ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 49
-'Ελπιζω η αναμενομενη επισκεψη μου να μην απογοητευσε' εκανε ο ξενος. 'Βεβαια δεν ξερω τι ακριβως περιμενετε απο μενα οποτε θα μου επιτρεψεις να ειμαι λιγο συγκρατημενος' συνεχισε.
-'Φανταστηκα πως θα ρωτουσες πως γνωριζαμε οτι θα ερχοσουνα' επανηλθε η Φιεννα 'αλλα βλεπω πως δεν σ' ενδιαφερει καθολου'.
-'Ειχα μια υποψια, απλα τωρα επιβεβαιωθηκε σχεδον απολυτα' ειπε ο ξενος. 'Αλλα ας τ' αφησουμε αυτα' προσθεσε ενω ο τονος της φωνης του προδιδε την μεγαλη ανεση που ενοιωθε. 'Εσυ θα μου λυσεις καποιες λιγοστες αποριες που εχω ακομα η ξοδευω αδικα το χρονο μου' ?
-'Προσεχε πως μιλας στην Φιεννα' πεταχτηκε ο αντρας που ειχε κουλουριαστει στα ποδια της. 'Γλωσσες σαν την δικη σου'....
Μια αποτομη κινηση με το δεξι της ποδι ηταν αρκετη για να τον στειλει λιγα μετρα πιο περα. Ο αντρας ετριψε το στερνο του προσπαθωντας ν' απαλυνει τον πονο που ειχε βιωσει απο την κλωτσια που δεχτηκε και μαζευτηκε σε μια γωνια μολις μιλησε η Φιεννα.
===========================
-'Μην τολμησεις ν' ανοιξεις το στομα σου ξανα Ιμον οταν ειμαι εγω μπροστα' ειπε με φωνη που ξεχειλιζε απο απειλη 'γιατι θα ζηλεψεις την μοιρα των σκυλιων του χωριου. Οσο για σενα' συνεχισε απευθυνομενη στον ξενο που παρακολουθουσε αταραχος την σκηνη 'εχουν περασει απο δω κι αλλοι, περισσοτερο αυθαδεις και προκλητικοι, αλλα κανεις δεν ειναι παρων για να καυχηθει πως το εκανε. Στην θεση σου θα ημουνα πολυ προσεκτικη στο τι και πως το λεω'.
-'Δεν εισαι ομως και ουτε θα βρεθεις ποτε' συνεχισε στον ιδιο τονο ο ξενος. 'Κι ακομα δεν εχεις απαντησει στην ερωτηση μου'.
Αν οι κεραυνοι που πεταγονταν απο τα ματια της Φιεννα ηταν πραγματικοι ο ξενος θα ηταν απλα ενα κουφαρι σωριασμενο μπροστα της. Ομως οι ευχες, οι επιθυμιες και οι καταρες ποτε δεν σκοτωσαν κανενα κι ετσι ο προκλητικος ξενος εξακολουθουσε να στεκεται μπροστα της περιπαιζοντας την με αυτο το υπεροπτικο υφος.
-'Εσεις οι τρεις' ειπε απευθυνομενη στους αντρες που ειχαν ερθει μαζι με τον ξενο 'να τον πατε στην Κλοντα. Εκει θα δουμε αν εξακολουθεις να εισαι τοσο ανετος' ειπε στρεφομενη στον ξενο.
===================================
Ειχε κερδισει ενα γυρο, ισως τον σημαντικοτερο, τον πρωτο. Το υφος και η ανεση του τους ειχαν αιφνιδιασει μα τωρα ολοι θα ηταν προειδοποιημενοι. Αναρωτηθηκε ποια να ηταν αυτη η Κλοντα και τι ρολο επαιζε μα αυτο ηταν κατι που θα το μαθαινε συντομα.
Ειχαν αφησει πισω το Φρεττον και βρισκονταν στην αρχη ενος πυκνοφυτου δασους. Οι αντρες που οδηγουσαν ειχαν κανει σιγουρα πολλες φορες αυτη τη διαδρομη, ακολουθωντας μικρα, σχεδον αορατα μονοπατια που ακομα κι ενα εξασκημενο ματι δυσκολα θα διεκρινε.
