ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 34
Η Ηρωδιαδα προσπαθησε να τακτοποιησει βαση προτεραιοτητας τις σκεψεις που τις κατετρωγαν το μυαλο δημιουργωντας της ενα αισθημα εκνευρισμου. Οι επισκεπτες απο τη Ρωμη ειχαν εξαφανιστει απο το πρωι διχως να πουν μια κουβεντα, η Σαλωμη ηταν κι αυτη αφαντη και ο Ηρωδης διθυραμβουσε σχετικα με την αρτια οργανωμενη κι εκτελεσμενη χθεσινη φιεστα. Δυστυχως και οι δυο τους ηταν τοσο απορροφημενοι με τ' ανουσια προσωπικα τους ζητηματα που αδυνατουσαν ν' αντιληφθουν τι διακυβευοταν στην πραγματικοτητα.
Εβλεπε ξεκαθαρα πως ο μοναδικος τροπος για να φερει τα πραγματα στο μονοπατι της ηταν να προσεγγισει τον ξενο και να χρησιμοποιησει την δυναμη και την επιρροη του υπερ της.
Χαμογελασε σκεπτομενη πως δεν θα ηταν τελικα κατι το δυσκολο. Εξ' αλλου ηταν αντρας και οπως καθε αλλο αρσενικο θα ειχε κι αυτος το πασιγνωστο αδυνατο σημειο του.
Ισως απλα να χρειαζοταν να υπερβαλλει εαυτον οσον αφορα το διχτυ που θ' απλωνε για να τον παγιδεψει αλλα ειχε περασει καιρος απο την τελευταια φορα που ειχε μια τετοια προκληση και αυτο, περιεργως, της αρεσε ακομα περισσοτερο.
=======================
-'Ολα ενταξει' ? ρωτησε ο αντρας ξεπροβαλλοντας πισω απο μια πορτα αμεσως μετα την αποχωρηση του Ορατιου.
-'Μα ναι, φυσικα ναι' ηταν η απαντηση του Ποντιου Πιλατου με φωνη που ακουμπουσε στα ορια του διστακτικου και της απροθυμιας. 'Αυτη την στιγμη πρεπει να μαχεται για τη ζωη του, μια ζωη που δεν θα κρατησει για πολυ ακομα'.
-'Τελεια' εκανε ο αλλος τριβοντας τα χερια του απο ικανοποιηση. 'Μολις βγει απο τη μεση ο Φλαβιος Βρουτος ειναι η σειρα του επομενου. Ο Τιβεριος Ιουλιος Καισαρας Αυγουστος θα ειναι πολυ ευχαριστημενος αν ολα πανε οπως ακριβως διεταξε. Και φυσικα ξερεις πως δεν θα ξεχασει αυτους που τον βοηθησαν' συμπληρωσε κοιτωντας επιμονα τον Πιλατο.
-'Ναι, καταλαβαινω' ειπε ο επαρχος. 'Παρ' ολα αυτα θα ηθελα να ηξερα γιατι'....
-'Οσα λιγοτερα ξερεις τοσο το καλυτερο' τον διεκοψε ο αντρας. 'Φροντισε μονο οταν ολοκληρωθει το πρωτο μερος της επιχειρησης να μ' ενημερωσεις αμεσως. Και' προσθεσε ενω βαδιζε ηδη προς την εξοδο 'μην ξεχνας πως οποιαδηποτε αποτυχια θα εχει αμεσο αντικτυπο πανω σου'.
Ο Ποντιος Πιλατος περιοριστηκε στο να τον παρακολουθει αμιλητος να φευγει βιαστικα.
===========================
Ειχε φυγει οπως παντα νωρις αφου πρωτα σιγουρευτηκε πως δεν την ακολουθουσε κανενας. Το ηξερε πως η Ηρωδιαδα θα την εψαχνε μα αδιαφορουσε. Αυτη η ιστορια της ειχε γινει εμμονη ιδεα μ' εναν τετοιο τροπο που το αντικτυπο και οι συνεπειες που ενδεχομενως να επεσυραν δεν την απασχολουσαν καθολου. Απορουσε με τον εαυτο της, πως αφου ειχε την δυναμη ν' αψηφησει πατερα και μανα δεν μπορουσε να βρει το κουραγιο να κατεβει στο ποταμι. Εφευγε παντα αποφασισμενη πως θα το εκανε και τελικα μονιμα κατεληγε να παρακολουθει τα γεγονοτα απο το λοφακι ψηλα και ν' αποχωρει χωρις ν' αποκαλυπτεται.
