GIORGOS ATHANASSOPOULOS

                             ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Κοιταξε στο βαθος και χαμογελασε πικρα. Η συναξη συνεχιζοταν σταθερα μα τωρα ειχε την αισθηση πως ο χρονος που απαιτειτο για κατι τετοιο ειχε αυξηθει σταδιακα. Ξεκινησε μ' ενα μικρο, μαυρο συννεφο και τωρα, μιση ωρα σχεδον μετα, ολος ο ουρανος στα νοτιοδυτικα εμοιαζε καλυμμενος απο μια σκουρα, εντονη απειλη που κατευθυνοταν προς το μερος του. Αλλη μια καταιγιδα υψηλων εντασεων βρισκοταν προ των πυλων και σε λιγες ωρες θα ξεσπουσε ανελεητα και στην δικη του περιοχη. Κατω απο αλλες, φυσιολογικες συνθηκες το ζητημα θα του ηταν απλα αδιαφορο. Ουτε η πρωτη ουτε η τελευταια φορα θα ηταν. Κουνησε απογοητευμενος το κεφαλι και αφησε λιγο ακομα απο το χρυσαφενιο ιρλανδεζικο ουισκι να κατεβει στο λαρυγγι του.

Η αληθεια ηταν πως οντως δεν ηταν η πρωτη φορα αλλα ενδεχομενως να ηταν η τελευταια.

Εστρεψε το κεφαλι του προς την οθονη του υπολογιστη του. Δεν συνετρεχε λογος να παρακολουθει τις διεργασιες που λαμβαναν χωρα, ηξερε πολυ καλα τι συνεβαινε. Αυτο που δεν γνωριζε ηταν το αν θα προλαβαινε να δει αυτην την μαλλον τελευταια καταιγιδα της ζωης του.

                 ====================================

Ο Λουκ Μπαρστοου ηταν απο τους ελαχιστους ανθρωπους που ποτε μια νεα εφαρμογη στους υπολογιστες δεν θα του δημιουργουσε εκπληξη, απορια η θαυμασμο. Κι αυτο γιατι ηταν απο εκεινους τους ελαχιστους ανθρωπους που δημιουργουσαν αυτες τις εφαρμογες.

Η δουλεια του σ' εκεινον τον τεχνολογικο κολοσσο ηταν αυτη ακριβως. Πληρωνοταν αδρα για να βαζει το μυαλο του να δουλευει με τετοιον τροπο που συνεχως να γεννουσε καινουργιες ιδεες σε εφαρμογες που θα γινοταν απαραιτητες σε δισεκατομμυρια κοσμο πανω στον πλανητη. Η φιλοσοφια του ηταν απλη. Οταν μπορεις ν' αφουγκραστεις τις αναγκες του κοσμου αυτοματα εχεις μπροστα σου ενα ατελειωτο πεδιο επεξεργασιας πληροφοριων και συνεχων πειραματισμων οι οποιοι αναποφευκτα καποια στιγμη θα οδηγησουν σε μια ιδεα που η υλοποιηση της θα ειχε την αντιστοιχη ανταποκριση στους υποψηφιους ενδιαφερομενους. Κι ο Λουκ Μπαρστοου το εκανε αυτο με μεγαλη επιτυχια. Οτι ειχε προτεινει μεχρι στιγμης ειχε βρει ευηκοα ωτα απο τους προισταμενους του. Αυτο το τελευταιο ομως δεν θα το μαθαιναν ποτε.

                     ==============================

Η ιδεα δεν ειχε εμφανιστει αποτομα στο κεφαλι του μια ωραια πρωια. Δεν ηταν αυτος ο τροπος με τον οποιο λειτουργουσε ο Λουκ. Οσο απιστευτο η αδιανοητο κι αν εμοιαζε τωρα ο υπευθυνος γι αυτην την εξαιρετικη, οσο και απλη ιδεα ηταν εκεινος ο καταραμενος πρωινος καφες που επιμονα εξακολουθουσε ν' απολαμβανει τα πρωινα στο καφε του Μακ. Δυο η τρεις αχνιστες κουπες καφε περιστοιχιζομενες απο ενα ματσο εφημεριδες ηταν ο τροπος που ο Λουκ απολαμβανε τα πρωινα του. Εκεινο το πρωι εμελλε να ηταν αυτο που θα τ' αλλαζε ολα.

Το εντονο ενδιαφερον του για την πορεια της αγαπημενης του ομαδας, της Arsenal, που αποτυπωνοταν στο αρθρο της στηλης με τ' αθλητικα αποσπαστηκε οταν αθελα του το αυτι του αυθαιρετα προσηλωθηκε στην κουβεντα που εξελισσοταν στο πισω απ' αυτον τραπεζι.  Ειχε χασει καποια σημεια απο την αρχη της κουβεντας μα οι δυο νεοι που κουβεντιαζαν ακαταπαυστα φροντιζαν αθελα τους να του συμπληρωνουν τα σημεια που ειχε χασει. Εγκατελειψε την εφημεριδα, ανακατεψε τον καφε με το κουταλακι του και εστρεψε προς τα κει το ενδιαφερον του.  

                      ========================

-'Ρε φιλε κι εγω το ιδιο προβλημα με σενα εχω. Ξερεις ποσους πρεπει να διαγραψω απο την λιστα των φιλων μου ? Αφου ποτε δεν ερχομαστε σ' επαφη, δεν επικοινωνουμε, τι να τους κανω ? Υπαρχουν ετσι, σαν αριθμοι και μονο, τι νοημα εχει να τους κραταω' ?

-'Καταλαβαινω τι λες' απαντησε ο αλλος 'αλλα και τι να κανεις ? Μια δυο φορες που πηγα να κανω 'εκκαθαριση' ενοιωσα ασχημα, να πω την αληθεια. Ενταξει, μπορει κι εγω με πολλους να μην εχω καμια σχεση αλλα και το να τους διαγραφεις σε κανει να νοιωθεις καπως'.

-'Ναι, γεια σου' ειπε ο πρωτος. 'Ασε που μπορει να δημιουργηθουν παρεξηγησεις. Ξερεις, ο ενας ειναι κοινος φιλος μ' εναν αλλο που ειναι κοινος φιλος με καποιον κι εκει γινεται μπαχαλο η κατασταση. Δηλαδη, αυτο που θελω να πω, ειναι πως καποιες φορες ειναι ευκολο κι ανωδυνο, καποιες αλλες ομως...καταλαβαινεις...σου ερχεται καπως...ετσι δεν ειναι' ?

-'Μαζι σου, δεν το συζητω κιολας' αποκριθηκε ο ετερος νεαρος. 'Φανταζεσαι αυτη την αχαρη δουλεια να την εκανε καποιος αλλος, οχι εσυ δηλαδη, αλλα καποιος αλλος' ?

               =================================

-'Τι εννοεις' ? ρωτησε ο συνομιλητης του. 'Εδω σ' εχασα, για καντο λιανα αυτο'.

-'Θελω να πω ρε παιδι μου' συνεχισε την σκεψη του ο αλλος νεαρος 'σκεψου αυτη τη δουλεια να την εκανε ο υπολογιστης. Να υπολογιζε απο μονος του καποιες παραμετρους, να συγκρινε στοιχεια, ξερω γω, και ν' αποφασιζε αυτονομα να διαγραφει οποιον δεν πληρουσε καποια σχετικα στανταρντ. Τι θα μπορουσε να σου προσαψει οποιοσδηποτε διαγραφοταν ? Αφου δεν το εκανα εγω, το εκανε το μηχανημα αυτοματα, εγω δεν μπορω να παρεμβω, δεν ειναι κατι που το ηθελα αλλα δεν μπορω να κανω και κατι να το αντιστρεψω. Εται και η αχαρη δουλεια θα γινοταν και δεν θα υπηρχαν παρεξηγησεις. Θα ειναι κατι που θα ισχυει για ολους, οποτε θα γινοταν καθολικα αποδεκτο, αρα ουτε γατα ουτε ζημια. Καταλαβαινεις' ?

-'Δεν γινονται αυτα τα πραγματα μωρε, τι πας και σκεφτεσαι' ? εκανε ξανα ο αλλος. 'Εδω λεμε να βρισκοταν κατι εφικτο, κατι απλο. Ν' αρχισει τωρα ο υπολογιστης να διαγραφει απο μονος του...Τι διαολο, στοιχειωμενος θα ειναι ? Δεν γινονται σου λεω' ολοκληρωσε την τοποθετηση του.

                     ==============================

Η φραση 'δεν γινονται αυτα τα πραγματα' σφηνωθηκε στο μυαλο του Λουκ παραμεριζοντας καθε τι αλλο. Ολη την υπολοιπη μερα, οτι και να εκανε, μ' εναν ανεξηγητο τροπο, εμφανιζοταν ξανα και ξανα στην σκεψη του μ' ενα κοροιδευτικο υφος λες και του εβγαζε την γλωσσα για την αδυναμια του να την απαλειψει. Του πηρε σχεδον ενα μηνα για να δημιουργησει μια εφαρμογη που θα μπορουσε να πραξει οτι ειχε περιγραψει ο νεαρος. Ατελειωτα ξενυχτια, αλλαγες επι αλλαγων, συνεχεις διορθωσεις, προσθαφαιρεσεις μα τα ειχε καταφερει. Αυτο που δεν ηξερε ηταν αν οντως θα λειτουργουσε ετσι ακριβως οπως την ειχε σκεφτει και σχεδιασει. Εκανε αυτο που εκανε παντα. Πειραματιστηκε στον προσωπικο του υπολογιστη. Αν δουλευε εκει μετα θα το παρουσιαζε στους προισταμενους του. Δεν θα ριψοκινδυνευε μια αποτυχια χωρις λογο και νοημα.

Φαινομενικα η εφαρμογη δουλευε. Παρα πολυς κοσμος, ανενεργοι εδω και καιρο, ειχαν αφαιρεθει απο την λιστα φιλων του. Η εφαρμογη τηρουσε πιστα τις οδηγιες του και συντομα οι μονοι που ειχαν απομεινει ηταν ολοι εκεινοι που ειχαν μια διαδραστικοτητα μαζι του.

                     ================================

Το πρωτο καμπανακι ηταν οταν ακουσε στην τηλεοραση για την εξαφανιση ενος γνωστου καθηγητη πανεπιστημιου, ενος παλιου του καθηγητη που τον ειχε στην λιστα φιλων του. Μια αδιορατη δυναμη τον ωθησε να κοιταξει αν υπηρχε ακομα στην λιστα η ειχε διαγραφει.

Μολονοτι οντως ο υπολογιστης τον ειχε διαγραψει δεν το συνεδεσε με την εφαρμογη παρα μονο οταν ακομη καποιοι γνωστοι διασημοι απο τα παλια ειχαν αναφερθει κι αυτοι σαν αγνοουμενοι.

Η ανησυχια του κορυφωθηκε οταν ενας φιλος τον πηρε στο τηλεφωνο για να του πει πως μια αγνωστη εφαρμογη ειχε εμφανιστει στον υπολογιστη του. Του ορκιζοταν πως ο ιδιος δεν την ειχε κατεβασει, απλα ειχε βρεθει εκει απο μονη της και διεγραφε καποιους απο την λιστα φιλων του.

Ο Λουκ του απαντησε πως θα το κοιταγε και θα τον επαιρνε τηλεφωνο σε λιγο. Η εφαρμογη που του ειχε αναφερει ηταν η δικη του μα αυτο ηταν αδυνατο. Δεν την ειχε στειλει πουθενα, πως διαβολο ειχε βρεθει στον υπολογιστη του γνωστου του ? Οταν αργοτερα τον επαιρνε στο τηλεφωνο για να του το πει κανεις δεν απαντουσε στην αλλη μερια.

              =================================

Αν του πηρε σχεδον ενα μηνα για να σχεδιασει και να υλοποιησει την εφαρμογη χρειαστηκε πολυ λιγοτερο χρονο για να καταλαβει πως κατι πολυ ανησυχητικο συνεβαινε μαζι της. Σαν να ειχε αυτονομη βουληση η εφαρμογη ειχε εγκατασταθει σε ολους τους εναπομειναντες φιλους του και μεσω αυτων συνεχιζε να επεκτεινεται. Οσο και να προσπαθησε δεν καταφερε ουτε να την απενεργοποιησει ουτε να την διαγραψει οριστικα. Οσο περνουσαν οι μερες τα κρουσματα εξαφανισεων αυξανονταν ραγδαια ενω ειχαν φουντωσει οι συζητησεις για μια αγνωστη εφαρμογη που εισχωρουσε αυτοβουλως στους υπολογιστες. Ο Λουκ βρισκοταν ενα βημα πριν την καταρρευση αφου οτι και να ειχε δοκιμασει ειχε αποτυχει παταγωδως. Η εφαρμογη του δεν διεγραφε απλα ονοματα απο λιστες φιλων, διεγραφε οριστικα σαν υπαρξη τους ιδιοκτητες αυτων των ονοματων κι αυτος ηταν ανημπορος να κανει οτιδηποτε για να το σταματησει.

Η προσθετη βοηθεια που λαμβανε απο το ιρλανδεζικο ουισκι οχι μονο δεν του προσφερε λυση αλλα του αποκαλυψε ενα ακομα πιο τρομαχτικο γεγονος.

                          ===========================

Εκει που ειχαν αποτυχει ολοι οι προηγουμενοι αυτος τα ειχε καταφερει. Πολεμοι, λοιμοι, σεισμοι, κλιματικη αλλαγη ειχαν αποτυχει μεχρι στιγμης ν' αφανισουν το ανθρωπινο ειδος απο το προσωπο του πλανητη. Η εφαρμογη του ομως τα καταφερνε περιφημα μεχρι στιγμης. Ολοι οσοι ηταν δικτυωμενοι στα μεσα μαζικης δικτυωσης, η πλεοιψηφια δηλαδη του κοσμου, αντιμετωπιζαν το φασμα της ολικης αφανισης. Την ιδια στιγμη που η εφαρμογη διεγραφε καποιον ανενεργο απο μια λιστα ετσι θα διεγραφε και τον ιδιοκτητη της εφ' οσον κι αυτος ηταν ανενεργος στην λιστα καποιου αλλου. Με δυο λογια, ολοι οι χρηστες, αργα η γρηγορα κι αναλογα με τον αγνωστο προσανατολισμο της εφαρμογης θα διεγραφονταν δια παντος απ' την ιδια τη ζωη.

Το ιδιο θα συνεβαινε αναποφευκτα και στον ιδιο. Σιγουρα κι αυτος θα ηταν ανενεργος σε καποια λιστα φιλων, καποια στιγμη η εφαρμογη θα τον διεγραφε. Στην σκεψη και μονο ενα γελιο απελπισιας τον συνταραξε ολοκληρο. Τι ειχε κανει ? Ηταν ο υπευθυνος για την καταστροφη της ανθρωπινης ρατσας αλλα κανεις αλλος δεν θα το γνωριζε εκτος απο τον ιδιο.

           ====================================

Ξαναγεμισε το ποτηρι του και κοιταξε παλι τ' απειλητικα συννεφα που εξακολουθουσαν να συγκεντρωνονται στο βαθος. Θα προλαβαινε να την ζησει την καταιγιδα η θα τον προλαβαινε η εφαρμογη ? Ολες οι μικρες λεπτομερειες της ζωης ειχαν αποκτησει πια ενα τελειως διαφορετικο νοημα. Μολονοτι ηξερε πως και οι δικες του ωρες ηταν μετρημενες μια παραδοξη γαληνη τον ειχε κυριευσει. Δεν μπορουσε να κανει τιποτα απολυτως εκτος απο το να περιμενει στωικα και το δικο του τελος. Οι πρωτες σταγονες βροχης στο τζαμι του παραθυρου του τον εκαναν ν' αναπηδησει.

Καρφωσε το βλεμμα του στα υγρα φιδακια που σχηματιζαν οι σταγονες καθως κυλουσαν στο τζαμι κι αναστεναξε. Ο μοναδικος αλλος ηχος που ακουγοταν μεσα στο δωματιο σταματησε αποτομα καθως η πλευρα του βινυλιου ειχε ολοκληρωθει. Στραφηκε προς τα κει και βαδισε προς το πικ απ για να γυρισει τον δισκο. Δεν τα καταφερε ποτε. Για ενα κλασμα του δευτερολεπτου το ποτηρι αντισταθηκε στην βαρυτητα και μετα υπεκυψε σ' αυτην. Το παχυ χαλι που δεσποζε στο πατωμα απορροφησε τον ηχο και αμεσως μετα το χρυσοκιτρινο υγρο που απλωθηκε νωχελικα πανω του.

                                                                     ΤΕΛΟΣ