ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ


                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30


-'Δεν πιστευω να ετοιμαζεσαι να φυγεις' ειπε η γυναικα με αυστηρο κι επιβλητικο τονο.
-'Σιγουρα παντως δεν σκεφτομαι να μεινω μεσα' απαντησε με κοροιδευτικο τονο η κοπελα απο την αλλη πλευρα του δωματιου. 'Εξ' αλλου, εχω πραγματα να κανω'.
-'Πραγματα ? Σαν τι πραγματα δηλαδη ? Ακου Σαλωμη, αυθαδιαζεις εδω και καιρο μα δεν ειπα τιποτα, φευγεις, εξαφανιζεσαι, παλι δεν ειπα τιποτα. Ομως σημερα, τωρα, δεν θα πας πουθενα. Το ξερεις οτι ο πατερας σου εχει επισκεψεις , και μαλιστα υψηλες επισκεψεις απο τη Ρωμη. Πως θα τους φανει αν η κορη του λειπει' ?
Η Σαλωμη γυρισε και την κοιταξε ενω το χαμογελο 'δεν με νοιαζει τιποτα' αναδυθηκε και θρονιαστηκε στο λαμπερο της προσωπο.
-'Οπως το ειπες' απαντησε αργα και χαμηλοτονα, σαν την εξαναγκαστικη κινηση της καφε σαυρας της ερημου που αισθανεται την αλλοιωση της θερμοκρασιας. 'Επισκεπτες του πατερα μου. Και αυτος που θα πρεπει να βρισκεται εκει να τους υποδεχτει δεν ειναι αλλος απο την μητερα μου. Καταλαβες Ηρωδιαδα ? Εγω τον ρολο του διακοσμητικου δεν τον παιζω. Και τωρα φυγε γιατι θελω να ετοιμαστω' ολοκληρωσε γυριζοντας της την πλατη.
                                                         ====================
Σταθηκε στην πορτα μισανοιγοντας την και γυρισε το βλεμμα της μια φορα ακομα μεσα στο δωματιο. Η Σαλωμη ειχε αφησει το μεταξωτο της φορεμα να κυλησει απο τους ωμους της στο πατωμα και ντυνοταν με κατι πιο προχειρο. Οση ομορφια ειχε αυτο το κοριτσι τοσο ξεροκεφαλο κι επιμονο ηταν. Οι μονες φορες που την ακουγε ηταν οταν οι αποψεις τους συνεπιπταν τυχαια.
Δεν ηξερε τι ηταν αυτο το καινουριο που της ειχε παρει τα μυαλα αλλα ειχε φροντισει να βαλει ανθρωπους της να μαθουν. Παρα πολλα διακυβευονταν εκεινη την περιεργη εποχη στην πολη που προιστατο ο Ηρωδης Αντιπας και ηθελε να ειναι σιγουρη πως οι εξελιξεις δεν θα την αφηναν εξω. Χρειαζοταν την βοηθεια της Σαλωμης σε πολλα ζητηματα, θεματα επιρροης στον Ηρωδη που της ετρεφε μια ατελειωτη αδυναμια μα ηταν τοσο δυσκολο στο να την φερει καταπροσωπο με την πραγματικοτητα. Βγηκε απο το δωματιο κι εκανε νευμα σε μια δουλα που ετυχε να περναει. Αφου πηρε την διαβεβαιωση πως ολα πανω της ηταν μια χαρα, πηρε μια βαθια ανασα και κινησε για την αιθουσα οπου ανα πασα στιγμη οι επισκεπτες απο τη Ρωμη θα κατεφθαναν. Το μονο που χρειαζοταν ηταν να βρει μια δικαιολογια στον Ηρωδη για την απουσια της Σαλωμης, οχι κατι δυσκολο και οχι κατι που εκανε για πρωτη φορα.
                                                         =======================
Ο Ορατιος Φλαβιος Βρουτος ρωτησε μια τελευταια φορα την Λαελια Σεπτιμα αν χρειαζοταν κατι. Η αρνητικη απαντηση της κοπελας τον επεισε και την αφησε ν' αποσυρθει στο δωματιο που ειχε φροντισει να της παραχωρησει ο αρχιαυλικος του Ηρωδη. Εχοντας την αισθηση πως δεν υπηρχε κατι αλλο να κανει πηγε κι αυτος στο δικο του δωματιο. Χρειαζοταν ενα μπανιο οπωσδηποτε για ν' απαλλαγει απο την αισθηση, την οσμη και το αγγιμα της σκονης.
Το ολοκληρωσε με συνοπτικες διαδικασιες και ξαπλωσε σ' ενα ανακλιντρο για να ξεκουρασει το ταλαιπωρημενο του κορμι. Δεν ηταν οτι ακριβως ειχε στο μυαλο του, η τροπη που ειχαν παρει τα πραγματα δεν ηταν η αναμενομενη, αλλα δεν μπορουσε να κανει τιποτα.
Αν δεν υπηρχε η Λαελια τα πραγματα θα ηταν πιο ευκολα, ομως με την παρουσια της εκει του προσeθετε εναν επιπλεον μπελα. Ενοιωθε υπολογος απεναντι στον πατερα της, τον Λευκιο Ουιτελλιο, και ηταν αποφασισμενος τις λιγες μερες παραμονης της στην πολη να την προσεχει μεχρι την στιγμη που θ' αναχωρουσε. Δυστυχως ηταν κατι που επρεπε να κανει μονος αφου το αποσπασμα που ειχε διαθεσει ο Λευκιος δεν γνωριζε αν ηταν ικανο ν' ανταπεξελθει. 
Βεβαια το μεγαλυτερο προβλημα ηταν η απουσια του ξενου.
                                                         ======================
Τους ειχε προλαβει λιγες μονο ωρες πριν φτασουν στην πολη. Δεν ειχε κανει καμια νυξη για το τι ειχε συμβει σ' ολο το διαστημα της απουσιας του και ο Ορατιος δεν ειχε κανει καμια ερωτηση για να μαθει. Ηξερε πως αν δεν ηθελε ν' αποκαλυψει κατι δεν θα το εκανε ακομα και ανακρινομενος. Απο το υφος του και μονο μπορουσε να υποψιαστει πως οτι ειχε σχεδιασει ειχε επιτυχει. Του ηταν αρκετο αυτο. Τον ενημερωσε για τις κινησεις τους απο εκεινη τη στιγμη και μετα. Ο εκατονταρχος, μαζι με την κορη του Λευκιου και την φρουρα της θα συνεχιζαν κανονικα την πορεια τους προς την πολη πηγαινοντας κατ' ευθειαν στο παλατι του Ηρωδη Αντιπα. Ο ιδιος δεν θα ερχοταν μαζι τους. Ηθελε πρωτα να επισκεφτει τον Πουμπλιους Λεντουλους, τον Ρωμαιο διοικητη, τον ανθρωπο που ειχε στειλει το γραμμα στην Ρωμη σχετικα με τον καινουριο προφητη. Τον ενδιεφερε να εχει και την αποψη ενος ακομα, σχετικου με το αντικειμενο, και να μην στηριχτει αποκλειστικα στην γνωμη του Ηρωδη. Του ζητησε να μην μαθευτει οπως επισης να βρει μια καλη δικαιολογια για την απουσια του. Μολις τελειωνε με τον Πουμπλιο θα ερχοταν κι εκεινος. Στην ερωτηση του Ορατιου σχετικα με την Λαελια και πως να χειριστει το θεμα, ειχε χαμογελασει και του ειχε πει.
-'Αν βρισκεις δυσκολο να ελεγξεις ενα κοριτσοπουλο, τοτε σημαινει πως δεν το εχεις πια'.
Μ' αυτην τη φραση εστριψε το αλογο του και απομακρυνθηκε εκ νεου.
                                                    =======================
Ο εκνευρισμος της εβγαινε αβιαστα και τον ανεχοταν οτι βρισκοταν πιο κοντα της εκεινη τη στιγμη, το αλογο της. Ειχε διασχισει την πολη διχως κανεις ν' αντιληφθει πως ηταν η κορη του Ηρωδη Αντιπα και καλπαζε προς τα περιχωρα. Υπατιος αυτου του εκνευρισμου δεν ηταν αλλος απο την Ηρωδιαδα. Παντα σκεφτοταν κι επραττε συμφωνα με το συμφερον της, διχως να υπολογισει αν αυτο το συμφερον ερχοταν σε συγκρουση με το δικο της. Αυτη η ιστορια με τους επισκεπτες της Ρωμης την ειχαν αναστατωσει υπερβολικα και το μυαλο της επεξεργαζοταν ενα σωρο σεναρια που την Σαλωμη την αφηναν παγερα αδιαφορη. Το μονο που την ενδιεφερε ηταν να φτασει στον προορισμο της διχως να γινει αντιληπτη. Τα ειχε καταφερει ακομα μια φορα.
Εκρυψε το αλογο πισω απο μια πυκνη συσταδα δενδρων και η ιδια, με περισση προσοχη, πλησιασε την ακρη του μικρου λοφου πανω στον οποιον βρισκοταν.
Δεν ηταν ουτε καινουριο, ουτε συγκλονιστικο το θεαμα που θ' αντικριζε, παρ' ολα αυτα ενοιωσε τους παλμους της ν' αυξανονται, παρα την θεληση της και την ανασα της να βγαινει κοφτη.
Σε μια αποσταση εκατο μετρων απο την ιδια, στο ξεφωτο που υπηρχε, τα βρωμικα και λασπωμενα νερα του ποταμου συνεχιζαν να ρεουν απροσκοπτα αδιαφορωντας για το τι συνεβαινε διπλα τους.
                                                     =========================
Ηταν εκει, οπως και καθε μερα μεχρι το τελευταιο φως του ηλιου. Βυθισμενος μεχρι τη μεση περιπου στα νερα του ποταμου, προσπαθωντας να φερει σε περας οσο το δυνατον περισσοτερο εργο. Μπροστα, πισω, διπλα του, ενα ετεροκλητο πληθος ανθρωπων, μεσα στα νερα του ποταμου κι αυτοι, περιμενοντας υπομονετικα την σειρα τους. Ηταν ενα θεαμα που οσες φορες κι αν ειχαν δει τα ματια της δεν ειχαν χορτασει ποτε και το μυαλο της αδυνατουσε να επεξεργαστει και να εξηγησει. Τι ακριβως συνεβαινε εκει ? Περνουσαν ο ενας μετα τον αλλο απο μπροστα του με σκυμμενο κεφαλι και αφου μουρμουριζε καποια λογια, ακαταλαβιστικα για την ιδια, τους εριχνε μια ποσοτητα νερου στο κεφαλι ενω αυτοι ταυτοχρονα προσπαθουσαν να του φιλησουν το χερι, κατι που ο ιδιος αρνιοταν πεισματικα. Βαπτιση το ονομαζε, μια βαπτιση που κανενα νοημα δεν φαινοταν να εχει. Ηταν πολλα που δεν μπορουσε να καταλαβει σχετικα με τα ντοπια ηθη κι εθιμα, κι ας ειχε περασει ολη της τη ζωη εκει μα αυτο ηταν πραγματι κατι τελειως διαφορετικο. Επιασε τον εαυτο της αλλη μια φορα, οπως καθε αλλη φορα που βρισκοταν στο ιδιο σημειο παρακολουθωντας, να κατεβαινει στο ξεφωτο, να μπαινει στο νερο και να στεκεται απεναντι του. Ομως στην πραγματικοτητα εξακολουθουσε να βρισκεται ακινητη, χωμενη αναμεσα στις φυλλωσιες, να βλεπει το θεαμα που εκτυλισσοταν. 
                                                  ======================== 
-'Που ειναι η Σαλωμη' ? ρωτησε αυστηρα ο Ηρωδης. 'Μην μου πεις πως ακομα ετοιμαζεται'.
-'Δεν θα μπορεσει να ερθει' απαντησε η Ηρωδιαδα και βλεποντας το υφος του αντρα της εσπευσε να συνεχισει. 'Ηταν χαλια απο το πρωι, με δυσκολια σηκωθηκε για λιγο απο το κρεββατι της. Ο γιατρος ειναι μαζι της και ειναι καθησυχαστικος. Αν παραμεινει κλινηρης ισως το βραδυ να ειναι σε πολυ καλυτερη κατασταση'.
-'Δεν το πιστευω' ξεφυσηξε ο Ηρωδης. 'Μερα που βρηκε ν' αρρωστησει, ενω περιμενουμε τοσο σημαντικους επισκεπτες. Αλλα γιατι να μου κανει εντυπωση ? Φιλασθενη σαν κι εσενα, δεν ειναι ν' αναρωτιεται κανεις απο που πηρε. Ας ειναι. Ειμαι σιγουρος πως οι επισκεπτες μας θα κατανοησουν' συνεχισε χαιδευοντας το πυκνο του γενι.
-'Κι εγω αυτο πιστευω' απαντησε ηρεμα η Ηρωδιαδα ενω ταυτοχρονα επνιγε ενα σαρκαστικο γελιο που αναζητουσε διεξοδο. Αν ηξερε μονο ποσο 'φιλασθενη' ειχε υπαρξει η ιδια κατα καιρους και για ποιο λογο, θα εμενε στον τοπο. Μα ηταν πολλα που αγνοουσε ο Ηρωδης και θα υπηρχαν και αλλα, πολλα περισσοτερα μα ηταν κατι που την διευκολυνε αφανταστα οσο εξακολουθουσε να ζει στην πλανη του.
                                                           ======================
-'Δεν χρειαζεται να σου υπενθυμισω ποσο σημαντικο ειναι να μεινουν απολυτως ικανοποιημενοι οι επισκεπτες μας' προσθεσε ο Ηρωδης. 'Αμεσοι απεσταλμενοι του αυτοκρατορα Τιβεριου Ιουλιου Καισαρα Αυγουστου, αντιλαμβανεσαι τι επιρροη εχουν. Πρεπει να τα βρουν ολα στην εντελεια. Οτι ζητησουν πρεπει να το εχουν, οσο παραξενο και να ειναι'.
-'Αυτο που δεν εχω καταλαβει ακομα ειναι ο λογος για τον οποιο ηρθαν' ρωτησε η Ηρωδιαδα.
-'Φανταζεσαι οτι θα μας το ελεγαν' ? ειπε ο Ηρωδης. 'Παντως δεν εχει καποια σχεση με μας, εδω ολα λειτουργουν αψογα. Ισως, λεω ισως, να θελουν να μας συγχαρουν που εχουμε κρατησει τοσο ησυχη και παντα φιλικα διακειμενη την περιοχη στη Ρωμη'.
-'Αυτο μπορει να σημαινει και μια προσκληση να επισκεφτουμε την Ρωμη' εκανε πιοτερο μονολογωντας η Ηρωδιαδα ενω το βλεμμα της φωτισε αποτομα.
-'Μην βιαζεσαι' επενεβη ο Ηρωδης. 'Το σημαντικο ειναι να μεινουν ικανοποιημενοι. Μα που ειναι τελος παντων ? Ποση ωρα ακομα θα τους περιμενουμε' ? εκανε εκνευρισμενος.
-'Ηρεμησε' ειπε η Ηρωδιαδα πιανοντας του το χερι. 'Ηθελαν λιγο να ξεκουραστουν απο το ταξιδι, σε λιγο θα ειναι εδω. Δεν προκειται να κερδισουμε τιποτα με την ανυπομονησια. Ειναι ολα ετοιμα' ? συμπληρωσε.
-'Τα παντα' αποκριθηκε ο Ηρωδης. 'Το μονο που μενει ειναι να ερθουν'. 
                                                    ======================
Ο Ορατιος βγηκε απο το δωματιο του και κατευθυνθηκε στα διαμερισματα της Λαελια. Ειχαν ηδη καθυστερησει να εμφανιστουν στον Ηρωδη και δεν ηθελε αυτη η αργοπορια να τους να δημιουργησει ζητημα εκ του μηδενος. Χτυπησε απαλα την πορτα και την εσπρωξε.
Το βλεμμα του επεσε στην σιλουετα της κοπελας κι αιχμαλωτιστηκε εκει. Ειχε αλλαξει ρουχα, φορωντας εναν υπεροχο χιτωνα με εξαισια σχεδια μ' ενα χρωμα που κολακευε απιστευτα την φιλντισενια επειδερμιδα της. Τα μαλλια της, λυτα να πεφτουν στους ωμους της, εμοιαζαν με διαδημα προσδιδοντας της ακομα μεγαλυτερη χαρη και κομψοτητα. Γυρισε αποτομα και τον ειδε ενω ενα κοκκινο χρωμα εβαψε στιγμιαια τα καταλευκα μαγουλα της.
Ποση ωρα ηταν εκει και την παρακολουθουσε ? Ενα αναμικτο συναισθημα εκνευρισμου μα και κολακειας στροβιλιζοταν μεσα της. Ενας κυριος ποτε δεν θα παρακολουθουσε μια γυναικα διχως να κανει γνωστη την παρουσια του αμεσα, ομως ενοιωθε ταυτοχρονα παραξενα ικανοποιημενη που ειχε κατορθωσει με το τιποτα να μαγνητισει το βλεμμα του Ορατιου.
Επελεξε να μην κανει καποιο σχολιο για το γεγονος και να προσποιηθει την ανηξερη.
                                                          ======================
-'Εχουμε καθυστερησει αρκετα' ηταν το αμηχανο σχολιο του Ορατιου. 'Αν εισαι ετοιμη'....
Αφησε την φραση μισοτελειωμενη μην ξεροντας τι να προσθεσει.
-'Απολυτως ετοιμη' απαντησε η κοπελα. 'Πως με βρισκεις' ? ρωτησε και αμεσως συνεχισε την φραση της με τον φοβο να ληφθει σαν υπονοουμενο. 'Θελω να πω, ειμαι σωστα ντυμενη για την περισταση η πρεπει ν' αλλαξω κατι' ?
-'Τελεια εισαι' βγηκε αυθορμητα η φραση απο το στομα του Ορατιου κι εσπευσε να συμπληρωσει φοβουμενος μην παρεξηγηθει. 'Εννοω πως εισαι καταλληλα ντυμενη για κορη επαρχου που πραγματοποιει επισκεψη σε ξενο μερος. Αμφιβαλλω αν το παλατι του Ηρωδη εχει δει ποτε ξανα καποια σαν κι εσενα. Θα ραγισεις πολλες καρδιες' συμπληρωσε γελωντας προσπαθωντας να διασκεδασει τις εντυπωσεις.
-'Αληθεια το πιστευεις αυτο' ? εκανε η Λαελια χαμογελωντας με την σειρα της. 'Να φανταστεις πως δεν ειναι καν στις προθεσεις μου'.....ειπε κανοντας μια μικρη παυση και δινοντας το χερι της στον Ορατιο ....'να σαγηνευσω ενα ολοκληρο παλατι' ολοκληρωσε. 'Παμε' ?
Ο Ορατιος εγνεψε καταφατικα και την συνοδευσε εξω απο το δωματιο της.