Αλλη μια φορα, ωθουμενη απο σιγουρια και αποφασιστικοτητα ειχε φτασει στο ιδιο σημειο, κρυμμενη μεσα στις φυλλωσιες να προσπαθει να μαζεψει δυναμη για να επιχειρησει το αδιανοητο. Τοτε τον ειδε και η αποτομη κινηση του χεριου της που κρατουσε τα γκεμια του αλογου το εξαναγκασαν να χλιμιντρισει. Ο αρχικος φοβος πως ο ξενος την ειχε δει υποχωρησε και εξαφανιστηκε γρηγορα μα η απορια μεγαλωνε. Τι γυρευε αυτος εκει ? Γιατι μιλουσε με τον βαπτιστη ? Τι ελεγαν ? Ενοιωσε μια ανατριχιλα να ζωντανευει στη βαση της πλατης της και να εξαπλωνεται γοργα σ' ολο το μηκος και πλατος της.
=======================
Δεν ηταν ο πρωτος που ειχε ερθει και δεν τον απασχολουσε να βαπτιστει. Πολλοι αλλοι ειχαν περασει, μαλιστα δεν ηταν λιγοι εκεινοι που τον χλευαζαν, τον ειρωνευονταν, τον λοιδορουσαν. Ομως η διαφορα τους με τουτον εδω ηταν πως εκεινοι δεν εκρυβαν ποτε τις πραγματικες τους προθεσεις και εκαναν ξεκαθαρο τον λογο για τον οποιο εφταναν μεχρι τον Ιορδανη.
Αυτος ο περιεργος ομως ξενος με τ' αλλοκοτα ρουχα ηταν εντελως διαφορετικος.
Του ηταν αδυνατον να καταλαβει τον σκοπο της επισκεψης του. Αντιλαμβανοταν οτι καποιο απωτερο στοχο ειχε μα οσο κι αν προσπαθησε δεν καταφερε ουτε καν να τον υποψιαστει.
Ισως με την κουβεντα να εβγαζε καποια ακρη μα εκεινη ακριβως την στιγμη το σουσουρο που σηκωθηκε απο τους παρευρισκομενους του τραβηξε την προσοχη. Στραφηκε προς την κατευθυνση που εβλεπε και τους υπολοιπους να κοιτανε.
Του πηρε μερικα δευτερολεπτα μεχρι να συνειδητοποιησει τι ακριβως συνεβαινε και αυτοματως ξεχασε τον ξενο και ολα οσα ειχε προλαβει ν' αναρωτηθει μεχρι στιγμης.
==========================
Ο κυβος, καλα κρυμμενος μεσα απο τα ρουχα του στο υψος της καρδιας, εκανε τα παντα για να του πιστοποιησει πως αυτος ηταν ο επομενος στοχος του. Αναρωτηθηκε απορημενος.
Αυτος ? Ηταν ποτε δυνατον ? Ο προηγουμενος ηταν στρατηγος, προσωπικος σωματοφυλακας στρατηλατη. Ετουτος εδω τι ηταν ? Ηταν σιγουρος πως οχι μονο δεν ειχε ακουμπησει ποτε του σπαθι αλλα τον νικουσε ανετα με το ενα χερι. Με ποια λογικη αυτος ο ακακος ανθρωπος θα μπορουσε ποτε να κρυβει μεσα στο κεφαλι του ενα τμημα απο ενα τοσο σημαντικο μυστικο?
Ο υποκωφος ηχος απο αλογο που χλιμιντριζε του τραβηξε αστραπιαια την προσοχη και με την ακρη του ματιου του επιασε μια ανεπαισθητη κινηση στις φυλλωσιες στο λοφακι απο πανω του. Χρειαστηκε μερα δευτερολεπτα εντονης παρατηρησης για να σιγουρευτει για την ταυτοτητα του αγνωστου καβαλλαρη. Ωστε απο δω επεστρεφε και την προηγουμενη φορα που την ειχε δει να κρυβεται βιαστικα μεσα στο παλατι. Ομως τι δουλεια μπορει να ειχε η Σαλωμη στο συγκεκριμενο σημειο ηταν κατι που η διαισθηση του του ελεγε πως επρεπε να μαθει.
