ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 50
Οι πυρετωδεις διεργασιες που αρχισαν να λαμβανουν χωρα μεσα στο κεφαλι του ξεκινησαν με την αφιξη του μαυροφορεμενου καβαλλαρη και την γνωστοποιηση που του εγινε πως επρεπε να παρευρεθει στον ναο της θεας σε δυο φεγγαρια οπου θα την συναντουσε προσωπικα.
Ηταν η φωνη και η κοψια που ειχαν προδωσει την ταυτοτητα του ιππεα καθως δεν αφηναν κανενα περιθωριο για αμφισβητηση πως γυναικα ηταν αλλα δεν μπορουσε να ειναι σιγουρος πως επροκειτο για καποια απο τις υπηρετριες της θεας που ειχε ηδη συναντησει.
Το σημαντικο ομως ηταν πως αυτο που ειχε επιδιωξει εξ' αρχης θα πραγματοποιειτο μα δεν ηταν πλεον και τοσο σιγουρος για την ορθοτητα της επιλογης του.
Το σχεδιο που φαινοταν ικανοτερο ολων να επικρατησει για να υλοποιηθει βγηκε μπροστα βροντοφωναζοντας για την επαρκεια του και δικαιωθηκε. Τωρα πια επρεπε να κινηθει γοργα μην αφηνοντας ουτε καν την τελευταια λεπτομερεια στην τυχη. Ενοιωθε πως ειχε μπροστα του την μεγαλυτερη προκληση που ειχε συναντησει ποτε κι αυτο τον εκανε περισσοτερο ανησυχο.
=================================
Βγηκε απο την ανατολικη μερια του Φρεττον κρυμμενος μεσα στα πεπλα της νυχτας ελπιζοντας πως το χαμινι θα ειχε κανει αυτο που επρεπε. Δεν θα ηταν παραπανω απο δεκαπεντε χρονων και τα χρηματα που ειχε παρει απο τον ξενο πιθανως δεν θα τα εβλεπε σε ολη του τη ζωη. Τα μισα στην αρχη, τα υπολοιπα αφου ο ιδιος διαπιστωνε πως ειχε πραξει στο ακεραιο αυτο που ειχε ζητησει. Βεβαια δεν θα μπορουσε ποτε να κατηγορησει το χαμινι σε περιπτωση που δεν εβρισκε αυτον που θα επρεπε στην συναντηση που πηγαινε τωρα αλλα ειχε την ικανοτητα να καταλαβει αν τουλαχιστον απο την μερια του ειχε κανει αυτο που του ζητηθηκε.
Εφτασε στους προποδες του χαμηλου λοφου και ξεπεζεψε. Χωθηκε μεσα σε αραιοφυτεμενες συσταδες και αποτομα, καμποσα μετρα μπροστα του, τους ειδε.
Εβγαλε τα υπολοιπα χρηματα που ηταν μεσα σ' ενα δερματινο σακουλι και τα πεταξε προς την μερια του νεαρου που τ' αρπαξε μονομιας κι εξαφανιστηκε σε δευτερολεπτα.
-'Ελπιζω να μην περιμενεις πολυ Μπολγκ' ειπε απευθυνομενος στον αλλο αντρα.
================================
Η συζητηση κρατησε λιγοτερο απο δεκα λεπτα, ομως η πυκνοτητα, η βαρυτητα και η ουσια των λογων που λεχθηκαν ηταν κατι περισσοτερο απο ζωτικης σημασιας.
Μολονοτι υπηρξε μια στιγμιαια αμφιβολια απο την μερια του Μπολγκ σχετικα με τα οσα υποστηριζε ο ξενος, στο τελος επηλθε συμφωνια. Οι δυο αντρες εσφιξαν τα χερια, κοιταχτηκαν για λιγο και ακολουθησαν διαφορετικες πορειες μεσα στο σκοταδι.
Ο ξενος εκανε τον μισο κυκλο του λοφου, βρηκε το ανοιγμα για το οποιο του ειχε κανει νυξη ο Μπολγκ και εξαναγκασε το αλογο του σε μια μικρη αναβαση με αισιο ευτυχως τελος.
Η σπηλια ηταν αθεατη απ' ολες τις πλευρες και μονο καποιος που γνωριζε την υπαρξη της θα πηγαινε εκει. Αυτο του εδωσε το δικαιωμα ν' αναψει μια μικρη φωτια για ν' απαλυνει καπως το κρυο που οσο περνουσε η ωρα γιγαντωνε. Εριξε μια ματια στον φορτωμενο με μαυριλα ουρανο.
Κουνησε απελπισμενα το κεφαλι του αριστερα δεξια. Σε λιγο θα ξεσπουσε νεα μπορα. Αναρωτηθηκε αν ο καιρος σ' εκεινα τα μερη εκανε κατι αλλο εκτος του να βρεχει συνεχως.
=================================
Ηταν λες και ο χρονος θυμοταν το συγκεκριμενο σημειο επιλεκτικα. Δεν μπορουσε να εξηγησει διαφορετικα το γεγονος πως κυλουσε τοσο αργα και ειχε πιασει τον εαυτο του ν' αδημονει γι αυτην την συναντηση τοσο οση ηταν και η ανησυχια του για την εκβαση των γεγονοτων.
Η συμπεριφορα του κυβου μπορουσε να χαρακτηριστει απο αλλοπροσαλλη μεχρι παντελως ξενη συγκρινομενη με τα οσα ειχε ζησει μαζι του ολον αυτο τον καιρο. Δεν ηξερε αν μπορουσε να στηριχτει πανω του αν τα πραγματα δυσκολευαν για τον ιδιο, ουτε γνωριζε αν θα υπηρχε οποιαδηποτε διαφοροποιηση στις ικανοτητες και τις δυνατοτητες του.
Αυτο θα το μαθαινε οταν ερχοταν η ωρα, μια ωρα που αργα μεν μα σταθερα πλησιαζε. Εκμεταλλευτηκε το γεγονος πως δεν ειχε τιποτα αλλο να κανει απο το να ξεκουραστει και ν' ανακτησει ακομα περισσοτερες δυναμεις που σιγουρα θα του φαινονταν απαραιτητες.
Οταν ηρθε η στιγμη να κινησει για τον ναο, ειχε την αισθηση πως συνοδοιπορος του σ' αυτην τη διαδρομη ηταν ενα παλιο, ξεχασμενο συναισθημα, ο φοβος.
===================================
Το μονο πραγμα που ειχε μεινει σταθερο κι αναλλοιωτο συγκριτικα με την πρωτη του επισκεψη ηταν η θεση του ναου. Διαφοροποιησεις ειχαν υπαρξει και μαλιστα αρκετες.
Περιμετρικα του ναου, σαν να οριοθετουσαν εναν τεραστιο κυκλο, βρισκονταν μαυρες επιτυμβιες στηλες πασαλειμμενες στην κορυφη με καποιο αγνωστο, κολλωδες κι ευφλεκτο υλικο αν εκρινε απο την ενταση της φωτιας που υπηρχε σε καθε μια απ' αυτες. Στο εδαφος, που προσφεροταν λογω της προσφατης βροχης, βρισκοταν χαραγμενα διαφορα συμβολα, ακατανοητα τα περισσοτερα για τον ιδιο, μα σιγουρα καποιας σημασιας γι αυτον που τα ειχε κανει.
Ακριβως μπροστα απο την εξωπορτα του ναου υπηρχε κατι σαν θρονος που εμοιαζε ν' αδημονει για τον ενοικο του που προς το παρον ηταν απων. Μα ουτε και κανεις αλλος δεν φαινοταν να υπαρχει τριγυρω. Αναρωτηθηκε προς στιγμη αν η συναντηση με την θεα θα γινοταν αυστηρα ιδιωτικα μα η σκεψη του διαψευστηκε αμεσα βλεποντας σημαδια ζωης να βγαινουν απο τον ναο. Ηταν οι τρεις θεραπαινιδες της θεας.
=====================
Περασαν απο μπροστα του αδιαφορωντας παντελως για την παρουσια του ενω ταυτοχρονα το ματι του επιασε κινηση περιμετρικα του ναου. Ειδε ενα μικρο πληθος απο αντρες και γυναικες να πλημμυριζουν εξαφνα το χωρο μα και αυτοι καμια σημασια δεν εδωσαν στην παρουσια του.
Προσεξε αμεσως την κοκκινη, γαλαζια και κιτρινη βαφη που καλυπτε τα γυμνα κορμια τους, κατι που ηταν απαραιτητο για τις τελετες προς τιμην της ανιερης θεας. Ολοι στην πλατη τους ειχαν ζωγραφισμενη την σφραγιδα της κι αυτο τον οδηγησε στο συμπερασμα πως συντομα θα ηταν θεατης σε μια απ' αυτες τις βδελυρες τελετες που ηταν προσβολη για καθε ανθρωπο και θρησκεια. Αναρωτηθηκε που να ηταν η Κλοντα, η ιερεια, αλλα μεσα του ηξερε πως τιποτα δεν θα ξεκιναγε αν δεν ηταν κι αυτη παρουσα. Αποτραβηχτηκε διακριτικα στο πλαι του ναου διχασμενος οσον αφορουσε την επομενη κινηση του.
Η ιερεια. που βγηκε τελευταια απο τον ναο, του την υπεδειξε αφου μ' ενα της νοημα του εδωσε να καταλαβει πως ο θρονος ηταν γι αυτον. Υπακουσε εχοντας ολες του τις αισθησεις σ' επιφυλακη.
=================================
Για καποιον αδαη ολα οσα επακολουθησαν απλα δεν θα μπορουσαν να χωρεσουν καν στην φαντασια του, για τον ξενο ομως που ειχε ακουσει, διαβασει και γνωριζε απο μαρτυριες αλλων τι περιελαμβανε μια τετοια τελετη ηταν απλα τα προεορτια της συναντησης του με την θεα.
Το σκοταδι ξαφνικα γεμισε με εκκωφαντικους ηχους απο αορατα ταμπουρλα και αυλους, κατι που ουσιαστικα ηταν το συνθημα για την εναρξη οσων αποτροπαιων εμελλαν να συμβουν.
Το πληθος αρχισε να χορευει σαν δαιμονισμενο αγγιζοντας προοδευτικα ενα φρενηρη παροξυσμο. Οι γυναικες, χορευοντας οσο πιο χυδαια και προστυχα μπορουσαν, ανοιγοκλειναν τα λυγισμενα τους γονατα, αφηνοντας εκτεθειμενα τα γεννητικα τους οργανα ερεθιζοντας παραλληλα τους αντρες ενω ταυτοχρονα επικαλουνταν με ουρλιαχτα τη θεα.
Μολονοτι η γλωσσα που χρησιμοποιουσαν ηταν λησμονημενη στα βαθη του χρονου, ο ξενος ακουγε καθαρα τ' ονομα της θεας και τις ικεσιες των πιστων της για γονιμοτητα.
Ειχε παρασυρθει τοσο απο το θεαμα που δεν προσεξε καν την υπαρξη μιας γνωστης φυσιογνωμιας.
=================================
Στο βορειοδυτικο τμημα του ναου, αναμεσα σε δυο φλεγομενες στηλες ηταν καποιος δεμενος μ' εκταση χεριων και ποδιων. Δυσκολευτηκε να θυμηθει αμεσως που γνωριζε αυτο το προσωπο μα λιγα δευτερολεπτα μετα αναγνωρισε τον Αραδο, τον καπετανιο του καραβιου.
Δεν ηταν λοιπον ο μονος που ειχε σωθει απο το ναυαγιο μα ξαφνικα συνειδητοποιησε πως ισως και για τους δυο τους θα ηταν καλυτερα να ειχαν χαθει εξ' αρχης.
Ειδε την Εντα, την Ντερμπνταλ και την Μπρονα να πλησιαζουν τον δεμενο αντρα βαστωντας απο ενα κοφτερο λεπιδι η καθε μια στα χερια της.
Αρχισαν να του σκιζουν το δερμα σε διαφορα σημεια και καθως το αιμα ετρεχε το επαιρναν με τα χερια τους και πασαλειβονταν παντου, ιδιαιτερα αναμεσα στα ποδια τους.
Καθε καινουργια πληγη που δημιουργουσαν, καθε νεο αυλακι αιματος που γεμιζε το κορμι του Αραδου ηταν το εναυσμα για ακομα πιο εντονα ουρλιαχτα και κραυγες.
Καποια στιγμη σταματησαν και στραφηκαν στο αλαλαζων πληθος.
==================================
Σαν να ειχε δοθει καποιο αορατο συνθημα ορμησαν ολοι πανω στον Αραδο κρατωντας λεπιδες στα χερια τους. Τ' απεγνωσμενα ουρλιαχτα του αιμορραγουντος καπετανιου πνιγηκαν μεσα στις φωνες των εκστασιασμενων πιστων. Οταν καποια στιγμη απομακρυνθηκαν απο τον δυστυχο Αραδο, ολοι καλυμμενοι στο αιμα του, ο ξενος διαπιστωσε πως λιγα πραγματα ειχαν μεινει πια να θυμιζουν πως καποτε αναμεσα σ' εκεινες τις στηλες ηταν δεμενο ανθρωπινο ον.
Αποτραβηξε τα ματια του απο τον ματωμενα υπολειμματα του καπετανιου κι εστρεψε την προσοχη του και παλι σε οσα αρχισαν να συμβαινουν μπροστα του.
Ειδε τρεις αντρες να ξαπλωνουν στο εδαφος και τις τρεις υπηρετριες της θεας να καθονται απο πανω τους. Δεν του προξενησε εντυπωση το γεγονος, ηξερε πως αυτο γινοταν στις τελετουργιες για να τιμησουν την ανωτεροτητα της θεας ως μητρα της δημιουργιας.
Αμεσως μετα και οι υπολοιποι βρεθηκαν στο χωμα, παντα με τις γυναικες απο πανω τους, ξεκινωντας ετσι το κυριο μερος του τελετουργικου.
================================
Θυμοταν πως τα παιδια που θα συλλαμβανονταν μ' αυτο τον τροπο θα θυσιαζονταν μετα στην Γονιμη Αιγα, το αιμα τους θα καταναλωνοταν μαζι με κρασι για να προκαλεσει μεθη και μιαρα οραματα ενω τα σωματα τους θα βραζονταν σε μεγαλα τσουκαλια και η σαρκα τους θα γινοταν βορα απο τους πιστους που κανενα περιορισμο δεν ειχαν προκειμενου να υπηρετησουν την θεα με τον καλυτερο δυνατο τροπο. Ομως αυτα δεν τον αφορουσαν. Ηξερε πως πλησιαζε η ωρα που θα ερχοταν προσωπο με προσωπο με την θεα κι ενα μουδιασμα απλωθηκε στο κορμι του.
Το βλεμμα του διασταυρωθηκε φευγαλεα με αυτο της Κλοντα, που ηταν η μονη που δεν συμμετειχε στο οργιο. Καταλαβε πως η ωρα του ειχε φτασει. Ασυναισθητα σηκωθηκε απο τον θρονο κοιτωντας αριστερα και δεξια. Μετα σηκωσε τα ματια του ψηλα.
Πανω ακριβως απο τον ναο το σκοταδι ανοιξε στα δυο κι ενα νεο, πιο πυκνο και μοχθηρο, εμφανιστηκε. Πριν καλα καλα αντιληφθει τι συνεβαινε το σκοταδι ειχε παρει μορφη.
-'Σουμπ Νιγκουραθ' ψελλισε.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 50
Οι πυρετωδεις διεργασιες που αρχισαν να λαμβανουν χωρα μεσα στο κεφαλι του ξεκινησαν με την αφιξη του μαυροφορεμενου καβαλλαρη και την γνωστοποιηση που του εγινε πως επρεπε να παρευρεθει στον ναο της θεας σε δυο φεγγαρια οπου θα την συναντουσε προσωπικα.
Ηταν η φωνη και η κοψια που ειχαν προδωσει την ταυτοτητα του ιππεα καθως δεν αφηναν κανενα περιθωριο για αμφισβητηση πως γυναικα ηταν αλλα δεν μπορουσε να ειναι σιγουρος πως επροκειτο για καποια απο τις υπηρετριες της θεας που ειχε ηδη συναντησει.
Το σημαντικο ομως ηταν πως αυτο που ειχε επιδιωξει εξ' αρχης θα πραγματοποιειτο μα δεν ηταν πλεον και τοσο σιγουρος για την ορθοτητα της επιλογης του.
Το σχεδιο που φαινοταν ικανοτερο ολων να επικρατησει για να υλοποιηθει βγηκε μπροστα βροντοφωναζοντας για την επαρκεια του και δικαιωθηκε. Τωρα πια επρεπε να κινηθει γοργα μην αφηνοντας ουτε καν την τελευταια λεπτομερεια στην τυχη. Ενοιωθε πως ειχε μπροστα του την μεγαλυτερη προκληση που ειχε συναντησει ποτε κι αυτο τον εκανε περισσοτερο ανησυχο.
=================================
Βγηκε απο την ανατολικη μερια του Φρεττον κρυμμενος μεσα στα πεπλα της νυχτας ελπιζοντας πως το χαμινι θα ειχε κανει αυτο που επρεπε. Δεν θα ηταν παραπανω απο δεκαπεντε χρονων και τα χρηματα που ειχε παρει απο τον ξενο πιθανως δεν θα τα εβλεπε σε ολη του τη ζωη. Τα μισα στην αρχη, τα υπολοιπα αφου ο ιδιος διαπιστωνε πως ειχε πραξει στο ακεραιο αυτο που ειχε ζητησει. Βεβαια δεν θα μπορουσε ποτε να κατηγορησει το χαμινι σε περιπτωση που δεν εβρισκε αυτον που θα επρεπε στην συναντηση που πηγαινε τωρα αλλα ειχε την ικανοτητα να καταλαβει αν τουλαχιστον απο την μερια του ειχε κανει αυτο που του ζητηθηκε.
Εφτασε στους προποδες του χαμηλου λοφου και ξεπεζεψε. Χωθηκε μεσα σε αραιοφυτεμενες συσταδες και αποτομα, καμποσα μετρα μπροστα του, τους ειδε.
Εβγαλε τα υπολοιπα χρηματα που ηταν μεσα σ' ενα δερματινο σακουλι και τα πεταξε προς την μερια του νεαρου που τ' αρπαξε μονομιας κι εξαφανιστηκε σε δευτερολεπτα.
-'Ελπιζω να μην περιμενεις πολυ Μπολγκ' ειπε απευθυνομενος στον αλλο αντρα.
================================
Η συζητηση κρατησε λιγοτερο απο δεκα λεπτα, ομως η πυκνοτητα, η βαρυτητα και η ουσια των λογων που λεχθηκαν ηταν κατι περισσοτερο απο ζωτικης σημασιας.
Μολονοτι υπηρξε μια στιγμιαια αμφιβολια απο την μερια του Μπολγκ σχετικα με τα οσα υποστηριζε ο ξενος, στο τελος επηλθε συμφωνια. Οι δυο αντρες εσφιξαν τα χερια, κοιταχτηκαν για λιγο και ακολουθησαν διαφορετικες πορειες μεσα στο σκοταδι.
Ο ξενος εκανε τον μισο κυκλο του λοφου, βρηκε το ανοιγμα για το οποιο του ειχε κανει νυξη ο Μπολγκ και εξαναγκασε το αλογο του σε μια μικρη αναβαση με αισιο ευτυχως τελος.
Η σπηλια ηταν αθεατη απ' ολες τις πλευρες και μονο καποιος που γνωριζε την υπαρξη της θα πηγαινε εκει. Αυτο του εδωσε το δικαιωμα ν' αναψει μια μικρη φωτια για ν' απαλυνει καπως το κρυο που οσο περνουσε η ωρα γιγαντωνε. Εριξε μια ματια στον φορτωμενο με μαυριλα ουρανο.
Κουνησε απελπισμενα το κεφαλι του αριστερα δεξια. Σε λιγο θα ξεσπουσε νεα μπορα. Αναρωτηθηκε αν ο καιρος σ' εκεινα τα μερη εκανε κατι αλλο εκτος του να βρεχει συνεχως.
=================================
Ηταν λες και ο χρονος θυμοταν το συγκεκριμενο σημειο επιλεκτικα. Δεν μπορουσε να εξηγησει διαφορετικα το γεγονος πως κυλουσε τοσο αργα και ειχε πιασει τον εαυτο του ν' αδημονει γι αυτην την συναντηση τοσο οση ηταν και η ανησυχια του για την εκβαση των γεγονοτων.
Η συμπεριφορα του κυβου μπορουσε να χαρακτηριστει απο αλλοπροσαλλη μεχρι παντελως ξενη συγκρινομενη με τα οσα ειχε ζησει μαζι του ολον αυτο τον καιρο. Δεν ηξερε αν μπορουσε να στηριχτει πανω του αν τα πραγματα δυσκολευαν για τον ιδιο, ουτε γνωριζε αν θα υπηρχε οποιαδηποτε διαφοροποιηση στις ικανοτητες και τις δυνατοτητες του.
Αυτο θα το μαθαινε οταν ερχοταν η ωρα, μια ωρα που αργα μεν μα σταθερα πλησιαζε. Εκμεταλλευτηκε το γεγονος πως δεν ειχε τιποτα αλλο να κανει απο το να ξεκουραστει και ν' ανακτησει ακομα περισσοτερες δυναμεις που σιγουρα θα του φαινονταν απαραιτητες.
Οταν ηρθε η στιγμη να κινησει για τον ναο, ειχε την αισθηση πως συνοδοιπορος του σ' αυτην τη διαδρομη ηταν ενα παλιο, ξεχασμενο συναισθημα, ο φοβος.
===================================
Το μονο πραγμα που ειχε μεινει σταθερο κι αναλλοιωτο συγκριτικα με την πρωτη του επισκεψη ηταν η θεση του ναου. Διαφοροποιησεις ειχαν υπαρξει και μαλιστα αρκετες.
Περιμετρικα του ναου, σαν να οριοθετουσαν εναν τεραστιο κυκλο, βρισκονταν μαυρες επιτυμβιες στηλες πασαλειμμενες στην κορυφη με καποιο αγνωστο, κολλωδες κι ευφλεκτο υλικο αν εκρινε απο την ενταση της φωτιας που υπηρχε σε καθε μια απ' αυτες. Στο εδαφος, που προσφεροταν λογω της προσφατης βροχης, βρισκοταν χαραγμενα διαφορα συμβολα, ακατανοητα τα περισσοτερα για τον ιδιο, μα σιγουρα καποιας σημασιας γι αυτον που τα ειχε κανει.
Ακριβως μπροστα απο την εξωπορτα του ναου υπηρχε κατι σαν θρονος που εμοιαζε ν' αδημονει για τον ενοικο του που προς το παρον ηταν απων. Μα ουτε και κανεις αλλος δεν φαινοταν να υπαρχει τριγυρω. Αναρωτηθηκε προς στιγμη αν η συναντηση με την θεα θα γινοταν αυστηρα ιδιωτικα μα η σκεψη του διαψευστηκε αμεσα βλεποντας σημαδια ζωης να βγαινουν απο τον ναο. Ηταν οι τρεις θεραπαινιδες της θεας.
=====================
Περασαν απο μπροστα του αδιαφορωντας παντελως για την παρουσια του ενω ταυτοχρονα το ματι του επιασε κινηση περιμετρικα του ναου. Ειδε ενα μικρο πληθος απο αντρες και γυναικες να πλημμυριζουν εξαφνα το χωρο μα και αυτοι καμια σημασια δεν εδωσαν στην παρουσια του.
Προσεξε αμεσως την κοκκινη, γαλαζια και κιτρινη βαφη που καλυπτε τα γυμνα κορμια τους, κατι που ηταν απαραιτητο για τις τελετες προς τιμην της ανιερης θεας. Ολοι στην πλατη τους ειχαν ζωγραφισμενη την σφραγιδα της κι αυτο τον οδηγησε στο συμπερασμα πως συντομα θα ηταν θεατης σε μια απ' αυτες τις βδελυρες τελετες που ηταν προσβολη για καθε ανθρωπο και θρησκεια. Αναρωτηθηκε που να ηταν η Κλοντα, η ιερεια, αλλα μεσα του ηξερε πως τιποτα δεν θα ξεκιναγε αν δεν ηταν κι αυτη παρουσα. Αποτραβηχτηκε διακριτικα στο πλαι του ναου διχασμενος οσον αφορουσε την επομενη κινηση του.
Η ιερεια. που βγηκε τελευταια απο τον ναο, του την υπεδειξε αφου μ' ενα της νοημα του εδωσε να καταλαβει πως ο θρονος ηταν γι αυτον. Υπακουσε εχοντας ολες του τις αισθησεις σ' επιφυλακη.
=================================
Για καποιον αδαη ολα οσα επακολουθησαν απλα δεν θα μπορουσαν να χωρεσουν καν στην φαντασια του, για τον ξενο ομως που ειχε ακουσει, διαβασει και γνωριζε απο μαρτυριες αλλων τι περιελαμβανε μια τετοια τελετη ηταν απλα τα προεορτια της συναντησης του με την θεα.
Το σκοταδι ξαφνικα γεμισε με εκκωφαντικους ηχους απο αορατα ταμπουρλα και αυλους, κατι που ουσιαστικα ηταν το συνθημα για την εναρξη οσων αποτροπαιων εμελλαν να συμβουν.
Το πληθος αρχισε να χορευει σαν δαιμονισμενο αγγιζοντας προοδευτικα ενα φρενηρη παροξυσμο. Οι γυναικες, χορευοντας οσο πιο χυδαια και προστυχα μπορουσαν, ανοιγοκλειναν τα λυγισμενα τους γονατα, αφηνοντας εκτεθειμενα τα γεννητικα τους οργανα ερεθιζοντας παραλληλα τους αντρες ενω ταυτοχρονα επικαλουνταν με ουρλιαχτα τη θεα.
Μολονοτι η γλωσσα που χρησιμοποιουσαν ηταν λησμονημενη στα βαθη του χρονου, ο ξενος ακουγε καθαρα τ' ονομα της θεας και τις ικεσιες των πιστων της για γονιμοτητα.
Ειχε παρασυρθει τοσο απο το θεαμα που δεν προσεξε καν την υπαρξη μιας γνωστης φυσιογνωμιας.
=================================
Στο βορειοδυτικο τμημα του ναου, αναμεσα σε δυο φλεγομενες στηλες ηταν καποιος δεμενος μ' εκταση χεριων και ποδιων. Δυσκολευτηκε να θυμηθει αμεσως που γνωριζε αυτο το προσωπο μα λιγα δευτερολεπτα μετα αναγνωρισε τον Αραδο, τον καπετανιο του καραβιου.
Δεν ηταν λοιπον ο μονος που ειχε σωθει απο το ναυαγιο μα ξαφνικα συνειδητοποιησε πως ισως και για τους δυο τους θα ηταν καλυτερα να ειχαν χαθει εξ' αρχης.
Ειδε την Εντα, την Ντερμπνταλ και την Μπρονα να πλησιαζουν τον δεμενο αντρα βαστωντας απο ενα κοφτερο λεπιδι η καθε μια στα χερια της.
Αρχισαν να του σκιζουν το δερμα σε διαφορα σημεια και καθως το αιμα ετρεχε το επαιρναν με τα χερια τους και πασαλειβονταν παντου, ιδιαιτερα αναμεσα στα ποδια τους.
Καθε καινουργια πληγη που δημιουργουσαν, καθε νεο αυλακι αιματος που γεμιζε το κορμι του Αραδου ηταν το εναυσμα για ακομα πιο εντονα ουρλιαχτα και κραυγες.
Καποια στιγμη σταματησαν και στραφηκαν στο αλαλαζων πληθος.
==================================
Σαν να ειχε δοθει καποιο αορατο συνθημα ορμησαν ολοι πανω στον Αραδο κρατωντας λεπιδες στα χερια τους. Τ' απεγνωσμενα ουρλιαχτα του αιμορραγουντος καπετανιου πνιγηκαν μεσα στις φωνες των εκστασιασμενων πιστων. Οταν καποια στιγμη απομακρυνθηκαν απο τον δυστυχο Αραδο, ολοι καλυμμενοι στο αιμα του, ο ξενος διαπιστωσε πως λιγα πραγματα ειχαν μεινει πια να θυμιζουν πως καποτε αναμεσα σ' εκεινες τις στηλες ηταν δεμενο ανθρωπινο ον.
Αποτραβηξε τα ματια του απο τον ματωμενα υπολειμματα του καπετανιου κι εστρεψε την προσοχη του και παλι σε οσα αρχισαν να συμβαινουν μπροστα του.
Ειδε τρεις αντρες να ξαπλωνουν στο εδαφος και τις τρεις υπηρετριες της θεας να καθονται απο πανω τους. Δεν του προξενησε εντυπωση το γεγονος, ηξερε πως αυτο γινοταν στις τελετουργιες για να τιμησουν την ανωτεροτητα της θεας ως μητρα της δημιουργιας.
Αμεσως μετα και οι υπολοιποι βρεθηκαν στο χωμα, παντα με τις γυναικες απο πανω τους, ξεκινωντας ετσι το κυριο μερος του τελετουργικου.
================================
Θυμοταν πως τα παιδια που θα συλλαμβανονταν μ' αυτο τον τροπο θα θυσιαζονταν μετα στην Γονιμη Αιγα, το αιμα τους θα καταναλωνοταν μαζι με κρασι για να προκαλεσει μεθη και μιαρα οραματα ενω τα σωματα τους θα βραζονταν σε μεγαλα τσουκαλια και η σαρκα τους θα γινοταν βορα απο τους πιστους που κανενα περιορισμο δεν ειχαν προκειμενου να υπηρετησουν την θεα με τον καλυτερο δυνατο τροπο. Ομως αυτα δεν τον αφορουσαν. Ηξερε πως πλησιαζε η ωρα που θα ερχοταν προσωπο με προσωπο με την θεα κι ενα μουδιασμα απλωθηκε στο κορμι του.
Το βλεμμα του διασταυρωθηκε φευγαλεα με αυτο της Κλοντα, που ηταν η μονη που δεν συμμετειχε στο οργιο. Καταλαβε πως η ωρα του ειχε φτασει. Ασυναισθητα σηκωθηκε απο τον θρονο κοιτωντας αριστερα και δεξια. Μετα σηκωσε τα ματια του ψηλα.
Πανω ακριβως απο τον ναο το σκοταδι ανοιξε στα δυο κι ενα νεο, πιο πυκνο και μοχθηρο, εμφανιστηκε. Πριν καλα καλα αντιληφθει τι συνεβαινε το σκοταδι ειχε παρει μορφη.
-'Σουμπ Νιγκουραθ' ψελλισε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου