PANOS CHR











                             ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ

-'Καταστροφη !! Ολα τιναχτηκαν στον αερα, αυτο ηταν το τελος. Τοσος κοπος, τοσος χρονος, τοσα χρηματα, ετσι, απο την μια στιγμη στην αλλη' ειπε σταματωντας το μονοτονο κι εκνευριστικο πανω-κατω στο οποιο ειχε επιδοθει εδω κι ενα πενταλεπτο. 
-'Ισως μπορουμε ακομα να το κουκουλωσουμε' ειπε ενας απο τους παρευρισκομενους. 'Θελω να πω, μονο εμεις το ξερουμε, αν το αποκρυψουμε ισως...' προσθεσε αφηνοντας την φραση του ανολοκληρωτη βλεποντας το βλεμμα που του εριξε ο αρχικος ομιλητης.
-'Μα τι φανταζεσαι' ? ρωτησε σε εντονο υφος. 'Ενας να μιλησει, αυτο ηταν. Ξερεις πολυ καλα πως κατι τετοιο περιμενουν ολες αυτες οι δηθεν ομαδες για τα δικαιωματα και την προστασια των ειδων. Να σου θυμισω επισης πως δεν μπορουμε πια να βαλουμε εκεινη την φραση στο τελος που ειναι υποχρεωτικο. Αν καποιος αποδειξει πως λεμε ψεματα τα πραγματα θα γινουν ακομα χειροτερα. Οχι, δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα. Με λυπη μου σας ανακοινωνω πως μεχρι εδω ηταν. Σταματανε τα παντα, τελειωσαμε' συμπληρωσε σαφως απογοητευμενος.
                 ================================
Για τον Τζορνταν ΜακΚουιν αυτη ηταν μια εντελως διαφορετικη μερα απο τις προηγουμενες. Επιτελους κατι που θα διεκοπτε την συνηθισμενη βαριεστημαρα κι ανια, επιτελους κατι νεο. Απο το πρωι ηταν σε κατασταση εγρηγορσης. Μολονοτι δεν ηταν η μερα που επαιρνε το μπανιο του σημερα ειχε κανει μια εξαιρεση. Φροντισε επισης να ξυριστει και να προσεξει τον εαυτο του, κατι που σπανια τον απασχολουσε. Ομως αυτη ηταν μια εξαιρεση και μαλιστα σημαντικη. Ηθελε να φαινεται περιποιημενος, εξ αλλου τοσος κοσμος θα τον εβλεπε, δεν αρμοζε να εμφανιστει με την εικονα που παρουσιαζε ολον αυτο τον καιρο. Ασε που τετοιες ευκαιριες δεν παρουσιαζονταν καθε μερα. Ποιος ξερει αν θα τον επελεγαν ξανα στο μελλον ? Τουλαχιστον ετσι, με μια ευπρεπη και συναμα κομψη εμφανιση, δημιουργουσε τις προυποθεσεις να ειναι κι αλλη φορα υποψηφιος. Εριξε μια ματια στον καθρεφτη και χαμογελασε. Σε λιγο ηταν η μεγαλη παρουσιαση, ενα αγχος που ενοιωθε ηταν απολυτα δικαιολογημενο. Πηρε μια βαθια ανασα, εστρωσε τα μαλλια του μια τελευταια φορα κι ετοιμαστηκε να βγει εξω. 
            ===================================
Στεκονταν και οι πεντε κατω απο τον καυτο ηλιο αναμενοντας την εμφανιση καποιου υπευθυνου που θα τους ελεγε τι επρεπε να κανουν. Με μια κλεφτη ματια ο Τζορνταν διαπιστωσε πως ηταν στην καλυτερη κατασταση απ' ολους τους αλλους κι αυτο του τονωσε την αυτοπεποιθηση. Ισως αυτο να μετραγε καποια στιγμη, δεν μπορουσε να ξερει ακομα.
Την στιγμη που η ζεστη ειχε γινει πια ανυποφορη εκανε την εμφανιση του καποιος που εμοιαζε να ειναι υπευθυνος. Ηταν φανερα αγχωμενος, βαστουσε ενα ματσο χαρτια στα χερια του και τους εκανε απλα ενα νοημα να πανε προς το μερος του. Διχως να περιμενει να δει αν ειχαν υπακουσει, τους γυρισε την πλατη κι αρχισε να περπατα βιαστικα. Σταματησε εξω απο ενα παραπηγμα και τους εκανε νοημα να μπουν μεσα. Τους ακολουθησε κλεινοντας πισω του την πορτα. Σταθηκε στο κεντρο του παραπηγματος και τους απευθυνθηκε.
-'Αυτα ειναι τα ρουχα που θα φορεσετε' ειπε. 'Υπαρχει ενα χαρτακι με τ' ονομα σας πανω στα ρουχα για να παρετε τα δικα σας και να μην μπερδευτειτε με των αλλων' προσθεσε.
            =====================================
Ολα ηταν πανομοιοτυπα, τιποτα διαφορετικο δεν υπηρχε, μονο τα μεγεθη αλλαζαν. Ο υπευθυνος τους περιμενε να ντυθουν υπομονετικα και μολις τελειωσαν τους ξαναμιλησε.
-'Τελεια, μια χαρα' εκανε ικανοποιημενος. 'Ελατε τωρα μαζι μου'.
Τον ακολουθησαν πειθηνια διχως να πουν κουβεντα. Οση ωρα βαδιζαν ο Τζορνταν κοιταζε τα τεραστια σκηνικα που ηταν στημενα αριστερα και δεξια. Οι κατασκευες ηταν παραδοξες, του ηταν αδυνατον να καταλαβει, εστω και για μια απ' αυτες, που θα χρησιμευαν. Ομως δεν επαυαν να ειναι μεγαλοπρεπεις κι εντυπωσιακες. Λιγα λεπτα αργοτερα εφτασαν σ' ενα σημειο που ηταν μαζεμενο ενα τσουρμο που ετρεχε ακαταπαυστα εδω κι εκει, φανερα βουτηγμενο στο αγχος. 
Ενας απ' αυτους που εδινε συνεχως οδηγιες στους αλλους και προφανως εκανε κουμαντο τους πλησιασε ασθμαινοντας. Απευθυνθηκε σ' αυτον που τους ειχε φερει.
-'Εχω επειγουσα σκηνη να γυρισω, την δικη τους θα την κανουν με τον βοηθο μου στο βοηθητικο σετ' ειπε. 'Πηγαινε τους εκει τωρα' προσθεσε. 
                   ================================
Εκαναν να φυγουν οταν αυτος που εδινε τις οδηγιες τους σταματησε αποτομα.
-'Πες του να δωσει το κεντρικο ρολο σε τουτον' ειπε ριχνοντας μια ματια στον Τζορνταν. 'Αυτος μπροστα και οι υπολοιποι σε δυαδες πισω του, καταλαβες' ? συμπληρωσε κι απομακρυνθηκε.
Ο Τζορνταν φουσκωσε σαν το παγωνι αντιλαμβανομενος πως μολις ειχε παρει τον κεντρικο ρολο. Το ηξερε πως η διαφορετικοτητα του θ' ανταμοιβοταν και να που ειχε συμβει.
Ο βοηθος σκηνοθετη βρισκοταν σε μια σαφως πιο ηρεμη κατασταση οταν τον συναντησαν.
-'Λοιπον, τα πραγματα ειναι απλα' τους ειπε. 'Δωστε προσοχη και σε μιση ωρα θα εχουμε τελειωσει. Αυτο που εχετε να κανετε ειναι πανευκολο'.
Ελεγε αληθεια. Η σκηνη δεν παρουσιαζε δυσκολιες. Το μονο που ειχαν να κανουν ηταν να καβαλησουν πεντε αλογα, να καλπασουν για λιγες δεκαδες μετρα ενω η καμερα θα τους επαιρνε αρχικα απο εμπρος και αφου περνουσαν απο μπροστα της για λιγο καθως ξεμακραιναν.
Γνωριζαν ολοι ιππασια οποτε δεν θα υπηρχε κανενα απολυτως προβλημα.
                   ================================== 
-'Το οριο σας ειναι εκει που βρισκεται εκεινη η φωτεινη οθονη στο βαθος' τους ειπε ο βοηθος σκηνοθετη. 'Βεβαια η ληψη θα εχει ολοκληρωθει πολυ πριν το συγκεκριμενο οριο, ομως το αναφερω σε περιπτωση που καποιος εχει αλλες σκεψεις στο πισω μερος του μυαλου του'.
Κουνησαν ολοι συγκαταβατικα το κεφαλι, δειγμα πως ειχαν καταλαβει απολυτα.
Οι δυο πρωτες ληψεις δεν ικανοποιησαν τον βοηθο σκηνοθετη. Τους εξηγουσε παραστατικα τι ηθελε να κανουν, τους τοποθετουσε στις αρμοζουσες θεσεις και διορθωνε τα λαθη τους. Ολοι τους ειχαν ενα δικαιολογητικο, ηταν η πρωτη φορα που επαιζαν σε ταινια κι ηταν απολυτα φυσιολογικο να διαπραττουν σφαλματα. Ο ηλιος που συνεχιζε να σφυροκοπα οτιδηποτε βρισκοταν κατω απο την εξουσια του ηταν ενας ακομα παραγοντας που δυσχεραινε την κατασταση. Ο μονος που τα πηγαινε λιγο καλυτερα ηταν ο Τζορνταν, ισως γιατι το βαρος του κεντρικου ρολου τον εκανε να προσεχει περισσοτερο τις οδηγιες. Ηταν ολοι ετοιμοι για την τριτη ληψη και ο Τζορνταν ειχε ενα προαισθημα πως τωρα θα τα καταφερναν.
            ======================================
Βρισκονταν και οι πεντε πανω στ' αλογα τους ακουγοντας τις τελευταιες οδηγιες. Ο Τζορνταν ηταν επικεφαλης με τους υπολοιπους τεσσερεις να επονται. Στ' αριστερα τους, τοποθετημενη πανω στις ειδικες ραγες, ηταν η καμερα που θα πραγματοποιουσε την ληψη. Για λιγο θα προπορευοταν τραβωντας τους απο μπροστα, μετα θα σταματουσε και θα ολοκληρωνε με πλανο οπως θ' απομακρυνονταν. Τ' αλογα ηταν ειδικα εκπαιδευμενα, θα ξεκιναγαν μ' εναν ελαφρυ καλπασμο, θ' αυξαιναν λιγο ταχυτητα και θα σταματουσαν μολις τους τραβαγαν ελαφρα τα γκεμια. Αυτην τη φορα θα τα καταφερναν, η τριτη ληψη θα ηταν και η τελικη.
Μολις ο βοηθος σκηνοθετη εδωσε το συνθημα το αλογο του Τζορνταν ξεκινησε βηματισμο ακολουθουμενο απο τα υπολοιπα. Ο ιδιος εστεκε στητος και καμαρωτος πανω στην σελα και μ' ενα απαλο χτυπημα στα πλευρα του αλογου το υποχρεωσε ν' αυξησει ταχυτητα.
Τωρα και οι πεντε εχοντας μια μικρη αποσταση μεταξυ τους καλπαζαν ενω η καμερα συνεχιζε να τραβαει και να τους καταγραφει. Οτι συνεβη μετα δεν ηταν στο σεναριο της ταινιας. 
              ===================================
Σ' ενα αλλο συμπαν η εξελιξη των ειδων ειχε πολυ διαφορετικη καταληξη. Εφοδιασμενα με τις ιδιες ικανοτητες σαν της ανθρωπινης φυλης , οπως νοημοσυνη, σκεψη και ομιλια,τα ζωα, με τις επιπλεον δυνατοτητες που ειχαν λογω της αναγκαστικης διαβιωσης τους στην υπαιθρο, ειχαν κατορθωσει να παρουν τα ηνια και να βρεθουν στην κορυφη της εξελιξης. Στον μεγαλο πολεμο με τους ανθρωπους επικρατησαν πανηγυρικα σκλαβωνοντας την ρατσα των ανθρωπων και οδηγωντας τον πολιτισμο στην κατευθυνση που εκεινα επιθυμουσαν. Οσοι ανθρωποι επεζησαν κατεληξαν υποζυγια, υπηρετες των ζωων, δουλοι σε μια κοινωνια που μετα βιας τους ανεχοταν. Αρκετοι απ' αυτους ειχαν καταληξει σε ανθρωπολογικους κηπους, σαν εκθεματα, οπου τα διαφορα ζωα τους χαζευαν εν ειδη αναψυχης. Ο Τζορνταν ΜακΚουιν ηταν ενας απ' αυτους. Ζουσε, μαζι με αλλους, σ' εναν τετοιο ανθρωπολογικο κηπο προς τερψη των ζωων-επισκεπτων. Ειχε πια ξεχασει ποσα χρονια ηταν εκει φυλακισμενος, με τον καιρο εμαθε να εκτιμα το γεγονος πως ηταν ακομα ζωντανος εν αντιθεσει με πολλους αλλους.
                  ==================================
Ηταν συνηθισμενο φαινομενο ο ζωικος κινηματογραφος να στρεφοταν συχνα σε ανθρωπους κομπαρσους για τις αναγκες μιας ταινιας. Μολις ο ρολος τους τελειωνε επεστρεφαν ησυχα στα κελια τους για να συνεχισουν τον αχαρο βιο τους. Το πλαισιο δανεισμου ανθρωπων για μια ταινια ηταν εξαιρετικα σχολαστικο. Επαιρνε αρκετες εβδομαδες για να δοθει το πρασινο φως και οι υπευθυνοι, ο σκηνοθετης με τον παραγωγο, ηταν υποχρεωμενοι να επιστρεψουν τα εκθεματα στην ιδια ακριβως κατασταση που τα ειχαν παρει. Σχεδον ποτε δεν ειχε συμβει κατι. Μολονοτι τα εκθεματα βρισκονταν σ' ελευθερο χωρο δεν υπηρχε τροπος διαφυγης. Ενα μικροσκοπικο τσιπακι, εμφυτευμενο μεσα στο κεφαλι τους, καθοριζε το οριο μεσα στο οποιο μπορουσαν να κινουνται. Αν καποιο εκθεμα εκανε το λαθος ν' απομακρυνθει περισσοτερο απο το κανονικο το τσιπακι αυτοματα ανατιναζοταν κανοντας κοματια το κεφαλι του υποψηφιου φυγα. Η εν λογω εταιρια που γυριζε την ταινια ειχε λαβει ολα της τα μετρα για την προστασια των εκθεματων, ομως κανενας δεν μπορουσε να προβλεψει αυτο που ειχε συμβει. 
                    ===============================
Γι αγνωστο λογο το αλογο του Τζορνταν αφηνιασε ξεκινωντας εναν τρελο καλπασμο που αιφνιδιασε τον αναβατη του. Πεφτοντας ο Τζορνταν το ποδι του πιαστηκε στον αναβατηρα και το αλογο συνεχισε να τον σερνει ενω ηταν πεσμενος στο εδαφος. Μολις περασε το οριο που ειχε τεθει απο την εταιρεια το τσιπακι ανατιναχτηκε κανοντας θρυψαλλα το κεφαλι του Τζορνταν. 
Κατω απο αλλες συνθηκες ισως να μπορουσαν να το κουκουλωσουν, ομως εδω και χρονια για να γυριστει και να προβληθει ταινια ηταν απαραιτητο ν' αναγραφεται μια φραση στο τελος, μια φραση που ειχε ουσιαστικα επιβληθει απο τις διαφορες ομαδες προστασιας των ανθρωπων και των δικαιωματων τους στην προσπαθεια που εκαναν για την διασωση του ειδους. Ομως ο θανατος του Τζορνταν δεν τους εδινε το δικαιωμα να την χρησιμοποιησουν πραγμα που σημαινε πως η ταινια δεν μπορουσε πια να ολοκληρωθει με απιστευτη οικονομικη απωλεια.
'Κανενας ανθρωπος δεν επαθε κακο κατα την διαρκεια των γυρισματων αυτης της ταινιας'.
Οσο και να κοιταζονταν τα μελη του συνεργειου ηξεραν πως η ταινια δεν θα γυριζοταν ποτε.

                                                                ΤΕΛΟΣ