MELODY DE FADE
ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Οσο περισσοτερο κοιταζε τοσο πιο αδιανοητο της φαινοταν. Κατω απο αλλες συνθηκες απλα θα της ειχε στριψει μα τιποτα που να συνηγορουσε σε κατι τετοιο δεν ειχε συμβει. Τα ματια της δεν την γελαγαν, ομως το μυαλο της αρνιοταν πεισματικα ν' αποδεχτει τις πληροφοριες που λαμβανε μεσω της οπτικης οδου. Ηταν παντου τριγυρω της, κοιταζοντας την κι αυτοι με την ιδια απορια που υπηρχε αποτυπωμενη και στο δικο της προσωπο. Μπορουσε να διακρινει τα χαρακτηριστικα τους, τις κινησεις τους, τα χρυσοκεντητα καλοραμμενα ρουχα τους μα αυτο που αδυνατουσε να αποδεχτει ηταν το που βρισκονταν . Μονο σε μια αρρωστημενη η διεστραμμενη φαντασια μπορουσαν να συμβαινουν αυτα, πουθενα αλλου.
Ο αντρας στ' αριστερα της αρχισε να κανει εξαφνα χειρονομιες προς το μερος της προσπαθωντας προφανως κατι να της πει η να της δειξει, ομως ηταν αδυνατον απο τη θεση που βρισκοταν να καταλαβει η ν' ακουσει οτιδηποτε. Οι χειρονομιες εγιναν πιο εντονες, σχεδον φρενηρεις μα και παλι δεν αλλαζε τιποτα. Τι ηθελε να της πει ? Εδειχνε κατι μπροστα αραγε ? Γυρισε αποτομα να κοιταξει μπρος της κι ενα ουρλιαχτο ξεφυγε απο το στομα της.
=========================
Η Νανσυ Ροουντς ηταν το τελειο παραδειγμα που μπορουσε να χρησιμοποιησει καποιος αν ηθελε ν' αποδωσει πιστα την εικονα της τελειας, ανεξαρτητης, δυναμικης κι επιτυχημενης γυναικας. Ειχε συγκεντρωσει με το σπαθι της πανω της παμπολλα απο τα στοιχεια που απαιτουνταν για να την κατηγοριοποιησει καποιος σ' αυτη τη συνομοταξια γυναικων.
Και να φανταστει κανεις πως τα πραγματα δεν ηταν παντα ετσι.
Ειχε χασει τον πατερα της οταν ακομα ηταν σχεδον μωρο μα ουσιαστικα πολυ λιγο ρολο ειχε παιξει αυτο στην μετεπειτα πορεια της. Μολονοτι η μητερα της την ειχε στειλει για σπουδες σ' ενα απο τα πολυ καλα κολλεγια που υπηρχαν, απλως διεκπεραιωσε την επιθυμια της δεδομενου πως ειχε ηδη αποφασισει νωρις πως αλλο ηθελε να κανει στη ζωη της.
Κι αυτο ηταν το πρωτο σημειο τριβης με την μητερα της μα δεν υποχωρησε ουτε εκανε πισω.
Ετσι, αμεσως μετα την ολοκληρωση των μεταπτυχιακων της, ανελαβε το ρολο των δημοσιων σχεσεων στο εστιατοριο J' Adore που διατηρουσε η μητερα της στην Μπει και Λαγκερ γωνια.
==============================
Η συγκεκριμενη αποφαση, που δεον να σημειωθει ειχε βρει ογκολιθους αντιδρασεων απο την μητερα της, ηταν μονο η εναρξη των προστριβων μεταξυ τους.
Το εστιατοριο λειτουργουσε με παλαιολιθικη αποψη, με πληρη απουσια επιθετικης πολιτικης απεναντι στους ανταγωνιστες και με εμμονοληπτικη επιμονη στην διατηρηση του δεδομενου στατους διχως τιποτα καινουριο, φρεσκο και ριζοσπαστικο να εχει θεση.
Με οσες καινοτομες ιδεες και να προσπαθησε να μπολιασει την λειτουργια του ρεστωραν παντα ακουγε την ιδια, μονοτονη, στερεοτυπη τοποθετηση.
-'Ετσι δουλευε παντα, γιατι να το αλλαξουμε ? Αυτο ξερει ο κοσμος, αυτο ζηταει. Ποιος ο λογος να μεταβαλλουμε ενα προφιλ που εξακολουθει και αποδιδει' ?
Η απαντηση ηταν απλη μα η μητερα της συνεχιζε να κωφευει.
-'Ολοι εξελισσονται, προσπαθουν για βελτιωση, εκμεταλλευονται τις δυνατοτητες τους. Γιατι οχι κι εμεις ? Γιατι να περιμενουμε απλα να το βαρεθει ο κοσμος' ?
==============================
Το πληρωμα του χρονου ηρθε καποια στιγμη και η μητερα της αποφασισε ν' αποσυρθει πια απο την διευθυνση του εστιατοριου μην μπορωντας πλεον να παρακολουθησει τους ρυθμους του.
Η Νανσυ αρπαξε την ευκαιρια και την εκμεταλλευτηκε οσο καλυτερα μπορουσε.
Κατ' αρχας ξεκαθαρισε στο προσωπικο πως πλεον αυτη εκανε κουμαντο και πως για οτιδηποτε θα συνεβαινε εντος του J' Adore λογο ειχε αυτη και μονο. Εισηγαγε καινοτομιες που αφορουσαν απο την εσωτερικη διακοσμηση μεχρι και τα πιατα που σερβιριζονταν.
Εξαιρετικη μαγειρισσα η ιδια, λατρευε τους πειραματισμους με τα φαγητα, παθιαζοταν με την αισθηση πως ανα πασα στιγμη μπορουσε να βρισκεται στο κατωφλι της ανακαλυψης μιας καινουργιας, αισθησιακης γευσης. Τα χρονια που ειχε περασει στο Παρισι για το μεταπτυχιακο της της φανηκαν κατι περισσοτερο απο χρησιμα, αφου πλεον μπορουσε ν' αναμιξει γευσεις που την εποχη της μητερας της δεν θα μπορουσαν ποτε να συμπεριληφθουν σε καποιο μενου, ουτε καν πειραματικα. Ειχε ερθει η ωρα ν' αποδειξει τι πραγματικα αξιζε.
=============================
Η θεαματικη, ραγδαια ανοδος που παρουσιασε το ρεστωραν τους επομενους μηνες ειχε τα θετικα μα και αρνητικα του. Στα θετικα η σταδιακη καταξιωση του αναμεσα στα καλυτερα εστιατορια της πολης, χαρη στις ριζικες αλλαγες που ειχε επιφερει η Νανσυ. Η αυξηση της πελατειας απαιτησε αυξηση του προσωπικου, κατι που εγινε, καθως επισης και ακομα υψηλοτερο βαθμο επαγγελματικοτητας που ειχε ζητησει η καινουργια διευθυντρια.
Δεν ηταν αδικη με το προσωπικο της η Νανσυ. Αυστηρη, λεπτολογος και τελειομανης μεν μα δεν τους στερησε τιποτα απ' οτι ειχαν, τουναντιον και αυξηση τους ειχε κανει και αψογη στην συμπεριφορα της ηταν. Ομως για την ιδια τα πραγματα ειχαν αρχισει να διαφοροποιουνται.
Ο Τσαρλυ, ο ανθρωπος που συνδεοταν μαζι του, διακριτικα μα σταθερα απομακρυνοταν απο την Νανσυ διαπιστωνοντας πως το εστιατοριο της απορροφουσε ολον τον ελευθερο χρονο της με αποτελεσμα πια να βρισκονται σπανια. Η Νανσυ το καταλαβε μα δεν εκανε τιποτα για ν' αλλαξει το κλιμα. Τον αφησε να φυγει σαν να ηταν κατι που το ηθελε και η ιδια.
===========================
Οι πολλαπλες ευθυνες που ειχε αναλαβει δεν της ειχαν στερησει μονο τον Τσαρλυ μα συντομα διαπιστωσε πως πλεον δεν ειχε καθολου χρονο για τον ιδιο τον εαυτο της. Ζουσε συνεχως μ' ενα κινητο ανοιχτο, απαντωντας σε καθε κληση, μικρη η μεγαλη, σημαντικη η ασημαντη, που ειχε να κανει με το μαγαζι. Ηταν η πρωτη που εμπαινε μεσα στο ρεστωραν και η τελευταια που εφευγε.
Ολος ο κοσμος, πελατες, προσωπικο, προμηθευτες, κατι ζητουσε απ' αυτην, ρουφωντας σαδιστικα καθε ελευθερο λεπτο που της περισσευε και ευελπιστουσε να χαρισει στον εαυτο της. Επρεπε να βρει εναν τροπο να ασχοληθει με την ιδια, τα μικρα θελω της και τις αυτουποβαθμισμενες αναγκες της.
Η ιδεα της ηρθε ακουγοντας την συζητηση δυο σερβιτορων και για καποιον αγνωστο λογο δεν της εφευγε απο το μυαλο. Στο τελος ρωτησε να μαθει λεπτομερειες προκαλωντας μια μινι εκπληξη στο προσωπικο της. Η ιδια αδιαφορουσε για το τι σκεφτονταν, το ειχε αποφασισει.
Συντομα βρεθηκε απεναντι στον Μικ Γκαρρις ακουγοντας τον προσεκτικα καθως της ανεπτυσσε τις λεπτομερειες. Χαμογελασε. Αυτο ηταν, το ηξερε. Ανυπομονουσε.
==========================
Χρειαστηκαν πολλοι μηνες εκπαιδευσης και μαθηματων μα ουτε χαζη ηταν αλλα και η ζεση με την οποια αντιμετωπιζε την καινουργια αυτη προκληση την εκαναν την πιο καλη μαθητρια.
Ετσι, ακομα και αν ο Μικ ηταν επιφυλακτικος οταν της παρεδιδε την αδεια της, ουτε ο ιδιος μπορουσε ν' αρνηθει πως η Νανσυ ηταν μια απο τις καλυτερες μαθητριες που ειχε ποτε.
Βεβαια για καποιο αρχικο μικρο χρονικο διαστημα ηταν εξαναγκασμενος να ειναι συνεχως μαζι της, ομως ηξερε πως συντομα η παρουσια του δεν θα ηταν αναγκαια. Οταν εφτασε εκεινη η μερα, την πρωτη φορα, ηταν λιγο ανησυχος, ομως ολα πηγαν καλα. Απο κει και περα τα πραγματα ακολουθησαν τον δρομο τους. Καθε Δευτερα μεσημερι ηταν εκει, ετοιμη, πληρως εξοπλισμενη κι αποφασισμενη. Ακουγε τις ενημερωσεις του Μικ κι εφευγε για να επιστρεψει μετα απο ενα τριωρο αλλος ανθρωπος. Ο Μικ ηξερε πως αυτος ηταν ο τροπος διαφυγης της και τον ειχε σεβαστει. Εξ' αλλου, ολοι αργα η γρηγορα, κατεληγαν στο τι ηθελαν να κανουν. Για την Νανσυ αυτος ηταν ο τροπος, να πεταει μ' ενα μονοκινητηριο Cessna 208 Caravan.
==========================
Ηταν πραγματικα το κατι αλλο. Η αισθηση που αποκομιζε οταν πετουσε με το μονοκινητηριο ηταν απλα απεριγραπτη. Ενοιωθε τον εαυτο της ξεκομμενο, μακρια απ' ολους κι ολα. Η γαληνη που εισεπραττε εκει ψηλα δεν μπορουσε να βρεθει αλλου. Τιποτα και κανενας δεν μπορουσε να την φτασει η να την ενοχλησει. Αφηνε το κινητο της στο εδαφος για να μπορει απερισπαστη να πραγματοποιει τις ουρανιες βολτες της. Ειχε βρει μια φορμουλα για να χαλαρωσει τον εαυτο της και δεν θα αφηνε κανεναν να της το χαλασει. Ισως κι αυτος να ηταν ο λογος που ειχε διαπληκτιστει ελαφρα με τον Μικ εκεινη τη μερα. Επεμενε να μην την αφησει να πεταξει εξ' αιτιας μιας καταιγιδας που ενδεχομενως να επληττε την περιοχη. Φυσικα αδιαφορησε και μπηκε στο Cessna. Σε πεντε λεπτα ανεβαζε σε υψομετρο το μικρο αεροπλανο και το σταθεροποιουσε.
Κοιταξε κατω. Δεν χορταινε ποτε το θεαμα. Ολοι εμοιαζαν τοσοι μικροι, ασημαντοι κι απομακρυσμενοι.
Κοιταξε τριγυρω της. Μονο τα συννεφα της εκαναν σιωπηλα συντροφια, διχως καν να κανουν αισθητη την παρουσια τους. Διχως να το καταλαβει πηγαινε καταπανω στην καταιγιδα.
===============================
Ταλαιπωρηθηκε αρκετα προσπαθωντας να περασει απο μεσα της. Καποια στιγμη ενοιωσε πως κανενα απο τα οργανα δεν λειτουργουσαν. Ειδε το μικρο ανοιγμα στο βαθος και με δυσκολια οδηγησε το κλυδωνιζομενο αεροπλανο προς τα κει. Ενα στεναγμος ανακουφισης βγηκε απο τα χειλη της οταν ξαναβρεθηκε σε ηλιοφωτιστο μερος. Αμεσως μετα ειδε την κινηση αριστερα της και παγωσε. Χρειαστηκαν μερικα δευτερολεπτα για να συνειδητοποιησει αυτο που εβλεπε.
Ο αντρας στ' αριστερα της ηταν γυρω στα σαραντα, ντυμενος επιτηδευμενα, μ' ενα πλουσι γενι να στολιζει το προσωπο του ενω στο κεφαλι φοραγε ενα τουρμπανι. Διαπιστωσε πως κι αυτος την κοιτουσε με την ιδια απορια κι εκπληξη. Δεν προλαβε να βαλει τις σκεψεις της σε ταξη και απο το πουθενα κι αλλοι αντρες, παρομοια ντυμενοι, ξεφυτρωσαν στο απεραντο τ' ουρανου. Ενοιωσε τις παλαμες της να ιδρωνουν ενω το μυαλο της αρνιοταν πεισματικα να δεχτει οτι εβλεπε.
Ξαφνικα ο αρχικος αντρας αρχισε να κανει διαφορες ακατανοητες χειρονομιες. Δεν καταλαβαινε τιποτα. Ουτε που ηταν, ουτε τι συνεβαινε, ουτε αν ολα αυτα ηταν αληθεια.
================================
Οι αντρες παρακολουθησαν το Cessna να σμπαραλιαζεται κυριολεκτικα πανω στην πλαγια του βουνου και την γυναικα μεσα του να πολτοποιειται κυριολεκτικα. Για λιγο εμειναν αφωνοι. Μετα αρχισαν να μιλανε σε μια αγνωστη γλωσσα χειρονομωντας και δειχνοντας το αεροπλανο.
Καποια στιγμη γυρισαν ολοι στον πρωτο αντρα περιμενοντας να πει κι αυτος κατι. Τους μιλησε με υφος που εμοιαζε με διαταγη και ολοι κουνησαν καταφατικα το κεφαλι.
Με μια απαλη κινηση ο αντρας χτυπησε ελαφρα στο πλαι το ιπταμενο χαλι πανω στο οποιο καθοταν κι αυτο αμεσως αρχισε να πεταει ακολουθουμενο απο τους υπολοιπους, ολους καθισμενους πανω στο δικο τους ιπταμενο χαλι ο καθενας. Η εναερια περιπολος της Βαγδατης ειχε κανει το καθηκον της αποτρεποντας την επιθεση του αγνωστου εχθρου μεσα στο μεγαλο, σιδερενιο πουλι μα στην αρχαια Περσια των χιλιων και μια νυχτων, των τζινι και των λυχναριων η αφηγηση και μονο ενος τετοιου εξωφρενικου περιστατικου μπορει να τους στοιχιζε τα κεφαλια τους. Ευτυχως που τα συντριμμια θα ηταν εκει αν χρειαζοταν ν' αποδειξουν οτι ελεγαν αληθεια κι αυτο ηταν και το μονο παρηγορο.
==============================
Το πληρωμα του χρονου ηρθε καποια στιγμη και η μητερα της αποφασισε ν' αποσυρθει πια απο την διευθυνση του εστιατοριου μην μπορωντας πλεον να παρακολουθησει τους ρυθμους του.
Η Νανσυ αρπαξε την ευκαιρια και την εκμεταλλευτηκε οσο καλυτερα μπορουσε.
Κατ' αρχας ξεκαθαρισε στο προσωπικο πως πλεον αυτη εκανε κουμαντο και πως για οτιδηποτε θα συνεβαινε εντος του J' Adore λογο ειχε αυτη και μονο. Εισηγαγε καινοτομιες που αφορουσαν απο την εσωτερικη διακοσμηση μεχρι και τα πιατα που σερβιριζονταν.
Εξαιρετικη μαγειρισσα η ιδια, λατρευε τους πειραματισμους με τα φαγητα, παθιαζοταν με την αισθηση πως ανα πασα στιγμη μπορουσε να βρισκεται στο κατωφλι της ανακαλυψης μιας καινουργιας, αισθησιακης γευσης. Τα χρονια που ειχε περασει στο Παρισι για το μεταπτυχιακο της της φανηκαν κατι περισσοτερο απο χρησιμα, αφου πλεον μπορουσε ν' αναμιξει γευσεις που την εποχη της μητερας της δεν θα μπορουσαν ποτε να συμπεριληφθουν σε καποιο μενου, ουτε καν πειραματικα. Ειχε ερθει η ωρα ν' αποδειξει τι πραγματικα αξιζε.
=============================
Η θεαματικη, ραγδαια ανοδος που παρουσιασε το ρεστωραν τους επομενους μηνες ειχε τα θετικα μα και αρνητικα του. Στα θετικα η σταδιακη καταξιωση του αναμεσα στα καλυτερα εστιατορια της πολης, χαρη στις ριζικες αλλαγες που ειχε επιφερει η Νανσυ. Η αυξηση της πελατειας απαιτησε αυξηση του προσωπικου, κατι που εγινε, καθως επισης και ακομα υψηλοτερο βαθμο επαγγελματικοτητας που ειχε ζητησει η καινουργια διευθυντρια.
Δεν ηταν αδικη με το προσωπικο της η Νανσυ. Αυστηρη, λεπτολογος και τελειομανης μεν μα δεν τους στερησε τιποτα απ' οτι ειχαν, τουναντιον και αυξηση τους ειχε κανει και αψογη στην συμπεριφορα της ηταν. Ομως για την ιδια τα πραγματα ειχαν αρχισει να διαφοροποιουνται.
Ο Τσαρλυ, ο ανθρωπος που συνδεοταν μαζι του, διακριτικα μα σταθερα απομακρυνοταν απο την Νανσυ διαπιστωνοντας πως το εστιατοριο της απορροφουσε ολον τον ελευθερο χρονο της με αποτελεσμα πια να βρισκονται σπανια. Η Νανσυ το καταλαβε μα δεν εκανε τιποτα για ν' αλλαξει το κλιμα. Τον αφησε να φυγει σαν να ηταν κατι που το ηθελε και η ιδια.
===========================
Οι πολλαπλες ευθυνες που ειχε αναλαβει δεν της ειχαν στερησει μονο τον Τσαρλυ μα συντομα διαπιστωσε πως πλεον δεν ειχε καθολου χρονο για τον ιδιο τον εαυτο της. Ζουσε συνεχως μ' ενα κινητο ανοιχτο, απαντωντας σε καθε κληση, μικρη η μεγαλη, σημαντικη η ασημαντη, που ειχε να κανει με το μαγαζι. Ηταν η πρωτη που εμπαινε μεσα στο ρεστωραν και η τελευταια που εφευγε.
Ολος ο κοσμος, πελατες, προσωπικο, προμηθευτες, κατι ζητουσε απ' αυτην, ρουφωντας σαδιστικα καθε ελευθερο λεπτο που της περισσευε και ευελπιστουσε να χαρισει στον εαυτο της. Επρεπε να βρει εναν τροπο να ασχοληθει με την ιδια, τα μικρα θελω της και τις αυτουποβαθμισμενες αναγκες της.
Η ιδεα της ηρθε ακουγοντας την συζητηση δυο σερβιτορων και για καποιον αγνωστο λογο δεν της εφευγε απο το μυαλο. Στο τελος ρωτησε να μαθει λεπτομερειες προκαλωντας μια μινι εκπληξη στο προσωπικο της. Η ιδια αδιαφορουσε για το τι σκεφτονταν, το ειχε αποφασισει.
Συντομα βρεθηκε απεναντι στον Μικ Γκαρρις ακουγοντας τον προσεκτικα καθως της ανεπτυσσε τις λεπτομερειες. Χαμογελασε. Αυτο ηταν, το ηξερε. Ανυπομονουσε.
==========================
Χρειαστηκαν πολλοι μηνες εκπαιδευσης και μαθηματων μα ουτε χαζη ηταν αλλα και η ζεση με την οποια αντιμετωπιζε την καινουργια αυτη προκληση την εκαναν την πιο καλη μαθητρια.
Ετσι, ακομα και αν ο Μικ ηταν επιφυλακτικος οταν της παρεδιδε την αδεια της, ουτε ο ιδιος μπορουσε ν' αρνηθει πως η Νανσυ ηταν μια απο τις καλυτερες μαθητριες που ειχε ποτε.
Βεβαια για καποιο αρχικο μικρο χρονικο διαστημα ηταν εξαναγκασμενος να ειναι συνεχως μαζι της, ομως ηξερε πως συντομα η παρουσια του δεν θα ηταν αναγκαια. Οταν εφτασε εκεινη η μερα, την πρωτη φορα, ηταν λιγο ανησυχος, ομως ολα πηγαν καλα. Απο κει και περα τα πραγματα ακολουθησαν τον δρομο τους. Καθε Δευτερα μεσημερι ηταν εκει, ετοιμη, πληρως εξοπλισμενη κι αποφασισμενη. Ακουγε τις ενημερωσεις του Μικ κι εφευγε για να επιστρεψει μετα απο ενα τριωρο αλλος ανθρωπος. Ο Μικ ηξερε πως αυτος ηταν ο τροπος διαφυγης της και τον ειχε σεβαστει. Εξ' αλλου, ολοι αργα η γρηγορα, κατεληγαν στο τι ηθελαν να κανουν. Για την Νανσυ αυτος ηταν ο τροπος, να πεταει μ' ενα μονοκινητηριο Cessna 208 Caravan.
==========================
Ηταν πραγματικα το κατι αλλο. Η αισθηση που αποκομιζε οταν πετουσε με το μονοκινητηριο ηταν απλα απεριγραπτη. Ενοιωθε τον εαυτο της ξεκομμενο, μακρια απ' ολους κι ολα. Η γαληνη που εισεπραττε εκει ψηλα δεν μπορουσε να βρεθει αλλου. Τιποτα και κανενας δεν μπορουσε να την φτασει η να την ενοχλησει. Αφηνε το κινητο της στο εδαφος για να μπορει απερισπαστη να πραγματοποιει τις ουρανιες βολτες της. Ειχε βρει μια φορμουλα για να χαλαρωσει τον εαυτο της και δεν θα αφηνε κανεναν να της το χαλασει. Ισως κι αυτος να ηταν ο λογος που ειχε διαπληκτιστει ελαφρα με τον Μικ εκεινη τη μερα. Επεμενε να μην την αφησει να πεταξει εξ' αιτιας μιας καταιγιδας που ενδεχομενως να επληττε την περιοχη. Φυσικα αδιαφορησε και μπηκε στο Cessna. Σε πεντε λεπτα ανεβαζε σε υψομετρο το μικρο αεροπλανο και το σταθεροποιουσε.
Κοιταξε κατω. Δεν χορταινε ποτε το θεαμα. Ολοι εμοιαζαν τοσοι μικροι, ασημαντοι κι απομακρυσμενοι.
Κοιταξε τριγυρω της. Μονο τα συννεφα της εκαναν σιωπηλα συντροφια, διχως καν να κανουν αισθητη την παρουσια τους. Διχως να το καταλαβει πηγαινε καταπανω στην καταιγιδα.
===============================
Ταλαιπωρηθηκε αρκετα προσπαθωντας να περασει απο μεσα της. Καποια στιγμη ενοιωσε πως κανενα απο τα οργανα δεν λειτουργουσαν. Ειδε το μικρο ανοιγμα στο βαθος και με δυσκολια οδηγησε το κλυδωνιζομενο αεροπλανο προς τα κει. Ενα στεναγμος ανακουφισης βγηκε απο τα χειλη της οταν ξαναβρεθηκε σε ηλιοφωτιστο μερος. Αμεσως μετα ειδε την κινηση αριστερα της και παγωσε. Χρειαστηκαν μερικα δευτερολεπτα για να συνειδητοποιησει αυτο που εβλεπε.
Ο αντρας στ' αριστερα της ηταν γυρω στα σαραντα, ντυμενος επιτηδευμενα, μ' ενα πλουσι γενι να στολιζει το προσωπο του ενω στο κεφαλι φοραγε ενα τουρμπανι. Διαπιστωσε πως κι αυτος την κοιτουσε με την ιδια απορια κι εκπληξη. Δεν προλαβε να βαλει τις σκεψεις της σε ταξη και απο το πουθενα κι αλλοι αντρες, παρομοια ντυμενοι, ξεφυτρωσαν στο απεραντο τ' ουρανου. Ενοιωσε τις παλαμες της να ιδρωνουν ενω το μυαλο της αρνιοταν πεισματικα να δεχτει οτι εβλεπε.
Ξαφνικα ο αρχικος αντρας αρχισε να κανει διαφορες ακατανοητες χειρονομιες. Δεν καταλαβαινε τιποτα. Ουτε που ηταν, ουτε τι συνεβαινε, ουτε αν ολα αυτα ηταν αληθεια.
================================
Οι αντρες παρακολουθησαν το Cessna να σμπαραλιαζεται κυριολεκτικα πανω στην πλαγια του βουνου και την γυναικα μεσα του να πολτοποιειται κυριολεκτικα. Για λιγο εμειναν αφωνοι. Μετα αρχισαν να μιλανε σε μια αγνωστη γλωσσα χειρονομωντας και δειχνοντας το αεροπλανο.
Καποια στιγμη γυρισαν ολοι στον πρωτο αντρα περιμενοντας να πει κι αυτος κατι. Τους μιλησε με υφος που εμοιαζε με διαταγη και ολοι κουνησαν καταφατικα το κεφαλι.
Με μια απαλη κινηση ο αντρας χτυπησε ελαφρα στο πλαι το ιπταμενο χαλι πανω στο οποιο καθοταν κι αυτο αμεσως αρχισε να πεταει ακολουθουμενο απο τους υπολοιπους, ολους καθισμενους πανω στο δικο τους ιπταμενο χαλι ο καθενας. Η εναερια περιπολος της Βαγδατης ειχε κανει το καθηκον της αποτρεποντας την επιθεση του αγνωστου εχθρου μεσα στο μεγαλο, σιδερενιο πουλι μα στην αρχαια Περσια των χιλιων και μια νυχτων, των τζινι και των λυχναριων η αφηγηση και μονο ενος τετοιου εξωφρενικου περιστατικου μπορει να τους στοιχιζε τα κεφαλια τους. Ευτυχως που τα συντριμμια θα ηταν εκει αν χρειαζοταν ν' αποδειξουν οτι ελεγαν αληθεια κι αυτο ηταν και το μονο παρηγορο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου