Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ 

                                                             ΚΕΦΑΛΑΙΟ 81

-'Ποιοι ειστε ? Τι θελετε ? Γιατι μας επιτεθηκατε' ? φωναξε ο Κρουξ.

Δεν υπηρξε καμια απαντηση, επικρατουσε νεκρικη σιγη.

-'Πειρατες ? Λαθρεμποροι ? Κυνηγοι επικυρηγμενων' ? ξαναειπε ο Κρουξ. 'Οτι και να ειστε καποιο λαθος κανετε, δεν εχουμε τιποτα πολυτιμο για να κλεψετε'.

-'Κρουξ' ? ηλθε επιτελους μια απαντηση.

-'Ελλερυ' ? εκανε απορημενος ο Κρουξ.

-'Οχι ακριβως' ξαναειπε η φωνη. 'Γκραφ'.

-'Καλα μου φανηκε γνωστη η φωνη' εκανε ο Κρουξ. 'Κοιτα Γκραφ, δεν ξερω τι θελετε αλλα μπορουμε να τα βρουμε. Εσυ κι εγω, να κουβεντιασουμε'.

Και παλι για λιγο δεν ακουστηκε τιποτα. Μετα ο Γκραφ ξαναμιλησε.'Οι δυο μας Κρουξ, αοπλοι'.

Τωρα υπηρξε σιωπη απο την αλλη μερια καθως σταθμιζοταν η προταση του Γκραφ.

-'Ενταξει Γκραφ, αοπλοι, οπως το ειπες' εκανε στο τελος ο Κρουξ.

                 ===================================

Κανονικα το μυαλο της επρεπε να ειναι εστιασμενο στις νεες εξελιξεις που ειχαν προκυψει. Ολοι τους επρεπε ν' ακροβολιστουν σε σημεια που να μπορουν να παρακολουθουν την συναντηση αναμεσα στον Γκραφ και τον Κρουξ, να καλυπτουν τον δικο τους ανθρωπο σε περιπτωση που η αντιπαλη μερια αθετουσε οσα ειχαν συμφωνηθει. Μα η σκεψη της Γκαλορ ταξιδευε αλλου.

Δεν ηταν κατι το χειροπιαστο, κατι που να της εδινε ερεισμα και τροφη για προβληματισμο αλλα η αισθηση της ηταν πως κατι στραβο υπηρχε σε ολη την μεχρι τωρα εικονα.

Αυτο που την ετρωγε ηταν η αλλαγη σχεδιων την τελευταια στιγμη. Κανονικα μαζι τους επρεπε να βρισκεται και η Μεριτα, συμφωνα με το πλανο που ειχε εκπονησει ο ιδιος ο Ορκοφυλακας.

Υποτιθεται πως μαζι του θα πηγαιναν ο Ελλερυ και η Ρισανι η Διαστικτη, ολοι οι αλλοι, συμπεριλαμβανομενης και της Μεριτα, θα επρεπε να ειναι στον Αγκελ. Ομως, σε μια αποφαση της υστατης στιγμης, ο Ορκοφυλακας αποφασισε η Μεριτα να παει μαζι τους, κατι που τους ανακοινωσε πρακτικα λιγο πριν ξεκινησουν για τον Αγκελ.  

                     =================================

Αρχικα ειχε πιστεψει πως ειτε η ιδια η Μεριτα η ακομα και ο Ελλερυ ειχαν πιεσει προς αυτην την κατευθυνση δεδομενου πως ισως δεν ηθελαν ν' αποχωριστουν. Ομως στο πρακτικο κοματι η Μεριτα θα ηταν αχρηστη απεναντι στον Μετγκον, θα ηταν σαφως πιο χρησιμη αν την ειχαν στους δικους τους κολπους. Οσο ομως το σκεφτοταν, κατι που την ετρωγε απο την στιγμη σχεδον της απογειωσης, τοσο αυτο το σεναριο της εμοιαζε ολο και πιο απιθανο. Ομως ποιος αλλος λογος μπορουσε να υπαρχει γι αυτην την ανεξηγητη αλλαγη ? Οσο και να εσπαγε το κεφαλι της δεν μπορουσε να βρει μια αλλη ικανοποιητικη απαντηση, ηταν αναγκασμενη ν' αποδεχτει την επιλογη του Ορκοφυλακα μολονοτι αυτο της αφηνε ενα αναπαντητο κενο.

-'Εισαι εδω μαζι μας, που ταξιδευεις' ? ρωτησε η Ναννινγκ.

Σαν να ξυπνησε αποτομα η Γκαλορ γυρισε και την κοιταξε.

-'Φυσικα, γιατι ρωτας' ? εκανε με προσποιητη απορια.

-'Τιποτα' ειπε η Κηρα και κουνησε το κεφαλι της 'εμοιαζες λιγο αφηρημενη' προσθεσε. 

                      =====================================

Ειχαν ανοιξει σαν βενταλια προσπαθωντας να καλυψουν οσο το δυνατον περισσοτερο εδαφος εχοντας παντα μεσα στο οπτικο τους πεδιο τον Γκραφ. Ισως δεν ηταν ο πιο καταλληλος γι αυτη την συναντηση αλλα δεδομενου πως αυτος και ο Κρουξ γνωριζονταν υπηρχε ελπιδα η κουβεντα που θα εκαναν να ειναι αναιμακτη. Το σημαντικοτερο απ' ολα, κατι που τους ειχαν επισημανει ολοι, ηταν να ψαρεψει τον Κρουξ μηπως και μαθαινε τον ακριβη αριθμο των αντιπαλων τους. Βεβαια το ιδιο λογικα θα προσπαθουσε να κανει και ο Κρουξ προς οφελος των δικων του αλλα αυτο εμελλε να φανει, θα το ηξεραν σε μερικα λεπτα. 

Ο Γκραφ προχωρουσε προς το σημειο συναντησης και προσπαθουσε να φερει το αιμα του που εβραζε σε συνθηκες επιφανειας του Αγκελ. Σε λιγο θα συναντουσε τον υπαιτιο για τον χαμο τουλαχιστον τριων συντροφων του ενω οι αλλοι ηταν αγνοουμενοι. Αναρωτηθηκε τι σοι κουβεντα θα εκανε με τον Κρουξ ενω το χερι του τον ετρωγε να του ριξει με το μπλαστερ. Και αοπλος που ηταν τωρα πολυ ευχαριστως τον επνιγε με τα γυμνα του χερια. 

              ====================================

-'Ανησυχω' εκανε ο Ελλερυ. 'Δεν ξερω αν καναμε σωστα που τους αφησαμε να πανε εκει μονοι τους. Ισως θα επρεπε'...δεν αποσωσε την φραση του γιατι τον διεκοψε ο Ορκοφυλακας.

-'Κατανοω απολυτα τις ανησυχιες σου' ειπε. 'Ξερουμε καλα ολοι πως δεν πηγαν στον Αγκελ για ταξιδακι αναψυχης. Αλλα πρεπει να τους εχουμε εμπιστοσυνη πως θα τα καταφερουν'.

-'Για ολους με νοιαζει' εκανε ο Ελλερυ 'αλλα πιο πολυ απ' ολους φοβαμαι για την Μεριτα'.

Ηταν η Διαστικτη τωρα που με την σειρα της προλαβε τον Ορκοφυλακα.

-'Δεν το καταλαβαινω αλλα το αποδεχομαι' ειπε. 'Αυτο το συναισθημα που υπαρχει μπορει να μοιαζει ιδανικο σε καποιες συνθηκες αλλα σε καταστασεις σαν κι αυτες ειναι μειονεκτημα'.

Η κυνικη, ψυχρη προσεγγιση της Ρισανι δεν βοηθησε καθολου τον Ελλερυ να αισθανθει καλυτερα, ο φοβος που ειχε τρυπωσει στην καρδια του ειχε ριζωσει για τα καλα.

-'Το εχεις νοιωσει ποτε αυτο το συναισθημα' ? ρωτησε την Διαστικτη.

Η τελευταια τον κοιταξε με απορια ενω τα στιγματα στο κορμι της αναδευτηκαν.

                  ===================================

-'Οχι με τον τροπο που το βιωνεις εσυ Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' του ειπε. 'Δεν μας ειναι αγνωστος ο φοβος της απωλειας, μας επηρεαζει κι εμας, αλλα αυτο ειναι κατι με το οποιο ασχολουμαστε αφου ολα οσα πρεπει να γινουν εχουν γινει. Το να χαθει καποιος ειναι μια υπαρκτη πιθανοτητα, το να χαθουν τα παντα ειναι η αποφευκτεα πιθανοτητα το οποιο επηρεαζει τους παντες. Κοντολογις, αν ανησυχεις για την Μεριτα και οχι για το υπολοιπο συμπαν κατι διαβαζεις λαθος'.

-'Ατερμονες συζτησεις που δεν οδηγουν πουθενα' ειπε με στομφο ο Ορκοφυλακας. 'Καλο θα ηταν να δουμε πως θα κινηθουμε εμεις απο εδω και περα' προσθεσε.

-'Εσυ ξερεις, πες μας τι πρεπει να κανουμε και πως' ειπε ο Ελλερυ μην θελοντας να δωσει συνεχεια στην κουβεντα με την Διαστικτη. Δεν θα ειχε νοημα αλλωστε, δεν την κατηγορουσε, ηταν απλα πως ανηκε σ' ενα ειδος που η φιλοσοφια τους απειχε παρασαγγας απο την δικη του.

-'Ξεκιναμε αυριο το πρωι' ειπε ο Ορκοφυλακας. 'Τουτο εδω' συμπληρωσε δειχνοντας το σκηπτρο 'θα μας οδηγησει κατευθειαν στο μερος που βρισκεται ο Μετγκον'. 

                   ====================================

Το σκοταδι ειχε καλυψει τα παντα, μονο το ισχνο φως ενος μακρινου φεγγαριου υπηρχε κι αυτο συχνα επικαλυπτοταν απο τα μελανα συννεφα που διετρεχαν τον ουρανο. Ανοιξε το παγουρι της και ηπιε λιγο νερο ακομα. Δεν διψουσε στην πραγματικοτητα, ηταν μια κινηση πιοτερο μηχανικη, παρα πραγματικη αναγκη. Βρισκοταν αρκετα μακρια απο το καταφυγιο οπου ηταν ο Ελλερυ, ο Ορκοφυλακας και η Ρισανι, δεν υπηρχε περιπτωση καποιος να επεφτε επανω της κατα λαθος.

Στο μυαλο της γυρνουσαν ξανα και ξανα τα γεγονοτα που ειχαν διαδραματιστει εδω και δυο μερες προσπαθωντας να φτασει σε καποιο ασφαλες συμπερασμα μα ειχε γρηγορα συνειδητοποιησει πως η ελλειψη ζωτικων στοιχειων δεν θα της επετρεπε να επιτυχει κατι τετοιο.  

Ηταν ηδη στο σταδιο οπου μαζευε τα πραγματα της για να φυγει με τους αλλους για τον Αγκελ οταν ο Ορκοφυλακας της ζητησε να της μιλησει ξεχωρα απο τους υπολοιπους. Ουτε καν της ειχε περασει απο το μυαλο οτι θ' ακουγε οτι πιο απιστευτο ειχε ποτε ακουσει στην ζωη της.

Η Μεριτα ειχε μεινει με το στομα ανοιχτο οσο μιλουσε ο Ορκοφυλακας.

                       =================================

-'Δεν θα πας στον Αγκελ μαζι με τους αλλους' της ειπε και βλεποντας την απορια που ειχε ζωγραφιστει στο προσωπο της Κηρας συνεχισε πριν προλαβει να τον ρωτησει οτιδηποτε.

-'Ομως θελω ο Ελλερυ και η Ρισανι να εχουν αυτην ακριβως την εντυπωση' προσθεσε 'πως εφυγες κανονικα με τους υπολοιπους. Καταλαβες' ?

-'Αρα θα ερθω μαζι σας' εκανε η Μεριτα μ' ενθουσιασμο.

-'Ουτε μαζι μας θα ερθεις' εκανε ο Ορκοφυλακας κοιτωντας την στα ματια.

-'Δεν καταλαβαινω' εκανε η κοπελα. 'Δεν θα παω με τους αλλους αλλα ουτε μαζι σας θα ερθω. Τι ακριβως θα κανω δηλαδη ? Δεν καταλαβαινω τιποτε' επανελαβε απορημενη.

-'Αντιλαμβανομαι πως εχεις μπερδευτει αλλα αποδεξου αυτο που σου λεω' της ειπε ο Ορκοφυλακας. 'Απλα να ξερεις πως ειναι κατι που πρεπει να γινει αλλα δεν μπορω τωρα να σου εξηγησω το γιατι. Να εισαι σιγουρη ομως πως ολες οι αποριες σου θ' απαντηθουν οταν ερθει το πληρωμα του χρονου. Μου εχεις εμπιστοσυνη' ? προσθεσε διχως να τραβηξει το βλεμμα του απο πανω της.

               ======================================

Ο λογος για τον οποιο βρισκοταν τωρα εκει καθισμενη αναμενοντας το ποτε θα φυγουν για τον Μετγκον ηταν αυτος ακριβως, οτι του ειχε εμπιστοσυνη. Οση ωρα εκεινος μιλουσε προσπαθουσε να επεξεργαστει οτι ακουγε, ενδομυχα ψαχνοντας καποιο ταπεινο ελατηριο πισω απο αυτην την αποφαση. Μα οτι ειχε ακουσει ειχε λογικη, ηταν τεκμηριωμενο και το κυριοτερο απ' ολα δικιο.

Ειχε συμφωνησει απροθυμα με το σχεδιο του και αυτο ηταν κατι που ηθελε να το ξερει κι ο ιδιος.

-'Θα γινουν ολα οπως ειπες' απαντησε οταν ο Ορκοφυλακας ειχε ολοκληρωσει την ομιλια του. 'Δεν μ' αρεσει καθολου, να το ξερεις, μα απ' οτι βλεπω δεν μπορει να γινει και κατι αλλο'.

-'Ξερω το βαρος που σε υποχρεωνω να κουβαλησεις' της απαντησε 'μα δεν υπαρχουν αλλες επιλογες. Οταν μαθεις τις λεπτομερειες που αφορουν το γιατι θα καταλαβεις. Τωρα, το βλεπω ξεκαθαρα, ειναι φυσιολογικο να εχεις αμφιβολιες και διλημματα'.

-'Με σκοτωνει που πρεπει να του πω ψεμματα' ειπε πικραμενη η Κηρα.

-'Αν δεν τον αγαπουσες πραγματικα δεν θα σε σκοτωνε' απαντησε ο Ορκοφυλακας.

                  ====================================

Δεν μπορεσε να κλεισει ματι ολο το βραδυ και τωρα της εφταιγαν ολα. Ο λαμπρος ηλιος που ειχε ξεπροβαλλει φωτιζοντας και ζεσταινοντας την πλαση κατω του, τα εντομα που παιγνιδιζαν απο λουλουδι σε λουλουδι, ακομα κι αυτη η μυρωδια της εξοχης που πλημμυριζε τα ρουθουνια της.

Ακουμπησε πανω στον κορμο ενος δεντρου κι αναστεναξε. Αληθεια ηταν πως δεν ειχε αυτο στο μυαλο της οταν ειχε ξαναβρεθει με τον Ελλερυ, τα σχεδια που ειχε πλασει το μυαλο της ουδεμια σχεση ειχαν με οτι επροκειτο να συμβει. Ηξερε πως αυτη η ιστορια με τον Μετγκον τους ειχε κανει να βρεθουν ξανα μαζι μα η ιδια αυτη ιστορια τωρα τους χωριζε με τον πιο απαισιο τροπο.

Προσπαθησε να μαντεψει τις λεπτομερειες που ειχε υποσχεθει ο Ορκοφυλακας πως θα μαθαινε οταν ερχοταν η ωρα τους μα συνειδητοποιησε πως ηταν ματαιος κοπος. Κι αυτη και ο Ελλερυ ηταν δυο πιονια σε μια σκακιερα που οι δυο αντιπαλοι δεν θα δισταζαν να θυσιασουν για να νικησουν. Το δικο της το τιμημα το ηξερε ηδη, η αλλη πλευρα δεν την ενδιεφερε. Για πρωτη φορα η αισθηση πως δεν θα ξαναβλεπε τον Ελλερυ εγινε τοσο ρεαλιστικη που εβαλε τα κλαματα.