Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ 

                                                             ΚΕΦΑΛΑΙΟ 82

Σταθηκαν ο ενας απεναντι στον αλλον σε μια αποσταση επτα βηματων.

-'Γκραφ'.

-'Κρουξ, παλιοκαθαρμα'.

-'Ηλπιζα πως αυτη θα ηταν μια πολιτισμενη συζητηση. Εκανα λαθος' ?

-'Κανεις και κατι αλλο εκτος απο λαθη' ?

-'Ας κανουμε τουλαχιστον αυτο καλα'.

-'Δυσκολευομαι να προσποιουμαι οτι μπορει να κουβεντιασω μαζι σου πολιτισμενα'.

-'Ελα Γκραφ, καντο για χαρη των παλιων, καλων καιρων'.

-'Οπως το ειπες. Παλιοι, καλοι καιροι. Αυτοι τωρα δεν ειναι τετοιοι'.

-'Καταλαβαινω. Εσυ μου εριξες πριν' ?

-'Αν σου ειχα ριξει εγω τωρα δεν θα συζητουσαμε Κρουξ, θα ησουν νεκρος στο χιονι'.

-'Αρα εχω κι αλλα μετωπα ανοιχτα ε?

               ===================================

-'Εχεις κανει κακο σε πολλους Κρουξ, ολοι θελουν δικαιολογημενα ενα κομματι σου'.

-'Εσυ' ?

-'Στην κορυφη της λιστας, αν θελεις να ξερεις'.

-'Πιστευω πως με αδικεις Γκραφ, με κρινεις λαθος'.

-'Μαλιστα, το τελευταιο που περιμενα ν' ακουσω. Εχεις μεγαλο θρασος Κρουξ'.

-'Εισαι λογικος ανθρωπος αλλα αυτο που μιλαει τωρα ειναι το συναισθημα'.

-'Κατι που εσυ εχεις απωλεσει εδω και πολυ καιρο'.

-'Πολλες φορες οι συνθηκες σου επιβαλλουν να κανεις πραγματα που δεν θελεις'.

-'Ετσι πες μου ντε !! Δεν ηθελες να μας ξεπαστρεψεις, αναγκαστηκες. Τι παραμυθια μου λες' ?

-'Αν μ' αφησεις να σου εξηγησω θα καταλαβεις'.

-'Και γιατι να κανω κατι τετοιο' ?

-'Γιατι καποτε υπηρξαμε συνεργατες, θυμασαι' ?

               ======================================

-'Οι παλιοι καλοι καιροι που ελεγες' ?

-'Απο ενα σημειο και μετα δεν ηταν πια καλοι Γκραφ, τουλαχιστον οχι για μενα και τους αλλους'.

-'Πες οτι εχεις να πεις μα να ξερεις δεν θ' αλλαξω γνωμη για σενα'.

-'Δεκτο. Θυμασαι την διαφωνια που ειχαμε καποιοι απο μας για τις καινουργιες τακτικες του Ελλερυ που ειχαν σαν αποτελεσμα να μας διωξει απο την ομαδα. Απο την στιγμη που φυγαμε τιποτα δεν ηταν το ιδιο. Οπου και να ψαχναμε για δουλεια σκονταφταμε σε τοιχο. Ο φιλος σου ο Ελλερυ ειχε ενημερωσει ολους οσους ηξερε να μην εχουν καμια δοσοληψια μαζι μας. Επι ενα χρονο προσπαθουσαμε να κλεισουμε καποια συμφωνια και ολοι μας εκλειναν την πορτα καταμουτρα. Φτασαμε στο σημειο ν' αντιμετωπιζουμε βιοποριστικο προβλημα. Οταν βρεθεις σε τετοιο επιπεδο Γραφ θα κανεις τα παντα για την επιβιωση. Μας ειχαν ξεγραμμενους ολοι, δεν υπηρχαμε για κανενα πουθενα. Ετσι οταν ηρθε η προταση απο τον Ρεντεν η αποδοχη της ηταν αποτελεσμα απογνωσης και απελπισιας, οχι εκδικησης οπως νομιζεις'.

                    ================================

-'Στο ειπα, δεν θ' αλλαξω γνωμη οτι και ν' ακουσω. Ολα αυτα ειναι δικαιολογιες που λες στον εαυτο σου για να κοιμασαι ησυχος τα βραδια, δεν αλλαζει το ποσο καθαρμα εισαι'.

Ο Κρουξ χαμογελασε κουνωντας απογοητευμενος το κεφαλι του.

-'Τοτε τι ? Για ποιο λογο ειμαστε εδω αντιμετωποι' ?

-'Ξερω πως εσυ και τα τσιρακια σου δουλευετε για τον Μετγκον, εμεις απο την αλλη θα τον σταματησουμε με καθε τροπο. Αν αποσυρετε την υποστηριξη σας σ' αυτον τον παραφρονα φευγουμε ολοι απο δω διχως ν' ανοιξει μυτη. Αν ομως επιμεινετε να συνταχθειτε μαζι του'...

-'Καταλαβαινεις και μονος σου πως αυτη ειναι η καλυτερη διεξοδος που θα μπορουσαμε να φανταστουμε. Ο τυπος θα κερδισει ανετα, δεν γινεται κουβεντα γι αυτο, συνεπως φρονω πως το πιο εξυπνο που μπορουμε να κανουμε ειναι να συμπορευτουμε με τον νικητη. Ισως εσεις θα επρεπε να το σκεφτειτε, εννοω μηπως βρισκεστε στην λαθος μερια. Δεν ειναι αργα, ακομα και τωρα, να βρεθειτε στην πλευρα των νικητων. Τετοιες προσφορες δεν γινονται καθε μερα, ξερεις'. 

                   ===================================

Κοιταχτηκαν για λιγο αμιλητοι. Ηταν ξεκαθαρο πως ειχαν και δυο επιλεξει πλευρες κι αυτο δεν θ' αλλαζε. Προσπαθησαν να προετοιμαστουν ψυχολογικα γι αυτα που ηξεραν πως θα συνεβαιναν.

-'Θα με δικαιολογησεις που δεν θα σου ευχηθω καλη τυχη Κρουξ'.

-'Φυσικα. Εξ' αλλου το ιδιο υφισταται και απο την δικη μου μερια'.

Ο Γκραφ ηταν ετοιμος να φυγει μα ο Κρουξ τον προλαβε.

-'Ο Ελλερυ ειναι μαζι σας' ?

-'Θ' αλλαζε κατι αυτο στο οτι προκειται να συμβει' ?

-'Οχι, νομιζω πως οχι'.

-'Τοτε κανε λιγη υπομονη και θα μαθεις' εκανε ο Γκραφ και κινησε να γυρισει πισω. Ο Κρουξ εμεινε στην θεση του για λιγο παρακολουθωντας τον ν' απομακρυνεται και μετα επραξε το ιδιο.

Το χιονι συνεχιζε να πεφτει ακαταπαυστα και συντομα ειχε καλυψει τα ιχνη των δυο αντρων πανω του, σαν να μην ειχαν ποτε συναντηθει, σαν να μην ειχαν ποτε συνυπαρξει λιγα λεπτα νωριτερα. 

              =====================================

-'Λοιπον' ? ρωτησε ο Αζεμουρ. 

-'Τιποτα' απαντησε ο Γκραφ. 'Συμφωνησαμε πως διαφωνουμε, αυτο ηταν ολο'.

-'Μπορεσες να καταλαβεις ποσοι ειναι ακομα μαζι του' ? ρωτησε η Γκαλορ.

-'Ηταν αρκετα προσεκτικος σ' αυτο το κοματι, οπως ημουνα κι εγω'.

-'Αρα ειμαστε στο απολυτο σκοταδι σχετικα με τις δυναμεις τους' ειπε η Ναννινγκ.

-'Το ιδιο ισχυει και γι αυτους' σχολιασε ο Ουρσιντ.

-'Και τι λεγατε τοση ωρα οι δυο σας' ? εκανε απορημενη η Λερζια.

-'Υπαρχουν πολλα για να συζητησεις κανεις με τον Κρουξ. Παλια, ολα σχεδον θα ηταν ευχαριστα, τωρα τα παντα σταζουν χολη, αντιπαθεια κι εκατερωθεν ανταγωνισμο'.

-'Το δηλητηριο αναμεσα σε παλιους φιλους ειναι και το πιο δραστικο' μουρμουρισε η Ραντα.

Ο Γκραφ γυρισε και την κοιταξε και η κοπελα του ανταποδωσε το βλεμμα.

-'Δεν ξερω για δραστικο' ειπε στο τελος 'αλλα μπορω να σου πω για την γευση' προσθεσε.

                  ======================================

-'Λοιπον' ? ρωτησε η Ζαγκιτα.

-'Τιποτα' απαντησε ο Κρουξ. 'Συμφωνησαμε πως διαφωνουμε, αυτο ηταν ολο'.

-'Μπορεσες να καταλαβεις ποσοι ειναι ακομα μαζι του' ? ρωτησε η Ντεμιθ.

-'Ηταν αρκετα προσεκτικος σ' αυτο το κοματι, οπως ημουνα κι εγω'.

-'Αρα ειμαστε στο απολυτο σκοταδι σχετικα με τις δυναμεις τους' ειπε ο Γεζοθ.

-'Το ιδιο ισχυει και γι αυτους' σχολιασε ο Κελεχ.

-'Και τι λεγατε τοση ωρα οι δυο σας' ? εκανε απορημενη η Λασερτα.

-'Υπαρχουν πολλα για να συζητησεις κανεις με τον Γκραφ. Παλια, ολα σχεδον θα ηταν ευχαριστα, τωρα τα παντα σταζουν χολη, αντιπαθεια κι εκατερωθεν ανταγωνισμο'.

-'Το δηλητηριο αναμεσα σε παλιους φιλους ειναι και το πιο δραστικο' μουρμουρισε ο Νιλατ.

Ο Κρουξ γυρισε και την κοιταξε και ο Νιλατ του ανταποδωσε το βλεμμα.

-'Δεν ξερω για δραστικο' ειπε στο τελος 'αλλα μπορω να σου πω για την γευση' προσθεσε.

             =======================================

-'Χρειαζομαστε ενα σχεδιο' εκανε η Γκαλορ 'και νομιζω πως εχω κατι στο μυαλο μου. Αν καποιος διαφωνει η εχει κατι καλυτερο να προτεινει τωρα ειναι η ωρα' προσθεσε.

-'Λεγε' εκανε αδημονωντας ο Κουλσακ.

-'Ξερουμε απο την Λερζια πως μαζι με τον Κρουξ ειναι και η Ζαγκιτα' ειπε η Κηρα. 'Γκραφ, εσυ και Λερζια αναλαμβανετε τον Κρουξ, ο Κουλσακ με την Ραντα την Ζαγκιτα, παντα με την προυποθεση πως δεν υπαρχουν αλλοι απο την ομαδα του Κρουξ. Συμφωνειτε' ?

-'Παρακατω' εκανε ο Αζεμουρ.

-'Τους μισθοφορους του Μετγκον, δεν πρεπει να ειναι πανω απο πεντε, αναλαμβανουμε ολοι οι υπολοιποι, δηλαδη εγω, η Ναννινγκ, ο Αζεμουρ και ο Ουρσιντ. Αυτο που πρεπει να μαθουμε ειναι που ακριβως βρισκονται και σ' αυτο χρειαζομαστε τον ιπταμενο φιλο σου' προσθεσε κι εδειξε τον Ουρσιντ. 'Νομιζεις πως θα καταφερει να τους ξετρυπωσει' ?

Ο τελευταιος εριξε μια ματια στον Αρα και κουνησε καταφατικα το κεφαλι του.

                 =====================================

-'Τι κανουμε τωρα ? Εχουμε καποιο σχεδιο ? ρωτησε ο Γεζοθ.

-'Ο Γκραφ και ο Κουλσακ ειναι προβλημα για σας τους δυο' εκανε η Ντεμιθ δειχνοντας τον Κρουξ και την Ζαγκιτα. 'Αυτους που εχει μαζεψει ο Ελλερυ, μαζι με τον ιδιο αν ειναι μαζι τους, τους αναλαμβανουμε εμεις' προσθεσε δειχνοντας τους υπολοιπους πρωην τροφιμους του Ζοφου.

-'Το σημαντικο ειναι να εντοπισουμε που βρισκονται κι αν κρινω απο την κατασταση του πλανητη και το λιγο χιονι, που μας ειπε ο Κρουξ, που υπηρχε στον Γκραφ οταν ηρθε να μιλησει δεν μπορει να βρισκονται σε μια περιμετρικη ακτινα μεγαλυτερη των διακοσιων μετρων. Συνεπως χρησιμοποιουμε το σχεδιο 'βενταλια', οι δυο ακριανοι μας σιγουρα θα βρεθουν πισω τους και τους κυκλωνουμε ενω οι υπολοιποι τους απωθουμε προς τις πτερυγες, καταλαβατε' ?

Αναγνωριζοντας τις στρατηγικες μαχης της Ντεμιθ ολοι συμφωνησαν μαζι της.

-'Αυτο που δεν πρεπει να ξεχασετε ειναι πως δεν δειχνουμε απολυτως κανενα ελεος. Νικητες θα ειμαστε μονο οταν ολοι τους, μηδενος εξαιρουμενου, ειναι νεκροι. Ολοι τους'. 

                =====================================

Ειδε το Γιζγκαρνοφ ελαχιστα δευτερολεπτα να αιωρειται στον ουρανο και μετα να εξαφανιζεται με ιλιγγιωδη ταχυτητα. Ειχε μεινει μονη της και ειχε πολλα να κανει.

Οι οδηγιες του Ορκοφυλακα ηταν σαφεις και φροντιζε να τις ακολουθει κατα γραμμα. Το αστροπλοιο της, ενα απο τα πλεον προηγμενα της O.A.A. την περιμενε υπομονετικα.

Ειχε μαζεψει τα πραγματα της, ειχε πραγματοποιησει εναν τελευταιο ελεγχο ρουτινας και τωρα βρισκοταν καθισμενη στην θεση του πλοηγου ετοιμη για την δικη της αναχωρηση.

Ηξερε μονο το πως, το για που και το γιατι θα τα μαθαινε, συμφωνα με τις οδηγιες που ειχε λαβει, μολις εφτανε σε καποιο συγκεκριμενο σημειο που ειχε ηδη προκαταχωρησει ο Ορκοφυλακας. Της ειχε υποσχεθει πως εκει θα τα μαθαινε ολα και του ειχε εμπιστοσυνη. Εβαλε μπροστα το σκαφος.

Ηλεγξε τα οργανα και διαπιστωσε πως ολα λειτουργουσαν στην εντελεια. Η πορεια ηταν καθορισμενη απο πριν, οι συντεταγμενες ηδη τροφοδοτημενες στον κεντρικο υπολογιστη.

Λιγα δευτερολεπτα μετα απομακρυνοταν απο τον πλανητη με ασυλληπτη ταχυτητα.

  

  

  

                                Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ 

                                                             ΚΕΦΑΛΑΙΟ 81

-'Ποιοι ειστε ? Τι θελετε ? Γιατι μας επιτεθηκατε' ? φωναξε ο Κρουξ.

Δεν υπηρξε καμια απαντηση, επικρατουσε νεκρικη σιγη.

-'Πειρατες ? Λαθρεμποροι ? Κυνηγοι επικυρηγμενων' ? ξαναειπε ο Κρουξ. 'Οτι και να ειστε καποιο λαθος κανετε, δεν εχουμε τιποτα πολυτιμο για να κλεψετε'.

-'Κρουξ' ? ηλθε επιτελους μια απαντηση.

-'Ελλερυ' ? εκανε απορημενος ο Κρουξ.

-'Οχι ακριβως' ξαναειπε η φωνη. 'Γκραφ'.

-'Καλα μου φανηκε γνωστη η φωνη' εκανε ο Κρουξ. 'Κοιτα Γκραφ, δεν ξερω τι θελετε αλλα μπορουμε να τα βρουμε. Εσυ κι εγω, να κουβεντιασουμε'.

Και παλι για λιγο δεν ακουστηκε τιποτα. Μετα ο Γκραφ ξαναμιλησε.'Οι δυο μας Κρουξ, αοπλοι'.

Τωρα υπηρξε σιωπη απο την αλλη μερια καθως σταθμιζοταν η προταση του Γκραφ.

-'Ενταξει Γκραφ, αοπλοι, οπως το ειπες' εκανε στο τελος ο Κρουξ.

                 ===================================

Κανονικα το μυαλο της επρεπε να ειναι εστιασμενο στις νεες εξελιξεις που ειχαν προκυψει. Ολοι τους επρεπε ν' ακροβολιστουν σε σημεια που να μπορουν να παρακολουθουν την συναντηση αναμεσα στον Γκραφ και τον Κρουξ, να καλυπτουν τον δικο τους ανθρωπο σε περιπτωση που η αντιπαλη μερια αθετουσε οσα ειχαν συμφωνηθει. Μα η σκεψη της Γκαλορ ταξιδευε αλλου.

Δεν ηταν κατι το χειροπιαστο, κατι που να της εδινε ερεισμα και τροφη για προβληματισμο αλλα η αισθηση της ηταν πως κατι στραβο υπηρχε σε ολη την μεχρι τωρα εικονα.

Αυτο που την ετρωγε ηταν η αλλαγη σχεδιων την τελευταια στιγμη. Κανονικα μαζι τους επρεπε να βρισκεται και η Μεριτα, συμφωνα με το πλανο που ειχε εκπονησει ο ιδιος ο Ορκοφυλακας.

Υποτιθεται πως μαζι του θα πηγαιναν ο Ελλερυ και η Ρισανι η Διαστικτη, ολοι οι αλλοι, συμπεριλαμβανομενης και της Μεριτα, θα επρεπε να ειναι στον Αγκελ. Ομως, σε μια αποφαση της υστατης στιγμης, ο Ορκοφυλακας αποφασισε η Μεριτα να παει μαζι τους, κατι που τους ανακοινωσε πρακτικα λιγο πριν ξεκινησουν για τον Αγκελ.  

                     =================================

Αρχικα ειχε πιστεψει πως ειτε η ιδια η Μεριτα η ακομα και ο Ελλερυ ειχαν πιεσει προς αυτην την κατευθυνση δεδομενου πως ισως δεν ηθελαν ν' αποχωριστουν. Ομως στο πρακτικο κοματι η Μεριτα θα ηταν αχρηστη απεναντι στον Μετγκον, θα ηταν σαφως πιο χρησιμη αν την ειχαν στους δικους τους κολπους. Οσο ομως το σκεφτοταν, κατι που την ετρωγε απο την στιγμη σχεδον της απογειωσης, τοσο αυτο το σεναριο της εμοιαζε ολο και πιο απιθανο. Ομως ποιος αλλος λογος μπορουσε να υπαρχει γι αυτην την ανεξηγητη αλλαγη ? Οσο και να εσπαγε το κεφαλι της δεν μπορουσε να βρει μια αλλη ικανοποιητικη απαντηση, ηταν αναγκασμενη ν' αποδεχτει την επιλογη του Ορκοφυλακα μολονοτι αυτο της αφηνε ενα αναπαντητο κενο.

-'Εισαι εδω μαζι μας, που ταξιδευεις' ? ρωτησε η Ναννινγκ.

Σαν να ξυπνησε αποτομα η Γκαλορ γυρισε και την κοιταξε.

-'Φυσικα, γιατι ρωτας' ? εκανε με προσποιητη απορια.

-'Τιποτα' ειπε η Κηρα και κουνησε το κεφαλι της 'εμοιαζες λιγο αφηρημενη' προσθεσε. 

                      =====================================

Ειχαν ανοιξει σαν βενταλια προσπαθωντας να καλυψουν οσο το δυνατον περισσοτερο εδαφος εχοντας παντα μεσα στο οπτικο τους πεδιο τον Γκραφ. Ισως δεν ηταν ο πιο καταλληλος γι αυτη την συναντηση αλλα δεδομενου πως αυτος και ο Κρουξ γνωριζονταν υπηρχε ελπιδα η κουβεντα που θα εκαναν να ειναι αναιμακτη. Το σημαντικοτερο απ' ολα, κατι που τους ειχαν επισημανει ολοι, ηταν να ψαρεψει τον Κρουξ μηπως και μαθαινε τον ακριβη αριθμο των αντιπαλων τους. Βεβαια το ιδιο λογικα θα προσπαθουσε να κανει και ο Κρουξ προς οφελος των δικων του αλλα αυτο εμελλε να φανει, θα το ηξεραν σε μερικα λεπτα. 

Ο Γκραφ προχωρουσε προς το σημειο συναντησης και προσπαθουσε να φερει το αιμα του που εβραζε σε συνθηκες επιφανειας του Αγκελ. Σε λιγο θα συναντουσε τον υπαιτιο για τον χαμο τουλαχιστον τριων συντροφων του ενω οι αλλοι ηταν αγνοουμενοι. Αναρωτηθηκε τι σοι κουβεντα θα εκανε με τον Κρουξ ενω το χερι του τον ετρωγε να του ριξει με το μπλαστερ. Και αοπλος που ηταν τωρα πολυ ευχαριστως τον επνιγε με τα γυμνα του χερια. 

              ====================================

-'Ανησυχω' εκανε ο Ελλερυ. 'Δεν ξερω αν καναμε σωστα που τους αφησαμε να πανε εκει μονοι τους. Ισως θα επρεπε'...δεν αποσωσε την φραση του γιατι τον διεκοψε ο Ορκοφυλακας.

-'Κατανοω απολυτα τις ανησυχιες σου' ειπε. 'Ξερουμε καλα ολοι πως δεν πηγαν στον Αγκελ για ταξιδακι αναψυχης. Αλλα πρεπει να τους εχουμε εμπιστοσυνη πως θα τα καταφερουν'.

-'Για ολους με νοιαζει' εκανε ο Ελλερυ 'αλλα πιο πολυ απ' ολους φοβαμαι για την Μεριτα'.

Ηταν η Διαστικτη τωρα που με την σειρα της προλαβε τον Ορκοφυλακα.

-'Δεν το καταλαβαινω αλλα το αποδεχομαι' ειπε. 'Αυτο το συναισθημα που υπαρχει μπορει να μοιαζει ιδανικο σε καποιες συνθηκες αλλα σε καταστασεις σαν κι αυτες ειναι μειονεκτημα'.

Η κυνικη, ψυχρη προσεγγιση της Ρισανι δεν βοηθησε καθολου τον Ελλερυ να αισθανθει καλυτερα, ο φοβος που ειχε τρυπωσει στην καρδια του ειχε ριζωσει για τα καλα.

-'Το εχεις νοιωσει ποτε αυτο το συναισθημα' ? ρωτησε την Διαστικτη.

Η τελευταια τον κοιταξε με απορια ενω τα στιγματα στο κορμι της αναδευτηκαν.

                  ===================================

-'Οχι με τον τροπο που το βιωνεις εσυ Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' του ειπε. 'Δεν μας ειναι αγνωστος ο φοβος της απωλειας, μας επηρεαζει κι εμας, αλλα αυτο ειναι κατι με το οποιο ασχολουμαστε αφου ολα οσα πρεπει να γινουν εχουν γινει. Το να χαθει καποιος ειναι μια υπαρκτη πιθανοτητα, το να χαθουν τα παντα ειναι η αποφευκτεα πιθανοτητα το οποιο επηρεαζει τους παντες. Κοντολογις, αν ανησυχεις για την Μεριτα και οχι για το υπολοιπο συμπαν κατι διαβαζεις λαθος'.

-'Ατερμονες συζτησεις που δεν οδηγουν πουθενα' ειπε με στομφο ο Ορκοφυλακας. 'Καλο θα ηταν να δουμε πως θα κινηθουμε εμεις απο εδω και περα' προσθεσε.

-'Εσυ ξερεις, πες μας τι πρεπει να κανουμε και πως' ειπε ο Ελλερυ μην θελοντας να δωσει συνεχεια στην κουβεντα με την Διαστικτη. Δεν θα ειχε νοημα αλλωστε, δεν την κατηγορουσε, ηταν απλα πως ανηκε σ' ενα ειδος που η φιλοσοφια τους απειχε παρασαγγας απο την δικη του.

-'Ξεκιναμε αυριο το πρωι' ειπε ο Ορκοφυλακας. 'Τουτο εδω' συμπληρωσε δειχνοντας το σκηπτρο 'θα μας οδηγησει κατευθειαν στο μερος που βρισκεται ο Μετγκον'. 

                   ====================================

Το σκοταδι ειχε καλυψει τα παντα, μονο το ισχνο φως ενος μακρινου φεγγαριου υπηρχε κι αυτο συχνα επικαλυπτοταν απο τα μελανα συννεφα που διετρεχαν τον ουρανο. Ανοιξε το παγουρι της και ηπιε λιγο νερο ακομα. Δεν διψουσε στην πραγματικοτητα, ηταν μια κινηση πιοτερο μηχανικη, παρα πραγματικη αναγκη. Βρισκοταν αρκετα μακρια απο το καταφυγιο οπου ηταν ο Ελλερυ, ο Ορκοφυλακας και η Ρισανι, δεν υπηρχε περιπτωση καποιος να επεφτε επανω της κατα λαθος.

Στο μυαλο της γυρνουσαν ξανα και ξανα τα γεγονοτα που ειχαν διαδραματιστει εδω και δυο μερες προσπαθωντας να φτασει σε καποιο ασφαλες συμπερασμα μα ειχε γρηγορα συνειδητοποιησει πως η ελλειψη ζωτικων στοιχειων δεν θα της επετρεπε να επιτυχει κατι τετοιο.  

Ηταν ηδη στο σταδιο οπου μαζευε τα πραγματα της για να φυγει με τους αλλους για τον Αγκελ οταν ο Ορκοφυλακας της ζητησε να της μιλησει ξεχωρα απο τους υπολοιπους. Ουτε καν της ειχε περασει απο το μυαλο οτι θ' ακουγε οτι πιο απιστευτο ειχε ποτε ακουσει στην ζωη της.

Η Μεριτα ειχε μεινει με το στομα ανοιχτο οσο μιλουσε ο Ορκοφυλακας.

                       =================================

-'Δεν θα πας στον Αγκελ μαζι με τους αλλους' της ειπε και βλεποντας την απορια που ειχε ζωγραφιστει στο προσωπο της Κηρας συνεχισε πριν προλαβει να τον ρωτησει οτιδηποτε.

-'Ομως θελω ο Ελλερυ και η Ρισανι να εχουν αυτην ακριβως την εντυπωση' προσθεσε 'πως εφυγες κανονικα με τους υπολοιπους. Καταλαβες' ?

-'Αρα θα ερθω μαζι σας' εκανε η Μεριτα μ' ενθουσιασμο.

-'Ουτε μαζι μας θα ερθεις' εκανε ο Ορκοφυλακας κοιτωντας την στα ματια.

-'Δεν καταλαβαινω' εκανε η κοπελα. 'Δεν θα παω με τους αλλους αλλα ουτε μαζι σας θα ερθω. Τι ακριβως θα κανω δηλαδη ? Δεν καταλαβαινω τιποτε' επανελαβε απορημενη.

-'Αντιλαμβανομαι πως εχεις μπερδευτει αλλα αποδεξου αυτο που σου λεω' της ειπε ο Ορκοφυλακας. 'Απλα να ξερεις πως ειναι κατι που πρεπει να γινει αλλα δεν μπορω τωρα να σου εξηγησω το γιατι. Να εισαι σιγουρη ομως πως ολες οι αποριες σου θ' απαντηθουν οταν ερθει το πληρωμα του χρονου. Μου εχεις εμπιστοσυνη' ? προσθεσε διχως να τραβηξει το βλεμμα του απο πανω της.

               ======================================

Ο λογος για τον οποιο βρισκοταν τωρα εκει καθισμενη αναμενοντας το ποτε θα φυγουν για τον Μετγκον ηταν αυτος ακριβως, οτι του ειχε εμπιστοσυνη. Οση ωρα εκεινος μιλουσε προσπαθουσε να επεξεργαστει οτι ακουγε, ενδομυχα ψαχνοντας καποιο ταπεινο ελατηριο πισω απο αυτην την αποφαση. Μα οτι ειχε ακουσει ειχε λογικη, ηταν τεκμηριωμενο και το κυριοτερο απ' ολα δικιο.

Ειχε συμφωνησει απροθυμα με το σχεδιο του και αυτο ηταν κατι που ηθελε να το ξερει κι ο ιδιος.

-'Θα γινουν ολα οπως ειπες' απαντησε οταν ο Ορκοφυλακας ειχε ολοκληρωσει την ομιλια του. 'Δεν μ' αρεσει καθολου, να το ξερεις, μα απ' οτι βλεπω δεν μπορει να γινει και κατι αλλο'.

-'Ξερω το βαρος που σε υποχρεωνω να κουβαλησεις' της απαντησε 'μα δεν υπαρχουν αλλες επιλογες. Οταν μαθεις τις λεπτομερειες που αφορουν το γιατι θα καταλαβεις. Τωρα, το βλεπω ξεκαθαρα, ειναι φυσιολογικο να εχεις αμφιβολιες και διλημματα'.

-'Με σκοτωνει που πρεπει να του πω ψεμματα' ειπε πικραμενη η Κηρα.

-'Αν δεν τον αγαπουσες πραγματικα δεν θα σε σκοτωνε' απαντησε ο Ορκοφυλακας.

                  ====================================

Δεν μπορεσε να κλεισει ματι ολο το βραδυ και τωρα της εφταιγαν ολα. Ο λαμπρος ηλιος που ειχε ξεπροβαλλει φωτιζοντας και ζεσταινοντας την πλαση κατω του, τα εντομα που παιγνιδιζαν απο λουλουδι σε λουλουδι, ακομα κι αυτη η μυρωδια της εξοχης που πλημμυριζε τα ρουθουνια της.

Ακουμπησε πανω στον κορμο ενος δεντρου κι αναστεναξε. Αληθεια ηταν πως δεν ειχε αυτο στο μυαλο της οταν ειχε ξαναβρεθει με τον Ελλερυ, τα σχεδια που ειχε πλασει το μυαλο της ουδεμια σχεση ειχαν με οτι επροκειτο να συμβει. Ηξερε πως αυτη η ιστορια με τον Μετγκον τους ειχε κανει να βρεθουν ξανα μαζι μα η ιδια αυτη ιστορια τωρα τους χωριζε με τον πιο απαισιο τροπο.

Προσπαθησε να μαντεψει τις λεπτομερειες που ειχε υποσχεθει ο Ορκοφυλακας πως θα μαθαινε οταν ερχοταν η ωρα τους μα συνειδητοποιησε πως ηταν ματαιος κοπος. Κι αυτη και ο Ελλερυ ηταν δυο πιονια σε μια σκακιερα που οι δυο αντιπαλοι δεν θα δισταζαν να θυσιασουν για να νικησουν. Το δικο της το τιμημα το ηξερε ηδη, η αλλη πλευρα δεν την ενδιεφερε. Για πρωτη φορα η αισθηση πως δεν θα ξαναβλεπε τον Ελλερυ εγινε τοσο ρεαλιστικη που εβαλε τα κλαματα.

                                    Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

 

                                                            ΚΕΦΑΛΑΙΟ 80

Οι αθλιες καιρικες συνθηκες που επικρατουσαν εξω απο το καταφυγιο τους εκαναν να ειναι εξαιρετικα προσεκτικοι. Θεμα εξοπλισμου δεν τιθοταν, γυαλια για το χιονι, σκουφοι, μποτες, γαντια αλλα αυτο για το οποιο δεν μπορουσαν να κανουν κατι ηταν το οπτικο κομματι. Κανεις τους δεν εβλεπε περα απο τρια μετρα και με τον φοβο των πισκ και των σαυρογρυπων που σουλατσαριζαν εκει τριγυρω καθε βημα που εκαναν ηταν απολυτα ασφαλες και μετρημενο. Η ομαδα του Κρουξ προπορευοταν αφου ηταν αυτος που ειχε αντιληψη για τα τεκταινομενα πανω στον Αγκελ και οι αλλοι ακολουθουσαν με ολες τις αισθησεις τους σε επιφυλακη.

Το λειζερ περασε διπλα απο το αριστερο αυτι του Κρουξ και η Ντεμιθ ηταν εκεινη που διεκρινε την αχνη, κοκκινη λαμψη καθως χανοταν μεσα στο χιονισμενο τοπιο μην βρισκοντας στοχο.

-'Ολοι κατω' ουρλιαξε 'καλυφθειτε οπου βρειτε, δεχομαστε επιθεση'.

Δεν χρειαστηκε να το πει δευτερη φορα. Μεσα σε δευτερολεπτα ολοι ειχαν πεσει πανω στην χιονισμενη επιφανεια προσπαθωντας να καταλαβουν τι ακριβως συνεβαινε.

                   ==================================

Αν το βλεμμα μπορουσε να σκοτωσει η Λερζια θα ηταν νεκρη. Οχι πως χρειαζοταν να διαβασει το φονο στα ματια της Κηρας, αμεσως μετα που ειχε πυροβολησει τον Κρουξ ηξερε πως ειχε κανει ενα τραγικο λαθος που δυστυχως τωρα πια δεν μπορουσε να παρει πισω.

-'Συγγνωμη' ψελλισε 'αλλα δεν μπορεσα να συγκρατηθω' δικαιολογηθηκε. 'Αυτος εκει ειναι που δολοφονησε τον αδελφο μου. Συγγνωμη και παλι' προσθεσε απολογητικα 'τα εκανα θαλασσα'.

-'Οτι εγινε εγινε, δεν μπορουμε να κανουμε κατι' ειπε η Γκαλορ με τον εκνευρισμο στην φωνη της ακομα εκδηλο. 'Εκεινο το πλεονεκτημα του αιφνιδιασμου' προσθεσε κοιτωντας τους αλλους 'μολις το θαψαμε στο χιονι, συνεπως αλλαζουμε την στρατηγικη μας προσεγγιση' συμπληρωσε.

-'Τι κανουμε τωρα' ? ρωτησε ο Γκραφ.

-'Κατι θα σκεφτουμε' απαντησε η Ναννινγκ 'προς το παρον δεν πρεπει ν' αποκαλυψουμε τις θεσεις μας γιατι αυτο ειναι το τελευταιο μας πλεονεκτημα'.

-'Δεν μας εχουν μεινει και πολλα' ειπε ο Αζεμουρ κουνωντας απογοητευμενος το κεφαλι του.

                   ====================================

Μεχρι την στιγμη που το τυφλο μισος της Λερζια αποκαλυψε την παρουσια τους με την αστοχη βολη εναντιον του Κρουξ ολα πηγαινε ακριβως οπως τα ειχαν σχεδιασει. Ο Αρα, ο Τουαιτιν δρακος του Ουρσιντ του Ανεμελου, ειχε επιστρατευτει για να εντοπισει τα προσεδαφισμενα αστροπλοια των αντιπαλων τους και ειχε κανει μια χαρα την δουλεια του. Διχως να επηρεαζεται απο το κρυο ειχε πεταξει για καμποση ωρα περιμετρικα του καταφυγιου του Κρουξ και των υπολοιπων και καποια στιγμη, οχι μακρια απο το κρησφυγετο, τα ειχε βρει. Η δολιοφθορα που ειχε προκαλεσει στην εξωτερικη πορτα, αυτη που ηταν υπευθυνη και για τον συναγερμο που ειχε ηχησει, ηταν αψεγαδιαστη. Ειχε ανταπεξελθει στην εντελεια σε οτι του ειχε ζητησει ο Ουρσιντ, μετα ειχε επιστρεψει πισω και τωρα βρισκοταν κι αυτος καλυμμενος μαζι με τους υπολοιπους.

Ο Ουρσιντ γυρισε και τον κοιταξε και δεν μπορεσε να συγκρατησει ενα χαμογελο. Παλι καλα που δεν του ειχαν ζητησει κατι διαφορετικο, οπως ο δρακος να εβαζε φωτια σε καποιο απο τα σκαφη.

Θα επρεπε τοτε ν' απομυθοποιουσε κατι που πιστευαν σχεδον ολοι στο γνωστο συμπαν.

              =======================================

Ο Αρα δεν θα μπορουσε ποτε να βαλει φωτια σε οτιδηποτε γιατι οι δρακοι δεν εφτυναν φωτιες. Το πως ειχε ξεκινησει αυτη η λανθασμενη εντυπωση προφανως την γνωριζαν ελαχιστοι, ενας απ' αυτους ηταν και ο Ουρσιντ. Μα μεχρι στιγμης κανεις απ' οσους ηξεραν δεν ειχε αποκαλυψει την αληθεια, ο καθενας για προσωπικους λογους, ακομα και ο Ουρσιντ.

Ο πλανητης Τουαιτιν ηταν γνωστος στους περισσοτερους σαν το μερος με την μεγαλυτερη πληθυσμιακη ομαδα δρακων που υπηρχε στον γαλαξια. Λογω αυτης της ιδιαιτεροτητας δεν ηταν κατοικησιμος, οτι υπηρχε εκει ηταν μονο χλωριδα και πανιδα. Οι δρακοι, οπως καθε τι ζωντανο που διετεθε φτερουγες ελκονταν απο το υψος, ετσι ειχαν φροντισει να φτιαξουν τις φωλιες τους σ' ενα απο τα πιο ψηλα σημεια του πλανητη, ενα βουνο στα νοτιοανατολικα της Απυθμενης Θαλασσας. Ηταν αγνωστο το ποτε ειχε εμφανιστει ο πρωτος δρακος, ομως τωρα πια ειχαν φτασει ν' αριθμουν μερικες εκατονταδες χιλιαδες με προοπτικη αυτα τα νουμερα ν' αυξηθουν λογω της σταθερης, συχνης γεννητικοτητας και τους λιγους θανατους που επερχονταν απο γηρατεια. 

                   ===================================

Στα καπηλεια του Ντιμπ, στα καταγωγια του Ουνους, ακομα και στις αποβαθρες του Ντεστ, παντα θα εβρισκες καποιον που θα διηγιοταν σε μια εκστασιασμενη ομηγυρι μια ιστορια που αφορουσε τους δρακους του Τουαιτιν, υποστηριζοντας μαλιστα πως ειχε υπαρξει μαρτυρας αυτης της ιστοριας, την ειχε δει κι ακουσει οπως διαλαλουσε με στομφο. Εκατονταδες δρακοι να πετανε γυρω απο την κορυφη του βουνου φτυνοντας φλογες δημιουργωντας ενα πραγματικο υπερθεαμα.

Οπως γινεται συνηθως, στην προσπαθεια ακομα μεγαλυτερου εντυπωσιασμου της ομηγυρης, ο καθε ενας προσθετε και καποια φανταστικα στοιχεια στην ιστορια αποσπωντας ετσι μεγαλυτερο θαυμασμο, ειδικα με την σιγουρια πως δεν θα βρισκοταν κανεις να διαψευσει τα λεγομενα του.

Συντομα αυτες οι προσθηκες σταδιακα καπελωσαν την πραγματικοτητα, μια πραγματικοτητα που οντως υπηρχε, αλλα με ολες τις ευφανταστες προσθεσεις συνεχως ξεθωριαζε προς οφελος μιας καλπαζουσας φαντασιας. Τι ηταν αληθεια πια, τι ψεμα, ηταν απολυτως αδυνατο να διαχωριστει, τα ορια τους ηταν προ πολλου δυσδιακριτα, μπασταρδεμενα και θολα. 

                  =====================================

Οπως σε ολους τους μυθους ετσι κι εδω ολα ξεκινησαν απο ενα αρχικο πραγματικο γεγονος. Μολονοτι ο Τουαιτιν ηταν ακατοικητος δεν ηταν λιγοι οι παρανομοι, οι λαθρεμποροι και πασης φυσης καταζητουμενοι και φυγαδες που βρεθηκαν για λιγο εκει προσπαθωντας να κρυφτουν.

Η θεα των ιπταμενων δρακων ηταν αποθαρρυντικη για οποιονδηποτε σκεφτοταν ν' αποτολμησει μια επισκεψη στην κορυφη του βουνου, ομως αυτο που αντικρυζαν εστω και απο μεγαλη αποσταση ηταν κατι που αρχικα δεν μπορουσε ν' αμφισβητηθει δεδομενου πως ηταν αληθεια.

Αυτο που δεν γνωριζε κανεις ηταν πως οι δρακοι Τουαιτιν ηταν χορτοφαγοι. Μολονοτι ειχαν την δυναμη να εξοντωσουν καθε ζωντανο πλασμα λογω της εκπληκτικης τους μυοκατασκευης δεν αγγιζαν σαρκα για τροφη. Το αγαπημενο τους δε φαγητο ηταν κι αυτο που ειχε ξεκινησει ολη εκεινη την παραπληροφορηση σχετικα με την φωτια που εξεπνεαν. Ηταν ενα φυτο που εμοιαζε αρκετα με το γηινο μανιταρι αλλα ειχε καμποσες επιμερους διαφορες. Δεν υπηρχε δρακος που να μην ξετρελλαινοταν γι αυτο το ειδους το φυτο που υπηρχε μαλιστα αφθονο στον Τουαιτιν.

                 ===================================

Το ενα απο τα δυο πραγματα υπευθυνα για τις δοξασιες σχετικα με τους δρακους ηταν ενα συστατικο που υπηρχε κατα κορον σ' εκεινο το φυτο. Μονο του δεν ηταν ικανο ν'αποτελεσει την βαση αυτης της πλανης, ομως ενας απροσμενος συνδυασμος ηταν αρκετος για να τα καταφερει. 

Η κορυφη του βουνου που ζουσαν οι δρακοι εβριθε χασματων στην επιφανεια του, χασματα απο τα οποια συχνα υπηρχε διαρροη καποιου αγνωστου αεριου που υπηρχε στα εγκατα του. Το αεριο αυτο ηταν απολυτως αβλαβες για τους δρακους, ειχε ομως μια απροσμενη ιδιοτητα. 

Η πεψη του φυτου στο στομαχι των δρακων εκλυε ενα ενζυμο που με την αναπνοη τα ιπταμενα πλασματα απελευθερωναν στον αερα. Οταν αυτο το ενζυμο ερχοταν σ' επαφη με το αεριο που εκλυοταν αποδεικνυοταν πως ηταν ευφλευκτο, σ' ενα βαθμο ομως τοσο μικρο που ουδενα προβλημα να προκαλει στα πλασματα. Τουναντιον, εχοντας καταλαβει αυτο που συνεβαινε δεν ηταν λιγοι εκεινοι οι δρακοι που το ειχαν δει σαν παιγνιδι δημιουργωντας μικρες εστιες φωτιας εσκεμμενα . Αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να μοιαζει η κορυφη του βουνου πως φλεγοταν.

                   =================================

Η μεγαλη αποσταση που χωριζε τους λιγοστους επισκεπτες του Τουαιτιν με το βουνο ηταν αυτη που δημιουργησε την ψευδαισθηση πως οι δρακοι, κατα το δοκουν, μπορουσαν να εκπνεουν φωτια. Ο φοβος δεν επετρεπε σε κανεναν να πλησιασει τοσο κοντα για να πιστοποιησει το γεγονος, ετσι ολοι σχεδον εβλεπαν τα ιπταμενα οντα να πετουν ανεμελα φτυνοντας φλογες.

Πανω σ' αυτην την πλασματικη βαση στηριχτηκαν ολα οσα επακολουθησαν. Στην προσπαθεια εντυπωσιασμου οι αφηγητες τετοιων ιστοριων προσθεταν φανταστικα στοιχεια που με το περασμα του καιρου καθιερωθηκαν σαν αληθεια. Συντομα ολοι γνωριζαν πως οι δρακοι Τουαιτιν ηταν αιμοβορα, σαρκοφαγα πλασματα που δεν δισταζαν να κατακαψουν καποιον αν το ηθελαν.

Ενας απο τους λιγους επισκεπτες στον πλανητη ετυχε να ειναι και ο Ουρσιντ στην προσπαθεια του να κρυφτει απο οντα στα οποια χρωστουσε χρηματα που δεν μπορουσε ν' αποπληρωσει απο στοιχηματα. Η περιεργεια του υποσκελισε τον φοβο του κι αποφασισε να πλησιασει εκεινο το βουνο οσο πιο κοντα μπορουσε. Γρηγορα καταλαβε ποια ηταν η αληθεια σχετικα με τους δρακους.

                    ===================================

Τον Αρα τον ειχε βρει μικρο, τραυματισμενο προφανως απο καποια πτωση απο την φωλια του. Τον πηρε μαζι του και φροντισε ουτως ωστε το πλασμα ν' αναρρωσει σχετικα γρηγορα. Οταν ηρθε η ωρα να φυγει απο τον Τουαιτιν διχαστηκε ως προς να τον παρει μαζι η να τον αφησει πισω. Η προσκολληση του πλασματος ηταν τοσο εντονη που η πλαστιγγα εγειρε προς το πρωτο.

Απο κει και μετα ολα κυλησαν μια χαρα. Η παρουσια του Αρα του εδωσε αλλο κυρος, οσοι αναγνωριζαν πως ετουτος εδω ηταν ενας απο τους μυθικους δρακους Τουαιτιν τον φοβουνταν και τον σεβονταν διχως ποτε ο Ουρσιντ να χρειαστει στην πραγματικοτητα την βοηθεια του. Η παρουσια ηταν αρκετη για να γινει με την σειρα του κι αυτος ενας μυθος για τους υπολοιπους.

Αφηνε παντα υπονοουμενα οτι αν ηθελε ο δρακος του μπορουσε να καψει τα παντα συνθεμελα αλλα ποτε δεν χρειαστηκε να φτασει στο σημειο να το αποδειξει. Ηταν γεγονος πως εκεινο το ακακο, χορτοφαγο πλασμα ειχε προσδωσει στον Ουρσιντ μιας μεγαλης εμβελειας φημη, μια φημη που ο ιδιος ειχε αποδεχτει και δεν διεψευσε ποτε.

                    =================================

Κοιταξε προς το μερος του Αρα που παρακολουθουσε οτι συνεβαινε μ' εκεινα τα τεραστια, αμυγδαλωτα κιτρινα ματια του. Η αληθεια ηταν πως ο Ουρσιντ δεν ανησυχουσε τοσο για τον εαυτο του οσο για τον δρακο του, ξεροντας τι ηταν και τι οχι ικανος να κανει. Ακομα και οι συντροφοι του δεν γνωριζαν την αληθεια, ο Ουρσιντ δεν την ειχε αποκαλυψει ποτε, κι ενοιωθε βαθια ικανοποιημενος που δεν ειχαν ζητησει απο τον Αρα να κανει κατι απο τα μυθευματα που κυκλοφορουσαν γι αυτον. Αν καποιος απο τους υπολοιπους στηριζοταν πως σε μια επικειμενη μαχη ο Αρα θα πυρπολουσε τους αντιπαλους τους θα διαψευοταν αμεσα αλλα ο Ουρσιντ πιστευε πως δεν θα χρειαζοταν. Και μονο η παρουσια του, το αγριο παρουσιαστικο, το μεγεθος αλλα και ολα τα επιμερους χαρακτηριστικα του τον καθιστουσαν φοβο και τρομο για τον οποιονδηποτε.

Οταν ολα τελειωναν ειχε σκοπο να παρει τον δρακο του και να παει καπου που θα εκαναν μονιμες διακοπες. Το χρειαζοταν ο ιδιος, θα το εκτιμουσε και ο Αρα σιγουρα. Για να συνεβαινε ομως κατι τετοιο πρωτα επρεπε να βγουν νικητες απο την μαχη που πλησιαζε με γοργο ρυθμο.

        

                                  Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ 

                                                               ΚΕΦΑΛΑΙΟ 79

Οτι περιμεναν να συναντησουν στην επιφανεια του Αγκελ αυτο ηταν που βρηκαν. Θερμοκρασιες σχεδον κατω του μηδενος, προβληματικη ορατοτητα και συνεχεις χιονοθυελλες που καθιστουσαν τον συγκεκριμενο πλανητη τοπο αποφυγης για ολους. Ομως εκει βρισκονταν οι συμμαχοι του Μετγκον συνεπως εκει επρεπε να βρισκονται κι αυτοι αν ηθελαν να τους σταματησουν.

Η αφιξη ηταν το ευκολο κομματι, η προσεδαφιση ομως ηταν κατι αλλο. Δεν μπορουσαν να στηριχτουν στα ματια τους, ολα ειχαν αφεθει στα οργανα των σκαφων που ειχαν την δυνατοτητα να βλεπουν ακομα και σε τετοιες δυσμενεις συνθηκες. Η υπαρξη του κρησφυγετου των αντιπαλων, συμφωνα παντα με τα οργανα, βρισκοταν σε μια αποσταση εναμιση χιλιομετρου, μια αποσταση που οπουδηποτε αλλου θα ηταν παιγνιδακι, εδω εκρυβε αρκετη ταλαιπωρια. Ομως δεν ηθελαν να προδωσουν την αφιξη τους με το να προσγειωθουν σε σημειο που να γινονταν αντιληπτοι, συνεπως ειχαν μπροστα τους μια αντιξοη πορεια μεχρι να φτασουν στο στοχο τους.

Αν αυτο ηταν το μονο τους προβλημα ολοι θα ηταν κατι περισσοτερο απο ικανοποιημενοι.

             ======================================

Βγηκαν ολοι εξω για να συντονισουν τις κινησεις τους και αμεσα αντιληφθηκαν γιατι ο Αγκελ ηταν ενας ερημος πλανητης και χρησιμευε μονο σαν καταφυγιο σε οσους ηθελαν να κρυφτουν.

Τους πηρε λιγο χρονο για να συνηθισουν την θερμοκρασια μα ειχαν εξοπλιστει και καταλληλα γνωριζοντας ηδη τι θα συναντουσαν. Η Γκαλορ ειχε χριστει ατυπος αρχηγος στην ομαδα απο τον Ορκοφυλακα οποτε ολοι περιμεναν τις οδηγιες και τις τοποθετησεις της.

-'Ξερουμε μονο που βρισκονται' αρχισε η Κηρα 'αλλα δεν γνωριζουμε τιποτα για την δομη του κρησφυγετου ουτε ποσοι ειναι μεσα. Ο αιφνιδιασμος ειναι στα υπερ μας με την προυποθεση πως δεν εχουν την δυνατοτητα να μας εντοπισουν. Συνεπως ειμαστε επιφυλακτικοι μεχρι να σιγουρεψουμε τι ακριβως ξερουν και τι οχι. Μια καταμετωπη επιθεση θα ηταν λαθος, μπορει να εχουμε απροσδοκητες απωλειες συν το γεγονος πως μπορει ν' απωλεσουμε το στοιχειο του αιφνιδιασμου. Συνεπως χρειαζομαστε μια διαφορετικη τακτικη αν θελουμε να τα καταφερουμε.

Αν υπαρχουν ιδεες τωρα ειναι η ωρα για να τις παραθεσετε' προσθεσε.

                ====================================

-'Συμφωνω' εκανε ο Αζεμουρ. 'Πρεπει να τους τραβηξουμε εξω, μακρια απο την ασφαλεια του κρησφυγετου και παραλληλα θα ξερουμε με ποσους εχουμε να κανουμε'.

-'Χρειαζομαστε ενα αντιπερισπασμο που θα τους αναγκαζε να βγουν εξω απο την τρυπα τους' προσθεσε ο Ουρσιντ 'αλλα δεν ξερω τι'.

-'Με την προυποθεση πως δεν εχουν δει τα σκαφη μας και'...ειπε ο Γκραφ αλλα τον διεκοψαν.

-'Αυτο ειναι' ειπε η Ναννινγκ 'ετσι θα τους τραβηξουμε εξω' και τα ματια της ελαμψαν.

-'Δεν καταλαβαινω' ειπε απορημενη η Ραντα 'τι θες να πεις΄?

-'Νομιζω πως ξερω τι εννοεις' ειπε ο Κουλσακ 'θα μπορουσε να πιασει'.

-'Μηπως να μας πειτε και σε μας τους αργοστροφους' ? εκανε εκνευρισμενη η Λερζια.

-'Ειναι απλο' εκανε η Ναννινγκ. 'Οπως ηρθαμε εμεις εδω με τον ιδιο τροπο ηρθαν κι αυτοι, δηλαδη με σκαφη. Ετσι θα τους δελεασουμε, δεν μπορουν να το αγνοησουν'.

-'Ενοχλει καποιον που ακομα δεν καταλαβαινω τι λετε' ? ξαναειπε οργισμενα η Λερζια.

                   ==================================

-'Αν εχω καταλαβει καλα' ειπε η Γκαλορ 'το σχεδιο της Ναννινγκ ειναι απλο και λειτουργικο. Με καποιον τροπο εφτασαν εδω, στον Αγκελ, ετσι δεν ειναι ? Και προφανως φιλοδοξουν να εγκαταλειψουν αυτον τον καταραμενο πλανητη με τον ιδιο τροπο. Αν εμεις αποπειραθουμε να  σαμποταρουμε τα σκαφη τους θελουν δεν θελουν θα πρεπει να βγουν εξω να μας σταματησουν'.

-'Μ' αρεσει' εκανε ο Ουρσιντ. 'Απλο και λειτουργικο, οπως το ειπες'.

-'Μισο λεπτο' εκανε ο Γκραφ. ' Και που ξερουμε οτι το καταφυγιο τους δεν ειναι τοσο μεγαλο που να μπορει να χωραει τα αστροπλοια τους ? Αν τα εχουν μαζι τους παει το σχεδιο'.

-'Ναι, υπαρχει τετοιο ενδεχομενο' εκανε ο Αζεμουρ ξυνοντας το πηγουνι του.

-'Κρυωνει κανενας αλλος η μονο εγω' ? εκανε η Ραντα τουρτουριζοντας.

-'Ολοι αλλα δεν ειναι αυτο το προβλημα τωρα' αντεταξε η Ναννινγκ απαντωντας της.

-'Συγκεντρωθειτε εδω' εκανε αυστηρα η Γκαλορ 'το κρυο δεν σκοτωνει οπως μια λαθος επιλογη σ' ενα τοσο κρισιμο σημειο' συμπληρωσε εμφατικα.

                        ================================

-'Συνεπως πρεπει πρωτα να βεβαιωθουμε πως τα σκαφη τους ειναι καπου εξω πριν προχωρησουμε σε οποιαδηποτε κινηση. Αυτο σημαινει πως πρεπει να πλησιασουμε αρκετα κοντα με κινδυνο να προδοθουμε, οποτε παει το πλεονεκτημα του αιφνιδιασμου' εκανε η Ναννινγκ.

-'Ασε που μαλλον θα πεθανουμε απο κρυοπαγηματα ψαχνοντας ολη την περιοχη γυρω απο το καταφυγιο τους' εκανε η Λερζια. 'Δεν ειναι συνθηκες γι ανθρωπους αυτες' προσθεσε.

-'Ενα δικιο το χεις' εκανε χαμογελωντας ο Ουρσιντ κανοντας τους αλλους ν απορησουν. 'Αλλα νομιζω πως υπαρχει λυση σ' αυτο το προβλημα' προσθεσε με νοημα.

-'Δηλαδη' ? ρωτησε ο Αζεμουρ 'τι θελεις να πεις' ?

Ο Ουρσιντ εδειξε τον Τουαιτιν δρακο του, τον Αρα, που βρισκοταν λιγο πιο περα.

-'Ο Αρα θα καλυψει πολυ πιο γρηγορα την επιφανεια που θελουμε και θα μας πει αν υπαρχουν σκαφη προσεδαφισμενα' ειπε '΄Και φυσικα το κρυο δεν επηρεαζει καθολου ενα δρακο Τουαιτιν' προσθεσε και ολοι γυρισαν προς τον δρακο που εμοιαζε να παιζει με το χιονι.  

                     ===================================

-'Ποσο ακομα θα περιμενουμε εδω, μου λες' ? εκανε εκνευρισμενος ο Κρουξ.

Οι υπολοιποι γυρισαν και τον κοιταξαν. Η αληθεια ηταν πως ολοι αδημονουσαν να μαθουν τι επρεπε να κανουν κι οσο δεν ειχαν ενημερωση τα νευρα ολων ηταν αρκετα τεντωμενα.

-'Γιατι, εχεις να πας καπου και σε καθυστερουμε' ? απαντησε εξισου νευριασμενη η Λασερτα.

Ο Κρουξ πεταχτηκε απο την καρεκλα που καθοταν ετοιμος να δωσει συνεχεια με πραξεις αλλα η επιτακτικη φωνη της Ντεμιθ φρεναρε οποιαδηποτε τετοια σκεψη και προθεση.

-'Βουλωστε το και οι δυο και καθηστε κατω' ειπε. 'Θα ειμαστε εδω μεχρι να παρουμε νεες οδηγιες' προσθεσε. 'Αν καποιος δυσφορει μ' αυτο η πορτα ειναι εκει' κι εδειξε με το δαχτυλο.

Η εξωτερικη παγωμαρα φανηκε να βρισκει τροπο να τρυπωσει μεσα στο καταφυγιο τους.

-'Δεν εχει νοημα να τρωγομαστε μεταξυ μας' εκανε ο Κελεχ 'δεν κερδιζουμε τιποτα ετσι'.

-'Ετσι ακριβως' προσθεσε ο Γεζοθ 'πρεπει ολοι να ηρεμησουμε μεχρι να δουμε τι θα γινει'.

-'Ξερει κανεις τι ακριβως ειναι αυτο που πρεπει να γινει' ? ρωτησε ο Νιλατ.

                ======================================

-'Απλα περιμενουμε' εκανε η Ζαγκιτα με μια κινηση απογοητευσης.

-'Τουλαχιστον δεν υπαρχει κατι να μας ενοχλει' εκανε ο Κελεχ. 'Εχουμε εικονα απο το ρανταρ για το τι γινεται εκει εξω' ? προσθεσε. 'Ο καιρος δεν βλεπω να διορθωνεται με τιποτα'.

-'Τα γνωστα' εκανε ο Γεζοθ σκυβοντας πανω απο την οθονη. 'Ελπιζω οτι ειναι να γινει να συμβει γρηγορα πριν αυτο το καταραμενο χιονι θαψει τα σκαφη μας' προσθεσε.

-'Το τελευταιο που χρειαζομαστε' σχολιασε ειρωνικα ο Νιλατ. 'Να σκαβουμε στα χιονια για ν' απεγκλωβισουμε τα μεταφορικα μας μεσα. Μονο αυτο μας ελειπε'.

Μπορει ολοι να γελασαν με το αστειο του Νιλατ, ομως ηταν ενα γελιο νευρικο, σχεδον αμηχανο. Η αναμονη ειχε αρχισει να επιδρα πανω τους μ' εναν υπουλο τροπο που εβγαινε σταδιακα.

-'Εγω εχω μια απορια, πως δηλαδη ο Μεγαλος θα επικοινωνησει μαζι μας' ειπε ο Κρουξ. 'Θελω να πω δεν ξερει που ειμαστε, πως θα μας βρει' ? συμπληρωσε.

-'Θα βρει τροπο' εκανε η Ντεμιθ 'δεν ειναι αναγκαιο να ερθει απο δω' προσθεσε.

                 ====================================

Ο Κρουξ ηταν ετοιμος να ρωτησει κατι ακομα αλλα τον διεκοψε ο Γεζοθ.

-'Πιανω κατι στιγματα στο ρανταρ' ειπε με τα ματια προσκολλημενα στην οθονη. 'Φανταζομαι δεν ειναι κατι σοβαρο αλλα μηπως να ριχνατε μια ματια και σεις' ?

Γρηγορα ολοι μαζευτηκαν γυρω του προσπαθωντας να δουν οτι εβλεπε.

-'Να, εδω' ειπε 'αυτα τα σημαδακι εδω ακριβως απο το καταφυγιο' κι εδειξε με το δαχτυλο.

-'Δεν ειναι τιποτα' ειπε ο Κρουξ ανακουφισμενος. 'Καποια μικρη αγελη απο πισκ, το συνηθιζουν να τριγυρνανε εδω μηπως και βρουν κατι να φανε. Μην σας ξεγελαει το μικρο τους μεγεθος, αν σας πετυχουν μονους εκει εξω δεν προκειται να γλυτωσετε απο τα δοντια τους'.

-'Κι αυτο εδω' ? εκανε η Ντεμιθ δειχνοντας ενα σημαδι ψηλα δεξια στην οθονη.

-'Σαυρογρυπας' εκανε η Ζαγκιτα 'το προβλημα απο ψηλα. Συνηθως πετουν μονοι τους, δεν ειναι πολυ κοινωνικοι. Οπως και τα πισκ αναζητουν οτιδηποτε μπορει να τρωγεται οπουδηποτε. Ειναι ακομα πιο επικινδυνοι, χρειαζεται μεγαλη προσοχη με δαυτους'.

                   ===================================

-'Πισκ, σαυρογρυπες, τι αλλο υπαρχει εδω πανω μου λες' ? ρωτησε ο Γεζοθ.

-'Λιγα πραγματα' εκανε ο Κρουξ που ηξερε καλα τον Αγκελ. 'Τα πιο πολλα δεν θα τα δειτε ποτε, δεν πλησιαζουν καθολου σε μερη  κατοικησιμα απο αλλα ειδη. Βασικα φοβουνται, ισως να βρισκουν αλλου τροφη και να μην χρειαζεται να ριψοκινδυνευουν, δεν ξερω ακριβως να σας πω. Τα μονα που θα δειτε γιατι δεν φοβουνται ειναι τα πισκ και οι σαυρογρυπες' ολοκληρωσε.

Ενας εξαφνος, διαπεραστικος ηχος τους τρομαξε ολους. Ετρεξαν ολοι προς μια κονσολα οπου ενα εντονο, κοκκινο φως αναβοσβηνε σταθερα ενω ο ηχος συνεχιζε ν' ακουγεται εκκωφαντικος.

-'Το ενα σκαφος' εκανε ο Νιλατ 'οι ενδειξεις που εχω ειναι πως υπηρξε καποιου ειδους παραβιασης, μια απο τις πορτες ειναι ανοιχτη και σημανε συναγερμος'.

-'Καποιος μπηκε μεσα δηλαδη' ? ρωτησε η Ζαγκιτα.

-'Μπορει' εκανε προβληματισμενη η Ντεμιθ. 'Μπορει να ειναι και σφαλμα, ποιος ξερει. Αυτα τα πλασματα που ανεφερες, υπαρχει περιπτωση να βρηκαν τροπο να μπουν μεσα στο σκαφος' ?

                      ================================

Ο Κρουξ κουνησε το κεφαλι του. 'Δεν το αποκλειω, αμα πεινανε πολυ δεν δισταζουν μπροστα σε τιποτα. Ισως μπηκαν μεσα πιστευοντας πως θα βρουν κατι να φανε'.

-'Πρεπει να παμε να δουμε τι συμβαινει' ειπε η Λασερτα. 'Αν ειναι ετσι και μπηκαν οντως μεσα μπορει να προκαλεσουν ακομα μεγαλυτερη, ακομα και μη αναστρεψιμη, ζημια'.

-'Πανω που λεγαμε πως δεν εχουμε να κανουμε κατι' ξεφυσηξε η Ντεμιθ. 'Δεν εχουμε χρονο για χασιμο' προσθεσε. 'Κρουξ, εσυ με την Ζαγκιτα που ξερετε καλυτερα τον Αγκελ, μαζι με τον Νιλατ πατε μπροστα προς στο σκαφος. Ο Γεζοθ και η Λασερτα ακριβως πισω σας να καλυπτουνε την περιμετρο. Κελεχ, εσυ κι εγω οπισθοφυλακη για παν ενδεχομενο, καταλαβατε ? Ολοι παιρνετε βαρυ οπλισμο, ισως χρειαστει ν' αντιπαρατεθουμε με τα πλασματα που μας ανεφερε ο Κρουξ'.

Τους πηρε λιγα λεπτα για να ετοιμαστουν. Οι ομαδες σχηματιστηκαν συμφωνα με τις εντολες της Ντεμιθ και τωρα στεκονταν μπροστα στην μεγαλη, βαρια, μεταλλικη πορτα της εισοδου.

-'Οπως ειπαμε' επανελαβε η Ντεμιθ και πατησε το κουμπι. Η πορτα ανοιξε διαπλατα. 

 

 

 

  

                                  Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

 

                                                           ΚΕΦΑΛΑΙΟ 78

Τους ειχε ζητησει συγκεντρωση καποια στιγμη το απογευμα αφηνοντας να εννοηθει πως θα εκανε ανακοινωσεις σχετικα με τα επομενα βηματα τους. Ο ιδιος ειχε περασει καμποση ωρα μεσα σ' ενα απο τα αστροπλοια της O.A.A διχως να ξερει κανεις τι ακριβως εκανε. Μετα ειχε αναλωθει σε συζητησεις κατ' ιδιαν, προσωπικα με τον καθενα κι αφου ειχε ολοκληρωσει τον κυκλο ειχε αποσυρθει μεχρι την στιγμη που θα συγκεντωνονταν ολοι μαζι για την ενημερωση.

Για το κλιμα στην ομαδα, μολονοτι ηταν αρκετα καλο, μπορουσε ενα εμπειρο ματι να διακρινει μια συγκρατημενη αισιοδοξια που κατα βαση πηγαζε απο την αγνοια που υπηρχε ως προς τις μελλοντικες κινησεις τους. Γεγονος ηταν πως σε ολων τα προσωπα μπορουσες να εντοπισεις ψηγματα των προαναφερθεντων, ηταν εξαιρετικα δυσκολο για ολους να αποκρυψουν τα συναισθηματα τους.

Ολους ? Οχι ακριβως, υπηρχε μονο ενας που κανεις δεν μπορουσε να καταλαβει τι ακριβως σκεφτοταν πισω απο ενα παγωμενο, αδειο απο εκφρασεις προσωπο. Ισως εκδηλωνοταν οταν τους μιλουσε ο Ορκοφυλακας, προς το παρον η Ρισανι η Διαστικτη παρεμενε ενας γριφος προς λυση.

               ==================================

-'Φανταζομαι' ξεκινησε την ομιλια του ο Ορκοφυλακας 'πως γνωριζετε ολοι πως ολοι εμεις εδω ειμαστε η μοναδικη γραμμη αμυνας απεναντι στα φιλοδοξα κι εγκληματικα σχεδια του οντος που λεγεται Μετγκον. Πριν ξεκινησω να πω οτιδηποτε πρεπει να τονισω πως η συμμετοχη σας σ' αυτον τον αγωνα δεν ειναι υποχρεωτικη, ολοι σας, ο καθενας για τους δικους του λογους, επιλεξατε ν' αποτελεσετε τμημα αυτης της ομαδας. Ομως αν υπαρχει καποιος που επιθυμει ν' απεχει απ' ολο αυτο, τωρα ειναι η καταλληλη στιγμη να το ανακοινωσει' προσθεσε.

Δεν υπηρξε καμια αντιδραση απο την ομηγυρι, ετσι ο Ορκοφυλακας συνεχισε.

-'Ωραια. Θα σας πω τωρα πως θα κινηθουμε εφ' εξης. Αν καποιος εχει κατι να προσθεσει η καποια ιδεα που μπορει να φερει ενωπιον μας μην διστασει, χρειαζομαστε καθε τι που μπορει να μας βοηθησει. Αν δεν υπαρξει αλλη προταση προχωραμε με αυτα που θα σας πω, ενταξει' ?

Και παλι απο κατω δεν υπηρξε καμια αντιδραση, ολοι γυρισαν και κοιταξαν αλληλους και ολοι μαζι και παλι στραφηκαν προς τον Ορκοφυλακα με την μεγαλυτερη δυνατη προσοχη. 

                 ==================================

-'Αυτη τη στιγμη' αρχισε ο ομιλητης 'ο Μετγκον βρισκεται στην αναζητηση ενος αντικειμενου που αν τελικα περιελθει στην κατοχη του θα του δωσει τεραστιο πλεονεκτημα απεναντι μας'.

-'Και γιατι δεν το αποκτησαμε εμεις αυτο πριν τον Μετγκον' ? ρωτησε ο Ελλερυ.

-'Το αντικειμενο αυτο η θ' αποδειχθει θανασιμο για τον Μετγκον η θα του προσδωσει δυναμεις ενος Θεου' ειπε ο Ορκοφυλακας. 'Ειναι διατεθειμενος να το ρισκαρει γιατι οι πιθανοτητες ειναι μοιρασμενες. Κανεις ομως απο μας, συμπεριλαμβανομενου κι εμου, δεν θα ειχε τις ιδιες πιθανοτητες οπως ο Μετγκον. Σχεδον αναποφευκτα, εμεις απλα θα χαναμε τις ζωες μας ασκοπα'.

-'Αν ειναι ετσι τα πραγματα' εκανε ο Αζεμουρ 'τι ελπιδες εχουμε εμεις να τον σταματησουμε' ?

-'Δυστυχως ελαχιστες, σχεδον μηδαμινες' ηρθε η απαντηση 'αλλα πρεπει να παλεψουμε εστω και γι αυτες τις ισχνες, δεν γινεται να μεινουμε απλοι θεατες σε οτι προκειται να συντελεσθει'.

-'Μπρος γκρεμος και πισω ρεμα' ειπε ο Γκραφ. 'Αν δεν κανουμε τιποτα τελειωσαμε ολοι, αν τουλαχιστον το παλεψουμε θα εχει ενα νοημα να πεθανουμε ορθιοι στη μαχη'.

                 ====================================

-'Με τα δεδομενα που υπαρχουν αυτη τη στιγμη εχουμε δυο μετωπα ανοιχτα τα οποια πρεπει να διευθετησουμε ταυτοχρονα' συνεχισε την ομιλια του ο Ορκοφυλακας. 'Το πρωτο μετωπο ειναι αυτοι που εχουν συνταχθει στο πλευρο του Μετγκον και το δευτερο ο ιδιος ο Μετγκον. Ας τα δουμε αναλυτικα και μετα θα σας πω πως εχω σκεφτει να κινηθουμε' συμπληρωσε.

Ενα απλο καταφατικο κουνημα του κεφαλιου απο τους περισσοτερους ηταν αρκετο για να του δωσει το ελευθερο να συνεχισει. Οι υπολοιποι συνεχιζαν να παρακολουθουν μ' ενδιαφερον.

-'Οπως καποιοι απο σας γνωριζουν ηδη στην πλευρα του Μετγκον εχουν προσχωρησει εκτος απο τους παλιους συντροφους του Ελλερυ και καποιοι μισθοφοροι που ο Μετγκον φροντισε ν' απελευθερωσει απο μια φυλακη, τον Ζοφο, στον πλανητη Βασεντακ. Δεν ξερω τι τους εχει υποσχεθει αλλα σιγουρα περιμενουν μια ανταποδοση για τις υπηρεσιες τους, δεν ειναι ατομα που θα εκαναν οτιδηποτε αφιλοκερδως. Φανταζομαι ολοι αντιλαμβανεστε τον βαθμο δυσκολιας που υπαρχει, μιλαμε για ανηλεεις, ψυχρους δολοφονους που κοιτανε μονο το συμφερον τους'.

                      ===============================

-'Οτι και να τους εχει υποσχεθει ο Μετγκον το μονο σιγουρο ειναι πως σε καποια στιγμη θα τους προδωσει' εκανε η Γκαλορ κοιτωντας την Μεριτα και την Ναννινγκ. 'Δεν τα βγαζω απο το μυαλο μου, κι εμεις ειχαμε κανει μια συμφωνια με τον Μετγκον και δειτε που καταληξαμε. Τεσσερις απο τις αδελφες μας νεκρες εξαιτιας του, το μονο που ηθελε απο μας ηταν να του βρουμε τον Κρυσταλλο της Αποκαλυψης. Μετα απλα δεν μας χρειαζοταν και μας ξεφορτωθηκε. Θυμηθειτε τα λογια μου, την ιδια καταληξη θα εχουν κι αυτοι, απλως δεν το γνωριζουν ακομα'.

-'Το πιο πιθανο να συμβει ειναι αυτο που μολις περιεγραψες' εκανε ο Ορκοφυλακας απευθυνομενος στην Γκαλορ 'ομως αυτο δεν αλλαζει τιποτα στο τι πρεπει να κανουμε εμεις. Ολοι οι συμμαχοι του Μετγκον εχουν συγκεντωθει σ' ενα καταφυγιο στον πλανητη Ανγκελ οπου περιμενουν τις επομενες εντολες του εργοδοτη τους. Ηδη ο Μετγκον εχει αποκτησει δυναμεις περαν του φυσιολογικου, δεν πρεπει επ ουδενι να τους επιτρεψουμε να βρεθουν κοντα του. Οποτε αντικειμενικα δεν υπαρχουν πολλες επιλογες παρα μονο αυτη που θα σας πω τωρα'.

                    ==================================

-'Ολοι σας, πλην του Ελλερυ, της Ρισανι κι εμενα, θα φυγετε το συντομοτερο δυνατον για τον Ανγκελ και θα προσπαθησετε με καθε τροπο να εμποδισετε τους συμμαχους του Μετγκον να φτασουν σ' αυτον. Δεν υπαρχει χρονος για χασιμο, αν καθυστερησουμε ισως να ειναι αργα'.

-'Μισο λεπτο' πεταχτηκε ο Ουρσιντ 'να δω αν καταλαβα καλα. Δηλαδη τον Μετγκον θα τον αντιμετωσουν μονο τρεις ? Εσεις και ο Ελλερυ ? Και καλα εσεις, ετουτος εδω ομως ? Μολις τωρα βγηκε απο την αναρρωση, με τι προσοντα θ' αντιμετωπισει ενα τετοιο ον ? Με συγχωρεις Ελλερυ' προσθεσε απευθυνομενος στον καπετανιο του Γιζγκαρνοφ 'αλλα αυτη ειναι η πραγματικοτητα'.

Ο Ελλερυ εκανε ενα νοημα πως δεν αμφισβητουσε τα λεγομενα του Ουρσιντ και πως οτι ειχε πει ηταν αληθεια και μετα στραφηκε στον Ορκοφυλακα. Τα ματια τους διασταυρωθηκαν μονο για μια στιγμη αλλα αυτη η στιγμη ηταν αρκετη για να συννενοηθουν.

-'Εχει δικιο ο Ουρσιντ' εκανε η Μεριτα. 'Ειναι πρακτικα αδυνατον στην κατασταση που βρισκεται ο Ελλερυ ν' αντιμετωπισει οποιονδηποτε, ποσο μαλλον τον Μετγκον, ειναι λαθος'.

               =====================================

-'Καταλαβαινω απολυτα αυτα που λετε' ειπε ο Ορκοφυλακας 'αλλα ο Ελλερυ δεν θα ερθει μαζι μου για μια μαχη με τον Μετγκον οπως την εχετε στο μυαλο σας. Υπαρχει αλλος, πολυ συγκεκριμενος λογος που επιβαλλει την παρουσια του εκει' συμπληρωσε.

-'Δηλαδη' ? ρωτησε απορημενος ο Κουλσακ.

-'Ο Μετγκον ειναι πατερας του Ελλερυ' ακουστηκε η φωνη της Διαστικτης. Ολοι στραφηκαν μονομιας προς το μερος της Ρισανι και αμεσως μετα προς τον Ορκοφυλακα.

-'Απο ποτε το ξερεις αυτο' ? ρωτησε ο τελευταιος την Ρισανι. 

-'Απο αρκετα νωρις' εκανε το παραδοξο ον 'σχεδον απο την αρχη'.

Ο Ορκοφυλακας δεν μπορεσε να συνεχισει τον διαλογο με την Ρισανι, επρεπε να σταματησει την οχλαγωγια που ειχε ξεσπασει στους υπολοιπους μετα απο εκεινη την αποκαλυψη.

-'Ειναι αληθεια' εκανε στο τελος. 'Ο Μετγκον ειναι οντως πατερας του Ελλερυ, γι αυτο πρεπει να ειναι εκει μαζι μου, μηπως αυτη η σχεση πετυχει εκει που μια μαχη μπορει ν' αποτυχει'.

              =======================================

Κατω απο αλλες συνθηκες μια τετοια αποκαλυψη θα μονοπωλουσε το ενδιαφερον ολων αφου δεν υπηρχε κανενας που δεν ηθελε να μαθει λεπτομερειες. Ομως η προτεραιοτητα τους ηταν αλλη, ετσι επετρεψαν στον Ορκοφυλακα να συνεχισει πανω στο σχεδιο που ειχε καταστρωσει.

-'Δεδομενης της καταστασης οπως εχει διαμορφωθει σ' αυτο το σημειο θα ρωτησω αν καποιος δεν επιθυμει να συμμετασχει να το ξεκαθαρισει τωρα, μετα θα ειναι αργα' ειπε.

Τωρα επικρατουσε απολυτη, νεκρικη ησυχια, διχως ν' ακουγεται ψιθυρος.

-'Ωραια, αρα οι υπολοιποι φευγετε για τον Ανγκελ οσο πιο γρηγορα μπορειτε. Θα βρισκομαστε σ' επικοινωνια συνεχως, αν συμβει το παραμικρο θελω να το ξερω. Σας υπενθυμιζω εδω πως υπαρχει ενδεχομενο να μην επιζησουμε ολοι απ' αυτον τον πολεμο, καποιοι ισως δεν τα καταφερουν αλλα ο σκοπος μας ειναι μεγαλυτερος απο τον καθενα μας ξεχωριστα'.

Ολοι καταλαβαν πως η ομιλια ειχε φτασει στο τελος, ετσι μικρες ομαδες σχηματιστηκαν που συζητουσαν τα οσα ειχαν ακουσει με τον καθενα να παραθετει την προσωπικη του αποψη.

                 ===================================

Ο Ορκοφυλακας μπηκε στο εσωτερικο ενος απο τ' αστροπλοια της O.A.A κι εμφανιστηκε και παλι εξω με τους υπολοιπους μετα απο ενα δεκαλεπτο. Βαδισε προς την Μεριτα και την πηρε απο το μπρατσο απομακρυνοντας της σε μια αποσταση που κανεις δεν μπορουσε ν' ακουσει την κουβεντα τους. Η εκπληξη και η απορια που σχηματιστηκαν στο προσωπο της Κηρας δεν εγιναν αντιληπτοι απο κανεναν. Οταν ο Ορκοφυλακας απομακρυνθηκε ηταν οφθαλμοφανεστατο πως οτι ειχε ακουσει την ειχε επηρεασει εντονα. Στιγμιαια τα ματια της βουρκωσαν και με πολυ κοπο επανηλθε στην προτερη κατασταση. Οταν βρεθηκε ξανα με τους αλλους δεν υπηρχε η παραμικρη υποψια απο κανεναν τους πως η Μεριτα ειχε ακουσει κατι που την ειχε κυριολεκτικα συνταραξει.

Εξ αλλου ο καθενας ειχε πια βυθιστει στις δικες του σκεψεις αναλογουμενος την τελικη εκβαση της επερχομενης μαχης. Βαθια μεσα τους ηξεραν πως αργα η γρηγορα αυτη η στιγμη θα ερχοταν μα οπως και να ειχε ηταν ολοφανερο πως κανεις τους δεν ηταν καταλληλα προετοιμασμενος, με μοναδικη εξαιρεση να μοιαζει πως ειναι το ον που λεγοταν Ρισανι η Διαστικτη. 

                 ===================================

Αυτος που ειχε πεσει στην μεγαλυτερη περισυλλογη ηταν ο Ορκοφυλακας. Η αποκαλυψη της σχεσης του Ελλερυ με τον Μετγκον απεδειχθη τελικα ανωδυνη, με ολους να εχουν αποριες αλλα πρακτικα αυτο να μην επηρεαζει τον τελικο σκοπο και στοχο. Το πιο δυσκολο ηταν η συζητηση που ειχε με την Μεριτα. Οση εμπιστοσυνη και να του ειχε αυτο που της ζητησε δυσκολευοταν να το εμπεδωσει, δεν ηταν κατι ευκολο, και η αληθεια ηταν πως δεν το ειχε δει να ερχεται.

Εκτος ομως απο το ζητημα που ακουγε στο ονομα Μεριτα ο Ορκοφυλακας ειχε κι αλλα θεματα που τον βασανιζαν. Δεν ηταν απολυτα ειλικρινης με τους υπολοιπους. Δεν τους ειχε πει καποιο ψεμα, αυτη ηταν η αληθεια αλλα δεν τους τα ειχε πει ολα. Ηταν κατι που τον ειχε διχασει πολυ και το γεγονος ηταν πως αυτη ηταν μια αποφαση που την πηρε εντελως μονος. Δεν μπορουσε να ξερει πως θα επηρεαζε ολο αυτο την τελικη εκβαση, το μονο που ευχοταν ηταν να ειχε παρει την σωστη αποφαση. Θα το μαθαινε συντομα, ολα ετρεχαν με απιστευτη ταχυτητα πια προς την τελικη κορυφωση. Η τελευταια πραξη ηταν προ των πυλων, ηταν πλεον αναποφευκτη. 

   

   

                                  Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                            ΚΕΦΑΛΑΙΟ 77

Ηταν αναμενομενο πως κατι θα γινοταν και η αρμονια των τελευταιων ημερων θα πηγαινε περιπατο. Ειχαν φυγει ολοι τους εδω και μερικες μερες και αυτο τον ειχε βοηθησει να επιστρεψει στους παλιους του ρυθμους. Δεν χρειαζοταν δα και πολυ χρονο για να προσαρμοστει. Την ημερα τα πραγματα κυλουσαν οπως πριν, βαρετα, ανιαρα αλλα το βραδυ που επεφτε μονος να κοιμηθει βασανιζοταν ακομα απο την απωλεια της Γκαλορ. Επρεπε ν' αφησει τον χρονο να κανει την δουλεια του αθορυβα, οπως αυτος ηξερε, αλλα στην συγκεκριμενη περιπτωση δεν τον ενοιωθε συμμαχο. Θα μπορουσε εκεινο το πρωινο να ηταν μονοτονο και προβλεψιμο αλλα η εμφανιση εκεινης της γυναικας μεσα στο μπαρ χτυπησε συναγερμο στο ενστικτο του. Ενα ανησυχητικο στοιχειο ηταν πως δεν εψαξε για καποιον θαμωνα, το βημα της, αργο αλλα σταθερο, την εφερνε συνεχως πιο κοντα του. Προσπαθησε να προετοιμαστει για το οτιδηποτε.

Εβγαλε να πουγκι γεματο νομισματα και τα σκορπισε στο μπαρ. Ξεδιαλεξε ενα μοναχο του και αφησε τα υπολοιπα σ' ενα μικρο, λαμπυριζοντα σωρο πιο διπλα.

                    ==================================

-'Μπυρα' ειπε ξερα σπρωχνοντας το μοναχικο νομισμα μπροστα 'και μερικες πληροφοριες' προσθεσε μετακινωντας τον υπολοιπο σωρο. Ο Γκριντλοκ πηρε το νομισμα που ηταν μονο του.

-'Ισως θα επρεπε να σταματησω να το δουλευω σαν μπαρ' ειπε διχως να την κοιταξει στα ματια 'και να το κανω γραφειο παροχης πληροφοριων, πιο πολλα θα εβγαζα' συμπληρωσε.

Η γυναικα τραβηκε ακομα ενα νομισμα απο τον σωρο και το εβαλε μπροστα του.

-'Αλλη μια μπυρα' ειπε διχως ν' αλλαξει τονο στην φωνη.

-'Με την ταχυτητα που κατεβαζεις τις μπυρες δεν ξερω αν θα μεινουν χρηματα για τις πληροφοριες σου' ειπε ο Γκριντλοκ. 'Τι θελεις να μαθεις' ?

Οταν η γυναικα του ειπε τοτε ο Γκριντλοκ αποφασισε να την προσεξει καλυτερα. Θα βασιζοταν και παλι στο ενστικτο του για την απαντηση που θα εδινε.

-'Αν ψαχνεις την Γκαλορ ηταν εδω πριν μερες' ειπε στο τελος και το προσωπο της γυναικας φωτιστηκε. 'Θυμισε μου λιγο τ' ονοματακι σου'.

                 ====================================

Η αποκαλυψη του ονοματος της αγνωστης γυναικας ηταν μονο η αρχη. Η Ταμελ και ο Γκριντλοκ ειχαν πολλα να πουν αλλα ο χρονος ηταν περιορισμενος. 

-'Και συ γιατι εμεινες πισω' ? ρωτησε η Ταμελ. 'Τι θα κανεις εδω' ?

Η δυσφορια του Γκριντλοκ ν' απαντησει ηταν περαν του δεοντως ορατη και η Κηρα επιλεξε να μην πιεσει αλλο την κατασταση αλλα ν' αλλαξει εντεχνα θεμα συζητησης.

-'Κοιτα, εγω αυριο πρωι πρωι θα φυγω να βρω τους υπολοιπους. Θα περασω μια βολτα απο δω μηπως κι εχεις αλλαξει γνωμη. Κανε οτι καταλαβαινεις'.

-'Γλυτωσες σαν απο θαυμα δραπετευοντας απο εκεινη την εταιρεια που μου ειπες' εκανε ο Γκριντλοκ. 'Μηπως να μην προκαλουσες αλλο την τυχη σου ? Θελω να πω, κατευθειαν απο την μια παλιοκατασταση στην αλλη ? Εγω στη θεση σου'...

-'Εσυ στη θεση μου ειναι φαντασια και μαλιστα ασχημη' ειπε η Ταμελ αγρια. 'Δεν σε κατηγορω αλλα μην περιμενεις να παρεις κι ευσημα κυριε ουδετερε'.

                  ===================================

Ηταν ενα βραδυ που τον δυσκολεψε. Αργησε να κοιμηθει κι οταν τα καταφερε ο υπνος του ηταν προβληματικος. Ολα οσα ειχαν συμβει ανακυκλωνονταν στις σκεψεις του και πιο πολυ η κουβεντα που ειχε με την Ταμελ. Ο ιδιος σεβοταν κι αποδεχοταν τις αποφασεις των αλλων, ακομα κι οταν αυτες δεν συμβαδιζαν με τις δικες του, ολοι οι αλλοι ομως επρατταν διαφορετικα. Ειχε διακρινει την απορια, αν οχι την απαξιωση, και στους υπολοιπους που ηταν με την Γκαλορ, τωρα αυτη η Ταμελ τον ειχε κανει να νοιωσει ασχημα με τον τροπο της. Τα καταφερε ν' αποκοιμηθει με τελυταια σκεψη πως δεν ηταν ολοι για ολα, δεν ειχε λογο να αισθανεται αβολα με ολα αυτα.

Ηταν προετοιμασμενος καταλληλα για οταν θα ερχοταν η Ταμελ να μην την αφησει να τον επηρεασει, αυτο ειχε συμβει μονο και μονο γιατι ειχε αιφνιδιαστει αρχικα με την παρουσια της.

Φυσικα δεν ηταν προετοιμασμενος γι αυτο που θα συνεβαινε, οχι μονο γιατι δεν αφορουσε μονο τον ιδιο αλλα γιατι η κλιμακα του ηταν περαν του αναμενομενου ευρεια. Το μονο θετικο ηταν πως θα ειχε ενα ισχνο προβαδισμα προειδοποιησης για τα γεγονοτα που θα ερχονταν.

                       ==================================

Και τα πεντε ατομα που κυριολεκτικα ορμησαν μεσα στο μπαρ τα ηξερε. Γνωστοι απο παρακειμενα μαγαζια, φιλοι που δραστηριοποιουνταν λιγο πιο περα. Φωναζαν ασυναρτησιες, εμοιαζαν σαν να εψαχναν καπου να κρυφτουν και πριν προλαβει ο Γκριντλοκ να καταλαβει τι συνεβαινε ειδε στο κατοπι τους ενα τσουρμο ενοπλους τυπους με ομοιομορφες χακι στολες. Διχως δισταγμο ανοιξαν πυρ και συντομα και οι πεντε που προφανως ειχαν αναζητησει κρησφυγετο στο μαγαζι του κειτονταν νεκροι στο πατωμα βουτηγμενοι στο αιμα. Ενας απο τους ενοπλους μιλησε.

-'Εσυ ! Ακινητος, τα χερια στον παγκο' ειπε. Ο Γκριντλοκ δεν υπακουσε αμεσα.

-'Δεν ακους ? Τα χερια στον παγκο ειπα η θελεις να εχεις το τελος αυτων εδω' ? ρωτησε ο ιδιος ενοπλος δειχνοντας με την καννη του οπλου τα αψυχα σωματα που ηταν μπροστα του.

-'Ενταξει' εκανε ο Γκριντλοκ 'αλλα τι στα κομματια γινεται εδω' ?

Αντι απαντησεως ο ενοπλος προχωρησε μπροστα και με την λαβη του οπλου τον χτυπησε στο στομαχι αναγκαζοντας τον να διπλωθει στα δυο ενω για λιγο του κοπηκε η ανασα.

                 ====================================

-'Εισαι τυχερος που σε θελουν γι ανακριση αλλιως'...

-'Αλλιως τι' ? ακουστηκε μια γυναικεια φωνη απο το βαθος. Ο Γκριντλοκ ειδε την Ταμελ που μολις ειχε μπει μεσα, προσπαθησε κατι να πει αλλα ο πονος δεν τον αφησε.

-'Συλλαβετε την' εδωσε εντολη ο ενοπλος στους υπολοιπους 'την θελουμε ζωντανη'.

Ηταν απο τις περιπτωσεις που καποια λογια ξεστομιζονται με την μεγαλυτερη ευκολια, ομως η πραγματωση τους ενιοτε δεν πραγματοποιειται ουτε με την μεγαλυτερη δυνατη θεληση.

Ο πρωτος απο την ομαδα που πλησιασε την Κηρα βρεθηκε να τρεκλιζει αναρχα με κομμενο το κεφαλι μεχρι που εχασε τελικα την ισορροπια του και επεσε νεκρος. Οι ενοπλοι κοιταχτηκαν.

-'Μια γυναικα ειναι σκουπιδια' ειπε ο αρχηγος 'δεν μπορειτε να την πιασετε' ?

Εκμεταλλευομενος το γεγονος πως ολοι ειχαν στραφει στην Ταμελ ο Γκριντλοκ μπηκε μεσα απο το μπαρ και εβγαλε ενα οπλο που ειχε παντα φυλαγμενο. Σημαδεψε καλα κι ενας αντρας επεσε νεκρος. Η σαστισμαρα των υπολοιπων εκανε πιο ευκολη ακομα την δουλεια της Κηρας.

               =====================================

Το σπαθι της σφυριζε θανασιμα αναμεσα στους οπλοφορους κοβοντας κεφαλια, χερια και οτι αλλο ακουμπουσε. Ενας ενας σωριαζονταν κατω αιμοφυρτοι και ο αποδεκατισμος τους εξαναγκασε εναν απ' αυτους να παραβει τις εντολες και να σηκωσει το οπλο του. Η δεσμη του λειζερ δεν εφτασε ποτε στον Γκριντλοκ, ενα στιλετο που καρφωθηκε στον λαιμο του δεν τον αφησε.

-'Ειπα τους θελω ζωντανους' ακουστηκε η μεταλλικη φωνη της Ντεμιθ. 'Τελειωνετε'.

-'Ουτε στα καλυτερα ονειρα σου βρωμα' ηρθε η απαντηση της Ταμελ. Η Ντεμιθ χαμογελασε.

Ο Νουσακ και ο Γεζοθ παραμερισαν τους ελαχιστους ορθιους φρουρους της O.A.A και προχωρησαν ο ενας προς τον Γκριντλοκ και ο αλλος προς την Ταμελ. Ηταν μια ξεκαθαρα ανιση μαχη και ο Γκριντλοκ βρεθηκε πισω απο την Ταμελ προσπαθωντας να προστατευτει.

Οι συμμαχοι της Ντεμιθ ειχαν στριμωξει για τα καλα την Ταμελ που πλεον αμυνοταν οσο καλυτερα μπορουσε. Δεχομενη ενα δυνατο χτυπημα βρεθηκε κατω στο πατωμα με μηδενικη αμυνα. Ο Νουσακ πλησιασε με το σπαθι του απο πανω της ν' ακουμπαει τον λαιμο της.

                   ==================================

Ο Γκριντλοκ δεν ηταν ποτε αριστος σκοπευτης και το απεδειξε αλλη μια φορα. Το λειζερ που εξαπελυσε πηρε ξωπετσα τον Νουσακ στο δεξι χερι δημιουργωντας ενα κοκκινο αυλακι που εσταζε αιμα. Ηταν ετοιμος να ριξει και μια δευτερη βολη αλλα δεν προλαβε. Αγνοωντας τα παντα ο Γεζοθ βρεθηκε μ' ενα σαλτο διπλα του και του εμπηξε το λεπιδι στην καρδια. Ο Γκριντλοκ κοιταξε απορημενος το κοφτερο αντικειμενο, χαμογελασε πικρα και σωριαστηκε στο εδαφος.

Η Ταμελ εκμεταλλευτηκε τον λιγοστο χρονο που της εδωσε ο Γκριντλοκ με την παρεμβαση του και δεξιοτεχνικα βυθισε το σπαθι της στο στερνο του Νουσακ. Ακολουθωντας αντιστροφη πορεια η Κηρα σηκωνοταν απο το πατωμα ενω ο πρωην τροφιμος του Ζοφου επεφτε νεκρος σ' αυτο.

Ο εκνευρισμος της Ντεμιθ ηταν ολοφανερος. Το προσωπο της ειχε πετρωσει ενω οι αρθρωσεις στα δαχτυλα της ειχαν ασπρισει. Με σφιγμενα τα δοντια εδωσε νεες εντολες.

-'Ανικανοι, μια δουλεια δεν μπορειτε να φερετε σε περας' ειπε. 'Ετσι οπως ηρθαν τα πραγματα αυτη η σκυλα υπεγραψε το θανατο της' προσθεσε και τραβηξε το σπαθι της.

                ====================================

Με δυο εμπειρους μαχητες η Ταμελ τα βρηκε σκουρα. Για καμποση ωρα καταφερνε ν' αμυνεται αλλα και να επιτιθεται, ομως η ζυγαρια ειχε γειρει αρνητικα εις βαρος της. Απεκρουσε ενα χτυπημα του Γεζοθ, γλυστρησε απο κατω του κι απεφυγε ενα θανασιμο χτυπημα της Ντεμιθ. Προσπαθωντας να χτυπησει τον Γεζοθ αφησε ακαλυπτη την δεξια της πλευρα και η Ντεμιθ το εκμεταλλευτηκε. Η σπαθια δεν ηταν θανασιμη αλλα της αφαιρεσε κι αλλες δυναμεις απο τις λιγες που της ειχαν μεινει. Τωρα οπισθοχωρουσε συνεχως και συντομα παγιδευτηκε.

-'Ευτυχως που το σπαθι σου εχει μεγαλη λαμα' ειπε η Ταμελ στην Ντεμιθ 'διαφορετικα αν ηταν πιο κοντο και με πλησιαζες κι αλλο θα πεθαινα πρωτα απο την βρωμα σου' χαμογελωντας.

Η επιθεση της Ντεμιθ ηταν λυσσαλεα και απεφερε καρπους. Ενα χτυπημα απαλλαξε την Ταμελ απο το οπλο της και αοπλη οπως ηταν ενοιωσε δυο λεπιδες ταυτοχρονα να την διαπερνουν.

-'Εκει που θα πας η βρωμα ειναι το τελευταιο που θα σε απασχολησει' ειπε η Ντεμιθ.

-'Εσενα θα σε απασχολησει ακομα' αντιγυρισε η Ταμελ και σωριαστηκε νεκρη στο εδαφος.

               ======================================

-'Και τωρα τι' ? εκανε ο Γεζοθ απευθυνομενος στην Ντεμιθ. Η τελευταια κοιταζε τα πτωματα που ειχαν γεμισει τον χωρο. Καποια στιγμη γυρισε προς το μερος του.

-'Τι εννοεις ? Δεν τελειωσε η δουλεια μας. Οι διαταγες ηταν να πεθανουν ολοι οσοι βρισκονται στην Flat Zone και υπαρχουν ακομα μπολικοι που περιμενουν την σειρα τους. Μαζεψε και τους υπολοιπους και προχωραμε παρακατω. Οσο πιο γρηγορα τελειωσουμε τοσο πιο γρηγορα θα φυγουμε για τον Αγκελ. Μην ξεχνας, ο χρονος μας πιεζει' προσθεσε.

-'Το μονο που δεν χρειαζομασταν ηταν απωλειες' εκανε ο Γεζοθ κοιτωντας τον νεκρο Νουσακ.

-'Το ξερω, τι μου το λες' ? ξεσπασε η Ντεμιθ κλωτσωντας το πτωμα της Ταμελ. 'Αμα κανει ο καθενας του κεφαλιου του αυτα τα αποτελεσματα θα εχουμε, καταλαβες' ? προσθεσε.

-'Τι θα κανουμε με ολα αυτα εδω μεσα' ? ρωτησε ο Γεζοθ. 'Παντου πτωματα'.

Η Ντεμιθ εριξε μια ματια ολογυρα προσπαθωντας ν' αποφασισει.

-'Βαλε φωτια, καψτα ολα, να μην μεινει τιποτα, μονο σταχτες' ειπε αποφασιστικα στο τελος.