνεσαι απο την Αιναρ'.
-'Κοιτα με αγαπη μου, φως των ματιων μου, ανασα απ' την ανασα μου' ψιθυρισε η ομορφια που στεκοταν απεναντι του ενω ταυτοχρονα του απλωνε το χερι. 'Τοση ηταν λοιπον η αγαπη σου ? Αυτοι ειναι οι ορκοι που εχεις κανει για μενα' ?
-'Αυτη ειναι η υποσχεση που εδωσες καποτε' ? συμπληρωσε ο Φεχαρ 'μια υποσχεση που βαρυνεται με τον θανατο τοσων πιστων σου υπηκοων' ?
-'Εγω...δεν...θελω να πω...' μουρμουρισε σαν χαμενος την στιγμη που το χερι της κοπελας επεφτε με δυναμη πανω του πετωντας τον κατω.
===============================
-'Ανοητε' ειπε με την συριχτη φωνη των φιδιων. 'Δεν σου αξιζει ουτε μια τριχα απο το κεφαλι μου' προσθεσε ενω τα ματια της σκοτεινιασαν αποτομα.
-'Ποσο γελοιος ειναι να πιστευει πως θα κατορθωσει ποτε να φερει σε περας αυτο που εχει' ειπε ο Φεχαρ πλησιαζοντας τον σε αποσταση αναπνοης. 'Ποσο ηλιθιοι ημασταν ολοι που σε πιστεψαμε και σε ακολουθησαμε ! Ενας φαφλατας εισαι και τιποτα περισσοτερο'.
Εριξε μια γρηγορη ματια γυρω. Η Σουμπ Νιγκουραθ δεν φαινοταν πουθενα, ουτε και τα παιδια-τερατα που ειχαν ξεπηδησει απο την μητρα της. Γυρισε στον Φεχαρ μα δεν προλαβε.
Το χτυπημα θα ειχε σωριασει καθε αλλον κατω νεκρο μα ο ξενος εφτασε μεχρι το κατωφλι της λιποθυμιας. Με ματια θολα ειδε το ποδι της Αιναρ να προσγειωνεται με δυναμη στα πλευρα του μα ηταν αδυνατον να το αποφυγει. Κουλουριαστηκε προσπαθωντας να παρει ανασα.
-'Το καμαρι του Καντιθ, ο γιος του Ναζιτ' ειπε ο Φεχαρ σηκωνοντας τον ορθιο. 'Αυτος ειναι τελικα' ? ρωτησε ειρωνικα την Αιναρ διπλα του.
-'Ναι, αυτος ειναι' απαντησε η κοπελα καταφερνοντας του αλλο ενα συντριπτικο χτυπημα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 51
Οπισθοχωρησε μερικα βηματα αθελα του μην μπορωντας ν' αποτραβηξει το βλεμμα του απ' αυτο που υλοποιουνταν μπροστα του. Ηξερε πως το πραγματικο της προσωπο ηταν τοσο κτηνωδες κι απεχθες που κανεις δεν θ' αντεχε το θεαμα της, γι αυτο και ειχε επιλεξει να εμφανιστει με τον τροπο που συνηθως την απεικονιζαν στ' αγαλματα της, με το προσωπο της αιγας. Πανω απο το μαλλιαρο κεφαλι της ξεπροβαλλαν τεσσερα κερατα ενω το μισανοιχτο στομα της αποκαλυπτε αγρια δοντια σαν κι αυτα ενος λυκου. Τα μπρατσα και τα χερια της ηταν γυναικεια αλλα στα ποδια ειχε χηλες κατσικας. Ηταν γυμνη, οπως εκανε παντα, και πανω στο στηθος της υπηρχαν αναριθμητοι μαστοι που τους χρειαζοταν για να θηλαζει τ' αμετρητα παιδια της μα αυτο που απωθουσε και προσεβαλλε οσους αντιτιθονταν στην υπαρξη και την λατρεια της ηταν η εκτεθειμενη και χαιουσα οψη των γεννητικων της οργανων. Οσοι την λατρευαν πιστευαν πως απ' αυτην την σιχαμενη μητρα εβγαιναν ολα τα εφιαλτικα πλασματα που στοιχειωναν καθε θνητη υπαρξη αυτου του κοσμου.
===================================
Μιλησε με φωνη που εμοιαζε σαν συμπλεγμα ερπετων που συριζουν ολα μαζι.
-'Εσυ' ειπε 'δεν υπακουσες στις προσταγες μου' αναγκαζοντας τον ξενο να κανει πισω μερικα βηματα ακομα και ασυναισθητα το χερι του να πηγαινει εκει που ειχε κρυμμενο τον κυβο.
-'Ενα κομματι αυτου που κουβαλας ειμαι κι εγω' συνεχισε με την αηδιαστικη της φωνη. 'Σ' εφερα εδω για ενα συγκεκριμενο λογο και συ με παρακους' ουρλιαξε με τετοια ενταση που μια μποχα βρωμερου αερα σχεδον σηκωσε τον ξενο απο το εδαφος σωριαζοντας τον μερικα μετρα πιο κατω. 'Κανε αυτο που πρεπει να κανεις' συνεχισε 'αλλιως'.....
-'Αλλιως τι' ? απαντησε ο ξενος προσπαθωντας να σταθει στα ποδια του. 'Θα με σκοτωσεις ? Δεν μπορεις. Οχι πριν ολοκληρωσω αυτο που πρεπει να κανω. Κι αυτο θα γινει με τον τροπο που εγω θελω, καταλαβες' ?
Ενοιωσε το χτυπημα απο μια αορατη δυναμη τοσο εντονο στο κεφαλι του που προς στιγμη φοβηθηκε πως θα ξεκολλουσε. Προς το παρον ηταν παλι ξαπλωμενος στο εδαφος.
============================
-'Ο Κοναλλ ειναι το κλειδι' ειπε αφου συρθηκε κι ακουμπησε σε μια απο τις φλεγομενες κολωνες. 'Ολα αρχιζουν και τελειωνουν μ' αυτον' προσθεσε σκουπιζοντας με το αριστερο του χερι ενα αυλακι αιματος στο δεξι μερος του σαγονιου του.
-'Το Μιουνεμον ηταν το μονο χωριο που αντιστεκοταν στην υποταγη και την λατρεια σου. Μπορουσες ευκολα να το ισοπεδωσεις συνθεμελα μα υπηρχε ο κινδυνος να σκοτωθει καποιος που δεν θα επρεπε, ο Κοναλλ. Βλεπεις, κουβαλαει ενα κομματι απο το γριφο που πρεπει να λυσω και αν οι υπολοιποι 'ενοικοι' αυτου του κυβου' ειπε ενω ταυτοχρονα χτυπαγε ελαφρα τον αριστερο του κορφο 'μαθαιναν πως πεθανε για να ικανοποιησεις εσυ τις διεστραμμενες σου ορεξεις θα ειχες προβλημα. Χρειαζοσουνα μια αλλη λυση για να μεινουν ολοι ικανοποιημενοι.
Κι αυτη η λυση ημουνα εγω. Μ' εφερες εδω για να σκοτωσω τον Κοναλλ κι ετσι εσυ μετα θα μπορουσες ν' αποκτησεις με φωτια και ατσαλι το Μιουνεμον. Απ' οποια αποψη και να το δεις ολοι κερδισμενοι θα βγαιναμε, ετσι δεν ειναι' ?
=================================
-'Αυτο που δεν υπολογισες ειναι πως δεν κανει ο κυβος η εσυ κουμαντο εδω' προσθεσε μ' ενα πικρο χαμογελο. 'Παρελειψες το γεγονος πως μετα απο τοσο καιρο που πασχιζω να ολοκληρωσω την αποστολη μου εχω πλεον την ικανοτητα και την θεληση να επιλεγω μονος μου πως θα προχωρησω. Ακομα κι αν αυτο σημαινει πως εσκεμμενα θα επιλεξω να μην αφομοιωσω καποιον στοχο και απλα να ψαξω για καποιον αλλο'.
Σταματησε περιμενοντας την αντιδραση της Σουμπ Νιγκουραθ.
-'Δεν εχεις καταλαβει ποιον παρακουσες, σιχαμερε θνητε' ηρθε η απαντηση. 'Ναι, δεν μπορω να σ' εξοντωσω για ευνοητους λογους μα εχω απειρους τροπους να τιμωρησω την αναιδεια σου. Τροπους που θα φτασεις σε σημειο να παρακαλας για το γλυκο και παρηγορο χαδι του θανατου. Γιατι κανεις ποτε δεν τολμησε να μ' αψηφησει και οσοι το σκεφτηκαν τιμωρηθηκαν οπως επρεπε. Αν αυτη ειναι η επιλογη σου τοτε εγω, η Σουμπ Νιγκουραθ, θα σου μαθω τι σημαινει ν' αγνοεις την βουληση αυτης που υπηρχε πριν την ελευση του χρονου'.
==================================
Οσο καλα προετοιμασμενος και να ηταν για το τι θα συνεβαινε, γι αυτο που ξετυλιχτηκε μπροστα στα ματια του δεν ηταν. Μαυρα, αποκρουστικα πλασματα, πανομοιοτυπα με την θεα, αρχισαν κατα ορδες να ξεχυνονται μεσα απο τ' ανοιχτα της ποδια και να κατευθυνονται αργα προς το μερος του. Τα νυχια τους, κοφτερα και βρωμικα συναγωνιζονταν σε αηδια τα κιτρινισμενα, σιχαμερα δοντια τους ενω τα κερατα πανω απο τα κεφαλια ηταν το ιδανικο πλαισιο για να συμπληρωθει η ανιερη εικονα τους.
Παντα ακουμπισμενος στην στηλη τραβηξε το ξιφος του ετοιμος ν' αμυνθει. Ηταν τοσα πολλα που τον κυριευσε η απελπισια. Περνουσαν αναμεσα απο τα ζευγαρια που ακομα ικανοποιουσαν τις ανομες σαρκικες ορεξεις τους με καθε κτηνωδη και διαστροφικο τροπο ουρλιαζοντας σταθερα τ' ονομα της θεας με αποκορυφωμα καθε φορα που καποιο αρσενικο τελειωνε μεσα στο θηλυκο που τον καβαλικευε εχοντας σταθερο στοχο τον ιδιο.
Δεν περιμενε να ερθουν αυτα. Ορμησε αναμεσα τους χτυπωντας αλυπητα αριστερα και δεξια.
================================
-'Μπολγκ, το ξερεις πως σου εχουμε εμπιστοσυνη μα δεν νομιζεις πως ειναι ωρα να μας πεις που παμε και γιατι' ? ρωτησε η Ιερνη.
-'Εχει δικιο η Ιερνη' ειπε ο Φινταν. 'Μας τρεχεις τοσην ωρα στο αγνωστο'.
Βρισκονταν λιγοτερο απο ενα μιλι απο τον ναο μα και ο ιδιος ο Μπολγκ ηξερε πως επρεπε να τους εξηγησει. Στο κατω κατω δεν ηταν υποχρεωμενοι να τον ακολουθησουν. Εριξε μια ματια σε οσους ειχαν ερθει μαζι του. Ο Κοναλλ, ο Φεργκαλ και η Καραν ειχαν την ιδια απορια στα ματια τους και ο Μπολγκ αποφασισε να τους μιλησει.
Συντομα και περιεκτικα τους ανεφερε την κουβεντα που ειχε κανει με τον ξενο καθως επισης και για την συμφωνια στην οποια ειχαν καταληξει.
-'Ετσι εχουν τα πραγματα' κατεληξε. 'Αν καποιος επιλεξει να γυρισει πισω τον καταλαβαινω'.
-'Εγω ειμαι μαζι σου' ειπε η Ιερνη αποφασιστικα. 'Δεν ξερω για τους αλλους'.
Αλλος αργα, αλλος γρηγορα ολοι εγνεψαν καταφατικα το κεφαλι τους.
==============================
Δεν ειχαν τελειωμο. Ειχε την αισθηση πως οσα και να εσφαζε ο αριθμος τους δεν μειωνοταν καθολου. Δεν ηθελαν να τον βλαψουν. Απο τις κινησεις τους καταλαβαινε πως απλα ηθελαν να τον πανε στην Σουμπ Νιγκουραθ με καθε τροπο, κατι που οπως εξελισσονταν τα πραγματα θα συνεβαινε καποια στιγμη γιατι πλεον η κουραση ειχε αρχισει να εξαπλωνεται σ' ολο του το κορμι. Οι εμπλεκομενοι στο τελετουργικο οργιο ειχαν πλεον ολοκληρωσει το εργο τους και οι μεν αντρες παρακολουθουσαν αμιλητοι ενω οι γυναικες χαιδευονταν αναμεσα στα ποδια κι εξακολουθουσαν να υμνουν το εξαμβλωμα που ακουγε στ' ονομα Σουμπ Νιγκουραθ.
Με οση δυναμη ειχε εσπρωξε μια κολωνα προς το μερος των πλασματων και ενοιωσε μια ικανοποιηση να τον πλημμυριζει καθως καποια απ' αυτα αρπαξαν φωτια και την μετεδωσαν αμεσα και στα υπολοιπα. Ενοιωσε μια παρουσια διπλα του και σηκωσε το ξιφος για να χτυπησει μα σταματησε την κινηση του την τελευταια στιγμη.
-'Φεχαρ, πιστε μου Φεχαρ, τι κανεις εσυ εδω' ?
====================================
-'Αφεντη μου τι κανεις' ? τον ρωτησε ο παλιος του φιλος και υπηρετης.
-'Τι εννοεις' ? ρωτησε σαστισμενος απο την παρουσια του.
-'Αφεντη μου, τα ξεχασες ολα λοιπον? Ξεχασες τι πρεπει να κανεις και γιατι ? Μονο αυτος ο τροπος υπαρχει για να κερδισεις την Αιναρ και συ δισταζεις και υπαναχωρεις ? Οσο πιο γρηγορα τελειωσεις την αναζητηση σου τοσο πιο γρηγορα θα εχεις την καρδια της γυναικας που αγαπας. Μην δισταζεις, κανε αυτο που πρεπει και ασε τα πεισματα'.
Τον κοιταξε σαν να μην καταλαβαινε τι του ελεγε μα δεν προλαβε να μιλησει. Ενοιωσε ενα λεπτο κορμι να τον αγκαλιαζει απο πισω και δυο μεταξενια χερια γυρω απο το λαιμο του.
-'Αγαπη μου, εγω ειμαι, η Αιναρ. Για μενα τα κανεις ολα αυτα, για μενα επελεξες ν' ακολουθησεις αυτο το μονοπατι. Γιατι σταματας τωρα ? Δεν μ' αγαπας ? Δεν με θελεις να γινω δικη σου ? Σκοτωσε τον Κοναλλ, παρε αλλο ενα κομματι του γριφου κι ελα ακομα ενα βημα πιο κοντα στην αγκαλια μου'.
==============================
Κουνησε εντονα το κεφαλι του προσπαθωντας να καθαρισει την θολη απο τον ιδρωτα κι αιμα οραση του. Κοιταξε καλα τις δυο φυσιογνωμιες που στεκονταν απεναντι του. Ηταν ο Φεχαρ και η Αιναρ, δεν υπηρχε αμφιβολια γι αυτο μα δεν μπορει να ηταν αληθινοι. Σαν να μαντεψαν τη σκεψη του του μιλησαν μπερδευοντας τον ακομα πιο πολυ.
-'Αφεντη μου εμεις ειμαστε' ειπε 'και σε θερμοπαρακαλαμε ν' αλλαξεις γνωμη. Καθε στιγμη που χανεται ειναι πολυτιμη, καθε λεπτο που περναει απομακρυνεσαι απο την Αιναρ'.
-'Κοιτα με αγαπη μου, φως των ματιων μου, ανασα απ' την ανασα μου' ψιθυρισε η ομορφια που στεκοταν απεναντι του ενω ταυτοχρονα του απλωνε το χερι. 'Τοση ηταν λοιπον η αγαπη σου ? Αυτοι ειναι οι ορκοι που εχεις κανει για μενα' ?
-'Αυτη ειναι η υποσχεση που εδωσες καποτε' ? συμπληρωσε ο Φεχαρ 'μια υποσχεση που βαρυνεται με τον θανατο τοσων πιστων σου υπηκοων' ?
-'Εγω...δεν...θελω να πω...' μουρμουρισε σαν χαμενος την στιγμη που το χερι της κοπελας επεφτε με δυναμη πανω του πετωντας τον κατω.
===============================
-'Ανοητε' ειπε με την συριχτη φωνη των φιδιων. 'Δεν σου αξιζει ουτε μια τριχα απο το κεφαλι μου' προσθεσε ενω τα ματια της σκοτεινιασαν αποτομα.
-'Ποσο γελοιος ειναι να πιστευει πως θα κατορθωσει ποτε να φερει σε περας αυτο που εχει' ειπε ο Φεχαρ πλησιαζοντας τον σε αποσταση αναπνοης. 'Ποσο ηλιθιοι ημασταν ολοι που σε πιστεψαμε και σε ακολουθησαμε ! Ενας φαφλατας εισαι και τιποτα περισσοτερο'.
Εριξε μια γρηγορη ματια γυρω. Η Σουμπ Νιγκουραθ δεν φαινοταν πουθενα, ουτε και τα παιδια-τερατα που ειχαν ξεπηδησει απο την μητρα της. Γυρισε στον Φεχαρ μα δεν προλαβε.
Το χτυπημα θα ειχε σωριασει καθε αλλον κατω νεκρο μα ο ξενος εφτασε μεχρι το κατωφλι της λιποθυμιας. Με ματια θολα ειδε το ποδι της Αιναρ να προσγειωνεται με δυναμη στα πλευρα του μα ηταν αδυνατον να το αποφυγει. Κουλουριαστηκε προσπαθωντας να παρει ανασα.
-'Το καμαρι του Καντιθ, ο γιος του Ναζιτ' ειπε ο Φεχαρ σηκωνοντας τον ορθιο. 'Αυτος ειναι τελικα' ? ρωτησε ειρωνικα την Αιναρ διπλα του.
-'Ναι, αυτος ειναι' απαντησε η κοπελα καταφερνοντας του αλλο ενα συντριπτικο χτυπημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου