ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                                  ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23

Ειχαν φτασει ακριβως εξω απο τον προθαλαμο, σημειο περαν του οποιου μονο υψηλοι αξιωματουχοι, πραιτωριανοι η συγκλητικοι μπορουσαν να συνεχισουν και ο φρουρος ευγενικα τους ζητησε να περιμενουν μεχρι να τους αναγγειλει. Τυπικο ηταν το θεμα αλλα ο Τιβεριος Ιουλιος Καισαρας Αυγουστος δεν αφηνε ποτε κατι στην τυχη, κατι που τον ειχε βοηθησει ν' αποφυγει ασχημες καταστασεις ολα αυτα τα χρονια της διακυβερνησης του. 

Ο χωρος ηταν τεραστιος μα απλα και λιτα διακοσμημενος. Το πατωμα ηταν στρωμενο με ελληνικο μαρμαρο ενω τους γυμνους τοιχους στολιζαν περιοδικα ογκωδη αγαλματα Θεων. Αυτο που ηταν εντυπωσιακο ηταν η εκπληκτικη ακουστικη του, πραγμα που σημαινε πως σ' ενα τοσο αδειο χωρο ο ηχος ταξιδευε γρηγορα και καθαρα παντου με αποτελεσμα ολες οι συνομιλιες των παρευρισκομενων να γινονται χαμηλοφωνα. Και την δεδομενη εκεινη στιγμη υπηρχε αρκετος κοσμος, σε μικρα πηγαδακια, πολλοι εκ των οποιων παραλληλα με την ψιθυριστη, κρυφη συζητηση που εκαναν ειχαν στραμμενα τα βλεμματα τους και στους δυο αντρες που περιμεναν υπομονετικα την επιστροφη του φρουρου.

                                                -------------------------------

Καποιοι πλησιασαν τον Ορατιο Φλαβιο Βρουτο, ανταλλασοντας μαζι του χειραψιες ενω με την σειρα του ο βετερανος εκατονταρχος χαιρετησε καποιους αλλους. Κανεις δεν αποπειραθηκε να μιλησει, ουτε καν να χαιρετησει τον ξενο. Οι περισσοτεροι απο δαυτους ακομα δεν ειχαν χωνεψει πως καποιος μη Ρωμαιος, ενας αγνωστος, ειχε κατορθωσει ν' αποκτησει την ευνοια του Καισαρα σε τετοιο σημειο που να εχει αναρριχηθει στην ιεραρχια πολυ περισσοτερο απο τους ιδιους. Μα και ο ιδιος ο ξενος απεφευγε τις επαφες μαζι τους. Ηξερε οτι τον θεωρουσαν ξενο σωμα μα δεν τον ενοιαζε. 'Μικροι ανθρωποι με φτηνη κακια' ειχε πει καποτε στον Ορατιο σχολιαζοντας τους, κανοντας τον τελευταιο να ξεσπασει σε τρανταχτα γελια.

-'Βλεπεις πουθενα τον Λευκιο' ? τον ρωτησε αφου ειχε απεγκλωβιστει απο τις κοινωνικες και διπλωματικες επαφες του.

-'Οχι' απαντησε ο ξενος. 'Αλλα οπου βρισκονται κουφαρια να εισαι σιγουρος πως η υαινα, ακομα κι αν δεν φαινεται, καπου κοντα ειναι'.

-'Δεν εχω καμια ορεξη να τον δω, αληθεια σου λεω' ειπε ο Ορατιος μ' ενα στιφο χαμογελο.

-'Δεν νομιζω πως θα το αποφυγεις' ανταπαντησε ο ξενος και βηματισε προς τον φρουρο που ερχοταν προς το μερος τους. Τους εκανε νοημα να περασουν. 

                                         -------------------------------

Λιγα λεπτα χρειαστηκαν για ν' αποδειχθει πως ο ξενος ειχε δικιο. Στην αιθουσα συσκεψεων, εκτος του Λευκιου Αιλιου Σηιανου και του Καισαρα ηταν ακομα ο Αυρηλιος Διοκλητιανος, ο παλαιοτερος και πλεον σεβασμιος αναμεσα στους Συγκλητικους. Οι δυο αντρες ανταπεδωσαν το νευμα χαιρετισμου του Συγκλητικου, ο Ορατιος υποκλιθηκε ελαφρα στον Τιβεριο, ο ξενος παρεμεινε αμετακινητος ενω αμοιβαια ηταν η αδιαφορια που επικρατησε σε σχεση με τον Λευκιο. Ο Τιβεριος τους ζητησε να καθησουν και ξεκινησε να μιλαει.

-'Πριν μερικες μερες εφτασε ενα γραμμα απο τον Πουμπλιο Λεντουλο, τον διοικητη της επαρχιας της Ιουδαιας' ειπε ενω ταυτοχρονα εδινε το γραμμα στον ξενο που αρχισε να το περιεργαζεται. -'Σ' αυτο το γραμμα κανει αναφορα για καποιον που χρησιμοποιει την περιοχη εκει για να παριστανει τον προφητη και.....'

-'Δεν ειναι η πρωτη φορα που συμβαινει κατι τετοιο' τον διεκοψε ακομψα ο Αυρηλιος.

-'Το θεμα ειναι οτι αυτος ο προφητης υποστηριζει πως ειναι βασιλιας' ολοκληρωσε ο Τιβεριος. 

                                         -------------------------------

-'Μ'αυτο ειναι γελοιο, ειναι.....'

Ηταν η σειρα του Τιβεριου να τον διακοψει.

-'Η ουσια ειναι πως στην γενικη περιγραφη που παρουσιαζει ο Λευκιος ο ανθρωπος αυτος ειναι κατι το πρωτοεμφανιζομενο και κατα συνεπεια απαιτει ειδικο χειρισμο. Τι καταλαβες απο το γραμμα' ? ρωτησε τον ξενο που φαινοταν να το περιεργαζεται.

Ο τελευταιος ειχε μεινει ακινητος, σφιγγοντας το γραμμα στα χερια του δινοντας την αισθηση πως το περιεχομενο του ηταν παντελως αδιαφορο. Οντως ετσι ηταν.

Σαν να ειχε ξυπνησει απο ενα ληθαργο δεκαδων ετων ο κυβος του Γιοντοκ ειχε επανελθει. Η απλη επαφη με το χαρτι ειχε λειτουργησει σαν καταλυτης για την αφυπνιση του. Ενα αδιορατο κυμα αγνωστης ενεργειας ξεκινουσε απο το χαρτι, μεταφεροταν στον κυβο και απλωνοταν με την ταχυτητα επιδημικης ασθενειας στο καθε κυτταρο του ξενου. Σκεψεις, συναισθηματα, εικονες και ηχοι ξεχασμενοι απο καιρο αποτομα ειχαν αναβιωσει καθως η ενεργεια καταλαμβανε και το τελευταιο μοριο του σωματος του. Ολα ξαφνικα ειχαν γινει ξεκαθαρα. Ενοιωθε σαν μολις να ειχε βγει στο απλετο φως του ηλιου μετα απο χρονια εγκλεισμου σ' ενα κατασκοτεινο δωματιο. 

                                           ----------------------------

-'Δεν ειναι κατι που πρεπει ν' αγνοησουμε' εκανε. 'Πιστευω πως πρεπει να εχουμε αποψη οι ιδιοι για το τι συμβαινει'.

-'Αυτο πιστευω και γω' εκανε ο Τιβεριος με μια λαμψη να παιρνει σαρκα και οστα στα ματια του. 'Μπορει να μην ειναι και τιποτα αλλα καλυτερα να ειμαστε σιγουροι'.

-'Δεν νομιζω πως συντρεχει πραγματικος λογος για κατι τετοιο' ειπε ο Λευκιος που ηταν ο τελευταιος που ειχε διαβασει το γραμμα. 'Αλλοιμονο αν η αυτοκρατορια ασχολιοταν με ολους αυτους που κατα καιρους εμφανιζονται και παριστανουν τους προφητες. Θα επρεπε συνεχεια να τρεχουμε στα τεσσερα σημεια του οριζοντα'.

-'Εχω την αισθηση πως αυτη η περιπτωση δεν εμπιπτει στον γενικο κανονα' ειπε ο ξενος κοφτα. 'Επιμενω πως πρεπει να εξετασουμε την περιπτωση οι ιδιοι'.

'Κι αυτο το καταλαβες απο το γραμμα' ? εκανε ειρωνικα ο Λευκιος. 

-'Ορατιε, η γνωμη σου' ? ειπε ο Τιβεριος κανοντας ταυτοχρονα μια χειρονομια που σημαινε πως απαιτουσε να σταματησει η διαμαχη.

-'Η περιοχη αυτη ηταν παντα σε αναβρασμο' ειπε σοβαρα ο εκατονταρχος. 'Οντως κατα καιρους εμφανιζονται διαφοροι που αυτοανακηρυσσονται σε προφητες, βασιλιαδες η αυτοκρατορες. Οσο αφελες και να ειναι αυτο παντα βρισκονται καποιοι που τους ακολουθουν. Εστω γι αυτο μονο, πιστευω πως αξιζει τον κοπο να ριξουμε μια ματια'.

                                           ------------------------------
-'Εξακολουθω να πιστευω πως προκειται γι ασκοπο χασιμο χρονου' επεμεινε ο Λευκιος μα πλεον πιο ηπια, διαπιστωνοντας οτι ηταν η τρανταχτη μειοψηφια. Παρ' ολα αυτα δεν ηταν διατεθειμενος να κανει πισω υιοθετωντας την σταση των υπολοιπων. -'Αλλ' αυτο ειναι κατι που θα το κρινεις εσυ Τιβεριε' συμπληρωσε απευθυνομενος στον Καισαρα.
-'Αληθεια ειναι αυτο' εκανε ο αυτοκρατορας. 'Και ειμαι αποφασισμενος να ερευνησω το συγκεκριμενο θεμα θελοντας να προλαβω οιανδηποτε αναπαντεχη εξελιξη που θα μπορουσε να επιφερει αναστατωση στους κολπους της αυτοκρατοριας'.
Οι υπολοιποι τρεις βρισκονταν στο αρχικο σταδιο εκεινων των κινησεων που υποδηλωναν εναρξη αποχωρησης. Ο Τιβεριος τους αποδεσμευσε με μια απλη χειρονομια μα οταν ειδε τον ξενο ν' αποπειραται να τους ακολουθησει τον σταματησε μ' ενα ξερο 'Εσυ μεινε'.
Ηξερε απο πριν τι θα επακολουθουσε. Μονο για ενα λογο του ειχε ζητησει να μεινει πισω και τον λογο αυτον τον ηξερε. Οπως και να ειχε ομως, επρεπε να τον ακουσει.
Θα ηταν ισως απο τις ελαχιστες φορες που θα συμφωνουσε με τον Τιβεριο τοσο ευκολα και τοσο γρηγορα. Ηταν κατι που και ο ιδιος το ηθελε περισσοτερο απο τον αυτοκρατορα. Ο κυβος ειχε ξυπνησει και του εδειχνε το δρομο και δεν υπηρχε εναλλακτικη επιλογη.
                                            ------------------------------
-'Το ηξερα οτι σαν καλο σκυλακι θα συμφωνουσες με τον αφεντη σου' ειπε ειρωνικα ο Λευκιος στον Ορατιο μολις βγηκαν εξω, εχοντας τουλαχιστον την διακριτικοτητα να περιμενει ν' απομακρυνθει ο Αυρηλιος Διοκλητιανος. -'Ομολογω πως το αντιθετο θα μου προξενουσε καταπληξη, ομως τελικα δεν με διεψευσες'.
Ο Ορατιος τον κοιταξε με τον τροπο που καποιος αντικρυζει ενα αθλιο και μιαρο θεαμα. Ταλαντευτηκε λιγο αναμεσα στο να δωσει συνεχεια η απλως ν' απαξιωσει τα λεγομενα του αρχηγου των Πραιτωριανων και δευτερολεπτα μετα κατεληξε στο δευτερο.
Του χαμογελασε ειρωνικα περνωντας απο μπροστα του κανοντας μια θεατρινιστικη υποκλιση και βηματισε μακρια. Το χερι του Λευκιου τον αρπαξε απο το μπρατσο και τον σταματησε.
-'Εμεις οι δυο εχουμε ανοιχτους λογαριασμους, το ξερεις. Μολις ξεμπερδεψω μαζι σου θ' ασχοληθω και με τ' αφεντικο σου. Προσεχε Ορατιε, δεν εχεις καταλαβει με ποιον τα εχεις βαλει'.
Η λυση στην αμηχανη στιγμη δοθηκε εξαφνα απο μια γυναικεια φωνη που απευθυνοταν στον Ορατιο. Εκμεταλλευομενος την στιγμιαια αδρανεια του Λευκιου, ο Φλαβιος Βρουτος αποσπαστηκε αποτομα απο το πιασιμο και προχωρησε προς την γυναικα.
-'Αυτοκρατειρα Ιουλια, ποσο χαιρομαι που σας βλεπω'.
                                              ---------------------------------- 
-'Ορατιε, ελα λιγο μαζι μου, θελω να σου μιλησω για κατι' ειπε η γυναικα του Τιβεριου. Αυτος υπακουσε και την ακολουθησε σ' ενα απομονωμενο δωματιο.
-'Τι μπορω να κανω για σας' ? ρωτησε.
-'Υπαρχει κατι που πρεπει να κανεις για μενα' ειπε η γυναικα ενω ηταν ολοφανερο οτι η ταραχη που την διακατειχε ειχε περασει στα σφιγμενα χερια της και στον τονο της φωνης της.
-'Ξρω για το γραμμα που εχει ερθει απο την Ιουδαια' ξεκινησε 'οπως ξερω πως ο αντρας μου ειναι αποφασισμενος να το ερευνησει. Γνωριζω επισης ακομα πως αυτου του ειδους τις αποστολες τις αναθετει παντα στον φιλο σου' προσθεσε και τον κοιταξε αναμενοντας καποια αντιδραση. Ο Ορατιος παρεμεινε αταραχος στη θεση του.
'Κοιτα, εκτιμω ολα οσα εχει κανει για τον Δρουσο, το γιο μου, μεχρι στιγμης αλλα εδω χρειαζομαι την βοηθεια σου γιατι νομιζω οτι τα πραγματα ξεφευγουν απ' τον ελεγχο.
'-Τι ακριβως ζητας απο μενα' ? ρωτησε ο Ορατιος. -'Και τι σχεση εχει ο Δρουσος μ' ολα αυτα' ?
-'Εμαθα απο σιγουρη πηγη οτι ο Δρουσος θα ζητησει αδεια απο τον Τιβεριο ν' ακολουθησει στην αποστολη στην Ιουδαια. Και κατι τετοιο δεν θελω να συμβει'.
                                        -------------------------------
-'Πως σκεφτεσαι να το χειριστεις' ? ρωτησε ο Τιβεριος.
-'Νομιζω πως θα ξεκινησω απο τον Λευκιο Ουιτελλιο, τον επαρχο της Συριας' απαντησε ο ξενος. 'Σιγουρα θα εχει να μου δωσει πληροφοριες που θα μπορουσα να εκμεταλλευτω. Εξ' αλλου η Ιουδαια υποκειται ουσιαστικα σ' αυτον, οποτε σιγουρα θα εχει κανει καποια ερευνα. Μετα θα πρεπει να μιλησω με τον Τιβεριο Ποντιο Πιλατο για να μαθω τι ξερει και στο τελος, με οσες πληροφοριες θα εχω συλλεξει θα συναντηθω με τον Πουμπλιο Λεντουλο. Αναμφισβητητα θα πρεπει να δω και εγω ο ιδιος αυτον τον Ιησου για να εχω μια εμπεριστατωμενη αποψη για το ποιος ακριβως ειναι και τι πρεσβευει'.
Σταματησε περιμενοντας αντιδρασεις. Ο Τιβεριος εμεινε λιγο σκεπτικος και μετα κουνησε επανειλλημενα καταφατικα το κεφαλι του.
-'Θα κοιταξω ποτε φευγει καραβι για την Σελευκεια. Απο κει μετα ειναι λιγος ο δρομος μεχρι την Αντιοχεια, την εδρα του Λευκιου Ουιτελλιου' ειπε ο ξενος.
-'Θα πας μονος' ? ρωτησε ο Τιβεριος. -'Ισως θα επρεπε να....'
-'Δεν χρειαζεται να ερθει αλλος μαζι. Ειναι κατι που μπορω να καταφερω μονος μου'.
                                         ------------------------------
-'Αποκλειεται να τον αφησει ο Τιβεριος να παει στην Ιουδαια' ειπε ο Ορατιος. 'Δεν στελνεις παιδι να κανει την δουλεια αντρα' συνεχισε.
-'Αυτο λεω και γω. Ομως του εχει μπει στο μυαλο να παει.Πιστευει πως με οσα τον εχει διδαξει  ειναι ετοιμος για κατι τετοιο. Θελει ν' αποδειξει στον πατερα του και τον δασκαλο του για το τι ειναι ικανος να κανει. Γι αυτο σε χρειαζομαι Ορατιε' ειπε και γονατισε αποτομα μπροστα του. 'Μονο εσυ μπορεις να βοηθησεις'.
-'Μα πως' ? αναρωτηθηκε εκπληκτος ο αντρας.
-'Μιλα του' ειπε η Ιουλια. 'Πες του πως αν το ζητησει απο τον ιδιο να του το αρνηθει. Αν παλι του το ζητησει ο πατερας του να το αρνηθει και σ'αυτον. Ο Τιβεριος τον ακουει, τον εμπιστευεται. Αν του πει οτι δεν ειναι ετοιμος ακομα δεν θα δωσει ποτε αδεια στον Δρουσο να παει μαζι του. Μα πρεπει να του το ζητησεις εσυ. Μονο εσενα ακουει. Φοβαμαι για τον γιο μου Ορατιε, δεν αντεχω την σκεψη οτι θα ειναι τοσο μακρια μου σ' εναν αγνωστο τοπο'.
Ο Ορατιος βηματισε λιγο παραδομενος στις σκεψεις του.
-'Μην ανησυχεις' ειπε. 'Θα του μιλησω και ξερω πως θα με ακουσει. Μπορεις να εισαι ησυχη. Αφησε το πανω μου'.
Ενα δακρυ εκανε δειλα την εμφανιση του στην ακρη του ματιου της Ιουλιας.
-'Σ' ευχαριστω' ψιθυρισε. 'Δεν ξερεις τι σημαινει αυτο για μενα'.