NIKOLAOS TSOKARIS
ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ
-'Κι αυτα εδω κυριοι ειναι τα τελικα σχεδια' ειπε ο Κολιν Ντισεντ ανοιγοντας ταυτοχρονα ενα τεραστιο χαρτη που κατελαβε σχεδον ολο το μηκος και το πλατος του εβενινου τραπεζιου. 'Τα παντα βρισκονται εδω, αναλυτικα κι επεξηγηματικα' προσθεσε μ' ενα τονο υπερηφανιας στην φωνη κι ενα αδιορατο χαμογελο σιγουρης επιτυχιας να μισοδιαγραφεται στο προσωπο του.
Οσοι βρισκονταν περιμετρικα του τραπεζιου σηκωθηκαν απο τις καρεκλες τους κι εσκυψαν μπροστα για ν' αποκτησουν καλυτερη γωνια θεασης του χαρτη. Λιγα λεπτα μετα ειχαν κατσει παλι πισω στις θεσεις τους στρεφοντας το βλεμμα στον Κολιν.
-'Οτι ερωτησεις εχετε η αποριες' ειπε ο τελευταιος 'τωρα ειναι η ωρα να τις εκφρασετε'.
-'Υπαρχουν καποια πραγματα που πρεπει να μας ενημερωσεις αναλυτικα Κολιν' ειπε ενας απο τους κουστουματους του τραπεζιου. 'Κοστολογιο, χρονος αποπερατωσης, τυχον θεματα με τους ιθαγενεις, χρονικη αποσβεση κεφαλαιου, εκτιμωμενα μελλοντικα κερδη, καταλαβαινεις'.
-'Φυσικα' απαντησε ο Κολιν και το χαμογελο κερδισε εμβαδον στο προσωπο του. Ν' αρχισω' ?
==================================
Η μεγαλη φιλοδοξια της Ντεβαστειτινγκ Κορπ ηταν να δημιουργησει μια αντιστοιχη Σιλικον Βαλει στην Ν. Αμερικη. Πεντε χρονια προσπαθουσε ν' αποσπασει την κυβερνητικη αδεια για την δημιουργια αυτου του φιλοδοξου σχεδιου βορειοανατολικα του Ορινοκου και πεντε χρονια επεφτε συνεχως σε ανυπερβλητα εμποδια. Ολα αυτα μεχρι την στιγμη που ο Κολιν Ντισεντ ανελαβε την θεση του διευθυνοντος συμβουλου. Κανεις δεν ηξερε τι ακρες και μεσα ειχε χρησιμοποιησει για να επιτυχει μεσα σε οκτω μηνες εκει που οι προηγουμενοι αποτυγχαναν παταγωδως αλλα λιγο τους ενδιεφερε. Το μονο που ενδιεφερε ηταν πως η αδεια ειχε δοθει, οι μελετες ειχαν καταστρωθει επιμελως και απεμενε ενα τελευταιο μικρο κι ασημαντο εμποδιο που επρεπε να υπερκεραστει για να εμπαινε μπροστα το σχεδιο. Αυτο το εμποδιο ηταν η υπαρξη των Μουντρενος, μια φυλη ιθαγενων τριακοσιων ψυχων που ζουσαν ακριβως στο σημειο που θα επρεπε ν' ανεγερθουν οι προβλεπομενες κτιριακες εγκαταστασεις. Μα με τον Κολιν μαζι τους ολοι ηταν σιγουροι πως κι αυτο το εμποδιο συντομα θα ηταν παρελθον.
==================================
Ο Κολιν ηξερε πως η πρωτη συναντηση με την αντιπροσωπεια των Μουντρενος ηταν και η σημαντικοτερη. Αν τους επειθε με την πρωτη ολα θα κυλουσαν ομαλα. Αν χρειαζοταν δευτερη η τριτη συναντηση μαζι τους ισως αυτο τον εβγαζε εξω απο το χρονοδιαγραμμα του. Αυτο ηταν ηταν κατι που παση θυσια ηθελε ν' αποφυγει. Ετσι αποφασισε να παιξει ολα τα χαρτια του στην πρωτη συναντηση. Επι δυο ωρες ανελυε και παρεθετε επιχειρηματα σε τρεις ανεκφραστους αντρες απεναντι του προσπαθωντας να τους πεισει πως το να εγκατελειπαν το μερος που ζουσαν ηταν προς οφελος ολων. Των ιδιων, της κυβερνησης, του τοπου γενικα. Ειχε μολις τελειωσει την επιχειρηματολογια του και τωρα ανεμενε αντιδρασεις.
Η εκφραση 'πεφτω απο τα συννεφα' ηταν φτηνη για να περιγραψει την κατασταση οταν τελειωσαν να μιλανε οι τρεις αντρες. Ειχαν συμφωνησει σε ολα. Ειχαν αποδεχτει τα παντα, δεν ειχαν ουτε μια αντιρρηση σε οτι ειχε προτεινει ο Κολιν. Ηταν η πιο ευκολη συμφωνια που ειχε κλειστει ποτε και την ειχε πετυχει εκεινος, ο Κολιν Ντισεντ.
=============================
Δεν υπηρχε χρονος για χασιμο. Η περιοχη που επρεπε ν' αποψιλωθει απο το αχανεστατο δασος ηταν τεραστια και μονο με συνεχη, σκληρη δουλεια αυτο θα μπορουσε να επιτευχθει μεσα στο χρονικο οριο των τριων μηνων που ειχε θεσει ο Κολιν. Πανακριβα μηχανηματα, υψηλοι μισθοι στους εργατες και απροσκοπτη παρακολουθηση των εργασιων ηταν τα εχεγγυα για την εγκαιρη ολοκληρωση του αφανισμου του παρθενου εκεινου δασους. Υπηρχε πολλη δουλεια που επρεπε να γινει μετα την αποψιλωση και ο Κολιν δεν ηθελε χρονοτριβες. Ειχε θεσπισει καθημερινη ενημερωση απο τους επιστατες για την προοδο των εργασιων ουτως ωστε να μπορει να εχει τον ελεγχο των εξελιξεων. Ο ιδιος δεν σκοπευε να παραστει παρα μονο οταν το εργο θα ειχε ολοκληρωθει, οποτε το να γνωριζει ακριβως την προοδο του εγχειρηματος ηταν σημαντικοτατη. Ετσι, οταν δυο εβδομαδες αργοτερα, ελαβε ενα μηνυμα στο ηλεκτρονικο ταχυδρομειο του απο εναν απο τους επιστατες, αμεσως μετα το σουφρωμα των φρυδιων, ηξερε πως επρεπε να εποικοινωνησει τηλεφωνικα μαζι του για να μαθει λεπτομερεις.
==================================
Το πρωτο πραγμα που σκεφτηκε μολις ακουσε οτι ειχε να του πει ο επιστατης ηταν πως ολοι εκει δεν εστεκαν καλα στα μυαλα τους. Ρωτησε ξανα και ξανα για επιβεβαιωση και η απαντηση ηταν παντα η ιδια. Απο τον τονο της φωνης του επιστατη ειχε συμπερανει πως ηταν απολυτα νηφαλιος, λιγο ταραγμενος και μπερδεμενος μα σιγουρα οχι τρελος. Του πηρε μιση ωρα με το ελικοπτερο της εταιρειας να βρεθει στον τοπο των εργασιων.
-'Πες μου παλι τι ακριβως συμβαινει' ειπε στον επιστατη σε εντονο υφος.
Ο τελευταιος ανοιξε ενα σχεδιο γεματο σημειωσεις και μαρκαρισματα.
-'Ξεκινησαμε απο εδω και προχωρησαμε συμφωνα με το σχεδιο' ειπε. 'Αφου καθαρισαμε 4 περιπου μιλια εκτασης συνεχισαμε βαση σχεδιου αφηνοντας πισω μια ομαδα τελικης εκκαθαρισης. Δυο μερες μετα σηκωθηκαν το πρωι και το δασος ηταν εκει, ανεπαφο στην θεση του, σαν να μην ειχαμε κοψει ουτε μια ριζα. Το πιο περιεργο απ' ολα ειναι πως η αισθηση που ειχαν ηταν πως το δασος ειχε διπλασια πυκνοτητα απο εκεινη οταν ξεκινησαμε'.
=================================
-'Το ειδες εσυ με τα ματια σου' ? ρωτησε καχυποπτα ο Κολιν.
-'Φυσικα' απαντησε αμεσα ο επιστατης. 'Μεσα σ' ενα βραδυ το δασος ειχε ξαναφυτρωσει και οντως εμοιαζε πολυ πιο πυκνο απο το αρχικο'.
Ο Κολιν εκανε ενα νοημα στον επιστατη να βγει απο το παραπηγμα στο οποιο βρισκονταν. Το μυαλο του εψαχνε μια λογικη εξηγηση για οτι ειχε ακουσει κι οσο περισσοτερο το σκεφτοταν τοσο κατεληγε στο συμπερασμα πως επρεπε ν' αρχισει τις απολυσεις. Αυτοι οι ανθρωποι ηταν οκνηροι και φυγοπονοι, επρεπε αμεσα ν' αντικατασταθουν. Οι εξελιξεις τον προλαβαν.
Αλλοι δυο επιστατες, σε διαφορετικα σημεια, εστειλαν τις ιδιες ακριβως αναφορες. Οχι, εδω κατι αλλο συνεβαινε, δεν μπορει ολοι να ηταν συννενοημενοι να ξεφουρνιζουν τετοιες απιθανοτητες. Επρεπε να παει ο ιδιος να δει με τα ματια του.
Το μονο που καταφερε ηταν να διαπιστωσει πως οτι του ελεγαν ηταν η αληθεια. Με καποιο ανεξηγητο τροπο το δασος ξαναφυτρωνε λιγες μερες μετα που ειχαν αφησει την περιοχη.
=================================
Σαν να μην εφτανε ολος αυτος ο παραλογισμος που ζουσε ηδη ειχε ν' αντιμετωπισει ακομα ενα προβλημα, ευτυχως αυτο σε φυσιολογικα επιπεδα. Η φρουρα ασφαλειας που υπηρχε ειχε αναγκαστει να εξοντωσει μερικους ιαγουαρους που ειχαν πλησιασει επικινδυνα τις εγκαταστασεις. Αυτο ομως δεν εμοιαζε να πτοει τους υπολοιπους που εκαναν την εμφανιση τους σε ολο και μεγαλυτερους αριθμους, διχως ευτυχως να εχουν προβει σε καποιο ειδος επιθεσης μεχρι στιγμης. Αυξησε την φρουρα ασφαλειας κι εδωσε εντολη να εξοντωνεται καθε αιλουροειδες που εκανε την εμφανιση του κοντα στον τοπο εργασιων. Το μεγαλο προβλημα ομως εξακολουθουσε να υφισταται. Τι συνεβαινε με το δασος ?
Η επισκεψη που εκανε στους Μουντρενος, που ειχαν μετοικησει πια σε νεο τοπο, δεν βοηθησε καθολου. Η ιδια απαθεια στα προσωπα τους οση ωρα τους ανελυε τα συμβαντα, καμια διαθεση βοηθειας εκ μερους τους, ετσι γρηγορα εγκατελειψε την προσπαθεια κι επεστρεψε στο σημειο που συνεχιζονταν τα εργα. Ουδεμια αλλαγη ειχε επελθει.
=================================
Ηταν βυθισμενος στις σκεψεις του ως προς το αντικτυπο που θα ειχε ολη αυτη η κατασταση στο διοικητικο συμβουλιο της Ντεβαστειτινγκ Κορπ οταν ακουσε την σειρηνα συναγερμου να ηχει. Βγαινοντας απο το παραπηγμα του ενημερωθηκε για το προβλημα.
Οι σκοποι ειχαν εντοπισει μια αγελη τουλαχιστον πενηντα ιαγουαρων σε αποσταση διακοσιων μετρων που εμοιαζαν ετοιμοι να κινηθουν απειλητικα. Ολα τα οπλα που υπηρχαν μοιραστηκαν και ολοι ανεμεναν την επιθεση. Οταν αυτη ολοκληρωθηκε τουλαχιστον 30 αιλουροειδη ηταν νεκρα ενω οι απωλειες στο στρατοπεδο του Κολιν ηταν 6 εργατες. Η επομενη μερα ηταν περιεργη για ολους, ειδικα για τον Κολιν που πλεον ενοιωθε μια απροσδιοριστη ανησυχια.
Το επομενο βραδυ η αγελη των ιαγουαρων επιτεθηκε ξανα και ολοι ορκιζονταν πως ηταν πολυ περισσοτεροι απο την προηγουμενη επιθεση τους. Μα ποσοι ηταν πια οι καταραμενοι ?
Τρεις μερες μετα ο Κολιν ειχε απομεινει με 14 εργατες ενω οι ιαγουαροι, μ' εναν προχειρο υπολογισμο, ξεπερνουσαν τους διακοσιους. Ο Κολιν ειχε πια πανικοβληθει.
=================================
Ειχαν απομεινει τρεις ολοι κι ολοι, διχως πυρομαχικα και με μια ορδη ιαγουαρων να πλησιαζουν αργα μα σταθερα προς το μερος τους. Το τελευταιο πραγμα που περασε απο το μυαλο του Κολιν την στιγμη που το αιλουροειδες εσκιζε την καρωτιδα του με τα νυχια του ηταν η απορια που θα ειχε η ομαδα ενισχυσης που ειχε ζητησει μεσω ασυρματου οταν τους εβρισκε την επομενη ολους νεκρους. Με το αιμα του να βαφει τα παντα γυρω του επεσε νεκρος στο εδαφος.
Με τους τρεις τελευταιους κατασπαραγμενους και νεκρους οι ιαγουαροι δεν ειχαν αλλο λογο παραμονης εκει. Εξαφανιστηκαν σαν τα φαντασματα μεσα στο σκοταδι.
Λιγες δεκαδες χιλιομετρα πιο μακρια μια ομαδα Μουντρενος, καθισμενοι στο εδαφος εψελναν ακαταληπτες προσευχες εχοντας στην μεση ενα μικρο πηλινο ειδωλιο ενω οι υπολοιποι, αμιλητοι, σαν να βρισκονταν σε καποιο ειδος εκστασης παρακολουθουσαν απο μικρη αποσταση.
Η τελετουργια, γνωστη μονο στους ιδιους, θα κρατουσε ολο το βραδυ αφου αυτο απαιτουσαν οι ευχαριστιες στον Κατζιρο, τον θεο προστατη τους.
==================================
Οσο αποκρουστικο ηταν το ειδωλιο που απεικονιζε τον Κατζιρο αλλο τοσο αποτελεσματικο ηταν. Συνδυαζοντας με τον πλεον βδελλυρο τροπο στοιχεια της χλωριδας και της πανιδας ηταν το πλασμα που λατρευαν σαν θεο οι Μουντρενος εδω κι εκατονταδες χρονια. Παντα κρατουσε την αρχικη υποσχεση που ειχε δωσει στους πρωτους Μουντρενος. Καθε τι ζωικο η φυτικο που πεθαινε απο βιαιο θανατο επανερχοταν στην ζωη μετα την παρελευση λιγων ημερων. Κι αυτο δεν ηταν ολο. Για καθε δεντρο που κοβοταν και πεθαινε δυο φυτρωναν, για καθε ζωο που δολοφονουνταν δυο πανομοιοτυπα επεστρεφαν απο την χωρα των νεκρων. Σε μικρο χρονικο διαστημα ολα θα ειχαν επανελθει στην κατασταση που βρισκονταν πριν την ελευση της Ντεβαστειτινγκ Κορπ και μαλιστα σε διπλασιο ποσοστο απο το αρχικο κι ετσι θα γινοταν καθε φορα που καποιος επιβουλευοταν την περιοχη τους. Το μονο που ελειπε ηταν οι ιδιοι οι Μουντρενος που ειχαν εξαναγκαστει να μετοικησουν. Επρεπε ν' αρχισουν να μαζευουν τα πραγματα τους, ηταν μεγαλη η διαδρομη της επιστροφης που επρεπε να διανυσουν.
ΤΕΛΟΣ
ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ
-'Κι αυτα εδω κυριοι ειναι τα τελικα σχεδια' ειπε ο Κολιν Ντισεντ ανοιγοντας ταυτοχρονα ενα τεραστιο χαρτη που κατελαβε σχεδον ολο το μηκος και το πλατος του εβενινου τραπεζιου. 'Τα παντα βρισκονται εδω, αναλυτικα κι επεξηγηματικα' προσθεσε μ' ενα τονο υπερηφανιας στην φωνη κι ενα αδιορατο χαμογελο σιγουρης επιτυχιας να μισοδιαγραφεται στο προσωπο του.
Οσοι βρισκονταν περιμετρικα του τραπεζιου σηκωθηκαν απο τις καρεκλες τους κι εσκυψαν μπροστα για ν' αποκτησουν καλυτερη γωνια θεασης του χαρτη. Λιγα λεπτα μετα ειχαν κατσει παλι πισω στις θεσεις τους στρεφοντας το βλεμμα στον Κολιν.
-'Οτι ερωτησεις εχετε η αποριες' ειπε ο τελευταιος 'τωρα ειναι η ωρα να τις εκφρασετε'.
-'Υπαρχουν καποια πραγματα που πρεπει να μας ενημερωσεις αναλυτικα Κολιν' ειπε ενας απο τους κουστουματους του τραπεζιου. 'Κοστολογιο, χρονος αποπερατωσης, τυχον θεματα με τους ιθαγενεις, χρονικη αποσβεση κεφαλαιου, εκτιμωμενα μελλοντικα κερδη, καταλαβαινεις'.
-'Φυσικα' απαντησε ο Κολιν και το χαμογελο κερδισε εμβαδον στο προσωπο του. Ν' αρχισω' ?
==================================
Η μεγαλη φιλοδοξια της Ντεβαστειτινγκ Κορπ ηταν να δημιουργησει μια αντιστοιχη Σιλικον Βαλει στην Ν. Αμερικη. Πεντε χρονια προσπαθουσε ν' αποσπασει την κυβερνητικη αδεια για την δημιουργια αυτου του φιλοδοξου σχεδιου βορειοανατολικα του Ορινοκου και πεντε χρονια επεφτε συνεχως σε ανυπερβλητα εμποδια. Ολα αυτα μεχρι την στιγμη που ο Κολιν Ντισεντ ανελαβε την θεση του διευθυνοντος συμβουλου. Κανεις δεν ηξερε τι ακρες και μεσα ειχε χρησιμοποιησει για να επιτυχει μεσα σε οκτω μηνες εκει που οι προηγουμενοι αποτυγχαναν παταγωδως αλλα λιγο τους ενδιεφερε. Το μονο που ενδιεφερε ηταν πως η αδεια ειχε δοθει, οι μελετες ειχαν καταστρωθει επιμελως και απεμενε ενα τελευταιο μικρο κι ασημαντο εμποδιο που επρεπε να υπερκεραστει για να εμπαινε μπροστα το σχεδιο. Αυτο το εμποδιο ηταν η υπαρξη των Μουντρενος, μια φυλη ιθαγενων τριακοσιων ψυχων που ζουσαν ακριβως στο σημειο που θα επρεπε ν' ανεγερθουν οι προβλεπομενες κτιριακες εγκαταστασεις. Μα με τον Κολιν μαζι τους ολοι ηταν σιγουροι πως κι αυτο το εμποδιο συντομα θα ηταν παρελθον.
==================================
Ο Κολιν ηξερε πως η πρωτη συναντηση με την αντιπροσωπεια των Μουντρενος ηταν και η σημαντικοτερη. Αν τους επειθε με την πρωτη ολα θα κυλουσαν ομαλα. Αν χρειαζοταν δευτερη η τριτη συναντηση μαζι τους ισως αυτο τον εβγαζε εξω απο το χρονοδιαγραμμα του. Αυτο ηταν ηταν κατι που παση θυσια ηθελε ν' αποφυγει. Ετσι αποφασισε να παιξει ολα τα χαρτια του στην πρωτη συναντηση. Επι δυο ωρες ανελυε και παρεθετε επιχειρηματα σε τρεις ανεκφραστους αντρες απεναντι του προσπαθωντας να τους πεισει πως το να εγκατελειπαν το μερος που ζουσαν ηταν προς οφελος ολων. Των ιδιων, της κυβερνησης, του τοπου γενικα. Ειχε μολις τελειωσει την επιχειρηματολογια του και τωρα ανεμενε αντιδρασεις.
Η εκφραση 'πεφτω απο τα συννεφα' ηταν φτηνη για να περιγραψει την κατασταση οταν τελειωσαν να μιλανε οι τρεις αντρες. Ειχαν συμφωνησει σε ολα. Ειχαν αποδεχτει τα παντα, δεν ειχαν ουτε μια αντιρρηση σε οτι ειχε προτεινει ο Κολιν. Ηταν η πιο ευκολη συμφωνια που ειχε κλειστει ποτε και την ειχε πετυχει εκεινος, ο Κολιν Ντισεντ.
=============================
Δεν υπηρχε χρονος για χασιμο. Η περιοχη που επρεπε ν' αποψιλωθει απο το αχανεστατο δασος ηταν τεραστια και μονο με συνεχη, σκληρη δουλεια αυτο θα μπορουσε να επιτευχθει μεσα στο χρονικο οριο των τριων μηνων που ειχε θεσει ο Κολιν. Πανακριβα μηχανηματα, υψηλοι μισθοι στους εργατες και απροσκοπτη παρακολουθηση των εργασιων ηταν τα εχεγγυα για την εγκαιρη ολοκληρωση του αφανισμου του παρθενου εκεινου δασους. Υπηρχε πολλη δουλεια που επρεπε να γινει μετα την αποψιλωση και ο Κολιν δεν ηθελε χρονοτριβες. Ειχε θεσπισει καθημερινη ενημερωση απο τους επιστατες για την προοδο των εργασιων ουτως ωστε να μπορει να εχει τον ελεγχο των εξελιξεων. Ο ιδιος δεν σκοπευε να παραστει παρα μονο οταν το εργο θα ειχε ολοκληρωθει, οποτε το να γνωριζει ακριβως την προοδο του εγχειρηματος ηταν σημαντικοτατη. Ετσι, οταν δυο εβδομαδες αργοτερα, ελαβε ενα μηνυμα στο ηλεκτρονικο ταχυδρομειο του απο εναν απο τους επιστατες, αμεσως μετα το σουφρωμα των φρυδιων, ηξερε πως επρεπε να εποικοινωνησει τηλεφωνικα μαζι του για να μαθει λεπτομερεις.
==================================
Το πρωτο πραγμα που σκεφτηκε μολις ακουσε οτι ειχε να του πει ο επιστατης ηταν πως ολοι εκει δεν εστεκαν καλα στα μυαλα τους. Ρωτησε ξανα και ξανα για επιβεβαιωση και η απαντηση ηταν παντα η ιδια. Απο τον τονο της φωνης του επιστατη ειχε συμπερανει πως ηταν απολυτα νηφαλιος, λιγο ταραγμενος και μπερδεμενος μα σιγουρα οχι τρελος. Του πηρε μιση ωρα με το ελικοπτερο της εταιρειας να βρεθει στον τοπο των εργασιων.
-'Πες μου παλι τι ακριβως συμβαινει' ειπε στον επιστατη σε εντονο υφος.
Ο τελευταιος ανοιξε ενα σχεδιο γεματο σημειωσεις και μαρκαρισματα.
-'Ξεκινησαμε απο εδω και προχωρησαμε συμφωνα με το σχεδιο' ειπε. 'Αφου καθαρισαμε 4 περιπου μιλια εκτασης συνεχισαμε βαση σχεδιου αφηνοντας πισω μια ομαδα τελικης εκκαθαρισης. Δυο μερες μετα σηκωθηκαν το πρωι και το δασος ηταν εκει, ανεπαφο στην θεση του, σαν να μην ειχαμε κοψει ουτε μια ριζα. Το πιο περιεργο απ' ολα ειναι πως η αισθηση που ειχαν ηταν πως το δασος ειχε διπλασια πυκνοτητα απο εκεινη οταν ξεκινησαμε'.
=================================
-'Το ειδες εσυ με τα ματια σου' ? ρωτησε καχυποπτα ο Κολιν.
-'Φυσικα' απαντησε αμεσα ο επιστατης. 'Μεσα σ' ενα βραδυ το δασος ειχε ξαναφυτρωσει και οντως εμοιαζε πολυ πιο πυκνο απο το αρχικο'.
Ο Κολιν εκανε ενα νοημα στον επιστατη να βγει απο το παραπηγμα στο οποιο βρισκονταν. Το μυαλο του εψαχνε μια λογικη εξηγηση για οτι ειχε ακουσει κι οσο περισσοτερο το σκεφτοταν τοσο κατεληγε στο συμπερασμα πως επρεπε ν' αρχισει τις απολυσεις. Αυτοι οι ανθρωποι ηταν οκνηροι και φυγοπονοι, επρεπε αμεσα ν' αντικατασταθουν. Οι εξελιξεις τον προλαβαν.
Αλλοι δυο επιστατες, σε διαφορετικα σημεια, εστειλαν τις ιδιες ακριβως αναφορες. Οχι, εδω κατι αλλο συνεβαινε, δεν μπορει ολοι να ηταν συννενοημενοι να ξεφουρνιζουν τετοιες απιθανοτητες. Επρεπε να παει ο ιδιος να δει με τα ματια του.
Το μονο που καταφερε ηταν να διαπιστωσει πως οτι του ελεγαν ηταν η αληθεια. Με καποιο ανεξηγητο τροπο το δασος ξαναφυτρωνε λιγες μερες μετα που ειχαν αφησει την περιοχη.
=================================
Σαν να μην εφτανε ολος αυτος ο παραλογισμος που ζουσε ηδη ειχε ν' αντιμετωπισει ακομα ενα προβλημα, ευτυχως αυτο σε φυσιολογικα επιπεδα. Η φρουρα ασφαλειας που υπηρχε ειχε αναγκαστει να εξοντωσει μερικους ιαγουαρους που ειχαν πλησιασει επικινδυνα τις εγκαταστασεις. Αυτο ομως δεν εμοιαζε να πτοει τους υπολοιπους που εκαναν την εμφανιση τους σε ολο και μεγαλυτερους αριθμους, διχως ευτυχως να εχουν προβει σε καποιο ειδος επιθεσης μεχρι στιγμης. Αυξησε την φρουρα ασφαλειας κι εδωσε εντολη να εξοντωνεται καθε αιλουροειδες που εκανε την εμφανιση του κοντα στον τοπο εργασιων. Το μεγαλο προβλημα ομως εξακολουθουσε να υφισταται. Τι συνεβαινε με το δασος ?
Η επισκεψη που εκανε στους Μουντρενος, που ειχαν μετοικησει πια σε νεο τοπο, δεν βοηθησε καθολου. Η ιδια απαθεια στα προσωπα τους οση ωρα τους ανελυε τα συμβαντα, καμια διαθεση βοηθειας εκ μερους τους, ετσι γρηγορα εγκατελειψε την προσπαθεια κι επεστρεψε στο σημειο που συνεχιζονταν τα εργα. Ουδεμια αλλαγη ειχε επελθει.
=================================
Ηταν βυθισμενος στις σκεψεις του ως προς το αντικτυπο που θα ειχε ολη αυτη η κατασταση στο διοικητικο συμβουλιο της Ντεβαστειτινγκ Κορπ οταν ακουσε την σειρηνα συναγερμου να ηχει. Βγαινοντας απο το παραπηγμα του ενημερωθηκε για το προβλημα.
Οι σκοποι ειχαν εντοπισει μια αγελη τουλαχιστον πενηντα ιαγουαρων σε αποσταση διακοσιων μετρων που εμοιαζαν ετοιμοι να κινηθουν απειλητικα. Ολα τα οπλα που υπηρχαν μοιραστηκαν και ολοι ανεμεναν την επιθεση. Οταν αυτη ολοκληρωθηκε τουλαχιστον 30 αιλουροειδη ηταν νεκρα ενω οι απωλειες στο στρατοπεδο του Κολιν ηταν 6 εργατες. Η επομενη μερα ηταν περιεργη για ολους, ειδικα για τον Κολιν που πλεον ενοιωθε μια απροσδιοριστη ανησυχια.
Το επομενο βραδυ η αγελη των ιαγουαρων επιτεθηκε ξανα και ολοι ορκιζονταν πως ηταν πολυ περισσοτεροι απο την προηγουμενη επιθεση τους. Μα ποσοι ηταν πια οι καταραμενοι ?
Τρεις μερες μετα ο Κολιν ειχε απομεινει με 14 εργατες ενω οι ιαγουαροι, μ' εναν προχειρο υπολογισμο, ξεπερνουσαν τους διακοσιους. Ο Κολιν ειχε πια πανικοβληθει.
=================================
Ειχαν απομεινει τρεις ολοι κι ολοι, διχως πυρομαχικα και με μια ορδη ιαγουαρων να πλησιαζουν αργα μα σταθερα προς το μερος τους. Το τελευταιο πραγμα που περασε απο το μυαλο του Κολιν την στιγμη που το αιλουροειδες εσκιζε την καρωτιδα του με τα νυχια του ηταν η απορια που θα ειχε η ομαδα ενισχυσης που ειχε ζητησει μεσω ασυρματου οταν τους εβρισκε την επομενη ολους νεκρους. Με το αιμα του να βαφει τα παντα γυρω του επεσε νεκρος στο εδαφος.
Με τους τρεις τελευταιους κατασπαραγμενους και νεκρους οι ιαγουαροι δεν ειχαν αλλο λογο παραμονης εκει. Εξαφανιστηκαν σαν τα φαντασματα μεσα στο σκοταδι.
Λιγες δεκαδες χιλιομετρα πιο μακρια μια ομαδα Μουντρενος, καθισμενοι στο εδαφος εψελναν ακαταληπτες προσευχες εχοντας στην μεση ενα μικρο πηλινο ειδωλιο ενω οι υπολοιποι, αμιλητοι, σαν να βρισκονταν σε καποιο ειδος εκστασης παρακολουθουσαν απο μικρη αποσταση.
Η τελετουργια, γνωστη μονο στους ιδιους, θα κρατουσε ολο το βραδυ αφου αυτο απαιτουσαν οι ευχαριστιες στον Κατζιρο, τον θεο προστατη τους.
==================================
Οσο αποκρουστικο ηταν το ειδωλιο που απεικονιζε τον Κατζιρο αλλο τοσο αποτελεσματικο ηταν. Συνδυαζοντας με τον πλεον βδελλυρο τροπο στοιχεια της χλωριδας και της πανιδας ηταν το πλασμα που λατρευαν σαν θεο οι Μουντρενος εδω κι εκατονταδες χρονια. Παντα κρατουσε την αρχικη υποσχεση που ειχε δωσει στους πρωτους Μουντρενος. Καθε τι ζωικο η φυτικο που πεθαινε απο βιαιο θανατο επανερχοταν στην ζωη μετα την παρελευση λιγων ημερων. Κι αυτο δεν ηταν ολο. Για καθε δεντρο που κοβοταν και πεθαινε δυο φυτρωναν, για καθε ζωο που δολοφονουνταν δυο πανομοιοτυπα επεστρεφαν απο την χωρα των νεκρων. Σε μικρο χρονικο διαστημα ολα θα ειχαν επανελθει στην κατασταση που βρισκονταν πριν την ελευση της Ντεβαστειτινγκ Κορπ και μαλιστα σε διπλασιο ποσοστο απο το αρχικο κι ετσι θα γινοταν καθε φορα που καποιος επιβουλευοταν την περιοχη τους. Το μονο που ελειπε ηταν οι ιδιοι οι Μουντρενος που ειχαν εξαναγκαστει να μετοικησουν. Επρεπε ν' αρχισουν να μαζευουν τα πραγματα τους, ηταν μεγαλη η διαδρομη της επιστροφης που επρεπε να διανυσουν.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου