ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16
Το βελος τον χτυπησε καταστηθα με τετοια ορμη και δυναμη που τον σηκωσε κυριολεκτικα απο την σελλα του αλογου και για μερικα δευτερολεπτα τον ταξιδεψε στον αερα πριν σωριαστει στο εδαφος. Αιφνιδιασμενος, ανετοιμος να διαχειριστει αυτο που συνεβη, βρεθηκε να κυλαει στο χωμα μεχρι που ενας κορμος δενδρου σταματησε την πορεια του. Με τρεμαμενα χερια και με τις αισθησεις του ενα βημα πριν την ολικη καταρρευση τραβηξε το βελος κι ενας κοκκινος λεκες απλωθηκε γρηγορα γυρω απο το σημειο εισοδου. Σαν σε ονειρο ενοιωσε την παρουσια καποιων απο πανω του και στο βαθος μιας γκριζας ομιχλης που σαρωνε γοργα και τα τελευταια οχυρα αντιδρασης εκ μερους του, τους ακουσε να μιλανε μεταξυ τους.
-'Τρομερο σημαδι, μα τον Νταχακα' ακουσε καποιον να λεει και αμεσως μετα να γελαει δυνατα. 'Για λιγα εκατοστα θα τον ειχες πετυχει στην καρδια'.
-'Ομως αυτος ο μπασταρδος ειναι ακομα ζωντανος' προσθεσε μια διαφορετικη φωνη.
-'Αδυνατον' ηρθε μια τριτη φωνη να σχολιασει. 'Κανεις δεν μπορει να ζει μετα απο κατι τετοιο'.
-'Δες εδω' επανελαβε η αρχικη φωνη. 'Αυτος ο αθλιος προσπαθει να σηκωθει, λες και τον βοηθαει ο Ινταρ. Τι σοι πλασμα χτυπησαμε' ?
-'Αυτο θα το μαθουμε συντομα' αποκριθηκε μια καινουρια φωνη. 'Προς το παρον ας σιγουρευτουμε οτι θα ειναι ακινδυνος'.
Η φραση, τελευταια που ακουσε εχοντας τις αισθησεις του, ακολουθηθηκε σχεδον αμεσως απο εναν οξυ πονο στο κεφαλι και ο εσχατος θυλακας αντιστασης εκμηδενιστηκε κι αυτος.
--------------------------------
Την ωρα που ανοιγε τα ματια του προσπαθωντας να συνειδητοποιησει που βρισκοταν, σαν να περιμενε αυτο ακριβως να γινει, ο στρατιωτης απεναντι του βγηκε βιαστικα απο το παραπηγμα κι εξαφανιστηκε. Εκμεταλλευτηκε το γεγονος, αντιλαμβανομενος οτι πλεον ηταν μονος του, και δοκιμασε να σηκωθει. Οι βαριες αλυσσιδες που φορουσε στα χερια και τα ποδια δεν του το επετρεψαν. Δοκιμασε την αντοχη τους και συντομα συμβιβαστηκε με το γεγονος οτι ηταν αδυνατον ν' απαλλαγει απο δαυτες. Δεν μπορουσε να κανει κατι αλλο παρα να περιμενει. Στο σημειο που τον ειχε χτυπησει το βελος υπηρχε ακομα ο κοκκινος λεκες μα οχι η πληγη που ειχε κλεισει. Ο πονος στο κεφαλι του δηλωνε παρων μα σταδιακα κι αυτος υποχωρουσε. Εγειρε πισω και περιμενε.
Η ψηλη, λεπτη φιγουρα που εμφανιστηκε, ακολουθουμενη απο τρια ακομα ατομα σταθηκε για λιγο απεναντι του και τον παρακολουθησε αμιλητη. Οταν ολοκληρωσε την ενδελεχη μελετη του αλυσσοδεμενου αντρα, εκατσε οκλαδον απεναντι του και παιζοντας με τον κυβο που κρατουσε στα χερια του του μιλησε κοιτωντας τον καταματα.
-'Αν δεν ειχα δει με τα ιδια μου τα ματια το χτυπημα που δεχτηκες απο το βελος θα πιστευα πως οτι μου ελεγαν θα ηταν φαντασιοπληξιες ενος τσουρμου μεθυσμενων. Οπως καταλαβαινεις' συνεχισε ενω παραλληλα γυροφερνε τον κυβο στα χερια του 'εχεις πολλα να εξηγησεις'.
-------------------------------
-'Που βρισκομαι' ? ρωτησε ο ξενος.
Η φιγουρα εριξε μια ματια αποριας στους στρατιωτες πισω του και ξαναγυρισε το βλεμμα του στον ξενο. 'Σ' ενα απο τα πολλα στρατοπεδα του Δαρειου' ειπε. 'Οι αντρες που σε εφεραν εδω ειναι υπο τις διαταγες μου. Κανονικα δεν θα επρεπε να σπαταλω τον χρονο μου με καποιον πεθαμενο, ομως το γεγονος οτι εισαι ακομα ζωντανος μετα απ' οτι συνεβη, πιστευω οτι αξιζει της προσοχης μου. Μαθε ομως πως η υπομονη μου δεν ειναι ανεξαντλητη, γι αυτο φροντισε να απαντησεις σε οτι σε ρωταω απλα και γρηγορα και μην διανοηθεις να με κοροιδεψεις. Μυριζομαι τους ψευτες και τους μπελαδες απο μακρια και εχω ενα προαισθημα οτι βρισκομαι απεναντι σε εναν τετοιο. Λοιπον, πως γινεται και εισαι ακομα ζωντανος' ?
-'Φροντισε να συναντησω τον Δαρειο το συντομοτερο δυνατον, ειμαι σιγουρος οτι θα εκτιμησει οτι εχω να του πω σχετικα με τον Μακεδονικο στρατο. Επι τη ευκαρια, θα λυσω παραλληλα και οποια αλλη απορια υπαρχει, μα μονο μπροστα στον Δαρειο, σε κανεναν αλλο' ειπε ο ξενος.
-'Ειμαι ο Αρσαμης, στρατηγος του Δαρειου και ο πλεον ανωτερος που θα δεις ποτε. Μπορεις να πεις σε μενα οτι ξερεις και γω θα κρινω'......
-'Η τα περσικα μου ειναι χαλια η η ακοη σου εχει ζησει και καλυτερες μερες' τον διεκοψε αποτομα ο ξενος. 'Κανε οτι σου ειπα και το κεφαλι σου θα συνεχισει να διαγει ευτυχισμενες μερες πανω στους ωμους σου' προσθεσε με σταθερη και αποφαστικη φωνη.
Ο Αρσαμης εμεινε για λιγο να τον κοιταζει διχως να σταματησει να παιζει με τον κυβο. Μετα μουρμουρισε κατι στους στρατιωτες και βγηκε απο το παραπηγμα χωρις να πει κουβεντα.
-------------------------------
Μιση ωρα αργοτερα βρισκοταν πανω σ' ενα αρμα, παντα αλυσσοδεμενος, να διασχιζει ενα φαινομενικα απεραντο στρατοπεδο περιστοιχισμενος απο στρατιωτες, με τον αντρα που λεγοταν Αρσαμης να προπορευεται πανω σ' ενα υπεροχα στολισμενο αλογο. Το ετεροκλητο πληθος εκατερωθεν παρακολουθουσε με απορια την παραξενη πομπη μα κανεις δεν ασχοληθηκε μαζι τους, μητε φρεναρε την πορεια τους. Μετα απο καμποση ωρα διαδρομης σταματησαν εξω απο μια τεντα τουλαχιστον ογδοντα μετρων μηκους και πανω απο δεκα πλατους. Τον κατεβασαν απο το αρμα και παντα υπο την συνοδεια φρουρων μπηκαν μεσα. Εμεινε αναυδος απο την πολυτελεια και την χλιδη που επικρατουσε. Ενοιωσε να σαν βρισκοταν σε μια μικρογραφια παλατιου με ολα εκεινα τα στοιχεια που καποιος θα περιμενε να συναντησει σε πραγματικο παλατι και οχι σε μια τεντα στην μεση του πουθενα.
Η βιασυνη και η ανυπομονησια των φρουρων, συνοδευομενη απο τακτα χτυπηματα για να τον αναγκασουν ν' αυξησει το βημα του, δεν του επετρεψε να συγκρατησει λεπτομερειες, ομως οτι ειχε δει ηταν αρκετο για να κανει την συγκριση αναμεσα στη σκηνη του Αλεξανδρου κι αυτην εδω και να καταληξει στο συμπερασμα πως δεν ειχαν απολυτως καμια σχεση.
Προλαβε να δει στο βαθος εναν χρυσοποικιλτο θρονο και μια μορφη καθισμενη πανω του καθως ενα δυνατο χτυπημα στο πισω μερος του κεφαλιου τον εριξε στο εδαφος.
-'Γονατισε σκυλε' ακουσε μια φωνη πισω του 'μπροστα στον Δαρειο, τον μεγαλυτερο βασιλια που γεννησε αυτος ο κοσμος και ικετευσε την θεοτητα του για την αχρηστη ζωη σου'.
------------------------------
-'Ζητησες να με δεις πειθοντας τους υπασπιστες μου οτι εχεις σημαντικες πληροφοριες για μενα' ακουσε μια μειλιχια, βελουδινη φωνη προερχομενη απο τον θρονο. 'Ελπιζω να ειναι πραγματι σημαντικες και για σενα οσο και γι αυτους που σε πιστεψαν διαφορετικα θα το μετανοιωσετε αν σπαταλησετε αδικα τον χρονο μου'.
Δοκιμασε να σηκωσει τα ματια του για ν' αντικρυσει τον Περση ηγεμονα οταν ακουσε πισω του τον ηχο που κανει ο αερας οταν κατι κινειται γρηγορα μεσα του. Με μια γρηγορη κινηση απεφυγε το επερχομενο χτυπημα με αποτελεσμα ο φρουρος με την φορα που ειχε να χασει την ισορροπια του και να πεσει μπροστα. Σε κλασμα του δευτερολεπτου, πριν προλαβει οποιοσδηποτε ν' αντιδρασει, βρισκοταν πανω του περνωντας τις αλυσσιδες των χεριων του στο λαιμου του και σφιγγοντας με ολη του την δυναμη. Με μια αποτομη κινηση του εστριψε αποτομα το κεφαλι δεξια κι ενας ανατριχιαστικος ηχος απο σπασμενα κοκκαλα ακουστηκε μεσα στην ηρεμια. Αφηνοντας το κουφαρι του νεκρου στρατιωτη να πεσει αψυχο στο εδαφος σηκωθηκε ταυτοχρονα ορθιος απεναντι στον Δαρειο. Ο τελευταιος με μια κινηση αιλουροειδους σηκωσε το χερι του απαγορευοντας σε οσους ειχαν ξεκινησει απειλητικα προς το μερος του ξενου να μετουσιωσουν την απειλη σε πραξη. Αμεσως μετα δειχνοντας τον ξενο με τα μακρια, λεπτα δαχτυλα του του εκανε νοημα να προχωρησει.
-'Πλησιασε' του ειπε παντα μ' εκεινη την βελουδινη φωνη.
---------------------------
Ο ξενος εκανε καποια βηματα μπροστα και σταματησε μερικα μετρα μονο μακρια απ' τον Δαρειο. Ειχε την ευχερεια τωρα και την δυνατοτητα να περιεργαστει καλυτερα τον αντιπαλο του Αλεξανδρου. Το σκουρο, μελαμψο δερμα της ντελικατης επιδερμιδας του ερχοταν σε αντιθεση με τον κατακοκκινο, φλογατο χιτωνα που φορουσε και τον καλυπτε σ' ολο το σωμα. Τα χερια του ηταν φορτωμενα με χρυσα δαχτυλιδια ενω δυο μεγαλα σκουλαρικια, φτιαγμενα απο καποιο πολυτιμο λιθο στολιζαν τ' αυτια του. Τα μαλλια του, καταμαυρα σαν το σκοταδι χειμωνιατικης νυχτας ηταν μαζεμενα και πιασμενα σε κοτσιδα παρεχοντας ετσι την δυνατοτητα στο εντυπωσιακο διαδημα που φορουσε να εχει καλυτερη προσφυση στο κεφαλι του.
Διχως να περιμενει καποια εντολη ξεκινησε την αφηγηση του σχετικα με το τι γνωριζε για τον Αλεξανδρο και τον στρατο του, φροντιζοντας ομως να απαριθμει λεπτομερειες ουσιαστικα αχρειαστες μα που αποδεικνυαν οτι οντως ειχε βρεθει εκει. Οταν σταματησε καποια στιγμη να παραθετει πληροφοριες ο Περσης βασιλιας φανηκε προβληματισμενος.
-'Λυστε τον' διεταξε και ενας στρατιωτης τσακιστηκε να εκτελεσει την εντολη του παρα τις χαμηλοφωνες διαμαρτυριες που ξεσηκωσε η αποφαση του. 'Οδηγηστε τον παλι εκει που τον ειχατε' συνεχισε απευθυνομενος στους φρουρους 'και φροντιστε να εχει οτι θελησει. Αυτη η συζητηση θα συνεχιστει καποια αλλη στιγμη σε αλλο μερος'.
-------------------------
Λιγα λεπτα αργοτερα και αφου ο ξενος, χωρις δεσμα πλεον, ειχε απομακρυνθει απο την σκηνη του Δαρειου, ο τελευταιος εδιωξε τους παντες που παρευρισκονταν μεσα εκτος απο τους στρατηγους του. Στραφηκε προς τον Αρσαμη που η δυσφορια ηταν ακομα αποτυπωμενη στο προσωπο του μετα τις τελευταιες εξελιξεις.
-'Οι δικοι σου αντρες τον συνελαβαν, εσυ μιλησες πρωτος μαζι του. Τι λες λοιπον' ?
-'Το οτι ηταν στο στρατοπεδο των Μακεδονων δεν λεει τιποτα' υποστηριξε ο στρατηγος. -'Δεν νομιζω οτι ειναι κατασκοπος αλλα θα ηταν τραγικο λαθος να τον υποτιμησουμε αφου δεν τον ξερουμε. Δεχτηκε βελος σχεδον στην καρδια κι επεζησε' προσθεσε 'σκοτωσε αλυσοδεμενος ενα φρουρο χωρις να βλεπει με γυμνα χερια και κουβαλαει ενα θρασος που δεν αρμοζει σε καποιον που βρισκεται σε τετοια θεση. Μονο μπελαδες βλεπω να μας δημιουργει' ολοκληρωσε.
Ο Δαρειος εκανε νοημα στους υπολοιπους να καταθεσουν την γνωμη τους.
-'Αμυντα' ? ρωτησε τον αποστατη Μακεδονα στρατηγο του.
-'Ακουω πολλα, ξερω λιγοτερα, θα ριψοκινδυευα τα ελαχιστα' ειπε βλοσυρος ο αξιωματικος. 'Ας ειμαστε επιφυλακτικοι μεχρι να μαθουμε περι ου ο λογος'.
-'Συμφωνω με τον Αμυντα' ειπε ο τριτος στρατηγος, ο Ατιζυης. 'Αν μας ειναι πραγματικα χρησιμος ας φροντισουμε να το εκμεταλλευτουμε διαφορετικα δεν πιστευω οτι θα λειψει σε καποιον αν τελικα καταληξει γευμα στα τσακαλια των βουνων'.
-'Υπαρχουν ακομα καποια ανεξηγητα γεγονοτα σχετικα μ' αυτον' εκανε ο τελευταιος στρατηγος του Δαρειου, ο Ρεομιθρης. 'Αναρωτιεμαι τι να ειναι αυτο το αντικειμενο που βρηκαμε πανω του και σε τι χρησιμευει'.
Ο Δαρειος ανοιξε το δεξι του χερι και κοιταξε τον κυβο που αναπαυοταν μεσα του.
-'Αληθεια' ειπε 'τι να ειναι αραγε αυτο το πραγματακι' ?
-----------------------------
Ελευθερος απο τα δεσμα του, ομως ουσιαστικα φυλακισμενος μεσα στην σκηνη του και φρουρουμενος απο παμπολλους στρατιωτες απ' εξω, ο ξενος προσπαθουσε να βαλει σε μια σειρα τις σκεψεις του. Ειχε αιφνιδιαστει απο τους Περσες και τωρα θα ηταν νεκρος αν δεν υπηρχε ο κυβος, ο οποιος ομως δεν βρισκοταν πια στα δικα του χερια. Επρεπε να κερδισει την εμπιστοσυνη του Δαρειου, ομως καταλαβαινε οτι θα συναντουσε αντιδρασεις απο τους στρατηγους του. Ηταν λοιπον ζωτικης σημασιας πρωτα να παρει με το μερος του τους υφισταμενους του για να μπορεσει ν' αποκτησει προσβαση στον Δαρειο. Καταλαβαινε οτι ηταν αναποφευκτο το να δωσει πληροφοριες ζωτικης σημασιας σχετικα με τον Αλεξανδρο αν ηθελε να δει το σχεδιο του να λειτουργει. Απεμενε να μαθει τι δεν ηξεραν οι Περσες και μετα να κανει την επιλογη του οσον αφορουσε τις λεπτομερειες που θα τους διοχετευε. Και υπηρχε μονο ενας τροπος για να το καταφερει αυτο αλλα ακομα δεν ηταν σιγουρος για την πρωτη επομενη κινηση του. Κι ενω στο κεφαλι του μεσα οι σκεψεις του παρουσιαζαν εικονα ανταριασμενου ωκεανου, με τα κυματα να διαδεχονται το ενα το αλλο και να πνιγονται στην ορμη τους, η εισοδος της σκηνης του ανοιξε εξαφνα φερνοντας την λυση απο κει που δεν το περιμενε.
Η κουκουλα που καλυπτε τα χαρακτηριστικα της μορφης επεσε αποτομα αναδεικνυοντας μια σπανια ομορφια στο προσωπο της νεαρης γυναικας που μολις ειχε μπει μεσα.
Αιφνιδιασμενος ακομα μια φορα την ακουσε να του απευθυνει το λογο με μια φωνη που εμοιαζε χαδι ανοιξιατικου αερα στο προσωπο του.
-'Μεινε εκει που εισαι αλλιως οι φρουροι εχουν εντολη να μπουν μεσα και να σε κομματιασουν. Ειμαι η Ρωξανη, κορη του Δαρειου και σου συνιστω για το καλο σου να μου απαντησεις σε οτι σε ρωτησω αν θες να δεις την επομενη ανατολη'.
------------------------------
-'Τι μπορω να κανω για σενα βασιλισσα μου' ? αποκριθηκε ο ξενος εξακολουθωντας απροκαλυπτα να θαυμαζει αυτο που και η Αφροδιτη θα ζηλευε.
-'Ερχεσαι απο το στρατοπεδο του Αλεξανδρου' συνεχισε το πανεμορφο πλασμα. -'Θελω να μαθω τι πιθανοτητες υπαρχουν να εχει υποτιμησει ο πατερας μου την δυναμη και την ικανοτητα των Μακεδονων και να υποστει παρομοια ηττα μ' αυτη του Γρανικου. Πες μου την αληθεια, εχουν τοσο στρατο που θα μπορουσαν να ειναι απειλη για τον πατερα μου' ?
-'Αν ο πατερας σου εχει στις διαταγες του στρατιωτες με την δικη σου αποφασιστικοτητα τοτε δεν θα εχει κανενα απολυτως προβλημα απεναντι στον Αλεξανδρο. Πρεπει ομως να ομολογησω οτι αυτο ειναι κατι που το ειδα και στον τελευταιο Μακεδονα στρατιωτη, πραγμα που σημαινει οτι μια απλη αριθμητικη υπεροχη και μονο δεν ειναι αρκετη για να σας δωσει την νικη'.
-'Και τι πρεπει να κανει ο πατερας μου' ? ρωτησε με αγωνια η Ρωξανη.
-'Ειναι εντολη η παρακληση' ? ριψοκινδυνεψε με αυθαδεια ο ξενος.
-'Ανοητε' ξεσπαθωσε η Ρωξανη 'μ' ενα νευμα μου θα μπορουσα να εχω την γλωσσα σου στο χερι μου για να μαθεις πως απευθυνονται σε μια βασιλισσα'.
-'Τοτε καντο' αποκριθηκε ηρεμα ο ξενος. 'Οπως βλεπεις δεν μπορω να παω πουθενα'.
Με μια αποτομη κινηση η Ρωξανη εβαλε ξανα την κουκουλα της και βγηκε γρηγορα απο την σκηνη, οχι τοσο γρηγορα ομως που ο ξενος να μην προλαβει να δει ενα βαθυ κοκκινισμα που εβαψε το προσωπο της. Χαμογελασε, για πρωτη φορα μετα απο αρκετες ωρες, νοιωθωντας οτι ειχε αποκτησει τον πρωτο του συμμαχο ακομα κι αν αυτος δεν το ηξερε ακομα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16
Το βελος τον χτυπησε καταστηθα με τετοια ορμη και δυναμη που τον σηκωσε κυριολεκτικα απο την σελλα του αλογου και για μερικα δευτερολεπτα τον ταξιδεψε στον αερα πριν σωριαστει στο εδαφος. Αιφνιδιασμενος, ανετοιμος να διαχειριστει αυτο που συνεβη, βρεθηκε να κυλαει στο χωμα μεχρι που ενας κορμος δενδρου σταματησε την πορεια του. Με τρεμαμενα χερια και με τις αισθησεις του ενα βημα πριν την ολικη καταρρευση τραβηξε το βελος κι ενας κοκκινος λεκες απλωθηκε γρηγορα γυρω απο το σημειο εισοδου. Σαν σε ονειρο ενοιωσε την παρουσια καποιων απο πανω του και στο βαθος μιας γκριζας ομιχλης που σαρωνε γοργα και τα τελευταια οχυρα αντιδρασης εκ μερους του, τους ακουσε να μιλανε μεταξυ τους.
-'Τρομερο σημαδι, μα τον Νταχακα' ακουσε καποιον να λεει και αμεσως μετα να γελαει δυνατα. 'Για λιγα εκατοστα θα τον ειχες πετυχει στην καρδια'.
-'Ομως αυτος ο μπασταρδος ειναι ακομα ζωντανος' προσθεσε μια διαφορετικη φωνη.
-'Αδυνατον' ηρθε μια τριτη φωνη να σχολιασει. 'Κανεις δεν μπορει να ζει μετα απο κατι τετοιο'.
-'Δες εδω' επανελαβε η αρχικη φωνη. 'Αυτος ο αθλιος προσπαθει να σηκωθει, λες και τον βοηθαει ο Ινταρ. Τι σοι πλασμα χτυπησαμε' ?
-'Αυτο θα το μαθουμε συντομα' αποκριθηκε μια καινουρια φωνη. 'Προς το παρον ας σιγουρευτουμε οτι θα ειναι ακινδυνος'.
Η φραση, τελευταια που ακουσε εχοντας τις αισθησεις του, ακολουθηθηκε σχεδον αμεσως απο εναν οξυ πονο στο κεφαλι και ο εσχατος θυλακας αντιστασης εκμηδενιστηκε κι αυτος.
--------------------------------
Την ωρα που ανοιγε τα ματια του προσπαθωντας να συνειδητοποιησει που βρισκοταν, σαν να περιμενε αυτο ακριβως να γινει, ο στρατιωτης απεναντι του βγηκε βιαστικα απο το παραπηγμα κι εξαφανιστηκε. Εκμεταλλευτηκε το γεγονος, αντιλαμβανομενος οτι πλεον ηταν μονος του, και δοκιμασε να σηκωθει. Οι βαριες αλυσσιδες που φορουσε στα χερια και τα ποδια δεν του το επετρεψαν. Δοκιμασε την αντοχη τους και συντομα συμβιβαστηκε με το γεγονος οτι ηταν αδυνατον ν' απαλλαγει απο δαυτες. Δεν μπορουσε να κανει κατι αλλο παρα να περιμενει. Στο σημειο που τον ειχε χτυπησει το βελος υπηρχε ακομα ο κοκκινος λεκες μα οχι η πληγη που ειχε κλεισει. Ο πονος στο κεφαλι του δηλωνε παρων μα σταδιακα κι αυτος υποχωρουσε. Εγειρε πισω και περιμενε.
Η ψηλη, λεπτη φιγουρα που εμφανιστηκε, ακολουθουμενη απο τρια ακομα ατομα σταθηκε για λιγο απεναντι του και τον παρακολουθησε αμιλητη. Οταν ολοκληρωσε την ενδελεχη μελετη του αλυσσοδεμενου αντρα, εκατσε οκλαδον απεναντι του και παιζοντας με τον κυβο που κρατουσε στα χερια του του μιλησε κοιτωντας τον καταματα.
-'Αν δεν ειχα δει με τα ιδια μου τα ματια το χτυπημα που δεχτηκες απο το βελος θα πιστευα πως οτι μου ελεγαν θα ηταν φαντασιοπληξιες ενος τσουρμου μεθυσμενων. Οπως καταλαβαινεις' συνεχισε ενω παραλληλα γυροφερνε τον κυβο στα χερια του 'εχεις πολλα να εξηγησεις'.
-------------------------------
-'Που βρισκομαι' ? ρωτησε ο ξενος.
Η φιγουρα εριξε μια ματια αποριας στους στρατιωτες πισω του και ξαναγυρισε το βλεμμα του στον ξενο. 'Σ' ενα απο τα πολλα στρατοπεδα του Δαρειου' ειπε. 'Οι αντρες που σε εφεραν εδω ειναι υπο τις διαταγες μου. Κανονικα δεν θα επρεπε να σπαταλω τον χρονο μου με καποιον πεθαμενο, ομως το γεγονος οτι εισαι ακομα ζωντανος μετα απ' οτι συνεβη, πιστευω οτι αξιζει της προσοχης μου. Μαθε ομως πως η υπομονη μου δεν ειναι ανεξαντλητη, γι αυτο φροντισε να απαντησεις σε οτι σε ρωταω απλα και γρηγορα και μην διανοηθεις να με κοροιδεψεις. Μυριζομαι τους ψευτες και τους μπελαδες απο μακρια και εχω ενα προαισθημα οτι βρισκομαι απεναντι σε εναν τετοιο. Λοιπον, πως γινεται και εισαι ακομα ζωντανος' ?
-'Φροντισε να συναντησω τον Δαρειο το συντομοτερο δυνατον, ειμαι σιγουρος οτι θα εκτιμησει οτι εχω να του πω σχετικα με τον Μακεδονικο στρατο. Επι τη ευκαρια, θα λυσω παραλληλα και οποια αλλη απορια υπαρχει, μα μονο μπροστα στον Δαρειο, σε κανεναν αλλο' ειπε ο ξενος.
-'Ειμαι ο Αρσαμης, στρατηγος του Δαρειου και ο πλεον ανωτερος που θα δεις ποτε. Μπορεις να πεις σε μενα οτι ξερεις και γω θα κρινω'......
-'Η τα περσικα μου ειναι χαλια η η ακοη σου εχει ζησει και καλυτερες μερες' τον διεκοψε αποτομα ο ξενος. 'Κανε οτι σου ειπα και το κεφαλι σου θα συνεχισει να διαγει ευτυχισμενες μερες πανω στους ωμους σου' προσθεσε με σταθερη και αποφαστικη φωνη.
Ο Αρσαμης εμεινε για λιγο να τον κοιταζει διχως να σταματησει να παιζει με τον κυβο. Μετα μουρμουρισε κατι στους στρατιωτες και βγηκε απο το παραπηγμα χωρις να πει κουβεντα.
-------------------------------
Μιση ωρα αργοτερα βρισκοταν πανω σ' ενα αρμα, παντα αλυσσοδεμενος, να διασχιζει ενα φαινομενικα απεραντο στρατοπεδο περιστοιχισμενος απο στρατιωτες, με τον αντρα που λεγοταν Αρσαμης να προπορευεται πανω σ' ενα υπεροχα στολισμενο αλογο. Το ετεροκλητο πληθος εκατερωθεν παρακολουθουσε με απορια την παραξενη πομπη μα κανεις δεν ασχοληθηκε μαζι τους, μητε φρεναρε την πορεια τους. Μετα απο καμποση ωρα διαδρομης σταματησαν εξω απο μια τεντα τουλαχιστον ογδοντα μετρων μηκους και πανω απο δεκα πλατους. Τον κατεβασαν απο το αρμα και παντα υπο την συνοδεια φρουρων μπηκαν μεσα. Εμεινε αναυδος απο την πολυτελεια και την χλιδη που επικρατουσε. Ενοιωσε να σαν βρισκοταν σε μια μικρογραφια παλατιου με ολα εκεινα τα στοιχεια που καποιος θα περιμενε να συναντησει σε πραγματικο παλατι και οχι σε μια τεντα στην μεση του πουθενα.
Η βιασυνη και η ανυπομονησια των φρουρων, συνοδευομενη απο τακτα χτυπηματα για να τον αναγκασουν ν' αυξησει το βημα του, δεν του επετρεψε να συγκρατησει λεπτομερειες, ομως οτι ειχε δει ηταν αρκετο για να κανει την συγκριση αναμεσα στη σκηνη του Αλεξανδρου κι αυτην εδω και να καταληξει στο συμπερασμα πως δεν ειχαν απολυτως καμια σχεση.
Προλαβε να δει στο βαθος εναν χρυσοποικιλτο θρονο και μια μορφη καθισμενη πανω του καθως ενα δυνατο χτυπημα στο πισω μερος του κεφαλιου τον εριξε στο εδαφος.
-'Γονατισε σκυλε' ακουσε μια φωνη πισω του 'μπροστα στον Δαρειο, τον μεγαλυτερο βασιλια που γεννησε αυτος ο κοσμος και ικετευσε την θεοτητα του για την αχρηστη ζωη σου'.
------------------------------
-'Ζητησες να με δεις πειθοντας τους υπασπιστες μου οτι εχεις σημαντικες πληροφοριες για μενα' ακουσε μια μειλιχια, βελουδινη φωνη προερχομενη απο τον θρονο. 'Ελπιζω να ειναι πραγματι σημαντικες και για σενα οσο και γι αυτους που σε πιστεψαν διαφορετικα θα το μετανοιωσετε αν σπαταλησετε αδικα τον χρονο μου'.
Δοκιμασε να σηκωσει τα ματια του για ν' αντικρυσει τον Περση ηγεμονα οταν ακουσε πισω του τον ηχο που κανει ο αερας οταν κατι κινειται γρηγορα μεσα του. Με μια γρηγορη κινηση απεφυγε το επερχομενο χτυπημα με αποτελεσμα ο φρουρος με την φορα που ειχε να χασει την ισορροπια του και να πεσει μπροστα. Σε κλασμα του δευτερολεπτου, πριν προλαβει οποιοσδηποτε ν' αντιδρασει, βρισκοταν πανω του περνωντας τις αλυσσιδες των χεριων του στο λαιμου του και σφιγγοντας με ολη του την δυναμη. Με μια αποτομη κινηση του εστριψε αποτομα το κεφαλι δεξια κι ενας ανατριχιαστικος ηχος απο σπασμενα κοκκαλα ακουστηκε μεσα στην ηρεμια. Αφηνοντας το κουφαρι του νεκρου στρατιωτη να πεσει αψυχο στο εδαφος σηκωθηκε ταυτοχρονα ορθιος απεναντι στον Δαρειο. Ο τελευταιος με μια κινηση αιλουροειδους σηκωσε το χερι του απαγορευοντας σε οσους ειχαν ξεκινησει απειλητικα προς το μερος του ξενου να μετουσιωσουν την απειλη σε πραξη. Αμεσως μετα δειχνοντας τον ξενο με τα μακρια, λεπτα δαχτυλα του του εκανε νοημα να προχωρησει.
-'Πλησιασε' του ειπε παντα μ' εκεινη την βελουδινη φωνη.
---------------------------
Ο ξενος εκανε καποια βηματα μπροστα και σταματησε μερικα μετρα μονο μακρια απ' τον Δαρειο. Ειχε την ευχερεια τωρα και την δυνατοτητα να περιεργαστει καλυτερα τον αντιπαλο του Αλεξανδρου. Το σκουρο, μελαμψο δερμα της ντελικατης επιδερμιδας του ερχοταν σε αντιθεση με τον κατακοκκινο, φλογατο χιτωνα που φορουσε και τον καλυπτε σ' ολο το σωμα. Τα χερια του ηταν φορτωμενα με χρυσα δαχτυλιδια ενω δυο μεγαλα σκουλαρικια, φτιαγμενα απο καποιο πολυτιμο λιθο στολιζαν τ' αυτια του. Τα μαλλια του, καταμαυρα σαν το σκοταδι χειμωνιατικης νυχτας ηταν μαζεμενα και πιασμενα σε κοτσιδα παρεχοντας ετσι την δυνατοτητα στο εντυπωσιακο διαδημα που φορουσε να εχει καλυτερη προσφυση στο κεφαλι του.
Διχως να περιμενει καποια εντολη ξεκινησε την αφηγηση του σχετικα με το τι γνωριζε για τον Αλεξανδρο και τον στρατο του, φροντιζοντας ομως να απαριθμει λεπτομερειες ουσιαστικα αχρειαστες μα που αποδεικνυαν οτι οντως ειχε βρεθει εκει. Οταν σταματησε καποια στιγμη να παραθετει πληροφοριες ο Περσης βασιλιας φανηκε προβληματισμενος.
-'Λυστε τον' διεταξε και ενας στρατιωτης τσακιστηκε να εκτελεσει την εντολη του παρα τις χαμηλοφωνες διαμαρτυριες που ξεσηκωσε η αποφαση του. 'Οδηγηστε τον παλι εκει που τον ειχατε' συνεχισε απευθυνομενος στους φρουρους 'και φροντιστε να εχει οτι θελησει. Αυτη η συζητηση θα συνεχιστει καποια αλλη στιγμη σε αλλο μερος'.
-------------------------
Λιγα λεπτα αργοτερα και αφου ο ξενος, χωρις δεσμα πλεον, ειχε απομακρυνθει απο την σκηνη του Δαρειου, ο τελευταιος εδιωξε τους παντες που παρευρισκονταν μεσα εκτος απο τους στρατηγους του. Στραφηκε προς τον Αρσαμη που η δυσφορια ηταν ακομα αποτυπωμενη στο προσωπο του μετα τις τελευταιες εξελιξεις.
-'Οι δικοι σου αντρες τον συνελαβαν, εσυ μιλησες πρωτος μαζι του. Τι λες λοιπον' ?
-'Το οτι ηταν στο στρατοπεδο των Μακεδονων δεν λεει τιποτα' υποστηριξε ο στρατηγος. -'Δεν νομιζω οτι ειναι κατασκοπος αλλα θα ηταν τραγικο λαθος να τον υποτιμησουμε αφου δεν τον ξερουμε. Δεχτηκε βελος σχεδον στην καρδια κι επεζησε' προσθεσε 'σκοτωσε αλυσοδεμενος ενα φρουρο χωρις να βλεπει με γυμνα χερια και κουβαλαει ενα θρασος που δεν αρμοζει σε καποιον που βρισκεται σε τετοια θεση. Μονο μπελαδες βλεπω να μας δημιουργει' ολοκληρωσε.
Ο Δαρειος εκανε νοημα στους υπολοιπους να καταθεσουν την γνωμη τους.
-'Αμυντα' ? ρωτησε τον αποστατη Μακεδονα στρατηγο του.
-'Ακουω πολλα, ξερω λιγοτερα, θα ριψοκινδυευα τα ελαχιστα' ειπε βλοσυρος ο αξιωματικος. 'Ας ειμαστε επιφυλακτικοι μεχρι να μαθουμε περι ου ο λογος'.
-'Συμφωνω με τον Αμυντα' ειπε ο τριτος στρατηγος, ο Ατιζυης. 'Αν μας ειναι πραγματικα χρησιμος ας φροντισουμε να το εκμεταλλευτουμε διαφορετικα δεν πιστευω οτι θα λειψει σε καποιον αν τελικα καταληξει γευμα στα τσακαλια των βουνων'.
-'Υπαρχουν ακομα καποια ανεξηγητα γεγονοτα σχετικα μ' αυτον' εκανε ο τελευταιος στρατηγος του Δαρειου, ο Ρεομιθρης. 'Αναρωτιεμαι τι να ειναι αυτο το αντικειμενο που βρηκαμε πανω του και σε τι χρησιμευει'.
Ο Δαρειος ανοιξε το δεξι του χερι και κοιταξε τον κυβο που αναπαυοταν μεσα του.
-'Αληθεια' ειπε 'τι να ειναι αραγε αυτο το πραγματακι' ?
-----------------------------
Ελευθερος απο τα δεσμα του, ομως ουσιαστικα φυλακισμενος μεσα στην σκηνη του και φρουρουμενος απο παμπολλους στρατιωτες απ' εξω, ο ξενος προσπαθουσε να βαλει σε μια σειρα τις σκεψεις του. Ειχε αιφνιδιαστει απο τους Περσες και τωρα θα ηταν νεκρος αν δεν υπηρχε ο κυβος, ο οποιος ομως δεν βρισκοταν πια στα δικα του χερια. Επρεπε να κερδισει την εμπιστοσυνη του Δαρειου, ομως καταλαβαινε οτι θα συναντουσε αντιδρασεις απο τους στρατηγους του. Ηταν λοιπον ζωτικης σημασιας πρωτα να παρει με το μερος του τους υφισταμενους του για να μπορεσει ν' αποκτησει προσβαση στον Δαρειο. Καταλαβαινε οτι ηταν αναποφευκτο το να δωσει πληροφοριες ζωτικης σημασιας σχετικα με τον Αλεξανδρο αν ηθελε να δει το σχεδιο του να λειτουργει. Απεμενε να μαθει τι δεν ηξεραν οι Περσες και μετα να κανει την επιλογη του οσον αφορουσε τις λεπτομερειες που θα τους διοχετευε. Και υπηρχε μονο ενας τροπος για να το καταφερει αυτο αλλα ακομα δεν ηταν σιγουρος για την πρωτη επομενη κινηση του. Κι ενω στο κεφαλι του μεσα οι σκεψεις του παρουσιαζαν εικονα ανταριασμενου ωκεανου, με τα κυματα να διαδεχονται το ενα το αλλο και να πνιγονται στην ορμη τους, η εισοδος της σκηνης του ανοιξε εξαφνα φερνοντας την λυση απο κει που δεν το περιμενε.
Η κουκουλα που καλυπτε τα χαρακτηριστικα της μορφης επεσε αποτομα αναδεικνυοντας μια σπανια ομορφια στο προσωπο της νεαρης γυναικας που μολις ειχε μπει μεσα.
Αιφνιδιασμενος ακομα μια φορα την ακουσε να του απευθυνει το λογο με μια φωνη που εμοιαζε χαδι ανοιξιατικου αερα στο προσωπο του.
-'Μεινε εκει που εισαι αλλιως οι φρουροι εχουν εντολη να μπουν μεσα και να σε κομματιασουν. Ειμαι η Ρωξανη, κορη του Δαρειου και σου συνιστω για το καλο σου να μου απαντησεις σε οτι σε ρωτησω αν θες να δεις την επομενη ανατολη'.
------------------------------
-'Τι μπορω να κανω για σενα βασιλισσα μου' ? αποκριθηκε ο ξενος εξακολουθωντας απροκαλυπτα να θαυμαζει αυτο που και η Αφροδιτη θα ζηλευε.
-'Ερχεσαι απο το στρατοπεδο του Αλεξανδρου' συνεχισε το πανεμορφο πλασμα. -'Θελω να μαθω τι πιθανοτητες υπαρχουν να εχει υποτιμησει ο πατερας μου την δυναμη και την ικανοτητα των Μακεδονων και να υποστει παρομοια ηττα μ' αυτη του Γρανικου. Πες μου την αληθεια, εχουν τοσο στρατο που θα μπορουσαν να ειναι απειλη για τον πατερα μου' ?
-'Αν ο πατερας σου εχει στις διαταγες του στρατιωτες με την δικη σου αποφασιστικοτητα τοτε δεν θα εχει κανενα απολυτως προβλημα απεναντι στον Αλεξανδρο. Πρεπει ομως να ομολογησω οτι αυτο ειναι κατι που το ειδα και στον τελευταιο Μακεδονα στρατιωτη, πραγμα που σημαινει οτι μια απλη αριθμητικη υπεροχη και μονο δεν ειναι αρκετη για να σας δωσει την νικη'.
-'Και τι πρεπει να κανει ο πατερας μου' ? ρωτησε με αγωνια η Ρωξανη.
-'Ειναι εντολη η παρακληση' ? ριψοκινδυνεψε με αυθαδεια ο ξενος.
-'Ανοητε' ξεσπαθωσε η Ρωξανη 'μ' ενα νευμα μου θα μπορουσα να εχω την γλωσσα σου στο χερι μου για να μαθεις πως απευθυνονται σε μια βασιλισσα'.
-'Τοτε καντο' αποκριθηκε ηρεμα ο ξενος. 'Οπως βλεπεις δεν μπορω να παω πουθενα'.
Με μια αποτομη κινηση η Ρωξανη εβαλε ξανα την κουκουλα της και βγηκε γρηγορα απο την σκηνη, οχι τοσο γρηγορα ομως που ο ξενος να μην προλαβει να δει ενα βαθυ κοκκινισμα που εβαψε το προσωπο της. Χαμογελασε, για πρωτη φορα μετα απο αρκετες ωρες, νοιωθωντας οτι ειχε αποκτησει τον πρωτο του συμμαχο ακομα κι αν αυτος δεν το ηξερε ακομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου