Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ










                                                    ΚΕΦΑΛΑΙΟ 43










Ηταν αρκετα πρωι οταν σηκωθηκε κι απορησε βλεποντας την Λερζια ηδη ξυπνια να τον περιμενει στο τραπεζι που ηταν στρωμενο μ' ενα ελαφρυ πρωινο. Μολις τον ειδε ξεσπασε σε αυθορμητα κλαματα κι ορμησε να τον αγκαλιασει. Ενοιωθε το κορμι της να συνταρασσεται απο τους λυγμους μα προτιμησε να την αφησει να ξεσπασει. Οταν ενοιωσε την ανασα της πιο ηρεμη και σταθερη την εσπρωξε απαλα και την εβαλε να κατσει στην καρεκλα.
-'Τιλ, σε παρακαλω, μην πας. Σε παρακαλω'...ξεκινησε να λεει μα η φωνη της ξεψυχισε.
-'Ακουσε με Λερζια' εκανε ο Τιλ. 'Ειναι πολυ σημαντικο ν' ακουσεις και να καταλαβεις οτι σου πω' προσθεσε. 'Δεν ξερω αν θα μας δοθει η ευκαιρια να τα ξαναπουμε'.
Οι λυγμοι φανηκαν να επιστρεφουν μα πολυ πιο ηπιοι αυτη τη φορα.
-'Εισαι αδελφη μου, ο μοναδικος εν ζωη συγγενης που εχω. Ξερεις ποσο σε αγαπαω γι αυτο και θελω να προσεξεις πολυ αυτα που θα σου πω, καταλαβαινεις' ?
Ο Τιλ πηρε βαθια ανασα κι αρχισε να μιλαει.
                 ===============================
-'Σε περιπτωση που δεν επιστρεψω θα χρησιμοποιησεις τα χρηματα που σου εχω αφησει για να βγαλεις εισιτηριο για τον Γκαβαρντα. Ξερω πως θα ειναι δυσκολα να τα καταφερεις να φυγεις απο τον Ρουγκαν αλλα καποιον θα βρεις που με το σωστο χρηματικο αντιτιμο θα σε βοηθησει για να φυγεις. Οταν φτασεις στον Γκαβαρντα θα πας να βρεις τον Γκριντλοκ. Θυμησου το ονομα, ειναι σημαντικο, Γκριντλοκ. Θα του πεις πως εισαι αδελφη μου και θα τον παρακαλεσεις να σε φιλοξενησει για οσο χρειαζεται στον Γκαβαρντα. Παραλληλα θα του ζητησεις να προσπαθησει να επικοινωνησει οπως μπορει με τον Ελλερυ η με οποιονδηποτε αλλον στην ομαδα, ξερει ο Γκριντλοκ. Μονο με τον Ελλερυ η καποιον απο τους συντροφους μου θα εισαι ασφαλης. Καταλαβες ? Τα χρηματα ειναι πολλα, θα σε φτασουν μεχρι να ερθει σε επικοινωνια ο Γκριντλοκ με καποιον. Οταν βρεθεις με την παλια μου ομαδα θα τους πεις τι ακριβως συμβαινει με τον Κρουξ, πρεπει να τους προειδοποιησεις, ειναι πολυ σημαντικο. Μην ανησυχεις, ειναι δικοι μου ανθρωποι, δεν θα σε αφησουν ετσι'.
              ==================================
Αποτελειωσε το λιτο πρωινο του και σηκωθηκε απο το τραπεζι. Το βλεμμα της κοπελας τον ακολουθησε κι επεσε επανω του ικετευτικα.
-'Γυρισε πισω σε παρακαλω' ειπε διχως ιχνος κουραγιου στη φωνη της.
Ο Τιλ της χαμογελασε και της χαιδεψε τα μαλλια. Μετα στραφηκε προς την εξοδο, ανοιξε την πορτα και βγηκε εξω. Ειχε αρχισει να φωτιζει ηδη ικανοποιητικα.
Σκεφτοταν πως ο Κρουξ θα ειχε παει στο σημειο που ειχαν συμφωνησει αρκετη ωρα πριν για ν' ανιχνευσει την περιοχη και θα τον περιμενε ηδη.  Ο ιδιος ενοιωθε πανετοιμος.
Οταν εφτασε ειδε τον Κρουξ και την Ζαγκιτα να τον περιμενουν ηδη. Εσκεμμενα ειχε επιλεξει εκεινο το μερος, ο Κρουξ θα το ειχε καταλαβει ηδη.
-'Μπορουσες να μου πεις πως ειχες στο μυαλο σου μια απο εκεινες τις αρχαιες, προσωπικες μονομαχιες' του ειπε. 'Δεν θα ειχα αντιρρηση ξερεις' ειπε ο Κρουξ.
-'Ουτε κι εγω' εκανε με απροσμενα σταθερη φωνη η Ζαγκιτα.
                   ================================= 
-'Πριν αρχισουμε' ειπε ο Τιλ 'υπαρχει κατι που θελω να ζητησω. Και θα μου δωσεις τον λογο σου Κρουξ γι αυτο και θα τον κρατησεις'.
-'Τι ειναι' ? ρωτησε ο Κρουξ.
-'Ασχετα με το τι θα συμβει σημερα, εδω αναμεσα μας, η αδελφη μου δεν εχει καμια αναμιξη με ολα αυτα. Αν δεν τα καταφερω θελω να μου υποσχεθειτε πως δεν θα πειραξετε την Λερζια'.
-'Η συμφωνια που εχουμε κανει με την O.A.A. αφορα τον Ελλερυ και την ομαδα του' ειπε ο Κρουξ. 'Κι απ' οτι ξερω η αδελφη σου δεν ηταν ποτε μελος αυτης της ομαδας, πραγμα που σημαινει πως κανεις δεν προκειται να πειραξει ουτε μια τριχα απο τα μαλλια της. Εχεις τον λογο μου Τιλ πως η αδελφη σου δεν θα παθει τιποτα, δεν θα την αγγιξει κανεις. Και ξερεις πως τουλαχιστον τον λογο μου τον κραταω, ακομα κι αν ειναι το τελευταιο πραγμα που θα κανω'.
Ο Τιλ ξεφυσηξε ανακουφισμενος νοιωθωντας ενα βαρος να φευγει απο πανω του.
-'Παμε στα δικα μας λοιπον' εκανε σχεδον χαμογελωντας.
                  =================================
-'Θα τραβηξουμε οταν η σκια ακουμπησει εκεινον το βραχο' ειπε η Ζαγκιτα ενω ταυτοχρονα εδειχνε με το χερι της τον βραχο που εννοουσε. 'Ετσι οπως εξελιχθηκε η κατασταση ξερεις πως ειναι μια μονομαχια μεχρι θανατου' προσθεσε η κοπελα.
-'Ναι, το ξερω' απεκριθη ο Τιλ. 'Συμφωνοι, μολις η σκια ακουμπησει τον βραχο' προσθεσε.
Αφου ειχαν ξεκαθαρισει τον τροπο που θα διεξαγοταν η μονομαχια αρχισαν να κοιτανε ποτε ο ενας τον αλλον και ποτε τον σκια που αργα και σαδιστικα πλησιαζε τον βραχο. Το μυαλο του Τιλ ταλαντευοταν αναμεσα σε δυο επιλογες. Ηξερε πως οσο γρηγορος και να ηταν δεν θα προλαβαινε ποτε να τους σκοτωσει και τους δυο αρα επρεπε με καποιον τροπο ν' αυξησει τις πιθανοτητες του για επικρατηση. Λογικα θα επρεπε να χτυπησει πρωτα τον Κρουξ που ηταν αρχηγος και μετα αν ειχε ποτε την ευκαιρια να ριξει στην Ζαγκιτα. Θυμοταν ομως πως η κοπελα ηταν αριστη σκοπευτης, μια απο τις καλυτερες που ειχε ποτε συναντησει. Αν του εριχνε ηταν σιγουρο πως θα τον πετυχαινε.
                   ================================
Επελεξε να σκοπευσει πρωτα την Ζαγκιτα. Ισως και ο Κρουξ, που δεν θα περιμενε κατι τετοιο, να αιφνιδιαζοταν. Οσο πιο πολυ σκεφτοταν τοσο περισσοτερο κατεληγε σ' εκεινη την εκδοχη. Ο Κρουξ και η Ζαγκιτα ειχαν πιο απλο εργο αφου επρεπε να στοχευσουν ενα και μονο στοχο.
Λιγα εκατοστα ειχαν απομεινει μεχρι η σκια ν' ακουμπουσε τον βραχο και ο Τιλ ενοιωσε την δεξια του παλαμη, αυτην που θα χρησιμοποιουσε, ελαφρα ιδρωμενη. Την σκουπισε γρηγορα στο πουκαμισο του μα ηξερε πως σε ελαχιστα δευτερολεπτα θα επεστρεφε. Τα ματια του πηγαιναν μια στα ματια του Κρουξ, μια της Ζαγκιτα ενω παραλληλα παρακολουθουσαν την νωχελικη κινηση της σκιας. Σε πολυ λιγο ολα θα ειχαν τελειωσει. 
Ο Κρουξ προσπαθουσε να ψυχολογησει τον Τιλ μα τιποτα στις κινησεις του μεχρι στιγμης δεν προδιδαν τι σκεφτοταν να πραξει. Πιστευε πως θα εριχνε πρωτα σ' εκεινον και μετα θα προσπαθουσε να βγαλει εκτος μαχης και την Ζαγκιτα. Του ηταν αδυνατον να θυμηθει αν ο Τιλ ηταν γρηγορος η οχι, του ηταν αδυνατον να θυμηθει αν ηταν καλος σκοπευτης η οχι. Αυτο τον ειχε αγχωσει αφου ενοιωθε κι αυτος την δεξια του παλαμη ελαφρα ιδρωμενη.
                  ===============================
Το αγχος ειχε κυριευσει και την Ζαγκιτα. Οταν συμφωνουσε με τον Κρουξ και τους αλλους με τον Ρεντεν για τον Ελλερυ και την ομαδα του δεν ηταν αυτο που ειχε στο μυαλο της. Να ομως που τωρα στεκοταν απεναντι σε παλιο φιλο και συντροφο ετοιμοι να σκοτωσουν ο ενας τον αλλο.
Ο ιδρωτας εμφανιζοταν απροειδοποιητα σε διαφορα σημεια του σωματος της κανοντας την ακομα πιο νευρικη. Τα χερια της ειχαν ιδρωσει, στο μετωπο της ειχαν κανει την εμφανιση τους οι πρωτες σταλες ενω η σταδιακα αυξανομενη θερμοκρασια την εκανε να αισθανεται αβολα. 
Δυο - τρεις φορες της ηρθε να φωναξει να σταματησουν, δεν ηταν αυτος τροπος να συμπεριφερονταν ο ενας στον αλλο μα παντα την τελευταια στιγμη η ψυχρη, κυνικη λογικη επικρατουσε. Ειχε βρεθει κι αλλες φορες σε καταστασεις επικινδυνες μα αυτη ηταν η πρωτη φορα που μπορει να κοιταζε τον θανατο στα ματια ενος πρωην συντροφου της.
Της φανηκε πως η σκια ειχε ακουμπησει τον βραχο μα κοιτωντας καλυτερα διαπιστωσε πως ειχε κανει λαθος. Ηθελε λιγοτερο απο δεκα δευτερολεπτα για να συμβει αυτο.
             ================================
Τραβηξαν και οι τρεις σχεδον ταυτοχρονα με τον Τιλ ενδεχομενως ενα κλασμα του δευτερολεπτου πιο γρηγορα, ηταν ομως και ο μοναδικος που αφησε το λειζερ του σε καθετη σταση διχως ποτε να το σηκωσει για να σημαδεψει. Η βολη της Ζαγκιτα ηταν γρηγορη μα εντελως αστοχη. Πριν προλαβει να ριξει δευτερη φορα ειδε τον Τιλ να δεχεται μια βολη και να πεφτει πισω. Ο Κρουξ ειχε τραβηξει πιο αργα απ' ολους μα ηταν ο μοναδικος ευστοχος.
Καταλαβαινοντας τι ειχε συμβει η Ζαγκιτα πεταξε το οπλο της στο εδαφος κι επεσε κατω κρατωντας το κεφαλι της μεσα στα χερια της ενω ο Κρουξ δεν ειχε κουνηθει σπιθαμη απο το σημειο που ηταν με τα ματια καρφωμενα στο ακινητο σωμα του Τιλ. Βηματισε αργα προς τον Τιλ κι εσκυψε απο πανω του. Του εκλεισε τα ματια κι ανασηκωθηκε αργα.
-'Δεν πυροβολησε καν' εκανε η Ζαγκιτα. 'Απλα εκατσε και περιμενε να τον δολοφονησουμε, καταλαβαινεις ? Μπορουσε να ειχε σκοτωσει τον ενα μας μα δεν το εκανε ποτε'.
Ο Κρουξ δεν μπορουσε να βρει λεξεις να σχηματισει μια υποτυπωδη προταση. 
                      ===============================
Κοντευε να σουρουπωσει κι ακομα δεν ειχε εμφανιστει. Το σφιξιμο που ενοιωθε πηρε τρομακτικες διαστασεις οταν το μυαλο της αποφασισε να συνειδητοποιησει πως δεν θα ερχοταν οσο και να περιμενε αφου ο αδελφος της ηταν νεκρος. Θα επρεπε να ειχε γινει κουρελι, θα επρεπε να ηταν βουτηγμενη στα κλαματα μα στεκοταν στην εισοδο της πορτας με μια αποκοσμη ηρεμια. Ηξερε πως ο Τιλ ηταν νεκρος μα μονο μοιρολογια δεν περνουσαν απο την σκεψη της. Επιασε τον εαυτο της να εχει γινει σκληρη σαν πετρα, εσωτερικα και εξωτερικα.
Μια σκεψη μονο τριβελιζε το μυαλο της. Θα εκανε οτι της ειχε πει ο Τιλ, θ' ακολουθουσε κατα γραμμα τις οδηγιες του, μονο που πλεον κατεστρωνε επιπλεον δικα της σχεδια. Θα εκανε τα παντα, με οποιοδηποτε κοστος και θα εβρισκε τον Κρουξ και την παρεα του, οσο χρονο η χρημα κι αν της κοστιζε. Η λεξη 'εκδικηση' θεριευε ολο και πιο πολυ μεσα της μεχρι που καλυψε τα παντα. Δεν εβλεπε τιποτα αλλο μπροστα της, μονο την εικονα του Κρουξ και των υπολοιπων νεκρους απο το χερι της. Ηξερε πως μονο αυτο πια θα την κρατουσε ζωντανη.
                     ===============================
Δεν ηταν η πρωτη φορα που ενοιωθε το συγκεκριμενο συναισθημα αλλα οπως και την πρωτη φορα επελεξε να μην πει κατι στον Ελλερυ. Δεν ηξερε πως θ' αντιδρουσε, τι αντικτυπο θα ειχε πανω του. Ουτε του αρεσε που του απεκρυπτε γεγονοτα μα εκεινη τη στιγμη γνωριζε πως ηταν ο πλεον ακαταλληλος χρονος για να του τα πει. Αποκτουσε σταδιακα μια ψυχολογια που θα ηταν κρισιμη οταν θα εφτανε η στιγμη να την χρησιμοποιησει, αν μιλουσε τωρα δεν ηξερε σε τι σκοτεινη αβυσσο θα τον εριχνε κι αν θα εβγαινε ποτε απο κει. Θα του μιλουσε οταν ερχοταν η καταλληλη ωρα, οχι πιο πριν. Τον κυριευσε μια ανεξηγητη μελαγχολια. Δεν ηταν αρμοδιοτητα του να αισθανεται ετσι, ποτε πριν η απωλεια θνητων δεν του ειχε δημιουργησει παρομοια συναισθηματα. Ομως το βιωσε για πρωτη φορα οταν ενοιωσε τον χαμο του Νεκαρ και του Μερανγκ, ετσι το ειχε νοιωσει και τωρα που ηξερε πως ενας ακομα συντροφος του Ελλερυ, ο Τιλ, ειχε πεθανει. Σηκωσε τα ματια του και κοιταξε τ' αδιαφορα αστρα στον ουρανο.
Ποσοι ακομα θα χανονταν στην προσπαθεια να σταματησουν τον Μετγκον ?