=======================
-'Δεν εχω κατι με κανεναν απο σας' ειπε ο Ορατιος. 'Ισως δεν ξερετε ποιος ειμαι μα πιστεψτε με, μολις σας πω θα καταλαβετε πως λαθος ανθρωπο αποφασισατε να ληστεψετε. Ακομα και τωρα μπορειτε να φυγετε διχως την παραμικρη συνεπεια'.
Ενα αυθορμητο χαχανο ακουστηκε απο την μερια καποιων απο τους αντρες απεναντι του. Οχι, δεν ηταν ληστεια, ειχε καταλαβει λαθος. Αυτοι εδω ειχαν ερθει μ' ενα και μοναδικο σκοπο, να του αφαιρεσουν τη ζωη. Μα δεν μπορουσε να καταλαβει το γιατι.
-'Μην ανησυχεις' ηρθε η επιβεβαιωση απο το στομα ενος 'και οταν ξεμπερδεψουμε μαζι σου τα χρηματα σου θα βρισκονται ακεραια πανω σου. Εξ' αλλου, ποσα χρηματα να προλαβες να παρεις μαζι αφου εφυγες κυνηγημενος απο τη Ρωμη μετα την δολοφονια του Λευκιου Αιλιου Σηιανου ? Και ποσα να σου εχουν μενει πια' ? συνεχισε ο ιδιος αντρας μ' ενα χαμογελο να λαμπει στο προσωπο του βλεποντας την απορια και την συγχυση που τα λογια του ειχαν δημιουργησει στο υποψηφιο θυμα του.
-'Το ζητημα ειναι αν θα μας ταλαιπωρησεις Ορατιε Φλαβιε Βρουτε' προσθεσε ενω το χαμογελο κερδιζε κι αλλο εδαφος στο προσωπο του.
========================
Ειδε ενα τσουρμο ανθρωπους χωμενους σχεδον μεχρι την μεση στο νερο του ποταμου να εχουν δημιουργησει ενα ημικυκλιο γυρω απο μια ομαδα αντρων που κατευθυνονταν προς το σημειο που χρησιμοποιουσε ο Ιωαννης οταν βαπτιζε. Απαντες φαινονταν ν' ακολουθουν εναν αντρα επικεφαλης ολου αυτου του οχλου που βαδιζε σταθερα προς το μερος του βαπτιστη. Του εκανε εντυπωση η συμπεριφορα του στοχου που του ειχε υποδειξει ο κυβος. Εμοιαζε σαν να υποδεχοταν τον σπουδαιοτερο ανθρωπο αυτου του κοσμου και φαινοταν να τα εχει χαμενα. Παρατηρησε πως οι δυο αντρες ειχαν μια ολιγολεπτη συνομιλια, με τον Ιωαννη ν' αντιδρα με σπασμωδικες χειρονομιες σε κατι που προφανως μολις του ειχε λεχθει. Οταν τελειωσε η συνομιλια, εμφανως αγχωμενος ο Ιωαννης, βαπτισε τον αντρα ενω το πληθος παρακολουθουσε με σκυμμενο το κεφαλι διχως ν' ακουγεται ο παραμικρος ψιθυρος. Εκεινη τη στιγμη ο ξενος καταλαβε πως ο κυβος δεν ειχε κανει λαθος. Δεν ηξερε ποιος ακριβως ηταν ο στοχος του μα αυτο που γνωριζε πια στα σιγουρα ηταν πως δεν επροκειτο για καποιον τυχαιο οπως ειχε πιστεψει στην αρχη.
=========================
Καταλαβε πως τα πραγματα ηταν πιο δυσκολα απ' οτι ειχε αρχικα φανταστει. Οποιοι και να ηταν αυτοι οι αντρες οι εντολες που ειχαν ηταν ξεκαθαρες σαν τα διαφανη, κρυσταλλινα νερα μιας ξεχασμενης πηγης σε καποιο υψιπεδο. Αν ηθελε να επιβιωσει επρεπε να οργανωσει στρατηγικη μεσα στα ελαχιστα δευτερολεπτα που απεμεναν μεχρι να επιτεθουν.
Εδιωξε την εικονα της Λαελια βιαια απο το μυαλο του και προσπαθησε να συγκεντωθει.
Περιπτωση να τους μεταπεισει δεν υπηρχε, η αποφασιστικοτητα ηταν σμιλεμενη στα τραχια χαρακτηριστικα τους. Προσεξε πως τεσσερεις απ' αυτους τοποθετηθηκαν στα ισαριθμα σοκακια που οδηγουσαν σ' αυτην την αθλια πλατεια, επιφορτισμενοι προφανως με την ευθυνη του να μην επιτρεψουν σε κανεναν να παραστει μαρτυρας μεχρι την ολοκληρωση της αποστολης τους.
Αυτο ισως ηταν και η μοναδικη ευκαιρια που του παρουσιαζοταν για να κερδισει οσο το δυνατον περισσοτερο χρονο μπορουσε ελπιζοντας πως ισως εμφανιζοταν καποια βοηθεια απο το πουθενα. Ενα σχεδιο σχηματιστηκε γοργα στο μυαλο του και αποφασισε να το θεσει σ' εφαρμογη αμεσα.
=======================
Επιασε τις ταυτοχρονες κινησεις και διστασε στιγμιαια ως προς το τι θα εκανε. Την ιδια στιγμη που προσεξε τον φρεσκοβαπτισμενο αντρα να ερχεται προς το μερος του αντεληφθη πως ο κατασκοπος που κρυβοταν στις φυλλωσιες του λοφου, η Σαλωμη, κινηθηκε σαν την σκια για να φυγει. Αν καθυστερουσε εκει δεν θα προλαβαινε να την φτασει πριν εξαφανιστει και παλι μεσα στο παλατι. Ετσι δεν θα ειχε καμια αποδειξη πως ειχε υπαρξει ποτε εκει και θα ηταν αδυνατον να εκμαιευσει τον λογο για τον οποιο το εκανε. Αν ομως ετρεχε ξοπισω της ισως να μην ειχε μια δευτερη ευκαιρια να βρεθει ξανα προσωπο με προσωπο με τον ανθρωπο που ειχε κατορθωσει ν' αναστατωσει μια ολοκληρη αυτοκρατορια. Επιπλεον θα ειχε πλεον μια δικη του, προσωπικη αποψη για το τι ακριβως πρεσβευε και δεν θα χρειαζοταν να στηριζεται στις γνωμες και τις αποψεις των αλλων. Γυρισε την πλατη στο λοφο που παρειχε ακομα την καλυψη του στην Σαλωμη και παρεμεινε ακινητος περιμενοντας τον προφητη να ερθει. Προσεξε πως ολοι οι αλλοι, αυτοι που εμοιαζαν να ανηκουν στην ομαδα του, το πληθος αλλα και ο βαπτιστης τον παρακολουθουσαν καθως πλησιαζε. Τα λιγα μετρα που τους χωριζαν καλυφθηκαν γρηγορα.
=========================
Αυτο που θα τον βοηθουσε ηταν η αλαζονεια και η σιγουρια τους πως ηταν ευκολος στοχος. Ηταν ξεκαθαρο πως αυτη η σιγουρια πηγαζε απο το αριθμητικο πλεονεκτημα που ειχαν. Οκτω εναντιον ενος. Απο τις ευκολες δουλειες που ισως ειχαν αναλαβει ποτε. Αντι να ορμησουν ολοι μαζι και να τον εκτελεσουν, οι εντολες που ειχε μαλλον δωσει ο αρχηγος τους ηταν οι τεσσερεις να φρουρουν, τρεις θ' αναλαμβαναν την εξοντωση του κι αυτος θα παρακολουθουσε.
Ηταν σιγουρος πως η περηφανεια τους θα τους θολωνε την κριση και ενα μισοκρυμμενο χαμογελο εμφανιστηκε και χαθηκε ταυτοχρονα βλεποντας τον ενα απ' αυτους να κανει κινηση εναντιον του. Δεν μπορουσε να ζητησει κατι καλυτερο.
Το μονο που ειχε να κανει ηταν να προσποιηθει αδυναμια, να ροκανισει τον χρονο παλευοντας με τον ενα μονο και καποια στιγμη να τον σκοτωνε ελπιζοντας πως και η επομενη επιθεση θα γινοταν ενας προς εναν. Αν αλλαζαν γνωμη και επιτιθονταν ολοι μαζι ηξερε πως ηταν νεκρος.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 34
Η Ηρωδιαδα προσπαθησε να τακτοποιησει βαση προτεραιοτητας τις σκεψεις που τις κατετρωγαν το μυαλο δημιουργωντας της ενα αισθημα εκνευρισμου. Οι επισκεπτες απο τη Ρωμη ειχαν εξαφανιστει απο το πρωι διχως να πουν μια κουβεντα, η Σαλωμη ηταν κι αυτη αφαντη και ο Ηρωδης διθυραμβουσε σχετικα με την αρτια οργανωμενη κι εκτελεσμενη χθεσινη φιεστα. Δυστυχως και οι δυο τους ηταν τοσο απορροφημενοι με τ' ανουσια προσωπικα τους ζητηματα που αδυνατουσαν ν' αντιληφθουν τι διακυβευοταν στην πραγματικοτητα.
Εβλεπε ξεκαθαρα πως ο μοναδικος τροπος για να φερει τα πραγματα στο μονοπατι της ηταν να προσεγγισει τον ξενο και να χρησιμοποιησει την δυναμη και την επιρροη του υπερ της.
Χαμογελασε σκεπτομενη πως δεν θα ηταν τελικα κατι το δυσκολο. Εξ' αλλου ηταν αντρας και οπως καθε αλλο αρσενικο θα ειχε κι αυτος το πασιγνωστο αδυνατο σημειο του.
Ισως απλα να χρειαζοταν να υπερβαλλει εαυτον οσον αφορα το διχτυ που θ' απλωνε για να τον παγιδεψει αλλα ειχε περασει καιρος απο την τελευταια φορα που ειχε μια τετοια προκληση και αυτο, περιεργως, της αρεσε ακομα περισσοτερο.
=======================
-'Ολα ενταξει' ? ρωτησε ο αντρας ξεπροβαλλοντας πισω απο μια πορτα αμεσως μετα την αποχωρηση του Ορατιου.
-'Μα ναι, φυσικα ναι' ηταν η απαντηση του Ποντιου Πιλατου με φωνη που ακουμπουσε στα ορια του διστακτικου και της απροθυμιας. 'Αυτη την στιγμη πρεπει να μαχεται για τη ζωη του, μια ζωη που δεν θα κρατησει για πολυ ακομα'.
-'Τελεια' εκανε ο αλλος τριβοντας τα χερια του απο ικανοποιηση. 'Μολις βγει απο τη μεση ο Φλαβιος Βρουτος ειναι η σειρα του επομενου. Ο Τιβεριος Ιουλιος Καισαρας Αυγουστος θα ειναι πολυ ευχαριστημενος αν ολα πανε οπως ακριβως διεταξε. Και φυσικα ξερεις πως δεν θα ξεχασει αυτους που τον βοηθησαν' συμπληρωσε κοιτωντας επιμονα τον Πιλατο.
-'Ναι, καταλαβαινω' ειπε ο επαρχος. 'Παρ' ολα αυτα θα ηθελα να ηξερα γιατι'....
-'Οσα λιγοτερα ξερεις τοσο το καλυτερο' τον διεκοψε ο αντρας. 'Φροντισε μονο οταν ολοκληρωθει το πρωτο μερος της επιχειρησης να μ' ενημερωσεις αμεσως. Και' προσθεσε ενω βαδιζε ηδη προς την εξοδο 'μην ξεχνας πως οποιαδηποτε αποτυχια θα εχει αμεσο αντικτυπο πανω σου'.
Ο Ποντιος Πιλατος περιοριστηκε στο να τον παρακολουθει αμιλητος να φευγει βιαστικα.
===========================
Ειχε φυγει οπως παντα νωρις αφου πρωτα σιγουρευτηκε πως δεν την ακολουθουσε κανενας. Το ηξερε πως η Ηρωδιαδα θα την εψαχνε μα αδιαφορουσε. Αυτη η ιστορια της ειχε γινει εμμονη ιδεα μ' εναν τετοιο τροπο που το αντικτυπο και οι συνεπειες που ενδεχομενως να επεσυραν δεν την απασχολουσαν καθολου. Απορουσε με τον εαυτο της, πως αφου ειχε την δυναμη ν' αψηφησει πατερα και μανα δεν μπορουσε να βρει το κουραγιο να κατεβει στο ποταμι. Εφευγε παντα αποφασισμενη πως θα το εκανε και τελικα μονιμα κατεληγε να παρακολουθει τα γεγονοτα απο το λοφακι ψηλα και ν' αποχωρει χωρις ν' αποκαλυπτεται.
Αλλη μια φορα, ωθουμενη απο σιγουρια και αποφασιστικοτητα ειχε φτασει στο ιδιο σημειο, κρυμμενη μεσα στις φυλλωσιες να προσπαθει να μαζεψει δυναμη για να επιχειρησει το αδιανοητο. Τοτε τον ειδε και η αποτομη κινηση του χεριου της που κρατουσε τα γκεμια του αλογου το εξαναγκασαν να χλιμιντρισει. Ο αρχικος φοβος πως ο ξενος την ειχε δει υποχωρησε και εξαφανιστηκε γρηγορα μα η απορια μεγαλωνε. Τι γυρευε αυτος εκει ? Γιατι μιλουσε με τον βαπτιστη ? Τι ελεγαν ? Ενοιωσε μια ανατριχιλα να ζωντανευει στη βαση της πλατης της και να εξαπλωνεται γοργα σ' ολο το μηκος και πλατος της.
=======================
Δεν ηταν ο πρωτος που ειχε ερθει και δεν τον απασχολουσε να βαπτιστει. Πολλοι αλλοι ειχαν περασει, μαλιστα δεν ηταν λιγοι εκεινοι που τον χλευαζαν, τον ειρωνευονταν, τον λοιδορουσαν. Ομως η διαφορα τους με τουτον εδω ηταν πως εκεινοι δεν εκρυβαν ποτε τις πραγματικες τους προθεσεις και εκαναν ξεκαθαρο τον λογο για τον οποιο εφταναν μεχρι τον Ιορδανη.
Αυτος ο περιεργος ομως ξενος με τ' αλλοκοτα ρουχα ηταν εντελως διαφορετικος.
Του ηταν αδυνατον να καταλαβει τον σκοπο της επισκεψης του. Αντιλαμβανοταν οτι καποιο απωτερο στοχο ειχε μα οσο κι αν προσπαθησε δεν καταφερε ουτε καν να τον υποψιαστει.
Ισως με την κουβεντα να εβγαζε καποια ακρη μα εκεινη ακριβως την στιγμη το σουσουρο που σηκωθηκε απο τους παρευρισκομενους του τραβηξε την προσοχη. Στραφηκε προς την κατευθυνση που εβλεπε και τους υπολοιπους να κοιτανε.
Του πηρε μερικα δευτερολεπτα μεχρι να συνειδητοποιησει τι ακριβως συνεβαινε και αυτοματως ξεχασε τον ξενο και ολα οσα ειχε προλαβει ν' αναρωτηθει μεχρι στιγμης.
==========================
Ο κυβος, καλα κρυμμενος μεσα απο τα ρουχα του στο υψος της καρδιας, εκανε τα παντα για να του πιστοποιησει πως αυτος ηταν ο επομενος στοχος του. Αναρωτηθηκε απορημενος.
Αυτος ? Ηταν ποτε δυνατον ? Ο προηγουμενος ηταν στρατηγος, προσωπικος σωματοφυλακας στρατηλατη. Ετουτος εδω τι ηταν ? Ηταν σιγουρος πως οχι μονο δεν ειχε ακουμπησει ποτε του σπαθι αλλα τον νικουσε ανετα με το ενα χερι. Με ποια λογικη αυτος ο ακακος ανθρωπος θα μπορουσε ποτε να κρυβει μεσα στο κεφαλι του ενα τμημα απο ενα τοσο σημαντικο μυστικο?
Ο υποκωφος ηχος απο αλογο που χλιμιντριζε του τραβηξε αστραπιαια την προσοχη και με την ακρη του ματιου του επιασε μια ανεπαισθητη κινηση στις φυλλωσιες στο λοφακι απο πανω του. Χρειαστηκε μερα δευτερολεπτα εντονης παρατηρησης για να σιγουρευτει για την ταυτοτητα του αγνωστου καβαλλαρη. Ωστε απο δω επεστρεφε και την προηγουμενη φορα που την ειχε δει να κρυβεται βιαστικα μεσα στο παλατι. Ομως τι δουλεια μπορει να ειχε η Σαλωμη στο συγκεκριμενο σημειο ηταν κατι που η διαισθηση του του ελεγε πως επρεπε να μαθει.
=======================
-'Δεν εχω κατι με κανεναν απο σας' ειπε ο Ορατιος. 'Ισως δεν ξερετε ποιος ειμαι μα πιστεψτε με, μολις σας πω θα καταλαβετε πως λαθος ανθρωπο αποφασισατε να ληστεψετε. Ακομα και τωρα μπορειτε να φυγετε διχως την παραμικρη συνεπεια'.
Ενα αυθορμητο χαχανο ακουστηκε απο την μερια καποιων απο τους αντρες απεναντι του. Οχι, δεν ηταν ληστεια, ειχε καταλαβει λαθος. Αυτοι εδω ειχαν ερθει μ' ενα και μοναδικο σκοπο, να του αφαιρεσουν τη ζωη. Μα δεν μπορουσε να καταλαβει το γιατι.
-'Μην ανησυχεις' ηρθε η επιβεβαιωση απο το στομα ενος 'και οταν ξεμπερδεψουμε μαζι σου τα χρηματα σου θα βρισκονται ακεραια πανω σου. Εξ' αλλου, ποσα χρηματα να προλαβες να παρεις μαζι αφου εφυγες κυνηγημενος απο τη Ρωμη μετα την δολοφονια του Λευκιου Αιλιου Σηιανου ? Και ποσα να σου εχουν μενει πια' ? συνεχισε ο ιδιος αντρας μ' ενα χαμογελο να λαμπει στο προσωπο του βλεποντας την απορια και την συγχυση που τα λογια του ειχαν δημιουργησει στο υποψηφιο θυμα του.
-'Το ζητημα ειναι αν θα μας ταλαιπωρησεις Ορατιε Φλαβιε Βρουτε' προσθεσε ενω το χαμογελο κερδιζε κι αλλο εδαφος στο προσωπο του.
========================
Ειδε ενα τσουρμο ανθρωπους χωμενους σχεδον μεχρι την μεση στο νερο του ποταμου να εχουν δημιουργησει ενα ημικυκλιο γυρω απο μια ομαδα αντρων που κατευθυνονταν προς το σημειο που χρησιμοποιουσε ο Ιωαννης οταν βαπτιζε. Απαντες φαινονταν ν' ακολουθουν εναν αντρα επικεφαλης ολου αυτου του οχλου που βαδιζε σταθερα προς το μερος του βαπτιστη. Του εκανε εντυπωση η συμπεριφορα του στοχου που του ειχε υποδειξει ο κυβος. Εμοιαζε σαν να υποδεχοταν τον σπουδαιοτερο ανθρωπο αυτου του κοσμου και φαινοταν να τα εχει χαμενα. Παρατηρησε πως οι δυο αντρες ειχαν μια ολιγολεπτη συνομιλια, με τον Ιωαννη ν' αντιδρα με σπασμωδικες χειρονομιες σε κατι που προφανως μολις του ειχε λεχθει. Οταν τελειωσε η συνομιλια, εμφανως αγχωμενος ο Ιωαννης, βαπτισε τον αντρα ενω το πληθος παρακολουθουσε με σκυμμενο το κεφαλι διχως ν' ακουγεται ο παραμικρος ψιθυρος. Εκεινη τη στιγμη ο ξενος καταλαβε πως ο κυβος δεν ειχε κανει λαθος. Δεν ηξερε ποιος ακριβως ηταν ο στοχος του μα αυτο που γνωριζε πια στα σιγουρα ηταν πως δεν επροκειτο για καποιον τυχαιο οπως ειχε πιστεψει στην αρχη.
=========================
Καταλαβε πως τα πραγματα ηταν πιο δυσκολα απ' οτι ειχε αρχικα φανταστει. Οποιοι και να ηταν αυτοι οι αντρες οι εντολες που ειχαν ηταν ξεκαθαρες σαν τα διαφανη, κρυσταλλινα νερα μιας ξεχασμενης πηγης σε καποιο υψιπεδο. Αν ηθελε να επιβιωσει επρεπε να οργανωσει στρατηγικη μεσα στα ελαχιστα δευτερολεπτα που απεμεναν μεχρι να επιτεθουν.
Εδιωξε την εικονα της Λαελια βιαια απο το μυαλο του και προσπαθησε να συγκεντωθει.
Περιπτωση να τους μεταπεισει δεν υπηρχε, η αποφασιστικοτητα ηταν σμιλεμενη στα τραχια χαρακτηριστικα τους. Προσεξε πως τεσσερεις απ' αυτους τοποθετηθηκαν στα ισαριθμα σοκακια που οδηγουσαν σ' αυτην την αθλια πλατεια, επιφορτισμενοι προφανως με την ευθυνη του να μην επιτρεψουν σε κανεναν να παραστει μαρτυρας μεχρι την ολοκληρωση της αποστολης τους.
Αυτο ισως ηταν και η μοναδικη ευκαιρια που του παρουσιαζοταν για να κερδισει οσο το δυνατον περισσοτερο χρονο μπορουσε ελπιζοντας πως ισως εμφανιζοταν καποια βοηθεια απο το πουθενα. Ενα σχεδιο σχηματιστηκε γοργα στο μυαλο του και αποφασισε να το θεσει σ' εφαρμογη αμεσα.
=======================
Επιασε τις ταυτοχρονες κινησεις και διστασε στιγμιαια ως προς το τι θα εκανε. Την ιδια στιγμη που προσεξε τον φρεσκοβαπτισμενο αντρα να ερχεται προς το μερος του αντεληφθη πως ο κατασκοπος που κρυβοταν στις φυλλωσιες του λοφου, η Σαλωμη, κινηθηκε σαν την σκια για να φυγει. Αν καθυστερουσε εκει δεν θα προλαβαινε να την φτασει πριν εξαφανιστει και παλι μεσα στο παλατι. Ετσι δεν θα ειχε καμια αποδειξη πως ειχε υπαρξει ποτε εκει και θα ηταν αδυνατον να εκμαιευσει τον λογο για τον οποιο το εκανε. Αν ομως ετρεχε ξοπισω της ισως να μην ειχε μια δευτερη ευκαιρια να βρεθει ξανα προσωπο με προσωπο με τον ανθρωπο που ειχε κατορθωσει ν' αναστατωσει μια ολοκληρη αυτοκρατορια. Επιπλεον θα ειχε πλεον μια δικη του, προσωπικη αποψη για το τι ακριβως πρεσβευε και δεν θα χρειαζοταν να στηριζεται στις γνωμες και τις αποψεις των αλλων. Γυρισε την πλατη στο λοφο που παρειχε ακομα την καλυψη του στην Σαλωμη και παρεμεινε ακινητος περιμενοντας τον προφητη να ερθει. Προσεξε πως ολοι οι αλλοι, αυτοι που εμοιαζαν να ανηκουν στην ομαδα του, το πληθος αλλα και ο βαπτιστης τον παρακολουθουσαν καθως πλησιαζε. Τα λιγα μετρα που τους χωριζαν καλυφθηκαν γρηγορα.
=========================
Αυτο που θα τον βοηθουσε ηταν η αλαζονεια και η σιγουρια τους πως ηταν ευκολος στοχος. Ηταν ξεκαθαρο πως αυτη η σιγουρια πηγαζε απο το αριθμητικο πλεονεκτημα που ειχαν. Οκτω εναντιον ενος. Απο τις ευκολες δουλειες που ισως ειχαν αναλαβει ποτε. Αντι να ορμησουν ολοι μαζι και να τον εκτελεσουν, οι εντολες που ειχε μαλλον δωσει ο αρχηγος τους ηταν οι τεσσερεις να φρουρουν, τρεις θ' αναλαμβαναν την εξοντωση του κι αυτος θα παρακολουθουσε.
Ηταν σιγουρος πως η περηφανεια τους θα τους θολωνε την κριση και ενα μισοκρυμμενο χαμογελο εμφανιστηκε και χαθηκε ταυτοχρονα βλεποντας τον ενα απ' αυτους να κανει κινηση εναντιον του. Δεν μπορουσε να ζητησει κατι καλυτερο.
Το μονο που ειχε να κανει ηταν να προσποιηθει αδυναμια, να ροκανισει τον χρονο παλευοντας με τον ενα μονο και καποια στιγμη να τον σκοτωνε ελπιζοντας πως και η επομενη επιθεση θα γινοταν ενας προς εναν. Αν αλλαζαν γνωμη και επιτιθονταν ολοι μαζι ηξερε πως ηταν νεκρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου