Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10
Δυο μερες χρειαστηκε ο Πικτορ για να εντοπισει το ακριβες στιγμα του Μετγκον κι αλλες τρεις απαιτηθηκαν για να φτασει στον πλανητη - φυλακη που βρισκοταν εγκλωβισμενος συνεπικουρουμενος απο την Ντρελια και την Χαρυανα. Πεντε συνολικα ηταν οι μερες που ο Μετγκον προσποιουνταν στους υπολοιπους πως ολα ηταν ιδια, τιποτα δεν ειχε αλλαξει, οπλισμενος με μια εξωκοσμη υπομονη που ειχε εκπληξει ακομα και τον ιδιο.
Μεσα σε λιγες ωρες ολα ειχαν τελειωσει. Ο Μετγκον αδιαφορησε για το συγχρονο οπλοστασιο με το οποιο ηταν εξοπλισμενο το σκαφος των υπηκοοων του και την προσοχη του τραβηξε ενα διδυμο σπαθιων που περισσοτερο εκαναν πια χρηση διακοσμησης παρα ενεργων οπλων.
Οι τρεις υπηκοοι του ειχαν απορησει γι αυτην την επιλογη του μα ο Μετγκον δεν ειχε τον χρονο ουτε την διαθεση να τους εξηγησει πως ηταν τοσο παλιος που καποτε αυτα τα ευτελη για το τωρα οπλα ηταν και τα μοναδικα που καποιος μπορουσε να διαθετει. Και μονο η αισθηση της βαριας, ατσαλινης λαβης στο χερι του του δημιουργουσε ενα απιστευτο κυμα ευφοριας.
===============================
Κανεις απο τους Πικτορ, Ντρελια και Χαρυανα δεν ενεπλακη στην γενοκτονια που επακολουθησε. Με απαραμιλλη δεξιοτητα και ασυλληπτη τεχνικη ο Μετγκον εξοντωνε τον ενα μετα τον αλλο νοιωθωντας το αισθημα της εκδικησης να μην εχει κορεσμο.
Καθε κορμι που επεφτε νεκρο στο εδαφος, με την απληστη γη να ρουφαει ασταματητα το αιμα που ξεπηδουσε απο τις πληγες και τα τραυματα, ηταν σαν ενα σιωπηλο εναυσμα για ακομη περισσοτερη αγριοτητα, γι ακομα μεγαλυτερο παροξυσμο θανατου. Μην εχοντας καμια εκπαιδευση σε τεχνικες μαχης η εστω απλης αυτοαμυνας, οι μεχρι πριν λιγες μερες συμπολιτες του Μετγκον ερχονταν κατα προσωπο με την μοιρα τους, μια μοιρα βουτηγμενη στο αιμα τους.
Οταν και η τελευταια ανασα ειχε εγκαταλειψει το τελευταιο ζωντανο σωμα, ο Μετγκον σταθηκε αναμεσα στα διασπαρτα πτωματα απολαμβανονας το εργο του. Ο ιδιος ηταν καλυμμενος απο την κορυφη μεχρι τα νυχια με αιματα, ομως ουτε σταγονα απ' αυτα δεν ηταν δικα του. Το εργο του εκει ειχε στεφθει απο απολυτη επιτυχια.
================================
Η εντολη που ειχε δωσει για πορεια προς τον Τουγκριν, εναν απομονωμενο πλανητη σ' ενα σχεδον ξεχασμενο γαλαξια, ειχε ακολουθηθει πιστα διχως καμια αντιρρηση απο τα τρια υποχειρια του αν και κανεις τους δεν γνωριζε το γιατι. Ηξερε ο Μετγκον, αυτο ηταν αρκετο.
Πριν παρα πολυ καιρο, πολυ πριν την υπαρξη των Πικτορ, Ντρελια και Χαρυανα, οταν ακομα ο Μετγκον ηταν μια σημαινουσα μορφη για ενα μεγαλο και αξιολογο κοματι του γνωστου συμπαντος, ο Τουγκριν ηταν το καταφυγιο του, ενα μερος που κανεις δεν ηξερε και μπορουσε ν' αποσυρθει οποτε ενοιωθε την αναγκη ν' απομακρυνθει απ' ολους. Κι αυτη ηταν μια στιγμη που ο Μετγκον ενοιωθε πως επρεπε να παρει τις αποστασεις του απ' ολα για να κατασταλαξει στις τελικες επιλογες του. Υπηρχαν πολλα που επρεπε να γινουν, παμπολλες αποφασεις που επρεπε να παρθουν κι ενα σωρο κινησεις που επρεπε να δρομολογηθουν. Αυτη τη φορα τα πραγματα ηταν διαφορετικα. Γνωριζε πως πλην των τριων δεν μπορουσε να στηριχτει πουθενα αλλου αλλα αν αποκτουσε και παλι το σκηπτρο του δεν χρειαζοταν καμια αλλη βοηθεια.
==================================
-'Αναμενουμε εντολες μεγα Μετγκον' ειπε ταπεινα η Ντρελια. Βυθισμενος στις σκεψεις του ο τελευταιος την ακουσε μολις η Ντρελια επανελαβε την φραση της.
-Φωναξε και τους υπολοιπους' ειπε επιτακτικα. Η Ντρελια υπακουσε και συντομα και οι τρεις στεκονταν μπροστα του περιμενοντας ν' ακουσουν τις οδηγιες του.
-'Χρειαζομαι το σκηπτρο μου' ξεκινησε να λεει ο Μετγκον. 'Το σκηπτρο που δολια μου απεσπασαν και τωρα βρισκεται στα χερια του νεου Ορκοφυλακα. Ομως αυτη τη στιγμη δεν μπορω ακομα να εντοπισω το ακριβες σημειο που βρισκεται δεδομενου πως η βαση του βρισκεται στο αγνωστο συμπαν. Ακομα ομως κι αυτος πρεπει να εμφανιζεται στο γνωστο συμπαν κι αυτη θα ειναι η ευκαιρια μου για να τον αντιμετωπισω. Οποιος κατεχει το σκηπτρο ειναι αηττητος, ακομα κι εγω δεν μπορω να τον νικησω, πραγμα που σημαινει πως πρεπει να βρεθει ενας πλαγιος τροπος για να του το αποσπασω. Κι αυτος ο τροπος απαιτει βοηθεια, πολυ συγκεκριμενη και απολυτη για να επιτευχθει'.
=============================
-'Θα κανουμε τα παντα για σενα αφεντη Μετγκον' ψιθυρησε η Χαρυανα.
-'Μην εισαι ανοητη κι αφελης' ειπε περιφρονητικα ο Μετγκον. 'Δεν εχετε καμια ελπιδα απεναντι του' προσθεσε. 'Οχι, αλλη ειναι η βοηθεια που χρειαζομαι' συμπληρωσε.
Οι τρεις υποτακτικοι του Μετγκον εκαναν απολυτη ησυχια περιμενοντας την συνεχεια.
-'Οταν φτασουμε στον Τουγκριν εγω θα μεινω εκει, υπαρχουν πραγματα που πρεπει να κανω. Εσεις ομως θα φυγετε αμεσως για τον πλανητη Ρεγκ. Εκει βρισκεται η βοηθεια στην οποια αναφερθηκα, η μονη βοηθεια που μπορω να υπολογιζω πανω της'.
-'Και ποιον θα συναντησουμε εκει μεγιστε Μετγκον' ? ρωτησε ο Πικτορ.
-'Απ' οτι θυμαμαι ο Ρεγκ ηταν ο τοπος διαμονης μιας απο τις πλεον θανασιμες ομαδες που γνωρισε ποτε αυτο συμπαν. Δαιμονες του βιαιου θανατου για καποιους, φτερωτα πνευματα του μισους και της εκδικησης γι αλλους, οπως και να ειναι τωρα πια θα ειναι οι πλεον πολυτιμοι συμμαχοι στην υλοποιηση του σχεδιου μου'.
===============================
-'Και πιστεψτε με, ειναι προτιμοτερο να εχεις τις Επτα Κηρες συμμαχους παρα εχθρους. Αυτες θα πατε να βρειτε λοιπον, τις Επτα Κηρες αμεσως μολις φτασουμε στον Τουγκριν'.
Σαν να ηταν κοινο, ενα ριγος ανατριχιλας διαπερασε ταυτοχρονα τις σπονδυλικες στηλες των Πικτορ, Χαρυανα και Ντρελια. Ειχαν ακουσει πολλα για τις Επτα Κηρες κι ολα οσα ειχαν ακουσει ειχαν την ιδια καταληξη. Ελαχιστοι ηταν αυτοι που τις ειχαν συναντησει ποτε κι ακομα λιγοτεροι ηταν αυτοι που εζησαν για να υπερηφανευτουν γι αυτο. Για το σωστο αντιτιμο αναλαμβαναν καθε ειδους αποστολη, παντα την εφερναν σε περας και παντα με την ιδιο τροπο.
Ενα τροπο που περιελαμβανε φρικιαστικα εγκληματα, ολοκληρωτικη καταστροφη και πληρη εξοντωση των αντιπαλων τους βουτηγμενα στο ερεβος και το μαυρο αιμα των ηττημενων που, οπως ηθελαν καποιες φημες, απολαμβαναν να πινουν μετα το τελος καθε μαχης.
Πραγματι αν δεχονταν να συμμαχησουν με τον Μετγκον θ' αλλαζαν ολες οι ισορροπιες μα η αληθεια ηταν πως κανεις δεν μπορουσε να θεωρησει κατι δεδομενο μ' αυτες.
==============================
-'Παντοδυναμε Μετγκον, πως ομως θα καταφερουμε να ερθουμε σε επαφη μαζι τους' ? ρωτησε η Χαρυανα. 'Οποιος παταει το ποδι του στα μερη τους εξοντωνεται ανηλεως πριν προλαβει καν ν' αναφερθει στον λογο που τον εφερε μεχρι εκει'.
-'Πως θα τις πεισουμε πως ερχομαστε εκ μερους σου ? Αν δεν μας πιστεψουν' ? ειπε με την σειρα της η Ντρελια διχως καν να τολμαει να κοιταξει τον Μετγκον στα ματια.
Πριν προλαβει ν' απαντησει, ο Πικτορ εξεφρασε κι αυτος την δικη του απορια.
-'Τι θα τους προσφερουμε σαν ανταλλαγμα για την βοηθεια τους ? Αν φυσικα δεχτουν να μας ακουσουν και να μας βοηθησουν'.
Ο Μετγκον τους κοιταξε ολους μ' ενα υφος που υποδηλωνε πως ειχε ολες τις απαντησεις.
-'Τολματε ν' αμφιβαλλετε τις διαταγες μου' ? ειπε μετα απο λιγα δευτερολεπτα. 'Νομιζετε πως δεν εχω σχεδιασει την καθε κινηση ? Νομιζετε πως οι ιδεες μου ειναι προιον θολης και ανικανης κρισης ? Ακουστε λοιπον καλα γιατι θα τα πω μονο μια φορα'.
=================================
-'Μολις προσγειωθειτε στον Ρεγκ θα σας περικυκλωσουν τα Τζαντα, πλασματα φρικαλεα κι ανηκουστα που μονος τους σκοπος ειναι να προστατευουν τις Επτα Κηρες απο τυχον επιδρομεις. Μολις δουν αυτο' ειπε ενω ταυτοχρονα ανοιγε την παλαμη του 'δεν θα τολμησουν να σας αγγιξουν. Ολοι σ' αυτο το συμπαν γνωριζουν τον σφαγιδολιθο μου, ακομα και τα Τζαντα ξερουν πως πρεπει να τον σεβονται. Θα σας οδηγησουν στις Επτα Κηρες και θα ζητησετε να μιλησετε με την Γκαλορ. Οταν βρεθειτε απεναντι της τοτε θα της παραδωσετε ενα αντικειμενο που θα εχετε μαζι σας. Τα υπολοιπα τα εχω αναλαβει εγω προσωπικα. Καταλαβατε' ?
Τα τρια τσιρακια του Μετγκον κουνησαν καταφατικα το κεφαλι τους.
-'Δεν εχετε να φοβαστε τιποτα' συνεχισε απτοητος ο Μετγκον. 'Ολοι οσοι μου ειναι πιστοι και με υπηρετουν αφοσιωμενα βρισκονται κατω απο την ευνοια μου κι αυτο τους εξασφαλιζει την ιδια τους την υπαρξη. Αρκει να κανετε οτι ακριβως σας λεω και να μην παρεκκλινετε για κανενα λογο απο τις εντολες που σας εχω δωσει' προσθεσε.
==============================
Επιθυμωντας να παραμεινει μονος ειχε διωξει και τους τρεις απο το θαλαμο διακυβερνησης του σκαφους και ειχε θρονιαστει στη θεση του κυβερνητη. Στο μυαλο του στροβιλιζονταν χιλιαδες διασπαρτες σκεψεις, χωρις λογικη σειρα η συναφεια. Ηξερε πως δεν χρειαζοταν οι τρεις υπηκοοι του να γνωριζουν τα παντα, ετσι ειχε προτιμησει να μην μοιραστει μαζι τους καποιες σκεψεις που τον βασανιζαν. Θα υπηρχαν ακομα οι Επτα Κηρες στον Ρεγκ ? Ειχε περασει πολυς καιρος απο την τελευταια φορα που ειχε ερθει σε επαφη μαζι τους, πολλα μπορουσαν να εχουν συμβει στο ενδιαμεσο. Να μην βρισκονταν πλεον εν ζωη, να ειχαν εγκαταλειψει τον Ρεγκ γι αγνωστο προορισμο, να μην ηταν πια τοσο ικανες και αποτελεσματικες. Ειχε λειψει πολυ καιρο απο την υφισταμενη πραγματικοτητα, δεν μπορουσε να ξερει τι ειχε παραμεινει σταθερο και τι ειχε αλλαξει. Ερχονταν στιγμες που εβλεπε τον εαυτο του σαν ξενο σωμα σε μια διαμορφωμενη κατασταση που δεν τον περιελαμβανε πουθενα. Αμεσως ομως θυμοταν ποιοι ευθυνονταν γι αυτο που ενοιωθε και τοτε η αποφασιστικοτητα και η θεληση για εκδικηση επεστρεφε.
============================
Ηξερε πως οσο ικανη και αποτελεσματικη ηταν η ομαδα των Επτα Κηρων απειροελαχιστες ηταν οι ελπιδες τους για να νικησουν σ' ευθεια αναμετρηση τον Ορκοφυλακα. Οχι οσο εκεινος εξακολουθουσε να εχει υπο την κατοχη του το σκηπτρο - συμβολο της θεσης και της ιδιοτητας του. Θα μπορουσαν ομως να τον αποπροσανατολισουν, να τον κουρασουν, να τον αποδυναμωσουν ουτως ωστε οταν επενεβαινε ο ιδιος να μπορουσε να τον αντιμετωπισει.
Δεν τον ενδιεφερε διολου η τυχη των Επτα Κηρων, ζουσαν πεθαιναν του ηταν παντελως αδιαφορο. Αρκει να μπορουσαν να παιξουν σωστα τον ρολο τους στο σχεδιασμενο πλανο του.
Φυσικα ολο αυτο ηταν απλα η αρχη, υπηρχαν πολλα που επρεπε να γινουν και ειδικα στο κοματι που αφορουσε τις Τεσερις Απολυτες. Αλλα διχως το σκηπτρο τιποτα δεν μπορουσε να υλοποιηθει. Κι αυτο ηταν η πρωτη προτεραιοτητα. Ειχε ερθει η ωρα ν' αλλαξει τις ισορροπιες προς οφελος του. Και με την βοηθεια των συμμαχων του θα τα καταφερνε.
Γκαλορ, Χεφει, Ναννινγκ, Σενζεν, Μεριτα, Βερμια και Ταμελ. Οι Επτα Κηρες.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10
Δυο μερες χρειαστηκε ο Πικτορ για να εντοπισει το ακριβες στιγμα του Μετγκον κι αλλες τρεις απαιτηθηκαν για να φτασει στον πλανητη - φυλακη που βρισκοταν εγκλωβισμενος συνεπικουρουμενος απο την Ντρελια και την Χαρυανα. Πεντε συνολικα ηταν οι μερες που ο Μετγκον προσποιουνταν στους υπολοιπους πως ολα ηταν ιδια, τιποτα δεν ειχε αλλαξει, οπλισμενος με μια εξωκοσμη υπομονη που ειχε εκπληξει ακομα και τον ιδιο.
Μεσα σε λιγες ωρες ολα ειχαν τελειωσει. Ο Μετγκον αδιαφορησε για το συγχρονο οπλοστασιο με το οποιο ηταν εξοπλισμενο το σκαφος των υπηκοοων του και την προσοχη του τραβηξε ενα διδυμο σπαθιων που περισσοτερο εκαναν πια χρηση διακοσμησης παρα ενεργων οπλων.
Οι τρεις υπηκοοι του ειχαν απορησει γι αυτην την επιλογη του μα ο Μετγκον δεν ειχε τον χρονο ουτε την διαθεση να τους εξηγησει πως ηταν τοσο παλιος που καποτε αυτα τα ευτελη για το τωρα οπλα ηταν και τα μοναδικα που καποιος μπορουσε να διαθετει. Και μονο η αισθηση της βαριας, ατσαλινης λαβης στο χερι του του δημιουργουσε ενα απιστευτο κυμα ευφοριας.
===============================
Κανεις απο τους Πικτορ, Ντρελια και Χαρυανα δεν ενεπλακη στην γενοκτονια που επακολουθησε. Με απαραμιλλη δεξιοτητα και ασυλληπτη τεχνικη ο Μετγκον εξοντωνε τον ενα μετα τον αλλο νοιωθωντας το αισθημα της εκδικησης να μην εχει κορεσμο.
Καθε κορμι που επεφτε νεκρο στο εδαφος, με την απληστη γη να ρουφαει ασταματητα το αιμα που ξεπηδουσε απο τις πληγες και τα τραυματα, ηταν σαν ενα σιωπηλο εναυσμα για ακομη περισσοτερη αγριοτητα, γι ακομα μεγαλυτερο παροξυσμο θανατου. Μην εχοντας καμια εκπαιδευση σε τεχνικες μαχης η εστω απλης αυτοαμυνας, οι μεχρι πριν λιγες μερες συμπολιτες του Μετγκον ερχονταν κατα προσωπο με την μοιρα τους, μια μοιρα βουτηγμενη στο αιμα τους.
Οταν και η τελευταια ανασα ειχε εγκαταλειψει το τελευταιο ζωντανο σωμα, ο Μετγκον σταθηκε αναμεσα στα διασπαρτα πτωματα απολαμβανονας το εργο του. Ο ιδιος ηταν καλυμμενος απο την κορυφη μεχρι τα νυχια με αιματα, ομως ουτε σταγονα απ' αυτα δεν ηταν δικα του. Το εργο του εκει ειχε στεφθει απο απολυτη επιτυχια.
================================
Η εντολη που ειχε δωσει για πορεια προς τον Τουγκριν, εναν απομονωμενο πλανητη σ' ενα σχεδον ξεχασμενο γαλαξια, ειχε ακολουθηθει πιστα διχως καμια αντιρρηση απο τα τρια υποχειρια του αν και κανεις τους δεν γνωριζε το γιατι. Ηξερε ο Μετγκον, αυτο ηταν αρκετο.
Πριν παρα πολυ καιρο, πολυ πριν την υπαρξη των Πικτορ, Ντρελια και Χαρυανα, οταν ακομα ο Μετγκον ηταν μια σημαινουσα μορφη για ενα μεγαλο και αξιολογο κοματι του γνωστου συμπαντος, ο Τουγκριν ηταν το καταφυγιο του, ενα μερος που κανεις δεν ηξερε και μπορουσε ν' αποσυρθει οποτε ενοιωθε την αναγκη ν' απομακρυνθει απ' ολους. Κι αυτη ηταν μια στιγμη που ο Μετγκον ενοιωθε πως επρεπε να παρει τις αποστασεις του απ' ολα για να κατασταλαξει στις τελικες επιλογες του. Υπηρχαν πολλα που επρεπε να γινουν, παμπολλες αποφασεις που επρεπε να παρθουν κι ενα σωρο κινησεις που επρεπε να δρομολογηθουν. Αυτη τη φορα τα πραγματα ηταν διαφορετικα. Γνωριζε πως πλην των τριων δεν μπορουσε να στηριχτει πουθενα αλλου αλλα αν αποκτουσε και παλι το σκηπτρο του δεν χρειαζοταν καμια αλλη βοηθεια.
==================================
-'Αναμενουμε εντολες μεγα Μετγκον' ειπε ταπεινα η Ντρελια. Βυθισμενος στις σκεψεις του ο τελευταιος την ακουσε μολις η Ντρελια επανελαβε την φραση της.
-Φωναξε και τους υπολοιπους' ειπε επιτακτικα. Η Ντρελια υπακουσε και συντομα και οι τρεις στεκονταν μπροστα του περιμενοντας ν' ακουσουν τις οδηγιες του.
-'Χρειαζομαι το σκηπτρο μου' ξεκινησε να λεει ο Μετγκον. 'Το σκηπτρο που δολια μου απεσπασαν και τωρα βρισκεται στα χερια του νεου Ορκοφυλακα. Ομως αυτη τη στιγμη δεν μπορω ακομα να εντοπισω το ακριβες σημειο που βρισκεται δεδομενου πως η βαση του βρισκεται στο αγνωστο συμπαν. Ακομα ομως κι αυτος πρεπει να εμφανιζεται στο γνωστο συμπαν κι αυτη θα ειναι η ευκαιρια μου για να τον αντιμετωπισω. Οποιος κατεχει το σκηπτρο ειναι αηττητος, ακομα κι εγω δεν μπορω να τον νικησω, πραγμα που σημαινει πως πρεπει να βρεθει ενας πλαγιος τροπος για να του το αποσπασω. Κι αυτος ο τροπος απαιτει βοηθεια, πολυ συγκεκριμενη και απολυτη για να επιτευχθει'.
=============================
-'Θα κανουμε τα παντα για σενα αφεντη Μετγκον' ψιθυρησε η Χαρυανα.
-'Μην εισαι ανοητη κι αφελης' ειπε περιφρονητικα ο Μετγκον. 'Δεν εχετε καμια ελπιδα απεναντι του' προσθεσε. 'Οχι, αλλη ειναι η βοηθεια που χρειαζομαι' συμπληρωσε.
Οι τρεις υποτακτικοι του Μετγκον εκαναν απολυτη ησυχια περιμενοντας την συνεχεια.
-'Οταν φτασουμε στον Τουγκριν εγω θα μεινω εκει, υπαρχουν πραγματα που πρεπει να κανω. Εσεις ομως θα φυγετε αμεσως για τον πλανητη Ρεγκ. Εκει βρισκεται η βοηθεια στην οποια αναφερθηκα, η μονη βοηθεια που μπορω να υπολογιζω πανω της'.
-'Και ποιον θα συναντησουμε εκει μεγιστε Μετγκον' ? ρωτησε ο Πικτορ.
-'Απ' οτι θυμαμαι ο Ρεγκ ηταν ο τοπος διαμονης μιας απο τις πλεον θανασιμες ομαδες που γνωρισε ποτε αυτο συμπαν. Δαιμονες του βιαιου θανατου για καποιους, φτερωτα πνευματα του μισους και της εκδικησης γι αλλους, οπως και να ειναι τωρα πια θα ειναι οι πλεον πολυτιμοι συμμαχοι στην υλοποιηση του σχεδιου μου'.
===============================
-'Και πιστεψτε με, ειναι προτιμοτερο να εχεις τις Επτα Κηρες συμμαχους παρα εχθρους. Αυτες θα πατε να βρειτε λοιπον, τις Επτα Κηρες αμεσως μολις φτασουμε στον Τουγκριν'.
Σαν να ηταν κοινο, ενα ριγος ανατριχιλας διαπερασε ταυτοχρονα τις σπονδυλικες στηλες των Πικτορ, Χαρυανα και Ντρελια. Ειχαν ακουσει πολλα για τις Επτα Κηρες κι ολα οσα ειχαν ακουσει ειχαν την ιδια καταληξη. Ελαχιστοι ηταν αυτοι που τις ειχαν συναντησει ποτε κι ακομα λιγοτεροι ηταν αυτοι που εζησαν για να υπερηφανευτουν γι αυτο. Για το σωστο αντιτιμο αναλαμβαναν καθε ειδους αποστολη, παντα την εφερναν σε περας και παντα με την ιδιο τροπο.
Ενα τροπο που περιελαμβανε φρικιαστικα εγκληματα, ολοκληρωτικη καταστροφη και πληρη εξοντωση των αντιπαλων τους βουτηγμενα στο ερεβος και το μαυρο αιμα των ηττημενων που, οπως ηθελαν καποιες φημες, απολαμβαναν να πινουν μετα το τελος καθε μαχης.
Πραγματι αν δεχονταν να συμμαχησουν με τον Μετγκον θ' αλλαζαν ολες οι ισορροπιες μα η αληθεια ηταν πως κανεις δεν μπορουσε να θεωρησει κατι δεδομενο μ' αυτες.
==============================
-'Παντοδυναμε Μετγκον, πως ομως θα καταφερουμε να ερθουμε σε επαφη μαζι τους' ? ρωτησε η Χαρυανα. 'Οποιος παταει το ποδι του στα μερη τους εξοντωνεται ανηλεως πριν προλαβει καν ν' αναφερθει στον λογο που τον εφερε μεχρι εκει'.
-'Πως θα τις πεισουμε πως ερχομαστε εκ μερους σου ? Αν δεν μας πιστεψουν' ? ειπε με την σειρα της η Ντρελια διχως καν να τολμαει να κοιταξει τον Μετγκον στα ματια.
Πριν προλαβει ν' απαντησει, ο Πικτορ εξεφρασε κι αυτος την δικη του απορια.
-'Τι θα τους προσφερουμε σαν ανταλλαγμα για την βοηθεια τους ? Αν φυσικα δεχτουν να μας ακουσουν και να μας βοηθησουν'.
Ο Μετγκον τους κοιταξε ολους μ' ενα υφος που υποδηλωνε πως ειχε ολες τις απαντησεις.
-'Τολματε ν' αμφιβαλλετε τις διαταγες μου' ? ειπε μετα απο λιγα δευτερολεπτα. 'Νομιζετε πως δεν εχω σχεδιασει την καθε κινηση ? Νομιζετε πως οι ιδεες μου ειναι προιον θολης και ανικανης κρισης ? Ακουστε λοιπον καλα γιατι θα τα πω μονο μια φορα'.
=================================
-'Μολις προσγειωθειτε στον Ρεγκ θα σας περικυκλωσουν τα Τζαντα, πλασματα φρικαλεα κι ανηκουστα που μονος τους σκοπος ειναι να προστατευουν τις Επτα Κηρες απο τυχον επιδρομεις. Μολις δουν αυτο' ειπε ενω ταυτοχρονα ανοιγε την παλαμη του 'δεν θα τολμησουν να σας αγγιξουν. Ολοι σ' αυτο το συμπαν γνωριζουν τον σφαγιδολιθο μου, ακομα και τα Τζαντα ξερουν πως πρεπει να τον σεβονται. Θα σας οδηγησουν στις Επτα Κηρες και θα ζητησετε να μιλησετε με την Γκαλορ. Οταν βρεθειτε απεναντι της τοτε θα της παραδωσετε ενα αντικειμενο που θα εχετε μαζι σας. Τα υπολοιπα τα εχω αναλαβει εγω προσωπικα. Καταλαβατε' ?
Τα τρια τσιρακια του Μετγκον κουνησαν καταφατικα το κεφαλι τους.
-'Δεν εχετε να φοβαστε τιποτα' συνεχισε απτοητος ο Μετγκον. 'Ολοι οσοι μου ειναι πιστοι και με υπηρετουν αφοσιωμενα βρισκονται κατω απο την ευνοια μου κι αυτο τους εξασφαλιζει την ιδια τους την υπαρξη. Αρκει να κανετε οτι ακριβως σας λεω και να μην παρεκκλινετε για κανενα λογο απο τις εντολες που σας εχω δωσει' προσθεσε.
==============================
Επιθυμωντας να παραμεινει μονος ειχε διωξει και τους τρεις απο το θαλαμο διακυβερνησης του σκαφους και ειχε θρονιαστει στη θεση του κυβερνητη. Στο μυαλο του στροβιλιζονταν χιλιαδες διασπαρτες σκεψεις, χωρις λογικη σειρα η συναφεια. Ηξερε πως δεν χρειαζοταν οι τρεις υπηκοοι του να γνωριζουν τα παντα, ετσι ειχε προτιμησει να μην μοιραστει μαζι τους καποιες σκεψεις που τον βασανιζαν. Θα υπηρχαν ακομα οι Επτα Κηρες στον Ρεγκ ? Ειχε περασει πολυς καιρος απο την τελευταια φορα που ειχε ερθει σε επαφη μαζι τους, πολλα μπορουσαν να εχουν συμβει στο ενδιαμεσο. Να μην βρισκονταν πλεον εν ζωη, να ειχαν εγκαταλειψει τον Ρεγκ γι αγνωστο προορισμο, να μην ηταν πια τοσο ικανες και αποτελεσματικες. Ειχε λειψει πολυ καιρο απο την υφισταμενη πραγματικοτητα, δεν μπορουσε να ξερει τι ειχε παραμεινει σταθερο και τι ειχε αλλαξει. Ερχονταν στιγμες που εβλεπε τον εαυτο του σαν ξενο σωμα σε μια διαμορφωμενη κατασταση που δεν τον περιελαμβανε πουθενα. Αμεσως ομως θυμοταν ποιοι ευθυνονταν γι αυτο που ενοιωθε και τοτε η αποφασιστικοτητα και η θεληση για εκδικηση επεστρεφε.
============================
Ηξερε πως οσο ικανη και αποτελεσματικη ηταν η ομαδα των Επτα Κηρων απειροελαχιστες ηταν οι ελπιδες τους για να νικησουν σ' ευθεια αναμετρηση τον Ορκοφυλακα. Οχι οσο εκεινος εξακολουθουσε να εχει υπο την κατοχη του το σκηπτρο - συμβολο της θεσης και της ιδιοτητας του. Θα μπορουσαν ομως να τον αποπροσανατολισουν, να τον κουρασουν, να τον αποδυναμωσουν ουτως ωστε οταν επενεβαινε ο ιδιος να μπορουσε να τον αντιμετωπισει.
Δεν τον ενδιεφερε διολου η τυχη των Επτα Κηρων, ζουσαν πεθαιναν του ηταν παντελως αδιαφορο. Αρκει να μπορουσαν να παιξουν σωστα τον ρολο τους στο σχεδιασμενο πλανο του.
Φυσικα ολο αυτο ηταν απλα η αρχη, υπηρχαν πολλα που επρεπε να γινουν και ειδικα στο κοματι που αφορουσε τις Τεσερις Απολυτες. Αλλα διχως το σκηπτρο τιποτα δεν μπορουσε να υλοποιηθει. Κι αυτο ηταν η πρωτη προτεραιοτητα. Ειχε ερθει η ωρα ν' αλλαξει τις ισορροπιες προς οφελος του. Και με την βοηθεια των συμμαχων του θα τα καταφερνε.
Γκαλορ, Χεφει, Ναννινγκ, Σενζεν, Μεριτα, Βερμια και Ταμελ. Οι Επτα Κηρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου