ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ



                      ΚΕΦΑΛΑΙΟ 60





Κοιταξε ολογυρα προσπαθωντας να εντοπισει τον ταφο στον οποιο ειχε αναφερθει η φωνη μα δεν ειδε τιποτα. Σ' ενα τετοιο γυμνο τοπιο θα ηταν κατορθωμα να μην μπορουσε να τον δει, αν οντως η φωνη δεν ψευδοταν. Στραφηκε προς το μερος οπου βρισκοταν το αλλοκοτο πλασμα που ακολουθουσε στο αγνωστο. Ειχε εξαφανιστει σε κλασματα του δευτερολεπτου. Ηταν μονος.
Παρεμεινε για λιγο ακινητος προσπαθωντας να οργανωσει τις σκεψεις και τις επομενες κινησεις του. Ανοιξε τα ματια του κι ενα πεπλο απεραντου, πηχτου σκοταδιου καλυψε την οραση του. Τα εκλεισε βιαστικα και βρεθηκε στο γνωριμο σουρεαλιστικο τοπιο που εξακολουθουσε να ειναι σπαρμενο με ζωντανα γυαλια. Ξανακλεισε τα ματια του και τα κρατησε σφαλιστα για περισσοτερη ωρα και με μεγαλυτερη υπομονη. Δεν μπορουσε να δει η να καταλαβει τον εαυτο του μα ηταν σχεδον σιγουρος πως ειχε χαμογελασει στιγμιαια.
Σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση αυτο που συνεβαινε θα ηταν εξω απο καθε λογικη, ομως στην συγκεκριμενη στιγμη του φανηκε σχεδον φυσιολογικο.
                    ==============================
Αν η εικονα του τοπιου απαιτουσε απο τον ιδιο να εχει κλειστα τα ματια για να μπορει να υπαρξει και βυθιζοταν σε απολυτο σκοταδι οταν τα ανοιγε αυτο δεν μπορουσε παρα να σημαινει ενα και μοναδικο πραγμα. Ολο αυτο δεν ηταν κατι περισσοτερο απο ενα ονειρο.
Ομως η εσωτερικη παρορμηση που θεριευε σταδιακα μεσα του ν' απαγκιστρωθει απο την ονειρικη κατασταση και να επιστρεψει στην πραγματικοτητα ηταν κατι που δεν μπορουσε αλλα ουτε ηθελε πια ν' αγνοει. Ανοιξε πεισματικα τα ματια του και προσπαθησε να ενεργοποιησει οσες αλλες απο τις αισθησεις του μπορουσε. 
Προφανως η προσπαθεια εφερε αποτελεσμα γιατι, αν δεν βιωνε μια κατασταση ονειρου μεσα στο ονειρο, ειχε την μακρινη κι αμυδρη αισθηση πως μια απροσδιοριστη μυρωδια χαιδευε τα ρουθουνια του σε μια αποπειρα ενεργοποιησης τους.
Παραλληλα, η αισθηση της ακοης διατηρουσε ακομα την δυναμικη της αφου η φωνη που ειχε επικρατησει των υπολοιπων επανεκαμψε δριμυτερη.
                   =================================
'Προσεχετε και την παραμικρη σας κινηση. Δεν εφτασα ως εδω για να τα δω ολα να καταστρεφονται απο μια αδεξιοτητα. Θ' ακολουθησετε κατα γραμμα τις εντολες μου και δεν θα υπαρξει κανενα απολυτως προβλημα. Προς το παρον απομακρυνθειτε απο τον χωρο με απολυτη προσοχη. Ενα λαθος και ολα θα καταρρευσουν. Δεν θα επιτρεψω καμια αυθαιρεσια, οχι οταν βρισκομαι τοσο κοντα σε μια τετοια συγκλονιστικη αποκαλυψη. Φυγετε τωρα'.
Τους παρακολουθησε ν' απομακρυνονται τοσο προσεκτικα σαν να περπατουσαν πανω σε αυγα.
Ηταν το αφεντικο, το ηξερε, αλλα επρεπε να ειναι ξεκαθαρη απεναντι τους. Οι κοποι τοσων μηνων θα μπορουσαν να πανε χαμενοι απο την παραμικρη εσφαλμενη κινηση.
Εξ' αλλου, απλοι εργατες ηταν, εντολες ακολουθουσαν, αλλα πληρωνονταν για μια δεδομενη δουλεια και οχι για να μπορουν ν' αντιληφθουν το μεγεθος της ανακαλυψης που ηταν προ των πυλων. Αν συνεβαινε κατι κι ολα πηγαιναν λαθος το μονο που θα ηξεραν να ζητησουν ηταν τα χρηματα για την χειρωνακτικη εργασια που ειχαν προσφερει. 
                         ===============================
Εξακολουθουσε ν' ακουει την φωνουλα να μιλαει αν και δεν ειχε την δυνατοτητα να καταλαβει ακριβως τι ελεγε. Ομως αυτη η φωνη λειτουργουσε σαν μια αχτιδα φωτος μεσα στο απεραντο σκοταδι που τον περιεβαλλε. Του ηταν αδυνατον να συνειδητοποιησει απο που ερχοταν , ουτε καν ηξερε αν θα εξακολουθουσε να υφισταται για ωρα. Η σκεψη πως μπορει αποτομα να χανοταν αφηνοντας τον στο σχεδον ζωντανο, εχθρικο σκοταδι ενεργοποιησε αυτοματα δυνατοτητες που δεν γνωριζε πως ειχε, ουτε μπορουσε εκουσια να ελεγξει.
Ενοιωσε το αριστερο του χερι να εχει σφιχτει σε γροθια κι αυτη η αισθηση διαχυθηκε αργα και σε αλλα σημεια του σωματος του. Διχως ο ιδιος να δωσει καποια εντολη η γροθια ξεσφιξε και ξανασχηματιστηκε. Ενοιωθε πως το μυαλο του αδυνατουσε να σχηματισει σκεψεις η ιδεες, σαν ενα λευκο χαρτι που περιμενε να γεμισει απο την θεληση μιας πενας γραφης που ομως εξακολουθουσε να αιωρειται απο πανω του διχως να μπαινει στον κοπο να ερθει σ' επαφη μαζι του. Με καποιο τροπο αυτα τα δυο επρεπε να συναντηθουν μα δεν καταλαβαινε ακομα το πως.
                  =================================
Η Μορενα Μοριεντες αισθανοταν σαν το θηριο στο κλουβι. Βηματιζε νευρικα πανω κατω μπροστα απο την καλα χτισμενη και σφραγισμενη πορτα που εμοιαζε να ειναι το τελευταιο εμποδιο αναμεσα σ' εκεινη και την ιστορικη της ανακαλυψη.
Η αδρεναλινη στο κορμι της ειχε αναλαβει τα ηνια δημιουργωντας της μια ανευ προηγουμενου εξαψη. Ενοιωθε δικαιωμενη για πολλους και διαφορους λογους.
Θυμοταν τον χλευασμο των συναδελφων της οταν ειχε υποστηριξει την θεωρια της. Το γεγονος πως ηταν γυναικα που ειχε θελησει να χωσει την μυτη της σε αντρικες δουλειες ειχε επιτεινει το ηδη υπαρχον προβλημα. Ακομα κι αν μια στις τοσες να πιστευαν πως μπορει να ειχε δικιο, το γεγονος πως ηταν θηλυκο ειχε εκμηδενισει ακομα κι αυτην τη μια.
Επρεπε να ειναι σπιτι της, να φροντιζει καποιον αντρα και τα παιδια της και οχι να βγαζει γλωσσα σε εξαιρετους συναδελφους υποστηριζοντας σθεναρα κατι που ουσιαστικα μονο η ιδια πιστευε.
Η θεωρια της για την τοποθεσια του ταφου επρεπε ηταν λαθος, παει και τελειωσε.  
                        ===========================
Η αληθεια ηταν πως ειχε στηριχθει σε πληροφοριες οχι και τοσο εγκυρες η αξιοπιστες. Καποιες φημες, μισολογα μεθυσμενων χωριατων και υποθεσεις που ειχε προσπαθησει να συνδεσει μεταξυ τους. Το ενστικτο της ηταν αυτο που την ειχε ουσιαστικα σπρωξει πως αυτην την κατευθυνση και να που τελικα δικαιωνοταν. Ολοι αυτοι που την ειχαν περιπαιξει και λοιδωρησει τωρα θα μπορουσαν μια και καλη να καταπιουν την γλωσσα τους.
Δεν την ειχε πειραξει τοσο αυτο οσο η σταση εκεινου. 
Τα ματια της πηραν το χρωμα της αγριεμενης θαλασσας που αποφασισμενη να ξεθεμελιωσει οριστικα αυτη τη φορα τους περιπαικτικους βραχους εφορμουσε και παλι με ολη της την ορμη κατα πανω τους. 
Απ' αυτον περιμενε πολλα περισσοτερα και σιγουρα οχι αυτην την αντιδραση.
Δεν την ειχε κοροιδεψει για την πεποιθηση και την σιγουρια της αλλα ουτε την ειχε υποστηριξει. Φροντισε να κρατησει μια ουδετερη σταση πιστευοντας πως ετσι θα τα ειχε καλα με ολους μα τελικα διαψευστηκε οικτρα.
                      ============================
Επελεξε ν' αδιαφορησει για ολους και για ολα, ειδικα για εκεινον. Εξαφανιστηκε εχοντας μια και μονο επιθυμια. Ν' αποδειξει σ' ολους πως αυτοι εκαναν λαθος και οχι η ιδια.
Της πηρε μηνες μεχρι να κατασταλαξει στην συγκεκριμενη τοποθεσια μα πλεον βρισκοταν εδω, ενα βημα πριν την απολυτη κι αναμενομενη δικαιωση της.
Σκεφτηκε τι θα γινοταν στους κυκλους των συναδελφων της μολις μαθαιναν τα επιτευγματα της και χαμογελασε σαν αρπακτικο που μολις ειχε εντοπισει την αβοηθητη κι ανημπορη λεια του.
Αυτος μαλλον δεν θα μαθαινε ποτε κατι. Τα τελευταια νεα του, κι αυτα τα ειχε μαθει συμπτωματικα απο καποιον γνωστο πριν καιρο, ηταν πως βρισκοταν καπου στο Ιστ Εντ στο Λονδινο, αγκαλια μ' ενα μπουκαλι ουισκι καθε βραδυ και πιθανον παρεα και με καποια απο τις πολυπληθεις πορνες που ειχαν κατακλυσει την περιοχη.
Ηξερε τωρα πως οτι πιο φρονιμο ειχε κανει ποτε στην ζωη της ηταν που τον ειχε διαγραψει οριστικα και αμετακλητα και ποτε δεν ειχε γυρισει να κοιταξει πισω.  
                    ==========================
Η εξαψη της ιστορικης οπως η ιδια πιστευε ακραδαντα ανακαλυψης, η αγωνια της ολα να γινουν σωστα διχως λαθη, η ανυπομονησια της για την αποκαλυψη αλλα κι ενας ενδομυχος φοβος για το ποσο σωστη θ' αποδεικνυοταν στις προβλεψεις της σε συνδυασμο με την φευγαλεα αναμνηση εκεινου και ενα αδιορατο αισθημα πικρας ηταν περαν του δεοντος πολλα για να τα διαχειριστει κι ενοιωσε αποτομα να στερευει απο δυναμεις.
Εκατσε στο εδαφος ακουμπωντας στον τοιχο με τα ματια παντα στηλωμενα στο τελευταιο εμποδιο της καταξιωσης της. Οτι και να εκανε δεν μπορουσε να τρεξει τον χρονο μπροστα.
Επρεπε να περιμενει την αυριανη μερα, το φως που θα καθοδηγουσε σωστα και με ασφαλεια τα βηματα της, για να ξεκινησει τις διαδικασιες αποκαλυψης.
Αυτο που επρεπε να κανει τωρα ηταν να ξεκουραστει για να εχει δυναμεις για το αυριο.
Σηκωθηκε αργα απο το εδαφος, κοιταξε μια τελευταια φορα την πορτα και της κουνησε το δαχτυλο απειλητικα σαν να της ελεγε πως περνουσε το τελευταιο της βραδυ σαν φυλακας και στραφηκε προς την εξοδο.
                          ==========================
Τωρα πια η φωνη αναμειγνυοταν με νεους θορυβους που του ηταν αδυνατον να προσδιορισει.
Απο την μια χαιροταν που η ακοη του εξακολουθουσε να λειτουργει σαν φαρος που προπαθουσε
με το ασθενικο του φως να καταπολεμησει το μουχλιασμενο, αρχεγονο σκοταδι, ομως ουδεμια προοδος δεν ειχε συντελεστει οσον αφορουσε ολα τα υπολοιπα.
Μπορουσε ακομα να κανει γροθια το χερι του μα πουθενα αλλου δεν εβλεπε βελτιωση.
Φοβοταν να ξανακλεισει τα ματια του. Φοβοταν πως θα γυρναγε παλι σ' εκεινο το εφιαλτικο τοπιο μ' εκεινο το παραδοξο ον που τον οδηγουσε στο τιποτα.
Ηταν παντελως απροετοιμαστος γι αυτο που συνεβη και δεδομενου πως το γεγονος τον ξεπερνουσε κατα πολυ το διαχειριστηκε οσο καλυτερα μπορουσε.
Σαν ενα μαγικο χερι να ειχε τραβηξει το σκοτεινο πεπλο που τον σκεπαζε ξαφνικα ενοιωσε εκατονταδες φλεγομενους ηλιους να του επιτιθενται μονομιας.
Στο κεντρο αυτων των πυρακτωμενων ηλιων του φανηκε πως διεκρινε κατι που αν η μνημη του δεν του επαιζε περιεργα παιγνιδια του ηταν σιγουρα γνωριμο.
                           ============================
Η Μορενα Μοριεντες σταθηκε απεναντι στο περιεχομενο του ταφου αδιαφορωντας για την εσωτερικη παλη που συνεβαινε μεσα της, εμπλεκοντας συναισθηματα οπως απορια, απογοητευση, θυμο η θαυμασμο που πασχιζαν ολα για να επικρατησουν εκτοπιζοντας τα υπολοιπα. Της ηταν αδυνατον ν' αποτραβηξει τα ματια της απο το θεαμα που αντικρυζε.
Ηταν αδυνατον να συμβαινει αυτο που τα οπτικα της νευρα μετεφεραν σωρηδον στον εγκεφαλο της μα της ηταν επισης αδυνατον να το διαψευσει.
Ενοιωσε την αντιφαση να κυριαρχει πληρως. Ηθελε να κανει ενα βημα μπροστα και ταυτοχρονα ενα πισω, ηθελε ν' απλωσει τα χερια της και την ιδια στιγμη να τα μαζεψει οσο μπορουσε περισσοτερο, ηθελε να πει μια κουβεντα και σφραγιζε τα χειλη της.
Το βλεμμα της ειχε αιχμαλωτιστει απο κεινα τα σχεδον ζωντανα ορθανοιχτα ματια που εχασκαν στο κενο κι ενστικτωδως εκανε μερικα βηματα μπροστα.
Τα ματια σαλεψαν και αντιγυρισαν το βλεμμα της.