ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31
Η αρχικη του εκπληξη μολις πληροφορηθηκε το γεγονος πως ο Πουμπλιους Λεντουλους δεν ηταν πλεον στην θεση του σαν διοικητης στην συγκεκριμενη ρωμαικη επαρχια μετατραπηκε σταδιακα σε σκεπτικισμο. Αυτο ηταν κατι που ειχε συμβει σιγουρα πολυ προσφατα δεδομενου πως απο τη στιγμη που διαβαζαν το γραμμα που ειχε αποστειλλει στον Καισαρα δεν ειχε περασει περισσοτερο απο μια βδομαδα. Προφανως το γραμμα ηταν η αιτια που ειχε απαλλαχθει των καθηκοντων του κι αυτο ηταν κατι που επρεπε οπωσδηποτε να διερευνησει.
Εμαθε την διευθυνση του απο το φρουραρχειο και κινησε για κει. Η αισθηση πως κατι υφαινοταν πισω απο την πλατη του, κατι το οποιο ειχε ανατρεψει τις ηδη υπαρχουσες ισοροπιες, ειχε εμμονοληπτικα ριζωσει σ' ενα σκοτεινο σημειο του μυαλου του αρνουμενη πεισματικα να υποχωρησει η να ξεθωριασει. Ισως με την κουβεντα με τον Πουμπλιο εφθανε σε καποιο συμπερασμα, ισως και οχι. Μα θα το μαθαινε ευθυς αμεσως δεδομενου πως το σπιτι του τεως ρωμαιου διοικητη μολις ειχε προβαλλει μπροστα του.
======================
-'Τι νεα φερνεις λοιπον απο τη Ρωμη'? ρωτησε ο Πουμπλιος, καθισμενος αναπαυτικα απεναντι απο τον επισκεπτη του. Ηταν γυρω στα εξηντα, σχετικα κοντος, με παραπανισια κιλα που ματαια προσπαθουσε να συγκαλυψει και μ' ενα μονιμο χαμογελο στο προσωπο που ορκο θα επαιρνε πως ηταν περα για περα γνησιο. 'Εχω πολυ καιρο να βρεθω στο κεντρο του κοσμου' συνεχισε 'και η αληθεια ειναι πως την εχω πεθυμησει'.
-'Τιποτα τοσο εντυπωσιακο που θα ειχε νοημα ακομα και ν' αναφερω' ειπε ο ξενος. 'Ελαχιστα πραγματα αλλαξαν στην Ρωμη απο τοτε που ειμαι εγω εκει και αυτο καποια στιγμη ειμαι σιγουρος πως θα ειναι εις βαρος της. Πες μου λιγο για την υποθεση που ανεφερες στο γραμμα'.
Δεν εμαθε πολλα περισσοτερα αλλα σιγουρα απεκτησε μια καλυτερη εικονα. Η αισθηση που του αφησε ο Πουμπλιος ηταν πως οτι και να ηταν αυτο που πρεσβευε ο νεοκοπος προφητης δεν ηταν, τουλαχιστον αμεση, απειλη για τη Ρωμη. Ομως δεν μπορεσε να μην αναρωτηθει αν ο πρωην διοικητης ειχε σαγηνευτει απο τις θεσεις αυτου του Ιησου. Τον ευχαριστησε για τον χρονο του και κινησε για το παλατι του Ηρωδη οπου τον περιμεναν οι υπολοιποι.
=======================
-'Με μεταθετουν στην Καρχηδονα' του ειχε πει ο Πουμπλιος. 'Η Ρωμη με χρειαζεται εκει' συνεχισε διχως να καταφερει απολυτα να καμουφλαρει την πικρα και την ειρωνια του γι αυτην την αποφαση. 'Ομως ειμαι σχεδον σιγουρος πως οσο μακρια και να βρεθω για να υπηρετησω την Ρωμη, καποια στιγμη ολα αυτα που σημερα ακουγονται εδω, σ' αυτην την στενη λωριδα γης, θα φτασουν κι εκει. Πραγμα που θα δυσκολεψει τους αρμοδιους οταν και παλι θα πρεπει να ψαξουν να βρουν νεο σημειο για να με στειλουν'.
Οση ωρα καλπαζε για το παλατι αυτη η φραση δεν ξεκολλουσε απο το μυαλο του. Ηταν εξυπνος, μορφωμενος ανθρωπος ο Πουμπλιους Λεντουλους, αυτο του το αναγνωριζε. Το αν το ενστικτο του θα αποδεικνυοταν τελικα σωστο ηταν κατι που εμελλε ν' αποδειχθει.
Ενοιωσε τον κυβο να ζωντανευει ολο και περισσοτερο καθως πλησιαζε. Αναρωτηθηκε για μια στιγμη ποιος να ηταν ο στοχος του και με ποιον τροπο θα καταφερνε να ολοκληρωσει την αποστολη του. Ενοιωθε πως βρισκοταν πολυ κοντα σ' ενα σημαντικο σταυροδρομι.
=====================
-'Ειναι παντα χαρα μας να φιλοξενουμε υψηλους επισκεπτες σαν κι εσας και μαλιστα αρτι αφιχθεντες απο τη Ρωμη' ειπε ο Ηρωδης καθως σηκωνοταν να υποδεχτει τον Ορατιο και την Λαελια. 'Τα παντα ειναι στην διαθεση σας, οτι ζητησετε θα το εχετε' συμπληρωσε.
Η Ηρωδιαδα του εριξε μια ματια αποδοκιμασιας για την τοσο αχαρη και αδεξια τοποθετηση υποτελειας που μολις ειχε κανει. Ο Ορατιος εκανε μια γκριματσα ευχαριστησης κι απαντησε.
-'Για την ακριβεια μονο εγω και ο επικεφαλης της αποστολης ερχομαστε απο την Ρωμη' ειπε. 'Αυτη ειναι η Λαελια Σεπτιμα, κορη του επαρχου της Συριας Λευκιου Ουιτελλιου που μας συντροφεψε μεχρι εδω για μια ολιγοημερη παραμονη' συνεχισε δειχνοντας με το χερι του την κοπελα που εκανε μια βαθια υποκλιση.
-'Μα που βρισκεται ο επικεφαλης' ? εκανε ανησυχος ο Ηρωδης, προσπερνωντας αδιαφορα, παλι με αγαρμπο τροπο την συσταση που ειχε γινει για την Λαελια.
-'Χαιρω πολυ αγαπητη μου' κινηθηκε αμεσα η Ηρωδιαδα πλησιαζοντας την κοπελα και πιανοντας την απο το μπρατσο. 'Οι αντρες θα εχουν μια μαλλον βαρετη κι αδιαφορη κουβεντα για μας, ελα μαζι μου να μου πεις για τον τοπο σου'.
====================
-'Δεν υπαρχει λογος ανησυχιας' εκανε ο Ορατιος περιμενοντας υπομονετικα την αποχωρηση των δυο γυναικων. 'Λιγο πριν μπουμε στην πολη εντοπισε καποιο προβλημα σε μια οπλη του αλογου του και φοβουμενος τα χειροτερα επελεξε πρωτα να επιληφθει του θεματος και μετα την επιλυση του θα ερθει κατ' ευθειαν εδω' ειπε εχοντας μια μικρη αμφιβολια για το αν η δικαιολογια του θα ευσταθουσε στον Ηρωδη. Οπως αποδειχτηκε, αδικα ανησυχουσε.
-'Πολυ καλα εκανε' απαντησε ο Ηρωδης. -'Σ' αυτα τα μερη το αλογο ειναι οτι πολυτιμοτερο εχει ενας ταξιδιωτης' συνεχισε. 'Ειμαι σιγουρος πως το προβλημα θα διευθετηθει με τον καλυτερο δυνατο τροπο. Σε τι ομως οφειλουμε αυτην την απροσδοκητη επισκεψη ? Οχι πως δεν εχουμε επισκεψεις, δεν θελω να πω αυτο, αλλα συνηθως ειμαστε ενημερωμενοι για κατι τετοιο'.
Ο Ορατιος τον αφησε να μονολογησει λιγο ακομα ενω παραλληλα προσπαθουσε να σκεφτει αν επρεπε ν' απαντησει αμεσα η να περιμενει την αφιξη του ξενου.
-'Εχει να κανει με την υπαρξη αυτου του προφητη που εχει εμφανιστει εδω και καποιο καιρο στα μερη σας' αποφασισε να μιλησει ξεκαθαρα. 'Η Ρωμη εχει μια μικρη ανησυχια για το τι ακριβως συμβαινει' ολοκληρωσε τη φραση του.
=======================
Ειχε σχεδον φτασει οταν με την ακρη του ματιου του επιασε την κινηση. Σταματησε και κοιταξε πιο προσεκτικα. Κατι δεν του πηγαινε καλα σ' αυτον τον αναβατη. Ο τροπος που ιππευε το αλογο, οι κινησεις του, ειχαν κατι το παραδοξο. Επιπροσθετα του εδινε την αισθηση σαν να προσπαθουσε να περασει απαρατηρητος και η κατευθυνση που ακολουθουσε, στην πισω πορτα του παλατιου, επετεινε αυτην την αισθηση. Ενα κλασμα του δευτερολεπτου πριν χαθει απο τα ματια ειδε κατι που μαλλον του εδωσε την απαντηση στην απορια του. Κρατησε την λεπτομερεια που ειχε δει στο μυαλο του και συνεχισε προς την κεντρικη εισοδο.
Τον ειδε να καλπαζει προς την εισοδο και σταματησε φευγαλεα. Απο την αμφιεση του ειχε καταλαβει οτι δεν ηταν της περιοχης μα δεν ηταν και ντυσιμο αυτο για τους επισκεπτες του πατερα της απο τη Ρωμη. Αναρωτηθηκε αν την ειχε δει και βιαστηκε να μπει στην πισω πορτα. Επρεπε να βρεθει γρηγορα στα δωματια της πριν γινοταν αντιληπτο απο τον πατερα της οτι οχι μονο δεν ηταν αρρωστη αλλα βρισκοταν μονη της εξω τοσην ωρα.
Η εικονα του καβαλλαρη της εφερε μια μικρη ανατριχιλα στην σπονδυλικη στηλη. Το μονο που ευχοταν ηταν να μην χρειαζοταν να βρεθει απεναντι του.
=====================
Τα πρωτα σημαδια κουρασης εκαναν δειλα την εμφανιση τους μα η ανυπομονησια του τα υπερκερασε ευκολα. Αλλαξε βιαστικα ρουχα στο δωματιο που ηταν προορισμενο γι αυτον και διχως να σταθει στιγμη ζητησε να τον αναγγειλουν στον Ηρωδη. Το τι δικαιολογια ειχε χρησιμοποιησει ο Ορατιος για την καθυστερηση του του ηταν αγνωστη μα ηταν σιγουρος πως ο συντροφος του θα τα ειχε καταφερει. Το βαρος που ακουγε στ' ονομα Λαελια Σεπτιμα ηταν κατι που επρεπε να χειριστει και ταχιστα. Η κοπελα, διχως την συνεχη παρουσια του Ορατιου για προστασια ηταν σαν χαμενη κι επειδη ακομα δεν ειχε σαφη εικονα για το τι συνεβαινε στην περιοχη και ποσο επικινδυνα μπορει να ηταν τα πραγματα, δεν μπορουσε να τον αποδεσμευσει. Αυτο σημαινε πως για λιγο θα επρεπε να κινηθει μονος, κατι που θα γινοταν ετσι κι αλλιως οταν εντοπιζε το στοχο του. Ειχε αποφασισει πως ο Ορατιος δεν επρεπε να μαθει τιποτα και θα προσπαθουσε με καθε τροπο να κρατησει κρυφο απο τον εκατονταρχο τι σκεφτοταν να πραξει. Ηταν η πρωτη φορα που δεν ηξερε τι αντιδραση θα ειχε ο Ορατιος αν μαθαινε για ποιον πραγματικα λογο ειχε δεχτει ν' αναλαβει αυτην την αποστολη και προτιμουσε να μην το διαπιστωσει αν ηταν κατι που μπορουσε ν' αποφυγει.
=======================
Μπηκε φουριοζος στην αιθουσα που ηταν ηδη ο Ορατιος με τον Ηρωδη και κουβεντιαζαν. Ανακλαστικα και οι δυο καθημενοι εκαναν ενστικτωδως την κινηση να σηκωθουν αλλα το νοημα με το χερι που εκανε ο ξενος τους σταματησε. Ο Ηρωδης μιλησε πρωτος.
-'Μολις εμαθα για το προβλημα με το αλογο σου' ειπε. 'Ειναι ολα ενταξει τωρα' ?
-'Μια χαρα' αποκριθηκε ο ξενος λοξοκοιτωντας τον Ορατιο. Ο τελευταιος, με φωνη ντυμενη στην ηρεμια, του απηυθηνε το λογο.
-'Αλλαξες οπλη ?
-'Ναι, ευτυχως δεν ηταν κατι το σοβαρο' απαντησε ο ξενος. 'Τι εχω χασει μεχρι τωρα' ? ρωτησε.
-'Ο Ορατιος Φλαβιος Βρουτος μου εξηγουσε για ποιον λογο σας εστειλε η Ρωμη εδω' προλαβε ο Ηρωδης. 'Οπως του ελεγα, δεν υπαρχει κανενας κινδυνος απο.....'
-'Αυτο ειναι κατι που μενει να το δουμε' τον εκοψε αποτομα ο ξενος. 'Η Λαελια' ?
-'Με την γυναικα μου, την Ηρωδιαδα' απαντησε πιο συγκρατημενος ο Ηρωδης. 'Θα γνωριζατε και την κορη μου, την Σαλωμη, μα δεν αισθανοταν καλα σημερα και εμεινε στο κρεββατι της'.
-'Δεν ειναι πρωτευον ζητημα' απαντησε ο ξενος. 'Αυτη τη στιγμη αλλα πραγματα εχουν προτεραιοτητα για την Ρωμη' συνεχισε.
=======================
Αλλη μια φορα ειχε παει μεχρι εκει αλλα δεν εκανε ουτε βημα παραπανω. Αλλη μια φορα ειχε φτασει στο σημειο ν' αποφασισει να κατεβει στο ποταμι μα δεν το τολμησε. Αλλη μια φορα επελεξε να παραμεινει κρυφος θεατης και να επιστρεψει απρακτη απο κει που ειχε ξεκινησει.
Αλλαξε ρουχα και βγηκε απο το δωματιο της. Δεν προλαβε να στριψει κι επεσε πανω στη μητερα της που βαδιζε πλαι πλαι με μια αγνωστη.
-'Σαλωμη, να σου γνωρισω απο δω την Λαελια Σεπτιμα. Ειναι κορη του επαρχου της Συριας, του Λευκιου Ουιτελλιου και θα μεινει μαζι μας μερικες μερες' εκανε τις συστασεις η Ηρωδιαδα.
'Αυτη ειναι η κορη μου η Σαλωμη' εκανε απευθυνομενη στην Λαελια. 'Ειμαι σιγουρη πως εσεις οι δυο θα κανετε πολυ καλη παρεα' προσθεσε.
Η χειραψια που ανταλλαξαν οι δυο κοπελες ηταν εμφανεστατο σημαδι διαψευσης και δεν περασε απαρατηρητο απο το κοφτερο ματι της Ηρωδιαδας.
-'Νομιζω πως ειναι καλυτερα να πας να ξαπλωσεις λιγο για να συνελθεις εντελως. Το βραδυ ο πατερας σου εχει συμποσιο προς τιμην των καλεσμενων μας κι ελπιζω μεχρι τοτε να εισαι καλυτερα' ειπε στη Σαλωμη με υφος προστακτικο παρα συμβουλευτικο.
=====================
Δικαιολογηθηκε λεγοντας πως θα χρειαζοταν κι εκεινη καποια ξεκουραση για το βραδυ, ευχαριστησε την Ηρωδιαδα για την ομορφη ξεναγηση που της ειχε προσφερει και αποσυρθηκε στα διαμερισματα της. Η εικονα που ειχε σχηματισει για την Σαλωμη, βασισμενη μονο σε λιγα λεπτα που την ειχε δει, περιειχε μια ασαφεια αλλα κατι στο ενστικτο της επεμενε να της ψιθυριζει οτι δεν ηταν τιποτα περισσοτερο απο ενα κακομαθημενο κοριτσοπουλο συνηθισμενο στο να γινεται το δικο της. Η Ηρωδιαδα ενοιωθε πως ηταν σαν τον Ιανο, παρουσιαζοντας το προσωπο που απαιτουσαν οι εκαστοτε καταστασεις ακομα κι αν αυτο δεν ηταν αληθινο.
Της ειχε προξενησει εντυπωση το ποσο δουλικος εμφανιζοταν ο Ηρωδης απεναντι σε απεσταλμενο της Ρωμης, τον Ορατιο εν τω προκειμενω, και φανταστηκε πως θα φεροταν απεναντι σε καποιον σαν τον ξενο που κυριολεκτικα της εφερνε σε μια αποκοσμη, σκοτεινη μορφη, ικανη για ολα. Η σκεψη και μονο της εφερε ενα παγωμα στην μερια του στηθους και πηρε μια βαθια ανασα. Αν ηθελε μια συντροφια για τα ονειρα της αποψε, μια συντροφια ευχαριστη, θα επρεπε να προσπαθησει αυτη να ειναι ο Ορατιος. Χαμογελασε.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31
Η αρχικη του εκπληξη μολις πληροφορηθηκε το γεγονος πως ο Πουμπλιους Λεντουλους δεν ηταν πλεον στην θεση του σαν διοικητης στην συγκεκριμενη ρωμαικη επαρχια μετατραπηκε σταδιακα σε σκεπτικισμο. Αυτο ηταν κατι που ειχε συμβει σιγουρα πολυ προσφατα δεδομενου πως απο τη στιγμη που διαβαζαν το γραμμα που ειχε αποστειλλει στον Καισαρα δεν ειχε περασει περισσοτερο απο μια βδομαδα. Προφανως το γραμμα ηταν η αιτια που ειχε απαλλαχθει των καθηκοντων του κι αυτο ηταν κατι που επρεπε οπωσδηποτε να διερευνησει.
Εμαθε την διευθυνση του απο το φρουραρχειο και κινησε για κει. Η αισθηση πως κατι υφαινοταν πισω απο την πλατη του, κατι το οποιο ειχε ανατρεψει τις ηδη υπαρχουσες ισοροπιες, ειχε εμμονοληπτικα ριζωσει σ' ενα σκοτεινο σημειο του μυαλου του αρνουμενη πεισματικα να υποχωρησει η να ξεθωριασει. Ισως με την κουβεντα με τον Πουμπλιο εφθανε σε καποιο συμπερασμα, ισως και οχι. Μα θα το μαθαινε ευθυς αμεσως δεδομενου πως το σπιτι του τεως ρωμαιου διοικητη μολις ειχε προβαλλει μπροστα του.
======================
-'Τι νεα φερνεις λοιπον απο τη Ρωμη'? ρωτησε ο Πουμπλιος, καθισμενος αναπαυτικα απεναντι απο τον επισκεπτη του. Ηταν γυρω στα εξηντα, σχετικα κοντος, με παραπανισια κιλα που ματαια προσπαθουσε να συγκαλυψει και μ' ενα μονιμο χαμογελο στο προσωπο που ορκο θα επαιρνε πως ηταν περα για περα γνησιο. 'Εχω πολυ καιρο να βρεθω στο κεντρο του κοσμου' συνεχισε 'και η αληθεια ειναι πως την εχω πεθυμησει'.
-'Τιποτα τοσο εντυπωσιακο που θα ειχε νοημα ακομα και ν' αναφερω' ειπε ο ξενος. 'Ελαχιστα πραγματα αλλαξαν στην Ρωμη απο τοτε που ειμαι εγω εκει και αυτο καποια στιγμη ειμαι σιγουρος πως θα ειναι εις βαρος της. Πες μου λιγο για την υποθεση που ανεφερες στο γραμμα'.
Δεν εμαθε πολλα περισσοτερα αλλα σιγουρα απεκτησε μια καλυτερη εικονα. Η αισθηση που του αφησε ο Πουμπλιος ηταν πως οτι και να ηταν αυτο που πρεσβευε ο νεοκοπος προφητης δεν ηταν, τουλαχιστον αμεση, απειλη για τη Ρωμη. Ομως δεν μπορεσε να μην αναρωτηθει αν ο πρωην διοικητης ειχε σαγηνευτει απο τις θεσεις αυτου του Ιησου. Τον ευχαριστησε για τον χρονο του και κινησε για το παλατι του Ηρωδη οπου τον περιμεναν οι υπολοιποι.
=======================
-'Με μεταθετουν στην Καρχηδονα' του ειχε πει ο Πουμπλιος. 'Η Ρωμη με χρειαζεται εκει' συνεχισε διχως να καταφερει απολυτα να καμουφλαρει την πικρα και την ειρωνια του γι αυτην την αποφαση. 'Ομως ειμαι σχεδον σιγουρος πως οσο μακρια και να βρεθω για να υπηρετησω την Ρωμη, καποια στιγμη ολα αυτα που σημερα ακουγονται εδω, σ' αυτην την στενη λωριδα γης, θα φτασουν κι εκει. Πραγμα που θα δυσκολεψει τους αρμοδιους οταν και παλι θα πρεπει να ψαξουν να βρουν νεο σημειο για να με στειλουν'.
Οση ωρα καλπαζε για το παλατι αυτη η φραση δεν ξεκολλουσε απο το μυαλο του. Ηταν εξυπνος, μορφωμενος ανθρωπος ο Πουμπλιους Λεντουλους, αυτο του το αναγνωριζε. Το αν το ενστικτο του θα αποδεικνυοταν τελικα σωστο ηταν κατι που εμελλε ν' αποδειχθει.
Ενοιωσε τον κυβο να ζωντανευει ολο και περισσοτερο καθως πλησιαζε. Αναρωτηθηκε για μια στιγμη ποιος να ηταν ο στοχος του και με ποιον τροπο θα καταφερνε να ολοκληρωσει την αποστολη του. Ενοιωθε πως βρισκοταν πολυ κοντα σ' ενα σημαντικο σταυροδρομι.
=====================
-'Ειναι παντα χαρα μας να φιλοξενουμε υψηλους επισκεπτες σαν κι εσας και μαλιστα αρτι αφιχθεντες απο τη Ρωμη' ειπε ο Ηρωδης καθως σηκωνοταν να υποδεχτει τον Ορατιο και την Λαελια. 'Τα παντα ειναι στην διαθεση σας, οτι ζητησετε θα το εχετε' συμπληρωσε.
Η Ηρωδιαδα του εριξε μια ματια αποδοκιμασιας για την τοσο αχαρη και αδεξια τοποθετηση υποτελειας που μολις ειχε κανει. Ο Ορατιος εκανε μια γκριματσα ευχαριστησης κι απαντησε.
-'Για την ακριβεια μονο εγω και ο επικεφαλης της αποστολης ερχομαστε απο την Ρωμη' ειπε. 'Αυτη ειναι η Λαελια Σεπτιμα, κορη του επαρχου της Συριας Λευκιου Ουιτελλιου που μας συντροφεψε μεχρι εδω για μια ολιγοημερη παραμονη' συνεχισε δειχνοντας με το χερι του την κοπελα που εκανε μια βαθια υποκλιση.
-'Μα που βρισκεται ο επικεφαλης' ? εκανε ανησυχος ο Ηρωδης, προσπερνωντας αδιαφορα, παλι με αγαρμπο τροπο την συσταση που ειχε γινει για την Λαελια.
-'Χαιρω πολυ αγαπητη μου' κινηθηκε αμεσα η Ηρωδιαδα πλησιαζοντας την κοπελα και πιανοντας την απο το μπρατσο. 'Οι αντρες θα εχουν μια μαλλον βαρετη κι αδιαφορη κουβεντα για μας, ελα μαζι μου να μου πεις για τον τοπο σου'.
====================
-'Δεν υπαρχει λογος ανησυχιας' εκανε ο Ορατιος περιμενοντας υπομονετικα την αποχωρηση των δυο γυναικων. 'Λιγο πριν μπουμε στην πολη εντοπισε καποιο προβλημα σε μια οπλη του αλογου του και φοβουμενος τα χειροτερα επελεξε πρωτα να επιληφθει του θεματος και μετα την επιλυση του θα ερθει κατ' ευθειαν εδω' ειπε εχοντας μια μικρη αμφιβολια για το αν η δικαιολογια του θα ευσταθουσε στον Ηρωδη. Οπως αποδειχτηκε, αδικα ανησυχουσε.
-'Πολυ καλα εκανε' απαντησε ο Ηρωδης. -'Σ' αυτα τα μερη το αλογο ειναι οτι πολυτιμοτερο εχει ενας ταξιδιωτης' συνεχισε. 'Ειμαι σιγουρος πως το προβλημα θα διευθετηθει με τον καλυτερο δυνατο τροπο. Σε τι ομως οφειλουμε αυτην την απροσδοκητη επισκεψη ? Οχι πως δεν εχουμε επισκεψεις, δεν θελω να πω αυτο, αλλα συνηθως ειμαστε ενημερωμενοι για κατι τετοιο'.
Ο Ορατιος τον αφησε να μονολογησει λιγο ακομα ενω παραλληλα προσπαθουσε να σκεφτει αν επρεπε ν' απαντησει αμεσα η να περιμενει την αφιξη του ξενου.
-'Εχει να κανει με την υπαρξη αυτου του προφητη που εχει εμφανιστει εδω και καποιο καιρο στα μερη σας' αποφασισε να μιλησει ξεκαθαρα. 'Η Ρωμη εχει μια μικρη ανησυχια για το τι ακριβως συμβαινει' ολοκληρωσε τη φραση του.
=======================
Ειχε σχεδον φτασει οταν με την ακρη του ματιου του επιασε την κινηση. Σταματησε και κοιταξε πιο προσεκτικα. Κατι δεν του πηγαινε καλα σ' αυτον τον αναβατη. Ο τροπος που ιππευε το αλογο, οι κινησεις του, ειχαν κατι το παραδοξο. Επιπροσθετα του εδινε την αισθηση σαν να προσπαθουσε να περασει απαρατηρητος και η κατευθυνση που ακολουθουσε, στην πισω πορτα του παλατιου, επετεινε αυτην την αισθηση. Ενα κλασμα του δευτερολεπτου πριν χαθει απο τα ματια ειδε κατι που μαλλον του εδωσε την απαντηση στην απορια του. Κρατησε την λεπτομερεια που ειχε δει στο μυαλο του και συνεχισε προς την κεντρικη εισοδο.
Τον ειδε να καλπαζει προς την εισοδο και σταματησε φευγαλεα. Απο την αμφιεση του ειχε καταλαβει οτι δεν ηταν της περιοχης μα δεν ηταν και ντυσιμο αυτο για τους επισκεπτες του πατερα της απο τη Ρωμη. Αναρωτηθηκε αν την ειχε δει και βιαστηκε να μπει στην πισω πορτα. Επρεπε να βρεθει γρηγορα στα δωματια της πριν γινοταν αντιληπτο απο τον πατερα της οτι οχι μονο δεν ηταν αρρωστη αλλα βρισκοταν μονη της εξω τοσην ωρα.
Η εικονα του καβαλλαρη της εφερε μια μικρη ανατριχιλα στην σπονδυλικη στηλη. Το μονο που ευχοταν ηταν να μην χρειαζοταν να βρεθει απεναντι του.
=====================
Τα πρωτα σημαδια κουρασης εκαναν δειλα την εμφανιση τους μα η ανυπομονησια του τα υπερκερασε ευκολα. Αλλαξε βιαστικα ρουχα στο δωματιο που ηταν προορισμενο γι αυτον και διχως να σταθει στιγμη ζητησε να τον αναγγειλουν στον Ηρωδη. Το τι δικαιολογια ειχε χρησιμοποιησει ο Ορατιος για την καθυστερηση του του ηταν αγνωστη μα ηταν σιγουρος πως ο συντροφος του θα τα ειχε καταφερει. Το βαρος που ακουγε στ' ονομα Λαελια Σεπτιμα ηταν κατι που επρεπε να χειριστει και ταχιστα. Η κοπελα, διχως την συνεχη παρουσια του Ορατιου για προστασια ηταν σαν χαμενη κι επειδη ακομα δεν ειχε σαφη εικονα για το τι συνεβαινε στην περιοχη και ποσο επικινδυνα μπορει να ηταν τα πραγματα, δεν μπορουσε να τον αποδεσμευσει. Αυτο σημαινε πως για λιγο θα επρεπε να κινηθει μονος, κατι που θα γινοταν ετσι κι αλλιως οταν εντοπιζε το στοχο του. Ειχε αποφασισει πως ο Ορατιος δεν επρεπε να μαθει τιποτα και θα προσπαθουσε με καθε τροπο να κρατησει κρυφο απο τον εκατονταρχο τι σκεφτοταν να πραξει. Ηταν η πρωτη φορα που δεν ηξερε τι αντιδραση θα ειχε ο Ορατιος αν μαθαινε για ποιον πραγματικα λογο ειχε δεχτει ν' αναλαβει αυτην την αποστολη και προτιμουσε να μην το διαπιστωσει αν ηταν κατι που μπορουσε ν' αποφυγει.
=======================
Μπηκε φουριοζος στην αιθουσα που ηταν ηδη ο Ορατιος με τον Ηρωδη και κουβεντιαζαν. Ανακλαστικα και οι δυο καθημενοι εκαναν ενστικτωδως την κινηση να σηκωθουν αλλα το νοημα με το χερι που εκανε ο ξενος τους σταματησε. Ο Ηρωδης μιλησε πρωτος.
-'Μολις εμαθα για το προβλημα με το αλογο σου' ειπε. 'Ειναι ολα ενταξει τωρα' ?
-'Μια χαρα' αποκριθηκε ο ξενος λοξοκοιτωντας τον Ορατιο. Ο τελευταιος, με φωνη ντυμενη στην ηρεμια, του απηυθηνε το λογο.
-'Αλλαξες οπλη ?
-'Ναι, ευτυχως δεν ηταν κατι το σοβαρο' απαντησε ο ξενος. 'Τι εχω χασει μεχρι τωρα' ? ρωτησε.
-'Ο Ορατιος Φλαβιος Βρουτος μου εξηγουσε για ποιον λογο σας εστειλε η Ρωμη εδω' προλαβε ο Ηρωδης. 'Οπως του ελεγα, δεν υπαρχει κανενας κινδυνος απο.....'
-'Αυτο ειναι κατι που μενει να το δουμε' τον εκοψε αποτομα ο ξενος. 'Η Λαελια' ?
-'Με την γυναικα μου, την Ηρωδιαδα' απαντησε πιο συγκρατημενος ο Ηρωδης. 'Θα γνωριζατε και την κορη μου, την Σαλωμη, μα δεν αισθανοταν καλα σημερα και εμεινε στο κρεββατι της'.
-'Δεν ειναι πρωτευον ζητημα' απαντησε ο ξενος. 'Αυτη τη στιγμη αλλα πραγματα εχουν προτεραιοτητα για την Ρωμη' συνεχισε.
=======================
Αλλη μια φορα ειχε παει μεχρι εκει αλλα δεν εκανε ουτε βημα παραπανω. Αλλη μια φορα ειχε φτασει στο σημειο ν' αποφασισει να κατεβει στο ποταμι μα δεν το τολμησε. Αλλη μια φορα επελεξε να παραμεινει κρυφος θεατης και να επιστρεψει απρακτη απο κει που ειχε ξεκινησει.
Αλλαξε ρουχα και βγηκε απο το δωματιο της. Δεν προλαβε να στριψει κι επεσε πανω στη μητερα της που βαδιζε πλαι πλαι με μια αγνωστη.
-'Σαλωμη, να σου γνωρισω απο δω την Λαελια Σεπτιμα. Ειναι κορη του επαρχου της Συριας, του Λευκιου Ουιτελλιου και θα μεινει μαζι μας μερικες μερες' εκανε τις συστασεις η Ηρωδιαδα.
'Αυτη ειναι η κορη μου η Σαλωμη' εκανε απευθυνομενη στην Λαελια. 'Ειμαι σιγουρη πως εσεις οι δυο θα κανετε πολυ καλη παρεα' προσθεσε.
Η χειραψια που ανταλλαξαν οι δυο κοπελες ηταν εμφανεστατο σημαδι διαψευσης και δεν περασε απαρατηρητο απο το κοφτερο ματι της Ηρωδιαδας.
-'Νομιζω πως ειναι καλυτερα να πας να ξαπλωσεις λιγο για να συνελθεις εντελως. Το βραδυ ο πατερας σου εχει συμποσιο προς τιμην των καλεσμενων μας κι ελπιζω μεχρι τοτε να εισαι καλυτερα' ειπε στη Σαλωμη με υφος προστακτικο παρα συμβουλευτικο.
=====================
Δικαιολογηθηκε λεγοντας πως θα χρειαζοταν κι εκεινη καποια ξεκουραση για το βραδυ, ευχαριστησε την Ηρωδιαδα για την ομορφη ξεναγηση που της ειχε προσφερει και αποσυρθηκε στα διαμερισματα της. Η εικονα που ειχε σχηματισει για την Σαλωμη, βασισμενη μονο σε λιγα λεπτα που την ειχε δει, περιειχε μια ασαφεια αλλα κατι στο ενστικτο της επεμενε να της ψιθυριζει οτι δεν ηταν τιποτα περισσοτερο απο ενα κακομαθημενο κοριτσοπουλο συνηθισμενο στο να γινεται το δικο της. Η Ηρωδιαδα ενοιωθε πως ηταν σαν τον Ιανο, παρουσιαζοντας το προσωπο που απαιτουσαν οι εκαστοτε καταστασεις ακομα κι αν αυτο δεν ηταν αληθινο.
Της ειχε προξενησει εντυπωση το ποσο δουλικος εμφανιζοταν ο Ηρωδης απεναντι σε απεσταλμενο της Ρωμης, τον Ορατιο εν τω προκειμενω, και φανταστηκε πως θα φεροταν απεναντι σε καποιον σαν τον ξενο που κυριολεκτικα της εφερνε σε μια αποκοσμη, σκοτεινη μορφη, ικανη για ολα. Η σκεψη και μονο της εφερε ενα παγωμα στην μερια του στηθους και πηρε μια βαθια ανασα. Αν ηθελε μια συντροφια για τα ονειρα της αποψε, μια συντροφια ευχαριστη, θα επρεπε να προσπαθησει αυτη να ειναι ο Ορατιος. Χαμογελασε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου