GIORGOS ATHANASSOPOULOS

                             ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Κοιταξε στο βαθος και χαμογελασε πικρα. Η συναξη συνεχιζοταν σταθερα μα τωρα ειχε την αισθηση πως ο χρονος που απαιτειτο για κατι τετοιο ειχε αυξηθει σταδιακα. Ξεκινησε μ' ενα μικρο, μαυρο συννεφο και τωρα, μιση ωρα σχεδον μετα, ολος ο ουρανος στα νοτιοδυτικα εμοιαζε καλυμμενος απο μια σκουρα, εντονη απειλη που κατευθυνοταν προς το μερος του. Αλλη μια καταιγιδα υψηλων εντασεων βρισκοταν προ των πυλων και σε λιγες ωρες θα ξεσπουσε ανελεητα και στην δικη του περιοχη. Κατω απο αλλες, φυσιολογικες συνθηκες το ζητημα θα του ηταν απλα αδιαφορο. Ουτε η πρωτη ουτε η τελευταια φορα θα ηταν. Κουνησε απογοητευμενος το κεφαλι και αφησε λιγο ακομα απο το χρυσαφενιο ιρλανδεζικο ουισκι να κατεβει στο λαρυγγι του.

Η αληθεια ηταν πως οντως δεν ηταν η πρωτη φορα αλλα ενδεχομενως να ηταν η τελευταια.

Εστρεψε το κεφαλι του προς την οθονη του υπολογιστη του. Δεν συνετρεχε λογος να παρακολουθει τις διεργασιες που λαμβαναν χωρα, ηξερε πολυ καλα τι συνεβαινε. Αυτο που δεν γνωριζε ηταν το αν θα προλαβαινε να δει αυτην την μαλλον τελευταια καταιγιδα της ζωης του.

                 ====================================

Ο Λουκ Μπαρστοου ηταν απο τους ελαχιστους ανθρωπους που ποτε μια νεα εφαρμογη στους υπολογιστες δεν θα του δημιουργουσε εκπληξη, απορια η θαυμασμο. Κι αυτο γιατι ηταν απο εκεινους τους ελαχιστους ανθρωπους που δημιουργουσαν αυτες τις εφαρμογες.

Η δουλεια του σ' εκεινον τον τεχνολογικο κολοσσο ηταν αυτη ακριβως. Πληρωνοταν αδρα για να βαζει το μυαλο του να δουλευει με τετοιον τροπο που συνεχως να γεννουσε καινουργιες ιδεες σε εφαρμογες που θα γινοταν απαραιτητες σε δισεκατομμυρια κοσμο πανω στον πλανητη. Η φιλοσοφια του ηταν απλη. Οταν μπορεις ν' αφουγκραστεις τις αναγκες του κοσμου αυτοματα εχεις μπροστα σου ενα ατελειωτο πεδιο επεξεργασιας πληροφοριων και συνεχων πειραματισμων οι οποιοι αναποφευκτα καποια στιγμη θα οδηγησουν σε μια ιδεα που η υλοποιηση της θα ειχε την αντιστοιχη ανταποκριση στους υποψηφιους ενδιαφερομενους. Κι ο Λουκ Μπαρστοου το εκανε αυτο με μεγαλη επιτυχια. Οτι ειχε προτεινει μεχρι στιγμης ειχε βρει ευηκοα ωτα απο τους προισταμενους του. Αυτο το τελευταιο ομως δεν θα το μαθαιναν ποτε.

                     ==============================

Η ιδεα δεν ειχε εμφανιστει αποτομα στο κεφαλι του μια ωραια πρωια. Δεν ηταν αυτος ο τροπος με τον οποιο λειτουργουσε ο Λουκ. Οσο απιστευτο η αδιανοητο κι αν εμοιαζε τωρα ο υπευθυνος γι αυτην την εξαιρετικη, οσο και απλη ιδεα ηταν εκεινος ο καταραμενος πρωινος καφες που επιμονα εξακολουθουσε ν' απολαμβανει τα πρωινα στο καφε του Μακ. Δυο η τρεις αχνιστες κουπες καφε περιστοιχιζομενες απο ενα ματσο εφημεριδες ηταν ο τροπος που ο Λουκ απολαμβανε τα πρωινα του. Εκεινο το πρωι εμελλε να ηταν αυτο που θα τ' αλλαζε ολα.

Το εντονο ενδιαφερον του για την πορεια της αγαπημενης του ομαδας, της Arsenal, που αποτυπωνοταν στο αρθρο της στηλης με τ' αθλητικα αποσπαστηκε οταν αθελα του το αυτι του αυθαιρετα προσηλωθηκε στην κουβεντα που εξελισσοταν στο πισω απ' αυτον τραπεζι.  Ειχε χασει καποια σημεια απο την αρχη της κουβεντας μα οι δυο νεοι που κουβεντιαζαν ακαταπαυστα φροντιζαν αθελα τους να του συμπληρωνουν τα σημεια που ειχε χασει. Εγκατελειψε την εφημεριδα, ανακατεψε τον καφε με το κουταλακι του και εστρεψε προς τα κει το ενδιαφερον του.  

                      ========================

-'Ρε φιλε κι εγω το ιδιο προβλημα με σενα εχω. Ξερεις ποσους πρεπει να διαγραψω απο την λιστα των φιλων μου ? Αφου ποτε δεν ερχομαστε σ' επαφη, δεν επικοινωνουμε, τι να τους κανω ? Υπαρχουν ετσι, σαν αριθμοι και μονο, τι νοημα εχει να τους κραταω' ?

-'Καταλαβαινω τι λες' απαντησε ο αλλος 'αλλα και τι να κανεις ? Μια δυο φορες που πηγα να κανω 'εκκαθαριση' ενοιωσα ασχημα, να πω την αληθεια. Ενταξει, μπορει κι εγω με πολλους να μην εχω καμια σχεση αλλα και το να τους διαγραφεις σε κανει να νοιωθεις καπως'.

-'Ναι, γεια σου' ειπε ο πρωτος. 'Ασε που μπορει να δημιουργηθουν παρεξηγησεις. Ξερεις, ο ενας ειναι κοινος φιλος μ' εναν αλλο που ειναι κοινος φιλος με καποιον κι εκει γινεται μπαχαλο η κατασταση. Δηλαδη, αυτο που θελω να πω, ειναι πως καποιες φορες ειναι ευκολο κι ανωδυνο, καποιες αλλες ομως...καταλαβαινεις...σου ερχεται καπως...ετσι δεν ειναι' ?

-'Μαζι σου, δεν το συζητω κιολας' αποκριθηκε ο ετερος νεαρος. 'Φανταζεσαι αυτη την αχαρη δουλεια να την εκανε καποιος αλλος, οχι εσυ δηλαδη, αλλα καποιος αλλος' ?

               =================================

-'Τι εννοεις' ? ρωτησε ο συνομιλητης του. 'Εδω σ' εχασα, για καντο λιανα αυτο'.

-'Θελω να πω ρε παιδι μου' συνεχισε την σκεψη του ο αλλος νεαρος 'σκεψου αυτη τη δουλεια να την εκανε ο υπολογιστης. Να υπολογιζε απο μονος του καποιες παραμετρους, να συγκρινε στοιχεια, ξερω γω, και ν' αποφασιζε αυτονομα να διαγραφει οποιον δεν πληρουσε καποια σχετικα στανταρντ. Τι θα μπορουσε να σου προσαψει οποιοσδηποτε διαγραφοταν ? Αφου δεν το εκανα εγω, το εκανε το μηχανημα αυτοματα, εγω δεν μπορω να παρεμβω, δεν ειναι κατι που το ηθελα αλλα δεν μπορω να κανω και κατι να το αντιστρεψω. Εται και η αχαρη δουλεια θα γινοταν και δεν θα υπηρχαν παρεξηγησεις. Θα ειναι κατι που θα ισχυει για ολους, οποτε θα γινοταν καθολικα αποδεκτο, αρα ουτε γατα ουτε ζημια. Καταλαβαινεις' ?

-'Δεν γινονται αυτα τα πραγματα μωρε, τι πας και σκεφτεσαι' ? εκανε ξανα ο αλλος. 'Εδω λεμε να βρισκοταν κατι εφικτο, κατι απλο. Ν' αρχισει τωρα ο υπολογιστης να διαγραφει απο μονος του...Τι διαολο, στοιχειωμενος θα ειναι ? Δεν γινονται σου λεω' ολοκληρωσε την τοποθετηση του.

                     ==============================

Η φραση 'δεν γινονται αυτα τα πραγματα' σφηνωθηκε στο μυαλο του Λουκ παραμεριζοντας καθε τι αλλο. Ολη την υπολοιπη μερα, οτι και να εκανε, μ' εναν ανεξηγητο τροπο, εμφανιζοταν ξανα και ξανα στην σκεψη του μ' ενα κοροιδευτικο υφος λες και του εβγαζε την γλωσσα για την αδυναμια του να την απαλειψει. Του πηρε σχεδον ενα μηνα για να δημιουργησει μια εφαρμογη που θα μπορουσε να πραξει οτι ειχε περιγραψει ο νεαρος. Ατελειωτα ξενυχτια, αλλαγες επι αλλαγων, συνεχεις διορθωσεις, προσθαφαιρεσεις μα τα ειχε καταφερει. Αυτο που δεν ηξερε ηταν αν οντως θα λειτουργουσε ετσι ακριβως οπως την ειχε σκεφτει και σχεδιασει. Εκανε αυτο που εκανε παντα. Πειραματιστηκε στον προσωπικο του υπολογιστη. Αν δουλευε εκει μετα θα το παρουσιαζε στους προισταμενους του. Δεν θα ριψοκινδυνευε μια αποτυχια χωρις λογο και νοημα.

Φαινομενικα η εφαρμογη δουλευε. Παρα πολυς κοσμος, ανενεργοι εδω και καιρο, ειχαν αφαιρεθει απο την λιστα φιλων του. Η εφαρμογη τηρουσε πιστα τις οδηγιες του και συντομα οι μονοι που ειχαν απομεινει ηταν ολοι εκεινοι που ειχαν μια διαδραστικοτητα μαζι του.

                     ================================

Το πρωτο καμπανακι ηταν οταν ακουσε στην τηλεοραση για την εξαφανιση ενος γνωστου καθηγητη πανεπιστημιου, ενος παλιου του καθηγητη που τον ειχε στην λιστα φιλων του. Μια αδιορατη δυναμη τον ωθησε να κοιταξει αν υπηρχε ακομα στην λιστα η ειχε διαγραφει.

Μολονοτι οντως ο υπολογιστης τον ειχε διαγραψει δεν το συνεδεσε με την εφαρμογη παρα μονο οταν ακομη καποιοι γνωστοι διασημοι απο τα παλια ειχαν αναφερθει κι αυτοι σαν αγνοουμενοι.

Η ανησυχια του κορυφωθηκε οταν ενας φιλος τον πηρε στο τηλεφωνο για να του πει πως μια αγνωστη εφαρμογη ειχε εμφανιστει στον υπολογιστη του. Του ορκιζοταν πως ο ιδιος δεν την ειχε κατεβασει, απλα ειχε βρεθει εκει απο μονη της και διεγραφε καποιους απο την λιστα φιλων του.

Ο Λουκ του απαντησε πως θα το κοιταγε και θα τον επαιρνε τηλεφωνο σε λιγο. Η εφαρμογη που του ειχε αναφερει ηταν η δικη του μα αυτο ηταν αδυνατο. Δεν την ειχε στειλει πουθενα, πως διαβολο ειχε βρεθει στον υπολογιστη του γνωστου του ? Οταν αργοτερα τον επαιρνε στο τηλεφωνο για να του το πει κανεις δεν απαντουσε στην αλλη μερια.

              =================================

Αν του πηρε σχεδον ενα μηνα για να σχεδιασει και να υλοποιησει την εφαρμογη χρειαστηκε πολυ λιγοτερο χρονο για να καταλαβει πως κατι πολυ ανησυχητικο συνεβαινε μαζι της. Σαν να ειχε αυτονομη βουληση η εφαρμογη ειχε εγκατασταθει σε ολους τους εναπομειναντες φιλους του και μεσω αυτων συνεχιζε να επεκτεινεται. Οσο και να προσπαθησε δεν καταφερε ουτε να την απενεργοποιησει ουτε να την διαγραψει οριστικα. Οσο περνουσαν οι μερες τα κρουσματα εξαφανισεων αυξανονταν ραγδαια ενω ειχαν φουντωσει οι συζητησεις για μια αγνωστη εφαρμογη που εισχωρουσε αυτοβουλως στους υπολογιστες. Ο Λουκ βρισκοταν ενα βημα πριν την καταρρευση αφου οτι και να ειχε δοκιμασει ειχε αποτυχει παταγωδως. Η εφαρμογη του δεν διεγραφε απλα ονοματα απο λιστες φιλων, διεγραφε οριστικα σαν υπαρξη τους ιδιοκτητες αυτων των ονοματων κι αυτος ηταν ανημπορος να κανει οτιδηποτε για να το σταματησει.

Η προσθετη βοηθεια που λαμβανε απο το ιρλανδεζικο ουισκι οχι μονο δεν του προσφερε λυση αλλα του αποκαλυψε ενα ακομα πιο τρομαχτικο γεγονος.

                          ===========================

Εκει που ειχαν αποτυχει ολοι οι προηγουμενοι αυτος τα ειχε καταφερει. Πολεμοι, λοιμοι, σεισμοι, κλιματικη αλλαγη ειχαν αποτυχει μεχρι στιγμης ν' αφανισουν το ανθρωπινο ειδος απο το προσωπο του πλανητη. Η εφαρμογη του ομως τα καταφερνε περιφημα μεχρι στιγμης. Ολοι οσοι ηταν δικτυωμενοι στα μεσα μαζικης δικτυωσης, η πλεοιψηφια δηλαδη του κοσμου, αντιμετωπιζαν το φασμα της ολικης αφανισης. Την ιδια στιγμη που η εφαρμογη διεγραφε καποιον ανενεργο απο μια λιστα ετσι θα διεγραφε και τον ιδιοκτητη της εφ' οσον κι αυτος ηταν ανενεργος στην λιστα καποιου αλλου. Με δυο λογια, ολοι οι χρηστες, αργα η γρηγορα κι αναλογα με τον αγνωστο προσανατολισμο της εφαρμογης θα διεγραφονταν δια παντος απ' την ιδια τη ζωη.

Το ιδιο θα συνεβαινε αναποφευκτα και στον ιδιο. Σιγουρα κι αυτος θα ηταν ανενεργος σε καποια λιστα φιλων, καποια στιγμη η εφαρμογη θα τον διεγραφε. Στην σκεψη και μονο ενα γελιο απελπισιας τον συνταραξε ολοκληρο. Τι ειχε κανει ? Ηταν ο υπευθυνος για την καταστροφη της ανθρωπινης ρατσας αλλα κανεις αλλος δεν θα το γνωριζε εκτος απο τον ιδιο.

           ====================================

Ξαναγεμισε το ποτηρι του και κοιταξε παλι τ' απειλητικα συννεφα που εξακολουθουσαν να συγκεντρωνονται στο βαθος. Θα προλαβαινε να την ζησει την καταιγιδα η θα τον προλαβαινε η εφαρμογη ? Ολες οι μικρες λεπτομερειες της ζωης ειχαν αποκτησει πια ενα τελειως διαφορετικο νοημα. Μολονοτι ηξερε πως και οι δικες του ωρες ηταν μετρημενες μια παραδοξη γαληνη τον ειχε κυριευσει. Δεν μπορουσε να κανει τιποτα απολυτως εκτος απο το να περιμενει στωικα και το δικο του τελος. Οι πρωτες σταγονες βροχης στο τζαμι του παραθυρου του τον εκαναν ν' αναπηδησει.

Καρφωσε το βλεμμα του στα υγρα φιδακια που σχηματιζαν οι σταγονες καθως κυλουσαν στο τζαμι κι αναστεναξε. Ο μοναδικος αλλος ηχος που ακουγοταν μεσα στο δωματιο σταματησε αποτομα καθως η πλευρα του βινυλιου ειχε ολοκληρωθει. Στραφηκε προς τα κει και βαδισε προς το πικ απ για να γυρισει τον δισκο. Δεν τα καταφερε ποτε. Για ενα κλασμα του δευτερολεπτου το ποτηρι αντισταθηκε στην βαρυτητα και μετα υπεκυψε σ' αυτην. Το παχυ χαλι που δεσποζε στο πατωμα απορροφησε τον ηχο και αμεσως μετα το χρυσοκιτρινο υγρο που απλωθηκε νωχελικα πανω του.

                                                                     ΤΕΛΟΣ

 

    











                                                       

                      Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 46

Αυτη η αποτομη κινηση ηταν κι εκεινη που του απομυζησε και το τελευταιο ιχνος δυναμης που του ειχε απομεινει. Διχως καμια αντισταση πλεον ο ανασηκωμενος του κορμος πανω στο κρεβατι επεσε προς τα πισω στην αρχικη του θεση. Ηταν ελαχιστα αυτα που μπορουσε να συνειδητοποιησει κι ενα απ' αυτα ηταν η αισθηση πως λιαν συντομως θα εχανε και παλι τις αισθησεις του. Το οπτικο του πεδιο περιοριζοταν σ' ενα αναιμικο, χτικιαρικο φως που εμοιαζε να βρισκεται σε μεγαλη αποσταση απο τον ιδιο, κατορθωνε ομως μ' εναν περιεργο τροπο να μην του επιτρεπει να δει οτιδηποτε περα απ' αυτο. Το ονειρο, εφιαλτης καλυτερα που ηταν κι υπευθυνο για το αποτομο ξυπνημα του περασε αστραπιαια και παλι απο την σκεψη του δινοντας του το τελειωτικο χτυπημα. Λες και η ακουσια αυτη σκεψη ηταν τοσο εντονη, τοσο επιβαρυντικη για τον οργανισμο του που το φως που δεσποζε στον οπτικο του οριζοντα εσβησε αποτομα δινοντας την θεση του σ' ενα επερχομενο βαθυ, πηχτο σκοταδι. Προλαβε να παρει μια βαθια ανασα που μαλλον επετεινε το προβλημα. 

Ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις βυθιστηκε και παλι σ' εναν ληθαργικο υπνο.

                 =============================

-'Λοιπον' ? ρωτησε με εκδηλη την αγωνια στην φωνη του ο Αζεμουρ.

-'Τι λοιπον' ? 'Δεν βλεπεις' ? απαντησε ο Ουρσιντ.

-'Κοντευει μια βδομαδα ετσι' εκανε η Ρισανι. 'Δεν χειροτερευει αλλα δεν βελτιωνει κιολας. Αναρωτιεμαι αν θ' αντεξει ο οργανισμος του' προσθεσε με μια λυπητερη χροια.

Στραφηκαν και οι τρεις προς τον αποστασιοποιημενο και αμιλητο Ορκοφυλακα. Ηξεραν πως ηταν αυτος και το σκηπτρο που κρατουσαν ακομα στην ζωη τον Ελλερυ αλλα γνωριζαν επισης πως οτι απαντησεις εψαχναν στα ερωτηματα τους μονο αυτος θα μπορουσε να τα δωσει.

-'Κατι πρεπει να γινει' εκανε ο Αζεμουρ 'δεν μπορεις τουλαχιστον'...πηγε να προσθεσει αλλα σταματησε αποτομα βλεποντας το βλεμμα που του εριξε ο Ορκοφυλακας που ειχε στραφει προς το μερος τους. Πλησιασε με αργα βηματα και τους τρεις τους που στεκονταν πανω απο το κρεβατι που εξακολουθουσε να ειναι σχεδον σε κωμα ο Ελλερυ, στηριξε το πηγουνι του πανω στο σκηπτρο που βαστουσε, κοιταξε λιγο τον ασθενη και μετα στραφηκε προς την τριαδα.

                         ==============================

-'Το σκηπτρο ειναι που τον κραταει στην ζωη' ειπε στο τελος. 'Δυστυχως ο μονος που μπορει να τον κανει καλα ειναι ο ιδιος ο Ελλερυ. Αν γνωριζαμε απο τι εχει προσβληθει ισως να μπορουσαμε να κανουμε κατι περισσοτερο μα αυτη τη στιγμη βρισκομαστε στο απολυτο σκοταδι. Απο την μια στιγμη στην αλλη μπορει εξαφνα να ξυπνησει και ολα να ειναι οπως και πριν, μπορει ομως ετσι οπως κειται εδω πανω σ' αυτο το κρεβατι η καρδια του απλα να σταματησει και να πεθανει. Οτι και να ειναι αυτο που τον εχει προσβαλλει ειναι ξεκαθαρο πως επηρεασε την γηινη υποσταση του αλλα ακομα μενει να μαθουμε σε ποσο και ποιο ποσοστο συμβαινει αυτο' συνεχισε.

-'Γιατι το λες αυτο' ? ρωτησε η Ρισανι. 'Πως μπορει να εισαι τοσο σιγουρος' ?

-'Εχει δικιο η Διαστικτη' εκανε ο Αζεμουρ. 'Μοιαζεις πολυ σιγουρος στηριζομενος απλα και μονο σε μια θεωρια που δεν μπορεις ν' αποδειξεις'.

-'Μοιαζει να ειναι η μοναδικη λογικη εξηγηση' ειπε ο Ουρσιντ 'και για να πω την αληθεια νοιωθω πολυ ασχημα που ολα αυτα συμβαινουν εξ' αιτιας μου' προσθεσε.

                       ===============================

Ο Αζεμουρ και η Ρισανι γυρισαν και τον κοιταξαν εκπληκτοι.

-'Αν πρεπει ν' αναζητησουμε το ποιος ευθυνεται για ολο αυτο φοβαμαι πως εγω ειμαι η πηγη του αρχικου προβληματος' ειπε ο Ορκοφυλακας απευθυνομενος στον Ουρσιντ τον Ανεμελο. 'Αντικειμενικα εσυ δεν μπορεις να φταις για μια δικη μου αποφαση' συμπληρωσε.

-'Μοιαζει εσεις οι δυο να γνωριζετε κατι που εμεις αγνοουμε' εκανε ο Αζεμουρ δειχνοντας παραλληλα και την Ρισανι. 'Υπαρχει κατι που πρεπει να μαθουμε' ?

Ο Ορκοφυλακας εριξε μια ματια στο ακινητο σωμα του Ελλερυ που μονο η σταθερα επαναλαμβανομενη ρυθμικη κινηση του στερνου του αποδεικνυε πως ακομα ανασαινε, αρα ηταν εν ζωη, απομακρυνθηκε μερικα βηματα και απο τους τρεις τους και μετα μιλησε. 

-'Αυτο που με προβληματισε απο την αρχη ηταν πως ο Ελλερυ βρεθηκε σ' αυτην τη κατασταση αποτομα, διχως να παρουσιασει οποιοδηποτε συμπτωμα που ν' αποδεικνυε πως κατι συμβαινει. Στηριζομενος σ' αυτο το γεγονος εχω μια θεωρια για το τι εχει πραγματικα συμβει'.

                     ===============================

-'Ολο αυτο συνεβη σχεδον ενα δεκαημερο μετα την επιστροφη του απο τον Τζεγκια, τον πλανητη που εγω τον εστειλα για να βρει τον Ουρσιντ' συνεχισε ενω παραλληλα εδειχνε με το σκηπτρο του τον Ανεμελο που στεκοταν διπλα στον Τατουιν δρακο του, τον Αρα. 'Υποψιαζομαι πως η παρουσια του στις εξεδρες για να παρακολουθησει τον αγωνα του Αρα ειναι υπεθυνη γι αυτην εδω την κατασταση' κατεληξε.

Ο Ουρσιντ κουνησε συγκαταβατικα το κεφαλι ενω ο Αζεμουρ εξεφρασε τις αποριες του.

-'Και τι σχεση εχει αυτο με την τωρινη του κατασταση' ? αναρωτηθηκε.

-'Τον συγκεκριμενο αγωνα παρακολουθουσαν πλασματα απο εκατονταδες πλανητες' αρχισε ο Ορκοφυλακας. 'Προφανως ο Ελλερυ, αθελα του, ηρθε σ' επαφη με καποιο απ' αυτα τα πλασματα το οποιο του μετεδωσε καποια αγνωστη σε μας ασθενεια με τ' αποτελεσματα που βλεπετε τωρα. Σαν γηινος ο Ελλερυ διαθετει εναν οργανισμο παντελως ασθενικο κι επιρρεπη σ' ασθενειες συγκριτικα με αλλα ειδη, αρα εξαιρετικα ευαλωτο στο οτιδηποτε'.

                         ============================ 

-'Λες δηλαδη' εκανε η Ρισανι ενω στα στιγματα στο γυμνο κορμι της εμοιαζαν να ζωηρευουν αποτομα κινουμενα με μεγαλυτερες ταχυτητες 'πως οση ωρα βρισκοταν στις εξεδρες παρακολουθωντας τους αγωνες καποιος η κατι με το οποιο ηρθε σ' επαφη του μετεδωσε κατι που τον εφερε σ' αυτην τη κατασταση. Μα αν ειναι ετσι τοτε γιατι ο Ουρσιντ δεν εχει απολυτως κανενα συμπτωμα' ? προσθεσε.

-'Σαν διαγωνιζομενος δεν βρισκομαι ποτε στις κερκιδες, παρακολουθω τις εξελιξεις των αγωνων απο ειδικα διαμορφωμενο χωρο μαζι με τους διοργανωτες. Εξ' αλλου μην ξεχνας πως τα μορια μου δεν ειναι γηινα, δυσκολα θα μπορουσε να μ' επηρεασει κατι' εξηγησε ο Ουρσιντ.

-'Και τωρα τι κανουμε' ? ρωτησε ο Αζεμουρ. 'Περιμενουμε ν' αναρρωσει' ?

-'Εχουμε τοση πολυτελεια χρονου αραγε' ? αναρωτηθηκε η Ρισανι.

-'Σωστα' επικροτησε ο Ουρσιντ δειχνοντας το ακινητο σωμα του Ελλερυ. 'Μπορει να συνελθει αυριο, μπορει σε εξι μηνες. Μπορουμε να περιμενουμε τοσο' ? συμπληρωσε.

                     ================================

Για αλλη μια φορα στραφηκαν στον Ορκοφυλακα περιμενοντας την τοποθετηση του.

-'Φοβαμαι πως οχι' ειπε ο τελευταιος. 'Ηδη ακροβατουμε σε τεντωμενο σχοινι, ισορροπουμε στην κοψη του ξυραφιου, ο χρονος ειναι πραγματι πολυτελεια αυτη τη στιγμη και δεν υπαρχουν περιθωρια αναμονης. Θα πρεπει να δουμε τις κινησεις μας διχως να υπολογιζουμε στην βοηθεια του Ελλερυ Βαν Ντερ Εις. Δυστυχως τα μετωπα που υπαρχουν ανοιχτα ειναι καιρια και ακρως κρισιμα, δεν μπορουμε να δωσουμε προτεραιοτητα στο ενα η το αλλο, με καποιον τροπο ειμαστε υποχρεωμενοι να τα διευθετησουμε ταυτοχρονα. Η αληθεια ειναι πως περιμενα οτι η κατασταση στην οποια βρισκεται ο Ελλερυ θα ειχε βελτιωθει, ομως δεν μπορουμε να περιμενουμε αλλο. 

Θα χρειαστω την βοηθεια ολων σας αν ειναι να υλοποιησουμε καποιες κινησεις που θα μας ενισχυσουν στον αγωνα εναντια στον Μετγκον. Μην ξεχνατε πως οσο εμεις παραμενουμε αδρανεις εκεινος συνεχιζει απροσκοπτα αυτο που επιθυμει διακαως να επιτυχει, την ολοκληρωτικη καταστροφη του συμπαντος και την υπαρξη ενος νεου, στα δικα του προτυπα'. 

                         =============================

-'Για να μπορεσουμε να ειμαστε ακριβεις κι αποτελεσματικοι θα πρεπει να χωριστουμε με τον καθενα ν' αναλαμβανει και μια αποστολη. Εσυ Ουρσιντ θα φυγεις αμεσα για τον Νιβεκ οπου θα προσπαθησεις να στρατολογησεις τον Νουσακ τον Ανηλεη, μια δουλεια που κανονικα θα επρεπε να κανει ο Ελλερυ. Να εισαι πολυ προσεκτικος, ο Νουσακ ειναι απο τα πιο επικινδυνα πλασματα που υπαρχουν σε κεινο το μερος του γαλαξια αλλα μπορει ν' αποδειχτει πολυτιμος συμμαχος στον αγωνα μας. Λεπτομερειες θα σου αναφερω λιγο πριν φυγεις. Αζεμουρ εσυ θα βοηθησεις τους δυο συντροφους του Ελλερυ, τον Γκραφ και τον Κουλσακ που προσπαθουν να εξοντωσουν τους αλλους πεντε διαφυγοντες ορκους. Αυτη τη στιγμη ειναι καθ' οδον για να εξοντωσουν την Μιντελτ, εναν απο τους ορκους, που βρισκεται στον πλανητη Χουριλ κι εσυ θα τους συνδραμεις σ' αυτην τη προσπαθεια αφου οσο πιο γρηγορα ολοκληρωσουν τον σκοπο τους τοσο πιο γρηγορα θα μπορεσουν  να ειναι διαθεσιμοι σε οτι τους χρειαστουμε. Προσεξε μονο στον τροπο που θα τους πλησιασεις γιατι ευλογα δεν εμπιστευονται κανεναν που δεν ξερουν'.

                 =================================

-'Τελος εσυ Ρισανι θελω να πας στον διαστημικο σταθμο Γκαβαρντα. Μην με ρωτας γιατι, εχω ενα εντονο προαισθημα πως εκει θα μαθεις πληροφοριες πολυ χρησιμες για ολους μας, πληροφοριες που θα ειναι προς οφελος μας αλλα και εις βαρος μας. Το αφηνω επανω σου να κρινεις ποτε θα επιλεξεις οτι ειναι ωρα για να επιστρεψεις εδω, στην βαση μας'.

-'Και συ' ? ρωτησε ο Ουρσιντ 'τι προκειται να κανεις' ?

Για λιγο ο Ορκοφυλακας παρεμεινε σιωπηλος σαν να επεξεργαζοταν την απαντηση που θα εδινε. Μετα στραφηκε προς τους τρεις τους και ειπε με βαθια φωνη.

-'Νομιζω πως ειναι ωρα να κανω αλλη μια επισκεψη στις 4 Απολυτες' εκανε και το βλεμμα του σκοτεινιασε παιρνοντας το χρωμα των οροσειρων Ν' Αλγκ στον πλανητη Φεντεν.

Ειδε το αμηχανο υφος των υπολοιπων και συνεχισε.

-'Αν θελουμε ν' αποκτησουμε πραγματικα ελπιδες απεναντι στον Μετγκον' προσθεσε 'τοτε πρεπει να βρεθει τροπος να αποκτησω προσβαση στην Αεναη Βιβλιοθηκη' ολοκληρωσε.

                       ===============================

-'Ειναι ζητημα χρονου μεχρι να βρεθει εδω μπροστα μας' ειπε η Ντεα. 'Τι θα κανουμε' ?

-'Ξερουμε τι θα ζητησει, ετσι δεν ειναι' ? απαντησε η Ουντ. 'Θα συμφωνησουμε' ?

-'Γνωριζετε ολες μας πως αυτο ειναι αδυνατον. Η προσβαση στην Αεναη Βιβλιοθηκη δεν ειναι επιτρεπτη σε οντοτητες οπως ο Ορκοφυλακας' αντετεινε η Ακινα.

-'Εχει δικιο η Ακινα' προσθεσε με στομφο η Ινοτ. 'Εξ' αλλου, για ποιο λογο να του επιτρεψουμε κατι τετοιο ? Αν παραβιασουμε τους κανονισμους ουσιαστικα αυτοαναιρουμαστε'.

-'Δεν καταλαβαινω' ειπε η Ντεα. 'Εμεις θεσπιζουμε τους κανονισμους, εμεις κανουμε τις εξαιρεσεις οταν συντρεχει λογος. Γιατι τοση αρνηση' ?

-'Αυτο που εννοουν νομιζω ειναι πως δεν υπαρχει λογος να συνεναισουμε σε κατι τετοιο' ειπε η Ουντ ριχνοντας μια κλεφτη ματια στις δυο Απολυτες που διαφωνουσαν.

-'Αυτα να τα θυμαστε λοιπον' εκανε με οργισμενη φωνη η Ντεα 'οταν ο Μετγκον επικρατησει και μετα δεν υπαρχουν πια οι 4 Απολυτες η η Αεναη Βιβλιοθηκη αφου θα τα καταστρεψει ολα'.  

  

                                                           PANOS CHR











                             ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ

-'Καταστροφη !! Ολα τιναχτηκαν στον αερα, αυτο ηταν το τελος. Τοσος κοπος, τοσος χρονος, τοσα χρηματα, ετσι, απο την μια στιγμη στην αλλη' ειπε σταματωντας το μονοτονο κι εκνευριστικο πανω-κατω στο οποιο ειχε επιδοθει εδω κι ενα πενταλεπτο. 
-'Ισως μπορουμε ακομα να το κουκουλωσουμε' ειπε ενας απο τους παρευρισκομενους. 'Θελω να πω, μονο εμεις το ξερουμε, αν το αποκρυψουμε ισως...' προσθεσε αφηνοντας την φραση του ανολοκληρωτη βλεποντας το βλεμμα που του εριξε ο αρχικος ομιλητης.
-'Μα τι φανταζεσαι' ? ρωτησε σε εντονο υφος. 'Ενας να μιλησει, αυτο ηταν. Ξερεις πολυ καλα πως κατι τετοιο περιμενουν ολες αυτες οι δηθεν ομαδες για τα δικαιωματα και την προστασια των ειδων. Να σου θυμισω επισης πως δεν μπορουμε πια να βαλουμε εκεινη την φραση στο τελος που ειναι υποχρεωτικο. Αν καποιος αποδειξει πως λεμε ψεματα τα πραγματα θα γινουν ακομα χειροτερα. Οχι, δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα. Με λυπη μου σας ανακοινωνω πως μεχρι εδω ηταν. Σταματανε τα παντα, τελειωσαμε' συμπληρωσε σαφως απογοητευμενος.
                 ================================
Για τον Τζορνταν ΜακΚουιν αυτη ηταν μια εντελως διαφορετικη μερα απο τις προηγουμενες. Επιτελους κατι που θα διεκοπτε την συνηθισμενη βαριεστημαρα κι ανια, επιτελους κατι νεο. Απο το πρωι ηταν σε κατασταση εγρηγορσης. Μολονοτι δεν ηταν η μερα που επαιρνε το μπανιο του σημερα ειχε κανει μια εξαιρεση. Φροντισε επισης να ξυριστει και να προσεξει τον εαυτο του, κατι που σπανια τον απασχολουσε. Ομως αυτη ηταν μια εξαιρεση και μαλιστα σημαντικη. Ηθελε να φαινεται περιποιημενος, εξ αλλου τοσος κοσμος θα τον εβλεπε, δεν αρμοζε να εμφανιστει με την εικονα που παρουσιαζε ολον αυτο τον καιρο. Ασε που τετοιες ευκαιριες δεν παρουσιαζονταν καθε μερα. Ποιος ξερει αν θα τον επελεγαν ξανα στο μελλον ? Τουλαχιστον ετσι, με μια ευπρεπη και συναμα κομψη εμφανιση, δημιουργουσε τις προυποθεσεις να ειναι κι αλλη φορα υποψηφιος. Εριξε μια ματια στον καθρεφτη και χαμογελασε. Σε λιγο ηταν η μεγαλη παρουσιαση, ενα αγχος που ενοιωθε ηταν απολυτα δικαιολογημενο. Πηρε μια βαθια ανασα, εστρωσε τα μαλλια του μια τελευταια φορα κι ετοιμαστηκε να βγει εξω. 
            ===================================
Στεκονταν και οι πεντε κατω απο τον καυτο ηλιο αναμενοντας την εμφανιση καποιου υπευθυνου που θα τους ελεγε τι επρεπε να κανουν. Με μια κλεφτη ματια ο Τζορνταν διαπιστωσε πως ηταν στην καλυτερη κατασταση απ' ολους τους αλλους κι αυτο του τονωσε την αυτοπεποιθηση. Ισως αυτο να μετραγε καποια στιγμη, δεν μπορουσε να ξερει ακομα.
Την στιγμη που η ζεστη ειχε γινει πια ανυποφορη εκανε την εμφανιση του καποιος που εμοιαζε να ειναι υπευθυνος. Ηταν φανερα αγχωμενος, βαστουσε ενα ματσο χαρτια στα χερια του και τους εκανε απλα ενα νοημα να πανε προς το μερος του. Διχως να περιμενει να δει αν ειχαν υπακουσει, τους γυρισε την πλατη κι αρχισε να περπατα βιαστικα. Σταματησε εξω απο ενα παραπηγμα και τους εκανε νοημα να μπουν μεσα. Τους ακολουθησε κλεινοντας πισω του την πορτα. Σταθηκε στο κεντρο του παραπηγματος και τους απευθυνθηκε.
-'Αυτα ειναι τα ρουχα που θα φορεσετε' ειπε. 'Υπαρχει ενα χαρτακι με τ' ονομα σας πανω στα ρουχα για να παρετε τα δικα σας και να μην μπερδευτειτε με των αλλων' προσθεσε.
            =====================================
Ολα ηταν πανομοιοτυπα, τιποτα διαφορετικο δεν υπηρχε, μονο τα μεγεθη αλλαζαν. Ο υπευθυνος τους περιμενε να ντυθουν υπομονετικα και μολις τελειωσαν τους ξαναμιλησε.
-'Τελεια, μια χαρα' εκανε ικανοποιημενος. 'Ελατε τωρα μαζι μου'.
Τον ακολουθησαν πειθηνια διχως να πουν κουβεντα. Οση ωρα βαδιζαν ο Τζορνταν κοιταζε τα τεραστια σκηνικα που ηταν στημενα αριστερα και δεξια. Οι κατασκευες ηταν παραδοξες, του ηταν αδυνατον να καταλαβει, εστω και για μια απ' αυτες, που θα χρησιμευαν. Ομως δεν επαυαν να ειναι μεγαλοπρεπεις κι εντυπωσιακες. Λιγα λεπτα αργοτερα εφτασαν σ' ενα σημειο που ηταν μαζεμενο ενα τσουρμο που ετρεχε ακαταπαυστα εδω κι εκει, φανερα βουτηγμενο στο αγχος. 
Ενας απ' αυτους που εδινε συνεχως οδηγιες στους αλλους και προφανως εκανε κουμαντο τους πλησιασε ασθμαινοντας. Απευθυνθηκε σ' αυτον που τους ειχε φερει.
-'Εχω επειγουσα σκηνη να γυρισω, την δικη τους θα την κανουν με τον βοηθο μου στο βοηθητικο σετ' ειπε. 'Πηγαινε τους εκει τωρα' προσθεσε. 
                   ================================
Εκαναν να φυγουν οταν αυτος που εδινε τις οδηγιες τους σταματησε αποτομα.
-'Πες του να δωσει το κεντρικο ρολο σε τουτον' ειπε ριχνοντας μια ματια στον Τζορνταν. 'Αυτος μπροστα και οι υπολοιποι σε δυαδες πισω του, καταλαβες' ? συμπληρωσε κι απομακρυνθηκε.
Ο Τζορνταν φουσκωσε σαν το παγωνι αντιλαμβανομενος πως μολις ειχε παρει τον κεντρικο ρολο. Το ηξερε πως η διαφορετικοτητα του θ' ανταμοιβοταν και να που ειχε συμβει.
Ο βοηθος σκηνοθετη βρισκοταν σε μια σαφως πιο ηρεμη κατασταση οταν τον συναντησαν.
-'Λοιπον, τα πραγματα ειναι απλα' τους ειπε. 'Δωστε προσοχη και σε μιση ωρα θα εχουμε τελειωσει. Αυτο που εχετε να κανετε ειναι πανευκολο'.
Ελεγε αληθεια. Η σκηνη δεν παρουσιαζε δυσκολιες. Το μονο που ειχαν να κανουν ηταν να καβαλησουν πεντε αλογα, να καλπασουν για λιγες δεκαδες μετρα ενω η καμερα θα τους επαιρνε αρχικα απο εμπρος και αφου περνουσαν απο μπροστα της για λιγο καθως ξεμακραιναν.
Γνωριζαν ολοι ιππασια οποτε δεν θα υπηρχε κανενα απολυτως προβλημα.
                   ================================== 
-'Το οριο σας ειναι εκει που βρισκεται εκεινη η φωτεινη οθονη στο βαθος' τους ειπε ο βοηθος σκηνοθετη. 'Βεβαια η ληψη θα εχει ολοκληρωθει πολυ πριν το συγκεκριμενο οριο, ομως το αναφερω σε περιπτωση που καποιος εχει αλλες σκεψεις στο πισω μερος του μυαλου του'.
Κουνησαν ολοι συγκαταβατικα το κεφαλι, δειγμα πως ειχαν καταλαβει απολυτα.
Οι δυο πρωτες ληψεις δεν ικανοποιησαν τον βοηθο σκηνοθετη. Τους εξηγουσε παραστατικα τι ηθελε να κανουν, τους τοποθετουσε στις αρμοζουσες θεσεις και διορθωνε τα λαθη τους. Ολοι τους ειχαν ενα δικαιολογητικο, ηταν η πρωτη φορα που επαιζαν σε ταινια κι ηταν απολυτα φυσιολογικο να διαπραττουν σφαλματα. Ο ηλιος που συνεχιζε να σφυροκοπα οτιδηποτε βρισκοταν κατω απο την εξουσια του ηταν ενας ακομα παραγοντας που δυσχεραινε την κατασταση. Ο μονος που τα πηγαινε λιγο καλυτερα ηταν ο Τζορνταν, ισως γιατι το βαρος του κεντρικου ρολου τον εκανε να προσεχει περισσοτερο τις οδηγιες. Ηταν ολοι ετοιμοι για την τριτη ληψη και ο Τζορνταν ειχε ενα προαισθημα πως τωρα θα τα καταφερναν.
            ======================================
Βρισκονταν και οι πεντε πανω στ' αλογα τους ακουγοντας τις τελευταιες οδηγιες. Ο Τζορνταν ηταν επικεφαλης με τους υπολοιπους τεσσερεις να επονται. Στ' αριστερα τους, τοποθετημενη πανω στις ειδικες ραγες, ηταν η καμερα που θα πραγματοποιουσε την ληψη. Για λιγο θα προπορευοταν τραβωντας τους απο μπροστα, μετα θα σταματουσε και θα ολοκληρωνε με πλανο οπως θ' απομακρυνονταν. Τ' αλογα ηταν ειδικα εκπαιδευμενα, θα ξεκιναγαν μ' εναν ελαφρυ καλπασμο, θ' αυξαιναν λιγο ταχυτητα και θα σταματουσαν μολις τους τραβαγαν ελαφρα τα γκεμια. Αυτην τη φορα θα τα καταφερναν, η τριτη ληψη θα ηταν και η τελικη.
Μολις ο βοηθος σκηνοθετη εδωσε το συνθημα το αλογο του Τζορνταν ξεκινησε βηματισμο ακολουθουμενο απο τα υπολοιπα. Ο ιδιος εστεκε στητος και καμαρωτος πανω στην σελα και μ' ενα απαλο χτυπημα στα πλευρα του αλογου το υποχρεωσε ν' αυξησει ταχυτητα.
Τωρα και οι πεντε εχοντας μια μικρη αποσταση μεταξυ τους καλπαζαν ενω η καμερα συνεχιζε να τραβαει και να τους καταγραφει. Οτι συνεβη μετα δεν ηταν στο σεναριο της ταινιας. 
              ===================================
Σ' ενα αλλο συμπαν η εξελιξη των ειδων ειχε πολυ διαφορετικη καταληξη. Εφοδιασμενα με τις ιδιες ικανοτητες σαν της ανθρωπινης φυλης , οπως νοημοσυνη, σκεψη και ομιλια,τα ζωα, με τις επιπλεον δυνατοτητες που ειχαν λογω της αναγκαστικης διαβιωσης τους στην υπαιθρο, ειχαν κατορθωσει να παρουν τα ηνια και να βρεθουν στην κορυφη της εξελιξης. Στον μεγαλο πολεμο με τους ανθρωπους επικρατησαν πανηγυρικα σκλαβωνοντας την ρατσα των ανθρωπων και οδηγωντας τον πολιτισμο στην κατευθυνση που εκεινα επιθυμουσαν. Οσοι ανθρωποι επεζησαν κατεληξαν υποζυγια, υπηρετες των ζωων, δουλοι σε μια κοινωνια που μετα βιας τους ανεχοταν. Αρκετοι απ' αυτους ειχαν καταληξει σε ανθρωπολογικους κηπους, σαν εκθεματα, οπου τα διαφορα ζωα τους χαζευαν εν ειδη αναψυχης. Ο Τζορνταν ΜακΚουιν ηταν ενας απ' αυτους. Ζουσε, μαζι με αλλους, σ' εναν τετοιο ανθρωπολογικο κηπο προς τερψη των ζωων-επισκεπτων. Ειχε πια ξεχασει ποσα χρονια ηταν εκει φυλακισμενος, με τον καιρο εμαθε να εκτιμα το γεγονος πως ηταν ακομα ζωντανος εν αντιθεσει με πολλους αλλους.
                  ==================================
Ηταν συνηθισμενο φαινομενο ο ζωικος κινηματογραφος να στρεφοταν συχνα σε ανθρωπους κομπαρσους για τις αναγκες μιας ταινιας. Μολις ο ρολος τους τελειωνε επεστρεφαν ησυχα στα κελια τους για να συνεχισουν τον αχαρο βιο τους. Το πλαισιο δανεισμου ανθρωπων για μια ταινια ηταν εξαιρετικα σχολαστικο. Επαιρνε αρκετες εβδομαδες για να δοθει το πρασινο φως και οι υπευθυνοι, ο σκηνοθετης με τον παραγωγο, ηταν υποχρεωμενοι να επιστρεψουν τα εκθεματα στην ιδια ακριβως κατασταση που τα ειχαν παρει. Σχεδον ποτε δεν ειχε συμβει κατι. Μολονοτι τα εκθεματα βρισκονταν σ' ελευθερο χωρο δεν υπηρχε τροπος διαφυγης. Ενα μικροσκοπικο τσιπακι, εμφυτευμενο μεσα στο κεφαλι τους, καθοριζε το οριο μεσα στο οποιο μπορουσαν να κινουνται. Αν καποιο εκθεμα εκανε το λαθος ν' απομακρυνθει περισσοτερο απο το κανονικο το τσιπακι αυτοματα ανατιναζοταν κανοντας κοματια το κεφαλι του υποψηφιου φυγα. Η εν λογω εταιρια που γυριζε την ταινια ειχε λαβει ολα της τα μετρα για την προστασια των εκθεματων, ομως κανενας δεν μπορουσε να προβλεψει αυτο που ειχε συμβει. 
                    ===============================
Γι αγνωστο λογο το αλογο του Τζορνταν αφηνιασε ξεκινωντας εναν τρελο καλπασμο που αιφνιδιασε τον αναβατη του. Πεφτοντας ο Τζορνταν το ποδι του πιαστηκε στον αναβατηρα και το αλογο συνεχισε να τον σερνει ενω ηταν πεσμενος στο εδαφος. Μολις περασε το οριο που ειχε τεθει απο την εταιρεια το τσιπακι ανατιναχτηκε κανοντας θρυψαλλα το κεφαλι του Τζορνταν. 
Κατω απο αλλες συνθηκες ισως να μπορουσαν να το κουκουλωσουν, ομως εδω και χρονια για να γυριστει και να προβληθει ταινια ηταν απαραιτητο ν' αναγραφεται μια φραση στο τελος, μια φραση που ειχε ουσιαστικα επιβληθει απο τις διαφορες ομαδες προστασιας των ανθρωπων και των δικαιωματων τους στην προσπαθεια που εκαναν για την διασωση του ειδους. Ομως ο θανατος του Τζορνταν δεν τους εδινε το δικαιωμα να την χρησιμοποιησουν πραγμα που σημαινε πως η ταινια δεν μπορουσε πια να ολοκληρωθει με απιστευτη οικονομικη απωλεια.
'Κανενας ανθρωπος δεν επαθε κακο κατα την διαρκεια των γυρισματων αυτης της ταινιας'.
Οσο και να κοιταζονταν τα μελη του συνεργειου ηξεραν πως η ταινια δεν θα γυριζοταν ποτε.

                                                                ΤΕΛΟΣ