Βγηκαν αποτομα στο ξεφωτο, ενα ξεφωτο σε σχημα τεραστιου κυκλου μ' ενα και μοναδικο κτισμα ακριβως στο κεντρο του. Σταματησε για ελαχιστα δευτερολεπτα προσπαθωντας να το περιεργαστει. Ηξερε τι εβλεπε, ηξερε τι ηταν. Αυτο που δεν γνωριζε ηταν το τι θα συναντουσε μεσα. Η σκεψη του εφερε μια ανατριχιλα που βρισκοντας προσφορο εδαφος και παντελη ελλειψη εμποδιων διετρεξε την πλατη του απο πανω μεχρι κατω και απλα εξαφανιστηκε αφου ειχε κανει εκδηλη την παρουσια της. Ξεπεζεψε εξω απο την πορτα του ναου.
===============================
Το εσωτερικο του ναου ηταν το ιδιο λιτο και απεριττο οπως και το εξωτερικο του. Ενας μεγαλος διαδρομος, με αλλους καθετους αριστερα και δεξια, οδηγουσε στο μεσον του ναου, εκει που δεσποζε ενα μεγαλο αγαλμα. Εμεινε παγωμενος. Μπορει να ειχαν περασει εκατονταδες χρονια απο τοτε αλλα ποτε δεν ειχε ξεχασει επτα συγκεκριμενα αγαλματα που ειχε δει καποτε.
Επτα αγαλματα που ηταν σιωπηλοι μαρτυρες οταν το φιδι του παρεδιδε τον κυβο και ξεκινουσε την αποστολη του απο την καταραμενη ερημο Ινζεμ. Υπηρχαν μικροδιαφορες με το αγαλμα που απεναντι του εστεκε τωρα αλλα ηξερε πως ηταν ακριβως το ιδιο. Τωρα πια ηταν σιγουρος για το τι συνεβαινε μα θα ορκιζοταν στην ψυχη του πως θα ηθελε τα πραγματα να ηταν διαφορετικα. Αποτραβηξε τα ματια του απο το αγαλμα και εψαξε τριγυρω τους τρεις αντρες.
Ειχαν εξαφανιστει οση ωρα ο ιδιος ειχε την προσοχη του στραμμενη αλλου.
-'Θαυμαζεις το αγαλμα της θεας' ακουστηκε στην παγερη σιωπη μια φωνη που τον εκανε ν' αναπηδησει. 'Και πολυ καλα κανεις, αν θελεις τη γνωμη μου' συνεχισε η φωνη.
=============================
-'Ειμαι η Κλοντα' εξακολουθησε η φωνη 'ταπεινη ορκισμενη δουλα και παντοτινη ιερεια της θεας. Εσυ εισαι αυτος για τον οποιο μας προειδοποιησε η θεα πως θα ερθει. Η θεα δεν κανει ποτε λαθος, δεν εκανε ουτε και τωρα. Καλοσωρισες' εκλεισε την κουβεντα της.
Στραφηκε αργα πισω του και ειδε μια πανεμορφη κοπελα ντυμενη μ' ενα καταμαυρο φορεμα που εσερνε πισω της πανω στο πατωμα του ναου. Το φορεμα αφηνε ελαχιστα στη φαντασια λες και ειχε δημιουργηθει για να καλυπτει μονο οτι ηταν απαραιτητο.
Ενα πλατυ, βαθυ σκισιμο ξεκιναγε απο το λαιμο και κατεληγε λιγο πανω απο την ηβη ενω αντιστοιχα δυο ακομα σκισιματα, αριστερα και δεξια κατα μηκος των μηρων αφηναν τα τελεια, μακρια ποδια της σχεδον εκτεθειμενα σε κοινη θεα. Την στιγμη που περασε απο μπροστα του ειχε την δυνατοτητα να διαπιστωσει πως η λεια, ολοκαθαρη πλατη της ηταν κι αυτη γυμνη, βορα σε απληστα και αχορταγα ματια.
Ετοιμαστηκε να πει κατι μα δεν προλαβε.
===================================
Τρεις ακομα αιθεριες υπαρξεις, ντυμενες πανομοιοτυπα, εμφανιστηκαν απο το πουθενα και πλαισιωσαν την Κλοντα που ειχε παει και σταθει διπλα στο αγαλμα της θεας.
-'Η Εντα, η Ντερμπνταλ και η Μπρονα' ειπε. 'Πιστες θεραπαινιδες της θεας, εχουν αφιερωσει τη ζωη τους στην υπηρεσια της κι εχουν ανταμοιφθει καταλληλα. Θα κανεις αραγε και συ το ιδιο η προτιθεσαι να νοιωσεις την οργη και τo μενος της απολυτης βασιλισσας' ?
Ο ξενος χαμογελασε. -'Δεν υπηρετω κανενα παρα μονο την αποστολη μου' ειπε. -'Ακομα κι αυτην ομως εγω την ελεγχω και την οριζω κατα το δοκουν. Ξερω για ποιο λογο βρισκομαι εδω, ξερω τι περιμενει απο μενα αυτη που σας εξουσιαζει μα αυτο θα πρεπει να μου το πει η ιδια καταπροσωπο. Δεν προκειται να συναλλαγω με τα σκυλακια της κυρας σας παρα μονο μ' αυτην.
-'Προκαλεις τη θεα' ? εκανε αποτροπιασμενη η Εντα. 'Εισαι πραγματι ανοητος'.
-'Γι αυτην σου την αυθαδεια θα τιμωρηθεις παραδειγματικα' προσθεσε η Ντερμπνταλ.
-'Κανεις δεν αψηφα τη θεα' συμπληρωσε η Μπρονα 'ουτε ακομα κι εσυ'.
===============================
-'Οπως ειπα και πριν αυτο που θελει η αφεντρα σας θα πρεπει να μου το γνωστοποιησει αυτοπροσωπως' εκανε ο ξενος αδιαφορωντας για τα σχολια που μολις ειχαν ακουστει.
Οι τρεις γυναικες τον κοιταζαν σαν εχιδνες που απλα περιμεναν την εντολη για να ορμησουν και να κατασπαραξουν το θυμα τους. Αυτη η εντολη δεν ηρθε ποτε.
-'Συντομα θα ενημερωθεις για τις προθεσεις της θεας. Αν θελεις μπορεις να παραμεινεις εδω. Οι εντολες που εχουμε ειναι να σε περιποιηθουμε και να σε φροντισουμε με οποιο τροπο επιλεξεις' ειπε η Κλοντα. 'Οι ζωες μας ανηκουν στη θεα και οι επιθυμιες της ειναι αυτο για το οποιο υπαρχουμε. Η αποφαση ειναι δικη σου'.
Ο ξενος κοιταξε τις τεσσερις γυναικες και για μια στιγμη φανταστηκε τον εαυτο του αναμεσα τους. Αναστεναξε και η φωνη του βγηκε ελαφρα αλλοιωμενη.
-'Θα βρισκομαι στο Φρεττον για λιγο. Ενημερωστε με για τις προθεσεις της κυρας σας' ειπε και διχως αλλη κουβεντα γυρισε την πλατη του και βγηκε απο το ναο.
==============================
Ηξερε πολυ καλα πως εξωθουσε τα πραγματα στα ακρα μα δεν ειχε αλλη επιλογη. Αν οι υποψιες του ηταν σωστες και ειχε βρεθει εκει λογω καποιων ανωτερων δυναμεων για να εκτελεσει κατι που θα του υπαγορευαν δεν ηταν διατεθειμενος να γινει υποχειριο κανενος. Το γεγονος πως μπορει να ερχοταν σε αντιπαραθεση με μια θεοτητα ηταν κατι που δεν προσπερνουσε αδιαφορα μα ηταν αποφασισμενος να μην υποχωρησει.
Ειδε τους καβαλλαρηδες απο την αντιθετη μερια να ερχονται και αναρωτηθηκε. Οταν πια ειχε καθαρη εικονα καταλαβε αμεσως πως δεν ηταν κατοικοι του Φρεττον μα η ενδυση τους προδιδε ναυτικους. Προφανως θα ηταν καποιοι απο τους αντρες του πλοιαρχου Γκουχαν που ειχαν συμμαχησει με το Φρεττον για την εξοντωση του Μιουνεμον.
Η προθεση του ηταν ν' αποφυγει οιαδηποτε διενεξη μαζι τους μα δεν ηταν γραφτο να συμβει.
Σταθηκαν απεναντι του κλεινοντας του το δρομο.
-'Τι συνανταει κανεις σ' αυτα τα δαση!' ειπε ο ενας γελωντας.
==============================
-'Δεν θυμαμαι να εχουμε δωσει αδεια σε περιεργους να τριγυριζουν στο δασος μας' εκανε ενας αλλος. 'Ε, εσυ !' εκανε απευθυνομενος στον ξενο 'ποιος σου επετρεψε να βρισκεσαι στα μερη μας' ?
Η σιωπη μεταφραστηκε αμεσα σαν αγενεια που επρεπε να τιμωρηθει. Ξεπεζεψαν ενω στις προθεσεις τους ηταν ξεκαθαρο πως ειχαν βρει την αφορμη για τον καυγα που επιζητουσαν.
-'Ισως θα επρεπε να πεις κατι τωρα που εχεις ακομα δοντια' ειπε καποιος και οι αλλοι ξεσπασαν σε γελια. Η παρατεινομενη σιωπη τους εξαγριωσε. -'Πολυ καλα' ειπε ενας αλλος.
Ηταν εξι αντρες, γεροδεμενοι και ψημενοι στην αρμυρα της θαλασσας. Σε καποια αλλη διαμαχη ενδεχομενως να θριαμβευαν μα εδω δεν ειχαν καμια τυχη.
Οι δυο πρωτοι που κινηθηκαν απειλητικα βρεθηκαν αναισθητοι σε κλασματα του δευτερολεπτου απο δυο καλοζυγισμενα χτυπηματα στο κεφαλι. Οι υπολοιποι πλησιασαν προσεκτικοτερα μα αυτο δεν αλλαξε τιποτα.
===============================
Γλυστρωντας σαν σκια αναμεσα τους τους επεφερε το ενα χτυπημα μετα το αλλο. Ειχε αρχισει να το απολαμβανει, το χρειαζοταν κατι τετοιο για να ξεμουδιασει ενοψει της αντιπαραθεσης που εμελλε να εχει. Εριξε μια ματια γυρω στα πεσμενα κορμια που προσπαθουσαν να συνελθουν απο την λαιλαπα που τους ειχε χτυπησει. Μακαρι ολα να ηταν τοσο ευκολα μα ηξερε πως ειχε πολυ δυσκολοτερο εργο να διατελεσει. Περασε απο πανω τους δινοντας τους την χαριστικη βολη και αφηνοντας τους αναισθητους πανω στο νοτισμενο χωμα.
Ανεβηκε στο αλογο του και συνεχισε την πορεια του για το Φρεττον. Το μονο που ειχε να κανει ηταν υπομονη μεχρι να ενημερωνοταν απο την Κλοντα για τις προθεσεις της θεας.
Ο κυβος στον κορφο του εμοιαζε να εχει πεσει σε ληθαργο. Η σκεψη του ετρεξε πισω στο Μιουνεμον και στιγμιαια αναρωτηθηκε που θα κατεληγε ολο αυτο.
Κουνησε τους ωμους αδιαφορα. Ακομα κι αυτος δεν ηταν σε θεση να γνωριζει τα μελλουμενα.
Ειχε φτασει πια στην κρισιμη καμπη ενος επικινδυνου μονοπατιου που ειχε αποφασισει να περπατησει κατω απο οποιοδηποτε κοστος.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 49
-'Ελπιζω η αναμενομενη επισκεψη μου να μην απογοητευσε' εκανε ο ξενος. 'Βεβαια δεν ξερω τι ακριβως περιμενετε απο μενα οποτε θα μου επιτρεψεις να ειμαι λιγο συγκρατημενος' συνεχισε.
-'Φανταστηκα πως θα ρωτουσες πως γνωριζαμε οτι θα ερχοσουνα' επανηλθε η Φιεννα 'αλλα βλεπω πως δεν σ' ενδιαφερει καθολου'.
-'Ειχα μια υποψια, απλα τωρα επιβεβαιωθηκε σχεδον απολυτα' ειπε ο ξενος. 'Αλλα ας τ' αφησουμε αυτα' προσθεσε ενω ο τονος της φωνης του προδιδε την μεγαλη ανεση που ενοιωθε. 'Εσυ θα μου λυσεις καποιες λιγοστες αποριες που εχω ακομα η ξοδευω αδικα το χρονο μου' ?
-'Προσεχε πως μιλας στην Φιεννα' πεταχτηκε ο αντρας που ειχε κουλουριαστει στα ποδια της. 'Γλωσσες σαν την δικη σου'....
Μια αποτομη κινηση με το δεξι της ποδι ηταν αρκετη για να τον στειλει λιγα μετρα πιο περα. Ο αντρας ετριψε το στερνο του προσπαθωντας ν' απαλυνει τον πονο που ειχε βιωσει απο την κλωτσια που δεχτηκε και μαζευτηκε σε μια γωνια μολις μιλησε η Φιεννα.
===========================
-'Μην τολμησεις ν' ανοιξεις το στομα σου ξανα Ιμον οταν ειμαι εγω μπροστα' ειπε με φωνη που ξεχειλιζε απο απειλη 'γιατι θα ζηλεψεις την μοιρα των σκυλιων του χωριου. Οσο για σενα' συνεχισε απευθυνομενη στον ξενο που παρακολουθουσε αταραχος την σκηνη 'εχουν περασει απο δω κι αλλοι, περισσοτερο αυθαδεις και προκλητικοι, αλλα κανεις δεν ειναι παρων για να καυχηθει πως το εκανε. Στην θεση σου θα ημουνα πολυ προσεκτικη στο τι και πως το λεω'.
-'Δεν εισαι ομως και ουτε θα βρεθεις ποτε' συνεχισε στον ιδιο τονο ο ξενος. 'Κι ακομα δεν εχεις απαντησει στην ερωτηση μου'.
Αν οι κεραυνοι που πεταγονταν απο τα ματια της Φιεννα ηταν πραγματικοι ο ξενος θα ηταν απλα ενα κουφαρι σωριασμενο μπροστα της. Ομως οι ευχες, οι επιθυμιες και οι καταρες ποτε δεν σκοτωσαν κανενα κι ετσι ο προκλητικος ξενος εξακολουθουσε να στεκεται μπροστα της περιπαιζοντας την με αυτο το υπεροπτικο υφος.
-'Εσεις οι τρεις' ειπε απευθυνομενη στους αντρες που ειχαν ερθει μαζι με τον ξενο 'να τον πατε στην Κλοντα. Εκει θα δουμε αν εξακολουθεις να εισαι τοσο ανετος' ειπε στρεφομενη στον ξενο.
===================================
Ειχε κερδισει ενα γυρο, ισως τον σημαντικοτερο, τον πρωτο. Το υφος και η ανεση του τους ειχαν αιφνιδιασει μα τωρα ολοι θα ηταν προειδοποιημενοι. Αναρωτηθηκε ποια να ηταν αυτη η Κλοντα και τι ρολο επαιζε μα αυτο ηταν κατι που θα το μαθαινε συντομα.
Ειχαν αφησει πισω το Φρεττον και βρισκονταν στην αρχη ενος πυκνοφυτου δασους. Οι αντρες που οδηγουσαν ειχαν κανει σιγουρα πολλες φορες αυτη τη διαδρομη, ακολουθωντας μικρα, σχεδον αορατα μονοπατια που ακομα κι ενα εξασκημενο ματι δυσκολα θα διεκρινε.
Βγηκαν αποτομα στο ξεφωτο, ενα ξεφωτο σε σχημα τεραστιου κυκλου μ' ενα και μοναδικο κτισμα ακριβως στο κεντρο του. Σταματησε για ελαχιστα δευτερολεπτα προσπαθωντας να το περιεργαστει. Ηξερε τι εβλεπε, ηξερε τι ηταν. Αυτο που δεν γνωριζε ηταν το τι θα συναντουσε μεσα. Η σκεψη του εφερε μια ανατριχιλα που βρισκοντας προσφορο εδαφος και παντελη ελλειψη εμποδιων διετρεξε την πλατη του απο πανω μεχρι κατω και απλα εξαφανιστηκε αφου ειχε κανει εκδηλη την παρουσια της. Ξεπεζεψε εξω απο την πορτα του ναου.
===============================
Το εσωτερικο του ναου ηταν το ιδιο λιτο και απεριττο οπως και το εξωτερικο του. Ενας μεγαλος διαδρομος, με αλλους καθετους αριστερα και δεξια, οδηγουσε στο μεσον του ναου, εκει που δεσποζε ενα μεγαλο αγαλμα. Εμεινε παγωμενος. Μπορει να ειχαν περασει εκατονταδες χρονια απο τοτε αλλα ποτε δεν ειχε ξεχασει επτα συγκεκριμενα αγαλματα που ειχε δει καποτε.
Επτα αγαλματα που ηταν σιωπηλοι μαρτυρες οταν το φιδι του παρεδιδε τον κυβο και ξεκινουσε την αποστολη του απο την καταραμενη ερημο Ινζεμ. Υπηρχαν μικροδιαφορες με το αγαλμα που απεναντι του εστεκε τωρα αλλα ηξερε πως ηταν ακριβως το ιδιο. Τωρα πια ηταν σιγουρος για το τι συνεβαινε μα θα ορκιζοταν στην ψυχη του πως θα ηθελε τα πραγματα να ηταν διαφορετικα. Αποτραβηξε τα ματια του απο το αγαλμα και εψαξε τριγυρω τους τρεις αντρες.
Ειχαν εξαφανιστει οση ωρα ο ιδιος ειχε την προσοχη του στραμμενη αλλου.
-'Θαυμαζεις το αγαλμα της θεας' ακουστηκε στην παγερη σιωπη μια φωνη που τον εκανε ν' αναπηδησει. 'Και πολυ καλα κανεις, αν θελεις τη γνωμη μου' συνεχισε η φωνη.
=============================
-'Ειμαι η Κλοντα' εξακολουθησε η φωνη 'ταπεινη ορκισμενη δουλα και παντοτινη ιερεια της θεας. Εσυ εισαι αυτος για τον οποιο μας προειδοποιησε η θεα πως θα ερθει. Η θεα δεν κανει ποτε λαθος, δεν εκανε ουτε και τωρα. Καλοσωρισες' εκλεισε την κουβεντα της.
Στραφηκε αργα πισω του και ειδε μια πανεμορφη κοπελα ντυμενη μ' ενα καταμαυρο φορεμα που εσερνε πισω της πανω στο πατωμα του ναου. Το φορεμα αφηνε ελαχιστα στη φαντασια λες και ειχε δημιουργηθει για να καλυπτει μονο οτι ηταν απαραιτητο.
Ενα πλατυ, βαθυ σκισιμο ξεκιναγε απο το λαιμο και κατεληγε λιγο πανω απο την ηβη ενω αντιστοιχα δυο ακομα σκισιματα, αριστερα και δεξια κατα μηκος των μηρων αφηναν τα τελεια, μακρια ποδια της σχεδον εκτεθειμενα σε κοινη θεα. Την στιγμη που περασε απο μπροστα του ειχε την δυνατοτητα να διαπιστωσει πως η λεια, ολοκαθαρη πλατη της ηταν κι αυτη γυμνη, βορα σε απληστα και αχορταγα ματια.
Ετοιμαστηκε να πει κατι μα δεν προλαβε.
===================================
Τρεις ακομα αιθεριες υπαρξεις, ντυμενες πανομοιοτυπα, εμφανιστηκαν απο το πουθενα και πλαισιωσαν την Κλοντα που ειχε παει και σταθει διπλα στο αγαλμα της θεας.
-'Η Εντα, η Ντερμπνταλ και η Μπρονα' ειπε. 'Πιστες θεραπαινιδες της θεας, εχουν αφιερωσει τη ζωη τους στην υπηρεσια της κι εχουν ανταμοιφθει καταλληλα. Θα κανεις αραγε και συ το ιδιο η προτιθεσαι να νοιωσεις την οργη και τo μενος της απολυτης βασιλισσας' ?
Ο ξενος χαμογελασε. -'Δεν υπηρετω κανενα παρα μονο την αποστολη μου' ειπε. -'Ακομα κι αυτην ομως εγω την ελεγχω και την οριζω κατα το δοκουν. Ξερω για ποιο λογο βρισκομαι εδω, ξερω τι περιμενει απο μενα αυτη που σας εξουσιαζει μα αυτο θα πρεπει να μου το πει η ιδια καταπροσωπο. Δεν προκειται να συναλλαγω με τα σκυλακια της κυρας σας παρα μονο μ' αυτην.
-'Προκαλεις τη θεα' ? εκανε αποτροπιασμενη η Εντα. 'Εισαι πραγματι ανοητος'.
-'Γι αυτην σου την αυθαδεια θα τιμωρηθεις παραδειγματικα' προσθεσε η Ντερμπνταλ.
-'Κανεις δεν αψηφα τη θεα' συμπληρωσε η Μπρονα 'ουτε ακομα κι εσυ'.
===============================
-'Οπως ειπα και πριν αυτο που θελει η αφεντρα σας θα πρεπει να μου το γνωστοποιησει αυτοπροσωπως' εκανε ο ξενος αδιαφορωντας για τα σχολια που μολις ειχαν ακουστει.
Οι τρεις γυναικες τον κοιταζαν σαν εχιδνες που απλα περιμεναν την εντολη για να ορμησουν και να κατασπαραξουν το θυμα τους. Αυτη η εντολη δεν ηρθε ποτε.
-'Συντομα θα ενημερωθεις για τις προθεσεις της θεας. Αν θελεις μπορεις να παραμεινεις εδω. Οι εντολες που εχουμε ειναι να σε περιποιηθουμε και να σε φροντισουμε με οποιο τροπο επιλεξεις' ειπε η Κλοντα. 'Οι ζωες μας ανηκουν στη θεα και οι επιθυμιες της ειναι αυτο για το οποιο υπαρχουμε. Η αποφαση ειναι δικη σου'.
Ο ξενος κοιταξε τις τεσσερις γυναικες και για μια στιγμη φανταστηκε τον εαυτο του αναμεσα τους. Αναστεναξε και η φωνη του βγηκε ελαφρα αλλοιωμενη.
-'Θα βρισκομαι στο Φρεττον για λιγο. Ενημερωστε με για τις προθεσεις της κυρας σας' ειπε και διχως αλλη κουβεντα γυρισε την πλατη του και βγηκε απο το ναο.
==============================
Ηξερε πολυ καλα πως εξωθουσε τα πραγματα στα ακρα μα δεν ειχε αλλη επιλογη. Αν οι υποψιες του ηταν σωστες και ειχε βρεθει εκει λογω καποιων ανωτερων δυναμεων για να εκτελεσει κατι που θα του υπαγορευαν δεν ηταν διατεθειμενος να γινει υποχειριο κανενος. Το γεγονος πως μπορει να ερχοταν σε αντιπαραθεση με μια θεοτητα ηταν κατι που δεν προσπερνουσε αδιαφορα μα ηταν αποφασισμενος να μην υποχωρησει.
Ειδε τους καβαλλαρηδες απο την αντιθετη μερια να ερχονται και αναρωτηθηκε. Οταν πια ειχε καθαρη εικονα καταλαβε αμεσως πως δεν ηταν κατοικοι του Φρεττον μα η ενδυση τους προδιδε ναυτικους. Προφανως θα ηταν καποιοι απο τους αντρες του πλοιαρχου Γκουχαν που ειχαν συμμαχησει με το Φρεττον για την εξοντωση του Μιουνεμον.
Η προθεση του ηταν ν' αποφυγει οιαδηποτε διενεξη μαζι τους μα δεν ηταν γραφτο να συμβει.
Σταθηκαν απεναντι του κλεινοντας του το δρομο.
-'Τι συνανταει κανεις σ' αυτα τα δαση!' ειπε ο ενας γελωντας.
==============================
-'Δεν θυμαμαι να εχουμε δωσει αδεια σε περιεργους να τριγυριζουν στο δασος μας' εκανε ενας αλλος. 'Ε, εσυ !' εκανε απευθυνομενος στον ξενο 'ποιος σου επετρεψε να βρισκεσαι στα μερη μας' ?
Η σιωπη μεταφραστηκε αμεσα σαν αγενεια που επρεπε να τιμωρηθει. Ξεπεζεψαν ενω στις προθεσεις τους ηταν ξεκαθαρο πως ειχαν βρει την αφορμη για τον καυγα που επιζητουσαν.
-'Ισως θα επρεπε να πεις κατι τωρα που εχεις ακομα δοντια' ειπε καποιος και οι αλλοι ξεσπασαν σε γελια. Η παρατεινομενη σιωπη τους εξαγριωσε. -'Πολυ καλα' ειπε ενας αλλος.
Ηταν εξι αντρες, γεροδεμενοι και ψημενοι στην αρμυρα της θαλασσας. Σε καποια αλλη διαμαχη ενδεχομενως να θριαμβευαν μα εδω δεν ειχαν καμια τυχη.
Οι δυο πρωτοι που κινηθηκαν απειλητικα βρεθηκαν αναισθητοι σε κλασματα του δευτερολεπτου απο δυο καλοζυγισμενα χτυπηματα στο κεφαλι. Οι υπολοιποι πλησιασαν προσεκτικοτερα μα αυτο δεν αλλαξε τιποτα.
===============================
Γλυστρωντας σαν σκια αναμεσα τους τους επεφερε το ενα χτυπημα μετα το αλλο. Ειχε αρχισει να το απολαμβανει, το χρειαζοταν κατι τετοιο για να ξεμουδιασει ενοψει της αντιπαραθεσης που εμελλε να εχει. Εριξε μια ματια γυρω στα πεσμενα κορμια που προσπαθουσαν να συνελθουν απο την λαιλαπα που τους ειχε χτυπησει. Μακαρι ολα να ηταν τοσο ευκολα μα ηξερε πως ειχε πολυ δυσκολοτερο εργο να διατελεσει. Περασε απο πανω τους δινοντας τους την χαριστικη βολη και αφηνοντας τους αναισθητους πανω στο νοτισμενο χωμα.
Ανεβηκε στο αλογο του και συνεχισε την πορεια του για το Φρεττον. Το μονο που ειχε να κανει ηταν υπομονη μεχρι να ενημερωνοταν απο την Κλοντα για τις προθεσεις της θεας.
Ο κυβος στον κορφο του εμοιαζε να εχει πεσει σε ληθαργο. Η σκεψη του ετρεξε πισω στο Μιουνεμον και στιγμιαια αναρωτηθηκε που θα κατεληγε ολο αυτο.
Κουνησε τους ωμους αδιαφορα. Ακομα κι αυτος δεν ηταν σε θεση να γνωριζει τα μελλουμενα.
Ειχε φτασει πια στην κρισιμη καμπη ενος επικινδυνου μονοπατιου που ειχε αποφασισει να περπατησει κατω απο οποιοδηποτε κοστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου