YANNIS BOUKOUVALAS
Η ΖΩΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΑΓΕΙΑ
-'Ακους κατι' ? ρωτησε ο ενας αντρας.
-'Σαν τι δηλαδη' ? εκανε απορημενος ο αλλος.
-'Μην μιλας λιγο' ειπε ο πρωτος ενω ταυτοχρονα εκανε νοημα με το χερι του για ησυχια εκ μερους του συνομιλητη του.
-'Δεν ακουω τιποτα' ειπε ο δευτερος αντρας κοιτωντας τον αλλο περιεργα.
-'Μου φανηκε σαν....Μαλλον ηταν η ιδεα μου....Αλλα ηταν τοσο καθαρο...Τελος παντων, κι εγω δεν ακουω κατι τωρα, προφανως εκανα λαθος' ειπε ο πρωτος περνωντας το χερι του αναμεσα στα μαλλια του. 'Ο γερος σε τι κατασταση ειναι' ?
-'Εχουν ειδοποιησει ασθενοφορο να ερθει μα δεν τον βλεπω να την βγαζει. Οι αλλοι παλευουν να τον συνεφερουν μα φοβαμαι πως αδικα κανουν τον κοπο'.
-'Παμε να δουμε' ειπε αυτος που τον ειχε απατησει η ακοη του. 'Ο Ριτσαρντ που ειναι' ?
-'Καπου θα τριγυρναει, δεν ξερω. Εξαφανιστηκε τη στιγμη που ο γερος σωριαστηκε κατω'.
Ξεκινησαν να βαδιζουν για το εσωτερικο του σπιτιου οταν ο πρωτος αντρας κοντοσταθηκε σαν να πιστευε οτι θα ξανακουγε οτι ειχε ακουσει αρχικα. Λιγα δευτερολεπτα μετα ακολουθουσε τον αλλο μεσα στο σπιτι.
==============================
Ηταν οφθαλμοφανεστατο πως ολη του η προσοχη ηταν στραμμενη στο τηλεφωνο. Καθε λεπτο που περναγε και δεν χτυπουσε ενοιωθε να τον εξοργιζει ακομα περισσοτερο. Ειχε κανει τρομερο κοπο, ειχε ξοδεψει πολλα χρηματα γι αυτο και τωρα που βρισκοταν ενα βημα πριν την ολοκληρωση του αυτο το διαβολεμενο τηλεφωνο δεν χτυπουσε. Εβαλε ενα Tyrconnell και το ηπιε μονορουφι. Την ωρα που αφηνε το ποτηρι στο μεγαλο εβενινο γραφειο χτυπησε το τηλεφωνο. Απο την βιασυνη του γκρεμισε το αδειο ποτηρι χωρις περαιτερω συνεπειες αφου το παχυ, πανακριβο περσικο χαλι δεν επετρεψε την θρυμματιση του.
Εκλεισε το τηλεφωνο και βυθιστηκε στην πανακριβη δερματινη πολυθρονα ενω ενα χαμογελο σταδιακα απλωνοταν σ' ολο του το προσωπο. Ολα εξελισσονταν οπως ακριβως τα ηθελε.
Ποιος ειπε πως τα λεφτα δεν ελυναν προβληματα ? Οταν προσλαμβανεις τον καλυτερο ειναι σιγουρο πως θα εχεις αποτελεσματα. Τωρα το μονο που ειχε να κανει ηταν να οργανωσει το υπολοιπο σχεδιο του, πραγμα διολου δυσκολο μιας και ολες σχεδον οι κινησεις ηταν ηδη αποτυπωμενες στο μυαλο του. Αυτο που δεν μπορουσε να καταφερει ηταν να κανει τον χρονο να κυλησει πιο γρηγορα. Θα επρεπε να περιμενει δυο βδομαδες.
==============================
-'Ειναι ολα ετοιμα' ? ρωτησε με αυστηρο υφος την οικονομο. 'Δεν πιστευω να εχεις ξεχασει κατι' συνεχισε κοιτωντας την ηλικιωμενη γυναικα βλοσυρα.
-'Τα παντα ειναι στην εντελεια κυριε' απαντησε με μισοσκυμμενο κεφαλι η γυναικα. -'Οι οδηγιες σας εχουν ακολουθηθει κατα γραμμα'.
-'Προσεξε γιατι αυριο ειναι η μεγαλη μερα' ειπε αυστηρα ο οικοδεσποτης. -'Αν συμβει το οποιοδηποτε λαθος θα παρετε ολοι ποδι απο δω μεσα, καταλαβες' ?
-'Απολυτα κυριε' ειπε η οικονομος. -'Με χρειαζεστε κατι αλλο' ?
-'Οχι, μπορεις να πηγαινεις' ηρθε η απαντηση. -'Α, μηπως ειδες την Νταιανα' ?
-'Νομιζω πως ειναι στον κηπο κυριε' ειπε η οικονομος και απομακρυνθηκε.
Περπατησε στην αντιθετη κατευθυνση απο την γυναικα και βγηκε στον κηπο. Ειδε την Νταιανα να μιλαει σε καποιους εργατες και την πλησιασε.
-'Ειμαστε ενταξει γι αυριο' ? ρωτησε.
Η κοπελα σηκωσε τα ματια της απο ενα ματσο χαρτια που κρατουσε και του απαντησε.
-'Μια χαρα, κανενα προβλημα. Τα παντα θα ειναι ετοιμα αυριο'.
==========================
Ειχε εμπιστοσυνη στη γραμματεα του. Πεντε χρονια τωρα δεν υπηρξε το παραμικρο που να μην ειχε φερει σε περας. Ηξερε πως οτι αναλαμβανε το ολοκληρωνε παντα επιτυχημενα.
-'Καταλαβαινεις ποσο σημαντικο ειναι για μενα αυτο' της ειπε. -'Γι αυτο θελω να μην παει τιποτα στραβα'.
-'Φυσικα και το καταλαβαινω' απαντησε η γραμματεας. 'Μα δεν υπαρχει λογος ν' ανησυχειτε'.
-'Δεν πιστευω ο Σων να εχει καταλαβει κατι' εκανε ανησυχος. 'Θελω να του κανω εκπληξη, το ξερεις. Αμα αντιληφθει τιποτα θα πανε ολα στραφι' συνεχισε.
-'Ουτε καν υποψιαζεται κατι, μην σας προβληματιζει αυτο. Αφηστε ολα σε μενα. Κοιταξτε τις δουλειες σας και εγω θα φροντισω για ολα' ειπε καθησυχαστικα η γραμματεας.
-'Ναι, εχω καποια πραγματα που πρεπει να τακτοποιησω' μουρμουρισε μεσα απο τα δοντια του. 'Θα πεταχτω μεχρι το γραφειο και σε μερικες ωρες θα επιστρεψω. Τι ωρα ερχεται απο το σχολειο ο Σων' ? ειπε καθως απομακρυνοταν.
-'Ο Νεντ, ο σωφερ, θα τον φερει σε τρεις ωρες περιπου. Θα εχουμε τελειωσει απο δω κι ετσι δεν θα του περασει καν απο το μυαλο το τι του ετοιμαζετε'.
-'Ωραια. Αν χρειαστεις η συμβει οτιδηποτε παρε με κατ' ευθειαν τηλεφωνο' ειπε.
============================
Το παρτυ γενεθλιων του Σων εκοβε πραγματικα την ανασα. Το εσωτερικο του μεγαλου σπιτιου καθως και ο κηπος ειχαν μετατραπει σ' εναν απεραντο παιδοτοπο οπου ο ιδιος και γυρω στα εκατον πενηντα ακομα παιδια, συμμαθητες και φιλοι του που ειχαν ερθει να του ευχηθουν δεν χορταιναν παιγνιδι. Στην μια μερια του κηπου ειχε στηθει μια ολοκληρη παιδικη χαρα οπου ουρες απο πιτσιρικια περιμεναν την σειρα τους για να παιξουν. Στην ακριβως απεναντι πλευρα ειχαν στηθει τρεις εξεδρες. Στην πρωτη, καθισμενα σε αναπαυτικες καρεκλες καποια παιδακια παρακολουθουσαν κουκλοθεατρο ενω στην δευτερη τρεις αντρες ντυμενοι κλοουν εκαναν οτι μπορουσαν για να ξεκαρδιζονται στα γελια οι μικροι θεατες. Η τριτη ηταν ακομα ερμητικα κλειστη μα ολοι ηξεραν πως κατι μεγαλο και τρανο θα συνεβαινε εκει καποια στιγμη.
Ενας τεραστιος μπουφες ειχε στηθει κατα μηκος του εξωτερικου τοιχου του σπιτιου οπου μικροι και μεγαλοι απολαμβαναν σαγηνευτικες λιχουδιες και παραμυθενια εδεσματα.
Εκατονταδες μπαλονια βρισκονταν παντου, κινουμενα μια αριστερα και μια δεξια αναλογα με την κατευθυνση που ειχε καθε φορα το ελαφρυ ανοιξιατικο αερακι.
Το μονο μερος που δεν εβλεπες πιτσιρικια να τρεχουν, να γελανε και να παιζουν ηταν ο δευτερος οροφος του σπιτιου, που ειχε ερμητικα κλειστες κι αυτες ακομα τις κουρτινες.
===========================
-'Ειναι εξω κυριε, περιμενει. Θελετε να του πω να περασει' ? ρωτησε ο ψηλος, γεροδεμενος τυπος με το κοστουμι.
Συνεχισε να ειναι προσηλωμενος στο θεαμα που αντικρυζε πισω απο τις κουρτινες. Τα ματια του δεν ξεκολλουσαν απο τον Σων που επαιζε με τα αλλα παιδια. Τον παρακολουθουσε που ετρεχε, γελαγε και ενα κυμα ικανοποιησης τον ειχε πλημμυρισει. Σηκωσε το δεξι του χερι χωρις να γυρισει κανοντας νοημα στον κουστουματο πως μπορουσε να τους φερει μεσα.
Δεν γυρισε ακομα κι οταν οι επισκεπτες του ειχαν μπει στο δωματιο. Συνεχιζε να παρακολουθει τον πιτσιρικα και στραφηκε προς τους δυο νεοφερμενους μονο οταν ο Σων ειχε χαθει απο το οπτικο του πεδιο. Τους εκανε νοημα να καθησουν στις δυο καρεκλες απο την αλλη μερια του γραφειου και αυτος θρονιαστηκε στην δικη του.
-'Δεν μπορειτε να φανταστειτε ποσο χαιρομαι που ειστε σημερα εδω' ειπε ενω ενα πλατυ χαμογελο ανθισε στο προσωπο του. 'Ειναι μεγαλη τιμη για μενα που δεχτηκατε την προσκληση μου' συνεχισε. 'Ποιος να το ελεγε πως καποτε θα βρισκομουν απεναντι απο τον Μεγα Φορτουνατο και θα συνομιλουσα μαζι του' ολοκληρωσε ενω το χαμογελο επεκταθηκε ακομα περισσοτερο.
========================
-'Να κατι που ειχα ν' ακουσω πανω απο τριαντα χρονια' εκανε ο ενας εκ των δυο συνομιλητων, ενας γερος γυρω στα 70, που φαινοταν να εχει δυσκολια ακομα και στην κινηση, στηριζομενος σχεδον αποκλειστικα στην βοηθεια της τριανταχρονης γυναικας που ηταν μονιμα στο πλαι του.
-'Οι περισσοτεροι, να μην πω ολοι, ουτε που θυμουνται αυτο το ονομα' εκανε ενω ενας αναστεναγμος βγηκε απο μεσα του. Θυμασαι Μαιρη' ? εκανε στην γυναικα που τον χαιδεψε απαλα στην πλατη. 'Απορω πως εσεις το γνωριζετε' ειπε απευθυνομενος στον αντρα στην απεναντι πλευρα του γραφειου. 'Δεν ειστε τοσο μεγαλος'.
-'Καποια πραγματα δεν ξεχνιουνται ποτε, πιστεψτε με' ηρθε η απαντηση. 'Με συγχωρειτε, ειστε τοση ωρα εδω και δεν σας εχω προσφερει κατι. Τι θα θελατε' ?
-'Να ειστε καλα' ειπε η γυναικα 'δεν χρειαζομαστε τιποτα. Αλλα θα θελαμε να ξερουμε προς τι αυτη η προσκληση. Θελω να πω, ο παππους μου εχει σταματησει πλεον οτι εκανε και ομολογω πως η επιμονη σας, καθως και το υπερογκο χρηματικο ποσο που προσφερετε, μας εκανε τεραστια εντυπωση. Τι ακριβως ζητατε απο μας' ?
-'Εχετε απολυτο δικιο' εκανε ο αντρας. 'Αφηστε με να σας πω μια ιστορια και θα καταλαβετε'.
========================
-'Πριν τριαντα πεντε χρονια περιπου, πιτσιρικας ακομα, ετυχε μαζι μ' εναν φιλο μου να δω μια παρασταση του παππου σας σε καποια πολη που τ' ονομα της πια δεν θυμαμαι. Αυτο που θυμαμαι ειναι πως εντυπωσιαστηκα τοσο που επεδιωξα να τον ξαναδω και τα καταφερα δυο φορες ακομα. Πιστευα, κι ακομα πιστευω πως ο παππους σας ηταν και ειναι ο μεγαλυτερος μαγος που εχω δει ποτε. Καποια στιγμη βεβαια η ζωη ακολουθωντας το δικο της μονοπατι μ' εκανε να τον χασω και εκτοτε δεν ειχα την δυνατοτητα να τον ξαναδω. Ομως, δεν σας κρυβω, πως η εικονα του μου ειχε μεινει βαθια χαραγμενη στο μυαλο. Ετσι, εστω και μετα απο τοσα χρονια, με την οικονομικη επιφανεια που διαθετω, εβαλα ανθρωπους μου να ψαξουν για τον παππου σας και να τον ξαναβρουν για μενα. Στην εποχη μας τα χρηματα κανουν θαυματα οπως ξερετε και χαρη σ' αυτα ενα ακομα θαυμα συνετελεσθη. Πειτε πως ηταν ενα παιδικο απωθημενο που ζητουσε με καποιον τροπο να γινει πραγματικοτητα, πειτε πως ηταν μια εμμονη που αρνιοταν πεισματικα να περασει στη ληθη, οπως και να το πειτε το γεγονος ειναι πως μετα απο αρκετο ψαξιμο βρισκεστε σημερα εδω, απεναντι μου'.
========================
-'Καταλαβαινω πως σας φαινεται περιεργο να σας προσφερω τοσα χρηματα για μια παρασταση, μετα απο τοσα χρονια. Μα ο λογος που το κανω κρυβει μερικες ακομα λεπτομερειες που θα πρεπει να μαθετε. Ενα απο τα πραγματα που οντως με ειχαν εντυπωσιασει τοτε ηταν το κολπο της εξαφανισης' ειπε ενω ταυτοχρονα εβαζε ενα ουισκι σ' ενα πανακριβο κρυσταλλινο ποτηρι. 'Το θυμαμαι σαν τωρα' συνεχισε 'που ο παππους σας καλυπτε μια κοπελα μ' ενα τεραστιο πανι και μολις το τραβουσε η κοπελα ειχε χαθει. Ηταν πραγματι εντυπωσιακο και στα δικα μου ματια τοτε φανταζε το σπουδαιοτερο κολπο που ειχα δει ποτε.
Θυμαμαι ακομα πως και τις τρεις φορες που ειχα δει το συγκεκριμενο κολπο εκανα οτι ηταν
ανθρωπινως δυνατον να τραβηξω την προσοχη του για να επιλεξει εμενα για την εξαφανιση. Ομως ποτε δεν τα καταφερα να ειμαι εγω απο τους τυχερους'.
-'Ηταν η μητερα μου η κοπελα που χρησιμοποιουσε ο παππους' εκανε η γυναικα.
-'Τωρα το ξερω, τοτε απλα νομιζα πως αδιαφορουσε για την υπαρξη μου' απαντησε ο αντρας.
'Ομως η επιμονη και η υπομονη στο τελος ανταμειβονται' συνεχισε. 'Και η δικη μου ανταμοιβη ειναι τωρα, εστω και μετα απο τοσα χρονια'.
=======================
-'Δεν φανταζομαι να υπονοειτε πως περιμενετε απο τον παππου μου να επαναλαβει ξανα εκεινο το κολπο' εκανε η κοπελα. 'Αυτο που ζητατε ειναι αδυνατον' εξανεστη η γυναικα.
Δεν προλαβε ν' απαντησει καθως ο γερος, με δυσκολια σηκωθηκε απο την καρεκλα και μιλησε.
-'Αυτο που στα ματια σου φανταζε σαν κολπο τοτε μαθε πως ηταν πραγματικοτητα. Δεν ηταν απλο τεχνασμα μα συνεβαινε στ' αληθεια. Αυτος ηταν και ο λογος που απο την μια το εκανα σπανια και απο την αλλη παντα χρησιμοποιουσα την κορη μου και οχι καποιον απο το κοινο γιατι ηταν ακρως επικινδυνο. Ομως απο τοτε εχουν περασει πολλα χρονια για να το ξανακανω και ακομα κι αν ηθελα δεν εχω πια την απαραιτητη δυναμη για να το κανω' ειπε.
-'Η καρδια του παππου μου ειναι αδυνατη' συμπληρωσε η κοπελα.'Η ενεργεια που απαιτειται για κατι τετοιο θα μπορουσε να τον σκοτωσει'.
-'Αν αυτο ηταν που μας θελατε' συνεχισε με σπασμενη φωνη ο γερος 'μπορειτε να κρατησετε τα χρηματα σας και να μας επιτρεψετε να φυγουμε'.
-'Φοβαμαι πως κατι τετοιο ειναι αδυνατον' ειπε ο αντρας. -'Υπαρχουν ακομα ενα δυο πραγματακια που πιστευω οτι μπορουν να σας αλλαξουν γνωμη'.
======================
-'Αυτα εδω τα χαρτια ειναι το υπολοιπο της υποθηκης που εχετε για το σπιτι που μενετε' ειπε πετωντας ενα ματσο χαρτια πανω στο τραπεζι. 'Πλεον χρωστατε σε μενα και οχι στην τραπεζα' συμπληρωσε και συνεχισε. 'Τα μονα εσοδα που εχετε ειναι απο την δουλεια της εγγονης σας και το αφεντικο της δουλευει για μενα. Μην ξεχνατε επισης πως σε δυο μηνες γινεται το δικαστηριο για την επιμελεια του παιδιου σας' ειπε κι εδειξε με το δαχτυλο την γυναικα 'και ο δικαστης τυχαινει να ειναι προσωπικος φιλος που ποτε δεν μου εχει αρνηθει χαρη. Με δυο λογια, η θα κανετε αυτο που πρεπει η θα διαπιστωσετε ποσο δυσκολο ειναι να επιβιωσετε με το απολυτο τιποτα. Η επιλογη ειναι δικη σας' ειπε ενω ενας τονος ηρεμης δυναμης χρωματισε τη φωνη του.
Για λιγα δευτερολεπτα ο γερος και η γυναικα κοιταχτηκαν.
-'Σας παρακαλω, ξανασκεφτειτε το' παρακαλεσε η γυναικα.
-'Ειναι τα γενεθλια του γιου μου σημερα' εκανε ο αντρας. -'Ειμαι αποφασισμενος να ειναι τα τελειοτερα γενεθλια που ειχε ποτε και αυτο θα συμβει μονο αν ο παππους σας κανει το κολπο της εξαφανισης, και μαλιστα εξαφανιζοντας εμενα. Περιμενω μια απαντηση τωρα'.
Ενα κουρασμενο νευμα με το κεφαλι ηταν αρκετο για να καταλαβει πως θα γινοταν το θελημα του.
=======================
Αυτο που λειτουργουσε τελεια ηταν η μνημη του. Θυμοταν την εκφραση του Σων οταν ανεβηκε στη σκηνη για το κολπο. Το στομα και τα ματια του ειχαν γουρλωσει εν οψη του θαυμαστου που θα συνεβαινε τις επομενες στιγμες. Θυμοταν ακομα ξεκαθαρα και τον αποηχο απο τα χειροκροτηματα του υπολοιπου κοινου που παρακολουθουσε. Απο τις αισθησεις του μονο η ακοη μπορουσε να τον βοηθησει. Ενοιωθε να πλεει σ' ενα παχυ, πυκνο σκοταδι, αδυνατωντας να δει οτιδηποτε, ενα σκοταδι που δεν μπορουσε ν' αγγιξει, να γευτει η να μυρισει. Του ηταν αδυνατον να προσανατολιστει η να καταλαβει που ηταν. Τοτε ακουσε τις φωνες. Μα ναι, ηταν ο Μπεν και ο Γκαρυ. Απο που ομως ερχονταν οι φωνες ? Ουρλιαξε με ολη του τη δυναμη περιμενοντας μιαν απαντηση. Ακουσε τις φωνες να ξεμακραινουν και φωναξε παλι.
Τιποτα. Εξακολουθουσε να νοιωθει πως αιωρουνταν μεσα σ' ενα συμπλεγμα σκιων.
Δεν μπορουσε να καταλαβει που ηταν και πως θα επεστρεφε. Απλα θα επρεπε να περιμενει απο τον γερο μαγο να τον επαναφερει απ' οπου τελος παντων τον ειχε στειλει.
Γυρισε αποτομα ενω ενα κυμα ανησυχιας τον πλημμυριζε. Δεν μπορουσε να δει τιποτα μα ενοιωσε το σκοταδι να κινειται απειλητικα εναντιον του για να τον καταπιει.
ΤΕΛΟΣ
Η ΖΩΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΑΓΕΙΑ
-'Ακους κατι' ? ρωτησε ο ενας αντρας.
-'Σαν τι δηλαδη' ? εκανε απορημενος ο αλλος.
-'Μην μιλας λιγο' ειπε ο πρωτος ενω ταυτοχρονα εκανε νοημα με το χερι του για ησυχια εκ μερους του συνομιλητη του.
-'Δεν ακουω τιποτα' ειπε ο δευτερος αντρας κοιτωντας τον αλλο περιεργα.
-'Μου φανηκε σαν....Μαλλον ηταν η ιδεα μου....Αλλα ηταν τοσο καθαρο...Τελος παντων, κι εγω δεν ακουω κατι τωρα, προφανως εκανα λαθος' ειπε ο πρωτος περνωντας το χερι του αναμεσα στα μαλλια του. 'Ο γερος σε τι κατασταση ειναι' ?
-'Εχουν ειδοποιησει ασθενοφορο να ερθει μα δεν τον βλεπω να την βγαζει. Οι αλλοι παλευουν να τον συνεφερουν μα φοβαμαι πως αδικα κανουν τον κοπο'.
-'Παμε να δουμε' ειπε αυτος που τον ειχε απατησει η ακοη του. 'Ο Ριτσαρντ που ειναι' ?
-'Καπου θα τριγυρναει, δεν ξερω. Εξαφανιστηκε τη στιγμη που ο γερος σωριαστηκε κατω'.
Ξεκινησαν να βαδιζουν για το εσωτερικο του σπιτιου οταν ο πρωτος αντρας κοντοσταθηκε σαν να πιστευε οτι θα ξανακουγε οτι ειχε ακουσει αρχικα. Λιγα δευτερολεπτα μετα ακολουθουσε τον αλλο μεσα στο σπιτι.
==============================
Ηταν οφθαλμοφανεστατο πως ολη του η προσοχη ηταν στραμμενη στο τηλεφωνο. Καθε λεπτο που περναγε και δεν χτυπουσε ενοιωθε να τον εξοργιζει ακομα περισσοτερο. Ειχε κανει τρομερο κοπο, ειχε ξοδεψει πολλα χρηματα γι αυτο και τωρα που βρισκοταν ενα βημα πριν την ολοκληρωση του αυτο το διαβολεμενο τηλεφωνο δεν χτυπουσε. Εβαλε ενα Tyrconnell και το ηπιε μονορουφι. Την ωρα που αφηνε το ποτηρι στο μεγαλο εβενινο γραφειο χτυπησε το τηλεφωνο. Απο την βιασυνη του γκρεμισε το αδειο ποτηρι χωρις περαιτερω συνεπειες αφου το παχυ, πανακριβο περσικο χαλι δεν επετρεψε την θρυμματιση του.
Εκλεισε το τηλεφωνο και βυθιστηκε στην πανακριβη δερματινη πολυθρονα ενω ενα χαμογελο σταδιακα απλωνοταν σ' ολο του το προσωπο. Ολα εξελισσονταν οπως ακριβως τα ηθελε.
Ποιος ειπε πως τα λεφτα δεν ελυναν προβληματα ? Οταν προσλαμβανεις τον καλυτερο ειναι σιγουρο πως θα εχεις αποτελεσματα. Τωρα το μονο που ειχε να κανει ηταν να οργανωσει το υπολοιπο σχεδιο του, πραγμα διολου δυσκολο μιας και ολες σχεδον οι κινησεις ηταν ηδη αποτυπωμενες στο μυαλο του. Αυτο που δεν μπορουσε να καταφερει ηταν να κανει τον χρονο να κυλησει πιο γρηγορα. Θα επρεπε να περιμενει δυο βδομαδες.
==============================
-'Ειναι ολα ετοιμα' ? ρωτησε με αυστηρο υφος την οικονομο. 'Δεν πιστευω να εχεις ξεχασει κατι' συνεχισε κοιτωντας την ηλικιωμενη γυναικα βλοσυρα.
-'Τα παντα ειναι στην εντελεια κυριε' απαντησε με μισοσκυμμενο κεφαλι η γυναικα. -'Οι οδηγιες σας εχουν ακολουθηθει κατα γραμμα'.
-'Προσεξε γιατι αυριο ειναι η μεγαλη μερα' ειπε αυστηρα ο οικοδεσποτης. -'Αν συμβει το οποιοδηποτε λαθος θα παρετε ολοι ποδι απο δω μεσα, καταλαβες' ?
-'Απολυτα κυριε' ειπε η οικονομος. -'Με χρειαζεστε κατι αλλο' ?
-'Οχι, μπορεις να πηγαινεις' ηρθε η απαντηση. -'Α, μηπως ειδες την Νταιανα' ?
-'Νομιζω πως ειναι στον κηπο κυριε' ειπε η οικονομος και απομακρυνθηκε.
Περπατησε στην αντιθετη κατευθυνση απο την γυναικα και βγηκε στον κηπο. Ειδε την Νταιανα να μιλαει σε καποιους εργατες και την πλησιασε.
-'Ειμαστε ενταξει γι αυριο' ? ρωτησε.
Η κοπελα σηκωσε τα ματια της απο ενα ματσο χαρτια που κρατουσε και του απαντησε.
-'Μια χαρα, κανενα προβλημα. Τα παντα θα ειναι ετοιμα αυριο'.
==========================
Ειχε εμπιστοσυνη στη γραμματεα του. Πεντε χρονια τωρα δεν υπηρξε το παραμικρο που να μην ειχε φερει σε περας. Ηξερε πως οτι αναλαμβανε το ολοκληρωνε παντα επιτυχημενα.
-'Καταλαβαινεις ποσο σημαντικο ειναι για μενα αυτο' της ειπε. -'Γι αυτο θελω να μην παει τιποτα στραβα'.
-'Φυσικα και το καταλαβαινω' απαντησε η γραμματεας. 'Μα δεν υπαρχει λογος ν' ανησυχειτε'.
-'Δεν πιστευω ο Σων να εχει καταλαβει κατι' εκανε ανησυχος. 'Θελω να του κανω εκπληξη, το ξερεις. Αμα αντιληφθει τιποτα θα πανε ολα στραφι' συνεχισε.
-'Ουτε καν υποψιαζεται κατι, μην σας προβληματιζει αυτο. Αφηστε ολα σε μενα. Κοιταξτε τις δουλειες σας και εγω θα φροντισω για ολα' ειπε καθησυχαστικα η γραμματεας.
-'Ναι, εχω καποια πραγματα που πρεπει να τακτοποιησω' μουρμουρισε μεσα απο τα δοντια του. 'Θα πεταχτω μεχρι το γραφειο και σε μερικες ωρες θα επιστρεψω. Τι ωρα ερχεται απο το σχολειο ο Σων' ? ειπε καθως απομακρυνοταν.
-'Ο Νεντ, ο σωφερ, θα τον φερει σε τρεις ωρες περιπου. Θα εχουμε τελειωσει απο δω κι ετσι δεν θα του περασει καν απο το μυαλο το τι του ετοιμαζετε'.
-'Ωραια. Αν χρειαστεις η συμβει οτιδηποτε παρε με κατ' ευθειαν τηλεφωνο' ειπε.
============================
Το παρτυ γενεθλιων του Σων εκοβε πραγματικα την ανασα. Το εσωτερικο του μεγαλου σπιτιου καθως και ο κηπος ειχαν μετατραπει σ' εναν απεραντο παιδοτοπο οπου ο ιδιος και γυρω στα εκατον πενηντα ακομα παιδια, συμμαθητες και φιλοι του που ειχαν ερθει να του ευχηθουν δεν χορταιναν παιγνιδι. Στην μια μερια του κηπου ειχε στηθει μια ολοκληρη παιδικη χαρα οπου ουρες απο πιτσιρικια περιμεναν την σειρα τους για να παιξουν. Στην ακριβως απεναντι πλευρα ειχαν στηθει τρεις εξεδρες. Στην πρωτη, καθισμενα σε αναπαυτικες καρεκλες καποια παιδακια παρακολουθουσαν κουκλοθεατρο ενω στην δευτερη τρεις αντρες ντυμενοι κλοουν εκαναν οτι μπορουσαν για να ξεκαρδιζονται στα γελια οι μικροι θεατες. Η τριτη ηταν ακομα ερμητικα κλειστη μα ολοι ηξεραν πως κατι μεγαλο και τρανο θα συνεβαινε εκει καποια στιγμη.
Ενας τεραστιος μπουφες ειχε στηθει κατα μηκος του εξωτερικου τοιχου του σπιτιου οπου μικροι και μεγαλοι απολαμβαναν σαγηνευτικες λιχουδιες και παραμυθενια εδεσματα.
Εκατονταδες μπαλονια βρισκονταν παντου, κινουμενα μια αριστερα και μια δεξια αναλογα με την κατευθυνση που ειχε καθε φορα το ελαφρυ ανοιξιατικο αερακι.
Το μονο μερος που δεν εβλεπες πιτσιρικια να τρεχουν, να γελανε και να παιζουν ηταν ο δευτερος οροφος του σπιτιου, που ειχε ερμητικα κλειστες κι αυτες ακομα τις κουρτινες.
===========================
-'Ειναι εξω κυριε, περιμενει. Θελετε να του πω να περασει' ? ρωτησε ο ψηλος, γεροδεμενος τυπος με το κοστουμι.
Συνεχισε να ειναι προσηλωμενος στο θεαμα που αντικρυζε πισω απο τις κουρτινες. Τα ματια του δεν ξεκολλουσαν απο τον Σων που επαιζε με τα αλλα παιδια. Τον παρακολουθουσε που ετρεχε, γελαγε και ενα κυμα ικανοποιησης τον ειχε πλημμυρισει. Σηκωσε το δεξι του χερι χωρις να γυρισει κανοντας νοημα στον κουστουματο πως μπορουσε να τους φερει μεσα.
Δεν γυρισε ακομα κι οταν οι επισκεπτες του ειχαν μπει στο δωματιο. Συνεχιζε να παρακολουθει τον πιτσιρικα και στραφηκε προς τους δυο νεοφερμενους μονο οταν ο Σων ειχε χαθει απο το οπτικο του πεδιο. Τους εκανε νοημα να καθησουν στις δυο καρεκλες απο την αλλη μερια του γραφειου και αυτος θρονιαστηκε στην δικη του.
-'Δεν μπορειτε να φανταστειτε ποσο χαιρομαι που ειστε σημερα εδω' ειπε ενω ενα πλατυ χαμογελο ανθισε στο προσωπο του. 'Ειναι μεγαλη τιμη για μενα που δεχτηκατε την προσκληση μου' συνεχισε. 'Ποιος να το ελεγε πως καποτε θα βρισκομουν απεναντι απο τον Μεγα Φορτουνατο και θα συνομιλουσα μαζι του' ολοκληρωσε ενω το χαμογελο επεκταθηκε ακομα περισσοτερο.
========================
-'Να κατι που ειχα ν' ακουσω πανω απο τριαντα χρονια' εκανε ο ενας εκ των δυο συνομιλητων, ενας γερος γυρω στα 70, που φαινοταν να εχει δυσκολια ακομα και στην κινηση, στηριζομενος σχεδον αποκλειστικα στην βοηθεια της τριανταχρονης γυναικας που ηταν μονιμα στο πλαι του.
-'Οι περισσοτεροι, να μην πω ολοι, ουτε που θυμουνται αυτο το ονομα' εκανε ενω ενας αναστεναγμος βγηκε απο μεσα του. Θυμασαι Μαιρη' ? εκανε στην γυναικα που τον χαιδεψε απαλα στην πλατη. 'Απορω πως εσεις το γνωριζετε' ειπε απευθυνομενος στον αντρα στην απεναντι πλευρα του γραφειου. 'Δεν ειστε τοσο μεγαλος'.
-'Καποια πραγματα δεν ξεχνιουνται ποτε, πιστεψτε με' ηρθε η απαντηση. 'Με συγχωρειτε, ειστε τοση ωρα εδω και δεν σας εχω προσφερει κατι. Τι θα θελατε' ?
-'Να ειστε καλα' ειπε η γυναικα 'δεν χρειαζομαστε τιποτα. Αλλα θα θελαμε να ξερουμε προς τι αυτη η προσκληση. Θελω να πω, ο παππους μου εχει σταματησει πλεον οτι εκανε και ομολογω πως η επιμονη σας, καθως και το υπερογκο χρηματικο ποσο που προσφερετε, μας εκανε τεραστια εντυπωση. Τι ακριβως ζητατε απο μας' ?
-'Εχετε απολυτο δικιο' εκανε ο αντρας. 'Αφηστε με να σας πω μια ιστορια και θα καταλαβετε'.
========================
-'Πριν τριαντα πεντε χρονια περιπου, πιτσιρικας ακομα, ετυχε μαζι μ' εναν φιλο μου να δω μια παρασταση του παππου σας σε καποια πολη που τ' ονομα της πια δεν θυμαμαι. Αυτο που θυμαμαι ειναι πως εντυπωσιαστηκα τοσο που επεδιωξα να τον ξαναδω και τα καταφερα δυο φορες ακομα. Πιστευα, κι ακομα πιστευω πως ο παππους σας ηταν και ειναι ο μεγαλυτερος μαγος που εχω δει ποτε. Καποια στιγμη βεβαια η ζωη ακολουθωντας το δικο της μονοπατι μ' εκανε να τον χασω και εκτοτε δεν ειχα την δυνατοτητα να τον ξαναδω. Ομως, δεν σας κρυβω, πως η εικονα του μου ειχε μεινει βαθια χαραγμενη στο μυαλο. Ετσι, εστω και μετα απο τοσα χρονια, με την οικονομικη επιφανεια που διαθετω, εβαλα ανθρωπους μου να ψαξουν για τον παππου σας και να τον ξαναβρουν για μενα. Στην εποχη μας τα χρηματα κανουν θαυματα οπως ξερετε και χαρη σ' αυτα ενα ακομα θαυμα συνετελεσθη. Πειτε πως ηταν ενα παιδικο απωθημενο που ζητουσε με καποιον τροπο να γινει πραγματικοτητα, πειτε πως ηταν μια εμμονη που αρνιοταν πεισματικα να περασει στη ληθη, οπως και να το πειτε το γεγονος ειναι πως μετα απο αρκετο ψαξιμο βρισκεστε σημερα εδω, απεναντι μου'.
========================
-'Καταλαβαινω πως σας φαινεται περιεργο να σας προσφερω τοσα χρηματα για μια παρασταση, μετα απο τοσα χρονια. Μα ο λογος που το κανω κρυβει μερικες ακομα λεπτομερειες που θα πρεπει να μαθετε. Ενα απο τα πραγματα που οντως με ειχαν εντυπωσιασει τοτε ηταν το κολπο της εξαφανισης' ειπε ενω ταυτοχρονα εβαζε ενα ουισκι σ' ενα πανακριβο κρυσταλλινο ποτηρι. 'Το θυμαμαι σαν τωρα' συνεχισε 'που ο παππους σας καλυπτε μια κοπελα μ' ενα τεραστιο πανι και μολις το τραβουσε η κοπελα ειχε χαθει. Ηταν πραγματι εντυπωσιακο και στα δικα μου ματια τοτε φανταζε το σπουδαιοτερο κολπο που ειχα δει ποτε.
Θυμαμαι ακομα πως και τις τρεις φορες που ειχα δει το συγκεκριμενο κολπο εκανα οτι ηταν
ανθρωπινως δυνατον να τραβηξω την προσοχη του για να επιλεξει εμενα για την εξαφανιση. Ομως ποτε δεν τα καταφερα να ειμαι εγω απο τους τυχερους'.
-'Ηταν η μητερα μου η κοπελα που χρησιμοποιουσε ο παππους' εκανε η γυναικα.
-'Τωρα το ξερω, τοτε απλα νομιζα πως αδιαφορουσε για την υπαρξη μου' απαντησε ο αντρας.
'Ομως η επιμονη και η υπομονη στο τελος ανταμειβονται' συνεχισε. 'Και η δικη μου ανταμοιβη ειναι τωρα, εστω και μετα απο τοσα χρονια'.
=======================
-'Δεν φανταζομαι να υπονοειτε πως περιμενετε απο τον παππου μου να επαναλαβει ξανα εκεινο το κολπο' εκανε η κοπελα. 'Αυτο που ζητατε ειναι αδυνατον' εξανεστη η γυναικα.
Δεν προλαβε ν' απαντησει καθως ο γερος, με δυσκολια σηκωθηκε απο την καρεκλα και μιλησε.
-'Αυτο που στα ματια σου φανταζε σαν κολπο τοτε μαθε πως ηταν πραγματικοτητα. Δεν ηταν απλο τεχνασμα μα συνεβαινε στ' αληθεια. Αυτος ηταν και ο λογος που απο την μια το εκανα σπανια και απο την αλλη παντα χρησιμοποιουσα την κορη μου και οχι καποιον απο το κοινο γιατι ηταν ακρως επικινδυνο. Ομως απο τοτε εχουν περασει πολλα χρονια για να το ξανακανω και ακομα κι αν ηθελα δεν εχω πια την απαραιτητη δυναμη για να το κανω' ειπε.
-'Η καρδια του παππου μου ειναι αδυνατη' συμπληρωσε η κοπελα.'Η ενεργεια που απαιτειται για κατι τετοιο θα μπορουσε να τον σκοτωσει'.
-'Αν αυτο ηταν που μας θελατε' συνεχισε με σπασμενη φωνη ο γερος 'μπορειτε να κρατησετε τα χρηματα σας και να μας επιτρεψετε να φυγουμε'.
-'Φοβαμαι πως κατι τετοιο ειναι αδυνατον' ειπε ο αντρας. -'Υπαρχουν ακομα ενα δυο πραγματακια που πιστευω οτι μπορουν να σας αλλαξουν γνωμη'.
======================
-'Αυτα εδω τα χαρτια ειναι το υπολοιπο της υποθηκης που εχετε για το σπιτι που μενετε' ειπε πετωντας ενα ματσο χαρτια πανω στο τραπεζι. 'Πλεον χρωστατε σε μενα και οχι στην τραπεζα' συμπληρωσε και συνεχισε. 'Τα μονα εσοδα που εχετε ειναι απο την δουλεια της εγγονης σας και το αφεντικο της δουλευει για μενα. Μην ξεχνατε επισης πως σε δυο μηνες γινεται το δικαστηριο για την επιμελεια του παιδιου σας' ειπε κι εδειξε με το δαχτυλο την γυναικα 'και ο δικαστης τυχαινει να ειναι προσωπικος φιλος που ποτε δεν μου εχει αρνηθει χαρη. Με δυο λογια, η θα κανετε αυτο που πρεπει η θα διαπιστωσετε ποσο δυσκολο ειναι να επιβιωσετε με το απολυτο τιποτα. Η επιλογη ειναι δικη σας' ειπε ενω ενας τονος ηρεμης δυναμης χρωματισε τη φωνη του.
Για λιγα δευτερολεπτα ο γερος και η γυναικα κοιταχτηκαν.
-'Σας παρακαλω, ξανασκεφτειτε το' παρακαλεσε η γυναικα.
-'Ειναι τα γενεθλια του γιου μου σημερα' εκανε ο αντρας. -'Ειμαι αποφασισμενος να ειναι τα τελειοτερα γενεθλια που ειχε ποτε και αυτο θα συμβει μονο αν ο παππους σας κανει το κολπο της εξαφανισης, και μαλιστα εξαφανιζοντας εμενα. Περιμενω μια απαντηση τωρα'.
Ενα κουρασμενο νευμα με το κεφαλι ηταν αρκετο για να καταλαβει πως θα γινοταν το θελημα του.
=======================
Αυτο που λειτουργουσε τελεια ηταν η μνημη του. Θυμοταν την εκφραση του Σων οταν ανεβηκε στη σκηνη για το κολπο. Το στομα και τα ματια του ειχαν γουρλωσει εν οψη του θαυμαστου που θα συνεβαινε τις επομενες στιγμες. Θυμοταν ακομα ξεκαθαρα και τον αποηχο απο τα χειροκροτηματα του υπολοιπου κοινου που παρακολουθουσε. Απο τις αισθησεις του μονο η ακοη μπορουσε να τον βοηθησει. Ενοιωθε να πλεει σ' ενα παχυ, πυκνο σκοταδι, αδυνατωντας να δει οτιδηποτε, ενα σκοταδι που δεν μπορουσε ν' αγγιξει, να γευτει η να μυρισει. Του ηταν αδυνατον να προσανατολιστει η να καταλαβει που ηταν. Τοτε ακουσε τις φωνες. Μα ναι, ηταν ο Μπεν και ο Γκαρυ. Απο που ομως ερχονταν οι φωνες ? Ουρλιαξε με ολη του τη δυναμη περιμενοντας μιαν απαντηση. Ακουσε τις φωνες να ξεμακραινουν και φωναξε παλι.
Τιποτα. Εξακολουθουσε να νοιωθει πως αιωρουνταν μεσα σ' ενα συμπλεγμα σκιων.
Δεν μπορουσε να καταλαβει που ηταν και πως θα επεστρεφε. Απλα θα επρεπε να περιμενει απο τον γερο μαγο να τον επαναφερει απ' οπου τελος παντων τον ειχε στειλει.
Γυρισε αποτομα ενω ενα κυμα ανησυχιας τον πλημμυριζε. Δεν μπορουσε να δει τιποτα μα ενοιωσε το σκοταδι να κινειται απειλητικα εναντιον του για να τον καταπιει.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου