GEORGIA FAIRYLLOU VS DEV












                                     ΜΑΧΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ








-'Εδω !!! Στην καμερα 24 !!!'.
Ετρεξαν ολοι κι επεσαν πανω απο την οθονη που αντιπροσωπευε την καμερα 24.
-'Μοιαζει σαν να προσπαθει να φτασει στο δασος, εκει, βλεπετε' ?
-'Αν γινει κατι τετοιο θα μας δυσκολεψει αρκετα την ζωη' ειπε ο επικεφαλης ενω το μυαλο του επεξεργαζοταν ενα πληθος σκεψεων προσπαθωντας να βρει την ιδανικη λυση στο προβλημα. 'Ποια ειναι η κοντινοτερη περιπολος στο σημειο' ? ρωτησε.
-'Η 7' ηρθε η απαντηση. 'Μπορει να ειναι εκει σε δεκα λεπτα'.
Ο επικεφαλης εμεινε για λιγο σκεπτικος ζυγιζοντας την κατασταση.
-'Επικοινωνησε μαζι τους και δωσε τους προσβαση στην καμερα. Εξηγησε τους οσο πιο καθαρα μπορεις πως προκειται για επιχειρηση αιχμαλωτισμου και μονο. Απαγορευεται οποιαδηποτε περαιτερω ενεργεια διχως αδεια. Ν' ακολουθησουν πιστα τις εντολες που θα παρουν'.
-'Θα τους ενημερωσω παραυτα' ηρθε η απαντηση.
                    ================================
Ενοιωθε την καρδια της να χτυπαει τοσο δυνατα που φοβηθηκε πως δεν θ' αντεχε αλλο την πιεση στην οποια την υπεβαλλε και θα την προδιδε. Τα πνευμονια της εκαιγαν απο τον πονο ουρλιαζοντας σιωπηρα για μεγαλυτερες ποσοτητες οξυγονου και τα ματια της ειχαν θολωσει απο τον συνδυασμο της αγωνιας και του ασταματητου τρεξιματος. Τα ποδια της ετρεμαν και την κρατουσαν πλεον ορθια με δυσκολια. Ακουμπησε πανω σ' ενα δενδρο αποφασιζοντας να σπαταλησει μερικα δευτερολεπτα στην προσπαθεια της να επανελθει σε μια πιο φυσιολογικη κατασταση. Δευτερολεπτα ειχε μονο και ισως κι αυτα ν' αποδεικνυονταν πολυτελεια και μοιραια στο τελος μα καταλαβαινε πως δεν μπορουσε να συνεχισει μ' αυτον το ρυθμο.
Ηδη θα ειχαν ξαμοληθει στο κατοπιν της κι αυτη δεν ηξερε ουτε που βρισκοταν ουτε που πηγαινε. Αυτο την εκανε ευκολο θυμα μα δεν ηταν διατεθειμενη να τα παρατησει. Επρεπε να βρει καποιο ασφαλες καταφυγιο που θα της επετρεπε να σκεφτει με ψυχραιμια τα επομενα βηματα της αν ηθελε να παραμεινει ελευθερη.
                     ===============================
Κοιταξε το ξεφωτο που εστεκε αναμεσα σ' αυτην και το πυκνο δασος που υπηρχε απο την αλλη μερια. Διακοσια μετρα ηταν, την διαδρομη την καλυπτε γρηγορα αλλα ηξερε πως γι αυτο το ελαχιστο χρονικο διαστημα θα ηταν εκετεθειμενη στους διωκτες της. Ομως αν τα καταφερνε γνωριζε πως αυξανε κατα πολυ τις πιθανοτητες της να τους ξεφυγει. Εξ' αλλου δεν εβλεπε τι αλλο μπορουσε να κανει. Οση ωρα παραμενε αδρανης και στασιμη απλα τους διευκολυνε στην συλληψη της. Τα λιγα δευτερολεπτα ξεκουρασης που ειχε προσφερει στον εαυτο της της προσφεραν σαν ανταλλαγμα την επιστροφη ενος μερους της δυναμης και της αντοχης της.
Πηρε μια βαθια ανασα και αρχισε να τρεχει σαν διαμονισμενη. Τα ματια της ηταν εστιασμενα στην αρχη του δασους που ερχοταν ολο και πιο κοντα της. Μολις ενοιωσε ασφαλης κρυμμενη αναμεσα στις συσταδες των δεντρων γυρισε και κοιταξε πισω της. Το ξεφωτο ηταν ερημο, δεν εβλεπε απολυτως καμια κινηση η παρουσια. Για πρωτη φορα απο την στιγμη που τους ξεφυγε χαμογελασε δειλα. Μεχρι στιγμης ολα πηγαιναν μια χαρα, μπορουσε να τα καταφερει.
                        ==================================
Η θεομηνια που ειχε ξεσπασει το προηγουμενο βραδυ, με καταρρακτωδη βροχη και συνεχεις πτωσεις κεραυνων, μπορει αθελα της να της ειχε κανει το μεγαλυτερο δωρο που μπορουσε ποτε να φανταστει, ομως τωρα επρεπε ν' αντιπαλεψει τ' αποτελεσματα και της ασχημης οψης της. 
Το εδαφος δεν ειχε προλαβει ν' απορροφησει ολο εκεινο τον ογκο νερου που ειχε πεσει με αποτελεσμα να περπαταει σε λασπωμενο, γλυστερο και βαρυ εδαφος εξαναγκαζοντας την οχι πια σε τυφλο, γρηγορο τρεξιμο μα σε προσεκτικο βηματισμο. Αν προσθετε σ' αυτο και τα πεσμενα δεντρα, θυματα των αλλεπαλληλων κεραυνων, επρεπε να ειναι διπλα προσεκτικη. Το τελευταιο που χρειαζοταν ηταν ενα ανεπιθυμητο στραμπουληγμα η ακομα χειροτερα σπασιμο.
Ειχε χασει πια την αισθηση του χρονου, απλα περπατουσε οσο πιο γρηγορα μπορουσε μπροστα κι ενιοτε σταματουσε να κοιταξει πισω της. Καθε φορα που διαπιστωνε πως κανεις δεν την ακολουθουσε ενοιωθε μια ανειπωτη ανακουφιση μα τωρα ενας καινουριος φοβος ειχε γεννηθει μεσα στο μυαλο της και σταδιακα επαιρνε διαστασεις.
                 ================================
Δεν ειχε καμια αισθηση προσανατολισμου και κινουμενη σε αγνωστα μερη υπηρχε ο κινδυνος απλως να κανει ασκοπους κυκλους και να μην απομακρυνεται καθολου. Η πρωτη της σκεψη ηταν ν' αρχισει ν' αφηνει σημαδια στο διαβα της κι αν δεν τα ξανασυναντουσε αυτο θα σημαινε πως βαδιζε σωστα. Απ' την αλλη το ν' αφηνει σημαδια φοβοταν πως θα εκανε ακομα πιο ευκολη τη ζωη στους διωκτες της. Αμφιταλαντευτηκε για λιγο κι αποφασισε πως δεν μπορουσε να το ριψοκινδυνεψει. Εξ' αλλου συντομα θα σκοτεινιαζε και με παντελη ελλειψη οποιασδηποτε πηγης φωτος δεν θα μπορουσε ετσι κι αλλιως να διακρινει τιποτα μεσα στο απολυτο σκοταδι.
Οσο προβλημα ηταν για την ιδια η νυχτα που ερχοταν με γοργα βηματα αλλο τοσο ηλπιζε να ειναι και για τους διωκτες της. Επρεπε το συντομοτερο δυνατον να βρει καποιο καταφυγιο να περασει την νυχτα οσο ακομα υπηρχε φως. Σηκωσε τα ματια ψηλα κι ατενισε τον ουρανο. Ειχε το πολυ μια ωρα ακομα στην διαθεση της, μετα τα πραγματα θα δυσκολευαν. Η προοπτικη του να περναγε το βραδυ στο υπαιθρο της εφερε ενα ριγος ανησυχιας.
                ==================================
Ενα φυσικο κοιλωμα στο εδαφος καλυμμενο με κλαδια ηταν το καλυτερο μερος που μπορεσε να βρει. Αφου βολευτηκε οπως οπως αφησε τις σκεψεις της να πλανηθουν στα γεγονοτα που ειχαν συμβει. Η πρωτογνωρη καταιγιδα που ειχε ξεσπασει ηταν η αιτια που τωρα ηταν ελευθερη. Μια βλαβη στις ηλεκτρομαγνητικες κλειδαριες των κελιων ηταν αρκετη για μια μαζικη αποπειρα διαφυγης, μια διαφυγη που ειχε στεφθει μ' επιτυχια μονο γι αυτην αφου ολοι οι αλλοι ειχαν συλληφθει πριν ακομα προλαβουν να βγουν στον προαυλιο χωρο των εγκαταστασεων.
Το ενστικτο της, σε συνδυασμο με την ευνοια της Θεας Τυχης, ηταν αυτα που την οδηγησαν στην ελευθερια, μια ελευθερια που τωρα ανα πασα στγμη κινδυνευε ν' απωλεσθει ξανα.
Ηταν αποφασισμενη να μην γυρισει ποτε πισω, ακομα κι αν το τιμημα ηταν η ιδια της η ζωη. Δεν θ' αντεχε να συνεχισει να περναει οτι περνουσε εδω και τρια χρονια αιχμαλωτη στα χερια τους. Σκεφτηκε τους διωκτες της κι εφριξε. Ποιος ασπλαχνος κι ανηλεος Θεος ειχε ποτε επιτρεψει να συμβει κατι τετοιο, ενας διαρκης, φρικαλεος εφιαλτης διχως τελος.
                     ===============================
Η πρωτη κοκκινη κουκιδα εγινε αντιληπτη οταν μετακινηθηκε ελαχιστα πανω στο στηθος της. Μετα ειδε την δευτερη και την τριτη. Συνειδητοποιησε πως μεχρις εδω ηταν κι ενα κυμα απογοητευσης την αγκαλιασε στοργικα. Το ποτε η το πως την ειχαν βρει ηταν αδιαφορο, δεν μπορουσε ν' αλλαξει το γεγονος πως η προσκαιρη ελευθερια της ειχε φτασει στο τελος της.
Θα την πηγαιναν πισω, θα την κλειδωναν παλι μεσα στο κελι της και οι εναπομεινασες ημερες της ζωης της θα ηταν πανομοιοτυπες μ' αυτες των τελευταιων τριων χρονων. Η προοπτικη αυτη και μονο της εφερε αναγουλα. Το ειχε πια αποφασισει ακομα κι αν δεν το ειχε παραδεχτει ακομα. Πισω δεν γυρναγε, τουλαχιστον οχι ζωντανη. Αρπαξε ενα ξυλο κι ορμησε προς το μερος των κουκιδων αδιαφορωντας για τις συνεπειες. Αδιαφορησε για τις επανειλλημενες εντολες να σταματησει και να παραδοθει και συνεχισε την απελπιδα επιθεση της. Λιγα μετρα πριν πλησιασει τον πρωτο σταματησε αποτομα, κοιταξε την κατακκοκινη κηλιδα που απλωνοταν στο στερνο της, επεσε στα γονατα, χαμογελασε κι επεσε μπρουμυτα στο εδαφος. 
                ===============================
-'Ειχα πει αιχμαλωσια, κι αιχμαλωσια σημαινει να επιστρεψει ο δραπετης πισω ζωντανος' ξεσπασε ο επικεφαλης στα μελη της 7. 'Και σεις τι φερατε πισω ? Ενα αψυχο κουφαρι που δεν ειναι χρησιμο για τιποτα. Θα πεσουν κεφαλια, να το ξερετε' προσθεσε.
-'Μας επιτεθηκε, επρεπε ν' αμυνθουμε' ηρθε η απαντηση με δειλη φωνη.
Ο επικεφαλης τραβηξε το οπλο του και διχως δευτερη σκεψη πυροβολησε αυτον που μιλησε.
-'Το συγκεκριμενο υποκειμενο ηταν μοναδικο κι απαραιτητο για την εξελιξη των πειραματων που διεξαγουμε κι εσεις μολις τερματισατε αυτην την εξελιξη. Ν' αναμενετε τα ιδια' ειπε κι εδειξε με νοημα με την ακρη του οπλου του το πτωμα που κειτονταν στο πατωμα.
Η καταδικασμενη 7 ειχε φυγει και ο επικεφαλης προσπαθησε να οργανωσει τις σκεψεις του.
Τρια χρονια ειχαν παει πεταμενα. Τρια χρονια προσπαθειων ειχαν εξανεμισθει απο ενα τοσο δα μικρο βλημα. Ολα επρεπε να ξεκινησουν απο την αρχη. Σηκωσε το τηλεφωνο του γραφειου του.
-'Φερτε το 11 στην αιθουσα πειραματων 17' διεταξε.
                  =================================
Οι Χρελ'μζ'κουν ειχαν ενα και μοναδικο λογο που επισκεπτονταν τον πλανητη Γη κι αυτος ο λογος ηταν το υγρο στοιχειο που καλυπτε το μεγαλυτερο μερος της επιφανειας του. Αθεατοι, αποσπουσαν κατα καιρους μεγαλες ποσοτητες νερου που χρειαζονταν στον πλανητη τους, μεχρι τη στιγμη που συνειδητοποιησαν πως οσο η μολυνση των ωκεανων θ' αυξανοταν τοσο ραγδαια πολυ συντομα το απαραιτητο αυτο στοιχειο θα τους ηταν αχρηστο. Μετα απο διεξοδικες μελετες κατεληξαν στο συμπερασμα πως οσο ο ανθρωπος εκανε κουμαντο στον πλανητη τα πραγματα μονο να χειροτερευαν μπορουσαν. Αναμεσα στις πολλες λυσεις που προταθηκαν μια ηταν αυτη που τελικα επικρατησε. Δεν μπορουσαν να εξαλειψουν τον ανθρωπο σαν οντοτητα, δεν ειχαν αυτο το δικαιωμα, ομως καλλιστα μπορουσαν να παρεμβουν σε αλλες ισσοροπιες.
Η λυση που προταθηκε ηταν να δωσουν ομιλια, συνειδηση, σκεψη και ολα τα χαρακτηριστικα του ανθρωπου στα ζωα ενω απο τους ανθρωπους θ' αφαιρουσαν το προτερημα της ομιλιας καταργωντας τους ουσιαστικα απο κυριαρχο ειδος στον πλανητη.
                    ================================
Χαρη στην προηγμενη τεχνολογια τους αυτο ηταν κατι που εγινε γρηγορα κι ευκολα. Τα ζωα, διατηρωντας ολα τα χαρακτηριστικα τους και με τα επιπροσθετα που ειχαν αποκτησει συντομα εκτοπισαν τον ανθρωπο υποβαθμιζοντας τον σε μια ακομα απλη μορφη ζωης. Τα πραγματα εξελιχθηκαν οπως περιμεναν οι Χρελ'μζ'κουν. Ο ετοιμοθανατος πλανητης αναρρωσε ταχιστα και πλεον οι ανθρωποι ειχαν τον ρολο που καποτε διεδραματιζαν τα ζωα. Περιοριστηκαν σε κλειστες ελεγχομενες κοινωνιες, χρησιμοποιουνταν για δουλειες, ακομα και για την διεξαγωγη πειραματων που αποσκοπουσαν στην βελτιωση της ποιοτητας του πλανητη. Ο ανθρωπινος πληθυσμος μειωθηκε δραματικα αγγιζοντας το οριο της εξαφανισης. Ομως η συνετη διαχειριση των ζωων κατορθωσε να κρατησει τον αριθμο του σε ικανοποιητικα επιπεδα.
Καποιοι, οπως η Μιλντρεντ Περντιου, δυσανασχετουσαν με την υπαρχουσα κατασταση.
Ομως οι Χρελ'μζ'κουν, οπως και τα ζωα και ο ιδιος ο πλανητης ηταν απολυτα ικανοποιημενοι κι ευτυχως για ολους τους η εποχη που η λεξη ανθρωπος σημαινε κατι ειχε περασει ανεπιστρεπτι.







                                                             

                                                                       ΤΕΛΟΣ 

                             Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                                  
                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12









-'Δυστυχως για ολους μας Ελλερυ Βαν Ντερ Εις δημιουργησες ενα προβλημα που αν δεν αντιμετωπιστει αμεσα και καιρια μπορει να ειναι το απολυτο τελος ολων οσων γνωριζουμε μεχρι στιγμης' ειπε με στομφο η ομιχλη που ακουγε στο ονομα Ντεα. 'Αυτος ειναι και ο λογος που βρισκεσαι εδω αυτην την στιγμη' συμπληρωσε.
-'Δεν καταλαβαινω τιποτα' ειπε ο Ελ ενω λοξοκοιταξε τον Ορκοφυλακα διπλα του. 'Με ποιον τροπο, εξ' αιτιας μου, θα καταστραφουν τα παντα ? Τι ακριβως εχω κανει' ?
-'Εισαι αρκετα εξυπνος για να καταλαβαινεις περισσοτερα απο καποιον του επιπεδου σου' ειπε η Ντεα 'μα η αληθεια ειναι πως πρεπει να μαθεις τις λεπτομερειες που κανουν την διαφορα. Οι χειρισμοι που απαιτουνται εφ εξης δεν επιδεχονται παρερμηνειες η λαθη που θα κοστισουν ακριβα. Ας ειναι. Θα σου γνωστοποιηθουν λοιπον ολα οσα πρεπει να γνωριζεις με την ελπιδα πως το βαρος αυτων των γνωσεων θα σου δωσουν το κινητρο για ν' ανταπεξελθεις'.
Με μια συγχρονισμενη κινηση οι ομιχλες πλησιασαν ακομα περισσοτερο.
                  ==============================
-'Την ιδια στιγμη της δημιουργιας του συμπαντος εκανε την εμφανιση του και ο πρωτος θρυλος για το τελος του' ειπε η Ουντ. 'Ξεθωριασμενοι μυθοι, αλλοιωμενες δοξασιες που περνουσαν απο γενια σε γενια, παντα με καποιες διαφοροποιησεις, παντα με πολυποικιλλες εκδοχες. Ολες ομως ειχαν σαν κοινο στοιχειο πως το τελος αυτο δεν θα ερχοταν σαν ενα φυσιολογικο αποτελεσμα γηρανσης αλλα εξ' αιτιας της αποφασης και της θελησης καποιου. Βλεπεις, ο τμηματικος θανατος σε διαφορετικα μερη του συμπαντος ειναι αποδεκτος αφου δεν επηρεαζει την ολοτητα. Καπου επερχεται η ερημια και το τελος, καπου αλλου εμφανιζεται η ζωη και η αρχη. Ομως εδω δεν μιλαμε για κατι τετοιο. Οι ξεχασμενοι αυτοι θρυλοι υποστηριζουν πως ενας ειναι αυτος που εξ' αιτιας του το υφισταμενο συμπαν θα παψει να υπαρχει και αυτος ο ενας ειναι που θα δημιουργησει μια νεα κατασταση που ειναι αγνωστο τι θα περιλαμβανει. Αυτο ειναι κατι που δεν μπορουμε να επιτρεψουμε να συμβει για ευνοητους λογους. Κι εσυ, Ελλερυ Βαν Ντερ Εις, εισαι αυτος που μολις ενεργοποιησες αυτον τον λημονησμενο μυθο'.   
                     =============================
-'Βλεπεις, απο ενα καπριτσιο της μοιρας, εσυ και το πληρωμα σου ζειτε ενω θα επρεπε να εχετε εξαυλωθει' συνεχισε η τριτη ομιχλη που ο Ορκοφυλακας ειχε προσφωνησει Ινοτ. 'Το πεδιο της χωροχρονομεταβασης που μπηκατε για να γλυτωσετε την καταδιωξη της O.A.A ειναι διαμορφωμενο με τετοιο τροπο που να μπορει να χρησιμοποιηθει μονο απο συγκεκριμενα οντα που δεν μπορουν να βλαφθουν απο την χρηση του. Το πως επιβιωσατε ειναι ενα πραγματικο μυστηριο, απο τις σπανιες απιθανοτητες που μπορουν να συμβουν. Διχως ελεγχο του σκαφους ηταν αναμενομενο πως ακομα κι αυτη η προσωρινη επιβιωση θα ειχε παρει τελος μεσα στα ορια του αγνωστου συμπαντος. Ακομα ομως κι εκει σταθηκατε τυχεροι. Αντι να καταστραφειτε, χαρη στ' απροσμενα τερτιπια αγνωστων δυναμεων προσγειωθηκατε στο μονο μερος που δεν θα επρεπε να συμβει κατι τετοιο. Και για να ολοκληρωθει η ειρωνεια το σημειο που προσεδαφιστηκε το ακυβερνητο αστροπλοιο σου ηταν αυτο ακριβως που επρεπε ν' αποφευχθει.
Τελικα εισαι καποιος που δυσκολα πεθαινει Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' κατεληξε.
                ================================= 
-'Ζητω συγγνωμη που δεν κατορθωσαμε να πεθανουμε' απαντησε ειρωνικα ο Ελλερυ. 'Αν το γνωριζα εκ των προτερων θα ειχα κανει οτι περνουσε απο χερι μου να σας κανω το χατηρι'.
Το βλεμμα που του εριξε ο Ορκοφυλακας τον εκανε να μετανοιωσει αμεσα για την αποκοτια του μα δεν υπηρχε τροπος να παρει πισω οτι ειχε μολις πει.
-'Αφησε τον Φυλακα' ειπε η Ακινα. 'Οταν τα μαθει ολα θα ειναι διασκεδαστικο να δουμε αν θα εξακολουθει ν' αντιμετωπιζει τις καταστασεις με τον ιδιο τροπο' συμπληρωσε.
Αυτο το τελευταιο δημιουργησε ενα κυμα δυσφοριας στον Ελ αλλα δεν μπορουσε να κανει κατι.
-'Σου ζητω συγγνωμη εκ μερους του, υπερτατη Ακινα' εκανε ο Ορκοφυλακας.
-'Ενταξει, καταλαβαινω πως ακουστηκε καπως αυτο' ειπε ο Ελλερυ σε μια προσπαθεια να περισωσει οτι μπορουσε 'αλλα ελατε και λιγο στην θεση μου' προσθεσε. 'Βρισκομαι καπου που δεν ξερω καν που ειναι, περιστοιχισμενος απο οντα παντελως αγνωστα μου κι ακουω ολα αυτα για το τελος των παντων. Δεν ειναι και η συνηθισμενη μου μερα ξερετε'. 
                   =================================
-'Το μερος στο οποιο ατυχως προσεδαφιστηκε το αστροπλοιο σου Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' συνεχισε η Ακινα αδιαφορωντας για την παρεμβαση του Ορκοφυλακα καθως και για την αποπειρα απολογιας του Ελ ' ειναι το σημειο που αποθηκευονται ολοι οι ορκοι που δεν εχουν πραγματοποιηθει. Αναμεσα τους βρισκονται κι εκεινοι που εμεις εχουμε αποφασισει πως ειναι ιδιατερα επικινδυνοι αν ποτε υλοποιηθουν και το σκεπτικο ειναι να παραμεινουν φυλακισμενοι μεχρι οτου οι κατοχοι τους παψουν να βρισκονται εν ζωη. Το σημειο που το σκαφος σου προσγειωθηκε ειναι ο τομεας που φυλασσονται μερικοι απο τους πλεον ειδεχθεις κι ανομολογητους ορκους, μερικοι απο τους οποιους ειναι πλεον ελευθεροι να πραγματοποιηθουν κατα την θεληση των κατοχων τους. Αναμεσα τους συμπεριλαμβανεται και ο πλεον επικινδυνος, οχι μονο λογω του περιεχομενου του αλλα περισσοτερο εξ' αιτιας εκεινου που τον ξεστομισε. Ενας ορκος που αν ποτε πραγματοποιηθει τοτε μπορει να επιφερει το τελος του υπαρκτου συμπαντος ετσι οπως το γνωριζουμε μεχρι τωρα'. 
                   ================================
-'Τι θα υπαρχει μετα ? ' ανελαβε να συνεχισει η Ντεα. 'Κανεις δεν μπορει να το ξερει παρα μονο αυτος που θα πραγματοποιησει αυτον τον ορκο. Σιγουρα δεν θα συμπεριλαμβανει οτι υφισταται τωρα αφου το αποκηρυσσει μετα βδελυγμιας. Δυστυχως δεν υπαρχει τροπος επανασυλλογης των διαφυγωντων ορκων, ο μονος τροπος ν' αποφευχθει η υπολοιηση τους ειναι οι κατοχοι τους να παψουν να βρισκονται εν ζωη. Και σ' αυτο το σημειο ακριβως, εσυ Ελλερυ Βαν Ντερ Εις και το πληρωμα σου, θα πρεπει να λαβετε μερος. Μπορει ολο αυτο να το προκαλεσατε αθελα σας αλλα οπως η παλαια δοξασια περιγραφει, ο υπαιτιος για ολο αυτο που συνεβη θα ειναι κι αυτος που πρεπει να επανορθωσει πριν να ειναι πολυ αργα για ολους μας'.
-'Κατι λαθος εχετε καταλαβει' ειπε ο Ελ 'δεν μπορειτε να εχετε την απαιτηση'....
-'Αρκετα Ελλερυ Βαν Ντερ Εις !' ειπε εκνευρισμενη η Ντεα. 'Δεν εισαι παρα ενα τιποτα, ενα στιγμιαιο ανοιγοκλεισμα βλεφαρων, μια λαμψη στο δευτερολεπτο για να τολμας ν' αμφισβητεις τα λεγομενα μας. Θα κανεις οπως ακριβως προσταζουμε, ελεεινε θνητε.' 
                ==============================
-'Το καταλαβαινω για μενα' ειπε ο Ελ 'δικο μου ειναι το Γιζγκαρνοφ, δικαιως να με θεωρειτε υπευθυνο. Ομως το πληρωμα μου δεν φταιει σε κατι. Εντολες δικες μου υπακουσαν, ειναι αδικο να επωμιστουν μια ευθυνη που βαραινει αποκλειστικα εμενα'.
-'Υπαρχουν ψηγματα δικιου στα λεγομενα του' παρενεβη ο Ορκοφυλακας.
-'Καλως' αποφανθηκε η Ουντ. 'Το πληρωμα σου λοιπον αποδεσμευεται απο την δικη σου υποχρεωση και ειναι ελευθεροι να πραξουν κατα το δοκουν. Ομως εσυ Ελλερυ Βαν Ντερ Εις δεν μπορεις να τα καταφερεις μονος σου ακομα και με την βοηθεια του Φυλακα. Για εναν τετοιο σκοπο θα χρειαστεις την ισχυροτερη και πλεον ικανη βοηθεια που μπορει να υπαρξει. Ομως καλο θα ηταν να μαθεις ποιοι ειναι αυτοι τους ορκους των οποιων ελευθερωσες. Εξι ειναι συνολικα και πρεπει και οι εξι αυτοι να πεθανουν μολονοτι το βασικο προβλημα εστιαζει σ' εναν. Δεν γινεται ομως, για λογους αρχης, ν' αμελησουμε για τους υπολοιπους μολονοτι η εκταση του προβληματος που μπορουν να δημιουργησουν ειναι σαφως υποδεεστερη'. 
                      ===============================
-'Κραμπ, Μιουζχορ, Τρανγκνα, Μεκνες, Μιντελτ και Μετγκον' ειπε η Ινοτ. 'Ξερουμε πως τα ονοματα τους δεν σημαινουν κατι για σενα και ειναι το λιγοτερο χρησιμο απ' ολα οσα πρεπει να μαθεις γι αυτους. Το ποιοι ηταν οι ορκοι τους και το μεγεθος της σοβαροτητας τους ειναι αυτο που ενδιαφερει κι αυτα θα τα μαθεις λεπτομερως απο τον Φυλακα. Αυτος που αποτελει πραγματικα πηγη κινδυνου ειναι ο τελευταιος, ο Μετγκον και ουσιαστικα εκει θα εστιασουμε. Δυστυχως για ολους μας ο Μετγκον δεν ειναι μια απλη περιπτωση. Γηινος στην προελευση, υπηρξε ενας απο τους αρχικους Ορκοφυλακες σ' ενα χρονο πολυ πιο παλιο απ' οσο μπορεις να φανταστεις. Βλεπεις οι Ορκοφυλακες προερχονταν παντοτε απο τον πλανητη Γη, απο εκει που καταγεσαι και συ, σαν μια ενδειξη σεβασμου απεναντι στους Μεγαλους Παλιους των οποιων ηγειται ο Μεγας Κθουλου και που διαφεντευαν τον πλανητη απο την αρχη της υπαρξης του. Σαν συμβολο εξουσιας και δυναμης ειχε το σκηπτρο που βλεπεις να κραταει τωρα ο Ορκοφυλακας κι αυτο το σκηπτρο αποτελεσε την αρχη του τελους του'.
                  ================================
-'Το σκηπτρο δημιουργηθηκε για ενα συγκεκριμενο σκοπο, τον εντοπισμο και την συλλογη των ορκων μα συντομα ο Μετγκον καταλαβε πως μπορουσε να το χρησιμοποιησει για προσωπικη χρηση' προχωρησε στην εξιστορηση η Ακινα 'κατι που δεν επιτρεποταν για εναν Ορκοφυλακα. Χαρη στο σκηπτρο εντοπισε πηγες δυναμης σε ολο το συμπαν και μεσω αυτου τις εκανε κτημα του αυξανοντας ετσι τις δυναμεις του και αδιαφορωντας για το εργο που ειχε επιλεγει. Οταν καταλαβαμε τι ακριβως συνεβαινε ο Μετγκον ειχε αποκτησει τοση δυναμη που μια ευθεια αντιπαραθεση μαζι του δεν μας εξασφαλιζε την επικρατηση. Ετσι, με την συμβολη του μεντορα του και χρησιμοποιωντας παραπλανητικες τακτικες κατορθωσαμε να του αποσπασουμε το σκηπτρο και κατ' επεκταση να τον αποδυναμωσουμε. Τα υπολοιπα ηταν ευκολα. Φυλακισαμε τον ορκο που ειχε δωσει για την μεταβολη του συμπαντος και του διαγραψαμε καθε θυμηση του ποιος ηταν αφου καποιες δυναμεις που ειχε αποκτησει μεσω του σκηπτρου του ειχαν προσφερει ενα ειδους αθανασιας που θα ηταν πολυ επιφοβο να δοκιμαζαμε να τερματιζαμε'.
                  =================================
-'Βλεπεις ο θανατος του Μετγκον θα επηρεαζε το σκηπτρο το ιδιο αλλα κανεις δεν γνωριζε ποσο κι ετσι η λυση που προανεφερε η Ακινα ηταν και η μονη ' ειπε η Ντεα. 'Με την ελευθερωση του ορκου του ομως ολες οι μνημες του επανηλθαν και τωρα θ' αναζητησει να παρει πισω το σκηπτρο του και να εκδικηθει ολους εμας για οτι του καναμε'.
-'Δεν καταλαβαινω πως εγω θα τα βαλω μαζι του οταν εσεις μου μοιαζετε λιγο διστακτικες' ειπε ο Ελλερυ. 'Υπαρχει κατι που δεν ξερω' ?
-'Ολα τα υπολοιπα θα τα μαθεις απο τον Φυλακα' απαντησε η Ινοτ.
-'Δεν υπαρχει χρονος για χασιμο' ειπε η Ακινα 'καθε λεπτο που περναει ειναι πολυτιμο.
-'Ειναι ωρα να επιστρεψετε πισω' ειπε η Ουντ 'μην καθυστερειτε αλλο'.
Ο Ελ ηθελε πολλα να ρωτησει μα καταλαβε πως ηταν ματαιο, δεν θα μαθαινε κατι αλλο εκει. Διχως να του πει καν κατι ο Ορκοφυλακας τον πλησιασε και ακουμπησε ξανα το σκηπτρο. Η τελευταια του σκεψη ενω εξαφανιζονταν ηταν οτι οι αλλοι δεν θα τον πιστευαν ποτε.  
   

                              Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ






                                                  

                                                   
                             ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11









Η μυστηριωδης μορφη ηταν ετοιμη να ξεκινησει να μιλαει μα δεν προλαβε. Ενα εντονο γαλαζοπρασινο φως ξεχυθηκε απο το σκηπτρο που κρατουσε στα χερια του και προς στιγμην ολη του η προσοχη στραφηκε εκει. Οταν το φως εξαφανιστηκε στραφηκε στον Ελλερυ.
-'Να υποθεσω πως αυτο ηταν κατι το ασχημο' ? εκανε ο Ελλερυ που κι αυτος ειχε προσεξει το φως. 'Οχι τιποτα αλλο δηλαδη αλλα πανω που ετοιμαζοσουνα'...
-'Ελλερυ Βαν Ντερ Εις πρεπει να φυγουμε αμεσα' ειπε η μορφη διακοπτοντας τον. 'Ενημερωσε το πληρωμα σου πως θα λειψουμε και πες τους να μην ανησυχουν' προσθεσε.
-'Θα λειψουμε ? Να παμε που ? Μηπως ειναι καλυτερα να'...
-'Κανε αυτο που σου ειπα' διεταξε η μορφη μ' εναν τονο που δεν σηκωνε αντιρρηση.
-'Δωσε μου δυο λεπτα κι επιστρεφω αμεσως' απαντησε ο Ελ ενω ταυτοχρονα ειχε στραφει προς την κατευθυνση του Γιζγκαρνοφ περπατωντας και παλι στο κενο. Η μορφη κοιταξε το σκηπτρο.
Μολονοτι περιμενε κατι τετοιο ενιωσε πως δεν ηταν ακομα απολυτα ετοιμος.
                    ================================
Χρειαστηκαν περισσοτερο απο δυο λεπτα μεχρι να επιστρεψει ο Ελλερυ, κι αυτο γιατι εκανε το λαθος να προσπαθησει ν' απαντησει στον καταιγισμο ερωτησεων που τον ειχε υποβαλλει το πληρωμα του. Αφου απεγκλωβιστηκε γυρισε πισω στην μορφη που εμοιαζε ν' αδημονει.
-'Εκει που θα παμε, μια και μονο συμβουλη. Ελαχιστα λογια και ορθανοιχτα αυτια. Τα πλασματα που θα συναντησουμε ειναι περα απο την αντιληψη και την φαντασια σου. Δεν θελεις να προκαλεσεις τον θυμο και την οργη τους. Αφησε τα ολα σε μενα, καταλαβες' ?
Ο Ελ κουνησε καταφατικα το κεφαλι του. Δεν ειχε καταλαβει τιποτα, ομως ενα αδιορατο κυμα φοβου ειχε αρχισει να παιρνει διαστασεις μεσα του. Η μορφη διεκοψε αποτομα τις σκεψεις του.
-'Αγγιξε το' προσταξε και παλι δειχνοντας του το σκηπτρο 'και μην το αφησεις καθολου'.
Ο Ελλερυ υπακουσε με βαρια καρδια ενω ο φοβος συνεχιζε να κερδιζει εδαφος.
Η μορφη εκλεισε στιγμιαια τα ματια της κι ενα αποκοσμο φως ξεπηδησε απο το σκηπτρο τυλιγοντας τους και τους δυο. Οταν το φως χαθηκε δεν υπηρχε τιποτα εκει που στεκονταν.
                    ==============================
Ακομα και για καποιον που ειχε βρεθει σε παμπολλους γαλαξιες και ειχε περπατησει σε παραδοξους κοσμους το μερος που ηταν τωρα υπερεβαινε και την πλεον καλπαζουσα φαντασια. 
Μια ερημη εκταση, μεχρι εκει που εφτανε το ματι του, καλυμμενη με κατι που εμοιαζε με φωσφοριζουσα μπλε αμμο και μονο στο βαθος υπηρχαν αιωρουμενα πανω απο το εδαφος τεσσερα απροσδιοριστα αντικειμενα. Εμοιαζαν με ομιχλες η ασχηματιστες αεριωδεις μορφες και το χειροτερο ηταν πως φαινοταν να ερχονται προς το μερος τους. Ερξε μια ματια στην μυστηριωδη μορφη που εξ' αιτιας της βρισκοταν εκει και διαπιστωσε πως αντιμετωπιζε την κατασταση σχεδον με δεος. Φοβοταν αλλα εκανε φιλοτιμες προσπαθειες να το κρυψει.
Οι τεσσερεις ομιχλες συντομα εφτασαν κοντα τους και τοτε με εκπληξη ειναι την μορφη διπλα του να σκυβει ευλαβικα μπροστα τους. Την τελευταια στιγμη κατεπνιξε την παρορμηση που του ειχε ερθει να πραξει κι αυτος το ιδιο. Τοτε η μια ομιχλη μιλησε μ' εκκωφαντικη φωνη.
-'Ορκοφυλακα, ανταποκριθηκες γρηγορα στο καλεσμα μας βλεπω'. 
                     ==============================
-'Οταν σε καλουν οι Τεσσερεις Απολυτες ανταποκρινεσαι αμεσα Ντεα' απαντησε η μορφη.
-'Εφερες και παρεα απ' οτι βλεπω' ειπε μια αλλη ομιχλη. 'Ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις'.
-'Ειναι ο υπεθυνος για οτι συνεβη Ινοτ' απαντησε ο Ορκοφυλακας.
-'Για μισο λεπτο' πεταχτηκε ο Ελ. 'Πως γινεται και ολοι ξερουν ποιος ειμαι κι εγω'...
-'Σιωπη ανοητε' τον διεκοψε η τριτη ομιχλη. 'Δεν σου δοθηκε ακομα η αδεια να μιλησεις'.
Ο Ορκοφυλακας του εκανε ενα νοημα να σταματησει και ο Ελλερυ υπακουσε.
-'Ειναι παντα ετσι, παρορμητικος, συγχωρεσε τον Ακινα' ειπε ο Ορκοφυλακας.
-'Δεν μου κανει καμια εντυπωση' ειπε η τεταρτη ομιχλη. 'Αυτη η παρορμηση μας εφερε στο σημειο που βρισκομαστε τωρα' συμπληρωσε.
-'Εχεις απολυτο δικιο Ουντ' απαντησε ο Ορκοφυλακας.
-'Οταν με χρειαστειτε μου το λετε, εδω τριγυρω θα ειμαι' εκανε ειρωνικα ο Ελλερυ.
Ο Ορκοφυλακας του εριξε μια ματια και ο Ελ καταλαβε πως ειχε ξεπερασει τα ορια.
                   ================================
-'Η αληθεια ειναι πως πρεπει να του εξηγησουμε καποια πραγματα' ειπε η Ντεα 'αλλιως δεν θ' αντιληφθει ποτε τι ακριβως συμβαινει και ποιο το μεριδιο ευθυνης του γι αυτο'.
-'Αν συγκρατησει λιγο την γλωσσα του μπορει να τα καταφερουμε' ειπε η Ινοτ.
Ο Ελλερυ εκανε μια κινηση σαν να ελεγε πως δεν θα διεκοπτε ξανα, μονο θ' ακουγε.
-'Πρεπει να μαθει τα παντα' ? ρωτησε η Ουντ ' η μονο οτι χρειαζεται' ?
-'Φοβαμαι πως δεν εχει κανενα απολυτως νοημα' απαντησε η Ακινα. 'Βρισκομαστε σ' ενα τετοιο σημειο που ενδεχομενως τα παντα συντομα να μην υπαρχουν πια. Οσα περισσοτερα γνωριζει τοσο μεγαλυτερες ειναι οι ελπιδες ν' αναστρεψουμε την πορεια των γεγονοτων'.
Δεν καταλαβαινε απολυτως τιποτα, το μονο πραγμα για το οποιο ηταν σιγουρος πια ηταν πως καποια κρισιμη κατασταση ηταν εν εξελιξει κι αυτος, με καποιο τροπο, ηταν μερος της.
-'Ποιες ειστε ? Κι αυτος ποιος ειναι ? Και τι ακριβως θελετε απο μενα' ? ρωτησε.
-'Θα τα μαθεις ολα τωρα' ειπε ο Ορκοφυλακας 'γι αυτο ακου προσεκτικα'.
                    ============================
-'Το συμπαν μεσα στο οποιο κινεισαι εσυ Ελλερυ Βαν Ντερ Εις και ολοι υπολοιποι διεπεται απο κανονισμους και σταθερες που αποφασιστηκαν με την δημιουργια του. Δεν ειμαστε εμεις που το δημιουργησαμε, εμεις απλα επιβλεπουμε πως τιποτα δεν θ' αλλαξει η καταστρατηγηθει. Ειμαι η Ακινα και αυτες ειναι η Ουντ, η Ντεα και η Ινοτ, επιφορτισμενες με το καθηκον να ελεγχουμε πως ολα παραμενουν ιδια οπως οταν ειχαν πρωτοσχεδιαστει. Αυτο το καθηκον το παραλαβαμε απο οντα που υπηρχαν πολυ πριν απο μας και μεις με την σειρα μας θα παραδωσουμε, οταν ερθει η ωρα, στους επομενους. Μεχρις οτου συμβει αυτο ειμαστε υπευθυνες ν' αντιμετωπιζουμε το καθε τι που επιβουλευεται την απροσκοπτη κι ορθη λειτουργια του συμπαντος.
Εκτος απ' αυτα που η δικη σου αντιληψη μπορει να καταλαβει υπαρχουν πολλα ακομα γνωστα μονο σε μας και σε οσους εχουμε εμεις επιλεξει να γνωριζουν. Στην συγκεκριμενη ομως στιγμη ενα ειναι αυτο που πρεπει να μαθεις γιατι ειναι κι αυτο που ουσιαστικα σε αφορα. Αναφερομαι στην υπαρξη των ορκων και την σημασια τους για οσους ζουν μεσα στο συμπαν'.
                    ================================
-'Τιποτα δεν χανεται ποτε' πηρε την σκυταλη η Ινοτ 'ακομα κι αυτα που δεν εχουν υλικη υποσταση. Ο ορκος ειναι ενα απ' αυτα. Οσο αυτος που τον πραγματοποιησε βρισκεται εν ζωη ο ορκος του, καλος η κακος, εχει παντα την πιθανοτητα να επαληθευτει. Ενας απο τους δικους μας ρολους ειναι να καθοριζουμε ποιος ορκος εχει καλο σκοπο και αξιζει την ευκαρια της επαληθευση του και ποιος εχει κακη προθεση και συνεπως μπορει να ειναι βλαβερος αν ποτε πραγματοποιηθει. Ομως, επειδη ακομα και μεις δεν μπορουσε να τον διαγραψουμε, επρεπε να βρουμε απλα καποιον τροπο να τον περιορισουμε και να τον ελεγχουμε. Ο τροπος αυτος βρεθηκε εδω και παρα πολυ καιρο και μεχρι στιγμης ηταν παντα αποδοτικος. Ομως αρκει μια ατυχη στιγμη, μια απροσδοκητη συμπτωση που οχι μονο μπορει να τ' αλλαξει ολα αλλα κυριολεκτικα να τα εκμηδενισει. Μια τετοια στιγμη ειναι κι αυτη που βιωνουμε τωρα Ελλερυ Βαν Ντερ Εις, μια στιγμη τοσο κρισιμη που το ιδιο το μελλον του συμπαντος πλεον εξαρταται απο τις δικες μας αντιδρασεις και την ταχυτητα με την οποια θ' ανταποκριθουμε'.
                 =================================
-'Ολοι οι ορκοι' συνεχισε η Ουντ 'που συμφωνα με την κριση μας μπορει ν' αποβουν επιζημιοι εστω για την παραμικρη μορφη ζωης μεσα στο συμπαν δεν μπορουν ν' αφεθουν ελευθεροι εχοντας εστω και την παραμικρη πιθανοτητα να υλοποιηθουν. Ετσι, εν αγνοια αυτων που τους πραγματοποιησαν, οι ορκοι αυτοι συλλεγονται και φυλακιζονται μεχρι το περας του βιου του ιδιοκτητη τους. Τοτε αυτοματα χανουν την ισχυ τους και μονο ετσι μπορουμε να ειμαστε σιγουροι πως δεν θα εξακολουθησουν ν' αποτελουν απειλη για τον οποιονδηποτε. Βεβαια δεν ειμαστε εμεις αυτες που τους συλλεγουμε, εμεις απλα αποφασιζουμε για την υφη τους και που θα καταληξουν. Για την συλλογη υπαρχει αρμοδιος που παραλληλα ειναι και ο υπευθυνος για την διατηρηση τους στην κατασταση που εχει προβλεφθει. Ειναι κατι που υπαρχει πριν ακομα την υπαρξη του χρονου του ιδιου και θα συνεχιζε να υπαρχει οσο παρεμενε λειτουργικο. Με ολα ομως οσα εχουν συμβει ισως θα πρεπει και μεις ν' αναθεωρησουμε την συγκεκριμενη μεθοδο, προτεραιοτητα τωρα ομως εχει η λυση του κρισιμου αυτου προβληματος που προκαλεσες'.
                =================================
-'Γιατι η αληθεια ειναι πως αθελα σου Ελλερυ Βαν Ντερ Εις δημιουργησες ενα προβλημα που ενδεχομενως ν' αποβει μοιραιο για την ιδια την υπαρξη του συμπαντος' συνεχισε η Ντεα. 'Ακομα και το συμπαν γερναει και πεθαινει μα αυτο συμβαινει τμηματικα και παντα ελεγχομενα. Οι κανονες και οι σταθερες που το διεπουν παραμενουν ιδιοι, με ελαχιστες τροποποιησεις που ουσιαστικα δεν γινονται ποτε αντιληπτοι απο αυτους που ζουν μεσα του. Μια παντελης διαφοροποιηση, μια ολικη καταργηση του συμπαντος με την μορφη που εχει τωρα και η αντικατασταση του με νεα δεδομενα και συνθηκες θα ηταν μοιραιο για ολους, ακομα και για μας. Δεν μπορουμε να επιτρεψουμε κατι τετοιο μα δεν γνωριζουμε κι αν υπαρχει αποδοτικος τροπος για να το αποτρεψουμε αν ποτε συμβει. Αυτη η ωρα ηρθε και τωρα υπαρχει απεναντι μας μια προκληση που πρεπει ν' αντιμετωπισουμε επιτυχημενα. Δυστυχως για σενα και το πληρωμα σου το στημονι της μοιρας ηθελε ν' αποτελειτε μερος αυτης την προκλησης και κατ' επεκταση μερος της απαιτουμενης λυσης που αναζητουμε'. 
                 ================================
Η προσωρινη παυση των Τεσσαρων Απολυτων, οπως τις ειχε ονομασει ο Ορκοφυλακας, ηρθε στην καταλληλοτερη στιγμη, λειτουργωντας ευεργετικα για τον εγκεφαλο του Ελλερυ Βαν Ντερ Εις σε σχεση με τον απιστευτο ογκο πληροφοριων που δεχοταν καταιγιστικα εδω και μερικα λεπτα. Οσο ανοιχτο μυαλο και γνωσεις και να διεθετε ολα αυτα ηταν πανω απο τις θνητες, περιορισμενες δυναμεις του. Για πρωτη φορα ξετυλιχθηκαν μπροστα στα ματια του στοιχεια, γεγονοτα και καταστασεις που δεν υπηρχαν καν σαν υποψια στο πλεον αχαλινωτο τμημα της φαντασιας του. Καπου εκει υπηρχε και ο ιδιος οπως και το πληρωμα του Γιζγκαρνοφ, με μια ευθυνη κι ενα ρολο που ακομα δεν ειχε κατορθωσει να μορφοποιησει και να εμπεδωσει. Αν ηταν σιγουρος για ενα πραγμα αυτο ηταν πως συμφωνα με τα λεγομενα των Τεσσαρων Απολυτων οτι γνωριζε μεχρι στιγμης ενδεχομενως πολυ συντομα να επαυε να υφισταται ως υπηρχε.
Γυρισε και κοιταξε τον Ορκοφυλακα, το μονο παρων πλασμα που διεθετε προσωπο. Η εκφραση που ειχε δημιουργησε μια αορατη ταναλια που του εσφιξε αποτομα και με δυναμη την ψυχη.  









      

                              Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ



                           


                           ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10


                          







Δυο μερες χρειαστηκε ο Πικτορ για να εντοπισει το ακριβες στιγμα του Μετγκον κι αλλες τρεις απαιτηθηκαν για να φτασει στον πλανητη - φυλακη που βρισκοταν εγκλωβισμενος συνεπικουρουμενος απο την Ντρελια και την Χαρυανα. Πεντε συνολικα ηταν οι μερες που ο Μετγκον προσποιουνταν στους υπολοιπους πως ολα ηταν ιδια, τιποτα δεν ειχε αλλαξει, οπλισμενος με μια εξωκοσμη υπομονη που ειχε εκπληξει ακομα και τον ιδιο.
Μεσα σε λιγες ωρες ολα ειχαν τελειωσει. Ο Μετγκον αδιαφορησε για το συγχρονο οπλοστασιο με το οποιο ηταν εξοπλισμενο το σκαφος των υπηκοοων του και την προσοχη του τραβηξε ενα διδυμο σπαθιων που περισσοτερο εκαναν πια χρηση διακοσμησης παρα ενεργων οπλων.
Οι τρεις υπηκοοι του ειχαν απορησει γι αυτην την επιλογη του μα ο Μετγκον δεν ειχε τον χρονο ουτε την διαθεση να τους εξηγησει πως ηταν τοσο παλιος που καποτε αυτα τα ευτελη για το τωρα οπλα ηταν και τα μοναδικα που καποιος μπορουσε να διαθετει. Και μονο η αισθηση της βαριας, ατσαλινης λαβης στο χερι του του δημιουργουσε ενα απιστευτο κυμα ευφοριας.
                     ===============================
Κανεις απο τους Πικτορ, Ντρελια και Χαρυανα δεν ενεπλακη στην γενοκτονια που επακολουθησε. Με απαραμιλλη δεξιοτητα και ασυλληπτη τεχνικη ο Μετγκον εξοντωνε τον ενα μετα τον αλλο νοιωθωντας το αισθημα της εκδικησης να μην εχει κορεσμο.
Καθε κορμι που επεφτε νεκρο στο εδαφος, με την απληστη γη να ρουφαει ασταματητα το αιμα που ξεπηδουσε απο τις πληγες και τα τραυματα, ηταν σαν ενα σιωπηλο εναυσμα για ακομη περισσοτερη αγριοτητα, γι ακομα μεγαλυτερο παροξυσμο θανατου. Μην εχοντας καμια εκπαιδευση σε τεχνικες μαχης η εστω απλης αυτοαμυνας, οι μεχρι πριν λιγες μερες συμπολιτες του Μετγκον ερχονταν κατα προσωπο με την μοιρα τους, μια μοιρα βουτηγμενη στο αιμα τους.
Οταν και η τελευταια ανασα ειχε εγκαταλειψει το τελευταιο ζωντανο σωμα, ο Μετγκον σταθηκε αναμεσα στα διασπαρτα πτωματα απολαμβανονας το εργο του. Ο ιδιος ηταν καλυμμενος απο την κορυφη μεχρι τα νυχια με αιματα, ομως ουτε σταγονα απ' αυτα δεν ηταν δικα του. Το εργο του εκει ειχε στεφθει απο απολυτη επιτυχια. 
                       ================================
Η εντολη που ειχε δωσει για πορεια προς τον Τουγκριν, εναν απομονωμενο πλανητη σ' ενα σχεδον ξεχασμενο γαλαξια, ειχε ακολουθηθει πιστα διχως καμια αντιρρηση απο τα τρια υποχειρια του αν και κανεις τους δεν γνωριζε το γιατι. Ηξερε ο Μετγκον, αυτο ηταν αρκετο.
Πριν παρα πολυ καιρο, πολυ πριν την υπαρξη των Πικτορ, Ντρελια και Χαρυανα, οταν ακομα ο Μετγκον ηταν μια σημαινουσα μορφη για ενα μεγαλο και αξιολογο κοματι του γνωστου συμπαντος, ο Τουγκριν ηταν το καταφυγιο του, ενα μερος που κανεις δεν ηξερε και μπορουσε ν' αποσυρθει οποτε ενοιωθε την αναγκη ν' απομακρυνθει απ' ολους. Κι αυτη ηταν μια στιγμη που ο Μετγκον ενοιωθε πως επρεπε να παρει τις αποστασεις του απ' ολα για να κατασταλαξει στις τελικες επιλογες του. Υπηρχαν πολλα που επρεπε να γινουν, παμπολλες αποφασεις που επρεπε να παρθουν κι ενα σωρο κινησεις που επρεπε να δρομολογηθουν. Αυτη τη φορα τα πραγματα ηταν διαφορετικα. Γνωριζε πως πλην των τριων δεν μπορουσε να στηριχτει πουθενα αλλου αλλα αν αποκτουσε και παλι το σκηπτρο του δεν χρειαζοταν καμια αλλη βοηθεια.
                  ==================================
-'Αναμενουμε εντολες μεγα Μετγκον' ειπε ταπεινα η Ντρελια. Βυθισμενος στις σκεψεις του ο τελευταιος την ακουσε μολις η Ντρελια επανελαβε την φραση της.
-Φωναξε και τους υπολοιπους' ειπε επιτακτικα. Η Ντρελια υπακουσε και συντομα και οι τρεις στεκονταν μπροστα του περιμενοντας ν' ακουσουν τις οδηγιες του.
-'Χρειαζομαι το σκηπτρο μου' ξεκινησε να λεει ο Μετγκον. 'Το σκηπτρο που δολια μου απεσπασαν και τωρα βρισκεται στα χερια του νεου Ορκοφυλακα. Ομως αυτη τη στιγμη δεν μπορω ακομα να εντοπισω το ακριβες σημειο που βρισκεται δεδομενου πως η βαση του βρισκεται στο αγνωστο συμπαν. Ακομα ομως κι αυτος πρεπει να εμφανιζεται στο γνωστο συμπαν κι αυτη θα ειναι η ευκαιρια μου για να τον αντιμετωπισω. Οποιος κατεχει το σκηπτρο ειναι αηττητος, ακομα κι εγω δεν μπορω να τον νικησω, πραγμα που σημαινει πως πρεπει να βρεθει ενας πλαγιος τροπος για να του το αποσπασω. Κι αυτος ο τροπος απαιτει βοηθεια, πολυ συγκεκριμενη και απολυτη για να επιτευχθει'.
                    =============================
-'Θα κανουμε τα παντα για σενα αφεντη Μετγκον' ψιθυρησε η Χαρυανα.
-'Μην εισαι ανοητη κι αφελης' ειπε περιφρονητικα ο Μετγκον. 'Δεν εχετε καμια ελπιδα απεναντι του' προσθεσε. 'Οχι, αλλη ειναι η βοηθεια που χρειαζομαι' συμπληρωσε.
Οι τρεις υποτακτικοι του Μετγκον εκαναν απολυτη ησυχια περιμενοντας την συνεχεια.
-'Οταν φτασουμε στον Τουγκριν εγω θα μεινω εκει, υπαρχουν πραγματα που πρεπει να κανω. Εσεις ομως θα φυγετε αμεσως για τον πλανητη Ρεγκ. Εκει βρισκεται η βοηθεια στην οποια αναφερθηκα, η μονη βοηθεια που μπορω να υπολογιζω πανω της'.
-'Και ποιον θα συναντησουμε εκει μεγιστε Μετγκον' ? ρωτησε ο Πικτορ. 
-'Απ' οτι θυμαμαι ο Ρεγκ ηταν ο τοπος διαμονης μιας απο τις πλεον θανασιμες ομαδες που γνωρισε ποτε αυτο συμπαν. Δαιμονες του βιαιου θανατου για καποιους, φτερωτα πνευματα του μισους και της εκδικησης γι αλλους, οπως και να ειναι τωρα πια θα ειναι οι πλεον πολυτιμοι συμμαχοι στην υλοποιηση του σχεδιου μου'.
                  ===============================
-'Και πιστεψτε με, ειναι προτιμοτερο να εχεις τις Επτα Κηρες συμμαχους παρα εχθρους. Αυτες θα πατε να βρειτε λοιπον, τις Επτα Κηρες αμεσως μολις φτασουμε στον Τουγκριν'.
Σαν να ηταν κοινο, ενα ριγος ανατριχιλας διαπερασε ταυτοχρονα τις σπονδυλικες στηλες των Πικτορ, Χαρυανα και Ντρελια. Ειχαν ακουσει πολλα για τις Επτα Κηρες κι ολα οσα ειχαν ακουσει ειχαν την ιδια καταληξη. Ελαχιστοι ηταν αυτοι που τις ειχαν συναντησει ποτε κι ακομα λιγοτεροι ηταν αυτοι που εζησαν για να υπερηφανευτουν γι αυτο. Για το σωστο αντιτιμο αναλαμβαναν καθε ειδους αποστολη, παντα την εφερναν σε περας και παντα με την ιδιο τροπο.
Ενα τροπο που περιελαμβανε φρικιαστικα εγκληματα, ολοκληρωτικη καταστροφη και πληρη εξοντωση των αντιπαλων τους βουτηγμενα στο ερεβος και το μαυρο αιμα των ηττημενων που, οπως ηθελαν καποιες φημες, απολαμβαναν να πινουν μετα το τελος καθε μαχης.
Πραγματι αν δεχονταν να συμμαχησουν με τον Μετγκον θ' αλλαζαν ολες οι ισορροπιες μα η αληθεια ηταν πως κανεις δεν μπορουσε να θεωρησει κατι δεδομενο μ' αυτες. 
                      ==============================
-'Παντοδυναμε Μετγκον, πως ομως θα καταφερουμε να ερθουμε σε επαφη μαζι τους' ? ρωτησε η Χαρυανα. 'Οποιος παταει το ποδι του στα μερη τους εξοντωνεται ανηλεως πριν προλαβει καν ν' αναφερθει στον λογο που τον εφερε μεχρι εκει'.
-'Πως θα τις πεισουμε πως ερχομαστε εκ μερους σου ? Αν δεν μας πιστεψουν' ? ειπε με την σειρα της η Ντρελια διχως καν να τολμαει να κοιταξει τον Μετγκον στα ματια.
Πριν προλαβει ν' απαντησει, ο Πικτορ εξεφρασε κι αυτος την δικη του απορια.
-'Τι θα τους προσφερουμε σαν ανταλλαγμα για την βοηθεια τους ? Αν φυσικα δεχτουν να μας ακουσουν και να μας βοηθησουν'.
Ο Μετγκον τους κοιταξε ολους μ' ενα υφος που υποδηλωνε πως ειχε ολες τις απαντησεις.
-'Τολματε ν' αμφιβαλλετε τις διαταγες μου' ? ειπε μετα απο λιγα δευτερολεπτα. 'Νομιζετε πως δεν εχω σχεδιασει την καθε κινηση ? Νομιζετε πως οι ιδεες μου ειναι προιον θολης και ανικανης κρισης ? Ακουστε λοιπον καλα γιατι θα τα πω μονο μια φορα'. 
                  =================================
-'Μολις προσγειωθειτε στον Ρεγκ θα σας περικυκλωσουν τα Τζαντα, πλασματα φρικαλεα κι ανηκουστα που μονος τους σκοπος ειναι να προστατευουν τις Επτα Κηρες απο τυχον επιδρομεις. Μολις δουν αυτο' ειπε ενω ταυτοχρονα ανοιγε την παλαμη του 'δεν θα τολμησουν να σας αγγιξουν. Ολοι σ' αυτο το συμπαν γνωριζουν τον σφαγιδολιθο μου, ακομα και τα Τζαντα ξερουν πως πρεπει να τον σεβονται. Θα σας οδηγησουν στις Επτα Κηρες και θα ζητησετε να μιλησετε με την Γκαλορ. Οταν βρεθειτε απεναντι της τοτε θα της παραδωσετε ενα αντικειμενο που θα εχετε μαζι σας. Τα υπολοιπα τα εχω αναλαβει εγω προσωπικα. Καταλαβατε' ?
Τα τρια τσιρακια του Μετγκον κουνησαν καταφατικα το κεφαλι τους.
-'Δεν εχετε να φοβαστε τιποτα' συνεχισε απτοητος ο Μετγκον. 'Ολοι οσοι μου ειναι πιστοι και με υπηρετουν αφοσιωμενα βρισκονται κατω απο την ευνοια μου κι αυτο τους εξασφαλιζει την ιδια τους την υπαρξη. Αρκει να κανετε οτι ακριβως σας λεω και να μην παρεκκλινετε για κανενα λογο απο τις εντολες που σας εχω δωσει' προσθεσε.
                        ==============================
Επιθυμωντας να παραμεινει μονος ειχε διωξει και τους τρεις απο το θαλαμο διακυβερνησης του σκαφους και ειχε θρονιαστει στη θεση του κυβερνητη. Στο μυαλο του στροβιλιζονταν χιλιαδες διασπαρτες σκεψεις, χωρις λογικη σειρα η συναφεια. Ηξερε πως δεν χρειαζοταν οι τρεις υπηκοοι του να γνωριζουν τα παντα, ετσι ειχε προτιμησει να μην μοιραστει μαζι τους καποιες σκεψεις που τον βασανιζαν. Θα υπηρχαν ακομα οι Επτα Κηρες στον Ρεγκ ? Ειχε περασει πολυς καιρος απο την τελευταια φορα που ειχε ερθει σε επαφη μαζι τους, πολλα μπορουσαν να εχουν συμβει στο ενδιαμεσο. Να μην βρισκονταν πλεον εν ζωη, να ειχαν εγκαταλειψει τον Ρεγκ γι αγνωστο προορισμο, να μην ηταν πια τοσο ικανες και αποτελεσματικες. Ειχε λειψει πολυ καιρο απο την υφισταμενη πραγματικοτητα, δεν μπορουσε να ξερει τι ειχε παραμεινει σταθερο και τι ειχε αλλαξει. Ερχονταν στιγμες που εβλεπε τον εαυτο του σαν ξενο σωμα σε μια διαμορφωμενη κατασταση που δεν τον περιελαμβανε πουθενα. Αμεσως ομως θυμοταν ποιοι ευθυνονταν γι αυτο που ενοιωθε και τοτε η αποφασιστικοτητα και η θεληση για εκδικηση επεστρεφε. 
                     ============================
Ηξερε πως οσο ικανη και αποτελεσματικη ηταν η ομαδα των Επτα Κηρων απειροελαχιστες ηταν οι ελπιδες τους για να νικησουν σ' ευθεια αναμετρηση τον Ορκοφυλακα. Οχι οσο εκεινος εξακολουθουσε να εχει υπο την κατοχη του το σκηπτρο - συμβολο της θεσης και της ιδιοτητας του. Θα μπορουσαν ομως να τον αποπροσανατολισουν, να τον κουρασουν, να τον αποδυναμωσουν ουτως ωστε οταν επενεβαινε ο ιδιος να μπορουσε να τον αντιμετωπισει.
Δεν τον ενδιεφερε διολου η τυχη των Επτα Κηρων, ζουσαν πεθαιναν του ηταν παντελως αδιαφορο. Αρκει να μπορουσαν να παιξουν σωστα τον ρολο τους στο σχεδιασμενο πλανο του.
Φυσικα ολο αυτο ηταν απλα η αρχη, υπηρχαν πολλα που επρεπε να γινουν και ειδικα στο κοματι που αφορουσε τις Τεσερις Απολυτες. Αλλα διχως το σκηπτρο τιποτα δεν μπορουσε να υλοποιηθει. Κι αυτο ηταν η πρωτη προτεραιοτητα. Ειχε ερθει η ωρα ν' αλλαξει τις ισορροπιες προς οφελος του. Και με την βοηθεια των συμμαχων του θα τα καταφερνε.
Γκαλορ, Χεφει, Ναννινγκ, Σενζεν, Μεριτα, Βερμια και Ταμελ. Οι Επτα Κηρες.