NIKOLETTA VOUTOU











                                           
                     ΡΑΓΔΑΙΑ ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ










Αδιστακτη ηταν η λεξη που μπορουσε τελεια να χαρακτηρισει την Ροζαν Μελλερ. Πριν ακομα φθασει στη μεση της τριτης δεκαετιας της ζωης της ειχε πετυχει πραγματα που αλλοι θα σκοτωναν κυριολεκτικα για ν' αποκτησουν. Στην περιπτωση της δεν ειχε ποτε σκοτωσει καποιον στην πραγματικοτητα, ομως μια σειρα πραξεων της μπορουσε καποιος να ισχυριστει πως ειχαν βοηθησει σε μεγαλο βαθμο αλλους να καταληξουν πριν της ωρας τους. Η ιδια ποτε δεν το ειχε αντιληφθει η ακομα κι οταν της το επεσημαναν διακριτικα φροντιζε παντα ν' αποποιηθει τα παντα. Ειδικα απο τοτε που ειχε αναλαβει σαν διευθυντρια προσωπικου μεγαλης διαφημιστικης εταιρειας σε κεντρικο δρομο της Νεας Υορκης οι ανθρωποι στον περιγυρο της που θα ειχαν την τολμη η το θαρρος να της προσαψουν το οτιδηποτε ειχαν μηδενιστει παντελως. Η Ροζαν Μελλερ δεν ειχε κανεναν συγγενη εν ζωη, η τελευταια της σχεση χρονολογουνταν μια πενταετια πισω και οι ελαχιστοι ανθρωποι που την εκαναν παρεα ειχαν κι αυτοι αποτραβηχτει εδω και καιρο. Η Ροζαν Μελλερ ηταν ολομοναχη.
                      =================================
Βαδιζε με σταθερο, σιγουρο βημα προς την μεγαλη γυαλινη εξωπορτα της εταιρειας που δουλευε οταν προσεξε κατι καινουργιο. Καθε μερα εκανε εκεινη την διαδρομη, ολα ηταν πανομοιοτυπα, μα να που σημερα υπηρχε κατι νεο που διεταρασσε την ρουτινα. Ενας κουρελης γερακος, μ' ενα κοματι πανι μπροστα του με καμποσα ψευτικα κοσμηματα αραδιασμενα πανω του, βρισκοταν καθισμενος στο πεζοδρομιο, δυο κτιρια πριν φθασει στην δουλεια της.
Αναρωτηθηκε τι εκανε τελος παντων η αστυνομια και δεν μαζευε αυτους τους ρακενδυτους που αποτελουσαν προσβολη της αισθητικης του περιβαλλοντος και προσπερνουσε περιφρονητικα οταν το ματι της επεσε πανω στο πανι με τα μπιχλιμπιδια. Εκεινη η καρφιτσα ηταν μπιχλιμπιδι οντως αλλα της τραβηξε την προσοχη και σταματησε. Ο γερακος σηκωσε τα ματια και την κοιταξε μα δεν προβαλε να ψελλισει λεξη. Η Ροζαν μιλησε πρωτη.
-'Ποσα θελεις γι αυτην' ? ρωτησε επιτακτικα δειχνοντας την καρφιτσα.
-'Πεντε δολαρια' απαντησε ο γερακος με βραχνη, σπασμενη φωνη.
                =================================
Αντι απαντησεως η Ροζαν ανοιξε την τσαντα της, ψαχουλεψε λιγο για το πορτοφολι της, τραβηξε εξω ενα χαρτονομισμα του ενος δολαριου και το πεταξε πανω στο πανι.
-'Αυτο θα παρεις' ειπε 'και να μ' ευχαριστεις που δεν φωναζω τωρα την αστυνομια να σε παει μεσα. Παω στοιχημα πως δεν εχεις αδεια να τα πουλας αυτα' προσθεσε.
-'Μα κανει πεντε δολαρια' ψελλισε ο γερακος.
-'Θελεις να τα πεις στην αστυνομια αυτα' ? εκανε μ' εντονο υφος η Ροζαν.
Ο γερακος εκανε μια κινηση κατευνασμου, πηρε με τρεμαμενα χερια το δολαριο, εβγαλε την καρφιτσα απο το πανι και μετα το διπλωσε κανοντας το ενα μικρο μπογο και σηκωθηκε.
Διχως να πει κουβεντα της εδωσε την καρφιτσα και με ασταθη, αργοσυρτα βηματα απομακρυνθηκε μεχρι που χαθηκε στο βαθος. Η Ροζαν εβαλε την καρφιτσα στην τσαντα της, φουσκωσε σαν το παγωνι για τον εξαιρετικο τροπο που ειχε χειριστει την κατασταση, φορεσε ενα ανατριχιαστικο χαμογελο και συνεχισε την διαδρομη της για την δουλεια της.
                          =============================
Το περιστατικο συνεβη στο αγαπημενο της εστιατοριο που παντα πηγαινε μονη της για φαγητο στο διαλειμμα της δουλειας. Ειχε απολαυσει το μεσημεριανο της και η απροσδοκητη ναυτια και ανακατωσουρα που ενιωσε συνεβη μολις δοκιμασε το λατρεμενο της παγωτο. Μεχρι να φθασει στην τουαλετα με την βοηθεια του ιδιοκτητη και να τα βγαλει ολα νομισε πως θα πεθαινε. Διχως να χρονοτριβει ενημερωσε τηλεφωνικα πως δεν θα επεστρεφε για δουλεια λογω ξαφνικης αδιαθεσιας κι εφυγε για το σπιτι της. Κοιμηθηκε δυο γεματες ωρες και οταν ξυπνησε ενοιωθε μια χαρα. Ποιος ξερει τι ειχε βαλει στο παγωτο ο ιδιοκτητης, αποφασισε πως δεν θα ξαναπαταγε το ποδι της εκει πια. Η υπολοιπη μερα κυλησε ησυχα και το βραδυ, λιγο πριν πεσει για υπνο, ηπιε ενα ποτηρι γαλα. Για την ακριβεια απλα δοκιμασε διχως να τα καταφερει.
Τα ιδια συμπτωματα στο εστιατοριο επανεμφανιστηκαν και μονο χαρη στην ψυχραιμια της κατορθωσε να παρει τηλεφωνο το γιατρο της να του πει να ερθει.
                         ================================
Η μικρη αποσταση που εμενε ο γιατρος και η ακαριαια αντιδραση του ηταν αυτο που την γλυτωσε απο τα χειροτερα. Το επομενο πρωι, πριν παει στην δουλεια της, περασε απο το ιατρειο του οπου της πηρε αιμα και απο τον φοβο της δεν εφαγε τιποτα μεχρι που σχολασε. Πηγε κατευθειαν στο ιατρειο αναρωτουμενη τι θα της ελεγε ο γιατρος.
-'Αλλεργια. Εχεις αλλεργια στα γαλακτοκομικα' ειπε. 'Θα παρεις αυτα τα αντισταμινικα προς το παρον και θα πρεπει να κανουμε κι αλλες εξετασεις. Ποτε ειπες πως εμφανιστηκε' ?
Αυτο ηταν εξωφρενικο. Δεν ειχε ποτε καμια ειδους αλλεργια, ειδικα στα γαλακτοκομικα που τα λατρευε. Το εθεσε υπ' οψιν του γιατρου ο οποιος ομως επεμενε σε οτι της ειχε πει.
Γυρισε στο σπιτι ενω το στομαχι της διαμαρτυροταν εντονα απο την πεινα. Αποφασισε να φαει κατι ελαφρυ, ετσι εφτιαξε μια πλουσια σαλατα και στρογγυλοκαθησε να φαει.
Σωθηκε χαρη στα αντισταμινικα. Πηρε τρομοκρατημενη τον γιατρο μολις συνηλθε και του ειπε τι συνεβη. Της ειπε να ξαναπερασει το πρωι απο το ιατρειο του.
                         ==================================
Αυτα που της ειπε της ακουστηκαν σαν κακο μυθοπλαστικο σεναριο φτηνης ταινιας επιστημονικης φαντασιας. Ειχε αλλεργια εκτος απο τα γαλακτοκομικα, στα χορτα, στο λευκο και κοκκινο κρεας, στ' αυγα και σ' ολα τα παραγωγα και ο καταλογος δεν ειχε τελειωμο. Το μονο πραγμα που δεν φαινοταν να την πειραζει ηταν ενα φρουτο, ο ανανας. Δεν ειχε να περιμενει κατι απο τον γιατρο, εμοιαζε περισσοτερο πελαγωμενος απο την ιδια. Τετοιο πραγμα δεν ειχε συναντησει ποτε ξανα πριν στην ζωη του. Ενοιωσε να χανει τις αισθησεις της και του ζητησε ενα ποτηρι νερο. Η πρωτη γουλια ηταν αρκετη. Αλλεργια και στο νερο ? Πρεπει να ηταν η μοναδικα καταχωρημενη ιατρικα περιπτωση που εμφανιζε αλλεργια στο νερο.
Ο γιατρος της εγραψε ενα κατεβατο απο φαρμακα και της ζητησε να κανει υπομονη μεχρι να ξεδιαλυνε το μυστηριο. Ισως εκανε λαθος μα ειχε την αισθηση πως ο γιατρος ανακουφιστηκε την στιγμη που εγκατελειπε το ιατρειο του. Γυρισε στο σπιτι ερειπιο. Η ζωη της μεσα σε δυο εικοσιτετραωρα ειχε μεταβληθει αρδην σ' εναν αποκοσμο, διχως λυση, εφιαλτη.
                        ==================================
Η παραμονη της στο σπιτι της αποκαλυψε ενα σωρο νεες αλλεργιες. Κατω απο αλλες συνθηκες η δυναμικη της προσωπικοτητα θα ειχε αναλαβει δραση, δεν ηταν ανθρωπος που το εβαζε κατω η τα παρατουσε στα δυσκολα αλλα εδω τα πραγματα ξεφευγαν απο τα φυσιολογικα πλαισια. 
Ειχε πια αλλεργια στο δερμα, στο βαμβακι, το βελουδο, το μεταξι και καθε ειδους υφασμα με αποτελεσμα να βγαλει ολα τα ρουχα της και να καθεται γυμνη πανω στα κρυα πλακακια. Ευτυχως που το πατωμα δεν ηταν απο ξυλο γιατι της γυροφερνε η ιδεα πως θα μπορουσε να ειναι αλλεργικη και στο ξυλο. Βεβαια αν συνεβαινε κατι τετοιο δεν θα μπορουσε να ξερει αν η αλλεργια δεν επεκτεινοταν και στο πλαστικο, στο μεταλλο η οπουδηποτε αλλου. 
Μια ακομα διαπιστωση που εκανε εντρομη ηταν πως ακομα και το φως την ενοχλουσε. Χαμηλωνε σταδιακα τον φωτισμο μεχρι του σημειου που τα ματια της μπορουσαν ν' ανεχτουν.
Το σπιτι ηταν βυθισμενο πια στο μισοσκοταδο μα αυτο ηταν το τελευταιο που την απασχολουσε. Οτι μπορουσε να παει στραβα πηγαινε με τρομακτικη συνεπεια.
                    ==================================
Ο ηχος του τηλεφωνου ηταν η μονη της παρηγορια, το τελευταιο της καταφυγιο. Η φωνη του γιατρου απο την αλλη μερια μονο καθησυχαστικη δεν ηταν. Ειχε την πλειοψηφια των αποτελεσματων των εξετασεων της στα χερια του μα οπως της ειχε τονισει αυτα ηταν πραγματα που δεν λεγονταν απο το τηλεφωνο. Σε μιση ωρα θα βρισκοταν εκει. Σηκωθηκε αργα και σταθηκε απεναντι στο μεγαλο, ολοσωμο καθρεφτη του σαλονιου της. Η εικονα που αντικρυσε ηταν πληρως αποκαρδιωτικη. Η ασιτια ειχε ηδη τις πρωτες συνεπειες της ενω τα αρχικα σημαδια μιας καλπαζουσας αφυδατωσης ειχαν κανει ηδη αισθητη την παρουσια της. Αναρωτηθηκε πως θα ανοιγε του γιατρου ετσι, γυμνη και κοντεψε να βαλει τα γελια. Η σεμνοτυφια ηταν το τελευταιο πραγμα που την ενδιεφερε. Ανοιξε την πορτα και στην απορια του γιατρου για την εμφανιση της του εξηγησε πως η αλλεργιες πολλαπλασιαζονταν ραγδαια.
Ο τελευταιος κουνησε συγκαταβατικα το κεφαλι σαν να καταλαβαινε μα η αληθεια ηταν πως κι αυτος ζουσε σε μια κατασταση πρωτογνωρης, βαθιας αγνοιας.
                             ==================================
Ο γιατρος της αφησε μια τσαντα φαρμακα, της εδωσε οδηγιες και την ενημερωσε πως την επομενη, μαζι με δυο πολυ καλους συναδελφους και καποια μηχανηματα θα περναγε το πρωι να την δει. Την διαβεβαιωσε πως ολα θα πανε καλα, να εχει υπομονη αλλα απο τον τονο της φωνης του η Ροζαν καταλαβαινε πως ουτε ο ιδιος πιστευε οτι ελεγε. Εκλεισε την πορτα πισω της.
Καθησε οκλαδον παλι στο πατωμα αφου ειχε παρει μια γενναια δοσολογια απο τα φαρμακα του γιατρου. Ενα πληθος σκεψεων πλημμυρισε εξαφνα το μυαλο της. Ο Μπεν, συναδελφος, που του ειχε 'κλεψει' την προαγωγη, η Μελιντα, που παντα φοβοταν πως ραδιουργουσε πισω απο την πλατη της και ειχε καταφερει να την βγαλει καταχραστρια με αποτελεσμα δυο μερες μετα να θεσει τερμα στη ζωη της, ο Σαιμον που δουλευε σε αντιπαλη εταιρεια και τον ειχε πλευρισει ερωτικα μονο και μονο για να του αποσπασει μυστικα με αποτελεσμα να χασει την δουλεια του κι ενα σωρο αλλοι πανω στους οποιους ειχε πατησει για να φτασει στο σημειο που ηταν. Μια μελαγχολια αναμικτη με πικρα ποτισε το στομα της.
                             ============================
Ειδε πανω στο τραπεζακι την καρφιτσα που εκβιαστικα ειχε αγορασει για ψιχουλα απο εκεινο το γεροντακι. Κουνησε το κεφαλι της. Μηπως ηταν η ωρα να τα πληρωσει ολα μαζι ?
Πηρε μια βαθια ανασα προσπαθωντας να ξεδιαλυνει το μυαλο της. Η αναπνοη της εφερε βηχα, δυσπνοια και δακρυα στα ματια. Η δευτερη αναπνοη ηταν ακομα χειροτερη. Ενοιωθε πως καθε ανασα της ηταν και μια μαχαιρια στην καρδια. Μεσα στο πανικο της μια γαληνια σκεψη εμφανιστηκε κι επισκιασε ολα τ' αλλα. Δοκιμασε να γελασει μα πνιγηκε.
Ειχε πληρη συναισθηση πως το τελος της πλησιαζε γοργοτερα απο το αναμενομενο. Τα ματια της ειχαν γουρλωσει λες και το επιπλεον εμβαδον θα την βοηθουσε σε κατι. Ενοιωθε τον κοσμο ν' απομακρυνεται, τις αισθησεις της να την εγκαταλειπουν. Επεσε στο πατωμα αποδεχομενη στωικα την μοιρα της. Αναρωτιοταν αν ο γιατρος την επομενη θα καταλαβαινε τι της ειχε συμβει. Ανοιγοκλεισε για τελευταια φορα το στομα της κι εμεινε ακινητη. 
Το τελευταιο που περιμενε να της συμβει ηταν αλλεργια στο οξυγονο.  Ομως συνεβη.








                                                                ΤΕΛΟΣ  

                            Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ










                                                    ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21









-'Λοιπον, εχεις καποιο σχεδιο απο που ν' αρχισουμε' ? ρωτησε ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις. 'Θελω να πω, κατι θα εχεις σκεφτει. Πως νομιζεις οτι'....
-'Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' τον διεκοψε ο Ορκοφυλακας 'χρειαζομαι λιγο χρονο μονος μου. Θα ηθελα ν' απομακρυνθεις τωρα και θα σε φωναξω οταν τελειωσω'.
-'Θα τελειωσεις τι' ? ρωτησε ο Ελλερυ. 'Μηπως μπορω να βοηθησω ? Μηπως'...
Αυτη τη φορα σταματησε βλεποντας τη ματια που του ειχε ριξει ο Ορκοφυλακας.
-'Εγινε, καταλαβα, μονος σου, εγω πιο περα, θα με φωναξεις. Ετσι ?
Δεν πηρε καμια απαντηση και συνεχισε μονος του.
-'Ωραια, καλα καταλαβα. Φευγω τωρα εγω. Αν χρειαστεις'...
Και παλι δεν πηρε καμια απαντηση. Ξεκινησε να βαδιζει, σταματησε, γυρισε προς τον Ορκοφυλακα, εκανε μια κινηση σαν να ηθελε κατι να προσθεσει, το μετανοιωσε και συνεχισε να προχωρα ενω το μουρμουρητο του εφτανε μεχρι τ' αυτια του Ορκοφυλακα.
                     ===================================
Ο τελευταιος γονατισε και χτυπησε το σκηπτρο στο εδαφος. Σε μικρη αποσταση μια φωτεινη ενεργειακη πυλη μεγαλωνε σταδιακα μεχρι που εφτασε το υψος ενος κανονικου ανθρωπου.
Μια ακαθοριστη φιγουρα, διχως συγκεκριμενη αρχη και τελος εκανε την εμφανιση της. 
Σαν να επλεε στο κενο η φιγουρα πλησιασε τον Ορκοφυλακα και σταματησε λιγα μονο μετρα μακρια του. Η συχνη εναλλαγη χρωματων, διαστασεων και μορφης ισως να ηταν προβλημα σε οποιονδηποτε αλλον για να την αναγνωρισει. Ο Ορκοφυλακας δεν αντιμετωπιζε τετοιο προβλημα. Συνεχισε να παραμενει γονατιστος, τωρα ειχε σκυψει και το κεφαλι του.
-'Δασκαλε' ψιθυρισε με μια φωνη που μολις κι ακουστηκε 'σου ζητω συγγνωμη που σε καλεσα μα δεν ειχα αλλη επιλογη' προσθεσε.
Ως δια μαγειας η αδιορατη φιγουρα σταθεροποιηθηκε σε μια ανθρωπινη μορφη, ευδιακριτη κι αναγνωρισιμη σε οσους την γνωριζαν. Ο Ορκοφυλακας σηκωσε τα ματια του και κοιταξε.
Ο γερος απο την ερημο Ινζεμ στεκοταν μπροστα του και χαμογελουσε.
                    =====================================
-'Σηκω' του ειπε χωρις να βγει λεξη απο το στομα του. 'Για να με καλεσεις καταλαβαινω πως προκειται για κατι πολυ σοβαρο. Πες μου'.
Ο Ορκοφυλακας του παρεθεσε ολα οσα ειχαν συμβει. Το ατυχημα με το Γιζγκαρνοφ, οι ορκοι που ειχαν δραπετευσει, ο Μετγκον, οι Τεσσερεις Απολυτες, τα παντα. Ο γερος απο την ερημο Ινζεμ εμεινε για λιγο σιωπηλος ακουγοντας οτι ειχε συμβει.
-'Ολα αυτα ηταν γνωστα πως θα γινουν απο τοτε που ο Μετγκον ηταν στην θεση που εισαι τωρα εσυ, μια θεση που πηρες με την θεληση σου διαδεχομενος εμενα. Αυτο που κανεις δεν μπορουσε να ξερει ηταν τι θα συνεβαινε απο κει και περα. Κι ακομα το μελλον αυτου του συμπαντος εξακολουθει να παραμενει αγνωστο. Ο κληρος επεσε σε σενα κι αυτον το παραδοξο συντροφο σου που εδω και ωρα προσπαθει να καταλαβει γιατι μιλας στο πουθενα. Αν κι αυτο που τον τρομαζει περισσοτερο ειναι που νοιωθει πως το πουθενα σου μιλαει κι αυτο'.
Ο Ορκοφυλακας εκανε να γυρισει μα ο γερος συνεχισε απτοητος.
                  ==================================
-'Πριν βιαστεις να κρινεις, πριν βιαστεις ν' αποδωσεις στον καθενα αυτα που εσυ πιστευεις πως του αναλογουν η του πρεπουν θυμησου πως καποτε κι εσυ ησουνα ετσι. Θυμησου ποσες φορες ειχες αμφισβητησει τον κυβο, ποσες φορες ειχες απαρνηθει τις δυναμεις του, ποσες φορες εναντιωθηκες σε οσα επρεπε να κανεις γιατι τα ψηγματα που σε καθιστουσαν ανθρωπο μπορει να ειχαν περιοριστει αλλα ποτε δεν εκμηδενιστηκαν. Σκεψου λοιπον κι αυτον. 
Η ζωη του ηταν περιορισμενη μεσα σε πλαισια που ο ιδιος ειχε θεσει κι αν τ' αλλοιωνε η τα διαφοροποιουσε το εκανε μ' ελευθερη βουληση, οτι κι αν σημαινει αυτο. Ξαφνικα τα παντα αλλαζουν, η ζωη του πια γινεται ενα μικρο εξαρτημα σ' ενα οικοδομημα που το μυαλο του αδυνατει να κατανοησει εστω και στην απλοικοτερη εκδοση του. Ειναι σαν μια φωτια που δεν εχει σκοπο η αντικειμενο, μονο δυνατοτητες που εσυ μπορεις ν' αυξησεις η να μηδενισεις εντελως. Βρισκεται εκει περιμενοντας καποιον να του δειξει με ποιο τροπο μπορει να συνεισφερει, κι αυτο εξαρταται αποκλειστικα απο τον τροπο που εσυ θα το χειριστεις'.
                   ===================================
-'Δασκαλε, διακυβευονται τα παντα. Αν δεν ανταποκριθει' ? ρωτησε ταπεινα ο Ορκοφυλακας.
-'Αν εσυ λυγιζεις απο το βαρος αυτης της γνωσης τι μπορεις να περιμενεις απ' αυτον ? ειπε ο γερος. 'Το ειπες μονος σου, διακυβευονται τα παντα. Ενα απειροελαχιστο τμημα αυτων των παντων ειναι κι αυτος. Αν με καποιο τροπο τον κανεις να το συνειδητοποιησει τοτε θα δεις πραγματικα τις δυνατοτητες του. Ομως αρκετα ειπαμε. Εχω κι εγω πραγματα να κανω, οπως και συ. Να θυμασαι, θα βρισκομαι παντα διπλα σου συνεχεια'.
Ηταν οι τελευταιες κουβεντες του γερου απο την ερημο Ινζεμ. Η φιγουρα επεστρεψε στο αρχικο, ακαθοριστο σχημα της και χαθηκε μεσα στην ενεργειακη πυλη.
Ο  Ορκοφυλακας στραφηκε προς την μερια του Ελλερυ και του εκανε νοημα να πλησιασει.
-'Ολα καλα' ? ρωτησε. 'Σε ειδα καποια στιγμη καπως, σαν να μονολογουσες, σαν να τα ειχες λιγο χαμενα κι ανησυχησα. Μια χαρα σε βλεπω τωρα' προσθεσε. Ο Ορκοφυλακας χαμογελασε και ο Ελλερυ, βλεποντας κατι τετοιο για πρωτη φορα, εμεινε αναυδος. 
                       ================================
-'Κοιτα Ελλερυ, καταλαβαινω ποσο δυσπροσιτα και δυσνοητα ολα αυτα σου μοιαζουν κι αυτο ειναι κατι απολυτα δικαιολογημενο. Ειδικα εγω θα επρεπε να μπορω να σε κατανοησω καλυτερα αν αφηνα τον εαυτο μου να θυμηθει ποιος ημουνα καποτε και τι εκανα'.
-'Δεν καταλαβαινω' εκανε ο Ελλερυ. 'Δεν ησουνα παντα αυτο που εισαι τωρα' ?
-'Οχι, οσο απιστευτο και να σου φαινεται. Καποτε ημουνα ενας απλος ανθρωπος, τιποτα περισσοτερο, ενας κατοικος του πλανητη Γη'.
-'Πως ειναι δυνατον' ? εκανε ο Ελλερυ. 'Θελω να πω πως'....
-'...Κατεληξα εδω' ? συμπληρωσε ο Ορκοφυλακας. 'Πως θα σου φαινοταν αν σου ελεγα πως για ολα ευθυνεται η αγαπη που ειχα σε μια γυναικα' ?
Ο Ελλερυ εβαλε τα γελια αυθορμητα μα σταματησε σχεδον αμεσως.
-'Εσυ ? Ερωτευμενος ? Με γυναικα ? Πες μου πως τα βγαζεις ολα αυτα απο το μυαλο σου'.
Ο Ορκοφυλακας αφησε τις αναμνησεις του να ερθουν στην επιφανεια.
                =====================================
-'Ηταν η πιο ομορφη γυναικα του κοσμου. Την ελεγαν Αιναρ και ειχε ανταποκριθει στον ερωτα μου μα ο πατερας της θα την παντρευε με αλλον. Μεσα στην απελπισια μου που την εχανα εκανα μια συμφωνια με τους Μεγαλους Παλιους, αρχαιους αφεντες της Γης. Μου παραχωρησαν εναν κυβο που θα με βοηθουσε να ικανοποιησω οτι ζητουσε ο πατερας της Αιναρ υπο μια προυποθεση. Οταν ολοκληρωνα αυτο που ειχα να κανω θα μου εκαναν μια προταση που επρεπε υποχρεωτικα ν' ακουσω διχως ν' αναγκαστω ν' αποδεχτω. Δεχτηκα. Ημουνα αποφασισμενος να κανω δικη μου την Αιναρ με καθε τροπο, φυσικο η αφυσικο. Περπατησα στην Γη χιλιαδες χρονια, δολοφονησα γι αυτον το σκοπο χιλιαδες ανθρωπους, ανετρεψα κυβερνησεις, εξαφανισα εθνη και κρατη απο τον χαρτη. Εγκατελειψα φιλους κι ερωμενες, αδιαφορησα γι ανθρωπους που με ειχαν εμπιστευτει. Μονο ο σκοπος και η Αιναρ ειχαν σημασια'.
Το βλεμμα με το οποιο τον κοιταζε ο Ελλερυ ειχε πια αλλαξει δραματικα.
                      =================================
-'Οταν εφτασα στο τελος η προταση που μου εγινε απο τους Μεγαλους Παλαιους ηταν αυτη. Να παρω την θεση του προηγουμενου Ορκοφυλακα απο μενα η να γυριζα πισω στον χρονο και να ζουσα το υπολοιπο της ζωης μου με την Αιναρ, την μεγαλη αγαπη μου'.
-'Και διαλεξες αυτο εδω αντι να γυρισεις πισω στην Αιναρ μετα απ' οσα ειχες κανει' ? εκανε εκπληκτος ο Ελλερυ. Αφησες την γυναικα που αγαπουσες γι αυτο' ?
Ο Ορκοφυλακας εκανε να μιλησει μα ο Ελλερυ δεν σταματιοταν.
-'Μεγαλο αφεντικο σ' εναν ερημο πλανητη, διχως κανεναν ν' αλλαξεις μια κουβεντα, ολομοναχος, Θεος πανω στις ζωες αλλων γιατι εσυ επιλεξες να μην εχεις μια ? Εκεινην τη σκεφτηκες ποτε ? Αν σε περιμενε καθε φορα που εβγαινε ο ηλιος η εδυε βουτηγμενη στην απελπισια μα με μια καινουργια ελπιδα την επομενη οτι μπορει να εμφανιζοσουνα ? Λυπαμαι γι αυτο, πιστευω πως πραγματι την αγαπησες μα καποια στιγμη αγαπησες τον εαυτο σου περισσοτερο. Για την ακριβεια ξερεις τι αγαπησες πραγματικα' ?
                     ==================================
-'Εννοιες, ορους, σκεπτικα, γενικοτητες. Οταν ηρθε η ωρα ν' αποδειξεις εμπρακτα σε καποιον πραγματικο ανθρωπο, με νοηση, σκεψη και συναισθηματα αυτα που ενοιωθες εσυ επιλεξες αφηρημενες καταστασεις που ποτε δεν θα μπορουσαν να σου προσαψουν κατι, ποτε δεν θα σε αμφισβητουσαν. Κρυφτηκες πισω απο ευγενεις σκοπους και το υπερτατο χρεος απεναντι σε πλασματα που δεν ηξερες καν εχοντας ηδη καταδικασει απο την αρχη αυτην στην οποια οφειλες τα παντα και της ειχε ταξει ακομα περισσοτερα. Ειναι πραγματι κριμα αν σε αγαπησε αυτη η Αιναρ. Δεν της αξιζες φιλε, δεν της αξιζες καθολου'.
Ο Ελλερυ σταματησε και μονο τοτε συνειδητοποιησε ποσα και τι ειχε πει. Ειχαν βγει ολα αυθορμητα, δεν σκεφτοταν καν τι ελεγε ουτε σε ποιον απευθυνοταν. Αδιαφορουσε αν αυτο το ξεσπασμα ειχε συνεπειες, αν ειχε δυνατοτητα θα του τα ελεγε αλλη μια φορα.
-'Δεν εχεις καποια αλλη παρατηρηση να κανεις Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ? ακουσε τον Ορκοφυλακα να ρωταει με μια φωνη βουτηγμενη στην βαθυτερη μελαγχολια.
                          ================================
-'Με συγχωρεις' εκανε απολογητικα ο Ελλερυ. 'Δεν ειχα κανενα δικαιωμα να σε κρινω και να σε καταδικασω ετσι, ηταν λαθος μου. Μα πιστευω πως κι εσυ δεν τα εκανες σωστα. Ενταξει, μπορει να μην εχω τις ικανοτητες να σε συναγωνιστω σε δυναμεις αλλα τουλαχιστον εγω δεν ξεπουλαω τα συναισθηματα μου, οτι κοστος και να εχει αυτο'.
Ο Ορκοφυλακας γυρισε και τον κοιταξε διχως να πει κουβεντα.
-'Ισως δεν θα επρεπε να μου κανει εντυπωση' ειπε ο Ελλερυ. 'Απο την Γη ειπες, δεν εχω ακουσει ποτε κατι καλο να εχει βγει απο κει, αν με καταλαβαινεις'.
-'Λες αυτο να εχει παιξει καποιο ρολο' ? ρωτησε ο Ορκοφυλακας.
-'Ενταξει, δεν ξερω, ετσι λεω. Ξερεις κατι που δεν γνωριζω' ? εκανε ο Ελλερυ.
-'Φοβαμαι πως ναι' ειπε ο Ορκοφυλακας. 'Αν δεχτω αυτο το τελευταιο που ειπες ισως θα πρεπει κι εγω να ξανασκεφτω καποια πραγματα. Οπως για παραδειγμα τι ακριβως πρεπει να περιμενω απο σενα, εναν γηινο με κοφτερη γλωσσα και αποψη επι παντος επιστητου'. 


   

                                         NIKOLAOS TSOKARIS










                                       ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ









-'Κι αυτα εδω κυριοι ειναι τα τελικα σχεδια' ειπε ο Κολιν Ντισεντ ανοιγοντας ταυτοχρονα ενα τεραστιο χαρτη που κατελαβε σχεδον ολο το μηκος και το πλατος του εβενινου τραπεζιου. 'Τα παντα βρισκονται εδω, αναλυτικα κι επεξηγηματικα' προσθεσε μ' ενα τονο υπερηφανιας στην φωνη κι ενα αδιορατο χαμογελο σιγουρης επιτυχιας να μισοδιαγραφεται στο προσωπο του.
Οσοι βρισκονταν περιμετρικα του τραπεζιου σηκωθηκαν απο τις καρεκλες τους κι εσκυψαν μπροστα για ν' αποκτησουν καλυτερη γωνια θεασης του χαρτη. Λιγα λεπτα μετα ειχαν κατσει παλι πισω στις θεσεις τους στρεφοντας το βλεμμα στον Κολιν.
-'Οτι ερωτησεις εχετε η αποριες' ειπε ο τελευταιος 'τωρα ειναι η ωρα να τις εκφρασετε'.
-'Υπαρχουν καποια πραγματα που πρεπει να μας ενημερωσεις αναλυτικα Κολιν' ειπε ενας απο τους κουστουματους του τραπεζιου. 'Κοστολογιο, χρονος αποπερατωσης, τυχον θεματα με τους ιθαγενεις, χρονικη αποσβεση κεφαλαιου, εκτιμωμενα μελλοντικα κερδη, καταλαβαινεις'.
-'Φυσικα' απαντησε ο Κολιν και το χαμογελο κερδισε εμβαδον στο προσωπο του. Ν' αρχισω' ?
             ==================================
Η μεγαλη φιλοδοξια της Ντεβαστειτινγκ Κορπ ηταν να δημιουργησει μια αντιστοιχη Σιλικον Βαλει στην Ν. Αμερικη. Πεντε χρονια προσπαθουσε ν' αποσπασει την κυβερνητικη αδεια για την δημιουργια αυτου του φιλοδοξου σχεδιου βορειοανατολικα του Ορινοκου και πεντε χρονια επεφτε συνεχως σε ανυπερβλητα εμποδια. Ολα αυτα μεχρι την στιγμη που ο Κολιν Ντισεντ ανελαβε την θεση του διευθυνοντος συμβουλου. Κανεις δεν ηξερε τι ακρες και μεσα ειχε χρησιμοποιησει για να επιτυχει μεσα σε οκτω μηνες εκει που οι προηγουμενοι αποτυγχαναν παταγωδως αλλα λιγο τους ενδιεφερε. Το μονο που ενδιεφερε ηταν πως η αδεια ειχε δοθει, οι μελετες ειχαν καταστρωθει επιμελως και απεμενε ενα τελευταιο μικρο κι ασημαντο εμποδιο που επρεπε να υπερκεραστει για να εμπαινε μπροστα το σχεδιο. Αυτο το εμποδιο ηταν η υπαρξη των Μουντρενος, μια φυλη ιθαγενων τριακοσιων ψυχων που ζουσαν ακριβως στο σημειο που θα επρεπε ν' ανεγερθουν οι προβλεπομενες κτιριακες εγκαταστασεις. Μα με τον Κολιν μαζι τους ολοι ηταν σιγουροι πως κι αυτο το εμποδιο συντομα θα ηταν παρελθον.
               ==================================
Ο Κολιν ηξερε πως η πρωτη συναντηση με την αντιπροσωπεια των Μουντρενος ηταν και η σημαντικοτερη. Αν τους επειθε με την πρωτη ολα θα κυλουσαν ομαλα. Αν χρειαζοταν δευτερη η τριτη συναντηση μαζι τους ισως αυτο τον εβγαζε εξω απο το χρονοδιαγραμμα του. Αυτο ηταν ηταν κατι που παση θυσια ηθελε ν' αποφυγει. Ετσι αποφασισε να παιξει ολα τα χαρτια του στην πρωτη συναντηση. Επι δυο ωρες ανελυε και παρεθετε επιχειρηματα σε τρεις ανεκφραστους αντρες απεναντι του προσπαθωντας να τους πεισει πως το να εγκατελειπαν το μερος που ζουσαν ηταν προς οφελος ολων. Των ιδιων, της κυβερνησης, του τοπου γενικα. Ειχε μολις τελειωσει την επιχειρηματολογια του και τωρα ανεμενε αντιδρασεις.
Η εκφραση 'πεφτω απο τα συννεφα' ηταν φτηνη για να περιγραψει την κατασταση οταν τελειωσαν να μιλανε οι τρεις αντρες. Ειχαν συμφωνησει σε ολα. Ειχαν αποδεχτει τα παντα, δεν ειχαν ουτε μια αντιρρηση σε οτι ειχε προτεινει ο Κολιν. Ηταν η πιο ευκολη συμφωνια που ειχε κλειστει ποτε και την ειχε πετυχει εκεινος, ο Κολιν Ντισεντ.
                    =============================
Δεν υπηρχε χρονος για χασιμο. Η περιοχη που επρεπε ν' αποψιλωθει απο το αχανεστατο δασος ηταν τεραστια και μονο με συνεχη, σκληρη δουλεια αυτο θα μπορουσε να επιτευχθει μεσα στο χρονικο οριο των τριων μηνων που ειχε θεσει ο Κολιν. Πανακριβα μηχανηματα, υψηλοι μισθοι στους εργατες και απροσκοπτη παρακολουθηση των εργασιων ηταν τα εχεγγυα για την εγκαιρη ολοκληρωση του αφανισμου του παρθενου εκεινου δασους. Υπηρχε πολλη δουλεια που επρεπε να γινει μετα την αποψιλωση και ο Κολιν δεν ηθελε χρονοτριβες. Ειχε θεσπισει καθημερινη ενημερωση απο τους επιστατες για την προοδο των εργασιων ουτως ωστε να μπορει να εχει τον ελεγχο των εξελιξεων. Ο ιδιος δεν σκοπευε να παραστει παρα μονο οταν το εργο θα ειχε ολοκληρωθει, οποτε το να γνωριζει ακριβως την προοδο του εγχειρηματος ηταν σημαντικοτατη. Ετσι, οταν δυο εβδομαδες αργοτερα, ελαβε ενα μηνυμα στο ηλεκτρονικο ταχυδρομειο του απο εναν απο τους επιστατες, αμεσως μετα το σουφρωμα των φρυδιων, ηξερε πως επρεπε να εποικοινωνησει τηλεφωνικα μαζι του για να μαθει λεπτομερεις.
                 ==================================
Το πρωτο πραγμα που σκεφτηκε μολις ακουσε οτι ειχε να του πει ο επιστατης ηταν πως ολοι εκει δεν εστεκαν καλα στα μυαλα τους. Ρωτησε ξανα και ξανα για επιβεβαιωση και η απαντηση ηταν παντα η ιδια. Απο τον τονο της φωνης του επιστατη ειχε συμπερανει πως ηταν απολυτα νηφαλιος, λιγο ταραγμενος και μπερδεμενος μα σιγουρα οχι τρελος. Του πηρε μιση ωρα με το ελικοπτερο της εταιρειας να βρεθει στον τοπο των εργασιων. 
-'Πες μου παλι τι ακριβως συμβαινει' ειπε στον επιστατη σε εντονο υφος.
Ο τελευταιος ανοιξε ενα σχεδιο γεματο σημειωσεις και μαρκαρισματα.
-'Ξεκινησαμε απο εδω και προχωρησαμε συμφωνα με το σχεδιο' ειπε. 'Αφου καθαρισαμε 4 περιπου μιλια εκτασης συνεχισαμε βαση σχεδιου αφηνοντας πισω μια ομαδα τελικης εκκαθαρισης. Δυο μερες μετα σηκωθηκαν το πρωι και το δασος ηταν εκει, ανεπαφο στην θεση του, σαν να μην ειχαμε κοψει ουτε μια ριζα. Το πιο περιεργο απ' ολα ειναι πως η αισθηση που ειχαν ηταν πως το δασος ειχε διπλασια πυκνοτητα απο εκεινη οταν ξεκινησαμε'.
                    =================================
-'Το ειδες εσυ με τα ματια σου' ? ρωτησε καχυποπτα ο Κολιν.
-'Φυσικα' απαντησε αμεσα ο επιστατης. 'Μεσα σ' ενα βραδυ το δασος ειχε ξαναφυτρωσει και οντως εμοιαζε πολυ πιο πυκνο απο το αρχικο'.
Ο Κολιν εκανε ενα νοημα στον επιστατη να βγει απο το παραπηγμα στο οποιο βρισκονταν. Το μυαλο του εψαχνε μια λογικη εξηγηση για οτι ειχε ακουσει κι οσο περισσοτερο το σκεφτοταν τοσο κατεληγε στο συμπερασμα πως επρεπε ν' αρχισει τις απολυσεις. Αυτοι οι ανθρωποι ηταν οκνηροι και φυγοπονοι, επρεπε αμεσα ν' αντικατασταθουν. Οι εξελιξεις τον προλαβαν.
Αλλοι δυο επιστατες, σε διαφορετικα σημεια, εστειλαν τις ιδιες ακριβως αναφορες. Οχι, εδω κατι αλλο συνεβαινε, δεν μπορει ολοι να ηταν συννενοημενοι να ξεφουρνιζουν τετοιες απιθανοτητες. Επρεπε να παει ο ιδιος να δει με τα ματια του.
Το μονο που καταφερε ηταν να διαπιστωσει πως οτι του ελεγαν ηταν η αληθεια. Με καποιο ανεξηγητο τροπο το δασος ξαναφυτρωνε λιγες μερες μετα που ειχαν αφησει την περιοχη.
                =================================
Σαν να μην εφτανε ολος αυτος ο παραλογισμος που ζουσε ηδη ειχε ν' αντιμετωπισει ακομα ενα προβλημα, ευτυχως αυτο σε φυσιολογικα επιπεδα. Η φρουρα ασφαλειας που υπηρχε ειχε αναγκαστει να εξοντωσει μερικους ιαγουαρους που ειχαν πλησιασει επικινδυνα τις εγκαταστασεις. Αυτο ομως δεν εμοιαζε να πτοει τους υπολοιπους που εκαναν την εμφανιση τους σε ολο και μεγαλυτερους αριθμους, διχως ευτυχως να εχουν προβει σε καποιο ειδος επιθεσης μεχρι στιγμης. Αυξησε την φρουρα ασφαλειας κι εδωσε εντολη να εξοντωνεται καθε αιλουροειδες που εκανε την εμφανιση του κοντα στον τοπο εργασιων. Το μεγαλο προβλημα ομως εξακολουθουσε να υφισταται. Τι συνεβαινε με το δασος ?
Η επισκεψη που εκανε στους Μουντρενος, που ειχαν μετοικησει πια σε νεο τοπο, δεν βοηθησε καθολου. Η ιδια απαθεια στα προσωπα τους οση ωρα τους ανελυε τα συμβαντα, καμια διαθεση βοηθειας εκ μερους τους, ετσι γρηγορα εγκατελειψε την προσπαθεια κι επεστρεψε στο σημειο που συνεχιζονταν τα εργα. Ουδεμια αλλαγη ειχε επελθει.
                  =================================
Ηταν βυθισμενος στις σκεψεις του ως προς το αντικτυπο που θα ειχε ολη αυτη η κατασταση στο διοικητικο συμβουλιο της Ντεβαστειτινγκ Κορπ οταν ακουσε την σειρηνα συναγερμου να ηχει. Βγαινοντας απο το παραπηγμα του ενημερωθηκε για το προβλημα.
Οι σκοποι ειχαν εντοπισει μια αγελη τουλαχιστον πενηντα ιαγουαρων σε αποσταση διακοσιων μετρων που εμοιαζαν ετοιμοι να κινηθουν απειλητικα. Ολα τα οπλα που υπηρχαν μοιραστηκαν και ολοι ανεμεναν την επιθεση. Οταν αυτη ολοκληρωθηκε τουλαχιστον 30 αιλουροειδη ηταν νεκρα ενω οι απωλειες στο στρατοπεδο του Κολιν ηταν 6 εργατες. Η επομενη μερα ηταν περιεργη για ολους, ειδικα για τον Κολιν που πλεον ενοιωθε μια απροσδιοριστη ανησυχια. 
Το επομενο βραδυ η αγελη των ιαγουαρων επιτεθηκε ξανα και ολοι ορκιζονταν πως ηταν πολυ περισσοτεροι απο την προηγουμενη επιθεση τους. Μα ποσοι ηταν πια οι καταραμενοι ?
Τρεις μερες μετα ο Κολιν ειχε απομεινει με 14 εργατες ενω οι ιαγουαροι, μ' εναν προχειρο υπολογισμο, ξεπερνουσαν τους διακοσιους. Ο Κολιν ειχε πια πανικοβληθει.
                          =================================
Ειχαν απομεινει τρεις ολοι κι ολοι, διχως πυρομαχικα και με μια ορδη ιαγουαρων να πλησιαζουν αργα μα σταθερα προς το μερος τους. Το τελευταιο πραγμα που περασε απο το μυαλο του Κολιν την στιγμη που το αιλουροειδες εσκιζε την καρωτιδα του με τα νυχια του ηταν η απορια που θα ειχε η ομαδα ενισχυσης που ειχε ζητησει μεσω ασυρματου οταν τους εβρισκε την επομενη ολους νεκρους. Με το αιμα του να βαφει τα παντα γυρω του επεσε νεκρος στο εδαφος.
Με τους τρεις τελευταιους κατασπαραγμενους και νεκρους οι ιαγουαροι δεν ειχαν αλλο λογο παραμονης εκει. Εξαφανιστηκαν σαν τα φαντασματα μεσα στο σκοταδι.
Λιγες δεκαδες χιλιομετρα πιο μακρια μια ομαδα Μουντρενος, καθισμενοι στο εδαφος εψελναν ακαταληπτες προσευχες εχοντας στην μεση ενα μικρο πηλινο ειδωλιο ενω οι υπολοιποι, αμιλητοι, σαν να βρισκονταν σε καποιο ειδος εκστασης παρακολουθουσαν απο μικρη αποσταση.
Η τελετουργια, γνωστη μονο στους ιδιους, θα κρατουσε ολο το βραδυ αφου αυτο απαιτουσαν οι ευχαριστιες στον Κατζιρο, τον θεο προστατη τους.
                ==================================
Οσο αποκρουστικο ηταν το ειδωλιο που απεικονιζε τον Κατζιρο αλλο τοσο αποτελεσματικο ηταν. Συνδυαζοντας με τον πλεον βδελλυρο τροπο στοιχεια της χλωριδας και της πανιδας ηταν το πλασμα που λατρευαν σαν θεο οι Μουντρενος εδω κι εκατονταδες χρονια. Παντα κρατουσε την αρχικη υποσχεση που ειχε δωσει στους πρωτους Μουντρενος. Καθε τι ζωικο η φυτικο που πεθαινε απο βιαιο θανατο επανερχοταν στην ζωη μετα την παρελευση λιγων ημερων. Κι αυτο δεν ηταν ολο. Για καθε δεντρο που κοβοταν και πεθαινε δυο φυτρωναν, για καθε ζωο που δολοφονουνταν δυο πανομοιοτυπα επεστρεφαν απο την χωρα των νεκρων. Σε μικρο χρονικο διαστημα ολα θα ειχαν επανελθει στην κατασταση που βρισκονταν πριν την ελευση της Ντεβαστειτινγκ Κορπ και μαλιστα σε διπλασιο ποσοστο απο το αρχικο κι ετσι θα γινοταν καθε φορα που καποιος επιβουλευοταν την περιοχη τους. Το μονο που ελειπε ηταν οι ιδιοι οι Μουντρενος που ειχαν εξαναγκαστει να μετοικησουν. Επρεπε ν' αρχισουν να μαζευουν τα πραγματα τους, ηταν μεγαλη η διαδρομη της επιστροφης που επρεπε να διανυσουν.  






                                                          


                                                                ΤΕΛΟΣ 



  

                           Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ









                                                 
                        
                          ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20










Καταλαβε πως οσο και ν' αδιαφορουσε ο ενοχλητικος βομβος δεν θα σταματουσε. Οποιος και να ηταν μεσα στα βαθια χαραματα καλυτερα να ειχε να του πει κατι πολυ σημαντικο.
Ενεργοποιησε την οθονη ανταποκρισης και το προσωπο του Κρουξ εκανε την εμφανιση του.
-'Μηπως ενοχλω Ρεντεν' ? ειπε ειρωνικα προσεχοντας την αναπαισθητη κινηση του σεντονιου διπλα ακριβως απο τον Ρεντεν. 'Να παρω πιο μετα' ?
-'Λεγε Κρουξ και φροντισε οτι μου πεις να ειναι καλο' εκανε ο αγουροξυπνημενος Ρεντεν.
-'Πεντε απο το πληρωμα του Βαν Ντερ Εις εντοπιστηκαν ηδη. Αυτοι την στιγμη οι δικοι μου βρισκονται στο κατοπιν τους. Θα υπαρξουν εξελιξεις συντομοτερα απ' οτι περιμεναμε'.
-'Ο Εις' ? ρωτησε ο Ρεντεν. 'Εντοπισθηκε κι αυτος' ?
-'Προς το παρον για τον ιδιο και αλλους δυο δεν εχουμε εικονα ακομα. Ομως ειμαι σιγουρος'...
-'Αστα αυτα Κρουξ. Ξερεις πως ο Εις ειναι πρωτη προτεραιοτητα'.
-'Ολα θα γινουν Ρεντεν, λιγη υπομονη χρειαζεται' απαντησε ο Κρουξ.
                     ============================
-'Δυστυχως τα γεγονοτα δεν εχουν την ιδια υπομονη μ' εμενα Κρουξ. Εφτασε ο Ζοργκ' ?
-'Εχω αφησει δικους μου να τον περιμενουν. Εγω δεν εχω χρονο για χασιμο'.
-'Ωραια. Μολις εχεις καποιο νεωτερο για τον Εις επικοινωνησε μαζι μου. Προσεχε Κρουξ, μην διανοηθεις να παιξεις διπλο παιγνιδι, καταλαβες' ? ειπε και τερματισε αποτομα την συνομιλια.
-'Τι εγινε ? Ποιος ηταν τετοια ωρα' ? 
Ο Ρεντεν τραβηξε το σεντονι αποκαλυπτοντας το γυμνο κορμι της Ιζα που προσπαθουσε να κοιμηθει. Εσκυψε και της εδωσε ενα φιλι στην λεια της πλατη.
-'Δουλειες, μην δινεις σημασια' συνεχιζοντας να την φιλαει στην πλατη.
-'Μη Ρεντεν, μη. Προσπαθω να κοιμηθω, μη'.
-'Κοιτα να δεις που εμενα μου εφυγε ο υπνος' απαντησε ο Ρεντεν αναποδογυριζοντας την.
-'Δεν θελω, νυσταζω, ασε με' μουρμουρισε η Ιζα.
-'Τς, τς, τοση αρνητικοτητα' ειπε ο Ρεντεν σκυβοντας πανω απο το στηθος της.
                         ==============================
-'Λοιπον, απο που ξεκιναμε' ? ρωτησε ο Κουλσακ.
Ο Γκραφ κοιταξε τα πεντε ονοματα που υπηρχαν πανω στην οθονη.
-'Εχεις καποια προτιμηση' ? ρωτησε τον Κουλσακ.
-'Τ' αφηνω πανω σου' απαντησε γελωντας. 'Διαλεξε ενα στην τυχη. Ετσι κι αλλιως πρεπει να τους βρουμε και τους πεντε. Εκτος αν κατα την προσπαθεια'...
Αφησε την φραση του μισοτελειωμενη και κοιταξε τον Γκραφ.
-'Τοτε να φροντισουμε να πανε ολα καλα' ειπε ο Γκραφ και πατησε ενα ονομα στην τυχη.
-'Τρανγκνα, ο πρωτος εκλεκτος' ειπε ο Γκραφ. 'Για να δουμε τι εχουμε γι αυτον'.
Πιεσε ενα κουμπι και η οθονη γεμισε με πληροφοριες που σχετιζονταν με το συγκεκριμενο ονομα. Ο Κουλσακ εκανε μια κινηση με το χερι σαν να ελεγε πως ηταν υπεραρκετα.
-'Μην χαλαω τα ματια μου τωρα' ειπε. 'Θα διαβασεις' ?
Ο Γκραφ του εριξε μια ματια ολο νοημα κι αρχισε να διαβαζει τις πληροφοριες.
                       ===============================
-'Λοιπον, εχουμε και λεμε. Πρωην στρατιωτικος, συνταγματαρχης ειδικης μοναδας καταστολης εξεγερσεων. Σε μια επιχειρηση στον πλανητη Σολακ προσπαθωντας να ξετρυπωσει μια ομαδα ανταρτων αρχισε να εκτελει εν ψυχρω γυναικοπαιδα. Οι ανταρτες τους εστησαν παγιδα και τους εξοντωσαν ολους εκτος απ' αυτον που τραυματιστηκε βαρια. Οταν εγινε καλα ορκιστηκε πως θα επεστρεφε στον Σολακ και θα ξεκληριζε καθε ιχνος ζωης. Δεν μπορεσε να το πραγματοποιησει γιατι καταδικαστηκε απο το Υπερτατο Στρατιωτικο Δικαστηριο σε εικοσαετη φυλακιση για ιδιαιτερως απεχθεις πραξεις. Πεντε χρονια μετα, μαντεψε. Δραπετευσε μ' εξωτερικη βοηθεια κι εκτοτε ειναι καταζητουμενος φυγας. Αν υποθεσουμε πως θα προσπαθησει να υλοποιησει τον ορκο του νομιζω πως ο προορισμος μας ειναι ο Σολακ'.
-'Αναρωτιεμαι αν θα ειναι μονος του' εκανε ο Κουλσακ. 'Εμεις ειμαστε μονο δυο'.
-'Ναι αλλα μην ξεχνας πως εχουμε ενα πλεονεκτημα. Δεν μας περιμενει' ειπε ο Γκραφ.
-'Πορεια προς τον Σολακ λοιπον' εκανε ο Κουλσακ κι εγειρε πισω στο καθισμα του. 
                            ================================
-'Κρουξ γιατι νομιζεις πως η ομαδα του Ελλερυ διαλυθηκε ? Θελω να πω, δεν σου κανει εντυπωση που σκορπισαν ετσι ξαφνικα' ? ρωτησε η Τζαρχαντ.
Ο Κρουξ τραβηξε τα ματια του απο το πιλοτηριο του σκαφους και την κοιταξε.
-'Δεν εχω την απαντηση σ' αυτο που με ρωτας' ειπε. 'Εχω ομως θεωριες'.
-'Δηλαδη' ? ρωτησε η κοπελα.
-'Ξερεις πολυ καλα την δουλεια που κανει ο Ελλερυ και οι υπολοιποι. Μεγαλο ρισκο, αμφιβολες αμοιβες, συνεχες κι αδιακοπο κυνηγητο. Θελεις δεν θελεις μεσα απο ενα τετοιο τροπο ζωης θα βιωσεις ετεροκλητες καταστασεις και γεγονοτα που μπορει εκεινη τη στιγμη να υποβαθμιζεις η ακομα και να προσπερνας λογω ηλικιας, ενθουσιασμου η οτιδηποτε αλλου, ομως με το περασμα του χρονου οι ωραιες στιγμες λιγοστευουν, οι κινδυνοι πολλαπλασιαζονται και η εκτιμηση για τις λεπτομερειες της ζωης διαφοροποιουνται. Παρε για παραδειγμα την Τριξ με τον Ριγκελ.
Τι πιστευεις γι αυτους τους δυο συγκεκριμενα' ?
                    ============================
-'Δεν εχω καποια αποκρυσταλλωμενη αποψη γι αυτους' ειπε η Ζαγκιτα.
-'Κοιτα, σιγουρα υπαρχει κατι αναμεσα τους. Οσο καιρο ηταν μελη της ομαδας ρισκαραν ανα πασα στιγμη κατι να συμβει στον ενα απο τους δυο πραγμα που θα σημαινε πως οτι υπηρχε αναμεσα τους θα τελειωνε αδοξα. Στην αρχη προφανως αυτο ηταν κατι για το οποιο αδιαφορουσαν. Εφτασαν ομως σ' ενα σημειο που το να βρισκονται μαζι συνεχως απεκτησε περισσοτερη αξια απο τις περιπετειες που ζουσαν. Οι προτεραιοτητες σου δεν ειναι ποτε δεδομενες οσο αλλαζουν τα δεδομενα. Αυτο που μπορει να θεωρεις ασημαντο τωρα μπορει καποια στιγμη να γινει αυτοσκοπος και ζητουμενο με καθε κοστος. Καταλαβες' ?
Η Ζαγκιτα κουνησε το κεφαλι της.
-'Τι θα κανουμε με τον Τιλ μολις τον εντοπισουμε' ? ρωτησε.
-'Ελπιζω να μην φερει αντισταση και να ερθει μαζι μας' ειπε ο Κρουξ. 'Αλλιως'...Αφησε την φραση του μισοτελειωμενη κι εστρεψε το βλεμμα του παλι στο πιλοτηριο.
                   ================================
-'Επαναλαμβανω αλλη μια φορα γιατι θελω να γινω απολυτως κατανοητη. Δεν θ' ανεχθω αστοχιες και λαθη απο καμια. Καταλαβατε' ? εκανε η Γκαλορ.
Οι υπολοιπες εξι κουνησαν συγκαταβατικα το κεφαλι.
-'Λοιπον, κατ' αρχας θα παμε στο κεντρικο διοικητηριο της O.A.A. Η καθε μια απο σας θα μεταβει σ' ενα καταδρομικο σκαφος στο οποιο θα εχει τον απολυτο ελεγχο. Θυμηθειτε, εσεις θα δινετε εντολες κι ολοι οι υπολοιποι θα υπακουν. Πρωτο μας μελημα ειναι η ασφαλεια του Μετγκον. Σε περιπτωση που καποιος αποπειραθει να του επιτεθει εμεις πρεπει παση θυσια να τον σταματησουμε. Θα παραμεινετε στα σκαφη μεχρι ο Μετγκον να δωσει εντολες για το τι πρεπει να κανουμε απο ενα σημειο και μετα. Εγινα σαφης' ?
-'Τιποτα απ' ολα αυτα δεν μου αρεσει' εκανε η Ταμελ κουνωντας το κεφαλι της.
-'Ουτε εμενα' συμπληρωσε η Βερμια. 'Ειμαστε τα τσιρακια του Μετγκον τελικα' ?
-'Για ακουστε καλα εδω ολες' εκανε με ψυχρη, μεταλλικη φωνη η Γκαλορ.
                   ==============================
-'Συνεργατες ειμαστε, οχι τσιρακια. Εχουμε πολλα να κερδισουμε απ' ολα αυτα αρκει να παιξουμε εξυπνα το παιγνιδι μας' ειπε η Γκαλορ.
-'Δηλαδη' ? εκανε η Χεφει. 'Τι μπορει να διαφοροποιηθει' ?
-'Ακριβως' προσθεσε η Ναννινγκ. 'Τι εναλλακτικες εχουμε αν κατι στραβωσει' ?
-'Οσο ο Μετγκον ειναι ενταξει απεναντι μας θα ειμαστε και μεις. Αν σκεφτεται να μας εκμεταλλευτει θα το κανουμε εμεις πρωτες' απαντησε η Γκαλορ.
-'Και πως θα καταλαβουμε αν εχει αλλα σχεδια στο μυαλο του' ? ρωτησε η Σενζεν.
-'Και τι ακριβως μπορουμε να κανουμε αν διαπιστωσουμε κατι τετοιο ? ρωτησε η Μεριτα.
-'Ο Μετγκον μας χρειαζεται να για βγαλει απο την μεση καποιον που του στεκεται εμποδιο στα σχεδια του. Μονος του δεν μπορει, πραγμα που σημαινει πως οποιος και να ειναι αυτος διολου ευκαταφρονητος δεν ειναι. Αν ο Μετγκον σκεφτει να μας προδωσει θα μας βρει απεναντι του, αρκει να συμμαχησουμε με τον εχθρο του. Καταλαβατε' ? ειπε η Γκαλορ.
                          =================================
-'Νοιωθετε και σεις αυτο που αντιλαμβανομαι' ? ρωτησε η Ουντ.
-'Φυσικα' απαντησε η Ντεα. 'Υπαρχει μια αναστατωση στην ροη των κοσμικων ισορροπιων'.
-'Απολυτα δικαιολογημενο' ειπε η Ακινα. 'Δρομολογουνται εξελιξεις που κατω απο αλλες συνθηκες δεν θα υπηρχαν. Οι Απωτεροι Αισθητηρες το εχουν ηδη καταλαβει'.
-'Καθε φορα που κατι καινουργιο θα προστιθεται αυτη η αναστατωση θ' αυξανεται' συμπληρωσε η Ινοτ. 'Το θεμα ειναι πως συμβαινουν πολλα που θα επηρεασουν ολα οσα θεωρουντο μεχρι τωρα δεδομενα'.
-'Και να σκεφτει κανεις πως το κυριο μελλον του συμπαντος βρισκεται στα χερια ενος απειθαρχου, αναιδη γηινου' εκανε η Ντεα.
-'Ετσι εχει προφητευθει κι ετσι πρεπει να γινει' απαντησε η Ακινα. 'Δεν ειναι δικη μας αποφαση το τι πρεπει να γινει, δεν μπορουμε να παρεκκλινουμε απ' αυτο που ξερουμε'.
-'Μηπως θα επρεπε να απευθυνθουμε στον Κοσμοτηρητη' ? ειπε δειλα η Ουντ.
                 =====================================
Οι αλλες τρεις γυρισαν και την κοιταξαν με απορια.
-'Τον Κοσμοτηρητη' ? εκανε η Ντεα. 'Αυτο ειναι αδυνατον'.
-'Ξεχασε το' ειπε η Ακινα. 'Αν αναμιξουμε τον Κοσμοτηρητη σ' αυτο σημαινει πως εμεις ειμαστε αχρηστες, ανικανες να φερουμε σε περας ενα απλο προβλημα'.
-'Ο Μετγκον δεν ειναι απλο θεμα μα συμφωνω με τις υπολοιπες. Δεν συντρεχει λογος να φερουμε στο προσκηνιο τον Κοσμοτηρητη. Ας περιμενουμε να δουμε τις εξελιξεις'.
Για λιγο μια σιωπη βασιλευσε αναμεσα τους.
-'Που ειναι ο Ορκοφυλακας με τον θνητο' ? ρωτησε η Ινοτ.
-'Ετοιμαζονται για την στρατολογηση' ειπε η Ουντ. 'Ας ελπισουμε πως στο τελος ολα θα κυλησουν ομαλα και το προβλημα θα λυθει' συμπληρωσε.
-'Πρεπει να τα καταφερουν διαφορετικα ολα θα χαθουν' εκανε η Ακινα.
-'Και μαζι τους θα χαθουμε κι εμεις' προσθεσε η Ντεα.

                                 KONSTANTINA STAMOU











                       ΜΑΚΡΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ










Τα ματια της ειχαν καρφωθει εδω και μερικα λεπτα στην οθονη μα δεν συνεβαινε τιποτα απολυτως. Εξακολουθουσε να παραμενει κενη, χωρις ιχνος ζωης. Απο τον τρομο της μηπως εχανε κατι δεν ειχε ανοιγοκλεισει καν τα βλεφαρα της οση ωρα εστιαζε στην σαδιστικα αδεια οθονη. Ειχε αρχισει να τρωει τα νυχια της μα δεν το ειχε συνειδητοποιησει. Παραλληλα ταλαιπωρουσε τα μαλλια της ασυναισθητα πλεκοντας τα ξανα και ξανα διχως λογο.
Η καρδια της χτυπουσε τοσο δυνατα που ειχε την αισθηση πως την ακουγε ολοκαθαρα. Ομως αν αυτο συνεχιζοταν για πεντε λεπτα ακομα θ' αντιμετωπιζε προβλημα κι εκει. Σηκωθηκε απο τον καναπε, εκανε μερικα βηματα ασκοπα κι επεστρεψε ξανα. Ηταν μια παρεξηγηση, μια καταραμενη παρεξηγηση, γιατι επρεπε να συμβει σ' εκεινη ? Τι θα εκανε απο δω και περα, τι θα της συνεβαινε ?
Ειδε τον χρονο που απεμενε να βρισκεται σε μονοψηφιο αριθμο και ξεσπασε σε κλαματα. Δεν θα γινοταν τιποτα, δεν ειχε να περιμενει τιποτα απο πουθενα κι απο κανενα. Ειχαν ολα τελειωσει, δεν ειχε καν την δυναμη να το αντιμετωπισει με περηφανια.
                     ===============================
Ηταν Τριτη, πραγμα που σημαινε πως ειχε αρκετα πραγματα να κανει. Ενα χαμογελο στολισε το προσωπο της, σημερα ηταν ετοιμη να ξεπερασει τον ιδιο της τον εαυτο. Πρωτα ομως θα ετρωγε ενα καλο πρωινο, θα εκανε ενα καυτο μπανιο και μετα θα καθοταν με την ησυχια της να σκεφτει πως θα εντυπωσιαζε τους πολυπληθεις Υποστηρικτες της. Η μερα μολις αρχιζε και ηταν στο χερι της να την κανει οχι απλα λαμπερη αλλα κυριολεκτικα φαντασμαγορικη.
Βγηκε απο το μπανιο τυλιγμενη σ' ενα εξωτικο κιμονο και τραβηξε τον εαυτο της τουλαχιστον τριαντα φωτογραφιες, ολες διαφορετικες με μονο κοινο σημειο ενα μονιμα αποτυπωμενο χαμογελο. Φωτογραφια διχως χαμογελο ? Οχι δα, τρελη ηταν ?
Ο πρωτος καφες ξοδευτηκε μεχρι να επιλεξει τις τρεις υποψηφιες που ηταν γι αναρτηση κι ενα κυμα ικανοποιησης ενοιωσε να την πλημμυριζει. Θα εκανε παταγο, ως ηταν αναμενομενο.
Τωρα ειχε ν' ασχοληθει με το δευτερο μερος που κι αυτο θεωρητικα ευκολο ηταν. Απλα ηθελε να κανει κανει την τελεια επιλογη για να συνδυαστει με την τελεια φωτογραφια της.
                  =================================
-'Φερε θεματα που βρισκονται στο προσκηνιο' ειπε και η ηχητικη της εντολη εκτελεσθηκε αμεσα αφου η τεραστια οθονη του σαλονιου γεμισε αποτομα. Αρχισε να διαβαζει.
Κακοποιηση ζωων. 'Πολυφορεμενο' σκεφτηκε. Υποσιτισμενα παιδια. 'Πολυαναλυμενο'. Πολεμος σε καποια μακρινη χωρα. 'Περιορισμενου ενδιαφεροντος'. Ιατρικα επιτευγματα. 'Μονο για μυημενους'. Πολιτικα ζητηματα. 'Ανευρα'.
Συνεχιζε να διαβαζει την λιστα που βρισκοταν μπροστα της αλλα τιποτα δεν της κεντρισε το ενδιαφερον. Εξαφνα σταματησε στο τμημα που ελεγε 'Τοπια'. Ζητησε αναλυτικοτερο καταλογο κι αυτος εμφανιστηκε αμεσα στην οθονη. Κτιρια, λιβαδια, δενδρα, λουλουδια, παραλιες κι ενα σωρο ακομα περιμεναν υπομονετικα τις αποφασεις της.
-'Μπορω να συνδυασω την φωτογραφια μ' ενα τοπιο εξωτικο' σκεφτηκε. Οσο περνουσε η ωρα τοσο περισσοτερο της αρεσε η ιδεα. Οι Υποστηρικτες της θα λατρευαν και την ιδια αλλα και το τοπιο, αρα η αναρτηση θα ειχε πολυ μεγαλυτερη απηχηση. Χαμογελασε σαρδονια.
                     ===============================
Οι απειρες δυνατοτητες της τεχνολογιας την βοηθησαν μεσα σε λιγα λεπτα να μονταρει την φωτογραφια του εαυτου της πανω σ' αυτην ενος πραγματικα εντυπωσιακου τοπιου, με δενδρα στο βαθος κι ενα χαλι πολυχρωμα λουλουδια στρωμενο μπροστα της. Αντικατεστησε το κιμονο μ' ενα φλογατο, κατακοκκινο, εκθαμβωτικο φορεμα κι ολα ηταν ετοιμα. Εριξε μια ματια στο τελικο αποτελεσμα και δεν μπορεσε παρα να δωσει συγχαρητηρια στον εαυτο της για την δουλεια που ειχε κανει. Σε λιγο θα προχωρουσε και στην αναρτηση και ηδη σκεφτοταν τα διθυραμβικα σχολια που θ' αποσπουσε καθως και τις εκδηλωσεις θαυμασμου απο τους Υποστηρικτες της. Ηταν πια μια αυθεντια σ' αυτο το κομματι, το ηξερε. 
Ενεργοποιησε το τσιπακι που υπηρχε εμφυτευμενο κατω απο το δερμα της στον αριστερο της καρπο και περιμενε να συνδεθει με την συσκευη που θα χρησιμοποιουσε για την αναρτηση.
Μολις το τσιπακι πηρε ενα ελαφρυ γαλαζιο χρωμα ηξερε πως η συνδεση ειχε γινει. Πηρε την συσκευη στα χερια της και πιεσε το κουμπι που θα πραγματοποιουσε την αναρτηση.
                   =================================
Η απηχηση ηταν πραγματικα εντυπωσιακη. Μεσα σε λιγα μονο δευτερολεπτα το ποσοστο αποδοχης στον μεσο ορο ειχε φτασει το 86,44%, ενα ποσοστο διολου ασχημο που προεκυπτε ουσιαστικα απο την συμψηφιση 15 διαφορετικων παραγοντων. Απο την αλλη μερια τα σχολια πολλαπλασιαζονταν με τοσο ταχυ ρυθμο που δεν προλαβαινε πλεον να τα διαβασει. Λιγο πριν η αναρτηση απογειωθει εντελως ολα αλλαξαν αρδην προς το χειροτερο. Η εμφανιση στο κατω δεξια μερος της φωτογραφιας του μικρου, μπλε παραλληλογραμμου που αναβοσβηνε σταθερα καθε δευτερολεπτο με την φραση 'Υπο Εξεταση' μεσα του σηματοδοτησε την αρχη του τελους. Ως δια μαγειας ολοι οσοι ειχαν αναμιχθει στην φωτογραφια διεγραφαν τις τοποθετησεις τους κι απεσυραν την υποστηριξη τους. Σε λιγοτερο απο δυο λεπτα το μονο που ειχε απομεινει ηταν η φωτογραφια διχως καμια ενδειξη παρεμβασης. Ειχε μεινει αναυδη. Τι συνεβαινε ? Γιατι η φωτογραφια της βρισκοταν σε καθεστως 'εξετασης' ? Απο ποιους ? Γιατι ? Κι ακομα χειροτερα, που επρεπε ν' απευθυνθει για να μαθει ?
                 =================================
Γνωριζε πως το καθεστως προχωρουσε σε τετοιες πρακτικες οταν κατι ηταν υποπτο η παρανομο. Μα εδω δεν μπορουσε να συμβαινει κατι τετοιο, ειχε απλα αναρτησει μια φωτογραφια οπως εκανε συνηθως. Η οθονη της τηλεορασης στο σαλονι ζωντανεψε αποτομα.
-'Χρηστη 2894.7548/ΑQ16 καλεισαι ν' απαντησεις σε μια σειρα ερωτησεων που θα σου τεθουν. Απλα θ' απαντας μ' ενα 'Ναι' η ενα 'Οχι' πιεζοντας το αντιστοιχο εικονιδιο'.
Αυτο δεν ηταν καλο σημαδι, της το υπενθυμιζε εντονα ενα σφιξιμο που ενοιωθε στο στομαχι. 
Παρ' ολα αυτα υπακουσε ακολουθωντας τις οδηγιες που της ειχαν δοθει. Οι ερωτησεις ηταν αρκετες, αλλες της φανηκαν σχετικες, αλλες εμοιαζαν να μην εχουν νοημα. Στην τελευταια σταθηκε αρκετη ωρα διαβαζοντας την μην μπορωντας να καταλαβει τι εννοουσε.
-'Ειχες ποτε οποιαδηποτε σχεση, αναμιξη η επαφη με την Αλικη Κουστωδια' ?
Αν ειχε επιλογη 'Δεν ξερω τι ειναι αυτο' θα την επελεγε διχως δευτερη σκεψη μα εδω περιοριστηκε στο να πατησει το 'Οχι'. Η οθονη εσβησε κι επανηλθε αμεσα.
                    =================================
-'Οι απαντησεις σας ελεγχονται. Παρακαλεισθε να μην σβησετε την οθονη σας'.
Αυτο το μηνυμα πανω στην οθονη ηταν αρκετο να την πανικοβαλλει. Κατι ειχε συμβει, καποιο λαθος υπηρχε στην αναρτηση. Τι και ποιο ηταν η ποιον αφορουσε και τι συνεπειες θα ειχε της ηταν αγνωστο κι αυτο ακριβως το γεγονος αρχισε να την δηλητηριαζει. Εριξε μια ματια στην αναρτηση της και σοκαριστηκε. Οση ωρα απαντουσε στις ερωτησεις κανεις απο τους Υποστηρικτες της δεν ειχε επιστρεψει. Ο μονος που μπορουσε να δικαιολογησει την υπαρξη της πια ηταν η ιδια αν και φοβοταν πως η βαρυτητα των λογων της πρεπει να ειχε εκμηδενιστει. Ολα ειχαν χαθει εξ' αιτιας μιας φωτογραφιας. Οι παντες την ειχαν αποκηρυξει, ολοι ειχαν φροντισει ν' απομακρυνθουν απο το πλοιο που εμπαζε νερα κι εμοιαζε πως θα βουλιαζε. Συνειδητοποιησε γρηγορα πως δεν ειχε νοημα πλεον ν' ασχολειται με την φωτογραφια. Η ζημια ειχε γινει, τωρα ειχε στρεψει ολη της την προσοχη στην οθονη του σαλονιου περιμενοντας κατι να γινει. Ενας παγωμενος φοβος ηταν πια το μονο που της κρατουσε συντροφια.
                ==================================
Ξαφνικα στην οθονη εμφανιστηκε σε διπλο παραθυρο η φωτογραφια της και μια αντιστοιχη, αρκετα παλια και καπως ξεθωριασμενη. Ενα αορατο χερι ειχε αρχισει να μεγενθυνει σημεια και των δυο φωτογραφιων ενω στην κατω μερια της οθονης εμφανιστηκαν φρασεις.
-'Αριστερα το τοπιο της αναρτησης, δεξια το ιδιο τοπιο. Σ' αυτον ακριβως τον τοπο η Αλικη Κουστωδια ειχε κηρυξει ενοπλο αγωνα εναντιον της Ανωτατης Ελεγκτικης Εξουσιας. Στην αριστερη φωτογραφια η επιλογη του ενδυματος ειναι ενα κοκκινο ρουχο, δεξια το λαβαρο της Αλικης Κουστωδιας, μια κοκκινη σημαια. Στην αριστερη φωτογραφια τα δαχτυλα του δεξιου χεριου σχηματιζουν ενα 'V', στην δεξια φωτογραφια το ιδιο ακριβως συμβολο χρησιμοποιουσε ο ηγετης των παρανομων. Υπαρχουν επιπλεον στοιχεια που ακομα εξεταζονται. Σε 20 λεπτα μια ομαδα καταστολης θα βρισκεται εκει για να σας οδηγησει στα κεντρικα για περαιτερω εξετασεις. Μην απομακρυνθειτε απο τον χωρο σας και ακολουθηστε την ομαδα πειθηνια κι υπακουα. Καθε αποπειρα αντιστασης θα τιμωρηθει αυστηρα'.
                   ===============================
Η οθονη ειχε σβησει και το μονο που ειχε μεινει ηταν ενα ψηφιακο '20' που βαδιζε σταθερα προς τον μηδενισμο. Ολα ηταν διαβολεμενες συμπτωσεις, το κεφαλι της κοντευε να σπασει.
Το τοπιο το ειχε ανασυρει απο το Χαοτικο Διαδικτυο, κατι που της ειχε συστησει ενας γνωστος. Πως μπορουσε ποτε να διανοηθει η να ξερει τι ηταν ακριβως ?
Το κοκκινο φουστανι. Μα η απηχηση των αναρτησεων της καθε φορα που χρησιμοποιουσε κοκκινο χρωμα ειχε τουλαχιστον 30% μεγαλυτερη ανταποκριση. Το χερι ? Αυτο κι αν ηταν. Δεν εκανε καποιο σημα, απλα τα κλαδια ενος δενδρου μπροστα δεξια της εκρυβαν τα υπολοιπα τρια δαχτυλα. Ηταν ολα συμπτωσεις, λαθη. Θα τα εξηγουσε και θα καταλαβαιναν. Το μονο που δεν μπορουσε να φανταστει το πρωι που ξυπναγε ηταν πως θα βρισκοταν υποπτη εναντιον του καθεστωτος. Κοιταξε το ψηφιακο ρολοι που μηδενιζε εκεινη την στιγμη. Την ιδια στιγμη ακουσε ηχους πισω απο την εξωπορτα. Σηκωθηκε σφιγγοντας το τηλεχειριστηριο με δυναμη πανω της και καρφωσε τα ματια στην πορτα.
                    =================================
-'Ελεξτε αν υπαρχει αλλος εδω μεσα ' ειπε ο επικεφαλης σε δυο απο τους αντρες του 'κι εσεις θα ερθετε μαζι μας' ειπε απευθυνομενος στην πανικοβλητη κοπελα.
-'Ακουστε' ειπε με σπασμενη φωνη 'εχει γινει λαθος. Να σας δειξω'...
-'Εμεις απλα πρεπει να σας παρουμε μαζι' εκανε ο επικεφαλης αδιαφορωντας.
-'Μα αφηστε με να σας δειξω' επεμενε η υποπτη κανοντας ταυτοχρονα μια κινηση προς την οθονη. Οι μαζικες βολες των λειζερ την βρηκαν καταστηθα και την εριξαν στο πατωμα.
-'Εδω ομαδα καταστολης. Το υποκειμενο τερματιστηκε μετα απο αποπειρα επιθεσεως. Παρακαλουμε οπως ενεργησετε αναλογως' ειπε στον ασυρματο ο επικεφαλης της ομαδας.
-'Παραμεινατε στο χωρο μεχρι να ερθει ομαδα περισυλλογης' ηταν η απαντηση.
Ο επικεφαλης πλησιασε την νεκρη κοπελα. Γονατισε κι απεσπασε απο το δεξι χερι της το φονικο οπλο με το οποιο ειχε προσπαθησει να τους απειλησει. 
Οσο απειλητικο η φονικο οπλο μπορουσε να ειναι ενα απλο τηλεχειριστηριο οθονης. 








                                                                ΤΕΛΟΣ

    

                              Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ










                                                  
                          ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19









Τις παλιες μερες θα ειχε σιγουρα κινηθει διαφορετικα, ομως οι παλιες μερες ηταν παρελθον κι ετσι ειχε επιλεξει εναν διαφορετικο τροπο προσεγγισης. Για λογους που ακομα δεν ειχε ξεκαθαρισει στο μυαλο του ειχε αποφασισει πως επρεπε πρωτα να δωσει το δικαιωμα εκουσιας υποταγης και να διαφοροποιουσε την σταση του μονο αν η απαντηση που θα εισεπραττε δεν ηταν ταυτοσημη με τις επιθυμιες του. Ετσι ακολουθησε ολες τις οδηγιες που του ειχαν δοθει για την προσεδαφιση και συνεχισε να παραμενει μεσα στα πλαισια που ηταν προκαθορισμενα απο την O.A.A. Τον οδηγησαν σ' ενα τεραστιο χωρο υποδοχης οπου θα παρεμενε μεχρι αυτος που αναζητουσε θα ηταν διαθεσιμος. Η αναμονη του εδωσε την ευκαιρια να επεξεργαστει καποιες απο τις σκεψεις του σχετικα με την εκβαση της επικειμενης συναντησης. Δεν ειχε καμια αμφιβολια ως προς το τελικο συμπερασμα, απλα δεν μπορουσε ακομα να ξερει ποιος θα ηταν ο τροπος με τον οποιο αυτο το αποτελεσμα θα μπορουσε να επιτευχθει. Ενα σαρδονιο χαμογελο εκανε την εμφανιση του στο προσωπο του κι εγκατασταθηκε εκει για τα καλα.
                    ================================
-'Οχι κυριε, δεν εχει ραντεβου, απλα λεει πως εχει ερθει απο μακρια για κατι σημαντικο και πως ειναι αναγκη να σας δει. Ειναι στην υποδοχη και περιμενει'.
-'Πως ειπες τ' ονομα του παλι' ?
-'Μετγκον κυριε. Αλλα ουτε το ονομα ουτε η φυσιογνωμια του μου ειναι γνωστα'.
-'Και λεει πως ειναι για κατι σημαντικο' ?
-'Μαλιστα κυριε, ετσι λεει'.
Εμεινε για λιγο σκεπτικος ψαχνοντας τους διαδρομους της μνημης του για καποιο στοιχειο που θα μπορουσε να τον βοηθησει αλλα δεν προεκυψε τιποτα.
-'Καλως' ειπε στο τελος. 'Πες του να περασει και Ιζα...φροντισε να βρισκονται απ' εξω οι αντρες της ασφαλειας για παν ενδεχομενο. Ενταξει' ?
-'Μαλιστα κυριε' απαντησε η κοπελα. 'Κατι αλλο' ?
Το νευμα που της εκανε δηλωσε ξεκαθαρα πως δεν χρειαζοταν κατι αλλο. 
                        =============================
Η μορφη που μολις ειχε μπει στο γραφειο του του ηταν παντελως αγνωστη μα δεν ηταν αυτο που του ξεσηκωσε ενα πρωτογνωρο αισθημα ανησυχιας. Ηταν ο τροπος που ειχε μπει, ο τροπος που μελετουσε τον περιγυρο σαν να ηταν ενα μερος που του ανηκε και η αυτοπεποιθηση που εξεμπεμπε ολογυρα σαν να ηταν αυτος το αφεντικο εκει περα. 
-'Δεν εχω πολυ χρονο στην διαθεση μου' ξεκινησε προσπαθωντας να παρει το πανω χερι εξ' αρχης. 'Η γραμματεας μου μου ειπε πως προκειται για κατι σημαντικο, αυτος ειναι και ο λογος που σε δεχτηκα ετσι. Φροντισε να εισαι συντομος και περιεκτικος . Μετγκον ειπαμε' ?
Ο Μετγκον τον κοιταξε και χαμογελασε συγκαταβατικα.
-'Μετγκον, ναι' απαντησε. 'Καταλαβαινω κι εκτιμω που με δεχτηκες αμεσα Λειτον'.
-'Πως ξερεις τ' ονομα μου' ? εκανε εκπληκτος ο Λειτον.
Αντι απαντησεως ο Μετγκον καθισε στην πολυθρονα απεναντι απο τον Λειτον.
-'Θα ειμαι οσο πιο συντομος μπορω' ειπε κοιτωντας τον Λειτον στα ματια.
                         ===============================
-'Χρειαζομαι ολα αυτα που υπαρχουν εδω. Το προσωπικο, τις εγκαταστασεις, τα σκαφη, τις υποδομες, ολα οσα αποτελουν την O.A.A. Θα χρειαστω κι εσενα που τα εχεις δημιουργησει και μεχρι προσφατα ηλεγχες και διηυθηνες. Γιατι απο δω και περα οι εντολες θα προερχονται απο μενα κι εσυ απλα θα πρεπει να φροντιζεις να εκτελουνται αμεσα και σωστα. Πιστεψε με, αυτη ειναι μια συνεργασια απο την οποια ωφελημενοι θα βγουμε και οι δυο. Και πιστεψε ακομα πως αυτη ειναι και η μοναδικη επιλογη που εχεις'.
Αταραχος ο Λειτον εγειρε ακομα πιο πολυ μεσα στην καρεκλα του γραφειου του.
-'Εμφανιζεσαι εδω απο το πουθενα, πετας ενα ονομα αγνωστο και το μονο που εχεις να δηλωσεις ειναι πως ηρθες να γινεις το αφεντικο της O.A.A. Κανονικα για τον χρονο που μου σπαταλησες αδικα θα επρεπε να βαλω την ασφαλεια να σε τσακισει στο ξυλο, ομως θα το παραβλεψω λογω της διασκεδασης που μολις μου προσφερες. Εν αντιθεσει με μενα εσυ εχεις δυο επιλογες. Φευγεις μονος σου η το φροντιζω εγω αυτο' ειπε ο Λειτον.
                       ==================================
Η αηχη εντολη που δοθηκε με το απλο πατημα ενος κουμπιου εκτελεσθηκε αμεσως με την εμφανιση πεντε αντρων ασφαλειας που φροντισαν να παραταχθουν ημικυκλικα πισω απο την καρεκλα που καθοταν ο Μετγκον αναμενοντας σιωπηλοι περαιτερω εντολες. Ο Λειτον θεωρησε τον αριθμο υπερβολικο, δυο απο τους αντρες του ηταν αρκετοι για ν' απομακρυναν τον αναιδη που εξακολουθουσε να καθεται απεναντι του κοιτωντας τον στα ματια. Εκανε ενα νευμα με το χερι του σαν να ελεγε 'πεταξτε τον εξω' και σταυρωσε τα χερια του ετοιμος ν' απολαυσει το θεαμα. Δικαιωθηκε. Τετοιο θεαμα δεν ειχε δει ποτε ξανα πριν στη ζωη του.
Ο Μετγκον σηκωθηκε απο την καρεκλα και στραφηκε προς την ασφαλεια αναμενοντας στωικα την πρωτη κινηση εναντιον του. Ο τολμηρος που δοκιμασε αρχικα να τον εξαναγκασει να βγει απο την αιθουσα δεν καταλαβε τιποτα απ' οτι συνεβη. Σχετικα με την ταχυτητα ανταποκρισης του Μετγκον ο αντρας εμοιαζε σαν να ειχε κινηθει σε αργη κινηση, οποτε και η καταληξη της συγκεκριμενης επιθεσης αναποφευκτα ηταν διαφορετικη απο το αναμενομενο.
                       ================================
Το αγγιγμα, γιατι πιοτερο αγγιγμα ηταν παρα χτυπημα, με την ανοιχτη παλαμη του Μετγκον στο ηλιακο πλεγμα του αντρα ειχε αποτελεσμα δυσαναλογο της εντασης του χτυπηματος. Ο αντρας τιναχτηκε πισω, σηκωθηκε καμποσα μετρα στον αερα, σταματησε μ' εναν ανατριχιαστικο γδουπο στον βορειο τοιχο του δωματιου και σωριαστηκε στο πατωμα τσακισμενος. Οση ωρα ακομα ταξιδευε στον αερα ο Μετγκον ειχε ηδη βρεθει απεναντι στους εναπομειναντες τεσσερις που ειχαν πληρως αιφνιδιαστει. Με μια αερινη κινηση περασε αναμεσα τους πριν κανεις τους προλαβει ν' αντιδρασει φροντιζοντας οι αγκωνες του να συναντησουν τις καρωτιδες των δυο που βρισκονταν αριστερα και δεξια του. Σαν κεραυνοπληκτοι, αδειοι απο καθε ικμαδα δυναμης που θα μπορουσε να τους κρατησει ορθιους, επεσαν με την σειρα τους στο πατωμα αναισθητοι. Οι δυο που ακομα βρισκονταν σε καθετη θεση προλαβαν μονο να ριξουν μια κλεφτη ματια ο ενας στον αλλον σαν ν' αναζητουσαν μια εξηγηση για οτι ειχε συμβει. Αυτη η ματια ηταν και το μονο που καταφεραν.
                         ==============================
Δυο διδυμα χτυπηματα ακριβως πανω απο την μυτη, εκει που εσμιγαν τα φρυδια τους, ηταν υπεραρκετα για να τους φερουν στην ιδια κατασταση με τους υπολοιπους. Λιποθυμους, διχως να εχουν καταφερει ουτε καν μια αποπειρα χτυπηματος, και πεσμενους στο πατωμα.
Ο Μετγκον στραφηκε προς τον αποσβολωμενο Λειτον.
-'Αν δεν υπαρχει συνεχεια στο αστειο καλα θα κανεις ν' ακουσεις και τα υπολοιπα που εχω να σου πω γιατι απο δω και περα δεν θ' ανεχτω καμια ανυπακοη η λαθος'.
-'Ποιος...ποιος εισαι' ? μουρμουρισε ο Λετον. 'Τι θελεις απο μενα' ?
Ο Μετγκον μπορουσε να γευτει τον φοβο του Λειτον που ειχε γεμισει ασφυκτικα την αιθουσα.
-'Θα μαθεις οτι χρειαζεται, τιποτα περισσοτερο. Προς το παρον θα ηθελα να δοκιμασω την ανεση αυτης της καρεκλας' προσθεσε ενω ταυτοχρονα εδειχνε με το χερι του την πολυθρονα που καθοταν ο Λειτον. 'Εξ αλλου, απο αυτην τη στιγμη ειναι δικη μου' συμπληρωσε. Ο Λειτον απλως παραμερισε διευκολυνοντας τον να κατσει στην μεχρι πριν λιγο δικη του πολυθρονα.
                    =============================
-'Λοιπον ? Τι νεα υπαρχουν' ? ρωτησε με αγωνια ο Φορνακ.
-'Φαινεται πως ολα πηγαινουν μια χαρα' απαντησε ο Κρουξ χαμογελωντας. 'Ο Καγιαο και ο Ντρισμπειν τους ανακαλυψαν στον Γκαβαρντα. Χρησιμοποιωντας λιγη ανορθοδοξη πειθω καταφεραν να μαθουν τους τελικους προορισμους τους' προσθεσε.
-'Δηλαδη' ? εκανε η Ζαγκιτα.
-'Ο παλιοφιλος ο Γκριντλοκ εκανε την σοφη επιλογη και φροντισε να τους προμηθευσει με ολες τις απαραιτητες πληροφοριες' ειπε ο Κρουξ.
-'Ο Γκριντλοκ ? Ειναι ακομα εκει το φιδι το κολοβο' ? εκανε ο Μινκαρ.
-'Απ' οτι φαινεται' ειπε ο Κρουξ. 'Που αλλου θα μπορουσε  να παει εξ αλλου' ?
-'Γκριντλοκ' εκανε μονολογωντας η Τζαρχαντ 'η σταθερη αξια του Γκαβαρντα' προσθεσε. 
-'Και τι μαθαμε απο τον Γκριντλοκ λοιπον' ? ρωτησε ο Μπελεμ.
-'Ολα οσα χρειαζοταν να γνωριζουμε' απαντησε ο Κρουξ.
                             ==============================
-'Ο Ριγκελ και η Βεγκατριξ, αυτη τη στιγμη που μιλαμε, ειναι καθ' οδον για τον Σογκιλ, ο Νεκαρ με τον Μερανγκ οδευουν προς τον Ζιγκετ ενω ο Τιλ εχει μαλλον κατασταλαξει στον Ρουγκαν. Αν καταλαβαν καλα ο Καγιαο με τον Ντρισμπειν εχει εκει καποιους συγγενεις' ειπε ο Κρουξ. 'Διολου ασχημα' προσθεσε.
-'Ο Ελ, ο Γκραφ και ο Κουλσακ' ? ρωτησε απορημενος ο Μινκαρ.
Ο Κρουξ κουνησε αρνητικα το κεφαλι.
-'Δεν υπαρχει καμια πληροφορια γι αυτους, ειπε 'δεν βρισκονται μαζι με τους υπολοιπους'.
Για λιγο υπηρξε μια βραχεια σιωπη που εσπασε καποια στιγμη ο Μπελεμ.
-'Ποιο ειναι το σχεδιο απο δω και περα Κρουξ' ?
-'Το σχεδιο, ναι' εκανε μονολογωντας ο Κρουξ. 'Λοιπον, θα κινηθουμε βαση των οσων γνωριζουμε μεχρι στιγμης' ειπε. 'Σιγουρα καποιος απ' ολους αυτους θα ξερει να μας πει που βρισκονται και οι υπολοιποι' προσθεσε.
                          ================================
-'Ο Καγιαο με τον Ντρισμπειν θ' ακολουθησουν τον Νεκαρ με τον Μερανγκ, η Τριξ κι ο Ριγκελ ειναι δουλεια για τον Μπελεμ και την Ζαγκιτα κι εγω με την Τζαρχαντ θα κυνηγησουμε τον Τιλ. Εσυ Μινκαρ με τον Φορνακ θα μεινετε εδω μεχρι την ελευση του Ζοργκ. Μολις ερθει θα μας ειδοποιησετε και θα μαθετε τι πρεπει να κανετε στην συνεχεια. Θελω να σας θυμισω πως η διαχειριση και αντιμετωπιση ειναι στην διακριτικη ευχερεια σας αλλα δεν θελω να ριψοκινδυνεψετε για κανεναν λογο. Αν ζορισουν τα πραγματα μην σκεφτειτε δυο φορες. Ζωντανοι η νεκροι ειναι αδιαφορο, απλα πρεπει ν' 'αποσυρθουν' απο την κυκλοφορια. Θυμηθειτε την συμφωνια μας με τον Ρεντεν. Επισης φροντιστε να μαθετε πριν προχωρησετε σε οποιαδηποτε μη αναστρεψιμη κινηση την τυχη των υπολοιπων. Στην συμφωνια συμπεριλαμβανονται κι αυτοι, οπως θυμαστε. Υπαρχουν ερωτησεις' ? 
Οσο προβληματισμενοι και να εδειχναν ολοι τους κανεις δεν ειχε κατι να ρωτησει.
-'Ωραια' κατεληξε ο Κρουξ. 'Μην χανουμε χρονο λοιπον, ξεκιναμε'.