ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 62
-'Ει, σπανιολε, αυτο ειναι κερασμενο απο το μαγαζι'.
Ενα ξυλινο ποτηρι, γεματο σχεδον μεχρι πανω μ' ενα καφεκιτρινο υγρο, συναντησε την επιφανεια του τραπεζιου με τετοια δυναμη που λιγο απο το περιεχομενο του αναπηδησε βρεχοντας ενα σημειο του τραπεζιου και το προσωπο του νεαρου αντρα που ηταν πεσμενο πανω σ' αυτο. Το γεγονος φανηκε να τον ξυπνα απο μια αποχαυνωση αφου σηκωσε τα ματια και τα στηλωσε πανω στο ποτηρι.
-'Στην υγεια σου σπανιολε' ακουστηκε η ιδια φωνη που ειχε μιλησει πριν.
Διχως περιστροφες και με μια κινηση που θυμισε κομπρα σ' επιθεση, ο αντρας αρπαξε το ποτηρι και κατεβασε μονομιας το περιεχομενο του διχως ανασα. Το εφτυσε ολο αμεσως μετα ενω το προσωπο του χαρακωνε μια μεγαλης εκτασης γκριματσα αηδιας.
Ενα βροντερο μαζικο γελιο δονησε ολον το τοπο ελαχιστα δευτερολεπτα μετα.
-'Λιο Ρομπινσον' ακουστηκε μια αλλη φωνη 'αρκετα πια'.
=========================
Στραφηκαν ολοι προς το μερος που ειχε προελθει η επιτακτικη αυτη φωνη.
Το παρουσιαστικο της Μολλυ Πλεζανς ηταν αντιστροφως δυσαναλογο με την ενταση της φωνης της. Οσοι περιμεναν να δουν μια ψηλη, επιβλητικη γυναικα διαψευστηκαν αμεσα.
Με υψος που εφτανε βια το 1.65, αδυνατη, με καταλευκη επιδερμιδα και φλογατα σγουρα μαλλια θα ειχε σιγουρα καψει παμπολλες καρδιες στις μερες της. Μια απ' αυτες ηταν και του Λιο Ρομπινσον που επελεξε να ενωσει για παντα με την δικη της. Ομως ακομα και τωρα, στα πενηντα πεντε της, ηταν μια ομορφη γυναικα με μια φωνη που τσακιζε κοκκαλα.
-'Σας εχω πει χιλιες φορες πως δεν θελω τετοια συμπεριφορα στην παμπ μου' συνεχισε κουνωντας απειλητικα το δαχτυλο της προς την παρεα που λιγο πριν ξεκαρδιζοταν. 'Και ειδικα στον σπανιολο ειναι η τελευταια φορα που ανεχομαι κατι τετοιο. Τωρα πληρωστε ολοι οτι ηπιατε και τσακιστειτε εξω απο δω. Οσο για σενα' και το δαχτυλο κεντραρε πανω στην μαζεμενη φιγουρα του Λιο Ρομπινσον 'ελα λιγο που θελω να σου πω κατι'.
============================
Αφου τελειωσε με την κατσαδα στον αντρα της η Μολλυ πλησιασε το τραπεζι που ηταν ακομα καθισμενος ο σπανιολος. Κουνησε λιγο το κεφαλι της απογοητευμενη, σκουπισε τα χερια της με μια βρωμικη πετσετα που κρατουσε και μουρμουρισε μεσα απο τα δοντια της.
-'Πως σας καταντανε μωρε ετσι, δυο μετρα αντρες, οι γυναικες'. Τον εσπρωξε ελαφρα προς τα πισω και του τραβηξε τα μακρια, μαυρα μαλλια του απο το προσωπο.
-'Εισαι καλα' ? τον ρωτησε. 'Μπορεις να φτασεις στο δωματιο σου' ?
Ο νεαρος την κοιταξε για λιγο θολα, κουνησε καταφατικα το κεφαλι κι αυτο μετα επεσε με γδουπο πανω στην ξυλινη επιφανεια. Η Μολλυ ξανακουνησε το κεφαλι της.
-'Σιρλευ' εκανε απευθυνομενη σε μια νεαρη πισω απο τον παγκο του μπαρ ' συρε μεχρι την 'Πρωινη Αληθεια', την εφημεριδα και βρες τον Γουες ΜακΓκιντυ, τον δημοσιογραφο. Πες του να ερθει να μαζεψει τον φιλο του γιατι δεν υπαρχει περιπτωση να τα καταφερει μονος του. Αντε κοριτσι μου, κουνησου, ο ανθρωπος εχει τα χαλια του τα μαυρα'.
==========================
Ο Γουες ΜακΓκιντυ εριξε μια ματια εξω απο το παραθυρο του κτιριου που στεγαζοταν η 'Πρωινη Αληθεια'. Θα εβρεχε συντομα, τα συννεφα που ειχαν μαζευτει σταδιακα πανω απο την πολη τιποτα καλο δεν προμηνυαν. Αν βιαζοταν θα προλαβαινε. Εξ' αλλου δεν ειχε και κατι για να κανει. Στην πραγματικοτητα δεν ειχε τιποτα να κανει απο το πρωι που ειχε παει στη δουλεια. Αναστεναξε απογοητευμενος. Αλλη μια μερα ειχε περασει ετσι, ασκοπα, χωρις καμια προοδο. Πηρε το παλτο του και κινησε για την εξοδο οταν το ματι του επιασε μια γνωστη φιγουρα να περιπλαναται αναμεσα στους υπολοιπους δημοσιογραφους. Αναγνωρισε την Σιρλευ που δουλευε για την Μολλυ Πλεζανς στην παμπ της, την 'Μελαγχολικη Οξια'.
-'Κυριε Γουες, μ' εστειλε η Μολλυ, αν μπορειτε να ερθετε να μαζεψετε τον φιλο σας. Ειναι παλι μεθυσμενος και ο κυριος Ρομπινσον και οι αλλοι του κανουνε διαφορα. Ευτυχως που η Μολλυ τους εβαλε στην θεση τους και'....
'Ενταξει Σιρλευ' την διεκοψε ο δημοσιογραφος. 'Ειμαι ετοιμος, παμε'.
============================
Εκανε νοημα σε μια αμαξα σταματημενη εξω απο την παμπ να περιμενει κι ακολουθησε την Σιρλευ μεσα. Ο Λιο Ρομπινσον τον προλαβε πριν φτασει στο τραπεζι που κειτονταν ακομα μισοαναισθητος ο σπανιολος φιλος του.
-'Κοιτα Γουες, εμεις με τα παιδια ενα αστειο καναμε, δεν ειχαμε προθεση να'...
-'Ναι, ενα αστειο εκαναν' συμπληρωσε η Μολλυ που ειχε εμφανιστει απο το πουθενα. 'Απλα γεμισαν μια κουπα του κρασιου μουρουνελαιο και του την εδωσαν να την πιει. Ητανε σε τετοια μαυρα χαλια που δεν πηρε χαμπαρι τιποτα.΄
-'Ενταξει' παραδεχτηκε ο Λιο 'ηταν χοντροκομμενο το αστειο αλλα δεν επαθε και κατι'.
-'Θα μπορουσε καλλιστα να ηταν ο Μπομπυ στην θεση του. Θα ηθελες καποιοι αλλοι, καπου, τωρα να του εκαναν το ιδιο' ?
Ο Λιο Ρομπινσον παγωσε στο ακουσμα του ονοματος. Εσκυψε το κεφαλι και απομακρυνθηκε αμιλητος. Ο Γουες κατι πηγε να πει μα η Μολλυ του εκανε νοημα να μην ξεκινησει καν.
===========================
Του πηρε λιγη ωρα μεχρι να τον κουβαλησει κυριολεκτικα εξω απο την παμπ και να τον βαλει στην αμαξα. Εκατσε απεναντι του και τον παρατηρησε ενω ειχε χασει τις αιασθησεις του.
Τρια πραγματα λατρευε στην ζωη του ο Λιο Ρομπινσον. Την παμπ, την Μολλυ και τον Μπομπυ τον γιο του κι οχι απαραιτητα μ' αυτην τη σειρα. Ο Μπομπυ ηταν η μεγαλη αδυναμια του κι οταν μια μερα πριν λιγα χρονια τους ανακοινωσε πως ειχε καταταγει σε καποια λεγεωνα που εκανε πολεμους εκτος Ευρωπης γι αλλους εκανε το παν για να τον μεταπεισει διχως να τα καταφερει. Εκτοτε τα ειχε ουσιαστικα παρατησει ολα. Μπεκροπινε ολη μερα με τους πελατες στην παμπ εχοντας αφησει τον πληρη ελεγχο να περασει στα χερια της Μολλυ. Ουτε η ιδια δεν γνωριζε απο που ειχε αντλησει την δυναμη να κραταει την παμπ και να κανακευει τον Λιο. Ομως τα ειχε καταφερει και οποτε ακουγοταν η φωνη της μεσα στο μαγαζι ολοι ετρεμαν. Μονο η ιδια ηξερε πως καθε βραδυ, λιγο πριν πεσει για υπνο, τα ματια κοκκινιζαν και πρηζονταν απο το κλαμα για την απουσια του γιου της. Μονο αυτη, ουτε καν ο Λιο.
==============================
Η αμαξα εφτασε στον προορισμο της, ο οδηγος πληρωθηκε για τον κοπο του κι εφυγε αφηνοντας τον Γουες να προσπαθει να κουβαλησει τον σπανιολο φιλο του στο δωματιο του.
Κατω απο αλλες συνθηκες ουτε σκυλι δεν θα εμενε σ' εκεινο το δωματιο. Ομως στο Ιστ Εντ, και συγκεκριμενα στην ενορια του Γουαιτσαπελ, αυτη ηταν η ποιοτητα των δωματιων που μπορουσε καποιος να νοικιασει. Σκεφτηκε την διπλη, ξυλινη, ετοιμορροπη σκαλα που ειχε ν' ανεβει με το φορτιο του και πηρε μια βαθια ανασα πριν αποτολμησει το εγχειρημα.
Δυο πορνες που βρισκονταν εκατερωθεν της κεντρικης πορτας τον κοιταξαν αρχικα με απορια μα γρηγορα τον αναγνωρισαν και πλησιασαν.
-'Παλι τα ιδια Γουες ? Χρειαζεσαι βοηθεια μηπως' ?
Ο δημοσιογραφος κοντοσταθηκε και χαμογελασε.
-'Οχι, ενταξει, τα καταφερνω, δεν ειναι η πρωτη φορα αλλωστε' απαντησε και συνεχισε την διαδρομη του. Οι δυο πορνες κουνησαν τους ωμους κι εστρεψαν αλλου το ενδιαφερον τους.
==========================
Ξεφορτωθηκε το σωμα του αναισθητου σχεδον αντρα με μια κινηση ανακουφισης πανω στο σμπαραλιασμενο, βρωμικο κρεβατι κι εκατσε σε μια γωνια του προσπαθωντας να ξαναβρει την ανασα του. Τον κοιταξε για λιγο παραδομενο στον ληθαργικο του υπνο και σηκωθηκε.
Ταυτοχρονα ακουσε τον ηχο της επερχομενης βροχης στα μισοσπασμενα τζαμια.
Εψαξε για τις λεκανες και προσπαθησε να θυμηθει σε ποιο ακριβως σημειο επρεπε να τις τοποθετησει. Η μνημη του λειτουργησε σ' ενα μεγαλο ποσοστο αφου πετυχε τα τρια απο τα τεσσερα σημεια. Μετακινησε και την τεταρτη λεκανη στο σωστο μερος και για λιγο οι σκεψεις του εγιναν ταυτοσημες με το νερο που εσταζε απο την οροφη και χτυπουσε με δυναμη μεσα στις λεκανες πιτσιλιζοντας τον περιγυρο. Αν η τρυπια οροφη ηταν το μοναδικο προβλημα τοτε καποιος θα μπορουσε να υποστηριξει πως αυτο ηταν ενα απο τα καλα δωματια του Ιστ Εντ για να νοικιασει. Εριξε μια ματια στο υποτυπωδες μερος που θεωρητικα επαιζε τον ρολο κουζινας μηπως εβρισκε κατι να πιει. Τ' οτι δεν βρηκε τιποτα καθολου δεν τον εξεπληξε.
============================
Η Μολλυ Πλεζανς χωθηκε αναμεσα στους ατμους που ξεχυνονταν ατακτα απο το μεγαλο τσουκαλι που βρισκοταν πανω στη φωτια και απεσπασε ενα τμημα απο το περιεχομενο του τοποθετωντας το σ' ενα μεγαλο ξυλινο πιατο. Κοντοσταθηκε λιγο προσπαθωντας να ζυγισει νοητικα αν η ποσοτητα ηταν αρκετη και προσθεσε λιγο ακομα. Εκοψε ενα καρβελι ψωμι στα δυο και μαζι μ' ενα μπουκαλι κρασι τα εκανε ολα ενα δεμα.
-'Σιρλευ' φωναξε την κοπελα που αποκριθηκε αμεσα. 'Παρε αυτα και πηγαινε τα ξερεις που. Προσεξε μην σε δει κανενα ματι. Ενταξει' ?
-'Εισαι πολυ καλη γι αυτο που κανεις, να το ξερεις, και'.....
-'Ασε τα πολλα λογια Σιρλευ και κανε αυτο που σου λεω' την διεκοψε η Μολλυ.
Η κοπελα εξαφανισε το δεμα σε μια πτυχη του φορεματος της και αφου εριξε μια προσεκτικη ματια ολογυρα βγηκε απο την παμπ σαν τον κλεφτη.
Η Μολλυ σκουπισε τα χερια της σε μια πετσετα και επεστρεψε στο τσουκαλι της.
========================
Δεν ηταν η πρωτη φορα που εκανε κατι τετοιο. Αν δεν υπηρχε κι αυτη ο σπανιολος μπορει και να ειχε πεθανει απο την πεινα στην καρδια του Λονδινου. Ομως μονο μεχρι εκει μπορουσε να βοηθησει, φροντιζοντας αυτο που εκανε να μην το ξερει κανεις αλλος εκτος απο την ιδια και την Σιρλευ. Γι ολα τ' αλλα που ο σπανιολος ηταν μπερδεμενος κανεις δεν μπορουσε να κανει τιποτα απολυτως. Εκατσε σε μια καρεκλα και η μορφη του γιου της εμφανιστηκε μπροστα της. Ηταν κι αυτος μονος, ξενος, σε μια αγνωστη χωρα. Ισως περνουσε τα ιδια που περναγε ο σπανιολος. Αναρωτηθηκε αν υπηρχε ενα σπλαχνικο χερι βοηθειας και για τον γιο της οπως εκανε αυτη. Ηξερε καλα πως οτι εκανε το εκανε σαν να ηταν ο Μπομπυ και βαθια μεσα της προσευχηθηκε ο γιος της να ειναι καλα και μια μερα να επεστρεφε.
Ομως η μερα αυτη ισως ν' αργουσε και δεν μπορουσε να τα παρατησει ολα απλα περιμενοντας.
Υπηρχαν ενα σωρο δουλειες που επρεπε να γινουν κι ολες απο το χερι της. Σκεπασε το τσουκαλι κι εγκαταλειποντας την κουζινα της περασε στο χωρο της παμπ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 62
-'Ει, σπανιολε, αυτο ειναι κερασμενο απο το μαγαζι'.
Ενα ξυλινο ποτηρι, γεματο σχεδον μεχρι πανω μ' ενα καφεκιτρινο υγρο, συναντησε την επιφανεια του τραπεζιου με τετοια δυναμη που λιγο απο το περιεχομενο του αναπηδησε βρεχοντας ενα σημειο του τραπεζιου και το προσωπο του νεαρου αντρα που ηταν πεσμενο πανω σ' αυτο. Το γεγονος φανηκε να τον ξυπνα απο μια αποχαυνωση αφου σηκωσε τα ματια και τα στηλωσε πανω στο ποτηρι.
-'Στην υγεια σου σπανιολε' ακουστηκε η ιδια φωνη που ειχε μιλησει πριν.
Διχως περιστροφες και με μια κινηση που θυμισε κομπρα σ' επιθεση, ο αντρας αρπαξε το ποτηρι και κατεβασε μονομιας το περιεχομενο του διχως ανασα. Το εφτυσε ολο αμεσως μετα ενω το προσωπο του χαρακωνε μια μεγαλης εκτασης γκριματσα αηδιας.
Ενα βροντερο μαζικο γελιο δονησε ολον το τοπο ελαχιστα δευτερολεπτα μετα.
-'Λιο Ρομπινσον' ακουστηκε μια αλλη φωνη 'αρκετα πια'.
=========================
Στραφηκαν ολοι προς το μερος που ειχε προελθει η επιτακτικη αυτη φωνη.
Το παρουσιαστικο της Μολλυ Πλεζανς ηταν αντιστροφως δυσαναλογο με την ενταση της φωνης της. Οσοι περιμεναν να δουν μια ψηλη, επιβλητικη γυναικα διαψευστηκαν αμεσα.
Με υψος που εφτανε βια το 1.65, αδυνατη, με καταλευκη επιδερμιδα και φλογατα σγουρα μαλλια θα ειχε σιγουρα καψει παμπολλες καρδιες στις μερες της. Μια απ' αυτες ηταν και του Λιο Ρομπινσον που επελεξε να ενωσει για παντα με την δικη της. Ομως ακομα και τωρα, στα πενηντα πεντε της, ηταν μια ομορφη γυναικα με μια φωνη που τσακιζε κοκκαλα.
-'Σας εχω πει χιλιες φορες πως δεν θελω τετοια συμπεριφορα στην παμπ μου' συνεχισε κουνωντας απειλητικα το δαχτυλο της προς την παρεα που λιγο πριν ξεκαρδιζοταν. 'Και ειδικα στον σπανιολο ειναι η τελευταια φορα που ανεχομαι κατι τετοιο. Τωρα πληρωστε ολοι οτι ηπιατε και τσακιστειτε εξω απο δω. Οσο για σενα' και το δαχτυλο κεντραρε πανω στην μαζεμενη φιγουρα του Λιο Ρομπινσον 'ελα λιγο που θελω να σου πω κατι'.
============================
Αφου τελειωσε με την κατσαδα στον αντρα της η Μολλυ πλησιασε το τραπεζι που ηταν ακομα καθισμενος ο σπανιολος. Κουνησε λιγο το κεφαλι της απογοητευμενη, σκουπισε τα χερια της με μια βρωμικη πετσετα που κρατουσε και μουρμουρισε μεσα απο τα δοντια της.
-'Πως σας καταντανε μωρε ετσι, δυο μετρα αντρες, οι γυναικες'. Τον εσπρωξε ελαφρα προς τα πισω και του τραβηξε τα μακρια, μαυρα μαλλια του απο το προσωπο.
-'Εισαι καλα' ? τον ρωτησε. 'Μπορεις να φτασεις στο δωματιο σου' ?
Ο νεαρος την κοιταξε για λιγο θολα, κουνησε καταφατικα το κεφαλι κι αυτο μετα επεσε με γδουπο πανω στην ξυλινη επιφανεια. Η Μολλυ ξανακουνησε το κεφαλι της.
-'Σιρλευ' εκανε απευθυνομενη σε μια νεαρη πισω απο τον παγκο του μπαρ ' συρε μεχρι την 'Πρωινη Αληθεια', την εφημεριδα και βρες τον Γουες ΜακΓκιντυ, τον δημοσιογραφο. Πες του να ερθει να μαζεψει τον φιλο του γιατι δεν υπαρχει περιπτωση να τα καταφερει μονος του. Αντε κοριτσι μου, κουνησου, ο ανθρωπος εχει τα χαλια του τα μαυρα'.
==========================
Ο Γουες ΜακΓκιντυ εριξε μια ματια εξω απο το παραθυρο του κτιριου που στεγαζοταν η 'Πρωινη Αληθεια'. Θα εβρεχε συντομα, τα συννεφα που ειχαν μαζευτει σταδιακα πανω απο την πολη τιποτα καλο δεν προμηνυαν. Αν βιαζοταν θα προλαβαινε. Εξ' αλλου δεν ειχε και κατι για να κανει. Στην πραγματικοτητα δεν ειχε τιποτα να κανει απο το πρωι που ειχε παει στη δουλεια. Αναστεναξε απογοητευμενος. Αλλη μια μερα ειχε περασει ετσι, ασκοπα, χωρις καμια προοδο. Πηρε το παλτο του και κινησε για την εξοδο οταν το ματι του επιασε μια γνωστη φιγουρα να περιπλαναται αναμεσα στους υπολοιπους δημοσιογραφους. Αναγνωρισε την Σιρλευ που δουλευε για την Μολλυ Πλεζανς στην παμπ της, την 'Μελαγχολικη Οξια'.
-'Κυριε Γουες, μ' εστειλε η Μολλυ, αν μπορειτε να ερθετε να μαζεψετε τον φιλο σας. Ειναι παλι μεθυσμενος και ο κυριος Ρομπινσον και οι αλλοι του κανουνε διαφορα. Ευτυχως που η Μολλυ τους εβαλε στην θεση τους και'....
'Ενταξει Σιρλευ' την διεκοψε ο δημοσιογραφος. 'Ειμαι ετοιμος, παμε'.
============================
Εκανε νοημα σε μια αμαξα σταματημενη εξω απο την παμπ να περιμενει κι ακολουθησε την Σιρλευ μεσα. Ο Λιο Ρομπινσον τον προλαβε πριν φτασει στο τραπεζι που κειτονταν ακομα μισοαναισθητος ο σπανιολος φιλος του.
-'Κοιτα Γουες, εμεις με τα παιδια ενα αστειο καναμε, δεν ειχαμε προθεση να'...
-'Ναι, ενα αστειο εκαναν' συμπληρωσε η Μολλυ που ειχε εμφανιστει απο το πουθενα. 'Απλα γεμισαν μια κουπα του κρασιου μουρουνελαιο και του την εδωσαν να την πιει. Ητανε σε τετοια μαυρα χαλια που δεν πηρε χαμπαρι τιποτα.΄
-'Ενταξει' παραδεχτηκε ο Λιο 'ηταν χοντροκομμενο το αστειο αλλα δεν επαθε και κατι'.
-'Θα μπορουσε καλλιστα να ηταν ο Μπομπυ στην θεση του. Θα ηθελες καποιοι αλλοι, καπου, τωρα να του εκαναν το ιδιο' ?
Ο Λιο Ρομπινσον παγωσε στο ακουσμα του ονοματος. Εσκυψε το κεφαλι και απομακρυνθηκε αμιλητος. Ο Γουες κατι πηγε να πει μα η Μολλυ του εκανε νοημα να μην ξεκινησει καν.
===========================
Του πηρε λιγη ωρα μεχρι να τον κουβαλησει κυριολεκτικα εξω απο την παμπ και να τον βαλει στην αμαξα. Εκατσε απεναντι του και τον παρατηρησε ενω ειχε χασει τις αιασθησεις του.
Τρια πραγματα λατρευε στην ζωη του ο Λιο Ρομπινσον. Την παμπ, την Μολλυ και τον Μπομπυ τον γιο του κι οχι απαραιτητα μ' αυτην τη σειρα. Ο Μπομπυ ηταν η μεγαλη αδυναμια του κι οταν μια μερα πριν λιγα χρονια τους ανακοινωσε πως ειχε καταταγει σε καποια λεγεωνα που εκανε πολεμους εκτος Ευρωπης γι αλλους εκανε το παν για να τον μεταπεισει διχως να τα καταφερει. Εκτοτε τα ειχε ουσιαστικα παρατησει ολα. Μπεκροπινε ολη μερα με τους πελατες στην παμπ εχοντας αφησει τον πληρη ελεγχο να περασει στα χερια της Μολλυ. Ουτε η ιδια δεν γνωριζε απο που ειχε αντλησει την δυναμη να κραταει την παμπ και να κανακευει τον Λιο. Ομως τα ειχε καταφερει και οποτε ακουγοταν η φωνη της μεσα στο μαγαζι ολοι ετρεμαν. Μονο η ιδια ηξερε πως καθε βραδυ, λιγο πριν πεσει για υπνο, τα ματια κοκκινιζαν και πρηζονταν απο το κλαμα για την απουσια του γιου της. Μονο αυτη, ουτε καν ο Λιο.
==============================
Η αμαξα εφτασε στον προορισμο της, ο οδηγος πληρωθηκε για τον κοπο του κι εφυγε αφηνοντας τον Γουες να προσπαθει να κουβαλησει τον σπανιολο φιλο του στο δωματιο του.
Κατω απο αλλες συνθηκες ουτε σκυλι δεν θα εμενε σ' εκεινο το δωματιο. Ομως στο Ιστ Εντ, και συγκεκριμενα στην ενορια του Γουαιτσαπελ, αυτη ηταν η ποιοτητα των δωματιων που μπορουσε καποιος να νοικιασει. Σκεφτηκε την διπλη, ξυλινη, ετοιμορροπη σκαλα που ειχε ν' ανεβει με το φορτιο του και πηρε μια βαθια ανασα πριν αποτολμησει το εγχειρημα.
Δυο πορνες που βρισκονταν εκατερωθεν της κεντρικης πορτας τον κοιταξαν αρχικα με απορια μα γρηγορα τον αναγνωρισαν και πλησιασαν.
-'Παλι τα ιδια Γουες ? Χρειαζεσαι βοηθεια μηπως' ?
Ο δημοσιογραφος κοντοσταθηκε και χαμογελασε.
-'Οχι, ενταξει, τα καταφερνω, δεν ειναι η πρωτη φορα αλλωστε' απαντησε και συνεχισε την διαδρομη του. Οι δυο πορνες κουνησαν τους ωμους κι εστρεψαν αλλου το ενδιαφερον τους.
==========================
Ξεφορτωθηκε το σωμα του αναισθητου σχεδον αντρα με μια κινηση ανακουφισης πανω στο σμπαραλιασμενο, βρωμικο κρεβατι κι εκατσε σε μια γωνια του προσπαθωντας να ξαναβρει την ανασα του. Τον κοιταξε για λιγο παραδομενο στον ληθαργικο του υπνο και σηκωθηκε.
Ταυτοχρονα ακουσε τον ηχο της επερχομενης βροχης στα μισοσπασμενα τζαμια.
Εψαξε για τις λεκανες και προσπαθησε να θυμηθει σε ποιο ακριβως σημειο επρεπε να τις τοποθετησει. Η μνημη του λειτουργησε σ' ενα μεγαλο ποσοστο αφου πετυχε τα τρια απο τα τεσσερα σημεια. Μετακινησε και την τεταρτη λεκανη στο σωστο μερος και για λιγο οι σκεψεις του εγιναν ταυτοσημες με το νερο που εσταζε απο την οροφη και χτυπουσε με δυναμη μεσα στις λεκανες πιτσιλιζοντας τον περιγυρο. Αν η τρυπια οροφη ηταν το μοναδικο προβλημα τοτε καποιος θα μπορουσε να υποστηριξει πως αυτο ηταν ενα απο τα καλα δωματια του Ιστ Εντ για να νοικιασει. Εριξε μια ματια στο υποτυπωδες μερος που θεωρητικα επαιζε τον ρολο κουζινας μηπως εβρισκε κατι να πιει. Τ' οτι δεν βρηκε τιποτα καθολου δεν τον εξεπληξε.
============================
Η Μολλυ Πλεζανς χωθηκε αναμεσα στους ατμους που ξεχυνονταν ατακτα απο το μεγαλο τσουκαλι που βρισκοταν πανω στη φωτια και απεσπασε ενα τμημα απο το περιεχομενο του τοποθετωντας το σ' ενα μεγαλο ξυλινο πιατο. Κοντοσταθηκε λιγο προσπαθωντας να ζυγισει νοητικα αν η ποσοτητα ηταν αρκετη και προσθεσε λιγο ακομα. Εκοψε ενα καρβελι ψωμι στα δυο και μαζι μ' ενα μπουκαλι κρασι τα εκανε ολα ενα δεμα.
-'Σιρλευ' φωναξε την κοπελα που αποκριθηκε αμεσα. 'Παρε αυτα και πηγαινε τα ξερεις που. Προσεξε μην σε δει κανενα ματι. Ενταξει' ?
-'Εισαι πολυ καλη γι αυτο που κανεις, να το ξερεις, και'.....
-'Ασε τα πολλα λογια Σιρλευ και κανε αυτο που σου λεω' την διεκοψε η Μολλυ.
Η κοπελα εξαφανισε το δεμα σε μια πτυχη του φορεματος της και αφου εριξε μια προσεκτικη ματια ολογυρα βγηκε απο την παμπ σαν τον κλεφτη.
Η Μολλυ σκουπισε τα χερια της σε μια πετσετα και επεστρεψε στο τσουκαλι της.
========================
Δεν ηταν η πρωτη φορα που εκανε κατι τετοιο. Αν δεν υπηρχε κι αυτη ο σπανιολος μπορει και να ειχε πεθανει απο την πεινα στην καρδια του Λονδινου. Ομως μονο μεχρι εκει μπορουσε να βοηθησει, φροντιζοντας αυτο που εκανε να μην το ξερει κανεις αλλος εκτος απο την ιδια και την Σιρλευ. Γι ολα τ' αλλα που ο σπανιολος ηταν μπερδεμενος κανεις δεν μπορουσε να κανει τιποτα απολυτως. Εκατσε σε μια καρεκλα και η μορφη του γιου της εμφανιστηκε μπροστα της. Ηταν κι αυτος μονος, ξενος, σε μια αγνωστη χωρα. Ισως περνουσε τα ιδια που περναγε ο σπανιολος. Αναρωτηθηκε αν υπηρχε ενα σπλαχνικο χερι βοηθειας και για τον γιο της οπως εκανε αυτη. Ηξερε καλα πως οτι εκανε το εκανε σαν να ηταν ο Μπομπυ και βαθια μεσα της προσευχηθηκε ο γιος της να ειναι καλα και μια μερα να επεστρεφε.
Ομως η μερα αυτη ισως ν' αργουσε και δεν μπορουσε να τα παρατησει ολα απλα περιμενοντας.
Υπηρχαν ενα σωρο δουλειες που επρεπε να γινουν κι ολες απο το χερι της. Σκεπασε το τσουκαλι κι εγκαταλειποντας την κουζινα της περασε στο χωρο της παμπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου