APOSTOLOS GIANNAS

                         ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ

Κατι δεν πηγαινε καλα. Για την ακριβεια κατι δεν πηγαινε καθολου καλα. Η τελευταια του αναμνηση ερχοταν μπροστα του τοσο καθαρη, διαυγης και κρυσταλλινη που δεν επιδεχοταν καμιας αμφισβητησης. Αρα ? Σιγουρα κατι δεν πηγαινε καλα μα δεν ηξερε τι.

Θυμοταν ολοκαθαρα την στιγμη που ειχε μπει μεσα στην καβα ποτων. Ηξερε πως αυτο που εκανε ηταν υπερβαση μα ενδεχομενως να ηταν και η τελευταια. Ετσι οπως ειχαν εξελιχθει τα πραγματα δεν ηταν καν πεπεισμενος πως με μια τετοια κινηση μπορει κατι να εσωζε, ομως ηταν αποφασισμενος να δοκιμασει. Διαφορετικα γνωριζε πως θα τελειωναν ολα κι αυτο ηταν κατι που του εφερνε ενα σφιξιμο στην καρδια. Ενταξει, ειχε κι αυτος μεγαλο μεριδιο ευθυνης οσον αφορουσε την εξελιξη των πραγματων αλλα στο μυαλο του και η κατανομη ποσοστων δεν ηταν οτι πιο δικαιο. Το μονο που ελειπε απο το σχεδιο που ειχε καταστρωσει ηταν το αντικειμενο για το οποιο βρισκοταν εκεινη την στιγμη στο καταστημα. Αν αποτυγχανε κι αυτο τοτε δεν ειχε αλλη επιλογη απο το να τα παρατησει ολα.

         ============================

Ηταν μαζι κοντα στα τρια χρονια. Ολα ειχαν ξεκινησει με τους καλυτερους οιωνους, με το περασμα ομως του χρονου σταδιακα ολα ειχαν αλλαξει. Ειχαν καταντησει ενα συνηθισμενο, ρουτινιαρικο ζευγαρι που πιο πολυ σου εδινε την εντυπωση πως εξακολουθουσαν να βρισκονται μαζι για να εχουν εναν λογο μετα να χωρισουν. Ειχαν αποξενωθει αρκετα περισσοτερο το τελευταιο διαστημα και το σημερινο δειπνο - εκπληξη που σχεδιαζε ο Κεντ Στοκτον ηταν η τελευταια του αποπειρα να την επαναπροσεγγισει, να την βαλει κατω να κανουν επιτελους μια κουβεντα και να παρουν οριστικες και τελεσιδικες αποφασεις. Ενα φινο μπουκαλι κρασι ηταν αυτο που χρειαζοταν, ολα τ' αλλα υλικα για την παρασκευη του δειπνου βρισκονταν στο διαμερισμα του. Ειχε αφθονο χρονο μπροστα του να τα ετοιμασει ολα μα τον ειχε κυριευσει το αγχος. Ενα αγχος που δεν φαινοταν να ειχαν οι τρεις μασκοφοροι που ειχαν μπει εκεινη την στιγμη στην καβα για να την ληστεψουν με τα οπλα στα χερια.

               ===================================

Θυμοταν ξεκαθαρα τις δυο σφαιρες που ειχε δεχτει στην καρδια οταν ο ενας μασκοφορος ανοιξε πυρ. Δυο ηταν, και οι δυο στην καρδια, ηταν απολυτα σιγουρος γι αυτο. Μα οσο και να κοιταζε τριγυρω του το περιβαλλον ουδεμια σχεση ειχε μ' αυτο μιας καβας ποτων. Ειχε μεσολαβησει κατι μετα ? Του ηταν αδυνατον να θυμηθει, οι αναμνησεις του σταματουσαν την στιγμη που δεχοταν τις σφαιρες. Περιεργο δεν ηταν ? Να εχει δεχτει δυο θανασιμους πυροβολισμους και να στεκεται ακομα ορθιος. Εριξε μια ματια στο στηθος του. Δεν εφερε κανενα τραυμα ουτε σημαδι πως τον ειχαν πυροβολησει. Τι ακριβως συνεβαινε' ?

Ενοιωσε μια εντονη ψυχρα να τον διαπερναει κι αυτος φορουσε μονο ενα πουκαμισο κι ενα λινο παντελονι. Για Νεα Υορκη, Αυγουστο μηνα, παραειχε εντονη ψυχρα. Α, ωραια, ψιλοχιονιζε κιολας. Ενταξει, σιγουρα δεν ηταν στην Νεα Υορκη αλλα που ηταν ?

Ειδε ενα μισοσκεπασμενο απο χιονι παγκακι κι αφου το καθαρισε με τα χερια του εκατσε να σκεφτει. Οτι και να σκεφτοταν ομως επεφτε πανω σε αδιεξοδο.

                   ====================================

Το τοπιο τριγυρω του θα επρεπε να ειναι υπεροχο την ανοιξη οταν δεν θα υπηρχε χιονι. Μεχρι εκει που εφθανε το ματι του ηταν μια ατελειωτη πεδιαδα ντυμενη στα λευκα. Αλλη ψυχη εκτος απο τον ιδιο δεν εβλεπε πουθενα. Ολα αυτα ηταν εντελως ανεξηγητα.

Ειδε την φιγουρα ενος αντρα να πλησιαζει προς το μερος του κι αναθαρρησε. Επιτελους καποιος που θα μπορουσε να του δωσει μερικες πληροφοριες.

Ηταν ενας αντρας γυρω στα 55, με γκριζα μαλλια και γκριζο περιποιημενο μουσακι. Φορουσε ενα ανοιχτο μπλε κουστουμι και κρατουσε ενα μικρο, ξυλινο καφε μπαστουνι.

-'Με συγχωρειτε' εκανε ο Κεντ 'ειστε απο εδω να ρωτησω κατι' ?

-'Μετα χαρας κ. Στοκτον' απαντησε ο αντρας 'αν μπορω να βοηθησω πολυ ευχαριστως'.

Ο Κεντ τον κοιταξε για λιγο μα η φυσιογνωμια του αντρα δεν του θυμιζε κατι.

-'Με ξερετε' ? εκανε 'γιατι εγω δεν σας γνωριζω' του ειπε.

-'Φυσικα και σας γνωριζω κ. Στοκτον' εκανε χαμογελαστα ο αντρας.

                       ================================

-'Με ξερετε ? Απο που' ? εκανε απορημενα ο Κεντ.

-'Ξερω ολους οσους βρισκονται εδω κ. Στοκτον' απαντησε ο αντρας.

-'Α, μπραβο' εκανε ο Κεντ. 'Κι οτι ηθελα να ρωτησω ποιο ειναι αυτο το εδω'.

-'Σιγα σιγα κ. Στοκτον, ολες οι αποριες σας θα σας λυθουν'.

-'Λεγε με Κεντ. Κι εσυ εισαι ο'....

-'....υπευθυνος για εδω' απαντησε αινιγματικα ο αντρας.

-'Ξαναρχομαστε παλι λοιπον στο που ειναι το εδω'.

-'Ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη Κεντ, θα ειναι πιο ευκολα ετσι. Μπορεις να μου πεις τι ειναι το τελευταιο που θυμασαι πριν βρεθεις εδω' ?

Ο Κεντ αρχισε να του εξιστορει τα οσα ειχαν διαδραματιστει και μολονοτι πλατιαζε αρκετα ο αντρας δεν τον διεκοψε σε κανενα σημειο αφηνοντας τον να τελειωσει.

-'Δεν θυμαμαι τιποτα απο εκει και μετα' κατεληξε ο Κεντ.

                      ================================

-'Τιποτα εδω δεν θυμιζει Ν. Υορκη η καβα ε' ? εκανε ο αντρας.

-'Οχι, οχι' απαντησε ο Κεντ 'μα αυτη η εικονα ειναι τοσο ζωντανη που νομιζω πως....

-'....εχει συμβει στην πραγματικοτητα μηπως' ? συμπληρωσε ο αντρας.

-'Ναι, ετσι ακριβως. Μα αν συμβαινει κατι τετοιο τοτε πρεπει να ειμαι'...

-'...νεκρος' ? τον προλαβε παλι ο αντρας.

Ο Κεντ γυρισε και τον κοιταξε απορημενος.

-'Φοβαμαι πως ναι Κεντ' εκανε ο αντρας 'δυστυχως εισαι πεθαμενος'.

Για λιγο ο Κεντ προσπαθουσε να επεξεργαστει αυτο που ειχε ακουσει.

-'Αν ειμαι οντως νεκρος τοτε που βρισκομαι' ?

-'Εκει που πανε αρκετοι απ' αυτους που πεθαινουν'.

Ο Κεντ γυρισε και τον κοιταξε μ' ενα διαφορετικο ματι τωρα.

-'Ειμαι στον παραδεισο κι εσυ εισαι ενας αγγελος' κατεληξε.

                     ==================================

-'Πως εβγαλες αυτο το συμπερασμα' ? ρωτησε ο αντρας.

-'Δεν θελει πολυ' εκανε ο Κεντ. 'Συνδυαζεις στοιχεια. Το τοπιο τριγυρω, εσυ, τα ρουχα που φορας. Ενταξει, δεν βλεπω καπου φτερα αλλα φανταζομαι δεν ειναι αναγκαιο. Εξ' αλλου αυτα ειναι στερεοτυπα που τα θεωρουσαμε δεδομενα οσο ζουσαμε' συμπληρωσε.

-'Καταλαβαινω' εκανε ο αντρας και χαιδεψε το γενακι του.

-'Μπορουμε να παμε καπου αλλου με λιγοτερο κρυο' ? ρωτησε ο Κεντ. 'Αυτη η ψυχρα ειναι αρκετα εντονη κι ενοχλητικη. Αυτη ειναι η θερμοκρασια στον παραδεισο' ?

-'Φοβαμαι πως ειναι αδυνατον να μετακινηθουμε Κεντ' εκανε αντρας. 'Και η θερμοκρασια αυτη ειναι σταθερη και αμεταβλητη ξερεις'.

-'Η αληθεια ειναι πως καπως διαφορετικα ειχα στο μυαλο μου τον παραδεισο' ειπε ο Κεντ. 'Ναι, να εχει ησυχια, ωραια τοπια, κοσμο να σουλατσαρει. Μα που ειναι οι αλλοι' ?

-'Ολοι βρισκονται στις θεσεις τους Κεντ' απαντησε ο αντρας.

                       ========================

-'Και τωρα τι θα κανω εδω' ? ρωτησε ο Κεντ. 'Θελω να πω θα μου αναθεσετε καποια δουλεια, θα κανω κατι, θα εχω καποιο ρολο' ?

-'Δεν χρειαζεται να κανεις τιποτα απολυτως Κεντ, μονο οτι κανεις και τωρα διχως την δικη μου παρουσια απο καποια στιγμη και μετα' ειπε ο αντρας.

-'Μα δεν κανω κατι' ειπε ο Κεντ. 'Απλα καθομαι μονος μου σ' ενα παγκακι'.

-'Αυτο ακριβως' εκανε ο αντρας. 'Αυτο θα κανεις απο δω και περα'.

-'Η αληθεια ειναι πως ειχα τελειως διαφορετικη αποψη για τον παραδεισο' εκανε ο Κεντ. 'Ολο αυτο μοιαζει πολυ μονοτονο για να το κανω συνεχεια'.

-'Να σε ρωτησω κατι Κεντ' ? εκανε ο αντρας.

-'Φυσικα, αμα ξερω ν' απαντησω πολυ ευχαριστως'.

-'Μιλας συνεχως για τον παραδεισο ξανα και ξανα. Πως ξερεις οτι το μερος που βρισκεσαι ειναι ο παραδεισος ? Πως εβγαλες αυτο το συμπερασμα' ?

                        ==============================

-'Σου ειπα, συνδυαζοντας στοιχεια. Αλλα αν εδω δεν ειναι ο παραδεισος τοτε θα επρεπε να ειμαι στην κολαση. Αλλα ουτε αυτη ειναι η κολαση'.

-'Γιατι ?

-'Αντε παλι' εκανε ο Κεντ. 'Γιατι αυτα που χαρακτηριζουν την κολαση ειναι αλλα. Φωτιες, ο διαβολος, δαιμονες που τυραννανε τις ψυχες, καταλαβες' ?

-'Στερεοτυπα, αυτην την λεξη δεν χρησιμοποιησες καποια στιγμη πριν' ? εκανε ο αντρας. 'Εχεις μια προκατασκευασμενη εικονα στο μυαλο σου κι αν κατι δεν ανταποκρινεται στην εικονα αυτη ειναι λαθος. Πως ξερεις πως μοιαζει ο παραδεισος η η κολαση' ? προσθεσε.

-'Μα δεν μπορει να ειμαι στην κολαση' διαμαρτυρηθηκε ο Κεντ. 'Αν πληρωνω για τις πραξεις μου θα πρεπει να τιμωρηθω, θα πρεπει να νοιωσω αιωνια καταδικη. Κι ολο αυτο δεν μοιαζει ουτε σαν τιμωρια ουτε σαν καταδικη'.

Ο αντρας σηκωθηκε απο το παγκακι και χαμογελασε.

                               ===============================

-'Η αληθεια ειναι πως μπροστα σ' αυτα που μου περιεγραψες, για το πως ειναι η κολαση δηλαδη, ολο αυτο εδω μοιαζει με βολτα στην εξοχη' ειπε αρχιζοντας να ξεμακραινει απο το παγκακι και τον εμβροντητο Κεντ. 'Βεβαια, με την παροδο του χρονου, αφου θα εχεις πια εμπεδωσει πως θα περασεις ολη την αιωνοιτητα σ' ενα μισοχιονισμενο παγκακι, μ' ενα τοπιο που ποτε δεν προκειται ν' αλλαξει απ' αυτο που ειναι τωρα, με μια μονιμη αισθηση κρυου και παγωνιας και την σιγουρια πως δεν θα συναντησεις ποτε κανεναν αλλο για ν' ανταλλαξετε εστω μια λεξη ισως μπορεσεις να συγκρινεις αυτην την κατασταση τωρα με την τιμωρια που περιμενες να συναντησεις. Για καποιο περιεργο λογο Κεντ ειμαι σιγουρος πως πολυ συντομα δεν θα βρεις απολυτως καμια διαφορα, ισως αυτο να ειναι λιγο πιο δυσβασταχτο'.

-'Στασου, περιμενε λιγο' εκανε πανικοβλητος ο Κεντ 'μην φευγεις'.

Ο αντρας σταματησε, γυρισε, τον κοιταξε κι ενα χαμογελο περιπλανηθηκε στα χειλη του.

-'Καλως ηρθες στην κολαση Κεντ Στοκτον' ειπε. 'Σε περιμενει η αιωνιοτητα'.

                                                           ΤΕΛΟΣ